Spotkanie planowania rodziny

Transkrypt

Spotkanie planowania rodziny
„Seks się zdarza
– uczyńmy go bezpieczniejszym”
Kampania na rzecz uniwersalnego dostępu
do zdrowia reprodukcyjnego
Debata w Parlamencie Europejskim przejawem wsparcia Europy dla praw
reprodukcyjnych kobiet w przeddzień Szczytu Planowania Rodziny w Londynie
Szczyt Planowania Rodziny, który odbył się 11 lipca 2012 niesie
nadzieję na początek nowej ery w działaniach na rzecz rozwoju
międzynarodowego.
Podczas spotkania pod hasłem „Każdy ma prawo do planowania
rodziny”, którego gospodarzem była Anonyia Parvanova – bułgarska
członkini Parlamentu Europejskiego – głos zabrało czterech
ekspertów reprezentujących różnorodne podłoże kulturowe i
zawodowe. Wszyscy oni podkreślali ogromne znaczenie, jakie ma dla
kobiet dostęp do planowania rodziny, dzięki któremu mogą one
realizować swoje prawo do swobodnego wyboru o liczbie dzieci oraz
czasu, kiedy się one pojawią.
Ekspertkami były Nyardzayi Gumbozvanda – pochodząca z
Zimbabwe Sekretarz Generalny Światowego
Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Młodych
Kobiet (YWCA), Kate Gilmore – Asystentka
Sekretarza Generalnego oraz Wicedyrektor
Wykonawcza Funduszu Ludnościowego
ONZ, Marleen Temmerman – belgijska
senator oraz przyszła Dyrektor
Departamentu Zdrowia i Badań Światowej
Organizacji Zdrowia oraz dr Rachel Addato
– członkini Knesetu i praktykująca
lekarka-ginekolog. Każda z ekspertek
przedstawiła własny punkt widzenia na
problemy prawa do planowania rodziny oraz
przeszkód, z którymi spotykają się kobiety,
które chcą skorzystać z przynależnych im
praw. Spotkanie było prowadzone przez
Goedele Liekens – belgijską seksuolożkę i
Ambasadorkę Dobrej Woli UNFPA.
Kluczową informacją, którą powtarzały
wszystkie mówczynie to fakt, iż 222 miliony
kobiet na całym świecie nie może skorzystać
z podstawowego prawa do decydowania o
wielkości swoich rodzin oraz cieszenia się
swobodą, która jest skutkiem tego prawa.
Senator Temmerman przytoczyła tu jako
przykład śmierć Atieno, kenijskiej kobiety,
której była świadkiem w roku 1988. Atieno
umierała mając 15 lat z powodu
okołoporodowego pęknięcia macicy. „Jak
wiele innych kobiet nie mogła zapobiec
swojemu losowi – brak pigułek, prezerwatyw, czy chociaż siły, aby
odmówić”.
Nyaradzayi Gumbonzvanda przedstawiła trudności, z którymi
musiała sobie radzić dorastając zarówno ona, jak i jej 10 rodzeństwa
w Zimbabwe: „Jako najmłodsza z jedenaściorga rodzeństwa nie
mogłabym tu być gdyby nie dostęp do edukacji oraz możliwość
skorzystania z planowania rodziny”. Podkreśliła, że potrzeby
dziewcząt i młodych kobiet muszą zostać uwzględnione. Wyraziła
również opinię, iż wiara i antykoncepcja nie wykluczają się
wzajemnie.
Kate Gilmore mówiła następnie o planowaniu rodziny i ludzkiej
godności: „Jeśli dziś usunęlibyśmy z Europy antykoncepcję,
powiedzcie mi, że nie miałoby to wpływu na waszą godność”. Swoją
wypowiedź zakończyła słowami: „Seks się zdarza – uczyńmy go
bezpiecznym”. Ostatnia mówczyni – dr Rachel Adatto, przedstawiła
wyzwania przed którymi stoi społeczność Izraela. Wyjaśniła w jaki
sposób izraelski rząd stara się zabezpieczyć jakość zdrowia
reprodukcyjnego najbardziej narażonym na krzywdę kobietom w
wymagających warunkach wielokulturowości.
Szczyt Planowania Rodziny w Londynie, w którego przeddzień
odbywało się brukselskie spotkanie określił cel zapewnienia dostępu
do nowoczesnych metod planowania rodziny dla dodatkowych 120
milionów kobiet z najuboższych krajów. Będzie to dla nich szansa na
odzyskanie kontroli nad własnym życiem. Planowanie rodziny
wzmacnia społeczną pozycję kobiet i umożliwia im oraz ich rodzinom
poprawę warunków życia. Jest również najbardziej efektywną
finansowo inwestycją w rozwój społeczeństwa. Każde 1 EUR
przeznaczone na planowanie rodziny umożliwia oszczędności w
wysokości 4 EUR, które wydano by na likwidację skutków
nieplanowanych ciąż. Co więcej – zapewniając możliwość wyboru w
zakresie posiadania potomstwa, można byłoby uratować życie
tysiącom kobiet i ich dzieci.
Antonyia Parvanova – członkini Parlamentu Europejskiego
podziękowała za zaszczyt goszczenia przybyłych
Europarlamentarzystów, ich pracowników, przedstawicieli organizacji
pozarządowych oraz pozostałych z 90 przybyłych gości.