F1-K13-2015-16-UDDŚ Dar rozumu i umiejętności

F1- 2015/2016 - „Uświęcające Dary Ducha Świętego”
K3. Dar Rozumu
„Duchu Święty udziel mi daru rozumu, abym umiłował Twoje Słowo Boże i poznał prawdy objawione na ile
tylko jest to możliwe dla człowieka” Amen
Modlitwa o siedem darów Ducha Świętego ma swoje biblijne źródło. Są nimi słowa proroka Izajasza:
I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni.
I spocznie na niej Duch Pański,
duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa,
duch wiedzy i bojaźni Pańskiej (Iz 11,2)
Dzień 1. Dar Rozumu
Jak człowiek może zrozumieć Boga? Jak ktoś, kto się narodził, zrozumie Tego, który nie został zrodzony? Jak
śmiertelnik, zrozumie Nieśmiertelnego? Jak Zrozumieć Boga, który stał się człowiekiem? Odpowiedź brzmi:
dzięki DAROWI ROZUMU.
Dar Rozumu jest nadprzyrodzonym usposobieniem umysłu.
Jest on sztuką wnikania w tajemnice Boże. Dar rozumu pojmuje relację między Krzyżem a Trójcą Świętą,
między moim krzyżem a miłością Boga - w konkretnej perspektywie mojego życia, losu. Pomaga on rozumieć
głęboko to, co najważniejsze: życie, miłość, śmierć. Bez tego daru człowiek nie jest w stanie patrzeć z odwagą
na to, co się z nim dzieje, na swoje życie. Duch Święty przez dar rozumu uzdalnia ludzkiego ducha, by widział i
rozumiał sytuacje, wydarzenia, wykraczające poza poznanie zmysłowe.
Dar rozumu jest ściśle związany z Cnotą Wiary, dzięki temu, możemy czytać nasze życie w świetle Wiary i
widzieć rzeczywistość oczami Boga. Dzięki Duchowi Świętemu, Chrystus objawia się człowiekowi jako prawda
doskonała i absolutna. Dar rozumu:
1. Rodzi w człowieku pragnienie poznania Boga (Słowo Boże), kieruje nim sama miłość, którą jest On –
Bóg. Kiedy zaczynasz Go szukać, On pozwala się znaleźć. On pragnie być znaleziony i poznany. Istnieją
trzy fazy odwiecznego poszukiwania Boskiej Miłości, jaki realizuje dar rozumu:
- najpierw rodzi się uwaga
- następnie budzi się pragnienie
- oczekiwanie zostaje spełnione
2. Otwiera nasze uszy duchowe – „Modliłam się, zupełnie o tym nie wiedząc i już wtedy dobry Bóg pouczał
mnie w sercu” – to są słowa małej Tereski od Jezusa, która nie uczyła się teologii, ale jest doktorem Kościoła.
Duch Święty pouczył ją w sercu podczas całego ziemskiego życia.
3. Daje wewnętrzną przenikliwość, gdyż jest to dar Ducha Świętego, który „przenika wszystko, nawet
głębokości Boga samego.” (1Kor 2,10). Daje radość zrozumienia, zbawczego planu Boga- oświecenie –
„oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma”(Łk 24,45).
4. Doświadczamy zachwytu i radości pięknem tajemnic Wiary i Objawienia. Podziwiamy Bożą logikę
Dzień 2. Dar rozumu – jak starać się o niego, dbać i rozwijać? Rozważ: 1J2, 14-17;
Trzeba najpierw wyzbyć się mentalności świata oraz pogoni za: władzą, prestiżem, poklaskiem, posiadaniem i
przyjemnością.
