ednorazowe reklamówki, przeważnie nie reklamujące niczego, są

J
ednorazowe reklamówki, przeważnie nie reklamujące niczego, są najbardziej
wszędobylskim i najliczniejszym produktem naszej planety. Rocznie wytwarza się ich na
świecie ponad 5 bilionów. Wiecie jaka to liczba. My nie możemy sobie tego nawet
wyobrazić. Gdyby powiązać ze sobą 100 miliardów reklamówek, które wyrzucają w ciągu
roku, można by uzyskać linę długości 36 milionów kilometrów, odpowiadającą stu
odległościom Ziemia – Księżyc. Najwięcej „toreb na chwilę” zużywają Amerykanie.
Podczas wytwarzania plastikowych torebek zużywa się mniej wody niż w procesie produkcji
toreb z papieru, mniej zanieczyszczeń przedostaje się do atmosfery. Sęk w tym ,że są to tylko
miłe złego początki. Klasyczne reklamówki, te bez ekologicznych udoskonaleń, to śmieci
dzikie i swobodne, przemierzające z wiatrami i prądami góry i oceany, przeżywające
śmiercionośne przygody w żołądkach rzadkich ssaków i ginących ryb. Same nie giną, nie
gniją, wiecznie zaśmiecają świat. Bo reklamówka rozkłada się kilkaset lat !!!
Wszędzie gdzie wieje wiatr, jednorazowa torebka jest najbardziej widocznym ze śmieci.
P
apierowe torby wracają do łask. Powoli wypierają plastikowe reklamówki. Niektóre
firmy nie wyobrażają sobie innych opakowań na swoje towary. I pomyśleć, że pierwsza
„papierówka” pojawiła się dopiero w 1868 r.
Najpierw był papier. Zwykły, najzwyklejszy. Owijano w niego produkty kupowane w
sklepach. Potem ktoś, dziś już nie wiadomo kto, wpadł na pomysł, żeby z papieru robić
rulony – tutki ( do dziś używane w Niemczech np. do pakowania cukierków ). Upychało się w
nie wszystko, co upchnąć się dało.
I
tak było aż do czasu Margaret Knight, pomysłowej amerykańskiej nastolatki.
Dziewczyna pracowała w fabryce papieru i zamiast spotykać się z rówieśnikami, wolała
zabawę z papierem. Marzeniem Margaret było wynalezienie torby, która mogłaby stać.
Margaret, korzystając z finansowej pomocy rodziny, utworzyła własną firmę - EASTERN
PAPER BAG COMPANY. Firma istnieje do dziś i wciąż wytwarza papierowe opakowania, z
różnymi rodzajami dna”. Stojące torby przeznaczone są na poszczególne produkty: na
przykład na owoce, pieczywo, a każdy rodzaj był z innego papieru i inaczej klejony.
Króliczek i Myszka
P
ojemnik koloru niebieskiego: papier, czyli gazety, czasopisma, torebki papierowe,
książki w miękkich okładkach, papier pakowy, kartony, tekturę oraz papier szkolny i
biurowy.
Czego nie powinniśmy wrzucać: artykułów higienicznych typu pampers, brudnego i tłustego
papieru, kartonów po mleku i napojach, worków po cemencie oraz tapet.
Należy przy wrzucaniu papieru pamiętać o tym, że przed wrzuceniem należy usunąć zszywki,
folię oraz plastikowe opakowania.
P
ojemnik koloru żółtego: butelki po napojach i płynach do mycia, plastikowe
reklamówki, woreczki, korki od butelek a także metalowe kapsle, puszki po napojach i
konserwach a także drobny złom.
Nie powinno się znaleźć w tym koszu takich rzeczy: opakowań po lekach, styropianu,
zabawek, sprzętu AGD, butelek po olejach, butelek i pojemników z zawartością inną niż
plastikowa, baterii oraz opakowań po aerozolach.
Przed wrzuceniem również należy pamiętać o tym, że butelki i puszki gnieciemy, żeby
zajmowały mniej miejsca oraz żeby wrzucać czyste opakowania.
K
osze na szkło są dwa: zielony i biały. Białe są do szkła białego, a zielone do
kolorowego. Do obu tych pojemników wrzucamy butelki i słoiki po napojach, alkoholach i
żywności a także szklane butelki po kosmetykach.
A czego nie wrzucamy? Porcelany i ceramiki, żarówek wszelkiego rodzaju, szkła okiennego,
luster, ekranów i lamp telewizyjnych oraz szkła z okularów
Pamiętajmy przed wrzucaniem, aby nie tłuc wrzucanych przedmiotów oraz o tym aby były
one czyste
Słodka żaba