Europejska Aprobata Techniczna ETA

Transkrypt

Tłumaczenie Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-10/0305 EJOT SDF 10V i EJOT SDF 10H z języka niemieckiego.
W przypadku wątpliwości decydujący jest tekst oryginału.
Deutsches Institut für Bautechnik
Placówka Certyfikująca wyroby
budowlane i konstrukcje
Urząd Badań Techniki Budowlanej
Placówka prawa cywilnego
prowadzona wspólnie
przez Federację i Kraje Związkowe
Kolonnenstraße 30 B
10829 Berlin
Tel.: +49(0)30 78730-0
Fax: +49(0)30 78730-320
E-mail: [email protected]
Internet: www.dibt.de
Członek EOTA
Europejska Aprobata Techniczna ETA-10/0305
Nazwa handlowa:
EJOT SDF 10V i EJOT SDF 10H
Właściciel Aprobaty:
EJOT Baubefestigungen GmbH
In der Stockwiese 35
57334 Bad Laasphe
NIEMCY
Przedmiot dopuszczenia
i cel zastosowania:
łączniki tworzywowe do stosowania w betonie i w murach
w wielopunktowych zamocowaniach niekonstrukcyjnych
Okres ważności:
od:
do:
30 czerwca 2013
30 czerwca 2018
Zakład Produkcyjny:
Zakład Produkcyjny EJOT 1, 2, 3 i 4
Niniejsza Aprobata składa się z
23 stron łącznie z 12 załącznikami
Niniejsza Aprobata zastępuje
ETA-10/0305 o okresie ważności od 04.11.2011 do 16.09.2015
Europejska Aprobata Techniczna
ETA-10/0305
Strona 2 z 23 | 30 czerwca 2013
I
PODSTAWY PRAWNE I POSTANOWIENIA OGÓLNE
1.
Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna udzielona została przez niemiecki Instytut Techniki Budowlanej
w zgodności z:
- Dyrektywą 89/106/EWG Rady Europy z dnia 21 grudnia 1988 dotyczącą zrównania przepisów prawnych
1
i administracyjnych państw członkowskich w zakresie wyrobów budowlanych , zmienioną Dyrektywą
2
93/68/EWG Rady Europy oraz poprzez rozporządzenie (UE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady
3
Europy ;
- ustawą o wprowadzeniu do obiegu i wolnym obrocie wyrobami budowlanymi do zastosowania Dyrektywy
89/106/EWG Rady Europy z dnia 21 grudnia 1988 dotyczącej zrównania przepisów prawnych i administracyjnych państw członkowskich w zakresie wyrobów budowlanych oraz innymi aktami prawnymi Wspólnoty Euro4
pejskiej (ustawa o wyrobach budowlanych – BauPG) z dnia 28 kwietnia 1998 , ostatnio zmienioną poprzez ar5
tykuł 2 ustawy z dnia 8 listopada 2011 ;
- wspólnymi uregulowaniami w zakresie wnioskowania, przygotowania oraz udzielania Europejskich Aprobat
6
Technicznych zgodnie z załącznikiem do decyzji 94/23/EWG Komisji Europejskiej ;
- wytycznymi do Europejskich Aprobat Technicznych „Łączniki tworzywowe do stosowania w betonie i w murach w wielopunktowych zamocowaniach niekonstrukcyjnych – część 1: informacje ogólne”, ETAG 020-01.
Niemiecki Instytut Techniki Budowlanej jest uprawniony do sprawdzenia, czy postanowienia niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej są spełniane. Kontrola ta może być przeprowadzona w Zakładzie Produkcyjnym. Właściciel dokumentu jest odpowiedzialny za zgodność wyrobów z Europejską Aprobatą Techniczną
oraz jej użytecznością dla przewidzianego zakresu zastosowania.
Europejska Aprobata Techniczna nie może być przenoszona na innych niż wymieniony na pierwszej stronie
Producentów lub przedstawicieli Producentów lub też na inne Zakłady Produkcyjne niż te wymienione na
pierwszej stronie Europejskiej Aprobaty Technicznej.
Niemiecki Instytut Techniki Budowlanej może odwołać niniejszą Europejską Aprobatę Techniczną, w szczególności po informacji komisji na podstawie art. 5 ust. 1 Dyrektywy 89/106/EWG.
Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna może być powielana – także w formie elektronicznej – w wersji
nieskróconej. Po otrzymaniu pisemnej zgody niemieckiego Instytutu Techniki Budowlanej można powielać
fragmenty. W takim przypadku jednak należy zaznaczyć, że jest to jedynie fragment dokumentu. Teksty i rysunki broszur reklamowych nie mogą stać w sprzeczności z Europejską Aprobatą Techniczną, ani też używać
jej niezgodnie z przeznaczeniem.
Europejska Aprobata Techniczna udzielona zostaje w języku urzędowym obowiązującym daną Jednostkę
Certyfikującą. Wersja ta odpowiada wersji udzielonej przez EOTA. Tłumaczenia na inne języki powinny zawierać odpowiednią adnotację i być oznaczone, jako tłumaczenia.
2.
3.
4.
5.
6.
1
2
3
4
5
6
Dziennik Ustaw Wspólnoty Europejskiej L40 z dnia 11 lutego 1989, str. 12
Dziennik Ustaw Wspólnoty Europejskiej L220 z dnia 30 sierpnia 1993, str. 1
Dziennik Ustaw Unii Europejskiej L284 z dnia 31 października 2003, str. 25
Federalny Dziennik Ustaw część I 1998, str. 812
Federalny Dziennik Ustaw część I 2011, str. 2178
Dziennik Ustaw Wspólnoty Europejskiej L17 z dnia 20 stycznia 1994, str. 34
ETA-10/0305
II
POSTANOWIENIA SZCZEGÓLNE EUROPEJSKIEJ APROBATY TECHNICZNEJ
1.
Opis wyrobu budowlanego i cel zastosowania
1.1
Opis wyrobu
EJOT SDF 10V i EJOT SDF 10H to wyroby składające się z tworzywowego korpusu wykonanego z poliamidu
oraz przynależnej do kompletu specjalnej śruby ze stali nierdzewnej lub stali ocynkowanej galwanicznie.
Część tworzywowa rozpierana jest w podłożu (kotwienia) w wyniku wkręcenia śruby, tym samym następuje
docisk strefy rozporowej do ścianek otworu montażowego.
W załączniku nr 1 przedstawiono łącznik w postaci zmontowanej.
1.2
Cel zastosowania
Łącznik przewidziany jest do zastosowań, w ramach których należy spełnić wymagania dotyczące wytrzymałości mechanicznej w rozumieniu wymagań 4 Dyrektywy 89/106/EWG oraz w przypadku, gdy uszkodzenie
łącznika może doprowadzić do zagrożenia życia, bądź zdrowia człowieka.
