obliczania zadłużenia karty kredytowej

Sygn. akt I C 983/16
UZASADNIENIE
wyroku z dnia 28 września 2016 r.
Powód B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G. (dalej: Fundusz)
wniósł o zasądzenie od pozwanego G. G. kwoty 3946,63 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia
zapłaty. W uzasadnieniu podniósł, że pozwany zawarł z (...) Bank SA umowę o kartę kredytową i nie spłacił zadłużenia.
Wierzytelność banku względem pozwanego została sprzedana powodowi na mocy umowy z dnia 3.06.2015 r. (pozew
k. 2-3)
W dniu 19 lutego 2016 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy w W. wydał nakaz zapłaty w
postępowaniu upominawczym. (nakaz zapłaty k. 19)
Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając orzeczenie w całości. Podniósł zarzuty co do wysokości
i sposobu obliczenia sumy zobowiązania, nieuwzględnienia w rozliczeniu bankowym wszystkich spłat zadłużenia i
w związku z tym zawyżenia kapitału i odsetek, zawyżenia kosztów doliczonych przez powoda, braku skutecznego
powiadomienia o czynnościach wobec pozwanego. (sprzeciw k. 25-27)
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 14 kwietnia 2011 r. S. A. z siedzibą w P. Oddział w Polsce zawarł z G. G. umowę o kartę kredytową. G.
G. nie spłacił zadłużenia powstałego na skutek korzystania z karty kredytowej. W dniu 1 czerwca 2015 r. została
zawarta umowa sprzedaży wierzytelności między S. A. z siedzibą w P. Oddział w Polsce a B. (...) Niestandaryzowanym
Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w G., obejmująca również wierzytelność
względem G. G.. Na dzień 23 grudnia 2015 r. w księgach rachunkowych B. (...) Niestandaryzowanego
Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w G. figurowało wymagalne zadłużenie G. G.
w wysokości 3949,63 zł, na które składały się kwoty 2601,23 zł z tytułu kapitału, 1269,40 zł z tytułu odsetek oraz 79
zł z tytułu kosztów. (dowody: umowa k. 13-14, umowa sprzedaży wierzytelności k. 15, załącznik do umowy sprzedaży
wierzytelności k. 12, wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu k. 4)
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej powołanych dokumentów prywatnych, które nie zostały
zakwestionowane przez strony, a Sąd nie znalazł podstaw, by odmówić im wiarygodności i mocy dowodowej w świetle
własnej oceny.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo okazało się w znacznej części usprawiedliwione.
Przedstawiony przez powoda materiał dowodowy pozwolił na uznanie jego twierdzeń przytoczonych w pozwie
za prawdziwe. Natomiast pozwany, jakkolwiek zakwestionował żądanie pozwu co do wysokości, nie przedstawił
dowodów, które mogłyby doprowadzić do obalenia prawdziwości twierdzeń powoda i dowodów zaoferowanych na
poparcie tych twierdzeń. W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wskazał jako dowody na okoliczność częściowej
spłaty zadłużenia blankiety spłaty zadłużenia będące w posiadaniu pozwanego. Nie dołączył jednak tych dokumentów
do sprzeciwu ani w dalszym toku postępowania, choćby na rozprawie w dniu 28 września 2016 r. W myśl art.
6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Obowiązek
udowodnienia faktu spełnienia świadczenia w zakresie objętym żądaniem pozwu spoczywa na pozwanym. Jest to
bowiem jednocześnie zarzut o charakterze niweczącym. W świetle materiału zgromadzonego w aktach sprawy Sąd
doszedł do przekonania, że pozwany nie sprostał ciążącym na nim obowiązkom dowodowym. Z tych względów żądanie
pozwu w zakresie kwoty kapitału i odsetek Sąd uznał za udowodnione.
