Stimulation of TNF-a production by 2-(1-adamantylamino)
Transkrypt
Stimulation of TNF-a production by 2-(1-adamantylamino)
Adam Master 1, Karolina Świtaj 2, Magdalena Skrzypczak 1, Piotr Zaborowski 2, Andrzej Płucienniczak 1 Diagnostyka genetyczna Toxoplasma gondii mgr Adam Master, mgr Magdalena Skrzypczak, prof. dr hab. Andrzej Płucienniczak 1-Instytut Badań DNA, Warszawa, ul. Rakowiecka 36, tel. (022) 606 36 18, [email protected] lek. Karolina Świtaj, prof. dr hab. med. Piotr Zaborowski 2- Klinika Chorób Odzwierzęcych i Tropikalnych Instytutu Chorób Zakaźnych Akademii Medycznej w Warszawie, ul. Wolska 37, tel. (022) 632 06 84, [email protected] Streszczenie Materiał i metody Toksoplazmoza jest chorobą wywoływaną przez pierwotniaka Toxoplasma gondii, bezwzględnego pasożyta wewnątrzkomórkowego powszechnie zarażającego wiele ssaków w tym ludzi. W Polsce zarażeni stanowią ponad 59% populacji, a każdego roku odnotowuje się 200-400 przypadków toksoplazmozy wrodzonej. Jak dotąd nie ma wystandaryzowanej procedury szybkiego i pewnego wykrywania zarażeń T. gondii. Autorzy niniejszego doniesienia prezentują metodę genetycznej diagnostyki zarażeń poprzez wykrywanie i analizę DNA pasożyta izolowanego bezpośrednio z krwi pacjenta. W badaniach zastosowano techniką PCR w połączeniu z elektroforezą kapilarną i laserową detekcją fluorescencji. Identyfikacja pasożyta oparta jest na wykrywaniu sekwencji wielokopijnych: genu B1 (35 kopii/genom) oraz sekwencji 529 pz (200-300 kopii/genom), wysoce specyficznych dla T. gondii. Szczegółowa charakterystyka pasożyta bazuje na analizie genetycznej fragmentów genu GRA6 (jednokopiowy gen kodujący antygen gęstej ziarnistości wydzielanej przez pasożyta odpowiedzialnej za przeżycie pasożyta wewnątrz komórki), HSP70 (jednokopiowy gen, kodujący białko należące do rodziny białek szoku cieplnego o średniej masie molekularnej 68-78 kDa) oraz wybranych sekwencji STR, wykazujących polimorfizm determinujący przynależność do określonego szczepu. Metodę przetestowano na próbkach kontrolnych: zawiesiny płynu otrzewnowego pobranego od myszy zarażonych szczepem RH T. gondii (kontrola pozytywna) oraz wymazu z jamy ustnej niemowlęcia, u którego matki nie stwierdzono obecności przeciwciał przeciwko pasożytowi (kontrola negatywna). W kontroli pozytywnej wykryto produkty o oczekiwanych długościach, charakterystycznych dla sekwencji B1 oraz 529 pz, natomiast analiza produktów PCR ze starterami specyficznymi dla GRA6 i HSP70 wykazała obecność fragmentów o długościach charakterystycznych dla szczepu RH. W próbce kontroli negatywnej nie wykryto żadnych produktów PCR. Próg wykrywalności DNA pasożyta oszacowano na 1/10 ekwiwalentu genomowego. Wstępne badania próbek pełnej krwi obwodowej pacjentów z oczną postacią toksoplazmozy w okresie reaktywacji choroby wykazały obecność DNA pasożyta. Uzyskane wyniki świadczą o przydatności metody do wczesnej, szybkiej, swoistej, czułej i jednoznacznej diagnostyki zarażeń wywoływanych przez T. gondii i jej potencjalnym szerokim zastosowaniu w medycynie i weterynarii nie tylko w zwalczaniu, ale i badaniach przesiewowych. Materiał: płyn otrzewnowy myszy zarażonych szczepem