Łącznik może być użyty tylko do wielopunktowych zamocowań niekonstrukcyjnych.
Podłożami, w których można wykonać mocowania mogą być kategorie użytkowe a, b, c zgodnie z tabelą:
Kategoria
użytkowa
a
Rozmiar łącznika
EJOT SDF 10V
EJOT SDF 10H
EJOT SDF 10V
(hnom,2 ≥ 50 mm)
• beton zwykły zbrojony lub niezbrojony
• klasa wytrzymałości, co najmniej C12/15 i maksymalnie
C50/60 zgodnie z EN 206-1:2000-12
• beton zarysowany i niezarysowany
• łącznik EJOT SDF 10V (z hnom,2 ≥ 50 mm) i EJOT SDF 10H
może być stosowany również w betonie zgodnie z rozdziałem 4.2.2 z wymaganiami wobec ochrony przeciwpożarowej
• cienkie płyty (części osłonowe ścian dwuwarstwowych zewnętrznych)
• 100 mm > h > 50 mm
• klasa wytrzymałości, co najmniej C12/15 i maksymalnie
C50/60 zgodnie z EN 206-1:2000-12
• ściany murowane zgodnie z załącznikiem 7 i 8
• klasa zaprawy ≥ M 2,5 zgodnie z EN 998-2:2003
EJOT SDF 10H
(hnom ≥ 70 mm)
EJOT SDF 10H
(hnom = 70 mm)
• ściany murowane zgodnie z załącznikiem 9
• klasa zaprawy ≥ M 2,5 zgodnie z EN 998-2:2003
EJOT SDF 10H
(hnom ≥ 70 mm)
b
c
Uwagi
Śruby specjalne ze stali ocynkowanej galwanicznie
Specjalna śruba ze stali ocynkowanej galwanicznie może być wykorzystana tylko w elementach budowlanych
w warunkach suchych pomieszczeń.
ETA-10/0305
Specjalna śruba ze stali ocynkowanej galwanicznie, za wyjątkiem śruby dwugwintowej, może być zastosowana również na zewnątrz, jeżeli po montażu łącznika obszar łba zostanie w taki sposób zabezpieczony przed
wilgocią i deszczem, że nie będzie możliwe wnikanie wilgoci do trzpienia. W tym celu należy zamocować
okładzinę fasadową lub fasadę wentylowaną i łeb śruby pokryć elastyczną warstwą stanowiącą pokrycie bitumiczno-olejowe (np. środki stosowane do ochrony podwozia lub przestrzeni pustych pojazdów mechanicznych).
Śruby specjalne ze stali nierdzewnej:
Śruba specjalna ze stali nierdzewnej może być zastosowana w elementach budowlanych w warunkach suchych pomieszczeń, jak również na zewnątrz (łącznie z atmosferą przemysłową i w środowisku nadmorskim)
lub w wilgotnych pomieszczeniach, jeżeli nie występują warunki agresywne. Do szczególnie agresywnych warunków należą np. ciągłe, zmienne zanurzanie w wodzie morskiej lub w obrębie zasięgu wody morskiej,
atmosfera zawierająca chlor na pływalniach albo atmosfera z ekstremalnym zanieczyszczeniu substancjami
chemicznymi (np. w przypadku urządzeń do odsiarczania spalin albo w tunelach drogowych, w których używa
się środków odmrażających).
Łącznik może być wykorzystywany w następujących zakresach temperatur:
Zakres temperatur b): -40°C do +80°C (maks. temperatura oddziałująca długotrwale +50°C
i maks. temperatura oddziałująca krótkotrwale +80°C)
Zakres temperatur c): -40°C do +50°C (maks. temperatura oddziałująca długotrwale +30°C
i maks. temperatura oddziałująca krótkotrwale +50°C)
Wymagania niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej bazują na przyjęciu przewidywalnej długości użytkowania łączników wynoszącej 50 lat. Dane dotyczące okresu użytkowania nie są równoznaczne z gwarancją
Producenta; są jedynie informacją pomocną przy wyborze odpowiedniego wyrobu pod kątem oczekiwanego
okresu użyteczności budynku.
2.
Cechy wyrobu i proces dowodowy
2.1.
Cechy wyrobu
Wyrób odpowiada rysunkom i danym wykazanym w załącznikach od nr 2 i 3. Parametry materiałów, wymiary
7
i tolerancje niepodane w/w załącznikach muszą odpowiadać danym wskazanym w dokumentacji technicznej
do niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej.
Charakterystyczne parametry dotyczące montażu podane w załącznikach od 4 do 10.
Każdy wyrób oznaczony jest logiem Producenta, typem, średnicą i maksymalną dopuszczalną grubością mocowania zgodnie z załącznikiem 2.
Należy zaznaczyć minimalną głębokość zakotwienia.
Łącznik powinien być pakowany i dostarczany jedynie, jako jednostka mocująca.
W uzupełnieniu specyficznych postanowień do niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej, dotyczących materiałów niebezpiecznych, wyroby w zakresie obowiązywania niniejszej Aprobaty mogą podlegać dalszym
wymaganiom (np. Prawo Europejskie lub narodowe przepisy prawne i administracyjne). Aby postanowienia
wytycznych dotyczących wyrobów budowlanych zostały spełnione, należy spełnić także powyższe wymagania.
7
Dokumentacja techniczna do niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej złożona została w niemieckim Instytucie Techniki Budowlanej
i, jeżeli to ważne dla zadań Jednostki Certyfikującej biorącej udział w postępowaniu potwierdzającym zgodność, może być wydane tejże
Jednostce Certyfikującej
ETA-10/0305
2.2
Postępowanie dowodowe
Ocena użyteczności łącznika w ramach przewidzianego celu użycia pod kątem wymagań bezpieczeństwa
użycia w sensie ważnych wymagań 4 odbywa się w zgodności z „Wytycznymi do Europejskich Aprobat Technicznych dla łączników tworzywowych do stosowania w betonie i murach w wielopunktowych zamocowaniach
niekonstrukcyjnych”, ETAG numer 020:
− część 1: "Część ogólna"
− część 2: "Łączniki z tworzywa sztucznego do stosowania w betonie"
− część 3: "Łączniki z tworzywa sztucznego do stosowania w podłożach pełnych" oraz
− część 4: "Łączniki z tworzywa sztucznego do stosowania w podłożach niepełnych i dziurawce”
na podstawie kategorii użytkowa a, b, c.
3.
