Badania opinii publicznej zrealizowano na zlecenie Rzecznika Praw

Podsumowanie wyników badań TNS OBOP dotyczących postaw społecznych wobec
bicia dzieci (według raportu z badań 2012).
Badania opinii publicznej zrealizowano na zlecenie Rzecznika Praw Dziecka. Wyniki badań
opracowała prof. Uniwersytetu Śląskiego, dr hab. Ewa Jarosz, doradca społeczny Rzecznika
Praw Dziecka. Badania zrealizowano na reprezentatywnej próbie 1000 dorosłych
mieszkańców Polski i polegały na bezpośrednich wywiadach ankieterskich.
W świetle uzyskanych wyników, poziom społecznej akceptacji dla bicia dzieci należy ocenić
jako nadal wysoki. W społeczeństwie polskim nadal zdecydowana większość osób aprobuje
stosowanie klapsów (68%). Jest to szczególnie niepokojące po 3 latach funkcjonowania
ustawy zakazującej bicia dzieci, mimo, że świadomość o bezprawnym charakterze bicia
dzieci jest wysoka, sięgająca 78% i wzrosła o 4 punkty w porównaniu z rokiem poprzednim.
Zdecydowana większość Polaków uważa dziś, iż postępowanie z dzieckiem nie jest tylko
prywatną sprawą rodziców. Należy także zauważyć, że zwiększa się społeczne przyzwolenie
na interwencję w rodzinie z problemami, jednak już karanie rodziców, czy odbieranie dziecka
nie znajduje poparcia.
72% badanych wyraziło gotowość do zareagowania jeśliby podejrzewali występowanie
przemocy wobec dziecka. Jednakże w dużym stopniu byłyby to działania wyjaśniające,
widoczna jest niechęć do podejmowania działań bezpośrednich. Badani znajdują również
szeroki katalog powodów, dla których nie powinno się w takich wypadkach interweniować.
Aż 29% respondentów uważa to za niepotrzebne wtrącanie się w sprawy rodzinne.
Ze środków ochrony dziecka przed przemocą największym poparciem cieszy się zakaz
zbliżania się do ofiary (85%), a najmniejszą akceptację zyskuje odebranie dziecka w celu
zabezpieczenia jego dobra (48%).
Doświadczenia innych państw pokazują, iż wzrost społecznej aprobaty dla poszanowania
praw dziecka i „bezprzemocowego” podejścia do dzieci, a także poszanowania dla
oficjalnego (prawnego) zakazu jest zazwyczaj procesem powolnym. W Szwecji, która jako
pierwsze państwo wprowadziła w 1979 roku całkowity zakaz kar cielesnych wobec dzieci,
wyraźny wzrost aprobaty tego zakazu oraz przełożenie jego istnienia na postawy dość
powszechnej dezaprobaty dla stosowania kar fizycznych wobec dzieci (do 89%) nastąpił po
wielu latach od chwili jego ustanowienia (badania z 1994 roku). Podobnie powolny jest
obserwowany proces pojawiania się pozytywnych skutków w postawach społecznych
wprowadzenia zakazu stosowania kar fizycznych w innych państwach np. w Austrii czy
Niemczech 1. Należy jednak też zauważyć, iż aby następował postęp w kwestii poszanowania
praw dziecka nie wystarczą jedynie reformy prawa. Potrzeba stałych i systematycznych
działań edukacji społecznej realizowanej poprzez różne formy w sferze tak samych praw,
szkodliwości przemocowych sposobów postępowania z dzieckiem, ale także rozwijania
wiedzy społecznej na temat właściwych środków wychowania i popularyzowania pożądanych
sposobów i zachowań wobec dziecka.
1
Badania porównawcze prezentowane przez K. Bussmanna, na Międzynarodowej Konferencji „Children
without violence, 2-3 kwietnia Praga 2009.