Przedszkole Miejskie nr 16 im. Kornela Makuszyńskiego
Transkrypt
Przedszkole Miejskie nr 16 im. Kornela Makuszyńskiego
Przedszkole Miejskie nr 16 im. Kornela Makuszyńskiego ul. Henryka Sucharskiego 2, 87-100 Toruń tel.: 56 623 02 56 fax: 56 655 84 34 email: [email protected] strona internetowa: http://www.pm16.com.pl/ INNOWACJE PEDAGOGICZNE I SYSTEMY Innowacja pedagogiczna polegająca na integracji dzieci pełnosprawnych ze słabo słyszącymi (aktualnie stanowiąca ofertę programową przedszkola) mgr Elżbieta Chmielewska, mgr Iwona Malcahn W życiu najistotniejszą rzeczą nie jest to, co dała nam natura, ale to, co potrafimy z tym uczynić, jakich dokonamy wyborów. Dla człowieka niepełnosprawnego liczba tych wyborów może być mniejsza, ale tak jak my wszyscy i on ma w obrębie tych ograniczeń autonomię. Niestety w naszym społeczeństwie nadal dominują tendencje selektywne i segregacyjne. Dzieci niepełnosprawne spotkać się mogą z różnymi reakcjami ze strony innych osób, mogą to być reakcje agresywne, przejawiane w postaci drwin czy szyderstw, jednakże często spotyka się formy zachowań pseudopozytywnych, jak: nadmierne współczucie, nadmierny podziw, litość, przesadna chęć niesienia pomocy. Bardzo ważne jest ukształtowanie prawidłowej postawy wobec niepełnosprawności, na którą składa się akceptacja odmienności i gotowość rozumnej pomocy. Dzieci w wieku przedszkolnym nie posługują się jeszcze stereotypami w myśleniu i ocenie innych ludzi, nie posiadają przesądów na temat kalectwa. Są bardzo tolerancyjne wobec odmienności, zachowania i wyglądu rówieśników. Ich spontaniczność powoduje, iż pomoc rówieśnikom mniej sprawnym staje się integralną częścią kontaktów z nimi. Oznacza to, że dzieciom zdrowym wystarczy dać możliwość kontaktu z niepełnosprawnymi kolegami, w taki sposób, żeby mogły poznać ich zdolności jak i ograniczenia oraz dostarczyć podstawy wiedzy o potrzebach i możliwościach dzieci niepełnosprawnych, aby sprzyjać wykształceniu się u nich pozytywnej postawy wobec osób niepełnosprawnych. Celami innowacji są m.in. sprzyjanie tendencji do gruntownego poznawania możliwości swoich i innych, sprzyjanie rozwijaniu tolerancji wobec odmienności drugiego człowieka, kształtowanie umiejętności współdziałania w grupie składającej się z autonomicznych jednostek, umożliwienie każdemu dziecku samorealizacji oraz, co oczywiste, kształtowanie właściwej postawy wobec osób niepełnosprawnych. Aby zapewnić odpowiednią częstość kontaktów należy stopniowo (w związku z okresem adaptacji dziecka na początku roku szkolnego) zwiększać ilość sytuacji integracyjnych aż do osiągnięcia stanu, gdy dzieci niepełnosprawne oprócz zajęć specjalistycznych i indywidualnych terapii, większość czasu spędzać będą wraz ze swymi pełnosprawnymi rówieśnikami, czyli wspólnie uczestniczyć w zajęciach, wycieczkach, wizytach w teatrze, uroczystościach przedszkolnych, balach itp. Dziecko powinno zrozumieć, że każdy człowiek jest inny i ma prawo do tej odmienności, a niepełnosprawność jest jeszcze jedną cechą, wyróżniającą nasze stosunki społeczne. Aby zapobiec „sztuczności” kontaktów, ale jednocześnie czuwać nad procesem kształtowania się postaw dzieci sprawnych i niepełnosprawnych, należy zachować właściwe proporcje między spontanicznymi i stymulowanymi sytuacjami integracyjnymi, czyli oprócz zabaw dowolnych, należy zaplanować sytuacje, podczas których dzieci będą wykazywać się tolerancją wobec czyjejś odmienności. W naszym przedszkolu dzieci z oddziału specjalnego integrują się z oddziałem dzieci 5-letnich. „Pomóż mi zrobić to samemu…” – innowacja pedagogiczna włączająca metodę Marii Montessori w system wspierania potrzeb edukacyjnych dzieci niesłyszących i słabo słyszących mgr Elżbieta Chmielewska Specyfika pracy rewalidacyjnej z