Ocena i potwierdzenie zgodności oraz oznakowanie CE
3.1
System deklarowania zgodności
8
Zgodnie z decyzją 97/463/EG Komisji Europejskiej należy zastosować system 2(ii) (oznaczony, jako system
2+) deklarowania zgodności.
Niniejszy system deklarowania zgodności opisany jest następująco.
System 2+: Deklaracja Zgodności Producenta dla wyrobu na podstawie:
a) zadań Producenta:
(1) pierwsze badanie wyrobu,
(2) Zakładowa Kontrola Produkcji (tzw. ZKP)
(3) badanie próbek pobranych w Zakładzie Produkcyjnym zgodnie z ustalonym planem badań,
b) zadań Jednostki Certyfikującej:
(4) certyfikacja Zakładowej Kontroli Produkcji na postawie:
−
pierwszej inspekcji Zakładu i Zakładowej Kontroli Produkcji
−
ciągłego nadzoru, oceniania i uznania Zakładowej Kontroli Produkcji
3.2
Kompetencje
3.2.1 Zadania Producenta
3.2.1.1 Własna kontrola wyrobu przez Zakład Produkcyjny
Producent musi prowadzić ciągły nadzór własny nad wyrobami. Wszystkie dane, wymagania i przepisy podane przez Producenta należy systematycznie przechowywać w formie pisemnych wskazówek zakładowych
i procesowych. Własna kontrola wyrobu przez Zakład Produkcyjny ma zagwarantować, że produkty są zgodne
z niniejszą Europejską Aprobatą Techniczną.
Producent może używać tylko komponentów wyjściowych wskazanych w dokumentacji technicznej do niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej.
Własna kontrola wyrobu przez Zakład Produkcyjny musi być zgodna z planem kontrolnym, który jest częścią
niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej. Plan kontrolny ustalony jest w związku z systemem Zakładowej
Kontroli Produkcji, wprowadzonym przez Producenta i złożony został w niemieckim Instytucie Techniki Bu9
dowlanej .
8
9
Dziennik Urzędowy Wspólnoty / Unii Europejskiej L 198 z dnia 25.07.1997
Plan kontroli i nadzorowania jest poufną częścią dokumentacji do niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej i wydany może być jedynie
jednostce dopuszczonej w postępowaniu potwierdzającym zgodność wyrobów. Patrz rozdział 3.2.2.
ETA-10/0305
Wyniki wykonanej kontroli wyrobu przez Zakład Produkcyjny należy przechowywać i ocenić zgodnie z postanowieniami planu kontrolnego i planu nadzorowania.
3.2.1.2 Pozostałe zadania Producenta
Producent powinien na podstawie umowy włączyć do przeprowadzenia działań zgodnie z rozdziałem 3.2.2
Jednostkę, która dopuszczona została do zadań zgodnych z rozdziałem 3.1 w zakresie przedmiotowych łączników. W tym celu Producent powinien przedstawić tejże Jednostce plan kontroli zgodnie z rozdziałem 3.2.1.1.
i 3.2.2.
Producent powinien przedstawić Deklarację Zgodności wraz z oświadczeniem, iż wyroby budowlane zgodne
są z postanowieniami niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej.
3.2.2 Zadania notyfikowanej Jednostki Certyfikującej
Jednostka Certyfikująca powinna przeprowadzić następujące zadania z zgodności z planem kontroli:
- pierwsza inspekcja Zakładu i Zakładowej Kontroli Produkcji,
- bieżący nadzór, ocena i uznanie Zakładowej Kontroli Produkcji.
Notyfikowana Jednostka Certyfikująca powinna przechowywać ważne punkty w/w zadań oraz dokumentować
uzyskane wyniki i wnioski końcowe w pisemnym raporcie.
Włączona przez Producenta Notyfikowana Jednostka Certyfikująca powinna wydać Certyfikat z oświadczeniem, że własna kontrola wyrobu przez Zakład Produkcyjny jest zgodna z postanowieniami niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej.
Jeżeli postanowienia niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej oraz należącego do niej planu kontrolnego
i nadzoru nie są spełnianie, Notyfikowana Jednostka Certyfikująca powinna cofnąć (odebrać) Certyfikat Zgodności i niezwłocznie poinformować niemiecki Instytut Techniki Budowlanej.
3.3
Znak CE
Znak CE powinien być naniesiony na każdym pojedynczym opakowaniu łączników.
Za oznakowaniem CE powinien być podany numer identyfikacyjny Notyfikowanej Jednostki Certyfikującej, jak
również następujące dane:
- nazwa i adres Producenta (osoba prawna odpowiedzialna za produkcję),
- ostatnie dwie cyfry roku, w którym przyznano znak CE,
- numer Certyfikatu Zgodności EU dla własnej kontroli produkcji,
- numer Europejskiej Aprobaty Technicznej,
- numer Wytycznych do Europejskiej Aprobaty Technicznej,
- kategoria użytkowa a, b i c.
4.
Założenia zgodnie, z którymi użyteczność wyrobu dla przewidzianego zastosowana została oceniona
pozytywnie
4.1
Produkcja
Europejska Aprobata Techniczna została udzielona wyrobom na podstawie konkretnych danych i informacji,
które ustalone zostały w niemieckim Instytucie Techniki Budowlanej i służą do identyfikacji ocenianych i opiniowanych wyrobów. O zmianach w wyrobach lub procesach produkcyjnych, które mogłyby prowadzić do tego, że dane i informacje przestaną być zgodne, należy przed ich w prowadzeniem poinformować niemiecki Instytut Techniki Budowlanej. Niemiecki Instytut Techniki Budowlanej zdecyduje o tym, czy zmiany te będą miały wpływ na Aprobatę, a w następstwie także na ważność znaku CE przydzielonego na podstawie Certyfikatu,
czy też nie stwierdzi, czy konieczne jest dodatkowe opiniowanie lub zmiana Aprobaty.
ETA-10/0305
4.2
4.2.1
Pomiar mocowania
Informacje ogólne
Użyteczność łącznika podana została po uwzględnieniu następujących warunków:
− Pomiar mocowania odbywa się zgodnie z ETAG 020 Wytyczne Europejskich Aprobat Technicznych „Łączniki tworzywowe do stosowania w betonie i w murach w wielopunktowych zamocowaniach niekonstrukcyjnych", załącznik C i przeprowadzony jest na odpowiedzialność inżyniera posiadającego odpowiednie doświadczenie w zakresie wykonywania zamocowań.
− Po uwzględnieniu ciężarów będących przedmiotem mocowania, rodzaju i trwałości podłoża, wymiarów
elementów budowlanych i tolerancji należy sporządzić sprawdzalne obliczenia i rysunki konstrukcyjne.
− Łącznik może być wykorzystywany tylko w wielopunktowych zamocowaniach niekonstrukcyjnych.