1. Karmić się Słowem Bożym i (w oparciu o to) wytrwale kształtować swoje sumienie i hierarchię wartości.
Przyjąć za zasadę życia Kazanie na Górze (Mt rozdziały 5,6 i 7;)
2. Stale o dar rozumu prosić przyzywając obecności Ducha Świętego.
3. Zawsze (do końca ziemskiego życia) trwać w postawie ucznia:
 „tracić” czas na słuchanie Jezusa, rozważanie Jego nauki, prosić o moc do naśladowania Go
 modlić się z Pismem Świętym, według Lectio Divina lub innej formy medytacji chrześcijańskiej
 dziękować Bogu jak najczęściej, konkretnie i za wszystko – w tym za zrozumienie Prawdy
 czerpać ze skarbów Kościoła, sakramentów i nauczania, trwać w łasce uświęcającej
 dbać o rozwój życia duchowego – potrzeba „pustyni”, wewnętrznego wyciszenia w skupieniu,
milczeniu. Bóg przemawia w ciszy. Korzystajmy z dni skupienia i rekolekcji zamkniętych.
 wzrastać w cnotach – z tym związane jest coraz głębsze rozumienie rzeczy Bożych
4. Przebywać z uczniami Jezusa Chrystusa żyjącymi w posłuszeństwie Jego nauce (w Duchu Chrystusa) i
wciąż szukającymi Prawdy (w duchu miłości – ci, którzy chcą się dzielić świadectwem wiary)
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
Dar Rozumu – jakie przeszkody czynią go bezowocnym?
Rozwój Daru Rozumu jest ściśle zależny od przyjęcia Słowa Bożego. Wpada ono w glebę serca jak ziarno, które
może wydać plon stukrotny. Bóg daje wzrost ale obfitość plonu w dużej mierze zależy od gleby naszego serca –
czy jest zbyt twarda (skała, droga), czy nieoczyszczona z chwastów, żyzna czy jałowa – to zależy od nas.
Rozważając Mt13,1-23: zbadaj dlaczego dajesz się ograbić z daru zbawienia, który przyniósł Ci Duch Święty. 
Dar Rozumu – jakie przeszkody czynią go bezowocnym? WNIOSKI: /odnieś do siebie/
1. Życie zmysłowe, cielesne – ograniczone do poziomu potrzeb fizjologicznych (jeść, spać, używać) – nie
są zaspakajane potrzeby głębsze, duchowe.
2. Zatwardziałość serca, która może przybrać różne formy:
 ludzie „głusi” na wezwanie do nawrócenia
 ludzie „ślepi” na obecność Boga i Jego miłosierdzie
 ludzie zamknięci na relacje z innymi przez: nieprzebaczenie, zawziętość, zazdrość, rywalizację.
bez współczucia i miłosierdzia dla innych i… siebie
3. Brak wierności, wytrwałości – szukanie: „skrótów i łatwych dróg” aby szybko osiągnąć „efekt chwały”,
gdy pojawiają się przeszkody – rezygnacja z wysiłku, gdy przychodzą prześladowania – zaparcie się.
4. Skupianie całej uwagi na problemach, radzenie sobie samemu o ludzkich siłach. Albo życie w duchu
świata („wyścig szczurów”): pogoń za bogactwem (pożądliwość oczu), doznaniami (pożądliwość serca)
za idolem i władzą (pycha). To nas zamyka na wartości wieczne – powoduje odrzucenie światła łaski.
Owoce darów Ducha Świętego:
Z siedmiu darów powinny zrodzić się owoce Ducha Świętego: „miłość, radość, pokój, cierpliwość,
uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5,22).
Dzień 3. Dar Rozumu – na straży WIARY.
Jak korzystasz z pomocy Ducha Świętego aby dojść do pełni Prawdy? 
Czytając Rz9,23-10,17; zbadaj jaka jest zależność miedzy darem rozumu i jego wzrostem (w skutek karmienia
się Słowem Bożym), a WIARĄ i naszym zbawieniem, do którego wiara uzdalnia.
Dar Rozumu – czym nie jest? Rozpoznawanie fałszu i przewrotności. Gnoza i inne herezje.
Czytając zbadaj czy wpadłeś w jakąś pułapkę fałszu lub przewrotności, czy jesteś na drodze prawdy. 
