BARWIĆ (4) - Słownik polszczyzny XVI wieku
Transkrypt
BARWIĆ (4) - Słownik polszczyzny XVI wieku
Słownik polszczyzny XVI wieku - wersja elektroniczna hasło: BARWIĆ (stan na dzień: 11-10-2015) www.spxvi.edu.pl strona 1/1 BARWIĆ (4) vb impf a jasne. inf barwić (3). ◊ praes 2 sg barwisz (1). Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (dwa z tych samych przykładów) ‒ XVIII w. Pozorować, maskować, tuszować, upiększać (4) : barwić co (4): Coż ty to chceſz bárwić rżecz/ práwie złą z ſwego prżyrodzęnia GórnRozm E2v. Cf barwić co przed kim, barwić co czym. barwić co przed kim (1): KrowObr 178 cf Szereg. barwić co czym (2): naydvye pan Voyewoda prziczini kthoremy tho czo poczinyl poddanem naſchem barvydz chcze LibLeg 11/160; Niewiem iáko ſłuſznie Swoy właſny wyſtęp cudzą krzywdą bárwić chcemy. KochOdpr C. Szereg: »barwić, maścić i cukrować« : Dármo teſz tę offiárę Mſzárſką przed proſtymi ludzmi/ ſlowy ſmyſlonymi bárwiſz/ máśćiſz/ y cukruieſz KrowObr 178. Synonimy: cukrować, farbować, maścić. Formacje pochodne: zbarwić, nabarwiać. Cf BARWIENIE, BARWIONY LZ