W zamocowaniach wielopunktowych musi być określona ilość mocowań n1 do zamocowania elementu
oraz ilość kołków n2 przypadająca na każde mocowanie. Ponadto poprzez wyznaczenie wartości obciążenia NSd na jedno mocowanie zapewnia się, że jest ona ≤ n3 (kN) oraz zachowane pozostają wymagania dotyczące wytrzymałości i sztywności mocowanego elementu, a podczas wymiarowania mocowanego elementu nie trzeba uwzględniać przeniesienia obciążenia w przypadku przemieszczenia lub zniszczenia jednego z kołków.
Dla n1, n2 i n3 można zastosować następujące wartości graniczne:
n1 ≥ 4;
n2 ≥ 1 oraz
n3 ≤ 4,5 kN
lub
n1 ≥ 3;
n2 ≥ 1 oraz
n3 ≤ 3,0 kN.
4.2.2
4.2.3
− Zginanie łącznika wskutek ścinania może pozostać nieuwzględnione tylko wtedy, gdy spełnione zostaną
oba następujące warunki:
•
element mocowany musi być wykonany z metalu i być zamocowany bezpośrednio w podłożu albo bez
warstwy pośredniej albo z warstwą wyrównującą z zaprawy o grubości ≤ 3 mm
•
element mocowany musi przylegać na całej grubości do tulei łącznika (w tym celu średnica otworu
w elemencie budowlanym df musi być taka sama albo mniejsza niż wartość podana w załączniku 3 tabeli 3).
Jeżeli oba te warunki nie zostaną spełnione, to wartość mimośrodu oblicza się zgodnie z ETAG 020, załącznik
C. Wartości charakterystyczne momentów zginających podano w załączniku 4, tabeli 4.
Nośność w betonie (kategoria użytkowa "a")
Wartości nośności charakterystycznych łącznika w betonie podane są w załączniku 4, 5 i 6. Dane obowiązują
dla betonu zarysowanego i niezarysowanego.
Zgodnie z Technical Report TR 020 "Ocena ognioodporności łączników w betonie" można założyć, że dla mocowania systemów fasadowych nośność EJOT SDF 10V z hnom,2≥ 50mm oraz EJOT SDF 10H posiadają wystarczającą ogniotrwałość na poziomie co najmniej 90 minut (R90), gdy dopuszczalne obciążenie
F ⁄ γ ∙γ
0,8kN (nie jest to stałe osiowe obciążenie rozciągające).
Nośność w murze z cegieł pełnych (kategoria użytkowa "b")
Wartości nośności charakterystycznych na wyrywanie łącznika z muru z cegieł pełnych podane są w załączniku 8 i 9. Wartości te są niezależne od kierunku obciążenia (wyrywanie, ścinanie, wyrywanie skośne) oraz rodzaju zniszczenia.
Wartości charakterystyczne podane w załączniku 8 i 9 obowiązują dla podłoży oraz geometrii zgodnie z niniejszą tabelą albo dla większych formatów i większych wytrzymałości na nacisk muru.
ETA-10/0305
Jeżeli na placu budowy dostępne są mniejsze bloczki lub gdy wytrzymałość zaprawy jest mniejsza niż wymagana wartość, charakterystyczna nośność łącznika może zostać ustalona poprzez próby na placu budowy
zgodnie z rozdziałem 4.4 niniejszej ETA.
4.2.4
Nośność w murze z pustaków albo dziurawki (kategoria użytkowa "c")
Wartości nośności charakterystycznych łącznika w murze z pustaków lub dziurawki podane w załączniku 10
obowiązują dla podłoży, wielkości bloczków, wytrzymałości na ściskanie oraz rodzaju otworów tylko dla geometrii z niniejszej tabeli.
Wartości te są niezależne od kierunku obciążania (wyrywanie, ścinanie, wyrywanie skośne) oraz rodzaju
zniszczenia i obowiązują tylko dla hnom = 70 mm.
Wpływ większych głębokości osadzania (hnom > 70 mm) i/lub różne pustaki / bloczki (zgodnie z załącznikiem 8
w zakresie podłoża, wielkości pustaków, wytrzymałości na ściskanie i rodzaju otworów) należy ustalić w wyniku prób na placu budowy zgodnie z rozdziałem 4.4.
4.2.5
Szczególne warunki dla procesu pomiaru w murze z cegły pełnej albo dziurawki
Zaprawa muru musi odpowiadać przynajmniej klasie wytrzymałości M 2,5 zgodnie z EN 998-2.
Nośność charakterystyczna FRk dla pojedynczego łącznika tworzywowego może zostać założona również dla
grupy dwóch lub czterech łączników tworzywowych, których rozstaw osiowy jest przynajmniej takiej wielkości
jak minimalny rozstaw osiowy smin.
Odstęp pomiędzy poszczególnymi łącznikami lub grupą łączników powinien wynosić a ≥ 250 mm.
Gdy pionowe fugi ściany nie mogą zostać planowo wypełnione zaprawą, należy ograniczyć wartość pomiaru
nośności NRd do 2,0 kN w celu zapewnienia uniknięcia wyrwania bloczka / pustaka ze ściany. Można zrezygnować z tego ograniczenia, gdy w ścianie zostaną zastosowane bloczki / pustaki zazębione albo fugi zostaną
wypełnione zaprawą.
Gdy fugi muru nie są widoczne, należy zredukować nośność charakterystyczną FRk współczynnikiem αj = 0,5.
Gdy fugi muru są widoczne (np. w przypadku nieotynkowanej ściany) należy uwzględnić, co następuje:
−
nośność charakterystyczną FRk można zastosować tylko wtedy, gdy fugi ściany są planowo wypełnione
zaprawą.
−
jeżeli fugi ściany nie są planowo wypełnione zaprawą, można zastosować nośność charakterystyczną FRk
tylko wtedy, gdy zachowany zostanie minimalny odstęp cmin od fug pionowych. Jeżeli odstęp cmin nie może zostać zachowany, należy zmniejszyć charakterystyczną wytrzymałość FRk o współczynnik αj = 0,5.
Parametry, odstępy i wymiary elementów budowlanych.
Należy zachować minimalne odstępy i wymiary elementów budowlanych zgodnie z załącznikiem 7 i załącznikiem 11 w zależności od typu podłoża.
Przemieszczania
Przemieszczenia pod wpływem wyrywania i ścinania w betonie i murze podano w załączniku 6, tabela 8.
4.2.6
4.2.7
4.3
Montaż łącznika
Użyteczność łączników może zostać zapewniona, gdy zostaną spełnione następujące warunki montażu:
− montaż przeprowadzany jest wyłącznie przez przeszkolony personel pod nadzorem kierownika budowy,
− montaż odbywa się w stanie, w jakim wyrób został dostarczony przez Producenta, bez wymiany poszczególnych komponentów.
