Ćw. 7 - Spacer w deszczu krasnala Radusia

listopad, tydzień III
Krąg tematyczny: „Mój dom i inne domy”
Spacer w deszczu krasnala Radusia
Krasnal Raduś wybrał się na jesienny spacer. Słońce pięknie świeciło
(nabieramy nosem powietrza, podnosimy się wysoko unosząc ręce i
poruszając dłońmi). Krasnalek był szczęśliwy (uśmiechamy się szeroko).
Patrzał na rosnące na jabłoni dorodne jabłka (nadymamy policzki) oraz
kolorowe liście na drzewach (przesuwamy językiem po górnych zębach).
Nagle niebo pociemniało (robimy smutną minę - nakładamy dolną wargę
na górną), pojawiły się chmury. Zaczął kapać deszcz (dotykamy czubkiem
różnych miejsc na podniebieniu). Krasnal Raduś obserwował spadające
krople deszczu, był nimi zachwycony, gdyż przypominały mu małe perełki
(dzieci kładą
papierowe kropelki na otwartej dłoni, nabierają nosem
powietrza i zdmuchują).
Lecz deszcz padal coraz mocniej (przyspieszamy stukanie językiem o
podniebienie, wymawiamy najpierw wolno, potem coraz szybciej: „kap,
kap, kap...”) i krasnal zaczął moknąć, co nie było już tak przyjemne.
Na szczęście
miał ze sobą parasol (wyciągamy szeroki język, który
następnie przyklejamy całą powierzchnią do podniebienia). Na domiar
wszystkiego, zaczął wiać wiatr (wymawiamy „szszszsz....” pamiętając o
właściwym ułożeniu języka - język skierowany do góry - oraz warg wargi wysunięte do przodu). Wiatr się wzmagał (wymawiamy „żżżż....”buzia i język w takim samym ułożeniu, uruchomiamy więzadła głosowe;
aby sprawdzić prawidłową ich pracę, przykładamy dłoń do krtani -
wyczuwamy drgania). Wiatr raz cichnął (wymawiamy „szszsz....”), to
znosu się wzmagał (wymawiamy „żżżż....”). Trzymamy przyłożoną
otwartą dłoń do krtani - zauważany różnicę : podczas wymawiania głoski ż
wyczuwamy drgania, podczas głoski sz - krtań pozostaje nieruchoma).
Krasnal Raduś zaczął biec (wymawiamy tup, tup, tup....), co jakiś czas
wpadając do kałuży (wymawiamy chlap, chlap, chlap...). Kiedy wrócił do
domu, był cały przemoczony (parskamy wargami, wymawiamy brrr).
Niestety, nabawił się kataru (nabieramy nosem powietrza i wymawiamy
„a- psik!”).