DAR ROZUMU – rozróżnianie prawdy od fałszu. Może dość dobrze radzimy sobie w odróżnianiu prawdy od
kłamstwa w życiu codziennym i w sprawach dotyczących tego świata – znacznie gorzej gdy chodzi o życie
duchowe i zrozumienie całej rzeczywistości (a więc także duchowej). Nieznajomość Ewangelii i zasad czytania
Pisma Świętego, naraża nas na wpływ ducha kłamstwa. Jego dziełem jest fałszywy obraz Boga, a jego celem
doprowadzenie do tego byśmy nigdy Boga nie spotkali, byśmy sami zamknęli się na Bożą miłość i poznanie
Chrystusa - Prawdy, byśmy nie przyjęli Jego Ducha (Świętego) i nie narodzili się na nowo. (J1,10-13;) Wtedy na
zawsze pozostalibyśmy w niewoli grzechu i zła, niezdolni do życia w Królestwie Miłości. O nasze życie wieczne
toczy się walka duchowa między prawdą i kłamstwem gdyż… J17,3;
DAR ROZUMU – rozróżnianie prawdy od pozoru prawdy (herezje).
ZASADY czytania Biblii:
1. Autorem Pisma Świętego jest Duch Święty i człowiek. Należy je czytać w Duchu, w którym zostało
napisane i uwzględniać czynnik ludzki. Stąd dwa wnioski praktyczne:
 bez działania w nas Ducha Świętego nie poznamy ani Boga ani rzeczywistości duchowej (prawdy)
stąd potrzeba modlitwy o Ducha Świętego (wzywania i oczekiwania z wiarą) oraz przyjęcia
prowadzenia Ducha Świętego za każdym razem gdy przystępujemy do rozważania Słowa Bożego
 powinniśmy uwzględnić czynnik ludzki – odróżniać co jest przesłaniem Ducha (prawdą uniwersalną),
a co wynika z faktu, że autorzy poszczególnych ksiąg byli „dziećmi swojej epoki i kultury”.
Dwa skrajne błędy to: podejście „idealistyczno – magiczne” (zakładające, że człowiek nie jest współautorem
lecz pozbawionym woli narzędziem piszącym w transie) i traktowanie każdego słowa i zdania jakby
bezpośrednio sam (tylko) nieomylny Bóg je wypowiadał, albo podejście „naturalistyczne” (zakładające, że to
zwykłe książki, których autorem jest wyłącznie człowiek) skupianie się na walorach literackich, poziomie
rozwoju piśmiennictwa danej epoki historycznej bądź oczekiwanie wrażeń jakich dostarczają współczesne
powieści. Brak świadomości, że jest to Słowo Życia wiecznego zamyka na Jego zbawcze działanie.
2. Nasz język (pojęć wziętych z tego świata) nie może opisać wprost rzeczywistości świata duchowego.
Biblia to zbiór ksiąg, w których zastosowano różne rodzaje literackie (od opowiadań historycznych
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
przez hymny, pieśni, przypowieści, porównania czy nawet bajki) by w całym bogactwie gatunków choć
trochę przybliżyć nam istotę Bożego Królestwa. Każdy gatunek literacki wymaga odmiennego sposobu
odczytywania aby wydobyć sens zawartego w nim przesłania.
Błąd1. Traktowanie Biblii jak podręcznika naukowego, który powinien zaspokoić naszą ciekawość dotyczącą
budowy świata. Ponieważ Biblia nie spełnia takich (głupich) oczekiwań taka postawa prowadzi do odrzucenia
Słowa Bożego. Tymczasem jest to Słowo Zbawienia – ma za zadanie ratowania życia. Dlatego Biblia raczej
przypomina praktyczny podręcznik medyczny z diagnozą „powszechna zaraza grzechu” i wskazówkami jak
korzystać z leku danego przez Chrystusa („transfuzji” Krwi i „respiratora” Ducha Świętego).
Błąd 2. Przekonanie, że wystarczy znajomość teorii to herezja (gnoza). Dla uratowania życia trzeba przejść od
teorii do praktyki dlatego postawa „wierzący – niepraktykujący” to samobójstwo duchowe.
3. Stary Testament należy czytać w świetle Nowego Testamentu. Dlatego poznawanie Słowa Bożego
należy rozpocząć od gruntownego poznania Ewangelii (oraz Dziejów Apostolskich i listów).