RH T.gondii (kontrola pozytywna), nabłonek jamy ustnej niemowlęcia niezarażonego T. gondii (kontrola negatywna), krew obwodowa pacjentów z aktywną postacią oczną zarażenia T.gondii. Metody: Izolacja materiału genetycznego na złożach krzemionkowych w wysokim stężeniu soli chaotropowych. Amplifikacja wybranych fragmentów genomu T.gondii wybranych spośród sekwencji genu B1, sekwencji 529, genu GRA6 oraz HSP70 w PCR z udziałem specyficznych starterów znakowanych fluorescencyjnie. Elektroforeza kapilarna i laserowa detekcja produktów przy użyciu sekwenatora. Identyfikator wg NCBI Oznaczenie starterów Długość produktu (p.z.) Znacznik fluorescencyjny Kolor linii barwnikowej AF179871 B1 349 6-FAM Niebieski AF146527 529A 175 6-FAM Niebieski AF146527 529B 221 TET Zielony L33814 GRA 6 230 (szczep RH) 6-FAM Niebieski U85648 HSP 70 173 (szczep RH) TET Zielony W35487 M1 (EST) 104 6-FAM Niebieski AY572691 M2 (myosin A) 123 6-FAM Niebieski M20025 M3 (tubulin beta) 128 TET Zielony AA519150 M4 (EST) 144 6-FAM Niebieski Kot-żywiciel ostatecznyToxoplasma gondii Elektroforetogram badanych fragmentów DNA Toxoplasma gondii -wykrywanie oraz oznaczanie szczepu Toxoplasma gondii, z wykorzystaniem techniki PCR oraz znakowanych fluorescencyjnie starterów. Wykrywanie Toxoplasma gondii Oznaczanie szczepu Toxoplasma gondii Elektroforetogramy znakowanych fluorescencyjnie fragmentów genu B1 i sekwencji 529 Toxoplasma gondii Elektroforetogram znakowanych fluorescencyjnie fragmentów genów GRA6 i HSP70 oraz sekwencji mikrosatelitarnych (M1, M2, M3 i M4) Toxoplasma gondii Cysta z bradyzoitami i tachyzoity T. gondii. (Zmodyfikowano na podstawie: http://www.ufrgs.br/para-site/Imagensatlas/Protozoa/Toxoplasma.htm) Tachyzoity T. gondii z płynu otrzewnowego zarażonych myszy (Zmodyfikowano na podstawie: http://www.ufrgs.br/para-site/Imagensatlas/Protozoa/Toxoplasma.htm) Obraz dna oka w toksoplazmozie ocznej Tachyzoity T. gondii w porównaniu z elementami morfotycznymi krwi. (Zmodyfikowano na podstawie: http://www.escelsanet.com.br/sitesaude/artigos_cadastrados/artigo.asp?art=204) (Zmodyfikowano na podstawie: http://www.ulb.ac.be/sciences/biodic/ImProto0002.html) Wykrywanie Toxoplasma gondii we krwi obwodowej pacjentów Wyznaczanie dolnej granicy wykrywalności DNA Toxoplasma gondii, z wykorzystaniem starterów flankujących fragment genu B1 –elektroforetogramy produktów PCR, uzyskanych z szeregu rozcieńczeń DNA pasożyta Elektroforetogram fragmentu genu B1 Toxoplasma gondii, wyizolowanego z krwi obwodowej pacjentów z reaktywacją postaci ocznej toksoplazmozy Wnioski 1. W badanej hodowli Toxoplasma potwierdzono obecność szczepu RH. gondii 2. Metoda oparta na amplifikacji wielokopijnego genu B1 umożliwia wykrycie DNA w ilości 1/10 ekwiwalentu genomowego Toxoplasma gondii. 3. Uzyskane wyniki wskazują na możliwość zastosowania metody w szybkiej i czułej diagnostyce zarażeń Toxoplasma gondii w medycynie i weterynarii. Podziękowania Dziękujemy panu dr Piotrowi Borkowskiemu za pośrednictwo w kontakcie z pacjentami z toksoplazmozą oczną. Dziękujemy również kierownictwu oraz pracownikom Instytutu Badań DNA za finansowanie prac i pomoc w realizacji projektu.