Konspekt zajęć - Republika WWW

ZAŁACZNIK NR 2
KONSPEKT TRZYDZIESTOMINUTOWYCH ZAJĘĆ
TEMAT: Wywołanie głoski „š” w izolacji.
I.
Ćwiczenia oddechowe
1. Wciągamy powietrze przez nos wypuszczamy przez usta. Ćwiczenie powtarzamy 34 razy.
2. Wciągamy powietrze przez nos, wstrzymujemy i po chwili wypuszczamy przez usta.
Ćwiczenie powtarzamy 3-4 razy.
3. Układamy ręce tak, aby imitowały miseczkę i „studzimy zupkę”.
4. Zaciskamy ręce w pięści i chuchamy na nie, aby je rozgrzać.
5. Podajemy uczniowi wcześniej przygotowany zegar, na którym nie ma cyferek.
Cyferki znajdują się na wyciętych kółeczkach. Uczeń układa cyferki za pomocą
słomki na odpowiednich miejscach.
6. Ustawiamy bramkę i podajemy uczniowi miękką piłeczkę. Uczeń dmucha na piłkę
starając się wprowadzić ją do bramki. Uczeń strzela do bramki do 5 trafień.
II. Ćwiczenia usprawniające pracę narządów mowy
1. Otwieramy szeroko buzię i wyciągamy język na brodę, następnie unosimy go do
nosa tak, aby nie dotykał dolnych zębów ani wargi. Ćwiczenie powtarzamy 5 razy.
2. Otwieramy szeroko buzię i oblizujemy się po górnej wardze tak, aby język nie
dotykał dolnej wargi. Ćwiczenie powtarzamy 5 razy.
3. Otwieramy szeroko buzię i liczymy czubkiem języka ile jest zębów, najpierw na
dole, później u góry.
4. Otwieramy szeroko buzię i rysujemy czubkiem języka kropki na podniebieniu.
5. Otwieramy szeroko buzię i oblizujemy się po podniebieniu.
6. Szorujemy górne ząbki czubkiem języka.
7. Wypychamy czubkiem języka policzki, tzw. śliweczka.
8. Ukrywamy górną wargę pod dolną, następnie dolną pod górną. Ćwiczenie
powtarzamy 5 razy.
9. Ukrywamy obydwie wargi, wciągamy je do środka. Ćwiczenie powtarzamy 5 razy.
10. Otwieramy szeroko buzię i czubkiem języka dotykamy górki za górnymi ząbkami
następnie opuszczamy język. Ćwiczenie powtarzamy 5 razy.
11. Śpiewamy przy szeroko otwartej buzi „la la la la la la la „ na znaną melodię. Należy
zwrócić uwagę podczas tego ćwiczenia, aby język wędrował w górę i opadał.
III. Ćwiczenia słuchowe
1. Dajemy uczniowi przygotowaną stronę z obrazkami. Uczeń ogląda obrazki, nazywa
je, mówi z jakimi dźwiękami mu się one kojarzą, próbuje je wymówić, następnie
dopasowuje kolorową strzałką podpis do odpowiedniego obrazka. Po zakończeniu
ćwiczenia uczeń może pokolorować obrazki.
2. Dajemy uczniowi przygotowaną stronę z obrazkami. Uczeń przygląda się obrazkom,
nazywa je oraz mówi z jakim dźwiękami mu się one kojarzą, jakie dźwięki wydają,
następnie zapisuje je pod obrazkami. Po zakończeniu ćwiczenia uczeń może
pokolorować obrazki.
3. Podajemy uczniowi stronę z obrazkami i zapisanymi na niej zagadkami –
rymowankami. Odczytujemy głośno kolejne zagadki – rymowanki a uczeń odgaduje
brakujące wyrazy, podpowiedzią i sprawdzeniem są obrazki. Po zakończeniu
ćwiczenia uczeń może pokolorować obrazki.
IV. Ćwiczenia słuchu fonematycznego
1. Umawiamy się z uczniem, że jeśli usłyszy głoskę „š” unosi ręce w górę, jeśli inną
głoskę ręce pozostają nieruchomo. Wypowiadamy różne głoski, staramy się je
przeciągać, aby ułatwić uczniowi różnicowanie.
2. Powtarzamy kilkakrotnie wyraz rozpoczynający się głoską „š”, wyszukujemy taki
wyraz, aby po głosce „š” następowała samogłoska. Następnie, kiedy już uczeń
osłucha się z wyrazem wymawiamy go na zmianę w różnych kombinacjach z
wyrazami błędnie brzmiącymi (np. szafa, szafa, safa, szafa, safa, szafa.....). Uczeń
ma za zadanie w umówiony sposób sygnalizować kiedy wypowiadamy wyraz
błędnie (np. klaśnięcie, grzechotka, kołatka, stukanie itp.).
V. Wywołanie głoski „š” w izolacji
1. Ćwiczenia związane z głoską „š” oraz następnie z całym szeregiem głosek
szumiących rozpoczynamy od wyjaśnienia uczniowi położenia układu narządów
artykulacyjnych podczas wymawiania tej głoski. Głoska „š” jest spółgłoską
przedniojęzykowo-dziąsłową, zwarto-szczelinową, bezdźwięczną. Przy wymowie tej
głoski język znajduje się za górnymi zębami (za wałkiem dziąsłowym), boki języka
dotykają górnych zębów, zęby są zwarte, wargi wysunięte do przodu (dzióbek).
Strumień powietrza jest ciągły, co można wyczuć na dłoni zbliżonej do ust. Jest
głoską długotrwałą, ulega przedłużeniu.
2. Ćwiczenia prowadzimy przed dużym lustrem, pokazujemy uczniowi jak należy
unieść język, wyjaśniamy gdzie musi dotykać czubek języka. Próbujemy
kilkakrotnie dotykać górki znajdującej się za górnymi ząbkami. Uczeń powinien
wykonywać
to ćwiczenie bez większych trudności, gdyż wiele podobnych
było już podczas ćwiczenia narządów artykulacyjnych.
3. Uczeń przygotowuje się do wypowiedzenia głoski „š”. Otwiera buzię, układa czubek
języka na górce za górnymi zębami, zęby zbliżone do siebie (górne i dolne), usta
układa w dzióbek i przy tak ułożonych narządach artykulacyjnych wydmuchuje
powietrze. Powstaje głoska „š”.
4. Naśladujemy szum wiatru. Rozpoczynamy od lekkiego wietrzyka, następnie
przechodzimy do wichury, czyli szumimy bardzo głośno. Po chwili wykonujemy
ćwiczenie w odwrotnej kolejności. W razie potrzeby przypominamy o odpowiednim
ułożeniu narządów artykulacyjnych, zwłaszcza języka i ust. Ćwiczenie wykonujemy
kilkakrotnie, aż do uzyskania prawidłowej artykulacji głoski „š”.