Błąd: Zaczynanie lektury od Starego Testamentu przypomina czytanie w ciemnym pokoju przy zgaszonym
świetle. ST zawiera proroctwa, jest zapowiedzią przyszłych wydarzeń widzianych mgliście jak przez zasłonę,
wskazuje na przyjście Mesjasza. W świadectwie czterech Ewangelii możemy wpatrywać się w Oblicze Boga
widząc je w Chrystusie bez zasłony (2Kor3,14-18;) Dopiero znając Chrystusa możemy weryfikować treść
Starego Testamentu oddzielając to, co mówi Duch Chrystusa (Duch Święty), a co jest elementem ludzkim.
4. Biblia tłumaczy się sama czyli Pismo Święte najlepiej objaśnia się za pomocą tego Pisma dlatego ważna
jest znajomość całej Biblii. Wtedy każdy niejasny i niezrozumiały fragment znajduje wyjaśnienie w
innym – każdy ma bowiem sens w całości. Każdy werset należy czytać w jego bliższym i dalszym
kontekście.
Błąd: Wyrywanie zdań z ich kontekstu wynika z arogancji i przy współudziale ducha przewrotności prowadzi
do ich błędnego rozumienia np.: „zapłatą za grzech jest śmierć” sugeruje, że to kara za strony bezwzględnego
Boga (efekt: fałszywy obraz Boga) podczas gdy przeczytanie całego fragmentu wyraźnie mówi o wyborze pana,
któremu chcę służyć, a każdy z nich swoim rycerzom da inną zapłatę za ich trud. Grzech swoim wypłaci śmierć,
Bóg natomiast da swoim życie wieczne. (Rz6,13-23;)
Dar Umiejętności (wiedzy)
„Duchu Święty udziel mi daru umiejętności, abym wszystko odnosił do Boga i spełniał wolę Bożą” Amen
Dzień 4: Dar umiejętności (wiedzy) – czym jest?
Jest on poznawaniem prawdy o Bogu i budowaniem wiedzy o sobie, ludziach i świecie na tej właśnie
prawdzie. Tak o tym darze mawiał święty Proboszcz z Ars: „chrześcijanin natchniony przez Ducha Świętego
potrafi rozróżniać. Oko świata nie widzi dalej niż życie, tak jak i moje oko nie widzi dalej niż do tego muru, gdy
drzwi kościoła są zamknięte; lecz oko chrześcijanina widzi aż po głębię wieczności”. A święta Teresa z Lisieux:
„Wiedza Miłości, och tak! (...) Tylko takiej wiedzy pragnę!”.
Dar umiejętności (wiedzy) jest nadprzyrodzonym usposobieniem serca, stoi na straży CNOTY NADZIEI i
prowadzi do odkrycia prawdy o wyjątkowej godności osoby ludzkiej oraz przyjęcia swojego powołania jako
drogi rozwoju w relacjach z innymi osobami zaproszonymi do życia wiecznego z Bogiem.
On porządkuje nam hierarchię wartości (pierwszy – Bóg, potem inne Osoby, a potem zwierzęta i rzeczy) staje
się praktyczną UMIEJĘTNOŚCIĄ budowania relacji z Bogiem i ludźmi.
Dar umiejętności:
1. Otwiera nasze oczy na obecność Boga – dostrzegamy Boży pierwiastek w świecie, który nas otacza.
Oczy duchowe dostrzegają więcej, „objawiają nam ślady Stwórcy i ukierunkowują nas na Boga.
2. Pozwala nam w oparciu o Bożą prawdę budować wiedzę o sobie samym, innych ludziach i świecie.
Duch Święty poprzez dar wiedzy objawia nam niezwykłą godność każdej osoby ludzkiej jako istoty
nieśmiertelnej, umiłowanej przez Boga i powołanej do życia wiecznego. W tym świetle ukazuje nam
świętość życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci.
