Cegła stara jak świat

W numerze:
1 Cegła stara jak świat
3 Ogrodzenie – kropka
nad i
4 Ogrodowe inspiracje
10 Cerabud S.A.
– przegląd
12 Tradycja
i nowoczesność
14 Retro, a nowe
16 Röben – przegląd
20 Uniwersalne
i ponadczasowe
34 LC EkoKLINKIER
– przegląd
38 Formaty cegieł
i kształtek
39 Elegancja
i oryginalnośc
40 Wienerberger
– przegląd
42 Przykładowe
wiązania cegieł w murze
44 Nanozaprawa
ALPOL
46 Przegląd chemii do
elewacji ceramicznych
ISSN
1644-2555
INDEKS
334928
Fot. Röben
bezpłatny
dodatek do kwartalnika
„WARSTWY –
DACHY I ŚCIANY”
2/2007
Ceramiczne
cegły
elewacyjne
Cegła stara jak świat
Cegła jest materiałem budowlanym, wykorzystywanym przez ludzkość nieomal od
zarania jej dziejów. Znana była m.in. w starożytnym Egipcie, w Mezopotamii, Babilonie,
w Chinach i w Persji. Bizantyjscy budowniczowie z cegieł właśnie konstruowali m.in.
cienkie i lekkie stropy, które nie wymagały grubych ścian i dodatkowych podpór, dzięki
czemu wnętrza nabierały nadzwyczajnej lekkości. Do perfekcji jej zastosowanie opanowali budowniczowie irańscy – wznoszone były z niej m.in. meczety, smukłe minarety;
ozdobnie układane cegły służyły jako dekoracje ścian, murów. Ceramika architektoniczna
stosowana była do wznoszenia budowli oraz wykańczania ich powierzchni wewnętrznych
i zewnętrznych. Używano nie tylko cegieł, ale też glazurowanych kształtek o specjalnie
profilowanej główce, płytek do licowania ścian, terakoty. W sztuce islamskiej zachwyt
budzi użycie kolorowych wykładzin ceramicznych.
Już ok. 6000 lat p.n.e. pierwsze cywilizacje budowały osady z cegły. Na początku
były to cegły mułowe, gliniane – suszone na słońcu. Odkrycie, iż dzięki wypaleniu produktu w wysokiej temperaturze dodatkowo
zwiększa się jego trwałość, wytrzymałość
i walory użytkowe, co umożliwia konstruowanie nawet bardzo skomplikowanych
budowli, dało impuls do dynamicznego
rozwoju sztuki budowania z cegieł. Jednymi z najstarszych zamieszkanych stale
budynków, jakie do tej pory odkryto, są
domy tworzące znane ze Starego Testamentu Jerycho, które powstały ok. 8 tys.
lat p.n.e. Do ich budowy użyto glinianych
cegieł. Ręcznie formowana, suszona cegła
z okładziną z cegły palonej wykorzystana została do wzniesienia m.in. świątyń w Uruk.
Np. świątynia w okręgu Kullaba wzniesiona
została na wysokim sztucznym podwyższeniu z cegły, zaś w okręgu Inanny - zdobiona
była mozaiką z malowanych stożków. Uruk
było też pierwszym miastem, które zostało
otoczone murem warownym z wieżyczkami
zbudowanymi z płaskowypukłych cegieł.
Także w Babilonie cegła była ważnym
materiałem budowlanym. W okresie
Wydawca: BUD-MEDIA Sp. z o.o.; Prezes Zarządu – Danuta Woźniak
Redaguje zespół:
Redaktor naczelny
– Waldemar Mülhstein
tel./fax 052 3401951
tel. kom. 0661 919 869
e-mail: [email protected]
Adres redakcji:
85-030 Bydgoszcz
ul. Rumińskiego 6
tel. 052 325 72 20
fax. 052 325 72 22
www.bud-media.com.pl
Korekta – Danuta Mikucka
Skład i montaż komputerowy:
FORM-DRUK
Druk – Kubik & Krause
Wszystkie materiały objęte są
prawem autorskim.
