Technologie przestrzennej dystrybucji dźwięku
Transkrypt
Technologie przestrzennej dystrybucji dźwięku
Kod przedmiotu/modułu TM2-14/2013 Nazwa przedmiotu Technologie przestrzennej dystrybucji dźwięku Kierunek Kompozycja i Teoria Muzyki Specjalność Teoria muzyki Typ studiów II stopnia Wymagania wstępne Zdany egzamin wstępny na studia II stopnia, specjalność Teoria Muzyki. Wymagania zostały określone w „Informatorze dla kandydatów na studia stacjonarne II stopnia”. Wymagania końcowe Uczestnik kursu „Techniki Przestrzennej Dystrybucji Dźwięku” powininen umieć zaprezentować różne metody wielokanałowej dystrybucji dźwięku a także zastosować odpowienią metodę dystrybucji w stosunku do zaistniałej potrzeby twórczej. Powinien mieć także wiedzę dotyczącą metod kodowania wielokanałowych nagrań i umiejętność ich odtwarzania oraz przestrzennej projekcji. Cele przedmiotu/modułu Treści kształcenia • Zaznajomienie studentów z różnymi metodami przestrzennej dystrybucji dźwięku • Pokazanie praktycznych zastowsowań takiej dystrybucji • Zaznajomienie studentów z przestrzeniami akustycznymi, gdzie używa się wielokanałowych systemów glośnikowych • Zaznajomienie studentów z literaturą przedmiotu • Opanowanie oprogramowania i sprzętu służącego realizacji przestrzennej dystrybucji dźwięku Kurs „Techniki Przestrzennej Dystrybucji Dźwięku” poświęcony jest problematyce związanej z tworzeniem, dystrybuowaniem i odtwarzaniem dźwięku oraz muzyki w systemach wielogłośnikowych (większych niż stereo) w sytuacji gry „na żywo” oraz w studio. Kurs zawiera wiadomości teoretyczne dotyczące zagadnień jak i dystrybucję przestrzenną w praktyce specjalistyczne oprogramowanie, a także zajęcia działające systemy wielogłośnikowe dźwięku w artystycznych Wrocławia. Zamierzone efekty kształcenia omawianych w oparciu o eksplorujące instytucjach w zakresie wiedzy: • posiada wiedzę dotyczącą swobodnego korzystania z różnorodnych mediów (książki, nagrania, materiały nutowe, Internet, nagrania archiwalne itp.) oraz umiejętność samodzielnego poszerzania i rozwijania wiedzy dotyczącej swej specjalności • ma podstawą wiedzę o stylach muzycznych, technikach kompozytorskich oraz tradycjach wykonawczych i umie je odnieść do pracy twórczej • wykazuje zrozumienie wzajemnych relacji pomiędzy 1 teoretycznymi i praktycznymi aspektami studiowanego kierunku studiów oraz wykorzystuje tę wiedzę dla dalszego rozwoju artystycznego • dysponuje wiedzą z zakresu dyscyplin pokrewnych, takich jak: estetyka muzyki, psychologia muzyki, etnomuzykologia pozwalającą na realizację zadań o charakterze interdyscyplinarnym • zna powiązania i zależności pomiędzy teoretycznymi i praktycznymi elementami studiowanego kierunku studiów oraz potrafi je twórczo wykorzystywać • ma szeroką wiedzę dotyczącą wzorców, leżących u podstaw treningu wyobraźni muzycznej, umożliwiającą swobodne jej stosowanie w różnorakich kontekstach w zakresie umiejętności: • potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje z różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy • jest przygotowany do przeprowadzenia własnych zamierzeń twórczych, w ramach przedsięwzięć artystycznych i naukowych • posiada umiejętność zawarcia danej idei w założonej formie będącej syntezą dotychczasowych doświadczeń • posiada umiejętność analitycznego słuchania materiału muzycznego, zapamiętywania go i wykorzystywania efektów analizy pod kątem twórczym oraz naukowoartystycznym • w sposób odpowiedzialny podchodzi do występów publicznych poprzez przygotowanie właściwych materiałów i umiejętność nawiązania kontaktu z publicznością przez muzykę • posiada biegłość w kształtowaniu otwartej formy wypowiedzi artystycznej i naukowej z wykorzystaniem słuchu wewnętrznego i posiadanej wiedzy oraz wyobraźni słowno-muzycznej w zakresie kompetencji społecznych: • rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie • stymuluje działania artystyczne w zakresie szeroko pojętej kultury (podejmowanie projektów o charakterze interdyscyplinarnym lub też wymagających współpracy z przedstawicielami innych dziedzin sztuki i nauki) • potrafi w sposób świadomy oraz poparty doświadczeniem wykorzystać w różnych sytuacjach mechanizmy psychologiczne wspomagające podejmowane działania • posiada umiejętność krytycznej oceny prowadzącej do doskonalenia własnych dokonań twórczych, w pracy 2 naukowo-badawczej i artystycznej • Formy kształcenia (np. wykład/ćwiczenia/inne) inicjuje pracę z innymi osobami w ramach wspólnych projektów i działań Wykład z ćwiczeniami Rok I Punkty ECTS (nakład pracy Semestr studenta niezbędny do osiągnięcia zamierzonych Punkty ECTS efektów kształcenia) Ilość godzin w tygodniu II 1 2 2 2 1 1 zal zst 3 4 Rodzaj zaliczenia Legenda Kryteria oceny i sposoby weryfikacji zal – zaliczenie; zst – zaliczenie ze stopniem; egz – egzamin; ekm – egzamin komisyjny Postawą zaliczenia jest egzamin z wiedzy dotyczącej literatury przedmiotu oraz test praktycznych umiejętności dystrybuowania dźwięku w zadanej przestrzeni. Literatura • John M. Chowning – The Simulation of Moving Sound Sources • David Miles Huber, Robert E. Runstein – Modern Recording Techniques • Bobby Owsinski – The Mixing Engineer's Handbook • David Gibson – The art of Mixing: A Visual Guide to Recording Engineering, and Production • F. Alton Everest, Ken C. Pohlmann – Master Handbook of Acoustics • Maja Trochimczyk – From Circles to Nets: On the Signification of Spatial Sound Imagery in New Music • Guy Fedorkow, William Buxton and K. C. Smith – A Computer-Controlled Sound Distribution System for the Performance of Electroacoustic Music • Emmanuelle Loubet – The Beginnings of Electronic Music in Japan, with a Focus on the NHK Studio: The 1970s 3 • Takuya Yamauchi and Toru Iwatake – Sound Jewelry Język wykładowy polski Prowadzący instr. S. Ładyżyński Uwagi 4