3. Pomaga nam jednocześnie: stanąć w prawdzie o sobie jako stworzeniu niedoskonałym, ograniczonym,
słabym i uwikłanym w grzech i odkryć wielkość naszego powołania. Dar wiedzy prowadzi nas ku
poznaniu naszego osobistego, niepowtarzalnego kształtu. Objawia na jaką drogę Bóg nas powołuje,
abyśmy jak najpełniej wykonali misję, którą nam zlecił oraz byśmy mogli jak najlepiej wykorzystać dary,
którymi nas obdarzył.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
Przejście od TEORII do PRAKTYKI doskonale oddaje podwójna nazwa tego daru pokazując jak od WIEDZY o
naszym przeznaczeniu do życia wiecznego zależy UMIEJĘTNOŚĆ budowania relacji z Bogiem i ludźmi. DAR
UMIEJĘTNOŚCI zasadniczo objawia się w postawie szacunku i miłości wobec osób oraz przyjęciu właściwej
hierarchii wartości wobec innych stworzeń i dóbr. Ma przełożenie na życie, konkretne działanie :
1. Dostrzeganie obecności Stwórcy – ukierunkowanie na Boga – wyraża się w naszej MODLITWIE
dziękczynienia (za wszystkie dary, cały świat stworzony dla nas) i zawierzenia (siebie i innych osób).
„Dar wiedzy wspiera i chroni naszą wierność Bogu. W momentach różnych doświadczeń życiowych i
kryzysów, pomaga pokładać ufność w obietnicach Chrystusa, opierając się nie na naszych siłach, ale na
pomocy łaski Ducha Świętego.”
2. Świadomość nieśmiertelności (i to jak z woli Boga, przeznaczenie do życia wiecznego czyni niezwykłą
godność każdej osoby) usposabia nasze serce do chętnego przyjmowania natchnień Ducha Świętego:
 dla budowania trwałych (wiecznych), braterskich relacji z innymi ludźmi
 by umiejętnie (z poszanowaniem godności) dzielić się zarówno dobrami doczesnymi jak i duchowymi,
 pomagających w przyjęciu postawy autentycznego przebaczenia (jak Chrystus nam przebaczył)
 by skutecznie i w Boży sposób podejmować się obrony życia poczętego.
3. Dzięki doświadczeniu bycia umiłowanym przez Boga możemy przyjąć siebie w pokorze, poznać lepiej
siebie samego (szczególnie na modlitwie np.: badając swoje czyny w codziennym rachunku sumienia).
Dar ten otwiera nas też na poznanie Bożej woli względem nas. Umacnia nas w wypełnianiu życiowego
powołania, zarówno w społeczeństwie poprzez odpowiedzialne uczciwe i sprawiedliwe wykonywanie
swoich obowiązków oraz życzliwe relacje z ludźmi w świecie, jak i w Kościele.
Dzień 5. Dar Umiejętności – jak o niego się starać, dbać, rozwijać?
„Dar umiejętności (wiedzy) to nadprzyrodzona zdolność dostrzegania we wszechświecie treści
objawionych i dokładnego ich ujmowania, a także odróżniania rzeczywistości Boskiej od materialnej.” (Jan
Paweł II, katecheza z dnia 3.04.1991). Pozwala dostrzec prawdę o Bogu, człowieku i otaczającym nas świecie;
prawdę o Bogu, który z miłości stworzył piękny świat, człowieka – Bogu, który „tak umiłował świat, ze Syna
swego jednorodzonego dał, aby każdy kto w niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne.” Czytając J3,14-17;
zbadaj jak współdziałasz z Duchem Świętym 
Dar Umiejętności – jak o niego się starać, dbać, rozwijać? WNIOSKI:/odnieś do siebie/
1. Wyrzec się wszelkiego przywiązania do grzechu – szczególnie przedmiotowego traktowania osób (czym
jest: manipulacja, nieczystość, sex, poniżenie, wykorzystanie talentu, przywłaszczenie czyjejś pracy,
kradzież, obmowa itp.) i do rozkoszy (używanie – nieumiarkowane korzystanie z dóbr doczesnych,
chciwość, nadawanie wyższej wartości rzeczom, czy zwierzętom niż osobom).
2. Widzieć całe stworzenie jako dzieło Boże (a nie nasze) – tylko powierzone nam (tzn. że kiedyś z naszego
zarządzania wszelkimi dobrami musimy się rozliczyć).