Sąd uznał, że powód nie udowodnił swojego roszczenia w zakresie kosztów w wysokości 79 zł. Pozwany zakwestionował
wysokość tychże kosztów. Wobec tego Sąd dokonał analizy materiału dowodowego zaoferowanego przez powoda pod
kątem wykazania wysokości dochodzonych kosztów. W ocenie Sądu powód nie zaoferował materiału dowodowego na
tyle wyczerpującego, by uznać, że udowodnił zasadność żądania zasądzenia kosztów w wysokości 79 zł. Wprawdzie
w dokumencie umowy o korzystanie z karty kredytowej znajduje się również tabela opłat i prowizji, niemniej
jednak nie stanowi to dowodu przesądzającego o wysokości kosztów należnych od pozwanego. W pozwie powód
twierdził, że kwota 79 zł obejmuje koszty poniesione przez cedenta w związku z uruchomieniem oraz bieżącą obsługą
kredytu - prowizje, ubezpieczenia i inne bieżące opłaty, monitoringiem płatności - koszty upomnień telefonicznych i
pisemnych, oraz działaniami windykacyjnymi podejmowanymi przez cedenta po dniu wypowiedzenia umowy - koszty
windykacji pisemnej, telefonicznej i bezpośredniej. Zgromadzony materiał dowodowy nie zawiera żadnych dowodów,
na podstawie których Sąd mógłby ustalić, jakie czynności podejmował cedent i ilokrotnie. Pozwoliłoby to zweryfikować
wysokość żądanej kwoty w świetle wartości podanych w tabeli opłat. Nalegało zatem podzielić stanowisko pozwanego
co do wysokości dochodzonych kosztów o tyle, że powód nie udowodnił wysokości tych kosztów należycie, wbrew
swojemu obowiązkowi. Z tych względów w tym zakresie powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu.
Powództwo w zakresie żądania zasądzenia odsetek zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z art. 481 § 1 k.c. jeżeli
dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia,
chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik
odpowiedzialności nie ponosi. Ponadto w myśl art. 482 § 1 k.c. od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie
dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie
zaległych odsetek do dłużnej sumy. Ponieważ powód żądał zasądzenia odsetek od dnia wytoczenia powództwa,
Sąd zasądził odsetki od dnia 3 lutego 2016 r., tj. od daty oddania pozwu w polskiej placówce pocztowej operatora
wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe w rozumieniu art. 165 § 2 k.p.c.
W myśl art. 321 § 1 k.p.c. sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać
ponad żądanie. Ponieważ powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika żądał zasądzenia odsetek
ustawowych, które w świetle art. 359 § 2 k.c. są równe sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 3,5
punktów procentowych, a odsetki ustawowe za opóźnienie w myśl art. 482 § 2 k.c. są równe sumie stopy referencyjnej
Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych, Sąd, będąc związanym żądaniem pozwu, nie mógł zasądzić
odsetek ustawowych za opóźnienie. Należy zauważyć, że z mocy art. 56 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie
ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U.2015.1830) do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje
się przepisy dotychczasowe. Z powołanego przepisu wynika zatem, że w zakresie odsetek przypadających za okres
po dniu 31 grudnia 2015 r. stosuje się przepisy w brzmieniu nadanym cytowaną ustawą, niemniej jednak w sprawie
niniejszej powód wyraźnie żądał zasądzenia odsetek ustawowych, nie wskazując, że za okres po dniu 31 grudnia 2015
r. żąda zasądzenia odsetek innego rodzaju, w szczególności odsetek ustawowych za opóźnienie w rozumieniu .
Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punktach I i II sentencji.
O kosztach procesu Sąd orzekł stosując zasadę finansowej odpowiedzialności za wynik sprawy. Wprawdzie powództwo
zostało w części oddalone, niemniej jednak dotyczy to znikomej części żądania, zatem należało uznać, że powód uległ
tylko co do nieznacznej części swego żądania, wobec czego powoda należało obciążyć obowiązkiem zwrotu wszystkich
kosztów procesu powodowi. Sąd obciążył pozwanego kwotą 1317 zł, na która składają się kwoty: 100 zł tytułem opłaty
sądowej od pozwu, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 1200 zł tytułem kosztów zastępstwa
prawnego na podstawie § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800) w zw. z § 21 tego rozporządzenia.
SSR Paweł Szymański
ZARZĄDZENIE
odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.