ETA-10/0305
− Montaż odbywa się zgodnie z danymi Producenta i rysunkami konstrukcyjnymi przy pomocy narzędzi wymienionych w dokumentacji technicznej niniejszej ETA.
− Kontrola przed posadowieniem łącznika, czy podłoże, w którym ma zostać osadzony, odpowiada temu, dla
którego obowiązuje nośność charakterystyczna.
− Przestrzeganie procesu wykonywania otworów montażowych zgodnie z załącznikiem 10 (otwory w murze
z pustaków lub cegły dziurawki mogą być wykonywane tylko przy pomocy wiercenia obrotowego / rotacyjnego. Odstępstwo od tej reguły może mieć miejsce tylko wtedy, gdy podczas prób na budowie zgodnie
z rozdziałem 4.4 oceniony zostanie wpływ wykonywania otworów za pomocą wiercenia udarowego na zachowanie się łączników).
− Wykonanie otworów montażowych bez uszkodzenia zbrojenia.
− Przestrzeganie różnych głębokości osadzania łącznika tworzywowego w podłożu:
EJOT SDF 10V:
hnom,1 ≥ 40 mm [tylko dla betonu]
hnom,2 ≥ 50 mm [dla betonu i cegły pełnej]
EJOT SDF 10H:
hnom ≥ 70 mm [dla betonu i podłoży murowych pełnych]
hnom = 70 mm [dla pustaków lub dziurawki - porównaj 4.2.4]
- Należy usunąć pył powstały podczas wykonywania otworu montażowego.
- W przypadku wykonania błędnych otworów montażowych: przygotowanie nowego otworu w odległości,
która odpowiada, co najmniej podwójnej głębokości błędnego otworu montażowego albo w mniejszym odstępie, jeśli błędny otwór montażowy zostanie wypełniony bardzo wytrzymałą zaprawą.
- Tuleja łącznika wbijana jest przez montowany element lekkimi uderzeniami młotka, a śruba wkręcana jest
aż po łeb do tulei. Łącznik jest prawidłowo zamontowany, gdy po pełnym obrocie śruby nie następuje obracanie się tulei, ani dalsze obracanie się śruby.
- Zamocowanie łącznika przy temperaturze ≥ -10°C (tuleja tworzywowa i podłoże).
4.4
4.4.1
Próby na budowie zgodnie z ETAG 020, załącznik B
Informacje ogólne
W przypadku braku krajowych wymagań nośność charakterystyczna zamocowania łącznika może zostać
określona na podstawie badań wykonanych na placu budowy, gdy dla danego typu łącznika wykazane zostaną nośności charakterystyczne dla tych samych podłoży, jak dla zamieszczonych w załączniku 6 i 8 do 10.
Poza tym możliwe są próby na placu budowy w innym betonie, pełnych cegłach i dziurawce lub pustakach
wtedy, gdy dla łączników tworzywowych w załącznikach 6 i 8 do 10 podane zostaną wartości charakterystyczne dla zastosowania w równoważnym podłożu.
Próby na placu budowy mogą być również wykonane, jeżeli stosowana jest inna metoda wykonywania otworów montażowych, niż metoda wymieniona w załączniku 10.
Nośność charakterystyczna powinna zostać wykazana, przy co najmniej wykonanych 15 próbach wyrywania
na budowie przy udziale centrycznej siły wyrywającej działającej na łącznik. Próby te mogą być także wykonane w tych samych warunkach w Jednostce Certyfikującej (laboratorium), w warunkach odpowiadających
warunkom na placu budowy.
Wykonanie i ocena badań, jak również opracowania sprawozdania z badań i wyznaczenia obciążenia charakterystycznego powinno być przeprowadzone przez właściwie przeszkoloną osobę, w obecności osoby odpowiedzialnej za wykonanie badań na budowie.
ETA-10/0305
4.4.2
4.4.3.
4.4.4
Ilość i usytuowanie badanych łączników powinno być dostosowana do specyfiki obiektu i przykładowo, liczba
łączników powinna być zwiększona w przypadku występowania w obiekcie trudno dostępnych i dużych powierzchni, w taki sposób, aby uzyskać nośność charakterystyczną danego łącznika, zastosowanego w danym
podłożu. Próby muszą uwzględnić najbardziej niekorzystne warunki wykonania praktycznego.
Montaż
Badany łącznik należy zamontować (np. wykonanie otworu, użyte elektronarzędzie, wiertło, rodzaj wiercenia,
grubość mocowanego elementu) w taki sposób, aby rozstawy łączników oraz ich odległości od krawędzi podłoża były takie jak przewidziane dla zastosowania w danym podłożu.
W zależności od rodzaju wiertarki użyć wierteł przeznaczonych do pracy udarowej lub obrotowej zgodnie
z ISO 5468. Dla każdej grupy prób należy użyć nowych wierteł lub wiertła o średnicy spełniającej warunek:
dcut,m = 10,25 mm < dcut ≤ 10,45 mm = dcut,max.
Przeprowadzanie prób
Urządzenie do przeprowadzania prób wyrywania musi umożliwić stały powolny wzrost obciążenia kontrolowany siłomierzem. Obciążenie musi oddziaływać pionowo na powierzchnię podłoża i być przekazywane na łącznik za pomocą przegubu. Podpory siłownika nie powinny obciążać podłoża w taki sposób, aby możliwe było
jego uszkodzenie. W związku z tym nie powinny być usytuowane w bliższej odległości od łącznika niż 150
mm. Obciążenie powinno narastać w sposób ciągły, tak aby pełna wartość osiągnąć po około 1 minucie. Obciążenie powinno być mierzone aż do osiągnięcia przez połączenie stanu granicznego nośności (N1).
W przypadku, gdy nie dojdzie do wyciągnięcia, potrzebne będą inne metody badań, np. obciążenia próbne.
Raport kontrolny
Raport kontrolny musi zawierać wszystkie dane, które są konieczne do oceny nośności badanego łącznika.
Musi on zostać doręczony osobie odpowiedzialnej za mocowanie i dołączony do dokumentów budowy.
Konieczne są następujące dane minimalne:
−
−
−
−
−
−
−
−
−
nazwa wyrobu
budowa, inwestor, data i miejsce badania, temperatura powietrza,
dane nt. urządzenia do badania,
typ mocowanego systemu budowlanego,
rodzaj podłoża (np. rodzaj cegły, klasa wytrzymałości, wymiary cegły, grupa / klasa zaprawy murarskiej, jeżeli to możliwe); wizualna ocena muru (pełna fuga, odstęp między fugami, regularność),
typ łącznika, w tym rodzaj śruby specjalnej
średnica wiertła, w tym wartość pomiarowa przed i po wykonaniu otworów montażowych, gdy nie stosuje
się nowych wierteł
wyniki prób łącznie z podaniem wartości N1, rodzaj zniszczenia
kontrola przeprowadzona lub nadzór wykonywany przez ....; podpis.
ETA-10/0305
4.4.5
Analiza wyników prób
Nośność charakterystyczną FRk1 otrzymuje się z wartości pomiaru N1 w następujący sposób:
F
0,5 ∙ N
Nośność charakterystyczna FRk1 musi być mniejsza lub równa nośności charakterystycznej
FRk, która podana jest w ETA dla równoważnego podłoża.
N1 = średnia wartość pięciu najmniejszych wartości zmierzonych obciążeń niszczących.
W przypadku braku przepisów krajowych można przyjąć częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla nośności łącznika tworzywowego w betonie o wartości γ
1,8 i w murze o wartości γ
2,5.
5
Wytyczne dla Producenta
5.1
Obowiązki Producenta
Zadaniem Producenta jest zadbanie o to, aby wszyscy zostali poinformowani o warunkach szczególnych,
zgodnie z rozdziałami 1 i 2, łącznie ze wskazanymi załącznikami, jak również zgodnie z rozdziałem 4. Informacje te można przekazać w postaci odpowiednich fragmentów Europejskiej Aprobaty Technicznej. Wszystkie dane montażowe jak również dotyczące zakresu zastosowania oraz kategorii użyteczności należy przedstawić, najlepiej w postaci rysunków, na opakowaniu i / lub instrukcji dołączonej do opakowania.
Należy przedstawić następujące dane:
rodzaj podłoża, w których mogą być stosowane łączniki,
średnią temperaturę otoczenia oraz podłoża w czasie montażu łącznika,
średnicę wiertła (dcut),
długość łącznika w podłożu (hnom),
minimalną głębokość otworu montażowego (h0),
dane montażowe,
dane Producenta.
Wszystkie dane muszą być przekazane w czytelnej formie.
5.2
Instrukcje dotyczące opakowania, transportu i magazynowania
Łączniki mogą być pakowane i dostarczone tylko w kompletach.
Łączniki powinny być magazynowane w normalnych warunkach klimatycznych, w oryginalnym światłoszczenym opakowaniu Producenta. Przed procesem montażu nie mogą one zostać nadmiernie osuszone, ani
zmrożone.
Uwe Bender
Kierownik Działu
Uwierzytelniono
Strona 12 Europejskiej Aprobaty Technicznej
ETA-10/0305 udzielonej dnia 30 czerwca 2013
beton
podłoże (kotwienia)
podłoże murowe pełne
cienkie płyty
betonowe
≥C20/25
Zakres stosowania
- mocowanie w betonie [włącznie z cienkimi płytami betonowymi (ściany trójwarstwowe)] i podłożach murowych
legenda:
hnom,1, hnom,2 = długość łącznika SDF 10V w podłożu
hnom = długość łącznika SDF 10H w podłożu
h = grubość elementu budowlanego (ściana)
h1 = głębokość wierconego otworu montażowego do najgłębszego punktu
tfix = ttol + grubość elementu budowlanego
ttol = warstwa wyrównująca lub nienośna warstwa tynku
załącznik 1
Wyrób w stanie zamontowanym
Wytłoczenie:
tuleja: oznaczenie Producenta (EJOT)
typ łącznika (np. SDF-KB)
średnia łącznika (Ø10) i typ (np. V)
długość łącznika (np. 100)
oznaczenie kategorii użytkowej (np. a) w strefie rozporu tulei
śruba: długość łącznika (np. 100)
załącznik 2
Tłoczenie - typy łączników, śruba specjalna
tabela 1: wymiary
wymiary w mm
odpowiednia
śruba specjalna
tuleja łącznika
typ
kolor
łącznika
łącznika
dnom
hnom,1
hnom,2
min La
max La
ds
c1
c
SDF-KB Ø10V
niebieski
10
40
50
50
220
7,0
--
35
SDF-S Ø10V
niebieski
10
40
50
50
220
7,0
--
35
hnom
SDF-KB Ø10H
pomarańczowy
10
70
80
300
7,0
55
80
SDF-S Ø10H
pomarańczowy
10
70
80
300
7,0
55
80
tabela 2: surowce
nazwa
surowiec
tuleja łącznika
poliamid, PA6, kolor patrz tabela 1
stal ocynkowana galwanicznie ≥ 5µm zgodnie z EN ISO 4042
śruby specjalne
stal nierdzewna, gatunku 1.4401 lub 1.4571
zgodnie z ISO 3506
tabela 3: parametry montażu
SDF-KBØ 10V
SDF-S Ø 10V
łącznik
kategoria użytkowa
1)
SDF-KBØ 10H
SDF-S Ø 10H
a
b
a, b, c
d0 [mm] =
10
10
10
średnica wykrawania wiertła
dcut [mm] ≤
10,45
10,45
10,45
głębokość otworu montażowego do najgłębszego punktu
h1,1 [mm] ≥
50
-
-
hnom,1 [mm] ≥
40
-
-
h1,2 [mm] ≥
-
60
-
hnom,2 [mm] ≥
-
50
-
h1 [mm] ≥
-
-
80
-
-
70
10,5
10,5
10,5
średnica otworu
długość łącznika w podłożu
głębokość wiercenia aż do najgłębszego punktu
głębokość wiercenia aż do najgłębszego punktu
średnica otworu w elemencie mocowanym
1)
2)
hnom
2)
[mm]≥
df [mm] ≥
kategoria użytkowa: a - beton, b - podłoża pełne, c - podłoża szczelinowe
dla muru z podłoży szczelinowych wpływ hnom > 70 mm należy potwierdzić poprzez próby na placu budowy zgodnie z punktem 4.4
EJOT SDF 10V, EJOT SDF 10H
załącznik 3
Wymiary, surowce, parametry montażowe
Tabela 4: Charakterystyczny moment zgięcia śruby w betonie i murze
SDF-KB Ø10V
SDF-S Ø10V
typ łącznika
stal
ocynkowana
galwanicznie
materiał
charakterystyczny moment zginania
MRk,s [Nm]
współczynnik bezpieczeństwa
γMs
3)
13,80
stal
nierdzewna
4)
23,01
3)
16,09
1,25
1)
SDF-KB Ø10H
SDF-S Ø10H
stal
stal
ocynkowana
nierdzewna
galwanicznie
4)
26,62
1,56
17,67
20,62
1,25
1,56
1) W przypadku, gdy brak innych regulacji krajowych
2) dla hnom,1
3) dla hnom,2
Tabela 5: Charakterystyczna nośność śruby przy zastosowaniu w betonie
(kategoria użytkowa „a”)
SDF-KB Ø10V
SDF-S Ø10V
uszkodzenie elementu (śruba)
stal
ocynkowana
galwanicznie
stal
nierdzewna
15,85
18,49
18,70
21,82
1,5
1,87
1,5
1,87
9,35
10,91
1,25
1,56
nośność charakterystyczna na wyrywanie
NRk,s [kN]
γMs
1)
charakterystyczna nośność na ścinanie
VRk,s [kN]
γMs
SDF-KB Ø10H
SDF-SØ10H
stal
stal
ocynkowana
nierdzewna
galwanicznie
3)
7,93
1)
4)
11,09
1,25
3)
9,12
4)
12,94
1,56
1) W przypadku, gdy brak innych regulacji krajowych
2) dla hnom,1
3) dla hnom,2
załącznik 4
Nośność charakterystyczna śruby specjalnej
Tabela 6: Charakterystyczna nośność dla wyrwania w zastosowaniu w podłożach betonowych
(tuleja z tworzywa sztucznego)
wyrwanie ze standardowych
płyt betonowych
SDF-KB Ø10V
SDF-S Ø10V
SDF-KB Ø10H
SDF-S Ø10H
40
70
łączna długość strefy zakotwienia w podłożu
hnom,1 [mm] ≥
zakres temperatur
30/50°C
50/80°C
30/50°C
50/80°C
4,50
4,00
4,50
4,00
beton ≥ C12/15
nośność charakterystyczna
NRk,p[kN]
γMs
1,8
1)
wyrwanie z cienkich płyt betonowych (h=50 do 100 mm)
SDF-KB Ø10V
SDF-S Ø10V
SDF-KB Ø10H
SDF-S Ø10H
-
70
łączna długość strefy zakotwienia w podłożu
hnom,1 [mm] ≥
zakres temperatur
30/50°C
50/80°C
30/50°C
50/80°C
-
-
3,00
3,00
beton ≥ C12/15
nośność charakterystyczna
NRk,p[kN]
1)
γMs
1)
1,8
w przypadku, gdy brak jest uregulowań krajowych
załącznik 5
Nośność charakterystyczna w betonie (kategoria użytkowa "a")
Tabela 7: Charakterystyczna nośność w przypadku zastosowania w betonie
(kategoria użytkowa „a”)
wyrywanie
ścinanie
c1
c2
fck,cube
2)
2) 3)
odległość łącznika od krawędzi w kierunku działania obciążenia
odległość łącznika od krawędzi w kierunku prostopadłym do kierunku działania obciążenia
nominalna wytrzymałość charakterystyczna betonu na ściskanie (oznaczona na próbce sześciennej)
określana dla klasy betonu nie wyższej niż C50/60
γMc
1)
1,8
1)
w przypadku braku innych regulacji krajowych
należy zastosować metodę projektowania zgodnie z ETAG 020, załącznik C
3)
tylko dla cienkich płyt betonowych: z powodu uszkodzenia betonu w procesie wiercenia „hnom” i „h” muszą
zostać zastąpione przez „(h-10mm)”. h = grubość cienkiej płyty betonowej ≥ 50 mm
2)
Tabela 8: Przesunięcie przy wyrywaniu i ścinaniu w betonie1) i murze1)
typ łącznika
SDF-S Ø10V / SDF-KB Ø 10V
SDF-S Ø10H / SDF-KB Ø 10H
1)
2)
F
[kN]
1,8
1,8
wyrywanie
δNO
[mm]
0,36
0,37
δN∞
[mm]
0,72
0,74
2)
F
[kN]
1,8
1,8
ścinanie
δNO
[mm]
0,41
0,41
δN∞
[mm]
0,82
0,82
obowiązujące dla wszystkich zakresów temperatur
załącznik 6
Nośność charakterystyczna w betonie (kategoria użytkowa "a")
Przesunięcia
Tabela 9: Minimalna grubość elementu, odstępy brzegowe i osiowe w betonie
SDF Ø10V / SDF Ø10H: Jeżeli rozstaw osiowy pomiędzy łącznikami wynosi więcej niż jeden łącznik a ≤ 80 mm,
wówczas te punkty mocowania obowiązują jako grupa o charakterystycznym wyrywaniu NRk,p zgodnie z tab. 6. Dla rozstawu a > 80 mm łączniki traktowane są jako pojedyncze mocowania, każdy o charakterystycznym wyrywaniu NRk,p zgodnie z tabelą 6.
charakterystyczny
odstęp od brzegu
ccr,N
[mm]
minimalny odstęp
1)
od osi i brzegów
80
smin = 60 dla cmin ≥ 50
110
beton ≥ C16/20
80
beton C12/15
110
160
typ łącznika
minimalna
grubość elementu
hmin
[mm]
beton ≥ C16/20
[mm]
SDF Ø10V
beton C12/15
100
SDF Ø10H
beton C20/25
(cienkie płyty betonowe)
50
schemat odstępów brzegowych i osiowych w betonie
załącznik 7
Minimalna grubość elementu
Minimalne odstępy brzegowe i osiowe w betonie
Tabela 10: SDF 10V – nośność charakterystyczna FRk1) w [kN] w murze z materiałów pełnych
(kategoria użytkowa "b") gdzie hnom,2 ≥ 50 mm)
podłoże
[producent / nazwa]
min. format lub
min. wielkość
(dł. x szer. x wys.)
[mm]
cegła murowa, Mz
DIN 105 - 100
EN 771-1
np. Schlagmann, Mz
cegła silikatowa pełna,
KS
DIN V 106
EN 771-2
np. Unika
2 DF
(240x115x113)
NF
(240x115x71)
klasa
gęstości
ρ
3
[kg/dm ]
minimalna
wytrzymałość
na ściskanie
fb
2
[N/mm ]
30/50°C
50/80°C
20
2,50
2,50
10
2,00
1,50
36
4,00
4,00
2,00
2,00
1,50
1,50
4,50
4,50
3,00
3,00
0,30
0,30
≥ 1,8
≥ 2,0
typ
wiercenia
H
20
H
2)
2)
10
KS
DIN V 106
EN 771-2
np. Unika
patrz załącznik 12, rys. 1
8 DF
(248x240x238)
cegła pełna z lekkiego
betonu, V
DIN V 18152-100
EN 771-3
Firma Nütling, Liapor V6
2 DF
(240x115x113)
20
≥ 1,8
H
2)
10
≥ 1,2
nośność
charakterystyczna
1)
FRk w [kN]
SDF 10V
6
H
2)
γMm
3)
2,5
1)
nośność charakterystyczna FRk dla wyrywania, ścinania lub wyrywania skośnego.
Nośność charakterystyczna obowiązuje pojedyncze łączniki lub grupy łączników składające się z dwóch lub czterech sztuk łączników
o rozstawie osiowym większym lub równym minimalnemu odstępowi smin według tabeli 13.
Należy uwzględnić szczególne warunki dla pomiaru zgodnie z rozdziałem 4.2.5 niniejszej ETA.
2)
H - wiercenie udarowe, R - wiercenie obrotowe
3)
w przypadku braku regulacji krajowych
załącznik 8
Typ łącznika SDF 10V gdzie hnom,2 ≥ 50 mm: nośność charakterystyczna w podłożach
murowych pełnych (kategoria użytkowa "b")
Tabela 11: SDF 10H – nośność charakterystyczna FRk1) w [kN] w murze z materiałów pełnych
(kategoria użytkowa "b") gdzie hnom ≥ 70 mm
podłoże
[producent / nazwa]
cegła murowa, Mz
DIN 105 - 100
EN 771-1
np. Schlagmann, Mz
KS
DIN V 106
EN 771-2
np. Unika
min. format lub
min. wielkość
klasa
gęstości
p
[mm]
[kg/dm ]
2 DF
(240x115x113)
NF
(240x115x71)
KS
DIN V 106
EN 771-2
np. Unika
8 DF
(248x240x238)
cegła pełna z lekkiego
betonu, V
DIN V 18152-100
EN 771-3
Firma Nütling, Liapor V6
2 DF
(240x115x113)
pełne bloczki z lekkiego
betonu
DIN V 18152 - 100
EN 771-3
Firma Nüdling,
FCN Liapor
3
minimalna
wytrzymałość
na ściskanie
fb
typ
wiercenia
2
[N/mm ]
30/50°C
50/80°C
20
4,00
4,00
10
3,00
3,00
36
4,50
4,50
2,50
2,50
10
1,50
1,50
20
4,50
4,50
3,50
3,50
2,00
2,00
1,20
1,20
2,00
2,00
0,90
0,90
≥ 1,8
≥ 2,0
nośność
charakterystyczna
1)
FRk w [kN]
SDF 10H
H
20
≥ 1,8
H
H
2)
2)
2)
10
6
≥ 1,2
H
2)
4
4
(1200x800x200)
≥ 1,0
H
2)
2
γMm
3)
2,5
1)
nośność charakterystyczna FRk dla wyrywania, ścinania lub wyrywania skośnego.
Nośność charakterystyczna obowiązuje dla pojedynczych łączników lub grupy łączników składających się z dwóch lub czterech sztuk
łączników o rozstawie osiowym większym lub równym nominalnemu odstępowi smin zgodnie z tabelą 13.
Należy uwzględnić szczególne warunki pomiaru zgodnie z rozdziałem 4.2.5 ETA.
2)
H - wiercenie udarowe, R - wiercenie obrotowe
3)
w przypadku braku innych regulacji krajowych
załącznik 9
Typ łącznika SDF 10H gdzie hnom ≥ 70 mm: nośność charakterystyczna w podłożach
murowych pełnych (kategoria użytkowa "b")
Tabela 12: SDF 10H – nośność charakterystyczna FRk1) w [kN] w murze z materiałów ceramicznych pełnych i szczelinowych (kategoria użytkowa "c") gdzie hnom = 70 mm
(wpływ hnom > 70 mm musi zostać udowodniony przez próby na placu budowy zgodnie z 4.4)
podłoże
[producent / nazwa]
min. format lub
min. wielkość
klasa
gęstości
p
[mm]
[kg/dm ]
cegła dziurawka, HLz
DIN 105 - 100
EN 771-1
np. Unipor
cegła dziurawka, HLz
DIN 105 - 100
EN 771-1
np. Unipor
cegła dziurawka
silikatowa, KSL
DIN V 106
EN 771-2
np. Unika
cegła dziurawka
silikatowa, KSL
DIN V 106
EN 771-2
np. Unika
pustaki z lekkiego betonu,
Hbl
DIN 18151
EN 771-3
Nüdling,
2 DF
(240x115x113)
NF
(240x115x71)
4 DF
(248x115x238)
8 DF
(248x240x238)
12 DF
(375x240x238)
3
minimalna
wytrzymałość
na ściskanie
fb
typ
wiercenia
2
[N/mm ]
30/50°C
50/80°C
1,50
1,50
12
0,90
0,90
12
2,00
2,00
1,50
1,50
6
0,90
0,90
12
2,50
2,50
2,00
2,00
8
1,50
1,50
16
1,50
1,50
1,20
1,20
8
0,90
0,90
6
0,60
0,60
10
1,20
1,20
0,90
0,90
6
0,75
0,75
4
0,50
0,50
20
≥ 1,2
≥ 0,9
≥ 1,6
nośność
charakterystyczna
1)
FRk w [kN]
SDF 10H
R
8
10
R
R
12
≥ 1,4
R
8
≥ 1,2
R
2)
2)
2)
2)
2)
γMm
3)
2,5
odnośniki 1), 2), 3) patrz załącznik 8
załącznik 10
Typ łącznika SDF 10H gdzie hnom = 70 mm: nośność charakterystyczna w podłożach
murowych pełnych i szczelinowych (kategoria użytkowa "c")
Tabela 13: minimalna grubość elementu, odstępy brzegowe i osiowe w murach
typ łącznika
SDF 10V
SDF 10H
hmin [mm]
100
100
minimalny dopuszczalny odstęp osiowy
amin [mm]
250
250
minimalny dopuszczalny odstęp od brzegu
cmin [mm]
100
100
min. dopuszczalny odstęp osi pionowo do brzegu
s1,min [mm]
100
100
min. dopuszczalny odstęp osi równolegle do brzegu
s2,min [mm]
100
100
cmin [mm]
100
100
minimalna grubość elementu
pojedynczy łącznik
grupa łączników
minimalny odstęp od brzegu
schemat odstępów brzegowych i osiowych w murach
załącznik 11
Minimalna grubość elementu
Minimalne odstępy brzegowe i osiowe w murach
Tabela 14: Geometrie (format) bloczków
rys. 1
rys. 2
rys. 3
rys. 4
rys. 5
rys. 6
załącznik 12
Geometrie (format) bloczków

Europejska Aprobata Techniczna ETA

Transkrypt

Podobne dokumenty

3 - Czytamy-Magazyny.pl

ftplk315330 - Sucitesa Tatry

Kosztowne podróbki

Plik PDF - Klub Przyrodników

ETA-15/0387 SDF 8V PL