3. We wszystkich wydarzeniach dostrzegać wolę Bożą. Jeżeli Pan Bóg dopuszcza jakieś wydarzenie to
dlatego, że wpisuje się ono w Boży plan zbawienia względem nas. Zarówno uśmiech, jak i łzę
postrzegać jako znak miłości; „Zaufać, że wszystko, co się w naszym życiu dzieje jest darem kochającego
Ojca danym ku uświęceni, dla zbawienia i dobra (wiecznego)”
4. Różne doświadczenia przeżywać z wdzięcznością i z wiarą, pamiętając, że „Bóg z tymi, którzy Go miłują
współdziała we wszystkim dla ich dobra”. Rz8,28.
5. Być czujnym wobec tego, co proponuje świat - badać wartości i przekaz, który nam proponuje, czy
wręcz narzuca nasze środowisko społeczne.
6. Strzec wiernie, w zaufaniu do Boga umysłu i serca, trwając i rozważając Słowo Boże i tradycję Kościoła.
7. Mieć świadomość, że „niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu” (św. Augustyn)
– nic nie jest w stanie trwale i wypełnić przestrzeni Twego serca i napełnić go szczęściem i pokojem, poza
Bogiem. Żadne dobro materialne, ani nawet człowiek nic Cię nie zaspokoi.
Dar Umiejętności – jakie przeszkody czynią go bezowocnym?
Rzeczywistość, która nas otacza, może kierować nas ku Stwórcy albo od Niego oddalać. Dar
umiejętność pomaga przyjąć właściwe odniesienie – nie lekceważyć stworzeń, ale też i nie pozwolić by stały się
bożkiem w moim życiu. Czytając Rz1,20-32; zbadaj jakim pokusom dajesz się ograbić z daru umiejętności,
który przyniósł Ci Duch Święty. 
Dar Umiejętności – jakie przeszkody czynią go bezowocnym? WNIOSKI: /odnieś do siebie/
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
1. Życie z dnia na dzień, bez głębszej refleksji, nie zadając sobie najistotniejszych pytań o cel i sens życia
np.: Kim jestem? Skąd i dokąd zmierzam? Po co żyję? Do jakiego rodzaju szczęścia mam dążyć? itd.
Bezmyślność sprawia, że łatwo możemy ulec pokusie życia zgodnie z nurtem tego świata.
2. Poddawanie się lenistwu serca (rodzaj acedii), które czyni je twardym, niewrażliwym na miłość Boga,
w efekcie prowadzi do poczucia beznadziei, popadnięciu w osamotnienie, niezdolność do bliskich
relacji, sprowadza duchowy smutek, marazm, brak chęci do życia, depresję. Człowiek pozbawiony
nadziei staje się człowiekiem zalęknionym, zmaga się z poczuciem porażki, traci motywację i poczucie
godności.
Proś dziś o ochronę dla siebie i pomódl się za tych, którzy zmagają się w swoim sercu z duchowym lenistwem,
którzy stracili nadzieję i ochotę do życia:
Duchu Święty przyjdź nam z pomocą. Rozbudź w nas na nowo chęć do życia, poprzez doświadczenie Twojej
miłującej i ożywiającej obecności, poprzez dar wiedzy – głębszego poznania Ciebie i twojej woli. Obdarz
nas łaską wiary w Boże obietnice! Wskrześ w nas nadzieję i tęsknotę! Obudź radosne oczekiwanie na
spotkaniem z Tobą w niebie! Daj nam dziś łaskę zobaczenia Ciebie we wszystkim co nas otacza i spotyka.
Uczyń nasze serca wdzięcznymi i ufnymi! Amen.
Dar Umiejętności – na straży NADZIEI. Rozważ: Rz5,1-5; Zbadaj jak korzystasz z pomocy Ducha Świętego aby
dążyć do Nieba .  Pragnienie prawdy zasiane jest w naszym sercu. W sercu dokonuje się intymne spotkanie z
Bogiem. W cichej izdebce serca dokonuje się SPOTKANIE z Tym, który obdarza łaską poznawania Go w swoim
Słowie. Podczas rozważania Tegoż Słowa i przyzywania Ducha Świętego (wiernie i wytrwale) Pan Bóg oświeca
rozum i pozwala doświadczyć, że tylko w Nim możemy zaspokoić tęsknoty i najgłębsze pragnienie serca.