dzieckiem niesłyszącym lub słabo słyszącym uwarunkowana jest występowaniem w jego rozwoju pierwotnych i wtórnych następstw uszkodzenia słuchu. Praktycznie każda ze sfer rozwoju uzależniona jest od bodźców słuchowych czy to w postaci bezpośredniej na nie reakcji, czy też przez wykorzystanie ich do ukształtowania systemu komunikacji lub zasobu pojęć. Przedszkole Miejskie nr 16 im. Kornela Makuszyńskiego w roku szkolnym 2007/2008 otrzymało zestaw materiałów Montessori, zakupionych w ramach projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. W związku z tym sala oddziału specjalnego została dostosowana do wymagań metody Marii Montessori i była bodźcem do stworzenia innowacji i pracy z wykorzystaniem metod Montessori. Integralną częścią przygotowanego otoczenia jest nauczyciel, który jest twórcą i organizatorem, powinien wspierać indywidualny rozwój dziecka, być jego przyjacielem, tłumaczem i interpretatorem skomplikowanego świata. Cele główne innowacji to stworzenie dogodnych warunków do wszechstronnego rozwoju dziecka zgodnego z jego okresami szczególnej wrażliwości, wdrażanie wychowanków do przestrzegania ogólnie przyjętych zasad pedagogiki Marii Montessori, mających na celu: rozwijanie samodzielności i wiary we własne siły, kształtowanie szacunku do porządku i do pracy, zamiłowania do ciszy i w tej atmosferze do pracy indywidualnej i zbiorowej, osiąganie długotrwałej koncentracji nad wykonywanym zadaniem, wypracowanie postawy posłuszeństwa opartego na samokontroli, a nie na zewnętrznym przymusie, uniezależnienie od nagrody, formowanie postaw wzajemnej pomocy bez rywalizacji, szacunku do pracy innych, rozwijanie indywidualnych uzdolnień i umiejętności współpracy, osiąganie spontanicznej samodyscypliny wynikającej z dziecięcego posłuszeństwa, angażowanie rodziców dziecka w proces jego wychowania. System wspierania dziecka zdolnego mgr Ewa Augustyniak, mgr Marlena Buze, mgr Agnieszka Janecka, mgr Iwona Malcahn System Wspierania Dziecka Zdolnego przyczynił się do kształtowania w naszej placówce świadomości potrzeby rozwijania potencjału twórczego wychowanków zdolnych. Wielką rolę odgrywa nauczyciel i jego metody pracy we wczesnej edukacji wobec dzieci zdolnych. Dziecko zdolne to uczeń osiągający lepsze wyniki od swoich rówieśników wtedy, gdy zachowane są jednakowe dla wszystkich warunki pracy lub uzyskujące te same, co inni wyniki przy mniejszym wysiłku, zawdzięcza to wyższemu niż u innych rozwojowi takich zdolności, jak: myślenie, zdolność obserwacji, wyobraźnia, pamięć, uwaga, sprawności manualne i ruchowe. System wspierania dziecka zdolnego opracowany przez nauczycielki zawiera ogólną charakterystykę dziecka zdolnego, a w nim podstawowe pojęcia i zagadnienia dotyczące rozwoju zdolności intelektualnych oraz czynniki współdecydujące np.: osobowość, lepsze warunki życia i aktywność jednostki, opis dziecka zdolnego w środowisku rodzinnym i szkolnym oraz rolę, jaką mają do spełnienia rodzice i wychowawcy, sposób diagnozy dziecka zdolnego, opis jak rozpoznajemy dziecko zdolne w naszym przedszkolu np. dzięki wykorzystaniu różnych arkuszy obserwacji, jak i obserwacji dziecka podczas sytuacji w ciągu pobytu dziecka w przedszkolu (zabawy i zajęcia, czas wolny, wypowiedzi, kontakty interpersonalne, tańce, śpiew, wykonywanie zadań, prace plastyczne, zajęcia ruchowe), metody i formy pracy z dzieckiem zdolnym, kalejdoskop metod pracy z dzieckiem zdolnym. Zostało ukazane wspieranie jego rozwoju w procesie wychowawczo–dydaktycznym. Społeczeństwo potrzebuje ludzi zdolnych, dlatego też, jeśli w naszym otoczeniu pojawiły się dzieci zdolne powinniśmy zwrócić uwagę na rozwój ich predyspozycji poprzez stosowanie różnorodnych metod i form pracy ze szczególnym uwzględnieniem metod aktywizujących.