Apelujemy o zaprzestanie wypalania traw
Transkrypt
Apelujemy o zaprzestanie wypalania traw
Apelujemy o zaprzestanie wypalania traw, pozostałości roślinnych oraz nieużytków rolnych. Okres wiosenny to zwiększona liczba interwencji strażaków wynikająca z pożarów traw i pozostałości roślinnych, których wypalanie stanowi ciągle jeszcze złą tradycję. Ten bezmyślny i szkodliwy proceder często w sposób niekontrolowany może przeistoczyć się w pożar pobliskiego lasu bądź zabudowań gospodarskich, powodując w ten sposób nie tylko zanieczyszczenie atmosfery ale także duże straty materialne, a nawet w niektórych przypadkach zagrożenie ludzkiego życia. Praktyka wypalania traw jest bardzo niebezpieczna i niekorzystna zarówno dla ludzi, zwierząt, jak i środowiska naturalnego. Wypalanie nieużytków rolnych przynosi nieodwracalne straty w środowisku naturalnym fauny i flory. Gdy płoną łąki, giną liczne drobnoustroje, wiele zwierząt nie mając możliwości ucieczki pali się żywcem. Giną owady, ptaki, ich gniazda i lęgi, żaby, ślimaki, a także mieszkańcy podziemnych nor: krety, nornice oraz inne zwierzęta. Zdarza się, że gęsty, nisko ścielący się dym powstający w wyniku spalania roślinności, ściele się na drogach ograniczając, w sposób znaczący widoczność i bywa bezpośrednią przyczyną kolizji i wypadków drogowych. Konsekwencją takich działań w przypadku rolników korzystających z unijnych dopłat są też kary finansowe stosowane przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Wypalający trawy może otrzymać pomniejszone płatności od kilku do nawet 20 proc. Przypominamy, że wypalanie traw, pozostałości roślinnych i nieużytków rolnych jest prawnie zabronione i podlega odpowiedzialności karnej. Wynika to wprost z następujących przepisów: 1) Ustawa o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz. U. z 2009 Nr 151, poz. 1220). Art. 124 - Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów. Art. 131 pkt 12 - Kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary - podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 132. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 127 i 131, następuje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. 2) Ustawa o lasach z dnia 28 września 1991 r. (Dz. U. 2005 Nr 45, poz. 435 ze zm.). Art. 30 ust. 3 - W lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności: 1) rozniecania ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego; 2) korzystania z otwartego płomienia; 3) wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych. Art. 30 ust. 4 - Przepisy ust. 3 nie dotyczą działań i czynności związanych z gospodarką leśną, pod warunkiem że czynności te nie stanowią zagrożenia pożarowego. st. kpt. mgr Ryszard Gura Rzecznik Prasowy Komendanta Miejskiego PSP 3) Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów i terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719). § 4 ust. 5 – W obiektach oraz na terenach przyległych do nich jest zabronione rozpalanie ognia, wysypywanie gorącego popiołu i żużla lub wypalanie wierzchniej warstwy gleby i traw, w miejscu umożliwiającym zapalenie się materiałów palnych albo sąsiednich obiektów. § 43 – Wypalanie słomy i pozostałości roślinnych na polach jest zabronione. 4) Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2013 r., poz. 482, z późn. zm.). Art. 82 § 3. Kto na terenie lasu, na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100 m od nich roznieca ogień poza miejscami wyznaczonymi do tego celu albo pali tytoń, z wyjątkiem miejsc na drogach utwardzonych i miejsc wyznaczonych do pobytu ludzi, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany. Art. 82 § 4. Kto wypala trawy, słomę lub pozostałości roślinne na polach w odległości mniejszej niż 100 m od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, a także bez zapewnienia stałego nadzoru miejsca wypalania, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany. 5) Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 sierpnia 2003 r. w sprawie wykroczeń, za które funkcjonariusze pożarnictwa pełniący służbę w Państwowej Straży Pożarnej są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz warunków i sposobu wydawania upoważnień (Dz. U. z 2011 r. Nr 87, poz. 491). Funkcjonariusze pożarnictwa za wykroczenia określone w art. 82 § 1-5 oraz art. 82a § 3 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2010 r. Nr 46, poz. 275, z późn. zm.) dot. m.in. niedozwolonego rozniecania ognia są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego. Zielona Góra, marzec 2014 r. st. kpt. mgr Ryszard Gura Rzecznik Prasowy Komendanta Miejskiego PSP