Poznanie Boga w Chrystusie sprawia, że wiara w Niego i doświadczenie spotkania z Nim – Bogiem żywym –
rodzi nadzieję i tęsknotę za wypełnieniem Bożych obietnic, za „wiecznym razem” z Nim! Rodzi nadzieję, że
wierny i prawdomówny Bóg Miłości, który zrobił wszystko dla Twojego i mojego zbawienia – który dla nas
umarł i Zmartwychwstał – jest Bogiem tak potężnym, że „nic nigdy nie udaremni planów Bożych względem
nas” jeśli my sami Boga nie odrzucimy. Dlatego mieć nadzieję to całkowicie oddać się w ręce Boga, który składa
w nas tę cnotę (nadziei), karmi ją, sprawia jej wzrost i ją umacnia. Nadzieja nie jest jednak biernym
oczekiwaniem na koniec świata lecz dążeniem do celu, wytrwałym pokonywaniem wszelkich przeciwności
(zewnętrznych i wewnętrznych), w tym pokus i własnej słabości, na drodze powrotu do domu Ojca. Jest
przyjęciem zaproszenia na „ucztę Baranka”, jest „wybieganiem serca na spotkanie Umiłowanego” którego
nasza dusza zna, z którym rozmawia, któremu zawsze ufa, a bez którego nie umie i nie chce już żyć.
Dzień 6. Dar Umiejętności – czym nie jest?
Czytając zbadaj swoje życie: przeszłość, teraźniejszość, dążenia serca i wysiłki współdziałania z Duchem
Świętym, które zaowocują w przyszłości  Rozważ: 1P1,3-9.13-23;
Bez daru wiedzy – poznania prawdy o człowieku, o Bożym porządku, rodzi się pokusa bycia panem życia i
śmierci – człowiek ingerując w Boży porządek często odrzuca Boże pragnienie przyjęcia życia z szacunkiem,
miłością jako dar, o który trzeba się troszczyć, który trzeba pielęgnować i rozwijać. Nawet własne życie należy
budować dla dobra ludzi i większej chwały Bożej. Tymczasem pojawia się pokusa roszczenia sobie prawa do
decydowania, kto i kiedy ma prawo się narodzić, a komu bezkarnie można to życie odebrać.
Człowiek chce decydować także o czasie trwania tego życia. Bez poznania Boga, bez odniesienia do Niego eutanazja, aborcja, czy inne formy ingerencji w naturę ludzkiego życia staje się rzeczywistością, która zwraca
się przeciwko człowiekowi. Rodzi poczucie lęku i zagrożenia. Człowiek przyczynia się do szerzenia się cywilizacji
śmierci, przed którą ostrzegał nas św. Jan Paweł II.
Bez daru umiejętności, inaczej zwanego darem (wiedzy), który stoi na straży nadziei – człowiek łatwo poddaje
się poczuciu pustki, ogarnia go lęk, wpada w depresje, życie traci sens, a człowiek pozostaje zdany na siebie.
Życie bez perspektywy wieczności nie ma większego znaczenia; ogranicza się tylko do ziemskiej egzystencji,
doczesności, która przemija. Gdy zabraknie chrześcijańskiej nadziei, doświadczenia miłości i Bożej obecności –
rodzi się rozczarowanie i poczucie beznadziei.
Z drugiej zaś strony istnieje pokusa zuchwałości – zbytniego polegania na błędnym wyobrażeniu o tym czym
jest miłość i miłosierdzie Boże, co łatwo otwiera drogę duchowi lenistwa, ospałości duchowej. W efekcie
prowadzi do zaniedbywania modlitwy i żywej relacji z Bogiem.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
Prośmy zatem dziś o dar wiedzy (umiejętności), który stoi na straży NADZIEI, abyśmy nie ulegli poczuciu lęku i
zniechęcenia i abyśmy nie ustali w poznawaniu Boga i ochotnie stawali na modlitwie, by coraz ściślej jednoczyć
się z Bogiem Ojcem przez Chrystusa w Duchu Świętym.
