Zemsta Akt II - Streszczenie.com.pl

Zemsta Akt II
Zemsta – Akt II – Scena I
Cześnik, Papkin, Wacław.
Papkin wprowadzając Wacława zaczyna opowieść o tym, czego dokonał podczas walki na murze.
Cześnik odpowiada mu na to, że widział wszystko. Domniemany bohater stał z tyłu schowany i
wystraszony. Jednak Papkin na dowód swojego męstwa przedstawia mu jeńca, komisarza Rejenta
(tak bowiem przedstawił mu się Wacław). Cześnik każe mu iść precz i powiedzieć swojemu panu,
żeby z nim nie zadzierał. Wacław jednak odzywa się proponując, żeby kłócący się sąsiedzi do zgody
przyszli i zapomnieli dawne krzywdy. Cześnik odpowiada jednak, że jest to niemożliwe i nigdy się nie
stanie, po czym wychodzi.
Zemsta – Akt II – Scena II
Papkin, Wacław.
Papkin oświadcza Wacławowi, że za niewielki okup wolnym jest i może odejść. Ten jednak
odpowiada, że nigdzie się nie wybiera i zostaje w niewoli. Zdesperowany bohater pozwala mu odejść
darmo, jednak jeniec nie chce, doprowadzając go do rozpaczy. W końcu Wacław wyciąga sakiewkę i
mówi, że jeżeli Papkin zrobi coś dla niego do otrzyma sowitą zapłatę. Ten zawsze łasy na złoto od razu
wykazuje zainteresowanie. Wacław oświadcza mu, że kocha Klarę i jest synem Rejenta. Nie podoba
się to Papkinowi, jednak brzęcząca sakiewka przekonuje go do działania w sprawie przybysza. Tym
bardziej, że ten grozi mu użyciem wiatrówki jeśliby go zdradził. Papkin martwi się, że teraz jest
między młotem i kowadłem. Z jednej strony Cześnik, który grozi mu więzieniem, a drugiej Wacław,
grożący użyciem broni.
Zemsta – Akt II – Scena III
Wacław, Klara.
Zjawia się Klara, która przestraszona prosi Wacława, żeby zaniechał swoich zamiarów. Słyszała
wszystko co się tu działo i nie pochwala tego. Chłopak przekonuje ją jednak, że jest to jedyna droga
aby mogli być razem. To co robili do tej pory nie prowadziło ich do szczęśliwego końca. Może z
czasem uda się przekonać Cześnika do zaakceptowania ich związku. Klara w końcu przystaje na ten
plan, mówiąc że Podstolina może być im w nim wielce pomocna. Właśnie Cześnik oświadczył się jej a
ona go przyjęła, więc jeżeli Wacław będzie dla niej miły i będzie wychwalał jej cnotę, mądrość i urodę,
łatwo przeciągną ją na ich stronę. Zaraz też poprosi ją o rozmowę z nim.
Zemsta – Akt II – Scena IV
Wacław.
Wacław sam zastanawia się nad przewrotnością kobiet. Jeszcze godzinę temu Klara była wystraszona
a teraz gotowa jest do działania i odważna.
Copyright 2014 – streszczenie.com.pl
Strona 1
Zemsta – Akt II – Scena V
Wacław, Podstolina.
Gdy zjawia się Podstolina okazuje się, że jest to dawna kochanka Wacława, który w młodości wmówił
jej, że jest księciem Radosławem. Teraz nie miał pojęcia, że jest ona Podstoliną. Ta tłumaczy mu, że
przecież wyszła za Podstolego, który zaraz zmarł na jej łonie i tak stała się wdową po nim. Wacław
wyjawia kim naprawdę jest, co przeraża Podstolinę, jest on bowiem synem Rejenta i rywalem
Cześnika. Wacław zapewnia ją jednak, że nie jest rywalem do jej ręki. Kocha on bowiem kogo innego,
a ona nie powinna mieć mu tego za złe, ponieważ sama zrobiła podobnie. Podstolina pyta go więc po
co chciał z nią rozmawiać, jeżeli nie po to by być z nią znowu. Wacław odpowiada że nie wie i
zamierza odejść. Ta namawia go jednak żeby nie odchodził i został z nią a w jej komnatach znajdzie
bezpieczne schronienie.
Zemsta – Akt II – Scena VI
Podstolina, Wacław, Klara.
Klara widząc ich pyta się jak przebiegła rozmowa. Wacław nie wie co odpowiedzieć i chce odejść.
Podstolina jednak nie puszcza go i mówi, że sytuacja jest skomplikowana i musi ją jeszcze omówić z
rozmówcą. Prosi Klarę żeby nie mówiła o Wacławie Cześnikowi, a ona chętnie na to przystaje. Klara
pozostaje sama myśląc, że wszystko idzie zgodnie z ich planem.
Zemsta – Akt II – Scena VII
Klara, Papkin.
Papkin wyznaje Klarze miłość, nie pierwszy zapewne już raz. Ta rozbawiona słucha jego żarliwej
mowy i nie ukrywa rozbawienia. Przystaje na jego oświadczenie, ale teraz czekać go będą lata próby.
W tym czasie ma udowodnić, że mówi prawdę i wiernym swemu słowu będzie. Papkin oświadcza, że
sługą jej jest i zrobi wszystko co mu każe. Dziewczyna na to odpowiada, że dowodem posłuszeństwa
będzie milczenie prze sześć miesięcy, wytrwałości pozostawanie o chlebie i wodzie przez rok i dni
sześć, zaś śmiałości dostarczenie stwora, który zwie się krokodyl, aby mogła nim nacieszyć swoje
oczy. Wtedy będzie mógł ją powieść przed ołtarz. Kończąc mowę Klara odchodzi.
Zemsta – Akt II – Scena VIII
Papkin, Wacław.
Po chwili milczenia Papkin przedrzeźnia mowę Klary i martwi się ostatnim zadaniem. Jak on
zdobędzie krokodyla? Dawniej pannom wystarczyło, że luby dał im kanareczka, a dzisiaj każda mówi
„Jeśli nie chcesz mojej zguby Krrokodyla daj mi luby!” Rusza ku drzwiom, a tam wpada na niego
Wacław. Rzuca mu sakiewkę i mówi mu żeby milczał, ponieważ wie o co chodzi. Papkin odpowiada że
wie, ale gdy chłopak odchodzi stwierdza że nic nie wie. Zadowolony jest jednak z zawartości sakiewki.
Zemsta – Akt II – Scena IX
Papkin, Cześnik.
Wchodzący Cześnik krzyczy do Papkina, żeby powinszował mu, ponieważ właśnie zaręczył się z
Podstoliną. Ten odpowiada, ze wie o tym, ponieważ to jego robota. Cześnik stwierdza w złości, ze
sam on to sprawił bez jego pomocy. Papkin zmienia temat, wspominając Wacława. Mówi, że chciałby
Copyright 2014 – streszczenie.com.pl
Strona 2
on u niego zostać i mu służyć. Nie chce o tym słyszeć Cześnik, chyba że zrobiłby tym na złość
Rejentowi. A w ogóle to niech Papkin wyzwie go w jego imieniu na pojedynek. Jak mu jedno ucho
przytnie to z drugim może się wyniesie. Ten nie jest zadowolony z tego pomysłu. Radzi Panu, żeby
pismo napisał, ponieważ jemu może się stać coś złego podczas tej misji. Cześnik jednak nie daje się
przekonać i mówi Papciowi, żeby sprawił się ładnie to mu trochę grosza wpadnie.
Copyright 2014 – streszczenie.com.pl
Strona 3