Nie zamówionych materiałów redakcja nie zwraca, a w razie opublikowania zastrzega sobie prawo do
ich skracania. Redakcja nie ponosi
odpowiedzialności za treść ogłoszeń
oraz reklam i ma prawo odmówić
publikacji bez podania przyczyny.
Zlecenia na reklamę przyjmuje
redakcja
Egzemplarz bezpłatny
kasyckim zaczęto w tym regionie
produkować i wykorzystywać cegłę
modelowaną, z której realizowano
świątynie ozdobione fryzami z wypalanej cegły. Pałac Nabuchodonozora II,
który powstał w okresie chaldejskim,
a także wiele innych budowli Babilonu
miały ściany z wypalanej, szkliwionej,
kolorowej cegły. Glazurowana, a także
wypalana cegła malowana posłużyła
również do zbudowania ścian pałacu
króla Dariusza II w Suzie.
Popularyzacja produkcji i zastosowania cegły w budownictwie
w Europie to zasługa Rzymian.
Bazując na osiągnięciach Etrusków
w zakresie konstrukcji i techniki
oraz Greków w zakresie dekoracji
i detali w mistrzowski sposób rozwinęli architekturę, w której dominował element łuku. Choć materiałem
najchętniej przez nich wykorzystywanym był beton, do wznoszenia
ścian – traktowanych jako podpora
dla sklepień i kopuł – stosowano
też m.in. cegłę mułową wypalaną
i zaprawę wapienną. Ceramika była
również materiałem używanym jako
okładzina murów. Cegły – obok ka2 Ceramiczne cegły elewacyjne
mienia - stanowiły ponadto materiał
do budowy filarów, na których opierały się półkoliste łuki akweduktów.
Początkowo Rzymianie używali cegły
surowej, suszonej na słońcu. Przed
niekorzystnym działaniem warunków
atmosferycznych zabezpieczano ją
tynkiem. Później – podobnie jak
w starożytnej Mezopotamii, gdzie
znana była ona już w III tysiącleciu
p.n.e. – zaczęto stosować cegłę paloną. Jeśli materiał był wbudowywany
w miejscu narażonym na zawilgocenie, zabezpieczano go dodatkowo
specjalnym roztworem.
Budownictwo naszej ery – niezależnie od stylu architektonicznego
– także sięgało po cegłę. Była ona
doceniana szczególnie w regionach,
w których trudno dostępny był dobrej
jakości kamień – m.in. w Niemczech,
Holandii.
Rzymianie na podbitych przez
siebie ziemiach popularyzowali swo-
je osiągnięcia i techniki budowlane.
W średniowiecznej Europie najcenniejszym materiałem budowlanym był
kamień; cegła używana była przede
wszystkim w regionach, gdzie dobrej
jakości kamień był trudno dostępny:
np. w Niemczech, Belgii, Holandii,
Anglii czy krajach skandynawskich.
Piękne elewacje domów mieszkalnych,
budynków użyteczności publicznej niejednokrotnie do dziś zachwycają swą
urodą. Z cegieł budowano młyny,
ściany pierwszych fabryk, magazynów portowych. W okresie rewolucji
przemysłowej drewno w konstrukcjach
budowlanych zaczęto zastępować żeliwem, które – w połączeniu z ceglanym
murem – zwiększało bezpieczeństwo
pożarowe.
Do nieomal połowy XIX wieku
cegły ceramiczne były formowane
ręcznie i wypalane w prymitywnych
piecach. Nową jakość w ich produkcji
oznaczało wynalezienie prasy ceglarskiej i pieca kręgowego do wypału
ceramiki (tzw. piec Hoffmanna). Od
tej chwili można mówić o przemysłowej produkcji cegieł.
W konstrukcjach ściennych wykorzystywane są wyroby o czerepie porowatym (nasiąkliwość wagowa 6-22%)
– m.in. cegła zwykła, pustaki ścienne;
oraz wyroby o czerepie zwartym (nasiąkliwość wagowa do 6%) – m.in. cegły
i kształtki klinkierowe.