Dzień 7. Dar Umiejętności – a jedność darów Ducha Świętego.
Największe znaczenie tego daru odnajdziemy w sferze naszego osobistego powołania oraz w dziedzinie
relacji międzyludzkich. Badając te dwa obszary naszego życia odpowiedz sobie na pytanie: Jak dar
umiejętności wpływa na nasz wzrost w świętości i rozwój innych darów? Czy tego pragniesz? Czytając gromadź
skarby prosząc o wszystkie dary bo Bóg nasz jest  !
Ci którzy pragną działania darów Ducha Świętego w swoim życiu współdziałając z Darem Umiejętności mogą
nie tylko rozpoznać swoje powołanie ale też uczynić z niego świadectwo i modlitwę za innych ludzi – dla dobra
całej wspólnoty Kościoła i dla świata.
Przez Dar bojaźni – Duch Święty umacnia naszą świadomość, że łaska Boża jest niezbędna by rozpoznać i
odrzucić grzech, by po nawróceniu zacząć żyć w duchu Ewangelii.
Przez Dar pobożności – Duch Święty wzmacnia więź wszystkich wierzących z Chrystusem i między Braćmi i
Siostrami w wierze, pomaga poddać się woli Bożej i Jemu zaufać.
Przez Dar męstwa – Duch Święty umacnia nas w pokonywaniu lęku, przeszkód, niepowodzeń i trudności życia
codziennego. Wlewa w serca wytrwałość w wypełnieniu powołania oraz w misji w służbie Kościoła i rodziny.
Przez Dar rady – Duch Święty uzdalnia wszystkich ochrzczonych: osoby konsekrowane i małżonków do
świadczenia, że Ewangelia jest drogą do pełni człowieczeństwa. Wspiera wierzących, aby nie ulegali myśleniu
tylko ludzkiemu, abyśmy nie szli z prądem, z tym, co proponuje nam ten świat.
Przez Dar rozumu – Duch Święty pomaga w głębszym rozumieniu przymierza między Bogiem a ludźmi.
Przez Dar mądrości – Duch Święty prowadzi ochrzczonych do postrzegania swego życia w świetle Ewangelii
oraz kochania Go w jej duchu, a także pomaga widzieć w swym powołaniu Boży dar ofiarowany innym.
Fragmentem z tegorocznych rekolekcji księdza Grzegorza Rysia: „Duch jest jak woda. A podstawową
cechą wody (tak przynajmniej twierdzi św. Franciszek) jest - obok jej niezwykłej użyteczności - pokora:
»Pochwalony bądź, Panie mój, przez siostrę wodę, która jest bardzo pożyteczna i pokorna, i cenna, i czysta«
(Pieśń słoneczna). Otóż tak właśnie: pijemy kawę, herbatę lub kompot; jemy rosół, barszcz czerwony z uszkami
lub bigos. Wszystko nie zaistnieje bez wody, ale uwagę naszą przykuwa jedynie np. wyjątkowy gatunek kawy
lub smak ulubionych owoców. Rolę wody odkrywamy dopiero, gdy jej naraz zabraknie: w kranie, w studni, w
źródle. Czy nie tak samo jest w naszym życiu duchowym? Jakże łatwo przychodzi nam samym sobie przypisać
zasługę w »wypracowaniu« takiej czy innej cnoty; jakże teoretycznym słowem wydaje się nam wtedy »łaska«.
Jakiego dna musimy nieraz sięgnąć w życiu, by odkryć źródło siły w prostych znakach sakramentalnych?
Mówimy: »modliłem się«, a Paweł mówi - słuszniej (ale wymyka się to naszemu doświadczeniu) - »Duch modli
się w nas« (por. Rz 8). Duch jak woda”.
*cytaty pochodzą z książki Ludovic’a Lecuru ”7 darów Ducha Świętego” oraz z książki Centrum Formacji
Odnowy w Duchu Świętym „Wieczernik” Magdalen
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl