Web Content Manager8.0

Transkrypt

Wersja 8 Wydanie 0
򔻐򗗠򙳰
ii
Spis treści
Przegląd . . . . . . . . . . . . . . 1
IBM Web Content Manager . . . . . . . . . . 1
Nowe składniki i ulepszenia produktu IBM Web Content
Manager . . . . . . . . . . . . . . . . 2
Obsługiwane specyfikacje dotyczące wstawiania
odsyłaczy do treści zdalnej . . . . . . . . . 4
Zasoby dokumentacji . . . . . . . . . . . . 5
Ułatwienia dostępu . . . . . . . . . . . . . 6
Typy serwisów WWW . . . . . . . . . . . . 7
Portal intranetowy . . . . . . . . . . . . 7
Serwis e-biznesowy. . . . . . . . . . . . 8
Serwis broszurowy . . . . . . . . . . . . 9
Serwis biblioteczny . . . . . . . . . . . 10
Serwis partnerski . . . . . . . . . . . . 11
Części koncepcyjne i funkcjonalne serwisu WWW . . . 12
Kursy . . . . . . . . . . . . . . . 15
Kurs: Tworzenie i publikowanie treści przy użyciu stron
zarządzanych . . . . . . . . . . . . .
Krok 1. Konfigurowanie dostępu do biblioteki . .
Krok 2. Konfigurowanie syndykowania . . . .
Krok 3. Tworzenie przepływu pracy . . . . .
Krok 4. Tworzenie szablonu strony . . . . . .
Krok 5. Tworzenie strony na podstawie szablonu i
wprowadzanie zmian do przeglądu . . . . . .
Krok 6. Zatwierdzanie i publikowanie zmian . . .
Krok 7. Syndykowanie zmian do serwera dostarczania
.
.
.
.
.
15
16
16
17
19
. 22
. 25
27
Planowanie serwisu WWW . . . . . . 29
Definiowanie projektu . . . . . . . . . . .
Planowanie kadr . . . . . . . . . . . . .
Menedżer projektu. . . . . . . . . . . .
Analityk biznesowy . . . . . . . . . . .
Zespół do spraw architektury i projektu . . . . .
Zespół wdrożeniowy . . . . . . . . . . .
Zespół programistyczny . . . . . . . . . .
Zespół do spraw tworzenia serwisu WWW . . . .
Zespół do spraw pozyskiwania treści . . . . . .
Zespół do spraw obsługi . . . . . . . . . .
Tworzenie dokumentu analizy . . . . . . . . .
Projektowanie prototypowego serwisu WWW za pomocą
języka HTML . . . . . . . . . . . . . .
Tworzenie dokumentu projektu . . . . . . . . .
Architektura serwera . . . . . . . . . . .
Architektura zabezpieczeń . . . . . . . . .
Architektura informacyjna . . . . . . . . .
Architektura projektu . . . . . . . . . . .
Architektura tworzenia treści . . . . . . . .
Architektura pozyskiwania treści . . . . . . .
Architektura dostarczania . . . . . . . . .
Architektura konserwacji . . . . . . . . . .
Przewodnik przejścia dla budowania systemu treści WWW
Wdrażanie środowiska tworzenia treści . . . . .
Budowanie systemu tworzenia treści . . . . . .
Importowanie i tworzenie treści . . . . . . . .
29
31
31
32
33
36
40
41
43
43
44
46
47
47
48
51
53
54
56
57
58
59
59
60
61
Wdrażanie środowiska dostarczania
Czynności końcowe . . . . .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. 61
. 62
Instalowanie i migrowanie . . . . . . 63
Konfigurowanie produktu Web Content
Manager . . . . . . . . . . . . . . 65
Konfigurowanie środowiska tworzenia treści WWW . . 65
Instalowanie portletu tworzenia treści . . . . . . 65
Dodatkowe opcje konfiguracyjne portletu tworzenia
treści. . . . . . . . . . . . . . . . 66
Opcje tworzenia treści WWW . . . . . . . . 67
Konfigurowanie wyszukiwania w portlecie tworzenia
treści. . . . . . . . . . . . . . . . 71
Importowanie dużych plików i obrazów . . . . . 72
Zwiększanie limitów czasu . . . . . . . . . 74
Konfigurowanie dostępu do odsyłaczy na serwerze
zdalnym . . . . . . . . . . . . . . . 74
Konfigurowanie obsługi dokumentów stowarzyszonych 75
Konfigurowanie środowiska przemieszczania treści WWW 80
Konfigurowanie środowiska dostarczania treści WWW . . 80
Konfigurowanie analizy serwisu dla portletu Podgląd
treści WWW . . . . . . . . . . . . . 80
Parametry interfejsu konfiguracyjnego XML dla
portletu Podgląd treści WWW . . . . . . . . 83
Opcje buforowania . . . . . . . . . . . 85
Opcje wstępnego renderowania . . . . . . . . 91
Wyłączanie paska narzędzi serwisu na serwerze
publikującym . . . . . . . . . . . . . 95
Zarezerwowany portlet tworzenia treści . . . . . . 95
Konfigurowanie zarezerwowanego portletu tworzenia
treści. . . . . . . . . . . . . . . . 97
Dodatkowe opcje konfiguracyjne . . . . . . . . 97
Kontrola praw dostępu do hostów określonych w
adresie URL . . . . . . . . . . . . . 97
Zmienne podstawiane treści WWW . . . . . . 98
Włączanie znaczników Connect. . . . . . . . 99
Zadanie konfiguracyjne usuwania mechanizmów
tworzenia treści . . . . . . . . . . . . 100
Włączanie poczty elektronicznej . . . . . . . 100
Konfigurowanie stron zarządzanych . . . . . . . 101
Włączanie stron zarządzanych . . . . . . . . 101
Wyłączanie stron zarządzanych . . . . . . . 103
Przesyłanie powiązań treści do biblioteki serwisu
portalu . . . . . . . . . . . . . . . 104
Właściwości syndykowania . . . . . . . . . 105
Włączanie funkcji wyszukiwania treści WWW . . . . 106
Indeksowanie treści WWW. . . . . . . . . 106
Konfigurowanie opcji wyszukiwania produktu Web
Content Manager . . . . . . . . . . . . 108
Konfigurowanie Centrum wyszukiwania w celu
wyszukiwania treści WWW . . . . . . . . 109
Przeszukiwanie treści WWW za pomocą list adresów
początkowych wyszukiwania . . . . . . . . 110
Zarządzanie oznaczaniem i ocenianiem treści WWW . . 114
iii
Korzystanie z zasięgów oznaczania i oceniania w
treści WWW . . . . . . . . . . . .
Synchronizowanie zasięgów treści WWW . . .
. 115
. 115
Konfigurowanie serwisu . . . . . . . 119
Pasek narzędzi serwisu . . . . . . . . . . .
Wyświetlanie podglądu jako inny użytkownik . . . .
Biblioteki . . . . . . . . . . . . . . .
Biblioteki treści WWW . . . . . . . . . .
Elementy domyślne biblioteki treści WWW . . . .
Strony . . . . . . . . . . . . . . . .
Tworzenie stron i nawigacja . . . . . . . .
Tworzenie strony z poziomu paska narzędzi serwisu
Szablony stron . . . . . . . . . . . .
Tworzenie strony na podstawie szablonu przy użyciu
paska narzędzi serwisu . . . . . . . . . .
Układ i styl strony . . . . . . . . . . .
Zmiana stylu strony . . . . . . . . . . .
Zmiana układu strony . . . . . . . . . .
Przenoszenie strony . . . . . . . . . . .
Porównanie obsługi opcji według typów stron portalu
Projekty i przepływy pracy . . . . . . . . . .
Przegląd projektów . . . . . . . . . . .
Przepływy pracy i zarządzanie zmianami . . . .
Sprawdzone procedury dotyczące projektów . . .
Strony zarządzane . . . . . . . . . . . .
Artefakty produktu WebSphere Portal objęte obsługą
stron zarządzanych . . . . . . . . . . .
Kopie robocze i projekty dotyczące zmian stron
zarządzanych . . . . . . . . . . . . .
Zasięg edycji stron zarządzanych . . . . . . .
Tryb edycji i strony administracyjne . . . . . .
Strony zarządzane i zarządzanie serwisem . . . .
Strony zarządzane i portlet tworzenia treści . . . .
Powiązania treści systemu . . . . . . . . .
Sprawdzone procedury dla stron zarządzanych . . .
Rozwiązywanie problemów ze stronami zarządzanymi
Znane problemy dotyczące stron zarządzanych . . .
Administrowanie stronami zarządzanymi . . . .
Elementy treści WWW . . . . . . . . . . .
Tworzenie szablonów tworzenia treści . . . . .
Tworzenie struktury serwisu . . . . . . . .
Szablony prezentacji. . . . . . . . . . .
Odwzorowania szablonów . . . . . . . . .
Elementy treści . . . . . . . . . . . .
Komponenty . . . . . . . . . . . . .
Strategie profilowania . . . . . . . . . .
Elementy . . . . . . . . . . . . . . .
Tworzenie połączeń i nawigacji . . . . . . .
Korzystanie z elementu wyszukiwania . . . . .
Zapisywanie tekstu i kodu HTML . . . . . . .
Zapisywanie plików i obrazów. . . . . . . .
Elementy wyboru . . . . . . . . . . .
Treść spersonalizowana . . . . . . . . . .
Korzystanie z elementu nawigowania po stronach . .
Generowanie adresu URL przy użyciu znaczników
PathCmpnt i URLCmpnt . . . . . . . . .
Personalizowanie dokumentów stowarzyszonych . .
Wstawianie odsyłacza do treści zdalnej . . . . .
Korzystanie z atrybutów Start i End . . . . . .
Ustawianie parametrów formatowania dat . . . .
iv
119
122
123
123
124
125
125
126
127
128
128
128
129
129
129
130
130
132
146
146
147
147
148
149
149
149
150
150
151
152
154
166
166
173
176
179
181
181
182
184
184
192
195
197
201
202
208
211
212
216
217
218
Uwagi dotyczące formatowania liczb . . . . . .
Znaczniki . . . . . . . . . . . . . . .
Znaczniki treści WWW . . . . . . . . . .
Wcięcia w projektach elementów . . . . . . .
Pisanie odsyłaczy do treści WWW . . . . . .
Łączenie kontekstowe . . . . . . . . . .
Używanie buforowania niestandardowego . . . .
Wtyczki wyświetlające udostępnione z produktem
Web Content Manager . . . . . . . . . .
Kontrola dostępu . . . . . . . . . . . . .
Użytkownicy, grupy i role . . . . . . . . .
Interfejs tworzenia treści . . . . . . . . . .
Niestandardowe strony portalu obsługujące tworzenie
danych . . . . . . . . . . . . . . .
Strategie dostępu do systemu tworzenia treści . . .
Dostosowywanie portletu tworzenia treści . . . .
Niestandardowe interfejsy tworzenia treści . . . .
Strategie bezpośredniego edytowania treści WWW
Treść . . . . . . . . . . . . . . . .
IBM Web Content Integrator . . . . . . . .
WebDAV . . . . . . . . . . . . . .
Blogi . . . . . . . . . . . . . . .
Obszary wiki . . . . . . . . . . . . .
Zarządzanie elementami . . . . . . . . . .
Praca z folderami. . . . . . . . . . . .
Zarządzanie wersjami elementów . . . . . . .
Elementy zablokowane i wersje robocze elementów
Usuwanie elementu . . . . . . . . . . .
Wyświetlanie odwołań do elementów. . . . . .
Personalization . . . . . . . . . . . . .
Jak odbywa się personalizacja serwisu . . . . .
Terminy związane z produktem Personalization. . .
Interfejs produktu Personalization . . . . . . .
Przegląd publikowania reguł personalizacji . . . .
Kolekcja zasobów Treść WWW . . . . . . .
Kolekcja zasobów Użytkownik portalu . . . . .
Zalecenia dotyczące oprogramowania LikeMinds . .
Zapis czynności i analizy . . . . . . . . .
Tworzenie spersonalizowanego portletu . . . . .
Skorowidz programistyczny produktu Personalization
220
220
221
221
222
224
224
229
238
238
248
248
249
249
254
254
258
258
303
313
317
320
320
320
321
322
323
323
325
326
349
350
361
363
365
393
431
492
Dostarczanie treści WWW . . . . . . 509
Uzyskiwanie dostępu do treści WWW za pośrednictwem
serwletu . . . . . . . . . . . . . . .
Dostarczanie treści WWW na stronie portalu . . . .
Pierwsze kroki z dostarczaniem treści WWW na
stronie portalu . . . . . . . . . . . .
Wyświetlanie treści w portletach Podgląd treści
WWW . . . . . . . . . . . . . . .
Dostosowywanie dostarczania treści WWW . . . .
Wykonywanie renderowania zdalnego przy użyciu
standardu WSRP i portletu podglądu treści WWW . .
Przykłady dotyczące zaawansowanych czynności
administracyjnych . . . . . . . . . . .
Sprawdzone procedury i ograniczenia dotyczące
podglądu treści WWW . . . . . . . . . .
Dostarczanie w postaci wstępnie renderowanej . . . .
Wstępne renderowanie serwisu WWW . . . . .
Uzyskiwanie dostępu do wstępnie renderowanego
serwisu. . . . . . . . . . . . . . .
509
510
510
525
526
541
542
552
554
554
556
Obsługa treści WWW . . . . . . . . 559
Używanie zadania naprawiania przypisań treści WWW
Naprawianie przypisań przy użyciu syndykowania . . .
Używanie zadania aktualizacji zabezpieczeń . . . .
Korzystanie z narzędzia do aktualizacji przepływu pracy
Czyszczenie historii elementu . . . . . . . . .
Czyszczenie historii wersji . . . . . . . . . .
Resetowanie dziennika zdarzeń treści WWW . . . .
Używanie zadania eksportowania ustawień pamięci
podręcznej. . . . . . . . . . . . . . .
Eksportowanie i importowanie bibliotek treści WWW
Eksportowanie i importowanie biblioteki treści WWW
Eksportowanie i importowanie biblioteki treści WWW
w środowisku systemu z/OS . . . . . . . .
Eksportowanie i importowanie kopii biblioteki treści
Klonowanie repozytorium treści WWW . . . . . .
Przygotowania do klonowania . . . . . . . .
Klonowanie danych . . . . . . . . . . .
559
564
565
568
569
570
572
573
574
576
579
580
585
585
586
Projektowanie . . . . . . . . . . . 589
Interfejs API produktu IBM Web Content Manager .
Korzystanie z interfejsu API . . . . . . .
Znaczniki JSP produktu Web Content Manager . .
Interfejsy API zarządzania biblioteką treści WWW
Interfejsy API syndykowania . . . . . . .
Przekształcanie portletu Podgląd treści WWW zgodnego
z interfejsem API IBM w portlet zgodny z interfejsem
API JSR 286 API. . . . . . . . . . . .
Korzystanie z działań zdalnych . . . . . . .
Tworzenie niestandardowej strony uruchamiania . .
Tworzenie wtyczek niestandardowych . . . . .
Tworzenie klasy przycisku niestandardowego . .
Tworzenie klasy wtyczki renderującej . . . .
Tworzenie klasy niestandardowej czynności
przepływu pracy . . . . . . . . . . .
Tworzenie klasy dostawcy tekstu . . . . . .
Tworzenie klasy sprawdzania poprawności
przesyłanego pliku . . . . . . . . . .
Tworzenie klasy subskrybenta . . . . . . .
Tworzenie klasy syndykatora . . . . . . .
Tworzenie klasy procesora kontekstu . . . . .
Tworzenie klasy filtru rozstrzygania strony treści .
Tworzenie klasy filtru generowania adresów URL
treści . . . . . . . . . . . . . .
Wdrażanie niestandardowych aplikacji wtyczek .
Instrumentacja treści WWW na potrzeby analizy
aktywnego serwisu . . . . . . . . . . .
Używanie znacznika wtyczki wyświetlania danych
analizy . . . . . . . . . . . . . .
Używanie przykładowego komponentu HTML na
potrzeby analizy aktywnego serwisu . . . . .
Włączanie obsługi mikroformatu domyślnego w
portletach Podgląd treści WWW . . . . . .
Przykłady klas programu pomocy dla kontekstu treści
WWW . . . . . . . . . . . . . . .
PortletWCMContextHelper. . . . . . . .
PortalWCMContextHelper . . . . . . . .
WCMContextHelper. . . . . . . . . .
Usługa REST dla produktu Web Content Manager . .
Usługa REST dla produktu Web Content Manager pierwsze kroki . . . . . . . . . . .
. 589
. 589
. 590
593
. 596
.
.
.
.
.
.
596
598
609
610
610
611
. 615
. 616
.
.
.
.
.
617
619
620
621
622
. 627
. 644
. 644
. 645
. 646
. 647
.
.
.
.
.
647
648
650
652
654
. 654
Usługa zapytań REST dla treści WWW . . . .
Praca z elementami treści WWW przy użyciu usługi
REST . . . . . . . . . . . . . .
Materiały pomocnicze dotyczące usługi REST
produktu Web Content Manager . . . . . .
Wyświetlanie danych ze źródeł zewnętrznych . . .
Tworzenie serwisów WWW dla różnych lokalizacji
geograficznych . . . . . . . . . . . .
Włączanie usług przesyłania komunikatów Java na
potrzeby treści WWW . . . . . . . . . .
Administrowanie syndykowaniem
. 656
. 663
. 691
. 696
. 697
. 698
. . 701
Przegląd syndykowania . . . . . . . . . .
Tworzenie relacji syndykowania . . . . . . .
Tworzenie relacji syndykowania z wiersza komend .
Strojenie syndykowania . . . . . . . . . .
Rozwiązywanie problemów dotyczących syndykowania
.
.
.
.
701
705
707
710
712
Rozwiązywanie problemów . . . . . 715
Narzędzia do rozwiązywania problemów i diagnostyki
IBM Support Assistant . . . . . . . . . .
Gromadzenie danych i analiza objawów . . . . .
Ręczne tworzenie plików JAR obsługujących aspekty
Informacje o wersji i historii produktu Portal . . . .
Rejestrowanie w dzienniku i śledzenie . . . . . .
Dzienniki wykonywania produktu WebSphere Portal
Szczegółowe czyszczenie pamięci na potrzeby
dzienników wirtualnej maszyny języka Java (JVM) .
Funkcja śledzenia i pliki dziennika produktu
WebSphere Application Server . . . . . . .
Rejestrowanie zdarzeń systemowych . . . . . .
Pliki śledzenia produktu Web Content Manager. . .
Włączanie śledzenia na stałe . . . . . . . .
Włączanie śledzenia jedynie dla bieżącej sesji
produktu WebSphere Portal . . . . . . . .
Kontakt z działem wsparcia . . . . . . . . .
715
715
716
717
718
719
720
725
726
726
729
729
730
732
Terminologia produktu Web Content
Manager . . . . . . . . . . . . . 733
Informacje dodatkowe. . . . . . . . 735
Konwencje . . .
Struktura katalogów .
Warunki używania .
Uwagi . . . . .
Znaki towarowe .
Glosariusz . . . .
A . . . . . .
B . . . . . .
C . . . . . .
D . . . . . .
E . . . . . .
F . . . . . .
G . . . . . .
H . . . . . .
I. . . . . . .
J. . . . . . .
L . . . . . .
M . . . . . .
N . . . . . .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
735
736
741
741
743
744
744
744
745
746
746
747
747
747
747
748
748
748
749
Spis treści
v
O
P
R
S
T
U
vi
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
749
749
751
752
753
753
V .
W .
X .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. 754
. 754
. 755
Indeks . . . . . . . . . . . . . . 757
Przegląd
IBM® Web Content Manager został dołączony do produktu IBM WebSphere Portal, aby
udostępnić stabilne rozwiązanie służące do zarządzania treścią WWW. Produkt ten uwzględnia interfejs tworzenia
treści, który może być dostosowywany i rozszerzany, przepływ pracy, kontrolę wersji, systematykę itp.
IBM Web Content Manager
Produkt Web Content Manager służy do tworzenia i dostarczania treści dla serwisu WWW oraz do zarządzania nią. Do
tworzenia treści można używać portletu Tworzenie danych WWW lub można utworzyć własny dostosowany interfejs
tworzenia treści. W systemie Web Content Manager można również przywoływać treści WWW składowane w
zewnętrznych systemach zarządzania treścią. Treści WWW można dostarczać przy użyciu portletów Podgląd treści
WWW lub serwletu Web Content Manager. Można również w tym celu wstępnie renderować serwis do kodu HTML.
Tworzenie serwisu WWW
Przed skonfigurowaniem systemu treści WWW należy przeczytać wszystkie sekcje dotyczące planowania i
instalowania produktu WebSphere Portal, aby określić najlepszą ogólną konfigurację systemu WebSphere Portal.
Należy również przejrzeć obszar wiki rodziny produktów WebSphere Portal. Zawiera on wiele tematów, które zostały
uznane przez ekspertów opracowujących ten produkt za bardzo istotne dla prawidłowej implementacji.
W produkcie Web Content Manager układ i elementy projektowe serwisu WWW są zarządzane niezależnie od treści
serwisu WWW. Takie rozwiązanie umożliwia użytkownikowi zmianę układu i projektu strony WWW bez zmiany
treści oraz zmianę treści bez konieczności aktualizacji układu czy projektu. Wiele aspektów projektowych serwisu
WWW, na przykład elementów nawigacji, jest generowanych automatycznie przy użyciu predefiniowanych elementów
i komponentów.
Tworzenie treści WWW
Jednym z głównych zastosowań produktu Web Content Manager jest budowa systemu tworzenia treści WWW na
potrzeby twórców treści WWW. W systemie Web Content Manager projekt i układ serwisu WWW są oddzielone od
treści wyświetlanej w ramach tego serwisu. Takie rozwiązanie umożliwia autorom treści WWW tworzenie treści
serwisu bez znajomości sposobów budowania serwisu WWW. Tworzone systemy umożliwiające tworzenie treści
WWW są zaprojektowane w taki sposób, aby różnym typom użytkowników zapewnić różne możliwości.
v “Interfejs tworzenia treści” na stronie 248
Dostęp do treści zewnętrznych
Treść WWW używana w produkcie Web Content Manager może być przechowywana i zarządzana także w
zewnętrznych systemach zarządzania treścią. Produkt Web Content Integrator jest używany do importowania treści do
systemu Web Content Manager w postaci kanału informacyjnego RSS. Dostęp do treści ze stowarzyszonych systemów
treści można uzyskać bezpośrednio w systemie Web Content Manager. Do importowania treści z systemu plików do
systemu Web Content Manager można wykorzystać protokół WebDAV.
v “IBM Web Content Integrator” na stronie 258
1
v “WebDAV” na stronie 303
v “Konfigurowanie obsługi dokumentów stowarzyszonych” na stronie 75
Zarządzanie treścią WWW
Produkt Web Content Manager zawiera zestaw składników ułatwiających konserwowanie systemu Web Content
Manager i zarządzanie nim. Wśród nich należy wymienić kontrolę wersji, zarządzanie zmianami i ich zatwierdzanie,
projekty wieloelementowe i foldery definiowane przez użytkownika umożliwiające grupowanie zestawów elementów
treści WWW.
v “Zarządzanie elementami” na stronie 320
Wstępnie zainstalowane biblioteki treści WWW
Aby do serwisów WWW można było dodać opcje blogów i obszarów wiki, udostępniany jest zestaw wstępnie
zainstalowanych bibliotek treści WWW. Blogi, biblioteki blogów i obszary wiki umożliwiają użytkownikowi
korzystanie z pomocy społeczności i pozwalają na zmianę sposobu jego pracy.
v Blogi i obszary wiki
Dostarczanie treści WWW
Treści WWW mogą być dostarczane do przeglądarek serwisu WWW przy użyciu portletów Podgląd treści WWW,
serwletu lub wstępnie renderowanych plików HTML.
v “Dostarczanie treści WWW” na stronie 509
Planowanie systemu Web Content Manager
To Centrum informacyjne zawiera wiele tematów zaprojektowanych, aby pomóc użytkownikom w planowaniu
systemu Web Content Manager i zarządzaniu nim. Należy zapoznać się z tymi tematami, aby mieć pewność, że system
Web Content Manager jest zaprojektowany pod kątem optymalnej wydajności i łatwości użycia, a także, że system
Web Content Manager jest zaplanowany w wystarczający sposób i że zapewnione są dla niego zasoby.
v
v
v
v
“Planowanie kadr” na stronie 31
“Planowanie serwisu WWW” na stronie 29
Topologie serwera
“Przewodnik przejścia dla budowania systemu treści WWW” na stronie 59
Konfigurowanie systemu Web Content Manager i administrowanie nim
Podczas instalowania systemu Web Content Manager serwery są konfigurowane w różny sposób w zależności od ich
roli w systemie. Po skonfigurowaniu dostępny jest zestaw funkcji administracyjnych służących do zarządzania
syndykowaniem, kanałami informacyjnymi i bibliotekami treści WWW.
v “Konfigurowanie produktu Web Content Manager” na stronie 65
v “Administrowanie syndykowaniem” na stronie 701
Nowe składniki i ulepszenia produktu IBM Web Content Manager
Produkt Web Content Manager zawiera nowe składniki, a także różne ulepszenia istniejących składników.
Strona główna tworzenia treści
Nowa strona główna tworzenia treści stanowi dostosowany punkt wejścia dla różnych typów użytkowników. Jest to
uproszczony interfejs użytkownika znajdujący się na jednej stronie, w którym:
v Autorzy niebędący profesjonalistami mogą w łatwy sposób tworzyć i wprowadzać treść.
v Profesjonalni kontrybutorzy mogą tworzyć elementy i z nimi pracować.
2
v Użytkownicy zaawansowani mogą w łatwy sposób zobaczyć, co się dzieje w serwisie, i szybko tworzyć oraz
edytować dowolne elementy, za które są odpowiedzialni.
Nawigacja w portlecie tworzenia treści
Obsługa usług CMIS dla dokumentów stowarzyszonych
Funkcja dokumentów stowarzyszonych umożliwia wstawianie odsyłaczy do treści znajdującej się w zdalnym
repozytorium treści. Można teraz wstawiać odsyłacze do dokumentów z repozytoriów obsługujących usługi Content
Management Interoperability Services 1.0 (CMIS 1.0).
“Konfigurowanie obsługi dokumentów stowarzyszonych” na stronie 75.
Udoskonalenia tworzenia szablonów treści
Funkcje tworzenia szablonów treści produktu Web Content Manager zostały udoskonalone, aby przyspieszyć i ułatwić
tworzenie i dostarczanie treści WWW. Portlety Podgląd treści WWW, szablony stron treści WWW i powiązania treści
działają razem, zapewniając elastyczne środowisko do szybkiego składania stron zawierających treść WWW. Aby
zilustrować sposób, w jaki współdziałają te elementy składowe, program Web Content Manager zawiera wstępnie
zainstalowane biblioteki treści WWW z przykładową treścią WWW.
v “Pierwsze kroki z dostarczaniem treści WWW na stronie portalu” na stronie 510
v “Tworzenie treści przy użyciu przykładowych elementów szablonu treści WWW” na stronie 517
Usługa REST produktu Web Content Manager
Nowa usługa REST produktu Web Content Manager zapewnia łatwy dostęp do informacji w repozytorium przy
jednoczesnym zachowaniu bezpieczeństwa. Prosty interfejs URL umożliwia programistom tworzenie zapytań i
wykorzystywanie uzyskanych informacji do łatwego rozszerzania interfejsu użytkownika do tworzenia treści.
“Usługa REST dla produktu Web Content Manager” na stronie 654
Szablony obszarów serwisu
Obszary serwisu są teraz traktowane jak treść, co umożliwia korzystanie z usług, takich jak przepływ pracy, kontrola
wersji i profilowanie metadanych. Administratorzy serwisu mogą ograniczać typy elementów, które można utworzyć w
określonych obszarach serwisu, co zapewnia bardziej precyzyjną kontrolę. Obszary serwisu można teraz
odwzorowywać na szablony prezentacji, co umożliwia bezpośrednie wyświetlanie obszarów serwisu. Te udoskonalenia
umożliwiają autorom tworzenie dokumentów złożonych, w których obszary serwisu pełnią rolę nadrzędnego elementu
treści zawierającego zarówno podrzędne obszary serwisu, jak i elementy treści.
“Tworzenie szablonów tworzenia treści” na stronie 166
Nowe opcje menu i nawigatora
Udoskonalenia komponentów menu i nawigatora zapewniają nowe opcje konfiguracji, w tym określanie zasięgu
zapytań menu do biblioteki i definiowanie punktu początkowego dla nawigatorów w oparciu o kontekst strony lub
przez łańcuch zapytania. Umożliwia to ponowne wykorzystanie tych samych komponentów w innych częściach
serwisu, zamiast zapisywać ten sam komponent wiele razy za pomocą różnych zapytań lub punktów początkowych.
Ponadto nawigatory obsługują teraz hierarchiczny język znaczników, umożliwiając tworzenie nowoczesnych serwisów
WWW, a także dają możliwość łatwo dostępnego nawigowania na stronie.
v “Korzystanie z elementu menu” na stronie 185
v “Korzystanie z elementu nawigatora” na stronie 188
Przegląd
3
Strony zarządzane
W wersji 8.0 wprowadzono obsługę stron zarządzanych, które są stronami portalu przechowywanymi w produkcie Web
Content Manager. Zarządzając stronami portalu z poziomu produktu Web Content Manager, można stosować w ich
przypadku funkcje obsługi treści WWW, takie jak przepływ pracy, kontrola wersji i syndykowanie. Te funkcje obsługi
treści pozwalają na stabilne i zintegrowane zarządzanie serwisem, ponieważ umożliwiają koordynowanie zmian i ich
grupowe publikowanie.
Główne zalety stron zarządzanych:
v Wszystkie zmiany wprowadzane na stronie są wprowadzane w wersji roboczej i nie mają wpływu na działający
serwer.
v Wersje robocze są organizowane w projektach produktu Web Content Manager. Po opublikowaniu zmian roboczych
na działającym serwerze projekt koordynuje aktualizacje i publikuje wszystkie wersje robocze w tym samym czasie.
v Zastosowanie procesu przepływu pracy powoduje, że zmiany wprowadzone na stronie stają się dostępne na
działającym serwerze dopiero po ich zatwierdzeniu. Możliwe jest utworzenie dostosowanych przepływów pracy,
które będą spełniały wymagania serwisu i środowiska tworzenia treści.
v Graficzny pasek narzędzi integruje funkcje stron zarządzanych bezpośrednio ze stronami portalu. Pasek narzędzi
zapewnia szybki dostęp do opcji edycji, projektów i działań przepływu pracy, które mają zastosowanie w przypadku
strony. Z łatwością można również zmienić zasięg zmian. Dzięki temu możliwe jest zarządzanie zmianami w ramach
projektów lub bezpośrednie edytowanie opublikowanego serwisu.
v Syndykowanie udostępnia wygodną i elastyczną metodę przesyłania stron zarządzanych ze środowiska
przemieszczania do środowiska produkcyjnego. Dzięki syndykowaniu wszystkie wymagane artefakty strony i treść
są przesyłane w tym samym czasie.
v Dostępna jest również obsługa skryptów na potrzeby automatyzowania zadań stron zarządzanych. Interfejs Portal
Scripting Interface udostępnia metody do pracy z projektami i bibliotekami treści WWW. Interfejs konfiguracyjny
XML zapewnia podobną obsługę dla projektów.
Więcej informacji o stronach zarządzanych
.
Obsługiwane specyfikacje dotyczące wstawiania odsyłaczy do treści
zdalnej
Funkcja dokumentów stowarzyszonych umożliwia pobieranie informacji o dokumentach w repozytorium zdalnym i
wstawianie odsyłaczy do tych dokumentów w treści WWW. W przypadku uzyskiwania dostępu do treści zdalnej
obsługiwanych jest kilka typów kanałów informacyjnych.
Funkcja stowarzyszonych dokumentów może uzyskiwać dostęp do treści z systemów zdalnych obsługujących
następujące metody:
v Content Management Interoperability Services 1.0 (CMIS 1.0)
v Zdalne interfejsy usług dokumentów obsługiwanych w programach Lotus Quickr, IBM Content Manager i FileNet
Content Manager
v Kanały informacyjne Atom (tylko reguły produktu Personalization)
Szczegółowe informacje o konfigurowaniu i używaniu funkcji dokumentów stowarzyszonych można znaleźć w
następujących tematach:
v Umożliwianie dostępu do serwerów zdalnych: “Konfigurowanie obsługi dokumentów stowarzyszonych” na stronie
75
v Używanie reguł z dokumentami stowarzyszonymi: “Personalizowanie dokumentów stowarzyszonych” na stronie
212
v Wstawianie odsyłaczy w treści WWW: “Wstawianie odsyłacza do treści zdalnej” na stronie 216
4
Zasoby dokumentacji
Głównym źródłem informacji jest dokumentacja produktu. Dokumentacja produktu jest dostępna w obszarze wiki
rodziny produktów WebSphere Portal. Wciąż istnieją inne serwisy i zasoby dostępne podczas pracy z produktem
WebSphere Portal, ale ta konsolidacja ułatwia wyszukiwanie informacji. Jej celem jest również stymulowanie ulepszeń
treści i umożliwienie społeczności edytowania i komentowania dokumentacji. Posiadanie informacji na temat miejsc, w
których należy szukać informacji, pozwala użytkownikowi zaoszczędzić czas i pieniądze. W tym temacie znajdują się
informacje o podstawowych i dodatkowych zasobach dokumentacji produktów Web Content Manager i WebSphere
Portal oraz o treści uzupełniającej.
Istnieją dwa podstawowe źródła treści: obszar wiki rodziny produktów WebSphere Portal i serwis działu wsparcia
produktu WebSphere Portal. Znakomitym dodatkowym źródłem jest serwis developerWorks, w którym można znaleźć
przykłady i artykuły oparte na kursach.
Każde źródło treści jest połączone z innymi źródłami, co jest pomocne przy nawigacji między źródłami. Każde źródło
treści ma konkretne przeznaczenie i jest przeznaczone do użycia z innymi źródłami.
Dokumentacja produktu dostarczana w obszarze wiki (na karcie Dokumentacja produktu) jest cały czas rozwijana
przez firmę IBM, co ułatwia używanie różnych funkcji w oparciu o oczekiwane wzorce użycia. Istnieje możliwość
włączenia się w tworzenie treści, aby podzielić się swoimi doświadczeniami związanymi z produktem. Treść obszaru
wiki, do którego dostęp można uzyskać na karcie Strona główna, jest tworzona zarówno przez społeczność IBM, jak i
osoby spoza firmy IBM. Zamiarem jej twórców jest dzielenie się swoimi doświadczeniami dotyczącymi produktu z
innymi osobami w oparciu o bieżące wzorce i przypadki użycia. Treść działu wsparcia jest opracowywana przez dział
wsparcia IBM w taki sposób, aby zawarte w niej informacje były możliwie najbardziej wyczerpujące oraz ułatwiały
unikanie i diagnozowanie problemów.
Obszar wiki produktu WebSphere Portal
Obszar wiki obejmuje:
v Kartę Dokumentacja produktu, która zawiera:
– Przegląd produktu (w tym najważniejsze informacje o nowych składnikach), składników produktu i ułatwień
dostępu.
– Informacje na temat planowania wdrożenia.
Przegląd
5
– Instrukcje dotyczące instalowania, ukierunkowane na jeden serwer, dla środowisk serwerów koncepcyjnych lub
programistycznych, autonomicznych środowisk produkcyjnych i klastrowych środowisk produkcyjnych.
– Opcje konfiguracyjne, które są zwykle określane raz (lub bardzo rzadko) i wywierają globalny wpływ na portal.
– Codzienne zadania administracyjne.
– Instrukcje dotyczące integrowania.
– Informacje na temat projektowania pomocne przy opracowywaniu portletów i aplikacji.
– Informacje na temat rozwiązywania problemów związanych z informacjami dotyczącymi rejestrowania i
śledzenia.
– Komunikaty ułatwiające diagnozowanie i rozwiązywanie problemów.
v Podręczniki uzupełniające, takie jak Podręcznik dostrajania wydajności
v Dokumentacja techniczna IBM (Redbooks)
v Sprawdzone procedury
v Scenariusze wdrażania
v Multimedia, takie jak demonstracje i filmy wideo oparte na zadaniach
v Karty informacyjne
Najważniejsze informacje dotyczące obszaru wiki:
v Informacje dostarczane wcześniej za pośrednictwem Centrum informacyjnego są teraz udostępniane z poziomu karty
Dokumentacja produktu w obszarze wiki.
v Treść jest zapisem doświadczeń użytkowników.
v Użytkownik może edytować artykuły, dodawać komentarze i tworzyć własne artykuły.
v Obszar wiki jest monitorowany przez IBM.
v Użytkownik może subskrybować kanały informacyjne RSS w celu uzyskania dostępu do nowych artykułów,
komentarzy i najnowszych wpisów.
Strona działu wsparcia produktu WebSphere Portal
Strona działu wsparcia obejmuje:
v Noty techniczne pisane w odpowiedzi na problemy związane z produktem lub dokumentacją
v Pakiety poprawek do pobrania zawierające instrukcje dotyczące stosowania poprawek
v Informacje na temat rozwiązywania problemów
v Szybkie odpowiedzi dotyczące problemów o wysokim priorytecie
Najważniejsze informacje dotyczące strony działu wsparcia:
v Użytkownik może subskrybować aktualizacje i nową treść wsparcia technicznego za pomocą funkcji
MyNotifications.
v Użytkownik może pobierać narzędzia, takie jak IBM Support Assistant.
Ułatwienia dostępu
Ułatwienia dostępu umożliwiają korzystanie z oprogramowania użytkownikom, którzy są niepełnosprawni fizycznie
(np. niepełnosprawni ruchowo lub niedowidzący).
W tej wersji produktu IBM WebSphere Portal zawarto następujące ułatwienia:
v Obsługa instalacji przy użyciu interfejsu wiersza komend znanego jako tryb konsoli. Jest to ułatwiający dostęp
odpowiednik instalacji przy użyciu graficznego interfejsu użytkownika.
v Obsługa interfejsów często używanych przez lektory ekranowe i oprogramowanie powiększające ekran (tylko
system Windows).
6
v Obsługa oprogramowania lektora ekranowego oraz cyfrowych syntezatorów mowy w celu umożliwienia
odsłuchiwania informacji wyświetlanych na ekranie.
v Możliwość obsługiwania produktu wyłącznie za pomocą klawiatury
v Umożliwienie użytkownikowi zażądania dłuższego czasu podczas wykonywania operacji wymagających
ograniczonego czasu
v Dostosowywanie atrybutów wyświetlania takich jak kolor, kontrast i rozmiar czcionki
v Prezentowanie wszystkich informacji niezależnie od używanych kolorów
v Możliwość dołączenia alternatywnych urządzeń wejścia i wyjścia
v Możliwość prezentowania informacji w formie innej niż dźwiękowa
v Obsługa regulacji głośności
v Brak migotania ekranu w częstotliwościach, które mogą spowodować atak epilepsji
v Udostępnienie dokumentacji w łatwo dostępnym formacie
Zalecana przeglądarka: Firefox 10.
Zalecany lektor ekranowy: JAWS 12.
Dokumentacja ma następujące ułatwienia dostępu:
v Cała dokumentacja jest dostępna w formacie HTML, aby umożliwić użytkownikom optymalne wykorzystanie
lektora ekranowego.
v Wszystkie obrazy w dokumentacji zawierają tekst alternatywny, aby ułatwić użytkownikom niedowidzącym
zrozumienie treści obrazów.
Dokumentacja konkretnych funkcji produktu zawiera dodatkowe informacje na temat stosowanych w nich ułatwień
dostępu.
Informacje na temat działań firmy IBM mających na celu ułatwianie dostępu można znaleźć na stronach pokrewnych.
Typy serwisów WWW
Różne typy serwisów WWW wymagają różnych rozwiązań oraz użycia różnych aplikacji i funkcji. W tej sekcji
znajdują się przykłady różnych serwisów WWW oraz typów aplikacji i funkcji wymaganych do ich dostarczenia.
Portal intranetowy
Serwis portalu intranetowego służy do szybkiego dostarczania informacji pracownikom w celu zwiększenia wydajności
wewnętrznych procesów biznesowych oraz tworzenia poczucia przynależności do społeczności w organizacji.
Serwis zapewnia dostęp do:
v Wiadomości o zdarzeniach w organizacji
v Alertów zawierających informacje, które pracownicy powinni wziąć pod uwagę i na które powinni ewentualnie
zareagować
v
v
v
v
Formularze służące do obsługi wewnętrznych procesów, takich jak urlopy, zakupy i podróże
Bibliotekę strategii i procedur zawierającą elektroniczne wersje całej dokumentacji strategii i procedur
Społeczności organizacji obejmujące funkcje, takie jak blogi i fora
System wyszukiwania umożliwiający pracownikom znalezienie treści
Portal intranetowy zawiera również możliwą do spersonalizowania stronę główną, która jest budowana dynamicznie
przy użyciu zbioru reguł pobierających treść na podstawie roli, działu i położenia bieżącego użytkownika. Dzięki
odpowiedniemu oznaczaniu treści i dopasowaniu tej treści do bieżącego użytkownika wyświetlana treść może być
odpowiednia dla użytkownika.
Przegląd
7
Portal intranetowy jest budowany przy użyciu kilku komponentów:
v Produkt WebSphere Portal służy jako platforma integracji treści i aplikacji tworzących portal intranetowy.
v Do zarządzania ogólną kompozycją oraz nawigacją najwyższego poziomu w obrębie intranetu jest również używany
produkt WebSphere Portal.
v Produkt Web Content Manager udostępnia układ treści na najniższym poziomie w obrębie portalu i służy również do
bezpośredniego budowania treści wiadomości, alertów i treści dla społeczności.
v Formularze są aplikacjami elektronicznymi budowanymi przy użyciu systemu formularzy i list pobieranych do
serwisu przy użyciu produktu Web Content Manager.
v Strategie i Procedury są bibliotekami dokumentów zarządzanymi przy użyciu produktu IBM FileNet Content
Manager.
v Wymagane jest utworzenie niestandardowego producenta kanału informacyjnego, aby umożliwić produktowi Web
Content Integrator korzystanie z kanału informacyjnego produktu IBM FileNet Content Manager, a produkt Web
Content Manager będzie używany do prezentowania dokumentów w serwisie WWW.
v Produkt Personalization służy do tworzenia powiązań treści z użytkownikami i dynamicznie generuje treść
wyświetlaną na spersonalizowanej stronie głównej.
v Pochodzący od innej firmy system obsługi dyskusji służy do udostępniania forów grupowych w sekcji społeczności
serwisu przy użyciu niestandardowego portletu.
v Obszary społecznościowe mogą również być oparte na pokojach konferencyjnych produktu Lotus Quickr.
v Funkcja wyszukiwania produktu WebSphere Portal jest używana w połączeniu z funkcją klasyfikowania produktu
Web Content Manager w celu udostępnienia zarówno prostego wyszukiwania tekstowego, jak i bardziej
zaawansowanego wyszukiwania opartego na kategoriach.
Wielkość portalu intranetowego zmienia się wraz ze zmianą wielkości organizacji. W większych organizacjach
konieczne jest publikowanie większej ilości informacji, istnieje więcej procesów biznesowych oraz więcej społeczności
pracowników. To oznacza, że ilość treści rośnie proporcjonalnie do populacji użytkowników.
Pojęcia pokrewne:
Do zbudowania systemu treści WWW niezbędne jest wdrożenie sprzętu, skonfigurowanie serwerów, zaprojektowanie
systemu tworzenia treści, skonfigurowanie środowiska dostarczania i włączenie syndykowania. Ta sekcja zawiera
przegląd kroków wymaganych do zbudowania systemu treści WWW. Przeglądając przewodnik przejścia, należy wziąć
pod uwagę dokumenty dotyczące analizy i projektu opracowane w fazie planowania projektu.
“IBM Web Content Integrator” na stronie 258
Produkt Web Content Integrator jest rozwiązaniem integrującym zewnętrznie zarządzane treści WWW z produktem
WebSphere Portal. Dzięki użyciu standardowych technologii kanałów informacyjnych syndykowania treści opartych na
standardzie RSS 2.0 produkt Web Content Integrator udostępnia luźno powiązany mechanizm przesyłania
opublikowanych treści i metadanych do portalu po ich zatwierdzeniu w systemie źródłowym. Po przesłaniu treści i
metadanych do portalu można użyć wbudowanych funkcji zarządzania treścią produktu WebSphere Portal w celu
zabezpieczenia, spersonalizowania i wyświetlenia treści użytkownikom.
Informacje pokrewne:
Lotus Quickr
FileNet Content Manager
Serwis e-biznesowy
Serwis e-biznesowy jest udostępnianym na zewnątrz serwisem służącym do zaprezentowania klientom produktów i
usług przedsiębiorstwa oraz umożliwienia ich zakupu drogą elektroniczną. Celem działania serwisu jest pomoc
klientom w wyborze zgodnych z ich potrzebami odpowiednich produktów lub usług oraz maksymalizacja
dokonywanych przez nich zakupów.
Serwis udostępnia:
v Informacje dla prasy zawierające najnowsze wiadomości dotyczące produktów i usług przedsiębiorstwa
8
v Obszar promocji zawierający informacje o produktach i usługach, takie jak wiadomości o wyprzedażach, sprzedaży
wiązanej oraz rabatach
v Obszar katalogu produktów i usług zawierający cały katalog wyświetlany w postaci możliwej do przeszukiwania
systematyki
v Obszar dokonywania zakupów, w którym są wyświetlane:
– Możliwa do przeszukiwania lista produktów i usług dostępnych do kupienia drogą elektroniczną
– Zestawienie elementów, które użytkownicy zamierzają kupić
– Obszar umożliwiający obliczenie podatku, kosztu dostawy oraz innych kosztów
– Obszar umożliwiający zakupienie wybranych towarów drogą elektroniczną przy użyciu zamówienia pocztowego
lub w wyniku późniejszej rozmowy z pracownikiem działu sprzedaży
– Obszar umożliwiający śledzenie zainicjowanych zamówień
v Artykuły, przy użyciu których organizacja może udzielać pomocy klientom za pośrednictwem artykułów
opisujących ich produkty i usługi
v Obszar pomocy technicznej zawierający dokumentację techniczną, numery kontaktowe, formularze żądań pomocy
technicznej, często zadawane pytania oraz pliki do pobrania
v Usługa umożliwiająca subskrybowanie biuletynu, za pośrednictwem którego do użytkownika będą regularnie
wysyłane informacje o nowych promocjach, produktach lub artykułach
Strona główna serwisu służy do przedstawiania najnowszych promocji i zbudowania silnej pozycji marki organizacji.
W obrębie serwisu używane jest filtrowanie grupowe w celu zasugerowania klientom produktów i usług na podstawie
ich dotychczasowych czynności związanych z zakupami i nawigacją. Istnieje również możliwość wprowadzenia
systemu dyskusyjnego umożliwiającego użytkownikom zbudowanie społeczności i komentowanie oraz ocenianie
różnych produktów i usług.
Serwis e-biznesowy jest budowany przy użyciu kilku komponentów:
v Produkt WebSphere Portal służy jako platforma integracji treści i aplikacji tworzących serwis e-biznesowy.
v Produkt Web Content Manager udostępnia układ treści na najniższym poziomie w obrębie serwisu i służy również
do bezpośredniego budowania treści informacji dla prasy, często zadawanych pytań, artykułów oraz treści
promocyjnych.
v Obszary katalogu i zakupów są obsługiwane przez produkt WebSphere Commerce.
v Produkt Personalization służy do sugerowania produktów użytkownikom na podstawie filtracji grupowej oraz do
wysyłania biuletynu przy użyciu poczty elektronicznej.
Serwis e-biznesowy może generować duży ruch przy względnie niewielkiej ilości treści.
Pojęcia pokrewne:
IBM WebSphere Commerce
Serwis broszurowy
Serwis broszurowy jest serwisem udostępnianym na zewnątrz mającym na celu zaznaczenie obecności organizacji w
sieci WWW. Jego głównym celem jest reprezentowanie marki organizacji przed potencjalnymi klientami.
Przegląd
9
Ten typ serwisu jest względnie statyczny i nie wymaga możliwości agregowania oferowanych przez produkt
WebSphere Portal. Zamiast tego jest on dostarczany przy użyciu serwletu i funkcji wstępnego renderowania produktu
Web Content Manager. Serwis jest także zaprojektowany w sposób ułatwiający indeksowanie przez wyszukiwarki,
takie jak Google.
Taki serwis może zawierać:
v Informacje o organizacji, w tym jej zasady etyczne, cele, misję i historię.
v Obszar wiadomości, w którym organizacja może informować o jej aktualnych i przyszłych działaniach.
v Obszar kontaktu zawierający listę miejsc, numery telefonów i elektroniczne formularze kontaktowe umożliwiające
użytkownikom przesyłanie zapytań i próśb o kontakt telefoniczny.
v Obszar rekrutacji, w którym organizacja może umieszczać ogłoszenia o wolnych stanowiskach.
v Obszar partnerski zawierający listę partnerów organizacji, informacje o nich oraz ich związkach z organizacją, a
także odsyłacze do serwisów WWW partnerów i dane kontaktowe partnerów.
v Informacje o produktach i usługach organizacji, w tym studia przypadków i rekomendacje.
Komponenty takiego serwisu są ograniczone do produktu Web Content Manager, który udostępnia całość prezentacji,
nawigacji i treści.
Serwis broszurowy może generować duży ruch przy względnie niewielkiej ilości treści.
Pojęcia pokrewne:
Serwis biblioteczny
Elektroniczny serwis biblioteczny służy do zapewniania dostępu do dużej ilości treści. Najlepszym przykładem jest
serwis wiadomości, w którym nowa treść jest tworzona przez cały dzień każdego dnia tygodnia, publikowana na
bieżąco, a następnie archiwizowana, gdy stanie się nieaktualna. Innymi przykładami są kroniki, raporty analityczne i
biblioteki oprogramowania.
Użytkownicy zwykle muszą rejestrować się w tego typu serwisach, a następnie mogą regularnie otrzymywać
wiadomości e-mail zawierające podsumowanie dotyczące najnowszej treści. W serwisie wiadomości najnowsze
wiadomości mogą być udostępniane bez opłat, natomiast uzyskanie dostępu do zarchiwizowanej treści może być
odpłatne. W innych typach serwisów bibliotecznych dostęp do wszystkich treści może być płatny.
Serwis biblioteczny jest budowany przy użyciu kilku komponentów:
v Produkt WebSphere Portal służy jako platforma integracji treści i aplikacji tworzących serwis e-biznesowy.
v Produkt Web Content Manager udostępnia układ treści na najniższym poziomie w obrębie serwisu i służy również
do bezpośredniego budowania treści.
v W przypadku bibliotek elektronicznych, w których treść jest prezentowana w postaci dokumentów, do
przechowywania dokumentów i zarządzania nimi będzie używany program IBM FileNet Content Manager.
v Wymagane jest utworzenie niestandardowego producenta kanału informacyjnego, aby umożliwić produktowi Web
Content Integrator korzystanie z kanału informacyjnego produktu IBM FileNet Content Manager, a produkt Web
Content Manager będzie używany do prezentowania dokumentów w serwisie WWW.
Serwis biblioteczny może mieć wielu odbiorców i gromadzić dużą ilość treści.
10
Pojęcia pokrewne:
FileNet Content Manager
Serwis partnerski
Odbiorcami serwisów partnerskich są partnerzy organizacji. W tym serwisie są udostępniane informacje i aplikacje,
które nie są przeznaczone dla szerszego grona konsumentów. Serwis partnerski zwykle wymaga logowania, ale nie jest
w nim używany zautomatyzowany system rejestracji. Partnerzy biznesowi są znani organizacji i jest im przydzielany
identyfikator umożliwiający zalogowanie się do serwisu partnerskiego.
Serwis partnerski może zawierać następujące obszary:
v Obszar wiadomości skierowanych do partnerów. Większe organizacje, działające w różnych obszarach biznesowych
mogą spersonalizować obszar wiadomości na potrzeby poszczególnych partnerów.
v Obszar promocji zawierający szczegółowy opis specjalnych ofert dla partnerów.
v Usługi elektroniczne dostarczające partnerom użytecznych narzędzi i zasobów, na przykład kalkulatorów,
formularzy i katalogów.
v Obszar rozliczeniowy, w którym partnerzy mogą sprawdzić aktualny status rozliczeń za usługi zamówione w
organizacji.
v Obszar społecznościowy, w którym partnerzy mogą publikować informacje o sobie, a także wymieniać informacje w
celu zapewnienia sobie wzajemnej pomocy oraz uzyskania pomocy z organizacji.
Serwis partnerski jest budowany przy użyciu kilku komponentów:
v Produkt WebSphere Portal służy jako platforma integracji treści i aplikacji tworzących portal intranetowy.
v Produkt Web Content Manager udostępnia układ treści na najniższym poziomie w obrębie portalu i służy również do
bezpośredniego budowania treści wiadomości i treści promocyjnych.
v Do budowania i wdrażania obszaru usług elektronicznych są używane różne produkty IBM oraz aplikacje innych
firm.
v Usługi katalogowe i rozliczeniowe w serwisie działają w oparciu o produkt WebSphere Commerce.
v Personalization jest używany do filtrowania treści w obrębie serwisu, dzięki czemu można mieć pewność, że
odpowiednia treść i usługi wstawiane docierają do odpowiednich partnerów.
Serwis partnerski zwykle ma ograniczoną liczbę odbiorców, ale zawiera dużą ilość treści.
Przegląd
11
Pojęcia pokrewne:
IBM WebSphere Commerce
Części koncepcyjne i funkcjonalne serwisu WWW
Podczas budowania serwisu WWW przy użyciu produktu Web Content Manager, serwis ten jest dzielony na
następujące części koncepcyjne i funkcjonalne.
Tabela 1. Części koncepcyjne i funkcjonalne układu
Treść
Układ
v Elementy treści
v Szablony prezentacji
v Obszary serwisu
v Projekty komponentów
v Komponenty
v Układ strony i portlety
v Kompozycje
Tabela 2. Części koncepcyjne i funkcjonalne stylu
Context
Styl
v Struktura serwisu
v CSS
v Hierarchia stron
v Kompozycje
v Profilowanie
v Bieżący użytkownik
v Personalizowanie
Podczas tworzenia serwisu WWW przy użyciu produktów Web Content Manager i WebSphere Portal, elementy tego
serwisu są dzielone na treść, kontekst, układ i styl.
Treść: Istnieją dwa typy treści:
Dynamiczna
Treść dynamiczna jest generowana dynamicznie na podstawie zbioru wstępnie skonfigurowanych
parametrów. Przykładami tej treści są nawigatory oraz menu.
Statyczna
Treść statyczna to treść, w przypadku której język znaczników lub pliki są zapisywane bezpośrednio
w komponencie, elemencie treści lub obszarze serwisu. Miejsce zapisywania treści statycznej jest
zależne od sposobu używania treści:
v Treść dla konkretnych stron jest zapisywana w elementach treści.
v Treść powiązana z sekcją serwisu może być zapisywana w obszarze serwisu.
v Treść wykorzystywana wielokrotnie w wielu sekcjach serwisu jest zapisywana w komponentach.
Układ: Układ i struktura poszczególnych stron w serwisie WWW są definiowane przy użyciu następujących funkcji:
v Ogólna struktura poszczególnych stron jest określana przez używaną kompozycję, wybrany układ strony
oraz portlety Podgląd treści WWW dodane do układu strony.
12
v Układ treści wyświetlanej w poszczególnych portletach Podgląd treści WWW jest określany przez język
znaczników wykorzystywany w bieżącym szablonie prezentacji oraz język znaczników zapisany w
elementach i komponentach przywoływanych w szablonie prezentacji.
Kontekst:
Kontekst aktualnie wyświetlanej treści jest również ważny. Układ i projekt strony, na której wyświetlany jest
element treści, może być różny. Wpływają na to poniższe elementy:
v Bieżąca strona portalu (poszczególne strony mogą używać różnych kompozycji, układów, portletów
Podgląd treści WWW, a nawet różnych szablonów prezentacji).
v Bieżący obszar serwisu (treść powiązana z różnymi obszarami serwisu może używać różnych odwzorowań
szablonów, które odwzorowują na różne obszary serwisu).
v Bieżący użytkownik (poszczególni użytkownicy mogą mieć różny poziom dostępu do różnych elementów
strony, w tym poszczególnych stron, portletów oraz elementów treści WWW).
Każda z tych zmiennych kontekstowych umożliwia wyświetlanie treści lub komponentów na różne sposoby,
w zależności od bieżącego kontekstu. Profil bieżącego portletu, element treści lub bieżący użytkownik mogą
określać elementy wyświetlane na stronie, podobnie jak funkcje personalizowania wykorzystywane przez
serwis WWW.
Styl:
Mimo iż istnieje możliwość umieszczania elementów stylu bezpośrednio w kodzie HTML, do zapisywania
wszystkich elementów stylu serwisów WWW oraz zarządzania nimi coraz częściej wykorzystywane są
arkusze CSS. W serwisie produktu WCM arkusze CSS mogą znajdować się w następujących miejscach:
v Zapisane po stronie serwera i przywoływane w kompozycji produktu WebSphere Portal.
v Zapisane bezpośrednio w elemencie treści lub komponencie produktu WCM.
Sprawdzoną procedurą jest zapisywanie języka znaczników CSS w polu języka HTML zapisanym w
elemencie treści. Umożliwia to szybki dostęp do arkusza CSS, jeśli wymagane są zmiany. Dodatkowo
pozwala to również na używanie zaawansowanych opcji pomocnych w obsłudze arkuszy CSS takich jak
przepływy pracy oraz edycja bezpośrednia. Jeśli wszystkie elementy stylu zostaną zapisane w arkuszach CSS,
użytkownik ma możliwość szybkiego dokonywania zmian stylu serwisu WWW poprzez edytowanie pliku
CSS zamiast edytowania wielu elementów produktu WCM.
Podczas wyświetlania strony WWW produkt Web Content Manager wykorzystuje wszystkie te typy indywidualnych
elementów i łączy je, aby zbudować kompletną stronę WWW.
Przegląd
13
14
Kursy
Kurs: Tworzenie i publikowanie treści przy użyciu stron zarządzanych
W niniejszym kursie zademonstrowano, jak można użyć stron zarządzanych, projektów i przepływu pracy do tworzenia
i zatwierdzania stron roboczych. Po zatwierdzeniu zmiany są publikowane na serwerze dostarczania z zastosowaniem
syndykowania.
Scenariusz tego kursu obejmuje następujące role i czynności:
Administrator serwisu (SiteAdmin)
Administrator serwisu ma uprawnienia administratora w portalu i w produkcie Web Content Manager.
Użytkownik SiteAdmin należy do grupy użytkowników wpsadmins i wykonuje następujące czynności:
v Skonfigurowanie etapów przepływu pracy i utworzenie niestandardowego przepływu pracy.
v Utworzenie szablonu strony korzystającego z niestandardowego przepływu pracy.
v W razie potrzeby określenie ustawień kontroli dostępu.
v Skonfigurowanie relacji syndykowania między serwerem tworzenia treści i serwerem dostarczania.
v Opublikowanie projektów do syndykowania.
Autor treści (Author1)
Autor treści jest odpowiedzialny za określoną część serwisu. Oprócz możliwości dodawania i edycji treści na
tych stronach, ma on również możliwość tworzenia nowych stron. Użytkownik Author1 należy do grupy
użytkowników ContentEditors.
Recenzent treści (Reviewer1)
Użytkownik Reviewer1 przegląda zmiany wprowadzone przez autorów treści i zatwierdza lub odrzuca
pojedyncze zmiany. Po zatwierdzeniu użytkownik Reviewer1 wprowadza kompletny projekt do
zatwierdzenia. Użytkownik Reviewer1 należy do grupy ContentReviewers.
Osoba zatwierdzająca treść (Approver1)
Użytkownik Approver1 nadzoruje zmiany w serwisie i jest odpowiedzialny za zatwierdzanie projektów do
publikacji. Użytkownik Approver1 należy do grupy ContentApprovers.
Spis treści
“Krok 1. Konfigurowanie dostępu do biblioteki” na stronie 16
Zanim autorzy treści, edytorzy i zatwierdzający będą mogli rozpocząć pracę, administrator serwisu musi nadać
autorom treści i zatwierdzającym uprawnienia dostępu do biblioteki.
“Krok 2. Konfigurowanie syndykowania” na stronie 16
Aktualizacje stron zarządzanych i treści są przesyłane z serwera tworzenia treści na serwer dostarczania przez
mechanizm syndykowania. Po opublikowaniu projektu można użyć syndykowania do automatycznego
publikowania nowych stron i aktualizacji treści. Aby włączyć to zachowanie, administrator serwisu konfiguruje
syndykowanie między wymaganymi bibliotekami treści WWW dwóch serwerów.
“Krok 3. Tworzenie przepływu pracy” na stronie 17
Strony utworzone w tym kursie podlegają niestandardowemu przepływowi pracy, który jest dołączony do szablonu
strony. Przed utworzeniem szablonu strony na serwerze tworzenia treści użytkownik SiteAdmin tworzy
niestandardowy przepływ pracy do użycia z nowymi stronami.
“Krok 4. Tworzenie szablonu strony” na stronie 19
Użytkownik SiteAdmin tworzy szablon strony, za pomocą którego autorzy treści mogą tworzyć strony.
“Krok 5. Tworzenie strony na podstawie szablonu i wprowadzanie zmian do przeglądu” na stronie 22
Gdy użytkownik SiteAdmin doda szablon strony Szablon1, autorzy treści będą mogli tworzyć strony na podstawie
tego szablonu.
15
“Krok 6. Zatwierdzanie i publikowanie zmian” na stronie 25
Gdy użytkownik Author1 wprowadzi zmiany w projekcie Aktualizacje wiadomości do przeglądu, użytkownik
Reviewer1 przegląda je i wprowadza projekt do zatwierdzenia. Użytkownik Approver1 otwiera projekt i zatwierdza
aktualizacje do opublikowania. Po wprowadzeniu projektu użytkownik SiteAdmin publikuje projekt i zmiany stają
się dostępne dla wszystkich użytkowników serwera tworzenia treści.
“Krok 7. Syndykowanie zmian do serwera dostarczania” na stronie 27
Po opublikowaniu projektu przez użytkownika SiteAdmin aktualizacje są gotowe do syndykowania do serwera
dostarczania. Choć syndykowanie jest uruchamiane w zaplanowanych odstępach czasu, użytkownik SiteAdmin
uzyskuje dostęp do serwera dostarczania i ręcznie uruchamia proces syndykowania.
Krok 1. Konfigurowanie dostępu do biblioteki
Zanim autorzy treści, edytorzy i zatwierdzający będą mogli rozpocząć pracę, administrator serwisu musi nadać autorom
treści i zatwierdzającym uprawnienia dostępu do biblioteki.
W tym kroku zostanie zdefiniowany dostęp do następujących bibliotek:
Serwis portalu
W bibliotece serwisu portalu przechowywane są obiekty i treść stron zarządzanych. Dla grupy ContentEditors
wymagany jest dostęp na poziomie kontrybutora.
Treść WWW
Niestandardowy przepływ pracy i etapy przepływu pracy są przechowywane w bibliotece treści WWW. Grupy
ContentEditors, ContentReviewers i ContentApprovers muszą mieć dostęp na poziomie kontrybutora.
1. Wybierz opcję Administrowanie > Treść portalu > Biblioteki treści WWW.
2. Ustaw uprawnienia dla biblioteki serwisu portalu.
a. Kliknij ikonę Ustaw uprawnienia dla biblioteki serwisu portalu.
b. Kliknij ikonę Edytuj rolę dla roli Edytujący.
c. Kliknij opcję Dodaj i wybierz grupę ContentEditors.
3. Ustaw uprawnienia dla biblioteki treści WWW.
a. Kliknij ikonę Ustaw uprawnienia dla biblioteki treści WWW.
b. Kliknij ikonę Edytuj rolę dla roli Kontrybutor.
c. Kliknij opcję Dodaj, a następnie wybierz grupę ContentEditors, ContentReviewers i ContentApprovers.
Zapamiętaj: Oprócz odpowiedniego dostępu do bibliotek, autorzy treści wymagają dostępu na poziomie edytującego
do wszystkich stosownych stron i portletów. Ten dostęp umożliwia autorom tworzenie stron i dodawanie do nich
portletów. Ten kurs korzysta z przykładowej treści z predefiniowanym dostępem. Jednak w przypadku użycia własnej
treści należy określić wystarczające uprawnienia dostępu do tych zasobów w portalu, aby umożliwić autorom pracę z
tymi zasobami.
Krok 2. Konfigurowanie syndykowania
Aktualizacje stron zarządzanych i treści są przesyłane z serwera tworzenia treści na serwer dostarczania przez
mechanizm syndykowania. Po opublikowaniu projektu można użyć syndykowania do automatycznego publikowania
nowych stron i aktualizacji treści. Aby włączyć to zachowanie, administrator serwisu konfiguruje syndykowanie
między wymaganymi bibliotekami treści WWW dwóch serwerów.
W tej relacji syndykowania serwer dostarczania jest subskrybentem, a serwer tworzenia treści jest syndykatorem.
1. Zaloguj się do serwera dostarczania jako administrator.
2. Utwórz współużytkowaną sekcję skarbca referencji na potrzeby uzyskiwania dostępu do syndykatora.
a. Kliknij opcję Administrowanie > Dostęp > Skarbiec referencji.
b. Kliknij opcję Dodaj sekcję skarbca.
c. Wprowadź nazwę sekcji skarbca (na przykład syndication-slot).
16
d. Kliknij opcję nowy, a następnie wprowadź zasób skarbca do powiązania z sekcją (na przykład
syndication-resource).
e. Kliknij opcję Sekcja skarbca jest współużytkowana, a następnie wprowadź identyfikator użytkownika i hasło
umożliwiające dostęp do sekcji z serwera tworzenia treści. Ten identyfikator użytkownika i hasło muszą być
zdefiniowane na serwerze tworzenia treści. W tym kursie użyto referencji dla użytkownika SiteAdmin.
3. Kliknij opcję Administrowanie > Treść portalu > Subskrybenci.
4. Kliknij opcję Zasubskrybuj teraz.
5. Określ szczegóły syndykatora i subskrybenta.
a. W polu Adres URL syndykatora wpisz adres URL umożliwiający dostęp do serwera tworzenia treści.
Ten adres URL ma następującą postać: http://nazwa_hosta:numer_portu/
kontekstowy_katalog_główny_WCM. Domyślny kontekstowy katalog główny dla produktu Web Content
Manager to wps/wcm. Na przykład:
http://www.przyklad.com:10039/wps/wcm
b. W polu Nazwa syndykatora wprowadź nazwę identyfikującą serwer tworzenia treści w relacji syndykowania.
Ta nazwa jest używana dla elementu syndykatora, który jest tworzony na serwerze tworzenia treści.
c. W polu Nazwa subskrybenta wprowadź nazwę identyfikującą serwer dostarczania w relacji syndykowania. Ta
nazwa jest używana dla elementu subskrybenta, który jest tworzony na serwerze dostarczania.
d. W polu Sekcja skarbca referencji wybierz wcześniej utworzoną sekcję skarbca referencji (na przykład
syndication-slot).
e. Kliknij przycisk Dalej i wybierz biblioteki, które mają być syndykowane.
W tym kursie wymagane są następujące biblioteki:
v Serwis portalu: zawiera artefakty stron i pokrewne treści.
v Treść WWW: zawiera elementy przepływu pracy.
v Szablony treści WWW: wymagana przez przykładowe elementy treści WWW.
v Treść strony szablonu: wymagana przez przykładowe elementy treści WWW.
f.
Dla każdej biblioteki w polu Zasięg należy wybrać opcję Udostępnione elementy.
Kliknij przycisk Zakończ.
g. Aby sprawdzić połączenie syndykowania, kliknij ikonę Testuj połączenie.
Krok 3. Tworzenie przepływu pracy
Strony utworzone w tym kursie podlegają niestandardowemu przepływowi pracy, który jest dołączony do szablonu
strony. Przed utworzeniem szablonu strony na serwerze tworzenia treści użytkownik SiteAdmin tworzy niestandardowy
przepływ pracy do użycia z nowymi stronami.
Niestandardowy przepływ pracy jest przechowywany w bibliotece treści WWW i jest to prosty, trójetapowy przepływ
pracy, który zawiera następujące etapy: Kopia robocza, Przegląd i Publikowanie.
1. Utwórz etap Przegląd przepływu pracy.
Uwaga dotycząca etapów przepływu pracy: Dla uproszczenia w tym kursie użyto etapów Kopia robocza i
Publikowanie, które są domyślnie dostarczane z portalem. Jednak podobnie jak w przypadku dowolnego przepływu
pracy w produkcie Web Content Manager, można określić dodatkowe etapy, takie jak etap Utrata ważności.
a. W tym celu należy kliknąć opcję Aplikacje > Treść > Web Content Management.
b. Kliknij opcję Treść WWW > Elementy przepływu > Etapy przepływu.
c. Kliknij opcję Nowy > Etap przepływu pracy.
d. Jako nazwę etapu przepływu pracy wpisz Przegląd.
e. Zapisz etap.
2. Nadaj autorom i zatwierdzającym dostęp do etapów przepływu pracy. Należy edytować każdy etap przepływu
pracy i ustawić odpowiedni poziom dostępu.
Kursy
17
Etap przepływu pracy
Ustawienia dostępu
Kopia robocza
v Aby umożliwić autorom edycję treści będącej w stanie kopii
roboczej, należy kliknąć opcję Przyznaj dostęp z
uprawnieniami edytującego i dodać grupę ContentEditors.
v Aby umożliwić autorom przenoszenie elementów do
następnego etapu w przepływie pracy, należy kliknąć opcję
Przyznaj dostęp z uprawnieniami zatwierdzającego i
dodać grupę ContentEditors.
Przegląd
v Aby umożliwić tylko przeglądającym wprowadzanie treści do
zatwierdzenia, należy kliknąć opcję Przyznaj dostęp z
uprawnieniami zatwierdzającego i dodać grupę
ContentReviewers.
v Aby umożliwić autorom przeglądanie statusu treści na etapie
przeglądu, należy kliknąć opcję Przyznaj dostęp z
uprawnieniami użytkownika i dodać grupę ContentEditors.
Publikowanie
Aby umożliwić autorom tworzenie kopii roboczych
opublikowanej treści, należy kliknąć opcję Przyznaj dostęp z
uprawnieniami zatwierdzającego i dodać grupę
ContentEditors.
Rysunek 1. Zrzut ekranu przedstawiający ustawienia dla etapu Przegląd w przepływie pracy
3. Utwórz niestandardowy przepływ pracy (Przepływ_pracy1).
a. Kliknij opcję Treść WWW > Elementy przepływu > Przepływy pracy.
b. Kliknij opcję Nowy > Przepływ pracy.
c. Jako nazwę przepływu pracy wpisz Przepływ_pracy1.
d. W widoku właściwości przepływu pracy kliknij opcję Dodaj etapy przepływu.
e. Dodaj następujące etapy i odpowiednio je uporządkuj: Kopia robocza, Przegląd i Publikowanie.
18
Rysunek 2. Zrzut ekranu przedstawiający etapy przepływu pracy Przepływ_pracy1
f. Zapisz zmiany.
Krok 4. Tworzenie szablonu strony
Użytkownik SiteAdmin tworzy szablon strony, za pomocą którego autorzy treści mogą tworzyć strony.
Ponieważ w tym kursie zmiany stron muszą zostać zatwierdzone przed opublikowaniem, użytkownik SiteAdmin
określa niestandardowy przepływ pracy (Przepływ_pracy1) podczas ustawiania właściwości strony dla szablonu. Gdy
autor treści utworzy stronę na podstawie szablonu, zmiany wprowadzone na stronie podlegają przepływowi pracy
Przepływ_pracy1.
1. Kliknij opcję Strona główna, aby przejść na główną stronę portalu.
2. Utwórz projekt.
Wskazówka: Przepływ pracy można ustawiać tylko dla elementów znajdujących się w stanie kopii roboczej. Z
tego powodu konieczne jest utworzenie szablonu jako kopii roboczej w kontekście projektu. Podczas pracy nad
projektem można też sprawdzić poprawność przepływu pracy i upewnić się, że etapy przebiegają zgodnie z
oczekiwaniami.
a. Otwórz menu projektu i kliknij opcję Nowy projekt.
Rysunek 3. Zrzut ekranu przedstawiający otwarte menu projektu
b. Jako nazwę projektu wpisz Nowy szablon i zapisz projekt. Menu projektu zostanie zaktualizowane, aby
wskazać, że projekt Nowy szablon jest projektem aktywnym.
Rysunek 4. Zrzut ekranu menu projektu przedstawiającego aktywny projekt (Nowy szablon)
3. Utwórz szablon strony.
a. Kliknij opcję Administrowanie > Interfejs użytkownika portalu > Szablony stron.
Kursy
19
b. Kliknij opcję Więcej > Nowa strona równorzędna i jako nazwę nowego szablonu wpisz Szablon1. Do
utworzenia szablonu Szablon1 należy użyć domyślnego szablonu strony Podstawowy.
c. Kliknij przycisk Utwórz. Strona właściwości na pasku narzędzi serwisu zostanie zaktualizowana, aby wskazać
nowy szablon. Nawiasy wokół nazwy wskazują, że strona jest w stanie kopii roboczej.
Rysunek 5. Zrzut ekranu przedstawiający stronę Szablon1 w trybie edycji
4. Dodaj niestandardowy przepływ pracy do szablonu strony.
a. Kliknij opcję Edytuj w sekcji właściwości strony na karcie Przegląd paska narzędzi serwisu. Odsyłacz Edytuj
jest wyświetlany po umieszczeniu kursora nad sekcją właściwości strony na pasku narzędzi.
Rysunek 6. Zrzut ekranu przedstawiający sekcję właściwości strony na pasku narzędzi serwisu
b. W oknie Właściwości strony kliknij kartę Zabezpieczenia.
c. Kliknij opcję Wybierz w polu Przepływ pracy i dodaj przepływ pracy Przepływ_pracy1.
Po wybraniu przepływu pracy kopia robocza strony zostanie w nim umieszczona. Bieżący etap przepływu
pracy można potwierdzić, sprawdzając właściwości przepływu pracy. W tym przypadku bieżący etap to Kopia
robocza, a etap następny to Przegląd.
20
Rysunek 7. Zrzut ekranu przedstawiający właściwości przepływu pracy dla kopii roboczej strony Szablon1 w oknie
Właściwości strony
d. Zapisz zmiany.
5. Zakończ przepływ pracy dla kopii roboczej szablonu. Zanim będzie można opublikować projekt i udostępnić nowy
szablon strony użytkownikom, trzeba przenieść szablon przez przepływ pracy.
a. Kliknij opcję Więcej > Następny etap.
Uwaga: Opcja Następny etap jest dostępna tylko dla użytkowników mających dostęp na poziomie
zatwierdzającego do bieżącego etapu przepływu pracy.
Rysunek 8. Zrzut ekranu przedstawiający menu Więcej na pasku narzędzi serwisu z podświetloną opcją Następny etap
Po kliknięciu opcji Następny etap kopia robocza elementu przechodzi do następnego etapu w bieżącym
przepływie pracy. W tym scenariuszu szablon jest przenoszony do etapu Przegląd w przepływie pracy
Przepływ_pracy1. We właściwościach strony można sprawdzić, czy etap przepływu pracy został zmieniony.
Kursy
21
Rysunek 9. Zrzut ekranu przedstawiający właściwości strony szablonu strony Szablon1 pokazujący zaktualizowany etap
przepływu pracy
b. Kliknij opcję Więcej > Następny etap, aby przenieść szablon do stanu publikowania.
6. Opublikuj projekt Nowy szablon.
Mimo że szablon strony Szablon1 został opublikowany, nie jest on dostępny dla użytkowników, ponieważ
zawierający go projekt nie został opublikowany.
a. Otwórz menu projektu.
b. Kliknij opcję Publikuj.
Uwaga: Działanie Publikuj nie jest dostępne w menu projektu, dopóki nie zostaną opublikowane wszystkie
elementy projektu.
Rysunek 10. Zrzut ekranu przedstawiający menu projektu Nowy szablon z podświetlonym działaniem Publikuj
Po opublikowaniu projektu użytkownik jest automatycznie przenoszony z kontekstu projektu do
opublikowanego serwisu. Szablon strony Szablon1 jest teraz wymieniamy z pozostałymi szablonami stron w
portalu.
Ważne: Zmiany przepływu pracy nie są dynamicznie stosowane do szablonów stron używających przepływu. W
przypadku zmiany przepływu pracy lub jego etapów po opublikowaniu projektu zawierającego szablon trzeba
powtórzyć kroki w celu ustawienia przepływu pracy:
1. Utworzenie projektu.
2. Edytowanie szablonu strony i ponowne określenie przepływu pracy na karcie Zabezpieczenia we właściwościach
strony.
3. Przeniesienie szablonu przez przepływ pracy i opublikowanie projektu.
Krok 5. Tworzenie strony na podstawie szablonu i wprowadzanie zmian
do przeglądu
Gdy użytkownik SiteAdmin doda szablon strony Szablon1, autorzy treści będą mogli tworzyć strony na podstawie tego
szablonu.
22
W tym scenariuszu użytkownik Author1 jest odpowiedzialny za sekcję serwisu WWW identyfikowaną przez stronę
Wiadomości. Strona Wiadomości została utworzona przez użytkownika SiteAdmin na podstawie szablonu strony
Szablon1.
1. Utwórz projekt w celu zarządzania aktualizacjami.
a. Jako nazwę projektu wpisz Aktualizacje wiadomości.
b. W ustawieniach Zatwierdzenie kliknij przycisk Dodaj i wybierz zatwierdzającego dla projektu. W tym
przypadku użytkownik Author1 tworzy projekt i określa użytkownika Approver1 jako zatwierdzającego. Gdy
zmiany w projekcie zostaną przejrzane i wprowadzone, użytkownik Approver1 może ostatecznie zatwierdzić
cały projekt.
Uwaga dotycząca zatwierdzania projektu: Ten krok przeglądu jest odrębny od pozostałych przeglądów
wymuszonych przez przepływ pracy na stronie lub innym elemencie. Nawet jeśli przepływ pracy elementu
został zakończony dla wszystkich elementów projektu, aktualizacji nie można opublikować do momentu
zatwierdzenia projektu.
c. Na karcie Właściwości w ustawieniach Dostęp nadaj grupie ContentReviewers dostęp na poziomie Edytujący.
Te uprawnienia dostępu są wymagane, aby umożliwić recenzentowi przeglądanie elementów w projekcie i
wykonywanie kroków związanych z zatwierdzaniem.
2. Przejdź do strony Wiadomości, a następnie kliknij opcję utwórz wersję roboczą.
Wskazówka: Aby umożliwić autorom tworzenie kopii roboczych opublikowanej treści, należy nadać im dostęp na
poziomie zatwierdzającego, używając ustawień dostępu dla etapu Publikowanie w przepływie pracy. To
rozwiązanie zapewnia, że autorzy nie będą mogli bezpośrednio edytować opublikowanej treści. W tym scenariuszu
grupa ContentEditors ma dostęp na poziomie zatwierdzającego w etapie Publikowanie przepływu pracy
Przepływ_pracy1. Ponieważ użytkownik Author1 jest członkiem grupy ContentEditors, ma możliwość utworzenia
kopii roboczej strony Wiadomości.
Rysunek 11. Zrzut ekranu przedstawiający pasek narzędzi serwisu zawierający odsyłacz umożliwiający autorowi
utworzenie kopii roboczej strony Wiadomości
3. Utwórz stronę podrzędną strony Wiadomości.
a. Kliknij opcję Więcej > Nowa strona podrzędna.
Uwaga: Ponieważ użytkownik Author1 ma dostęp tylko do strony Wiadomości, w menu Więcej dostępna jest
ograniczona liczba opcji tworzenia stron.
Kursy
23
Rysunek 12. Zrzut ekranu przedstawiający menu Więcej, w którym dostępna jest tylko opcja Nowa strona podrzędna,
z powodu dostępu przyznanego użytkownikowi Author1
b. Wybierz szablon strony Szablon1 i jako nazwę strony wpisz Biznes.
c. Kliknij przycisk Utwórz.
Uwaga dotycząca stron zarządzanych i biblioteki serwisu portalu: W przypadku używania stron zarządzanych
strony tworzone w portalu są zapisywane w bibliotece serwisu portalu. Na przykład gdy w tym kursie użytkownik
Author1 utworzy stronę Biznes, w bibliotece serwisu portalu zostanie utworzony odpowiedni obszar serwisu.
Ścieżka do tego obszaru serwisu strony portalu zawiera całą hierarchię stron, aż do katalogu głównego treści:
Treść > Katalog główny treści > Strona główna > Wiadomości
> Biznes
4. Dodaj treść do strony Biznes.
a. Kliknij kartę Treść na pasku narzędzi serwisu.
b. Kliknij pozycję Treść WWW na liście kategorii. Pasek narzędzi serwisu zawiera listę wstępnie
skonfigurowanych portletów podglądu treści WWW, które można dodać do strony.
c. Dodaj do strony przeglądarkę Tekst formatowany i Obraz. Treść w przeglądarkach nie będzie wyświetlana do
czasu kliknięcia opcji Zapisz kopię roboczą.
W tym momencie można edytować treść wyświetlaną w dwóch przeglądarkach, korzystając z możliwości
edycji bezpośredniej.
Podczas aktualizowania stron i dodawania treści zmiany są odzwierciedlane w informacjach dotyczących
projektu na pasku narzędzi.
Rysunek 13. Zrzut ekranu przedstawiający właściwości projektu na pasku narzędzi serwisu z listą niedawno
zaktualizowanych elementów projektu
Wskazówka: Choć w tym kursie użyto domyślnej treści WWW, można dodać własną treść WWW do paska
narzędzi serwisu. Szczegółowe informacje zawiera sekcja Dodawanie predefiniowanej treści WWW do paska
narzędzi serwisu.
5. Po wprowadzeniu zmian do treści, wprowadź projekt do przeglądu.
a. Kliknij opcję Więcej > Następny etap. Ten krok przeniesie stronę Biznes w przepływie pracy do etapu
Przegląd.
24
b. Ponieważ w projekcie istnieją też elementy treści, można je wprowadzić, klikając opcję Zarządzaj w sekcji
właściwości projektu na pasku narzędzi lub w menu projektu.
Rysunek 14. Zrzut ekranu przedstawiający właściwości projektu na pasku narzędzi serwisu z podświetlonym działaniem
Zarządzaj
c. W oknie Zarządzanie wybierz elementy projektu, które mają zostać wysłane do przeglądu, a następnie kliknij
opcję Więcej > Zatwierdź. W tym kursie należy wysłać elementy Obraz, Tekst formatowany i Wiadomości.
Uwaga: Ponieważ element Wiadomości jest stroną, można go wprowadzić, przechodząc na tę stronę i klikając
opcję Więcej > Następny etap.
Po wprowadzeniu elementów projektu do zatwierdzenia w ramach tego kursu status elementów w oknie
Zarządzanie zostanie zaktualizowany:
v Dwa elementy strony (Wiadomości i Biznes) nadal mają status Kopia robocza. Mimo że strony są teraz na
etapie Przegląd w przepływie pracy, pozostają one w stanie kopii roboczej do czasu zatwierdzenia oraz
przejścia przepływu pracy do etapu Publikowanie.
Bieżący stan przepływu pracy strony można sprawdzić w oknie Zarządzanie. Należy kliknąć element strony i
przejrzeć właściwości przepływu pracy na karcie Właściwości.
v Dwa elementy treści (Obraz i Tekst formatowany) mają status Oczekujące publikowanie. Ponieważ te
elementy są dołączone jako treść przykładowa do portalu, używają prostego, dwuetapowego przepływu
pracy, który nie zawiera etapu przeglądu.
Wskazówka: Użytkownik może utworzyć własną treść do dodania do kategorii Treść WWW paska
narzędzi serwisu. Treść ta może używać bardziej rozbudowanego przepływu pracy. W tym przypadku należy
przyłączyć przepływ pracy do elementu treści kopiowanego przy dodawaniu portletu do strony.
Rysunek 15. Zrzut ekranu przedstawiający elementy projektu w oknie Zarządzanie po wprowadzeniu do przeglądu
Krok 6. Zatwierdzanie i publikowanie zmian
Gdy użytkownik Author1 wprowadzi zmiany w projekcie Aktualizacje wiadomości do przeglądu, użytkownik
Reviewer1 przegląda je i wprowadza projekt do zatwierdzenia. Użytkownik Approver1 otwiera projekt i zatwierdza
Kursy
25
aktualizacje do opublikowania. Po wprowadzeniu projektu użytkownik SiteAdmin publikuje projekt i zmiany stają się
dostępne dla wszystkich użytkowników serwera tworzenia treści.
1. Użytkownik Reviewer1 otwiera projekt Aktualizacje wiadomości w trybie edycji.
a. Otwórz menu projektu i kliknij opcję Wszystkie projekty.
b. Wybierz pozycję Aktualizacje wiadomości z listy projektów i kliknij przycisk Wybierz.
Uwaga: Lista projektów zawiera tylko te projekty, do których użytkownik ma dostęp.
c. Kliknij opcję Tryb edycji.
Rysunek 16. Zrzut ekranu przedstawiający menu projektu z podświetlonym działaniem Tryb edycji
2. Użytkownik Reviewer1 przechodzi na stronę do przeglądu i wprowadza zmiany do ostatecznego zatwierdzenia.
a. We właściwościach projektu kliknij opcję Idź do dla strony Biznes. Tę opcję należy wybrać, aby przejść do
strony i wyświetlić całą treść roboczą w kontekście.
Rysunek 17. Zrzut ekranu okna właściwości projektu z podświetlonym działaniem Idź do dla strony Biznes
b. Kliknij opcję Więcej > Następny etap, aby zatwierdzić zmiany i przenieść stronę do etapu publikowania w
tym przepływie pracy.
c. Powtórz poprzednie kroki, aby zatwierdzić stronę Wiadomości. Wszystkie elementy w projekcie mają teraz
status Oczekujące publikowanie.
d. Wyślij projekt do przeglądu, klikając opcję Wyślij do przeglądu w menu projektu.
Rysunek 18. Zrzut ekranu przedstawiający menu projektu z podświetlonym działaniem Wyślij do przeglądu
26
Wyświetlanie podglądu jako inny użytkownik: Istnieje również możliwość wyświetlenia podglądu zmian jako
inny użytkownik bez konieczności wylogowywania się i ponownego logowania. Szczegółowe informacje na temat
wyświetlania podglądu i wymaganych ustawień dostępu zawiera sekcja Wyświetlanie podglądu jako inny
użytkownik.
3. Użytkownik Approver1 loguje się i otwiera projekt w trybie edycji. Po przejrzeniu zmian w projekcie użytkownik
Approver1 klika opcję Zatwierdź w menu projektu.
Rysunek 19. Zrzut ekranu przedstawiający menu projektu z podświetlonym działaniem Zatwierdź
4. Po zatwierdzeniu zmian w projekcie użytkownik SiteAdmin publikuje projekt. W tym celu ustawia projekt
Aktualizacje wiadomości jako projekt bieżący i klika opcję Publikuj w menu projektu.
Wyświetlanie podglądu jako inny użytkownik
Krok 7. Syndykowanie zmian do serwera dostarczania
Po opublikowaniu projektu przez użytkownika SiteAdmin aktualizacje są gotowe do syndykowania do serwera
dostarczania. Choć syndykowanie jest uruchamiane w zaplanowanych odstępach czasu, użytkownik SiteAdmin
uzyskuje dostęp do serwera dostarczania i ręcznie uruchamia proces syndykowania.
1. Zaloguj się do serwera dostarczania jako administrator.
2. Kliknij opcję Administrowanie > Treść portalu > Subskrybenci.
3. Dla relacji syndykowania z serwerem tworzenia treści kliknij ikonę Aktualizuj subskrybenta.
Po zakończeniu syndykowania serwer dostarczania zostanie automatycznie zaktualizowany o treść strony Biznes i jej
powiązaną treść.
Kursy
27
Rysunek 20. Zrzut ekranu przedstawiający serwer dostarczania z nową stroną Biznes
28
Planowanie serwisu WWW
Przed utworzeniem serwisu WWW należy poświęcić odpowiednią ilość czasu na
przeanalizowanie, zaplanowanie i zaprojektowanie całego systemu, który będzie obsługiwać ten serwis. Zaplanować
należy nie tylko serwis WWW, lecz także system treści WWW, który będzie nim zarządzać, oraz wymaganą
infrastrukturę systemu. Z wyprzedzeniem należy również zdefiniować role oraz użytkowników uczestniczących w
tworzeniu serwisu WWW i instalowaniu infrastruktury.
Definiowanie projektu
Istotne jest zrozumienie celów, produktów dostarczanych oraz zasięgu systemu treści WWW. W definicji projektu są
przedstawiane informacje dotyczące osób zaangażowanych w projekt, czynności przez nie wykonywanych, a także
przyczyn ich realizowania. Definicja może być używana przez cały cykl życia systemu treści WWW.
W planie projektu definiowane są następujące informacje:
Tło
Dla projektu należy zdefiniować ogólne informacje. Informacje te mogą uwzględniać powody realizowania projektu, a
także dowolną historię poprzednich i bieżących projektów pokrewnych.
Misja
Jaka jest misja projektu? Utworzenie opisu misji może być pomocne w określeniu wymagań dotyczących serwisu
WWW.
Cele
Zasadnicze znaczenie ma określenie celów strategicznych projektu. Cele strategiczne mogą zostać udostępnione przez
zespół projektowy lub określone po spotkaniach z interesariuszami projektu oraz prowadzonych z użytkownikami
warsztatach dotyczących łatwości używania. Ważne jest, aby wszyscy interesariusze zaakceptowali ostateczne cele
strategiczne serwisu. Każdy cel strategiczny powinien być określony przejrzyście i zwięźle. Cele strategiczne nie mogą
pozostawiać miejsca na założenia ani na różne interpretacje.
Cele biznesowe
Definiują cele, które mają zostać osiągnięte przez firmę. Cele biznesowe koncentrują się na takich kwestiach
jak zysk i wartość marki.
W przypadku serwisu internetowego przykładowe cele biznesowe to:
v
v
v
v
Zmniejszenie kosztów dystrybucji informacji dla prasy i materiałów handlowych.
Zmniejszenie liczby połączeń telefonicznych odbieranych przez członków zespołu działu wsparcia.
Zwiększenie lojalności obecnych klientów.
Dotarcie do potencjalnych klientów za pośrednictwem Internetu.
W przypadku intranetu przykładowe cele biznesowe to:
v Udostępnienie specjalnej i dostosowanej treści kluczowym grupom w obrębie firmy.
29
v Zapewnienie satysfakcji pracowników.
v Zmniejszenie kosztów biznesowych w wyniku zwiększenia wydajności personelu przez usprawnienie
wykonywania przez niego podstawowych czynności.
Cele operacyjne
Cele operacyjne można podzielić na grupy celów krótkoterminowych i długoterminowych.
Przykładowe cele operacyjne to:
v Udostępnianie informacji pracownikom firmy.
v Udostępnianie informacji klientom.
v Rozwijanie umiejętności administrowania serwisem WWW w firmie.
v Rozwijanie funkcji pojedynczego logowania.
Cele dotyczące użytkowników
Te cele definiują potrzeby użytkownika serwisu WWW. Są one kluczowe do opracowania celów, struktury i
funkcjonalności serwisu.
W przypadku serwisu internetowego przykładowe cele dotyczące użytkowników to:
v Ułatwienie użytkownikowi znalezienia żądanych informacji.
v Zapewnienie, że informacje są zrozumiałe i odpowiednie.
v Informowanie użytkownika o wyświetlonym przez niego obszarze serwisu.
v Zachowanie prywatności użytkownika.
W przypadku intranetu przykładowe cele dotyczące użytkowników to:
v Umożliwienie jak najszybszego znalezienia aktualnych i odpowiednich informacji.
v Informowanie użytkownika o najnowszych wiadomościach i aktualizacjach.
v Ułatwienie użytkownikowi realizowania podstawowych funkcji biznesowych, takich jak wypełnianie karty
czasu pracy i składanie wniosków o urlop.
v Ograniczenie frustracji użytkownika.
v Umożliwienie użytkownikowi publikowania informacji.
v Ułatwienie użytkownikowi nawiązywania połączeń i uzyskiwania wsparcia oraz zadbanie o to, aby odczuł
satysfakcję.
Cele dotyczące serwisu
Cele dotyczące serwisu są określane na podstawie celów biznesowych, celów operacyjnych i celów
dotyczących użytkowników. Mogą one być wynikiem połączenia tych celów lub dodatkowymi celami, które
są wynikiem analizy.
W przypadku serwisu internetowego przykładowe cele dotyczące serwisu to:
v Udostępnienie przejrzystej i łatwej do zrozumienia nawigacji, która umożliwia użytkownikom szybkie
znalezienie informacji.
v Udostępnienie opcji wyszukiwania.
v Utworzenie treści dla sieci WWW tak, aby była łatwa do odczytania i zrozumiała.
v Udostępnienie sekcji często zadawanych pytań z odpowiedziami członków zespołu działu wsparcia na
najczęściej zadawane pytania.
v Udostępnienie struktury, która organizuje treść dla użytkownika, a nie dla działu biznesowego.
W przypadku intranetu przykładowe cele dotyczące serwisu to:
v Udostępnienie przejrzystej i łatwej do zrozumienia nawigacji, która umożliwia użytkownikom szybkie
znalezienie informacji.
v Obsługa kluczowych powszechnych czynności, takich jak wypełnianie karty czasu pracy.
v Udostępnienie dostosowanej sekcji wiadomości.
v Udostępnienie sekcji często zadawanych pytań z odpowiedziami członków zespołu działu wsparcia na
najczęściej zadawane pytania.
30
v Udostępnienie struktury, która organizuje treść dla użytkownika, a nie dla działu biznesowego.
v Umożliwienie personelowi wprowadzania treści, która jest następnie przetwarzana za pośrednictwem
przepływu pracy przed opublikowaniem w intranecie.
Zespoły projektowe
Należy zdefiniować rolę każdego zespołu zaangażowanego w projekt, a także organizację zespołów. Oto kilka
przykładowych zespołów projektowych:
Sponsorzy stanowiący kierownictwo
Właściciele projektu i osoby nadzorujące go.
Zespół projektowy
Odpowiada za codzienne zarządzanie nowym serwisem, analizowanie i budowanie go.
Grupa odniesienia
Przedstawiciele jednostki organizacyjnej konsultowani w celu zapewnienia spełnienia ich wymagań.
Grupa docelowa
Przedstawiciele użytkowników konsultowani w celu zapewnienia, że nowy serwis spełnia ich wymagania.
Produkty dostarczane
Należy udokumentować wszystkie produkty dostarczane projektu. Należy opisać produkty dostarczane, a także określić
oczekiwany przedział czasu na dostarczenie.
Planowanie kadr
Te role stanowią przykłady typu pracy wykonywanej przez osoby tworzące serwis WWW i nim zarządzające.
Pojedyncza osoba może być odpowiedzialna za więcej niż jedną z ról opisanych w tej sekcji. Role implementowane w
danej organizacji na potrzeby obsługi serwisu WWW są ustalane na podstawie wielkości i złożoności wdrażanego
systemu. Nie wszystkie z poniższych ról są wymagane w przypadku każdego serwisu WWW. Należy jednak mieć na
uwadze wszystkie aspekty tych ról podczas wdrażania każdego systemu.
Menedżer projektu
Wielkie, złożone wdrożenia wymagają udziału menedżera projektu, który zadba o zapewnienie zasobów niezbędnych
do wdrożenia systemu, przypisanie właściwych użytkowników do tego projektu i wykonanie czynności składających
się na to wdrożenie na właściwym etapie szerszego procesu wdrażania.
Definiowanie projektu:
Istotne jest zrozumienie celów, produktów dostarczanych oraz zasięgu systemu treści WWW. Menedżer
projektu jest odpowiedzialny za utworzenie planu projektu, aby udokumentować ogólny zasięg i cele projektu.
v “Definiowanie projektu” na stronie 29
Nadzorowanie projektowania prototypu serwisu i dokumentów projektu:
Po zdefiniowaniu projektu i utworzeniu dokumentu analizy menedżer projektu jest odpowiedzialny za
nadzorowanie projektowania prototypu serwisu i dokumentów projektu.
v “Projektowanie prototypowego serwisu WWW za pomocą języka HTML” na stronie 46
v “Tworzenie dokumentu analizy” na stronie 44
Zapewnianie optymalnego poziomu zasobów fizycznych oraz zatrudnienia na potrzeby projektu:
Menedżer projektu jest odpowiedzialny za zapewnienie odpowiedniego poziomu zaplanowanych zasobów
fizycznych oraz zaplanowanej ilości kadr na potrzeby początkowego projektu, programowania i bieżącej
konserwacji serwisu WWW oraz infrastruktury pokrewnej.
Zarządzanie projektami związanymi z wdrażaniem i instalacją sprzętu oraz oprogramowania używanych do
zarządzania serwisem WWW i jego dostarczania:
Menedżer projektu jest odpowiedzialny za nadzorowanie wdrażania i instalacji sprzętu oraz oprogramowania
31
używanych do zarządzania serwisem WWW i jego dostarczania. Menedżer projektu monitoruje postęp
ogólnego wdrażania i podejmuje odpowiednie działania, aby zapewnić terminowe osiąganie kamieni
milowych bez przekraczania budżetu.
v Instalowanie
Zarządzanie projektami związanymi z bieżącą konserwacją i utrzymaniem sprzętu oraz oprogramowania
używanych na potrzeby zarządzania serwisem WWW i jego dostarczania:
Menedżer projektu opracowuje także plan bieżącego monitorowania i konserwacji serwisu WWW oraz
infrastruktury pokrewnej.
v “Obsługa treści WWW” na stronie 559
Planowanie instalacji produktu WebSphere Portal
Analityk biznesowy
Analityk biznesowy jest odpowiedzialny za projektowanie dokumentu analizy.
Analityk biznesowy jest odpowiedzialny za projektowanie dokumentu analizy. Dokument ten jest używany w celu
zapisywania informacji zebranych od zainteresowanych użytkowników określających projekt serwisu WWW, jego
treść i funkcje. Dokument analizy zawiera informacje na temat:
v Typów użytkowników, którzy będą korzystać z systemu
v Składników i aplikacji, które będą wymagane na potrzeby serwisu WWW
v Istniejącej treści, która musi zostać zaimportowana do nowego systemu treści WWW oraz nowej treści, która musi
zostać utworzona
32
Pojęcia pokrewne:
“Tworzenie dokumentu analizy” na stronie 44
Dokument analizy służy do rejestrowania informacji zebranych od interesariuszy. Informacje te określają projekt
serwisu WWW, jego treść oraz opcje.
Zespół do spraw architektury i projektu
Zespół do spraw architektury i projektu tworzy dokumentację wszystkich elementów wymaganych na potrzeby
systemu produktu WebSphere Portal w oparciu o dane zgromadzone w dokumencie analizy. Opracowane przez zespół
dokumenty projektu są wykorzystywane przez zespoły wdrożeniowy i programistyczny do wdrażania systemu
produktu WebSphere Portal i zarządzania nim.
Zespół do spraw architektury technicznej
Architekci techniczni są odpowiedzialni za zaprojektowanie ogólnej topologii serwera wymaganej na potrzeby całego
systemu oraz architektury serwerów tworzących system. Do zespołu do spraw architektury technicznej mogą należeć
architekci techniczni, architekci baz danych, architekci zabezpieczeń oraz inżynierzy do spraw wydajności, a także inne
wymagane zasoby.
Określanie architektury serwera:
Architekt techniczny jest odpowiedzialny za projektowanie architektury serwera określającej wszystkie
serwery i pokrewne oprogramowanie wymagane do dostarczenia serwisu WWW.
v “Architektura serwera” na stronie 47
v Topologie serwera
Określanie architektury bazy danych:
Architekt bazy danych jest odpowiedzialny za projektowanie architektury bazy danych określającej wszystkie
ustawienia konfiguracyjne wymagane na potrzeby baz danych używanych w systemie.
v Uwagi dotyczące bazy danych
v Uwagi dotyczące rejestrów użytkowników
Określanie strategii syndykowania:
Architekt techniczny określa wymagane strategie syndykowania między różnymi środowiskami wchodzącymi
w skład systemu treści WWW.
v “Przegląd syndykowania” na stronie 701
Określanie architektury zabezpieczeń:
Architekt zabezpieczeń jest odpowiedzialny za projektowanie architektury zabezpieczeń opisującej wszystkie
grupy, role oraz poziomy dostępu wymagane do tego, aby zapewnić poszczególnym typom użytkowników
dostęp do tylko tych funkcji i treści, które są odpowiednie dla ich ról.
v “Architektura zabezpieczeń” na stronie 48
33
v “Użytkownicy, grupy i role” na stronie 238
v Użytkownicy i grupy
v Kontrola dostępu
Określanie architektury pozyskiwania treści:
Architekt techniczny jest odpowiedzialny za projektowanie architektury pozyskiwania treści opisującej
szczegóły techniczne metod używanych podczas importowania istniejącej treści do nowego systemu treści
WWW. Importowana treść jest określana na podstawie informacji zgromadzonych w dokumencie analizy.
v “Architektura pozyskiwania treści” na stronie 56
v “Tworzenie dokumentu analizy” na stronie 44
v “Interfejs API produktu IBM Web Content Manager” na stronie 589
Określanie strategii dostarczania:
Architekt techniczny jest odpowiedzialny za określanie najbardziej odpowiedniej metody dostarczania dla
dostarczanych typów serwisów WWW.
v “Architektura dostarczania” na stronie 57
v “Typy serwisów WWW” na stronie 7
v “Dostarczanie treści WWW” na stronie 509
Określanie strategii obsługi systemu:
Zespół do spraw architektury technicznej jest także odpowiedzialny za określanie strategii i procedur bieżącej
obsługi systemu.
v “Architektura konserwacji” na stronie 58
Topologie serwerów
Instalowanie produktu WebSphere Portal
Architekt informacji
Architekt informacji określa ogólną strukturę informacyjną serwisu WWW na podstawie wymagań zebranych w
dokumencie analizy.
Określanie struktury serwisu WWW:
Struktura serwisu WWW zaprojektowana przez architekta informacji określa:
v Strony portalu, które należy utworzyć w przypadku dostarczania treści przy użyciu portletu.
v Obszary serwisu, które należy utworzyć.
v “Strony zarządzane” na stronie 146
v “Planowanie struktury serwisu” na stronie 173
34
Określanie wymaganych typów treści:
Typy treści wymagane dla poszczególnych sekcji struktury serwisu WWW decydują o następujących
aspektach:
v Wymaganych szablonach tworzenia treści.
v Wymaganych szablonach prezentacji
v
v
v
v
Wymaganych odwzorowań szablonów
“Praca z szablonami tworzenia treści” na stronie 166
“Szablony prezentacji” na stronie 176
“Odwzorowania szablonów” na stronie 179
Określanie architektury profilowania treści:
Architekt informacji określa zakres profilowania treści wymagany dla takich elementów jak menu.
v “Strategie profilowania” na stronie 182
Pojęcia pokrewne:
“Zarządzanie elementami” na stronie 320
Produkt IBM Web Content Manager obejmuje wiele funkcji, które umożliwiają zarządzanie elementami treści WWW
używanymi w systemie.
Topologie serwerów
“Dostarczanie treści WWW” na stronie 509
Typ metody używanej do dostarczania treści WWW do przeglądarek zależy od typu
dostarczanej treści oraz typu przeglądarek, dla których jest przeznaczony serwis WWW.
Projektant serwisu WWW
Projektant serwisu WWW jest odpowiedzialny za projektowanie układu i stylu stron WWW w ramach serwisu WWW.
Do zadań projektanta grafiki może także należeć tworzenie grafik i schematów kolorów na potrzeby serwisu WWW.
Określanie wymaganych kompozycji, arkuszy stylów i szablonów:
Projektant serwisu WWW określa kompozycje, arkusze stylów oraz szablony prezentacji wymagane do
dostarczenia serwisu WWW.
v “Architektura projektu” na stronie 53
v “Projektowanie prototypowego serwisu WWW za pomocą języka HTML” na stronie 46
v Tworzenie szablonu prezentacji
Określanie wymaganych elementów i komponentów:
Typy stron i szablony prezentacji wymagane dla serwisu WWW decydują o następujących aspektach:
v Wymaganych komponentach
v Wymaganych elementach dla poszczególnych szablonów tworzenia treści
v Elementach, które należy przechowywać w obszarach serwisu
v “Komponenty” na stronie 181
Określanie strategii personalizowania
Projektant serwisu WWW określa strategie personalizowania wymagane na potrzeby serwisu WWW.
35
v “Personalization” na stronie 323
Architekt systemu tworzenia treści
Architekt systemu tworzenia treści jest odpowiedzialny za określanie architektury systemu tworzenia treści używanego
w celu tworzenia treści WWW i zarządzania nią.
Projektowanie architektury biblioteki:
Architekt systemu tworzenia treści określa biblioteki wymagane dla serwisu WWW.
v “Biblioteki treści WWW” na stronie 123
Określanie wymaganych szablonów tworzenia treści:
Architekt systemu tworzenia treści tworzy dokumentację konfiguracji każdego szablonu tworzenia treści
używanego w systemie tworzenia treści i określa, które odwzorowania są wymagane, aby połączyć szablony
tworzenia treści z szablonami prezentacji.
v “Praca z szablonami tworzenia treści” na stronie 166
v “Odwzorowania szablonów” na stronie 179
Projektowanie architektury folderu:
Architekt systemu tworzenia treści określa foldery wymagane na potrzeby przechowywania typów elementów
w obrębie grup logicznych.
v “Praca z folderami” na stronie 320
Projektowanie modelu zarządzania zmianami:
Architekt systemu tworzenia treści określa przepływy pracy wymagane do zarządzania procesami
zatwierdzania oraz elementy wymagające przepływu pracy.
v “Przepływy pracy i zarządzanie zmianami” na stronie 132
Określanie strategii kontroli wersji:
Architekt systemu tworzenia treści określa strategie kontroli wersji, które należy stosować dla systemu treści
WWW.
v “Zarządzanie wersjami elementów” na stronie 320
Pojęcia pokrewne:
“Zarządzanie elementami” na stronie 320
Zespół wdrożeniowy
Zespół wdrożeniowy buduje system produktu WebSphere Portal i zarządza nim w oparciu o dokumenty projektu
opracowane przez zespół do spraw projektowania technicznego.
Administrator bazy danych
Administrator bazy danych odpowiada za wdrożenie serwerów baz danych i repozytoriów danych na podstawie
architektury technicznej opracowanej przez architekta bazy danych.
36
Administrator bazy danych jest odpowiedzialny za instalowanie wszystkich baz danych używanych przez serwis
WWW i systemy pokrewne. Bazy danych konfigurowane przez administratora są oparte na architekturze technicznej
opracowanej przez architektów technicznych i architektów baz danych. Administrator bazy danych będzie musiał
zapoznać się z dokumentacją użytkownika dotyczącą repozytoriów danych i użytkowników, które są używane na
potrzeby systemu treści WWW.
Pojęcia pokrewne:
“Architektura serwera” na stronie 47
Architekci techniczni definiują, jakie środowiska treści WWW są wymagane przez używany system, a także serwery
niezbędne w przypadku każdego środowiska. Dzięki tym informacjom można zapewnić pełne wykorzystanie zasobów
sprzętu wymaganego do obsługi systemu treści WWW.
Topologie serwerów
Uwagi dotyczące baz danych
Uwagi dotyczące rejestrów użytkowników
Administrator produktu WebSphere Portal
Administrator produktu WebSphere Portal jest odpowiedzialny za ogólne wdrażanie serwerów w instalacji produktu
WebSphere Portal i zarządzanie nimi w oparciu o architekturę opracowaną przez architekta technicznego.
Instalowanie i konfigurowanie produktu WebSphere Portal:
Administrator produktu WebSphere Portal jest odpowiedzialny za instalowanie i konfigurowanie wszystkich
instancji produktu WebSphere Portal używanych w całym systemie.
v Instalowanie
v Konfigurowanie
Migracja:
Administrator produktu WebSphere Portal jest odpowiedzialny za migrowanie danych i ustawień
konfiguracyjnych z wcześniejszych wersji produktu WebSphere Portal.
v Migrowanie
Pojęcia pokrewne:
“Architektura zabezpieczeń” na stronie 48
Architektura zabezpieczeń opisuje, jakie grupy są wymagane przez serwis, oraz jaki poziom dostępu do portletu
tworzenia treści i renderowanego serwisu WWW jest niezbędny dla różnych grup.
Topologie serwerów
Administrator treści WWW
Administrator treści WWW odpowiada za konfigurowanie serwerów treści WWW w ramach systemu WebSphere
Portal.
Środowiska tworzenia treści WWW
W środowisku tworzenia treści WWW administrator treści WWW wykonuje następujące czynności:
Tworzenie nowych stron
Administrator może stanąć przed koniecznością utworzenia nowych stron wyświetlających dodatkowe
portlety tworzenia treści wykorzystywane przez innych użytkowników lub wyświetlających portlety Podgląd
treści WWW z podglądem serwisów.
v “Strony” na stronie 125
v “Niestandardowe strony portalu obsługujące tworzenie danych” na stronie 248
37
Konfigurowanie portletu tworzenia treści
Każdy portlet tworzenia treści w środowisku tworzenia treści należy skonfigurować z myślą o użytkownikach
tego portletu.
v “Ustawienia portletu tworzenia treści” na stronie 250
Konfigurowanie portletu Podgląd treści WWW
Każdy portlet Podgląd treści WWW w środowisku tworzenia treści należy skonfigurować w taki sposób, aby
wyświetlał przeglądaną treść.
v “Portlety Podgląd treści WWW” na stronie 511
v “Wyświetlanie treści w portletach Podgląd treści WWW” na stronie 525
Tworzenie bibliotek treści WWW
Administrator treści WWW tworzy zbiór bibliotek treści WWW zgodnie z zaleceniami architekta treści
WWW.
v “Biblioteki treści WWW” na stronie 123
Klonowanie repozytorium treści WWW
Przed włączeniem syndykowania administrator treści WWW we współpracy z administratorem bazy danych
klonuje repozytorium treści WWW ze środowiska tworzenia treści do pozostałych środowisk.
v “Klonowanie repozytorium treści WWW” na stronie 585
Zarządzanie syndykowaniem
Relacje syndykowania zwykle są tworzone na serwerach subskrybentów. Ponieważ użytkownicy najczęściej
syndykują treść tylko ze środowiska tworzenia treści do pozostałych środowisk, w większości przypadków
sami użytkownicy nie muszą tworzyć relacji syndykowania ze środowiska tworzenia treści. Administrator
treści WWW może jednak od czasu do czasu stanąć przed koniecznością zarządzania ustawieniami i
konfiguracjami syndykowania.
v Pracowanie z syndykatorami i subskrybentami
v “Strojenie syndykowania” na stronie 710
Tworzenie konfiguracji i zadań kanałów informacyjnych oraz zarządzanie nimi
Treść WWW jest czasami przechowywana i obsługiwana w systemach zewnętrznych. Produkt Web Content
Integrator jest używany w roli odbiorcy treści z systemów zewnętrznych przekazywanych za pośrednictwem
kanałów informacyjnych.
v Zarządzanie kanałami informacyjnymi treści WWW
Dostrajanie ustawień konfiguracyjnych środowiska tworzenia treści
Ustawienia konfiguracyjne środowiska tworzenia treści można dostrajać z myślą o określonych opcjach.
v “Konfigurowanie środowiska tworzenia treści WWW” na stronie 65
Środowiska dostarczania treści WWW
W środowisku dostarczania treści WWW administrator treści WWW wykonuje następujące czynności:
Administrator może stanąć przed koniecznością utworzenia nowych stron w sytuacji, gdy treść jest
wyświetlana przy użyciu portletów Podgląd treści WWW.
v “Strony” na stronie 125
Konfigurowanie portletu Podgląd treści WWW
Każdy portlet Podgląd treści WWW w środowisku dostarczania wymaga skonfigurowania pod kątem
wyświetlania właściwej treści.
v “Portlety Podgląd treści WWW” na stronie 511
38
Zarządzanie syndykowaniem
Administrator treści WWW tworzy relacje syndykowania łączące środowisko pomostowe i środowisko
tworzenia treści WWW ze środowiskiem dostarczania.
Dostrajanie ustawień konfiguracyjnych środowiska dostarczania
Ustawienia konfiguracyjne środowiska dostarczania można dostrajać z myślą o określonych opcjach.
v “Konfigurowanie środowiska dostarczania treści WWW” na stronie 80
W środowisku testów akceptacji użytkownika (UAT):
Środowisko testów akceptacji użytkownika jest konfigurowane w podobny sposób jak środowiska tworzenia i
dostarczania treści, zależnie od typu wykonywanych testów akceptacji użytkownika. Czynności niezbędne do
skonfigurowania środowiska testów akceptacji użytkownika są więc takie same jak czynności związane z konfiguracją
środowisk tworzenia i dostarczania treści.
Pojęcia pokrewne:
“Architektura dostarczania” na stronie 57
Architekt techniczny i architekt informacji muszą zdefiniować, jakie metody dostarczania są najodpowiedniejsze w
przypadku dostarczanego serwisu WWW.
“Architektura serwera” na stronie 47
Topologie serwerów
Administrator zabezpieczeń
Administrator zabezpieczeń odpowiada za zabezpieczenie całego systemu, w tym strategie kontroli dostępu i zapory
firewall.
Implementowanie planu zabezpieczeń opisanego w dokumencie architektury zabezpieczeń:
Administrator zabezpieczeń jest odpowiedzialny za wdrażanie opcji oraz procesów związanych z
zabezpieczeniami, które są opisane w dokumencie architektury zabezpieczeń opracowanym przez architekta
zabezpieczeń.
v Uwagi dotyczące bezpieczeństwa i uwierzytelniania
Zarządzanie rejestrem użytkowników:
Administrator zabezpieczeń obsługuje rejestr zabezpieczeń, uruchamiając różne zadania aktualizowania i
usuwania.
v Zarządzanie danymi użytkownika
Zarządzanie użytkownikami i grupami:
Administrator zabezpieczeń obsługuje użytkowników oraz grupy przechowywane w rejestrze użytkowników.
Zarządzanie kontrolą dostępu
Administrator zabezpieczeń zarządza prawami dostępu do stron, portletów, modułów oraz innych aplikacji.
v Kontrola dostępu
Dodatkowe czynności związane z zabezpieczeniami
W zależności od używanego środowiska administrator zabezpieczeń może wykonywać różne inne czynności.
39
v Włączanie uwierzytelniania o podwyższonym poziomie i/lub informacji cookie Zapamiętaj te dane
Topologie serwerów
Zespół programistyczny
Zespół programistyczny odpowiada za tworzenie niestandardowych aplikacji przy użyciu interfejsu API produktu i w
oparciu o dokumenty projektu opracowane przez zespół do spraw projektowania technicznego.
Programista portletów
Programista portletów jest odpowiedzialny za programowanie nowych portletów.
Programista portletów jest przede wszystkim odpowiedzialny za tworzenie niestandardowych portletów używanych na
potrzeby agregowania treści i funkcji z aplikacji zewnętrznych. Portlety przez niego zaprogramowane są oparte na
portletach określonych w dokumencie projektu.
Pojęcia pokrewne:
“Architektura projektu” na stronie 53
Architektura projektu opisuje wygląd serwisu WWW, a także komponenty, które będą niezbędne do zbudowania
serwisu. Konieczne będzie zdefiniowanie szablonów prezentacji, komponentów i kompozycji.
Projektowanie
Programista kompozycji
Programista kompozycji jest odpowiedzialny za tworzenie nowych kompozycji na podstawie projektów opracowanych
przez architekta informacji i projektanta grafiki.
Programista kompozycji jest przede wszystkim odpowiedzialny za tworzenie niestandardowych kompozycji na
podstawie projektów serwisu WWW określonych w architekturze projektu i w kodzie HTML dla prototypu serwisu
WWW. Kompozycje są zestawami stron JSP, obrazów i arkuszy stylów spakowanymi razem we wspólnej strukturze
katalogów. Kompozycje mogą być spakowane bezpośrednio w pliku wps.war, w oddzielnym pliku WAR bądź z innymi
kompozycjami, skórami i zasobami.
Pojęcia pokrewne:
“Projektowanie prototypowego serwisu WWW za pomocą języka HTML” na stronie 46
Przed utworzeniem dokumentu projektu dla systemu treści WWW przydatne może być utworzenie prototypu serwisu
przy użyciu języka HTML. Prototyp ten powinien być oparty na schemacie zdefiniowanym w planie projektu oraz
danych zebranych w dokumencie analizy. Struktura, projekt i kod HTML serwisu utworzone dla prototypu mogą
posłużyć jako baza dla wielu elementów definiowanych w dokumencie projektu.
Twórca treści WWW
Twórca treści WWW odpowiada za rozszerzanie produktu Web Content Manager przy użyciu interfejsu API produktu
Web Content Manager, programowanie komponentów JSP i tworzenie wtyczek treści WWW.
Interfejs API produktu Web Content Manager
Interfejs API produktu Web Content Manager umożliwia rozszerzenie funkcji produktu Web Content
Manager.
Niestandardowe interfejsy tworzenia treści
Niestandardowe interfejsy tworzenia treści są wykorzystywane przez autorów treści jako alternatywa dla
korzystania z portletu tworzenia treści.
40
v “Tworzenie niestandardowej strony uruchamiania” na stronie 609
v “Korzystanie z działań zdalnych” na stronie 598
Wtyczki niestandardowe
Użytkownik może tworzyć wtyczki niestandardowe, aby wzbogacić swój serwis o takie elementy, jak
niestandardowe czynności przepływu pracy czy dostawcy tekstu na potrzeby serwisów uwzględniających
wiele ustawień narodowych.
v “Tworzenie wtyczek niestandardowych” na stronie 610
Pojęcia pokrewne:
Zespół do spraw tworzenia serwisu WWW
Zespół do spraw tworzenia serwisu WWW odpowiada za tworzenie serwisu WWW i systemów pokrewnych w oparciu
o dokumenty projektu opracowane przez zespół do spraw projektowania technicznego.
Twórca serwisu WWW
Twórca serwisu WWW odpowiada za budowę serwisu WWW. Do jego zadań należy tworzenie szablonów prezentacji,
szablonów tworzenia treści, obszarów serwisu, komponentów i kategorii. Twórca serwisu WWW odpowiada też za
tworzenie takich elementów zarządzania treścią jak foldery czy przepływy pracy. Twórca serwisu WWW tworzy te
elementy w oparciu o projekty opracowane przez architekta informacji i projektanta grafiki.
Tworzenie elementów zarządzania treścią WWW
Przed przystąpieniem do tworzenia serwisu WWW twórca treści WWW musi utworzyć wszystkie wymagane elementy
zarządzania treścią WWW:
Tworzenie folderów
Foldery są używane na potrzeby przechowywania typów elementów w obrębie grup logicznych.
v “Praca z folderami” na stronie 320
Tworzenie przepływów
Przepływy pracy są niezbędne do zarządzania procesami zatwierdzania elementów.
v “Przepływy pracy i zarządzanie zmianami” na stronie 132
Tworzenie projektów
Projekty są używane na potrzeby zarządzania procesem zatwierdzania w przypadku kolekcji elementów.
v “Przegląd projektów” na stronie 130
Tworzenie serwisu WWW
Aby utworzyć serwis WWW, należy najpierw utworzyć następujące elementy produktu Web Content Manager:
Obszary serwisu
Obszary serwisu służą do definiowania struktury serwisu. Elementy treści składające się na strukturę serwisu
będą przechowywane w ramach tej struktury.
v Tworzenie obszarów serwisu
Szablony tworzenia treści
Szablony tworzenia treści są wymagane dla różnych typów stron wchodzących w skład serwisu WWW.
Autorzy treści tworzą elementy treści na podstawie szablonów tworzenia treści utworzonych przez twórcę
serwisu WWW.
v “Tworzenie szablonów tworzenia treści” na stronie 166
41
Szablony prezentacji
Szablony prezentacji określają układ stron serwisu WWW i są połączone z szablonami tworzenia treści za
pośrednictwem odwzorowań szablonów zdefiniowanych w obszarach serwisu.
Elementy i komponenty
Elementy dodaje się do szablonów tworzenia treści i obszarów serwisu z myślą o przechowywaniu różnych
typów treści. Komponenty są używane na potrzeby tworzenia pojedynczych elementów, które mogą być
wielokrotnie wykorzystywane w całym serwisie WWW.
v “Elementy” na stronie 184
Kategorie
Kategorie służą do profilowania elementów, które skonfigurowano w taki sposób, aby umożliwiały
profilowanie treści.
v “Planowanie systematyki” na stronie 183
Pojęcia pokrewne:
“Architektura informacyjna” na stronie 51
Architektura informacyjna opisuje strukturę informacji serwisu, a także sposób, w jaki użytkownicy będą poruszać się
po serwisie.
Autor treści WWW
Autor treści WWW odpowiada za tworzenie treści WWW dla serwisów opracowanych i zarządzanych przy użyciu
produktu Web Content Manager.
Autorzy treści tworzą treść albo przez uzyskiwanie dostępu do portletu tworzenia treści, albo za pomocą
niestandardowego interfejsu tworzenia treści.
Tworzenie elementów treści
Szablony prezentacji określają układ stron serwisu WWW i są połączone z szablonami tworzenia treści za
pośrednictwem odwzorowań szablonów zdefiniowanych w obszarach serwisu.
v “Elementy treści” na stronie 181
Praca z elementami i komponentami
Elementy dodaje się do szablonów tworzenia treści i obszarów serwisu z myślą o przechowywaniu różnych
typów treści. Komponenty są używane na potrzeby tworzenia pojedynczych elementów, które mogą być
wielokrotnie wykorzystywane w całym serwisie WWW.
v “Elementy” na stronie 184
Menedżer treści WWW
Menedżer treści WWW odpowiada za czynności związane z bieżącą konserwacją serwisu.
Przenoszenie i kopiowanie elementów oraz tworzenie łączących je odsyłaczy:
Od czasu do czasu menedżer treści WWW musi przeprojektowywać strukturę serwisu WWW, przenosząc i
kopiując jego elementy.
Zarządzanie szablonami tworzenia treści:
Od czasu do czasu menedżer treści WWW musi ponownie zastosować lub zmienić szablon tworzenia treści
używany przez elementy treści i obszary serwisu.
Odtwarzanie elementów:
Od czasu do czasu menedżer treści WWW musi przywrócić zapisaną wcześniej wersję elementu.
Edycja profili użytkowników:
Dodając do profilu użytkownika informacje o profilowaniu, które są właściwe dla danego systemu treści
WWW, można personalizować treść pod kątem określonego zestawu użytkowników.
42
Zarządzanie prawami dostępu
Od czasu do czasu menedżer treści WWW musi ponownie zastosować lub zmienić reguły kontroli dostępu do
pewnego zestawu elementów.
Zespół do spraw pozyskiwania treści
Zespół do spraw pozyskiwania treści jest odpowiedzialny za importowanie treści z wcześniejszych systemów do
nowego serwisu WWW na podstawie treści zidentyfikowanej w dokumencie analizy. W skład zespołu wchodzą
zarówno administratorzy, jak i programiści. Członkowie zespołu muszą być ekspertami zarówno w zakresie
wcześniejszych produktów, jak i w zakresie produktu WebSphere Portal.
Interfejs API produktu Web Content Manager:
Interfejs API produktu Web Content Manager umożliwia importowanie treści do tego produktu.
Kanały informacyjne treści WWW
Produkt Web Content Integrator jest używany w roli odbiorcy treści z systemów zewnętrznych
przekazywanych za pośrednictwem kanałów informacyjnych.
Używanie protokołu WebDAV dla treści WWW:
Protokół WebDAV dla produktu WebSphere Portal umożliwia używanie standardowych narzędzi systemu
operacyjnego (zamiast standardowego portletu tworzenia treści) do tworzenia, modyfikowania i usuwania
treści WWW.
Pojęcia pokrewne:
“Architektura pozyskiwania treści” na stronie 56
Architektura pozyskiwania treści służy do definiowania, jaka istniejąca treść zostanie zaimportowana do systemu treści
WWW, w jaki sposób to nastąpi, a także jaka treść musi zostać utworzona.
Zespół do spraw obsługi
Zespół do spraw obsługi jest odpowiedzialny za ciągle monitorowanie i konserwowanie całego systemu w oparciu o
architekturę obsługi opracowaną przez zespół do spraw projektowania technicznego.
Administrator bazy danych
Po skonfigurowaniu wszystkich baz danych administrator bazy danych jest odpowiedzialny za ciągłe monitorowanie i
konserwowanie wszystkich baz danych w systemie.
Administrator produktu WebSphere Portal
Administrator produktu WebSphere Portal jest odpowiedzialny za ciągłe konserwowanie serwerów produktu
WebSphere Portal w systemie.
v Administrowanie
Administrator treści WWW
Zarządzanie syndykowaniem:
Relacje syndykowania zwykle są tworzone na serwerach subskrybentów. Ponieważ użytkownicy najczęściej
syndykują treść tylko ze środowiska tworzenia treści do pozostałych środowisk, w większości przypadków
sami użytkownicy nie muszą tworzyć relacji syndykowania ze środowiska tworzenia treści. Administrator
treści WWW może jednak od czasu do czasu stanąć przed koniecznością zarządzania ustawieniami i
konfiguracjami syndykowania.
43
Zarządzanie konfiguracjami i zadaniami kanałów informacyjnych:
Treść WWW jest czasami przechowywana i obsługiwana w systemach zewnętrznych. Produkt Web Content
Integrator jest używany w roli odbiorcy treści z systemów zewnętrznych przekazywanych za pośrednictwem
kanałów informacyjnych.
v Zarządzanie kanałami informacyjnymi treści WWW
Konserwowanie systemu tworzenia treści:
Od czasu do czasu administrator treści WWW musi wykonać pewne czynności związane z konserwacją.
Administrator zabezpieczeń
Zarządzanie rejestrem użytkowników:
Administrator zabezpieczeń obsługuje rejestr zabezpieczeń, uruchamiając różne zadania aktualizowania i
usuwania.
Zarządzanie użytkownikami i grupami:
Administrator zabezpieczeń obsługuje użytkowników oraz grupy przechowywane w rejestrze użytkowników.
Zarządzanie kontrolą dostępu:
Administrator zabezpieczeń zarządza prawami dostępu do stron, portletów, modułów oraz innych aplikacji.
v Kontrola dostępu
Dodatkowe czynności związane z zabezpieczeniami:
W zależności od używanego środowiska administrator zabezpieczeń może wykonywać różne inne czynności.
v Włączanie uwierzytelniania o podwyższonym poziomie i/lub informacji cookie Zapamiętaj te dane
Inżynier do spraw wydajności
Inżynier do spraw wydajności jest odpowiedzialny za to, aby cały sprzęt i całe oprogramowanie w systemie były
dostrojone w sposób zapewniający maksymalną wydajność i niezawodność.
v Rozwiązywanie problemów
Pojęcia pokrewne:
“Architektura konserwacji” na stronie 58
Konieczne jest zaplanowanie pewnego zestawu czynności, aby system treści WWW zachował poprawność i
integralność. Architekt techniczny oraz architekt bazy danych muszą zdefiniować procedury konserwacji, które są
wymagane dla systemu, oraz czas i częstotliwość ich uruchamiania.
Tworzenie dokumentu analizy
Dokument analizy służy do rejestrowania informacji zebranych od interesariuszy. Informacje te określają projekt
serwisu WWW, jego treść oraz opcje.
Poniżej przedstawiono kilka przykładów analizy, która może być przeprowadzona podczas projektowania systemu
treści WWW.
Analiza użytkowników
Aby zaprojektować serwis WWW, który spełnia wymagania firmy i użytkowników, konieczne są informacje o
odbiorcach serwisu. Istotne jest określenie użytkowników na tym wczesnym etapie projektu. Oto niektóre z kwestii,
które należy wyjaśnić:
v Kim są użytkownicy?
44
v
v
v
v
Jakie grupy są najważniejsze?
Jakie czynności użytkownicy zamierzają wykonywać w serwisie?
Co sprawi, że użytkownicy ponownie skorzystają z serwisu?
Jaki jest poziom doświadczenia użytkowników w zakresie sieci WWW?
Aby ułatwić sobie jeszcze dokładniejsze poznanie głównych grup użytkowników, można utworzyć fikcyjne osoby oraz
scenariusze:
Fikcyjne osoby
Fikcyjna osoba reprezentuje główną grupę użytkowników serwisu. Używając informacji zebranych o
użytkownikach, należy utworzyć osobę, która reprezentuje każdą główną grupę użytkowników. W przypadku
tych osób należy określić:
v Nazwę i obraz
v Dane demograficzne (np. wiek, wykształcenie i rodzina)
v Stanowisko i obowiązki
v Cele i czynności powiązane z serwisem
v Poziom doświadczenia w pracy z komputerem i siecią WWW
Scenariusze
Scenariusz opisuje, w jaki sposób użytkownicy mogą korzystać z serwisu. Scenariusze ułatwiają wizualizację
serwisu i jego użytkowników. Scenariusze pomagają w wyświetleniu procesu nawigacji jako całości.
Scenariusze są również przydatne w przypadku sprawdzania poprawności projektu serwisu WWW po jego
zakończeniu, a ponadto mogą być używane podczas testowania łatwości używania. Należy użyć fikcyjnych
osób i przydzielić im czynność do wykonania w serwisie. Ponadto należy stworzyć historię opisującą sposób,
w jaki osoba korzysta z serwisu w celu wykonania danej czynności. Wskazana jest kreatywność.
Analiza konkurencji
W przypadku budowania publicznego serwisu WWW warto sprawdzić poczynania konkurencji. Należy utworzyć listę
firm konkurencyjnych i wskazać dobre i złe strony ich serwisów WWW. W przypadku serwisów intranetowych, gdzie
nie można dokonać porównania z serwisami konkurencji, można upewnić się, że intranet spełnia obecne standardy.
Wymagania dotyczące serwisu WWW
Wymagania dotyczące serwisu WWW opisują jego opcje i funkcje. Wymagania te dokumentują, co serwis musi
zawierać oraz jakie czynności mogą wykonywać użytkownicy. Wymagania nie służą do opisu sposobu budowania
serwisu WWW (odpowiednie szczegółowe informacje znajdują się w dokumencie projektu).
Na przykład:
Opcje ogólne:
v Wyszukiwanie
v Dane kontaktowe
Użytkownikom należy umożliwić wykonywanie następujących czynności:
v Zakup produktu
v Subskrypcja biuletynu
v Wypełnienie elektronicznej karty czasu pracy
Należy uwzględnić następującą treść i obszary serwisu:
v Informacje dla prasy
v Strategie i podręczniki
v Odsyłacze do artykułów pokrewnych
45
Spis zasobów treści
Warto zidentyfikować typy treści tworzącej serwis. Ponieważ nowy serwis WWW może być ponownie zaprojektowaną
wersją istniejącego serwisu, należy zidentyfikować istniejącą treść oraz określić, jaka nowa treść musi zostać
utworzona. Należy utworzyć spis zasobów treści i dodać wszelkie istniejące strony WWW i potencjalne typy treści.
Typy treści obejmują następującą treść:
v Treść statyczna (np. uwagi dotyczące praw autorskich i oświadczenia o ochronie prywatności)
v Treść dynamiczna (np. najnowsze wiadomości i kampanie produktów)
v Treść transakcyjna (np. strony logowania i strony rejestrowania w celu otrzymywania biuletynów za pośrednictwem
poczty elektronicznej)
Podczas tworzenia spisu zasobów treści można zgromadzić następujące informacje:
v Krótki opis
v Obszar lub kategoria tematu
v Priorytet
v Format (np. strona WWW, plik lub wydruk na papierze)
v Docelowi odbiorcy
v
v
v
v
v
Treść pokrewna
Data utworzenia
Data ostatniej modyfikacji
Właściciel
Autor
v Data ważności
Projektowanie prototypowego serwisu WWW za pomocą języka HTML
Przed utworzeniem dokumentu projektu dla systemu treści WWW przydatne może być utworzenie prototypu serwisu
przy użyciu języka HTML. Prototyp ten powinien być oparty na schemacie zdefiniowanym w planie projektu oraz
danych zebranych w dokumencie analizy. Struktura, projekt i kod HTML serwisu utworzone dla prototypu mogą
posłużyć jako baza dla wielu elementów definiowanych w dokumencie projektu.
Przez utworzenie prototypowego serwisu WWW za pomocą języka HTML można sprawdzić, jaki będzie rzeczywisty
wygląd serwisu, a ponadto opracować wiele funkcji używanych przez system treści WWW i serwis WWW.
Budowanie prototypu
v Prototypowy serwis WWW powinien uwzględniać przykładowe strony każdego typu zdefiniowanego w planie
projektu i dokumencie analizy. Prototypowy serwis WWW powinien zawierać również podstawową strukturę
proponowanego serwisu WWW.
v Prototyp powinien być funkcjonalnym serwisem WWW. Powinien on uwzględniać działające opcje nawigacji w
celu umożliwienia przeglądania. Do zapełnienia prototypu używane są przykłady rzeczywistej treści.
v Należy upewnić się, że kod HTML oraz inny kod napisany w celu utworzenia prototypu jest zgodny ze
sprawdzonymi procedurami kodowania, ponieważ znaczna część kodu utworzonego dla prototypu zostanie
ponownie wykorzystana w serwisie produktu Web Content Manager.
Używanie języka HTML do planowania projektu serwisu
Przydatną metodą rozpoczynania prac nad projektem systemu zarządzania treścią jest utworzenie prototypu serwisu w
języku HTML. Należy to zrobić w porozumieniu z architektem informacji o treści WWW.
Serwis w formacie HTML powinien obejmować:
v Projekt najważniejszych stron głównych poszczególnych sekcji serwisu.
v Projekt stron z treścią przechowywanych w poszczególnych sekcjach.
46
v Opcje nawigacyjne serwisu.
Serwisu w formacie HTML można następnie użyć jako pomocy w określaniu, które elementy treści WWW muszą
zostać utworzone dla systemu zarządzania treścią WWW.
Na przykład projekt każdej strony WWW w języku HTML może określać różne części serwisu produktu Web Content
Manager:
v Układ poszczególnych stron HTML decyduje o układzie szablonów prezentacji.
v Projekt opcji nawigacyjnych określa menu i nawigatory, których utworzenie będzie konieczne.
Inne aspekty projektu, takie jak obrazy czy arkusze stylów, pozwolą określić komponenty wymagające utworzenia oraz
wskazać, czy istnieje konieczność opracowania nowej kompozycji produktu WebSphere Portal.
Tworzenie dokumentu projektu
Po zdefiniowaniu projektu i utworzeniu dokumentu analizy w dokumencie projektu należy określić wymagania
systemu treści WWW. W dokumencie projektu przedstawione są typy treści, które będą wymagane w serwisie, i
struktura tych typów, sposób tworzenia treści, a także ostateczny wygląd serwisu WWW.
Architektura serwera
Architektura środowiska
Każdy system produktu Web Content Manager składa się z co najmniej jednego środowiska tworzenia treści i jednego
środowiska dostarczania. Środowisko tworzenia treści służy do tworzenia poszczególnych elementów, które tworzą
serwis WWW, oraz zarządzania nimi. System dostarczania służy do dostarczania treści WWW do przeglądających.
Oprócz tych środowisk mogą być również wymagane środowiska testowania, które umożliwiają przeprowadzanie
testów akceptacji użytkownika (User Acceptance Testing - UAT).
47
Zespół odpowiedzialny za architekturę techniczną dokumentuje ogólną architekturę środowiska wymaganą przez
system produktu Web Content Manager, uwzględniając następujące informacje:
v Wymagane środowiska tworzenia treści, dostarczania i testowania UAT
v Serwery lub klastry produktu WebSphere Portal wymagane w każdym środowisku
v Serwery bazy danych wymagane do przechowywania repozytoriów danych używanych przez każdy serwer lub
klaster produktu WebSphere Portal
v Relacje syndykowania wymagane między poszczególnymi środowiskami
v Wymagane repozytoria użytkowników (np. LDAP)
Architektury serwerów
Zespół odpowiedzialny za architekturę techniczną dokumentuje również architekturę każdego serwera opisanego w
architekturze środowiska. Architektura serwera szczegółowo opisuje konfigurację każdego serwera, w tym:
v Sprzęt wymagany dla każdego serwera
v System operacyjny wymagany dla każdego serwera
v Wymagane oprogramowanie
v Ustawienia konfiguracyjne dla sprzętu, oprogramowania i systemów operacyjnych
v Inne relacje (np. zdalne repozytoria danych i repozytoria użytkowników)
Architektura zabezpieczeń
Architektura zabezpieczeń opisuje, jakie grupy są wymagane przez serwis, oraz jaki poziom dostępu do portletu
tworzenia treści i renderowanego serwisu WWW jest niezbędny dla różnych grup.
Uwaga: Następujący przykład opisuje typ architektury zabezpieczeń wymaganej dla środowiska tworzenia treści. W
większości przypadków architektura zabezpieczeń środowiska pomostowego lub środowiska dostarczania jest znacznie
prostsza, z uprawnieniami użytkownika biblioteki przypisanymi tylko do grupy Wszystkie grupy użytkowników
portalu. Uniemożliwia to użytkownikom edytowanie treści i powoduje wyłączenie wyświetlania opcji takich jak
narzędzia do tworzenia treści w opublikowanym serwisie.
W tym przykładzie role typów elementów zostaną zastosowane dla następujących grup:
Tabela 3. Grupy
Group (Grupa)
Szczegóły
WCMAdmins
Członkowie tej grupy wymagają dostępu do wszystkich funkcji portletu tworzenia treści.
SiteAdmins
Członkowie tej grupy wymagają dostępu do wszystkich funkcji portletu tworzenia treści z wyjątkiem
funkcji przepływu.
SiteDesigners
Członkowie tej grupy wymagają dostępu do elementów treści, szablonów prezentacji, szablonów
tworzenia treści i komponentów.
ContentAuthors
Członkowie tej grupy wymagają dostępu z uprawnieniami edytującego tylko do elementów treści.
ContentApprovers
Członkowie tej grupy wymagają dostępu z uprawnieniami kontrybutora tylko do elementów treści.
Dostęp do biblioteki
Najprostszą metodą ustawienia dostępu do biblioteki jest przyznanie uprawnień kontrybutora wszystkim grupom.
Spowoduje to, że wszystkim użytkownikom i grupom zostaną przyznane prawa dostępu na poziomie kontrybutora do
biblioteki i portletu tworzenia treści. Dodatkowe prawa dostępu są wtedy przyznawane poszczególnym grupom przy
użyciu uprawnień do zasobów. Grupie Anonimowy użytkownik portalu można również przyznać dostęp z
uprawnieniami użytkownika, aby zapewnić wszystkim anonimowym użytkownikom dostęp do biblioteki, jeśli serwis
WWW wymaga dostępu anonimowego.
48
Tabela 4. Dostęp do biblioteki
Role
Dozwolona propagacja
Dozwolone dziedziczenie
Użytkownik lub grupa
Administrator
Tak
Tak
Menedżer
Tak
Tak
Edytujący
Tak
Tak
Użytkownik
Nie
Tak
Anonimowy użytkownik
portalu
Kontrybutor
Tak
Tak
WCMAdmins
SiteAdmins
SiteDesigners
ContentAuthors
ContentApprovers
Uprawnienia do zasobów
W przypadku każdego typu roli należy ustawić następujące uprawnienia do zasobów:
v Grupie WCMAdmins przypisywana jest rola administratora dla wszystkich zasobów.
v Grupie SiteAdmins przypisywana jest rola menedżera dla wszystkich zasobów z wyjątkiem przepływu pracy i jego
elementów, ponieważ grupa ta nie wymaga dostępu do tych zasobów.
v Do pozostałych grup role są przypisywane dla poszczególnych zasobów zgodnie z następującymi tabelami.
Grupie SiteDesigners przypisywany jest dostęp z uprawnieniami edytującego do szablonów tworzenia treści,
ponieważ zadaniem członków grupy jest tworzenie nowych szablonów tworzenia treści.
Tabela 5. Szablony tworzenia treści
Role
Administrator
Tak
Tak
WCMAdmins
Menedżer
Tak
Tak
SiteAdmins
Edytujący
Tak
Tak
SiteDesigners
Użytkownik
Tak
Tak
Kontrybutor
Tak
Tak
Komponenty
Grupie SiteDesigners przypisywany jest dostęp z uprawnieniami edytującego do komponentów, ponieważ
zadaniem członków grupy jest tworzenie nowych komponentów.
Tabela 6. Komponenty
Role
Administrator
Tak
Tak
WCMAdmins
Menedżer
Tak
Tak
SiteAdmins
Edytujący
Tak
Tak
SiteDesigners
Użytkownik
Tak
Tak
Kontrybutor
Tak
Tak
49
Treść
Grupom SiteDesigners i ContentAuthors przypisywany jest dostęp z uprawnieniami edytującego do treści,
ponieważ zadaniem członków tych grup jest tworzenie elementów treści.
Grupie ContentApprovers przypisywany jest tylko dostęp z uprawnieniami kontrybutora, ponieważ
członkowie tej grupy nie muszą tworzyć nowych elementów treści, ale wymagają uprawnień do zatwierdzania
elementów treści podczas przepływu pracy. Konieczne jest również przypisanie grupie ContentApprovers
uprawnień do zatwierdzania w sekcji właściwości wszystkich etapów przepływu pracy, których członkowie
grupy ContentApprovers będą używać do zatwierdzania elementów treści.
Tabela 7. Treść
Role
Administrator
Tak
Tak
WCMAdmins
Menedżer
Tak
Tak
SiteAdmins
Edytujący
Tak
Tak
SiteDesigners
ContentAuthors
Użytkownik
Tak
Tak
Kontrybutor
Tak
Tak
ContentApprovers
Grupie SiteDesigners przypisywany jest dostęp z uprawnieniami edytującego do szablonów prezentacji,
ponieważ zadaniem członków tej grupy jest tworzenie nowych szablonów prezentacji.
Tabela 8. Szablony prezentacji
Role
Administrator
Tak
Tak
WCMAdmins
Menedżer
Tak
Tak
SiteAdmins
Edytujący
Tak
Tak
SiteDesigners
Użytkownik
Tak
Tak
Kontrybutor
Tak
Tak
Obszary i strony serwisu
Tylko grupy WCMAdmins i SiteAdmins wymagają dostępu do obszarów i stron serwisu, ponieważ są to
jedyne grupy, których członkowie budują struktury serwisu.
Tabela 9. Obszary i strony serwisu
Role
Administrator
Tak
Tak
WCMAdmins
Menedżer
Tak
Tak
SiteAdmins
Edytujący
Tak
Tak
Użytkownik
Tak
Tak
Kontrybutor
Tak
Tak
Systematyka
Tylko grupy WCMAdmins i SiteAdmins wymagają dostępu do systematyk, ponieważ są to jedyne grupy,
których członkowie budują systematyki.
50
Tabela 10. Systematyka
Role
Administrator
Tak
Tak
WCMAdmins
Menedżer
Tak
Tak
SiteAdmins
Edytujący
Tak
Tak
Użytkownik
Tak
Tak
Kontrybutor
Tak
Tak
Elementy przepływu pracy
Tylko grupa WCMAdmins wymaga dostępu do elementów przepływu pracy, ponieważ jest to jedyna grupa,
której członkowie tworzą przepływy pracy. Grupy używające przepływów pracy nie wymagają uprawnień do
zasobów elementów przepływu pracy.
Tabela 11. Elementy przepływu pracy
Role
Administrator
Tak
Tak
WCMAdmins
Menedżer
Tak
Tak
Edytujący
Tak
Tak
Użytkownik
Tak
Tak
Kontrybutor
Tak
Tak
Dziedziczenie zabezpieczeń na poziomie elementu
Domyślnie każde uprawnienie dostępu określone dla roli jest automatycznie dziedziczone do poziomu poszczególnych
elementów w bibliotece. Aby zapobiec automatycznemu przyznawaniu użytkownikowi lub grupie dziedziczonych
uprawnień dostępu do danego elementu, należy wyłączyć dziedziczenie dla tego elementu.
Uprawnienia ustawione w odniesieniu do typów elementów nie powodują automatycznego przyznania uprawnień
dostępu do poszczególnych elementów. Umożliwiają one dostęp tylko do konkretnych czynności i widoków w
portlecie tworzenia treści.
Można również przyznać konkretne uprawnienia dostępu do każdego elementu dla poszczególnych grup lub
użytkowników.
Pojęcia pokrewne:
“Użytkownicy, grupy i role” na stronie 238
System zarządzania treścią wymaga stosowania różnych typów użytkowników. Dla każdego typu użytkowników
należy utworzyć inną grupę, a następnie należy przypisać do tych grup różne role w systemie.
Uwagi dotyczące rejestrów użytkowników
Architektura informacyjna
Architektura informacyjna opisuje strukturę informacji serwisu, a także sposób, w jaki użytkownicy będą poruszać się
po serwisie.
Mapa serwisu
Struktura serwisu WWW opracowana przez architekta informacji określa strony i obszary serwisu, których utworzenie
będzie konieczne w celu zapewnienia serwisowi struktury hierarchicznej. Mapa serwisu opisuje strukturę serwisu i
określa strony i obszary serwisu, które są dla niego wymagane. Na przykład:
51
v Strona główna
– Strona wiadomości
– Strona produktów
- Obszar serwisu produktów 1
– Strona pobierania
– Strona działu wsparcia
Typy treści
Typy treści zidentyfikowane przez architekta informacji określają, jakie szablony tworzenia treści są wymagane przez
system tworzenia treści. Na przykład serwis może wymagać następujących typów treści:
v Strony główne sekcji
v Artykuły wiadomości
v Profile pracowników
v Informacje o produktach
v Galerie zdjęć
v Zastrzeżenia prawne
Profilowanie treści i systematyki
Architekt informacji jest odpowiedzialny za określenie, jakie systematyki są wymagane w celu umożliwienia
użytkownikom profilowania treści. Informacje te określają, jaka treść będzie wyświetlana w obrębie komponentów
menu.
Oto przykład systematyki w przypadku firmy świadczącej usługi finansowe:
v Systematyka MetaBank:
– Finanse
- Rozwiązania bankowe
- Stopy procentowe
v Osobiste
v Działalność biznesowa
v Korporacyjne
– Wiadomości
52
Pojęcia pokrewne:
“Strony zarządzane” na stronie 146
Strony zarządzane usprawniają zarządzanie serwisem w portalu dzięki uproszczeniu sposobu tworzenia stron i
dodawania treści. Ze względu na to, że informacje dotyczące strony i treść są przechowywane w bibliotekach treści
WWW, możliwe jest łatwiejsze koordynowanie i publikowanie zmian z syndykowaniem.
“Planowanie struktury serwisu” na stronie 173
Inteligentne strony i obszary serwisu służą do definiowania hierarchicznej struktury serwisu. Elementy treści są
zapisywane w obrębie struktury serwisu w celu określenia struktury i kontekstu treści.
“Praca z szablonami tworzenia treści” na stronie 166
Podczas pracy z szablonami tworzenia treści należy zdefiniować ustawienia szablonu tworzenia treści oraz ustawienia
domyślne dla elementów tworzonych przy użyciu tych szablonów.
Szablony prezentacji określają strukturę wszystkich stron WWW serwisu oraz definiują elementy i komponenty
wyświetlane na każdej ze stron.
“Strategie profilowania” na stronie 182
Funkcje profilowania produktu IBM Web Content Manager można wykorzystać do grupowania elementów treści
według typów treści.
Architektura projektu
Kompozycje i arkusze stylów
W architekturze projektu wyszczególniane są kompozycje, arkusze stylów i style. Projekty te mogą być oparte na
stylach opracowanych dla prototypowego serwisu WWW.
Ramki krawędzi stron
Ramki krawędzi stron mogą posłużyć do opisu podstawowej struktury każdego typu strony serwisu oraz elementów
używanych na poszczególnych stronach.
W architekturze projektu należy wyszczególnić każdy wymagany przez serwis WWW szablon prezentacji wraz z jego
kodem HTML. Kod HTML utworzony dla prototypowego serwisu WWW może być używany jako baza kodu HTML
w dokumencie projektu. Projekt szablonu prezentacji obejmuje następujące elementy:
v Projekt kodu HTML szablonu prezentacji
v Ustawienia dostępu
v Informacje o tym, czy wymagany jest przepływ pracy i wskazanie przepływu pracy, jeśli jest wymagany
Komponenty i elementy
W architekturze projektu wyszczególniony jest każdy komponent i element wymagany przez serwis WWW oraz
następujące dodatkowe informacje:
v Projekt kodu HTML dla wszystkich wymaganych pól komponentów
v Wybór wartości dla wszystkich parametrów komponentów
v Ustawienia dostępu
v Informacje o tym, czy wymagany jest przepływ pracy i wskazanie przepływu pracy, jeśli jest wymagany
53
Strategie personalizowania
Projektant serwisu WWW określa również, jaka treść musi zostać spersonalizowana dla konkretnych użytkowników.
Na przykład na podstawie profilu użytkownika można wyświetlić spersonalizowaną stronę główną dla każdego
użytkownika. Strategie personalizowania udokumentowane w architekturze projektu będą określać, jakie reguły,
obszary danych i kampanie muszą zostać utworzone podczas korzystania z aplikacji Personalization.
Pojęcia pokrewne:
“Komponenty” na stronie 181
Komponenty służą do przechowywania elementów używanych w więcej niż jednym obszarze serwisu WWW. Takimi
elementami są na przykład logo przedsiębiorstwa lub uwagi dotyczące praw autorskich.
“Personalization” na stronie 323
Produkt Portal Personalization udostępnia funkcje automatycznego dostosowywania treści serwisu WWW dla
indywidualnych użytkowników oraz grup.
Architektura tworzenia treści
Architektura tworzenia treści opisuje, jakie typy treści będą wymagane dla serwisu, a także jakie strategie zarządzania
zmianami będą stosowane podczas aktualizowania treści i projektu. Konieczne będzie zdefiniowanie, jakie szablony
tworzenia treści będą wymagane dla systemu, jakie przepływy pracy będą służyły do zarządzania zmianami, a także
jakie foldery będą używane do grupowania elementów w portlecie tworzenia treści.
Architektura biblioteki
Architektura biblioteki opisuje, gdzie będą przechowywane elementy treści WWW. Na przykład od treści serwisu
można oddzielić elementy, które sterują jego wyglądem i zachowaniem (np. szablony i komponenty prezentacji).
Możliwe jest również podzielenie używanych bibliotek na różne biblioteki zespołów (np. „kadry” i „wsparcie”).
Dla każdego typu elementu treści i obszaru serwisu używanego w serwisie będzie konieczny oddzielny szablon
tworzenia treści. Lista szablonów tworzenia treści zdefiniowanych w architekturze tworzenia treści jest oparta na
różnych typach stron zidentyfikowanych w planie projektu, dokumencie analizy i prototypowym serwisie WWW.
Informacje określone dla każdego szablonu tworzenia treści obejmują:
v Typ treści, który ma zostać użyty. Na przykład:
– Obszar serwisu dla elementu nadrzędnego
– Element treści dla elementów podrzędnych elementu nadrzędnego
– Obszar serwisu dla podsekcji elementu nadrzędnego
v W przypadku samego szablonu tworzenia treści:
– Nazwa
– Tytuł wyświetlany
– Opis
– Typ szablonu
– Ustawienia dostępu
v Ustawienia domyślne formularza, w tym:
– Domyślny szablon prezentacji (jeśli jest wymagany)
– Domyślny arkusz stylów (jeśli jest wymagany)
– Układ formularza
– Możliwość zarządzania elementami przez edytujących
54
– Działania do ukrycia
– Położenie zapisywania elementów
– Tekst pomocy
– Strategia kontroli wersji
v Domyślna treść i pola dla elementu:
–
–
–
–
Nazwa i opcje wyświetlania pól
Tytuł wyświetlany i opcje wyświetlania pól
Opis i opcje wyświetlania pól
Wymagane elementy
- Projekt kodu HTML dla dowolnej domyślnej treści elementu
- Wybór wartości domyślnych dla wszystkich parametrów komponentów
- Opcje wyświetlania pól
v Właściwości domyślne dla każdego elementu:
– Dowolne profilowanie domyślne i opcje wyświetlania pól
– Dowolne domyślne parametry przepływu pracy i opcje wyświetlania pól
– Dowolne domyślne ustawienia dostępu i opcje wyświetlania pól
– Opcje wyświetlania pól dla sekcji Historia
Przepływy pracy
Przepływy pracy są używane do sterowania dostępem do elementów, ich weryfikowaniem i zatwierdzaniem. Element
może zostać wyświetlony w serwisie WWW tylko wtedy, gdy zostanie zatwierdzony na wszystkich etapach, aż do
etapu publikowania. Przepływy mogą być używane do wykonywania następujących czynności:
v Przegląd dokładności treści
v Przegląd treści pod kątem wszelkich konsekwencji prawnych
v Przegląd treści w celu zapewnienia jej zgodności z wytycznymi dotyczącymi ułatwień dostępu
v Sprawdzenie, czy do treści nie dodano żadnego złośliwego kodu (np. kod umożliwiający ataki typu XSS)
W architekturze tworzenia treści wyszczególniany jest każdy przepływ pracy, a także etap i działanie przepływu pracy
wymagane przez system treści WWW.
Foldery
Foldery służą do logicznego grupowania zbiorów typów elementów. Jest to przydatne, gdy w bibliotece znajduje się
duża liczba elementów i wymagane jest odróżnienie różnych grup elementów w obrębie każdego widoku typu
elementu. W architekturze tworzenia treści wyszczególniany jest każdy folder wymagany przez system treści WWW.
Na przykład zestawu folderów można użyć do grupowania różnych zestawów komponentów obrazów:
v Logo
v Diagramy
v Zdjęcia personelu
v Zdjęcia produktów
Strategie zarządzania wersjami
System można skonfigurować w taki sposób, aby wersja elementu była automatycznie zapisywana przy każdej jego
publikacji, lub można umożliwić użytkownikom samodzielne podejmowanie decyzji o tym, kiedy wersja elementu ma
zostać zapisana. W architekturze tworzenia treści dokumentowana jest strategia zarządzania wersjami dla różnych
typów elementów.
55
Pojęcia pokrewne:
“Biblioteki treści WWW” na stronie 123
System treści WWW może zawierać wiele bibliotek. Niezbędna liczba bibliotek zależy od typu tworzonego serwisu
WWW, a także od typów użytkowników, którzy wymagają dostępu do każdej z bibliotek.
“Użytkownicy, grupy i role” na stronie 238
“Praca z folderami” na stronie 320
Foldery służą do logicznego grupowania zbiorów typów elementów.
“Przepływy pracy i zarządzanie zmianami” na stronie 132
Zmianami elementów treści WWW można zarządzać, tworząc wersje robocze, używając przepływów pracy lub
dodając elementy do projektów.
“Zarządzanie wersjami elementów” na stronie 320
zostać zapisana. Elementy można odtwarzać pojedynczo lub wybrać opcję odtwarzania zbioru elementów biblioteki,
które mają tę samą etykietę albo ich wersja została zapisana o określonej dacie i godzinie lub wcześniej. Kontrola
wersji jest realizowana za pomocą usług konfiguracji produktu Web Content Manager w konsoli WebSphere Integrated
Solutions Console i jest domyślnie włączona.
Architektura pozyskiwania treści
Architektura pozyskiwania treści służy do definiowania, jaka istniejąca treść zostanie zaimportowana do systemu treści
WWW, w jaki sposób to nastąpi, a także jaka treść musi zostać utworzona.
Architektura pozyskiwania treści jest oparta na spisie zasobów treści, który zgromadzono w fazie analizy projektu. Dla
każdego elementu treści zidentyfikowanego w ramach spisu zasobów treści definiowane są następujące informacje:
v Określenie, czy dana treść ma zostać zaimportowana do systemu treści WWW, czy utworzona od nowa.
v Narzędzie, które ma zostać użyte, jeśli treść ma zostać zaimportowana (na przykład protokół WebDav lub produkt
Web Content Integrator).
Dodatkowo musi zostać zidentyfikowany typ tworzonych elementów. Na przykład:
v Fragmenty treści wielokrotnego użytku najlepiej utworzyć jako komponenty.
v Treść specyficzną dla strony WWW najlepiej utworzyć jako element treści.
v Treść specyficzną dla określonej sekcji serwisu WWW najlepiej zapisać w obrębie obszaru serwisu.
56
Pojęcia pokrewne:
“Interfejs API produktu IBM Web Content Manager” na stronie 589
Interfejs API produktu Web Content Manager umożliwia rozszerzenie funkcji tego produktu.
Zadania pokrewne:
“WebDAV” na stronie 303
Protokół WebDAV dla produktu IBM WebSphere Portal umożliwia używanie standardowych narzędzi systemu
operacyjnego (zamiast standardowego portletu tworzenia treści) do tworzenia, modyfikowania i usuwania treści
WWW.
Architektura dostarczania
Architekt techniczny i architekt informacji muszą zdefiniować, jakie metody dostarczania są najodpowiedniejsze w
przypadku dostarczanego serwisu WWW.
Architektura dostarczania opisuje, jakie metody dostarczania są wymagane przez system treści WWW.
Dostarczanie w postaci wstępnie renderowanej
Istnieje możliwość wstępnego wyrenderowania całego serwisu WWW w formacie HTML i zapisania go na dysku.
Wstępnie renderowany serwis może być następnie udostępniony i wyświetlany użytkownikom za pomocą produktu
Web Content Manager lub serwera WWW. Wstępnie renderowany serwis można wdrożyć, jeśli nie są używane
składniki produktu WebSphere Portal, takie jak portlety, a treść jest statyczna i aktualizowana tylko okresowo.
Dostarczanie w postaci serwletu
Użytkownicy mogą uzyskać dostęp do wyświetlanej treści za pośrednictwem serwletu Web Content Manager. Serwis
WWW dostarczany przez serwlet może zostać użyty, gdy nie ma potrzeby korzystania z żadnych składników opartych
na produkcie WebSphere Portal, takich jak narzędzia tworzenia treści.
Dostarczanie w postaci lokalnego portletu Podgląd treści WWW
Portlety Podgląd treści WWW to portlety, które wyświetlają treść z biblioteki treści WWW w postaci części strony
portalu. W przypadku prostych prezentacji pojedynczy portlet Podgląd treści WWW może być wystarczający, lecz
można także użyć wielu portletów Podgląd treści WWW do agregowania treści z różnych bibliotek i udostępniania
użytkownikom bardziej interesującego serwisu. Lokalny portlet Podgląd treści WWW umożliwia wyświetlanie treści w
środowisku dostarczania treści WWW.
Dostarczanie w postaci zdalnego portletu Podgląd treści WWW
Zdalny portlet Podgląd treści WWW umożliwia wyświetlanie treści znajdującej się na zdalnym serwerze lub w klastrze
produktu WebSphere Portal.
57
Architektura konserwacji
Konieczne jest zaplanowanie pewnego zestawu czynności, aby system treści WWW zachował poprawność i
integralność. Architekt techniczny oraz architekt bazy danych muszą zdefiniować procedury konserwacji, które są
wymagane dla systemu, oraz czas i częstotliwość ich uruchamiania.
Strategie tworzenia i odtwarzania kopii zapasowych
Dla całego oprogramowania i wszystkich repozytoriów w systemie treści WWW należy udokumentować strategie
tworzenia i odtwarzania kopii zapasowych. Podejście to obejmuje dokumentowanie procedur tworzenia i odtwarzania
kopii zapasowych następujących elementów:
v Repozytoria danych
v Kompozycje
v
v
v
v
Portlety
Struktury stron
Ustawienia konfiguracyjne
Aplikacja niestandardowa
Stosowanie aktualizacji
Proces aktualizacji oprogramowania i czas jego wykonywania jest definiowany w architekturze konserwacji. Dotyczy
to nie tylko produktów Web Content Manager i WebSphere Portal, ale też całego oprogramowania w systemie treści
WWW.
Na przykład należy udokumentować procedury regularnej instalacji poprawek zbiorczych produktu Web Content
Manager.
Uruchamianie narzędzi serwisowych
Należy udokumentować proces uruchamiania każdego narzędzia serwisowego i czas jego wykonywania. Dotyczy to
nie tylko produktów Web Content Manager i WebSphere Portal, ale też całego oprogramowania w systemie treści
WWW.
Na przykład należy udokumentować czas i częstotliwość uruchamiania narzędzi serwisowych (np. zadania naprawiania
członkostwa), a także czas czyszczenia historii elementów i wersji w celu utrzymania wydajności serwera.
58
Pojęcia pokrewne:
“Obsługa treści WWW” na stronie 559
Twe narzędzia i składniki pozwalają zagwarantować wydajne działanie systemu Web
Content Manager.
Przewodnik przejścia dla budowania systemu treści WWW
Wdrażanie środowiska tworzenia treści
Pierwszym środowiskiem, które należy wdrożyć, jest środowiska tworzenia treści. To środowisko może być
początkowo używane przez mały zespół jako środowisko programistyczne, jednak ostatecznie może być używane
przez wszystkich użytkowników jako środowisko tworzenia treści. Środowisko tworzenia treści jest wdrażane w
oparciu o architekturę techniczną zdefiniowaną w dokumentach projektu.
1. W oparciu w architekturę bazy danych zdefiniowaną w dokumencie projektu administrator bazy danych wdraża
serwer bazy danych środowiska tworzenia treści.
2. W oparciu o architekturę zabezpieczeń zdefiniowaną w dokumencie projektu administrator LDAP wykonuje
następujące czynności:
a. Tworzy nowy serwer LDAP, jeśli żaden nie istnieje.
b. Tworzy wszystkie wymagane przez system treści WWW grupy i użytkowników.
3. W oparciu o architekturę serwera zdefiniowaną w dokumencie projektu administrator produktu WebSphere Portal
wykonuje następujące czynności:
a. Instaluje serwer lub klaster serwerów produktu WebSphere Portal.
b. Konfiguruje serwer lub klaster serwerów produktu WebSphere Portal do używania serwera bazy danych
skonfigurowanego przez administratora bazy danych.
c. Konfiguruje produkt WebSphere Portal tak, aby używał serwera LDAP jako repozytorium użytkowników.
d. Ustawia różne właściwości konfiguracyjne produktów WebSphere Application Server, WebSphere Portal i Web
Content Manager tak, aby system był poprawnie skonfigurowany pod kątem tworzenia treści WWW i
dostrojony w celu uzyskania optymalnej wydajności.
v Instalowanie
v Konfigurowanie
v “Konfigurowanie produktu Web Content Manager” na stronie 65
4. W oparciu o architekturę informacyjną i architekturę zabezpieczeń zdefiniowane w dokumencie projektu
administrator produktu WebSphere Portal wykonuje następujące czynności:
a. Tworzy wszystkie biblioteki wymagane przez system treści WWW.
b. Przypisuje użytkowników oraz grupy do ról i uprawnień dostępu.
c. Tworzy wszystkie strony wymagane przez system treści WWW.
59
d. Dodaje do odpowiednich stron wszystkie wymagane portlety tworzenia treści i konfiguruje te portlety tak, aby
mogły być używane przez różne zespoły do tworzenia elementów treści WWW i zarządzania nimi.
e. Dodaje do odpowiednich stron wszystkie wymagane portlety Podgląd treści WWW tak, aby mogły być
używane jako strony podglądu.
v “Użytkownicy, grupy i role” na stronie 238
v Praca ze stronami zarządzanymi
v “Ustawienia portletu tworzenia treści” na stronie 250
5. Wszyscy administratorzy przeprowadzają końcowe testy i strojenie środowiska tworzenia treści.
Środowisko tworzenia treści jest teraz gotowe do użycia.
Budowanie systemu tworzenia treści
Przed rozpoczęciem dodawania treści do systemu treści WWW konieczne jest utworzenie wszystkich elementów, które
będą używane do zarządzania i dostarczania treści WWW.
1. Na podstawie architektury projektu zdefiniowanej w dokumencie projektu programista treści WWW tworzy
wtyczki i kod JSP w ramach przygotowania do utworzenia systemu tworzenia treści.
v “Twórca treści WWW” na stronie 40
v “Projektowanie” na stronie 589
2. Na podstawie architektury informacyjnej zdefiniowanej w dokumencie projektu, jako twórca serwisu WWW
wykonaj następujące czynności:
a. Utwórz obszary serwisu.
b. Utwórz systematyki i kategorie.
v “Twórca serwisu WWW” na stronie 41
v “Architektura informacyjna” na stronie 51
v “Strategie profilowania” na stronie 182
3. Na podstawie architektury tworzenia treści zdefiniowanej w dokumencie projektu, jako twórca serwisu WWW
wykonaj następujące czynności:
a. Utwórz działania i etapy przepływów pracy oraz zdefiniuj przepływy pracy.
b. Utwórz szablony tworzenia treści.
v “Architektura tworzenia treści” na stronie 54
4. Na podstawie architektury projektu zdefiniowanej w dokumencie projektu, jako twórca serwisu WWW wykonaj
a. Utwórz komponenty.
b. Utwórz szablony prezentacji.
v Tworzenie komponentów
5. Na podstawie architektury informacyjnej zdefiniowanej w dokumencie projektu twórca serwisu WWW edytuje
obszary serwisu i definiuje odwzorowania szablonów.
v “Odwzorowania szablonów” na stronie 179
60
6. Jeśli to konieczne, programista treści WWW tworzy również niestandardowy interfejs tworzenia treści na
podstawie architektury tworzenia treści zdefiniowanej w dokumencie projektu.
v “Twórca treści WWW” na stronie 40
7. Twórca serwisu WWW tworzy następnie treść testową, aby przetestować system tworzenia treści, a następnie
wyświetla podgląd tej treści. Wszelkie defekty znalezione w systemie tworzenia treści są usuwane oraz
wprowadzane są dalsze zmiany w celu zwiększenia wydajności i łatwości używania.
Importowanie i tworzenie treści
Gdy system tworzenia treści jest gotowy, importowana i tworzona jest dla niego treść domyślna. Często zarządza tym
zespół inny niż zespół, który buduje system tworzenia treści WWW.
1. Na podstawie danych zebranych w fazie analizy projektu zespół pozyskujący treść identyfikuje i przygotowuje całą
istniejącą treść do zaimportowania do systemu tworzenia treści.
v “Zespół do spraw pozyskiwania treści” na stronie 43
v “Architektura pozyskiwania treści” na stronie 56
2. Zespół pozyskujący treść importuje następnie istniejącą treść do systemu tworzenia treści WWW, korzystając ze
składników, takich jak Web Content Integrator, WebDav lub interfejs API treści WWW.
3. Zespół pozyskujący treść tworzy następnie nową treść na podstawie architektury informacyjnej zdefiniowanej w
dokumencie projektu.
4. Zespół pozyskujący treść testuje następnie system tworzenia treści i wyświetla podgląd treści domyślnej. Wszelkie
defekty znalezione w systemie tworzenia treści są usuwane oraz wprowadzane są dalsze zmiany w celu
zwiększenia wydajności i łatwości używania.
Wdrażanie środowiska dostarczania
Środowisko dostarczania umożliwia dostarczanie treści serwisu WWW do przeglądarek serwisów WWW. Środowisko
dostarczania jest wdrażane w oparciu o wymagania zdefiniowane w dokumencie projektu.
1. W oparciu w architekturę bazy danych zdefiniowaną w dokumencie projektu administrator bazy danych wykonuje
a. Wdraża serwer bazy danych środowiska dostarczania.
b. Klonuje dane przechowywane w bazie danych tworzenia treści do bazy danych dostarczania.
v “Klonowanie repozytorium treści WWW” na stronie 585
2. W oparciu o architekturę serwera zdefiniowaną w dokumencie projektu administrator produktu WebSphere Portal
wykonuje następujące czynności:
a. Instaluje serwer lub klaster serwerów produktu WebSphere Portal.
b. Konfiguruje serwer lub klaster serwerów produktu WebSphere Portal do używania serwera bazy danych
skonfigurowanego przez administratora bazy danych.
c. Ustawia różne właściwości konfiguracyjne produktów WebSphere Application Server, WebSphere Portal i Web
Content Manager tak, aby system był poprawnie skonfigurowany pod kątem dostarczania treści WWW i
dostrojony w celu uzyskania optymalnej wydajności.
v
v
v
v
Instalowanie
Konfigurowanie
Zarządzanie danymi użytkownika
“Konfigurowanie produktu Web Content Manager” na stronie 65
61
3. W oparciu o architekturę informacyjną i architekturę zabezpieczeń zdefiniowane w dokumencie projektu
administrator produktu WebSphere Portal wykonuje następujące czynności:
a. Tworzy wszystkie strony wymagane przez system treści WWW.
b. Dodaje do odpowiednich stron wszystkie wymagane portlety Podgląd treści WWW.
v Praca ze stronami zarządzanymi
4. Administrator produktu WebSphere Portal konfiguruje i włącza syndykowanie.
v “Administrowanie syndykowaniem” na stronie 701
5. Wszyscy administratorzy przeprowadzają końcowe testy i strojenie środowiska dostarczania.
Środowisko dostarczania jest teraz gotowe do użycia.
Czynności końcowe
Po zainstalowaniu środowisk, zakończeniu systemu tworzenia treści, dodaniu treści domyślnej do serwisu i pełnym
przetestowaniu systemu można go udostępnić.
1. Upewnij się, że interesariusze są gotowi do użycia serwisu WWW i systemu tworzenia treści:
a. Upewnij się, że autorzy treści zostali przeszkoleni w zakresie korzystania z nowego systemu tworzenia treści
WWW.
b. Upewnij się, że do nowego systemu przekierowano wszystkie wcześniejsze systemy tworzenia treści lub
dostarczania.
c. Rozpocznij kampanie marketingowe w celu przyciągnięcia odwiedzających do nowego serwisu WWW.
2. W zależności od architektury konserwacji zdefiniowanej w dokumencie projektu regularnie wykonuj czynności
monitorowania i konserwacji, aby zapewnić poprawne i efektywne działanie systemu.
v “Architektura konserwacji” na stronie 58
62
Instalowanie i migrowanie
Produkt IBM Web Content Manager jest instalowany przy użyciu interfejsu instalacji
produktu WebSphere Portal. Pełne instrukcje dotyczące instalowania są zawarte w dokumentacji produktu WebSphere
Portal. Należy wykonać instrukcje instalacji produktu WebSphere Portal, a następnie skonfigurować w wymagany
sposób środowiska tworzenia treści i dostarczania na podstawie instrukcji podanych w tej dokumentacji. Instrukcje
dotyczące migracji również znajdują się w dokumentacji produktu WebSphere Portal. Produkt Web Content Manager
jest migrowany w ramach ogólnego procesu migracji produktu WebSphere Portal.
63
64
Konfigurowanie produktu Web Content Manager
Należy skonfigurować serwer treści przez zainstalowanie produktu IBM Web Content
Manager w różnych wdrożeniach, co pozwala utworzyć stabilne i elastyczne środowisko do tworzenia i publikowania
treści. Po zainstalowaniu serwera treści należy wykonać dodatkowe kroki konfiguracyjne w zależności od roli, jaką
serwer odgrywa w środowisku treści WWW.
Konfiguracją produktu Web Content Manager zarządza się za pośrednictwem usług zdefiniowanych jako dostawcy
środowiska zasobów w produkcie IBM WebSphere Application Server. Przy użyciu konsoli WebSphere Integrated
Solutions Console można przeprowadzić edycję istniejących właściwości lub dodać nowe.
Zadania pokrewne:
Ustawianie właściwości konfiguracyjnych usług
Konfigurowanie środowiska tworzenia treści WWW
W tej sekcji opisano konfigurowanie środowiska tworzenia treści poprzez zainstalowanie portletu tworzenia treści i
aktywowanie innych funkcji niezbędnych do obsługi środowiska tworzenia treści.
Instalowanie portletu tworzenia treści
Strony zawierające portlet tworzenia treści produktu Web Content Manager i lokalny portlet wyświetlający są tworzone
podczas pierwszej instalacji produktu WebSphere Portal. Zadanie konfiguracyjne portletu tworzenia treści należy
uruchomić tylko wtedy, gdy wcześniej zdeinstalowano portlet tworzenia treści albo portlet wyświetlający. Zadanie
konfiguracyjne portletu tworzenia treści automatycznie tworzy strony produktu Web Content Manager oraz instaluje
portlet tworzenia treści i lokalne portlety wyświetlające.
Instalowanie w systemach AIX, IBM i, Linux, Solaris i Windows
1. Otwórz wiersz komend.
2. Uruchom zadanie configure-wcm-authoring z katalogu katalog_główny_profilu_wp/ConfigEngine.
AIX Linux Solaris
./ConfigEngine.sh configure-wcm-authoring -DPortalAdminPwd=hasło
-DWasUserid=nazwa_użytkownika -DWasPassword=hasło
IBM i
ConfigEngine.sh configure-wcm-authoring -DPortalAdminPwd=hasło
Windows
ConfigEngine.bat configure-wcm-authoring -DPortalAdminPwd=hasło
3. Wyloguj się z portalu, a następnie zaloguj się ponownie.
4. Z banera produktu wybierz opcję Treść WWW, aby uzyskać dostęp do portletu tworzenia treści.
Uwaga dotycząca klastrów: Jeśli po instalowaniu w klastrze nie jest wyświetlany portlet tworzenia treści, może zajść
potrzeba aktywowania portletu.
65
Instalacja w systemie z/OS
1. Uruchom program Customization Dialog.
2. Przejdź do panelu Configure Web Content Manager (Konfigurowanie produktu Web Content Manager): Configure
WebSphere Portal (Konfigurowanie produktu WebSphere Portal) > WebSphere Portal for z/OS >
Application Configuration Tasks (Czynności konfiguracyjne aplikacji) > Configure Web Content
Management (Konfigurowanie produktu Web Content Management).
3. Wybierz opcję Wdrażanie portletów tworzenia danych.
4.
5.
6.
7.
Wybierz opcję Definiuj zmienne.
Wybierz opcje dla definiowanych zmiennych i zdefiniuj te zmienne w kolejnych panelach.
Wygeneruj zadania dostosowywania.
Wykonaj instrukcje wyświetlane w programie Customization Dialog, aby wprowadzić zadania dostosowywania.
Uwaga dotycząca klastrów: Jeśli po instalowaniu w klastrze nie jest wyświetlany portlet tworzenia treści, może zajść
potrzeba aktywowania portletu.
Spójność ustawień narodowych
Język stosowany w portlecie tworzenia treści zależy od ustawień narodowych lub regionu użytkownika. Istnieją jednak
pewne elementy portletu tworzenia treści korzystające z funkcji produktu WebSphere Portal, jak na przykład pola
wyboru daty. Będą one wyświetlane z użyciem ustawień narodowych serwera produktu WebSphere Portal. Z tego
powodu język i ustawienia narodowe tworzonego serwisu, klienta i serwera powinny być spójne.
Jeśli serwis zawiera treść w różnych językach, należy skonfigurować oddzielne aplikacje autoryzacji produktu Web
Content Manager dla każdego języka na różnych serwerach WebSphere Portal. Następnie za pomocą serwera
pomostowego można połączyć te aplikacje w jednym serwisie.
Uwaga: Jeśli użytkownik zmieni swoje ustawienia narodowe, wszystkie aktualnie otwarte okna dialogowe produktu
Web Content Manager zostaną zamknięte. Aby nowe ustawienia narodowe zostały zastosowane, konieczne będzie
uruchomienie nowej sesji. Zaleca się, aby przed skorzystaniem z produktu Web Content Manager określić poprawne
ustawienia narodowe klienta.
Zarządzanie portletami w klastrze
Dodatkowe opcje konfiguracyjne portletu tworzenia treści
Dodatkowe opcje konfiguracyjne portletu tworzenia treści można ustawić w widoku Administrowanie portalem.
Aby dodać dodatkowe parametry konfiguracyjne portletu tworzenia treści:
v Otwórz widok Administrowanie portalem.
v Przejdź do opcji Administrowanie>Zarządzanie portletami>Portlety.
v Wyszukaj portlet Tworzenie treści WWW.
v Otwórz widok konfiguracji.
Istnieje możliwość dodania dowolnego z następujących parametrów konfiguracyjnych:
Tabela 12. Dodatkowe parametry konfiguracyjne portletu tworzenia treści
Parametr
Szczegóły
htmlfield.rows
Umożliwia zdefiniowanie liczby wierszy wyświetlanych w polu
HTML używanym w projekcie elementu lub szablonie
prezentacji. Jeśli ten parametr nie zostanie określony, będzie
używane domyślne ustawienie (15 wierszy).
66
Tabela 12. Dodatkowe parametry konfiguracyjne portletu tworzenia treści (kontynuacja)
Parametr
Szczegóły
htmlfield.columns
Umożliwia zdefiniowanie szerokości pola HTML używanego w
projekcie elementu lub szablonie prezentacji. Szerokość jest
definiowana jako liczba znaków wyświetlanych w wierszu. Jeśli
ten parametr nie zostanie określony, będzie używane domyślne
ustawienie (85 znaków).
htmlfield.embedded.rows
HTML używanym w projekcie elementu lub szablonie
prezentacji, ale nie w komponencie HTML. Jeśli ten parametr
nie zostanie określony, będzie używana liczba wierszy
zdefiniowana w parametrze htmlfield.rows.
htmlfield.embedded.columns
projekcie elementu lub szablonie prezentacji, ale nie w
komponencie HTML. Szerokość jest definiowana jako liczba
znaków wyświetlanych w wierszu. Jeśli ten parametr nie
zostanie określony, będzie używana liczba znaków zdefiniowana
w parametrze htmlfield.columns.
htmlfield.htmlcomponent.rows
HTML używanym w komponencie HTML. Jeśli ten parametr
htmlfield.htmlcomponent.columns
komponencie HTML. Szerokość jest definiowana jako liczba
htmlfield.presentation.rows
HTML używanym w szablonie prezentacji. Jeśli ten parametr
htmlfield.presentation.columns
szablonie prezentacji. Szerokość jest definiowana jako liczba
EDIT_LIVE_CUSTOM_LICENCE
Za pomocą tego parametru można wprowadzić niestandardowy
klucz licencyjny, który będzie używany zamiast licencji OEM
dla produktu Ephox EditLive. Używany format: identyfikator
konta,domena,termin ważności,klucz
licencyjny,produkt,wersja
Uwaga: Aby zmiany wprowadzone w konfiguracji zostały uwzględnione przy wyświetlaniu portletu tworzenia treści,
wszyscy użytkownicy muszą się wylogować i zalogować ponownie.
Opcje tworzenia treści WWW
Sposób tworzenia treści środowiska treści WWW można dostosować przez zmianę ustawień konfiguracyjnych
(dotyczących na przykład przepływu pracy, profilowania i kontroli wersji).
Konsola WebSphere Integrated Solutions Console umożliwia definiowanie opcji tworzenia treści w usłudze WCM
WCMConfigService i zarządzanie nimi.
67
Aktywowanie przepływów
Domyślnie aplikacja IBM Web Content Manager będzie przetwarzać tylko elementy treści. W celu włączenia
przepływów pracy dla różnych elementów można zaktualizować usługę WCM WCMConfigService.
Aby włączyć przepływy pracy, należy utworzyć nową właściwość dla typu elementu, dla którego ma zostać
zastosowany przepływ pracy, a następnie podać wartość właściwości com.aptrix.pluto.workflow.WorkflowControl.
Możliwe jest włączenie przepływu pracy dla następujących typów elementów:
v Elementy treści (control.Content)
v Szablony prezentacji (control.Style)
v Szablony tworzenia treści (control.Template)
v Elementy systematyki (control.Taxonomy)
v Kategorie (control.Category)
v Elementy obszaru serwisu (control.SiteArea)
v Komponenty biblioteczne (control.Cmpnt)
Aby na przykład włączyć przepływ pracy dla szablonów tworzenia treści, należy dodać następującą właściwość:
v Nazwa właściwości: control.Template
v Wartość: com.aptrix.pluto.workflow.WorkflowControl
W celu wyłączenia przepływu pracy dla typu elementu dla właściwości należy ustawić wartość false. Aby na przykład
wyłączyć przepływ pracy dla szablonów tworzenia treści, należy użyć następującej właściwości:
v Nazwa właściwości: control.Template
v Wartość: false
Uwaga: Jeśli dla wymienionych poniżej elementów zostanie włączona funkcja przepływu pracy, widok Przepływ
pracy nie będzie dostępny w nawigatorze widoków elementu:
v Obszary serwisu.
v Systematyki i kategorie.
v Przepływy, etapy przepływów i działania przepływów.
Pojedyncze elementy nadal będą mogły być przenoszone na inne etapy przepływu. W tym celu należy uzyskać do nich
dostęp za pomocą standardowych widoków elementów i zatwierdzić je.
Uwaga: Za pomocą interfejsu API treści WWW w ramach przepływu pracy można przenosić wyłącznie elementy
treści. W przypadku włączenia przepływów dla innych typów elementów tych elementów nie można zatwierdzać ani
odrzucać z poziomu interfejsu API.
Włączanie profilowania
Domyślnie aplikacja Web Content Manager profiluje tylko elementy treści. W celu włączenia profilowania dla różnych
elementów można zaktualizować usługę WCM WCMConfigService.
Aby włączyć profilowanie, należy utworzyć nową właściwość dla typu elementu, dla którego ma zostać zastosowane
profilowanie, a następnie podać dla właściwości wartość com.aptrix.pluto.taxonomy.ProfileControl. Możliwe jest
włączenie przepływu pracy dla następujących typów elementów:
v Elementy treści (control.Content)
v Szablony prezentacji (control.Style)
v Szablony tworzenia treści (control.Template)
v Elementy systematyki (control.Taxonomy)
v Kategorie (control.Category)
68
v Elementy obszaru serwisu (control.SiteArea)
v Komponenty biblioteczne (control.Cmpnt)
Aby na przykład włączyć profilowanie dla komponentów, należy dodać następującą właściwość:
v Nazwa właściwości: control.Cmpnt
v Wartość: com.aptrix.pluto.taxonomy.ProfileControl
W celu wyłączenia profilowania dla typu elementu dla właściwości należy ustawić wartość false. Aby na przykład
wyłączyć profilowanie dla komponentów, należy użyć następującej właściwości:
v Nazwa właściwości: control.Cmpnt
v Wartość: false
Opcje kontroli wersji
Domyślnie kontrola wersji jest włączana przy użyciu następujących właściwości:
v versioningStrategy.AuthoringTemplate
v versioningStrategy.Component
v versioningStrategy.Content
v versioningStrategy.PresentationTemplate
v versioningStrategy.Taxonomy
v versioningStrategy.Workflow
v versioningStrategy.Default
W celu określenia ustawień kontroli wersji można użyć następujących wartości:
Zawsze
Wersja jest zapisywana przy każdym zapisaniu elementu nieuwzględnionego w przepływie pracy lub przy
każdym opublikowaniu elementu uwzględnionego w przepływie pracy.
Ręczna
Wersje będą zapisywane tylko wtedy, gdy wersję zapisze użytkownik o dostępie z uprawnieniami na poziomie
edytującego lub wyższym. Ustawienie to powoduje następujące zmiany w interfejsie:
v Przycisk Zapisz wersję jest dostępny w trybie odczytu elementów nieuwzględnionych w przepływie pracy
oraz elementów uwzględnionych w przepływie pracy w stanie publikowania.
v Przycisk Zapisz i skontroluj wersję jest dostępny w trybie edycji elementów nieuwzględnionych w
przepływie pracy oraz elementów uwzględnionych w przepływie pracy w stanie publikowania.
Nigdy
Umożliwia wyłączenie kontroli wersji dla typu elementu.
Jeśli strategia kontroli wersji nie jest zdefiniowana dla typu elementu, zostanie użyta strategia kontroli wersji określona
we właściwości versioningStrategy.Default.
Opcje dziedziczenia
Domyślnie dziedziczenie jest automatycznie propagowane do każdego elementu podrzędnego. Automatyczne
dziedziczenie można wyłączyć, określając następującą właściwość:
v Nazwa właściwości: default.inherit.permissions.enabled
v Wartość: false
Po określeniu tego ustawienia jest ono stosowane wyłącznie w przypadku nowych elementów. Dziedziczenie w
istniejących elementach pozostanie niezmienione.
69
Opcje blokowania elementów hierarchicznych
W trakcie edytowania element treści jest blokowany. Inni użytkownicy nie mogą edytować treści do czasu jej
odblokowania. Istnieje możliwość skonfigurowania blokowania obszarów serwisu, systematyk i kategorii, ale
domyślnie opcja ta nie jest włączona. Aby włączyć blokowanie dla hierarchicznych typów elementów, należy określić
następujące właściwości, podając dla nich wartość true:
Nazwa właściwości
Wartość
wcm.authoringui.lock.taxonomies
true
wcm.authoringui.lock.categories
true
wcm.authoringui.lock.siteareas
true
wcm.authoringui.lock.projects
true
Gdy blokowanie obszarów serwisu jest włączone, w obrębie zablokowanego obszaru serwisu nie można utworzyć
żadnych elementów potomnych. Na przykład po zablokowaniu obszaru serwisu nie można w tym obszarze utworzyć
żadnych nowych obszarów serwisu oraz elementów treści do chwili odblokowania obszaru. Odnosi się to tylko do
bezpośrednich elementów potomnych zablokowanego elementu nadrzędnego. Elementy znajdujące się w hierarchii
poniżej bezpośredniego elementu potomnego zablokowanego elementu nadrzędnego nie są objęte blokadą.
Definiowanie poprawnych typów MIME dla elementów obrazu
Typy MIME plików, które mogą być przesyłane do elementu obrazu, są definiowane przy użyciu właściwości
imageresourcecmpnt.allowedmimetypes oraz listy typów MIME jako wartości. Na przykład:
v Nazwa właściwości: imageresourcecmpnt.allowedmimetypes
v Wartość: image/gif,image/jpeg
Takie ustawienie spowoduje, że nie będzie możliwe załadowanie przez użytkowników do elementu obrazu plików nie
będących obrazami.
Filtrowanie aktywnej treści
Filtrowanie aktywnej treści zapewnia możliwość usunięcia określonych fragmentów z kodu HTML wprowadzonego w
elementach. Dotyczy to elementów tekstu formatowanego i elementów HTML. Filtrowanie aktywnej treści jest
konfigurowane za pomocą właściwości active.content.filtering.enable. Domyślnie filtrowanie aktywnej treści jest
włączone. W tym przypadku użytkownik nie będzie miał możliwości wprowadzenia złośliwego kodu (np. kodu
umożliwiającego atak typu XSS) do serwisu WWW.
Na przykład jeśli użytkownik wprowadził następujący kod do elementu HTML:
Welcome (powitanie)
<a href="javascript:window.alert("buu!")">mój_odsyłacz</a>
<script language="javascript">window.alert("buu 2!")</script>
Kliknij odsyłacz, aby wyświetlić niespodziankę.
Po zapisaniu kod zostanie zmieniony następująco:
Welcome (powitanie)
<a href="<"- usunięto aktywną treść -->">mój_odsyłacz</a>
<"- usunięto aktywną treść -->
Kliknij odsyłacz, aby wyświetlić niespodziankę.
Ustawianie domyślnej pozycji umieszczania elementu potomnego
Ustawienie parametru wcm.authoringui.childPlacementDefault pozwala określić domyślne położenie nowych
elementów treści.
70
Wartość właściwości
Opis
start
To ustawienie powoduje domyślne umieszczanie nowego
elementu treści jako pierwszego elementu treści w obrębie
obszaru serwisu.
end
To ustawienie powoduje domyślne umieszczanie nowego
elementu treści jako ostatniego elementu treści w obrębie
obszaru serwisu.
v Jeśli ten parametr nie zostanie ustawiony, domyślną pozycją elementu potomnego jest end.
v Domyślna pozycja umieszczania określona w szablonie tworzenia treści przesłania to ustawienie w przypadku
elementów treści tworzonych przy użyciu danego szablonu tworzenia treści.
Ustawianie wielkości rozwijanej listy bibliotek w ścieżce nawigacyjnej
Ustawienie parametru wcm.authoringui.breadcrumbLibrariesMaximum umożliwia określenie liczby bibliotek,
które mają być wyświetlane w ścieżce nawigacyjnej interfejsu tworzenia treści. Na przykład
wcm.authoringui.breadcrumbLibrariesMaximum=16
v Jeśli ten parametr nie zostanie ustawiony, tylko 10 pierwszych bibliotek jest wyświetlanych.
v Wartość tego parametru musi być liczbą całkowitą z zakresu od 5 do 50.
v Zaleca się, aby wartość ta mieściła się w zakresie od 10 do 20.
v Jeśli istnieje więcej bibliotek, pozostałe będą dostępne przy użyciu opcji Wybierz z wszystkich bibliotek.
Elementy, które utraciły ważność
Elementy, które utraciły ważność są domyślnie wyświetlane razem z elementami opublikowanymi i kopiami roboczymi
elementów.
Aby określić, czy elementy, które utraciły ważność, mają być uwzględniane w widokach, należy ustawić wartość
właściwości wcm.authoringui.showexpireditems w ramach usługi WCM WCMConfigService, używając w tym
celu konsoli WebSphere Integrated Solutions Console:
v Ustawienie wartości true spowoduje, że elementy, które utraciły ważność będą wyświetlane razem z elementami
opublikowanymi i kopiami roboczymi elementów.
v Ustawienie wartości false spowoduje, że będą wyświetlane jedynie elementy opublikowane i kopie robocze
elementów.
v Jeśli nie określono tej właściwości, domyślnie będzie dla niej używana wartość true.
Zadania pokrewne:
Konfigurowanie wyszukiwania w portlecie tworzenia treści
Można zmienić konfigurację portletu tworzenia treści, aby zmodyfikować działanie funkcji wyszukiwania.
WebSphere Integrated Solutions Console umożliwia definiowanie opcji wyszukiwania portletów tworzenia treści i
zarządzanie nimi w usłudze WCM WCMConfigService.
Możliwe jest określenie następujących właściwości:
wcm.authoringui.advancedsearch.searchonselection
v Dopuszczalne wartości to true (prawda) i false (fałsz).
v Jeśli ustawiono wartość true, po kliknięciu opcji Wyszukiwanie zaawansowane zostanie automatycznie
wykonana operacja wyszukiwania zaawansowanego w oparciu o dowolny tekst wprowadzony w danym
momencie w polu wyszukiwania podstawowego. Jeśli w polu wyszukiwania podstawowego nie został
wprowadzony żaden tekst, zaawansowane wyszukiwanie nie zostanie automatycznie uruchomione.
71
v Jeśli ustawiono wartość false, wyszukiwanie zaawansowane nie zostanie automatycznie wykonane, gdy w
polu wyszukiwania podstawowego wprowadzono tekst.
v Jeśli nie określono wartości parametru, domyślnie używana jest dla niego wartość false.
wcm.authoringui.simplesearch.addstar
v Jeśli ustawiono wartość true, na końcu tekstu wprowadzonego w polu wyszukiwania podstawowego
dodany zostanie znak wieloznaczny. Na przykład podczas wyszukiwania słowa rzecz automatycznie
wyszukany zostanie łańcuch rzecz*, a wyświetlone wyniki wyszukiwania będą zawierały tytuł, opis lub
słowa kluczowe zaczynające się od słowa rzecz (np. rzeczownik).
v Jeśli ustawiono wartość false, wyszukane zostaną jedynie wyrazy całkowicie zgodne z tekstem
wprowadzonym w polu wyszukiwania podstawowego.
wcm.authoringui.advancedsearch.addstar
v Jeśli ustawiono wartość true, na końcu tekstu wprowadzonego w polu wyszukiwania zaawansowanego
dodany zostanie znak wieloznaczny. Na przykład podczas wyszukiwania słowa rzecz automatycznie
wyszukany zostanie łańcuch rzecz*, a wyświetlone wyniki wyszukiwania będą zawierały tytuł, opis lub
słowa kluczowe zaczynające się od słowa rzecz (np. rzeczownik).
v Jeśli ustawiono wartość false, wyszukane zostaną jedynie wyrazy całkowicie zgodne z tekstem
wprowadzonym w polu wyszukiwania zaawansowanego.
Zadania pokrewne:
Importowanie dużych plików i obrazów
Importowanie dużych plików do produktu IBM Web Content Manager może mieć negatywny wpływ na wydajność,
dlatego można dopasować kilka ustawień, aby zapewnić lepszą wydajność podczas importu plików.
Przed zaktualizowaniem ustawień pod kątem obsługi dużych plików należy przejrzeć następujące informacje:
Uwaga dotycząca systemu UNIX: Jeśli używany jest system operacyjny UNIX, należy upewnić się, że użyto
komendy ulimit -f do ustawienia maksymalnej wielkości plików, które mogą być tworzone. Wielkość ta nie może być
mniejsza niż wielkość największego pliku, który ma zostać przesłany na serwer treści. Komenda ulimit -f unlimited
usuwa ograniczenie wielkości pliku. Podczas określania wielkości należy również upewnić się, że ilość miejsca na
dysku dostępnego w systemie jest wystarczająca do obsługi ustawienia.
Wymagania dotyczące miejsca na dysku: Podczas importowania plików do przechowywania plików w trakcie
procesu przesyłania używany jest katalog tymczasowy. Jeśli wielkość przesyłanych plików przekracza ilość miejsca
dostępnego w katalogu tymczasowym, operacja importowania nie powiedzie się. Podczas przesyłania dużych plików
należy upewnić się, że na dysku jest dość miejsca, aby zapisać importowane dane. Położenie katalogu tymczasowego
jest określane za pomocą właściwości jcr.binaryValueFileDir w pliku katalog_główny_profilu_wp/PortalServer/jcr/
lib/com/ibm/icm/icm.properties.
1. Zaloguj się do produktu WebSphere Integrated Solutions Console.
2. Kliknij opcję Zasoby > Środowisko zasobów > Dostawcy środowiska zasobów > WCM WCMConfigService
> Właściwości niestandardowe.
Uwaga dotycząca klastrów: Jeśli ten serwer treści WWW jest używany jako część klastra, należy upewnić się,
że podczas modyfikowania właściwości konfiguracyjnych używana jest konsola WebSphere Integrated Solutions
Console menedżera wdrażania.
72
3. Dla właściwości resource.maxUploadSize podaj wartość w megabajtach odpowiadającą wielkości
największego pliku, którego import ma być dozwolony. Jeśli na przykład nie mają być importowane pliki o
wielkości przekraczającej 34 MB, należy zaktualizować właściwość resource.maxUploadSize tak, aby miała
wartość 34. Zaleca się, aby ta wartość nie przekraczała 100 MB, natomiast nie można przesyłać plików, których
wielkość przekracza 512 MB.
4. Dla właściwości resourceserver.maxCacheObjectSize określ wartość 300 kB lub mniejszą.
5. Dodaj właściwość transaction.sync.remove i określ wartość true.
6. Kliknij opcję Serwery > Typy serwerów > Serwery aplikacji WebSphere > serwer_portalu > Infrastruktura
serwera > Administrowanie > Właściwości niestandardowe.
7. Dodaj właściwość protocol_http_large_data_inbound_buffer, a jako jej wartość określ maksymalną wielkość
pliku wyrażoną w bajtach. Wartość ta powinna odpowiadać wartości ustawionej dla właściwości
resource.maxUploadSize w usłudze WCM WCMConfigService.
8.
9.
10.
11.
12.
Należy pamiętać, że we właściwości protocol_http_large_data_inbound_buffer używaną jednostką są bajty.
Dlatego jeśli we właściwości resource.maxUploadSize została wpisana wartość 34 MB, to we właściwości
protocol_http_large_data_inbound_buffer należy wpisać wartość 35651584.
Kliknij opcję Zasoby > JDBC > Źródła danych > nazwa_źródła_danych > Właściwości niestandardowe.
Określ właściwość fullyMaterializeLobData z wartością false.
Kliknij opcję Zasób > JDBC > Źródła danych > nazwa_źródła_danych > Właściwości puli połączeń.
Zwiększ maksymalną liczbę kolekcji bazy danych dozwolonych dla serwera aplikacji przez zwiększenie wartości
pola Maksymalna liczba połączeń tak, aby była ona większa niż wartość domyślna równa 50 połączeń.
W przypadku pracy z plikami o wielkości przekraczającej 100 MB zwiększ limit czasu transakcji kontenerów
WWW.
a. Kliknij opcję Serwery > Typy serwerów > Serwery aplikacji WebSphere > serwer_portalu > Usługi
kontenera > Usługa transakcji.
b. Zwiększ wartość ustawienia Łączny limit czasu życia transakcji tak, aby była większa od wartości
domyślnej równej 120 sekund.
13. Zwiększ maksymalną liczbę wątków dozwolonych w puli wątków używanej przez kontener WWW.
a. Kliknij opcję Serwery > Typy serwerów > Serwery aplikacji WebSphere > serwer_portalu > Pule wątków
> Kontener WWW.
b. W polu Maksymalna wielkość ustaw wartość równą 100 wątków.
14. Jeśli używany jest produkt IBM HTTP Server 7, zwiększ wartość limitu czasu połączenia dla połączeń z
aplikacją.
a. Kliknij opcję Serwery > Typy serwerów > Serwery WWW > serwer_WWW > Właściwości wtyczki >
Właściwości niestandardowe > Nowa.
b. W polu Nazwa wpisz wartość ServerIOTimeout.
c. W polu Wartość podaj wartość limitu czasu w sekundach.
Wartością domyślną jest 60 sekund. Jednak w przypadku pracy z dużymi plikami ta wartość domyślna zwykle
jest niewystarczająca i może spowodować wysłanie fałszywej odpowiedzi o błędzie serwera, co z kolei
spowoduje ponowne wysłanie żądania przez portal. Należy określić wystarczająco dużą wartość limitu czasu,
aby dla żądania zakończonego niepowodzeniem możliwe było odebranie odpowiedzi, lub wprowadzić
wartość -1 oznaczającą brak limitu czasu.
15. Kliknij opcję Zapisz, aby zapisać zmiany konfiguracji.
16. Zrestartuj portal, aby zastosować ustawienia.
Uwaga: Jeśli menedżer pamięci podręcznej strategii portalu wskazuje, że kilka wątków kontenera WWW jest
zawieszonych, dla właściwości cacheinstance.com.ibm.wps.policy.services.PolicyCacheManager.lifetime w
usłudze WP CacheManagerService należy ustawić wartość -1. Ustawienie to zmniejsza liczbę połączeń z bazą
danych i skraca czas ładowania, a także pomaga w zapobieganiu zawieszaniu wątków.
73
Zadania pokrewne:
Zwiększanie limitów czasu
Jeśli użytkownicy napotkają błędy przekroczenia limitu czasu podczas zapisywania elementów, można zwiększyć
wartość ustawienia łączny limit czasu życia transakcji produktu WebSphere Portal.
Ustawienie łączny limit czasu życia transakcji można zmienić przy użyciu konsoli WebSphere Integrated Solutions
Console.
Należy przejść na stronę Serwery > Typy serwerów > Serwery aplikacji WebSphere > serwer_portalu > Usługi
kontenera > Usługa transakcji.
Ustawienie łączny limit czasu życia transakcji powinno zostać zmienione na tę samą wartość na wszystkich
serwerach systemu treści WWW.
Alternatywne sposoby zwiększania limitów czasu serwera
Zwiększenie wartości ustawienia łączny limit czasu życia transakcji nie zawsze musi być najlepszym rozwiązaniem
problemu związanego z przekroczeniem limitu czasu serwera, ponieważ zbytnie zwiększenie tego ustawienia może
spowodować zmniejszenie wydajności. Błędy przekroczenia limitu czasu generowane podczas zapisywania elementów
występują, gdy bieżąca transakcja kończy się przed zapisaniem elementu. Jeśli zapisywany element zawiera dużą ilość
danych, lepiej jest zmienić projekt elementu niż zmieniać wartość ustawienia łączny limit czasu życia transakcji:
Tabela 13. Alternatywne sposoby zwiększania limitów czasu serwera
Opcja
Szczegóły
Jeśli do szablonu tworzenia treści dodano dużą liczbę elementów, podczas zapisywania może
występować błąd przekroczenia limitu czasu. Zamiast korzystać z pojedynczego szablonu
tworzenia treści, należy utworzyć wiele szablonów tworzenia treści zawierających tylko te
elementy, które są wymagane na potrzeby konkretnej czynności.
Szablony i komponenty
prezentacji
Błędy przekroczenia limitu czasu mogą występować podczas zapisywania szablonów lub
komponentów prezentacji zawierających w swoich projektach dużą ilość kodu HTML lub tekstu
sformatowanego. Należy utworzyć wiele komponentów HTML lub RTF, a następnie odwoływać
się do nich w szablonach prezentacji lub projektach komponentów.
Obszary serwisów i elementy
treści
Błędy przekroczenia limitu czasu mogą występować podczas zapisywania obszarów serwisów i
elementów treści zawierających dużą ilość kodu HTML. Należy utworzyć wiele komponentów
HTML lub RTF, a następnie odwoływać się do nich w projektach elementów.
Jeśli do obszaru serwisu lub elementu treści dodano dużą liczbę elementów, podczas zapisywania
także może występować błąd przekroczenia limitu czasu. W takim przypadku należy zmniejszyć
liczbę elementów zapisywanych w obszarze serwisu lub elemencie treści.
Pliki do pobierania
Inną alternatywą dla tworzenia treści WWW zawierającej dużą ilość kodu HTML lub tekstu
sformatowanego jest udostępnienie informacji w serwisie WWW w formie plików
przeznaczonych do pobrania. Pliki te mogą być przechowywane jako elementy zasobu
plikowego.
Konfigurowanie dostępu do odsyłaczy na serwerze zdalnym
Zanim do elementów treści WWW będzie można dodawać odsyłacze do plików i dokumentów przechowywanych w
zdalnych systemach zarządzania treścią, konieczne jest skonfigurowanie serwera przy użyciu informacji o systemie
zdalnym oraz ustawień obsługujących komunikację z systemem.
Użycie produktu IBM Content Manager i protokołu SSL: Produkt IBM Content Manager Services for Lotus
Quickr udostępnia możliwość tworzenia odsyłaczy do dokumentów składowanych w produkcie IBM Content Manager.
74
Te odsyłacze są generowane zgodnie z adresem URL usługi podstawowej, skonfigurowanym w produkcie IBM
Content Manager Services for Lotus Quickr, określonym przez właściwość urlBaseService w pliku
cmpathservice.properties. Jeśli w portalu włączono szyfrowanie przy użyciu protokołu Secure Sockets Layer (SSL),
należy sprawdzić, czy adres URL usługi podstawowej odzwierciedla protokół https, a nie http, aby zapewnić
poprawne generowanie odsyłaczy. Szczegółowe informacje dotyczące aktualizowania właściwości urlBaseService
znajdują się w dokumentacji produktu IBM Content Manager Services for Lotus Quickr.
Aby zapobiec odsyłaniu do niebezpiecznych serwerów, należy określić listę dozwolonych domen, do których portal
może uzyskać dostęp przy użyciu komponentu proxy AJAX portalu. Globalna konfiguracja komponentu proxy AJAX
umożliwia dostosowanie wychodzącego ruchu HTTP, w tym stosowanie konkretnych wartości limitu czasu protokołu
HTTP lub konfigurowanie wychodzącego serwera proxy HTTP. W tym celu należy odwzorować wzorce adresów URL
serwera ECM na dynamiczną strategię federated_documents_policy przy użyciu usługi konfiguracji WP
ConfigService.
2. Kliknij opcję Zasoby > Środowisko zasobów > Dostawcy środowiska zasobów.
3. Kliknij opcję WP ConfigService.
4. W obszarze Dodatkowe właściwości kliknij opcję Właściwości niestandardowe.
5. Kliknij opcję Nowy, a następnie wprowadź nazwę właściwości
wp.proxy.config.urlreplacement.federated_documents_policy.przyrostek i ustaw wartość łańcuchową na
wzorzec adresu URL serwera ECM.
Aby na przykład umożliwić serwerowi uzyskiwanie dostępu do informacji z serwera ECM ecm.przyklad.com na
porcie 10038 przy użyciu protokołu HTTP, należy dodać następującą właściwość:
wp.proxy.config.urlreplacement.federated_documents_policy.1=http://ecm.example.com:10038/*
Uwaga: Wartością przyrostka klucza właściwości może być dowolna wartość, jeśli jest ona unikalna w obrębie
zestawu odwzorowań kluczy na strategię federated_documents_policy.
6. Jeśli jest to wymagane, utwórz dodatkowe właściwości dla wszystkich innych serwerów ECM, do których ma być
uzyskiwany dostęp za pośrednictwem serwera.
7. Zapisz zmiany i zrestartuj serwer portalu.
W przypadku próby uzyskania dostępu do serwera, który nie został dodany do listy dozwolonych domen (na przykład
serwer www.przyklad.com), zostanie wyświetlony następujący komunikat:
Dostęp do serwera zdalnego www.przyklad.com nie został przyznany.
Skontaktuj
się z administratorem systemu.
Zadania pokrewne:
Wstawianie odsyłacza do treści zdalnej
Biblioteka publikacji dotyczących produktu IBM DB2 Content Manager
Konfigurowanie serwera proxy AJAX
Konfigurowanie obsługi dokumentów stowarzyszonych
Zanim możliwe będzie uzyskanie dostępu do metadanych z dokumentów stowarzyszonych, należy skonfigurować
dostęp do serwerów zdalnych zawierających dokumenty i określić informacje o kanałach informacyjnych lub usługach
dokumentów używanych do pobierania dokumentów. Należy również dostroić ustawienia pamięci podręcznej,
używanej z funkcją dokumentów stowarzyszonych.
75
Authentication requirement: Aby możliwe było używanie funkcji dokumentów stowarzyszonych, należy wykonać
jeden z następujących kroków:
v Włączyć pojedyncze logowanie (SSO) w produkcie IBM WebSphere Application Server między serwerem portalu i
systemem zarządzania treścią.
v Użyć systemu zarządzania treścią obsługującego podstawowe uwierzytelnianie HTTP i włączyć sekcję skarbca
referencji, która przechowuje referencje na potrzeby uwierzytelniania na serwerze zdalnym.
Ważne: W przypadku konfigurowania funkcji pojedynczego logowania między produktem IBM Lotus Quickr i
serwerem portalu należy wyeksportować klucz SSO z serwera Lotus Quickr i zaimportować go do serwera portalu, a
nie odwrotnie.
Konfigurowanie dostępu do systemów zdalnych na potrzeby dokumentów
stowarzyszonych
W celu pobierania informacji o metadanych dokumentów znajdujących się w zdalnych systemach zarządzania treścią,
należy skonfigurować funkcję stowarzyszonych dokumentów, podając informacje o zdalnym systemie oraz ustawienia
używane do obsługi komunikacji z tym systemem.
Ponieważ do uzyskania dostępu do zdalnego systemu zarządzania treścią funkcja dokumentów stowarzyszonych używa
komponentu proxy AJAX, przy użyciu konfiguracji globalnej tego komponentu można dostosować wychodzący ruch
HTTP, stosując konkretne wartości limitu czasu protokołu HTTP lub konfigurując serwer proxy HTTP danych
wychodzących. Poszczególne serwery zarządzania treścią, do których dostęp ma być uzyskiwany przy użyciu funkcji
dokumentów stowarzyszonych, należy wyszczególnić w konfiguracji komponentu proxy AJAX jako dozwolone cele
żądań, a także włączyć przekazywanie informacji cookie LTPA dla tych żądań. W tym celu należy odwzorować wzorce
adresów URL serwera zarządzania treścią na dynamiczną strategię federated_documents_policy przy użyciu usługi
konfiguracji WP ConfigService.
1.
2.
3.
4.
5.
Zaloguj się do produktu WebSphere Integrated Solutions Console.
Kliknij opcję Zasoby > Środowisko zasobów > Dostawcy środowiska zasobów.
Kliknij opcję WP ConfigService.
W obszarze Dodatkowe właściwości kliknij opcję Właściwości niestandardowe.
Kliknij opcję Nowy, a następnie wprowadź nazwę właściwości
wp.proxy.config.urlreplacement.federated_documents_policy.przyrostek i ustaw wartość łańcuchową na
wzorzec adresu URL serwera zarządzania treścią.
Na przykład, aby umożliwić funkcji dokumentów stowarzyszonych dostęp do informacji z serwera zarządzania
treścią ecm.example.com na porcie 10038 przy użyciu protokołu HTTP, należy dodać następującą właściwość:
wp.proxy.config.urlreplacement.federated_documents_policy.1=http://ecm.example.com:10038/*
Uwaga: Wartością przyrostka klucza właściwości może być dowolna wartość, jeśli jest ona unikalna w obrębie
zestawu odwzorowań kluczy na strategię dynamiczną federated_documents_policy.
6. Jeśli jest to wymagane, utwórz dodatkowe właściwości dla innych serwerów zarządzania treścią, do których ma
być uzyskiwany dostęp za pośrednictwem funkcji dokumentów stowarzyszonych.
7. Opcjonalne: Funkcja dokumentów stowarzyszonych może również wykorzystywać dowolne kanały informacyjne
ATOM. Aby aktywować tę możliwość, należy odwzorować przedrostek adresu URL kanału informacyjnego
ATOM na strategię dynamiczną default_policy.
a. Kliknij opcję Nowy, a następnie wprowadź nazwę właściwości
wp.proxy.config.urlreplacement.default_policy.przyrostek i ustaw wartość łańcuchową na wzorzec adresu
URL serwera udostępniającego kanał informacyjny ATOM.
Na przykład aby umożliwić funkcji dokumentów stowarzyszonych dostęp do kanałów informacyjnych z
serwera www.example.com, należy dodać następującą właściwość:
wp.proxy.config.urlreplacement.default_policy.1=http://www.example.com/*
Wartością przyrostek klucza właściwości może być dowolna wartość, jeśli jest unikalna w obrębie zestawu
kluczy odwzorowywanych na strategię dynamiczną default_policy.
76
Ważne: Aby zapobiec przekazaniu znacznika bezpieczeństwa do niezaufanych serwerów, nie należy używać
dla tych serwerów strategii dynamicznej federated_documents_policy.
b. Jeśli jest to wymagane, utwórz dodatkowe właściwości dla innych serwerów kanałów informacyjnych ATOM,
do których ma być uzyskiwany dostęp za pośrednictwem funkcji dokumentów stowarzyszonych.
8. Zapisz zmiany i zrestartuj serwer portalu.
Zadania pokrewne:
Konfigurowanie funkcji dokumentów stowarzyszonych
Skonfigurowanie funkcji dokumentów stowarzyszonych umożliwia określenie informacji dotyczących serwerów
źródłowych dla dokumentów dostępnych dla użytkowników.
Gdy portal pobiera dokumenty z serwera zdalnego, dostęp do tych dokumentów na serwerze zdalnym może wymagać
uwierzytelniania. Istnieje możliwość użycia kilku typów uwierzytelniania:
v Pojedyncze logowanie (SSO) między portalem i serwerem zdalnym
v Nazwa i hasło użytkownika w interfejsie użytkownika. W przypadku serwerów CMIS obsługiwane jest tylko
podstawowe uwierzytelnianie HTTP.
v Sekcje skarbca referencji obsługujące uwierzytelnianie HTTP
Poza włączaniem i wyłączaniem sekcji skarbca referencji na potrzeby uwierzytelniania można określić serwery
udostępniające dokumenty. Dla każdego serwera można zdefiniować parametry, takie jak typ dokumentu zwracanego
przez serwer i tytuł używany do zidentyfikowania serwera.
3. Kliknij opcję WP FederatedDocumentsService.
5. Określ, czy sekcje skarbca referencji są używane na potrzeby uwierzytelniania przy użyciu serwerów zdalnych.
Ponieważ dokumenty stowarzyszone są dostępne przez edytor personalizacji lub edytor tekstu formatowanego
udostępnione z produktem Web Content Manager, sekcję skarbca referencji można skonfigurować dla każdej
metody niezależnie.
a. W przypadku uzyskiwania dostępu do dokumentów stowarzyszonych przez edytor personalizacji kliknij opcję
wp.federated.documents.pzn.vaultselection.enabled. Aby włączyć sekcje skarbca referencji, ustaw wartość
true, lub aby wyłączyć sekcje skarbca referencji, ustaw wartość false. Wartość domyślna to true.
b. W przypadku uzyskiwania dostępu do dokumentów stowarzyszonych przez edytor tekstu formatowanego
produktu Web Content Manager, kliknij opcję wp.federated.documents.wcm.vaultselection.enabled. Aby
włączyć sekcje skarbca referencji, ustaw wartość true, lub aby wyłączyć sekcje skarbca referencji, ustaw
wartość false. Wartość domyślna to true.
Jeśli sekcje skarbca referencji zostaną włączone, użytkownicy mogą wybrać sekcję skarbca referencji w interfejsie
użytkownika. Istnieje także możliwość użycia właściwości wp.federated.documents.przyrostek.vault.slot w celu
określenia domyślnej sekcji referencji do użycia dla danego serwera zdalnego.
6. Określ, czy użytkownicy mogą wprowadzać własne serwery w przypadku dostępu do treści zdalnej lub czy mogą
używać tylko skonfigurowanych serwerów predefiniowanych.
a. Kliknij opcję wp.federated.documents.custom.server.enabled.
b. Aby umożliwić użytkownikom wprowadzanie własnych serwerów, ustaw wartość true. Aby uniemożliwić
użytkownikom wprowadzanie serwerów niestandardowych, ustaw wartość false. W przypadku ustawienia
wartości false w interfejsie użytkownika nie jest wyświetlane pole wprowadzania dla serwerów
niestandardowych. Wartość domyślna to true.
7. Określ, czy portal może pobierać dokumenty z serwerów obsługujących interfejsy zdalne usług dokumentów.
Produkty obsługujące interfejsy zdalne usług dokumentów to na przykład IBM Lotus Quickr, IBM Content
Manager i IBM FileNet Content Manager.
77
a. Kliknij opcję wp.federated.documents.document.services.enabled.
b. Aby włączyć dostęp do kanałów informacyjnych usług dokumentów, ustaw wartość true. Aby wyłączyć
dostęp do kanałów informacyjnych usług dokumentów, ustaw wartość false. Ustawienie wartości false
powoduje, że użytkownicy wciąż mają dostęp do serwerów obsługujących usługi CMIS lub kanały
informacyjne Atom, lecz połączenia z serwerami usług dokumentów nie są obsługiwane. Wartość domyślna to
true.
8. Dla każdego serwera zdalnego zawierającego dokumenty, które maja być dostępne z portalu, skonfiguruj adres
URL serwera, typ kanału informacyjnego i dodatkowe właściwości opcjonalne.
Wartość części przyrostek klucza właściwości jest używana do grupowania pokrewnych właściwości dla każdego
serwera. Należy użyć tej samej wartości przyrostek dla właściwości dotyczących tego samego serwera. Wartość
przyrostek może być dowolna, o ile jest unikalna wśród kluczy właściwości.
Dla każdej właściwości należy kliknąć opcję Nowa i wprowadzić nazwę i wartość:
wp.federated.documents.przyrostek.url
Wartość: adres URL kanału informacyjnego Atom lub dokumentu usług CMIS dla serwera zdalnego. Ta
właściwość jest wymagana.
wp.federated.documents.przyrostek.type
Wartość:
v Wartość CMIS wskazuje, że serwer zdalny udostępnia dokument usług CMIS.
v Wartość Usługi dokumentów wskazuje, że serwer zdalny obsługuje interfejsy zdalne usług
dokumentów.
v Wartość ATOM wskazuje, że serwer zdalny udostępnia ogólny kanał informacyjny Atom.
Jeśli żadna wartość nie zostanie określona, używana jest wartość domyślna CMIS.
wp.federated.documents.przyrostek.title.default
Wartość: tytuł używany do zidentyfikowania tego serwera źródłowego w interfejsie użytkownika, jeśli
nie zdefiniowano pakunku zasobów udostępniającego tekst tytułu. Jeśli nie zdefiniowano domyślnego
tytułu ani pakunku zasobów, w interfejsie użytkownika używana jest wartość właściwości
wp.federated.documents.przyrostek.url.
wp.federated.documents.przyrostek.nls.resources
Wartość: nazwa pakunku zasobów, który zawiera przetłumaczony tytuł i opis używane do
zidentyfikowania tego serwera źródłowego w interfejsie użytkownika. Jeśli ta właściwość nie jest
zdefiniowana, zostanie użyty tytuł domyślny. Jeśli nie zdefiniowano domyślnego tytułu ani pakunku
zasobów, w interfejsie użytkownika używana jest wartość właściwości
wp.federated.documents.przyrostek.url.
wp.federated.documents.przyrostek.vault.slot
Wartość: nazwa sekcji skarbca referencji, która przechowuje referencje używane na potrzeby
uwierzytelniania na serwerze zdalnym. Sekcje skarbca referencji są konfigurowane i zarządzane przez
administratora portalu. Ta właściwość definiuje domyślną sekcję skarbca referencji, która jest
predefiniowana w interfejsie użytkownika, pomimo że użytkownik może także wybrać inną sekcję, jeśli
jest dostępna. Jeśli ta właściwość nie jest zdefiniowana, interfejs użytkownika nie wyświetla domyślnej
sekcji skarbca referencji, lecz w dalszym ciągu można wybrać sekcję z listy dostępnych. Ta właściwość
jest opcjonalna.
Uwaga: Sekcja skarbca referencji musi zawierać referencje wymagane na potrzeby uwierzytelniania na
serwerze zdalnym.
wp.federated.documents.przyrostek.override.authentication.enabled
Wartość: true lub false. Ustawienie wartości true powoduje, że użytkownik może zmienić metodę
uwierzytelniania dla serwera w interfejsie użytkownika. Ustawienie wartości false powoduje, że w
interfejsie użytkownika nie jest wyświetlane pole umożliwiające zmianę metody uwierzytelniania.
Wartością domyślną jest true.
9. Opcjonalne: Skonfiguruj ilość danych zwracanych dla atrybutu metadanych summary dokumentu.
78
a.
b.
c.
d.
Kliknij opcję WCM WCMConfigService.
Kliknij opcję wcm.pzn.ecm.max.field.length i wprowadź liczbę znaków do zwrócenia. Jeśli nie zostanie
określona żadna wartość, zostanie użyta wartość domyślna - 128 znaków.
10. Opcjonalne: Skonfiguruj, czy zmiany właściwości są ładowane automatycznie.
Domyślnie usługa dokumentów stowarzyszonych automatycznie przeładowuje właściwości przy użyciu
określonego przedziału czasu bez konieczności restartowania portalu. Istnieje możliwość zmiany zachowania
automatycznego przeładowania lub przedziału czasu przeładowania.
a. Kliknij opcję Zasoby > Środowisko zasobów > Dostawcy środowiska zasobów.
b. Kliknij opcję WP FederatedDocumentsService.
c. W obszarze Dodatkowe właściwości kliknij opcję Właściwości niestandardowe.
d. Kliknij opcję wp.federated.documents.document.service.reload.disabled i określ wartość true, aby
wyłączyć automatyczne przeładowanie właściwości. Wartość domyślna to false.
e. Kliknij opcję wp.federated.documents.document.service.reload.interval i określ przedział czasu
przeładowania właściwości w sekundach. Wartość domyślna to 3 sekundy.
11. Zapisz zmiany. Usługa dokumentów stowarzyszonych automatycznie przeładuje zaktualizowane właściwości.
Jeśli automatyczne przeładowanie zostało wyłączone, należy zrestartować serwer portalu.
12. Jeśli sekcje skarbca referencji zostaną włączone, nadaj dostęp do sekcji skarbca referencji wszystkim
uwierzytelnionym użytkownikom.
a. Zaloguj się do portalu jako administrator.
b.
c.
d.
e.
Kliknij opcję Administrowanie > Dostęp > Uprawnienia do zasobów.
Na liście typów zasobów przejdź do pozycji Zasoby wirtualne.
Dla zasobu ADMIN_SLOTS kliknij ikonę Przypisz dostęp.
Otwórz do edycji rolę Użytkownik i dodaj grupę Wszyscy uwierzytelnieni użytkownicy portalu do roli.
Strojenie pamięci podręcznej dokumentów stowarzyszonych
Funkcja dokumentów stowarzyszonych używa pamięci podręcznej listy dokumentów, pamięci podręcznej danych
dokumentu i pamięci podręcznej typu kanału informacyjnego do zarządzania informacjami o liście dokumentów,
danymi dokumentów i typami kanałów informacyjnych udostępnianych przez serwer.
v Pamięć podręczna listy dokumentów zawiera listę identyfikatorów dokumentów znajdujących się w wynikach reguły
wyboru dla konkretnego użytkownika i konkretnej reguły wyboru. Pamięć podręczna jest domyślnie aktywowana, a
domyślny czas życia wpisu w pamięci podręcznej wynosi 10 minut.
v Pamięć podręczna danych dokumentu zawiera metadane konkretnego dokumentu. Pamięć podręczna jest domyślnie
aktywowana, a domyślny czas życia wpisu w pamięci podręcznej wynosi 10 minut.
v Pamięć podręczna typu kanału informacyjnego zawiera typ kanału informacyjnego dla określonego adresu URL
kanału informacyjnego. Typ kanału informacyjnego może mieć wartość Usługi dokumentów, CMIS lub ATOM.
Pamięć podręczna jest domyślnie aktywowana, a domyślny czas życia wpisu w pamięci podręcznej wynosi 24
godziny.
W celu dostrojenia tych pamięci podręcznych należy skonfigurować usługę menedżera pamięci podręcznych (WP
CacheManagerService) w konsoli WebSphere Integrated Solutions Console, używając następujących właściwości:
v Pamięć podręczna listy dokumentów: cacheinstance.com.ibm.pzn.wcm.ecm.DocumentListCache
v Pamięć podręczna danych dokumentu: cacheinstance.com.ibm.pzn.wcm.ecm.DocumentMetaDataCache
v Pamięć podręczna typu kanału informacyjnego: cacheinstance.com.ibm.pzn.wcm.ecm.FeedTypeServerCache
Aktualizacje dokonane w zdalnym systemie zarządzania treścią mogą nie być natychmiast odzwierciedlane po stronie
portalu, jeśli w pamięci podręcznej znajduje się odpowiedni wpis. Wartości czasu życia dla poszczególnych pamięci
podręcznych określają maksymalny czas opóźnienia wprowadzenia aktualizacji.
79
Uwaga:
v Opóźnienie, z jakim nowe dokumenty stają się widoczne (a dokumenty usunięte przestają być widoczne), zależy od
wartości czasu życia skonfigurowanej dla pamięci podręcznej listy dokumentów.
v Opóźnienie aktualizacji metadanych opisujących dokument (na przykład zmian w tytule dokumentu) zależy od
wartości czasu życia skonfigurowanej dla pamięci podręcznej danych dokumentu.
Pamięć podręczna listy dokumentów dla konkretnego użytkownika jest unieważniana przy każdym logowaniu
użytkownika, więc po zalogowaniu się użytkownika jest dostępna najbardziej aktualna lista identyfikatorów
dostępnych dokumentów.
Zadania pokrewne:
Konfigurowanie środowiska przemieszczania treści WWW
Skonfigurowanie środowiska przemieszczania umożliwia emulowanie środowiska dostarczania treści WWW i
przeprowadzanie testów przed wdrożeniem.
Konsola WebSphere Integrated Solutions Console umożliwia definiowanie opcji środowiska przemieszczania i
v Jeśli serwer pomostowy zostanie użyty wyłącznie jako serwer wstrzymujący, na którym zmiany serwisu są
gromadzone przed syndykowaniem ich do środowiska dostarczania, konieczne może być przejrzenie jedynie
ustawień syndykowania serwera pomostowego. W większości przypadków należy upewnić się, że wyłączono
automatyczne syndykowanie.
v Jeśli środowisko przemieszczania jest używane do przeprowadzania testów akceptacji użytkownika przed
syndykowaniem do środowiska dostarczania, konieczne będzie upewnienie się, że wszystkie inne ustawienia
skonfigurowane na serwerze pomostowym są zgodne z ustawieniami określonymi na serwerze dostarczania.
Konfigurowanie środowiska dostarczania treści WWW
Środowisko dostarczania treści należy skonfigurować, instalując portlety Podgląd treści WWW i włączając wszystkie
inne wymagane opcje.
Konfigurowanie analizy serwisu dla portletu Podgląd treści WWW
Aby śledzić dane użycia dotyczące portletu Podgląd treści WWW, można skonfigurować portal na potrzeby
rejestrowania analizy serwisu tego portletu.
Włączanie programu rejestrującego portletu Podgląd treści WWW
Aby użyć funkcji rejestrowania analizy serwisu, która jest dostępna dla portletu Podgląd treści WWW, należy
skonfigurować usługę WP SiteAnalyzerLogService i włączyć usługę SiteAnalyzerJSRPortletLogger.
Przed aktywowaniem programu rejestrującego SiteAnalyzerJSRPortletLogger należy się upewnić, że dla całego portalu
włączono analizę serwisu (zgodnie z opisem zawartym w sekcji Rejestrowanie i analizowanie danych serwisu po
stronie serwera.
3. Kliknij opcję WP SiteAnalyzerLogService.
4. Aktywuj program rejestrujący SiteAnalyzerJSRPortletLogger za pomocą usługi WP SiteAnalyzerLogService. W
tym celu zdefiniuj parametr SiteAnalyzerJSRPortletLogger.isLogging i ustaw dla niego wartość true.
5. Zapisz zmiany i zrestartuj portal.
80
Przykład analizy serwisu dotyczącej portletu Podgląd treści WWW
Dziennik analizy serwisu korzysta z formatu dziennika NCSA Combined, który jest połączeniem formatu dziennika
NCSA Common i trzech dodatkowych pól: referrer, user_agent i cookie. W tym przykładzie opisano typowe
informacje rejestrowania analizy serwisu dotyczącej portletu Podgląd treści WWW.
Dziennik analizy serwisu produktu IBM WebSphere Portal to:
katalog_główny_profilu_wp/logs/WebSphere_Portal/sa_data_godzina.log
gdzie data_godzina oznacza datę i godzinę utworzenia pliku. Bieżący (aktywny) plik dziennika ma nazwę sa.log.
Uwaga: Usługa WP SiteAnalyzerService może zostać skonfigurowana do używania innych nazw plików.
W poniższym przykładzie przedstawiono przykładową pozycję dziennika analizy serwisu w postaci, w jakiej jest
zapisywana przez portlet Podgląd treści WWW, jeśli włączono usługę SiteAnalyzerJSRPortletLogger.
9.37.3.88 - jdoe [22/Nov/2008:22:11:27 +0100] "GET /Portlet/5_8000CB1A00U6B02NVSPH1G20G1/
Web_Content_Viewer_(JSR_286)/Web%20Content%2fTestSite01%2fTestSiteArea01
%2fTestContent01?PortletPID=5_8000CB1A00U6B02NVSPH1G20G1&PortletMode=view
&PortletState=normal&RequestType=render&PUBLIC_CONTEXT=%2fWeb%20Content%2fTestSite01
%2fTestSiteArea01%2fTestContent01 HTTP/1.1" 200 -1 "http://serwer.firma.com/Strona/
6_8000CB1A00UR402F0JC25U1O25/MojaStrona" "Mozilla/5.0 (Windows; U; Windows NT 5.1; en-US;
rv:1.8.1.18) Gecko/20081029 Firefox/2.0.0.18" "JSESSIONID=0000JwIm04xm7btVLwzCj9Qo-uj:-1"
Opis poszczególnych pól formatu dziennika przedstawiono w tabeli:
Tabela 14. Opis poszczególnych pól formatu dziennika
Pole z przykładu
9.37.3.88
-
jdoe
[22/Nov/2008:22:11:27 +0100]
Nazwa pola dziennika i objaśnienie
host
Adres IP klienta HTTP, który wysłał żądanie.
Ważne: Jeśli między klientem a portalem znajduje się
odwrotny serwer proxy, rejestrowany jest adres IP
odwrotnego serwera proxy zamiast adresu IP klienta
HTTP. Aby zarejestrować adres IP klienta HTTP,
należy usunąć odwrotny serwer proxy ze środowiska.
rcf931
Identyfikator użyty do identyfikacji klienta
wysyłającego żądanie. Jeśli identyfikator klienta nie
jest znany, pole zawiera znak łącznika (-).
username
Identyfikator użytkownika klienta. Jeśli ID
użytkownika nie jest znany, pole zawiera znak
łącznika (-).
date:time timezone
Data i godzina wysłania żądania HTTP.
81
Tabela 14. Opis poszczególnych pól formatu dziennika (kontynuacja)
Pole z przykładu
"GET /Portlet/[...] HTTP/1.1"
request Metoda protokołu HTTP, identyfikator URI żądanego
zasobu i wersja protokołu HTTP używana przez klient.
Identyfikator URI składa się z następujących
elementów:
v Identyfikator Portlet.
v Identyfikator żądanej instancji portletu Podgląd
treści WWW.
v Nazwa administracyjna portletu Podgląd treści
WWW. Uwaga: nazwa ta jest zawsze taka sama, o
ile portlet nie został sklonowany.
v Ścieżka kontekstu renderowanego elementu
produktu Web Content Manager, który zakodowano
przy użyciu kodowania UTF-8.
v Łańcuch zapytania zawierający następujące
parametry:
PortletPID
Identyfikator żądanej instancji portletu
Podgląd treści WWW.
PortletMode
Tryb renderowania portletu. Należy
zauważyć, że portlet Podgląd treści
WWW zapisuje pozycje dziennika tylko
w trybie wyświetlania.
PortletState
Stan okna portletu.
RequestType
Typ żądania (należy zauważyć, że portlet
Podgląd treści WWW zapisuje pozycje
dziennika tylko dla żądań renderowania).
Następny element to lista wszystkich parametrów
żądania, które są dostępne dla instancji portletu
Podgląd treści WWW jako pary klucz-wartość
zakodowane przy użyciu kodowania UTF-8.
200
statuscode
Kod statusu HTTP żądania.
-1
bytes
"http://serwer.firma.com/Strona/
6_8000CB1A00UR402F0JC25U1O25/MojaStrona"
"Mozilla/5.0 [...]"
82
Liczba bajtów danych przesłanych przez klienta jako
część żądania. Wartość -1 oznacza, że liczba bajtów
nie jest znana.
referrer
W przypadku pozycji dziennika analizy serwisu
portletu strona odsyłająca identyfikuje stronę portalu,
na której renderowana jest instancja portletu Podgląd
treści WWW.
user_agent
Typ przeglądarki WWW używanej przez klient.
Tabela 14. Opis poszczególnych pól formatu dziennika (kontynuacja)
Pole z przykładu
"JSESSIONID=0000JwIm04xm7btVLwzCj9Qo-uj:-1"
cookies Nazwa i wartość informacji cookie, która została
wysłana do przeglądarki klienta jako część żądania.
Jeśli przesłanych zostało kilka informacji cookie, pole
zawiera listę pozycji rozdzielonych średnikami.
Odsyłacze pokrewne:
Opis dziennika analizy serwisu
Parametry interfejsu konfiguracyjnego XML dla portletu Podgląd treści
WWW
Podobnie jak w przypadku innych portletów znajdujących się w portalu, portlet Podgląd treści WWW można wdrażać i
konfigurować przy użyciu interfejsu konfiguracyjnego XML (komendy xmlaccess). W celu ułatwienia
konfigurowania portletu przy użyciu interfejsu konfiguracyjnego XML możliwe do określenia parametry portletu
oprócz standardowych identyfikatorów akceptują również wartości ścieżek.
Portlet Podgląd treści WWW jest domyślnie konfigurowany przy użyciu unikalnych identyfikatorów. Dzięki temu
konfiguracja nie ulega uszkodzeniu w przypadku przeniesienia elementu lub zmiany jego nazwy. Jednak podczas
konfigurowania portletu przy użyciu interfejsu konfiguracyjnego XML określenie unikalnego identyfikatora elementu
może być trudne. Gdy jest konfigurowany portlet Podgląd treści WWW, do elementów treści WWW można
odwoływać się przy użyciu ścieżek lub identyfikatorów. Służą do tego następujące parametry:
AUTHORINGTEMPLATE_OVERRIDE
Określa szablony tworzenia treści sekcji profilu. Parametr może zawierać wiele wartości oddzielonych
przecinkami. Lista może zawierać zarówno identyfikatory, jak i wartości ścieżek.
CATEGORY_OVERRIDE
Określa kategorie sekcji profilu. Aby utworzyć listę wielu kategorii, należy rozdzielić je przecinkami. Można
używać wartości identyfikatorów i wartości ścieżek.
SITEAREA_OVERRIDE
Określa obszary serwisu sekcji profilu. Aby utworzyć listę wielu obszarów serwisu, należy rozdzielić je
przecinkami. Można używać wartości identyfikatorów i wartości ścieżek.
WCM_BROADCASTS_TO
Określa ustawienie rozgłaszania odsyłaczy dla portletu Podgląd treści WWW. Dostępne wartości:
v WCM_LINKING_DYNAMIC: informacje o elemencie treści WWW wyświetlanym w portlecie Podgląd
treści WWW są używane do dynamicznego określania strony, do której kontekst ma być rozgłaszany.
v WCM_LINKING_SELF: kontekst bieżącego portletu Podgląd treści WWW jest rozgłaszany do innych
portletów Podgląd treści WWW na tej samej stronie portalu.
v WCM_LINKING_OTHER: kontekst bieżącego portletu Podgląd treści WWW jest rozgłaszany do innych
portletów Podgląd treści WWW na innej stronie portalu zgodnie z określeniem w parametrze
WCM_PORTAL_PAGE_ID.
v WCM_LINKING_NONE: kontekst bieżącego portletu Podgląd treści WWW nie jest rozgłaszany do
innych portletów Podgląd treści WWW.
WCM_COMPONENT_IDR
Określa komponent biblioteki i jest używany tylko wtedy, gdy wybrano typ treści Component.
WCM_CONTENT_COMPONENT
Określa nazwę elementu, który ma być wyświetlany, kiedy parametr WCM_CONTENT_TYPE ma wartość
CONTENT_COMPONENT.
83
WCM_CONTENT_CONTEXT_IDR
Określa kontekst wyświetlania treści. Kontekstem może być element treści lub obszar serwisu zgodnie z
określeniem w parametrze WCM_CONTENT_CONTEXT_TYPE.
WCM_CONTENT_CONTEXT_TYPE
Określa typ konfigurowanego kontekstu treści. Dostępne wartości:
v CONTENT: wskazuje, że kontekstem treści jest element treści.
v PARENT: wskazuje, że kontekstem treści jest obszar serwisu.
WCM_CONTENT_TYPE
Określa element do wyświetlenia. Dostępne wartości:
v CONTENT: wskazuje, że elementem do wyświetlenia jest element treści.
v COMPONENT: wskazuje, że elementem do wyświetlenia jest komponent.
v CONTENT_COMPONENT: wskazuje, że elementem do wyświetlenia jest element.
WCM_DESIGN_IDR
Określa alternatywny szablon prezentacji.
WCM_LISTENS_TO
Określa, w jaki sposób portlet Podgląd treści WWW został skonfigurowany do odbierania rozgłaszanych
odsyłaczy z innych portletów Podgląd treści WWW. Dostępne wartości:
v WCM_LINKING_OTHER: informacje są odbierane z dowolnego portletu Podgląd treści WWW, który
rozgłasza odsyłacze.
v WCM_LINKING_SELF: informacje są odbierane tylko z tego portletu Podgląd treści WWW.
v WCM_LINKING_NONE: żadne informacje nie są odbierane z innych portletów Podgląd treści WWW.
WCM_PAGE_TITLE
Ten parametr użyty z parametrem WCM_PAGE_TITLE_TYPE określa tytuł strony portletu Podgląd treści
WWW. Dostępne wartości:
v Tytuł strony zdefiniowany przez użytkownika, jeśli parametr WCM_PAGE_TITLE_TYPE ma wartość
WCM_PAGE_TITLE_TYPE_GENERAL.
v Nazwa pakunku zasobów zawierającego tytuł strony, jeśli parametr WCM_PAGE_TITLE_TYPE ma
wartość WCM_PAGE_TITLE_TYPE_RESBUN.
WCM_PAGE_TITLE_TYPE
Określa sposób wyświetlania tytułu strony przez portlet Podgląd treści WWW. Dostępne wartości:
v WCM_PAGE_TITLE_TYPE_DEFAULT: zostaje użyty domyślny tytuł zdefiniowany w interfejsie
administracyjnym portalu.
v WCM_PAGE_TITLE_TYPE_GENERAL: zostaje użyty tytuł zdefiniowany przez użytkownika zgodnie z
określeniem w parametrze WCM_PAGE_TITLE.
v WCM_PAGE_TITLE_TYPE_RESBUN: tytuł jest definiowany w pakunku zasobów zgodnie z
określeniem w parametrze WCM_PAGE_TITLE.
v WCM_PAGE_TITLE_TYPE_DYN: tytuł jest definiowany przez wartość w polu Tytuł wyświetlany dla
elementu treści wyświetlanego w portlecie Podgląd treści WWW.
WCM_PORTAL_PAGE_ID
Określa unikalną nazwę lub identyfikator obiektu strony, która jest celem rozgłaszania odsyłaczy, kiedy
parametr WCM_BROADCASTS_TO ma ustawioną wartość WCM_LINKING_OTHER.
WCM_PORTLET_TITLE
Ten parametr użyty z parametrem WCM_PORTLET_TITLE_TYPE określa tytuł portletu Podgląd treści
WWW. Dostępne wartości:
v Tytuł portletu zdefiniowany przez użytkownika, jeśli parametr WCM_PORTLET_TITLE_TYPE ma
wartość WCM_PORTLET_TITLE_TYPE_GENERAL.
v Nazwa pakunku zasobów zawierającego tytuł portletu, jeśli parametr WCM_PORTLET_TITLE_TYPE
ma wartość WCM_PORTLET_TITLE_TYPE_RESBUN.
84
WCM_PORTLET_TITLE_TYPE
Określa sposób wyświetlania tytułu portletu Podgląd treści WWW. Dostępne wartości:
v WCM_PORTLET_TITLE_TYPE_DEFAULT: zostaje użyty domyślny tytuł zdefiniowany w interfejsie
administracyjnym portalu.
v WCM_PORTLET_TITLE_TYPE_GENERAL: zostaje użyty tytuł zdefiniowany przez użytkownika
zgodnie z określeniem w parametrze WCM_PORTLET_TITLE.
v WCM_PORTLET_TITLE_TYPE_RESBUN: tytuł jest definiowany w pakunku zasobów zgodnie z
określeniem w parametrze WCM_PORTLET_TITLE.
v WCM_PORTLET_TITLE_TYPE_DYN: tytuł jest definiowany przez wartość w polu Tytuł wyświetlany
dla elementu treści wyświetlanego w portlecie Podgląd treści WWW.
Określając ścieżkę do treści, należy rozpocząć od znaku ukośnika (/), a następnie podać nazwę biblioteki, jak w
następujących przykładach poprawnych ścieżek do treści:
/moja_biblioteka/mój_folder/mój_obszar_serwisu/moja_treść
lub
/moja_biblioteka/mój_szablon_prezentacji
Uwaga: W przypadku skonfigurowania elementu przy użyciu jego ścieżki, a nie identyfikatora, konfiguracja portletu
może stać się niepoprawna po przeniesieniu lub zmianie nazwy elementu. Jeśli element został skonfigurowany przy
użyciu jego ścieżki, w portlecie Podgląd treści WWW podczas pracy w trybie edytowania ustawień
współużytkowanych lub konfiguracji za elementem jest wyświetlana mała ikona ścieżki.
Ważne: W przypadku konfigurowania elementu przy użyciu ścieżki do niego nie można zbudować ścieżki przy użyciu
pól Tytuł wyświetlany elementów w ścieżce. Określając ścieżkę, należy użyć pól Nazwa elementów.
Opcje buforowania
Aplikacja Web Content Manager może buforować zarówno strony WWW wygenerowane za pomocą produktu IBM
Web Content Manager, jak i treść pochodzącą z zewnętrznych źródeł danych. Właściwe zastosowanie buforowania
udostępnianego przez ten mechanizm może znacznie zwiększyć wydajność serwisu.
Typy pamięci podręcznej treści WWW
W tym temacie zawarto informacje o typach buforowania używanych przez produkt IBM Web Content Manager, a
także o podstawowym i zaawansowanym buforowaniu treści WWW.
Podstawowe buforowanie treści WWW
Jest to najprostsza opcja buforowania. Przy pierwszym wyświetlaniu przez aplikację Web Content Manager strona
WWW jest zapisywana w pamięci podręcznej. Użytkownicy uzyskują dostęp do wersji tej strony zapisanej w pamięci
podręcznej do czasu utraty jej ważności. Dopiero wówczas strona WWW jest wyświetlana na nowo. Podstawową
zaletą takiego rozwiązania jest zwiększona wydajność. Buforowanie podstawowe należy stosować wyłącznie w
odniesieniu do statycznej treści, do której nie jest wymagany dostęp w czasie rzeczywistym.
Zaawansowane buforowanie treści WWW
Istnieją dwie zasadnicze różnice między buforowaniem podstawowym i zaawansowanym:
v Buforowanie zaawansowane pozwala buforować strony w oparciu o profile różnych użytkowników.
v Parametry pamięci podręcznej w znacznikach Connect i żądaniach URL przesłaniają domyślne ustawienia
zaawansowanego buforowania treści WWW serwera, co umożliwia definiowanie niestandardowych ustawień
buforowania dla poszczególnych stron WWW lub komponentów.
85
Tabela 15. Typy buforowania zaawansowanego
Typ buforowania
zaawansowanego
Szczegóły
Buforowanie serwisu
Działa w ten sam sposób, co podstawowe buforowanie treści WWW, z tym, że parametry
pamięci podręcznej w znacznikach Connect i żądaniach URL mogą być używane do
nadpisywania domyślnych ustawień zaawansowanego buforowania treści WWW serwera.
Buforowanie sesji
Po włączeniu buforowania sesji kopia każdej strony WWW odwiedzanej przez użytkownika jest
zapisywana w pamięci podręcznej sesji. Użytkownik uzyskuje dostęp do zbuforowanej wersji
strony WWW do czasu rozpoczęcia nowej sesji lub utraty ważności tej strony w pamięci
podręcznej.
Buforowanie użytkownika
Po włączeniu buforowania użytkownika kopia każdej strony WWW odwiedzanej przez
użytkownika jest zapisywana w pamięci podręcznej użytkownika. Użytkownik uzyskuje dostęp
do zbuforowanej wersji strony WWW do czasu utraty ważności tej strony w pamięci podręcznej.
Buforowanie zabezpieczone
Buforowanie zabezpieczone jest używane w serwisach, w których funkcje zabezpieczeń
elementów są używane do przyznawania użytkownikom różnych poziomów dostępu do różnych
stron i komponentów WWW w oparciu o grupy, do których należą ci użytkownicy.
Buforowanie spersonalizowane
Buforowanie spersonalizowane jest używane do buforowania stron WWW użytkowników o
takich samych profilach personalizacji. Oznacza to, że użytkownicy, którzy wybrali takie same
słowa kluczowe i kategorie personalizacji i którzy należą do tej samej grupy, współużytkują tę
samą pamięć podręczną.
Domyślne buforowanie treści WWW a buforowanie niestandardowe
Parametry pamięci podręcznej w znacznikach Connect i żądaniach URL przesłaniają domyślne ustawienia
zaawansowanego buforowania treści WWW serwera, co umożliwia definiowanie niestandardowych ustawień
buforowania dla poszczególnych stron WWW lub komponentów.
W większości przypadków jako domyślna pamięć podręczna treści WWW serwera używane jest jedynie buforowanie
podstawowe oraz buforowanie serwisu i sesji. Buforowanie użytkownika, zabezpieczone i spersonalizowane jest
zwykle używane przy buforowaniu niestandardowym w znacznikach Connect i żądaniach URL.
Uwaga: Jeśli natomiast buforowanie treści WWW jest ustawione na poziom podstawowy, nie można zmienić go na
poziom niestandardowy.
Porównania typów pamięci podręcznej
Tabela 16. Buforowanie podstawowe a buforowanie zaawansowane
Funkcja
Buforowanie podstawowe
Buforowanie zaawansowane
Średnia
Duża
Bardzo duża
Duża
Dostępne buforowanie niestandardowe:
Nie
Tak
Przetwarzanie znaczników Connect:
Nie
Tak
Portlet Podgląd treści WWW:
Nie
Tak
Wielkość pamięci zajmowanej przez jeden
element:
Zwiększenie wydajności:
Buforowanie komponentów Personalization:
Funkcja buforowania treści WWW może być w niektórych przypadkach używana w połączeniu z komponentami
Personalization, lecz zależy to od warunków ustawionych w regule personalizacji lub zasobów używanych do
określenia wyników reguły. W celu określenia, czy treść zwróconą przez komponent Personalization można buforować
przy użyciu funkcji buforowania treści WWW, wymagane jest przetestowanie buforowania.
86
Buforowanie a wyświetlanie wstępne
Treść wyświetlaną w portletach wyświetlających oraz za pośrednictwem produktu IBM Web Content Manager można
buforować. Alternatywą buforowania jest wykorzystanie funkcji wstępnego wyświetlania. Należy zapoznać się z
różnicami między tymi strategiami.
Wstępnie wyświetlany serwis można wyświetlić na dwa sposoby:
Korzystanie z serwera WWW
Wyświetlanie wstępnie renderowanego serwisu za pośrednictwem serwera WWW jest podobne do używania
buforowania podstawowego, ponieważ wyświetlana treść jest statyczna i nie można skorzystać z buforowania
niestandardowego.
Za pomocą produktu Web Content Manager
Wyświetlanie wstępnie wyświetlanego serwisu za pośrednictwem produktu Web Content Manager jest
podobne do użycia zaawansowanego buforowania, ponieważ treść może być dynamiczna i można stosować
buforowanie niestandardowe.
Buforowanie podstawowe a wstępnie renderowany serwis dostarczany za pomocą serwera
WWW
Na pierwszy rzut oka wyświetlanie wstępne i buforowanie podstawowe działają w ten sam sposób. Występują jednak
między nimi różnice na tyle znaczące, że mogą decydować o większej przydatności którejś z metod.
Podstawowa różnica polega na tym, że funkcja wstępnego wyświetlania tworzy obraz całego serwisu przy każdym
uruchomieniu. Natomiast buforowanie podstawowe polega na zapisywaniu informacji w pamięci podręcznej strona po
stronie. Jeśli głównym celem jest zapewnienie wysokiej wydajności, właściwym rozwiązaniem jest wyświetlanie
wstępne. W przeciwnym przypadku lepsze jest buforowanie podstawowe.
Tabela 17. Buforowanie podstawowe a wstępnie renderowany serwis dostarczany za pomocą serwera WWW
Funkcja
Wstępnie renderowany serwis
dostarczany za pomocą serwera WWW
Wydajność:
Duża szybkość
Bardzo duża szybkość
Tak
Nie
Buforowanie niestandardowe:
Tak
Nie
Wymagania dotyczące pamięci:
Niskie lub średnie
Wymagania dotyczące pamięci zależą od
używanego serwera WWW
Wymagania dotyczące dysku:
Niskie lub średnie
Potencjalnie bardzo duże (konieczność
umieszczenia na dysku całego serwisu)
Nieoczekiwane niepoprawne odsyłacze:
Tak
Nie
Ponieważ strony mogą być buforowane w
różnych momentach, istnieje niewielkie
zagrożenie, że niektóre odsyłacze na
stronie w pamięci podręcznej będą w
danej chwili nieprawidłowe.
Serwis jest wstępnie wyświetlany w
ramach pojedynczej operacji, co znacznie
zmniejsza ryzyko wystąpienia w nim
niespójności.
Buforowanie zaawansowane a wstępnie wyświetlany serwis publikowany za
pośrednictwem produktu Web Content Manager
Obie opcje są bardzo podobne. Przed podjęciem decyzji, która ze strategii jest najlepsza dla danego serwisu, może być
konieczne przetestowanie obydwu.
87
Tabela 18. Buforowanie zaawansowane a wstępnie wyświetlany serwis publikowany za pośrednictwem produktu Web
Content Manager
Wstępnie renderowany serwis
dostarczany za pośrednictwem
produktu Web Content Manager
Funkcja
Wydajność:
Duża szybkość w przypadku korzystania z
buforowania, mniejsza, jeśli żądana strona
utraciła ważność i nie ma jej w pamięci
podręcznej. Ponieważ przetwarzanie
znaczników ma wpływ na wydajność,
zależy to od liczby znaczników Connect
umieszczonych na stronie.
Duża szybkość, jednak ponieważ
przetwarzanie znaczników ma wpływ na
wydajność, szybkość zależy od liczby
znaczników Connect umieszczonych na
stronie.
Tak
Nie
Buforowanie niestandardowe:
Tak
Nie
Wymagania dotyczące pamięci:
Średnie do wysokich
Wymagania dotyczące dysku:
Nieoczekiwane niepoprawne odsyłacze:
Tak
Nie
Ponieważ strony mogą być buforowane w
różnych momentach, istnieje niewielkie
zagrożenie, że niektóre odsyłacze na
stronie w pamięci podręcznej będą w
danej chwili nieprawidłowe.
Serwis jest wstępnie wyświetlany w
ramach pojedynczej operacji, co znacznie
zmniejsza ryzyko wystąpienia w nim
niespójności.
Strategie wygasania ważności
Podobnie do strategii buforowania, domyślne strategie utraty ważności serwera można ustawić w usłudze WCM
WCMConfigService za pomocą konsoli WebSphere Integrated Solutions Console. Niestandardowe parametry
wygasania ważności można także ustawić w znacznikach Connect i żądaniach adresu URL w celu nadpisania
domyślnych strategii wygasania ważności serwera.
Uwaga: Jeśli jako domyślna pamięć podręczna treści WWW jest używane buforowanie podstawowe, nie można
ustawić niestandardowego parametru wygasania ważności.
W większości przypadków harmonogram wygasania ważności jest oparty na częstotliwości aktualizowania źródła
treści. Dlatego jeśli źródło treści jest aktualizowane co godzinę, to zawartość każdej pamięci podręcznej będzie traciła
ważność co godzinę. Jeśli źródło treści jest aktualizowane raz dziennie, to zawartość każdej pamięci podręcznej będzie
traciła ważność raz dziennie.
Poza powyższymi przykładami można korzystać z innego harmonogramu wygasania ważności. Jeśli strony WWW są
aktualizowane jedynie co tydzień lub co miesiąc, należy ustawić harmonogram pamięci podręcznych w celu codziennej
utraty ważności ich zawartości. W przeciwnym przypadku w razie modyfikacji źródła treści zaktualizowana zawartość
może zostać wyświetlona w serwisie dopiero po tygodniu.
Wygasanie ważności pamięci podręcznej a wygasanie ważności przepływu pracy
Parametr wygasania ważności przepływu pracy nie jest powiązany z parametrem Expires pamięci podręcznej produktu
IBM Web Content Manager. Strona, której wygasanie ważności ustawiono na północ w ramach przepływu pracy, straci
ważność tylko wtedy, gdy nie została wcześniej zapisana w pamięci podręcznej. Strona pozostanie w pamięci
podręcznej do czasu wygaśnięcia ważności w aplikacji Web Content Manager, niezależnie od ustawienia Expires
przepływu pracy.
88
Pojęcia pokrewne:
“Parametry utraty ważności pamięci podręcznej” na stronie 226
Parametr "expires" w znacznikach IBM Web Content Manager i adresach URL służy do określenia czasu
przechowywania danych w pamięci podręcznej przed wygaśnięciem ich ważności. Po wygaśnięciu ważności danych w
pamięci podręcznej nowe żądanie danych zostanie odebrane z oryginalnego serwera. Parametr wygasania ważności nie
jest obowiązkowy.
Konfigurowanie pamięci podręcznej treści WWW
Sposób buforowania środowiska treści WWW można dostosowywać przez zmianę ustawień konfiguracyjnych (np.
ustawień domyślnego typu pamięci podręcznej i utraty ważności).
Konsola WebSphere Integrated Solutions Console umożliwia definiowanie opcji pamięci podręcznej treści WWW i
Ustawianie domyślnego typu pamięci podręcznej treści WWW
Domyślne środowisko buforowania treści WWW na potrzeby serwera treści WWW jest określane za pomocą
następujących właściwości:
v connect.businesslogic.defaultcache
v connect.moduleconfig.ajpe.contentcache.defaultcontentcache
Tabela 19. Parametry buforowania
Wartość właściwości defaultcache
Wartość właściwości
defaultcontentcache
Brak buforowania:
false
Brak
Buforowanie podstawowe:
true
Nie określona
Buforowanie serwisu:
false
Site
Buforowanie sesji:
false
Session
Buforowanie użytkownika:
false
User
Buforowanie zabezpieczone:
false
Secured
Buforowanie spersonalizowane:
false
Personalized
Parametr
Dodatkowe domyślne parametry pamięci podręcznej treści WWW
Ustawienia konfiguracyjne pamięci podręcznej treści WWW są określane za pomocą następujących właściwości w
usłudze WCM WCMConfigService.
Tabela 20. Właściwości pamięci podręcznej według typu pamięci podręcznej
Typ pamięci podręcznej
Właściwości
Buforowanie podstawowe:
connect.businesslogic.defaultcacheexpires
connect.businesslogic.defaultcache
Zaawansowana pamięć
podręczna: Wszystkie
connect.moduleconfig.ajpe.contentcache.defaultcontentcache
connect.moduleconfig.ajpe.contentcache.contentcacheexpires
Zaawansowana pamięć
podręczna: Tylko pamięć
podręczna sesji
connect.sessioncacheconfig.memcachesize
89
Tabela 21. Właściwości pamięci podręcznej - szczegóły
Właściwość pamięci podręcznej
Szczegóły
contentcacheexpires
Służy do ustawiania domyślnego czasu utraty ważności
wszystkich zaawansowanych pamięci podręcznych. Może to być
zarówno względne określenie czasu, jak również bezwzględnie
określona data i godzina.
defaultcache
Wartość true powoduje włączenie buforowania podstawowego.
W przypadku wartości false lub braku wartości włączane jest
buforowanie zaawansowane.
defaultcacheexpires
Służy do ustawiania domyślnego czasu utraty ważności
podstawowej pamięci podręcznej. Może to być zarówno
względne określenie czasu, jak również bezwzględnie określona
data i godzina.
defaultcontentcache
Jeśli włączona jest zaawansowana pamięć podręczna, ten
parametr umożliwia ustawienie jej domyślnego typu.
resourceserver.browserCacheMaxAge
Ta właściwość umożliwia zdefiniowanie maksymalnego czasu,
przez który element będzie przechowywany w pamięci
podręcznej przeglądarki WWW.
resourceserver.maxCacheObjectSize
Ten parametr umożliwia określenie maksymalnego rozmiaru
obiektów (w kilobajtach), które mogą być przechowywane w
pamięci podręcznej. Domyślna wartość to 300.
Formaty czasu wygaśnięcia pamięci podręcznej
Podczas konfigurowania ustawień czasu ważności pamięci podręcznej opisanych w Tabeli 3 można określić czas
względny lub bezwzględny:
v REL {liczba całkowita}{jednostki}
v ABS {ciąg-w-formacie-daty}
{jednostki} =
v d|D oznacza dni
v m|M oznacza miesiące
v s|S oznacza sekundy
v h|H oznacza godziny
{ciąg-w-formacie-daty} =
v Pon, 06 Lis 2000 09:00:00 GMT
v Poniedziałek, 06-Lis-00 09:00:00 GMT
v Pon Lis 6 09:00:00 2000
v 6 Lis 2000 9:00 AM
Uwaga: Dwa ostatnie formaty dotyczą czasu GMT.
Przykłady:
v contentcacheexpires="REL 300S"
v contentcacheexpires="ABS Pon, 06 Lis 2000 09:00:00 GMT"
Konfigurowanie pamięci podręcznej danych
Buforowanie danych polega na zapisywaniu w pamięci podręcznej danych pobranych przez aplikację IBM Web
Content Manager ze źródeł zewnętrznych za pomocą znaczników Connect lub żądań zgłaszanych przy użyciu adresów
URL.
90
WebSphere Integrated Solutions Console umożliwia definiowanie opcji pamięci podręcznej danych i zarządzanie nimi
w usłudze WCM WCMConfigService.
Dla opcji pamięci podręcznej danych należy określić następujące właściwości:
connect.connector.httpconnector.defaultcache
To ustawienie jest używane, jeśli w żądaniu danych nie określono pamięci podręcznej. Dopuszczalne wartości
to true (prawda) i false (fałsz). Wartość true oznacza, że dane będą przechowywane w pamięci podręcznej
serwisu.
connect.connector.httpconnector.defaultcacheexpires
Data/godzina utraty ważności elementów dodanych do pamięci podręcznej (serwisu lub sesji), jeśli w żądaniu
nie określono żadnej daty ani godziny.
connect.connector.sqlconnector.defaultcache
Właściwość określa, czy dane mają być domyślnie buforowane. Dopuszczalne wartości to true (prawda) i
false (fałsz).
Zadania pokrewne:
Opcje wstępnego renderowania
Możliwe jest włączenie wstępnego renderowania, dzięki czemu treść może być wyświetlana za pośrednictwem
aplikacji IBM Web Content Manager lub w postaci autonomicznego serwisu dostępnego za pośrednictwem serwera
WWW.
Konsola WebSphere Integrated Solutions Console umożliwia definiowanie opcji wstępnego renderowania w usłudze
WCM WCMConfigService i zarządzanie nimi.
Automatyczne uruchamianie wstępnego renderowania
Mimo że użytkownik może wykonać wstępne renderowanie serwisu WWW ręcznie, istnieje także możliwość
skonfigurowania tego działania w taki sposób, aby było ono uruchamiane automatycznie po uruchomieniu serwera.
1.
2.
3.
4.
Kliknij opcję WCM WCMConfigService.
Przeprowadź edycję właściwości connect.businesslogic.module i do jej wartości dodaj opcję cacher. Na
przykład:
web,mail,default,ajpe,federatedproxy,ajpecatselect,memberfixer,workflowenablement,
itemdispatcher,plutouploadfile,plutodownloadfile,synd,subs,syndication,
refreshallitems,unlocklibrary,custom,data,clearversions,clearhistory,
reseteventlog,cacher
5. Zapisz zmiany i zrestartuj serwer.
Włączanie wstępnego renderowania dla serwisów wyświetlanych za pomocą
produktu Web Content Manager
Opcja ta jest używana wówczas, gdy dostęp do wstępnie renderowanego serwisu jest uzyskiwany za pośrednictwem
produktu Web Content Manager. Powoduje to wzrost wydajności, ponieważ dostęp do treści statycznej jest uzyskiwany
z poziomu wstępnie renderowanego serwisu, natomiast treść dynamiczna nadal jest wyświetlana za pośrednictwem
Aby umożliwić użytkownikom dostęp do wstępnie renderowanego serwisu za pośrednictwem aplikacji Web Content
Manager, za pomocą konsoli WebSphere Integrated Solutions Console należy określić właściwość
connect.businesslogic.module.default.class w usłudze WCM WCMConfigService.
v Nazwa właściwości: connect.businesslogic.module.default.class
91
v Wartość: com.aptrix.cacher.CacherModule
Uwaga: Jeśli jako moduł domyślny została określona funkcja wstępnego renderowania, to nie można używać
lokalnego portletu wyświetlającego (Podgląd treści WWW).
Włączanie wstępnego renderowania dla serwisów autonomicznych
Opcja ta jest używana wówczas, gdy program Web Content Manager służy do generowania wstępnie renderowanego
serwisu, ale już nie do jego przeglądania. Konieczne będzie użycie serwera WWW do wyświetlania wstępnie
renderowanego serwisu.
Za pomocą konsoli WebSphere Integrated Solutions Console należy określić właściwość
connect.businesslogic.module.cacher.class w usłudze WCM WCMConfigService.
v Nazwa właściwości: connect.businesslogic.module.cacher.class
v Wartość: com.aptrix.cacher.CacherModule
W celu skonfigurowania buforowania należy określić poniższe właściwości. Choć wyszczególnione są wartości
domyślne, w razie konieczności można je dostosować. Jeśli wartość właściwości nie zostanie jawnie określona,
używana będzie wartość domyślna.
connect.moduleconfig.cacher.destdir
Wartość: ${USER_INSTALL_ROOT}/PortalServer/wcm/ilwwcm/cacher
Jest to podstawowy katalog, w którym zapisywane będą pamięci podręczne serwisów. Dla każdego serwisu
zostanie utworzony osobny podkatalog.
Ważne: Jeśli program do wstępnego renderowania zostanie uruchomiony z właściwością
connect.moduleconfig.cacher.overwritecache ustawioną na wartość true, wszystkie pliki w ścieżce
connect.moduleconfig.cacher.destdir, których nie zapisano podczas ostatniego uruchomienia tego
programu, zostaną usunięte. Z tego powodu należy upewnić się, że ścieżka
connect.moduleconfig.cacher.destdir służy wyłącznie do zapisywania renderowanej treści i nie zawiera
żadnych innych danych, które nie mogą zostać ponownie utworzone.
connect.moduleconfig.cacher.tempdir
Wartość: ${USER_INSTALL_ROOT}/PortalServer/wcm/ilwwcm/cacher/temp
Katalog tymczasowy, wymagany do zbudowania pamięci podręcznej serwisu przed przeniesieniem danych do
podstawowego katalogu podanego we właściwości connect.moduleconfig.cacher.destdir.
connect.moduleconfig.cacher.delay
Wartość: 1
Służy do ustawiania przedziału czasu (w sekundach) między zgłaszaniem żądań dotyczących strony podczas
buforowania.
connect.moduleconfig.cacher.busydelay
Wartość: 5
Służy do ustawienia czasu opóźnienia zajętości, w sekundach. Jest ono stosowane wówczas, gdy wykonanie
odbywa się w okresie między rozpoczęciem a zakończeniem zajętości. W przeciwnym razie używane będzie
ustawienie opóźnienia.
connect.moduleconfig.cacher.busystart/connect.moduleconfig.cacher.busyend
Wartość: 9:00 am/5:00 pm
Ustawienia te definiują okres, w którym będzie użyte ustawienie opóźnienia zajętości. Należy wprowadzić
czas bezwzględny (tak jak zostało to przedstawione).
connect.moduleconfig.cacher.overwritecache
true
92
Program do wstępnego renderowania nadpisze pliki w katalogu pamięci podręcznej destdir (a
następnie usunie niepotrzebne pliki). Wynikiem tego będzie postępująca zmiana treści tego katalogu
w miarę przeglądania serwisu przez użytkownika. Jest to wartość domyślna.
false
Przy pierwszym wstępnym renderowaniu serwisu zbuforowane pliki tego serwisu są dodawanie do
katalogu docelowego. Podczas wprowadzania zmian w serwisie za pomocą portletu tworzenia treści
nowa wersja serwisu będzie stopniowo buforowana w katalogu tymczasowym, a stary serwis
pozostanie w katalogu docelowym. Gdy funkcja buforująca umieści już w buforze cały serwis,
zawartość katalogu tymczasowego zostanie przeniesiona do katalogu docelowego. Katalog docelowy
będzie wówczas zawierać zarówno starą, jak i nową wersję zbuforowanego serwisu.
Uwaga: Wartość false nie powinna być używana, jeśli do wyświetlania wstępnie renderowanych
danych służy serwer WWW, ponieważ niektóre serwery WWW blokują katalogi danych.
connect.moduleconfig.cacher.rendereruser
Wartość: Anonymous
Użytkownik programu używany podczas renderowania treści programu Web Content Manager. Należy wpisać
wartość Anonymous lub Administrator albo podać nazwę konkretnego użytkownika lub grupy.
Wstępne renderowanie serwisu odbywa się na podstawie uprawnień tego użytkownika. Jeśli określony w tym
miejscu użytkownik nie ma dostępu do danego komponentu, komponent ten nie będzie wstępnie renderowany.
connect.moduleconfig.cacher.task.cacherurl
Wartość: http://${WCM_HOST}:${WCM_PORT}/${WCM_CONTEXT_ROOT}/connect/
Pełny adres URL używany jako element zastępczy dla serwletu łączącego na wstępnie renderowanych
stronach. Adres URL powinien kończyć się łańcuchem podanym we właściwości
connect.moduleconfig.cacher.task.servletpath, chyba że jest on pusty. Kontekst cacherurl jest
używany podczas generowania adresu URL za pomocą wstępnego renderowania. Właściwość ta nie jest
używana, gdy strona należy do serwisu, który nie został jeszcze wstępnie wyrenderowany na poziomie serwisu
przez zaplanowane zadanie lub żądanie z ustawieniem SRV=cacheSite.
connect.moduleconfig.cacher.task.servletpath
Wartość: /connect
Ścieżka podstawionego serwletu łączącego jest definiowana we właściwości
connect.moduleconfig.cacher.task.cacherurl. Jeśli kontekst cacherurl ma być używany w
niezmienionej postaci, właściwość ta może pozostać pusta.
connect.moduleconfig.cacher.defaultcontentname
Wartość: index.html
Powoduje ustawienie nazwy pliku domyślnego lub pliku strony głównej używanych przy uzyskiwaniu dostępu
do wstępnie renderowanego serwisu. Zwykle powinien to być plik index.html.
connect.moduleconfig.cacher.task.siteareas
Wartość: BibliotekaA/ObszarSerwisuA,BibliotekaB/ObszarSerwisuB,ObszarSerwisuC
W tym miejscu wpisywane są (oddzielone przecinkami) obszary serwisu w środowisku produktu Web Content
Manager, które mają być buforowane. Właściwość ta umożliwia określenie biblioteki razem z obszarem
serwisu. Jeśli określono bibliotekę, program do wstępnego renderowania wyszuka obszar serwisu w tej
bibliotece. Jeśli nie określono biblioteki, zostanie użyta biblioteka domyślna, którą podano we właściwości
defaultLibrary.
Uwaga: Jeśli w dowolnej nazwie obszaru serwisu zawarte są spacje, należy utworzyć osobne parametry dla
każdego obszaru serwisu, stosując następujący format: connect.moduleconfig.cacher.task.siteareas.N
Liczba N reprezentuje różne liczby całkowite dla poszczególnych parametrów. Jeśli na przykład należy
wstępnie renderować obszar serwisu o nazwie SiteArea,Red oraz obszar serwisu o nazwie Site,Yellow, należy
utworzyć następujące parametry:
connect.moduleconfig.cacher.task.siteareas.1=MyLib/SiteArea,Red
connect.moduleconfig.cacher.task.siteareas.2=Site,Yellow
93
connect.moduleconfig.cacher.task.interval.recurrence
connect.moduleconfig.cacher.task.interval.startdelay
Moduł CacherModule można skonfigurować tak, aby jego uruchamianie następowało po powtarzającej się
liczbie minut.
recurrence:
Wartość: 10
Powtarzający się okres wyrażony w minutach dla czynności powtarzalnych.
startdelay:
Wartość: 1
Opóźnienie wyrażone w minutach poprzedzające rozpoczęcie pierwszej czynności powtarzalnej.
Uwaga: Jeśli nie zostanie skonfigurowane automatyczne uruchamianie wstępnego renderowania przy
uruchamianiu serwera, wstępne renderowanie wykonywane w określonych odstępach czasu nie będzie działać,
dopóki użytkownik nie wyzwoli ręcznie modułu zarządzania pamięcią podręczną.
connect.moduleconfig.cacher.task.scheduled.times
Wartość: 3:00 am
Alternatywnym rozwiązaniem jest skonfigurowanie modułu CacherModule tak, aby był uruchamiany w
określonych godzinach. Należy wprowadzić serię czasów bezwzględnych oddzielonych przecinkami.
Ważne: Podczas określania wartości godziny konieczne jest zapewnienie zgodności z formatem G:MM
am|pm, uwzględniając również znak dwukropka (:) i spację. Niepoprawnie określone wartości
uniemożliwiają poprawne działanie wstępnego renderowania.
Uwaga: Jeśli nie zostanie skonfigurowane automatyczne uruchamianie wstępnego renderowania przy
uruchamianiu serwera, wstępne renderowanie wykonywane w zaplanowanych terminach nie będzie działać,
dopóki użytkownik nie wyzwoli ręcznie modułu zarządzania pamięcią podręczną.
Wstępne renderowanie zasobów
connect.moduleconfig.cacher.useTieredResourceFolders
Wartość: false
Wszystkie zasoby, takie jak obrazy i zasoby plikowe, są przechowywane w następującym folderze:
CACHER_DIR\LIBRARY\SITEAREA\resources
Domyślnie każdy zasób pojedynczy jest zapisywany we własnym folderze. Na przykład zasób o
identyfikatorze 7961d78049717f29bc57fee5670e9d7b będzie przechowywany w następującym folderze:
CACHER_DIR\LIBRARY\SITEAREA\resources\7961d78049717f29bc57fee5670e9d7b
To zachowanie można zmienić, tak aby zasoby były zapisywane w hierarchii podfolderów tworzonej na
podstawie pierwszych dwóch znaków identyfikatora zasobu, przez zmianę wartości parametru
connect.moduleconfig.cacher.useTieredResourceFolders na true. Na przykład zasób o
identyfikatorze 7961d78049717f29bc57fee5670e9d7b będzie przechowywany w następującym folderze:
CACHER_DIR\LIBRARY\SITEAREA\resources\7\9\
Wszystkie pozostałe zasoby, których identyfikatory zaczynają się od cyfr 79, również zostaną zapisane w tym
folderze. Umożliwia to zmniejszenie liczby podfolderów w folderze resources.
94
Zadania pokrewne:
Wyłączanie paska narzędzi serwisu na serwerze publikującym
Pasek narzędzi serwisu zapewnia dostęp do funkcji edytowania zarządzanych stron, w tym funkcji dodawania i
edytowania stron i treści WWW. Pomimo że pasek narzędzi serwisu jest niezbędny w przypadku serwera tworzenia
treści, zaleca się jego wyłączenie na serwerze publikującym. Pasek narzędzi można wyłączyć dla całego portalu lub dla
konkretnych portali wirtualnych.
Funkcja paska narzędzi serwisu nie jest zazwyczaj potrzebna na serwerze publikującym i jej wyłączenie może
zwiększyć wydajność serwera publikującego.
1. Zaloguj się w konsoli WebSphere Integrated Solutions Console jako administrator.
3. Kliknij opcję WP VirtualPortalConfigService.
4. Zaktualizuj odpowiednie właściwości konfiguracji w zależności od tego, czy zmiana ma dotyczyć całego portalu,
czy konkretnego portalu wirtualnego.
v W przypadku całego portalu wykonaj następujące kroki:
a. Kliknij opcję Właściwości niestandardowe.
b. Zmodyfikuj właściwość global.toolbar.enabled, ustawiając dla niej wartość false.
To ustawienie umożliwia wyłączenie paska narzędzi serwisu dla wszystkich portali wirtualnych.
v W przypadku konkretnego portalu wirtualnego wykonaj następujące kroki:
a. Kliknij opcję Właściwości niestandardowe.
b. Aby wyłączyć pasek narzędzi serwisu dla domyślnego portalu wirtualnego, zmodyfikuj właściwość
default.toolbar.enabled, ustawiając dla niej wartość false.
c. Dla każdego portalu wirtualnego innego niż domyślny, dla którego pasek narzędzi serwisu ma zostać
wyłączony, określ następujące właściwości.
context.kontekst_portalu_wirtualnego.property.toolbar.enabled
Ustaw wartość false. Zastąp tekst kontekst_portalu_wirtualnego kontekstem docelowego portalu
wirtualnego (na przykład context.vp1.property.toolbar).
hostname.nazwa_hosta_portalu_wirtualnego.property.toolbar.enabled
Ustaw wartość false. Zastąp tekst nazwa_hosta_portalu_wirtualnego nazwą hosta docelowego
portalu wirtualnego (na przykład hostname.vp.example.com.property.toolbar.enabled).
Jeśli właściwość global.toolbar.enabled jest zdefiniowana, działa ona jako ustawienie zapasowe dla
portali wirtualnych bez zdefiniowanych wartości.
Więcej informacji na temat przedrostków, symboli zastępczych i kolejności wartościowania właściwości
zawiera sekcja Usługa konfiguracji portalu wirtualnego.
Usługa konfiguracji portalu wirtualnego
Zarezerwowany portlet tworzenia treści
W przypadku pracy z portletem Podgląd treści WWW lub ze stronami treści WWW niektóre scenariusze obejmują
czynności tworzenia treści WWW, które są wykonywane za pomocą komponentów narzędzi tworzenia treści. Takie
czynności tworzenia treści są wykonywane za pośrednictwem specjalnej instancji portletu tworzenia treści, która jest
zarezerwowana wyłącznie na potrzeby tych czynności i zainstalowana na stronie niewidocznej w dostępnym dla
typowego użytkownika obszarze nawigacji po stronach.
Następujące czynności korzystają z zarezerwowanego portletu tworzenia treści:
v Wybieranie folderu treści WWW podczas tworzenia lub edytowania właściwości strony treści WWW.
95
v Konfigurowanie portletu Podgląd treści WWW, np. wybieranie elementu treści do wyświetlenia.
v Bezpośrednia edycja za pomocą komponentów narzędzi tworzenia treści wyświetlanych w portlecie Podgląd treści
WWW.
Choć zwykle czynności tworzenia treści są wykonywane w osobnym oknie otwieranym z poziomu bieżącej strony,
możliwe jest takie skonfigurowanie zachowania komponentów narzędzi tworzenia treści, aby użytkownicy byli
przekierowywani do ukrytej strony, która zawiera zarezerwowany portlet tworzenia treści.
Zapewnianie dostępności zarezerwowanego portletu tworzenia treści
Jeśli instancja portletu tworzenia treści lub ukryta strona portalu nie jest dostępna albo użytkownik nie ma uprawnienia
dostępu do instancji lub strony, to wykonywanie czynności tworzenia treści, które wymagają zarezerwowanego portletu
tworzenia treści, zakończy się niepowodzeniem, co spowoduje, że strony treści WWW i portlet Podgląd treści WWW
nie będą nadawały się do użycia. Z tego powodu konieczne jest zachowanie ostrożności podczas administrowania
zarezerwowanym portletem tworzenia treści i ukrytą stroną portalu.
Następujące warunki są kluczowe dla poprawnego działania zarezerwowanego portletu tworzenia treści:
v Użytkownicy wykonujący dowolną z opisanych poprzednio czynności tworzenia treści muszą mieć przypisaną rolę
Użytkownik dla ukrytej strony portalu.
v Użytkownicy wykonujący dowolną z opisanych poprzednio czynności tworzenia treści muszą mieć przypisaną rolę
Użytkownik dla zarezerwowanego portletu tworzenia treści.
v Zarezerwowany portlet tworzenia treści musi być jedynym portletem znajdującym się na ukrytej stronie portalu.
v Unikalną nazwą ukrytej strony portalu musi być com.ibm.wps.hiddenpage.wcm.Authoring_Portlet.
v Unikalną nazwą okna instancji portletu tworzenia treści na ukrytej stronie portalu musi być
com.ibm.wps.hiddenpage.wcm.Authoring_Portlet.
Problemy z dostępnością związane z zarezerwowanym portletem tworzenia treści lub ukrytą stroną portalu zwykle
mają następujące objawy:
v Plik SystemOut.log serwera portalu zawiera komunikaty o błędach, które odwołują się do portletu tworzenia treści
lub ukrytej strony. Na przykład:
EJPDB0124E: Określony łańcuch [com.ibm.wps.hiddenpage.wcm.Authoring_Portlet] nie może zostać
przekształcony z postaci szeregowej jako identyfikator obiektu ani rozpoznany jako nazwa unikalna.
EJPDB0124E: Określony łańcuch [com.ibm.wps.hiddenpage.wcm.control.Authoring_Portlet] nie może
zostać przekształcony z postaci szeregowej jako identyfikator obiektu ani rozpoznany jako nazwa
unikalna.
v Po uruchomieniu osobnego okna z poziomu bieżącej strony w celu wykonania czynności tworzenia treści, w nowym
oknie wyświetlany jest następujący komunikat:
Błąd 400: EJPPH0006E: Próba rozwiązania identyfikatora URI nie powiodła się. Szczegółowe informacje
można znaleźć w danych śledzenia stosu.
v Po uruchomieniu osobnego okna z poziomu bieżącej strony w celu wykonania czynności tworzenia treści, nowe
okno pozostaje puste.
v Podczas przekierowywania użytkownika do innej strony portalu w celu wykonania czynności tworzenia treści,
użytkownik jest przekierowywany do domyślnej strony portalu, a nie do strony zawierającej zarezerwowany portlet.
v Podczas przekierowywania użytkownika do innej strony portalu w celu wykonania czynności tworzenia treści,
użytkownik jest przekierowywany do pustej strony.
Jeśli wystąpi dowolny z tych problemów, należy sprawdzić, czy w pełni spełnione są warunki poprawnego działania
zarezerwowanego portletu tworzenia treści i ukrytej strony portletu.
Uwaga: Jeśli zarezerwowany portlet tworzenia treści lub ukryta strona portletu zostaną przypadkowo usunięte, można
je ponownie wdrożyć przy użyciu zadania konfiguracyjnego action-install-wcm-hidden-authoring.
96
Konfigurowanie zarezerwowanego portletu tworzenia treści
Zarezerwowany portlet tworzenia treści jest kluczowy dla poprawnego działania stron treści WWW i portletu Podgląd
treści WWW. Z tego powodu ważne jest, aby konfiguracja zarezerwowanego portletu tworzenia treści odzwierciedlała
ustawienia dotyczące wykonywania czynności związanych z tworzeniem treści, takich jak konfigurowanie innych
instancji portletu tworzenia treści produktu IBM Web Content Manager.
1. Zaloguj się do portalu jako administrator.
2. Na pasku narzędzi kliknij pozycję Administrowanie.
3.
4.
5.
6.
W obszarze Interfejs użytkownika portalu drzewa nawigacyjnego kliknij opcję Zarządzanie stronami.
Wyszukaj stronę o unikalnej nazwie com.ibm.wps.hiddenpage.wcm.Authoring_Portlet.
Kliknij ikonę Edytuj układ strony (mały ołówek) dla strony.
Wybierz opcję Edytuj ustawienia współużytkowane z menu portletu i określ ustawienia dla zarezerwowanego
portletu tworzenia treści. Dostępne ustawienia i proces ich aktualizowania są takie same dla zarezerwowanego
portletu tworzenia treści, jak w przypadku dowolnej innej instancji portletu tworzenia treści.
Uwaga: Zmiany wprowadzone w zarezerwowanym portlecie tworzenia treści w trybie Edycja ustawień
współużytkowanych dotyczą jedynie zarezerwowanego portletu tworzenia treści, a nie żadnej innej instancji
portletu tworzenia treści. Aby zapewnić spójność możliwości tworzenia treści, można wprowadzić te same zmiany
w każdej z pozostałych instancji portletu tworzenia treści za pomocą trybu Edycja ustawień współużytkowanych
poszczególnych instancji. Innym rozwiązaniem jest wprowadzenie tych samych zmian we wszystkich instancjach
portletu tworzenia treści przy użyciu trybu Konfiguracja jednej instancji. Zmiany wprowadzone w trybie
Konfiguracja dotyczą również zarezerwowanego portletu tworzenia treści.
7. Zapisz zmiany.
Pojęcia pokrewne:
“Sterowanie zachowaniem komponentów narzędzi tworzenia treści” na stronie 256
Komponenty narzędzi tworzenia treści wyświetlane w portlecie Podgląd treści WWW umożliwiają tworzenie,
odczytywanie, edytowanie, usuwanie, zatwierdzanie lub odrzucanie elementów treści bezpośrednio z poziomu portletu
Podgląd treści WWW. Oznacza to, że w celu wykonania tej samej czynności nie jest konieczne przechodzenie do
portletu tworzenia treści produktu IBM Web Content Manager. Portlet Podgląd treści WWW uruchamia okno
wywoływane, które jest otwierane z poziomu bieżącej strony lub przekierowuje użytkownika do innej strony portalu
zawierającej portlet tworzenia treści.
Dodatkowe opcje konfiguracyjne
Opcje te umożliwiają spełnienie wymagań dotyczących instalacji dodatkowych scenariuszy wdrażania.
Kontrola praw dostępu do hostów określonych w adresie URL
Domyślnie można określić dowolną nazwę hosta w adresie URL użytym do pobrania treści. Dostęp do określonej listy
nazw hostów można jednak ograniczyć przez modyfikację konfiguracji usługi WCM WCMConfigService.
2. Kliknij opcję Zasoby > Środowisko zasobów > Dostawcy środowiska zasobów > WCM WCMConfigService >
Właściwości niestandardowe.
Uwaga dotycząca klastrów: Jeśli ten serwer treści WWW jest używany jako część klastra, należy upewnić się, że
podczas modyfikowania właściwości konfiguracyjnych używana jest konsola WebSphere Integrated Solutions
3. Zaktualizuj konfigurację w celu zablokowania dostępu z nieznanych hostów. Należy określić następującą
właściwość:
v Nazwa właściwości: connect.connector.httpconnector.denyunknownhosts
v Wartość: true
4. Dodaj nową właściwość dla każdej nazwy hosta, dla której chcesz udzielić dostępu. Dla nowych właściwości
należy użyć następującego formatu:
97
v Nazwa właściwości: connect.connector.httpconnector.hosts.nazwa_hosta, gdzie nazwa_hosta jest pełną
nazwą hosta serwera, do którego ma zostać udzielony dostęp. Na przykład:
connect.connector.httpconnector.hosts.www.przyklad.com
v Wartość: true lub false
5. Opcjonalne: Określ domyślną wartość utraty ważności pamięci podręcznej dla dodanej nazwy hosta, dodając nową
właściwość: Dla nowych właściwości należy użyć następującego formatu:
v Nazwa właściwości: connect.connector.httpconnector.hosts.nazwa_hosta.defaultcacheexpires, gdzie
nazwa_hosta jest pełną nazwą hosta serwera, do którego ma zostać udzielony dostęp. Na przykład:
connect.connector.httpconnector.hosts.www.przyklad.com.defaultcacheexpires
v Wartość: czas_utraty_ważności. Na przykład: REL 9000s
6. Opcjonalne: Określ domyślne ustawienie pamięci podręcznej dla dodanej nazwy hosta, dodając nową właściwość.
Dla nowych właściwości należy użyć następującego formatu:
v Nazwa właściwości: connect.connector.httpconnector.hosts.nazwa_hosta.defaultcache, gdzie
nazwa_hosta jest pełną nazwą hosta serwera, do którego ma zostać udzielony dostęp. Na przykład:
connect.connector.httpconnector.hosts.www.przyklad.com.defaultcacheexpires
v Wartość: true lub false
Pojęcia pokrewne:
“Parametry utraty ważności pamięci podręcznej” na stronie 226
jest obowiązkowy.
Zadania pokrewne:
Zmienne podstawiane treści WWW
W produkcie IBM Web Content Manager można używać kilku zmiennych podstawianych definiowanych w
konfiguracji serwera IBM WebSphere Application Server.
Zmienne te można modyfikować za pomocą konsoli WebSphere Integrated Solutions Console serwera aplikacji.
Podczas pracy z zarządzaną komórką lub klastrem można wprowadzać zmiany przy użyciu konsoli WebSphere
Integrated Solutions Console menedżera wdrażania.
Tabela 22. Zmienne podstawiane treści WWW
Zmienna
Opis
WCM_CONTEXT_ROOT
Kontekstowy katalog główny aplikacji korporacyjnej dla
Przykład: wps/wcm
WCM_HOST
Pełna nazwa hosta komputera, na którym działa portal.
Przykład: www.przyklad.com
WCM_ILWWCM_HOME
Nazwa katalogu, w którym zainstalowano aplikację Web
Content Manager.
Przykład: katalog_główny_serwera_portalu/wcm
WCM_PORT
Numer portu używanego do uzyskiwania dostępu do portalu.
Przykład: 10038
98
Tabela 22. Zmienne podstawiane treści WWW (kontynuacja)
Zmienna
Opis
WCM_SCHEMA
Nazwa schematu bazy danych domeny JCR skonfigurowanej
pod kątem używania z produktem IBM WebSphere Portal.
Przykład: jcr
WCM_SEARCHSEED_CONTEXT_ROOT
Kontekstowy katalog główny portletu Search Seed
(Wyszukiwanie przy użyciu adresów początkowych).
Przykład: wps/wcmsearchseed
WCM_WEB_APP_HOME
Ścieżka do katalogu, w którym znajduje się plik ilwwcm.war.
Przykład: katalog_główny_profilu_was/wp_profile/
installedApps/nazwa_węzła/wcm.ear/ilwwcm.war
Przykład: katalog_główny_profilu_was/installed_apps/nazwakomórki/wcm.ear/ilwwcm.war
WCM_WPS_CONTEXT_ROOT
Kontekstowy katalog główny lub podstawowy identyfikator URI
dla portalu. Wszystkie adresy URL rozpoczynające się od tej
ścieżki będą zarezerwowane dla portalu.
Przykład: wps
http://nazwa_hosta.przyklad.com:10038/wps/portal
WCM_WPS_DEFAULT_HOME
Domyślna strona portalu. Jest to strona dla użytkowników,
którzy nie są zalogowani.
Przykład: portal
http://nazwa_hosta.przyklad.com:10038/wps/portal
WCM_WPS_PERSONALIZED_HOME
Strona portalu dla użytkowników, którzy już się zalogowali.
Anonimowi użytkownicy nie mogą uzyskać dostępu do tej
strony.
Przykład: moj_portal
http://nazwa_hosta.przyklad.com:10038/wps/moj_portal
Włączanie znaczników Connect
Znaczniki Connect należy włączyć w celu odwoływania się do komponentów treści WWW i stosowania dla tych
komponentów dostosowanego buforowania.
3. Określ właściwości connect.businesslogic w celu przetwarzania znaczników Connect dowolnego hosta lub
konkretnych hostów.
Przetwarzanie znaczników Connect dowolnego hosta
Dodaj następującą właściwość:
v Nazwa właściwości: connect.businesslogic.processunknownhosts
v Wartość: true
99
Przetwarzanie znaczników Connect konkretnych hostów
Dodaj następującą właściwość:
v Nazwa właściwości: connect.businesslogic.processunknownhosts
v Wartość: false
Dodaj nową właściwość dla każdego hosta, dla którego ma zostać umożliwione przetwarzanie:
v Nazwa właściwości: connect.businesslogic.hosts.nazwa_hosta
v Wartość: true
4. Zrestartuj serwer lub klaster.
Zadania pokrewne:
Zadanie konfiguracyjne usuwania mechanizmów tworzenia treści
Zadanie konfiguracyjne usuwania mechanizmów tworzenia treści powoduje zdeinstalowanie portletu tworzenia treści
oraz powiązanych stron portalu.
Uruchamianie zadania konfiguracyjnego:
Aby usunąć portlet tworzenia treści, wykonaj następujące kroki:
1. Zatrzymaj serwer.
2. Otwórz wiersz komend.
3. Otwórz sesję telnet z serwerem portalu.
4. Uruchom zadanie remove-wcm-authoring z katalogu katalog_główny_profilu_wp/ConfigEngine.
Windows
ConfigEngine.bat remove-wcm-authoring -DWasPassword=hasło
UNIX
./ConfigEngine.sh remove-wcm-authoring -DWasPassword=hasło
IBM i
ConfigEngine.sh remove-wcm-authoring -DWasPassword=hasło
z/OS
./ConfigEngine.sh remove-wcm-authoring -DWasPassword=hasło
Włączanie poczty elektronicznej
Aby można było używać działania przepływu poczty elektronicznej, należy skonfigurować produkt Web Content
Manager pod kątem używania serwera SMTP.
3. Określ właściwości connect.connector.mailconnect, aby użyć serwera SMTP. Dodaj następujące właściwości:
Domyślny serwer SMTP
v Nazwa właściwości: connect.connector.mailconnector.defaultsmtpserver
v Wartość: mail.serwer_poczty_elektronicznej.com
Domyślny adres e-mail dla pola Od.
v Nazwa właściwości: connect.connector.mailconnector.defaultfromaddress
v Wartość: admin@serwer_poczty_elektronicznej.com
Domyślny adres e-mail dla pola Odpowiedz do.
100
v Nazwa właściwości: connect.connector.mailconnector.defaultreplytoaddress
v Wartość: admin@serwer_poczty_elektronicznej.com
4. Jeśli używany jest zabezpieczony serwer SMTP, konieczne będzie również określenie nazwy użytkownika i hasła,
aby uzyskać dostęp do tego serwera: Dodaj następujące właściwości:
Domyślna nazwa użytkownika
v Nazwa właściwości: connect.connector.mailconnector.defaultusername
v Wartość: nazwa_użytkownika
Domyślne hasło
v Nazwa właściwości: connect.connector.mailconnector.defaultpassword
v Wartość: hasło
5. Zapisz zmiany.
6. Zrestartuj portal, aby zastosować nowe ustawienia.
Zadania pokrewne:
Konfigurowanie stron zarządzanych
W przypadku nowej instalacji produktu IBM WebSphere Portal 8.0 strony zarządzane są domyślnie włączone. Funkcję
tę można jednak ręcznie wyłączyć i włączyć odpowiednio do potrzeb.
Uwaga dotycząca migracji: W przypadku migrowania z poprzedniej wersji strony zarządzane są domyślnie
wyłączone, lecz funkcję tę można włączyć po migracji.
Włączanie stron zarządzanych
W przypadku domyślnego portalu wirtualnego obsługa stron zarządzanych jest domyślnie włączona. Jednak można
również włączyć tę obsługę ręcznie, jeśli strony zarządzane zostały wyłączone.
Ważne: Nie należy włączać stron zarządzanych na serwerze, na którym strony zarządzane są już włączone. Jeśli
strony zarządzane zostały uprzednio wyłączone, aby włączyć ponownie tę funkcję, należy w pierwszej kolejności
sprawdzić, czy biblioteka serwisu portalu jest pusta. Jeśli artefakty stron z poprzedniej konfiguracji nie zostaną
usunięte, portal wynikowy może nie działać poprawnie.
Jeśli obsługa stron zarządzanych jest włączona dla portalu wirtualnego, wszystkie strony w portalu wirtualnym są
kopiowane do biblioteki serwisu portalu w produkcie IBM Web Content Manager. Jednak następujące strony nie są
uznawane za strony zarządzane i nie są kopiowane.
v Strony administracyjne o etykiecie ibm.portal.Administration i ich elementy podrzędne
v Strony prywatne
Każdy portal wirtualny ma własną bibliotekę serwisu portalu.
Uwaga: Aby można było korzystać z opcji dostępnych dla stron zarządzanych w interfejsie użytkownika, w
przypadku stron musi być używana kompozycja Portal 8.0.
1. Uruchom serwer portalu.
2. W celu włączenia obsługi stron zarządzanych uruchom zadanie enable-managed-pages z poziomu katalogu
katalog_główny_profilu_wp/ConfigEngine.
Windows
ConfigEngine.bat enable-managed-pages -DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
AIX Linux Solaris
./ConfigEngine.sh enable-managed-pages -DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
101
IBM i
ConfigEngine.sh enable-managed-pages -DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
z/OS
./ConfigEngine.sh enable-managed-pages -DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
Po pierwszym uruchomieniu zadania enable-managed-pages w usłudze konfiguracji WP WPConfigService jest
tworzona właściwość managed.pages. Właściwość jest ustawiana na wartość true.
3. Zrestartuj serwer portalu.
4. Aby zapełnić biblioteki treści WWW przy użyciu informacji o portalach wirtualnych znajdujących się w systemie,
uruchom zadanie create-virtual-portal-site-nodes z poziomu katalogu katalog_główny_profilu_wp/
ConfigEngine. W przypadku każdego portalu wirtualnego to zadanie tworzy bibliotekę i obszar serwisu o nazwie
lost-found dla zasobów, których nie można znaleźć. Jeśli biblioteka lub obszar serwisu istnieje, zadanie kończy
swoje działanie. Domyślnie zadanie działa we wszystkich portalach wirtualnych znajdujących się w systemie.
Windows
ConfigEngine.bat create-virtual-portal-site-nodes -DPortalAdminPwd=hasło
-DWasPassword=hasło
AIX Linux Solaris
./ConfigEngine.sh create-virtual-portal-site-nodes -DPortalAdminPwd=hasło
IBM i
ConfigEngine.sh create-virtual-portal-site-nodes -DPortalAdminPwd=hasło
./ConfigEngine.sh create-virtual-portal-site-nodes -DPortalAdminPwd=hasło
5. Aby zapełnić biblioteki treści WWW przy użyciu informacji o stronach portalu znajdujących się w systemie,
uruchom zadanie create-page-nodes z poziomu katalogu katalog_główny_profilu_wp/ConfigEngine.
To zadanie może być także używane wtedy, gdy artefakty stron portalu i stron zarządzanych w produkcie Web
Content Manager nie są zsynchronizowane. W takim przypadku zadanie próbuje ponownie zsynchronizować
artefakty portalu i artefakty treści WWW, przyznając pierwszeństwo artefaktom portalu.
z/OS
Uwagi dotyczące wydajności: Jeśli w systemie znajduje się dużo informacji, wykonywanie zadania
create-page-nodes może zająć dużo czasu. Ponieważ to zadanie jest dużym obciążeniem dla bazy danych, nie
należy go często uruchamiać. Początkowe uruchomienie zadania zajmuje najwięcej czasu, a kolejne uruchomienia
zwykle zajmują mniej czasu.
Windows
ConfigEngine.bat create-page-nodes -DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
AIX Linux Solaris
./ConfigEngine.sh create-page-nodes -DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
IBM i
ConfigEngine.sh create-page-nodes -DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
z/OS
./ConfigEngine.sh create-page-nodes -DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
Domyślnie to zadanie jest wykonywane na wszystkich stronach we wszystkich portalach wirtualnych. Aby
ograniczyć zadanie do konkretnego portalu wirtualnego, należy określić portal wirtualny, dodając jeden z
następujących parametrów do wiersza komend. Każdy z tych parametrów wymaga w wierszu komend przedrostka
-D.
VirtualPortalHost
Należy określić nazwę hosta portalu wirtualnego. Na przykład vp.example.com.
Ważne: Jeśli nazwa hosta portalu wirtualnego jest taka sama jak nazwa hosta domyślnego portalu
wirtualnego, należy także określić właściwość VirtualPortalContext. Właściwość VirtualPortalHost
można określić samą, tylko jeśli nazwa hosta jest unikalna.
VirtualPortalContext
Należy określić kontekst portalu wirtualnego identyfikujący ten portal. Na przykład vp1.
102
Zadanie można dostosować przy użyciu poniższych opcjonalnych parametrów w wierszu komend. Każdy z tych
parametrów wymaga w wierszu komend przedrostka -D.
RunParallel
Służy do wskazywania, czy zadanie ma zostać uruchomione w wielu wątkach. Wartość false oznacza, że
zadanie zostanie uruchomione w pojedynczym wątku. Jest to ustawienie domyślne.
Wartość true wskazuje, że używanych jest wiele wątków w sposób określony przez menedżer pracy
wpsJcrSyncWorkManager w konsoli WebSphere Integrated Solutions Console. Każdy wątek wymaga
połączenia z bazą danych. Aby uzyskać optymalną wydajność, należy zapewnić, że pula połączeń z bazą
danych obsługuje liczbę połączeń co najmniej równą liczbie wątków w puli.
Excluded
Należy podać listę unikalnych nazw węzłów stron do wykluczenia z procesu tworzenia. Wykluczenie
strony oznacza, że wykluczane są także jej strony podrzędne. Domyślnie wykluczane są strony
administracyjne portalu (ibm.portal.Administration).
6. Opcjonalne: Jeśli strony treści WWW były używane przed włączeniem stron zarządzanych, można przesłać treść
powiązaną z tymi stronami do biblioteki serwisu portalu. Szczegółowe informacje na temat przesyłania zawiera
sekcja Przesyłanie powiązań treści do biblioteki serwisu portalu.
Zadania pokrewne:
“Przesyłanie powiązań treści do biblioteki serwisu portalu” na stronie 104
Po włączeniu stron zarządzanych wszystkie strony treści WWW są przekształcane w strony zarządzane i dodawane do
biblioteki serwisu portalu. Jednak treść powiązana ze stronami treści WWW pozostaje w oryginalnych bibliotekach. Tę
powiązaną treść można przesłać do biblioteki serwisu portalu przy użyciu zadania internalize-content-mappings.
Wyłączanie stron zarządzanych
Należy wyłączyć obsługę stron zarządzanych, uruchamiając zadanie konfiguracyjne disable-managed-pages.
Wyłączenie stron zarządzanych ma następujące skutki:
v Domyślnie każdy portal wirtualny ma swój specyficzny obszar roboczy, w którym zapisana jest treść. Jeśli strony
zarządzane zostaną wyłączone, dla domyślnego portalu wirtualnego będzie dostępny tylko pojedynczy obszar
roboczy. Obszary robocze innych portali wirtualnych wciąż będą obecne, jednak nie będzie do nich dostępu.
Wszystkie powiązania systemowe między stronami w tych portalach wirtualnych i odpowiadającymi im
bibliotekami serwisu portalu nie będą więcej działać.
Ważne: Aby zachować treść w innych portalach wirtualnych, należy zaimportować lub syndykować biblioteki do
domyślnego portalu wirtualnego przed wyłączeniem funkcji stron zarządzanych.
v Biblioteka serwisu portalu będzie wciąż dostępna dla domyślnego portalu wirtualnego, lecz nie będzie więcej
automatycznie synchronizowana ze strukturą strony.
v Strony nie będą zarządzane w produkcie IBM Web Content Manager, co ma następujące konsekwencje:
–
–
–
–
Nie można utworzyć wersji roboczych strony.
Nie można utworzyć nowych wersji stron.
Strony nie będą więcej syndykowane.
Zmiany praw dostępu wprowadzone w interfejsie portalu nie będą więcej stosowane do obszaru serwisu strony
portalu.
– Jeśli strona zostanie usunięta z interfejsu portalu, odpowiadający obszar serwisu strony portalu nie zostanie
usunięty.
v Jeśli została utworzona strona przy użyciu szablonu strony Podstawowy lub Artykuły, dla strony nie będzie
określone powiązanie treści WWW. Taki brak powiązania może powodować błędy przy próbie dodania treści z
kategorii Treść WWW na karcie Treść na pasku narzędzi serwisu. Aby użyć przykładowych elementów treści
WWW, gdy strony zarządzane są wyłączone, należy utworzyć powiązanie treści WWW na stronie przed dodaniem
treści.
1. Uruchom zadanie disable-managed-pages z katalogu katalog_główny_profilu_wp/ConfigEngine.
103
Windows
ConfigEngine.bat disable-managed-pages -DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
AIX Linux Solaris
./ConfigEngine.sh disable-managed-pages -DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
IBM i
ConfigEngine.sh disable-managed-pages -DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
z/OS
./ConfigEngine.sh disable-managed-pages -DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
Po pierwszym uruchomieniu zadania disable-managed-pages w usłudze konfiguracji WP WPConfigService jest
tworzona właściwość managed.pages. Ta właściwość jest ustawiana na wartość false.
2. Zrestartuj serwer portalu.
Przesyłanie powiązań treści do biblioteki serwisu portalu
Po włączeniu stron zarządzanych wszystkie strony treści WWW są przekształcane w strony zarządzane i dodawane do
biblioteki serwisu portalu. Jednak treść powiązana ze stronami treści WWW pozostaje w oryginalnych bibliotekach. Tę
powiązaną treść można przesłać do biblioteki serwisu portalu przy użyciu zadania internalize-content-mappings.
Uwaga: Strony administracyjne nie powinny być stronami zarządzanymi i nie są dołączane przy włączaniu stron
zarządzanych.
Przy przesyłaniu powiązania treści strony do biblioteki serwisu portalu zachodzi kilka zdarzeń:
v Treść przywoływana przez domyślne powiązanie treści strony jest kopiowana do obszaru serwisu strony portalu
odpowiedniego dla danej strony. Dotyczy to tylko domyślnego powiązania treści. Inne powiązania treści strony są
ignorowane.
Uwaga: Zagnieżdżone strony nie są kopiowane. Zagnieżdżone obszary serwisu nie są kopiowane w następujących
przypadkach:
– Zagnieżdżony obszar serwisu jest przywoływany przez powiązanie domyślne innej strony.
– Zagnieżdżony obszar serwisu ma taką samą nazwę jak istniejący obszar serwisu dla tej samej strony.
v Odwzorowania szablonów i elementy treści istniejące w powiązanym obszarze serwisu są kopiowane na stronę
portalu. Jeśli odwzorowanie szablonu lub element już istnieje na stronie, kopiowanie nie jest wykonywane.
v Domyślne ustawienie treści dla strony portalu jest modyfikowane tak, aby przywoływało skopiowaną treść.
v Konfiguracja wszystkich portletów Podgląd treści WWW na stronie jest aktualizowana tak, aby przywoływała treść
zapisaną w obszarze serwisu strony portalu. Jednak konfiguracje portletów używające ścieżek do treści nie są
modyfikowane.
Aby przesłać powiązania treści, uruchom zadanie internalize-content-mappings z katalogu
katalog_główny_profilu_wp/ConfigEngine.
Windows
ConfigEngine.bat internalize-content-mappings -DPortalPage=strona_docelowa
-DIncludeDescendants=wartość_true_lub_false -DSynchronous=wartość_true_lub_false
-DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
AIX Linux Solaris
./ConfigEngine.sh internalize-content-mappings -DPortalPage=strona_docelowa
IBM i
ConfigEngine.sh internalize-content-mappings -DPortalPage=strona_docelowa
z/OS
./ConfigEngine.sh internalize-content-mappings -DPortalPage=strona_docelowa
104
Następujące właściwości należy określić w wierszu komend albo w pliku wkplc.properties.
PortalPage
Identyfikator obiektu lub unikalna nazwa strony, dla której ma zostać przesłana treść. Jeśli strona docelowa
jest zawarta w portalu wirtualnym, należy zidentyfikować portal wirtualny, określając parametr
VirtualPortalContext lub VirtualPortalHost.
IncludeDescendants
Należy określić wartość true, aby przesłać treść dla strony docelowej i wszystkich stron potomnych. Aby
przesłać treść tylko dla strony docelowej, należy określić wartość false. Jeśli wartość nie zostanie określona,
używana będzie wartość domyślna true.
Synchronous
Należy określić wartość true, aby wykonać przesyłanie synchronicznie. Aby przesyłać asynchronicznie,
należy określić wartość false. Jeśli wartość nie zostanie określona, używana będzie wartość domyślna true.
Verbose
Należy określić wartość true, aby włączyć zapisywanie w dzienniku dodatkowych informacji. Aby generować
podstawowe informacje dziennika, należy określić wartość false. Jeśli wartość nie zostanie określona,
używana będzie wartość domyślna false.
VirtualPortalContext
Należy określić kontekst portalu wirtualnego identyfikujący ten portal. Na przykład vp1.
VirtualPortalHost
Należy określić nazwę hosta portalu wirtualnego. Na przykład vp.example.com.
Ważne: Jeśli nazwa hosta portalu wirtualnego jest taka sama jak nazwa hosta domyślnego portalu
wirtualnego, należy także określić właściwość VirtualPortalContext. Właściwość VirtualPortalHost
można określić samą, tylko jeśli nazwa hosta jest unikalna.
PortalAdminPwd
Hasło administratora produktu WebSphere Portal.
WasPassword
Hasło administratora serwera WebSphere Application Server.
Przykładowe komendy:
v System Windows: ConfigEngine.bat internalize-content-mappings -DPortalPage=example.page
-DIncludeDescendants=true -DSynchronous=true -DPortalAdminPwd=hasło -DWasPassword=hasło
v Systemy AIX, Linux i Solaris: ./ConfigEngine.sh internalize-content-mappings -DPortalPage=example.page
v System IBM i: ConfigEngine.sh internalize-content-mappings -DPortalPage=example.page
v System z/OS: ./ConfigEngine.sh internalize-content-mappings -DPortalPage=example.page
Właściwości syndykowania
Funkcjonowanie syndykowania środowiska treści WWW można dostosować, zmieniając ustawienia konfiguracji, takie
jak częstotliwość syndykowania i automatyczne syndykowanie.
Opcje syndykowania można definiować i zarządzać nimi w usłudze WCM WCMConfigService za pomocą konsoli
WebSphere Integrated Solutions Console.
Zmiana częstotliwości syndykowania
Wprawdzie podczas instalacji ustawiana jest domyślna częstotliwość syndykowania, ale można ją zmienić, aby lepiej
odpowiadała potrzebom konkretnego środowiska.
105
Częstotliwość tę można na przykład zwiększyć w przypadku środowiska aktywnego tworzenia treści, w którym
użytkownicy intensywnie pracują grupowo i opierają się na bieżącej replikacji. Z kolei w przypadku danych, które nie
zmieniają się zbyt często, można zmniejszyć częstotliwość, aby ograniczyć zbędną replikację.
Uwaga: Częstotliwość syndykowania dotyczy wszystkich operacji syndykowania i nie można jej określać oddzielnie
dla różnych par syndykator-subskrybent.
Aby zmienić częstotliwość syndykowania, należy zmodyfikować właściwość deployment.itemChangedTaskDelay.
Częstotliwość syndykowania jest domyślnie ustawiona na 30 sekund. Podaj liczbę sekund określającą częstotliwość
syndykowania, mieszczącą się w zakresie od 0 do 65536 sekund. Wartość 0 spowoduje wyłączenie syndykowania.
Jeśli podana wartość odpowiada tak dużej częstotliwości, że nie jest możliwe zakończenie syndykowania w
wymaganym przedziale czasu, następna operacja syndykowania rozpocznie bezpośrednio po zakończeniu poprzedniej.
Wyłączanie funkcji automatycznego syndykowania
W niektórych przypadkach użytkownik może wybrać możliwość ręcznego syndykowania, jeśli chce mieć pełną
kontrolę nad procesem syndykowania. Aby to zrobić, należy wyłączyć funkcję automatycznego syndykowania. Po
wyłączeniu funkcji automatycznego syndykowania ustawienie odstępu czasu syndykowania jest ignorowane. Ta
właściwość powinna mieć ustawioną tę samą wartość zarówno w przypadku syndykatora, jak i subskrybenta.
Aby wyłączyć automatyczne syndykowanie, należy określić następującą właściwość:
v Nazwa właściwości: connect.moduleconfig.syndication.inittasks
v Wartość: false
Konfigurowanie serwera będącego wyłącznie subskrybentem
Serwer syndykatora używa kilku procesów do zbierania i kolejkowania treści do syndykowania. Te procesy mogą
czasami wpływać na wydajność serwera. Jednak serwer będący wyłącznie subskrybentem nie potrzebuje tych
procesów, więc poprzez ich wyłączenie można poprawić jego wydajność.
W tym celu sprawdź, czy właściwość deployment.subscriberOnly jest ustawiona na wartość true.
Włączanie bezpiecznego syndykowania przy użyciu protokołu SSL
Aby włączyć protokół SSL i używać go na potrzeby syndykowania, należy zmienić w usłudze WCM
WCMConfigService następujące właściwości tak, aby używały protokołu https i odpowiedniego portu.
v deployment.itemDispatcherUrl
v deployment.syndicatorUrl
v deployment.subscriberUrl
v
Zadania pokrewne:
Włączanie funkcji wyszukiwania treści WWW
Funkcja wyszukiwania w portalu umożliwia wyszukiwanie tekstu wyświetlonego w serwisach WWW utworzonych
przez produkt IBM Web Content Manager.
Indeksowanie treści WWW
Wyszukiwanie treści WWW jest możliwe dopiero po poindeksowaniu jej przez mechanizm wyszukiwania produktu
WebSphere Portal. Po poindeksowaniu treści użytkownicy mogą uruchamiać wyszukiwania przy użyciu Centrum
wyszukiwania lub komponentu wyszukiwania. Przy wyszukiwaniu dokumentów w Centrum wyszukiwania produktu
106
WebSphere Portal należy pamiętać, że wyświetlane wyniki wyszukiwania dotyczą tylko opublikowanych dokumentów.
Zmiany oczekujące w projekcie, których publikację cofnięto, nie są dołączane do wyników.
Tworzenie źródła treści dla obszaru serwisu
Mechanizm wyszukiwania produktu WebSphere Portal definiuje źródła treści, które indeksują treść WWW. W indeksie
uwzględniane są wszystkie potomne obszary serwisu oraz elementy treści wybranego obszaru serwisu. Pokrewne
źródła treści są grupowane w postaci kolekcji wyszukiwania.
1. Przejdź do strony Administrowanie > Administrowanie wyszukiwaniem > Zarządzanie wyszukiwaniem.
2. Wybierz lub utwórz nową kolekcję. Domyślnie dostępna jest kolekcja wyszukiwania o nazwie
WebContentCollection.
3.
4.
5.
6.
Kliknij opcję Nowe źródło treści.
Wybierz opcję Serwis WCM jako typ źródła treści.
Wprowadź nazwę w polu Nazwa źródła treści.
Wprowadź poniższy adres URL w polu Pobieraj powiązane dokumenty, zaczynając od tego adresu URL:
Dla serwera autonomicznego:
http://nazwa_hosta:numer_portu/wps/seedlist/myserver?SeedlistId=biblioteka/obszar_serwisu_1/obszar_serwisu_podrzędnego_2
&Source=com.ibm.workplace.wcm.plugins.seedlist.retriever.WCMRetrieverFactory&Action=GetDocuments
Parametry nazwa_hosta, numer_portu, biblioteka i obszar_serwisu należy zastąpić wartościami
właściwymi dla danego serwisu. Jeśli nazwa biblioteki lub nazwy obszarów serwisu zawierają spacje,
należy je zastąpić symbolem „+”. Na przykład ścieżka library one/site area one powinna zostać
zdefiniowana jako library+one/site+area+one
Dla klastra:
W tym przypadku należy użyć nazwy hosta i portu serwera HTTP:
http://serwer_http:numer_portu/wps/seedlist/myserver?SeedlistId=biblioteka/obszar_serwisu_1/obszar_serwisu_podrzędnego_2
Parametry serwer_http, numer_portu, biblioteka i obszar_serwisu należy zastąpić wartościami
właściwymi dla danego serwisu. Jeśli nazwa biblioteki lub nazwy obszarów serwisu zawierają spacje,
należy je zastąpić symbolem „+”. Na przykład ścieżka library one/site area one powinna zostać
zdefiniowana jako library+one/site+area+one
Dla portalu wirtualnego skonfigurowanego w taki sposób, że jego punktem dostępu jest kontekst adresu
URL:
http://serwer_http:numer_portu/wps/seedlist/myserver/kontekst_portalu_wirtualnego?SeedlistId=biblioteka/obszar_serwisu_1/obszar_serwisu_podrzędnego_2
Parametry serwer_http, numer_portu, kontekst_portalu_wirtualnego, biblioteka i
obszar_serwisu należy zastąpić wartościami właściwymi dla danego serwisu. Jeśli nazwa biblioteki lub
nazwy obszarów serwisu zawierają spacje, należy je zastąpić symbolem „+”. Na przykład ścieżka library
one/site area one powinna zostać zdefiniowana jako library+one/site+area+one
Dla portalu wirtualnego skonfigurowanego w taki sposób, że jego punktem dostępu jest inna nazwa hosta:
http://nazwa_hosta_portalu_wirtualnego:numer_portu/wps/seedlist/myserver/?SeedlistId=biblioteka/obszar_serwisu_1/obszar_serwisu_podrzędnego_2
Parametry nazwa_hosta_portalu_wirtualnego, numer_portu, biblioteka i obszar_serwisu
należy zastąpić wartościami właściwymi dla danego serwisu. Jeśli nazwa biblioteki lub nazwy obszarów
serwisu zawierają spacje, należy je zastąpić symbolem „+”. Na przykład ścieżka library one/site area
one powinna zostać zdefiniowana jako library+one/site+area+one
Uwaga: Identyfikator listy adresów początkowych może być jednym z następujących:
v library
v biblioteka/obszar_serwisu
107
v biblioteka/obszar_serwisu/podobszar_serwisu/...
v Identyfikator JCRID obszaru serwisu
7. Jeśli treść przeznaczona do indeksowania zostanie zabezpieczona, przejdź do karty Zabezpieczenia i wprowadź
nazwę i hasło użytkownika, które będą służyć do uzyskiwania dostępu do chronionego serwisu. Następnie należy
kliknąć opcję Utwórz na karcie wyszukiwania.
8. Jeśli serwis używa działań zdalnych, należy je odfiltrować z indeksu wyszukiwania. Przejdź do karty Filtr:
a. Wpisz nazwę w polu Nazwa reguły.
b. Wybierz opcję Zastosuj regułę podczas: Pobieranie dokumentów.
c. Wybierz typ reguły Wyłącz.
d. Wybierz bazę reguły Tekst adresu URL.
e. W polu Tekst adresu URL wpisz łańcuch *&wcmAuthoringAction=*.
f. Kliknij opcję Utwórz na karcie Filtr.
9. Kliknij przycisk Utwórz.
Jeśli dostępnych jest kilka nadrzędnych obszarów serwisu, a wyszukiwanie ma być uruchamiane we wszystkich
obszarach serwisu, można utworzyć źródło treści dla każdego z nich w tej samej kolekcji. Jeśli wyszukiwania nie
powinny być uruchamiane we wszystkich nadrzędnych obszarach serwisu, należy utworzyć osobną kolekcję dla
każdego nadrzędnego obszaru serwisu lub dla każdej grupy pokrewnych nadrzędnych obszarów serwisu.
Wyszukiwanie treści WWW w portalu wirtualnym
Usługi wyszukiwania i kolekcje wyszukiwania są oddzielne dla pojedynczych portali wirtualnych i nie są
współużytkowane między takimi portalami. Dla każdego pojedynczego portalu wirtualnego należy skonfigurować
oddzielne usługi wyszukiwania i oddzielne kolekcje wyszukiwania. Te kolekcje mogą być używane do przeszukiwania
i wyszukiwania tego samego zestawu dokumentów.
Aby w środowisku z wieloma portalami wirtualnymi było możliwe wyszukiwanie w serwisie WWW
współużytkowanym w wielu portalach wirtualnych, wykonaj następujące kroki:
1. Utwórz nową kolekcję wyszukiwania dla portalu wirtualnego. W celu utworzenia nowego źródła treści można
skopiować adres URL oryginalnej kolekcji wyszukiwania.
2. Utwórz nowy komponent wyszukiwania lub skopiuj istniejący komponent wyszukiwania oraz skonfiguruj go do
korzystania z nowej kolekcji wyszukiwania portalu wirtualnego utworzonej w kroku 1.
3. Utwórz nowy formularz wyszukiwania przy użyciu komponentu HTML skonfigurowany do korzystania z
komponentu wyszukiwania utworzonego w kroku 2.
4. Utwórz nowy element treści służący do wyświetlania komponentu HTML utworzonego w kroku 3.
Kroki te należy wykonać dla każdego portalu wirtualnego obecnego w systemie.
Konfigurowanie opcji wyszukiwania produktu Web Content Manager
Aby zarządzać sposobem, w jaki usługa wyszukiwania współpracuje z formularzami wyszukiwania produktu Web
Content Manager, można edytować poniższe opcje wyszukiwania.
1. Przeprowadź edycję pliku SearchService.properties.
Położenie pliku:
Windows
katalog_główny_profilu_wp/PortalServer/wcm/shared/app/config/wcmservices
UNIX
IBM i
z/OS
2. Określ wartości parametrów wyszukiwania.
108
SearchService.DateFormatString
Służy do ustawiania formatu daty używanego podczas wprowadzania dat do formularzy wyszukiwania
oraz podczas wyświetlania wyników wyszukiwania. Należy wprowadzić obsługiwany łańcuch formatu
daty Java. Jeśli ta właściwość nie zostanie ustawiona, formatem domyślnym będzie MMM dd rrrr
GG:mm:ss z.
SearchService.RecrawlInterval
Jest to odstęp czasu (wyrażony w godzinach) między kolejnymi operacjami przeszukania.
SearchService.BrokenLinksExpirationAge
Jest to domyślny okres ważności (wyrażony w dniach) niepoprawnych odsyłaczy.
SearchService.MetaFields
Ta właściwość służy do określania dodatkowych elementów, które zostaną uwzględnione podczas
wyszukiwania metadanych.
Format tej wartości parametru jest następujący: nazwa_elementu,klucz1
Aby określić więcej niż jedno odwzorowanie pola metadanych, należy użyć następującego formatu:
nazwa_elementu1,klucz1;nazwa_elementu2,klucz2;nazwa_elementu3,klucz3
Aby na przykład przeszukać metadane w elemencie tekstowym o nazwie meta_tekst:
v SearchService.MetaFields=metaText,meta
v Wartość nazwa_elementu jest nazwą elementu, w którym mają być wyszukiwane metadane.
Przeszukiwany będzie każdy poprawny element o tej nazwie w obszarze serwisu lub elemencie treści
umożliwiającym przeszukiwanie.
v Wartość klucz definiuje klucz określony w znaczniku elementu użytym jako część projektu elementu
wyszukiwania. W poprzednim przykładzie użyto klucza meta. Do renderowania treści elementu
meta_tekst w projekcie elementu wyszukiwania należy użyć następującego znacznika: <Element
context="autoFill" type="content" key="meta"/>
Uwaga:
v Można wyszukiwać tylko elementy tekstowe i elementy krótkiego tekstu.
v Przeszukiwane będą tylko obszary serwisu skonfigurowane jako umożliwiające przeszukiwanie.
SearchService.SearchSeed.ExcludeFileAttachments=false
Ustawienie tego parametru na wartość true powoduje, że załączniki komponentu zasobu plikowego nie
będą uwzględniane w wynikach wyszukiwania.
Jeśli dla parametru ustawiono wartość false, pliki przechowywane w elementach zasobu plikowego
elementów treści również będą mogły być przeszukiwane. Pliki przechowywane w elementach zasobu
plikowego obszaru serwisu także mogą być przeszukiwane, jeśli wybrano domyślny element treści.
3. Zapisz plik SearchService.properties.
4. Zrestartuj portal, aby zastosować nowe ustawienia.
Konfigurowanie Centrum wyszukiwania w celu wyszukiwania treści
WWW
Centrum wyszukiwania można użyć do wyszukiwania treści WWW, dodając do niego kolekcję wyszukiwania treści
WWW.
1. Przejdź do opcji to Administrowanie –> Administrowanie wyszukiwaniem –> Zarządzanie wyszukiwaniem
–>Zasięgi wyszukiwania.
2. Kliknij przycisk Nowy zasięg.
3. Kliknij przycisk Wybierz położenia, a następnie wybierz kolekcję wyszukiwania treści WWW.
4. Wypełnij zasięg wyszukiwania i kliknij przycisk OK.
109
Przeszukiwanie treści WWW za pomocą list adresów początkowych
wyszukiwania
Wyszukiwanie w portalu obsługuje listy adresów początkowych w celu zwiększenia wydajności przeszukiwania
serwisów WWW i ich metadanych oraz w celu udostępnienia właścicielom treści dokładnej kontroli nad
przeszukiwaniem należących do nich treści i metadanych. Istnieje możliwość skonfigurowania portalu w celu
korzystania z obsługi listy adresów początkowych podczas przeszukiwania treści wygenerowanych przy użyciu
produktu IBM Web Content Manager.
Wyszukiwanie w portalu jest domyślnie skonfigurowane do korzystania z formatu listy adresów początkowych w
wersji 1.0 podczas indeksowania treści z kolekcji wyszukiwania. W przypadku używania z treścią WWW lista adresów
początkowych w formacie 1.0 umożliwia użycie typu strony treści WWW do wyświetlenia treści znalezionych w
wynikach wyszukiwania na odpowiedniej stronie treści WWW. Można również dołączyć niestandardowe pola
metadanych z elementu treści WWW, które pojawią się na liście adresów początkowych wyszukiwania, ale nie w
źródłowym kodzie HTML.
Lista adresów początkowych wyszukiwania w wersji 1.0 umożliwia udostępnianie informacji o kontroli dostępu w
sposób umożliwiający wstępną filtrację treści. Wstępna filtracja stanowi najszybszy sposób filtracji, ponieważ jest
wykonywana na poziomie indeksu wyszukiwana. Dodatkową zaletą wstępnej filtracji jest możliwość przeszukiwania
zdalnych zabezpieczonych źródeł treści z poziomu portalu. Tryb filtracji jest definiowany jako część parametrów
konfiguracji usługi wyszukiwania.
Uwaga: Obsługa przeszukiwania ogólnej listy adresów początkowych w formacie 1.0 jest dostępna tylko w produkcie
IBM OmniFind Enterprise Edition 9.1 lub nowszym.
Korzystanie z formatu listy adresów początkowych wyszukiwania w wersji 1.0
Począwszy od wersji 6.1.5, mechanizm wyszukiwania portalu jest domyślnie skonfigurowany do obsługi formatu listy
adresów początkowych wyszukiwania produktu IBM Web Content Manager w wersji 1.0. Wersje wcześniejsze niż
6.1.5 używają formatu listy adresów początkowych wyszukiwania produktu Web Content Manager w wersji 0.9.
Lista adresów początkowych wyszukiwania 1.0 udostępnia następujące funkcje:
v Typ strony treści WWW może być używany do wyświetlania treści uwzględnionych w wynikach wyszukiwania na
odpowiedniej stronie treści WWW.
v Istnieje możliwość dołączenia niestandardowych pól metadanych z elementu treści WWW, które będą wyświetlane
na liście adresów początkowych wyszukiwania, ale nie są widoczne w źródłowym kodzie HTML.
v Istnieje możliwość wyszukiwania w obrębie konkretnej biblioteki, konkretnego obszaru serwisu, wszystkich
bibliotek treści WWW lub listy bibliotek.
v Jest możliwe przeszukiwanie przyrostowe bibliotek w celu umożliwienia szybszego przetwarzania listy adresów
początkowych. W przypadku przyrostowego przeszukiwania, gdy proces przeszukiwania żąda nowych elementów,
są pobierane tylko te elementy, które zostały dodane, zmienione lub usunięte od momentu zakończenia poprzedniego
procesu przeszukiwania.
Ważne: Składnia adresu URL listy adresów początkowych zmieniła się wraz z wprowadzeniem formatu 1.0 tej listy.
Starsze kolekcje wyszukiwania tworzone przy użyciu formatu listy adresów początkowych w wersji 0.9 nie mogą być
ponownie stosowane ani przenoszone do nowego formatu. Po zaktualizowaniu formatu listy adresów początkowych
produktu Web Content Manager w wersji 0.9 do wersji 1.0 należy ponownie poindeksować całą treść.
Lista adresów początkowych wyszukiwania w wersji 1.0 umożliwia udostępnianie informacji o kontroli dostępu w
sposób umożliwiający wstępną filtrację treści. Wstępna filtracja stanowi najszybszy sposób filtracji, ponieważ jest
wykonywana na poziomie indeksu wyszukiwana. Dodatkową zaletą wstępnej filtracji jest możliwość przeszukiwania
zdalnych zabezpieczonych źródeł treści z poziomu portalu. Tryb filtracji jest definiowany jako część parametrów
konfiguracji usługi wyszukiwania.
Włączanie obsługi listy adresów początkowych wyszukiwania 1.0:
110
Jeśli usługa wyszukiwania w portalu ma przeszukiwać treść WWW, a także używać funkcji takich jak strony treści
WWW, należy włączyć obsługę listy adresów początkowych w wersji 1.0 dla przeszukiwacza usługi wyszukiwania w
portalu.
3. Utwórz nową kolekcję wyszukiwania.
a. Kliknij opcję Zarządzanie wyszukiwaniem > Kolekcje wyszukiwania.
b. Utwórz nową kolekcję wyszukiwania dla treści WWW. Nowa kolekcja wyszukiwania musi używać usługi
wyszukiwania w portalu edytowanej w poprzednim kroku.
4. Dodaj następujące właściwości niestandardowe do środowiska zasobów WP ConfigService, używając konsoli
WebSphere Integrated Solutions Console:
a. wcm.config.seedlist.version=1.0
b. wcm.config.seedlist.servletpath=/seedlist
c. wcm.config.seedlist.metakeys=<metaklucz_1>,<metaklucz_1> Ten opcjonalny krok jest wymagany jedynie w
przypadku określania przez użytkownika własnych metadanych.
Zadania pokrewne:
Korzystanie z funkcji wyszukiwania w niestandardowych polach metadanych:
Dzięki obsłudze listy adresów początkowych wyszukiwania (w wersji 1.0) niestandardowe pola metadanych określone
dla elementów treści są dodawane do list adresów początkowych wyszukiwania jako informacje o metadanych, dzięki
czemu metadane nie muszą być wyświetlane w kodzie źródłowym HTML tych elementów treści.
3. Kliknij opcję WP ConfigService.
5. Kliknij opcję Nowy, a następnie wprowadź nazwę właściwości wcm.config.seedlist.metakeys i ustaw wartość
łańcuchową na rozdzieloną przecinkami listę metadanych (na przykład <meta_klucz1, meta_klucz2>).
Do właściwości wcm.config.seedlist.metakeys należy dodać nazwy elementów tekstowych treści, które powinny
być dołączone do wyników wyszukiwania. Jeśli konieczne jest dodanie więcej niż jednego elementu tekstowego,
należy rozdzielić je przecinkami. Nazwa dołączanego do listy adresów początkowych wyszukiwania elementu
tekstowego w elemencie treści musi być zgodna z nazwą skonfigurowaną dla tego klucza konfiguracji.
Na przykład w dostawcy środowiska zasobów WP ConfigService można ustawić wartość
wcm.config.seedlist.metakeys=language,region, a następnie dodać komponent tekstowy produktu IBM Web
Content Manager jako element o nazwie language do elementu treści lub szablonu tworzenia treści. W elemencie
treści można wpisać wartość german do komponentu tekstowego dla języka. Po zapisaniu elementu treści
przeszukiwacz doda na liście adresów początkowych wartość german do pola metadanych o nazwie language.
Wówczas będzie możliwe filtrowanie wyników wyszukiwania na postawie informacji o metadanych.
6. Kliknij przycisk OK i zapisz zmiany w konfiguracji głównej.
7. Zrestartuj portal.
Interfejs API usług REST listy adresów początkowych 1.0:
Interfejs API produktu IBM Web Content Manager służący do pobierania treści aplikacji przy użyciu listy adresów
początkowych jest zgodny z architekturą REST. Aby uzyskać treść listy adresów początkowych, przeszukiwacze lub
aplikacje administracyjne innych firm muszą skonstruować i wysyłać do serwletu aplikacji tylko żądania HTTP.
111
Wszystkie żądania interfejsu API REST są wywołaniami synchronicznymi. Kolejność parametrów w żądaniach nie ma
znaczenia. W nazwach parametrów wielkość liter jest rozróżniana i należy je wprowadzać w opisanym tutaj formacie.
W następujących sytuacjach jest generowany kod odpowiedzi błędu HTTP (na przykład kod statusu 404):
v
v
v
v
Jako część żądania został przesłany nieznany lub nieobsługiwany parametr.
Produkt Web Content Manager nie może rozstrzygnąć ścieżki lub identyfikatora obszaru serwisu.
Produkt Web Content Manager nie może znaleźć żadnych elementów.
Aplikacja korporacyjna listy adresów początkowych (Seedlist_Servlet) nie jest uruchomiona.
Żądanie jest standardową komendą GET protokołu HTTP. Adres URL jest tworzony przez połączenie nazwy hosta
serwletu listy adresów początkowych, numeru portu i ścieżki oraz kolekcji parametrów wejściowych rozdzielonych
znakami ampersand (&). Parametry wejściowe wprowadza się w postaci par nazwa-wartość.
Na przykład:
http://nazwa_hosta:numer_portu/wps/seedlist/myserver?SeedlistId=lista_bibliotek&Source=com.ibm.workplace.wcm.plugins.seedlist.retriever.WCMRetrieverFactory&Action=działanie&Range=liczba_pozycji
lista_bibliotek
Jedna lub wiele bibliotek treści WWW rozdzielonych przecinkami. Jeśli nie zostanie określona żadna wartość,
zostaną użyte wszystkie biblioteki.
action
Działanie do wykonania określone przez żądanie. Dostępne są następujące działania:
GetDocuments
Umożliwia pobranie listy elementów treści oraz powiązanych z nimi informacji.
liczba_pozycji
Ta wartość umożliwia określenie liczby pozycji listy elementów treści na każdej zwróconej stronie listy
adresów początkowych. Jeśli żadna wartość nie jest określona, zwracanych jest 100 elementów.
Przykłady
W tych przykładach należy zastąpić następujące zmienne przy użyciu wartości odpowiednich dla używanego
środowiska:
v
v
v
v
v
nazwa_hosta
nazwa_hosta_portalu_wirtualnego
serwer_http
numer_portu
library
v obszar_serwisu
v identyfikator_obszaru_serwisu
Dla parametru SeedlistId można określić wartość w następujących formatach:
v Brak wartości
v
v
v
v
Konkretna biblioteka (na przykład biblioteka1)
Konkretny obszar serwisu (na przykład obszar_serwisu1)
Lista bibliotek rozdzielonych przecinkami (na przykład biblioteka1,biblioteka2,biblioteka3)
Identyfikator JCRID obszaru serwisu
Pobranie maksymalnie 100 elementów z serwera autonomicznego przy użyciu ścieżki do obszaru serwisu
http://nazwa_hosta:numer_portu/wps/seedlist/myserver?SeedlistId=biblioteka/obszar_serwisu&Source=com.ibm.workplace.wcm.plugins.seedlist.retriever.WCMRetrieverFactory&Action=GetDocuments
Pobranie maksymalnie 200 elementów z serwera autonomicznego przy użyciu identyfikatora obszaru serwisu
http://nazwa_hosta:numer_portu/wps/seedlist/myserver?SeedlistId=identyfikator_obszaru_serwisu&Source=com.ibm.workplace.wcm.plugins.seedlist.retriever.WCMRetrieverFactory&Action=GetDocuments&Range=200
Pobranie maksymalnie 100 elementów z konkretnej biblioteki
http://nazwa_hosta:numer_portu/wps/seedlist/myserver?SeedlistId=biblioteka&Source=com.ibm.workplace.wcm.plugins.seedlist.retriever.WCMRetrieverFactory&Action=GetDocuments
Pobranie maksymalnie 100 elementów ze wszystkich bibliotek
112
Uwaga: Aby użyć wszystkich bibliotek, należy pozostawić wartość SeedlistId pustą.
http://nazwa_hosta:numer_portu/wps/seedlist/myserver?SeedlistId=&Source=com.ibm.workplace.wcm.plugins.seedlist.retriever.WCMRetrieverFactory&Action=GetDocuments
Pobranie maksymalnie 100 elementów z konkretnej listy bibliotek
http://nazwa_hosta:numer_portu/wps/seedlist/myserver?SeedlistId=biblioteka1,biblioteka2&Source=com.ibm.workplace.wcm.plugins.seedlist.retriever.WCMRetrieverFactory&Action=GetDocuments
Pobranie maksymalnie 100 elementów z klastra
Uwaga: Przywołując klaster, należy określić żądanie z nazwą hosta i numerem portu serwera HTTP.
http://serwer_http:numer_portu/wps/seedlist/myserver?SeedlistId=biblioteka/obszar_serwisu&Source=com.ibm.workplace.wcm.plugins.seedlist.retriever.WCMRetrieverFactory&Action=GetDocuments
Pobranie maksymalnie 100 pozycji z portalu wirtualnego skonfigurowanego do używania kontekstu adresu URL
jako punktu dostępu
http://serwer_http:numer_portu/wps/seedlist/myserver/kontekst_portalu_wirtualnego?SeedlistId=biblioteka/obszar_serwisu&Source=com.ibm.workplace.wcm.plugins.seedlist.retriever.WCMRetrieverFactory&Action=GetDocuments
Pobranie maksymalnie 100 pozycji z portalu wirtualnego skonfigurowanego do używania innej nazwy hosta
jako punktu dostępu
http://nazwa_hosta_portalu_wirtualnego:numer_portu/wps/seedlist/myserver?SeedlistId=biblioteka/obszar_serwisu&Source=com.ibm.workplace.wcm.plugins.seedlist.retriever.WCMRetrieverFactory&Action=GetDocuments
Ważne: Dostęp do interfejsu API usług REST listy adresów początkowych wyszukiwania produktu Web Content
Manager w wersji 1.0 można uzyskać przez połączenie bezpieczne (HTTPS) lub niezabezpieczone (HTTP). W
zależności od metody należy się upewnić, że jest używany poprawny port. Jednak w przypadku dostępu do interfejsu
API usług REST przez połączenie niezabezpieczone użytkownik zostanie automatycznie przekierowany do połączenia
zabezpieczonego.
Parametr
Wartość domyślna
Opis
SeedlistID
Brak wartości domyślnej. Należy określić
wartość.
Identyfikuje listę adresów początkowych. Ten parametr można
określić na następujące sposoby:
v Wartość pusta powoduje użycie wszystkich bibliotek
v Konkretna biblioteka (na przykład biblioteka1)
v Konkretny obszar serwisu (na przykład obszar_serwisu1)
v Lista bibliotek rozdzielonych przecinkami, na przykład
biblioteka1,biblioteka2,library3
v Identyfikator JCRID obszaru serwisu
Start
0
Definiuje numer początkowy dla aktualnie zwróconej sekcji.
Range
100
Definiuje liczbę zwróconych pozycji dla bieżącej sekcji.
Data
Brak wartości domyślnej. Jeśli nie podano Wskazuje, że zostaną pobrane pozycje (dokumenty)
wartości, zostaną zwrócone wszystkie
zaktualizowane po określonej dacie. Format daty (zgodny ze
wyniki spełniające kryteria.
standardem ISO 8601) jest następujący: dataTgodzinastrefa,
gdzie data ma format rrrr-MM-dd, godzina ma format
GG:mm:ss, a strefa ma format ±ggmm. Ten format zawiera
informacje o strefie czasowej, które są niezwykle istotne, jeśli
klient i serwer znajdują się w różnych strefach czasowych.
Ważne: Należy poprawnie zakodować adres URL HTML (na
przykład reprezentując znak + jako %2B).
Działanie
GetDocuments
Definiuje żądane działanie do wykonania.
v Wartość GetDocuments powoduje pobranie wszystkich
dokumentów bazowych.
v Wartość GetNumberOfDocuments powoduje zwrócenie
liczby wszystkich dokumentów bazowych, zwykle dla celów
debugowania. Ta wartość musi być równa liczbie wszystkich
dokumentów zwróconych przez odpowiednie żądanie
GetDocuments.
Format
ATOM
Definiuje format danych wyjściowych: ATOM/HTML/XML.
113
Parametr
Wartość domyślna
Opis
Timestamp
Brak wartości domyślnej.
Określa znacznik czasu dostawcy treści z poprzedniej sesji
przeszukiwania. Znacznik czasu reprezentuje dla dostawcy
treści pewnego rodzaju obraz stanu treści i przy następnym
przeszukiwaniu umożliwia przeszukiwaczowi pobranie tylko
zmian treści. Ten parametr jest używany przy przeszukiwaniu
przyrostowym.
Korzystanie z listy adresów początkowych wyszukiwania w wersji 0.9
Choć usługa wyszukiwania w portalu jest domyślnie skonfigurowana pod kątem listy adresów początkowych
wyszukiwania w wersji 1.0, można zmienić konfigurację portalu, tak aby podczas wyszukiwania treści WWW przy
użyciu Centrum wyszukiwania był używany standardowy format listy adresów początkowych w wersji 0.9.
Korzystanie z formatu listy adresów początkowych w wersji 0.9 można na przykład wybrać, gdy konieczne jest użycie
starych kolekcji wyszukiwania lub w przypadku pobierania treści listy adresów początkowych w wersji 0.9 przy użyciu
adresów URL listy adresów początkowych, których składnia jest inna niż w przypadku formatu listy adresów
początkowych w wersji 1.0.
Ważne: W produkcie IBM WebSphere Portal 7 lista adresów początkowych wyszukiwania w formacie 0.9 jest
nieaktualna. Wprawdzie wciąż można korzystać z formatu 0.9 listy adresów początkowych, zalecane jest jednak
przejście na format 1.0 w celu zapewnienia kompatybilności w przyszłości.
Użycie formatu listy adresów początkowych w wersji 0.9 wymaga wyłączenia domyślnej obsługi formatu listy adresów
początkowych w wersji 1.0.
3. Wyłącz obsługę listy adresów początkowych wyszukiwania w wersji 1.0 w produkcie IBM Web Content Manager.
a. Zaloguj się w konsoli WebSphere Integrated Solutions Console (http://nazwa_hosta.przyklad.com:10027/
ibm/console).
b. Kliknij opcję Zasoby > Środowisko zasobów > Dostawcy środowiska zasobów.
c. Kliknij opcję WP ConfigService.
d. W obszarze Dodatkowe właściwości kliknij opcję Właściwości niestandardowe.
e. Usuń właściwość o nazwie wcm.config.seedlist.version.
f.
g.
h.
i.
Usuń właściwość o nazwie wcm.config.seedlist.servletpath.
Usuń właściwość wcm.config.seedlist.metakeys, jeśli istnieje.
Kliknij przycisk OK i zapisz zmiany w konfiguracji głównej.
Zrestartuj portal.
Zarządzanie oznaczaniem i ocenianiem treści WWW
Jeśli używane są funkcje oznaczania i oceniania treści WWW, portlet Podgląd treści WWW udostępnia dodatkowe
opcje zasięgu umożliwiające filtrowanie wyników oznaczania i oceniania. Ponieważ zmiany systemu treści WWW
mogą wpłynąć na dokładność danych oznaczania i oceniania używanych przez portal, ważne jest dbanie o aktualność
informacji o zasięgu przez regularne synchronizowanie zasięgów.
114
Zadania pokrewne:
“Oznaczanie i ocenianie wtyczek dla treści WWW” na stronie 232
Podobnie jak w przypadku zasobów portalu, takich jak strony i portlety, istnieje możliwość oznaczania i oceniania
elementów treści wygenerowanych przy użyciu produktu IBM Web Content Manager i wyświetlanych przy użyciu
portletu Podgląd treści WWW. Dostępne są dwa komponenty wtyczek, które obsługują oznaczanie i ocenianie
elementów treści w systemie treści WWW. Istnieje możliwość dodania komponentów [Plugin:tags] i [Plugin:ratings]
do szablonu prezentacji, co umożliwia szybkie zintegrowanie widgetów oznaczania i oceniania z bieżącym elementem
treści.
Korzystanie z zasięgów oznaczania i oceniania w treści WWW
Zasięg jest zazwyczaj używany do filtrowania chmury znaczników lub przeglądu ocen zgodnie z hierarchicznymi
metadanymi przyłączonymi do oznaczanych zasobów. Przy oznaczaniu lub ocenianiu treści WWW można określić
zasięg tych komponentów wyświetlania zgodnie z szablonem tworzenia treści, kategorią lub elementem nadrzędnym
elementu treści.
Istnieje możliwość skonfigurowania zaawansowanych ustawień portletu Podgląd treści WWW w celu ograniczenia
wyświetlanych wyników tylko do znaczników lub ocen powiązanych z co najmniej jednym z następujących zasięgów:
v Element nadrzędny wyświetlanego elementu treści (na przykład obszaru serwisu).
v Szablon tworzenia treści używany do generowania wyświetlanego elementu treści lub obszaru serwisu.
v Kategorie używane do profilowania wyświetlanego elementu treści. W ten sposób można zarządzać zasięgami z
systemu treści WWW przez proste zdefiniowanie systematyk dla elementów treści.
Zadania pokrewne:
“Synchronizowanie zasięgów treści WWW”
Gdy użytkownicy oznaczają lub oceniają treść WWW, portlet Podgląd treści WWW udostępnia portalowi i zapisuje w
portalu informacje dotyczące oznaczania i oceniania. Jeśli informacje w systemie treści WWW zostaną zmienione,
może to spowodować utratę synchronizacji informacji dotyczących oznaczania i oceniania zapisanych w portalu. Taka
sytuacja może na przykład wystąpić, jeśli zostaną przeniesione elementy treści lub zostaną zmienione informacje o
kategoriach. Aby mieć pewność, że informacje dotyczące oznaczania i oceniania są aktualne, należy synchronizować
zasięgi używane dla treści WWW. Istnieje możliwość skonfigurowania synchronizacji automatycznej z
uwzględnieniem różnych warunków. W razie potrzeby można też wykonać synchronizację ręcznie.
Synchronizowanie zasięgów treści WWW
Synchronizowanie zasięgów po zmianie elementu
Aby włączyć automatyczną synchronizację zasięgów po zmianie elementu w systemie treści WWW, należy określić
właściwość tagging.syndication.enableItemModificationSynchronization w usłudze konfiguracji produktu Web
Content Manager.
Uwaga: Ten typ synchronizacji działa tylko w przypadku pojedynczych zmian elementu. Na przykład ten typ
synchronizacji nie jest automatycznie wykonywany po przeniesieniu całego obszaru serwisu lub folderu. Aby wykonać
synchronizację zasięgów po takiej zmianie, można wykonać synchronizację ręcznie.
1. Zaloguj się w konsoli WebSphere Integrated Solutions Console (http://nazwa_hosta.przyklad.com:10027/ibm/
console).
115
3. Kliknij opcję WCM WCMConfigService.
5. Dodaj właściwość tagging.syndication.enableItemModificationSynchronization.
a. Kliknij opcję Nowa i wprowadź nazwę właściwości
tagging.syndication.enableItemModificationSynchronization.
b. Ustaw wartość łańcucha na true.
Synchronizowanie zasięgów po syndykowaniu
Aby włączyć automatyczną synchronizację zasięgów po wykonaniu syndykowania, należy określić właściwość
tagging.syndication.enableTagSynchronization w usłudze konfiguracji produktu Web Content Manager.
1. Zaloguj się w konsoli WebSphere Integrated Solutions Console (http://nazwa_hosta.przyklad.com:10027/ibm/
console).
3. Kliknij opcję WCM WCMConfigService.
5. Dodaj właściwość tagging.syndication.enableTagSynchronization.
a. Kliknij opcję Nowa i wprowadź nazwę właściwości tagging.syndication.enableTagSynchronization.
b. Ustaw wartość łańcucha na true.
Planowanie synchronizacji zasięgów
Istnieje możliwość zaplanowania operacji synchronizacji zasięgów w określonym czasie przez zdefiniowanie
harmonogramu przy użyciu interfejsu konfiguracji XML.
1. Sprawdź, czy dla portalu zdefiniowano już planowane operacje synchronizacji.
a. Utwórz plik eksportu, którego może użyć komenda xmlaccess. Poniżej przedstawiono przykład żądania,
które umożliwia określenie bieżącej konfiguracji:
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<request type="export" xmlns:xsi="http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance"
xsi:noNamespaceSchemaLocation="PortalConfig_8.0.0.xsd">
<portal action="locate">
<task action="export" name="com.ibm.portal.cp.SynchronizationTask"/>
</portal>
</request>
b. Uruchom komendę xmlaccess, określając plik eksportu. Wynikowy plik wyjściowy zawiera wszystkie
zaplanowane czasy synchronizacji, które są zdefiniowane w portalu.
2. Ustaw harmonogram synchronizacji.
a. Aby ustawić czas planowanej synchronizacji, utwórz dokument żądania XML. W celu zaplanowania
synchronizacji w taki sposób, aby była wykonywana codziennie o 15:36, należy użyć następującego żądania:
<request type="update" xmlns:xsi="http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance"
<task action="create" name="com.ibm.portal.cp.SynchronizationTask">
116
<startTime>15:36</startTime>
</task>
</portal>
</request>
Dla każdej planowanej synchronizacji należy utworzyć oddzielny element task i określić czas przy użyciu
elementu startTime.
b. Uruchom komendę xmlaccess, określając plik zawierający żądanie planowania. Informacje o zasięgach w
systemie treści WWW będą automatycznie synchronizowane zgodnie ze zdefiniowanym harmonogramem.
3. Opcjonalne: Aby ustawić minimalny czas przed wykonaniem kolejnych synchronizacji, ustaw właściwość
tagging.syndication.minimumTagSynchronizationTimeInterval w usłudze konfiguracji produktu Web Content
Manager.
a. Zaloguj się w konsoli WebSphere Integrated Solutions Console (http://nazwa_hosta.przyklad.com:10027/
ibm/console).
b. Kliknij opcję Zasoby > Środowisko zasobów > Dostawcy środowiska zasobów.
c. Kliknij opcję WP ConfigService.
d. W obszarze Dodatkowe właściwości kliknij opcję Właściwości niestandardowe.
e. Kliknij opcję Nowa i wprowadź nazwę właściwości
tagging.syndication.minimumTagSynchronizationTimeInterval.
f. Ustaw wartość łańcucha na liczbę sekund między synchronizacjami.
g. Kliknij przycisk OK i zapisz zmiany w konfiguracji głównej.
h. Zrestartuj portal.
Praca z interfejsem konfiguracyjnym XML
Informacje na temat konfiguracji XML
Ręczne synchronizowanie zasięgów
Jeśli automatyczna synchronizacja zasięgów używana dla treści WWW nie jest włączona lub jeśli chcesz wykonać
synchronizację poza zaplanowanym okresem, można ręcznie uruchomić proces synchronizacji.
Aby ręcznie wykonać synchronizację, uruchom zadanie konfiguracyjne cp-sync lub wprowadź żądanie XML do
portalu przy użyciu interfejsu konfiguracji XML.
v Aby wykonać synchronizację przy użyciu zadania konfiguracyjnego, uruchom następujące zadanie z katalogu
katalog_główny_profilu_wp/ConfigEngine:
– System Windows: ConfigEngine.bat cp-sync -DWasPassword=hasło -DPortalAdminPwd=hasło
– System UNIX: ./ConfigEngine.sh cp-sync -DWasPassword=hasło -DPortalAdminPwd=hasło
– System IBM i: ConfigEngine.sh cp-sync -DWasPassword=hasło -DPortalAdminPwd=hasło
– System z/OS: ConfigEngine.sh cp-sync -DWasPassword=hasło -DPortalAdminPwd=hasło
v Utwórz plik żądania XML i wprowadź go przy użyciu komendy xmlaccess. Poniżej znajduje się przykład żądania,
które umożliwia uruchomienie synchronizacji:
<request type="update" xmlns:xsi="http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance"
<task action="create" name="com.ibm.portal.cp.SynchronizationTask"/>
</portal>
</request>
Praca z interfejsem konfiguracyjnym XML
117
118
Konfigurowanie serwisu
Konfigurowanie serwisu obejmuje dostosowywanie jego wyglądu i zachowania, tworzenie
stron oraz dodawanie do niego treści. Ponadto do serwisu można dodawać obszary wiki oraz blogi, a użytkownikom
można pozwolić na oznaczanie i ocenianie jego zawartości.
Pasek narzędzi serwisu
Pasek narzędzi serwisu zapewnia dostęp do często używanych funkcji stron zarządzanych z centralnego miejsca.
Kluczowe czynności, które można wykonywać, to praca z projektami, dodawania i edytowania treści, zmiana
właściwości strony oraz dostosowywanie układu i stylu.
Uwaga:
v Pasek narzędzi serwisu wymaga kompozycji Portal 8.0.
v W zależności od poziomu autoryzacji użytkownika pewne opcje paska narzędzi mogą nie być wyświetlane. Na
przykład dla użytkowników bez prawa edycji strony pasek narzędzi nie zawiera odsyłaczy służących do wybierania
trybu edycji lub trybu wyświetlania.
Tryb wyświetlania
Rysunek 21. Wyświetlony pasek narzędzi serwisu w trybie wyświetlania.
Pasek narzędzi jest początkowo wyświetlany w trybie wyświetlania i zapewnia podstawowe informacje o stronie oraz
dostęp do zadań tworzenia treści.
1. Odsyłacze do głównych obszarów portalu są także dostępne, umożliwiając szybki dostęp do aplikacji, takich jak
portlet tworzenia treści.
2. Korzystając z odsyłaczy Tryb edycji i Tryb wyświetlania, można określić tryb strony. Tryb wyświetlania
pokazuje stan roboczy aktualnie wybranego projektu. Tryb edycji umożliwia modyfikowanie strony i jej treści w
ramach aktualnie wybranego projektu.
3. W menu projektu jest wyświetlany aktualnie wybrany projekt. Zmiany wprowadzone na stronie lub w treści na tej
stronie są wprowadzane jako zmiany robocze, które są powiązane z wybranym projektem. Menu projektu zawiera
kilka dodatkowych opcji:
v Szybką zmianę projektów zapewnia menu zawierające listę pięciu najnowszych projektów, które są powiązane z
daną stroną i są ciągle aktywne.
v Opcja Opublikowany serwis powoduje usunięcie bieżącego projektu i wyświetlenie opublikowanej wersji
strony. Chociaż użytkownik może wprowadzać zmiany, gdy opcja Opublikowany serwis jest zaznaczona,
119
edycję należy jednak przeprowadzać w projekcie. Zmiany wprowadzone do opublikowanego serwisu są
stosowane natychmiast, więc nie są stosowane zabezpieczenia przepływu pracy udostępniane przez projekty.
v Można tworzyć projekty. Podczas tworzenia nowego projektu jest on automatycznie wybierany jako projekt
bieżący.
v Aby użyć projektu, który nie jest wymieniony jako jeden z ostatnich, można użyć funkcji wyszukiwania lub
przeglądania wszystkich dostępnych projektów.
v Istnieje możliwość wykonywania czynności zarządzania dla projektu. Takie czynności obejmują pracę z listą
wszystkich elementów projektu lub zmienianie właściwości projektu.
Uwaga:
v Jeśli użytkownik ma wyższe prawa dostępu do strony niż użytkownik uprzywilejowany, to może utworzyć lub
wybrać projekt podczas edytowania strony. Menu projektu nie jest dostępne dla użytkowników, którzy mają
tylko uprawnienia uprzywilejowane do strony, ponieważ ich modyfikacje są prywatnymi dostosowaniami strony.
v Jeśli strony zarządzane są wyłączone, menu projektu nie jest wyświetlane. Zamiast tego wyświetlany jest
przycisk przełącznika, który umożliwia użytkownikowi przełączenie trybu wyświetlania na tryb edycji.
Tryb edycji
Po kliknięciu przycisku Tryb edycji pasek narzędzi się rozwija, aby wyświetlić dodatkowe informacje o stronie i
wybranym projekcie oraz udostępnić funkcje edycji. Na poniższym rysunku przedstawiono pasek narzędzi serwisu w
trybie edycji.
Rysunek 22. Rozwinięty pasek narzędzi serwisu w trybie edycji.
1. Aktywny projekt jest wskazany przez menu projektu. Wszelkie zmiany wprowadzone na stronie i w jej treści są
zapisywane jako kopie robocze w bieżącym projekcie.
2. Działania tworzenia treści są dostępne w trybie edycji, w tym zapisywanie zmian na stronach jako kopii roboczych
lub odrzucanie zmian, które nie zostały zapisane.
Uwaga: Użytkownicy mogą cofnąć zmiany na stronie, używając przycisku Przywróć. Użytkownicy mogą
przywrócić następujące działania:
v Dodawanie treści
v Zmiana stylu
v Zmiana układu
v Przeniesienie portletu
v Ukrycie portletu
v Przeciągnięcie portletu
v Usunięcie portletu
120
Użytkownicy nie mogą przywrócić następujących działań:
v Utworzenie strony
v Przenoszenie strony
v Usunięcie strony
Po zapisaniu przez użytkownika strony przez kliknięcie opcji Zapisz wszystkie działania edycji zostają
zatwierdzone i nie można ich przywrócić.
3. Rozwinięty obszar paska narzędzi udostępnia karty zawierające informacje o stronie i projekcie i umożliwiające
dostosowywanie strony. Karty zawierają:
Przegląd
Wyświetla informacje dotyczące strony i projektu:
v Informacje o stronie, w tym właściwości, takie jak nazwa, przyjazny adres URL i przypisany przepływ
pracy. Wyświetlane są także powiązania treści WWW i powiązania społecznościowe. Jeśli użytkownik
ma wystarczające prawa dostępu, może edytować właściwości i powiązania, wybierając tę sekcję paska
narzędzi i klikając przycisk Edytuj.
v Informacje o projekcie, w tym listę elementów treści i stron, które są częścią bieżącego projektu.
Możliwe jest edytowanie elementów i stron, wybierając tę sekcję paska narzędzi i klikając przycisk
Odczytaj lub Idź do. Jeśli żaden projekt nie zostanie wybrany, nie będą wyświetlane żadne informacje
o projekcie.
Treść
Udostępnia kategorie umożliwiające organizowanie komponentów, które użytkownik może dodać do
strony, takie jak portlety, elementy iWidget i treść WWW.
Styl
Udostępnia predefiniowane kompozycje, które można wybrać, aby zmienić wygląd strony.
Układ Udostępnia predefiniowane formaty, które można wybrać w celu zmiany układu portletów i widgetów na
stronie.
4. Istnieje możliwość maksymalizowania i minimalizowania paska narzędzi, pozostając w trybie edycji.
Edycja właściwości strony
Pasek narzędzi serwisu zapewnia również dostęp do właściwości strony. Aby otworzyć okno Właściwości strony,
wykonaj następujące kroki:
1. W trybie edycji rozwiń pasek narzędzi serwisu.
2. Podświetl sekcję właściwości strony na pasku narzędzi, korzystając z klawiatury lub umieszczając kursor nad tą
sekcją.
3. Kliknij opcję Edytuj.
Uwaga: Odsyłacz Edytuj jest wyświetlany tylko wtedy, gdy podświetlono sekcję właściwości strony.
Rysunek 23. Zrzut ekranu przedstawiający sekcję właściwości strony na pasku narzędzi serwisu, w której widoczny jest
odsyłacz Edytuj umożliwiający dostęp do okna Właściwości strony
Okno Właściwości strony udostępnia dostęp do następujących informacji:
Ogólne
Karta Ogólne zawiera nazwę wyświetlaną, nazwę przyjaznego adresu URL i opis strony. Jeśli strona została
utworzona na podstawie szablonu, szablon jest również wyświetlany.
121
Pamięć podręczna
Karta Pamięć podręczna zawiera zasięg oraz okres utraty ważności pamięci podręcznej, umożliwiając
kontrolowanie sposobu buforowania informacji dla strony.
Zabezpieczenia
Karta Zabezpieczenia zawiera listę autorów i właścicieli powiązanych z daną stroną oraz ustawienia
przepływu pracy dla strony. Ustawienia przepływu pracy obejmują następujące elementy:
v
v
v
v
v
Przepływ pracy, który jest przypisany do strony.
Bieżący etap przepływu pracy dla strony oraz kolejny etap przepływu pracy.
Ustawienia daty i godziny dla wszystkich działań specyficznych dla przepływu pracy.
Dodatkowi użytkownicy, którzy mogą wyświetlać opublikowaną stronę.
Zakończone działanie bieżącego przepływu pracy.
Wersja narodowa
Karta Wersja narodowa zawiera tytuł i opis strony dla wszystkich obsługiwanych języków. Dla tytułu i opisu
można także ustawić wartości specyficzne dla języka.
Zaawansowane
Karta Zaawansowane umożliwia dostęp do następujących ustawień:
v Unikalna nazwa strony.
v Położenie treści WWW powiązanej ze stroną. Ścieżka do treści obejmuje biblioteki treści www i hierarchię
obszaru serwisu w tej bibliotece.
v Położenie szablonu układu strony powiązanego ze stroną. W przypadku zmiany lub zaktualizowania
szablonu układu, można odświeżyć stronę, klikając opcję Aktualizuj układ na podstawie szablonu.
v Ustawienia kompozycji dla strony, w tym bieżącej kompozycji i profilu kompozycji, które są powiązane ze
stroną. Określić można również typ agregacji, która jest używana podczas wyświetlania strony.
v Ustawienia dostępu portletu dla strony. Istnieje możliwość zezwolenia na dostęp wszystkim lub tylko
wybranym portletom.
v Lista wersji strony obejmująca też wersję bieżącą. Użytkownik może pracować z wersjami, klikając opcję
Zarządzaj wersjami.
v Odwzorowania szablonów, które wiążą szablony prezentacji i szablony tworzenia treści dla treści tworzonej
jako element potomny tej strony. Praca z odwzorowaniami szablonów jest możliwa po kliknięciu opcji
Dodaj powiązania szablonów.
v Metadane zdefiniowane dla tej strony.
Wyświetlanie podglądu jako inny użytkownik
Istnieje możliwość wyświetlania podglądu zmian wprowadzanych w serwisie WWW bez potrzeby wylogowywania się
i ponownego logowania jako inny użytkownik. Ta możliwość podglądu zapewnia szybką weryfikację, czy dla
użytkowników z różnymi poziomami dostępu widoczna jest jedynie treść, do której mają autoryzację. Możliwe jest
przeglądanie zmian jako określony użytkownik lub jako użytkownik nieuwierzytelniony.
Podczas pracy w trybie edycji należy kliknąć opcję Więcej, a następnie kliknąć opcję Jako użytkownik lub Jako
nieuwierzytelniony użytkownik. Strona zostanie zaktualizowana zgodnie z tym, jaki użytkownik jest imitowany.
Aby zatrzymać podgląd, należy kliknąć opcję Zatrzymaj podgląd.
Istnieje możliwość zmodyfikowania funkcji podglądu w celu dostosowania zachowania podglądu zgodnie z
następującym scenariuszem:
v Użytkownik Użytkownik_1 tworzy projekt i stronę w ramach tego projektu. Nowa strona zawiera portlet.
v Użytkownik Użytkownik_1 podejmuje próbę podglądu strony jako Użytkownik_2. W takim przypadku
Użytkownik_2 ma uprawnienia do wyświetlania strony, ale nie ma uprawnień do wyświetlania portletu znajdującego
się na tej stronie.
122
v Użytkownik Użytkownik_1 otrzymuje następujący komunikat: Brak uprawnień do używania tego portletu.. Ten
komunikat jest wyświetlany w celu wyjaśnienia, że portlet jest tutaj wyświetlany, jeśli użytkownik ma wymagane
uprawnienia.
W tym scenariuszu można pominąć komunikat.
Więcej informacji na temat uprawnień dostępu wymaganych do podglądu jako inny użytkownik zawiera sekcja
Kontrola dostępu dla stron zarządzanych.
1. Zaloguj się w produkcie WebSphere Integrated Solutions Console jako administrator.
3. Wybierz pozycję WP ConfigService, a następnie kliknij opcję Właściwości niestandardowe.
4. Kliknij opcję portlets.unauthorized.visible.project. Ustaw wartość na false, aby zablokować wyświetlanie
komunikatu. Wartością domyślną jest true.
Pojęcia pokrewne:
“Kontrola dostępu dla stron zarządzanych” na stronie 155
Kontrola dostępu dla stron zarządzanych udostępnia więcej możliwości niż kontrola dostępu dla standardowych stron
portalu. Oprócz opcji kontroli dostępu dostępnych dla stron z poziomu administracji portalem, możliwe jest również
zastosowanie w celu kontroli dostępu opcji produktu IBM Web Content Manager, takich jak przepływ pracy i
syndykowanie.
Biblioteki
Utworzenie zestawu bibliotek umożliwia zapisywanie elementów treści WWW różnych typów na potrzeby różnych
serwisów WWW lub różnych zespołów.
Biblioteki można utworzyć za pomocą portletu administracyjnego Biblioteki treści WWW.
Ważne: Podczas tworzenia biblioteki treści WWW należy upewnić się, że nazwa biblioteki nie jest zgodna z
kontekstem adresu URL dla żadnego z portali wirtualnych na tym samym serwerze. Jeśli nazwa biblioteki i kontekst
adresu URL portalu wirtualnego mają tą samą wartość, może to spowodować niepoprawne wyświetlanie.
Biblioteki treści WWW
System treści WWW może zawierać wiele bibliotek. Niezbędna liczba bibliotek zależy od typu tworzonego serwisu
WWW, a także od typów użytkowników, którzy wymagają dostępu do każdej z bibliotek.
W większości systemów wymagane są co najmniej dwie biblioteki:
1. Biblioteka projektów zawierająca wszystkie elementy wymagane przez sam system treści WWW.
2. Biblioteka treści przechowująca treści utworzone przez twórców treści.
Podzielenie serwisu na takie biblioteki daje większą kontrolę nad dostępem do każdej z bibliotek, a także umożliwia
skonfigurowanie różnych strategii syndykowania dla każdej biblioteki.
123
Przykład:
Treści dotyczące kadr i marketingu są przechowywane w osobnych bibliotekach.
W trzeciej bibliotece są przechowywane treści korporacyjne (obrazy, szablony prezentacji oraz teksty i komponenty
HTML dotyczące korporacji).
Użytkownicy z działów kadr i marketingu mogą korzystać z treści z biblioteki korporacyjnej, ale mają do niej dostęp
tylko do odczytu. Dane korporacyjne mogą być modyfikowane wyłącznie przez użytkowników z uprawnieniami do
biblioteki korporacyjnej na poziomie edytującego (lub wyższym).
Elementy domyślne biblioteki treści WWW
Tworząc nową bibliotekę treści WWW, można zawrzeć w niej zbiór domyślnych elementów treści WWW. Można ich
użyć jako punktu wyjścia dla systemu Web Content Manager i serwisu WWW.
Elementy domyślne
Po wybraniu opcji Dołącz elementy domyślne do nowej biblioteki w trakcie tworzenia biblioteki utworzone zostają
następujące elementy.
Elementy przepływu pracy:
v Przepływ pracy o nazwie Ekspresowy przepływ pracy obejmujący pojedynczy etap przepływu pracy o
nazwie Etap publikowania wykorzystujący działanie publikowania o nazwie Publikuj.
v Przepływ pracy o nazwie Trzyetapowy przepływ pracy obejmujący następujące etapy przepływu pracy:
– Etap kopii roboczej
– Etap publikowania wykorzystujący działanie publikowania o nazwie Publikuj.
– Etap utraty ważności wykorzystujący działanie utraty ważności o nazwie Utrata ważności.
Szablon tworzenia treści
Szablon tworzenia treści nazywa się Artykuł i zawiera pojedynczy element RTF o nazwie Treść. Używa on
przepływu pracy Ekspresowy przepływ pracy jako domyślnego przepływu pracy dla elementów treści
utworzonych przy użyciu tego szablonu tworzenia treści.
Szablon prezentacji:
Szablon prezentacji nazywa się Prosty układ artykułu.
Obszar serwisu i elementy treści:
v Elementy treści nazywają się Przykładowy artykuł i Przykładowy artykuł 2. Są one przechowywane w
obszarze serwisu o nazwie Artykuły.
124
v Obszar serwisu o nazwie Artykuły zawiera odwzorowanie szablonu między szablonem tworzenia treści o
nazwie Artykuł i szablonem prezentacji o nazwie Prosty układ artykułu.
Komponenty:
v Narzędzie tworzenia treści o nazwie Pasek narzędzi artykułu służy do dodawania funkcji Nowy i Edytuj
do wyświetlanej strony. Jest ono przywoływane w szablonie prezentacji o nazwie Prosty układ artykułu.
v Menu o nazwie Lista artykułów służy do wyświetlania listy elementów treści na wyświetlanej stronie. Jest
ono przywoływane w szablonie prezentacji o nazwie Prosty układ artykułu.
Kontrola dostępu
Ponieważ elementy domyślne biblioteki treści WWW są skonfigurowane w taki sposób, aby mogły dziedziczyć swoje
ustawienia dostępu z biblioteki, w której są zapisane, użytkownicy nie mogą uzyskać dostępu do tych elementów do
czasu skonfigurowania ustawień dostępu do tej biblioteki.
Korzystanie z elementów domyślnych
Elementy domyślne najlepiej jest wyświetlać przy użyciu portletu Podgląd treści WWW:
1. Przejdź do strony Administrowanie > Zarządzanie stronami.
2. Wybierz opcję Utwórz nową stronę z.
3. W sekcji Odwzorowania treści WWW wybierz obszar serwisu o nazwie Artykuły ze swojej biblioteki treści
WWW.
4. Wypełnij pozostałe pola formularza i kliknij przycisk OK.
5. Zmodyfikuj układ nowej strony i dodaj portlet Podgląd treści WWW (JSR 286) do strony.
6. Element treści o nazwie Przykładowy artykuł zostanie wyświetlony na stronie.
Strony
Strona to element organizacyjny, który zawiera treść. Istnieją różne typy stron w portalu. Istnieją również różne
interfejsy do tworzenia stron i zarządzania nimi.
Kompozycja portalu pozwala na wykonywanie następujących czynności:
v tworzenie, zmiana kolejności, usuwanie i modyfikacja właściwości stron, etykiet i adresów URL,
v zmiana kolejności stron, etykiet i adresów URL,
v przypisywanie dostępu do stron, etykiet i adresów URL,
v przenoszenie stron w nowe położenie w hierarchii portalu.
Tworzyć i usuwać strony mogą zarówno administratorzy, jak i użytkownicy mający odpowiednie uprawnienia.
Użytkownicy mogą usuwać tylko strony utworzone przez siebie oraz strony, do których mają uprawnienia dostępu co
najmniej na poziomie menedżera.
Tworzenie stron i nawigacja
Podczas tworzenia strony należy określić ją w relacji do istniejących stron jako element równorzędny lub potomny.
Hierarchia stron ma wpływ na generowaną nawigację.
Tworzenie stron
Istnieją dwa interfejsy użytkownika umożliwiające tworzenie stron - portlet Zarządzanie stronami i pasek narzędzi
serwisu. Strony tworzone z poziomu każdego z tych interfejsów użytkownika są tworzone jako strony zarządzane.
Strony zarządzane są przechowywane w bibliotece treści WWW o nazwie Serwis portalu. Mają one również inne
zalety, takie jak przepływ pracy. Jeśli strony zarządzane zostaną wyłączone, nie można utworzyć stron przy użyciu
paska narzędzi serwisu.
125
Nawigacja
Z poziomu dowolnej strony można utworzyć stronę podrzędną lub równorzędną przy użyciu paska narzędzi serwisu. W
razie potrzeby stronę można przenosić.
W przypadku tworzenia strony za pomocą portletu administracyjnego Zarządzanie stronami należy wybrać katalog
główny treści i znaleźć odpowiednie miejsce w hierarchii.
Przyjazne adresy URL i odwzorowanie adresów URL
Podczas tworzenia odwzorowania adresów URL, tworzenia strony lub jej modyfikowania odwzorowania adresów URL
lub przyjazne adresy URL nie mogą być zgodne, nie mogą się nakładać częściowo ani wpływać na siebie. Na przykład
nie należy używać łańcuchów takich jak home, ibm, ibm.com. Ponadto nie wolno korzystać z łańcuchów, które zostały
już użyte jako odwzorowania adresów URL lub przyjazne adresy URL portalu. Konflikt może spowodować
wystąpienie pętli przekierowań przeglądarki. Czasami pętla występuje bez komunikatu o błędzie.
Aby określić takie łańcuchy, należy użyć interfejsu konfiguracyjnego XML w celu utworzenia eksportu z portalu.
Następnie należy przejrzeć wyeksportowany plik pod kątem łańcucha, który ma zostać użyty do odwzorowania adresu
URL lub przyjaznego adresu URL.
Pojęcia pokrewne:
Zadania pokrewne:
“Wyłączanie stron zarządzanych” na stronie 103
Należy wyłączyć obsługę stron zarządzanych, uruchamiając zadanie konfiguracyjne disable-managed-pages.
Tworzenie strony z poziomu paska narzędzi serwisu
Strona zawiera treść, taką jak portlety i inne strony. Na stronach znajdują się uporządkowane informacje serwisu.
Podczas tworzenia stron tworzy się również nowe elementy nawigacyjne do serwisu. Utworzyć można stronę
podrzędną strony już istniejącej lub stronę, która będzie równorzędna względem strony istniejącej. Tworząc stronę,
można utworzyć odwołanie do istniejącej strony, zastosować układ oraz wybrać obsługiwane języki znaczników.
Rola dostępu użytkownika określa rodzaj strony, który może on utworzyć.
Strony publiczne
W celu utworzenia strony publicznej użytkownik musi mieć przypisaną rolę Administrator, Menedżer lub
Edytujący.
Strona niestandardowa (strona pochodna)
W celu utworzenia strony niestandardowej użytkownik musi mieć przypisaną rolę Edytujący i Użytkownik
uprzywilejowany.
Jeśli w przypadku strony pochodnej użytkownik ma przypisaną rolę Edytujący, może on zmieniać wszystko z
wyjątkiem języka znaczników.
Jeśli dla strony pochodnej użytkownik ma przypisaną rolę Użytkownik uprzywilejowany, może zmieniać
tytuł, skóry lub układ strony pochodnej. W przypadku układu istnieje ograniczenie tej roli narzucane przez
stronę nadrzędną.
Jeśli tworzone jest odwołanie do istniejącej strony, na jej podstawie są wstępnie określane układ, obsługiwane języki
znaczników, blokady, skóry, lista portletów i tytuły specyficzne dla ustawień narodowych. Zmiany pierwotnej strony są
stosowane względem wszystkich stron, których dotyczą odniesienia.
126
Tworząc stronę, można jej przypisać przyjazny adres URL. Przyjazne adresy URL muszą być unikalne. Portal
sprawdza, czy wprowadzona nazwa jest unikalna. Aby utworzyć stronę:
1. Kliknij opcję Więcej > Nowa strona potomna lub Nowa strona równorzędna w zależności od tego, gdzie strona
ma być wyświetlana w hierarchii.
2. Wpisz unikalny adres URL w polu Przyjazna nazwa adresu URL lub użyj nazwy, która została wygenerowana
automatycznie. Nazwa ta tworzy nowy niestandardowy adres strony, który jest łatwy do zapamiętania i
współużytkowania.
Uwaga: W przypadku tworzenia odwzorowania adresów URL lub tworzenia (albo modyfikowania) strony należy
się upewnić, że nazwa jest unikalna. Na przykład nie należy używać łańcuchów takich jak home, ibm, ibm.com.
Nie należy także używać łańcuchów, które zostały już użyte jako odwzorowania adresów URL lub przyjazne
adresy URL w portalu. W przeciwnym razie mogą wystąpić pętle przekierowań, nie zawsze prowadzące do
wyświetlenia komunikatu o błędzie. Aby określić takie łańcuchy, należy użyć interfejsu konfiguracyjnego XML do
wyeksportowania portalu. Następnie należy przejrzeć wyeksportowany plik w poszukiwaniu łańcucha, który ma
zostać użyty jako odwzorowanie adresu URL lub jako przyjazny adres URL. Domyślnie portal sprawdza, czy
wprowadzona przyjazna nazwa adresu URL jest unikalna. To ograniczenie nie obejmuje jednak stron pochodnych z
dziedziczoną nazwą przyjazną oraz elementów równorzędnych, które zostały wprowadzone przy użyciu reguły
personalizacji.
3. Klikając opcję Zmień, można wybrać szablon strony. Domyślny szablon strony podstawowej dostarczony z
portalem tworzy pustą stronę portalu.
4. Kliknij przycisk Utwórz, aby utworzyć stronę i dodać nową treść. Kliknij przycisk Anuluj, aby zakończyć
procedurę bez tworzenia strony.
Szablony stron
Portal zawiera szablony Podstawowy i Artykuły, które są dostępne do natychmiastowego użycia. Ponadto można
tworzyć szablony i dodawać je do paska narzędzi serwisu.
Szablony Podstawowy oraz Artykuły są stronami zarządzanymi. Strony zarządzane są przechowywane w bibliotece
produktu IBM Web Content Manager o nazwie Serwis portalu.
Podstawowa strona portalu
Tworząc stronę, można wybrać szablon strony. Dla podstawowej strony portalu domyślnym szablonem strony jest
szablon Podstawowy. Podczas tworzenia strony za pomocą tego szablonu można dodać do strony portlety, treść i
więcej elementów.
Artykuły
Szablon artykułów zawiera dwa portlety Artykuły i Lista artykułów, które wyświetlają treść. Ten typ portletu jest
nazywany portletem podglądu treści.
Między tymi dwoma portletami istnieje również powiązanie treści. Portlet Lista artykułów umożliwia wyświetlenie
listy sklepów z artykułami w obszarze serwisu strony. Istnieje możliwość wybrania artykułu z listy. Po wybraniu
zostanie on wyświetlony w portlecie Artykuł.
127
Pojęcia pokrewne:
Tworzenie strony na podstawie szablonu przy użyciu paska narzędzi
serwisu
Szablon strony umożliwia szybkie tworzenie stron. Strony tworzone na podstawie szablonów stron zawierają
konfigurowane fabrycznie portlety i ustawienia.
1. Przejdź na stronę, na której ma zostać dodana nowa strona.
2. Kliknij opcję Tryb edycji na pasku narzędzi serwisu.
3. Kliknij opcję Więcej, a następnie kliknij opcję Nowa strona podrzędna lub Nowa strona równorzędna, w
zależności od tego, gdzie ma zostać utworzona nowa strona.
4. Wprowadź nazwę strony.
5. Wpisz unikalny adres URL w polu Przyjazna nazwa adresu URL. Przyjazny adres URL utworzy niestandardowy
adres strony, który jest łatwy do zapamiętania i współużytkowania.
Uwaga: W przypadku tworzenia odwzorowania adresów URL lub tworzenia (albo modyfikowania) strony należy
się upewnić, że odwzorowania adresów URL oraz przyjazne adresy URL portalu nie są takie same, nie nakładają
się ani nie wpływają na siebie w jakikolwiek sposób. Na przykład nie należy używać łańcuchów, takich jak home,
ibm, ibm.com, oraz nie wolno korzystać z łańcuchów, które są już używane jako odwzorowania adresów URL lub
przyjazne adresy URL portalu. W przeciwnym razie mogą wystąpić nieskończone pętle przekierowań nie zawsze
prowadzące do wyświetlenia komunikatu o błędzie. Aby określić takie łańcuchy, należy utworzyć eksport z portalu
przy użyciu interfejsu konfiguracyjnego XML. Następnie należy przejrzeć wyeksportowany plik wyjściowy z
danymi XML pod kątem łańcucha, który ma zostać użyty do odwzorowania adresu URL lub przyjaznego adresu
URL.
6. W sekcji Szablon strony kliknij opcję Zmień, aby wybrać szablon strony, który ma zostać użyty do utworzenia
nowej strony. Domyślny szablon to szablon Podstawowy.
Uwaga: Jeśli tworzona jest strona publiczna, użytkownik musi mieć dostęp do używanego szablonu strony co
najmniej na poziomie roli użytkownika.
7. Kliknij przycisk Utwórz.
Układ i styl strony
Układ strony definiuje sposób organizacji informacji (treści, aplikacji itd.) na stronie. Styl strony umożliwia
zdefiniowanie schematu kolorów, który jest stosowany do strony.
Portal zawiera układy i style dostępne do natychmiastowego użycia. Układ i styl można łatwo wybrać z paska narzędzi
serwisu. Oprócz dołączonych układów i stylów można w razie potrzeby utworzyć układy i style dodatkowe.
Zmiana stylu strony
Styl strony można zmienić, wybierając styl z listy predefiniowanych kompozycji. Po wybraniu kompozycji jej podgląd
jest wyświetlany na stronie. Użytkownik może dodawać style niestandardowe do listy kompozycji strony dostępnych
do wyboru.
Aby zmienić wygląd strony, wykonaj następujące czynności:
1. Przejdź do strony, która ma zostać zmieniona, lub wybierz ją, a następnie kliknij opcję Tryb edycji.
2. Kliknij kartę Styl.
3. Wybierz kategorię z bocznego menu.
4. Filtruj wyświetlone wyniki, wpisując wyszukiwane terminy w polu wprowadzania.
128
5.
6.
7.
8.
Przejrzyj treść na stronach, korzystając z paska przewijania.
Aby wyświetlić podgląd stylu, kliknij odpowiedni styl.
Aby zatwierdzić zmianę stylu na serwerze, kliknij przycisk Zapisz kopię roboczą.
Zamknij pasek narzędzi, klikając przycisk Minimalizuj lub klikając przycisk przełącznika Tryb edycji, aby
powrócić do okna Tryb wyświetlania.
Uwaga: Styl domyślny dostępny w domyślnej instalacji portalu resetuje stronę w taki sposób, aby nie został dla niej
zastosowany żaden niestandardowy arkusz stylów. Oznacza to, że strona, dla której zastosowano styl domyślny, po
prostu dziedziczy style zastosowane w przypadku jej przodków.
Zmiana układu strony
Układ strony można wybrać z listy predefiniowanych formatów. Portlety i widgety są automatycznie rozmieszczane w
nowym układzie. Użytkownik może dodawać zdefiniowane układy niestandardowe do listy formatów strony
dostępnych do wyboru.
Uwaga: Kompozycja portalu nie obsługuje zablokowanych kontenerów.
1. Przejdź do strony, na której chcesz zmienić układ, i kliknij przycisk Tryb edycji, aby otworzyć pasek narzędzi.
2. Kliknij kartę Układ.
3. Aby wybrać układ, kliknij pozycję układu. Zmiany w treści nie są w tej chwili wyświetlane.
Uwaga: Użytkownik może filtrować wyświetlane układy, wpisując wyszukiwane terminy oddzielone spacjami w
polu wprowadzania na pasku narzędzi.
4. Aby zatwierdzić zmianę układu na serwerze, kliknij przycisk Zapisz kopię roboczą. Strona zostanie
automatycznie odświeżona, wyświetlając zmianę układu.
Przenoszenie strony
Stronę i jej podstrony można przenieść w inne miejsce hierarchii portalu.
1. Przejdź do strony, która ma zostać przeniesiona, a następnie kliknij opcję Tryb edycji.
2. Wybierz opcję Więcej > Przenieś stronę.
3. W oknie dialogowym wybierz nowe położenie strony.
4. Kliknij opcję Zapisz, aby zakończyć przenoszenie.
Rozwiązaniem alternatywnym do wstawianego okna dialogowego przenoszenia jest portlet Zarządzanie stronami.
Porównanie obsługi opcji według typów stron portalu
W tej sekcji opisano możliwości używania poszczególnych typów stron i kompozycji portalu do różnych celów oraz
obsługiwane przez nie elementy. W poniższej tabeli podano, jakie opcje portalu są obsługiwane przez poszczególne
typy stron.
Tabela 23. Obsługa opcji portalu przez różne typy stron
Opcja portalu, która ma być
obsługiwana
Strony portalu z wersji wcześniejszych
niż 8.0
Strona programu budującego strony
począwszy od portalu w wersji 8.0
Tak
v agregacja po stronie serwera: tak
Obsługa komponentu
Używanie portletu IBM
v agregacja po stronie klienta: nie
Używanie portletu standardowego JSR186 Tak
lub JSR268
Tak
Używanie elementów iWidget 2.1
Nie
Tak
Portlet wykorzystywany za pomocą usług
WSRP
Tak
Tak
129
Tabela 23. Obsługa opcji portalu przez różne typy stron (kontynuacja)
Opcja portalu, która ma być
obsługiwana
Strony portalu z wersji wcześniejszych
niż 8.0
Strona programu budującego strony
począwszy od portalu w wersji 8.0
Komunikacja między portletami
Tak
Tak
Komunikacja między widgetami
Nie
Tak
Komunikacja między widgetami i
portletami
Nie
v agregacja po stronie serwera: nie
Dodawanie lub usuwanie komponentów
Tak
Tak
Zmiana układu kontenera
Tak
Nie
Zmiana stylu
Nie
Nie
Dodawanie lub usuwanie komponentów
Tak
Tak
Zmiana układu kontenera
Tak
Tak. Należy przypisać inny szablon.
Zmiana stylu
Nie
Tak
Dynamiczny interfejs użytkownika
Tak
Nie
Inne usługi portletu
Tak
v agregacja po stronie serwera: tak
Komunikacja
v agregacja po stronie klienta: tak
Jawne wyprowadzenie strony:
v strony portalu wyprowadzone ze stron
portalu
v strony programu budującego strony
wyprowadzone ze stron programu
budującego strony
Infrastruktura
v agregacja po stronie klienta: to zależy
Projekty i przepływy pracy
Projekty umożliwiają modyfikowanie zbioru elementów w serwisie i zapewniają ich jednoczesną publikację. Nowy
projekt ma domyślny przepływ pracy, który umożliwia przejrzenie i zatwierdzenie treści przed jej opublikowaniem.
Przegląd projektów
Projekty umożliwiają modyfikowanie zbioru elementów i zapewniają ich jednoczesną publikację.
v Projekt może zostać utworzony bezpośrednio lub na podstawie wcześniej utworzonego projektu.
v Po utworzeniu projektu możliwe jest zarówno dodawanie istniejących elementów, jak również tworzenie nowych
elementów.
v
v
v
v
Wszystkie elementy dodawane do projektu mają status kopii roboczej.
Projekt nie może zostać opublikowany, dopóki wszystkie elementy w projekcie nie będą gotowe do opublikowania.
Każdy element w projekcie może przejść przez oddzielny proces zatwierdzania zmian.
Projekty również mogą przechodzić przez proces zatwierdzania.
Stany projektu
Podczas pracy nad projektem może się on znajdować w jednym z kilku stanów.
Aktywny
Projekt, który zawiera kopie robocze elementów, jest uważany za aktywny. Te elementy mogą być oddzielnie
zatwierdzane, dopóki ich stan nie zostanie zmieniony na Oczekujący.
130
Syndykowanie
Jeśli dla biblioteki została włączona opcja syndykowania wszystkich elementów lub elementów
udostępnionych i projektowanych, status Syndykowanie będzie wyświetlany w projekcie do momentu, aż
wszystkie elementy w syndykatorze i subskrybencie osiągną stan Oczekujący.
Przegląd
Jeśli do projektu przypisano co najmniej jedną osobę zatwierdzającą, projekt może zostać wysłany do
przeglądu, o ile wszystkie elementy w projekcie są w stanie Oczekujący. Jeśli zostanie zatwierdzony, jego stan
zmienia się na Oczekujący.
Oczekujący
Projekt, który zawiera wyłącznie elementy ze stanem Oczekujący lub został zatwierdzony, znajduje się w
stanie Oczekujący. Jeśli projekt ma ustawioną opcję automatycznego publikowania, ten stan jest pomijany. W
przypadku, gdy projekt zostanie opublikowany ręcznie lub zostanie osiągnięta data publikacji, stan projektu
zostanie zmieniony na Publikowanie.
Publikowanie
Stan, w trakcie którego wszystkie elementy w projekcie zmieniają swój stan z Oczekujący na Opublikowany.
Niepowodzenie
Wskazuje na niepowodzenie podczas publikacji co najmniej jednego elementu.
Opublikowane
Po opublikowaniu wszystkich elementów stan projektu zostanie zmieniony na Opublikowany.
Stan przeglądu projektu
Jeśli dla projektu wybrano co najmniej jedną osobę zatwierdzającą, projekt musi zostać wysłany do przeglądu, zanim
będzie mógł zostać opublikowany.
Aby wymusić przegląd, użytkownik z uprawnieniami edytującego lub wyższymi musi kliknąć opcję Wyślij do
przeglądu znajdującą się na pasku narzędzi, gdy wszystkie elementy w projekcie są w stanie Oczekujący. Projekt może
wymagać zatwierdzenia tylko przez jednego zatwierdzającego lub przez wszystkich zatwierdzających. Dopiero po
zatwierdzeniu projektu przejdzie on w stan Oczekujący. Następnie projekt jest automatycznie lub ręcznie publikowany
(w zależności od tego, jak został skonfigurowany).
Gdy projekt jest w stanie Przegląd:
v Użytkownicy z dostępem z uprawnieniami edytującego lub wyższymi mogą przywrócić projekt do stanu Aktywny,
klikając opcję Wycofaj z przeglądu.
v Zatwierdzający mogą zatwierdzić projekt, klikając przycisk Zatwierdź projekt. Projekt może wymagać
zatwierdzenia tylko przez jednego zatwierdzającego lub przez wszystkich zatwierdzających.
v Zatwierdzający mogą odrzucić projekt, klikając przycisk Odrzuć projekt. Projekt jest przywracany do stanu
Aktywny.
v Jeśli włączono funkcję połączonego zatwierdzania, osoby zatwierdzające mogą wycofać zatwierdzenie (o ile projekt
jest nadal w stanie Przegląd), klikając przycisk Wycofaj zatwierdzenie. Zatwierdzenie użytkownika jest
wycofywane, ale projekt pozostaje w stanie Przegląd.
Metody publikowania projektu
Opublikowanie projektu powoduje odświeżenie udostępnionego serwisu WWW przy użyciu wprowadzonych zmian.
W przypadku projektów można zastosować jedną z trzech metod publikowania:
Data
W przypadku wybrania opcji Data wszystkie elementy należące do projektu zostaną opublikowane w
momencie, gdy będą miały stan Oczekujący i gdy dla projektu zostanie osiągnięta wybrana data publikacji.
Jeśli wszystkie elementy znajdują się w stanie Oczekujący, ale nie została jeszcze osiągnięta wybrana data,
można kliknąć opcję Publikuj w formularzu projektu.
Ręcznie
W przypadku wybrania opcji Ręcznie wszystkie elementy pozostają w stanie Oczekujący do momentu
ręcznego opublikowania projektu przez kliknięcie przycisku Publikuj umieszczonego w formularzu projektu.
131
Przycisk Publikuj jest aktywny dopiero w momencie, gdy wszystkie elementy projektu mają stan Oczekujący.
Funkcja publikowania projektu jest dostępna jedynie dla użytkowników z dostępem na poziomie edytującego
lub wyższym.
Automatyczny
W przypadku wybrania opcji Automatyczny elementy są publikowane wtedy, gdy wszystkie osiągną stan
Oczekujący.
Po opublikowaniu projektu można nadal przeglądać status i historię wersji elementów w projekcie, używając w tym
celu formularza projektu.
Uwaga: Użytkownik i inni użytkownicy mogą aktualizować te same elementy w wielu projektach. Podczas
przełączania stanu elementu na wartość Opublikowany jest wyświetlany komunikat ostrzegawczy.
Projekty i syndykowanie
Projekty są dołączone do syndykowania. Jest to metoda używana przez produkt IBM Web Content Manager do
replikowania danych z biblioteki treści WWW na serwerze syndykatora do biblioteki treści WWW na serwerze
subskrybenta. Mimo tego, że projekty będą syndykowane wraz z innymi elementami w syndykowanej bibliotece,
użytkownik nie może zaktualizować ani opublikować projektu na podstawie jego kopii umieszczonej w ramach
subskrybenta. Pracować z projektami należy tylko na serwerze syndykatora.
W momencie, gdy projekt jest syndykowany, metoda publikacji projektu na subskrybencie jest automatycznie
zmieniana na Odroczono do syndykowania, a wymienione poniżej działania zostają wyłączone na subskrybencie:
v Publikuj projekt
v Dodaj do projektu
v Usuń z projektu
v Oznacz do usunięcia
v Anuluj usunięcie
Oznacza to, że projekt w ramach subskrybenta nie może zostać zaktualizowany ani opublikowany do momentu
otrzymania aktualizacji od syndykatora.
Projekty i niestandardowe działania przepływu pracy
Każdy etap przepływu pracy zawiera działania domyślne, lecz użytkownik może także tworzyć niestandardowe
działania przepływu pracy, tworząc wtyczki niestandardowych działań przepływu pracy.
Istnieje możliwość przypisania niestandardowych działań przepływu pracy, które mają być wykonywane po przejściu
projektu w konkretny stan. Na przykład można utworzyć niestandardowe działania przepływu pracy służące do
wykonywania następujących operacji:
v Sprawdzanie zgodności ze standardami WWW wszystkich zasobów aplikacyjnych istniejących w projekcie, w tym
elementów, w przypadku których zazwyczaj nie jest stosowany przepływ pracy (takich jak komponenty i szablony
prezentacji).
v Automatyczne odrzucanie projektu, jeśli jest on w stanie Przegląd przez określony okres.
v Automatyczne usuwanie projektu po jego pomyślnym opublikowaniu.
Przepływy pracy i zarządzanie zmianami
Status elementu
Istnieją trzy główne poziomy statusu określające element w dowolnym czasie: Kopia robocza, Opublikowane lub
Wygasłe. Bieżący status elementu wskazuje, w którym miejscu znajduje się element w obrębie procesu zarządzania
zmianami i gdzie ten element można wyświetlić lub gdzie można uzyskać do niego odstęp.
132
Typy statusu
Kopia robocza
Informuje, że dany element jest aktualizowany.
Oczekujące na opublikowanie
Element używający przepływu pracy może być wyświetlany w stanie oczekiwania na opublikowanie.
Wskazuje on, że element dotarł do etapu przepływu pracy obejmującego działanie publikowania, ale działanie
to nie zostało jeszcze przetworzone.
Opublikowane
Status opublikowania wskazuje, że element jest gotowy do wyświetlenia w udostępnionym serwisie.
Oczekujące na utratę ważności
Element używający przepływu pracy może być wyświetlany w stanie oczekiwania na utratę ważności.
Wskazuje on, że element dotarł do etapu przepływu pracy obejmującego działanie utraty ważności, ale
działanie to nie zostało jeszcze przetworzone.
Wygasłe
Status wygasłe wskazuje, że element jest gotowy do osiągnięciu stanu utraty ważności w udostępnionym
serwisie.
Zmienianie statusu
Status elementu może zmieniać się tylko liniowo, w następujący sposób:
v Z Kopia robocza na Opublikowane
v Z Opublikowane na Wygasłe.
v Z Wygasłe na Opublikowane
v Z Opublikowane na Kopia robocza
Nie można zmienić statusu elementu z Wygasłe na Kopia robocza.
Proces publikowania i utraty ważności elementów
Sama zmiana statusu elementu na Opublikowane lub Wygasłe nie musi oznaczać, że element został dodany do
wyświetlanego serwisu lub z niego usunięty. Status Opublikowane lub Wygasłe oznacza, że rozpoczął się proces
publikowania lub utraty ważności.
Rzeczywisty czas pojawienia się opublikowanego elementu w serwisie WWW lub usunięcia z serwisu WWW
elementu, który utracił ważność, zależy również od następujących czynników:
v Czas trwania syndykowania aktualizacji do serwera publikującego
v Czas, po którym bieżąca pamięć podręczna traci ważność
Kopie robocze elementów:
Tworzenie kopii roboczej elementu umożliwia pracę nad zmianami wprowadzonymi w tym elemencie bez zmian jego
opublikowanej wersji. Kopia robocza elementu może być autonomiczna lub być częścią przepływu pracy. Po
zakończeniu wprowadzania zmian istnieje możliwość wybrania, czy element ma zostać opublikowany, czy też zmiany
mają zostać odrzucone przez anulowanie kopii roboczej. Można utworzyć wiele kopii roboczych jednego elementu.
Uwaga: Kopie robocze elementów są wyświetlane tylko w portlecie tworzenia treści i nie są wyświetlane w
opublikowanym serwisie WWW.
Praca z kopiami roboczymi elementów, które nie używają przepływu pracy
Istnieje możliwość bezpośredniego utworzenia kopii roboczej dowolnego elementu, który nie należy do przepływu
pracy.
133
Tworzenie kopii roboczej elementu
Aby utworzyć nową kopię roboczą elementu:
v Otwórz w trybie edycji opublikowany element, który nie należy do przepływu pracy, a następnie kliknij
opcję Zapisz jako kopię roboczą. Zostanie utworzona kopia robocza opublikowanego elementu bez
usuwania wersji opublikowanej z udostępnionego serwisu.
v Otwórz w trybie odczytu opublikowany element, który nie należy do przepływu pracy, a następnie kliknij
opcję Utwórz kopię roboczą. Zostanie utworzona kopia robocza opublikowanego elementu bez usuwania
wersji opublikowanej z udostępnionego serwisu.
v Otwórz w trybie odczytu opublikowany element, który nie należy do przepływu pracy, a następnie kliknij
opcję Zmień na kopię roboczą. Spowoduje to zmianę stanu elementu z Opublikowany na Kopia robocza.
Element przestanie być widoczny w udostępnionym serwisie. Nie ma możliwości zmiany danego elementu
na kopię roboczą, jeśli odwołują się do niego inne elementy.
Zapisywanie kopii roboczej elementu
Po utworzeniu kopii roboczej:
v Aby zapisać kopię roboczą elementu, kliknij opcję Zapisz, Zapisz i zamknij lub Zapisz i odczytaj.
v Aby opublikować kopię roboczą elementu, kliknij opcję Zapisz i publikuj.
Zapisana kopia robocza elementu będzie wyświetlana ze statusem Kopia robocza obok pozostałych
elementów w widoku elementów. Jeśli kopia robocza została utworzona dla wcześniej opublikowanego
elementu, w widoku elementów będzie widoczna kopia robocza oraz wersja opublikowana. Kopię roboczą
można wielokrotnie edytować i zapisywać przed opublikowaniem zmian.
Publikowanie kopii roboczej elementu
Zmiany wprowadzone w kopii roboczej elementu nie będą widoczne w udostępnionym serwisie do momentu
opublikowania kopii roboczej. Jeśli kopia robocza jest gotowa do publikacji, można wykonać jedną z
następujących czynności:
v Wybrać element z widoku i kliknąć opcję Publikuj element.
v Otworzyć element w trybie odczytu i kliknąć opcję Publikuj element.
v Otworzyć element w trybie edycji i kliknąć opcję Zapisz i publikuj.
Anulowanie kopii roboczej
Anulowanie kopii roboczej jest równoznaczne z jej usunięciem, ponieważ odrzucane są wtedy wszystkie
zmiany wprowadzone w elemencie. Aby anulować kopię roboczą, należy otworzyć kopię roboczą elementu i
kliknąć opcję Więcej działań > Anuluj kopię roboczą. Do anulowania kopii roboczej elementów, które nie
używają przepływu pracy, konieczne jest posiadanie dostępu na poziomie edytującego lub wyższym.
Praca z kopiami roboczymi elementów w przepływie pracy
W ramach przepływu pracy elementy mają status kopii roboczej do momentu, aż znajdą się w etapie przepływu pracy,
w którym jest uruchamiane działanie publikowania. Kopie robocze elementów w przepływie pracy są wyświetlane
razem z innymi elementami w widokach elementów, ale są oznaczone statusem Kopia robocza. Jeśli kopia robocza
została utworzona dla wcześniej opublikowanego elementu, w widoku elementów będzie widoczna kopia robocza oraz
wersja opublikowana. Kopię roboczą można wielokrotnie edytować i zapisywać przed jej przesłaniem do kolejnych
etapów przepływu pracy .
Do pracy z elementami w trakcie przepływu pracy służą wymienione poniżej przyciski.
134
Tabela 24. Prawa dostępu umożliwiające zatwierdzanie i odrzucanie.
Uwaga: W przypadku tej tabeli przyjęto, że jest ustawiony dostęp do biblioteki z uprawnieniami kontrybutora lub
wyższymi.
Dostęp do elementu
Dostęp roli do zasobów
biblioteki
Działania
Funkcja
Więcej działań > Zatwierdź
Jeśli włączono funkcję
Zatwierdzający lub
połączonego zatwierdzania,
administrator
przycisk jest używany do
zatwierdzania elementów w
widokach Wszystkie elementy
i Moje elementy.
Więcej działań > Anuluj
kopię roboczą
Powoduje całkowite usunięcie
z przepływu kopii roboczej
elementu. Opcja jest widoczna
tylko wtedy, gdy po
opublikowaniu elementu
utworzono jego nową kopię
roboczą.
Więcej działań > Odrzuć
Dostęp z uprawnieniami
Umożliwia odrzucenie
elementu w trakcie przepływu zatwierdzającego
pracy. Powoduje wykonanie
wszelkich akcji określonych na
etapie odrzucania, a następnie
ponowne wysłanie elementu do
pierwszego etapu przepływu
pracy.
kontrybutora lub wyższymi do
typu elementu
Więcej działań > Następny
etap
Służy do zatwierdzenia
elementu i wysłania go do
kolejnego etapu w przepływie
pracy.
zatwierdzającego
typu elementu
Więcej działań > Poprzedni
etap
Przycisk Poprzedni etap służy
do cofnięcia elementu do
poprzedniego etapu. Podczas
przenoszenia elementu do
poprzedniego etapu są
wykonywane działania
wejściowe przepływu pracy
poprzedniego etapu. Działania
wyjściowe przepływu pracy
bieżącego etapu nie są
wykonywane.
Dostęp na poziomie menedżera Dostęp z uprawnieniami
lub wyższym.
typu elementu
Dostęp zatwierdzających do
etapów przepływu pracy, w
przypadku których
zatwierdzającym nadano
dostęp do przycisku
poprzedniego etapu.
typu elementu
Dostęp na poziomie menedżera Dostęp z uprawnieniami
lub wyższym.
typu elementu
Więcej działań > Przetwarzaj Pozwala ręcznie przetwarzać
teraz
element mający status
administratora
oczekującego. Przetwarzane są
wszystkie akcje na danym
etapie.
Nie jest wymagany.
Wysyłanie do przeglądu
Umożliwia przeniesienie kopii
roboczej elementu do etapu
kopii roboczej w celu
zatwierdzenia.
zatwierdzającego
typu elementu
Publikowanie
Umożliwia przeniesienie kopii
roboczej elementu do etapu z
działaniem publikowania.
zatwierdzającego
typu elementu
Wyłączanie wielu kopii roboczych:
135
Podczas tworzenia przepływu pracy istnieje możliwość wyłączenia opcji tworzenia wielu kopii roboczych dla każdego
elementu używającego tego przepływu pracy. Dzięki temu możliwe jest przypisanie przepływu pracy do elementów, w
których jednocześnie ma być obsługiwana tylko jedna zmiana.
Praca z kopiami roboczymi elementów w projekcie
Sposób użycia kopii roboczych elementów w obrębie projektu jest taki sam jak poza nim, bez względu na to, czy dana
kopia robocza elementu bierze udział w przepływie pracy, czy też nie. Jedyna różnica polega na tym, że kopia robocza
przygotowana do opublikowania pozostaje w stanie oczekiwania do momentu, gdy wszystkie elementy projektu
osiągną gotowość do publikacji. Kopie robocze elementów w projekcie są wyświetlane razem z innymi elementami w
widokach elementów, ale są oznaczone statusem Kopia robocza. Jeśli kopia robocza została utworzona dla wcześniej
opublikowanego elementu, w widoku elementów będzie widoczna kopia robocza oraz wersja opublikowana.
Zarządzanie kopiami roboczymi
Istnieje kilka sposobów zarządzania kopiami roboczymi elementów:
v Przy wyświetlaniu opublikowanego elementu z tylko jedną kopią roboczą elementu można wyświetlić kopię roboczą
elementu, klikając opcję Więcej działań > Idź do wersji roboczej.
v Przy wyświetlaniu kopii roboczej elementu można otworzyć jego opublikowaną wersję, klikając opcję Więcej
działań > Idź do elementu opublikowanego.
v Jeśli opublikowany element ma wiele kopii roboczych, można kliknąć opcję Więcej działań > Zarządzaj kopiami
roboczymi, aby wyświetlić listę kopii roboczych bieżącego elementu. Zostaną wyświetlone wszystkie kopie
robocze, ale odczytywanie, edytowanie i anulowanie będzie możliwe jedynie w przypadku tych kopii roboczych, do
których użytkownik ma odpowiednie uprawnienia.
Elementy opublikowane:
Elementy, które nie zostały opublikowane, nie są widoczne w serwisie WWW. Po opublikowaniu element może utracić
ważność lub powrócić do stanu kopii roboczej.
Praca z opublikowanymi elementami bez korzystania z przepływu pracy
Aby utworzyć nową kopię roboczą elementu:
v Otwórz w trybie edycji opublikowany element, który nie należy do przepływu pracy, a następnie kliknij opcję
Zapisz jako kopię roboczą. Zostanie utworzona kopia robocza opublikowanego elementu bez usuwania wersji
opublikowanej z udostępnionego serwisu.
v Otwórz w trybie odczytu opublikowany element, który nie należy do przepływu pracy, a następnie kliknij opcję
Zmień na kopię roboczą. Spowoduje to zmianę stanu elementu z Opublikowany na Kopia robocza. Element
przestanie być widoczny w udostępnionym serwisie.
Praca z opublikowanymi elementami przy użyciu przepływu pracy
Do pracy z elementami w ramach przepływu pracy są używane następujące opcje kontroli dostępu.
Tabela 25. Funkcje dotyczące opublikowanych elementów i prawa dostępu.
wyższymi.
Działania
Funkcja
Zatwierdzanie
Jeśli ustawiono działanie
Zatwierdzający lub
połączonego zatwierdzania, ta administrator
opcja jest używana do
i Moje elementy.
136
Dostęp do elementu
biblioteki
typu elementu
Tabela 25. Funkcje dotyczące opublikowanych elementów i prawa dostępu (kontynuacja).
wyższymi.
biblioteki
Działania
Funkcja
Dostęp do elementu
Tworzenie kopii roboczej
Służy do utworzenia kopii
roboczej opublikowanego
elementu. Opublikowany
element zostanie zablokowany
w wyświetlanym serwisie na
czas przechodzenia jego kopii
przez przepływ pracy. Gdy
kopia robocza zostanie
zatwierdzona do publikacji,
zastępuje ona pierwotnie
opublikowany element.
menedżera lub wyższymi lub
dostęp z uprawnieniami
zatwierdzającego
edytującego lub wyższymi do
typu elementu
Następny etap
pracy.
zatwierdzającego
typu elementu
Poprzedni etap
Opcja Poprzedni etap służy do
cofnięcia elementu do etapu
poprzedniego w stosunku do
bieżącego.
menedżera lub wyższymi albo kontrybutora lub wyższymi do
typu elementu
dostęp na tych etapach
przepływu pracy, które zostały
skonfigurowane w taki sposób,
aby zezwalać osobom
zatwierdzającym na dostęp do
opcji Poprzedni etap.
v Jeśli bieżący etap zawiera
działanie publikowania,
powrót do poprzedniego
etapu spowoduje powtórne
ustawienie dla elementu
statusu kopii roboczej.
Opublikowana wersja
zostanie usunięta i nie
będzie widoczna w
udostępnionym serwisie.
v Podczas przenoszenia
elementu do poprzedniego
etapu są wykonywane
działania wejściowe
przepływu pracy
poprzedniego etapu.
Działania wyjściowe
przepływu pracy bieżącego
etapu nie są wykonywane.
Uwaga: Przycisk Poprzedni
etap nie jest aktywny w
następujących sytuacjach:
v W przypadku
opublikowanych elementów
z elementami podrzędnymi.
v W przypadku
opublikowanych elementów,
dla których już istnieje kopia
robocza.
137
Tabela 25. Funkcje dotyczące opublikowanych elementów i prawa dostępu (kontynuacja).
wyższymi.
Działania
Funkcja
Przetwarzanie teraz
Pozwala ręcznie przetwarzać
administratora
oczekującego. Przetwarzane są
wszystkie akcje na danym
etapie.
Ponowne uruchamianie
przepływu
Powoduje wysłanie elementu z
powrotem do pierwszego etapu
przepływu pracy bez
aktywowania etapu odrzucania.
Element nie jest już
publikowany i zostaje usunięty
z wyświetlanego serwisu.
Uwaga: Podczas restartu
przepływu pracy nie zostanie
wykonane żadne działanie
ustawione do uruchomienia
przy wejściu do pierwszego
etapu.
Uwaga: Podczas restartowania
wieloetapowego przepływu
pracy na pierwszym etapie
tworzony jest element roboczy.
Element ten pojawia się
również w widoku elementów
usuniętych, co pozwala na
odtworzenie ostatnio
opublikowanej wersji
elementu. Po ponownej
publikacji elementu roboczego
znika on z widoku elementów
usuniętych.
Uwaga: Elementy, do których
istnieją odwołania, nie mogą
zostać zrestartowane w
przepływie pracy. Do odwołań
należą komponenty odsyłacza,
elementy odsyłacza oraz
odsyłacze osadzone w polach
tekstu formatowanego i polach
HTML. Aby móc zrestartować
przepływ pracy elementu,
należy usunąć te odwołania.
Aby sprawdzić, czy odwołania
istnieją, należy użyć okna
dialogowego wyświetlania
odwołań. To ograniczenie ma
na celu zapobieganie
wyświetlaniu niepoprawnych
odsyłaczy w serwisie.
Elementy, które utraciły ważność:
138
Dostęp do elementu
zatwierdzającego
biblioteki
Nie jest wymagany.
typu elementu
Elementy, które utraciły ważność, to elementy opublikowane, a następnie usunięte z udostępnionego serwisu WWW.
Tylko elementy używające przepływu pracy mogą utracić ważność.
Do pracy z elementami w przepływie pracy, które utraciły ważność, są używane następujące opcje kontroli dostępu.
Tabela 26. Funkcje dotyczące elementów, które utraciły ważność, i prawa dostępu.
wyższymi.
Funkcja
Zatwierdzanie
Jeśli ustawiono działanie
Zatwierdzający lub
połączonego zatwierdzania, ta administrator
opcja jest używana do
i Moje elementy.
typu elementu
Tworzenie kopii roboczej
Służy do tworzenia kopii
roboczej elementu, który
utracił ważność.
zatwierdzającego
typu elementu
Następny etap
pracy. W przypadku
elementów, które utraciły
ważność, dodatkowe etapy
przepływu pracy mogą
obejmować dalsze działania,
które zostaną uruchomione po
tym, jak element utraci
ważność.
zatwierdzającego
typu elementu
Poprzedni etap
Opcja Poprzedni etap służy do
cofnięcia elementu do etapu
poprzedniego w stosunku do
bieżącego.
menedżera lub wyższymi albo kontrybutora lub wyższymi do
typu elementu
dostęp na tych etapach
przepływu pracy, które zostały
skonfigurowane w taki sposób,
aby zezwalać osobom
zatwierdzającym na dostęp do
opcji Poprzedni etap.
v Jeśli bieżący etap zawiera
działanie utraty ważności,
po powrocie do
poprzedniego etapu element
ponownie uzyska status
Opublikowany i będzie
widoczny w udostępnionym
serwisie.
Dostęp do elementu
biblioteki
Działania
v Podczas przenoszenia
elementu do poprzedniego
etapu są wykonywane
działania wejściowe
przepływu pracy
poprzedniego etapu.
Działania wyjściowe
przepływu pracy bieżącego
etapu nie są wykonywane.
Przetwarzanie teraz
Pozwala ręcznie unieważnić
oczekującego na wygaśnięcie.
Przetwarzane są wszystkie
akcje na danym etapie.
administratora
Nie jest wymagany.
139
Tabela 26. Funkcje dotyczące elementów, które utraciły ważność, i prawa dostępu (kontynuacja).
wyższymi.
Działania
Funkcja
Dostęp do elementu
Ponowne uruchamianie
przepływu
Powoduje wysłanie elementu z
powrotem do pierwszego etapu
przepływu pracy bez
aktywowania etapu odrzucania.
Element nie jest już
publikowany i zostaje usunięty
z wyświetlanego serwisu.
Uwaga: Podczas restartu
przepływu pracy nie zostanie
wykonane żadne działanie
ustawione do uruchomienia
przy wejściu do pierwszego
etapu.
Uwaga: Podczas restartowania
wieloetapowego przepływu
pracy na pierwszym etapie
tworzony jest element roboczy.
Element ten pojawia się
również w widoku elementów
usuniętych, co pozwala na
odtworzenie ostatnio
opublikowanej wersji
elementu. Po ponownej
publikacji elementu roboczego
znika on z widoku elementów
usuniętych.
Uwaga: Elementy, do których
istnieją odwołania, nie mogą
zostać zrestartowane w
przepływie pracy. Do odwołań
należą komponenty odsyłacza,
elementy odsyłacza oraz
odsyłacze osadzone w polach
tekstu formatowanego i polach
HTML. Aby móc zrestartować
przepływ pracy elementu,
należy usunąć te odwołania.
Aby sprawdzić, czy odwołania
istnieją, należy użyć okna
dialogowego wyświetlania
odwołań. To ograniczenie ma
na celu zapobieganie
wyświetlaniu niepoprawnych
odsyłaczy w serwisie.
zatwierdzającego
biblioteki
typu elementu
Etapy i działania przepływu pracy
Przepływy są używane do sterowania dostępem do elementów, ich weryfikowaniem i w końcu zatwierdzaniem.
Element może zostać wyświetlony w serwisie WWW tylko wtedy, gdy zostanie zatwierdzony na wszystkich etapach,
aż do etapu publikowania.
Przepływ pracy musi mieć co najmniej jeden etap, lecz zazwyczaj ma więcej etapów, które są zawsze połączone w
liniowy wzorzec przepływu. Przepływy mogą być używane do wykonywania następujących czynności:
v Sprawdzania dokładności treści.
140
v Sprawdzania treści pod kątem wszelkich konsekwencji prawnych.
v Sprawdzania, czy treść jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi ułatwień dostępu.
v Sprawdzenia, czy do treści nie został dodany żaden złośliwy kod (np. kod umożliwiający ataki polegające na
przekazywaniu skryptów między serwisami).
Istnieje możliwość określenia etapu odrzucania wykonywanego po odrzuceniu dokumentu, ale przed przeniesieniem go
do pierwszego etapu przepływu pracy. Jeśli element został odrzucony na jakimś etapie, użytkownik z uprawnieniami
edytującego musi go poprawić lub zmodyfikować i ponownie wprowadzić do wybranego przepływu pracy (w celu
zatwierdzenia). Wszystkie odrzucone elementy (bez względu na etap procesu zatwierdzania, na którym się znajdują) są
wysyłane z powrotem na pierwszy etap przepływu pracy (etap tworzenia).
Istnieje też możliwość określenia, że przy każdym przenoszeniu dokumentu w przepływie pracy lub tylko na jego
określonych etapach konieczne jest wprowadzanie komentarza. Komentarze takie są dodawane w sekcji historii
określonego dokumentu.
Etapy przepływu pracy:
Etapy przepływu pracy to jego elementy składowe. Aby możliwe było utworzenie przepływu pracy, należy utworzyć
przynajmniej jeden etap.
Etapy przepływu pracy
Etapy określają:
v Akcje wykonywane przy przechodzeniu do danego etapu przepływu pracy i przy jego opuszczaniu
v Poziomy dostępu użytkowników i grup w obrębie danego etapu
W większości przypadków działania są uruchamiane w momencie przejścia do danego etapu. Na przykład można
dodać działanie zaplanowanego przeniesienia uruchamiane przy przejściu do etapu, tak aby było ono włączane w
chwili przejścia elementu do tego etapu. Jeśli jednak działanie zaplanowanego przeniesienia zostanie ustawione w taki
sposób, aby było uruchamiane przy wychodzeniu z etapu, nie zostanie ono nigdy uruchomione. Najbardziej
powszechnym typem działań, które mają być uruchamiane podczas wychodzenia z etapu, są działania poczty
elektronicznej (służące do powiadamiania użytkowników o tym, że element opuścił dany etap przepływu pracy) lub
niestandardowe działania przepływu pracy (zaprojektowane w taki sposób, aby uruchamiać jakieś zadanie w momencie
opuszczenia etapu przez element).
Uwaga: Niektóre działania wymagają uruchomienia w określonej kolejności. Na przykład:
v Zaplanowane działanie przeniesienia musi być zawsze ostatnim działaniem etapu przepływu pracy, ponieważ żadne
działania zaplanowane po zaplanowanym działaniu przeniesienia nie zostaną uruchomione.
v Nie można uruchomić działania kontroli wersji przed działaniem publikowania, ponieważ nie można zapisywać
wersji elementów roboczych.
v W przypadku używania działania niestandardowego można wyznaczyć uruchomienie tego działania przed
wykonaniem działania poczty elektronicznej, co spowoduje, że kopia robocza elementu treści jest w stanie
gotowości do przejrzenia przez osobę zatwierdzającą.
Uwaga: Ustawienia dostępu stosowane do elementów w trakcie realizacji przepływu pracy to ustawienia dostępu
określone w sekcji Właściwości formularza Etap przepływu, a nie w sekcji Bezpieczeństwo tego formularza. Sekcja
Bezpieczeństwo określa jedynie dostęp użytkowników do samego elementu etapu przepływu pracy.
Etapy odrzucania
Oprócz etapów składających się na przepływ pracy istnieją również etapy używane jako część procesu odrzucania
elementu. Po odrzuceniu elementu wyzwolony może zostać etap odrzucania, na którym wykonane zostaną wcześniej
określone dla tej sytuacji akcje. Po wykonaniu tych akcji element powraca na pierwszy etap przepływu pracy.
141
Działania przepływu pracy:
Każdy z etapów przepływu pracy zawiera dwa zestawy akcji - wykonywanych przy przejściu na dany etap oraz
wykonywanych przy jego opuszczaniu. Akcje wykonywane przy opuszczaniu etapu nie mogą być akcjami
zaplanowanymi, ponieważ muszą być wykonywane natychmiast.
Następująca tabela zawiera opisy działań, które można wybrać dla etapów przepływu pracy.
Tabela 27. Akcje etapu przepływu pracy
Działanie
Szczegóły
Publikowanie
Zmienia status elementu z Kopia robocza na Opublikowane. Oznacza to, że element jest
dostępny w wyświetlanym serwisie.
Element zostanie opublikowany, gdy tylko przejdzie do etapu przepływu pracy zawierającego
akcję publikowania i gdy zostanie osiągnięta wybrana data i godzina opublikowania.
Utrata ważności
Zmienia status elementu z Opublikowane na Przeterminowane. Oznacza to, że dokument nie
jest już dostępny w serwisie.
Element utraci ważność, gdy tylko przejdzie do etapu przepływu pracy zawierającego akcję
Utrata ważności i gdy zostanie osiągnięta wybrana data i godzina ważności.
Wykonanie powoduje wysłanie wiadomości e-mail. Można tworzyć nowe działania wysyłania
wiadomości e-mail i określać odbiorców tych wiadomości. Wiadomości e-mail mogą być
wysyłane osobom zatwierdzającym, autorom i właścicielom. Można ponadto utworzyć listę
dodatkowych adresatów wiadomości.
Email
Wiadomość e-mail zawiera odsyłacz do elementu, który wymaga weryfikacji.
Zaplanowane przeniesienie
W określonym dniu wykonywane jest zaplanowane przeniesienie do kolejnego etapu. Za pomocą
wyświetlonego pola listy użytkownik może wybrać jeden z czterech typów dat (określany osobno
dla każdego dokumentu) lub określić datę statyczną.
Wersja
Umożliwia utworzenie nowej wersji elementu.
Niestandardowe
Użytkownik może także tworzyć niestandardowe działania przepływu pracy poprzez
niestandardowe wtyczki przepływu pracy. Można ich używać oraz stosować je w
harmonogramach w przepływie pracy tak samo, jak inne działania przepływu pracy.
Uzyskiwanie dostępu do elementów w trakcie przepływu pracy:
Jeśli element bierze udział w przepływie pracy, jego twórca otrzymuje uprawnienia dostępu na poziomie menedżera do
tego elementu tylko w pierwszym etapie przepływu. W trakcie przechodzenia elementu przez etapy przepływu dostęp
do elementu jest określany przez połączenie poziomów dostępu zdefiniowanych przez przepływ i system.
Tabela 28. Poziomy dostępu
Poziom dostępu
Pierwszy etap przepływu
Dodatkowe etapy przepływu
Odczyt
v Definiowane przez system
v Definiowane przez przepływ
v Użytkownik, który utworzył element
Edytowanie
Usuwanie
Zatwierdzanie
142
Połączone zatwierdzanie:
Połączone zatwierdzanie jest używane w przypadkach, w których wymagane jest zatwierdzanie przez wielu
użytkowników przed przeniesieniem dokumentu do kolejnego etapu.
v Należy określić etapy, w przypadku których ma być stosowane połączone zatwierdzanie.
v Jeśli funkcja połączonego zatwierdzania jest aktywna, dokument muszą zatwierdzić wszyscy zatwierdzający
określeni dla danego etapu.
v Wyjątkiem jest administrator, który może wymusić przeniesienie dokumentu do następnego etapu.
v Jeśli określona jest grupa zatwierdzająca, wymagane jest zatwierdzenie dokumentu tylko przez jednego użytkownika
z tej grupy.
v Jeśli użytkownik jest członkiem wielu grup zatwierdzających, zatwierdzenie dokumentu przez niego będzie
równoznaczne z zatwierdzeniem przez wszystkie te grupy.
Przykład przepływu pracy:
W niniejszym przykładzie opisane zostały kroki wymagane do utworzenia czteroetapowego przepływu pracy.
Działania
Akcje wymagane w przepływie pracy są następujące:
Tabela 29. Działania
Działanie
Opis
Publikowanie
Powoduje, że dokument staje się widoczny w serwisie WWW jako dokument opublikowany.
Zaplanowana akcja przeniesienia służy do sprawdzania, czy dla dokumentu przekroczona została
data utraty ważności, i ewentualnego przeniesienia dokumentu do etapu Utrata ważności.
ważności.
Utrata ważności
Powoduje, że dokument przestaje być widoczny w serwisie WWW.
Email
Wysyłanie wiadomości e-mail do wybranych użytkowników. W tym przykładzie wybierz opcję
Wyślij wiadomość e-mail do zatwierdzających na tym etapie.
Etapy
Proces przepływu pracy składa się z następujących etapów:
Tabela 30. Etapy
Działania wykonywane na wejściu
Etap 1, Kopia robocza
Etap 2, Przegląd
Opis
W przypadku każdej treści przepływ pracy
rozpoczyna się od tego etapu. Wszyscy
autorzy treści otrzymują uprawnienia do
korzystania z etapu Kopia robocza.
Email
Przed opublikowaniem treść musi przejść
przez etap przeglądu. Do zatwierdzania
treści na tym etapie i przenoszenia jej do
etapu publikowania uprawniona jest tylko
niewielka grupa osób. Działanie poczty
elektronicznej powoduje wysłanie
wiadomości e-mail do wszystkich
zatwierdzających.
143
Tabela 30. Etapy (kontynuacja)
Działania wykonywane na wejściu
Opis
Etap 3, Publikowanie
Publikowanie
Na tym etapie przepływu pracy treść jest
publikowana. Akcja Publikowanie jest
wyzwalana, gdy osiągnięta zostaje data
publikacji. Treść staje się wtedy
widoczna w serwisie WWW. Akcja
Zaplanowane przeniesienie jest
uruchamiana również w momencie
osiągnięcia daty utraty ważności.
Etap 4, Utrata ważności
Zadaniem działania Zaplanowane
przeniesienie jest przeniesienie treści do
tego etapu. Działanie Utrata ważności
powoduje, że treść przestaje być widoczna
w serwisie WWW.
Utrata ważności
Przemieszczanie treści między etapami przepływu pracy
Tabela 31. Przemieszczanie treści między etapami przepływu pracy
Proces
Etap
Status
Etap 1, Kopia robocza
Kopia robocza
W chwili, gdy twórca elementu uzna
element za gotowy, następuje przejście do
kolejnego etapu.
Etap 2, Przegląd
Kopia robocza
Osoba zatwierdzająca uzyskuje dostęp do
dokumentu i przegląda go. Zatwierdzenie
elementu powoduje jego przeniesienie do
następnego etapu.
Kopia robocza; oczekiwanie na status
Opublikowane
Opublikowane
Element jest tworzony i zapisywany:
Status obiektu to Kopia robocza; obiekt
ten oczekuje na nadanie mu statusu
Opublikowane. Jest tak, ponieważ data
podana w polu Data publikacji elementu
nie została jeszcze osiągnięta.
Gdy zostaje osiągnięta data publikacji,
status elementu jest zmieniany na
Opublikowane. Element nadal znajduje
się na etapie Etap 3, Udostępnianie, ale
status ulega zmianie.
144
Tabela 31. Przemieszczanie treści między etapami przepływu pracy (kontynuacja)
Proces
Po osiągnięciu daty utraty ważności
dokument jest przenoszony do etapu
końcowego.
Etap
Status
Etap 4, Utrata ważności
Wygasłe
Ponieważ w tym przykładzie działania
Zaplanowane przeniesienie i Utrata
ważności używają daty utraty ważności,
status elementu natychmiast zmienia się
na Wygasły.
Gdyby działanie Zaplanowane
przeniesienie korzystało najpierw z
wartości Data ogólna, a dopiero później z
wartości Data utraty ważności, status
elementu byłby ustawiony na
Opublikowane i oczekiwana byłaby
Utrata ważności. Taka sytuacja miałaby
miejsce dotąd, aż nie zostałaby osiągnięta
Data utraty ważności, przy czym nie ma
znaczenia, że element osiągnął już Etap 4,
Utrata ważności.
Korzystanie z przepływów pracy i uzyskiwanie dostępu do ich elementów:
Użytkownicy nie muszą mieć dostępu do działań ani etapów przepływu pracy, aby móc w tym przepływie
uczestniczyć. Działania są wykonywane przy użyciu dostępu systemowego i nie są uzależnione od poziomu dostępu
użytkownika, który zatwierdził lub odrzucił dany element.
Dodawanie przepływu pracy do stron zarządzanych
Domyślny przepływ pracy używany dla stron zarządzanych zawiera jedynie stan Kopia robocza i Zatwierdzone. Jeśli
jednak domyślny przepływ pracy nie jest wystarczający, możliwe jest zdefiniowanie niestandardowych przepływów
pracy i użycie ich na potrzeby stron zarządzanych.
Przed wykonaniem tej czynności należy się upewnić, że biblioteka Serwis portalu została dodana do listy bibliotek,
które mogą być edytowane za pomocą portletu tworzenia treści. W portlecie tworzenia treści kliknij opcję Preferencje,
a następnie kliknij opcję Konfiguruj lub Edytuj ustawienia współużytkowane.
Aby użyć niestandardowego przepływu pracy na potrzeby strony zarządzanej, należy utworzyć szablon strony i
określić niestandardowy przepływ pracy w tym szablonie. Po utworzeniu na podstawie tego szablonu strony
zarządzanej dla strony zostanie użyty niestandardowy przepływ pracy.
1. W portlecie tworzenia treści utwórz wszystkie wymagane etapy przepływu pracy, a następnie utwórz
niestandardowy przepływ pracy.
2. Utwórz projekt, który zostanie użyty w przypadku tworzenia szablonu strony.
Uwaga: Ze względu na to, że przepływ pracy można ustawiać tylko w elementach roboczych, konieczne jest
utworzenie szablonu jako kopii roboczej w kontekście projektu. Po dodaniu niestandardowego przepływu pracy do
kopii roboczej należy opublikować kopię roboczą, aby udostępnić szablon strony.
3. W menu projektu wybierz nowy projekt jako bieżący kontekst.
4. Kliknij opcję Administrowanie > Interfejs użytkownika portalu > Szablony stron.
5. Kliknij opcję Nowa strona i utwórz szablon strony.
6. Kliknij przycisk Zapisz kopię roboczą.
7. Dodaj przepływ pracy do szablonu.
145
a. Na pasku narzędzi serwisu kliknij opcję Edytuj w sekcji właściwości strony.
b. W oknie Właściwości strony kliknij opcję Zabezpieczenia.
c. W sekcji Przepływ pracy kliknij opcję Wybierz w polu Przepływ pracy.
d. Wybierz niestandardowy przepływ pracy i zapisz zmiany.
8. Zatwierdź i opublikuj projekt, aby szablon strony był dostępny do użycia.
a. W menu projektu kliknij opcję Zarządzaj w sekcji działań projektu.
b. Wybierz szablon strony na liście elementów projektu, a następnie kliknij opcję Więcej > Zatwierdź.
c. Kliknij opcję Publikuj projekt.
Po wykonaniu tej czynności możliwe jest wybranie szablonu nowej strony podczas tworzenia strony w projekcie.
Niestandardowy przepływ pracy zostanie automatycznie użyty.
Sprawdzone procedury dotyczące projektów
Opisanych tu wskazówek i wytycznych należy używać w celu bardziej efektywnego tworzenia i publikowania
projektów.
Używanie oddzielnych projektów dla różnych części struktury serwisu
Koordynowanie projektów zapewnia, że zmiany serwisu WWW są publikowane w oczekiwany sposób. Na przykład
dwóch autorów może pracować nad tą samą częścią struktury serwisu, ale każdy z nich edytuje strony w innym
projekcie. Ponieważ autorzy pracują w różnych projektach, nie mogą wzajemnie wyświetlać swoich zmian roboczych,
aż do momentu opublikowania projektu. Jeśli obaj autorzy wstawią nową stronę między te same opublikowane już
strony, wynikowy porządek stron może różnić się od zamierzonego.
Aby zapobiec takiej sytuacji, należy unikać edycji tej samej części struktury serwisu w wielu projektach w tym samym
czasie. Zamiast tego, używając wielu projektów jednocześnie, należy się upewnić, że poszczególne projekty są
używane dla różnych części struktury serwisu.
Koordynowanie zmian w projekcie między użytkownikami
Jeśli wielu użytkowników pracuje w ramach tego samego projektu, jeden użytkownik może nie być świadomy zmian
wprowadzanych przez innego użytkownika. Jeśli stan projektu zostanie zmieniony, na przykład poprzez jego usunięcie
lub opublikowanie, wszystkie oczekujące aktualizacje innych użytkowników nie zostaną zapisane. Aby się upewnić, że
zmiany wprowadzone przez innych użytkowników nie zostaną nieumyślnie odrzucone, należy skoordynować pracę nad
projektem z innymi użytkownikami przed zmianą jego stanu.
Koordynowanie nazw unikalnych między projektami
Jeśli dla danego serwisu jest używanych wiele projektów, w różnych projektach mogą występować podobne nazwy
unikalne. Na przykład dwóch autorów może pracować nad tym samym serwisem, lecz każdy z nich edytując inny
projekt. Ponieważ autorzy pracują w różnych projektach, nie widzą nazw unikalnych kopii roboczych używanych przez
drugiego autora aż do opublikowania projektów. Jeśli obaj autorzy wstawią podobne nazwy unikalne, wynik może
odbiegać od oczekiwanego.
Aby zapobiec takim sytuacjom, należy unikać wprowadzania nowych nazw unikalnych w wielu projektach w tym
samym czasie. Zamiast tego, jeśli jednocześnie jest używanych wiele projektów, należy się upewnić, że w każdym
projekcie są używane różne nazwy unikalne.
Strony zarządzane
146
Strony zarządzane są stronami portalu, które są przechowywane w produkcie IBM Web Content Manager. Zarządzając
stronami portalu z poziomu produktu Web Content Manager, można stosować w ich przypadku opcje, takie jak
przepływ pracy, kontrola wersji i syndykowanie.
W przypadku nowej instalacji produktu IBM WebSphere Portal strony zarządzane są domyślnie włączone. Jednak w
przypadku migracji z wcześniejszej wersji lub jeśli uprzednio funkcja została wyłączona, należy sprawdzić, czy strony
zarządzane są włączone, w sposób opisany w sekcji Konfigurowanie stron zarządzanych.
Zadania pokrewne:
“Konfigurowanie stron zarządzanych” na stronie 101
W przypadku nowej instalacji produktu IBM WebSphere Portal 8.0 strony zarządzane są domyślnie włączone. Funkcję
tę można jednak ręcznie wyłączyć i włączyć odpowiednio do potrzeb.
Artefakty produktu WebSphere Portal objęte obsługą stron
zarządzanych
Użytkownik może zarządzać wszystkimi typami stron portalu, w tym stronami, które używają kompozycji Portal 8.0,
stronami dynamicznymi i stronami statycznymi.
Aby korzystać ze wszystkich funkcji stron zarządzanych dostępnych w interfejsie użytkownika, należy używać stron,
które korzystają z kompozycji Portal 8.0 produktu WebSphere Portal.
Następujące artefakty portalu są objęte obsługą stron zarządzanych:
v Strony portalu, w tym właściwości strony, metadane i ustawienia układu.
v Prawa dostępu nadawane stronom portalu.
v Publiczne łączniki łączące portlety na tej samej stronie lub na różnych stronach.
v Preferencje portletu wprowadzone w trybie Edytuj ustawienia współużytkowane.
Następujące artefakty portalu nie są objęte obsługą stron zarządzanych i dlatego nie są dostępne na potrzeby kontroli
wersji i syndykowania:
v Aplikacje złożone
v Jawne strony pochodne
v Strony prywatne
v Reguły personalizowania są zdefiniowane w produkcie Personalization, a nie w produkcie Web Content Manager
v Znaczniki i oceny
v Kompozycje i skóry
v Odwzorowania adresów URL
v Artefakty zapisane w składnicy plików WebDAV przez portlety lub widgety iWidget
v Producenci WSRP
Zadania pokrewne:
Wdrażanie kompozycji produktu Portal 8.0
Kopie robocze i projekty dotyczące zmian stron zarządzanych
Istnieje możliwość tworzenia, aktualizowania i zatwierdzania stron w stanie roboczym, bez wpływu na opublikowany
serwis. Podczas pracy ze stronami zarządzanymi można edytować strony jako kopie robocze, zarządzać kopiami
roboczymi z użyciem przepływu pracy zatwierdzania, a także używać funkcji syndykowania do publikowania zmian.
Struktura strony jest replikowana w obrębie struktury serwisu w bibliotece treści WWW. Ze względu na tę integrację,
można bezpośrednio dodawać treść WWW do strony zawierającej portlet tworzenia treści. Syndykowanie następnie
publikuje strony zarządzane, upewniając się, że zmiany strony i jej powiązanej treści WWW są publikowane w tym
samym czasie. W pierwszej kolejności należy zaktualizować strony w stanie kopii roboczej. Wersje robocze są
147
organizowane w projektach produktu Web Content Manager. Po opublikowaniu zmian roboczych w opublikowanym
serwisie projekt koordynuje aktualizacje i zapewnia publikowanie wszystkich kopii roboczych w tym samym czasie.
Następujące zmiany dotyczące strony powodują, że kopia robocza nie jest widoczna w opublikowanym serwisie i jest
widoczna tylko w ramach projektu:
v Wszystkie działania przeprowadzone przy użyciu paska narzędzi, na przykład dodanie treści do strony, zmiana stylu
strony lub zmiana układu strony.
v Zmiana praw dostępu do strony.
v Zmiana właściwości strony.
v Utworzenie strony potomnej.
v Przeniesienie strony.
v Usunięcie strony.
v Zmiana społeczności lub powiązań treści WWW strony.
v Tworzenie lub modyfikowanie łączników portletów umożliwiających komunikację między portletami na tej samej
stronie lub na różnych stronach.
v Zmiana konfiguracji portletu w trybie Konfiguruj lub w trybie Edytuj ustawienia współużytkowane.
Zmiany elementów strony roboczej powodują powstanie nowej kopii roboczej lub aktualizację istniejącej kopii
roboczej. Kopia robocza strony składa się z następujących elementów:
v Element będący stroną, w tym tytuł, opis, metadane i właściwości
v Prawa dostępu do strony
v Układ strony
v Wszystkie łączniki publiczne strony połączone z portletami na tej samej stronie lub na innej stronie
v Wszystkie preferencje portletu zdefiniowane w trybie Edytuj ustawienia współużytkowane
Pojęcia pokrewne:
“Przegląd projektów” na stronie 130
Projekty umożliwiają modyfikowanie zbioru elementów i zapewniają ich jednoczesną publikację.
Zasięg edycji stron zarządzanych
Przy edytowaniu stron zarządzanych w projekcie do zatwierdzania zmian przed ich opublikowaniem używany jest
przepływ pracy stosowany aż do momentu zatwierdzenia. W przypadku edytowania stron bez wybierania projektu
zmiany są publikowane natychmiast.
Zalecana metoda edytowania stron zarządzanych to praca w ramach projektu. Podczas pracy w projekcie wszelkie
zmiany wprowadzone na stronie mają wpływ tylko na widok w ramach projektu. Po zatwierdzeniu projektu i
opublikowaniu go zmiany będą dostępne dla wszystkich użytkowników.
Uwaga: Zmiany dotyczące stron prywatnych i stron społeczności nie są częścią projektu. Podczas pracy w projekcie
czynności personalizujące lub tworzące strony prywatne nie są widoczne.
Jeśli nie jest wybrany żaden projekt, to modyfikowany jest opublikowany serwis. Zmiany stron publicznych mają
wpływ na wszystkich użytkowników i są dostępne natychmiast. Podczas pracy w opublikowanym serwisie zmiany
wprowadzane przez innych użytkowników w aktywnych projektach nie są widoczne.
Domyślny przepływ pracy dla stron zarządzanych w projektach
Aby udostępnić zmiany na stronach w opublikowanym serwisie, należy wysłać strony do przeglądu i zatwierdzenia.
Kroki dla przepływu pracy zależne są od tego, co zostało zdefiniowane dla strony. Domyślnie do kopii roboczych stron
lub odwzorowań URL przypisany jest prosty przepływ pracy. Domyślny przepływ pracy (ekspresowy przepływ pracy)
ma tylko dwa stany: Kopia robocza i Zatwierdzona. W przypadku stron używających tego przepływu pracy wysłanie
kopii roboczej powoduje przeniesienie strony do stanu Oczekujące publikowanie. Po opublikowaniu wszystkich innych
148
zmian w projekcie publikowana jest także strona w stanie Oczekujące publikowanie. Gdy wszystkie elementy w
projekcie przejdą do stanu Oczekujące publikowanie, można opublikować projekt, klikając opcję Publikuj w menu
projektu.
Uwaga: Jeśli portlet tworzenia treści używany jest do edytowania ustawień dostępu do strony będącej częścią
przepływu pracy, to nie ma możliwości modyfikowania osób zatwierdzających. Aby zmienić osoby zatwierdzające dla
strony, należy ustawić osoby zatwierdzające na etapie przepływu pracy, w którym aktualnie znajduje się strona.
Przypisany przepływ pracy można jednak zmienić w interfejsie użytkownika, tak aby dołączyć dodatkowe etapy
przeglądu i zatwierdzania na poziomie projektu w produkcie Web Content Manager. Po zatwierdzeniu i opublikowaniu
zmian roboczych w projekcie zaktualizowane strony są widoczne dla wszystkich użytkowników. Więcej informacji
dotyczących używania niestandardowego przepływu pracy zawiera sekcja Dodawanie przepływu pracy do stron
zarządzanych.
Zadania pokrewne:
“Dodawanie przepływu pracy do stron zarządzanych” na stronie 145
Domyślny przepływ pracy używany dla stron zarządzanych zawiera jedynie stan Kopia robocza i Zatwierdzone. Jeśli
jednak domyślny przepływ pracy nie jest wystarczający, możliwe jest zdefiniowanie niestandardowych przepływów
pracy i użycie ich na potrzeby stron zarządzanych.
Tryb edycji i strony administracyjne
Ponieważ strony administracyjne nie powinny być edytowane, zostały one wykluczone z funkcji trybu edycji
udostępnianych przez pasek narzędzi serwisu.
Po przejściu do strony administracyjnej pasek narzędzi serwisu automatycznie wychodzi z trybu edycji. Funkcje trybu
edycji są wyłączane przez parametr strony theme.disable.edit.mode w etykiecie strony administracyjnej (unikalna
nazwa wps.Administration). Ustawienie tego parametru dla strony administracyjnej najwyższego poziomu powoduje
także ustawienie go dla stron potomnych.
Parametr theme.disable.edit.mode można ustawić dla dowolnej strony, na której chcesz wyłączyć tryb edycji na
pasku narzędzi serwisu. Edytuj właściwości strony i dodaj parametr theme.disable.edit.mode o wartości true.
Strony zarządzane i zarządzanie serwisem
Używanie stron zarządzanych jest preferowaną metodą zarządzania serwisem. Portlet Menedżer zasobów jest
nieaktualny w wersji 8.0, ale może nadal być używany w środowiskach, w których strony zarządzane nie są dostępne.
Informacje na temat zarządzania serwisem przy użyciu portletu Menedżer zasobów można znaleźć w sekcji
Dokumentacja produktu w wersji 7: Zarządzanie serwisem.
Zadania pokrewne:
Dokumentacja wersji 7 produktu: zarządzanie serwisem
Strony zarządzane i portlet tworzenia treści
Podczas tworzenia strony zarządzanej w portalu tworzony jest odpowiedni element strony w bibliotece serwisu portalu.
Elementy stron są reprezentowane jako obszary serwisu strony portalu w bibliotece treści WWW.
Domyślnie nazwa wyświetlana obszaru serwisu strony portalu jest oparta na tytule strony portalu. Produkt Web
Content Manager przypisuje nazwę unikalną w bibliotece dla każdego obszaru serwisu strony portalu. Ta nazwa
unikalna umożliwia istnienie stron z tym samym tytułem zorganizowanych w oddzielne obszary serwisu strony portalu.
Chociaż można wyświetlić elementy stron w portlecie tworzenia treści, elementy te są tylko do odczytu. Aby zmieniać,
przenosić lub usuwać elementy stron, należy użyć interfejsu użytkownika portalu. Można jednak użyć portletu
tworzenia treści, aby dodać obszary serwisu i elementy treści w strukturze serwisu dla strony zarządzanej. W tym
przypadku dodawana treść jest automatycznie wyświetlana przez komponenty, takie jak menu lub nawigatory, jak
również w portletach Podgląd treści WWW.
149
Uwaga: Po usunięciu strony portalu obszar serwisu strony portalu zostanie usunięty z biblioteki treści WWW. Jeśli
obszar serwisu strony portalu zawiera inne obszary serwisu lub elementy treści, one również zostaną usunięte.
Powiązania treści systemu
Powiązania treści systemu służą do wiązania strony portalu z odpowiednimi artefaktami w produkcie IBM Web
Content Manager. Powiązanie treści systemu jest rozszerzeniem standardowego powiązania treści.
Standardowe powiązanie treści odwzorowuje strony treści WWW lub portlet Podgląd treści WWW na treści w
bibliotece treści WWW. Dla powiązania treści systemu istnieje dodatkowa flaga system, która odróżnia to powiązanie
od powiązania treści. Podobnie jak powiązania treści WWW, powiązania treści systemu wskazują obiekty w bibliotece
treści WWW. Obiekty te jednak są powiązane ze stroną zarządzaną, a nie z treścią. Powiązania treści systemu są
zarządzane przez portal.
Flaga system to flaga prywatna przeznaczona tylko do odczytu, która nie może zostać zmodyfikowana programowo za
pomocą publicznego interfejsu API lub interfejsu API usług REST. Można jednak użyć tych interfejsów do utworzenia
zapytania dotyczącego powiązania treści, które pozwala ustalić, czy jest to powiązanie treści systemu czy standardowe
powiązanie treści.
Sprawdzone procedury dla stron zarządzanych
Poniższe wskazówki i wytyczne umożliwiają bardziej efektywne projektowanie i wdrażanie strony zarządzanych.
Tworzenie odsyłaczy do stron portalu w treści WWW
Po włączeniu obsługi stron zarządzanych można tworzyć odsyłacze do stron portalu z poziomu portletu tworzenia
treści produktu IBM Web Content Manager. Odsyłacze do stron portalu można tworzyć na dwa sposoby:
v Podczas edytowania elementów treści za pomocą edytora tekstu w formacie RTF i wstawienia odsyłacza.
v Poprzez utworzenie komponentu odsyłacza.
Aby wybrać stronę portalu, kliknij przycisk Przeglądaj treść w polu Odsyłacz i przejdź do strony w bibliotece
serwisów portalu.
Spójność referencyjna dotyczy odsyłaczy do stron portalu. Nie można usunąć strony portalu, jeśli istnieje odsyłacz
wskazujący tę stronę. Użytkownik może przeglądać lub usuwać takie odwołania w formie odsyłaczy w następujący
sposób:
v Edytuj właściwości strony w interfejsie użytkownika portalu, a następnie wybierz opcję Wyświetlanie odwołań.
v Wybierz element strony w portlecie tworzenia treści w produkcie Web Content Manager i kliknij opcję Więcej >
Wyświetl odwołania.
Po kliknięciu odsyłacza jest on interpretowany zgodnie z powiązaniem treści w systemie dla elementu strony portalu w
bibliotece serwisów portalu. Na podstawie powiązań treści w systemie wyświetlana jest odpowiednia strona portalu.
Ważne: Nie można zmienić powiązań treści w systemie przy użyciu typowych operacji w interfejsie użytkownika.
Możliwa jest jednak zmiana powiązań treści w systemie przy użyciu interfejsów programistycznych, takich jak interfejs
konfiguracyjny XML (komenda xmlaccess) lub innych operacji bazodanowych niskiego poziomu. Jeśli powiązanie
treści w systemie zostanie zmienione lub uszkodzone w wyniku użycia tej metody, odsyłacz nie może już być
interpretowany.
Używanie unikalnych przyjaznych adresów URL w połączeniu ze stronami
zarządzanymi
Przy tworzeniu stron zarządzanych nie jest możliwe programistyczne wymuszenie unikalności przyjaznych adresów
URL. Z tej przyczyny można utworzyć wiele stron z tym samym przyjaznym adresem URL, co może powodować
nieoczekiwane zachowania. Aby zapobiec potencjalnym pomyłkom, należy zapewnić, że wszystkie tworzona
przyjazne adresy URL są unikalne.
150
Używanie przetwarzania transakcji z interfejsem konfiguracyjnym XML
Ponieważ strony zarządzane są zapisane w bibliotece serwisu portalu w produkcie Web Content Manager, dla każdej
strony istnieją odpowiadające obiekty w bazie danych JCR. Należy wiedzieć o istnieniu tej relacji przy tworzeniu,
aktualizowaniu lub usuwaniu stron zarządzanych przy użyciu interfejsu konfiguracyjnego XML. Jeśli przetwarzanie
komendy xmlaccess zostanie przerwane, może to spowodować powstanie niezgodności między stanem strony i
stanem bazy danych.
Aby zapewnić, że informacje na stronie i w bazie danych dotyczące strony zarządzanej pozostają zsynchronizowane,
należy użyć atrybutu transaction-level elementu request w pliku XML. Więcej informacji na temat używania
atrybutu transaction-level zawiera sekcja Informacje na temat konfiguracji XML.
Przykład:
<request
type="update"
xmlns:xsi="http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance"
xsi:noNamespaceSchemaLocation="PortalConfig_8.0.0.xsd"
transaction-level="resource">
Rozwiązywanie problemów ze stronami zarządzanymi
Podczas korzystania ze stron zarządzanych można napotkać problemy związane z projektami, prawami dostępu i
innymi zagadnieniami.
Użytkownik A nie może wyświetlić projektu X
Należy sprawdzić, czy użytkownik A ma następujące prawa dostępu:
v Użytkownik projektu. Ten poziom dostępu można określić, edytując projekt i dodając użytkownika A do listy
Użytkownik w sekcji Dostęp.
v Użytkownik zasobu wirtualnego WCM_REST_SERVICE. Ten poziom dostępu w portalu można określić, klikając
opcję Administrowanie > Dostęp > Uprawnienia do zasobów i edytując zasób WCM_REST_SERVICE.
Użytkownik A nie może zmodyfikować opublikowanej strony lub kopii roboczej
strony
Należy sprawdzić, czy wystąpiły następujące sytuacje, które mogą być przyczynami:
v Jeśli strona jest częścią przepływu pracy, należy sprawdzić, czy użytkownik A ma dostęp na poziomie Edytujący do
bieżącego etapu przepływu pracy.
v Czy dziedziczenie praw dostępu jest włączone dla obszaru serwisu strony portalu? Ustawienie jest domyślnie
włączone, lecz można je wyłączyć w razie potrzeby. Należy sprawdzić ustawienie, edytując obszar serwisu strony
portalu i wyświetlając sekcję Dostęp właściwości w celu określenia, czy ustawienie Dziedziczenie jest wybrane.
Jeśli dziedziczenie praw dostępu jest wyłączone, należy sprawdzić, czy użytkownik A ma dostęp na poziomie
Edytujący do obszaru serwisu strony portalu.
Dlaczego użytkownik A otrzymuje komunikat „Strona jest dostosowywana. Zmiany
są widoczne tylko dla użytkownika.”?
Ten komunikat jest generowany, ponieważ użytkownik A ma dostęp do strony na poziomie Użytkownik
uprzywilejowany. Ten poziom dostępu jest domyślny dla nowo tworzonego użytkownika, a zmiany wprowadzone
przez tego użytkownika są widoczne tylko dla niego.
Jeśli zmiany wprowadzone przez użytkownika A mają być widoczne dla wszystkich użytkowników tej strony,
użytkownik A musi mieć dostęp do strony na poziomie Edytujący.
151
Użytkownik A należy do projektu i otrzymuje komunikat „Strona jest
dostosowywana. Zmiany są widoczne tylko dla użytkownika.” zamiast utworzenia
kopii roboczej
Ten komunikat jest generowany, ponieważ użytkownik A ma dostęp do strony na poziomie Użytkownik
uprzywilejowany. Ten poziom dostępu jest domyślny dla nowo tworzonego użytkownika, a zmiany wprowadzone
przez tego użytkownika są widoczne tylko dla niego.
Utworzenie kopii roboczej w projekcie wymaga, aby użytkownik A miał jeden z następujących poziomów dostępu:
v Uprawnienia na poziomie Edytujący do strony.
v Dostęp na poziomie Użytkownik do strony i na poziomie Osoba zatwierdzająca do odpowiadającego elementu
strony treści WWW.
Użytkownik A nie można przeciągnąć treści z paska narzędzi serwisu na stronę
Jeśli używany jest pasek narzędzi serwisu, dodanie treści z kategorii Treść na pasku narzędzi wymaga, aby użytkownik
A miał dostęp następującego poziomu:
v Uprawnienia na poziomie Edytujący do strony.
v Uprawnienia na poziomie Użytkownik do portletu Podgląd treści WWW, który użytkownik A zamierza dodać.
Strony portalu nie są synchronizowane z obszarami serwisu strony portalu w
bibliotece serwisu portalu
Zazwyczaj strony w portalu i odpowiadające im obszary serwisu strony portalu w bibliotece serwisu portalu są
synchronizowane automatycznie. Jednak w niektórych przypadkach te artefakty mogą utracić synchronizację. Na
przykład sytuacja taka może wystąpić przy odtwarzaniu danych z kopii zapasowej lub z powodu wystąpienia błędów
przy tworzeniu obszaru serwisu strony portalu po utworzeniu strony portalu.
Bibliotekę serwisu portalu można zsynchronizować ponownie na podstawie bieżącej struktury stron portalu, która jest
zapisana w bazie danych portalu. Przy wykonywaniu tej synchronizacji baza danych portalu funkcjonuje jako
repozytorium główne. Wszystkie obszary serwisu strony portalu w bibliotece serwisu portalu, które nie odpowiadają
istniejącym stronom portalu, są usuwane z biblioteki serwisu portalu. Usuwane są także wszystkie obszary serwisu
treści lub elementy treści w ramach obszarów serwisu strony portalu, które są usuwane.
Aby wykonać ponowną synchronizację, należy uruchomić zadanie konfiguracyjne create-page-nodes w sposób
opisany w sekcji Włączanie stron zarządzanych.
Ważne: To zadanie powoduje także usunięcie wszystkich kopii roboczych strony, które nie znajdują się w bibliotece
serwisu portalu.
Znane problemy dotyczące stron zarządzanych
Istnieje możliwość przejrzenia znanych problemów dotyczących stron zarządzanych.
Zdalne obiekty portletów nie rozpoznają projektów
Obiekty PortletEntity przechowywane domenie Release bazy danych portalu są rozpoznają projekt. Zmiany takiego
obiektu portletu, takie jak ustawianie i modyfikowanie preferencji, są odzwierciedlane jako zmiany o zasięgu
ograniczonym do aktywnego projektu. Zmiany wprowadzone do portletu w aktywnym projekcie nie są widoczne w
opublikowanym serwisie, dopóki nie zostanie przeprowadzone ich syndykowane.
Ta możliwość modyfikowania portletu w projekcie nie dotyczy portletów zdalnych utworzonych za pomocą produktu
WSRP. Jako system zdalny producent WSRP jest odpowiedzialny za zarządzanie obiektami portletów. Ponieważ
jednak producent WSRP nie zna pojęcia projektu, nie może rozróżnić następujących zmian:
v Zmian wprowadzonych do obiektu portletu zdalnego bezpośrednio w opublikowanym serwisie.
152
v Zmian wprowadzonych do obiektu portletu zdalnego podczas przeglądania i interakcji z projektem.
Ze względu na to ograniczenie zmiany wprowadzone w projekcie są wyświetlane od razu w opublikowanym serwisie
za pośrednictwem obiektu portletu zdalnego.
Problemy dotyczące portletu tworzenia treści
Wyniki wyszukiwania dla elementów stron w portlecie tworzenia treści
Podczas wyszukiwania w portlecie tworzenia treści przy użyciu filtru Tytuły lub Opisy, nie są zwracane
wyniki dla elementów stron. Aby upewnić się, że te wyniki wyszukiwania są zwracane, należy użyć filtru
Wszystkie atrybuty. Elementy stron są uwzględniane w wynikach wyszukiwania, ponieważ atrybuty tytułu i
opisu są zapisywane w dokumencie XML w elemencie strony.
Porządek sortowania stron zarządzanych
Strony zarządzane są wyświetlane w portlecie tworzenia treści według identyfikatorów stron, a nie tytułów
stron. Przy próbie posortowania stron według tytułu to zachowanie powoduje, że strony są wyświetlane w
nieoczekiwanej kolejności. Takie zachowanie sortowania dotyczy także każdego okna lub widoku opartego na
portlecie tworzenia treści, na przykład okna Zarządzanie projektem.
Zmiana kolejności stron zarządzanych w portalu
Porządkowanie i hierarchię stron zarządzanych w portalu można zmienić tylko przy użyciu paska narzędzi serwisu w
interfejsie portalu. Jeśli obszar serwisu strony portalu w portlecie tworzenia treści zostanie przeniesiony, nie wpłynie to
na kolejność stron w portalu.
Reguły personalizowania
v Reguły produktu Personalization, które można tworzyć za pomocą edytora produktu Personalization, nie są
zarządzane w produkcie Web Content Manager i dlatego nie są dostępne w ramach kontroli wersji ani uwzględniane
do syndykowania. Te reguły muszą zostać opublikowane przy użyciu komendy pznload lub produktu
Personalization.
v Reguły produktu Personalization nie uwzględniają projektów i statusu elementów w projekcie. Z tego powodu
reguły działają tylko dla opublikowanych treści i nie dołączają kopii roboczych elementów.
Ograniczona obsługa stron pochodnych
Jawnie wyprowadzone strony znajdujące się w domenie release mogą być zarządzane przez produkt Web Content
Manager. Jeśli jednak jawnie wyprowadzona strona zostanie zmodyfikowana, to ta zmiana nie spowoduje
wygenerowania kopii roboczych dla wszystkich stron pochodnych. Jeśli zmiana ma zachodzić dla wszystkich stron
pochodnych, konieczne jest edytowanie każdej strony pochodnej osobno. Więcej informacji na ten temat zawiera
dokumentacja stron pochodnych.
Ustawienia konfiguracji portletu
Tryb konfiguracji
Jeśli w trybie Konfigurowanie zostały zmienione ustawienia konfiguracji portletu, to zmiany te są globalne i
nie ograniczają się tylko do strony. Ponieważ zmiany są globalne, nie mogą być zarządzane w produkcie Web
Content Manager i w związku z tym nie mogą być syndykowane do innego serwera. Aby przesłać te zmiany
do innego serwera, należy użyć interfejsu konfiguracyjnego XML (komenda xmlaccess).
Tryb Edycja ustawień współużytkowanych
Jeśli w trybie Edycja ustawień współużytkowanych zostały zmienione ustawienia konfiguracji portletu, to
zmiany te są częścią strony. Z tego powodu zmiany te są zarządzane w produkcie Web Content Manager i są
automatycznie syndykowane do innych serwerów.
Kreator nowego serwisu nie jest obsługiwany
Kreator nowego serwisu nie obsługuje tworzenia portali wirtualnych, jeśli strony zarządzane są włączone.
153
Automatyczne publikowanie i elementy usunięte
Jeśli dla projektu określono opcję automatycznego publikowania, projekt zostanie opublikowany, gdy tylko wszystkie
elementy w projekcie przejdą w stan Oczekujący. Operacje usuwania nie przechodzą przez jawny etap zatwierdzania i
są natychmiast dostępne do publikacji. Jeśli projekt składa się tylko z operacji usuwania, automatyczne publikowanie
projektu może nastąpić przedwcześnie.
Aby zapobiec automatycznemu publikowaniu, można wykonać następujące kroki:
v Sprawdzić, czy projekt zawiera nowe strony lub zmiany stron, które wymagają zatwierdzenia przed
opublikowaniem.
v Skonfigurować dla projektu publikowanie ręczne.
Syndykowanie i kontrola wersji
v Nie można syndykować biblioteki serwisu portalu między serwerami, na których są zainstalowane różne produkty.
Na przykład nie można syndykować biblioteki serwisu portalu z serwera z zainstalowanym produktem WebSphere
Portal Enable na serwer z zainstalowanym produktem WebSphere Portal Express.
v Funkcja kontroli wersji produktu Web Content Manager stosuje się także do stron zarządzanych i umożliwia
wykonywanie różnych zadań przy użyciu wersji stron. Zadania kontroli wersji obejmują zapisywanie, usuwanie i
odtwarzanie wersji. W oknie Właściwości strony na karcie Zaawansowane wyświetlane są wersje strony. Jednak
jeśli strona jest tworzona i syndykowana po raz pierwszy, informacje o wersji są puste przy wyświetlaniu
właściwości strony na serwerze publikującym. Po wykonaniu kolejnych operacji syndykowania informacje o wersji
są wyświetlane.
Strony i typy stron: strony współużytkowane, pochodne i ukryte
Administrowanie stronami zarządzanymi
Umożliwia wykonywanie zaawansowanych czynności administracyjnych dla stron zarządzanych, na przykład
generowanie adresów URL dla projektów lub praca z projektami przy użyciu skryptów.
Generowanie adresów URL w projekcie
Istnieje możliwość przekierowania przetwarzania żądań do konkretnego projektu poprzez wygenerowanie adresów
URL z funkcją API ProjectIdentificationService, funkcją API REST lub funkcją API Enabler. Przetwarzanie żądań
działa albo całkowicie w zasięgu projektu lub całkowicie poza zasięgiem projektu. Nie jest możliwe przełączenie
projektów podczas przetwarzania żądań.
Jeśli żądanie pochodzi z projektu, adres URL żądania zawiera identyfikator danego projektu. Informacje o projekcie są
zawarte wyłącznie w adresie URL i nie są powiązane z sesją. Identyfikatorem projektu może być identyfikator obiektu
(OID), tak jak jest używana w portalu, lub identyfikator UUID (Universally Unique Identifier) używanych przez
produkt Web Content Manager. Aby skierować przetwarzanie żądań do konkretnego projektu, należy wygenerować
adres URL projektu, a następnie wyświetlić ten adres URL.
Interfejs API języka Java
Aby wygenerować adresy URL wskazujące projekt przy użyciu interfejsu API języka Java w portalu, można użyć
funkcji API ProjectIdentificationService wraz z funkcją API StateManagerService:
v Funkcja ProjectIdentificationService udostępnia metody służące do tworzenia obiektu ServerContext na podstawie
identyfikatora projektu docelowego i bieżącego obiektu ServerContext.
v Specyficzny dla projektu obiekt ServerContext może być następnie używany do pobierania obiektu urlFactory z
usługi menedżera stanów. Wszystkie adresy URL wygenerowane przez tę fabrykę zawierają identyfikator projektu.
W tym przykładzie tworzony jest adres URL portalu do bieżącego stanu nawigacyjnego dla nowego projektu:
// Konstruowanie kontekstu serwera dla projektu
final ServerContext projectCtx = projectService.createServerContext(
projectID, stateService.getServerContext());
154
// Uzyskiwanie dostępu do fabryki adresów URL w celu utworzenia adresu URL
final URLFactory urlFct = stateService.getURLFactory(projectCtx);
// Konstruowanie adresu URL do bieżącego stanu
final EngineURL url = urlFct.newURL(Constants.SMART_COPY);
url.writeDispose(out);
// Zakończono generowanie adresu URL
urlFct.dispose();
Ten przykład tworzy adres URL portalu do identyfikatora URI w określonym projekcie:
// Konstruowanie kontekstu serwera dla projektu
final PocServerContext projectCtx = projectService.createServerContext(
projectID, pocService.getServerContext());
// Uzyskiwanie dostępu do fabryki adresów URL w celu utworzenia adresu URL
final DisposablePocURLFactory urlFct = pocService
.getURLFactory(projectCtx);
// Konstruowanie adresu URL do bieżącego stanu
final PocURL url = urlFct.newURL(PocURLFactory.LATE_BINDING);
url.setMode(Constants.VALUE_DOWNLOAD);
url.setURI(new URI("test:abc"));
// serialize
url.writeDispose(out);
// Zakończono generowanie adresu URL
urlFct.dispose();
Interfejs API usług REST
Jeśli aplikacja używa architektury REST (Representational State Transfer), do tworzenia adresów URL specyficznych
dla projektu można używać zdalnych interfejsów API udostępnionych przez portal.
specyficzne dla projektu
Interfejs API aktywatora
W przypadku korzystania z interfejsu API Enabler można przekazać identyfikator projektu do interfejsu API
generowania adresu URL jako parametr project w obiekcie parameters. Identyfikator projektu może być
przekształconym do postaci szeregowej identyfikatorem OID lub identyfikatorem UUID.
// pobierz bieżący stan nawigacyjny
var state = com.ibm.mashups.enabler.model.state;
var navState = state.NavigationStateModelFactory.getNavigationStateModel();
// pobierz generator adresów URL
var urlGen = state.UrlGeneratorFactory.getURLGenerator();
urlGen.getURL(navState, function(url) { alert(url); }, { "project": "UUID-of-Project" } );
Kontrola dostępu dla stron zarządzanych
Kontrola dostępu dla stron zarządzanych udostępnia więcej możliwości niż kontrola dostępu dla standardowych stron
portalu. Oprócz opcji kontroli dostępu dostępnych dla stron z poziomu administracji portalem, możliwe jest również
zastosowanie w celu kontroli dostępu opcji produktu IBM Web Content Manager, takich jak przepływ pracy i
syndykowanie.
Podczas tworzenia strony zarządzanej w portalu tworzony jest odpowiedni element strony w bibliotece treści WWW.
Ustawienia kontroli dostępu dla stron zarządzanych można wyświetlić i zmienić na dwa sposoby:
v Przechodząc do strony i używając paska narzędzi serwisu
v Otwierając odpowiedni element strony w portlecie tworzenia treści WWW
155
Bez względu na metodę użytą do zmiany ustawienia kontroli dostępu odpowiedni element zostanie automatycznie
zaktualizowany. Ta synchronizacja zapewnia, że rzeczywiste uprawnienia zostaną skoordynowane między stroną
portalu i elementem strony treści WWW.
Uwagi specjalne
Ponieważ strony zarządzane integrują opcje ze stron portalu i produktu Web Content Manager, istnieją uwagi specjalne,
które dotyczą kwestii związanych z kontrolą dostępu dla stron zarządzanych.
Ujednolicony zestaw możliwych do zastosowania ról z różnymi rzeczywistymi możliwościami
W przypadku stron zarządzanych strony portalu i produkt Web Content Manager mają informacje o tym
samych rolach. Niektóre role są jednak w rzeczywistości ignorowane w produkcie Web Content Manager. Na
przykład role Użytkownik uprzywilejowany i Edytujący znaczniki są używane w przypadku stron portalu w
celu obsługi opcji, takich jak personalizowanie strony. W produkcie Web Content Manager role te nie mają
żadnego wpływu na kontrolę dostępu.
Podczas przeprowadzania działania treści WWW na stronie zarządzanej, na przykład podglądania,
publikowania lub syndykowania strony, produkt Web Content Manager uwzględnia role portalu. Zapewnia to,
że strony zachowają swoje odpowiednie uprawnienia wynikające z ról. Szczegółowe informacje na temat ról
portalu zawiera sekcja Role.
Grupy wirtualne w produkcie Web Content Manager (autorzy, właściciele, twórcy)
W produkcie Web Content Manager istnieje możliwość nadawania dostępu dla grup wirtualnych (autorzy,
właściciele, twórcy) za pomocą portletu tworzenia treści WWW lub jako część etapu przepływu pracy. Strony
portalu nie udostępniają równoważnego mechanizmu. Po nadaniu uprawniania do elementu strony dla
użytkowników lub grup w ramach grup wirtualnych na stronie portalu przypisywane są bezpośrednie
odwzorowania ról. Te odwzorowania ról zapewniają, że stosowane są identyczne uprawnienia.
Grupa wirtualna właściciela jest jednak ograniczona do pojedynczego właściciela elementów strony w
produkcie Web Content Manager. Właściciel strony portalu jest automatycznie synchronizowany z
właścicielem elementu strony. Ten właściciel ma taki sam zestaw dozwolonych działań jak użytkownik z rolą
Menedżer, co zostało opisane w temacie Prawo własności sekcji Role.
Ważne: W przypadku używania grup autora lub twórcy na potrzeby zarządzania kontrolą dostępu w
produkcie Web Content Manager, należy użyć jedynie portletu tworzenia treści do wykonania działań
związanych z kontrolą dostępu. Nie należy używać paska narzędzi serwisu w interfejsie portalu do odbierania
uprawnień, ponieważ może to prowadzić do potencjalnie złożonego przypisania uprawnień.
Obsługa przechodzenia dla stron portalu
W przypadku stron portalu obsługa przechodzenia udostępnia niejawne uprawnienia, które umożliwiają
użytkownikom nawigowanie w obrębie hierarchii strony. Na przykład użytkownik może mieć uprawnienie
dostępu do strony podrzędnej, ale nie mieć uprawnienia dostępu do strony nadrzędnej. Dzięki obsłudze
przechodzenia użytkownik ma możliwość przejścia do strony podrzędnej. Więcej informacji dotyczących
obsługi przechodzenia zawiera sekcja Role.
Obsługa przechodzenia nie jest jednak dostępna dla elementów treści WWW. Autorzy treści, którzy używają
portletu tworzenia treści, muszą mieć przypisaną rolę Użytkownik do wszystkich stron znajdujących się wyżej
w hierarchii od strony podrzędnej, aby możliwe było przejście do edytowalnej treści. Bez tego uprawnienia
dostępu edytowalna treść nie jest widoczna w portlecie tworzenia treści, mimo że autor ma dostęp do strony.
Zwykłe czynności administracyjne związane ze stroną nadal mogą być wykonywane z poziomu strony.
Uprawnienia nadawane za pomocą zasobów wirtualnych
W przypadku tradycyjnych stron portalu możliwe jest nadawanie uprawnień względem zasobów wirtualnych
PORTAL i CONTENT_NODES, które dziedziczą uprawnienia do pełnej hierarchii strony. Dziedziczenie jest
opisane w sekcji Zasoby. Istnieje również możliwość określenia podobnego dziedziczenia dla bibliotek treści
WWW dziedziczących z węzła głównego.
Ze względu na to, że uprawnienia dla stron zarządzanych są synchronizowane między stronami portalu i
elementami strony w produkcie Web Content Manager, takie dziedziczenie jest utrudnione. Dziedziczenie
takie może spowodować istnienie różnych rzeczywistych uprawnień dotyczących stron portalu i elementów
156
treści. Mimo że możliwe jest poprawne zarządzanie uprawnieniami z poziomu strony lub portletu zarządzania
treścią, zalecanym podejściem jest zarządzanie z poziomu strony. Jeśli nadane zostaną uprawnienia do pełnej
hierarchii strony z dziedziczeniem, należy nadać te uprawnienia dla zasobu głównego hierarchii strony (strona
wps.content.root). Ponieważ uprawnienie tego węzła strony jest synchronizowane z odpowiednim
elementem strony w produkcie Web Content Manager, rzeczywiste uprawnienia są automatycznie
synchronizowane w obrębie hierarchii.
Uprawnienia kontroli dostępu zarządzane przez przepływy pracy
Podczas pracy ze stronami zarządzanymi możliwe jest stosowanie kontroli dostępu do elementów stron za
pomocą etapów i działań przepływu pracy zgodnie z informacjami zawartymi w sekcji Zarządzanie
przepływem pracy i zmianami. Oprócz uprawnień pochodzących z przepływu pracy możliwe jest również
modyfikowanie uprawnień na stronie za pomocą paska narzędzi serwisu. Zmiany wprowadzone przy użyciu
paska narzędzi serwisu nadpisują uprawnienia dostępu obowiązujące w bieżącym etapie przepływu pracy. Po
przejściu do następnego etapu przepływu pracy zmiany wprowadzone za pomocą paska narzędzi serwisu są
resetowane i zaczynają obowiązywać uprawnienia określone przez etap przepływu pracy.
Zewnętrzna obsługa zabezpieczeń
Nie można użyć objętych kontrolą zewnętrzną ról lub odwzorowań ról w połączeniu ze stronami
zarządzanymi. Stron nie można objąć kontrolą zewnętrzną podczas ich edycji w projekcie. Podobnie, zasobów
objętych kontrolą zewnętrzną nie można dodać do projektu.
Wymagane uprawnienia
Następujące uprawnienia są wymagane do wykonania typowych działań ze stronami zarządzanymi.
Tabela 32. Uprawnienia wymagane do wykonania typowych działań ze stronami zarządzanymi
Działanie
Wymagane uprawnienie
Dostęp do widoku projektu z poziomu paska narzędzi serwisu
Użytkownik zasobu wirtualnego WCM_REST_SERVICE
Wyświetlenie projektu z poziomu paska narzędzi serwisu
v Użytkownik zasobu wirtualnego WCM_REST_SERVICE
oprócz uprawnień wymaganych do wyświetlenia konkretnego
projektu
v Użytkownik wybranego projektu
Tworzenie projektu
v Użytkownik z rolą Kontrybutor w bibliotece serwisu portalu
Tworzenie kopii roboczej opublikowanej strony za pomocą
edytowania strony w projekcie
v Użytkownik z rolą Edytujący w ramach strony
Tworzenie kopii roboczej opublikowanej strony za pomocą
działania Utwórz kopię roboczą z poziomu paska narzędzi
serwisu.
v Użytkownik z rolą Użytkownik w ramach strony i z rolą
Osoba zatwierdzająca względem odpowiedniego elementu
strony treści WWW. Szczegółowe informacje można znaleźć
w sekcji “Rola Osoba zatwierdzająca dla tworzenia stron
roboczych” na stronie 159.
Tworzenie roboczej strony podrzędnej w ramach strony
nadrzędnej w projekcie
v Użytkownik z rolą Kontrybutor lub Edytujący w ramach
strony nadrzędnej
157
Tabela 32. Uprawnienia wymagane do wykonania typowych działań ze stronami zarządzanymi (kontynuacja)
Działanie
Wymagane uprawnienie
Podgląd projektu
v Może uruchamiać jako użytkownik w zasobie wirtualnym
USERS
v Imitowany użytkownik wymaga dostępu na poziomie co
najmniej Użytkownik do bieżącej strony portalu. Jeśli
użytkownik anonimowy nie ma dostępu do strony, opcja
podglądu Jako nieuwierzytelniony użytkownik nie jest
dostępna na pasku narzędzi serwisu. Dodatkowo, jeśli
zostanie wybrana opcja podglądu Jako użytkownik, nie
można wybrać użytkowników, którzy nie mają dostępu do
strony.
Domyślnie tylko użytkownicy i nieuwierzytelnieni
użytkownicy z jawnym dostępem do projektu mogą
wyświetlić podgląd projektu. Istnieje możliwość globalnego
przypisania dostępu dla użytkowników lub
nieuwierzytelnionych użytkowników umożliwiającego
wyświetlenie wszystkich elementów we wszystkich
bibliotekach i projektach w konkretnym portalu wirtualnym
lub domyślnym portalu wirtualnym. Aby przypisać te
uprawnienia, należy użyć ustawienia Edytuj dostęp do
elementu głównego w portlecie Administrowanie
bibliotekami (Administrowanie > Treść portalu >
Biblioteki treści WWW).
Tworzenie treści WWW przez dodanie portletu Podgląd treści
WWW do strony. Portlet jest skonfigurowany na potrzeby
tworzenia i wyświetlania treści z biblioteki treści WWW.
v Użytkownik w portlecie podglądu
v Żadne uprawnienia bibliotek nie są wymuszane.
Wykonywanie edycji bezpośredniej treści na stronie
v Odpowiednie uprawnienia dla biblioteki, która zawiera treść
Więcej informacji dotyczących wymaganych uprawnień dla stron portalu i elementów treści WWW zawiera sekcja
Uprawnienia dostępu (dotyczy stron portalu) i Role i dostęp użytkowników (dotyczy elementów treści WWW).
Domyślny zestaw uprawnień kontroli dostępu dla użytkowników anonimowych i członków grupy Wszyscy
uwierzytelnieni użytkownicy jest opisany w sekcji Początkowe ustawienia kontroli dostępu. W przypadku stron
zarządzanych istnieją następujące uprawnienia domyślne:
v Użytkownicy anonimowi mogą wyświetlać projekty i mieć dostęp z uprawnieniami użytkownika do biblioteki
serwisu portalu.
v Członkowie grupy Wszyscy uprawnieni użytkownicy mogą tworzyć nowe projekty i mieć dostęp z uprawnieniami
edytującego do biblioteki serwisu portalu. Ten poziom dostępu zapewnia, że użytkownicy mogą wykonywać zadania
edycji bezpośredniej. Istnieje możliwość ograniczenia dostępu odpowiednio do potrzeb przy użyciu portletu
Administrowanie bibliotekami.
Aby zmodyfikować stronę portalu lub element strony, wymagane są tylko te uprawnienia, którą są potrzebne do
wykonania działania z poziomu interfejsu użytkownika lub interfejsu programistycznego. Nie są dodatkowo wymagane
uprawnienia dla bazowych działań synchronizacji wykonywanych automatycznie. Te aktualizacje automatyczne są
przeprowadzane z uprawnieniami systemowymi.
Na przykład możliwe jest dodanie portletu do strony przy użyciu paska narzędzi serwisu. W takim przypadku
użytkownik ma wystarczające uprawnienia do edytowanej strony oraz do dodawanego portletu. Nie są jednak
wymagane dodatkowe uprawnienia do wewnętrznych aktualizacji odpowiednich elementów znajdujących się w
bibliotece treści WWW.
158
Rola Osoba zatwierdzająca dla tworzenia stron roboczych
W przypadku stron zarządzanych możliwe jest użycie przepływu pracy, aby umożliwić użytkownikom biznesowym
tworzenie wersji roboczych stron, do których edycji tacy użytkownicy nie mają zwykle uprawnień. Dzięki takiemu
użyciu przepływu pracy można osiągnąć dwa cele:
v Umożliwić użytkownikom biznesowym modyfikowanie stron.
v Zapewnić jednocześnie, że kopie robocze są przeglądane i zatwierdzane przez użytkowników pełniących rolę
techniczną przed opublikowaniem zmian w serwisie zewnętrznym.
Zwykle użytkownik z dostępem z uprawnieniami użytkownika do strony ma uprawnienie jedynie do wyświetlania
strony. Jeśli jednak użytkownik ma również dostęp z uprawnieniami osoby zatwierdzającej do odpowiedniego
elementu strony w bibliotece serwisu portalu, to może tworzyć kopie robocze strony. Jeśli użytkownik ma taki dostęp,
to może przejść do strony portalu i użyć paska narzędzi serwisu w celu utworzenia kopii roboczej.
Aby umożliwić użytkownikom biznesowym tworzenie stron roboczych, wykonaj następujące kroki:
1. W bibliotece serwisu portalu przypisz przepływ pracy do elementów strony odpowiadającym stronom portalu,
które mają zostać zmodyfikowane przez użytkowników. Domyślnie elementy strony nie są zarządzane w
przepływie pracy.
2. Edytuj etap publikowania przepływu pracy, a następnie zaktualizuj właściwości kontroli dostępu, aby dodać
użytkowników do roli Osoba zatwierdzająca.
3. Edytuj początkowy etap kopii roboczej przepływu pracy, a następnie zaktualizuj właściwości kontroli dostępu.
Dodaj użytkowników do ról odpowiadających uprawnieniom, które są wymagane dla użytkowników na
tworzonych przez nich stronach roboczych.
Rola Kontrybutor na potrzeby tworzenia stron podrzędnych
Użytkownicy z dostępem do opublikowanej wersji strony na poziomie Kontrybutor mogą tworzyć strony podrzędne w
ramach takiej strony. W trybie edycji strony nadrzędnej kontrybutorzy mogą użyć paska narzędzi serwisu do
utworzenia strony podrzędnej.
Pojęcia pokrewne:
“Przepływy pracy i zarządzanie zmianami” na stronie 132
Role
Zasoby
Uprawnienia dostępu
Role i dostęp użytkowników
Początkowe ustawienia kontroli dostępu
Interfejs Portal Scripting Interface i obsługa projektu
Interfejs Portal Scripting Interface umożliwia tworzenie skryptów Jacl lub Jython, aby zautomatyzować zarządzanie
projektami.
Korzystając z komponenty bean projektu i interfejsu Portal Scripting Interface, można wykonać następujące działania
na projektach:
v
v
v
v
v
Wyświetlanie wszystkich dostępnych projektów
Tworzenie i usuwanie projektów
Pobieranie informacji na temat konkretnego projektu
Pobieranie atrybutów charakterystycznych dla ustawień narodowych dla projektów
Zatwierdzanie projektów
159
v Publikowanie projektów
v Ustawianie projektu aktywnego
Aby uruchomić komendy z komponentem bean projektu, można użyć komponentu bean portalu, aby ustawić projekt
jako kontekst dla kolejnych komend.
Lista projektów
Aby uzyskać listę projektów, należy użyć metody listall. Ta metoda zwraca nazwy projektów.
v Składnia języka Jacl: $Project listall
v Składnia języka Jython: Project.listall()
Przykład w języku Jacl:
wsadmin>$Project listall
"TestProject1"
Przykład w języku Jython:
wsadmin>Project.listall()
’"TestProject2" "TestProject1"’
Tworzenie projektów
Aby utworzyć projekt, należy użyć metody create.
v Składnia języka Jacl: $Project create "nazwa_projektu"
v Składnia języka Jython: Project.create("nazwa_projektu")
wsadmin>$Project create "TestProject1"
TestProject1
Project.create("TestProject1")
’TestProject1’
Uwaga: Jeśli projekt zostanie utworzony za pomocą interfejsu Portal Scripting Interface, nie będzie on znajdował się
na liście ostatnich projektów w menu projektu.
Usuwanie projektów
Aby usunąć projekt, należy użyć metody delete.
v Składnia języka Jacl: $Project delete "nazwa_projektu"
v Składnia języka Jython: Project.delete("nazwa_projektu")
wsadmin>$Project delete "TestProject1"
wsadmin>Project.delete("TestProject1")
Pobieranie szczegółów projektu
Szczegóły projektu można pobrać przy użyciu metody details. Metoda ta zwraca następujące informacje dotyczące
projektu: identyfikator Universally Unique Identifier (UUID), stan, nazwę i tytuł.
v Składnia języka Jacl: $Project details "nazwa_projektu"
v Składnia języka Jython: Project.details("nazwa_projektu")
160
$Project details "TestProject1"
uuid : bb571f0c-2143-4bcc-ba42-358a64d75116
state: ACTIVE
name : TestProject1
title: TestProject1
items:
testpage1 (draft / new)
wsadmin>print Project.details("TestProject1")
uuid : 255f129d-cc46-4d83-823d-80f9a28d13f5
state: ACTIVE
name : TestProject1
title: TestProject1
items:
testpage1 (draft / new)
Pobieranie przetłumaczonych atrybutów
Jeśli jakikolwiek projekt zawiera przetłumaczone atrybuty, takie jak tytuł i opis, można pobrać te atrybuty przy użyciu
metody nlsget. Określ atrybut z jednym z następujących parametrów:
v
v
v
v
Tytuł: title lub t
Opis: description, descr lub d
Składnia języka Jacl: $Project nlsget "nazwa_projektu" parametr_atrybutu [ustawienia_narodowe]
Składnia języka Jython: Project.nlsget("nazwa_projektu","parametr_atrybutu"[,"ustawienia_narodowe"])
wsadmin>$Project nlsget "TestProject1" descr en
To jest opis dla projektu TestProject1.
wsadmin>print Project.nlsget("TestProject1", "descr", "en")
To jest opis dla projektu TestProject1.
Jeśli nie podano wartości dla parametru ustawienia_narodowe, zostaną użyte aktualnie wybrane ustawienia narodowe.
Zatwierdzanie projektów
Do zatwierdzania kopii roboczych w projekcie należy użyć metody approve. Ta metoda zatwierdza wszystkie elementy
wersji roboczych w projekcie w tym samym czasie. Przed opublikowaniem projektu wszystkie elementy w projekcie
muszą zostać zatwierdzone.
v Składnia języka Jacl: $Project approve "nazwa_projektu"
v Składnia języka Jython: Project.approve("nazwa_projektu")
wsadmin>$Project approve "TestProject1"
wsadmin>$Project details "TestProject1"
state: PENDING
name : TestProject1
title: TestProject1
items:
testpage1 (draft / new / publish pending)
wsadmin>Project.approve("TestProject1")
uuid : 255f129d-cc46-4d83-823d-80f9a28d13f5
state: PENDING
161
name : TestProject1
title: TestProject1
items:
testpage1 (draft / new / publish pending)
Publikowanie projektów
Aby opublikować projekt, należy użyć metody publish. Przed opublikowaniem projektu wszystkie elementy w
projekcie muszą zostać zatwierdzone.
v Składnia języka Jacl: $Project publish "nazwa_projektu"
v Składnia języka Jython: Project.publish("nazwa_projektu")
wsadmin>$Project publish "TestProject1"
wsadmin>$Project details "TestProject1"
state: PUBLISHED
name : TestProject1
title: TestProject1
items:
testpage1 (published)
wsadmin>Project.publish("TestProject1")
uuid : 255f129d-cc46-4d83-823d-80f9a28d13f5
state: PUBLISHED
name : TestProject1
title: TestProject1
items:
testpage1 (published)
Ustawianie projektu aktywnego
W przypadku komend, które działają w obrębie projektu, należy użyć metody setproject komponentu bean portalu do
określenia projektu. Podczas wywoływania metody setproject należy zidentyfikować projekt aktywny przy użyciu
nazwy projektu. Jeśli użytkownik wywoła metodę setproject bez określenia nazwy projektu, projekt aktywny zostanie
skasowany. Jeśli projekt jest ustawiany w trakcie sesji, projekt zostanie natychmiast ustawiony jako aktywny.
Aby ustawić projekt aktywny, należy uruchomić sesję użytkownika w portalu za pomocą komendy login komponentu
bean portalu.
v Składnia języka Jacl: $Project setproject "nazwa_projektu"
v Składnia języka Jython: Portal.setproject("nazwa_projektu")
wsadmin>$Portal setproject "TestProject1"
wsadmin>Portal.setproject("TestProject1")
Przykłady
Następujące przykłady przedstawiają typowe sekwencje komend służące do tworzenia stron w konkretnym projekcie.
Każdy przykład skryptu wykonuje następujące operacje:
v Uruchamianie sesji użytkownika.
v Tworzenie projektu (myproject).
v Pobieranie szczegółów projektu myproject.
v Ustawianie projektu aktywnego na projekt myproject.
162
v Znajdowanie strony głównej (Home) w portalu.
v Tworzenie strony testpage1 jako strony potomnej dla strony Home. Ta operacja jest wykonywana w kontekście
aktywnego projektu.
v Kasowanie projektu aktywnego.
v Zakończenie sesji użytkownika.
$Portal login
set myproject [$Project create "My new project"
$Project details $myproject
$Portal setproject $myproject
$Content find any un ibm.portal.Home select
$Content create page testpage1 html shared public
$Portal setproject
$Portal logout
Portal.login()
myproject = Project.create("My new project")
Project.details(myproject)
Portal.setproject(myproject)
Content.find("any", "un", "ibm.portal.Home", "select")
Content.create("page","testpage1","html", "shared", "public")
Portal.setproject()
Portal.logout()
Interfejs Portal Scripting Interface i biblioteki treści WWW
Interfejs Portal Scripting Interface umożliwia tworzenie skryptów Jacl lub Jython, aby zautomatyzować zarządzanie
bibliotekami treści WWW. Używając komponentu bean DocumentLibrary i interfejsu Portal Scripting Interface, można
tworzyć i usuwać biblioteki, pobrać listę bibliotek oraz pobrać atrybuty biblioteki.
Tworzenie bibliotek
Aby utworzyć bibliotekę, należy użyć metody create.
v Składnia Jacl: $DocumentLibrary create "nazwa_biblioteki"
v Składnia Jython: DocumentLibrary.create("nazwa_biblioteki")
wsadmin>$DocumentLibrary create "Library1"
"library1"
wsadmin>DocumentLibrary.create("Library1")
’"library1"’
Usuwanie biblioteki
Aby usunąć bibliotekę, należy użyć metody delete.
v Składnia Jacl: $DocumentLibrary delete "nazwa_biblioteki"
v Składnia Jython: DocumentLibrary.delete("nazwa_biblioteki")
wsadmin>$DocumentLibrary delete "Library1"
wsadmin>DocumentLibrary.delete("Library1")
163
Lista bibliotek
Aby uzyskać listę bibliotek, należy użyć metody listall.
v Składnia Jacl: $DocumentLibrary listall
v Składnia Jython: DocumentLibrary.listall()
wsadmin>$DocumentLibrary listall
"template page content" "wiki template v70" "blog template v70" "web resources v70"
"portal site" "web content templates" "blog solo template v70" "web content"
"library1"
wsadmin>DocumentLibrary.listall()
’"template page content" "wiki template v70" "blog template v70" "web resources v70"
"portal site" "web content templates" "blog solo template v70" "web content"
"library1"’
Pobieranie szczegółów biblioteki
Szczegóły biblioteki można pobrać przy użyciu metody details. Metoda ta zwraca następujące informacje dotyczące
biblioteki: identyfikator Universally Unique Identifier (UUID), stan, nazwę i tytuł.
v Składnia Jacl: $DocumentLibrary details "nazwa_biblioteki"
v Składnia Jython: DocumentLibrary.details("nazwa_biblioteki")
wsadmin>$DocumentLibrary details "Library1"
uuid
: 64fa541a-a189-4ed6-8a6f-4c3dcc148295
name
: library1
title
: Library1
description:
enabled
: true
deletion prohibited: false
wsadmin>print DocumentLibrary.details("Library1")
uuid
: 13b06eb0-52c7-415b-9a93-4195968aa2a3
name
: library1
title
: Library1
description:
enabled
: true
deletion prohibited: false
Interfejs konfiguracyjny XML i strony zarządzane
Interfejsu konfiguracyjnego XML (komendy xmlaccess) można używać do manipulowania stronami zarządzanymi w
taki sam sposób, jak w przypadku innych zasobów portalu.
Zasięg projektu
W przypadku używania interfejsu konfiguracyjnego XML ze stronami zarządzanymi przetwarzanie może być
przeprowadzane albo całkowicie w obrębie projektu, albo całkowicie poza projektem.
Jeśli przy importowaniu opublikowanej strony zostanie określony zasięg projektu, strona zostanie utworzona jako
kopia robocza strony w projekcie.
Ważne: Nie można wyeksportować kopii roboczej strony, a następnie zaimportować tej strony jako kopii roboczej do
innego projektu.
164
Aby uruchomić komendę xmlaccess z poziomu projektu, należy określić projekt przy użyciu nazwy projektu lub
identyfikatora obiektu projektu. Komenda używa następującego formatu w zależności od sposobu zidentyfikowania
projektu:
xmlaccess
-in plik_wejściowy -url
http://nazwa_hosta:numer_portu/wps/config/$project/nazwa_projektu
xmlaccess -in plik_wejściowy -url
http://nazwa_hosta:numer_portu/wps/config/$project/identyfikator_obiektu_projektu
Na przykład:
v xmlaccess -in Export.xml -url http://www.example.com:10039/wps/config/$project/myproject
v Następująca komenda musi zostać wprowadzona w całości w jednym wierszu:
xmlaccess -in Export.xml -url
http://www.example.com:10039/wps/config/$project/
Z6QReDeN9E86O46P9CGJMK633P8JMG6J1P8MM47MPD6MMCC63PI3IL6GPD63R46J1
AIX Linux Solaris note: Może być konieczne poprzedzenie znaku dolara ($) ukośnikiem odwrotnym (\) w celu
zapobieżenia zinterpretowaniu zapisu $project jako zmiennej środowiskowej. Na przykład:
xmlaccess -in Export.xml -url http://www.example.com:10039/wps/config/\$project/myproject
Używanie przetwarzania transakcji z interfejsem konfiguracyjnym XML
Ponieważ strony zarządzane są zapisane w bibliotece serwisu portalu w produkcie Web Content Manager, dla każdej
strony istnieją odpowiadające obiekty w bazie danych JCR. Należy wiedzieć o istnieniu tej relacji przy tworzeniu,
aktualizowaniu lub usuwaniu stron zarządzanych przy użyciu interfejsu konfiguracyjnego XML. Jeśli przetwarzanie
komendy xmlaccess zostanie przerwane, może to spowodować powstanie niezgodności między stanem strony i
stanem bazy danych.
Aby zapewnić, że informacje na stronie i w bazie danych dotyczące strony zarządzanej pozostają zsynchronizowane,
należy użyć atrybutu transaction-level elementu request w pliku XML. Więcej informacji na temat używania
atrybutu transaction-level zawiera sekcja Informacje na temat konfiguracji XML.
Przykład:
<request
type="update"
xmlns:xsi="http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance"
xsi:noNamespaceSchemaLocation="PortalConfig_8.0.0.xsd"
transaction-level="resource">
Obszar serwisu utracone-znalezione
Jeśli w produkcie Web Content Manager nie jest możliwe określenie właściwego położenia elementu strony w
bibliotece serwisu portalu, to taki element strony jest przechowywany w obszarze serwisu utracone-znalezione. Ten
obszar serwisu zapewnia możliwość odtworzenia stron i dowolnej innej treści przechowywanej w obrębie stron w razie
wystąpienia problemu.
Poniżej znajdują się typowe przyczyny umieszczenia strony w obszarze serwisu utracone-znalezione:
v W wyniku procesu synchronizacji między portalem i produktem Web Content Manager znalezione zostały elementy
strony w bibliotece serwisu portalu, które nie mają odpowiadających im stron w portalu.
v Strona zarządzana została przeniesiona do stron niezarządzanych w hierarchii stron portalu. W takim przypadku
element strony zarządzanej jest przechowywany w obszarze serwisu utracone-znalezione.
Obszar serwisu utracone-znalezione jest położeniem tylko do odczytu. Mimo że nie możliwości edytowania elementów
znajdujących się w obszarze serwisu utracone-znalezione, możliwe jest wyświetlanie takich elementów oraz
kopiowanie treści, która ma zostać zapisana.
165
Elementy treści WWW
Podczas tworzenia nowego serwisu WWW należy utworzyć zestaw głównych elementów treści WWW zawierający
szablony i elementy struktury serwisu.
Tworzenie szablonów tworzenia treści
Szablon tworzenia treści jest używany do definiowania domyślnych ustawień tworzenia treści dla obszarów serwisu i
elementów treści. Obejmuje to projektowanie formularza tworzenia treści - jakie pola i elementy mają być wyświetlane
w formularzu tworzenia treści oraz domyślne wartości dla tych pól i elementów. Szablony tworzenia treści muszą
zostać utworzone przed utworzeniem obszarów serwisu i elementów treści.
Pojęcia pokrewne:
“Praca z szablonami tworzenia treści”
Praca z szablonami tworzenia treści
Typy szablonów tworzenia treści
Szablony obszarów serwisu
Szablony tworzenia treści obszarów serwisu służą do definiowania ustawień domyślnych obszarów serwisu.
Domyślny szablon obszaru serwisu:
Domyślny obszar serwisu jest instalowany z produktem IBM Web Content Manager. Można go używać do
obsługi zachowania obszarów serwisu migrowanych z wcześniejszych wersji. Korzystając z domyślnego
szablonu obszaru serwisu można wyłączyć tworzenie nowych obszarów serwisu, zmieniając na false wartość
następującego parametru konfiguracyjnego w usłudze WCM WCMConfigService przy użyciu konsoli
WebSphere Integrated Solutions Console.
wcm.authoringui.defaultSiteAreaTemplateEnabled=false
Szablony treści
Szablony tworzenia treści służą do definiowania ustawień domyślnych elementów treści. Treść można
wyświetlać na dwa różne sposoby:
Wyświetlanie treści
Jeśli szablon tworzenia treści zostanie skonfigurowany do wyświetlania jako treść, tworzone
elementy treści będą elementami standardowymi. Zostały one zaprojektowane z myślą o
przechowywaniu elementów, które mogą być wyświetlane w obrębie szablonów prezentacji.
Wyświetlanie zasobu
Jeśli szablon tworzenia treści zostanie skonfigurowany do wyświetlania jako zasób, tworzone
elementy treści będą oparte na pliku przechowywanym w elemencie zasobu plikowego. Podczas
wyświetlania elementu treści zasobu na stronie WWW wyświetlany jest plik zapisany w wybranym
elemencie zasobu plikowego. W celu wyświetlenia pliku nie jest używany szablon prezentacji, a
jedynie zawartość tego pliku. Jest to przydatne w przypadku potrzeby zapisania pliku, takiego jak
plik PDF, który ma zostać wyświetlony bezpośrednio na stronie, a jednocześnie uwzględniony na
liście składników nawigacyjnych, takich jak menu i nawigatory.
Definiowanie właściwości szablonu tworzenia treści
Wybór elementów
Podczas tworzenia szablonu tworzenia treści można dodawać elementy do szablonu, aby określić, jakie typy
treści mają być zapisywane w elemencie. Podczas konstruowania szablonu tworzenia treści można wybrać
166
więcej niż jedno pole elementu mające ten sam typu elementu. Na przykład w tym samym szablonie tworzenia
treści można umieścić trzy pola elementów tekstowych, dwa pola elementów tekstu formatowanego i cztery
pola elementów obrazów.
Wartości domyślne
Dla każdego pola i elementu w szablonie tworzenia treści można podać wartości domyślne. Dobrze dobrane
wartości domyślne mogą znacznie ułatwić i usprawnić proces tworzenia nowych elementów i umożliwić
większą wydajność pracy autora.
Uproszczony układ formularza
Szablon tworzenia treści udostępnia funkcje, które upraszczają prezentację formularza tworzenia treści.
Opcje układu formularza tworzenia treści
Określenie opcji układu formularza tworzenia treści pozwala sterować ogólnym układem pól w
formularzu tworzenia treści. W zależności od wybranej opcji układu można zmniejszyć pionowy
obszar potrzebny do wyświetlenia elementów formularza tworzenia treści.
Pola ukryte
Oprócz zorganizowania formularza tworzenia treści za pomocą opcji układu dla pól można użyć pól
ukrytych, aby jeszcze bardziej uprościć formularz przedstawiany autorowi elementu. Wszystkie pola
oprócz tych, które są wymagane dla formularza tworzenia treści, można oznaczyć jako ukryte. Pole
oznaczone jako ukryte w szablonie tworzenia treści nie jest wyświetlane w formularzu tworzenia
treści, co optymalizuje wygląd formularza. Należy jednak zauważyć, że chociaż pole ukryte nie jest
wyświetlane w formularzu tworzenia treści, to jednak informacje zdefiniowane w tym polu są nadal
powiązane z formularzem tworzenia treści i będą wraz z nim przetwarzane. Opcja ta jest użyteczna
zwłaszcza w połączeniu z wartością domyślną pola, ponieważ umożliwia określenie ustawień dla pól,
a następnie ukrycie tych pól w formularzu tworzenia treści, dzięki czemu ich wartość nie może być
zmieniona przez autora elementu. Można na przykład ustawić poziomy praw dostępu dla elementu
generowanego na podstawie szablonu tworzenia treści w sekcji Kontrola dostępu szablonu, a
następnie ukryć tę sekcję w powstałym formularzu tworzenia treści. Podczas generowania elementu z
szablonu poziomy praw dostępu dla tego elementu zostaną wzięte z wartości domyślnych w
szablonie.
Niestandardowy tekst pomocy
Aby jeszcze bardziej ułatwić autorowi elementu dopasowanie formularza treści, produkt Web Content
Manager umożliwia dodanie do szablonu tworzenia treści niestandardowego tekstu pomocy.
v Istnieje możliwość zdefiniowania tekstu pomocy dla całego formularza tworzenia treści generowanego z
szablonu tworzenia treści. Na przykład można użyć tego tekstu pomocy do opisania celu utworzenia
formularza. Może on zawierać dowolne informacje, które mogą być przydatne autorom korzystającym z
tego formularza.
v Oprócz tekstu w formacie HTML, który można dodać w celu opisania całego formularza, można również
wprowadzić wstawiany tekst pomocy, wyświetlany z każdym elementem formularza. Ten tekst pomocy
może udostępniać informacje związane tylko z określonym polem formularza, wyjaśniające dopuszczalne
wartości lub zwracające uwagę na warunki specjalne związane z tym polem.
Tworzenie etykiet elementów
Jeśli odwołanie do elementu w szablonie prezentacji ma ulegać zmianie w zależności od bieżącego elementu, to nazwy
na etykietach różnych elementów muszą być takie same. Uwzględnienie tego warunku jest ważne wówczas, gdy dwa
szablony tworzenia treści mają korzystać z tego samego szablonu prezentacji. Typy elementów nie muszą jednak być
spójne.
Tabela 33. Przykład: Odwołanie do elementu o nazwie Nagłówek z bieżącego obszaru serwisu
Obszar serwisu
Etykieta elementu
Typ elementu
Działalność biznesowa
Nagłówek
Obraz
Osobiste
Nagłówek
Tekst formatowany
Funkcje
Nagłówek
Tekst
167
Tabela 33. Przykład: Odwołanie do elementu o nazwie Nagłówek z bieżącego obszaru serwisu (kontynuacja)
Obszar serwisu
Etykieta elementu
Typ elementu
Wiadomości
Nagłówek
Tekst
Zadania pokrewne:
“Tworzenie szablonów tworzenia treści” na stronie 166
Szablon tworzenia treści jest używany do definiowania domyślnych ustawień tworzenia treści dla obszarów serwisu i
elementów treści. Obejmuje to projektowanie formularza tworzenia treści - jakie pola i elementy mają być wyświetlane
w formularzu tworzenia treści oraz domyślne wartości dla tych pól i elementów. Szablony tworzenia treści muszą
zostać utworzone przed utworzeniem obszarów serwisu i elementów treści.
Dostosowywanie elementów przy użyciu strony JSP
Pole Niestandardowa strona JSP jest dostępne w przypadku niektórych typów elementów, gdy są dodane do szablonu
tworzenia treści. To pole służy do tworzenia odwołania do pliku JSP, który ma zostać użyty zamiast domyślnego
widoku elementu w interfejsie użytkownika. Strony JSP można tworzyć w celu sterowania wyglądem i zachowaniem
elementu oraz w celu ograniczania zakresu wartości, które mogą być wprowadzane do elementu.
Przechowywanie plików JSP:
Pliki JSP mogą się znajdować w następujących miejscach:
v W katalogu katalog_główny_profilu_was/installedApps/nazwa_węzła/wcm.ear/ilwwcm.war na serwerze
użytkownika.
W przypadku korzystania z interfejsu API produktu Web Content Manager strona JSP jest również przechowywana
w katalogu WAR klienta lokalnego portletu wyświetlającego albo serwletu lub portletu wywołującego daną stronę
JSP. Przykładowo w celu wyświetlenia strony JSP za pomocą lokalnego portletu wyświetlającego należy zapisać
kopię pliku JSP jako katalog_główny_profilu_was/installedApps/nazwa_węzła/
PA_WCMLocalRendering.ear/ilwwcm-localrende.war.
v W obrębie dowolnej innej aplikacji WWW działającej w portalu. Podczas odwoływania się do plików JSP z innej
aplikacji WWW należy użyć następującej ścieżki: ścieżka_kontekstu;ścieżka_jsp.
Na przykład: /wps/customapplication;/jsp/editor.jsp.
Interfejs API komponentów CustomBean i EditorBean:
Interfejs API komponentów CustomBean i EditorBean można znaleźć w opisie pakietu
com.ibm.workplace.wcm.api.authoring w dokumentacji Javadoc w folderze katalog_główny_profilu_was\
installedApps\nodename\wcm.ear\ilwwcm.war\webinterface\.
Tworzenie odwołań do plików JSP
W przypadku tworzenia odwołania do pliku JSP w polu Niestandardowa strona JSP w widoku właściwości elementu
możliwe jest użycie następujących formatów.
W obrębie katalogu ilwwcm.war serwera należy użyć następującego formatu
katalog_główny_profilu_was/installedApps/node-name/wcm.ear/ilwwcm.war
Uwaga: W przypadku korzystania z interfejsu API produktu Web Content Manager strona JSP jest również
przechowywana w katalogu WAR klienta lokalnego portletu wyświetlającego albo serwletu lub portletu
wywołującego daną stronę JSP. Przykładowo w celu wyświetlenia strony JSP za pomocą lokalnego portletu
wyświetlającego należy zapisać kopię pliku JSP jako katalog_główny_profilu_was/installedApps/
nazwa_węzła/PA_WCMLocalRendering.ear/ilwwcm-localrende.war.
W obrębie dowolnej innej aplikacji WWW uruchomionej w portalu
168
ścieżka_kontekstu;ścieżka_jsp
Określa wersję pola w trybie do edycji, gdy strona JSP znajduje się w innej aplikacji. Na przykład:
/wps/customapplication;/jsp/editor.jsp.
ścieżka_jsp
Określa wersję pola w trybie do edycji, gdy strona JSP znajduje się w tej samej aplikacji co produkt
Web Content Manager.
editmode=ścieżka_kontekstu;ścieżka_jsp
Określa wersję pola w trybie do edycji, gdy strona JSP znajduje się w innej aplikacji.
editmode=ścieżka_jsp
Określa wersję pola w trybie do edycji, gdy strona JSP znajduje się w tej samej aplikacji co produkt
readmode=ścieżka_kontekstu;ścieżka_jsp
Określa wersję pola w trybie do odczytu, gdy strona JSP znajduje się w innej aplikacji.
readmode=ścieżka_jsp
Określa wersję pola w trybie do odczytu, gdy strona JSP znajduje się w tej samej aplikacji co produkt
readmode=ścieżka_kontekstu;ścieżka_jsp,editmode=ścieżka_kontekstu;ścieżka_jsp
Określa wersję pola w trybie do edycji i trybie do odczytu, gdy strony JSP znajdują się w innej
aplikacji.
readmode=ścieżka_jsp,editmode=ścieżka_jsp
Określa wersję pola w trybie do edycji i trybie do odczytu, gdy strony JSP znajdują się w tej samej
aplikacji co produkt Web Content Manager.
Przykład elementu tekstowego
<%@ taglib uri="/WEB-INF/tld/portlet.tld" prefix="portletAPI" %>
<%@ page import="com.ibm.workplace.wcm.api.authoring.CustomItemBean" %>
<portletAPI:init />
<%
CustomItemBean customItem =
(CustomItemBean) request.getAttribute("CustomItemBean");
customItem.setSubmitFunctionName("myoptionsubmit");
String fvalue = (String)customItem.getFieldValue();
fvalue = fvalue.replaceAll("\"", """).replaceAll("\"","'");
%>
<script language=’Javascript’>
function myoptionsubmit()
{
document.getElementById(’<%=customItem.getFieldName()%>’).value =
document.getElementById(’<%=customItem.getFieldName()%>_mycustomoption’).value;
}
</script>
<INPUT id=’<%=customItem.getFieldName()%>_mycustomoption’ value="<%=fvalue%>">
Przykład elementu RTF
<%@ page import="com.ibm.workplace.wcm.app.ui.portlet.widget.EditorBean"%>
<%@ taglib uri="/WEB-INF/tld/wcm.tld" prefix="wcm" %>
<%
EditorBean editor = (EditorBean) request.getAttribute("EditorBean");
%>
169
function setHtml(id, html)
{
document.getElementById(id + "_rte").value = html;
}
function getHtml(id)
{
return document.getElementById(id + "_rte").value;
}
function setRichTextValue(theText)
{
document.getElementById(’<%= editor.getName()%>_rte’).value = theText;
}
</script>
<textarea
cols="85" rows="15" id="<%= editor.getName() %>_rte"></textarea>
<script type="text/javascript">
var initialValue = document.getElementById(’<%= editor.getHiddenContentFieldName() %>_inithtml’).value;
var editorTextArea = document.getElementById(’<%= editor.getName()%>_rte’);
editorTextArea.value = initialValue;
if (initialisedRTEs != null)
{
initialisedRTEs = initialisedRTEs + 1;
}
</script>
Przykład elementu wyboru opcji niestandardowych ze sprawdzeniem poprawności
Ten przykład pozwala utworzyć listę wyboru predefiniowanych opcji.
<portletAPI:init />
<%
customItem.setSubmitFunctionName("mysubmit");
%>
<SELECT id=’<%=customItem.getFieldName()%>_mycustom’ >
<OPTION></OPTION>
<OPTION
<% if (((String)fvalue).compareTo("Opcja1") == 0) {%>
SELECTED
<% } %>
>Opcja1</OPTION>
<OPTION
SELECTED
<% } %>
>Opcja2</OPTION>
<OPTION
SELECTED
<% } %>
>Opcja3</OPTION>
<OPTION
SELECTED
170
<% } %>
>Opcja4</OPTION>
</SELECT>
function mysubmit()
{
var selIndex=document.getElementById(’<%=customItem.getFieldName()%>_mycustom’).selectedIndex;
if (selIndex <= 0)
{
document.getElementById("<%=customItem.getFieldName()%>").value = "";
}
else
{
document.getElementById("<%=customItem.getFieldName()%>").value =
document.getElementById(’<%=customItem.getFieldName()%>_mycustom’).options[selIndex].text;
}
}
</script>
Przykład elementu daty
Ten przykład pozwala utworzyć listę wyboru predefiniowanych dat.
Uwaga: Można wybrać jedynie daty, nie godziny.
<portletAPI:init />
<%
customItem.setSubmitFunctionName("mydatesubmit");
%>
<SELECT id=’<%=customItem.getFieldName()%>_mycustomdate’ >
<OPTION></OPTION>
<OPTION
<% if (((String)fvalue).compareTo("Jul 4, 2005") == 0) {%>
SELECTED
<% } %>
>4 lipca 2005</OPTION>
<OPTION
<% if (((String)fvalue).compareTo("15 sierpnia 2005") == 0) {%>
SELECTED
<% } %>
>15 sierpnia 2005</OPTION>
<OPTION
<% if (((String)fvalue).compareTo("25 grudnia 2005") == 0) {%>
SELECTED
<% } %>
>25 grudnia 2005</OPTION>
<OPTION
<% if (((String)fvalue).compareTo("26 stycznia 2006") == 0) {%>
SELECTED
<% } %>
>26 stycznia 2006</OPTION>
</SELECT>
171
function mydatesubmit()
{
var selIndex=document.getElementById(’<%=customItem.getFieldName()%>_mycustomdate’).selectedIndex;
document.getElementById(’<%=customItem.getFieldName()%>_mycustomdate’).options[selIndex].text;
}
</script>
Przykład elementu liczby
Ten przykład pozwala utworzyć listę wyboru predefiniowanych liczb.
<portletAPI:init />
<%
customItem.setSubmitFunctionName("mynumbersubmit");
%>
<SELECT id=’<%=customItem.getFieldName()%>_mycustomnumber’
<OPTION></OPTION>
<OPTION
<% if (((String)fvalue).compareTo("6") == 0) {%>
SELECTED
<% } %>
>6</OPTION>
<OPTION
<% if (((String)fvalue).compareTo("8,5") == 0) {%>
SELECTED
<% } %>
>8,5</OPTION>
<OPTION
<% if (((String)fvalue).compareTo("12") == 0) {%>
SELECTED
<% } %>
>12</OPTION>
<OPTION
<% if (((String)fvalue).compareTo("15,45") == 0) {%>
SELECTED
<% } %>
>15,45</OPTION>
</SELECT>
>
function mynumbersubmit()
{
var selIndex=document.getElementById(’<%=customItem.getFieldName()%>_mycustomnumber’).selectedIndex;
document.getElementById(’<%=customItem.getFieldName()%>_mycustomnumber’).options[selIndex].text;
}
</script>
172
Przykład elementu wyboru użytkownika
Ten przykład pozwala utworzyć pole służące do wprowadzania nazwy użytkownika.
<portletAPI:init />
<%
customItem.setSubmitFunctionName("myusersubmit");
%>
function myusersubmit()
{
document.getElementById(’<%=customItem.getFieldName()%>’).value =
document.getElementById(’<%=customItem.getFieldName()%>_mycustomuser’).value;
}
</script>
<INPUT id=’<%=customItem.getFieldName()%>_mycustomuser’ value="<%=fvalue%>">
Tworzenie struktury serwisu
Na strukturę serwisu składa się hierarchiczny zestaw inteligentnych stron i obszarów serwisu, które są używane do
zdefiniowania struktury nawigacyjnej serwisu WWW. Elementy treści można przechowywać w strukturze serwisu,
zapisując je w ramach różnych inteligentnych stron lub obszarów serwisu.
Planowanie struktury serwisu
Inteligentne strony i obszary serwisu służą do definiowania hierarchicznej struktury serwisu. Elementy treści są
zapisywane w obrębie struktury serwisu w celu określenia struktury i kontekstu treści.
Planowanie struktury serwisu
Każda struktura serwisu składa się z pojedynczej strony inteligentnej lub obszaru inteligentnego najwyższego poziomu,
poniżej którego są zapisane inne inteligentne strony, obszary serwisu i elementy treści. Chociaż struktura serwisu
zawiera tylko jeden obszar serwisu najwyższego poziomu, to można utworzyć wiele struktur serwisu, które będą
używane w tym samym serwisie WWW.
173
Obszary serwisu:
v Obszary serwisu służą do budowy struktury serwisu, w której są grupowane elementy treści. Obszary
serwisu wchodzące w skład struktury serwisu można podzielić na nadrzędne, podrzędne i równorzędne.
Pionowa hierarchia struktury serwisu jest podzielona na elementy nadrzędne i podrzędne. W zależności od
aktualnego położenia w strukturze serwisu obszary mogą być zarówno elementami nadrzędnymi, jak i
podrzędnymi. Obszary serwisu mające ten sam element nadrzędny są nazywane elementami
równorzędnymi.
174
v Związki między szablonami tworzenia treści a szablonami prezentacji są ustawiane w obszarach serwisu.
v Podczas tworzenia obszarów serwisu należy wybrać szablon tworzenia treści. Od szablonu tworzenia treści
zależy, które elementy są domyślnie dostępne na formularzu obszaru serwisu.
v Treść WWW właściwa dla danego serwisu jest przechowywana w obszarach serwisu w postaci elementów.
Elementy treści:
v Elementy treści służą do przechowywania właściwej dla strony WWW treści w formie elementów.
v Elementy treści są zapisywane obszarach w serwisu.
v Elementy treści można zapisywać w wielu obszarach serwisu i wielu strukturach serwisu.
v Podczas tworzenia elementu treści należy wybrać szablon tworzenia treści. Od szablonu tworzenia treści
zależy, które elementy są domyślnie dostępne na formularzu elementu treści.
v Od obszaru serwisu, w którym znajduje się element treści, oraz szablonu tworzenia treści tego elementu
treści zależy, który szablon prezentacji służy do wyświetlania elementów przechowywanych w elemencie
treści.
v Do profilowania elementów treści, za pomocą których aplikacja IBM Web Content Manager generuje inne
elementy treści, takie jak menu, służą kategorie i słowa kluczowe.
Kiedy stosować obszary serwisu i elementy treści
Obszary serwisu i elementy treści są podobnymi typami elementów. Chociaż w każdym z nich treść WWW jest
przechowywana w formie elementów, to różnią się one sposobem wykorzystania:
v Obszary serwisu służą do definiowania różnych sekcji w strukturze serwisu. Istnieje także możliwość ich użycia jako
treści strony głównej dla każdej sekcji serwisu WWW.
v Elementy treści reprezentują treść właściwą dla strony WWW i mogą być używane w wielu obszarach serwisu i
wielu strukturach serwisu.
Struktura serwisu WWW określa, czy używana jest jedna struktura serwisu, czy wiele struktur serwisu.
W następujących przykładach pewna firma sprzedaje produkty pod trzema różnymi markami.
Przykład 1: Jeden serwis WWW
W tym przykładzie najprostszą metodą, jaką można zastosować, jest serwis WWW składający się z jednej struktury
serwisu z wieloma obszarami serwisu:
v Obszar serwisu najwyższego poziomu
– Obszar serwisu dla marki A
- Element treści A1
175
- Ogólny element treści
– Obszar serwisu dla marki B
- Element treści B1
– Obszar serwisu dla marki C
- Element treści C1
Przykład 2: Intranet, ekstranet i serwis WWW
W tym przykładzie osobna struktura serwisu jest utworzona dla intranetu, ekstranetu i serwisu WWW. Niektóre
elementy treści są wykorzystywane w więcej niż jednej strukturze serwisu.
Tabela 34. Przykład 2: Intranet, ekstranet i serwis WWW
Intranet
v Intranet
– Obszar serwisu intranetowego dla
marki A
Ekstranet
v Ekstranet
– Obszar serwisu ekstranetowego dla
marki A
Serwis WWW
v Serwis WWW
– Obszar serwisu WWW dla marki A
- Element treści A5 (tylko WWW)
- Element treści A3 (tylko intranet)
- Element treści A4 (tylko
ekstranet)
- Ogólny element treści WWW
intranetowej
marki B
ekstranetowej
marki B
– Obszar serwisu WWW dla marki B
- Element treści B4 (tylko WWW)
- Element treści B3 (tylko intranet i
ekstranet)
intranetowej
marki C
- Element treści B3 (tylko intranet i
ekstranet)
marki C
ekstranetowej
- Element treści C4 (tylko ekstranet
i WWW)
marki C
- Element treści C3 (tylko intranet)
intranetowej
- Element treści C4 (tylko ekstranet
i WWW)
ekstranetowej
176
Szablony prezentacji pozwalają na zmianę wyglądu strony bez konieczności aktualizacji elementów na niej
wyświetlanych. Na przykład szablon prezentacji, w którym menu jest wyświetlane po jednej stronie, można zmienić w
taki sposób, aby menu pojawiało się po drugiej stronie, bez konieczności modyfikacji samego menu. Spowoduje to
jednoczesną zmianę wszystkich stron WWW opartych na tym samym szablonie prezentacji.
Tworzenie szablonu prezentacji jest bardzo podobne tworzenia strony WWW w języku HTML. Czasami nawet może
być pomocne przygotowanie modelu projektowanej strony w języku HTML przed utworzeniem nowego szablonu
prezentacji. Wystarczy zastąpić różne sekcje strony WWW odwołaniami do elementów za pomocą znaczników treści
WWW.
Dla każdego typu strony w serwisie należy przygotować oddzielny szablon prezentacji.
Układ strony
Do definiowania układu szablonu prezentacji i układu strony WWW jest używany język HTML.
Ten przykład pokazuje możliwy układu szablonu prezentacji. Mimo że zalecanym sposobem określania dokładnego
układu szablonu prezentacji jest użycie elementów języka HTML (takich jak tabele), nie muszą być one stosowane.
Użytkownik może określić układ strony w dowolny sposób.
Po zdefiniowaniu układu strony wystarczy umieścić odwołania do różnych komponentów w różnych sekcjach tabeli
HTML (w pojedynczej komórce tabeli można umieścić odwołania do kilku komponentów)
Można także wprowadzić tekst i znaczniki HTML bezpośrednio do szablonu prezentacji. Sposób ten jest przydatny
wtedy, gdy dany element ma być wyświetlany na wszystkich stronach powstałych na podstawie wspólnego szablonu
prezentacji. Jeśli jednak element będzie używany również w innych szablonach prezentacji, lepszym rozwiązaniem
będzie zapisanie go jako komponentu.
Przykład
W tym przykładzie przedstawiony został kod HTML, który można wprowadzić do szablonu prezentacji w celu
ustawienia jego układu.
177
<html>
<head></head>
<body>
<table width="100%" border="0"
cellspacing="0">
<tr><td colspan="3"></td></tr>
<tr><tdrowspan="3"></td><td></td><td
rowspan="3"></td></tr>
<tr><td></td></tr>
<tr><td></td></tr>
<tr><tdcolspan="3"></td></tr>
</table>
</body>
</html>
Ostateczna wersja strony WWW powstanie po dodaniu tekstu i znaczników produktu IBM Web Content Manager do
poszczególnych komórek tabeli.
Włączanie znaczników Connect
Znaczniki Connect są zaawansowanymi znacznikami produktu Web Content Manager, których można używać do
pobierania danych ze źródeł zewnętrznych i stosowania buforowania niestandardowego. Aby znaczniki Connect były
przetwarzane, na formularzu Szablon prezentacji należy zaznaczyć opcję Przetwarzaj znaczniki Connect.
178
Styl strony
Definiowanie domyślnych właściwości szablonu prezentacji za pomocą kodu HTML przebiega tak samo jak
definiowanie domyślnych właściwości strony WWW za pomocą kodu HTML.
Dozwolone jest ustawienie dowolnych poprawnych właściwości języka HTML, takich jak:
v Wielkość marginesów
v Kolory tekstu
v Kolory lub obrazy tła
Przykład
W tym przykładzie przedstawiony został kod HTML, który można wprowadzić do szablonu prezentacji w celu
ustawienia jej właściwości domyślnych.
<html>
<head></head>
<body bgcolor="#CC0000" text="#000000" link="#6666FF"
vlink="#9999FF" alink="#FF33CC"leftmargin="5" topmargin="5">
</body>
</html>
Uwaga: Właściwości strony, które są używane w więcej niż jednym szablonie prezentacji, mogą być przechowywane
w pojedynczym komponencie tekstowym. W tym przypadku w szablonie prezentacji należy umieścić odwołanie do
tego komponentu:
<body <component name="TextComponentName"/>>
Dzięki temu, modyfikując pojedynczy komponent tekstowy, można szybko zaktualizować właściwości strony wielu
szablonów prezentacji.
Korzystanie z kaskadowych arkuszy stylów (CSS)
Dla komponentów nie można ustawiać domyślnych właściwości stylu. Domyślne właściwości strony zastąpią
wszystkie właściwości strony ustawione w komponencie.
Do kontrolowania stylu komponentów można użyć arkuszy stylów kaskadowych. Za pomocą tych arkuszy stylów
można ustalić styl różnych komponentów, na przykład ustawić inny kolor odsyłaczy w menu i inny kolor odsyłaczy w
nawigatorze.
Uwaga: Najlepszym rozwiązaniem jest używanie arkuszy stylów kaskadowych w całym serwisie. Zamiast osadzać
arkusz stylów, lepiej użyć odsyłacza do tego arkusza.
Odwzorowania szablonów
Odwzorowania szablonów umożliwiają określenie szablonów prezentacji używanych do wyświetlania poszczególnych
obszarów serwisu lub elementów treści.
Strategie odwzorowania szablonu
Szablon prezentacji używany przez element jest określony przez relację między szablonem tworzenia treści elementu i
szablonem prezentacji zdefiniowanym w szablonie tworzenia treści lub przez odwzorowanie szablonu zdefiniowane w
obszarze serwisu w ścieżce do bieżącego elementu. Odwzorowania szablonów przypisane w obszarach serwisów
przesłaniają odwzorowania określone w szablonach tworzenia treści.
Może to spowodować powstanie następujących relacji:
v Element treści można wyświetlić przy użyciu dwóch różnych szablonów prezentacji, jeśli jest on połączony z
dwoma różnymi obszarami serwisu.
179
v Dwa elementy, dla których używane są różne szablony tworzenia treści, można wyświetlić za pomocą tego samego
szablonu prezentacji, jeśli oba szablony tworzenia treści są odwzorowane na ten sam szablon prezentacji.
Zdefiniowane w szablonach tworzenia treści
Jeśli w szablonie tworzenia treści wybrano domyślny szablon prezentacji, jest on używany jako domyślny
szablon prezentacji dla wszystkich elementów opartych na tym szablonie tworzenia treści. W ten sposób
zapewnia się, że wszystkie elementy oparte na tym szablonie tworzenia treści są wyświetlane przy użyciu tego
samego szablonu prezentacji, lecz bez gwarancji zachowania spójności projektu między innymi elementami
znajdującymi się w tym samym obszarze serwisu. Jeśli w dowolnym obszarze serwisu w ścieżce do elementu
określono inne odwzorowanie szablonu, zostanie użyte odwzorowanie szablonu zdefiniowane w najniższej
części ścieżki do elementu.
Zdefiniowane w obszarach serwisu
Zdefiniowanie odwzorowania szablonu w obszarze serwisu zapewnia, że wszystkie elementy oparte na
wybranym szablonie tworzenia treści będą używać tego samego szablonu prezentacji w tym obszarze serwisu.
Jeśli w dowolnych obszarach potomnych obszaru nadrzędnego serwisu określono inne odwzorowanie
szablonu, używane jest odwzorowanie szablonu zdefiniowane w obszarze serwisu w najniższej części ścieżki
do elementu.
Przykłady odwzorowania szablonu
W podanych przykładach są używane następujące odwzorowania szablonu:
v Szablon tworzenia treści 1 używa Szablonu prezentacji 1 jako domyślnego szablonu prezentacji.
v Szablon tworzenia treści 2 używa Szablonu prezentacji 2 jako domyślnego szablonu prezentacji.
v Szablon tworzenia treści 3 także używa Szablonu prezentacji 2 jako domyślnego szablonu prezentacji.
v Szablon tworzenia treści 4 nie ma określonego domyślnego szablonu prezentacji.
v Obszar serwisu 1 nie ma określonego odwzorowania szablonu.
v Obszar serwisu 2 zawiera odwzorowanie między Szablonem tworzenia treści 1 i Szablonem prezentacji 2.
v Obszar serwisu 1 i Obszar serwisu 2 znajdują się w obszarze Obszar serwisu A.
v Obszar serwisu A zawiera odwzorowanie między szablonami Szablon tworzenia treści 4 i Szablon prezentacji 3.
Szablon prezentacji używany przez każdy z elementów będzie określony przez szablon tworzenia treści używany przez
element oraz przez położenie elementu w strukturze serwisu.
Tabela 35. Wyniki odwzorowania szablonu
Treść i położenie
Wynik
Treść 1 używa Szablonu tworzenia treści 1 znajdującego się w
Obszarze serwisu 1.
Ponieważ Obszar serwisu 1 nie zawiera odwzorowań szablonów,
Treść 1 jest wyświetlana przy użyciu Szablonu prezentacji 1,
który jest domyślnym szablonem prezentacji Szablonu tworzenia
treści 1.
Obszarze serwisu 2.
Ponieważ Obszar serwisu 2 zawiera odwzorowanie między
Szablonem tworzenia treści 1 a Szablonem prezentacji 2, Treść 1
jest zamiast tego wyświetlana przy użyciu Szablonu prezentacji
2.
Obszarze serwisu 1.
Treść 2 jest wyświetlana przy użyciu Szablonu prezentacji 2,
który jest domyślnym szablonem prezentacji Szablonu tworzenia
treści 2.
Obszarze serwisu 1.
Treść 3 jest także wyświetlana przy użyciu Szablonu prezentacji
2, który jest domyślnym szablonem prezentacji Szablonu
tworzenia treści 3.
180
Tabela 35. Wyniki odwzorowania szablonu (kontynuacja)
Treść i położenie
Wynik
Obszarze serwisu 1.
Ponieważ obszar Obszar serwisu 1 nie zawiera odwzorowań
szablonów, treść Treść 4 jest wyświetlana przy użyciu szablonu
Szablon prezentacji 3 odwzorowanego na szablon Szablon
tworzenia treści 4 w obszarze Obszar serwisu A.
Odwołania do elementów
Przy przywoływaniu elementów w prezentacji należy zwrócić uwagę na następujące kwestie:
v Elementy używane przez szablon prezentacji muszą być zdefiniowane w szablonie tworzenia treści, na którym
opiera się treść.
v Jeśli przywoływany element nie istnieje w bieżącym elemencie, w tej sekcji szablonu prezentacji nie jest
wyświetlana żadna treść.
Autor szablonu tworzenia treści może wprawdzie zdefiniować elementy, które mogą być wyświetlane w formularzu
elementu, jednak faktyczne wyświetlanie tych elementów zależy od szablonu prezentacji, który będzie używany razem
z szablonem tworzenia treści do wyświetlania formularza treści. Szablon prezentacji może nie zawierać wszystkich
elementów zdefiniowanych w szablonie tworzenia treści, jednak aby dany element lub typ elementu był dostępny dla
szablonu prezentacji, musi on być zdefiniowany w szablonie tworzenia treści wykorzystanym do utworzenia treści.
Elementy treści
Elementy treści służą do przechowywania właściwej dla strony WWW treści w formie elementów.
Wszystkie elementy treści są tworzone na podstawie szablonu tworzenia treści. W szablonie tworzenia treści są
określane typy elementów, które zostaną dołączone do elementu treści, czy zostanie użyty przepływ pracy i jaki to
będzie przepływ, a także gdzie może być zapisany element treści.
Każdy element treści jest odpowiednikiem strony WWW w tradycyjnym serwisie WWW. W przeciwieństwie do
tradycyjnych serwisów WWW, jeden element treści może być połączony z różnymi obszarami serwisu WWW, a nawet
połączony z różnymi serwisami WWW. Zmiany wprowadzone w elemencie treści będą widoczne w każdym miejscu, z
którym zostanie połączony ten element treści.
Wygląd i zachowanie elementu treści po wyświetleniu w serwisie WWW zależy od szablonu tworzenia treści użytego
do jego utworzenia, a także od szablonu prezentacji użytego do wyświetlenia treści. To, który szablon prezentacji
zostanie użyty, zależy od bieżącego kontekstu elementu treści oraz tego, które odwzorowanie szablonu ma
zastosowanie do bieżącego kontekstu elementu treści.
Komponenty
Komponenty służą do przechowywania elementów używanych w więcej niż jednym obszarze serwisu WWW. Takimi
elementami są na przykład logo przedsiębiorstwa lub uwagi dotyczące praw autorskich.
Komponenty statyczne
Komponenty statyczne służą do przechowywania treści statycznej, takiej jak tekst, pliki lub obrazy.
v
v
v
v
v
v
Element Odwołanie do komponentu
Komponent Data i godzina
Komponent Zasób plikowy
Komponent HTML
Komponent Obraz
Komponent JSP
181
v
v
v
v
v
Komponent Odsyłacz
Komponent Liczba
Komponent RTF
Komponent Krótki tekst
Element arkusza stylów
v Komponent Tekst
v Komponent Wybór użytkownika
Komponenty dynamiczne
Komponenty dynamiczne są używane do dynamicznego generowania treści na podstawie parametrów ustawionych we
właściwościach danego komponentu.
v Komponent Menu
v Komponent Nawigator
v Komponent Personalization
v Komponent Systematyka
v Komponent Nazwa użytkownika
Komponenty narzędzi
Komponenty narzędzi służą do tworzenia narzędzi dodawanych do stron WWW w celu umożliwienia użytkownikom
wykonywania takich zadań jak wyszukiwanie, bezpośrednia edycja oraz przechodzenie między stronami zawierającymi
odsyłacze.
v Komponent Narzędzia tworzenia treści
v Komponent Nawigowanie po stronach
v Komponent Wyszukiwanie
Strategie profilowania
Funkcje profilowania produktu IBM Web Content Manager można wykorzystać do grupowania elementów treści
według typów treści.
Metody profilowania
Do grupowania elementów treści dostępne można użyć następujących metod profilowania.
Profilowanie elementów treści
Systematyki i kategorie
Kategoria opisuje tematykę elementu treści. Element treści może na przykład należeć do kategorii Nowe
produkty lub Najnowsze wiadomości. Do grupowania według kategorii służą systematyki. Użytkownicy
definiujący profil elementu treści mają do wyboru kategorie z predefiniowanej listy.
W większości przypadków do profilowania treści należy używać wyłącznie kategorii najniższego poziomu.
Zapewnia to większy poziom kontroli nad zawartością wyświetlanych menu.
Słowa kluczowe
Do profilowania treści używane są również Słowa kluczowe. W przeciwieństwie do kategorii, które są
wybierane z predefiniowanej listy, podczas tworzenia treści można podawać dowolne słowa kluczowe.
Dodatkowe opcje profilowania
Profilowanie użytkowników
Do użytkowników można dodawać informacje profilujące. Dane te można wykorzystać jako parametry
wyszukiwania w elementach menu.
182
Profilowanie portletów wyświetlających
Podczas konfigurowania portletu wyświetlającego można wprowadzać informacje profilujące. Dane te można
wykorzystać jako parametry wyszukiwania w elementach menu.
Profilowanie a kontrola dostępu
Profilowanie może służyć do personalizacji serwisu WWW dla różnych użytkowników. Różni się to od ograniczania
zakresu elementów dostępnych dla użytkownika za pomocą ustawień kontroli dostępu do elementu. W przypadku
serwisu spersonalizowanego na podstawie profilu użytkownik, który nie ma dostępu do wszystkich stron za
pośrednictwem spersonalizowanych menu, może nadal przechodzić do innych stron, korzystając z nawigatorów lub
wyszukując treść. Zdefiniowanie ograniczeń dostępu pozwala użytkownikowi przeglądać jedynie te elementy, do
których ma prawa dostępu.
Planowanie systematyki
Przed utworzeniem systematyki należy przeanalizować sposób jej wykorzystywania w serwisie, aby określić jej
optymalną strukturę.
Kategorie są grupowane w obrębie systematyk.
Nie można używać systematyk podczas wyszukiwania w menu. Jeśli wyniki mają być zwracane przez menu na
podstawie treści profilowanej za pomocą dowolnej kategorii systematyki, należy utworzyć kategorię najwyższego
poziomu i utworzyć menu na jej podstawie.
Przykładowa systematyka „Metabank”
v Finanse
– Rozwiązania bankowe
– Stopy procentowe
- Osobiste
- Działalność biznesowa
- Korporacyjne
v Wiadomości
Przykład:
v Systematyka = systematyka MetaBank
v Kategoria „Finanse” jest kategorią nadrzędną kategorii „Stopy procentowe”, „Osobiste”, „Działalność biznesowa”,
„Korporacyjne” i „Rozwiązania bankowe”.
v Kategorie „Osobiste”, „Działalność biznesowa” i „Korporacyjne” są kategoriami podrzędnymi kategorii „Stopy
procentowe” i „Finanse”.
Profilowanie treści za pomocą kategorii
Podczas tworzenia hierarchii systematyk i kategorii ważne jest, aby uwzględnić sposób wykorzystania kategorii w
menu podczas wyszukiwania. Wynika to z faktu przeszukiwania menu zarówno w górę, jak i w dół, w ramach grup
kategorii.
183
Tabela 36. Przykłady
Scenariusz
Przykład
Jeśli menu utworzono na podstawie kategorii najwyższego
W poprzednim przykładzie w menu utworzonym na podstawie
poziomu, pojawi się w nim cała treść profilowana za pomocą tej kategorii Finanse będzie wyświetlana treść profilowana za
kategorii oraz jej kategorii podrzędnych.
pomocą jednej z następujących kategorii:
v Finanse
– Rozwiązania bankowe
- Osobiste
- Działalność biznesowa
- Korporacyjne
Jeśli menu utworzono na podstawie kategorii średniego
poziomu, pojawi się w nim cała treść profilowana za pomocą tej
kategorii, jej kategorii nadrzędnych lub jej kategorii
podrzędnych.
W menu utworzonym na podstawie kategorii „Stopy
procentowe” wyświetlana będzie treść profilowana za pomocą
jednej z następujących kategorii:
v Finanse
- Osobiste
- Firmowe
- Korporacyjne
W menu utworzonym na podstawie kategorii „Firmowe”
Jeśli menu utworzono na podstawie kategorii najniższego
poziomu, pojawi się w nim cała treść profilowana za pomocą tej wyświetlana będzie treść profilowana za pomocą jednej z
kategorii lub jej kategorii nadrzędnych.
następujących kategorii:
v Finanse
- Firmowe
Elementy
Serwis WWW można utworzyć, budując szablony i określając inne kluczowe komponenty systemu. Gdy te elementy
znajdują się w swoich lokalizacjach, można rozpocząć dodawanie elementów do szablonów i używanie ich do
tworzenia elementów treści.
Tworzenie połączeń i nawigacji
Elementy tego typu służą do definiowania lub generowania odsyłaczy łączących różne strony serwisu WWW oraz do
dodawania elementów nawigacyjnych do serwisu WWW.
Element odsyłacza
W elemencie odsyłacza jest przechowywany odsyłacz do elementu treści WWW lub do zewnętrznej treści, na przykład
strony WWW.
Większość stron WWW zawiera odsyłacze, zarówno do innych stron WWW, jak i do plików. W serwisie z treścią
WWW większość odsyłaczy jest generowana za pomocą elementów nawigatora i menu. Element odsyłacza
przechowuje odsyłacz, który nie należy do struktury nawigacji serwisu. W elemencie odsyłacza można na przykład
zapisać odsyłacz do głównego elementu treści. Odwołanie do takiego elementu można następnie dodać do każdego
szablonu prezentacji używanego przez serwis, aby umożliwić użytkownikom powrót do głównego elementu treści. Jeśli
będzie konieczna zmiana głównego elementu treści, wystarczy zmienić element docelowy w elemencie odsyłacza.
Tworzenie elementu odsyłacza
W celu utworzenia elementu odsyłacza można dodać element odsyłacza do szablonu tworzenia treści, obszaru serwisu
lub elementu treści albo utworzyć komponent odsyłacza.
184
Korzystanie z elementu menu
Aby utworzyć element menu, należy zdefiniować kryteria wyszukiwania elementów treści, a następnie utworzyć układ,
według którego w elemencie menu będą wyświetlane metadane lub treść.
Pojęcia pokrewne:
“Element menu”
Element menu wyświetla metadane i treść z elementów treści zgodnych z kryteriami wyszukiwania zdefiniowanymi
dla tego elementu. Kryteria wyszukiwania elementu menu mogą obejmować zgodne obszary serwisu, szablony
tworzenia treści, kategorie i słowa kluczowe.
Element menu:
Element menu wyświetla metadane i treść z elementów treści zgodnych z kryteriami wyszukiwania zdefiniowanymi
dla tego elementu. Kryteria wyszukiwania elementu menu mogą obejmować zgodne obszary serwisu, szablony
tworzenia treści, kategorie i słowa kluczowe.
Tworzenie elementu menu
Korzystanie z elementu menu wymaga utworzenia komponentu menu. Elementu menu nie można dodawać do
szablonów tworzenia treści, obszarów serwisów ani elementów treści.
Opcje wyszukiwania elementu menu
Opcje wyszukiwania elementu menu definiuje się w sekcji Zapytanie komponentu Menu w formularzu tego
elementu. Opcje te określają, które elementy treści serwisu będą wyświetlane w elemencie menu. Opcje wyszukiwania
mogą obejmować kombinację parametrów wyszukiwania, w tym wyszukiwanie oparte na szablonach tworzenia treści,
kategoriach i obszarach serwisu.
Menu może wyszukiwać następujące elementy serwisu WWW:
v Treści ze zgodnymi szablonami tworzenia treści
v Treści ze zgodnymi obszarami serwisu
v Treści ze zgodnymi kategoriami
v Treści ze zgodnymi słowami kluczowymi
Poszczególne kryteria wyszukiwania elementu Menu są łączone operatorem ORAZ, natomiast części składowe
każdego pojedynczego kryterium wyszukiwania są łączone operatorem LUB. Na przykład w ramach elementu Menu,
w którym są wyszukiwane dwie różne kategorie i szablon tworzenia treści, zostaną wyświetlone elementy treści
profilowane przy użyciu co najmniej jednego z każdego typu profilu. Treść zgodna tylko z jednym typem profilu nie
zostanie wyświetlona.
Elementy Menu nie będą wyświetlały wyników wyszukiwania, jeśli użytkownik wybierze kryteria wyszukiwania, ale
nie wprowadzi żadnych parametrów wyszukiwania. Jeśli na przykład element Menu został skonfigurowane w celu
wyświetlenia wyników na podstawie kategorii, ale w formularzu elementu Menu nie określono żadnych kategorii, nie
zostaną wyświetlone żadne zgodne elementy.
Opcje sortowania menu
Wyniki wyszukiwania można sortować według następujących kryteriów:
v
v
v
v
v
v
Nazwa dokumentu treści
Opis dokumentu treści
Data opublikowania
Data utraty ważności
Data ogólna 1
Data ogólna 2
185
v Data ostatniej modyfikacji
Użytkownik może wybrać maksymalnie trzy opcje sortowania.
Opcje stronicowania menu
IBM Web Content Manager udostępnia elastyczne opcje stronicowania, które umożliwiają wyświetlanie wyników
wyszukiwania generowanych przez element menu.
v Liczbę wyników wyświetlanych na stronie menu można zmieniać. Na przykład jeśli zdefiniuje się menu, które ma
wyświetlać pięć wyników na stronę, to widoczne będzie tylko pięć rekordów ze zbioru wyników wyszukiwania.
v Określając początkową stronę menu można ustawić miejsce w zbiorze wyników, od którego mają być wyświetlane
wyniki. Na przykład jeśli wyświetla się pięć wyników na jednej stronie menu, to aby pokazać rekordy 6-10, należy
rozpocząć wyświetlanie od drugiej strony menu, zamiast od pierwszej.
v Aby ułatwić nawigację między wynikami wyszukiwania, w nagłówku lub stopce elementu menu można umieścić
element nawigowania po stronach. Element ten umożliwia przechodzenie do przodu i wstecz między wieloma
stronami menu, dzięki czemu nie trzeba tworzyć wielu elementów menu do wyświetlania każdej ze stron.
v Duża liczba wyników wyszukiwania może powodować opóźnienia przy początkowym wyświetlaniu elementu
menu. Aby tego uniknąć, można ograniczyć maksymalną liczbę stron wyników uwzględnianych w menu. W celu
dalszego zwiększenia efektywności menu można również określić liczbę kolejnych (względem bieżącej strony) stron
wyników do odczytania, aby odbudowa menu nie wpływała na wydajność stronicowania.
Chociaż element nawigowania po stronach stanowi wygodną metodę wyświetlania wyników wyszukiwania i nawigacji
między nimi, można również skorzystać z opcji stronicowania menu, aby wyświetlać wyniki w inny sposób. Na
przykład wyniki można wyświetlić w 3-kolumnowej tabeli, tworząc trzy elementy menu o tych samych kryteriach
wyszukiwania i dostosowując ich opcje stronicowania tak, aby wyświetlały różne zbiory wyników:
Tabela 37. Przykład
Liczba wyników na stronie
Strona początkowa
Liczba wyświetlanych
rekordów
Element menu 1:
5
1
Od 1 do 5
Element menu 2:
5
2
Od 6 do 10
Element menu 3:
5
3
Od 11 do 15
Menu
Odwołania do tych trzech menu można następnie umieścić w różnych komórkach wiersza tabeli w szablonie
prezentacji.
Zadania pokrewne:
“Korzystanie z elementu menu” na stronie 185
Aby utworzyć element menu, należy zdefiniować kryteria wyszukiwania elementów treści, a następnie utworzyć układ,
według którego w elemencie menu będą wyświetlane metadane lub treść.
Przykłady projektowania elementów menu:
Do formatowania wyglądu i zachowania elementów menu służą znaczniki HTML i znaczniki obiektów zastępczych.
Prosty projekt komponentu Menu
Poniższy przykład przedstawia podstawową strukturę projektu elementu używanego przez menu do formatowania
danych otrzymanych w wyniku wyszukiwania. W sekcji Projekt dla każdego wyniku wyszukiwania menu
formularza elementu menu należy wpisać następujące znaczniki.
186
Tabela 38. Projekt dla każdego wyniku wyszukiwania menu
Projekt
Szczegóły
<a href="
[placeholder
tag="href" ]
">
Zamiast adresu URL należy użyć obiektu zastępczego href.
[placeholder
tag="title" ]
</a><br>
Zamiast tekstu należy wstawić symbol zastępczy title.
Będzie on powtarzany dla każdego odsyłacza zwracanego przez zapytanie do wyszukania zdefiniowane w elemencie
Menu. Można również użyć znacznika TitleLink:
Projekt
Szczegóły
[placeholder
tag="titlelink" ]
<br>
Efekt będzie taki sam jak w poprzednim przykładzie.
Znacznik URLCmpnt jest używany do tworzenia odsyłaczy zamiast obiektu zastępczego podczas tworzenia menu na
potrzeby portletów wyświetlających.
Projekt dla każdego wyniku wyszukiwania menu:
<a HREF=
"[URLCmpnt context="autofill" type="content" mode="portal" portalTarget="URLMap">"
target="_blank"> [Property context="autofill" type="content" field="title"] </a>
<br>
Używanie menu do wyświetlania obrazów
Jeśli w menu zamiast tekstu mają być wyświetlane obrazy, symbol zastępczy name należy zastąpić odwołaniem do
elementu obrazu, wybranego z treści lub obszarów serwisu.
Projekt
Szczegóły
<a href="
[placeholder
tag="href" ]
">
Zamiast adresu URL należy użyć obiektu zastępczego href. W wyświetlonym menu w tym
miejscu zostanie wstawiony adres URL danej pozycji menu.
[element
type="sitearea"
context="autofill"
key="Obraz"
]
</a></br>
Zamiast symbolu zastępczego name (jak to pokazano w poprzednim przykładzie) należy wstawić
znacznik elementu. Typem źródłowym może być treść lub obszar serwisu. Wartością kontekstu
jest autofill (automatyczne wypełnienie).
W tym przykładzie pole, którego dotyczy odwołanie, to Obraz. Zwracane obszary serwisu lub
treść muszą także zawierać komponent Obraz o nazwie "Obraz". Obrazy przechowywane w
danym obszarze serwisu lub treści mogą się różnić, ale wszystkie muszą mieć taką samą etykietę.
Dodawanie elementu nawigowania po stronach do projektu menu
Aby dodać do menu elementy sterujące umożliwiające nawigowanie po stronach, należy umieścić odwołanie do
elementu nawigowania po stronach w sekcji Nagłówek albo w sekcji Stopka.
Nagłówek
<div>
187
Wyniki menu
Tabela 41. Projekt dla każdego wyniku wyszukiwania menu. Służy do tworzenia nowego wiersza tabeli dla każdej
pozycji menu.
Projekt
Szczegóły
<span>
<a href="
[placeholder
tag="href" ]
">
Zamiast adresu URL należy w tym miejscu wstawić symbol zastępczy adresu URL. W
wyświetlonym menu w tym miejscu zostanie wstawiony adres URL danej pozycji menu.
[placeholder
tag="name"
] </a><br>
</span>
Zamiast tekstu należy wstawić symbol zastępczy name.
Stopka
Tabela 42. Stopka
Projekt
Szczegóły
<span>
[component name=
"pagenav" ]
</span>
</div>
Aby dodać do projektu menu funkcje nawigacji, należy umieścić
odwołanie do utworzonego wcześniej elementu nawigowania po
stronach. W tym przykładzie do elementu nawigowania po
stronach odwołuje się komponent Nawigowanie po stronach o
nazwie "pagenav".
Korzystanie z elementu nawigatora
Utworzenie elementu nawigatora pozwala wyświetlać listę odsyłaczy odpowiadających określonej części struktury
serwisu.
Elementy nawigatora:
W elemencie nawigatora są wyświetlane metadane i treść z predefiniowanej sekcji struktury serwisu, zwykle w postaci
odsyłaczy.
Komponenty Nawigator różnią się od komponentów Menu. Menu to lista odsyłaczy hipertekstowych prowadzących do
określonych stron. Nawigator również może mieć postać odsyłaczy hipertekstowych prowadzących do określonych
stron, ale jest on zorganizowany w inny sposób. Komponenty Nawigator przedstawiają logiczny układ serwisu WWW,
natomiast komponenty Menu - listę powiązanych stron WWW w serwisie WWW.
Konfigurowanie elementu nawigatora polega na wybraniu obszaru początkowego i określeniu głębokości elementów
potomnych, poziomu elementów nadrzędnych oraz wartości elementów równorzędnych względem obszaru
początkowego. Możliwe obszary początkowe to obszary serwisów lub elementy treści.
Inne opcje pozwalają określić, czy obszar początkowy ma być wyświetlany, czy elementy treści mają być wyświetlane
oraz czy hierarchia między obszarem początkowym a bieżącym obszarem serwisu ma być rozwinięta.
Do formatowania informacji w każdej gałęzi drzewa nawigatora służy zestaw projektów elementów.
Komponenty Nawigator zawierają odsyłacze do różnych obszarów serwisu WWW. Z tego powodu każdy obszar
serwisu WWW powinien zawierać element Domyślna treść. W przeciwnym razie część odsyłaczy w nawigatorze nie
będzie działać.
Tworzenie elementu nawigatora
Korzystanie z elementu nawigatora wymaga utworzenia komponentu nawigatora. Elementu nawigatora nie można
dodawać do szablonów tworzenia treści, obszarów serwisów ani elementów treści.
188
Przykłady formatowania elementu nawigatora:
Do formatowania układu nawigatora służy kod HTML.
v
v
v
v
Element nawigatora może korzystać z więcej niż jednego projektu elementu.
Każdy poziom nawigatora może mieć własny projekt elementu.
Jeśli wszystkie poziomy nawigatora mają wyglądać tak samo, wystarczy utworzyć jeden projekt elementu.
Jeśli obszar serwisu ma trzy poziomy, a nawigator zawiera tylko dwa projekty elementu, to dla dwóch ostatnich
poziomów w nawigatorze zostanie użyty ostatni projekt elementu.
Poniższe tabele zawierają wybrane przykłady sposobów formatowania wyglądu nawigatora.
Prosty nawigator dwupoziomowy
Poniższy przykład przedstawia podstawową strukturę projektu elementu używanego przez nawigator.
Tabela 43. Prosty nawigator dwupoziomowy
Projekt
Szczegóły
Projekt
Projekt wyników
nawigatora 1
Dodanie znacznika <b>
spowoduje wyświetlenie
tekstu na pierwszym
poziomie nawigatora z
pogrubieniem.
<b>
[placeholder tag="namelink" ]
</b><br>
Projekt wyników
nawigatora 2
Drugi projekt będzie
powtarzany dla każdego
odsyłacza zwracanego
przez parametry
zdefiniowane w
elemencie nawigatora
poniżej najwyższego
poziomu.
<br>
Nawigator używany w portlecie wyświetlającym
W tym przykładzie do utworzenia odsyłacza został użyty znacznik URLCmpnt, a nie obiekt zastępczy. Dzięki temu
można określić nazwę strony portalu używanej podczas wyświetlania odsyłaczy wygenerowanych przez nawigator:
Tabela 44. Nawigator używany w portlecie wyświetlającym
Pole projektu
Kod projektu
Nagłówek
<Table>
Projekt wyniku nawigatora 1
<tr><td>
<b>
<a HREF=
"<URLCmpnt context="autofill" type="content" mode="portal" portalTarget="URLMap"]"
target="_blank"> [Property context="autofill" field="title"] </a></b>
</td></tr>
Projekt wyniku nawigatora 2
<tr><td>
<a HREF=
"[URLCmpnt context="autofill" type="content" mode="portal" portalTarget="URLMap"]"
target="_blank"> [Property context="autofill" field="title"] </a></td></tr>
Stopka
</Table>
189
Lista nieuporządkowana
W tym przykładzie znaczniki listy nieuporządkowanej są używane do formatowania wyników nawigatora. Ten projekt
wymaga wybrania następujących parametrów nawigatora:
v Pokaż pola nagłówka, stopki i separatora dla każdego projektu wyników
Tabela 45. Prosty nawigator dwupoziomowy
Projekt
Szczegóły
Projekt
Nagłówek 1
Nagłówek jest używany
do otwierania nowych
znaczników <ul> oraz
<ul><li>
<li> na każdym poziomie
nawigatora.
Projekt wyników
nawigatora 1
Znacznik symbolu
zastępczego jest
używany do
wyświetlania nazwy i
odsyłacza każdego
elementu nawigatora.
[placeholder tag="namelink"]
Separator 1
Pole separatora zamyka i
otwiera znacznik <li> dla
każdego elementu
</li><li>
wyświetlanego w
nawigatorze.
Stopka 1
Stopka jest używana do
zamykania znaczników
</ul> oraz </li> na
każdym poziomie
nawigatora.
Język znaczników
prezentacji 2
</li></ul>
W tym przykładzie nie
ma potrzeby dodawania
żadnego języka
znaczników do projektu
Język znaczników
prezentacji 2. Język
znaczników
wprowadzony w
projekcie Język
znaczników prezentacji 1
jest automatycznie
używany dla pozostałych
poziomów nawigatora.
Przykładowe typy nawigatorów:
Za pomocą elementów nawigatora można w różny sposób wyświetlać różne sekcje struktury serwisu.
Nawigator ze ścieżką przejść
Jeśli serwis WWW jest obszerny i złożony, użytkownik może łatwo stracić orientację. Dzięki odsyłaczom ścieżki
przejścia widać położenie bieżącej strony WWW w serwisie oraz logiczną ścieżkę prowadzącą z powrotem na
najwyższy poziom struktury serwisu. Ścieżka nawigacyjna nie jest faktyczną ścieżką, którą użytkownik pokonał w
serwisie WWW. Tę ścieżkę udostępnia przycisk Wstecz przeglądarki. Ścieżka nawigacyjna służy jako narzędzie
orientacyjne wskazujące miejsce wyświetlanej strony WWW w strukturze serwisu.
Do utworzenia nawigatora ze ścieżką przejść służą następujące ustawienia konfiguracyjne:
190
Tabela 46. Ustawienia parametrów nawigatora ścieżki nawigacyjnej
Parametr
Ustawienie
Typ początkowy
Bieżący obszar serwisu
Uwzględniaj obszar
początkowy
Tak
Poziom elementów
nadrzędnych
Wszystkie
Poziom elementów
podrzędnych
Brak
Poprzedni poziom elementów
równorzędnych
Brak
Następny poziom elementów
równorzędnych
Brak
Pokaż górny
Nie
Pokaż treść
Tak
Rozwiń nawigatora, tak aby
wyświetlał bieżący obszar
serwisu
Nie
Rozwiń bieżącą gałąź
nawigatora o jeden poziom
Nie
Nie
Podświetl bieżący obszar
serwisu lub treść, używając
końcowego projektu wyników
nawigatora
Nawigator z mapą serwisu
Mapa serwisu to uproszczony widok struktury serwisu. Jest to element nawigatora, który wyświetla określoną część
struktury serwisu.
Aby utworzyć mapę serwisu, należy skonfigurować element nawigatora w następujący sposób:
Tabela 47. Ustawienia parametrów nawigatora mapy serwisu
Parametr
Ustawienie
Typ początkowy
Bieżący serwis
Uwzględniaj obszar
początkowy
Tak
Poziom elementów
nadrzędnych
Brak
Poziom elementów
podrzędnych
2 poziomy
Poprzedni poziom elementów
równorzędnych
Brak
Następny poziom elementów
równorzędnych
Brak
Pokaż górny
Nie
Pokaż treść
Nie
191
Tabela 47. Ustawienia parametrów nawigatora mapy serwisu (kontynuacja)
Parametr
Ustawienie
Rozwiń nawigatora, tak aby
wyświetlał bieżący obszar
serwisu
Nie
Rozwiń bieżącą gałąź
nawigatora o jeden poziom
Nie
Podświetl bieżący obszar
Nie
serwisu lub treść, używając
końcowego projektu wyników
nawigatora
Korzystanie z elementu wyszukiwania
Element wyszukiwania służy do wyświetlania wyników zapytania do wyszukania. Element wyszukiwania nie może
być używany samodzielnie, lecz musi być używany razem z elementem HTML definiującym formularz zapytań do
wyszukania.
Aby utworzyć formularz wyszukiwania, wykonaj następujące czynności:
1. Utwórz zapytanie do wyszukania przy użyciu elementu HTML.
2. Utwórz widok wyników wyszukiwania przy użyciu komponentu wyszukiwania.
Odwołanie do elementu HTML i komponentu wyszukiwania musi być zawarte w tym samym szablonie prezentacji.
Komponent wyszukiwania jest wyświetlany tylko po wykonaniu zapytania do wyszukania przez użytkownika.
Pojęcia pokrewne:
“Włączanie funkcji wyszukiwania treści WWW” na stronie 106
Funkcja wyszukiwania w portalu umożliwia wyszukiwanie tekstu wyświetlonego w serwisach WWW utworzonych
przez produkt IBM Web Content Manager.
Przykłady zapytań wyszukiwania
W tej sekcji przestawiono przykłady zapytań wyszukiwania tworzonych przy użyciu elementu HTML.
Proste zapytanie wyszukiwania
Przykładowy prosty formularz zapytania wyszukiwania:
Tabela 48. Proste zapytanie wyszukiwania
Przykład kodu
Opis
<form
action=’<PathCmpnt type="servlet" />
/library/sitearea/content’ method="post">
To jest nagłówek formularza,
gdzie określa się położenie
elementu zawierającego
element wyszukiwania, służący
do wyświetlania wyniku
wyszukiwania.
Jest to zazwyczaj ten sam
element treści, w którym jest
przechowywany ten element
HTML.
192
Tabela 48. Proste zapytanie wyszukiwania (kontynuacja)
Przykład kodu
Opis
<table>
<tr><td>
<input type="text" name="search_query"/>
</td></tr>
<tr><td align="right">
<input type="submit" value="Search"/>
</td></tr>
</table>
To jest treść formularza
wyszukiwania. Podobnie jak
każdy inny standardowy
formularz HTML zawiera on
pole wejściowe i przycisk
wprowadzania.
</form>
To jest zamknięcie formularza.
W tym przykładzie formularz
zapytania wyszukiwania został
sformatowany jako tabela.
Wyszukiwanie metadanych
W tym przykładzie zostaną dodane jeszcze dwa pola, aby umożliwić użytkownikom wyszukiwanie tytułu treści i
nazwy autora:
Tabela 49. Wyszukiwanie metadanych
Przykład kodu
Opis
<form
wyszukiwania.
HTML.
<table>
<tr>
<td>Tytuł treści</td>
<td><input type="text" name="search_title"/></td>
</tr>
<tr>
<td>Nazwisko autora</td>
<td><input type="text" name="search_authors"/></td>
</tr>
<tr>
<td>Treść</td>
<td>
</td></tr>
</td></tr>
</table>
</form>
pola wejściowe i przycisk
wprowadzania.
Włączanie danych ukrytych
W tym przykładzie zostanie dodane pole ukryte, aby ograniczyć wyszukiwanie do treści korzystającej z szablonu
tworzenia treści o nazwie „Press Release”.
193
Tabela 50. Włączanie danych ukrytych
Przykłady kodu
Opis
<form
wyszukiwania.
HTML.
<input type="hidden"
name="search_authoringtemplate"
value="Press Release"/>
Tutaj zostało dodane ukryte
pole wejściowe służące do
wyszukiwania treści
korzystającej z szablonu
tworzenia treści o nazwie „Press
Release”.
<table>
<tr>
pola wejściowe i przycisk
wprowadzania.
<td>Tytuł treści</td>
<td><input type="text" name="search_title"/></td>
</tr>
<tr>
<td>Nazwisko autora</td>
<td><input type="text" name="search_authors"/></td>
</tr>
<tr>
<td>Treść</td>
<td>
</td></tr>
</td></tr>
</table>
</form>
Przykłady wyników wyszukiwania
Poniżej przedstawiono przykłady projektów wyników wyszukiwania.
Przykładowy projekt elementu wyszukiwania do używania w serwisie WWW
W tym przykładzie wyniki wyszukiwania są wyświetlane w układzie tabeli.
Tabela 51. Przykładowy projekt elementu wyszukiwania do używania w serwisie WWW
Pole projektu
Szczegóły
Przykład kodu
<table>
Nagłówek
Wynik
Tutaj definiowane są
atrybuty wyświetlane w
każdym wyniku
wyszukiwania.
<tr><td>
<attributeResource attributeName="namelink"/><br>
<attributeResource attributeName="summary"/>
</td></tr>
Separator
Można użyć separatora,
aby oddzielić od siebie
poszczególne wyniki
wyszukiwania.
<tr><td
194
bgcolor="#FFFAA" colspan="2"/></tr>
Tabela 51. Przykładowy projekt elementu wyszukiwania do używania w serwisie WWW (kontynuacja)
Pole projektu
Szczegóły
Stopka
<tr><td>
Tutaj znajduje się
<component name="pagenavigationcomponent"/>
odwołanie do elementu
</td></tr>
nawigowania po stronach
</table>
przechowywanego w
komponencie, co ma na
celu dodanie do
wyników wyszukiwania
możliwości poruszania
się po stronach.
Brak wyników
Przykład kodu
Dla tego zapytania nie uzyskano żadnych wyników. Sprecyzuj
wyszukiwanie i spróbuj ponownie.
Przykładowy projekt elementu wyszukiwania do używania w portlecie wyświetlającym
W tym przykładzie wyniki wyszukiwania są wyświetlane w układzie tabeli.
Tabela 52. Przykładowy projekt elementu wyszukiwania do używania w portlecie wyświetlającym
Pole projektu
Szczegóły
<table>
Nagłówek
Wynik
Przykład kodu
<tr><td>
Tutaj definiowane są atrybuty
wyświetlane w każdym wyniku <a href="/[PORTAL_CONTEXT_ROOT]/
[ODWZOROWANIE_ADRESU_URL_STRONY_PORTALU]/?WCM_GLOBAL_CONTEXT=
wyszukiwania.
<AttributeResource attributeName="url" />">
<AttributeResource attributeName="title" /></a>
W przypadku wyświetlania
<attributeResource attributeName="summary"/>
wyników wyszukiwania w
</td></tr>
portlecie wyświetlającym
należy określić stronę, na której
będzie wyświetlana powiązana
treść po jej otwarciu.
Wymagane jest odwzorowanie
adresu URL na stronę portalu
zawierającą portlet
wyświetlający.
<tr> <td
bgcolor="#FFFAA" colspan="2"/>
</tr>
Separator
Można użyć separatora, aby
oddzielić od siebie
poszczególne wyniki
wyszukiwania.
Stopka
Tutaj znajduje się odwołanie do
<tr><td>
[component name="pagenavigationcomponent"]
elementu nawigowania po
</td></tr>
stronach przechowywanego w
</table>
komponencie, co ma na celu
dodanie do wyników
wyszukiwania możliwości
poruszania się po stronach.
Brak wyników
Dla tego zapytania nie uzyskano żadnych wyników. Sprecyzuj
wyszukiwanie i spróbuj ponownie.
Zapisywanie tekstu i kodu HTML
Do przechowywania tekstu i kodu HTML mogą być używane różne rodzaje elementów, w zależności od typu
tworzonego tekstu lub kodu HTML.
195
Wskazówka: Tekst wspólny dla wszystkich treści korzystających z tego samego szablonu prezentacji należy
wprowadzać bezpośrednio do szablonu prezentacji, a nie do poszczególnych elementów.
Elementy tekstowe, RTF i HTML
Elementy krótkiego tekstu, tekstowe, RTF i HTML służą do przechowywania bloków tekstu, lecz różnią się nieco
właściwościami.
Tworzenie elementu
Elementy krótkiego tekstu, tekstowe, RTF i HTML można dodawać do obszarów serwisów, elementów treści i
szablonów tworzenia treści lub można je tworzyć jako indywidualne komponenty.
Element krótkiego tekstu
Element krótkiego tekstu służy do przechowywania niewielkich tekstów o stałej długości, nieprzekraczającej 250
bajtów. W przeciwieństwie do innych elementów tekstowych elementy krótkiego tekstu mogą być używane jako
parametr wyszukiwania w regule produktu Personalization.
Element tekstowy
Element tekstowy służy do przechowywania dłuższych tekstów niż w elemencie krótkiego tekstu. Element ten nie jest
przetwarzany w żaden specjalny sposób.
Element HTML
Element HTML służy do przechowywania fragmentów kodu HTML, które można ponownie wykorzystywać w
szablonach prezentacji i projektach innych elementów. Kod HTML można wpisywać bezpośrednio do tego elementu
lub załadować z istniejącego pliku HTML.
Element RTF
Element RTF jest podobny do elementu HTML, ale zawiera edytor tekstu formatowanego, za pomocą którego można
formatować tekst przechowywany w elemencie RTF. Podstawowym przeznaczeniem elementu RTF jest udostępnienie
mniej zaawansowanym twórcom treści łatwego w obsłudze edytora tekstu. Zaawansowani użytkownicy, którzy tworzą
bardziej skomplikowany kod (w tym zawierający znaczniki treści WWW) lub muszą zapisywać fragmenty kodu
HTML, powinni korzystać z elementu HTML zamiast elementu RTF.
Zalecane jest oszczędne korzystanie z elementów RTF w szablonach tworzenia treści, obszarach serwisów i elementach
treści, ponieważ dodanie wielu elementów RTF do tych elementów może zmniejszyć wydajność tworzenia treści.
Edytory tekstu w formacie RTF używane przez produkt Web Content Manager są dostarczane przez innych dostawców.
Aby uzyskać informacje dotyczące używania edytorów tekstu w formacie RTF, należy się zapoznać z dokumentacją
użytkownika dostarczaną wraz z konkretnym edytorem tekstu w formacie RTF.
Używanie znaczników treści WWW w elementach RTF i HTML
Tabela 53. Używanie znaczników treści WWW w elementach RTF i HTML
Typ elementu
Szczegóły
Elementy krótkiego tekstu i
tekstowe
W elementach krótkiego tekstu i tekstowych nie można używać znaczników treści WWW.
196
Tabela 53. Używanie znaczników treści WWW w elementach RTF i HTML (kontynuacja)
Typ elementu
Szczegóły
Elementy HTML
W elementach HTML można stosować dowolne połączenia znaczników treści WWW, z
następującymi zastrzeżeniami:
1. Nie wolno umieszczać apostrofów wokół wartości atrybutów.
v [Component name='przykład']
v [Component name='przykład' start='<a href="' end=' ">odsyłacz</a>']
v [Component name='przykład' start='<img src="' end=' "/>']
2. Nie wolno używać cudzysłowów w obrębie wartości atrybutów.
v [Component name="przykład" start="<a href="" end="">odsyłacz</a>"]
v [Component name="przykład" start="<img src="" end=""/>"]
Elementy RTF
W elementach RTF można używać podstawowych znaczników produktu Web Content Manager.
W elementach RTF można na przykład używać następujących znaczników:
v [component name="test"]
v [element type="content" context="current" key="body"]
Uwaga: Podświetlanie elementów RTF nie jest domyślnie włączone. Aby włączyć obsługę
podświetlania, administrator serwera musi dodać następującą właściwość do usługi WCM
WCMConfigService:
v Nazwa właściwości: wcm.enableWCMTagHighlighting
v Wartość: true
Następujące formaty znaczników są niepoprawne:
1. Umieszczanie apostrofów wokół wartości atrybutów.
v [Component name='przykład']
v [Component name='przykład' start='<a href="' end=' ">odsyłacz</a>']
v [Component name='przykład' start='<img src="' end=' "/>']
2. Używanie cudzysłowów w obrębie wartości atrybutów.
v [Component name="przykład" start="<a href="" end="">odsyłacz</a>"]
v [Component name="przykład" start="<img src="" end=""/>"]
3. Osadzanie znaczników wewnątrz innych znaczników HTML.
v <a href='[Component name="przykład"]'>odsyłacz</a>
v <img src='[Component name="przykład"]'/>
Zadania pokrewne:
Element liczby
W elemencie liczby można przechowywać wartość liczbową.
Tworzenie elementu liczby
W celu utworzenia elementu liczby można dodać element liczby do szablonu tworzenia treści, obszaru serwisu lub
elementu treści albo utworzyć komponent liczby.
Zapisywanie plików i obrazów
Elementy tego typu umożliwiają zapisywanie plików i obrazów.
197
Element zasobu plikowego
W elemencie zasobu plikowego można składować plik. Następnie można tworzyć odwołania do zasobu plikowego,
dzięki czemu użytkownicy mogą pobierać plik przy użyciu odsyłacza lub w przypadku obsługiwanych typów plików
można bezpośrednio przekształcać plik w kod HTML i wyświetlać go na stronie.
Gdy plik zostanie zapisany w elemencie zasobu plikowego, to:
v można odwoływać się do pliku z dowolnego miejsca serwisu, niezależnie od pierwotnego położenia lub adresu URL
pliku;
v plik jest automatycznie przesyłany na inne serwery podczas syndykowania.
Tworzenie elementu zasobu plikowego
W celu utworzenia elementu zasobu plikowego można dodać element zasobu plikowego do szablonu tworzenia treści,
obszaru serwisu lub elementu treści albo utworzyć komponent Zasób plikowy.
Porównanie użycia elementu treści zasobu i komponentu zasobu plikowego:
Jeśli szablon tworzenia treści zostanie skonfigurowany jako szablon zasobu, elementy treści utworzone przy użyciu
tego szablonu tworzenia treści są nazywane elementami treści zasobu. Podobnie jak w przypadku komponentu zasobu
plikowego, pliki przechowywane w elemencie treści zasobu można bezpośrednio wyświetlać na stronie WWW.
Różnica między używaniem elementu treści zasobu i używaniem komponentu zasobu plikowego polega na tym, że
elementy treści zasobu można umieszczać na liście komponentów nawigacyjnych, takich jak menu i nawigatory.
Odwołania do zasobu plikowego
W szablonie prezentacji i innych projektach elementów można utworzyć odwołanie do zasobu plikowego, używając
znacznika komponentu lub znacznika elementu.
Tworzenie odsyłacza do zasobu plikowego
Aby w szablonie prezentacji lub innym projekcie elementu utworzyć odsyłacz do zasobu plikowego w celu
umożliwienia użytkownikom pobrania pliku, należy użyć następującej struktury znaczników.
Do utworzenia odsyłacza do komponentu Zasób plikowy należy użyć znacznika komponentu:
<a href="[component name="NazwaZasobuPlikowego"]">Tekst odsyłacza</a>
Do utworzenia odsyłacza do elementu zasobu plikowego należy użyć znacznika elementu. Na przykład, aby utworzyć
połączenie do elementu zasobu plikowego w bieżącym elemencie treści:
<a href="[element type="content" content="current" key="NazwaZasobuPlikowego"]">Tekst odsyłacza</a>
Renderowanie zasobu plikowego na stronie
Jeśli zasób plikowy jest plikiem o typie, który można przekształcić w kod HTML, można wykonać to przekształcenie i
wyrenderować przekształcony kod HTML bezpośrednio w treści WWW, używając parametru format="HTML" w
znaczniku komponentu lub elementu. Na przykład:
[component name="NazwaZasobuPlikowego" format="HTML"]
[element type="content" content="current" key="NazwaZasobuPlikowego" format="HTML"]
Przykłady obsługiwanych typów plików:
v Dokumenty edytorów tekstu (*.doc, *.odt)
v Arkusze kalkulacyjne (*.xls) *
v Pliki HTML (*.htm, *.html)
v Pliki tekstowe (*.txt)
198
Opisane działanie jest również możliwe w przypadku innych typów plików, należy jednak najpierw wykonać
odpowiednie testy.
Uwaga: Jeśli szablon tworzenia treści zostanie skonfigurowany jako szablon zasobu, utworzone elementy treści będą
elementami treści zasobu. W przypadku wyrenderowania odsyłacza do elementu treści zasobu plik przechowywany w
wybranym elemencie zasobu plikowego będzie renderowany na stronie WWW. W takiej sytuacji użycie znacznika
elementu nie będzie potrzebne. Zasób plikowy będzie renderowany przy użyciu znacznika obiektu zastępczego w
projekcie nawigatora lub menu albo przez zapisanie odsyłacza bezpośrednio w samej treści zasobu.
Element obrazu
Obrazy są przechowywane w elementach obrazu.
Jeśli obraz zostanie zapisany w elemencie obrazu, to:
v można odwoływać się do obrazu z dowolnego miejsca serwisu, niezależnie od pierwotnego położenia lub adresu
URL pliku;
v obraz jest automatycznie przesyłany na inne serwery podczas syndykowania;
v do elementu obrazu można się odwoływać z poziomu innych elementów, stosownie do potrzeb.
Tworzenie elementu obrazu
W celu utworzenia elementu obrazu można dodać element obrazu do szablonu tworzenia treści, obszaru serwisu lub
elementu treści albo utworzyć komponent Obraz.
Uwaga: Obrazy, których nazwy zawierają znaki spoza standardu ASCII, nie mogą być wstępnie renderowane. Jeśli
serwis jest wstępnie renderowany, należy zmienić nazwę obrazu przed dodaniem go do elementu obrazu.
Poprawne typy MIME
Edycja ustawienia imageresourcecmpnt.allowedmimetypes umożliwia skonfigurowanie, jakie typy MIME będą
poprawne dla elementu obrazu. Więcej informacji na ten temat zawiera sekcja “Opcje tworzenia treści WWW” na
stronie 67.
Elementy JSP
Element JSP służy do przechowywania ścieżki do strony JSP. Na etapie wyświetlania takiego elementu w obrębie
szablonu prezentacji lub projektu elementu generowane jest i przetwarzane żądanie strony JSP.
Tworzenie elementu JSP
W celu utworzenia elementu JSP można dodać element JSP do szablonu tworzenia treści, obszaru serwisu lub elementu
treści albo utworzyć komponent JSP.
Syndykowanie:
Syndykowanie nie spowoduje przeniesienia strony JSP, do której odwołuje się element JSP. Przenoszony jest tylko
obiekt zawierający element JSP. Stronę JSP należy zatem zapisywać w tych samych folderach na serwerach
subskrybujących i syndykujących.
Uwaga:
Strona JSP, do której tworzone jest odwołanie w komponencie JSP, nie może zawierać pośredniego ani bezpośredniego
odwołania do tego samego komponentu JSP. Dotyczy to także odwołań w znacznikach treści WWW i interfejsie API.
W przeciwnym razie powstaje pętla i zgłaszane są błędy.
199
Korzystanie z arkuszy stylów w elementach
Arkusze stylów mogą być używane do formatowania wyglądu i zachowania stron produktu IBM Web Content Manager
w taki sam sposób, jak normalnych stron WWW.
Tworzenie elementów arkusza stylów i odwoływanie się do nich
Elementy arkusza stylów mogą być przechowywane tylko w komponentach arkusza stylów.
Aby powiązać komponent arkusza stylów z określonym szablonem tworzenia treści, należy w szablonie tworzenia
treści wybrać komponent arkusza stylów jako domyślny arkusz stylów.
Aby powiązać komponent arkusza stylów z określonym obszarem serwisu lub elementem treści, należy do obszaru
serwisu lub elementu treści dodać element odwołania do serwisu i wybrać komponenty arkusza stylów.
Odwołanie do elementu arkusza stylów w szablonie prezentacji
Odwołania do elementów arkusza stylów są zawarte w sekcji nagłówka szablonu prezentacji jako znacznik elementu
stylu lub znacznik komponentu.
Tabela 54. Odwołanie do elementu arkusza stylów w szablonie prezentacji
Szczegóły
Przykład kodu
W celu użycia arkusza stylu
określonego w szablonie
tworzenia treści bieżącego
elementu treści należy użyć
znacznika <styleElement>.
<HTML>
<HEAD>
<styleElement source="template"/>
</HEAD>
<BODY></BODY>
</HTML>
W celu użycia arkusza stylu
wybranego w elemencie
odwołania do komponentu
przechowywanego w
bieżącym obszarze serwisu lub
elemencie treści należy użyć
znacznika <styleElement>.
<HTML>
<HEAD>
<styleElement source="path" name="component
reference name"/>
</HEAD>
<BODY></BODY>
</HTML>
Aby zastosować określony
arkusz stylów, należy użyć
znacznika <component>.
<HTML>
<HEAD>
<component name="style sheet
component name"/>
</HEAD>
<BODY></BODY>
</HTML>
Podczas wyświetlania w treści WWW odwołania do elementów arkusza stylów są widoczne jako zewnętrzne odsyłacze
do arkusza stylów:
<HTML>
<HEAD>
<link href="stylesheet" media="media-type" rel="styleheet-type" type="text">
</HEAD>
<BODY></BODY>
</HTML>
Korzystanie ze stylów w znacznikach HTML
Style są używane w kodzie HTML przechowywanym w szablonach prezentacji i projektach elementów w taki sam
sposób jak normalny kod HTML. Styl musi istnieć w arkuszu stylów, do którego odwołanie zawiera szablon
prezentacji użyty do wyświetlania kodu HTML.
200
Aby np. dodać klasę „wcm” do znacznika nagłówka:
<H1 class="wcm">Heading</H1>
Korzystanie ze stylów w znacznikach treści WWW
Arkuszy stylów można użyć do formatowania stylu treści wczytywanej za pomocą znaczników programu Web Content
Manager. Styl musi istnieć w arkuszu stylów, do którego odwołanie zawiera szablon prezentacji użyty do wyświetlania
znacznika programu Web Content Manager.
Aby np. sformatować odsyłacze w menu, korzystając z klasy arkusza stylów o nazwie „wcm”, należałoby użyć
następującego znacznika obiektu zastępczego:
<a href="<placeholder tag="href" />" class="wcm"><placeholder tag="name" /></a>
Elementy wyboru
Elementy tego typu umożliwiają wybieranie spośród istniejących elementów i danych.
Element odwołania do komponentu
Element odwołania do komponentu służy do przechowywania odwołania do komponentu.
Elementy odwołania do komponentu można użyć na dwa sposoby:
v Element odwołania do komponentu może zostać dodany do szablonu tworzenia treści. Umożliwia to twórcom treści
wybieranie istniejących komponentów z biblioteki komponentów bez potrzeby ich ręcznego tworzenia.
v Do elementu odwołania do komponentu można odwoływać się z szablonu prezentacji lub z innego elementu, dzięki
czemu wyświetlany komponent może być modyfikowany bez potrzeby wprowadzania zmian do szablonu
prezentacji lub projektu elementu.
Na przykład jeśli w co najmniej dwóch szablonach prezentacji istnieje odwołanie do elementu odwołania do
komponentu o nazwie "Główny produkt", to element, do którego odwołanie umieszczono w elemencie odwołania do
komponentu, można zmienić bez konieczności edytowania szablonów prezentacji.
Tworzenie elementu odwołania do komponentu
W celu utworzenia elementu odwołania do komponentu można dodać element odwołania do komponentu do szablonu
tworzenia treści, obszaru serwisu lub elementu treści albo utworzyć komponent odwołania do komponentu.
Element daty i godziny
Element daty i godziny umożliwia przechowywanie daty i godziny w celu wyświetlenia na stronie WWW.
Tworzenie elementu daty i godziny
W celu utworzenia elementu daty i godziny można dodać element daty i godziny do szablonu tworzenia treści, obszaru
serwisu lub elementu treści albo utworzyć komponent Data i godzina.
Element wyboru opcji
Element wyboru opcji umożliwia wyświetlenie listy predefiniowanych opcji, które mogą wybierać twórcy treści przy
tworzeniu elementu treści lub obszaru serwisu. Element wyboru opcji można dodać jedynie do szablonu tworzenia
treści.
Korzystając z elementu wyboru opcji, można albo wprowadzić niestandardowy zbiór opcji, albo wybrać zbiór
kategorii. Używana opcja jest zależna od sposobu użycia elementu wyboru opcji.
Upraszczanie profilowania elementów
Wybierając zbiór kategorii w elemencie wyboru opcji, użytkownik może określić kategorie wybierane przez
użytkownika przy tworzeniu elementu dodawanego do profilu elementu. Oznacza to, że na formularzu elementu można
201
używać wielu elementów wyboru opcji w celu uproszczenia procesu profilowania elementu. Na przykład jeśli
zastosowano osobne systematyki dla elementów „typ produktu”, „zespół” i „kampania”, możliwe jest użycie trzech
osobnych elementów wyboru opcji w szablonie tworzenia treści. Może to ułatwić twórcom treści wybór kategorii z
każdej systematyki na formularzu treści.
Wyświetlanie różnych tekstów na wyświetlanej stronie
Prostym przykładem użycia elementów wyboru opcji jest sytuacja, w której twórcy treści mogą z krótkiej listy opcji
tekstowych dokonywać wyboru tekstu wyświetlanego następnie na stronie. Na przykład w celu określenia na
wyświetlanej stronie różnych typów dokumentów, takich jak „procedura”, „strategia” lub „wiadomość”.
Praca z kodem niestandardowym
Elementy wyboru opcji można także stosować w celu umożliwienia twórcom treści wyboru różnych opcji, które mogą
następnie zostać wykorzystane jako parametry w kodzie niestandardowym, takim jak niestandardowy przepływ pracy
lub komponent JSP.
Element wyboru użytkownika
Element wyboru użytkownika przechowuje wybrany zestaw użytkowników lub grup.
Tworzenie elementu wyboru użytkownika
W celu utworzenia elementu wyboru użytkownika można dodać element wyboru użytkownika do szablonu tworzenia
treści, obszaru serwisu lub elementu treści albo utworzyć komponent wyboru użytkownika.
Korzystanie z elementu wyboru użytkownika
Kliknij opcję Wybierz użytkowników, aby wybrać użytkowników i grupy.
v Wybierz jedną z opcji: Użytkownicy lub Grupy.
v W polu Szukaj wprowadź tekst do wyszukania i kliknij przycisk Szukaj. Niewypełnienie pola Szukaj spowoduje
wyświetlenie wszystkich użytkowników lub grup. Zaznacz wymaganych użytkowników lub grupy, a następnie
kliknij przycisk OK.
v Aby usunąć użytkowników lub grupy, zaznacz użytkowników lub grupy do usunięcia, a następnie kliknij przycisk
Usuń.
Uwaga: Użytkownicy wirtualni nie mogą być wybrani w elemencie wyboru użytkownika.
Treść spersonalizowana
Elementy tego typu umożliwiają tworzenie treści spersonalizowanej lub odwołań do niej.
Element personalizowania
W elemencie personalizowania jest przechowywane odwołanie do reguły personalizacji lub obszaru danych,
wygenerowane przez produkt Portal Personalization. Korzystanie z elementu personalizowania wymaga utworzenia
komponentu Personalization.
Element personalizowania może służyć do:
v Wyświetlania treści spersonalizowanej w obrębie szablonu prezentacji lub projektu elementu.
v Wyświetlania odsyłacza do treści spersonalizowanej w obrębie szablonu prezentacji lub projektu elementu.
v Wyświetlania atrybutów treści spersonalizowanej w obrębie szablonu prezentacji lub projektu elementu.
Tworzenie elementu personalizowania
Korzystanie z elementu personalizowania wymaga utworzenia komponentu Personalization. Elementu
personalizowania nie można dodawać do szablonów tworzenia treści, obszarów serwisów ani elementów treści.
202
Uwaga: Pojedynczy element personalizowania umożliwia wyświetlenie maksymalnie 100 elementów.
Kontrola dostępu
Podczas tworzenia elementu personalizowania użytkownik może wybierać tylko te reguły personalizacji i obszary
danych, do których ma dostęp w produkcie Portal Personalization.
Wyświetlanie reguły personalizacji lub obszaru danych w elemencie personalizowania będzie realizowane wyłącznie
wówczas, gdy użytkownik przeglądający treści WWW ma dostęp do danej reguły personalizacji lub obszaru danych w
produkcie Portal Personalization.
Ponowne tworzenie reguł personalizacji i obszarów danych
W przypadku usunięcia reguły personalizacji lub obszaru danych, do którego odwoływał się element personalizowania,
a następnie utworzenia nowej reguły personalizacji lub obszaru danych o tej samej nazwie, nowy obiekt nie będzie już
wyświetlany w elemencie personalizowania. Konieczna będzie edycja elementu personalizowania i ponowne wybranie
reguły personalizacji lub obszaru danych.
Buforowanie komponentów Personalization
Funkcja buforowania treści WWW może być w niektórych przypadkach używana w połączeniu z komponentami
Personalization, lecz zależy to od warunków ustawionych w regule personalizacji lub zasobów używanych do
określenia wyników reguły. W celu określenia, czy treść zwróconą przez komponent Personalization można buforować
przy użyciu funkcji buforowania treści WWW, wymagane jest przetestowanie buforowania.
Przykłady używania elementu personalizowania
Układ i projekt elementu personalizowania tworzy się w podobny sposób, jak w przypadku elementu menu, to znaczy
za pomocą projektów nagłówka i stopki oraz projektu powtarzanego dla każdego wyniku.
Tworzenie spersonalizowanego menu
1. Utwórz obszar danych lub regułę personalizacji w programie Portal Personalization na podstawie treści z produktu
2. Utwórz element personalizowania w produkcie Web Content Manager.
v Kliknij przycisk Szukaj i wybierz utworzony wcześniej obszar danych lub regułę personalizacji. Kliknij
przycisk OK.
v Utwórz projekt elementu w celu wyświetlania wyników obszaru danych lub reguły personalizacji. Czynność ta
jest podobna do projektowania elementu menu lub nawigatora. Na przykład w sekcji Projekt dla każdego
wyniku wyszukiwania menu wprowadź następujący kod:
<br>
3. Zapisz element personalizowania.
4. Utwórz odwołanie do elementu personalizowania w szablonie prezentacji.
Wyświetlanie treści spersonalizowanej
Aby wyświetlić konkretny fragment spersonalizowanej treści produktu Web Content Manager dla różnych
użytkowników:
1. Utwórz szablon tworzenia treści zawierający element. Może to być na przykład element tekstowy o nazwie „treść”.
2. Utwórz zestaw elementów treści na podstawie tego szablonu tworzenia treści.
3. Utwórz obszar danych lub regułę personalizacji w programie Portal Personalization na podstawie treści i szablonu
tworzenia treści. Dla każdego użytkownika obszar danych lub reguła personalizacji powinny zwracać tylko jeden
fragment treści produktu Web Content Manager.
203
przycisk OK.
v Utwórz projekt elementu w celu wyświetlania wyników obszaru danych lub reguły personalizacji. Na przykład
w sekcji Projekt dla każdego wyniku wyszukiwania menu wprowadź następujący kod:
[element type="Content" context="autofill" key="Body"]
Spowoduje to wyświetlanie treści elementu tekstowego o nazwie Treść z elementu treści zwracanego przez
obszar danych lub regułę personalizacji.
Wyświetlanie komponentów spersonalizowanej treści WWW
Zestaw komponentów spersonalizowanej treści WWW może być wyświetlany przy użyciu elementu personalizowania:
1. W celu wyszukania komponentów treści WWW utwórz obszar danych lub regułę personalizacji w produkcie Portal
Personalization.
przycisk OK.
w sekcji Projekt elementu wprowadź następujący kod:
Nagłówek:
<div>
Należy użyć znacznika Component z kontekstem "autofill".
<span>
[Component context="autofill" ]
</span><br>
Stopka:
</div>
Wyświetlanie atrybutów spersonalizowanej treści
Za pomocą elementu personalizowania można też wyświetlać atrybuty treści spersonalizowanej:
1. Utwórz obszar danych lub regułę personalizacji w programie Portal Personalization.
przycisk OK.
w sekcji Projekt elementu wprowadź następujący kod:
Nagłówek:
<div>
W przypadku każdego atrybutu, który ma być wyświetlany, należy użyć znacznika AttributeResource. Na
przykład:
<span>
[AttributeResource attributeName="ibmcm:title" ]
[AttributeResource attributeName="ibmcm:effectiveDate"]
</span><br>
204
Stopka:
</div>
Uwagi:
Wyświetlanie słów kluczowych i kategorii:
Aby pobrać listę kategorii lub słów kluczowych, należy użyć znacznika Property.
Wyświetlanie autorów i właścicieli:
Aby pobrać listę autorów lub właścicieli, należy użyć znacznika Property.
Wyświetlanie ścieżki serwisu:
Do wyświetlania ścieżki serwisu do spersonalizowanego elementu Web Content Manager służy znacznik obiektu
zastępczego.
Element systematyki
Element systematyki definiuje układ formularza wyboru kategorii, umożliwiającego użytkownikom wybór kategorii
wyświetlanych w ramach spersonalizowanego menu.
Konfiguracja elementu polega na wybraniu systematyki albo kategorii, która będzie używana jako obszar początkowy
drzewa wyboru kategorii. Następnie należy wybrać głębokość elementów potomnych względem obszaru
początkowego. Zaznacz opcję "Uwzględnij start", jeśli w drzewie wyboru kategorii ma być wyświetlany obszar
początkowy. Jeśli obszarem początkowym jest systematyka, opcja ta nie odniesie żadnego skutku.
Dostępne są dwie wersje projektów elementu: pierwsza z nich jest wyświetlana, gdy zalogowany użytkownik wybrał
kategorię do wyświetlenia, a druga - gdy użytkownik nie wybrał kategorii. Projekty te są elementami RTF, używanymi
w podobny sposób jak elementy menu i nawigatora.
Uwaga: Korzystanie z tej funkcji wymaga skonfigurowania bazy danych rozszerzeń właściwości, która będzie
przechowywać dane użytkownika. Więcej informacji można znaleźć w sekcji Zarządzanie danymi użytkownika .
Tworzenie elementu systematyki
Korzystanie z elementu systematyki wymaga utworzenia komponentu systematyki. Elementu systematyki nie można
dodawać do szablonów tworzenia treści, obszarów serwisów ani elementów treści.
Tworzenie drzew wyboru kategorii
Drzewa wyboru kategorii umożliwiają użytkownikom personalizację menu.
Uwaga:
v Używając konsoli WebSphere Integrated Solutions Console, należy się upewnić, że w usłudze WCM
WCMConfigService zdefiniowano właściwość connect.businesslogic.module.ajpecatselect.class i że ma ona
wartość com.aptrix.pluto.CategoryProfileUpdaterModule.
v Drzew wyboru kategorii nie można używać w lokalnym portlecie wyświetlającym. Zamiast tego należy wyświetlić
je bezpośrednio. Na przykład:
http://host:port/wps/wcm/myconnect/library/obszar_serwisu/treść
205
Formularz elementu systematyki
Podstawowym zadaniem elementu systematyki jest wyświetlanie drzewa wyboru kategorii, umożliwiającego
użytkownikowi wybór kategorii na potrzeby personalizacji menu.
v Konfiguracja elementu polega na wybraniu systematyki albo kategorii, która będzie używana jako obszar
początkowy.
v Określ głębokość elementów potomnych względem obszaru początkowego oraz poziom macierzysty względem
obszaru początkowego.
v Zaznacz opcję "Uwzględnij start", aby wyświetlany był obszar początkowy. Jeśli obszarem początkowym jest
systematyka, opcja ta nie odniesie żadnego skutku.
v Dostępne są dwie wersje projektów elementu:
– Pierwsza wersja jest wyświetlana po zaznaczeniu przez zalogowanego użytkownika kategorii do wyświetlenia.
– Druga wersja jest wyświetlana, jeśli użytkownik nie zaznaczy kategorii.
Projekty te są elementami RTF, używanymi w podobny sposób jak elementy menu i nawigatora.
Przykładowy formularz elementu systematyki tworzy formularz z polami wyboru:
v Numer identyfikacyjny danej kategorii jest przypisywany do atrybutu value (wartość) pól wejściowych.
v Tworzone są wejściowe pola wyboru, których atrybuty name (nazwa) otrzymują wartość selectedCategories
(wybrane kategorie).
v Tworzone są ukryte pola wejściowe, których atrybuty name (nazwa) otrzymują wartość visibleCategories (widoczne
kategorie).
Projekty elementów
Przykłady kodu przedstawione poniżej umożliwiają utworzenie podstawowego drzewa wyboru kategorii:
Tabela 55. Nagłówek
Kod
Szczegóły
[PathCmpnt end="/[Biblioteka]/[ObszarSerwisu]/[Treść]?MOD=AJPECatSelect’
Powoduje uruchomienie modułu
method=post>
aktualizującego profil kategorii.
"start="
<FORM action=’" type="servlet"]
Wskazuje stronę, do której należy przejść
value=’[PathCmpnt type="servlet"]/[Biblioteka]/[ObszarSerwisu]/[Treść]’po przetworzeniu żądania użytkownika.
name="redirectURL">
Element nie będzie wyświetlany
poprawnie, jeśli ścieżka
[ObszarSerwisu]/[Treść] będzie
nieprawidłowa.
206
Tabela 55. Nagłówek (kontynuacja)
Kod
Szczegóły
name="updateSourceProfile" value="true">
W tym wierszu określany jest sposób
aktualizacji profilu kategorii użytkownika.
Parametr value (wartość) jest opcjonalny.
True
Profil kategorii użytkownika jest
aktualizowany w sposób trwały.
False
Profil jest aktualizowany tylko
dla sesji użytkownika.
Aktualizowanie profilu sesji
użytkownika:
Kategorie wybrane przez
użytkownika są obliczane przez
połączenie kategorii obecnych w
profilu sesji tego użytkownika i
kategorii znajdujących się w
stałym profilu kategorii
użytkownika. Dlatego jeśli
kategoria obecna w profilu
kategorii użytkownika zostanie
usunięta jedynie z profilu sesji
tego użytkownika, to nadal
będzie widoczna jako wybrana.
Tabela 56. Niewybrany projekt elementu
Kod
Szczegóły
<input type="checkbox" name="selectedCategories"
value="[Placeholder tag="idnum"]"/>
<IndentCmpnt offset="0" repeat=".."]
[Placeholder tag="name"]
<input type="hidden" name="visibleCategories"
<br>
Ten projekt jest używany przy wyświetlaniu elementów
niezaznaczonych w drzewie wyboru kategorii.
Tabela 57. Wybrany projekt elementu
Kod
Szczegóły
<input type="checkbox" checked name="selectedCategories"
[IndentCmpnt offset="0" repeat=".."]
[Placeholder tag="name"]
<input type="hidden" name="visibleCategories"
<br>
Ten projekt jest używany przy
wyświetlaniu elementów zaznaczonych w
drzewie wyboru kategorii.
Tabela 58. Stopka
Kod
Szczegóły
<input type="submit" value="Set User Categories"></input>
</form>
W stopce umieszczony jest przycisk
wprowadzania.
Element wcięcia:
207
W poniższym przykładzie został użyty znacznik elementu wcięcia. Może on być stosowany w elementach nawigatora i
systematyki. Znacznik ten reprezentuje łańcuch tekstowy lub kod HTML, który ma być powtarzany zależnie od
głębokości węzła drzewa wyświetlanego w danym elemencie.
W przykładzie elementu systematyki element wcięcia służy do powtarzania i wyświetlania znaku kropki w zależności
od głębokości węzła, do którego jest stosowany projekt elementu. Można dokonać przesunięcia powtarzanej wartości,
przypisując do atrybutu offset (przesunięcie) znacznika wartość będącą liczbą całkowitą. Na przykład przy bieżącej
głębokości węzła równej 5 i wartości przesunięcia równej -2, powtarzany łańcuch byłby wyświetlany trzykrotnie. Jeśli
suma wartości przesunięcia i głębokości węzła jest ujemna lub wynosi 0, powtarzany łańcuch nie jest wyświetlany.
projekty elementów:
Jedyna różnica między projektem elementu niewybranego a projektem elementu wybranego jest taka, że pole wyboru
w projekcie elementu wybranego ma ustawiony atrybut "checked".
Dostęp użytkownika:
Aby użytkownik korzystający z elementu systematyki miał możliwość aktualizacji wybranych kategorii, musi on mieć
uprawnienia do edycji własnego elementu użytkownika.
Używanie adresu URL w celu aktualizacji kategorii użytkownika:
Do aktualizacji wybranych kategorii użytkownika można zamiast drzewa wyboru kategorii użyć adresu URL:
http://host:port/wcm/connect/SiteArea/SelectPage?MOD=AJPECatSelect
&redirectURL=/wcm/connect/ObszarSerwisu/Treść&updateSourceProfile=false
&selectedCategories=idKategorii1,idKategorii3
&visibleCategories=idKategorii1,idKategorii2,idKategorii3,idKategorii4
Parametry selectedCategories i visibleCategories mają wiele wartości rozdzielanych przecinkami. Kategorie określone
w parametrze selectedCategories powinny stanowić podzbiór kategorii parametru visibleCategories.
Powyższy adres URL mógłby zostać użyty na stronie w formie przycisku, który pozwala użytkownikom na
aktualizację ich kategorii. Można na przykład utworzyć przycisk powodujący dodanie kategorii Wiadomości do listy
wybranych kategorii użytkownika.
Zadania pokrewne:
Korzystanie z elementu nazwy użytkownika
Element nazwy użytkownika służy do wyświetlenia nazwy bieżącego użytkownika w szablonie prezentacji, projekcie
komponentu lub projekcie elementu. Korzystanie z elementu nazwy użytkownika wymaga utworzenia komponentu
nazwy użytkownika. Elementu nazwy użytkownika nie można dodawać do szablonów tworzenia treści, obszarów
serwisów ani elementów treści.
Aby utworzyć komponent Nazwa użytkownika, wybierz opcję Aplikacje > Treść > Zarządzanie treścią WWW, a
następnie kliknij opcję Nowy > Komponent > Nazwa użytkownika.
Korzystanie z elementu nawigowania po stronach
Element nawigacyjny strony udostępnia elementy sterujące umożliwiające poruszanie się w zbiorze wyników
generowanych przez menu, nawigatory oraz elementy personalizowania i wyszukiwania.
208
Pojęcia pokrewne:
“Element nawigowania po stronach”
Zadania pokrewne:
Element nawigowania po stronach
Element nawigowania po stronach może generować dwa rodzaje elementów sterujących nawigacji:
v Elementy sterujące kontroli wyboru umożliwiają nawigację względem bieżącej strony. Obejmuje to generowanie
odsyłaczy do poprzedniej lub następnej strony wyników oraz szybkich odsyłaczy do pierwszej i ostatniej strony
zbioru wyników.
v Elementy sterujące strony umożliwiają nawigację według numeru strony w zbiorze wyników. Wyświetlana jest lista
odsyłaczy z numerami stron, wraz z odsyłaczem do poprzedniego lub następnego zbioru numerów stron, jeśli nie
wszystkie numery strony są widoczne.
W elemencie nawigowania po stronach można łączyć elementy sterujące kontroli wyboru i strony, co ilustruje poniższy
przykład nawigacji.
Tabela 59. Przykład układu nawigowania po stronach
Pierwsza
<<
Poprzednia
<
Kontynuacja
...
Numery stron
4,5,6
Kontynuacja
...
Idź do strony
Idź do strony:
Następna
>
Ostatnia
>>
Wielkość strony
Elementy do wyświetlenia: 10 | 50 | Wszystkie
Używanie elementu nawigowania po stronach w zdalnym portlecie wyświetlającym
Element nawigowania po stronach nie będzie działać, jeśli zostanie wyświetlony w zdalnym portlecie wyświetlającym
skonfigurowanym tak, aby nie akceptował odsyłaczy z innych portletów. Aby było możliwe korzystanie z elementu
nawigowania po stronach, należy w konfiguracji zdalnego portletu wyświetlającego dotyczącej akceptowania
odsyłaczy ustawić wartość "Tego portletu" lub "Innych portletów i tego portletu".
Tworzenie elementu nawigowania po stronach
Korzystanie z elementu nawigowania po stronach wymaga utworzenia komponentu nawigowania po stronach.
Elementu nawigowania po stronach nie można dodawać do szablonów tworzenia treści, obszarów serwisów ani
elementów treści.
209
Zadania pokrewne:
“Korzystanie z elementu nawigowania po stronach” na stronie 208
Przykład projektu elementu nawigowania po stronach
Oto przykład projektu elementu nawigowania po stronach.
W tym przykładzie użyto dwóch elementów nawigowania po stronach w celu utworzenia systemu nawigowania po
stronach, który będzie podobny do następującego:
Tabela 60. Przykłady użycia dwóch elementów nawigowania po stronach w celu utworzenia systemu nawigowania po
stronach
<<
<
Strona 5 z 10.
...
4,5,6
...
Idź do strony:
>
>>
Liczba
elementów do
wyświetlenia: 10
| 50 | Wszystkie
Element nawigowania po pierwszej stronie
1. Utwórz komponent nawigowania po stronach o nazwie firstnavigation.
2. Zaznacz opcję Wybór (elementy sterujące: Pierwszy, Poprzedni, Następny i Ostatni) oraz opcję Podział na
strony (numerowanie stron i przechodzenie dalej).
3. Zaznacz opcję Ogranicz liczbę stron i w powiązanym z nią polu wpisz wartość 3.
4. Wprowadź następujący tekst w poniższych polach projektu elementu:
Tabela 61. Projekt elementu nawigowania po pierwszej stronie
Element projektu
Kod projektu
Nagłówek
<span>
Stopka
</span>
Separator
| </span><span>
Element sterujący "Pierwszy" <font color="#000000"><<</font>
- projekt aktywny
Element sterujący "Pierwszy" <font color="#999999"><<</font>
- projekt nieaktywny
Element sterujący
"Poprzedni" - projekt
aktywny
<font color="#000000"><</font>
Element sterujący
"Poprzedni" - projekt
nieaktywny
<font color="#999999"><</font>
Element sterujący
<font color="#000000">></font>
"Następny" - projekt aktywny
Element sterujący
"Następny" - projekt
nieaktywny
<font color="#999999">></font>
Element sterujący "Ostatni" - <font color="#000000">>></font>
projekt aktywny
Element sterujący "Ostatni" - <font color="#999999">>></font>
projekt nieaktywny
210
Tabela 61. Projekt elementu nawigowania po pierwszej stronie (kontynuacja)
Element projektu
Kod projektu
Kontynuacja
...
Element nawigowania po drugiej stronie
1. Utwórz komponent nawigowania po stronach o nazwie secondnavigation.
2. Zaznacz opcję Idź do strony (pole wprowadzania stron) oraz opcję Wielkość strony (wybór wielkości strony).
3. W sekcji Idź do strony (pole wprowadzania stron) zdefiniuj następujące ustawienia:
v Etykieta pola: Idź do strony:
v Wielkość pola: 3
4. W sekcji Element sterujący wielkością strony zdefiniuj następujące ustawienia:
v Etykieta pola: Liczba elementów do wyświetlenia:
v Wielkości stron:
10 | 10
50 | 50
0 | Wszystkie
5. Wprowadź następujący tekst w poniższych polach projektu elementu:
Tabela 62. Projekt elementu nawigowania po drugiej stronie
Element projektu
Kod projektu
Nagłówek
<span>
Strona [PageInfo value="currentPage" ]
[PageInfo value="unknownPages" knowntext="z" unknowntext="z co najmniej" ]
[PageInfo value="totalPages" ].
</span>
<span>
Stopka
Separator
| </span>
</span><span>
Odwoływanie się do komponentów nawigowania po stronach w projekcie innego elementu
Aby odwołać się do obu komponentów nawigowania po stronach w projekcie innego elementu (np. menu), należy użyć
znaczników tych komponentów:
<div>
[component name="firstnavigation" ]
<br>
[component name="secondnavigation" ]
</div>
Generowanie adresu URL przy użyciu znaczników PathCmpnt i
URLCmpnt
Podczas tworzenia adresów URL do innych elementów treści WWW z poziomu treści użytkownika przy użyciu
znaczników URLCmpnt i PathCmpnt należy pamiętać o kilku istotnych kwestiach.
Korzystanie ze znacznika URLCmpnt
Znacznik komponentu URL URLCmpnt może być używany do tworzenia adresów URL elementów treści w szablonie
prezentacji. Jeśli ustawiono atrybut mode="portal", element treści jest wyświetlany przy użyciu portletu podglądu
treści.
211
Korzystanie ze znacznika PathCmpnt
Komponent ścieżki jest używany do tworzenia podstawowej części adresu URL w treści WWW. Zwykle podstawowa
część jest rozszerzana przez łańcuch, który identyfikuje treść do wyświetlenia. Jeśli komponent ścieżki jest używany w
obrębie kontekstu portletu Podgląd treści WWW, generowany adres URL ma zaktualizowany format adresu URL i nie
może zostać wyświetlony przy użyciu tradycyjnego portletu Podgląd treści WWW.
Dodawanie parametrów adresu URL
Dodanie parametrów adresu URL do zwykłego adresu URL portalu nie wpłynie na portlet Podgląd treści WWW. W
tym celu konieczne jest użycie znacznika URLCmpnt lub PathCmpnt. Do adresów URL generowanych przez te
znaczniki mogą zostać dodane dodatkowe parametry zapytania URL podobne do używanych w przypadku
tradycyjnego portletu Podgląd treści WWW.
Personalizowanie dokumentów stowarzyszonych
Produkt Portal Personalization udostępnia funkcję dokumentów stowarzyszonych umożliwiającą pobranie metadanych
dotyczących dokumentów przechowywanych w zewnętrznych systemach zarządzania treścią lub repozytoriach
dokumentów. Przykłady takich repozytoriów to produkty IBM Lotus Quickr, IBM Content Manager, IBM FileNet
Content Manager i Microsoft Sharepoint. Przy użyciu komponentu Personalization w produkcie IBM Web Content
Manager można wyświetlać metadane z dokumentów stowarzyszonych oraz tworzyć odsyłacze służące do pobierania
lub otwierania dokumentów.
Funkcja dokumentów stowarzyszonych umożliwia pozyskanie metadanych z systemów zdalnych, które obsługują
następujące metody:
v Zdalne interfejsy usług dokumentów obsługiwanych w programach Lotus Quickr, IBM Content Manager i FileNet
Content Manager
v Usługi CMIS 1.0 (Content Management Interoperability Services), takie jak obsługiwane przez produkty IBM
Connections, IBM Content Manager, IBM FileNet Content Manager, Microsoft Sharepoint i inne
v Kanały informacyjne Atom
Tworzenie reguły wyboru dokumentów stowarzyszonych
Istnieje możliwość utworzenia reguły wyboru wybierającej metadane dokumentów znajdujących się w konkretnym
folderze zdalnego systemu zarządzania treścią lub repozytorium dokumentów.
Przed utworzeniem reguły umożliwiającej uzyskanie dostępu do informacji o dokumentach stowarzyszonych należy się
upewnić, że funkcja jest skonfigurowana zgodnie z opisem w sekcji “Konfigurowanie obsługi dokumentów
stowarzyszonych” na stronie 75.
1. Otwórz nawigator personalizacji.
2.
3.
4.
5.
6.
Przejdź do folderu, w którym chcesz utworzyć regułę, lub utwórz folder dla nowej reguły.
Kliknij opcję Nowy > Reguła.
Wprowadź nazwę reguły.
Opcjonalne: Wprowadź opis reguły umożliwiający zidentyfikowanie danych wybieranych przez regułę.
Kliknij odsyłacz do działania Wybierz w edytorze reguł (na przykład Treść WWW) i wybierz opcję Dokumenty
stowarzyszone.
7. Określ folder w systemie zdalnym, wprowadzając adres URL bezpośrednio lub przeglądając system zdalny. Poza
folderem w systemie zdalnym można wprowadzić adres URL dowolnego kanału informacyjnego Atom dostępnego
w sieci. Dane Atom prezentowane przez te kanały informacyjne są odwzorowane na odpowiadające znaczniki
AttributeResource w produkcie IBM Web Content Manager.
v Aby wprowadzić bezpośrednio adres URL folderu, wykonaj następujące kroki:
a. Kliknij opcję wartość *.
b. Wprowadź adres URL folderu.
c. Kliknij opcję Wyślij.
212
v Aby przeglądać serwer usług dokumentów lub serwer CMIS, należy kliknąć symbol > dla warunku Adres URL
kanału informacyjnego, a następnie opcję Wybierz folder dokumentu, aby uruchomić kreator w celu
wybrania folderu.
Aby nawiązać połączenie z serwerem zdalnym, należy zidentyfikować serwer i metodę uwierzytelniania
używaną w celu uzyskania dostępu do serwera. Istnieje możliwość wyboru predefiniowanego serwera lub
bezpośredniego wprowadzenia adresu URL serwera. Domyślnie nie są skonfigurowane żadne predefiniowane
serwery, ale administrator może dodawać serwery do listy. Istnieje kilka dostępnych metod uwierzytelniania na
serwerze:
– Jeśli między serwerem zdalnym a portalem skonfigurowano funkcję pojedynczego logowania, połączenie
można nawiązać za pomocą bieżącego użytkownika.
– Istnieje możliwość wprowadzenia identyfikatora użytkownika i hasła dla serwera zdalnego.
– Istnieje możliwość wybrania sekcji skarbca referencji powiązanej z serwerem. Sekcje skarbca referencji są
konfigurowane przez administratora. Umożliwiają one użytkownikom logowanie się bez referencji.
Jeśli używane są identyfikator i hasło użytkownika lub sekcja skarbca referencji, serwer zdalny musi akceptować
żądania uwierzytelniania, które używają uwierzytelniania podstawowego HTTP.
Szczegółowe informacje na temat dodawania serwerów i konfigurowania uwierzytelniania zawiera sekcja
Konfigurowanie funkcji dokumentów stowarzyszonych.
Uwaga: Aby możliwe było przeglądanie serwerów zdalnych i wybór folderu, dla strony zawierającej edytor
personalizacji wymagana jest kompozycja i profil modułu obsługujące moduł kompozycji
wp_federated_documents_picker. Na przykład można użyć kompozycji Portal 8.0 i profilu pełnego lub
odroczonego. Jeśli strona nie używa tego modułu kompozycji, kreator wyboru folderu jest niedostępny po
kliknięciu opcji Wybierz folder dokumentu. W dalszym ciągu można ręcznie wprowadzić adres URL kanału
informacyjnego dotyczący folderu zdalnego, klikając opcję wartość *. Aby aktywować kreator wyboru folderu,
należy się upewnić, że moduł kompozycji wp_federated_documents_picker jest dostępny dla strony zawierającej
edytor personalizacji.
8. Opcjonalne: Kliknij opcję pokaż wszystkie elementy, aby określić maksymalną liczbę wpisów do pobrania.
9. Kliknij przycisk Zapisz.
Utworzoną regułę można teraz zastosować w komponencie Personalization w celu wyświetlenia w treści WWW
wyników wyboru określonych przy użyciu tej reguły.
Pojęcia pokrewne:
“Zarezerwowany portlet tworzenia treści” na stronie 95
Zadania pokrewne:
“Konfigurowanie funkcji dokumentów stowarzyszonych” na stronie 77
Struktura modułu
Używanie reguły dokumentów stowarzyszonych w komponencie personalizowania
W celu uzyskania dostępu do informacji z reguły dokumentów stowarzyszonych w systemie treści WWW należy
utworzyć komponent personalizowania, powiązać go z regułą i określić projekt na potrzeby wyświetlania informacji o
dokumencie pobranych przez regułę.
1. Otwórz portlet tworzenia treści i kliknij opcję Nowy > Komponent > Personalizacja.
2. Wprowadź nazwę i opis nowego komponentu.
213
3. W sekcji Element personalizowania kliknij opcję Szukaj i wybierz regułę wyboru dokumentów stowarzyszonych.
4. Zdefiniuj projekt nagłówków, stopek i poszczególnych dokumentów wybranych przez skonfigurowaną regułę
wyboru. Do tworzenia odwołań do poszczególnych pól metadanych wybranych dokumentów należy użyć elementu
AttributeResource.
5. Zapisz komponent.
W tym momencie można już wyświetlać podgląd komponentu i tworzyć do niego odwołania z poziomu szablonów
prezentacji, projektów innych elementów lub portletów podglądu treści WWW.
Przykładowe projekty reguły wyboru dokumentów stowarzyszonych:
W przypadku renderowania informacji o metadanych dokumentów pobranych przy użyciu reguły wyboru dokumentów
stowarzyszonych można dostosować projekty nagłówka, stopki i menu wyników wyszukiwania w celu uzyskania mniej
lub bardziej złożonych prezentacji.
Projekt listy wypunktowanej
Aby wyświetlić prostą listę wypunktowaną zawierającą odsyłacze do dokumentów, można użyć projektu takiego, jak
opisany tutaj.
Nagłówek
<ul>
Projekt dla każdego wyniku wyszukiwania menu
<li>
<a target="_blank" href="[AttributeResource attributeName="contentLink"]">
[AttributeResource attributeName="title"]
</a>
</li>
Stopka
</ul>
Projekt tabeli
Aby wyświetlić pełną listę informacji w tabeli, można użyć projektu podobnego do opisanego w tym miejscu.
Nagłówek
<table>
<tr>
<th>Tytuł</th>
<th>Autorzy</th>
<th>Załaduj</th>
<th>Załaduj przez portal</th>
<th>Załaduj przez portal z uwierzytelnianiem</th><th>Załaduj</th>
<th>Edytuj</th>
<th>Typ treści</th>
<th>Wielkość</th>
<th>Zaktualizowano</th>
<th>Opublikowano</th>
</tr>
Projekt dla każdego wyniku wyszukiwania menu
<tr>
<td><b>[AttributeResource attributeName="title"]</b></td>
<td>[AttributeResource attributeName="authors" separator=","]</td>
<td><a target="_blank" href=" [AttributeResource attributeName="rawContentLink"]">pobierz</a></td>
<td><a target="_blank" href="[AttributeResource attributeName="contentLink"]">pobierz</a></td>
<td><a target="_blank" href=" [AttributeResource attributeName="contentLinkAuthenticated"]">pobierz</a></td>
<td><a target="_blank" href="[AttributeResource attributeName="viewLink"]">otwórz</a></td>
214
<td>[AttributeResource
</tr>
attributeName="contentType"]</td>
attributeName="size"]</td>
attributeName="updated"]</td>
attributeName="published"]</td>
Stopka
</table>
Wartości znacznika AttributeResource dla dokumentów stowarzyszonych:
Znacznik AttributeResource jest używany jako obiekt zastępczy do wyświetlania atrybutów z reguły wybierania
dokumentów stowarzyszonych w projekcie elementu personalizowania. Nie może być używany w szablonie prezentacji
ani w elementach innego typu.
W przypadku użycia z regułą wyboru dokumentów stowarzyszonych dla każdego dokumentu w tabeli wynikowej są
obsługiwane następujące wartości atrybutu attributeName znacznika AttributeResource:
authors
Ten atrybut wyświetla nazwy autorów dokumentów. Rzeczywisty wynik zależy od odpowiedniego
odwzorowania atrybutu, które musi istnieć w zdalnym systemie zarządzania treścią. Jeśli takie odwzorowanie
nie istnieje, wyświetlana jest wartość pusta.
contentLink
Ten atrybut wyświetla bezwzględny adres URL, który może zostać użyty do pobrania dokumentu. W
przeciwieństwie do atrybutu rawContentLink atrybut contentLink zawiera adres URL, który wskazuje proxy
Ajax przy użyciu parametrów użytych do pobrania dokumentu przez proxy. Istnieje możliwość wyłączenia
adresów URL z obsługą proxy przez zmodyfikowanie właściwości
wcm.pzn.ecm.enable.proxy.content.links w usłudze konfiguracji WCM WCMConfigService i ustawienie
jej wartości na false.
contentLinkAuthenticated
Ten atrybut wyświetla bezwzględny adres URL, którego można użyć do pobrania dokumentu, zawierający
informacje o uwierzytelnianiu, jeśli są one wymagane. Podobnie jak w przypadku atrybutu contentLink,
atrybut contentLinkAuthenticated zawiera adres URL, który wskazuje proxy Ajax przy użyciu parametrów
użytych do pobrania dokumentu przez proxy. Jednak w zależności od reguły wyboru personalizacji atrybut
contentLinkAuthenticated może także dołączać informacje o współużytkowanym skarbcu referencji
używanym na potrzeby uwierzytelniania użytkownika. Informacje o uwierzytelnianiu skarbca referencji są
dostępne, tylko jeśli reguła wyboru została utworzona przy użyciu skarbca referencji.
contentType
Ten atrybut wyświetla typ MIME dokumentu. Jeśli ta informacja nie zostanie dostarczona przez zdalny system
zarządzania treścią, wyświetlana jest wartość pusta.
contributors
Ten atrybut wyświetla nazwy kontrybutorów dokumentu. Rzeczywisty wynik zależy od odpowiedniego
odwzorowania atrybutu, które musi istnieć w zdalnym systemie zarządzania treścią. Jeśli takie odwzorowanie
nie istnieje, wyświetlana jest wartość pusta.
id
Ten atrybut wyświetla unikalny identyfikator dokumentu.
published
Ten atrybut wskazuje moment pierwszej dostępności dokumentu. Rzeczywisty wynik zależy od
odpowiedniego odwzorowania atrybutu istniejącego w zdalnym systemie zarządzania treścią. Jeśli takie
odwzorowanie nie istnieje, wyświetlana jest wartość pusta.
rawContentLink
Ten atrybut wyświetla surowy bezwzględny adres URL, którego można użyć do pobrania dokumentu. Atrybut
rawContentLink, pomimo że jest podobny do atrybutu contentLink, zawiera adres URL w postaci
wyświetlanej w kanale informacyjnym dokumentów stowarzyszonych używanym przez regułę wyboru
dokumentu stowarzyszonego. Ta wartość nie uwzględnia żadnych dodatkowych adresów proxy znajdujących
się w adresie URL.
215
Ten atrybut wyświetla wielkość dokumentu wyrażoną w bajtach. Jeśli ta informacja nie zostanie dostarczona
przez zdalny system zarządzania treścią, wyświetlana jest wartość pusta.
size
summary
Ten atrybut wyświetla podsumowanie dokumentu. Jeśli ta informacja nie zostanie zwrócona przez zdalny
system zarządzania treścią, wyświetlana jest wartość pusta.
Uwaga: Ponieważ wartość atrybutu summary może zawierać bardzo dużą ilość danych znakowych, ilość
danych zwracanych przez ten atrybut jest ograniczona. Istnieje możliwość zwiększenia lub zmniejszenia ilości
zwracanych danych przez ustawienie właściwości wcm.pzn.ecm.max.field.length w usłudze konfiguracji
WCM WCMConfigService.
Ten atrybut wyświetla tytuł dokumentu. Rzeczywisty wynik zależy od odpowiedniego odwzorowania
atrybutu, które musi istnieć w zdalnym systemie zarządzania treścią. Jeśli takie odwzorowanie nie istnieje,
wyświetlana jest nazwa pliku.
title
updated
Ten atrybut wskazuje moment ostatniej aktualizacji dokumentu. Rzeczywisty wynik zależy od odpowiedniego
odwzorowania atrybutu istniejącego w zdalnym systemie zarządzania treścią. Jeśli takie odwzorowanie nie
istnieje, wyświetlana jest wartość pusta.
viewLink
Ten atrybut wyświetla bezwzględny adres URL, który może zostać użyty do otwarcia danego dokumentu w
kontekście interfejsu użytkownika zdalnego systemu zarządzania treścią. Jeśli taki adres URL nie zostanie
zwrócony przez zdalny system zarządzania treścią, wyświetlana jest wartość pusta.
Uwaga: Atrybut viewLink nie jest obsługiwany, jeśli jest nawiązane połączenie z repozytorium produktu
IBM Content Manager lub używany jest serwer CMIS.
Oto przykład użycia tych wartości atrybutów w projekcie:
<li>
<a target="_blank" href="[AttributeResource attributeName="contentLink"]">
[AttributeResource attributeName="title"]
</a>
</li>
Wstawianie odsyłacza do treści zdalnej
Odsyłacze do treści zdalnej można wstawiać do elementów zawierających pole tekstu formatowanego za pomocą
przycisku Wstaw odsyłacz do dokumentu zdalnego w edytorze tekstu formatowanego. Za pomocą tego przycisku
można wybrać tylko treść zdalną, która jest skonfigurowana na potrzeby dostępu do serwera zdalnego.
Kliknij przycisk Wstaw odsyłacz do dokumentu zdalnego i wybierz dokument za pomocą paneli kreatora.
Aby nawiązać połączenie z serwerem zdalnym, należy zidentyfikować serwer i metodę uwierzytelniania używaną w
celu uzyskania dostępu do serwera. Istnieje możliwość wyboru predefiniowanego serwera lub bezpośredniego
wprowadzenia adresu URL serwera. Domyślnie nie są skonfigurowane żadne predefiniowane serwery, ale
administrator może dodawać serwery do listy. Istnieje kilka dostępnych metod uwierzytelniania na serwerze:
v Jeśli między serwerem zdalnym a portalem skonfigurowano funkcję pojedynczego logowania, połączenie można
nawiązać za pomocą bieżącego użytkownika.
v Istnieje możliwość wprowadzenia identyfikatora użytkownika i hasła dla serwera zdalnego.
v Istnieje możliwość wybrania sekcji skarbca referencji powiązanej z serwerem. Sekcje skarbca referencji są
konfigurowane przez administratora. Umożliwiają one użytkownikom logowanie się bez referencji.
Jeśli używane są identyfikator i hasło użytkownika lub sekcja skarbca referencji, serwer zdalny musi akceptować
żądania uwierzytelniania, które używają uwierzytelniania podstawowego HTTP.
Jeśli dostęp do serwera zdalnego odbywa się przy użyciu identyfikatora użytkownika i hasła, tworzona jest tymczasowa
sekcja skarbca referencji służąca do przechowywania danych uwierzytelniania oraz zarządzania nimi. Po zamknięciu
kreatora tymczasowa sekcja skarbca referencji jest automatycznie usuwana. Jeśli jednak kreator nie zostanie zamknięty
w sposób jawny, nie można usunąć tymczasowej sekcji skarbca referencji. Taka sytuacja może wystąpić na przykład
216
wtedy, gdy okno przeglądarki zostanie zamknięte przed zakończeniem pracy kreatora. Wszystkie tymczasowe sekcje
skarbca referencji, które nie są używane przez co najmniej trzy godziny, zostaną usunięte w ramach zadania procedury
czyszczącej (com.ibm.portal.cmis.TransientSlotCleanupTask) uruchamianego raz dziennie. Administrator może
zmienić harmonogram wykonywania zadania procedury czyszczącej za pomocą interfejsu konfiguracyjnego XML.
Theme note: Funkcja Wstaw odsyłacz do dokumentu zdalnego wymaga modułu kompozycji
wp_federated_documents_picker. Strona zawierająca portlet tworzenia treści musi używać kompozycji, która integruje
ten moduł kompozycji. Ponadto, aby zapewnić, że moduł zostanie załadowany, profil modułu używany przez stronę
musi zawierać moduł kompozycji wp_federated_documents_picker. Zarówno profil odroczony
(profiles/profile_deferred.json), jak i profil pełny (profiles/profile_full.json) kompozycji Portal 8.0 obsługują
wstawianie odsyłaczy do treści zdalnej przy użyciu kreatora.
Jeśli portlet tworzenia treści nie może załadować modułu kompozycji wp_federated_documents_picker, kreator jest
niedostępny po kliknięciu opcji Wstaw odsyłacz do dokumentu zdalnego. Aby uzyskać dostęp do kreatora, należy
sprawdzić, czy kompozycja i profil modułu zastosowane dla strony portalu zawierającej portlet tworzenia treści
dołączają moduł kompozycji wp_federated_documents_picker. Jeśli funkcja została wyłączona podczas korzystania z
bezpośredniej edycji treści WWW, wykonaj następujące kroki:
v Zastosuj kompozycję do ukrytej strony tworzenia treści zawierającej moduł kompozycji
wp_federated_documents_picker. Możliwe jest na przykład zastosowanie kompozycji Portal 8.0.
v Zastosuj profil modułu do ukrytej strony tworzenia treści zawierającej moduł kompozycji
wp_federated_documents_picker. Możliwe jest na przykład zastosowanie pełnego profilu kompozycji Portal 8.0.
v Zastosuj skórę bez dekoracji do zarezerwowanej instancji portletu tworzenia treści na ukrytej stronie tworzenia
treści. Możliwe jest na przykład zastosowanie skóry Portal 8.0 - No Skin.
Pojęcia pokrewne:
“Zarezerwowany portlet tworzenia treści” na stronie 95
Zadania pokrewne:
“Definiowanie opcji tekstu w formacie RTF” na stronie 253
Produkt IBM Web Content Manager można skonfigurować w taki sposób, aby do wypełniania pól tekstu
formatowanego używał standardowego edytora tekstu formatowanego, zaawansowanego edytora tekstu
formatowanego lub edytora tekstu formatowanego innej firmy.
“Konfigurowanie funkcji dokumentów stowarzyszonych” na stronie 77
Struktura modułu
Dostosowywanie stron
Określanie interfejsów API dla strony klienta udostępnianych przez bieżącą stronę portalu
Korzystanie z atrybutów Start i End
Atrybuty start (początek) i end (koniec) służą do umieszczania danych zwracanych przez znacznik produktu Web
Content Manager w innych znacznikach, na przykład HTML. Atrybuty te nie są obowiązkowe.
Główną zaletą stosowania atrybutów Start i End jest fakt, że kod w nich wprowadzony jest renderowany tylko w
momencie, gdy sam znacznik komponentu jest renderowany. Jeśli na przykład użytkownik nie ma prawa dostępu do
217
treści wyświetlanej przy użyciu znacznika component, nie jest wyświetlana ani treść, ani kod atrybutów Start i End. To
samo dzieje się, jeśli komponent nie istnieje lub nie zawiera treści.
Przykład:
W poniższym przykładzie atrybuty Start i End służą do wyświetlania zestawu komponentów tekstowych w postaci listy
wypunktowanej. Można je wprowadzić w szablonie prezentacji.
<ul>
[component
[component
[component
[component
</ul>
name="Komponent1"
name="Komponent2"
name="Komponent3"
name="Komponent4"
start="<li>"
start="<li>"
start="<li>"
start="<li>"
end="</li>"
end="</li>"
end="</li>"
end="</li>"
]
]
]
]
Po wyświetleniu komponenty tekstowe będą wyglądały w następujący sposób:
v Komponent 1
v Komponent 2
v Komponent 3
v Komponent 4
Jeśli użytkownik nie ma dostępu do Komponentu 3, wyświetlana lista będzie wyglądać w następujący sposób:
v Komponent 1
v Komponent 2
v Komponent 4
Do szablonu prezentacji można natomiast dodać następujący kod:
<ul>
<li>[component
<li>[component
<li>[component
<li>[component
</ul>
name="Komponent1"
name="Komponent2"
name="Komponent3"
name="Komponent4"
]</li>
]</li>
]</li>
]</li>
Jeśli użytkownik nie ma dostępu do Komponentu 3, wyświetlana lista będzie wyglądać w następujący sposób:
v Komponent 1
v Komponent 2
v
v Komponent 4
Znacznik podpunktu jest wyświetlany, choć komponent tekstowy nie jest.
Ustawianie parametrów formatowania dat
Parametry używane do ustawiania formatu dat.
Tabela 63. Parametry formatowania dat
Symbol
Znaczenie
Komponent Prezentacja
Przykład
G
Znacznik ery
(tekst)
n.e.
y
rok
(liczba)
1996
M
Miesiąc w roku
(tekst i liczba)
lipiec i 07
d
Dzień miesiąca
(liczba)
10
h
Godzina w formacie
12-godzinnym (1-12)
(liczba)
12
218
Tabela 63. Parametry formatowania dat (kontynuacja)
Symbol
Znaczenie
Komponent Prezentacja
Przykład
H
Godzina w formacie
24-godzinnym
(liczba)
0
m
Minuta
(liczba)
30
Sekunda
(liczba)
55
S
Milisekunda
(liczba)
978
E
Dzień tygodnia
(tekst)
Wtorek
D
Dzień roku
(liczba)
189
F
Dzień tygodnia w miesiącu
(liczba)
2 (druga środa lipca)
w
Tydzień roku
(liczba)
27
W
Tydzień miesiąca
(liczba)
2
a
Znacznik am/pm
(tekst)
po południu
k
Godzina w formacie
24-godzinnym (1-24)
(liczba)
24
K
Godzina w formacie
12-godzinnym
(liczba)
0
z
Strefa czasowa
(tekst)
Czas Pacyfiku
'
Znak sterujący do
wprowadzania tekstu
(ogranicznik)
''
Pojedynczy cudzysłów
(literał)
Liczba liter określa format:
Tekst
v Jeśli we wzorcu będą co najmniej cztery litery, to zostanie użyta pełna forma.
v Mniej niż cztery litery oznaczają, że dopuszczalna jest forma krótka lub skrócona (jeśli istnieje).
Przykład: dzień/miesiąc/rok
v d,M,r = 3,3,3
v dd,MM,rr = 03,03,03
v dd,MMM,rr = 03,mar,03
v dd,MMMM,rrrr = 03,marzec,2003
Małe i wielkie litery:
v Wielkość liter używanych w kodzie daty i godziny nie jest spójna. Na przykład miesiąc jest oznaczony literą "M",
ale już dzień - literą "d", a rok - literą "r".
v Wielkie i małe litery mogą mieć różne znaczenia, na przykład "s" oznacza sekundę, a "S" - milisekundę.
Niepoprawny format:
W przypadku wprowadzenia błędnego kodu daty lub godziny nie jest zwracana żadna wartość.
Inne znaki:
Dowolne znaki użyte we wzorcu, które nie należą do zakresów ["a".."z"] i ["A".."Z"], są traktowane jako tekst ujęty w
cudzysłowy. Na przykład znaki ':', '.', ' ', '#' oraz '@' będą wyświetlane w ostatecznym tekście godziny nawet wówczas,
gdy nie zostały ujęte w apostrofy.
219
Przykłady:
Wzorzec formatu
Wynik
"rrrr.MM.dd G 'o' hh:mm:ss z"
1996.07.10 n.e. o 15:08:56 PDT
"EEE, MMM d, ''rr"
Śro, lipiec 10, '96
"h:mm a"
12:08 PM
"'godzina' hh a, zzzz"
godzina 12 PM, Czas Pacyfiku
"K:mm a, z"
0:00 PM, PST
"rrrr.MMMMM.dd GGG
hh:mm aaa"
1996.lipiec.10 AD 12:08 PM
Uwagi dotyczące formatowania liczb
Do ustawiania formatu liczb używana jest składnia wzorców formatów liczb języka Java.
Tabela 65. Składnia wzorców formatów liczb języka Java
Symbol
Znaczenie
0
Reprezentuje cyfrę. Zera wiodące i końcowe są wyświetlane.
#
Reprezentuje cyfrę. Zera wiodące i końcowe nie są wyświetlane.
.
Symbol zastępczy separatora dziesiętnego.
,
Symbol zastępczy separatora grupowania.
E
Oddziela mantysę od wykładnika w formatach wykładniczych.
;
Używany do rozdzielania formatów.
-
Domyślny przedrostek wartości ujemnych.
%
Powoduje pomnożenie liczby przez 100 i wyświetlenie jej w procentach.
?
Powoduje pomnożenie liczby przez 1000 i wyświetlenie jej w promilach.
¤
Powoduje wyświetlanie liczby jako wartości walutowej.
'
Używany do cytowania znaków specjalnych w przedrostku lub przyrostku.
Przykłady:
Dla liczby 123456,789.
Wzorzec formatu
Wynik
###,###.###
123 456,789
###.##
123456,79
00000000.0000
000123456,7890
Znaczniki
Znaczniki są używane w języku znaczników w celu przywoływania treści zapisanych lub wygenerowanych przez
elementy lub do wyświetlania metadanych z różnych elementów.
220
Znaczniki treści WWW
Znaczniki produktu IBM® Web Content Manager służą do odwoływania się do elementów zawartych w szablonach
prezentacji i projektach elementów.
Aby utworzyć znacznik treści WWW, w polu szablonu prezentacji lub projektu elementu kliknij opcję Wstaw
znacznik. Zostanie wyświetlone okno dialogowe Program pomocy znaczników. Można następnie wybrać i
skonfigurować jeden z następujących typów znacznika:
Znacznik projektu alternatywnego
Znacznik projektu alternatywnego umożliwia wyświetlanie różnych komponentów w zależności od tego, czy
element zwrócony przez menu lub nawigator znajduje się w bieżącej ścieżce.
Znacznik zasobów atrybutu
Znacznik zasobów atrybutu służy do definiowania informacji zwracanych przez zapytanie do wyszukania.
Znacznik komponentu
Znacznik komponentu jest używany do tworzenia odwołań do komponentu z poziomu szablonu prezentacji
lub projektu elementu.
Znacznik elementu
Znacznik elementu umożliwia tworzenie odwołań do elementów z poziomu szablonu prezentacji lub projektu
elementu.
Znacznik wcięcia
Znacznik wcięcia umożliwia formatowanie projektów elementów wymagających wyświetlania wyników z
wcięciem.
Znacznik informacji o stronie
Znacznik informacji o stronie umożliwia wyświetlanie szczegółów nawigacji w projekcie elementu
nawigowania po stronach.
Znacznik komponentu Ścieżka
Znacznik komponentu ścieżki może reprezentować określone części adresu URL, takie jak ścieżka do
serwletu, ścieżka bazowa lub ścieżka kontekstowa bieżącej strony. Znacznik ten może być dodawany do
szablonów prezentacji, projektów elementów i projektów komponentów.
Znacznik Placeholder
Znacznik obiektu zastępczego służy do wyświetlania metadanych w projekcie elementu lub komponentu.
Znacznik wtyczki
Odwołania do wtyczek wyświetlających są tworzone za pomocą znacznika wtyczki.
Znacznik właściwości
Znacznik właściwości służy do wyświetlania różnych pól i metadanych elementów treści i obszarów serwisu.
Znacznik elementu stylu
Znacznik elementu stylu jest używany do tworzenia odwołań do komponentu Arkusz stylów wybranego jako
domyślny arkusz stylów szablonu tworzenia treści bądź odwołań do komponentu Arkusz stylów z poziomu
obszaru serwisu lub elementu treści za pośrednictwem odwołania do komponentu.
Znacznik adresu URL
Za pomocą znacznika URLCmpnt można wygenerować adres URL obszaru serwisu lub elementu treści.
Wcięcia w projektach elementów
Znacznik wcięcia umożliwia formatowanie projektów elementów wymagających wyświetlania wyników z wcięciem.
Format znacznika IndentCmpnt:
[indentcmpnt repeat=" " offset=" " start=" " end=" " ]
Aby utworzyć znacznik IndentCmpnt:
221
1. W polu szablonu prezentacji lub projektu elementu kliknij opcję Wstaw znacznik. Zostanie wyświetlone okno
dialogowe Program pomocy znaczników.
2. Jako typ znacznika wybierz opcję Wcięcie.
3. Wybierz poziom przesunięcia. Przesunięcie określa, ile razy używany jest powtarzany łańcuch dla każdego
wcięcia. Używane przesunięcie jest oparte na liczbie węzłów wyświetlanej treści hierarchicznej. Na przykład przy
bieżącej głębokości węzła równej 5 i wartości przesunięcia równej -2, powtarzany łańcuch byłby wyświetlany
trzykrotnie. Jeśli suma wartości przesunięcia i głębokości węzła jest ujemna lub wynosi 0, powtarzany łańcuch nie
jest wyświetlany.
4. Kliknij przycisk OK, aby dodać znacznik do projektu.
Po dodaniu znacznika do projektu można również dodać następujące parametry do znacznika:
Tabela 67. Parametry znacznika wcięcia
Parametr znacznika
Opis
repeat=" "
Podaj tekst powtarzany na początku każdego wcięcia.
start=" "
Atrybuty start (początek) i end (koniec) służą do umieszczania danych zwracanych przez
znacznik w innych znacznikach (na przykład znacznikach HTML). Atrybuty te nie są
obowiązkowe.
end=" "
Zestawy znaków dwubajtowych:
Nie wszystkie zestawy znaków dwubajtowych obsługują rozszerzone znaki ASCII. Aby używać znaczników typu
" ", należy zastąpić znacznik "&" znacznikiem "&".
Na przykład:
[indentcmpnt offset="0" repeat="&nbsp;&nbsp;"]
Pisanie odsyłaczy do treści WWW
Odsyłacze do elementów treści mogą być pisane jako adresy URL.
Tworzenie odsyłaczy do treści WWW z poziomu innej treści WWW
W poniższych przykładach przedstawiono sposób pisania odsyłaczy do treści WWW, które mają być używane w
ramach portletu Podgląd treści WWW lub serwletu Web Content Manager.
Aby utworzyć odsyłacz z fragmentu treści WWW do innego fragmentu treści WWW, należy użyć następującego
formatu adresu URL:
[URLCmpnt mode="current" context="Selected" type="Content"
name="BIBLIOTEKA/ŚCIEŻKA_DO_OBSZARU_SERWISU/TREŚĆ"]
v BIBLIOTEKA = nazwa biblioteki treści WWW
v ŚCIEŻKA_DO_OBSZARU_SERWISU = ścieżka do obszaru serwisu, w którym znajduje się treść
v TREŚĆ = nazwa elementu treści
Tworzenie odsyłaczy do treści WWW z zewnętrznego portletu lub serwisu WWW
Aby utworzyć odsyłacz z zewnętrznego portletu lub serwisu WWW do treści WWW, należy użyć następującego
formatu adresu URL:
http://HOST/wps/wcm/connect/BIBLIOTEKA/ŚCIEŻKA_DO_OBSZARU_SERWISU/TREŚĆ
v HOST = nazwa hosta produktu Web Content Manager
v wps/wcm = kontekstowy katalog główny produktu Web Content Manager
222
Tworzenie odsyłaczy do treści wyświetlanej w portlecie Podgląd treści WWW z
zewnętrznego portletu lub serwisu WWW
Aby utworzyć odsyłacz z zewnętrznego portletu lub serwisu WWW do treści wyświetlanej w portlecie Podgląd treści
WWW, należy użyć następującego formatu adresu URL:
http://HOST_PORTALU/wps/mypoc/vp_mapping?urile=wcm%3Apath%3ABIBLIOTEKA/
ŚCIEŻKA_DO_OBSZARU_SERWISU/TREŚĆ&page=unikalna_nazwa | id_obiektu | &mapping=odwzorowanie |
&current=true | &pagedesign=BIBLIOTEKA/NAZWA_SZABLONU_PREZENTACJI
v HOST_PORTALU = nazwa hosta produktu Web Content Manager
v wps/mypoc = kontekstowy katalog główny produktu Web Content Manager, który określa fragment usługi
wyszukiwania treści
– W przypadku dostępu chronionego należy wpisać wartość wps/mypoc.
– W przypadku dostępu niechronionego należy wpisać wartość wps/poc.
v odwzorowanie_portalu_wirtualnego = odwzorowanie portalu wirtualnego, jeśli jest konieczne. Na przykład
wps/mypoc/myvp lub wps/poc/myvp.
Aby zaadresować konkretną stronę portalu, należy użyć jednego z następujących parametrów. Parametrów nie można
ze sobą łączyć.
v page: Określa unikalną nazwę lub identyfikator obiektu strony.
v mapping: Określa odwzorowanie adresu URL dla strony.
v current: Wskazuje konieczność użycia bieżącej strony.
Aby określić konkretny szablon prezentacji, który ma być stosowany przy wyświetlaniu treści WWW, należy użyć
następującego parametru:
v pagedesign: podaj nazwę biblioteki i szablon prezentacji, które mają być używane, uwzględniając nazwy
wszystkich folderów
Dynamiczne wyszukiwanie strony: Parametr page jest opcjonalny. Aby dynamicznie wyszukiwać strony, można
użyć funkcji rozgłaszania odsyłaczy portletu podglądu treści WWW. Wystarczy w tym celu pominąć parametr page.
Jeśli na przykład istnieje element treści o nazwie Nowosci1, który jest przechowywany w bibliotece Tresc WWW w
obszarze serwisu o nazwie Nowosci, odsyłacz do niego można utworzyć za pomocą następującego adresu URL:
http://nazwa_hosta/wps/mypoc?urile=wcm%3Apath%3A/Moj+serwis/Nowosci/Nowosci1
Alternatywnym rozwiązaniem jest dodanie konkretnej strony portalu za pomocą odwzorowania adresu URL. W tym
celu należy użyć następującego formatu:
http://HOST_PORTALU/KONTEKSTOWY_KATALOG_GŁÓWNY_PORTALU
/ODWZOROWANIE_ADRESU_URL_STRONY_PORTALU/?current=true&urile=wcm%3Apath%3ABIBLIOTEKA/ŚCIEŻKA_DO_OBSZARU_SERWISU/TREŚĆ
v HOST_PORTALU = nazwa hosta portalu
v KONTEKSTOWY_KATALOG_GŁÓWNY_PORTALU = kontekstowy katalog główny portalu. Dla serwisów
anonimowych jest to katalog /wps/portal, dla innych serwisów — katalog /wps/mój_portal.
v ODWZOROWANIE_ADRESU_URL_STRONY_PORTALU = nazwa złożona odwzorowania adresu URL portalu
na stronę portalu, która zawiera portlet Web Content Manager (odwzorowania adresów URL można konfigurować
za pomocą portletów administracyjnych portalu.
223
Uwaga: Dla opcji odbierania odsyłaczy w portlecie Podgląd treści WWW na stronie docelowej musi być ustawiona
wartość Inne portlety i ten portlet.
Dodawanie parametrów pamięci podręcznej do adresu URL
Istnieje możliwość dodania parametrów opisanych w sekcji “Parametry pamięci podręcznej” na stronie 225 i
“Parametry utraty ważności pamięci podręcznej” na stronie 226 do adresu URL. Pozwoli to na zastosowanie strategii
buforowania niestandardowego względem poszczególnych elementów. Na przykład:
http://HOST/wps/wcm/connect/BIBLIOTEKA/ŚCIEŻKA_DO_OBSZARU_SERWISU/TREŚĆ>?cache=site&contentcache=session
Dodawanie parametru daty ostatniej modyfikacji do adresu URL
Istnieje możliwość dodania do nagłówka wyświetlanej strony daty ostatniej modyfikacji bieżącego elementu treści. Na
przykład:
http://HOST/wps/wcm/connect/BIBLIOTEKA/ŚCIEŻKA_DO_OBSZARU_SERWISU/TREŚĆ>?returnLastModified=true
Łączenie kontekstowe
Łączenie kontekstowe jest używane w systemach, w których treść z jednego serwisu jest współużytkowana w wielu
serwisach. Gdy treść jest łączona w serwisie, osadzone odsyłacze (elementy odsyłaczy i odsyłacze w kodzie HTML)
będą się odnosić do serwisu, w którym znajduje się oryginalny element treści. Użycie łączenia kontekstowego oznacza,
że gdy łączona jest treść z innego serwisu, odsyłacz będzie w miarę możliwości wyznaczany względem bieżącego
serwisu.
Kontekstowe łączenie ścieżek
Funkcja kontekstowego łączenia ścieżek próbuje ustalić odsyłacz z użyciem techniki ścieżki względnej. Zakłada, że
każdy serwis, w którym przechowywana jest powiązana treść, ma taką samą strukturę serwisu.
Kontekstowe łączenie ścieżek można stosować przy elementach, do których odwołania znajdują się w znaczniku
elementu. Na przykład:
v [Element type="content" context="current" key="body" link="path" ]
Może być używane tylko w przypadku podania wartości context=current lub context=autofill.
Gdy używane jest kontekstowe łączenie ścieżek, szukany jest kompatybilny odsyłacz z użyciem tej samej ścieżki
względnej. Jeśli nie zostanie znaleziony żaden odsyłacz, to używany będzie odsyłacz oryginalny.
Używanie buforowania niestandardowego
Można unieważnić domyślne parametry buforowania serwisu za pomocą parametrów "cache" i "expire" w adresach
URL oraz znacznikach IBM Web Content Manager.
Uwaga: Buforowanie niestandardowe może być używane tylko wtedy, gdy buforowanie treści WWW serwera jest
wyłączone lub jest ustawione na poziom zaawansowany. Jeśli natomiast buforowanie treści WWW jest ustawione na
poziom podstawowy, nie można zmienić go na poziom niestandardowy.
Istnieją dwie podstawowe metody używania niestandardowego buforowania wraz z domyślnymi ustawieniami
buforowania serwera:
Włączone domyślne buforowanie serwera
W tym scenariuszu zostały włączone niektóre formy domyślnego buforowania serwera. Parametry
buforowania w znacznikach Connect i adresach URL mogą być używane w celu:
v Wyłączania buforowania żądanych danych.
v Stosowania innych parametrów buforowania dla żądanych danych.
224
Metoda ta jest stosowana w przypadku serwisów statycznych, zawierających kilka elementów dynamicznych
wymagających innej strategii buforowania niż domyślna strategia serwera.
Wyłączone domyślne buforowanie serwera
W tym scenariuszu domyślne buforowanie serwera zostało wyłączone. Parametry buforowania w znacznikach
Connect i adresach URL mogą być używane do włączania buforowania dla żądanych danych.
Ten scenariusz powinien być używany w przypadku serwisów zawierających dużą ilość elementów
wymagających różnych strategii buforowania.
Parametry pamięci podręcznej
Parametry "cache" w znacznikach IBM Web Content Manager i adresach URL służą do określenia, czy pobierane dane
powinny być buforowane, a jeśli tak, to w jaki sposób powinno się to odbywać. Parametr "cache" nie jest
obowiązkowy.
Parametry buforowania niestandardowego mogą być używane tylko wtedy, gdy domyślna pamięć podręczna treści
WWW na serwerze jest wyłączona lub ustawiono zaawansowane buforowanie. Jeśli natomiast buforowanie treści
WWW jest ustawione na poziom podstawowy, nie można zmienić go na poziom niestandardowy. Buforowanie
niestandardowe pozwala określić parametry buforowania podstawowego, zaawansowanego i danych. Jeśli buforowanie
niestandardowe jest używane w obrębie znacznika połączenia Connect, buforowane są dane pobierane za
pośrednictwem tego znacznika. Jeśli buforowanie niestandardowe jest używane w obrębie żądania URL, buforowana
jest cała żądana strona.
Tabela 68. Wartości parametru CACHE
Buforowanie danych
CACHE=SITE
CACHE=SESSION
CACHE=NONE
CONTENTCACHE=SITE
CONTENTCACHE=SESSION
CONTENTCACHE=USER
CONTENTCACHE=SECURED
CONTENTCACHE=PERSONALIZED
CONTENTCACHE=NONE
CONNECTORCACHE=SITE
CONNECTORCACHE=SESSION
CONNECTORCACHE=NONE
Przykłady:
<CONNECT MOD=Web SRV=HTML ACTION=http://www.ibm.com CACHE=SITE >
http://host:port/wps/wcm/connect/library/sitearea/content?cache=site&contentcache=session
Niestandardowe strategie buforowania
v Niestandardowe buforowanie treści statycznej wiąże się najczęściej z użyciem parametrów CACHE=SITE,
CACHE=SESSION lub CONTENTCACHE=USER.
v Jeśli podczas implementowania zabezpieczeń serwisu używane są grupy użytkowników, można użyć
niestandardowej strategii buforowania SECURED: CONTENTCACHE=SECURED.
v Jeśli kategorie i/lub słowa kluczowe są wraz z grupami użytkowników używane do personalizowania serwisu,
można użyć niestandardowej strategii buforowania PERSONALIZED: CONTENTCACHE=PERSONALIZED.
v Jeśli domyślnie buforowanie treści WWW serwera jest ustawione na poziom zaawansowany, należy użyć parametru
CONTENTCACHE=NONE w celu wyłączenia buforowania.
v W przypadku pobierania danych zewnętrznych wyłączenie buforowania uzyskuje się przez użycie parametru
CONNECTORCACHE=NONE.
Parametr CacheKey
Parametr CacheKey jest stosowany przy zapisywaniu treści w pamięci podręcznej za pomocą buforowania
podstawowego. Wartość parametru CacheKey jest rodzajem klucza zastępującego adres URL. Jest to przydatne w
sytuacji, gdy istnieje wiele adresów URL prowadzących do tej samej strony, a strona ta ma być buforowana tylko raz.
Pozwala to zmniejszyć ilość pamięci używanej przy buforowaniu.
225
Przykład:
Poniższe adresy URL mogą wyświetlać tę samą stronę WWW o nazwie news.html.
<CONNECT MOD=Web SRV=HTML ACTION=http://www.ibm.com/news.html
CACHE=SITE CACHEKEY=news >
<CONNECT MOD=Web SRV=HTML ACTION=http://www.ibm.com.au/news.html
<CONNECT MOD=Web SRV=HTML ACTION=http://www.lotus.com/news.html
W niniejszym przykładzie ciąg „news” jest używany jako wartość parametru CacheKey w celu zapamiętania wartości
odpowiedzi z tych znaczników Connect. Oznacza to, że strona news.html jest buforowana tylko raz, a nie jako trzy
osobne elementy.
Parametry utraty ważności pamięci podręcznej
jest obowiązkowy.
Niestandardowe parametry utraty ważności mogą być używane tylko wtedy, gdy dla domyślnej pamięci podręcznej
treści WWW serwera ustawiono brak buforowania lub buforowanie zaawansowane. Jeśli jako domyślna pamięć
podręczna treści WWW jest używane buforowanie podstawowe, nie można ustawić niestandardowego parametru
wygasania ważności. Mimo że nie można używać niestandardowego parametru wygasania przy włączonym
buforowaniu podstawowym, można nadal używać niestandardowego wygasania ważności (podczas korzystania z
buforowania zaawansowanego) w celu określania wygasania ważności danych w podstawowej pamięci podręcznej.
Wartości parametru wygasania ważności mogą odzwierciedlać okres względny lub bezwzględną datę i godzinę:
Podstawowa pamięć podręczna
v EXPIRES="ABS {data i godzina}"
v EXPIRES="REL {liczba całkowita}{jednostki}"
v CONTENTCACHEEXPIRES="ABS {data i godzina}"
v CONTENTCACHEEXPIRES="REL {liczba całkowita}{jednostki}"
Buforowanie danych
v CONNECTORCACHEEXPIRES="ABS {data i godzina}"
v CONNECTORCACHEEXPIRES="REL {liczba całkowita}{jednostki}"
Przykłady:
<CONNECT MOD=Web SRV=HTML ACTION=http://www.ibm.com CACHE=SITE
EXPIRES="REL 9000s">
http://host:port/wps/wcm/connect/library/sitearea/content?cache=site&expires="REL 9000s"
Strategie niestandardowego wygasania ważności
v Parametr CONNECTORCACHEEXPIRY= musi być użyty przy ustawianiu parametrów niestandardowego
wygasania ważności podczas odbierania danych zewnętrznych za pomocą znacznika Connect lub żądania adresu
URL.
v Jeśli podstawowa pamięć podręczna jest ustawiona jako domyślna lub gdy parametr CACHE= został określony w
znaczniku Connect lub w żądaniu adresu URL, należy użyć parametru EXPIRES=
v Jeśli zaawansowana pamięć podręczna jest ustawiona jako domyślna lub gdy parametr CONTENTCACHE= został
określony w znaczniku Connect lub w żądaniu adresu URL, należy użyć parametru CONTENTCACHEEXPIRES=
226
v Jeśli domyślna pamięć podręczna ma wartość none, a w znaczniku Connect lub w żądaniu adresu URL został
określony tylko parametr CACHE= lub CONTENTCACHE=, to właściwość
connect.connector.httpconnector.defaultcacheexpires w usłudze WCM WCMConfigService jest używana do
określenia wygasania ważności danych.
Określanie godziny bezwzględnej
Data bezwzględna określa datę i godzinę wygasania ważności dokumentu.
Aby wskazać godzinę, użyj następującego formatu:
v ABS {data i godzina}
Na przykład:
v ABS Pon, 29 maj 2000 03:04:18 GMT
Żądanie tego dokumentu wykonane po upływie tej dokładnej godziny spowoduje jego usunięcie z pamięci podręcznej i
pobranie nowej kopii.
Podczas określania bezwzględnej godziny wygasania ważności datę należy poprzedzić przedrostkiem ABS i musi ona
zostać określona w jednym z poniższych formatów:
v Pon, 06 Lis 2000 09:00:00 GMT
v Poniedziałek, 06-Lis-00 09:00:00 GMT
v Pon Lis 6 09:00:00 2000
v 6 Lis 2000 9:00 AM
Pierwsze trzy formaty dat są używane w standardowej specyfikacji protokołu HTTP, a ostatnia jest datą w
uproszczonym, skróconym dla wygody formacie.
Podczas używania bezwzględnych godzin i dat do określania daty wygasania ważności buforowane elementy pozostają
w pamięci podręcznej do momentu wygaśnięcia ich ważności. Po wygaśnięciu ważności oryginalny element jest
pobierany przy następnym żądaniu, a jego kopia jest umieszczana w pamięci podręcznej, ale w momencie określonym
przez bezwzględną godzinę lub datę wygaśnięcia ważności ważność elementu natychmiast wygaśnie. Podczas
korzystania z bezwzględnej godziny i daty po wygaśnięciu ważności element nie zostanie ponownie dodany na stałe do
pamięci podręcznej. Wszystkie wartości godziny bezwzględnej są w formacie czasu GMT.
Określanie okresu względnego
Zamiast określać godzinę bezwzględną można skorzystać z czasu względnego w celu określenia wygasania ważności
dokumentu po upływie odpowiedniego czasu od momentu umieszczenia dokumentu w pamięci podręcznej, na przykład
po określonej liczbie godzin lub dni. Faktyczny czas wygasania ważności dokumentu jest następnie obliczany od
momentu odebrania dokumentu i jego dodania do pamięci podręcznej.
Zamiast określać stałą godzinę wygasania ważności danych w pamięci podręcznej, można określić wygasanie ważności
względem czasu dodania danych do pamięci podręcznej, na przykład po określonej liczbie godzin lub dni.
Aby wskazać czas względny, użyj następującego formatu:
v REL {liczba całkowita}{jednostka}
Uwaga: Spacja po przedrostku REL jest wymagana.
Liczba całkowita określa liczbę całkowitą jednostek czasu. Liczby dziesiętne nie są obsługiwane. Jednostki są
określane przy użyciu pojedynczego znaku o określonej wielkości:
v S: sekundy
v H: godziny
227
v D: dni
v M: miesiące
Tabela 69. Przykłady formatowania
W znaczniku Connect
W żądaniu adresu URL
v EXPIRES="REL 2M"
v EXPIRES=REL 2M
v EXPIRES="REL 9000s"
v EXPIRES=REL 9000s
Pierwszy przykład wskazuje okres wygasania ważności jako dwa miesiące. Drugi — 9000 sekund (2,5 godziny).
Dla projektu można określać tylko sekundy, godziny dni i miesiące. Minuty nie są obsługiwane dla uproszczenia
interfejsu (M jest używane dla miesięcy). Zamiast tego można używać wielokrotności sekund (np. 300 sekund to 5
minut).
Buforowanie elementów IBM Web Content Manager
Buforowanie elementów można osiągnąć poprzez użycie znaczników Connect zamiast znacznika komponentu lub
elementu, w celu odwołania się do elementów w szablonach prezentacji.
Ważne:
v Więcej informacji na temat aktywowania znaczników Connect można znaleźć w sekcji “Włączanie znaczników
Connect” na stronie 99.
v Aby znaczniki Connect były przetwarzane, na formularzu Szablon prezentacji należy zaznaczyć opcję Przetwarzaj
znaczniki Connect.
Przykład: Stosowanie buforowania niestandardowego
To jest przykład typu znacznika, który może służyć do buforowania pojedynczych elementów w szablonie prezentacji.
<connect
SRV="cmpnt" PATH="/Library/SiteArea/Content"
SOURCE="library" CMPNTNAME="TestNav" CONTENTCACHE="site" EXPIRES="REL 9000s">
</connect>
Tabela 70. Szczegóły znaczników Connect
Parametr
Szczegóły
SRV="cmpnt"
Usługa dla tego modułu to "cmpnt".
PATH="/libraryname/SiteArea/
Content"
Ustawiany jest kontekst elementu.
Podczas buforowania menu lub nawigatorów zamiast ciągu "PATH=" można użyć obiektów
zastępczych sitepath i name:
[placeholder tag="sitepath"]/[placeholder tag="name"]
SOURCE="library"
Możliwe wartości parametru SOURCE (źródło) to content (treść), sitearea (obszar serwisu) i
library (biblioteka). W tym przykładzie parametr ma wartość "library", ponieważ buforowany
element pochodzi z komponentu.
CMPNTNAME="TestNav"
Nazwa buforowanego elementu.
CONTENTCACHE="site"
Możliwe wartości tego parametru to "site" (serwis) lub "session" (sesja).
EXPIRES="REL 9000s"
Czas, po którym komponent utraci ważność i zostanie usunięty z pamięci podręcznej.
Przy pierwszym wyświetlaniu szablonu prezentacji element zostanie dodany do pamięci podręcznej. Przy kolejnym
wyświetlaniu szablonu prezentacji element ten zostanie wyświetlony z pamięci podręcznej bez potrzeby ponownego
228
wyświetlania go przez aplikację Web Content Manager. Ponowne wyświetlanie tego elementu przez aplikację Web
Content Manager nastąpi dopiero wtedy, gdy utraci on ważność i zostanie usunięty z pamięci podręcznej. Z tego
powodu buforowane powinny być tylko te elementy, które nie wymagają wyświetlania od nowa przy każdym dostępie
do strony.
Jeśli buforowany komponent jest używany w więcej niż jednym szablonie prezentacji, dobrze jest zapisać znacznik
Connect jako komponent HTML i odwoływać się do niego w każdym szablonie prezentacji. Jeśli w przyszłości
zaistnieje konieczność zmiany znaczników buforowanego komponentu, wystarczy wprowadzić te zmiany do
komponentu HTML zamiast do wszystkich szablonów prezentacji.
Jeśli zbiór buforowanych komponentów korzysta z tych samych ustawień parametru "Expires", dobrze jest zapisać ten
parametr jako komponent HTML i odwoływać się do niego w każdym znaczniku Connect używanym do buforowania
komponentów. Jeśli w przyszłości zaistnieje konieczność zmiany parametru "Expires", wystarczy wprowadzić te
zmiany do komponentu HTML zamiast do wielu znaczników Connect. Metoda ta ma również zastosowanie do innych
wspólnych znaczników buforowania.
Przykład: Wyłączanie buforowania
Metody tej można także użyć do wyłączenia buforowania. W tym przykładzie do wyłączenia buforowania tego
elementu użyto właściwości CONTENTCACHE=NONE.
<connect
SRV="cmpnt" PATH="/SiteArea/Content"
SOURCE="library" CMPNTNAME="TestNav" CONTENTCACHE="none" >
</connect>
Wtyczki wyświetlające udostępnione z produktem Web Content
Manager
Produkt IBM Web Content Manager udostępnia kilka wtyczek wyświetlających, których można użyć do rozszerzania
treści WWW.
Wtyczka działań zdalnych
Wtyczka działań zdalnych umożliwia przywoływanie działań zdalnych z treści WWW. Działania zdalne pozwalają na
wyzwalanie działań, które są zazwyczaj wykonywane przy użyciu portletu tworzenia treści, takich jak tworzenie i
edytowanie elementów treści i generowanie widoków.
Działania zdalne można przywoływać przy użyciu znaczników wtyczek, stosując następujący format:
[plugin:działanie_zdalne action=" " docid=" "
useCurrentSelection=" " dialog=" " useCurrentContext=" "]
action=
Ten atrybut to działanie zdalne do wykonania.
docid= Ten atrybut to identyfikator dokumentu dla elementu, którego ma dotyczyć uruchamiane działanie zdalne.
useCurrentContext=
W przypadku ustawienia wartości true identyfikator dokumentu jest uzyskiwany z kontekstu wyświetlania
zamiast z atrybutu docid.
dialog=
W przypadku ustawienia dla tego atrybutu wartości true działanie zdalne jest wyświetlane w portlecie
Podgląd treści WWW jako adres URL. Adres URL przekierowuje użytkownika do ukrytej strony portalu
używanej przez portlet podglądu do edycji bezpośredniej.
Ten przykład przedstawia użycie działania new w celu utworzenia elementu treści:
229
[plugin:RemoteAction
action="new" type="com.ibm.workplace.wcm.api.WCM_Content"
pid="com.ibm.workplace.wcm.api.WCM_SiteArea/ID2"
atid="com.aptrix.pluto.presentation.template/ID1"
wcmfield.content.name="newcontent" wcmfield.autosave="true"
wcmfield.saveValidate="true" ]
Szczegółowe informacje na temat działań zdalnych, które są dostępne przy użyciu znaczników wtyczek, zawiera sekcja
Korzystanie z działań zdalnych.
Pojęcia pokrewne:
“Korzystanie z działań zdalnych” na stronie 598
Działania zdalne są używane do uruchamiania działań aplikacji IBM Web Content Manager.
Wtyczka danych analitycznych serwisu
Znacznik wtyczki wyświetlania AnalyticsData służy do wstrzykiwania do treści WWW mikroformatów na potrzeby
analizy aktywnego serwisu.
Mikroformaty gromadzą informacje o elementach treści wyświetlanych na stronach portalu. Do treści można wstawić
więcej niż jeden znacznik.
Dodaj znacznik wtyczki AnalyticsData do projektu szablonu treści lub prezentacji. Każdy znacznik może zawierać
tylko jeden atrybut. Należy użyć następującej składni:
[Plugin:AnalyticsData property="" | element="" | value= ""
css-class = ""]
Aby wybrać wartość, która jest używana w mikroformacie na potrzeby analizy aktywnego serwisu, należy użyć
jednego z następujących atrybutów:
property
Za pomocą tego atrybutu można wybrać jedną z obsługiwanych właściwości elementu treści WWW. Atrybut
ten może przyjmować następujące wartości:
id
Unikalny identyfikator treści.
title
Wyświetlanie tytułu treści.
path
Unikalna ścieżka do treści w bibliotece.
lastmodified
Data ostatniej modyfikacji treści.
authors
Autorzy treści. Jeśli treść ma więcej niż jednego autora, znacznik mikroformatu jest zapisywany dla
każdego autora.
element
Za pomocą tego atrybutu można wybrać element z treści. Ten element musi być elementem typu tekstowego
lub krótkiego tekstu. Jako wartość tego atrybutu należy podać nazwę elementu, który ma zostać wybrany.
Za pomocą tego atrybutu można przekazać wartość tekstową do wtyczki. Jeśli ten atrybut zostanie ustawiony,
należy także ustawić wartość klasy CSS, używając atrybutu css-class. Szczegółowe informacje na ten temat
można znaleźć w poniższym opisie tego atrybutu.
value
Uwaga: W pojedynczym odwołaniu do znacznika można użyć tylko jednego z powyższych atrybutów. Aby użyć
większej liczby atrybutów, należy dodać kolejne odwołanie do znacznika.
css-class
Za pomocą tego atrybutu można określić, która klasa CSS jest używana dla znaczników mikroformatu. Ten
atrybut jest obowiązkowy, jeśli określono atrybut value. Atrybut jest opcjonalny, jeśli używany jest atrybut
property lub element. Jeśli ten atrybut nie zostanie określony z atrybutem property lub element, klasa
230
CSS zostanie określona na podstawie wartości atrybutu property lub element. W takim przypadku klasa
CSS jest generowana przez dodanie przedrostka do znacznika asa.wcm.content_item. i wartości atrybutu
property lub element.
Przykłady
[Plugin:AnalyticsData property="title"]
To ustawienie umożliwia wybranie tytułu wyświetlanego elementu treści. Na stronie jest wstawiany
następujący mikroformat:
<span
style="display:none" class="asa.wcm.content_item.title">Tytuł
wyświetlany</span>
[Plugin:AnalyticsData property="authors" css-class="com.acme.content.authors"]
To ustawienie umożliwia wybranie autorów elementu treści. W przypadku użycia tego ustawienia i
niestandardowej klasy CSS na stronie zostaną wstawione następujące mikroformaty:
<span style="display:none" class="com.acme.content.authors">Autor 1</span>
<span style="display:none" class="com.acme.content.authors">Autor 2</span>
[Plugin:AnalyticsData element="element1"]
To ustawienie umożliwia wybranie wartości tekstowej elementu w elemencie treści. Na stronie jest wstawiany
<span
style="display:none" class="asa.wcm.content_item.element1">Wartość elementu o nazwie element1</span>
[Plugin:AnalyticsData element="element1" css-class="asa.wcm.content_item.path"]
To ustawienie umożliwia wybranie wartości tekstowej elementu w elemencie treści. Na stronie jest wstawiany
<span style="display:none" class="asa.wcm.content_item.path">Wartość elementu o nazwie element1</span>
[Plugin:AnalyticsData value="Some text" css-class="asa.wcm.content_item.title"]
W przypadku tego ustawienia używany jest tekst określony w atrybucie value. Na stronie jest wstawiany
<span style="display:none" class="asa.wcm.content_item.title">Jakiś tekst</span>
[Plugin:AnalyticsData css-class="asa.wcm.content_item.title" value="[Property context='current'
type='content' field='title']"]
To ustawienie umożliwia przekazanie wartości zagnieżdżonego znacznika [Property] do wtyczki. Na stronie
jest wstawiany następujący mikroformat:
<span style="display:none" class="asa.wcm.content_item.title">Tytuł wyświetlany z zagnieżdżonego znacznika właściwości</span>
[Plugin:AnalyticsData css-class="asa.tag.SitePromotion" value="Halloween2012"]
To ustawienie tworzy znacznik promocji serwisu z wartością, która jest przekazywana do wtyczki. Na stronie
jest wstawiany następujący mikroformat:
<span style="display:none" class="asa.tag.SitePromotion">Halloween2012</span>
Wtyczka ścieżki do serwisu
Wtyczka ścieżki do serwisu umożliwia wyświetlenie ścieżki do serwisu dla bieżącej treści.
Ścieżkę do serwisu można przywołać, stosując następujący format:
[plugin:SitePath type="rel | abs"]
Ta wtyczka używa następujących atrybutów:
type = rel | abs
Ten atrybut umożliwia zdefiniowanie, czy ścieżka jest określona względem bieżącej biblioteki. Jeśli ten
atrybut zostanie pominięty, przyjmowana jest wartość domyślna rel, która powoduje użycie ścieżki względnej.
Wartość abs wskazuje użycie pełnej ścieżki do wyświetlonej treści.
Przykłady:
231
v Pełna ścieżka:
[plugin:SitePath type="abs"]
v Ścieżka względna:
[plugin:SitePath]
Oznaczanie i ocenianie wtyczek dla treści WWW
Podobnie jak w przypadku zasobów portalu, takich jak strony i portlety, istnieje możliwość oznaczania i oceniania
elementów treści wygenerowanych przy użyciu produktu IBM Web Content Manager i wyświetlanych przy użyciu
portletu Podgląd treści WWW. Dostępne są dwa komponenty wtyczek, które obsługują oznaczanie i ocenianie
elementów treści w systemie treści WWW. Istnieje możliwość dodania komponentów [Plugin:tags] i [Plugin:ratings]
do szablonu prezentacji, co umożliwia szybkie zintegrowanie widgetów oznaczania i oceniania z bieżącym elementem
treści.
Zadania pokrewne:
“Zarządzanie oznaczaniem i ocenianiem treści WWW” na stronie 114
Jeśli używane są funkcje oznaczania i oceniania treści WWW, portlet Podgląd treści WWW udostępnia dodatkowe
opcje zasięgu umożliwiające filtrowanie wyników oznaczania i oceniania. Ponieważ zmiany systemu treści WWW
mogą wpłynąć na dokładność danych oznaczania i oceniania używanych przez portal, ważne jest dbanie o aktualność
informacji o zasięgu przez regularne synchronizowanie zasięgów.
Dodawanie widgetu oznaczania do treści WWW:
Istnieje możliwość dodania widgetu oznaczania do elementu treści przez dodanie komponentu [Plugin:tags] do
szablonu prezentacji. Domyślnie komponent wtyczki jest wyświetlany przy użyciu projektu TaggingWidgetDesign,
który jest dołączony do biblioteki treści WWW Web Resources v70, ale użytkownik może także utworzyć własny
projekt.
Uwaga: Jeśli są używane funkcje oznaczania i oceniania treści WWW, należy sprawdzić, czy dla portalu została
skonfigurowana synchronizacja zasięgów oznaczania i oceniania.
Aby dodać widget oznaczania do elementu treści, dołącz wtyczkę oznaczania do szablonu prezentacji.
Na przykład:
<div id="tags">[Plugin:tags]</div>
Wtyczka oznaczania obsługuje następujące parametry określane w formacie klucz=wartość:
design=ścieżka
Parametr design wskazuje, który projekt będzie używany do wyświetlania widgetu oznaczania. Należy
określić wartość ścieżka jako pełną ścieżkę do biblioteki komponentu HTML, który zawiera szablon projektu
dla widgetu oznaczania. Na przykład:
[Plugin:tags design="Web Content/folder/myTaggingDesign"]
Jeśli nie określono parametru design, używany jest domyślny projekt zdefiniowany w komponencie
TaggingWidgetDesign, który jest udostępniany w ramach biblioteki Web Resources v70 zawartej w
produkcie. Podczas wyświetlania system szuka domyślnego projektu w następujących miejscach:
1. Bieżąca biblioteka treści WWW
2. Biblioteka treści WWW Web Resources v70
actionScope=zasięg
Parametr actionScope określa zasięg znaczników, które mają być wyświetlane w tym widgecie. Lista
możliwych do użycia wartości jest zawarta w opisie parametru tagScope używanego w połączeniu z
widgetem znacznika inline. Na przykład:
[Plugin:tags actionScope="personal_private"]
232
Uwaga dotycząca klasy arkusza stylów: Szablon prezentacji zawierający widget musi zapewnić, że klasa arkusza
stylów lotusui30 zostanie przypisana do języka znaczników, który zawiera widget. Tę klasę arkusza stylów można
określić następującymi metodami:
v W szablonie prezentacji umieść widget w elemencie <div>, który odwołuje się do klasy. Na przykład <div class=
"lotusui30" >... </div>.
v Utwórz projekt widgetu, który określa klasę i przywołuje projekt ze znacznika Plugin z parametrem design.
Zadania pokrewne:
“Synchronizowanie zasięgów treści WWW” na stronie 115
Dodawanie widgetu oceniania do treści WWW:
Istnieje możliwość dodania widgetu oceniania do elementu treści przez dodanie komponentu [Plugin:ratings] do
szablonu prezentacji. Domyślnie komponent wtyczki jest wyświetlany przy użyciu projektu RatingWidgetDesign,
który jest dołączony do biblioteki treści WWW Web Resources v70, ale użytkownik może także utworzyć własny
projekt.
Uwaga: Jeśli są używane funkcje oznaczania i oceniania treści WWW, należy sprawdzić, czy dla portalu została
skonfigurowana synchronizacja zasięgów oznaczania i oceniania.
Aby dodać widget oceniania do elementu treści, dołącz wtyczkę oceniania do szablonu prezentacji.
Na przykład:
<div id="ratings">[Plugin:ratings]</div>
Wtyczka oceniania obsługuje następujące parametry określane w formacie klucz=wartość:
design=ścieżka
Parametr design wskazuje, który projekt będzie używany do wyświetlania widgetu oceniania. Należy określić
wartość ścieżka jako pełną ścieżkę do biblioteki komponentu HTML, który zawiera szablon projektu dla
widgetu oceniania. Na przykład:
[Plugin:ratings design="Web Content/folder/myRatingDesign"]
Jeśli nie określono parametru design, używany jest domyślny projekt zdefiniowany w komponencie
RatingWidgetDesign, który jest udostępniany w ramach biblioteki Web Resources v70 zawartej w
produkcie. Podczas wyświetlania system szuka domyślnego projektu w następujących miejscach:
1. Bieżąca biblioteka treści WWW
2. Biblioteka treści WWW Web Resources v70
actionScope=zasięg
Parametr actionScope określa zasięg znaczników, które mają być wyświetlane w tym widgecie. Lista
możliwych do użycia wartości jest zawarta w opisie parametru ratingScope używanego w połączeniu z
widgetem znacznika inline. Na przykład:
[Plugin:tags actionScope="community"]
Uwaga dotycząca klasy arkusza stylów: Szablon prezentacji zawierający widget musi zapewnić, że klasa arkusza
stylów lotusui30 zostanie przypisana do języka znaczników, który zawiera widget. Tę klasę arkusza stylów można
określić następującymi metodami:
v W szablonie prezentacji umieść widget w elemencie <div>, który odwołuje się do klasy. Na przykład <div class=
"lotusui30" >... </div>.
233
v Utwórz projekt widgetu, który określa klasę i przywołuje projekt ze znacznika Plugin z parametrem design.
Zadania pokrewne:
“Synchronizowanie zasięgów treści WWW” na stronie 115
Wtyczki programów narzędziowych
Wtyczki programów narzędziowych dają większe możliwości sterowania wstawianiem języka znaczników do treści
WWW. Na przykład można używać porównań do warunkowego określania, kiedy ma zostać wstawiony język
znaczników, a także można dodawać komentarze, które mogą wyświetlać tylko autorzy treści.
Wtyczka komentarzy
Wtyczka komentarzy umożliwia wstawianie komentarzy, które są przeznaczone do wyświetlania tylko przez autorów
treści. Całość tekstu wpisanego między znacznikami początkowym i końcowym wtyczki jest traktowana jako
komentarz. Ten tekst nie jest przetwarzany, lecz pomijany podczas wyświetlania treści WWW. Przykład:
[Plugin:Comment] To jest komentarz [/Plugin:Comment]
Wtyczka warunku równości
Wtyczka warunku równości umożliwia wstawienie języka znaczników do treści WWW, tylko jeśli wartości dwóch
atrybutów tekstowych są zgodne. Wtyczka udostępnia dwa atrybuty: text1 i text2. Wszystkie znaczniki między
znacznikami początkowym i końcowym są wyświetlane jako część treści WWW tylko wtedy, gdy wartości tych dwóch
atrybutów są zgodne.
Następujący przykład powoduje wyświetlenie języka znaczników między znacznikami początkowym i końcowym
wtyczki, tylko jeśli wyświetlona treść znajduje się aktualnie na etapie przepływu pracy o nazwie Przegląd.
[Plugin:Equals text1="Przegląd" text2="[Property type=’content’
context=’current’ field=’currentstage’]"]
Dokument jest na etapie przeglądu.
[/Plugin:Equals]
Wtyczka warunku nierówności
Wtyczka warunku nierówności umożliwia wstawienie języka znaczników do treści WWW, tylko jeśli wartości dwóch
atrybutów tekstowych są niezgodne. Wtyczka udostępnia dwa atrybuty: text1 i text2. Wszystkie znaczniki między
znacznikami początkowym i końcowym są wyświetlane przy użyciu treści WWW tylko wtedy, gdy wartości tych
dwóch atrybutów nie są zgodne.
Następujący przykład powoduje wyświetlenie znaczników między znacznikami początkowym i końcowym tylko
wtedy, gdy element type wyświetlonej treści nie zawiera wartości Internal:
[Plugin:NotEquals text1="Wewnętrzny" text2="[Element type=’content’
context=’current’ key=’typ’]"]
Dokument publiczny
[/Plugin:NotEquals]
Wtyczka ustawień narodowych
Wtyczka ustawień narodowych umożliwia dodanie informacji o ustawieniach narodowych do treści WWW lub
wstawienie języka znaczników do treści WWW (w zależności od bieżących ustawień narodowych). Ta wtyczka określa
preferowane ustawienia narodowe obsługiwane w bieżącym kontekście.
234
Wtyczka ustawień narodowych używa następujących atrybutów:
acceptLanguage
Pozwala zdefiniować co najmniej jedne preferowane ustawienia narodowe, które mogą zostać wybrane przez
portal w konkretnym kontekście. Wartości atrybutu muszą być zgodne ze specyfikacją składni pola nagłówka
Accept-Language protokołu HTTP/1.1. Szczegóły dotyczące tego pola nagłówka zawiera sekcja
Accept-Language specyfikacji RFC2616..
Jeśli nie zdefiniowano atrybutu acceptLanguage, portal traktuje wszystkie dostępne obsługiwane
ustawienia narodowe jako jednakowo dozwolone podczas określania preferowanych, obsługiwanych ustawień
narodowych dla wybranego kontekstu.
pattern
Umożliwia zdefiniowanie formatu wyjściowego dla ustawień narodowych, które są prezentowane przez
wtyczkę ustawień narodowych.
Wartości atrybutów określają wzorzec, który może zawierać następujące symbole zastępcze:
v {language}: symbol zastępczy dla małych liter (dwuliterowy kod języka w przypadku ustawień
narodowych zdefiniowanych w standardzie ISO-639).
v {country}: symbol zastępczy dla wielkich liter (dwuliterowy kod kraju w przypadku ustawień narodowych
zdefiniowanych w standardzie ISO-3166).
v {variant}: symbol zastępczy dla wariantu ustawień narodowych specyficznego dla dostawcy lub
przeglądarki.
Jeśli nie zdefiniowano atrybutu pattern, używany jest następujący wzorzec: {language}-{country}-{variant}.
printLocale
Umożliwia zdefiniowanie, czy preferowane, obsługiwane ustawienia narodowe określane przez wtyczkę
ustawień narodowych są wstawiane do treści WWW. Atrybut może mieć następujące wartości:
v true: preferowane, obsługiwane ustawienia narodowe są zapisywane w znacznikach strony.
v false: preferowane, obsługiwane ustawienia narodowe nie są zapisywane w znacznikach strony.
Łącząc ten atrybut z atrybutem acceptLanguage, użytkownicy mogą definiować treść do wyświetlenia
tylko w następujących okolicznościach:
v Jeśli konkretne ustawienia narodowe można zastosować w bieżącym kontekście
v Jeśli wybrane ustawienia narodowe z konkretnego zestawu ustawień narodowych można zastosować w
bieżącym kontekście
Choć treść znacznika wtyczki jest prezentowana w przypadku obsługi dopuszczalnych ustawień narodowych,
preferowane i obsługiwane ustawienia narodowe nie są wyświetlane, gdy ten atrybut ustawiono na wartość
false.
Jeśli nie zdefiniowano atrybutu printLocale, zostanie użyta wartość true.
Jeśli wtyczka ustawień narodowych określa treść, znaczniki między znacznikami początkowym i końcowym są
wyświetlane tylko wtedy, gdy określono preferowane, obsługiwane ustawienia narodowe. Jeśli w bieżącym kontekście
nie można zastosować żadnych obsługiwanych ustawień narodowych, wtyczka ustawień narodowych nie wstawia
znaczników do treści.
Przykłady:
v W przypadku dodawania wtyczki ustawień narodowych do treści WWW bez definiowania dodatkowych atrybutów
preferowane i obsługiwane ustawienia narodowe w bieżącym kontekście są wstawiane do treści WWW. Używany
jest domyślny format wzorca {language}-{country}-{variant} (na przykład es-ES-WIN):
[Plugin:Locale]
v Atrybut pattern służy do definiowania formatu wyjściowego preferowanych, obsługiwanych ustawień narodowych.
W następującym przykładzie są wyświetlane ustawienia narodowe przy użyciu formatu niestandardowego i
pomijany elementu wariantu (na przykład es_ES):
235
[Plugin:Locale pattern="{language}_{country}"]
v W następującym przykładzie jest wyświetlany kod języka preferowanych, obsługiwanych ustawień narodowych w
bieżącym kontekście (na przykład da). W rezultacie akceptowane są tylko języki krajów skandynawskich. Jeśli
żadne z określonych ustawień narodowych nie są obsługiwane w bieżącym kontekście, w treści WWW nie zostanie
nic zaprezentowane. Jeśli na przykład użytkownik konfiguruje przeglądarkę WWW lub profil użytkownika portalu
w celu użycia tylko języka angielskiego (en), wtyczka ustawień narodowych nie zwróci żadnych ustawień
narodowych.
[Plugin:Locale acceptLanguage="da,fo;q=0.8,fi;q=0.6,is;q=0.4,no;q=0.2,sv;q=0.2"
pattern="{language}"]
v Możliwe jest zapobiegnięcie wyświetleniu preferowanych, obsługiwanych ustawień narodowych za pomocą
atrybutu printLocale. W tym przykładzie treść znacznika wtyczki jest wstawiana do treści WWW tylko wtedy, gdy
preferowane, obsługiwane ustawienia narodowe są zgodne z jednym z określonych języków skandynawskich.
Określone ustawienia narodowe nie są dodawane do treści WWW.
[Plugin:Locale acceptLanguage="da,fo;q=0.8,fi;q=0.6,is;q=0.4,no;q=0.2,sv;q=0.2"
printLocale="false"]
<div>Ten znacznik jest wyświetlany tylko wtedy, gdy bieżący kontekst obsługuje ustawienia narodowe,
które reprezentują jeden z określonych języków skandynawskich.</div>
[/Plugin:Locale]
v Możliwe jest również łączenie wtyczki ustawień narodowych z innymi wtyczkami. W poniższym przykładzie
pokazano, jak można użyć wtyczki warunku zgodności z wtyczką ustawień narodowych. Znaczniki w treści wtyczki
warunku zgodności są wyświetlane w treści tylko wtedy, gdy preferowane, obsługiwane ustawienia narodowe
reprezentują język hiszpański.
Plugin:Matches pattern="es(.*)" text="[Plugin:Locale]"]
<div>Ten znacznik jest wyświetlany tylko wtedy, gdy preferowane, obsługiwane ustawienia narodowe w
bieżącym kontekście reprezentują język hiszpański. Ani kod kraju
ani wariant nie są ważne, jeśli kod języka
ustawień narodowych ma wartość es.</div>
[/Plugin:Matches]
Wtyczka warunku zgodności
Wtyczka warunku zgodności umożliwia warunkowe wstawienie języka znaczników do treści WWW przez wykonanie
wartościowania wyrażenia regularnego względem przekazanej wartości tekstowej. Wtyczka udostępnia dwa atrybuty:
text i pattern. Całość języka znaczników między znacznikami początkowym i końcowym wtyczki jest wyświetlana,
tylko jeśli wartość atrybutu text jest zgodna z wyrażeniem regularnym określonym przez atrybut pattern.
Istnieje także możliwość stosowania negatywnego dopasowywania wzorca. W tym przypadku język znaczników treści
znacznika wtyczki jest wyświetlany tylko wtedy, gdy tekst nie jest zgodny z wyrażeniem regularnym. Aby użyć
negatywnego dopasowywania wzorca, należy ustawić dla atrybutu negative-match wartość true.
Uwaga: Wersja wyrażeń regularnych używana przez wtyczkę jest zdefiniowana w klasie języka Java
java.util.regex.Pattern.
Przykłady:
v W poniższym przykładzie zaprezentowano wyświetlenie znaczników między znacznikami początkowym i
końcowym tylko wtedy, gdy wyświetlana treść znajduje się aktualnie na etapie przepływu pracy, którego nazwa
zawiera słowo Przegląd.
[Plugin:Matches text="[Property type=’content’ context=’current’
field=’currentstage’]" pattern=".*Przegląd.*"]
[/Plugin:Matches]
Aby zignorować wielkość liter podczas dopasowywania, należy umieścić przed wyrażeniem regularnym przedrostek
w postaci sekwencji sterującej (?i). Następujący przykład przedstawia sytuację, w której dopasowane zostaną także
nazwy etapów przepływu pracy takie jak przegląd:
236
field=’currentstage’]" pattern="(?i).*przegląd.*"]
[/Plugin:Matches]
v W następującym przykładzie zaprezentowano wyświetlenie znaczników między znacznikami początkowym i
końcowym tylko wtedy, gdy wyświetlana treść znajduje się aktualnie na etapie przepływu pracy, którego nazwa nie
zawiera słowa Przegląd:
field=’currentstage’]" negative-match="true" pattern=".*Przegląd.*"]
Dokument nie jest na etapie przeglądu.
[/Plugin:Matches]
v W wyrażeniach regularnych można także użyć grup przechwytywania. Aby uzyskać dostęp do wartości grupy,
należy użyć wtyczki warunku zgodności grupy. Tej wtyczki można użyć tylko między znacznikami początkowym i
końcowym wtyczki warunku zgodności. Udostępnia ona atrybut group umożliwiający pobranie grupy
przechwytywania według jej indeksu. Na przykład aby uzyskać dostęp do pierwszego słowa na liście słów
rozdzielonych przecinkami, należy użyć wtyczki w następujący sposób:
[Plugin:Matches
pattern="(.*)(,)(.*)" text="klucz1,klucz2"]
Pierwszy klucz to [Plugin:MatchedGroup group="1"]
[/Plugin:Matches]
Wtyczka ThemeCapability
Wtyczka ThemeCapability umożliwia pobranie listy dostępnych możliwości kompozycji aktualnie wyświetlanej strony.
Te możliwości są opisane w sekcji Artefakty podstawowe i ich relacja. Wtyczka zwraca możliwości w dowolnej
kolejności jako łańcuch par nazwa-wartość, które są rozdzielone przecinkami.
Oto przykład łańcucha zwracanego, gdy znacznik [Plugin:ThemeCapability] jest wyświetlany na stronie, która używa
pełnej kompozycji profilu:
{analytics_aggregator=8.0, portal.livetext.hcard=8.0, widget_container=2.1,
active_site_analytics=8.0, portal.livetext.action=8.0,
open_ajax_hub=2.0, dojo=1.7, mashups.enabler=3.0.0.1,
content_mapping.picker=8.0, cp_tagging_rating=8.0, oneUI=3.0.1,
portal.livetext.adr=8.0, mashups.builder=3.0.0.1,
federated_documents.picker=8.0, portal.livetext.c2a=8.0}
Możliwe jest użycie wtyczki Matches, aby sprawdzić dostępność konkretnych możliwości kompozycji, a następnie
dynamicznie dodawać znaczniki do renderowanej treści. W następującym przykładzie łańcuch (... Dojo jest dostępny
...) zostanie dodany do znaczników tylko wtedy, gdy możliwość kompozycji dojo jest dostępna w bieżącym kontekście
wyświetlania:
[Plugin:Matches text="[Plugin:ThemeCapability]" pattern=".*dojo=.*"]
... Dojo jest dostępne ...
[/Plugin:Matches]
Wtyczka ToolbarState
Wtyczka ToolbarState umożliwia pobranie stanu paska narzędzi serwisu udostępnianego z kompozycją Portal 8.0.
Wtyczka wyświetla następujące łańcuchy w celu wskazania bieżącego stanu paska narzędzi:
open
Wskazuje, że pasek narzędzi jest rozwinięty w wyniku znajdowania się strony w trybie edycji.
closed
Wskazuje, że pasek narzędzi jest zwinięty w wyniku znajdowania się strony w trybie wyświetlania.
unknown
Wskazuje, że nie wybrano trybu strony. Ten stan może na przykład wystąpić bezpośrednio po logowaniu.
Przykład:
[Plugin:ToolbarState]
237
Możliwe jest użycie wtyczki Equals w celu sprawdzenia bieżącego stanu paska narzędzi, a następnie dynamicznego
dodawania znaczników do renderowanej treści. W następującym przykładzie komponent (web content
templates/edit) zostanie dodany do języka znaczników tylko wtedy, gdy pasek narzędzi serwisu jest obecnie
rozwinięty:
[Plugin:Equals text1="open" text2="[Plugin:ToolbarState]"]
[Component name="web content templates/edit"]
[/Plugin:Equals]
Nagłówek Accept-Language w specyfikacji RFC2616
Kontrola dostępu
Istnieje możliwość ograniczenia uprawnień dostępu wybranych użytkowników lub grup w taki sposób, aby te osoby
lub grupy mogły korzystać tylko z określonych widoków w ramach portletu tworzenia treści, z elementów
zarządzanych przez portlet tworzenia treści oraz z elementów i stron wyświetlanych w obrębie serwisu WWW.
Jak ustawiać poziomy dostępu i zabezpieczeń
Istnieją trzy poziomy kontroli dostępu do treści WWW:
Biblioteka:
Funkcja kontroli dostępu na poziomie biblioteki decyduje o tym, czy użytkownicy mają dostęp do biblioteki
jako całości. Przyznanie prawa dostępu na tym poziomie wiąże się z udostępnieniem punktu wejścia do
biblioteki. Warunkiem uzyskania dostępu do biblioteki za pośrednictwem portletu tworzenia treści jest
dysponowanie uprawnieniami dostępu do biblioteki na poziomie przynajmniej kontrybutora.
Typ elementów według biblioteki:
Funkcja kontroli dostępu na poziomie typu elementów pozwala definiować widoki i zadania związane z
danym typem elementów w określonej bibliotece i dostępne dla użytkownika z poziomu portletu tworzenia
treści. Uprawnienia ustawione dla typów elementów w bibliotece nie dają automatycznie prawa dostępu do
poszczególnych elementów. Umożliwiają one tylko dostęp do konkretnych zadań i widoków w portlecie
tworzenia treści.
Poziom elementu:
Funkcja kontroli dostępu na poziomie elementu pozwala definiować czynności, które użytkownik może
wykonywać na określonym elemencie. Na przykład użytkownik z uprawnieniami menedżera dla typu
Komponenty ma dostęp do czynności Wyczyść i Odblokuj, ale brak takich samych uprawnień dla określonego
komponentu powoduje, że te same czynności nie są dostępne po wybraniu tego komponentu.
Użytkownicy, grupy i role
Role zarządzania treścią WWW
Dostęp użytkownika lub grupy do biblioteki jest definiowany w celu określenia, kto ma dostęp do biblioteki, oraz w
celu zdefiniowania dostępu do różnych widoków w portlecie tworzenia treści.
238
Tabela 71. Role
Role
Prawa dostępu do portletu wyświetlającego oraz portletu tworzenia treści
v Użytkownik
Użytkownicy i grupy przypisane do tej roli mają uprawnienia do:
v Wyświetlania elementów w serwisie WWW lub portlecie renderującym, do których mają
dostęp przynajmniej na poziomie użytkownika.
Wskazówka: Najprostszym sposobem przypisywania użytkownikom tej roli jest wybranie
jednej z domyślnych grup użytkowników, jak na przykład "Wszyscy uwierzytelnieni
użytkownicy portalu" lub "Anonimowy użytkownik portalu". Aby element był renderowany w
serwisie WWW lub portlecie renderującym, użytkownicy nadal muszą mieć uprawnienia do tego
elementu na poziomie użytkownika.
v Kontrybutor
v Wyświetlania elementów w portlecie renderującym lub serwisie WWW renderowanym przez
serwlet, do których mają dostęp przynajmniej na poziomie użytkownika.
v Wyświetlania bibliotek, do których nadano im dostęp kontrybutora w portlecie tworzenia
treści.
v Dostępu do widoków Moje elementy i Wszystkie elementy w portlecie tworzenia treści - dla
tych bibliotek, dla których nadano im dostęp kontrybutora.
v
v Edytujący
Dostępu do widoku typu elementu w portlecie tworzenia treści dla typów elementów, do
których mają dostęp przynajmniej na poziomie użytkownika.
treści.
v Dostępu do widoków Moje elementy i Wszystkie elementy w portlecie tworzenia treści dla
bibliotek, do których mają dostęp przynajmniej na poziomie kontrybutora.
v
W przypadku typów elementów bibliotek, do których użytkownicy i grupy mają dostęp
przynajmniej na poziomie edytującego, edytujący mogą wykonywać następujące czynności w
portlecie tworzenia treści:
– otwierać widok typu elementu
– tworzyć nowy element
– dodawać i usuwać odsyłacze
– stosować szablon tworzenia treści
– kopiować
– usuwać
– edytować
– tworzyć połączenie
– przenosić
– odtwarzać wersję
– edytować etykiety wersji
239
Tabela 71. Role (kontynuacja)
Role
Prawa dostępu do portletu wyświetlającego oraz portletu tworzenia treści
v Menedżer
treści.
v
W odniesieniu do typów elementów, do których użytkownik lub grupa ma dostęp menedżera,
można przeprowadzać w portlecie tworzenia treści wszystkie czynności dostępne dla
edytujących, a ponadto:
– edytować ustawienia dostępu
– przechodzić do następnego etapu
– czyścić
– odblokowywać
– edytować profil użytkownika
v Administrator
treści.
v Wykonywania w portlecie tworzenia treści wszystkich działań, dla których nadano im dostęp
administratora.
v Administrator zabezpieczeń
Role te nie mają dostępu do elementów produktu Web Content Manager.
v Delegujący
v Użytkownik
uprzywilejowany
Administratorzy produktu WebSphere Portal:
Administratorzy produktu WebSphere Portal automatycznie otrzymują dostęp z uprawnieniami Administratora do
wszystkich typów elementów.
Metodologia addytywna i subtraktywna:
Przypisując role zarówno całej bibliotece, jak i poszczególnym typom elementów w bibliotece, można używać
metodologii addytywnej lub subtraktywnej.
Na przykład za pomocą metody addytywnej można przypisać grupę "Wszyscy uwierzytelnieni użytkownicy portalu"
do roli "Kontrybutor" w całej bibliotece. To spowoduje przyznanie praw dostępu Wszyscy uwierzytelnieni
użytkownicy portalu do biblioteki i wszystkich portletów tworzenia treści skonfigurowanych pod kątem używania
biblioteki. Następnie można zastosować rolę Edytujący, Menedżer lub Administrator do konkretnych typów zasobów,
aby przyznać dodatkowe prawa dostępu dla określonych użytkowników lub grup.
Za pomocą metody eliminacyjnej można zastosować rolę Menedżer lub Administrator do użytkownika lub grupy w
całej bibliotece. Następnie można nadawać role Edytujący, Kontrybutor lub Użytkownik wybranym typom elementów,
usuwając przy tym zaznaczenie z pola dziedziczenia. Pozwala to ograniczyć dostęp określonych użytkowników i grup
do wybranych typów elementów.
240
Zalecane jest włączenie propagacji z biblioteki treści WWW, ponieważ uprości to administrowanie dostępem do
biblioteki, a ponadto pozwoli uniknąć występowania błędów związanych z dostępem.
Widok Wszystkie elementy:
Użytkownik mający dostęp do elementu może zawsze wyświetlić ten element w widoku Wszystkie elementy
niezależnie od tego, czy ma dostęp do pokrewnego widoku typu elementu. Na przykład jeśli użytkownik nie ma
dostępu do widoku szablonu prezentacji, lecz ma uprawnienia dostępu na poziomie edytującego do samego szablonu
prezentacji, może wyświetlić (ale nie edytować) ten szablon prezentacji w widoku Wszystkie elementy.
Przypisywanie ról użytkownikom anonimowym i uwierzytelnionym
Podczas uzyskiwania dostępu do serwisu WWW użytkownicy logują się jako użytkownicy anonimowi lub jako
uwierzytelnieni użytkownicy portalu.
Role w bibliotece można przypisać do poniższych predefiniowanych grup.
Tabela 72. Grupy predefiniowane
Group (Grupa)
Szczegóły
Anonimowy użytkownik
portalu
Wybranie tego użytkownika spowoduje nadanie roli użytkownikom anonimowym.
Wszyscy uwierzytelnieni
użytkownicy portalu
Wybranie tej grupy spowoduje przypisanie roli użytkownikom, którzy zalogowali się na
serwerze.
Użytkownicy i grupy
użytkowników
Wybranie tej grupy spowoduje przypisanie roli do wszystkich użytkowników i grup.
Wszystkie grupy
użytkowników portalu
Wybranie tej grupy spowoduje przypisanie roli do wszystkich grup.
Role i dostęp użytkowników
W zależności od przypisanej roli różni użytkownicy będą mieli różne prawa dostępu do elementów i funkcji w
systemie. Role można przypisać na poziomie biblioteki, a także na poziomie poszczególnych elementów.
Przypisywanie dostępu do elementów
Istnieją dwa sposoby przypisywania ról do praw dostępu dotyczących elementów:
v Wybieranie użytkowników lub grup bezpośrednio w sekcji kontroli dostępu elementu.
v Zezwalanie na dziedziczenie przypisanych ról z elementów nadrzędnych aż od poziomu biblioteki (z biblioteką
włącznie). Role dostępu są dziedziczone zgodnie z następującymi hierarchiami:
–
–
–
–
–
–
–
Biblioteka/obszar serwisu/element treści
Biblioteka/systematyka/kategoria
Biblioteka/folder/komponent
Biblioteka/folder/szablon tworzenia treści
Biblioteka/folder/szablon prezentacji
Biblioteka/przepływ
Biblioteka/etap przepływu
– Biblioteka/działanie przepływu
Dziedziczenie można zatrzymać w dowolnym miejscu hierarchii dziedziczenia. Można na przykład zezwolić na
dziedziczenie do poziomu obszaru serwisu, ale rolę dostępu do każdego elementu treści znajdującego się w tym
obszarze przypisać ręcznie.
241
Dziedziczenie z biblioteki jest oparte na roli przypisanej do całej biblioteki, a nie na roli przypisanej do konkretnych
typów elementów. Użytkownik może na przykład nie mieć dostępu do widoku szablonów prezentacji w bibliotece,
ale jeśli odziedziczy rolę edytującego dla szablonu prezentacji, to będzie mógł wyświetlać oraz edytować ten szablon
prezentacji w widoku Wszystkie elementy.
Dziedziczenie nie dotyczy elementów roboczych.
Uwaga: Dziedziczenie jest domyślnie włączone dla wszystkich ról i elementów.
Wyświetlanie ustawień zabezpieczeń elementu
Następujące sekcje są wyświetlane w sekcji zabezpieczeń każdego elementu.
Tabela 73. Ustawienia zabezpieczeń
Sekcja
Szczegóły
Zdefiniowane przez
użytkownika
Jeśli element nie uczestniczy w przepływie pracy, użytkownik może edytować prawa dostępu
zdefiniowane przez użytkownika.
Przepływ pracy
Jeśli element uczestniczy w przepływie pracy, opcje definiowane przez użytkownika nie są
wyświetlane. Wyświetlane są ustawienia tego przepływu pracy. Ten aspekt nie podlega edycji.
Prawa dostępu do przepływu pracy są konfigurowane na etapach przepływu pracy.
Opublikowane elementy i zabezpieczenia elementów definiowane przez przepływ pracy:
v Jeśli użytkownikowi zostaną przyznane uprawnienia na poziomie edytującego do elementu w
etapie przepływu, który używa działania publikowania, będzie on mógł bezpośrednio
edytować opublikowany element. Nie jest tworzona kopia robocza. Tak samo jest w
przypadku zabezpieczeń definiowanych przez administratora zastosowanych względem
opublikowanych elementów.
v Jeśli użytkownikowi zostaną przyznane uprawnienia na poziomie menedżera do elementu w
etapie przepływu, który używa działania publikowania, będzie on mógł bezpośrednio
edytować i usuwać opublikowany element. Nie jest tworzona kopia robocza. Tak samo jest w
przypadku zabezpieczeń definiowanych przez administratora zastosowanych względem
opublikowanych elementów.
v Jeśli użytkownikowi zostaną przyznane uprawnienia do zatwierdzania elementu w etapie
przepływu, który używa działania publikowania, będzie on mógł tworzyć kopie robocze
opublikowanego elementu.
Zdefiniowane przez
administratora
Administratorzy mogą zawsze edytować prawa dostępu użytkowników do elementu, zmieniając
ustawienia określone przez administratora.
Dziedziczenie
Istnieje również możliwość wybrania opcji dziedziczenia praw dostępu przypisanych w bieżącej
bibliotece treści WWW lub dziedziczenia z elementu nadrzędnego. Dziedziczenie dla wszystkich
ról użytkowników jest domyślnie włączone.
Ustawianie zabezpieczeń
Podczas tworzenia nowego elementu jego twórca automatycznie uzyskuje dostęp do tego elementu na poziomie
menedżera. Istnieje też możliwość uzupełnienia ustawień zdefiniowanych przez użytkownika i system o dodatkowe
zabezpieczenia użytkowników i grup.
Jeśli element bierze udział w przepływie pracy, jego twórca otrzymuje uprawnienia dostępu na poziomie menedżera do
tego elementu tylko w pierwszym etapie przepływu. W trakcie przechodzenia elementu przez przepływ pracy
zabezpieczenia tego elementu są wyznaczane przez kombinację zabezpieczeń definiowanych przez przepływ i
zabezpieczeń definiowanych przez system.
242
Tabela 74. Macierz zabezpieczeń
Poziom zabezpieczeń
Brak przepływu
Pierwszy etap przepływu
Dodatkowe etapy przepływu
Użytkownik
v Definiowane przez
użytkownika
v Zdefiniowane przez
administratora
administratora
administratora
v Definiowane przez przepływ v Definiowane przez przepływ
v Dziedziczony
Kontrybutor
v Definiowane przez
użytkownika
administratora
administratora
administratora
przepływ lub dziedziczone
v Definiowane przez
użytkownika
administratora
administratora
administratora
v Definiowane przez
użytkownika
administratora
administratora
administratora
v Dziedziczony
Edytujący
v Dziedziczony
Menedżer
v Dziedziczony
Zatwierdzanie
Nie dotyczy.
Administrator
Jeśli użytkownikowi zostanie
przypisana rola administratora
dla biblioteki, to dziedziczy on
automatycznie wszystkie
uprawnienia administratora do
poziomu elementu. Nie można
tego wyłączyć.
tego wyłączyć.
tego wyłączyć.
Usuwanie elementów:
Podczas tworzenia nowego elementu jego twórca może również usunąć element. Jeśli element bierze udział w
przepływie, jego twórca może usunąć ten element tylko w pierwszym etapie przepływu.
Przypisywanie dostępu dla różnych typów użytkowników i grup
Podczas uzyskiwania dostępu do serwisu WWW lub portletu wyświetlającego użytkownicy logują się jako
użytkownicy anonimowi lub jako uwierzytelnieni użytkownicy portalu.
Dostęp do elementów można przyznawać następującym użytkownikom i grupom.
Tabela 75. Użytkownicy i grupy
Szczegóły
anonimowy użytkownik
portalu
Wybranie tego użytkownika spowoduje nadanie praw dostępu użytkownikom anonimowym.
[wszyscy użytkownicy]
Wybranie tej grupy spowoduje nadanie praw dostępu wszystkim użytkownikom, anonimowym i
uwierzytelnionym.
243
Tabela 75. Użytkownicy i grupy (kontynuacja)
Szczegóły
[wszyscy uwierzytelnieni
użytkownicy portalu]
Wybranie tej grupy spowoduje nadanie praw dostępu wszystkim użytkownikom
uwierzytelnionym.
[wszystkie grupy
użytkowników portalu]
Wybranie tej grupy spowoduje nadanie praw dostępu wszystkim grupom użytkowników.
[twórca]
Wybranie tego użytkownika spowoduje nadanie praw dostępu twórcy danego elementu.
[autorzy]
Wybranie tej grupy spowoduje nadanie praw dostępu użytkownikom, którzy zostali wybrani jako
autorzy danego elementu.
[właściciele]
Wybranie tej grupy spowoduje nadanie praw dostępu użytkownikom, którzy zostali wybrani jako
właściciele danego elementu.
Poziom dostępu wymagany do przeglądania wyświetlanego elementu
Aby było możliwe przeglądanie elementu na wyświetlanej stronie:
1. W przypadku szablonu prezentacji używanego do wyświetlania bieżącego elementu treści wymagany jest dostęp co
najmniej na poziomie użytkownika.
2. W przypadku każdego elementu w ścieżce prowadzącej do bieżącego elementu treści wymagany jest dostęp co
najmniej na poziomie użytkownika:
v Biblioteka/obszar serwisu/element treści
3. W przypadku każdego elementu w ścieżce prowadzącej do każdego z elementów lub komponentów, do których
odwołuje się szablon prezentacji, wymagany jest dostęp co najmniej na poziomie użytkownika:
v
v
v
v
Biblioteka/folder/komponent
biblioteka/element
Biblioteka/obszar serwisu/element
Biblioteka/obszar serwisu/element treści/element
Ścieżki te nie muszą być takie same, jak ścieżka do bieżącego elementu treści.
4. Musi istnieć poprawne odwzorowanie szablonu.
Ustawienie wcm.path.traversal.security:
Zachowanie wyrenderowanego elementu różni się w zależności od tego, jak została określona właściwość
wcm.path.traversal.security w usłudze WCM WCMConfigService. Jeśli nie określono tej właściwości, wartością
domyślną jest false.
Jeśli wartość tej właściwości została ustawiona na false:
v Treść w menu będzie wyświetlana niezależnie od tego, czy użytkownik ma dostęp do wszystkich obszarów serwisu
w ścieżce do treści.
v W nawigatorach nie będą wyświetlane obszary serwisu, do których użytkownik nie ma dostępu. Jednak w
określonych warunkach, na przykład w nawigatorach ze ścieżką przejść, treść może być wyświetlana.
v Adresy URL są sprawdzane jedynie pod względem praw dostępu do treści, a nie praw dostępu do obszaru serwisu.
Jeśli wartość tej właściwości została ustawiona na true:
v Jeśli użytkownik nie ma praw dostępu do wszystkich obszarów serwisu w ścieżce do treści, w menu i nawigatorach
nie będzie wyświetlana treść z zabezpieczonych obszarów serwisu.
v Jeśli użytkownik nie ma dostępu do wszystkich obszarów serwisu w ścieżce do treści, próba bezpośredniego
uzyskania dostępu do treści z zabezpieczonych obszarów serwisu przy użyciu adresu URL zakończy się
niepowodzeniem.
W przypadku ustawienia wartości true renderowanie będzie przebiegało wolniej.
244
Dostęp przy użyciu przycisku
Uprawnienia dostępu na poziomie elementu są nadawane przez przypisanie użytkownikom lub grupom różnych ról w
przypadku każdego elementu. Przypisana rola określa działania dostępne dla użytkownika w przypadku każdego
elementu. W poniższej tabeli przedstawiono minimalne uprawnienia wymagane do uzyskania dostępu do każdego
przycisku w interfejsie użytkownika. Jeśli włączono dziedziczenie na poziomie biblioteki, poziom dostępu biblioteki
jest domyślnie dziedziczony przez element. Na przykład nadanie użytkownikowi dostępu z uprawnieniami edytującego
do biblioteki zostanie automatycznie zastosowane do nowych elementów, które są przez niego tworzone, jeśli
dziedziczenie jest włączone.
Tabela 76. Kontrola dostępu do elementów
Działania
Minimalne prawa
dostępu do elementu
Minimalna rola
dostępu do zasobów
biblioteki
Dodawanie i
przenoszenie
elementów potomnych
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
Dostęp na poziomie co Dostęp na poziomie
najmniej edytującego do kontrybutora lub
typu zasobu biblioteki.
wyższym.
Dodawanie i usuwanie
odsyłaczy potomnych
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
wyższym.
Dodawanie lub
usuwanie przepływów
pracy
Dostęp na poziomie
menedżera lub
wyższym.
Dostęp na poziomie
Jeśli jest tworzony
pierwszy raz, wymagany kontrybutora lub
wyższym.
jest dostęp z
uprawnieniami
menedżera do zasobu
biblioteki w dowolnej
bibliotece. Po zapisaniu
elementu wymagany jest
dostęp na poziomie
menedżera zarówno do
elementu, jak i zasobu
biblioteki w bibliotece,
w której element został
zapisany.
Stosowanie szablonu
tworzenia treści
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
wyższym.
zasobu biblioteki
szablonów tworzenia
treści.
Zatwierdzanie
Zatwierdzający lub
administrator
wyższym.
Zatwierdzanie
projektu
Zatwierdzający.
Nie jest wymagany.
Grupowa edycja praw
dostępu
Dostęp na poziomie
edytującego lub wyższy. najmniej edytującego do kontrybutora lub
wyższym.
Anulowanie kopii
roboczej
Dostęp na poziomie
menedżera lub
wyższym.
wyższym.
Kopiowanie
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
wyższym.
Minimalne prawa
dostępu do biblioteki
Status elementu
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
245
Tabela 76. Kontrola dostępu do elementów (kontynuacja)
Działania
Minimalne prawa
Minimalna rola
biblioteki
Minimalne prawa
Tworzenie kopii
roboczej
Dostęp z uprawnieniami Dostęp na poziomie co Dostęp na poziomie
menedżera lub
wyższymi lub dostęp z
wyższym.
uprawnieniami
zatwierdzającego
Usuwanie
Dostęp na poziomie
menedżera lub
wyższym.
Edytowanie
Dostęp na poziomie
wyższym.
Tworzenie odsyłacza
do elementu
Dostęp na poziomie co
najmniej kontrybutora
lub dostęp na poziomie
zatwierdzającego.
Zarządzanie
elementami
Dostęp na poziomie
wyższym.
Przenoszenie
Dostęp na poziomie
wyższym.
Następny etap
zatwierdzającego
wyższym.
Podgląd elementu i
przeglądanie
wyświetlanego
elementu
najmniej użytkownika
zatwierdzającego.
Nie jest wymagany.
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
Przetwarzanie teraz
Dostęp z uprawnieniami Nie jest wymagany.
administratora
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
Czyszczenie
Dostęp na poziomie
menedżera lub
wyższym.
Nie jest wymagany.
Dostęp na poziomie
menedżera lub
wyższym.
Odczyt
zatwierdzającego.
Nie jest wymagany.
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
Skorowidz
zatwierdzającego.
Nie jest wymagany.
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
Odrzucanie
Dostęp na poziomie
zatwierdzającego lub
administratora.
wyższym.
Odrzucanie projektu
Zatwierdzający.
Nie jest wymagany.
246
wyższym.
wyższym.
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
Status elementu
Tylko elementy
opublikowane lub
przedawnione.
Tabela 76. Kontrola dostępu do elementów (kontynuacja)
Działania
Minimalne prawa
Minimalna rola
biblioteki
Minimalne prawa
Ponowne
uruchamianie
przepływu
menedżera lub
wyższymi lub dostęp z
wyższym.
uprawnieniami
zatwierdzającego
Odtwarzanie
Dostęp na poziomie
wyższym.
Zapisywanie wersji
Dostęp na poziomie
wyższym.
Pokazywanie ukrytych Dostęp z uprawnieniami Nie jest wymagany.
pól
administratora
Status elementu
Tylko elementy
opublikowane lub
przedawnione.
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
Wysyłanie do
przeglądu (przepływy
pracy)
zatwierdzającego
wyższym.
Wysyłanie do
przeglądu (projekty)
Dostęp na poziomie
wyższym.
Ustawianie
zabezpieczeń
systemowych
Dostęp z uprawnieniami Nie jest wymagany.
administratora
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
Odblokowywanie
Dostęp na poziomie
menedżera lub
wyższym.
Nie jest wymagany.
Dostęp na poziomie
menedżera lub
wyższym.
Wyświetlanie odwołań
zatwierdzającego.
Nie jest wymagany.
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
Wyświetlanie wersji
zatwierdzającego.
Nie jest wymagany.
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
Wycofywanie
zatwierdzenia
Zatwierdzający.
Nie jest wymagany.
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
Tylko wtedy, gdy
projekt jest w stanie
aktywnym.
Tylko wtedy, gdy
przeglądu.
Tylko w przypadku, gdy
wybrano zatwierdzanie
połączone.
Wycofywanie z
przeglądu
Zatwierdzający.
Nie jest wymagany.
Dostęp na poziomie
kontrybutora lub
wyższym.
Tylko wtedy, gdy
przeglądu.
Tworzenie nowych elementów:
247
Możliwość tworzenia nowych elementów jest ustawiana na poziomie biblioteki, a nie elementu. Aby można było
utworzyć nowy element, użytkownik musi mieć co najmniej uprawnienia dostępu kontrybutora do biblioteki oraz
uprawnienia dostępu edytującego do elementu. Jeśli użytkownik ma uprawnienia do tworzenia elementu dowolnego
typu, może także tworzyć foldery i projekty.
Dostęp do elementów treści za pomocą przycisku:
Podczas opracowywania szablonu tworzenia treści można ukryć wybrane przyciski formularzy elementów treści.
Oznacza to, że użytkownik może nie mieć dostępu do wszystkich przycisków elementu treści, niezależnie od tego jaka
jest ich rola. W razie potrzeby administrator może wybrać opcję wyświetlania ukrytych przycisków.
Profilowanie a zabezpieczenia:
Korzystanie z profilowania w celu spersonalizowania serwisu różni się od korzystania z zabezpieczeń do ograniczenia
dostępu użytkownika do elementów. W przypadku serwisu spersonalizowanego na podstawie profilu użytkownik, który
nie ma dostępu do wszystkich stron za pośrednictwem spersonalizowanych menu, może nadal przechodzić do innych
stron, korzystając z nawigatorów lub wyszukując treść. W przypadku chronionego serwisu użytkownik może
wyświetlać tylko te elementy, do których ma prawa dostępu.
Zadania pokrewne:
Interfejs tworzenia treści
Głównym zadaniem systemu tworzenia treści WWW jest umożliwienie lokalnym twórcom treści tworzenia treści w
postaci elementów treści. Dostępne są różne funkcje, których można użyć do dostosowania interfejsu użytkownika
produktu Web Content Manager w celu uproszczenia procesu tworzenia treści stosowanego przez twórców treści.
Niestandardowe strony portalu obsługujące tworzenie danych
Używanie domyślnej strony produktu Web Content Manager do tworzenia treści nie jest wymagane. Istnieje możliwość
utworzenia nowej strony portalu funkcjonującej jako strona główna systemu tworzenia treści.
Dla strony głównej tworzenia treści można utworzyć oddzielne podstrony. Na przykład:
v Dodać portlet tworzenia treści do jednej podstrony.
v Dodać portlety Podgląd treści WWW do innych podstron, aby umożliwić szybkie wyświetlanie podglądu różnych
części serwisu WWW.
Istnieje również możliwość tworzenia stron przeznaczonych specjalnie dla różnych typów użytkowników. Na przykład
można utworzyć osobną stronę dla projektantów serwisu i twórców treści. Portlety tworzenia treści umieszczone na
każdej stronie mogą być skonfigurowane specjalnie na potrzeby każdego typu użytkowników.
Tworząc nowe strony zawierające portlet tworzenia treści, do ustawień zaawansowanych we właściwościach strony
należy dodać następujący parametr metadanych:
v Parametr: resourceaggregation.profile
v Wartość: profiles/profile_full.json
Przykładowa strona główna tworzenia treści
Ten przykład uwzględnia dwie grupy użytkowników: projektantów serwisu i twórców treści. Serwis WWW jest
podzielony na bibliotekę projektów i bibliotekę treści.
248
W celu utworzenia współużytkowanego środowiska tworzenia treści dla obu grup użytkowników należy utworzyć
nadrzędną stronę główną z dwiema osobnymi podstronami dla każdej grupy oraz trzecią podstronę, która będzie
używana do wyświetlania podglądu serwisu:
Tabela 77. Przykładowe podstrony tworzenia treści
Strona projektantów serwisu
Strona twórców treści
Nagłówek
v Zawiera portlet tworzenia treści
skonfigurowany do korzystania
zarówno z biblioteki projektów, jak i z
biblioteki treści.
v Zawiera portlet tworzenia treści
skonfigurowany do korzystania tylko z
biblioteki treści.
v Zawiera portlet Podgląd treści WWW
służący do wyświetlania podglądu
serwisu WWW.
v Do tej strony mają dostęp wyłącznie
twórcy treści.
v Dostęp do tej strony mają zarówno
projektanci serwisu, jak i twórcy treści.
v Do tej strony mają dostęp wyłącznie
projektanci serwisu.
Pojęcia pokrewne:
Strategie dostępu do systemu tworzenia treści
Role przypisane do każdej z bibliotek w systemie tworzenia treści określają, które widoki i funkcje portletu tworzenia
treści są dostępne dla użytkowników.
Każdemu użytkownikowi (lub grupie użytkowników) należy nadawać dostęp do ról i typów elementów
odpowiadających rodzajowi wykonywanej pracy. Na przykład:
v Dostęp z uprawnieniami edytującego do szablonów tworzenia treści i szablonów prezentacji należy przypisywać
tylko projektantom serwisu WWW, ponieważ ich zadaniem jest tworzenie nowych szablonów tworzenia treści.
v Dostęp z uprawnieniami edytującego do komponentów należy przypisywać zarówno projektantom serwisu WWW,
jak i autorom treści WWW, jeśli zadaniem obu tych grup jest tworzenie komponentów.
v Osobom zatwierdzającym treść przypisuje się tylko dostęp kontrybutora do treści, ponieważ te osoby nie tworzą
nowych elementów treści, lecz wymagają dostępu umożliwiającego zatwierdzanie elementów treści w przepływie
pracy.
Dostosowywanie portletu tworzenia treści
Dzięki edycji ustawień współużytkowanych każdego portletu tworzenia treści w systemie tworzenia treści można
dostosować każdy z portletów tworzenia treści do potrzeb ich użytkowników.
Na przykład:
v Wybierz tylko te biblioteki, które będą używane przez użytkowników. Na przykład podczas konfigurowania portletu
tworzenia treści, który będzie używany tylko przez twórców treści, należy wybrać tylko biblioteki używane do
przechowywania elementów treści.
v Zmodyfikuj opcje podglądu, aby jak najlepiej dostosować je do użytkowników i typu tworzonego przez nich serwisu
WWW. Istnieje możliwość wyświetlania podglądu stron w standardowym serwisie WWW, lokalnym portlecie
Podgląd treści WWW znajdującym się na tym samym serwerze, co portlet tworzenia treści, lub w zdalnym portlecie
Podgląd treści WWW zainstalowanym na innym serwerze.
v Dostosuj układ i projekt portletu tworzenia treści przez zdefiniowanie różnych ustawień interfejsu użytkownika. Te
ustawienia umożliwiają zmianę niektórych domyślnych ustawień portletu tworzenia treści lub wybranie
niestandardowej strony uruchamiania używanej zamiast domyślnego interfejsu użytkownika.
v Wybierz odpowiedni edytor tekstu formatowanego dla użytkowników.
249
Pojęcia pokrewne:
“Ustawienia portletu tworzenia treści”
Portlet tworzenia treści służy do tworzenia treści WWW i zarządzania nią. Istnieje możliwość edytowania ustawień
portletu tworzenia treści z poziomu sekcji Preferencje tego portletu.
Ustawienia portletu tworzenia treści
Portlet tworzenia treści służy do tworzenia treści WWW i zarządzania nią. Istnieje możliwość edytowania ustawień
portletu tworzenia treści z poziomu sekcji Preferencje tego portletu.
Należy użyć trybu Konfiguruj w celu określenia ustawień dla wszystkich użytkowników wszystkich instancji portletu
tworzenia treści, niezależnie od tego, na której stronie instancja portletu jest wyświetlana.
Należy użyć trybu Ustawienia współużytkowane w celu określenia ustawień dla bieżącej instancji portletu tworzenia
treści.
Wybieranie bibliotek treści WWW:
Biblioteki dostępne dla użytkowników podczas używania portletu tworzenia treści można wybierać w sekcji Wybór
biblioteki.
1. Wybierz opcję Pokaż wybrane biblioteki, aby wybrać biblioteki, które będą widoczne w portlecie tworzenia
treści.
a. Aby dodać bibliotekę, wybierz ją z listy dostępnych bibliotek, a następnie kliknij przycisk Dodaj.
b. Aby usunąć bibliotekę, wybierz ją z listy wybranych bibliotek, a następnie kliknij przycisk Usuń.
c. Porządek wybranych bibliotek można zmienić za pomocą przycisków strzałek. W ten sposób można określić
kolejność, w jakiej biblioteki będą wyświetlane w portlecie tworzenia treści.
2. Wybierz opcję Pokaż nowe biblioteki w eksploratorze bibliotek, jeśli nowo utworzone biblioteki mają być
automatycznie wyświetlane w eksploratorze bibliotek.
3. Innym sposobem wyświetlenia wszystkich bibliotek w portlecie tworzenia treści jest wybranie opcji Pokaż
wszystkie biblioteki. Następnie można pojedynczo wybierać te biblioteki, które mają zostać ukryte w portlecie
tworzenia treści.
a. Aby ukryć bibliotekę, wybierz ją z listy dostępnych bibliotek, a następnie kliknij przycisk Dodaj.
b. Aby usunąć bibliotekę z listy, wybierz ją z listy wybranych bibliotek, a następnie kliknij przycisk Usuń.
Konfigurowanie lub edytowanie ustawień współużytkowanych portletu tworzenia treści:
Biblioteki wybrane za pomocą widoku Konfigurowanie są dostępne we wszystkich instancjach portletu tworzenia
treści, niezależnie od tego, na której stronie ten portlet jest wyświetlany. Biblioteki wybrane przy użyciu widoku
Edycja ustawień współużytkowanych są dostępne tylko dla bieżącej instancji portletu tworzenia treści.
Biblioteki dostępne w oknach dialogowych Wstawianie odsyłaczy i Wstawianie obrazów są zależne od bibliotek
wybranych w widoku Konfigurowanie. Jeśli w widoku Edycja ustawień współużytkowanych wybrano bibliotekę, która
nie została wybrana w widoku konfigurowania, nie będzie można wybierać elementów tej biblioteki w oknach
dialogowych Wstawianie odsyłaczy i Wstawianie obrazów.
Istnieje możliwość wybrania bibliotek specjalnie dla okien dialogowych Wstawianie odsyłaczy i Wstawianie obrazów.
W tym celu należy wykonać następujące kroki:
1. Wybierz opcję Administrowanie > WebSphere Portal > Interfejs użytkownika portalu > Zarządzanie
stronami >.
2. Wyszukaj stronę o unikalnej nazwie com.ibm.wps.hiddenpage.wcm.Authoring_Portlet.
3. Edytuj układ strony.
4. Edytuj współużytkowane ustawienia portletu tworzenia treści WWW.
5. Wybierz wymagane biblioteki i kliknij przycisk OK.
250
6. Kliknij przycisk Gotowe.
Biblioteki syndykowane i importowane:
W przypadku syndykowania lub importu biblioteki nie jest ona automatycznie dodawana do listy skonfigurowanych
bibliotek portletu tworzenia treści na serwerze docelowym. Syndykowaną lub importowaną bibliotekę należy dodać do
każdego portletu tworzenia treści na każdym serwerze.
Biblioteki serwisu portalu i treści WWW:
Gdy użytkownik pierwszy raz uzyskuje dostęp do portletu tworzenia treści, domyślnie wyświetlana jest zarówno
biblioteka serwisu portalu, jak i biblioteka treści WWW. Po dokonaniu pierwszej zmiany na liście wybranych
elementów serwis portalu nie będzie już wyświetlany, jeśli go specjalnie nie wybrano. Biblioteka treści WWW będzie
wyświetlana, dopóki nie zostanie usunięta z listy wybranych bibliotek.
Definiowanie opcji podglądu:
Opcje podglądu decydują o sposobie wyświetlania podglądu treści. Opcje podglądu definiuje się w sekcji Opcje
podglądu.
1. Aby umożliwić użytkownikom wyświetlanie podglądu stron za pomocą serwletu Web Content Manager, wybierz
opcję Pozwalaj autorom na wyświetlenie podglądu treści na stronie WWW.
2. Aby umożliwić użytkownikom wyświetlanie podglądu treści na stronach portalu, wybierz konkretne strony portalu
z listy w obszarze Pozwalaj autorom na wyświetlenie podglądu treści na lokalnych stronach portalu, które
zostały wybrane. Wyświetlone tu strony portalu są stronami dostępnymi w tej samej instancji portalu, w której
została zainstalowana aplikacja Web Content Manager. Aby wyświetlić treść, wybrane strony muszą zawierać
portlet Podgląd treści WWW.
3. Aby umożliwić użytkownikom wyświetlanie podglądu treści w portlecie znajdującym się na innym serwerze
portalu, w polu Pozwalaj autorom na wyświetlenie podglądu treści za pomocą następujących adresów URL
wprowadź adres URL zdalnej strony portalu. Aby wyświetlić treść, wprowadzone strony portalu muszą zawierać
portlet Podgląd treści WWW.
Uwaga: W przypadku używania portletu Podgląd treści WWW do wyświetlania podglądu treści, należy upewnić się,
że dla opcji odbierania odsyłaczy wybrano wartość Inne portlety i ten portlet. W przeciwnym przypadku podgląd nie
będzie działać.
Definiowanie opcji interfejsu użytkownika:
Aby zdefiniować opcje interfejsu użytkownika portletu tworzenia treści, należy skorzystać z sekcji Opcje interfejsu
użytkownika.
1. Wybierz opcję widoczności dla paska nawigacyjnego. Jest to sekcja portletu tworzenia treści wyświetlająca
odsyłacze nawigacyjne prowadzące do widoków elementów, widoków grupowania i widoków osobistych.
Pokaż Jeśli ta opcja zostanie zaznaczona, w przypadku wyświetlenia strony głównej, strony uruchamiania lub
formularzy elementów pasek nawigacyjny będzie widoczny.
Ukryj
Jeśli ta opcja zostanie zaznaczona, w przypadku wyświetlenia strony głównej, strony uruchamiania lub
formularzy elementów pasek nawigacyjny będzie ukryty. Ta opcja jest zalecana dla użytkowników
wykonujących tylko podstawowe czynności zarządzania treścią WWW.
Ukryj, gdy otwarta jest strona główna lub strona uruchamiania
Jeśli ta opcja zostanie zaznaczona, w przypadku wyświetlenia strony głównej lub strony uruchamiania
pasek nawigacyjny będzie ukryty, natomiast będzie on widoczny w przypadku wyświetlenia formularzy
elementów. Oznacza to, że początkowy interfejs jest uproszczony, natomiast pasek nawigacyjny jest nadal
dostępny w innych widokach. Ta opcja jest zalecana dla użytkowników wykonujących bardziej złożone
czynności zarządzania treścią WWW.
Uwaga: Pasek nawigacyjny będzie zawsze wyświetlany podczas korzystania z eksploratora bibliotek.
251
2. Wybierz widok domyślny:
Podstawowa strona główna
Jeśli ta opcja zostanie zaznaczona, przy pierwszym uzyskaniu dostępu do portletu tworzenia treści
wyświetlana będzie podstawowa strona główna. Podstawowa strona główna została zaprojektowana dla
autorów treści tworzących tylko elementy treści i inne proste typy elementów. Zwykle nie potrzebują oni
dostępu do bardziej zaawansowanego eksploratora bibliotek. Podstawowa strona główna pozwala na
tworzenie treści przy użyciu maksymalnie sześciu różnych szablonów tworzenia treści. Wyświetlane są
ulubione szablony tworzenia treści bieżącego użytkownika i szablony tworzenia treści ostatnio używane
przez bieżącego użytkownika.
Jeśli użytkownik nie ma żadnych ulubionych ani ostatnio używanych elementów, można zdefiniować
zestaw szablonów tworzenia treści, które będą wyświetlane na stronie głównej. W tym celu należy za
pomocą konsoli WebSphere Integrated Solutions Console dodać parametr
wcm.authoringui.homePageTemplates do opcji tworzenia treści w usłudze WCM WCMConfigService.
Należy określić ścieżki do szablonów, rozdzielając je dwukropkami. Na przykład:
Biblioteka 1/Nazwa szablonu:Biblioteka 2/folder/Nazwa szablonu 2:Biblioteka 3/Nazwa szablonu 3
Strona główna
Jeśli ta opcja zostanie zaznaczona, przy pierwszym uzyskaniu dostępu do portletu tworzenia treści
wyświetlana będzie standardowa strona główna. Jedna sekcja strony głównej jest używana do tworzenia
elementów i otwierania ulubionych położeń. Inna sekcja strony głównej jest używana do wyświetlania
ostatnich działań. Interfejs ten został zaprojektowany pod kątem autorów treści, którzy muszą wykonywać
takie zadania, jak tworzenie treści, edycja treści roboczej oraz zatwierdzanie i odrzucanie treści, ale którzy
zwykle nie mają potrzeby uzyskiwania dostępu do bardziej zaawansowanego eksploratora bibliotek.
Strona uruchamiania
Jeśli zamiast domyślnego interfejsu użytkownika utworzono niestandardową stronę uruchamiania, wybierz
opcję Strona uruchamiania. Na przykład: plik.jsp.
Niestandardowa strona uruchamiania jest plikiem JSP, który musi być przechowywany w katalogu plików
WAR portletu tworzenia treści. katalog_główny_profilu_was/installedApps/nazwa_komórki/
PA_WCM_Authoring_UI.ear/ilwwcm-authoring.war/jsp/html, gdzie nazwa_komórki oznacza zmienną
unikalną dla danej instalacji. Wprowadź nazwę pliku JSP w polu niestandardowej strony uruchamiania.
Eksplorator bibliotek
Aby użyć domyślnego interfejsu użytkownika, wybierz opcję Eksplorator bibliotek.
3. Wybierz opcję Ukryj otwarte listy elementów i widoków, aby ukryć te funkcje dla użytkowników w portlecie
tworzenia treści.
4. Aby poprawić wydajność, można ograniczyć liczbę czynności, które mogą być jednocześnie otwierane przez
użytkownika w portlecie tworzenia treści przez wprowadzenie liczby w polu Maksymalna liczba otwartych
czynności na instancję portletu tworzenia treści.
5. W celu poprawienia wydajności można ograniczyć liczbę elementów, które mogą zostać jednocześnie wybrane w
indeksie przez użytkownika w portlecie tworzenia treści, wprowadzając liczbę w polu Maksymalna liczba
wybranych elementów na działanie, która nie powoduje wyświetlenia ostrzeżenia i w polu Maksymalna
liczba wybranych elementów na działanie, która nie powoduje odmowy działania.
6. Liczba wyświetlanych wierszy w indeksie jest definiowana w polu Maksymalna liczba wierszy w tabeli.
v Jeśli wartość parametru zostanie pominięta, domyślnie przyjmowana jest wartość 10.
v Jeśli wartość zostanie ustawiona, staje się ona domyślną liczbą elementów pokazywanych na stronie w
eksploratorze biblioteki i w innych widokach uruchamianych z poziomu nawigatora widoków.
v Jeśli ustawiono wartość 50 lub większą, jest ona pokazywana w selektorze szybkiego wyboru wielkości strony w
każdym widoku.
v Maksymalną wartością możliwą do ustawienia jest 250 wierszy, ale używanie tak dużej wartości może
spowodować zmniejszenie wydajności systemu.
v To ustawienie nie ma zastosowania do wywoływanych okien dialogowych ani selektorów. W ich przypadku
zawsze jest stosowana wartość domyślna, czyli 10 elementów na stronie.
252
7. Aby włączyć funkcję sygnalizowania dostępności osób, należy zaznaczyć opcję Włącz sygnalizację dostępności
osób. Funkcja sygnalizacji dostępności osób pozwala wybierać nazwy użytkowników pojawiające się w widokach i
formularzach portletu tworzenia treści oraz wysyłać tym użytkownikom wiadomości przy użyciu poczty
elektronicznej i programu Sametime.
8. Wybierz domyślny tryb wyświetlania eksploratora bibliotek.
Tryb wyświetlania - lista:
W tym trybie podczas przeglądania biblioteki są wyświetlane tylko listy elementów.
Tryb wyświetlania - drzewo:
W tym trybie podczas przeglądania biblioteki są wyświetlane zarówno listy elementów, jak i drzewo
nawigacyjne.
9. Wybierz domyślne zachowanie przycisku Zapisz. To ustawienie stosuje się wyłącznie do typów pozycji, które nie
wymagają szablonu, oraz obszarów serwisu utworzonych przy użyciu domyślnego szablonu obszaru serwisu.
Definiowanie opcji tekstu w formacie RTF:
Produkt IBM Web Content Manager można skonfigurować w taki sposób, aby do wypełniania pól tekstu
formatowanego używał standardowego edytora tekstu formatowanego, zaawansowanego edytora tekstu
formatowanego lub edytora tekstu formatowanego innej firmy.
Podczas konfigurowania domyślnego edytora tekstu w formacie RTF dla portletu tworzenia treści dostępne są trzy
opcje:
Wartość domyślna
Wybranie tej opcji umożliwia użycie domyślnego edytora języka JavaScript. Nie wymaga to środowiska
wykonawczego programów Java działającego na komputerze klienckim.
Edytor EditLive! języka Java
Wybranie tej opcji umożliwia użycie edytora języka Java EditLive!. Wymaga to środowiska wykonawczego
programów Java działającego na komputerze klienckim.
Niestandardowy
Wybranie opcji Niestandardowy umożliwia użycie edytora innej firmy jako domyślnego edytora tekstu w
formacie RTF. Przed użyciem kompatybilnego edytora tekstu w formacie RTF innej firmy należy przeczytać
instrukcje dotyczące instalowania i konfigurowania tego edytora. W instrukcjach tych powinien znaleźć się
zapis dotyczący możliwości używania edytora tekstu w formacie RTF w rozwiązaniu Web Content Manager.
Podczas konfigurowania edytora tekstu formatowanego innej firmy konieczne jest skopiowanie pliku JSP
dostarczonego wraz z tym edytorem. Ten plik jest używany do uruchamiania edytora tekstu formatowanego
innej firmy. Nazwę tego pliku JSP można wprowadzić w sekcji Opcje RTF konfiguracji portletu tworzenia
treści.
Jeśli edytor tekstu formatowanego innej firmy jest niedostępny, zostanie użyty standardowy edytor tekstu
formatowanego.
Przechowywanie plików JSP:
Pliki JSP mogą się znajdować w następujących miejscach:
v W katalogu katalog_główny_profilu_was/installedApps/nazwa_węzła/wcm.ear/ilwwcm.war na
serwerze użytkownika.
W przypadku korzystania z interfejsu API produktu Web Content Manager strona JSP jest również
przechowywana w katalogu WAR klienta lokalnego portletu wyświetlającego albo serwletu lub portletu
wywołującego daną stronę JSP. Przykładowo w celu wyświetlenia strony JSP za pomocą lokalnego portletu
wyświetlającego należy zapisać kopię pliku JSP jako katalog_główny_profilu_was/installedApps/
nazwa_węzła/PA_WCMLocalRendering.ear/ilwwcm-localrende.war.
v W obrębie dowolnej innej aplikacji WWW działającej w portalu. Podczas odwoływania się do plików JSP z
innej aplikacji WWW należy użyć następującej ścieżki: ścieżka_kontekstu;ścieżka_jsp.
253
Na przykład: /wps/customapplication;/jsp/editor.jsp.
Niestandardowe interfejsy tworzenia treści
Istnieje możliwość użycia interfejsu API produktu Web Content Manager i parametrów zdalnych działań w celu
utworzenia interfejsów tworzenia treści dostosowanych do potrzeb twórców treści.
Portlet tworzenia treści nie musi stanowić interfejsu dla wszystkich użytkowników. W niektórych przypadkach lepszym
rozwiązaniem może być utworzenie niestandardowego interfejsu tworzenia treści przy użyciu interfejsu API produktu
Web Content Manager i parametrów zdalnych działań. Na przykład można utworzyć bardzo prosty interfejs tworzenia
treści dla konkretnego zespołu tworzenia treści.
Niestandardowe strony uruchamiania
Portlet tworzenia treści można skonfigurować tak, aby zamiast domyślnego interfejsu użytkownika korzystał z
oddzielnie utworzonej niestandardowej strony uruchamiania. Niestandardową stronę uruchamiania może stanowić plik
JSP lub HTML. Działania zdalne umożliwiają wywoływanie różnych widoków i funkcji z poziomu interfejsu
użytkownika portletu tworzenia treści. Interfejsu API treści WWW można także użyć, aby dodać inne funkcje do
strony uruchamiania. Po utworzeniu niestandardowej strony uruchamiania można skonfigurować portlet tworzenia
treści tak, aby korzystał z tej właśnie strony zamiast z domyślnego interfejsu użytkownika portletu tworzenia treści.
Działania zdalne
Działania zdalne są używane w łańcuchu zapytania adresu URL w celu uruchomienia działania aplikacji Web Content
Manager. Działań zdalnych można używać do dodawania standardowych funkcji produktu Web Content Manager do
niestandardowego interfejsu użytkownika.
Pojęcia pokrewne:
“Tworzenie niestandardowej strony uruchamiania” na stronie 609
Portlet tworzenia treści można skonfigurować tak, aby zamiast domyślnego interfejsu użytkownika korzystał z
oddzielnie utworzonej niestandardowej strony uruchamiania.
“Korzystanie z działań zdalnych” na stronie 598
Działania zdalne są używane do uruchamiania działań aplikacji IBM Web Content Manager.
“Interfejs API produktu IBM Web Content Manager” na stronie 589
Interfejs API produktu Web Content Manager umożliwia rozszerzenie funkcji tego produktu.
Strategie bezpośredniego edytowania treści WWW
System bezpośredniego edytowania jest używany do dostarczania możliwych do edycji serwisów WWW (np. serwis
intranetowy lub wiki). System ten łączy cechy zarówno systemu tworzenia treści, jak i systemu dostarczania.
Korzystanie z elementu narzędzia tworzenia treści
Element narzędzia tworzenia treści umożliwia dodawanie do stron WWW funkcji portletu tworzenia treści. Tworzenie
elementu narzędzia tworzenia treści obejmuje zdefiniowanie układu narzędzia tworzenia treści i wszelkich
wymaganych działań oraz wybranie parametrów każdego układu działań stosownie do potrzeb.
Pojęcia pokrewne:
“Element narzędzia tworzenia treści”
Element narzędzia tworzenia treści umożliwia dodawanie do stron WWW funkcji portletu tworzenia treści.
Element narzędzia tworzenia treści:
Element narzędzia tworzenia treści umożliwia dodawanie do stron WWW funkcji portletu tworzenia treści.
254
Do strony WWW można dodawać następujące funkcje portletu tworzenia treści:
v Tworzenie nowego elementu treści.
v Bezpośrednie edytowanie elementu treści wyświetlanego na stronie WWW.
v Usuwanie elementu treści wyświetlanego na stronie WWW.
v Zatwierdzanie lub odrzucanie przeglądanej treści. Przyciski te są widoczne tylko dla osób zatwierdzających podczas
przeglądania elementu roboczego oraz przy otwieraniu adresu URL wysłanego przez działanie poczty elektronicznej
w trakcie przepływ pracy.
Odwołania do narzędzi tworzenia treści mogą występować w szablonach prezentacji, projektach elementów menu i
projektach elementów nawigatora. Funkcje edycji, usuwania i zatwierdzania, dodane do menu lub nawigatorów, są
stosowane do każdej pozycji wyświetlanej w menu lub nawigatorze.
Tworzenie elementu narzędzi tworzenia treści
Z elementu tego można skorzystać wyłącznie poprzez utworzenie komponentu Narzędzie tworzenia treści. Elementu
narzędzia tworzenia treści nie można dodawać do szablonów tworzenia treści, obszarów serwisów ani elementów
treści.
Korzystanie z narzędzia tworzenia treści
Użytkownicy uprawnieni do korzystania z narzędzia tworzenia treści mogą podczas przeglądania treści wykonywać
wybrane funkcje portletu tworzenia treści.
Uwaga: Przeglądając elementy treści korzystające z szablonu prezentacji zawierającego narzędzie tworzenia treści,
należy zachować szczególną ostrożność. Niektóre funkcje będą w takiej sytuacji dostępne i gotowe do użytku, podczas
gdy inne mogą nie działać zgodnie z oczekiwaniami.
Narzędzie tworzenia treści będzie również widoczne podczas przeglądania opublikowanego serwisu.
Korzystanie z narzędzia tworzenia treści na kilku serwerach
Jeśli narzędzie tworzenia treści jest stosowane na więcej niż jednym serwerze, do synchronizowania poszczególnych
serwerów używanych do tworzenia treści używa się syndykowania dwukierunkowego. Wiąże się to z możliwością
występowania sporadycznych konfliktów zapisu polegających na tym, że w chwili syndykowania zmodyfikowany
element na jednym serwerze zostanie nadpisany zmianami wprowadzonymi do tego samego elementu na innym
serwerze.
Dostęp użytkowników do narzędzia tworzenia treści
Dostępność narzędzi tworzenia treści dla użytkowników korzystających ze strony WWW zależy od:
v Uprawnień użytkownika do korzystania z komponentu narzędzia tworzenia treści
v Narzędzi aktywowanych w ramach elementu tworzenia treści
v Poziomu uprawnień użytkownika do wyświetlanego na stronie WWW elementu treści
v Dostępu użytkownika do portletu tworzenia treści. Zaleca się, aby użytkownikom przypisać prawa dostępu do
każdej biblioteki treści WWW w serwisie na poziomie co najmniej kontrybutora, co zapewni dostęp do portletu
tworzenia treści.
v Uprawnienia dostępu na poziomie edytującego lub wyższe należy nadawać wyłącznie użytkownikom, którzy będą
edytować narzędzie tworzenia treści.
v Uprawnienia dostępu na poziomie użytkownika należy nadawać wyłącznie użytkownikom, którzy mają również
dostęp do serwera tworzenia treści i korzystają z narzędzia tworzenia treści.
v W większości przypadków użytkownikom mającym dostęp jedynie do opublikowanego serwisu nie nadaje się praw
dostępu do narzędzia tworzenia treści, gdyż narzędzie to służy do tworzenia treści na serwerze tworzenia treści, a nie
w opublikowanym serwisie.
255
Zadania pokrewne:
“Korzystanie z elementu narzędzia tworzenia treści” na stronie 254
Element narzędzia tworzenia treści umożliwia dodawanie do stron WWW funkcji portletu tworzenia treści. Tworzenie
elementu narzędzia tworzenia treści obejmuje zdefiniowanie układu narzędzia tworzenia treści i wszelkich
wymaganych działań oraz wybranie parametrów każdego układu działań stosownie do potrzeb.
Praca z komponentami narzędzi tworzenia treści w portlecie Podgląd treści WWW:
Gdy komponenty narzędzia tworzenia treści są wyświetlane w portlecie Podgląd treści WWW, konieczne jest
uwzględnienie kilku zmian w sposobie określania znaczników symbolu zastępczego oraz w sposobie przechodzenia
użytkowników między stronami zawierającymi komponenty narzędzia tworzenia treści. Czynności tworzenia treści, do
których dostęp jest uzyskiwany za pomocą portletu Podgląd treści WWW (takie jak bezpośrednia edycja), wymagają
użycia instancji portletu tworzenia treści produktu IBM Web Content Manager, który jest zarezerwowany specjalnie na
potrzeby takich czynności.
Sterowanie zachowaniem komponentów narzędzi tworzenia treści:
Komponenty narzędzi tworzenia treści wyświetlane w portlecie Podgląd treści WWW umożliwiają tworzenie,
odczytywanie, edytowanie, usuwanie, zatwierdzanie lub odrzucanie elementów treści bezpośrednio z poziomu portletu
Podgląd treści WWW. Oznacza to, że w celu wykonania tej samej czynności nie jest konieczne przechodzenie do
portletu tworzenia treści produktu IBM Web Content Manager. Portlet Podgląd treści WWW uruchamia okno
wywoływane, które jest otwierane z poziomu bieżącej strony lub przekierowuje użytkownika do innej strony portalu
zawierającej portlet tworzenia treści.
W projekcie elementu narzędzi tworzenia treści można wybrać żądane zachowanie. Do wyświetlania narzędzi
tworzenia treści zwykle są używane znaczniki obiektów zastępczych. Wartość atrybutu format znacznika obiektu
zastępczego określa rodzaj adresu URL tworzonego w celu wykonania zadania tworzenia treści:
format="tag"
Obiekt zastępczy jest wyświetlany jako adres URL otwierający okno wywoływane zawierające portlet
tworzenia treści.
format="url"
Znacznik obiektu zastępczego jest wyświetlany jako adres URL przekierowujący użytkownika do innej strony
portalu, która jest używana do edycji bezpośredniej przez portlet Podgląd treści WWW .
Uwaga: Czynności związane z tworzeniem treści wykonywane w portlecie Podgląd treści WWW są obsługiwane za
pośrednictwem specjalnej instancji portletu tworzenia treści. Ta instancja jest zarezerwowana wyłącznie dla tych
czynności i jest zainstalowana na stronie, która jest niewidoczna w dostępnym dla typowych użytkowników obszarze
nawigacyjnym stron. Skonfigurowanie zarezerwowanego portletu tworzenia treści i strony używanej do jego
wyświetlania umożliwia dostosowanie sposobu tworzenia treści.
Korzystanie z komponentów narzędzia tworzenia treści w przypadku uruchamiania okna wywoływanego
Jeśli czynności tworzenia treści są wykonywane przy użyciu okna wywoływanego, jest ono otwierane na stronie
portalu. Okno to można przenosić w obrębie okna przeglądarki, wciąż wyświetlając stronę portalu. Po ukończeniu
przez użytkownika czynności wyzwolonej przez element narzędzi tworzenia treści okno wywoływane zostanie
automatycznie zamknięte, a strona portalu zostanie odświeżona, co spowoduje zaktualizowanie widoku w portlecie
Podgląd treści WWW. Czynność tworzenia treści można anulować, klikając ikonę zamknięcia na pasku tytułu okna
wywoływanego. W przypadku anulowania czynności nie są zapisywane informacje o treści WWW, chyba że przed
ręcznym zamknięciem okna jawnie zapisano zmiany.
Wartością domyślną atrybutu format znacznika obiektu zastępczego jest tag, dlatego w celu używania okien
wywoływanych do edycji bezpośredniej nie jest konieczne określanie wartości atrybutu format. Każdy z poniższych
przykładów projektów powoduje utworzenie adresu URL otwierającego okno wywoływane dla czynności tworzenia
treści:
256
<Placeholder tag="namelink"/>
<Placeholder tag="namelink" format="tag"/>
<a href="<Placeholder tag="href"/> ">
<Placeholder tag="name"/>
</a>
<a href="<Placeholder tag="href" format="tag"/>">
</a>
Uwaga: Nie jest możliwe otwarcie okna wywoływanego w osobnym oknie przeglądarki przez dodanie atrybutu
target="_blank" do znacznika odsyłacza HTML w projekcie.
Korzystanie z komponentów narzędzi tworzenia treści w przypadku przechodzenia do innej strony
Zamiast wykonywać czynności z poziomu elementów tworzenia treści w oknie wywoływanym znajdującym się na
bieżącej stronie, można wykonać te czynności po przejściu do ukrytej strony portalu zawierającej portlet Podgląd treści
WWW, w którym znajduje się zarezerwowany portlet tworzenia treści. Kliknięcie odsyłacza do elementu narzędzi
tworzenia treści spowoduje automatyczne przekierowanie użytkownika do innej strony. Jednak po zakończeniu
czynności tworzenia treści należy ręcznie wrócić do oryginalnej strony. Jeśli strona z zarezerwowanym portletem
tworzenia treści została otwarta w nowym oknie lub na nowej karcie przeglądarki, aby wyświetlić zmiany, należy
zamknąć okno lub kartę, a następnie ręcznie odświeżyć oryginalną stronę.
Aby przekierować użytkowników do innej strony w celu wykonania czynności tworzenia treści, w znaczniku obiektu
zastępczego w projekcie elementu narzędzi tworzenia treści jako wartość parametru format należy określić url. Każdy
z poniższych przykładów projektów powoduje utworzenie adresu URL przekierowującego użytkowników do innej
strony portalu w celu wykonania czynności tworzenia treści:
<Placeholder tag="namelink" format="url"/>
<a href="<Placeholder tag="href" format="url"/>">
</a>
<a href="<Placeholder tag="href" format="url"/>" target="_blank">
</a>
Uwaga: Stronę portalu można otworzyć w osobnym oknie, dodając atrybut target="_blank" do znacznika odsyłacza
w kodzie HTML projektu.
Zadania pokrewne:
“Konfigurowanie zarezerwowanego portletu tworzenia treści” na stronie 97
Zarezerwowany portlet tworzenia treści jest kluczowy dla poprawnego działania stron treści WWW i portletu Podgląd
treści WWW. Z tego powodu ważne jest, aby konfiguracja zarezerwowanego portletu tworzenia treści odzwierciedlała
ustawienia dotyczące wykonywania czynności związanych z tworzeniem treści, takich jak konfigurowanie innych
instancji portletu tworzenia treści produktu IBM Web Content Manager.
Odwołania do narzędzia tworzenia treści:
Odwołania do komponentu Narzędzie tworzenia treści mogą występować w szablonach prezentacji, projektach
elementów menu i projektach elementów nawigatora. Funkcje edycji i usuwania, dodane do menu lub nawigatorów, są
stosowane do każdej pozycji wyświetlanej w menu lub nawigatorze.
Odwołanie do komponentu narzędzia tworzenia treści w szablonie prezentacji
Znacznik komponentu treści WWW zawiera odwołanie do elementu Narzędzie tworzenia treści:
[Component name="NazwaNarzędziaTworzeniaTreści" ]
257
Odwołanie do elementu narzędzia tworzenia treści w menu lub nawigatorze
Podczas odwoływania się do komponentu narzędzia tworzenia treści w projektach menu lub nawigatora należy użyć
znacznika komponentu z parametrem compute="always". Na przykład:
[Component name="NazwaNarzędziaTworzeniaTreści" compute="always" ]
Treść
Produkt IBM WebSphere Portal udostępnia różne sposoby dodawania treści do serwisu. Istnieje możliwość dodania
standardowego języka znaczników (takiego jak HTML), portletów i treści z innych źródeł.
IBM Web Content Integrator
Aby można było używać produktu Web Content Integrator, należy:
1. Utworzyć kanał informacyjny w systemie źródłowym przy użyciu specyfikacji formatu kanału informacyjnego
produktu Web Content Integrator.
2. Skonfigurować produkt WebSphere Portal do korzystania z kanału informacyjnego.
Specyfikacja formatu kanału informacyjnego
RSS (Really Simple Syndication) jest formatem opartym na języku XML używanym powszechnie w celu
syndykowania treści pochodzących ze źródeł takich jak serwisy WWW i blogi dla czytelników subskrybujących kanały
informacyjne. Dane wejściowe produktu Web Content Integrator stanowi kanał informacyjny treści zgodny z formatem
RSS 2.0. Podstawowy format kanału informacyjnego jest stosunkowo prosty. Charakteryzuje się tylko ograniczoną
liczbą elementów, które należy podać dla każdego elementu w kanale informacyjnym. Specyfikacja RSS 2.0 pozwala
jednak na rozszerzenie formatu podstawowego przy użyciu przestrzeni nazw XML w celu obsługi dodatkowych
funkcji. Aby zapewnić wyższy poziom kontroli nad sposobami tworzenia elementów w produkcie Web Content
Manager, zdefiniowano rozszerzenie RSS zawierające elementy odwzorowywane na wiele atrybutów modelu obiektu
Przegląd formatów kanałów informacyjnych
RSS 2.0 jest dialektem języka XML i wszystkie pliki RSS muszą być zgodne ze specyfikacją XML 1.0 opublikowaną
przez konsorcjum World Wide Web Consortium (W3C). Nazwy plików kanału informacyjnego RSS zwykle mają
rozszerzenia .rss lub .xml. Produkt Web Content Integrator nie narzuca producentowi kanału informacyjnego żadnej
konwencji nazewnictwa plików.
Format pliku kanału informacyjnego RSS 2.0
Najczęściej używanymi opcjami typu nośnika są opcje text/xml i application/rss+xml. Wybór typu nośnika ma wpływ
na określanie przez produkt Web Content Integrator sposobu kodowania znaków kanału informacyjnego. Jeśli nie
można poprawnie określić kodowania znaków, produkt Web Content Integrator wygeneruje błędy podczas
analizowania kanału informacyjnego. Dlatego też ważne jest, aby wybrać odpowiedni typ nośnika dla środowiska
użytkownika.
Podczas przeglądania prologu XML można zobaczyć, że plik RSS 2.0 rozpoczyna się od jednego elementu <rss>. Ten
element ma jeden wymagany atrybut version (wersja), który należy ustawić na wartość 2.0. Plik musi również zawierać
jeden element <channel> z pewną liczbą elementów podrzędnych udostępniających niektóre metadane dotyczące
258
kanału informacyjnego jako całości. Element <channel> musi zawierać co najmniej jeden element <item>. Z kolei
elementy <item> zawierają elementy podrzędne udostępniające informacje dotyczące treści syndykowanych. Na
przykład:
<?xml version="1.0"?>
<rss version="2.0">
<channel>
<title>Przykładowy kanał informacyjny</title>
<link>http://www.ibm.com/feeds/sample.rss</link>
<description>Przykładowy kanał informacyjny RSS</description>
<lastBuildDate>Tue, 31 Oct 2006 10:31:00 EST</lastBuildDate>
<item>
<title>Drugi element wiadomości</title>
<link>http://www.ibm.com/news/two.htm</link>
<description>
Streszczenie drugiego artykułu
</description>
<pubDate> Tue, 31 Oct 2006 10:31:00 EST</pubDate>
</item>
<item>
<title>Wiadomość pierwsza</title>
<link>http://www.ibm.com/wiadomosci/pierwsza.htm</link>
<description>
To jest podsumowanie pierwszego artykułu
</description>
</item>
</channel>
</rss>
Uwaga: Jeśli w kanale informacyjnym używane są dane inne niż dane ASCII, w kanale należy określić parametr
encoding="UTF-8": <?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
Elementy na poziomie kanału
Każdy plik kanału informacyjnego RSS musi zawierać tylko jeden element channel. Istnieje pewna liczba
dozwolonych elementów podrzędnych elementu channel, które udostępniają niektóre metadane dotyczące samego
kanału. Następujące elementy są wymagane lub używane przez produkt Web Content Integrator.
title
Ten element jest używany do udostępniania nazwy kanału informacyjnego. Element ten jest wymagany przez
specyfikację RSS 2.0, ale nie jest używany w produkcie Web Content Integrator.
link
Ten element zawiera adres URL wskazujący stronę WWW, na której znajduje się kanał informacyjny. Element
ten jest wymagany przez specyfikację RSS 2.0, ale nie jest używany w produkcie Web Content Integrator.
description
Ten element zawiera krótki opis treści kanału. Element ten jest wymagany przez specyfikację RSS 2.0, ale nie
jest używany w produkcie Web Content Integrator.
lastBuildDate
Ten element zawiera znacznik daty i godziny reprezentujący czas ostatniej zmiany treści kanału
informacyjnego. Ta data (oraz wszystkie inne daty w kanale informacyjnym) musi być zgodna z formatem
RFC 822. Zgodnie ze specyfikacją RSS 2.0 jest to element opcjonalny, jednak niektóre aplikacje czytnika
kanałów mogą być od niego zależne. W niektórych przypadkach produkt Web Content Integrator będzie
przechowywać tę wartość w elemencie lastBuildDate, a następnie przekaże ją z powrotem do producenta
kanału informacyjnego w następnym żądaniu, aby wskazać, które wersje kanału informacyjnego są już
syndykowane.
Elementy na poziomie elementu item
Na potrzeby produktu Web Content Integrator każdy element w kanale informacyjnym reprezentuje typ elementu. Za
pośrednictwem kanału informacyjnego można utworzyć lub zaktualizować następujące typy elementów:
v Elementy treści
259
v
v
v
v
Obszary serwisu
Systematyki
Kategorie
Komponent
Następujące elementy podrzędne są wymagane lub używane przez produkt Web Content Integrator:
title
Wartość tego elementu będzie przechowywana w polu Nazwa elementów treści WWW. W przypadku
elementów treści stanie się on częścią adresu URL prowadzącego do strony treści. Ponieważ ten element
zostanie użyty w polu Nazwa elementów treści WWW, tytuł może zawierać tylko znaki alfanumeryczne (a-z,
A-Z, 0-9), spacje i następujące znaki: $ - _ . ! ( ) oraz ,. Ten element podrzędny jest wymagany.
link
To jest adres URL prowadzący do treści źródła. W niektórych przypadkach będzie on używany jako
podstawowy adres URL, względem którego będą rozstrzygane wszystkie odsyłacze względne osadzone w
treści.
description
Wartość tego elementu będzie przechowywana w polu Opis elementów treści WWW. Pomimo że specyfikacja
RSS pozwala na umieszczanie w tym elemencie kodu HTML zakodowanego w formie obiektu lub ze
zmienionym znaczeniem, pole Opis w elementach treści WWW nie jest przeznaczone do przechowywania
kodu HTML. Na potrzeby produktu Web Content Integrator ten element może zawierać tylko zwykły tekst.
pubDate
Wartość tego elementu musi być znacznikiem daty i godziny w formacie RFC 822 reprezentującym czas
dodania elementu do kanału informacyjnego lub jego aktualizacji w kanale informacyjnym. Produkt Web
Content Integrator użyje tej daty w połączeniu z elementem <guid> w celu określenia, czy dany element został
już przetworzony. Za każdym razem, gdy za pośrednictwem kanału informacyjnego aktualizowany jest
element, aktualizowana jest również wartość elementu <pubDate> w pozycji kanału, aby wskazać, że została
przeprowadzona zmiana. Ten element podrzędny jest wymagany.
guid
Element <guid> musi zawierać identyfikator pozwalający na jednoznaczną identyfikację elementu.
Najczęściej jest to unikalny identyfikator ze źródłowego systemu zarządzania treścią. W produkcie Web
Content Integrator będzie obsługiwane odwzorowanie tego identyfikatora na wewnętrzny identyfikator
produktu Web Content Manager elementu. Jest to konieczne do poprawnego przeprowadzania aktualizacji lub
usuwania elementów, które już istnieją w produkcie Web Content Manager. W tym polu wielkość liter jest
rozróżniana. Może ono zawierać dowolny łańcuch znaków, którego długość nie przekracza 256 znaków.
Atrybut isPermaLink będzie ignorowany. Jest to element wymagany.
category
Każdy element <category> będzie zawierać hierarchiczny znacznik metadanych opisujący treść. Wartość tego
elementu zostanie przetłumaczona na elementy systematyki i kategorii w produkcie Web Content Manager.
Jeśli drzewo kategorii określone w elemencie <category> już nie istnieje w produkcie Web Content Manager,
zostanie ono utworzone automatycznie przez produkt Web Content Integrator podczas przetwarzania pozycji
kanału informacyjnego. W specyfikacji RSS 2.0 zdefiniowano opcjonalny atrybut domain na potrzeby
elementu category. Producenci kanałów informacyjnych mogą używać tego atrybutu do zapisywania nazwy
biblioteki treści WWW, w której ma zostać utworzone drzewo kategorii. Ten element ma zastosowanie tylko
do elementów treści. Jeden element <item> może zawierać wiele elementów kategorii. Ponieważ ten element
zostanie użyty w polu Nazwa elementów kategorii i systematyki treści WWW, tytuł może zawierać tylko
znaki alfanumeryczne (a-z, A-Z, 0-9), spacje i następujące znaki: $ - _ . ! ( ) oraz ,. Ten element podrzędny
jest wymagany.
author Zgodnie ze specyfikacją RSS 2.0 ten element zawiera adres e-mail autora. Specyfikacja zezwala na tylko
jeden element <author> dla każdego elementu. Zazwyczaj będzie to autor elementu treści w źródłowym
systemie zarządzania treścią. Produkt Web Content Integrator podejmie próbę przetłumaczenia adresu e-mail
na nazwę zwykłą użytkownika portalu, a następnie zapisze nazwę tego użytkownika w polu author elementu
produktu Web Content Manager. Jeśli tego elementu nie ma w kanale informacyjnym lub nie można
przetłumaczyć adresu e-mail, w polu author elementu produktu Web Content Manager zostanie zamiast tego
zapisana nazwa użytkownika systemu.
260
Rozszerzenie przestrzeni nazw RSS dla treści WWW
Elementy produktu Web Content Manager zawierają zestaw elementów sterujących używanych do przechowywania
informacji w różnych celach. Elementy w tej przestrzeni nazw są w przybliżeniu odwzorowywane na pola dostępne w
tych elementach sterujących. Element, zależnie od jego typu, może nie zawierać niektórych elementów sterujących.
Oznacza to, że niektóre elementy w przestrzeni nazw dotyczą tylko konkretnych typów elementów. Wszystkie
elementy w tej przestrzeni nazw to elementy podrzędne elementu <item>. Żaden z tych elementów nie jest używany na
poziomie elementu <channel>.
Dodawanie definicji niestandardowej przestrzeni nazw do kanału informacyjnego:
Najpierw należy dodać odwołanie do przestrzeni nazw do elementu <rss> na początku kanału informacyjnego.
Adres URL przestrzeni nazw jest określany przy użyciu następującego znacznika:
<rss version="2.0" xmlns:ibmwcm="http://purl.org/net/ibmfeedsvc/wcm/1.0" >
Jest to stała wartość właściwości używana przez analizator składni kanału informacyjnego jako klucz identyfikujący
elementy należące do niestandardowej przestrzeni nazw produktu Web Content Integrator.
Na przykład:
<channel>
<item>
<description>
</description>
<ibmwcm:itemType>Content</ibmwcm:itemType>
</item>
</channel>
</rss>
Etykieta przestrzeni nazw ibmwcm może zostać zmieniona, jeśli etykieta określona w deklaracji przestrzeni nazw jest
zgodna z etykietą użytą w rozszerzonych elementach w kanale informacyjnym.
Elementy sterujące procesów:
Te elementy są używane do udostępniania produktowi Web Content Integrator niektórych informacji dotyczących
sposobu obsługi danych zawartych w obrębie elementu <item>.
action (działanie)
Ten element wskazuje działanie, jakie ma być wykonywane na elemencie reprezentowanym przez element <item>.
Tabela 78. Element action
Parametry elementu:
Szczegóły dotyczące danego elementu:
Typy elementów, dla których jest stosowany
Wszystkie
Typy elementów, dla których jest wymagany
Wszystkie
Dozwolone wartości
„add”, „update” lub „delete”
Wymagane atrybuty
Brak
261
Tabela 78. Element action (kontynuacja)
Parametry elementu:
Atrybuty opcjonalne
Brak
Wymagane elementy podrzędne
Brak
Opcjonalne elementy podrzędne
Brak
Przykład:
<ibmwcm:action>update</ibmwcm:action>
itemType (typ elementu)
Element itemType wskazuje typ elementu reprezentowanego przez pozycję kanału informacyjnego. Elementy te
odpowiadają typom elementów produktu Web Content Manager, które można tworzyć lub aktualizować za
pośrednictwem kanału informacyjnego. W niektórych przypadkach wartość tego elementu jest składana z wartością w
elemencie <ibmwcm:path> w celu określenia typu elementu produktu Web Content Manager do utworzenia.
Tabela 79. Element itemType
Parametry elementu:
Wszystkie
Wszystkie
Dozwolone wartości
Wartość „siteArea” dla obszarów serwisów.
Wartość „content” dla elementów treści
Wartość „component” dla komponentów
Wartość „category” dla systematyk i kategorii
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
Brak
Przykład:
Obszar serwisu
<ibmwcm:itemType>siteArea</ibmwcm:itemType> + dowolna wartość dla elementu <ibmwcm:path> lub brak elementu <ibmwcm:path>.
Systematyka
<ibmwcm:itemType>category</ibmwcm:itemType> + <ibmwcm:path>/</ibmwcm:path>
Kategoria
<ibmwcm:itemType>category</ibmwcm:itemType> + dowolna wartość dla elementu <ibmwcm:path> lub brak elementu <ibmwcm:path>.
Komponent
<ibmwcm:itemType>component</ibmwcm:itemType>
Treść
<ibmwcm:itemType>content</ibmwcm:itemType>
Elementy sterujące położenia:
262
Te elementy są używane do udostępniania produktowi Web Content Integrator niektórych informacji na temat
względnego położenia elementu.
library
Podczas konfigurowania zadania, które będzie wykorzystywać wejściowy kanał informacyjny, należy określić
domyślną nazwę biblioteki treści WWW. Produkt Web Content Integrator będzie wykonywać wszystkie operacje w
obrębie tej biblioteki, w tym tworzenie nowych elementów produktu Web Content Manager, wyszukiwanie istniejących
wersji elementów i wyszukiwanie dowolnych powiązanych artefaktów projektu, takich jak szablony tworzenia treści i
przepływy. To ustawienie można również nadpisać, co pozwala na użycie jednego kanału informacyjnego do tworzenia
treści w wielu bibliotekach.
Produkt Web Content Integrator będzie sprawdzać wartość określoną w tym elemencie w trzech sytuacjach:
v Jeśli biblioteka określona w elemencie library jest zgodna z istniejącą biblioteką treści WWW, wszystkie operacje
wykonywane podczas przetwarzania tej pozycji kanału informacyjnego zostaną przetworzone w ramach kontekstu
biblioteki określonej w elemencie library.
v Jeśli element biblioteki nie jest obecny w pozycji kanału informacyjnego lub jeśli jest obecny, ale nie określono
żadnej wartości, zostanie użyta domyślna biblioteka z konfiguracji zadania.
v Jeśli w elemencie biblioteki określono wartość, ale nie znaleziono zgodnej biblioteki treści WWW, zostanie
zarejestrowany komunikat o błędzie, a pozycja kanału informacyjnego nie zostanie przetworzona.
Tabela 80. Element library
Parametry elementu:
Wszystkie
Brak
Dozwolone wartości
Nazwa istniejącej biblioteki treści WWW
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
Brak
Przykład:
<ibmwcm:library>Nazwa_biblioteki</ibmwcm:library>
path (ścieżka)
Element path jest używany do wskazywania ścieżki hierarchicznej do elementu treści WWW. W przypadku obszarów
serwisu i elementów treści ten element zawiera ścieżkę do obszaru serwisu nadrzędnego. W przypadku kategorii jego
wartością jest ścieżka do kategorii macierzystej.
Obszary serwisu i kategorie mogą mieć tylko jeden element ścieżki. W przypadku określenia więcej niż jednego
elementu ścieżki zostanie użyty tylko pierwszy element. Elementy treści mogą mieć wiele elementów nadrzędnych,
można więc używać wielu elementów ścieżki. Pierwszy element ścieżki jest używany jako główny element treści, a
następne elementy ścieżki będą traktowane jako odsyłacze do treści. Dla elementów ścieżki odnoszących się do
dowiązanej treści znajdującej się w innej bibliotece niż główny element treści można określić opcjonalny parametr
library.
Nowe elementy zostaną dodane na końcu bieżącej listy elementów w produkcie Web Content Manager.
263
Tabela 81. Element path
Parametry elementu:
Obszary serwisów, kategorie, treść
Obszary serwisu i systematyki.
Dozwolone wartości
Wszystkie wartości powinny rozpoczynać się od znaku ukośnika
/. Dla elementów obszaru serwisu i systematyki wartością
powinien być po prostu jeden ukośnik /.
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
library
Zawiera nazwę biblioteki, w której znajduje się ścieżka do
serwisu. Ten atrybut jest używany, gdy dowiązana treść znajduje
się w innej bibliotece niż treść główna. Ten atrybut jest
ignorowany dla pierwszego elementu ścieżki wymienionego w
pozycji kanału informacyjnego.
Brak
Brak
Przykłady:
<ibmwcm:path>/</ibmwcm:path>
<ibmwcm:path>/IBM/Products</ibmwcm:path>
<ibmwcm:path library="en_US">/Intranet/Home/News</ibmwcm:path>
createLinks (tworzenie odsyłaczy)
Ten parametr jest używany do określania elementów nadrzędnych, do których mają być tworzone odsyłacze podczas
tworzenia elementów treści.
Tabela 82. Element createLinks
Parametry elementu:
Treść
Brak
Dozwolone wartości
Element createLinks stanowi kontener na potrzeby czytelności i
nie ma atrybutów ani oczekiwanych wartości.
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
Brak
Przykłady:
<ibmwcm:createLinks>
<ibmwcm:parentGuid>8234ad23fb29</ibmwcm:parentGuid>
</ibmwcm:createLinks>
264
parentGuid (identyfikator GUID elementu nadrzędnego)
Element parentGuid powinien zawierać unikalny
identyfikator innego elementu w kanale
informacyjnym, który opisuje element nadrzędny.
Brak
Kontener elementów osieroconych
Jeśli w kanale informacyjnym nie określono poprawnych elementów nadrzędnych lub ścieżek, element zostanie
umieszczony w kontenerze elementów osieroconych do czasu, aż będzie można go zaktualizować przy użyciu
poprawnej ścieżki. Produkt Web Content Integrator automatycznie utworzy kontener elementów osieroconych w każdej
bibliotece treści WWW, w której będzie to konieczne. W przypadku obszarów serwisu i elementów treści kontenerem
elementów osieroconych będzie ścieżka do obszarów serwisów o nazwie WCI/Orphans. W przypadku kategorii
kontenerem elementów osieroconych będzie ścieżka do systematyki i kategorii o nazwie WCI/Orphans. Nazwami
kontenerów elementów osieroconych można sterować za pośrednictwem ustawień w pliku
WCMConsumerPlugin.properties.
children (elementy potomne)
Element children jest używany do określania elementów potomnych bieżącego elementu. Wartością tego elementu
powinien być identyfikator GUID innej pozycji kanału informacyjnego opisujący element potomny bieżącego
elementu.
Przywoływany element potomny musi być odpowiedniego typu. W przypadku obszarów serwisu elementami
potomnymi muszą być obszary serwisu lub elementy treści. W przypadku systematyk i kategorii elementami
potomnymi muszą być kategorie. Jeśli typ nie będzie poprawny, element nadrzędny nadal będzie dodawany lub
aktualizowany, ale nie będzie tworzone odwołanie do elementu potomnego.
W obrębie elementu children może być zawartych wiele elementów podrzędnych childGuid. Jeśli określono wiele
elementów children, będą one dodawane w kolejności, w której są wymienione w kanale informacyjnym. Pozwala to
producentowi kanału na sterowanie kolejnością dołączania obszarów serwisu i elementów treści do nadrzędnych
obszarów serwisu, co pomaga w konfigurowaniu ekranów nawigacji.
Istnieją dwa atrybuty elementu children odpowiadające za sposób łączenia elementów children określonych w kanale
informacyjnym z dowolnymi elementami children, które mogą być już określone przez element nadrzędny. Atrybut
action steruje zastępowaniem listy elementów potomnych w kanale informacyjnym istniejącą listą elementów
potomnych. Jeśli ten atrybut jest ustawiony na wartość „add”, elementy potomne określone w kanale informacyjnym
zostaną powiązane z istniejącą listą elementów potomnych. Wszystkie inne wartości, w tym łańcuch pusty lub
nieobecność tego atrybutu, spowodują pełne zastąpienie wcześniej istniejącej listy przez listę elementów potomnych
określoną w kanale informacyjnym.
Atrybut pozycji (position) ma znaczenie tylko wtedy, gdy atrybut działania (action) ma nadaną wartość „add”. Ten
atrybut określa, czy elementy potomne podane w kanale informacyjnym są dodawane na początku, czy na końcu
istniejącej wcześniej listy elementów potomnych. Jeśli ten atrybut nie zostanie określony, elementy potomne zostaną
dodane na końcu istniejącej wcześniej listy. W przypadku braku elementu children w kanale informacyjnym
wcześniejsza lista elementów potomnych pozostanie nienaruszona.
Obszary serwisu i kategorie mogą mieć tylko jeden bezpośredni element nadrzędny, a wszystkie inne istniejące
wcześniej relacje nadrzędne zostaną usunięte, zanim nastąpi ich dodanie w formie elementów potomnych tego
elementu. Ponieważ elementy treści mogą mieć wiele elementów nadrzędnych, dodanie elementu treści jako
potomnego nie spowoduje jego usunięcia z żadnego z innego elementu nadrzędnego.
Tabela 83. Element children
Parametry elementu:
Obszar serwisu, kategoria
Brak
Dozwolone wartości
Element children jest tylko kontenerem na potrzeby czytelności i
nie istnieją dla niego wartości oczekiwane.
Wymagane atrybuty
Brak
265
Tabela 83. Element children (kontynuacja)
Parametry elementu:
Atrybuty opcjonalne
action
Atrybut action może przyjmować wartość „add” lub
„replace”. Te wartości wskazują, czy zastąpić już
istniejące elementy potomne lub czy dodać do nich
inne elementy.
position Ten atrybut może przyjmować wartość „start” lub
„end”. Te wartości wskazują, gdzie będą umieszczane
elementy potomne w porządku równorzędnym
podczas przetwarzania.
childGuid
Element childGuid powinien zawierać unikalny
identyfikator innego elementu w kanale
informacyjnym, który opisuje element potomny.
Brak
Przykłady:
<ibmwcm:children action="add" position="start">
<ibmwcm:childGuid>8234cb51df43</ibmwcm:childGuid>
</ibmwcm:children>
defaultContent (treść domyślna)
Element defaultContent ma zastosowanie jedynie w przypadku obszarów serwisu. Pozwala producentowi kanału
informacyjnego na określenie, który element treści będzie używany jako treść domyślna obszaru serwisu. Jeśli brakuje
tego elementu, ma on pustą wartość lub nie można go przetłumaczyć, treść domyślna obszaru serwisu zostanie
wyczyszczona.
Tabela 84. Element defaultContent
Parametry elementu:
Obszar serwisu
Brak
Dozwolone wartości
Wartość powinna być identyfikatorem GUID innego elementu w
kanale, który opisuje element treści.
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
Brak
Przykłady:
<ibmwcm:defaultContent>8234cb5</ibmwcm:defaultContent>
templateMap (odwzorowanie szablonów)
Element templateMap ma zastosowanie jedynie w przypadku obszarów serwisu. Pozwala on producentowi kanału
informacyjnego na określenie odwzorowań szablonów, które będą używane podczas renderowania treści zawartej w
wyznaczonym obszarze serwisu. Aby utworzyć wiele odwzorowań szablonu w obszarze serwisu, należy użyć wielu
instancji elementu templateMap.
266
Podczas przeprowadzania aktualizacji istniejącego obszaru serwisu dla każdego elementu <ibmwcm:templateMap />
określonego w kanale informacyjnym zostaną wykonane następujące kroki:
1. Uzyskanie nazw szablonów prezentacji i tworzenia treści określonych w elemencie templateMap.
2. Próba znalezienia szablonu tworzenia treści zgodnego z nazwą określoną w kanale informacyjnym.
3. Jeśli nie można znaleźć zgodnego elementu szablonu tworzenia treści, zarejestrowanie błędu i rozpoczęcie
przetwarzania następnego elementu templateMap.
4. Próba znalezienia szablonu prezentacji zgodnego z nazwą określoną w kanale informacyjnym.
5. Jeśli nie można znaleźć zgodnego szablonu prezentacji, zarejestrowanie błędu i rozpoczęcie przetwarzania
następnego elementu templateMap.
6. Sprawdzenie, czy obszar serwisu zawiera już odwzorowanie określonego szablonu tworzenia treści:
a. Jeśli tak, sprawdzenie, czy jest on odwzorowywany na ten sam szablon prezentacji, który został określony w
kanale informacyjnym.
1) Jeśli tak, przejście do następnego elementu templateMap.
2) Jeśli nie, usunięcie odwzorowania i zastąpienie go odwzorowaniem na określony szablon prezentacji.
b. Jeśli nie, utworzenie nowego odwzorowania określonego szablonu tworzenia treści na określony szablon
prezentacji.
7. Przetworzenie następnego elementu templateMap.
Interfejsy API produktu WCM nie udostępniają mechanizmu pobierania kompletnej listy odwzorowań szablonów
istniejących dla danego obszaru serwisu. Dlatego też nie można usunąć odwzorowania szablonu za pośrednictwem
kanału informacyjnego. Po ustawieniu odwzorowania w obszarze serwisu można je zaktualizować za pośrednictwem
kanału informacyjnego, ale jego usunięcie można przeprowadzić tylko ręcznie przy użyciu portletu tworzenia treści
produktu WCM.
Tabela 85. Element templateMap
Parametry elementu:
Obszar serwisu
Brak
Dozwolone wartości
Ten element nie przyjmuje żadnych wartości. Dane są określone
w atrybutach.
Wymagane atrybuty
authoring
Wartość tego atrybutu musi być łańcuchem całkowicie
zgodnym z nazwą istniejącego szablonu tworzenia
treści.
presentation
Wartość tego atrybutu musi być łańcuchem całkowicie
zgodnym z nazwą istniejącego szablonu prezentacji.
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
Brak
Przykłady:
<ibmwcm:templateMap authoring="TD wiadomości" presentation="PT - wiadomości" />
<ibmwcm:templateMap authoring="TD - ogłoszenie" presentation="PT
- ogłoszenie" />
Elementy sterujące tożsamości:
267
Większość pól identyfikacji w elementach produktu Web Content Manager jest odwzorowywana bezpośrednio na
podstawowe elementy RSS: element <title> jest odwzorowywany na pole nazwy, element <description> jest
odwzorowywany na pole opisu, a element <author> jest odwzorowywany na pole autorów. Inne pola identyfikacji
mogą być zapełniane przy użyciu następujących elementów sterujących tożsamości.
displayTitle (tytuł wyświetlany)
Element displayTitle pozwala producentowi kanału informacyjnego na określenie oddzielnej wartości dla pola Tytuł
wyświetlany w produkcie Web Content Manager. Jeśli ten element nie jest obecny w pozycji kanału informacyjnego,
podczas zapisywania elementu produkt Web Content Manager automatycznie ustawi wartość pola Tytuł wyświetlany
na wartość zgodną z wartością pola Nazwa.
Tabela 86. Element displayTitle
Parametry elementu:
Wszystkie
Brak
Dozwolone wartości
Łańcuch, który ma zostać użyty jako Tytuł wyświetlany w
produkcie Web Content Manager. Inaczej niż w przypadku pola
Nazwa, to pole może zawierać znaki dwubajtowe i znaki inne
niż ASCII.
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
Brak
Przykład:
<ibmwcm:displayTitle>
Informacja dla prasy o wynikach z czwartego kwartału
</ibmwcm:displayTitle>
owner (właściciel)
Element owner udostępnia mechanizm ustawiania wartości pola Właściciele za pośrednictwem kanału informacyjnego.
Można określić wiele elementów owner. Każdy element owner powinien zawierać nazwę zwykłą jednego użytkownika
lub jednej grupy produktu WebSphere Portal. Jeśli produkt Web Content Integrator nie jest w stanie przetłumaczyć
podanej nazwy na bieżącego użytkownika lub bieżącą grupę, użytkownik lub grupa nie zostaną dodane do pola
Właściciele, ale dalsze przetwarzanie będzie wykonywane standardowo.
Tabela 87. Element owner
Parametry elementu:
Wszystkie
Brak
Dozwolone wartości
[wszyscy uwierzytelnieni użytkownicy portalu]
Nazwa zwykła każdego poprawnego użytkownika i każdej
poprawnej grupy produktu WebSphere Portal.
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
268
Tabela 87. Element owner (kontynuacja)
Parametry elementu:
Brak
Przykład:
<ibmwcm:owner>[wszyscy uwierzytelnieni użytkownicy portalu]</ibmwcm:owner>
<ibmwcm:owner>jkowalski</ibmwcm:owner>
Elementy sterujące profilu:
Pola systematyki i kategorii są zapełniane przy użyciu elementu RSS <category>. Do zapełnienia pola Słowa kluczowe
wymagany jest element keywords.
keywords (słowa kluczowe)
Element keywords powinien zawierać rozdzielaną przecinkami listę znaczników metadanych opisujących treść. Lista
zostanie zapisana bez zmian w polu Słowa kluczowe elementów treści.
Tabela 88. Element keywords
Parametry elementu:
Treść
Brak
Dozwolone wartości
Rozdzielona przecinkami lista słów kluczowych w formacie
zwykłego tekstu.
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
Brak
Przykład:
<ibmwcm:keywords>oprogramowanie,testowanie</ibmwcm:keywords>
Element authoringTemplate:
Element authoringTemplate służy do określania szablonu tworzenia treści, który zostanie zastosowany do elementu
treści lub obszaru serwisu. Wartością tego elementu powinna być nazwa istniejącego szablonu tworzenia treści.
authoringTemplate
Jeśli szablon tworzenia treści znajduje się w innej bibliotece niż element, można także określić nazwę biblioteki. Jeśli
nie zostanie określona żadna biblioteka, produkt Web Content Integrator przeszuka bibliotekę określoną w elemencie
<ibmwcm:library>. W przypadku braku elementu <ibmwcm:library> produkt Web Content Integrator przeszuka
bibliotekę domyślną określoną w konfiguracji zadania.
Uwaga: Po utworzeniu elementu nie można zmienić jego szablonu tworzenia treści. Oznacza to, że jeśli podczas
przetwarzania aktualizacji element authoringTemplate określony w pozycji kanału informacyjnego nie jest zgodny z
nazwą szablonu tworzenia treści, który początkowo został użyty do utworzenia elementu, produkt Web Content
Integrator wygeneruje komunikat o błędzie.
269
Tabela 89. Element authoringTemplate
Parametry elementu:
Treść, obszar serwisu
Brak
Dozwolone wartości
Nazwa istniejącego szablonu tworzenia treści albo oddzielone
ukośnikiem nazwy istniejącej biblioteki i istniejącego szablonu
tworzenia treści. Na przykład:
v News-AT
v TmpltLib/News-AT
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
Brak
Przykład:
<ibmwcm:authoringTemplate>News</ibmwcm:authoringTemplate>
<ibmwcm:authoringTemplate>TmpltLib/News</ibmwcm:authoringTemplate>
Element sterujący elementów:
Element sterujący elementów jest używany do zapełniania elementów zapisanych w komponentach, obszarach
serwisów i elementach treści.
Przegląd elementów
Produkt Web Content Integrator używa następującej logiki biznesowej do przetworzenia każdego elementu
komponentu w pozycji kanału informacyjnego:
1. Przeprowadzane jest sprawdzanie, czy obszar serwisu lub element treści komponentu zawiera pole o nazwie
zgodnej z wartością atrybutu nazwy elementu kanału informacyjnego. Podczas porównywania rozróżniana jest
wielkość liter, więc nazwy muszą dokładnie sobie odpowiadać.
2. Jeśli zgodne pole zostanie znalezione, następuje sprawdzenie, czy typ danych jest zgodny z typem określonym w
elemencie podrzędnym elementu kanału informacyjnego.
3. Jeśli nazwa i typ danych są zgodne, element w obszarze serwisu lub elemencie treści zostanie zaktualizowany, aby
był zgodny z danymi zawartymi w elemencie kanału informacyjnego.
4. Jeśli zostanie znaleziony element zgodny z nazwą elementu kanału informacyjnego, lecz niezgodny z jego typem
danych, produkt Web Content Integrator usunie stare pole z obszaru serwisu lub elementu treści i podejmie próbę
zastąpienia go nowym polem, które jest zgodne z typem danych określonym w kanale informacyjnym.
5. Jeśli w treści nie będzie można znaleźć żadnych zgodnych pól, produkt Web Content Integrator podejmie próbę
utworzenia nowego elementu.
Uwaga: Podczas tworzenia elementów w produkcie Web Content Manager przy użyciu portletu tworzenia treści
można określić pewną liczbę kryteriów sprawdzania poprawności pola, taką jak maksymalna wielkość pola tekstowego
lub dozwolony zakres pola daty. Poprawność tych pól jest sprawdzana podczas operacji zapisywania. Jeśli dane w polu
nie spełnią kryteriów sprawdzania poprawności, cała operacja zapisywania nie powiedzie się, czyli żadna zmiana
wprowadzona w pozycji kanału informacyjnego nie zostanie zastosowana. Przed przeprowadzeniem operacji
zapisywania produkt Web Content Integrator nie ma możliwości sprawdzenia, czy dane znajdujące się w elemencie
kanału informacyjnego są poprawne. Dlatego też w przypadku podjęcia decyzji o implementowaniu sprawdzania
poprawności dla szablonów tworzenia treści ważne jest, aby producent kanału informacyjnego zapewnił poprawność
treści podczas generowania kanału.
270
Element tekstowy
Tabela 90. Element tekstowy
Parametry elementu:
Obszary serwisów i elementy treści
Brak.
Dozwolone wartości
Komponent Tekst powinien zawierać wartość w postaci
zwykłego tekstu.
Wymagane atrybuty
Atrybuty opcjonalne
name
Wartość tego atrybutu powinna być zgodna z nazwą
istniejącego elementu tekstowego w obszarze serwisu
lub elemencie treści.
Brak
type
Ten element podrzędny musi mieć wartość „text”. W
przypadku tej wartości nie jest rozróżniana wielkość
liter.
value
Wartość tego elementu podrzędnego powinna być
zwykłym tekstem.
Brak
Przykład:
<ibmwcm:element name="Nagłówek">
<ibmwcm:type>text</ibmwcm:type>
<ibmwcm:value>Nowa wersja produktu</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
Element HTML
Tabela 91. Element HTML
Parametry elementu:
Komponenty HTML, obszary serwisów i elementy treści
Komponenty HTML
Dozwolone wartości
Wartością elementu podrzędnego value powinien być kod
HTML, który będzie zapisany w odpowiednim elemencie
HTML. Kod HTML może być zakodowany w formie obiektu
lub zawarty w elemencie CDATA. Producent kanału
informacyjnego może też udostępnić adres URL prowadzący do
pliku HTML, którego treść zostanie pobrana przez produkt Web
Content Integrator
Wymagane atrybuty
Atrybuty opcjonalne
name
istniejącego elementu HTML w obszarze serwisu lub
elemencie treści.
Brak
271
Tabela 91. Element HTML (kontynuacja)
Parametry elementu:
type
Ten element podrzędny musi mieć wartość „html”.
value
Używany, gdy dodawany jest kod HTML zakodowany
w formie obiektu lub zawarty w elemencie CDATA.
source
Używany z pełnym adresem URL prowadzącym do
pliku HTML. Podczas przetwarzania kanału
informacyjnego przez produkt Web Content Integrator
plik jest pobierany, a jego treść jest zapisywana w
elemencie HTML w obszarze serwisu lub elemencie
treści.
Brak
Przykłady:
<ibmwcm:element name="stopka">
<ibmwcm:type>html</ibmwcm:type>
<ibmwcm:value>
<strong>Copyright 2006</strong>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
<ibmwcm:value>
<![CDATA[<strong>Copyright 2006</strong>]]>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
<ibmwcm:source>
http://zrodlowycms.firma.com/strony/stopka.htm
</ibmwcm:source>
</ibmwcm:element>
Element RTF
Tabela 92. Element RTF
Parametry elementu:
Brak
Dozwolone wartości
Wartością elementu podrzędnego value powinien być kod
HTML, który zostanie zapisany w odpowiednim elemencie RTF.
Kod HTML może być zakodowany w formie obiektu lub
zawarty w elemencie CDATA.
Wymagane atrybuty
Atrybuty opcjonalne
272
name
Brak
istniejącego elementu RTF w obszarze serwisu lub
elemencie treści.
Tabela 92. Element RTF (kontynuacja)
Parametry elementu:
type
Ten element podrzędny musi mieć wartość „rich text”.
W przypadku tych wartości nie jest rozróżniana
wielkość liter.
value
Wartością tego elementu podrzędnego powinien być
kod HTML zakodowany w formie obiektu lub zawarty
w elemencie CDATA.
Brak
Przykłady:
<ibmwcm:element name="body">
<ibmwcm:type>rich text</ibmwcm:type>
<ibmwcm:value>
&ltp>To jest treść&ltp/p>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
<ibmwcm:element name="body">
<ibmwcm:value>
<![CDATA[<p>To jest treść</p>]]>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
Element zasobu plikowego
Tabela 93. Element zasobu plikowego
Parametry elementu:
Komponenty Zasób plikowy, obszary serwisów i elementy treści
Komponenty Zasób plikowy
Dozwolone wartości
Wartość powinna stanowić pełny adres URL wskazujący plik
binarny, który ma zostać załadowany do elementu zasobu
plikowego.
Wymagane atrybuty
Atrybuty opcjonalne
name
istniejącego elementu zasobu plikowego w obszarze
serwisu lub elemencie treści.
Brak
type
Ten element podrzędny musi mieć wartość „file”. W
przypadku tych wartości nie jest rozróżniana wielkość
liter.
source
Wartość powinna stanowić pełny adres URL
wskazujący plik binarny, który ma zostać załadowany
do elementu zasobu plikowego.
Uwaga: Jeśli adres URL zawiera znaki inne niż znaki
ASCII, muszą one zostać zakodowane (na przykład:
http://serwer:port/wps/wcm/%E4%B8%AD%E6%96
%87/%E7%BB%84%E4%BB%B6.pdf).
273
Tabela 93. Element zasobu plikowego (kontynuacja)
Parametry elementu:
fileName
Wartość tego elementu podrzędnego powinna składać
się z nazwy pliku i jej rozszerzenia, które mają być
zastosowane do pliku załącznika podczas dodawania
do elementu zasobu plikowego. Jeśli ten element
znajduje się w pozycji kanału informacyjnego, jego
wartość zostanie użyta jako nazwa pliku załącznika w
produkcie Web Content Manager, niezależnie od
nazwy pliku na serwerze źródłowym. Jest to
użyteczne, gdy adres URL prowadzący do pliku
binarnego nie zawiera nazwy pliku, co ma miejsce w
przypadku niektórych systemów zarządzania treścią.
Jeśli element podrzędny fileName nie będzie obecny
w kanale informacyjnym, produkt Web Content
Integrator podejmie próbę określenia nazwy pliku na
podstawie adresu URL zawartego w elemencie
podrzędnym value przy użyciu wszystkich znaków,
które następują po ostatnim ukośniku w adresie URL.
Przykłady:
<ibmwcm:element name="załącznik">
<ibmwcm:type>file</ibmwcm:type>
<ibmwcm:source>
http://zrodlowycms.firma.com/pliki/plan.doc
</ibmwcm:source>
</ibmwcm:element>
<ibmwcm:element name="załącznik">
<ibmwcm:source>
http://zrodlowycms.firma.com/pliki/plan.doc
</ibmwcm:source>
<ibmwcm:fileName>MktgPlan.doc</ibmwcm:fileName>
</ibmwcm:element>
Element obrazu
Tabela 94. Element obrazu
Parametry elementu:
Komponenty Obraz, obszary serwisów i elementy treści
Komponenty Obraz
Dozwolone wartości
Wartość powinna stanowić pełny adres URL wskazujący plik
binarny, który ma zostać załadowany do elementu obrazu.
Wymagane atrybuty
Atrybuty opcjonalne
274
name
Brak
istniejącego elementu obrazu w obszarze serwisu lub
elemencie treści.
Tabela 94. Element obrazu (kontynuacja)
Parametry elementu:
type
Ten element podrzędny musi mieć wartość „image”.
W przypadku tych wartości nie jest rozróżniana
wielkość liter.
source
Wartość powinna stanowić pełny adres URL
wskazujący plik binarny, który ma zostać załadowany
do elementu obrazu.
Uwaga: Jeśli adres URL zawiera znaki inne niż znaki
ASCII, muszą one zostać zakodowane (na przykład:
http://serwer:port/wps/wcm/%E4%B8%AD%E6%96
%87/%E7%BB%84%E4%BB%B6.jpg).
fileName
Wartość tego elementu podrzędnego powinna składać
się z nazwy pliku i jej rozszerzenia, które mają być
zastosowane do pliku załącznika podczas dodawania
do elementu obrazu. Jeśli ten element znajduje się w
pozycji kanału informacyjnego, jego wartość zostanie
użyta jako nazwa pliku załącznika w produkcie Web
Content Manager, niezależnie od nazwy pliku na
serwerze źródłowym. Jest to użyteczne, gdy adres
URL prowadzący do pliku binarnego nie zawiera
nazwy pliku, co ma miejsce w przypadku niektórych
systemów zarządzania treścią. Jeśli element podrzędny
fileName nie będzie obecny w kanale informacyjnym,
produkt Web Content Integrator podejmie próbę
określenia nazwy pliku na podstawie adresu URL
zawartego w elemencie podrzędnym value przy użyciu
wszystkich znaków, które następują po ostatnim
ukośniku w adresie URL.
Przykłady:
<ibmwcm:element name="image">
<ibmwcm:type>image</ibmwcm:type>
<ibmwcm:source>
http://zrodlowycms.firma.com/obrazy/logo.gif
</ibmwcm:source>
</ibmwcm:element>
<ibmwcm:element name="image">
<ibmwcm:source>
http://zrodlowycms.firma.com/obrazy/logo.gif
</ibmwcm:source>
<ibmwcm:fileName>logo_firmy.doc</ibmwcm:fileName>
</ibmwcm:element>
Element daty
Tabela 95. Element daty
Parametry elementu:
Komponenty Data i godzina, obszary serwisów i elementy treści
Komponenty Data i godzina
Dozwolone wartości
Wartość daty lub godziny, która ma zostać zapisana w elemencie
daty i godziny
275
Tabela 95. Element daty (kontynuacja)
Parametry elementu:
Wymagane atrybuty
Atrybuty opcjonalne
name
istniejącego elementu daty i godziny w obszarze
Brak
type
Ten element podrzędny musi mieć wartość „date”. W
liter.
value
Ten element podrzędny powinien mieć wartość w
postaci daty i godziny w formacie RFC 822.
format
Ten element pozwala producentowi kanału
informacyjnego na określenie formatu daty lub
godziny. Wartość date spowoduje takie ustawienie
elementu daty i godziny, aby była wyświetlana tylko
część danych dotycząca daty. Analogicznie, wartość
time spowoduje wyświetlenie tylko części danych
dotyczącej godziny. Każda inna wartość tego elementu
podrzędnego lub jego brak spowoduje wyświetlenie
obu części danych. W przypadku wartości tego
elementu podrzędnego nie jest rozróżniana wielkość
liter.
Przykład:
<ibmwcm:element name="Data_rozpoczęcia">
<ibmwcm:type>date</ibmwcm:type>
<ibmwcm:value>
Thu, 14 Apr 1966 15:15:00 EDT
</ibmwcm:value>
<ibmwcm:format>date</ibmwcm:format>
</ibmwcm:element>
Element odsyłacza
Tabela 96. Element odsyłacza
Parametry elementu:
Komponenty Odsyłacz, obszary serwisów i elementy treści
Komponenty Odsyłacz
Dozwolone wartości
Ten komponent zawiera informacje wymagane do
skonfigurowania elementu odsyłacza. Istnieje pewna liczba
opcjonalnych elementów podrzędnych, których można użyć do
ustawiania różnych parametrów pola odsyłacza.
Wymagane atrybuty
Atrybuty opcjonalne
276
name
Brak
istniejącego elementu odsyłacza w obszarze serwisu
lub elemencie treści.
Tabela 96. Element odsyłacza (kontynuacja)
Parametry elementu:
type
Ten element podrzędny musi mieć wartość „link”. W
liter.
format
v ExternalLink: Tworzy odsyłacz do adresu URL
prowadzącego do miejsca poza systemem Web
Content Manager.
v ManagedContent: Tworzy odsyłacz do innego
elementu produktu Web Content Manager.
v ExistingLink: Tworzy odsyłacz do wcześniej
istniejącego komponentu Odsyłacz.
value
Wartość tego elementu podrzędnego zależy od
wartości określonej w elemencie podrzędnym
„format”:
v ExternalLink: Adres URL.
v ManagedContent: Identyfikator GUID istniejącego
elementu produktu Web Content Manager.
v ExistingLink: Identyfikator GUID istniejącego
komponentu Odsyłacz.
277
Tabela 96. Element odsyłacza (kontynuacja)
Parametry elementu:
linkText
Ten element podrzędny pozwala producentowi kanału
informacyjnego na określenie renderowanych
elementów znajdujących się między częściami <a
href=""> i </a> znacznika odsyłacza. Możliwe
wartości obejmują:
v Łańcuch zwykłego tekstu
v Łańcuch kodu HTML zakodowany w formie
obiektu lub zawarty w elemencie CDATA
v Identyfikator GUID pozycji kanału informacyjnego
opisującej komponent Obraz
Wymagany atrybut type wskazuje, który z typów
wartości wymienionych wcześniej ma zostać użyty.
Może on być ustawiony na wartość „text”, „html” lub
„imageGuid”.
Jeśli element podrzędny linkText nie zostanie
dołączony do kanału informacyjnego, tekst odsyłacza
przyjmie wartość domyślną ustawioną w elemencie
ExternalLink, ManagedContent lub ExistingLink.
linkDescription
Ten element podrzędny udostępnia mechanizm
określania opisu elementu odsyłacza. W przypadku
braku tego elementu podrzędnego opis elementu
odsyłacza domyślnie przyjmie wartość opisu obszaru
serwisu lub elementu treści.
linkTarget
Ten element podrzędny jest używany do ustawiania
docelowego okna przeglądarki, w którym po
kliknięciu będzie wyświetlany odsyłacz. Dozwolone
wartości to: „none”, „_blank”, „_top”, „_self”,
„_parent” oraz „{NAZWA_NOWEGO_OKNA}”. W
przypadku braku tego elementu podrzędnego w kanale
informacyjnym wartością docelową odsyłacza będzie
domyślnie wartość „none”, co oznacza, że odsyłacz
zostanie otworzony w tym samym oknie przeglądarki
co zawierająca go strona.
queryString
Jeśli jest obecny, jego wartość zostanie dołączona do
wygenerowanego atrybutu HREF odsyłacza. Ta
wartość powinna zostać umieszczona w znaczniku
CDATA w celu uniknięcia problemów związanych z
analizowaniem.
additionalAttributes
Wartość tego elementu podrzędnego zostanie
wstawiona w znaczniku <a> w postaci dodatkowych
atrybutów HTML.
allowClear
Ten element podrzędny steruje możliwością usuwania
wartości elementu odsyłacza. Dostępne ustawienia to
„true” lub „false”. Jeśli ten element nie jest obecny w
kanale informacyjnym, jego wartością domyślną jest
„true”.
278
Prosty odsyłacz do zewnętrznego adresu URL dla serwisu IBM.com
<ibmwcm:element name="Odsyłacz">
<ibmwcm:type>link</ibmwcm:type>
<ibmwcm:value>http://www.ibm.com</ibmwcm:value>
<ibmwcm:format>ExternalLink</ibmwcm:format>
<ibmwcm:linkText type="text">IBM</ibmwcm:linkText>
</ibmwcm:element>
Rozszerzony odsyłacz do zewnętrznego adresu URL dla serwisu IBM.com
<ibmwcm:value>http://www.ibm.com/search</ibmwcm:value>
<ibmwcm:format>ExternalLink</ibmwcm:format>
<ibmwcm:linkText type="text">Zasoby formatów kanału informacyjnego RSS</ibmwcm:linkText>
<ibmwcm:linkDescription>Szukaj formatu kanału informacyjnego RSS</ibmwcm:linkDescription>
<ibmwcm:queryString><![CDATA[?q=rss+kanał+format]]></ibmwcm:queryString>
<ibmwcm:linkTarget>_blank</ibmwcm:linkTarget>
<ibmwcm:additionalAttributes>class="extLink"</ibmwcm:additionalAttributes>
</ibmwcm:element>
Prosty odsyłacz do komponentu Zasób plikowy
<ibmwcm:value>63000001</ibmwcm:value>
<ibmwcm:format>ManagedContent</ibmwcm:format>
<ibmwcm:linkText type="imageGuid">290df293e20a</ibmwcm:linkText>
<ibmwcm:allowClear>true</ibmwcm:allowClear>
</ibmwcm:element>
Prosty odsyłacz do innego elementu treści
<ibmwcm:format>ManagedContent</ibmwcm:format>
<ibmwcm:linkText type="html"><![CDATA[<b>Plan marketingowy</b>]]></ibmwcm:linkText>
</ibmwcm:element>
Element liczby
Tabela 97. Element liczby
Parametry elementu:
Komponenty Liczba, obszary serwisów i elementy treści
Komponenty Liczba
Dozwolone wartości
Wartość liczbowa do zapisania w elemencie liczby.
Wymagane atrybuty
Atrybuty opcjonalne
name
istniejącego elementu liczby w obszarze serwisu lub
elemencie treści.
Brak
type
Ten element podrzędny musi mieć wartość „number”.
W przypadku tej wartości nie jest rozróżniana
wielkość liter.
value
Wartość liczbowa do zapisania w elemencie liczby.
format
Ten element pozwala producentowi kanału
informacyjnego na określenie formatu elementu
liczby. Na przykład jeśli określoną wartością jest
„integer”, zostaną zaimportowane tylko dane w
formacie liczby całkowitej.
279
Przykład:
<ibmwcm:element
name="Wielkość_pliku">
<ibmwcm:type>number</ibmwcm:type>
<ibmwcm:format>integer</ibmwcm:format>
</ibmwcm:element>
Element wyboru opcji
Tabela 98. Element wyboru opcji
Parametry elementu:
Brak
Dozwolone wartości
Ten komponent zawiera listę wartości, które zostaną ustawione
jako wybrane opcje w elemencie wyboru opcji.
Wymagane atrybuty
Atrybuty opcjonalne
280
name
istniejącego elementu wyboru opcji w obszarze
Brak
type
Ten element podrzędny musi mieć wartość „option”.
W przypadku tej wartości nie jest rozróżniana
wielkość liter.
Tabela 98. Element wyboru opcji (kontynuacja)
Parametry elementu:
optionType
Ten element umożliwia zdefiniowanie typu elementu
wyboru opcji.
v W przypadku odwołania do listy opcji
zdefiniowanych przez użytkownika należy określić
typ opcji user.
v W przypadku odwołania do opcji z istniejącej
systematyki należy określić typ opcji taxonomy.
Dla danego elementu wyboru opcji można określić
tylko jeden typ opcji. W przypadku niezdefiniowania
typu opcji domyślnie używany jest typ opcji user.
selectedCategory
Ten element jest używany z typem opcji taxonomy i
służy do określania ścieżki do kategorii, która ma być
używana w elemencie wyboru opcji. Nie ma
ograniczeń liczby używanych elementów
selectedCategory.
Jeśli systematyka znajduje się w innej bibliotece niż
element wyboru opcji, można także określić nazwę
biblioteki. Na przykład:
<ibmwcm:selectedCategory library="Współużytkowana">
Dni/Poniedziałek</ibmwcm:selectedCategory>
Należy określić nazwę każdej kategorii i systematyki,
które mają być przywoływane. Jeśli elementy te nie
istnieją, zostaną utworzone podczas przetwarzania
kanału informacyjnego.
selectedOption
Ten element jest używany z typem opcji user i służy
do określania listy opcji zdefiniowanych przez
użytkownika. Nie ma ograniczeń liczby używanych
elementów selectedOption.
Przykład 1:
Wybieranie pojedynczej kategorii, gdy kategoria znajduje się w tej samej bibliotece co element. W tym
przykładzie Dni to nazwa systematyki, a Poniedziałek to nazwa kategorii.
<ibmwcm:element name="DzieńTygodnia">
<ibmwcm:type>option</ibmwcm:type>
<ibmwcm:optionType>taxonomy</ibmwcm:optionType>
<ibmwcm:selectedCategory>Dni/Poniedziałek</ibmwcm:selectedCategory>
</ibmwcm:element>
Przykład 2:
Wybieranie wielu kategorii, gdy kategorie znajdują się w tej samej bibliotece co element.
<ibmwcm:selectedCategory>Dni/Poniedziałek</ibmwcm:selectedCategory>
<ibmwcm:selectedCategory>Dni/Wtorek</ibmwcm:selectedCategory>
< ;/ibmwcm:element>
Przykład 3:
Wybieranie pojedynczej kategorii, gdy kategoria znajduje się w innej bibliotece niż element.
281
<ibmwcm:selectedCategory library="Współużytkowana">Dni/Poniedziałek</ibmwcm:selectedCategory>
</ibmwcm:element>
Przykład 4:
Wybieranie opcji zdefiniowanej przez użytkownika. W tym przykładzie opcją zdefiniowaną przez
użytkownika w szablonie tworzenia treści dla elementu jest False.
<ibmwcm:element name="Włącz">
<ibmwcm:optionType>user</ibmwcm:optionType>
<ibmwcm:selectedOption>False</ibmwcm:selectedOption>
</ibmwcm:element>
Element odwołania do komponentu
Tabela 99. Element odwołania do komponentu
Parametry elementu:
Brak
Dozwolone wartości
Ten komponent zawiera identyfikator GUID komponentu.
Wymagane atrybuty
Atrybuty opcjonalne
name
istniejącego elementu odwołania do komponentu w
obszarze serwisu lub elemencie treści.
Brak
type
Ten element podrzędny musi mieć wartość
„reference”. W przypadku tej wartości nie jest
rozróżniana wielkość liter.
value
Ten komponent zawiera identyfikator GUID
komponentu.
Brak
Przykład:
<ibmwcm:element name="Stopka">
<ibmwcm:type>reference</ibmwcm:type>
<ibmwcm:value>29bc2daf3289</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
Element wyboru użytkownika
Tabela 100. Element wyboru użytkownika
Parametry elementu:
Komponenty Wybór użytkownika, obszary serwisów i elementy
treści
Komponenty wyboru użytkownika.
Dozwolone wartości
Lista nazw użytkowników, którzy mają zostać wybrani w
elemencie wyboru użytkownika.
Wymagane atrybuty
Atrybuty opcjonalne
282
name
Brak
istniejącego elementu wyboru użytkownika w
obszarze serwisu lub elemencie treści.
Tabela 100. Element wyboru użytkownika (kontynuacja)
Parametry elementu:
type
„userSelect”. W przypadku tej wartości nie jest
value
Wartość tego elementu podrzędnego musi być listą
nazw użytkowników oddzielonych przecinkami.
Podczas przetwarzania produkt Web Content
Integrator będzie próbować przetłumaczyć każdą
nazwę na poprawną nazwę użytkownika portalu. Jeśli
nie będzie można przetłumaczyć nazwy, zostanie ona
pominięta.
Brak
Przykład:
<ibmwcm:element name="Użytkownicy">
<ibmwcm:type>userSelect</ibmwcm:type>
<ibmwcm:value>wpsadmin,Jan Kowalski</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
Element arkusza stylów
Tabela 101. Element arkusza stylów
Parametry elementu:
Komponenty Arkusz stylów
Komponenty Arkusz stylów
Dozwolone wartości
Adres URL wskazujący plik CSS, który zostanie załadowany do
komponentu Arkusz stylów.
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
Brak
type
„styleSheet”. W przypadku tej wartości nie jest
source
Adres URL wskazujący plik CSS, który zostanie
załadowany do komponentu arkusza stylów.
283
Tabela 101. Element arkusza stylów (kontynuacja)
Parametry elementu:
format
Ten element podrzędny jest używany do określania
typu arkusza stylów. Poprawne opcje to: „preferred”,
„alternate” i „persistent”. W przypadku braku tego
elementu podrzędnego w kanale informacyjnym lub
określenia wartości innej niż wartości określone
poprzednio typ przyjmie wartość domyślną preferred.
mediaType
Ten element podrzędny określa typ nośnika arkusza
stylów. Poprawne wartości to: „all”, „aural”, „braille”,
„handheld”, „print”, „projection”, „screen”, „tty”, „tv”
oraz „unspecified”. W przypadku braku elementu
podrzędnego mediaType w kanale informacyjnym lub
określenia wartości innej niż wartości określone
poprzednio typ nośnika przyjmie wartość domyślną
unspecified.
cssTitle Wartość tego elementu podrzędnego powinna być
łańcuchem, który zostanie ustawiony jako wartość
atrybutu title podczas renderowania odsyłacza do pliku
CSS.
Przykład:
<ibmwcm:element name="Plik_css">
<ibmwcm:type>styleSheet</ibmwcm:type>
<ibmwcm:source>http://www.firma.com/style/informacje.css</ibmwcm:source>
<ibmwcm:format>alternate</ibmwcm:format>
<ibmwcm:mediaType>print</ibmwcm:mediaType>
</ibmwcm:element>
Elementy sterujące przepływu:
Elementy przepływu pracy pozwalają na określenie parametrów powiązanych z przepływem pracy podczas tworzenia
elementów treści korzystających z przepływu.
Element workflow (przepływ)
Ten element określa nazwę i etap przepływu pracy, w którym ma zostać utworzony element treści. Wartość atrybutu
name musi być zgodna z nazwą istniejącego przepływu.
Jeśli ten przepływ znajduje się w innej bibliotece niż element treści, użytkownik może podać również nazwę biblioteki.
Jeśli nie zostanie określona żadna biblioteka, produkt Web Content Integrator przeszuka bibliotekę określoną w
elemencie <ibmwcm:library>. W przypadku braku elementu <ibmwcm:library> produkt Web Content Integrator
przeszuka bibliotekę domyślną określoną w konfiguracji zadania.
Tabela 102. Element workflow
Parametry elementu:
Elementy treści
Brak
Dozwolone wartości
Nazwa przepływu i pokrewny etap przepływu
284
Tabela 102. Element workflow (kontynuacja)
Parametry elementu:
Wymagane atrybuty
Nazwa istniejącego przepływu lub biblioteka i nazwa istniejącej
biblioteki i przepływu oddzielone ukośnikiem. Na przykład:
v Przepływ-3-etapowy
v Biblioteka1/Przepływ-3-etapowy
Atrybuty opcjonalne
Brak
workflowStage
Wartością tego elementu podrzędnego powinna być
nazwa etapu przepływu zawartego w nazwanym
przepływie.
Brak
Przykłady:
<ibmwcm:workflow name="Przepływ_Std">
<ibmwcm:workflowStage>Live</ibmwcm:workflowStage>
</ibmwcm:workflow>
<ibmwcm:workflow name="Biblioteka_projektu/Przepływ_Std">
</ibmwcm:workflow>
Elementy date
Ten element jest używany do określania daty w formacie RFC 822, która będzie używana jako data jednego z pól daty
elementu treści.
Tabela 103. Elementy date
Parametry elementu:
Elementy treści
Brak
Dozwolone wartości
publishDate
Wartość używana do ustawiania daty opublikowania
elementu. Jeśli ten element nie został określony w
elemencie <item>, do ustawienia daty opublikowania
elementu treści zostanie użyta wartość znajdująca się
w elemencie <pubDate> elementu treści. W tym
przypadku konieczne jest, aby działanie publikowania
było zawarte w etapie określonego przepływu.
expirationDate
Wartość używana do ustawiania daty utraty ważności
elementu. W tym przypadku konieczne jest, aby
działanie utraty ważności było zawarte w etapie
określonego przepływu.
genDateOne i genDateTwo
Używane do zapełniania ogólnych pól daty elementu.
Wymagane atrybuty
Data w formacie RFC 822
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
285
Tabela 103. Elementy date (kontynuacja)
Parametry elementu:
Brak
Przykłady:
<ibmwcm:publishDate>
Fri, 31 Oct 2008 15:32:00 EST
</ibmwcm:publishDate>
<ibmwcm:expirationDate>
Sun, 1 Nov 2009 12:00:00 EST
</ibmwcm:expirationDate>
<ibmwcm:genDateOne>
Wed, 1 Nov 2006 09:30:00 EST
</ibmwcm:genDateOne>
<ibmwcm:genDateTwo>
Thu, 2 Nov 2006 09:30:00 EST
</ibmwcm:genDateTwo>
Element additionalViewer
Ten element pozwala na zapełnienie pola dodatkowych osób przeglądających za pośrednictwem kanału
informacyjnego. Powinien zawierać nazwę zwykłą jednego użytkownika lub grupy do dodania do pola. Aby określić
wiele użytkowników i grup, należy użyć wielu elementów additionalViewer.
Tabela 104. Element additionalViewer
Parametry elementu:
Elementy treści
Brak
Dozwolone wartości
v [wszyscy użytkownicy]
v [wszyscy uwierzytelnieni użytkownicy portalu]
v Nazwa zwykła poprawnego użytkownika i poprawnej grupy
portalu.
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
Brak
Przykłady:
<ibmwcm:additionalViewer>[wszyscy użytkownicy]</ibmwcm:additionalViewer>
<ibmwcm:additionalViewer>Sprzedaż</ibmwcm:additionalViewer>
<ibmwcm:additionalViewer>jkowalski</ibmwcm:additionalViewer>
Elementy sterujące zabezpieczeń:
Element sterujący zabezpieczeń jest używany do ustawiania kontroli dostępu dla tworzonych elementów.
286
Element access
Element access udostępnia mechanizm ustawiania kontroli dostępu w elementach produktu Web Content Manager za
pośrednictwem kanału informacyjnego. Pozycja kanału informacyjnego może zawierać wiele elementów podrzędnych
elementu access. Każdy element access powinien zawierać nazwę zwykłą jednego poprawnego użytkownika lub jednej
poprawnej grupy portalu. Użytkownicy i grupy określone w elemencie dostępu są dodawane do pól zabezpieczeń
zdefiniowanych przez system i znajdujących się w elementach produktu Web Content Manager.
Tabela 105. Element access
Parametry elementu:
Treść
Brak
Dozwolone wartości
v [wszyscy użytkownicy]
v [wszyscy uwierzytelnieni użytkownicy portalu]
v Nazwa zwykła poprawnego użytkownika i poprawnej grupy
portalu.
Wymagane atrybuty
Atrybuty opcjonalne
Brak
type
Ten atrybut pozwala producentowi kanału
informacyjnego na określenie dokładnego poziomu
dostępu, który ma zostać nadany użytkownikowi lub
grupie. Dozwolone wartości dla atrybutu type
odpowiadają poziomom dostępu udostępnionym w
produkcie Web Content Manager: user (użytkownik),
contributor (kontrybutor), editor (edytujący) i manager
(menedżer). Jeśli atrybut type nie będzie określony,
zostanie zastosowane uprawnienie dostępu na
poziomie użytkownika.
inheritance
Użytkownik może określić, czy dziedziczenie jest
włączone (inheritance="enabled"), czy wyłączone
(inheritance="disabled"). Jeśli ten parametr nie
zostanie podany, będzie używane domyślne lub
bieżące ustawienie dziedziczenia dla danego elementu.
Brak
Przykłady:
<ibmwcm:access type="user">
</ibmwcm:access>
<ibmwcm:access type="editor" inheritance="enabled">
Sprzedaż
</ibmwcm:access>
Element sterujący powiązania:
Element powiązania służy do tworzenia powiązania między co najmniej dwoma oddzielnymi elementami treści. Jest on
używany do obsługiwania pewnych relacji elementów treści, które nie są rodzimymi relacjami w produkcie Web
Content Manager, ale znajdują się w niektórych innych systemach zarządzania treścią WWW. Przykładem może być
artykuł w czasopiśmie technicznym, który wymaga dołączenia danych z jednego lub większej liczby elementów treści
biografii autora.
287
Element powiązania jest powiązany z elementem tekstowym. Wartość elementu w kanale informacyjnym jest
rozdzieloną przecinkami listą identyfikatorów GUID reprezentujących inne zewnętrzne elementy treści, które mają
zostać powiązane z elementem tekstowym. Gdy produkt Web Content Integrator przetwarza kanał informacyjny,
podejmuje próbę rozstrzygnięcia identyfikatorów GUID przy użyciu odpowiednich elementów produktu Web Content
Manager. Niestandardowy komponent JSP jest następnie używany w szablonie prezentacji do znalezienia dowiązanych
elementów treści podczas renderowania i wyświetlenia ich w kontekście elementu treści kontenera.
Ponieważ tego typu powiązanie nie jest standardową opcją produktu Web Content Manager, na potrzeby jego
implementacji używany jest niestandardowy komponent JSP. Istnieje kilka ograniczeń dotyczących używania elementu
powiązania:
v Ponieważ do tworzenia powiązania z innymi elementami treści używane są identyfikatory dokumentów produktu
Web Content Manager, nie ma gwarancji, że format identyfikatora dokumentu nie zostanie zmieniony w kolejnych
wersjach. Z tego powodu istnieje zagrożenie, że powiązania mogą zostać zerwane na skutek aktualizacji lub migracji
v Spójność referencyjna produktu Web Content Manager nie ma zastosowania w przypadku połączeń elementów
powiązania.
Tabela 106. Element powiązania
Parametry elementu:
Treść
Brak
Dozwolone wartości
Lista identyfikatorów GUID odwzorowywanych na inne pozycje
kanału informacyjnego, które są połączone z powiązanymi
elementami treści.
Wymagane atrybuty
Atrybuty opcjonalne
name
Wartością tego atrybutu powinna być nazwa
istniejącego elementu tekstowego.
Brak
type
association. W przypadku tej wartości nie jest
value
Wartością tego elementu podrzędnego powinna być
rozdzielona przecinkami lista identyfikatorów GUID
wskazujących pozycje kanału informacyjnego, które
są połączone z powiązanymi elementami treści.
Brak
Przykład:
<ibmwcm:element name="authors">
<ibmwcm:type>association</ibmwcm:type>
<ibmwcm:value>234ed298cf,7023bc23f1e</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
Obsługa osadzonych odsyłaczy
Treść pobierana przez produkt Web Content Integrator zawiera niekiedy osadzone odsyłacze do obrazów, plików oraz
innej treści w kanale informacyjnym. Przy użyciu znacznika odsyłacza w kanale informacyjnym można reprezentować
osadzone odsyłacze tak, aby zostały przekształcone w odsyłacze do innych elementów produktu Web Content Manager
tworzonych podczas przetwarzania kanału informacyjnego.
Istnieją trzy typy osadzonych odsyłaczy, które mogą być przetwarzane: odsyłacze do obrazów, odsyłacze do plików
oraz odsyłacze do treści. We wszystkich przypadkach znacznik link musi uwzględniać identyfikator GUID wskazujący
inny element w kanale informacyjnym opisującym element docelowy.
288
Odsyłacze do treści
W tym przykładzie poniższa treść kanału informacyjnego zawiera odsyłacz do innej strony WWW:
<p>
<a href="http://cmsserver.ibm.com/news/one.htm">Informacja prasowa</a>
</p>
Aby zagwarantować przekształcenie osadzonego odsyłacza w odsyłacz do pokrewnego elementu treści tworzonego
podczas przetwarzania kanału informacyjnego, do kanału informacyjnego należy dodać poniższy kod. Zawiera on
identyfikator GUID wskazujący plik HTML, który także jest przetwarzany przez produkt Web Content Integrator:
<![CDATA[<p>
<a href=’<link type="content" guid="80000002"/>’>Informacja prasowa</a>
Tekst.
</p>]]>
Po zapisaniu treści kanału informacyjnego w produkcie Web Content Manager odsyłacz do elementu treści zostanie
dodany do treści.
<p>
<a
href="wps/wcm/myconnect/Portal/Press/Announcement1?contentIDR=29e04295034efb">Informacja prasowa</a>
Tekst.
</p>
Przykładowy kanał informacyjny
<channel>
<item>
<description>
</description>
<guid>80000001</guid>
<ibmwcm:action>add</ibmwcm:action>
<ibmwcm:path>/Portal/News</ibmwcm:path>
<ibmwcm:workflow name="Std Workflow">
</ibmwcm:workflow>
<ibmwcm:component name="BODY">
<ibmwcm:value>
<![CDATA[<p>
<a href=’<link type="content" guid="80000002" />’>odsyłacz do treści</a>
Tekst.
</p>]]>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:component>
</item>
<item>
<title>Ogłoszenie1</title>
<link>http://cmsserver.ibm.com/news/one.htm</link>
<description>Informacja prasowa - ogłoszenie.</description>
<guid>80000002</guid>
289
<ibmwcm:authoringTemplate>Press Release</ibmwcm:authoringTemplate>
<ibmwcm:path>/Portal/Press</ibmwcm:path>
</ibmwcm:workflow>
<ibmwcm:value>Więcej tekstu.</ibmwcm:value>
</ibmwcm:component>
</item>
</channel>
</rss>
Odsyłacze do plików
W tym przykładzie poniższy kanał informacyjny zawiera odsyłacz do pliku PDF:
<p>
<a href="http://cmsserver.ibm.com/files/spec.pdf">Specyfikacja
produktu</a>
Tekst.
</p>
Aby zagwarantować przekształcenie osadzonego odsyłacza w odsyłacz do pokrewnego komponentu zasobu plikowego
tworzonego podczas przetwarzania kanału informacyjnego, do kanału informacyjnego należy dodać poniższy kod.
Zawiera on identyfikator GUID wskazujący plik PDF, który także jest przetwarzany przez produkt Web Content
Integrator:
<![CDATA[<p>
<a href=’<link type="file" guid="50000002"/>’>Specyfikacja produktu</a>
Tekst.
</p>]]>
Po zapisaniu treści kanału informacyjnego w produkcie Web Content Manager znacznik komponentu zostanie dodany
do treści.
<p>
<a href="<Component name="ProductSpec" />">Specyfikacja
produktu</a>
Tekst.
</p>
<channel>
<item>
<description>
</description>
<guid>80000001</guid>
290
</ibmwcm:workflow>
<ibmwcm:value>
<![CDATA[<p>
<a href="<link type="file" guid="50000002" />">odsyłacz do pliku</a>
Tekst.
</p>]]>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:component>
</item>
<item>
<title>Specyfikacja produktu</title>
<link>http://cmsserver.ibm.com/files/spec.pdf</link>
<description>Dokument zawierający specyfikację produktu.</description>
<guid>50000002</guid><ibmwcm:action>add</ibmwcm:action>
<ibmwcm:component name="File">
<ibmwcm:value>
http://cmsserver.ibm.com/files/spec.pdf
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:component>
</item>
</channel>
</rss>
Odsyłacze do obrazów
W tym przykładzie poniższa treść kanału informacyjnego zawiera odsyłacz do pliku graficznego:
<p>
<img src="http://cmsserver.ibm.com/images/mylogo.gif" />
Tekst.
</p>
Aby zagwarantować przekształcenie osadzonego odsyłacza do obrazu w odsyłacz do pokrewnego komponentu obrazu
tworzonego podczas przetwarzania kanału informacyjnego, do kanału informacyjnego należy dodać następujący kod.
Zawiera on identyfikator GUID wskazujący plik graficzny, który także jest przetwarzany przez produkt Web Content
Integrator:
<![CDATA[<p>
<link type=“image“ guid=“50000001“ />
Tekst.
</p>]]>
Po zapisaniu treści kanału informacyjnego w produkcie Web Content Manager znacznik komponentu zostanie dodany
do treści.
<p>
<Component name="Moje logo" />
Tekst.
</p>
<channel>
<item>
291
<description>
</description>
<guid>80000001</guid>
</ibmwcm:workflow>
<ibmwcm:value>
<![CDATA[<p>
<link type="image" guid="50000001" />
Tekst.
</p>]]>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:component>
</item>
<item>
<title>Moje logo</title>
<link>http://cmsserver.ibm.com/images/mylogo.gif</link>
<description>Obraz logo.</description>
<guid>50000001</guid><ibmwcm:action>add</ibmwcm:action>
<ibmwcm:component name="Image">
<ibmwcm:value>
http://cmsserver.ibm.com/images/mylogo.gif
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:component>
</item>
</channel>
</rss>
Automatyczne przetwarzanie znaczników obrazu
Produkt Web Content Integrator udostępnia opcjonalną funkcję, która może być używana zamiast znacznika <link
type="image" />. Po jej włączeniu produkt Web Content Integrator będzie automatycznie analizował wartości
elementów kodu HTML lub tekstu formatowanego i szukał znaczników HTML <img/> osadzonych w treści. Jeśli takie
znaczniki zostaną znalezione, produkt Web Content Integrator podejmie próbę pobrania przywoływanego pliku
graficznego, utworzenia komponentu obrazu oraz ponownego zapisania odwołania tak, aby wskazywało nowy
komponent obrazu.
Tę funkcję można włączyć, edytując ustawienie disable.img.proc w pliku właściwości
WCMConsumerPlugin.properties i zmieniając jego wartość na false. Automatyczne przetwarzanie znaczników obrazu
jest domyślnie wyłączone.
Jeśli jest ono włączone, zastosowanie mają następujące reguły:
v Przetwarzana jest tylko treść importowana do elementów HTML oraz komponentów lub elementów tekstu
formatowanego oraz komponentów.
v Przetwarzane są wszystkie odwołania do obrazów zgodne ze wzorcem „<img src= ...”. Odwołania do obrazów
uwzględnione w kodzie JavaScript lub stylach CSS nie są przetwarzane.
292
v Adresy URL określone w atrybutach src tych znaczników obrazów są przekształcane w pełne adresy URL przy
użyciu innych informacji o elemencie treści w kanale informacyjnym. Odsyłacze względne muszą odnosić się do
adresu URL w elemencie <link> kanału informacyjnego zgodnie ze standardowymi regułami dotyczącymi
odsyłaczy względnych.
v Pliki graficzne są przechowywane jako współużytkowane komponenty obrazów. Prawa dostępu do komponentu
obrazu są ustawione tak, aby odpowiadały prawom dostępu do elementu treści, który go przywołuje. Nazwa
komponentu obrazu zostanie oparta na ścieżce do obrazu względem serwera. Na przykład nazwa obrazu
znajdującego się w ścieżce http://<nazwa_hosta>/resources/images/sm_logo.gif zostanie zmieniona na
resources.images.sm_logo.gif.
Przetwarzanie obrazów
W produkcie Web Content Integrator dostępny jest składnik przetwarzania obrazów, który umożliwia tworzenie
obrazów, do których istnieją odwołania w elementach HTML i RTF, jako komponentów obrazów podczas
przetwarzania kanału informacyjnego.
Konfiguracja przetwarzania obrazów
Konsola WebSphere Integrated Solutions Console umożliwia ustawienie następujących parametrów w usłudze WCM
WCMConfigService:
Włączanie i wyłączanie przetwarzania obrazów
Przetwarzanie obrazów jest domyślnie włączone. Aby wyłączyć przetwarzanie obrazów, należy ustawić
właściwość: disable.img.processing=true
Włączanie i wyłączanie obrazów osadzonych w tekście sformatowanym
Obrazy można osadzać bezpośrednio w elementach RTF, zamiast tworzyć najpierw komponent obrazu. Ta
funkcja powoduje, że obrazy w elementach RTF używane przez produkt Web Content Integrator są
przetwarzane w identyczny sposób jak obrazy dodane do elementów RTF w interfejsie użytkownika tworzenia
treści. Domyślnie obrazy osadzane w tekście sformatowanym są wyłączone. Aby je włączyć, należy ustawić
następujące właściwości:
v disable.img.processing=false
v richtext.embedded.images.enabled=true
Używanie bezwzględnych adresów URL źródeł obrazów
Obrazy w elementach HTML i RTF można określać za pomocą bezwzględnych adresów URL dla protokołu HTTP w
atrybucie źródła obrazu. Bezwzględne adresy URL źródeł obrazów zostaną przetworzone w produkcie Web Content
Integrator zgodnie z kanałem informacyjnym.
Przykładowy element kanału informacyjnego:
<item>
<title>Komponent RTF z obrazem 1</title>
<pubDate>Czwartek, 30 marca 2011 16:00:00 EDT</pubDate>
<guid>Image_Example_1</guid>
<ibmwcm:itemType>Component</ibmwcm:itemType>
<ibmwcm:element>
<ibmwcm:value>
<![CDATA[
<p>Obraz 1:</p><img src="http://wci-feed-server/img/f/flower.jpg"/>
<p>Obraz 2:</p><img src="http://wci-feed-server/img/g/guitar.jpg"/>
]]>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
</item>
293
Używanie względnych adresów URL źródeł obrazów
Obrazy w elementach HTML i RTF można określać za pomocą względnych adresów URL dla protokołu HTTP w
atrybucie źródła obrazu i podstawowego adresu URL z elementu link danego elementu. Względne adresy URL źródeł
obrazów zostaną przetworzone w produkcie Web Content Integrator jako konkatenacja elementu link danego elementu
i atrybutów źródła obrazu w elemencie HTML.
<item>
<link>http://wci-feed-server</link>
<ibmwcm:element>
<ibmwcm:value>
<![CDATA[
<p>Obraz 1:</p><img src="/img/p/penguin.jpg"/>
<p>Obraz 2:</p><img src="/img/s/sunset.jpg"/>
]]>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
</item>
Używanie zarówno bezwzględnych, jak i względnych adresów URL źródeł obrazów
Obrazy w elementach HTML i RTF można określać za pomocą kombinacji względnych i bezwzględnych adresów
URL dla protokołu HTTP w atrybutach źródeł obrazów. Względne adresy URL źródeł obrazów zostaną przetworzone
w produkcie Web Content Integrator jako konkatenacja elementu link danego elementu i atrybutów źródła obrazu w
elemencie HTML. Bezwzględne adresy URL źródeł obrazów zostaną przetworzone w produkcie Web Content
Integrator zgodnie z kanałem informacyjnym.
<item>
<link>http://wci-feed-server</link>
<ibmwcm:element>
<ibmwcm:value>
<![CDATA[
<p>Obraz 1:</p><img src="http://www.ibm.com/favicon.ico"/>
<p>Obraz 2:</p><img src="/img/f/fish.jpg"/>
<p>Obraz 3:</p><img src="/img/g/grapes.jpg"/>
]]>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
</item>
Oczekiwane wyniki - komponent RTF
Przykładowy element kanału informacyjnego komponentu RTF:
<item>
294
<ibmwcm:element>
<ibmwcm:value>
<![CDATA[
<p>Obraz 1:</p><img src="http://wci-feed-server/img/l/leaf.jpg"/>
]]>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
</item>
Komponent RTF z wyłączonym przetwarzaniem obrazów:
v W bibliotece kanału informacyjnego tworzony jest komponent RTF o nazwie Komponent RTF z obrazem
4.
v Źródło HTML komponentu RTF: <p>Obraz 1:</p><img src="http://wci-feed-server/img/l/leaf.jpg">
v Kod HTML z tekstem formatowanym nie jest modyfikowany.
v Źródło obrazu jest niezarządzane, ponieważ produkt Web Content Manager nie może wykryć
niepoprawnego źródła obrazu.
Komponent RTF z włączonym przetwarzaniem obrazów:
4.
v W bibliotece kanału informacyjnego tworzony jest komponent obrazu o nazwie img.l.leaf.jpg
v Źródło HTML komponentu RTF: <p>Obraz 1:</p><img src="/wps/wcm/myconnect/
[IDENTYFIKATOR KOMPONENTU OBRAZU]/leaf.jpg?MOD=AJPERES">
v Źródło obrazu jest zastępowane adresem URL wskazującym nowo utworzony obraz.
v Źródło obrazu jest zarządzane przez produkt Web Content Manager i zostanie zaktualizowane w przypadku
aktualizacji komponentu obrazu.
Komponent RTF z włączonymi osadzonymi obrazami:
4.
v Źródło HTML komponentu RTF: <p>Obraz 1:</p><img src="/wps/wcm/myconnect/
[IDENTYFIKATOR UUID KOMPONENTU RTF]/1/img.l.leaf.jpg?MOD=AJPERES">
v Kod HTML z tekstem formatowanym jest modyfikowany - źródło obrazu jest zastępowane adresem URL
obrazu osadzonego w komponencie RTF.
zmiany tekstu formatowanego.
Oczekiwane wyniki - komponent HTML
<item>
<title>Komponent HTML z obrazem 1</title>
<ibmwcm:element>
<ibmwcm:value>
<![CDATA[
<p>Obraz 1:</p><img src="http://wci-feed-server/img/l/leaf.jpg"/>
]]>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
</item>
295
Element HTML z wyłączonym przetwarzaniem obrazów
v W bibliotece kanału informacyjnego tworzony jest komponent HTML o nazwie Komponent HTML z
obrazem 1.
v Źródło HTML komponentu HTML: <p>Obraz 1:</p><img src="http://wci-feed-server/img/l/
leaf.jpg"/>
v Kod HTML nie jest modyfikowany.
v Źródło obrazu jest niezarządzane, ponieważ produkt Web Content Manager nie może wykryć
niepoprawnego źródła obrazu.
Element HTML z włączonym przetwarzaniem obrazów
v W bibliotece kanału informacyjnego tworzony jest komponent HTML o nazwie Komponent HTML z
obrazem 1.
v W bibliotece kanału informacyjnego tworzony jest komponent obrazu o nazwie img.l.leaf.jpg
v Źródło HTML komponentu HTML: <p>Obraz 1:</p><img src="<Component id="[IDENTYFIKATOR
KOMPONENTU OBRAZU]" name="img test 1/img.l.leaf.jpg" format="url"/>"/>
v Źródło obrazu jest zastępowane znacznikiem komponentu wskazującym nowo utworzony obraz.
aktualizacji komponentu obrazu.
Przykładowe kanały informacyjne
Ta sekcja zawiera przykładowe kanały informacyjne ilustrujące sposób reprezentowania różnych typów elementów w
kanale informacyjnym.
Uwaga: Jeśli w kanale informacyjnym używane są dane inne niż dane ASCII, w kanale należy określić parametr
encoding="UTF-8": <?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
Kanał informacyjny obszaru serwisu
<channel>
<item>
<title>Wiadomości</title>
<link>http://www.ibm.com/news/index.htm</link>
<description>To jest obszar serwisu.</description>
<guid>20000001</guid>
<author>[email protected]</author>
<ibmwcm:itemType>siteArea</ibmwcm:itemType>
<ibmwcm:path>/SiteAreaName</ibmwcm:path>
<ibmwcm:owner>jsample</ibmwcm:owner>
<ibmwcm:defaultContent>80000002</ibmwcm:defaultContent>
<ibmwcm:children>
<ibmwcm:childGuid>20000011</ibmwcm:childGuid>
</ibmwcm:children>
<ibmwcm:templateMap authoring="TD wiadomości" presentation="PT - wiadomości" />
<ibmwcm:access type="user">[all users]</ibmwcm:access>
</item>
</channel>
</rss>
296
Kanał informacyjny systematyki
<channel>
<item>
<title>Odbiorcy</title>
<link>http://www.ibm.com/index.htm</link>
<description>Systematyka najwyższego poziomu.</description>
<guid>30000001</guid>
<ibmwcm:itemType>category</ibmwcm:itemType>
<ibmwcm:path>/</ibmwcm:path>
</item>
</channel>
</rss>
Kanał informacyjny kategorii
<channel>
<item>
<title>Pracownicy</title>
<link>http://www.ibm.com/index.htm</link>
<description>Kategoria drugiego poziomu.</description>
<guid>40000001</guid>
<ibmwcm:itemType>category</ibmwcm:itemType>
<ibmwcm:path>/Audience</ibmwcm:path>
<ibmwcm:parentGuid>30000001</ibmwcm:parentGuid>
<ibmwcm:children>
</ibmwcm:children>
</item>
</channel>
</rss>
Kanał informacyjny komponentu
<channel>
297
<item>
<title>Stopka IBM</title>
<link>http://www.ibm.com/files/footer.htm</link>
<description>Współużytkowana porcja kodu HTML.</description>
<guid>53000001</guid>
<ibmwcm:value>
<![CDATA[<span style="font-size: 8pt;">Copyright 2006 <a href="http://www.ibm.com">International Business Machines, Inc.</a> Wszelkie prawa zastrzeżone.</span>]]>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
</item>
</channel>
</rss>
Kanał informacyjny treści
<channel>
<item>
<title>Ogłoszenie dotyczące wersji 2.0</title>
<link>http://www.ibm.com/news/Rel2Announce.htm</link>
<description>Element treści.</description>
<guid>80000001</guid>
<category>/Audience/Employees</category>
<category>/Audience/Customers</category>
<ibmwcm:path>/SiteAreaName/News</ibmwcm:path>
<ibmwcm:parentGuid>20000001</ibmwcm:parentGuid>
<ibmwcm:keywords>oprogramowanie,zarządzanie treścią</ibmwcm:keywords>
</ibmwcm:workflow>
<ibmwcm:publishDate>
Wed, 1 Nov 2006 06:00:00 EST
</ibmwcm:publishDate>
<ibmwcm:expirationDate>
Sun, 31 Dec 2006 23:59:00 EST
</ibmwcm:expirationDate>
<ibmwcm:genDateOne>Fri, 15 Dec 2006 09:00:00 EST</ibmwcm:genDateOne>
<ibmwcm:additionalViewer>All Dealers</ibmwcm:additionalViewer>
<ibmwcm:element name="Nagłówek">
<ibmwcm:value>Dzisiaj rozpoczęto sprzedaż wersji
2.0</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
<ibmwcm:element name="Summary">
298
<ibmwcm:value>
Dzisiaj rozpoczęła się sprzedaż długo oczekiwanej wersji 2.0 naszego flagowego produktu.
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
<ibmwcm:element name="Body">
<ibmwcm:value>
<![CDATA[<p>Suspendisse posuere commodo turpis.</p>
<p>Vivamus nunc nulla, volutpat in, luctus a, facilisis eu, mi.</p>]]>
</ibmwcm:value>
</ibmwcm:element>
<ibmwcm:element name="Image">
<ibmwcm:source>
http://cmsserver.ibm.com/images/rel20box.gif
</ibmwcm:source>
</ibmwcm:element>
</item>
</channel>
</rss>
Rozszerzenie przestrzeni nazw RSS dla usługi kanału informacyjnego
Rozszerzenie przestrzeni nazw RSS jest używane do wymiany informacji sterujących między producentem kanału
informacyjnego a aplikacjami konsumenta.
Aby zaimplementować tę przestrzeń nazw, należy określić element <rss> w następujący sposób:
<rss version="2.0" xmlns:ibmwcm="http://purl.org/net/ibmfeedsvc/wcm/1.0"
xmlns:ibmfs="http://purl.org/net/ibmfeedsvc/feedsvc/1.0" />
Wejściowe kanały informacyjne muszą zawierać tę przestrzeń nazw tylko w niektórych scenariuszach, w których
informacja sterująca ma być przekazywana w samym kanale, a nie w nagłówkach HTTP.
Protokół uzgadniania:
W wielu implementacjach produktu Web Content Integrator wejściowe kanały informacyjne treści są tworzone przez
aplikację, która generuje je w sposób dynamiczny w odpowiedzi na żądania pochodzące z aplikacji konsumenta kanału
informacyjnego. W tych przypadkach wskazane jest, aby konsument był w stanie poinformować aplikację producenta o
widzianych dotychczas wersjach kanału informacyjnego. Producent będzie mógł wtedy podjąć decyzje dotyczące
elementów, które ma zawierać następny kanał informacyjny.
Protokół uzgadniania obejmuje wymianę dwóch atrybutów kanału informacyjnego: daty ostatniej modyfikacji i
dowolnego znacznika obiektu. Wartościami obu tych atrybutów zarządza tylko producent. Konsument po prostu
odbiera wartości od producenta, zapisuje je i przesyła z powrotem w niezmienionej formie w następnym żądaniu. Te
atrybuty mogą być przekazywane przy użyciu jednego z następujących dwóch sposobów:
1. Jako pola nagłówka HTTP:
v Żądania od konsumenta zawierają następujące elementy:
If-Modified-Since:
{wartość_ostatniej_modyfikacji}
If-None-Match: {wartość_elementu_etag}
v Odpowiedzi od producenta zawierają następujące elementy:
ETag: {wartość_elementu_etag}
Last-Modified: {wartość_ostatniej_modyfikacji}
2. Jako elementy w parametrach łańcucha zapytania i kanału informacyjnego:
v Żądania pochodzące od konsumenta są w formie:
http://serwercms.przyklad.org/ProducerApp?etag={wartość_elementu_etag}&lastMod={wartość_ostatniej_modyfikacji}
v Kanały informacyjne odsyłane z powrotem przez producent zawierają następujące elementy poziomu kanału:
299
<lastBuildDate>{wartość_ostatniej_modyfikacji}</lastBuildDate>
<ibmfs:etag>{wartość_elementu_etag}</ibmfs:etag>
Jak działa uzgadnianie
1. Konsument tworzy pierwsze żądanie skierowane do producenta. To żądanie nie zawiera żadnych specjalnych pól
nagłówka.
2. Producent otrzymuje żądanie i (ponieważ nie było specjalnych nagłówków) odpowiada przy użyciu kanału
informacyjnego. Kanał ten zawiera elementy reprezentujące wszystkie transakcje, które wystąpiły do tego
momentu. Przed przesłaniem odpowiedzi nagłówek Last-Modified (Ostatnia modyfikacja) jest ustawiany na
wartość bieżącego czasu, a nagłówek ETag - na wartość umożliwiającą producentowi zidentyfikowanie danej
instancji kanału informacyjnego.
Last-Modified: Thu, 7 Sep 2006 12:00:00 GMT
ETag: ABC0011
3. Konsument odbiera odpowiedź, przetwarza kanał informacyjny i zapisuje wartości nagłówków Last-Modified i
ETag tylko w przypadku, gdy kanał został przetworzony pomyślnie.
4. Po następnym wyzwoleniu konsumenta ponownie tworzone jest żądanie dotyczące kanału informacyjnego
transakcji skierowane do producenta. Tym razem nagłówek If-Modified-Since jest ustawiany na datę ostatniej
modyfikacji (Last-Modified) odebraną w ostatnim żądaniu, a pole If-None-Match - na wartość nagłówka ETag
odebraną w ostatnim żądaniu.
If-Modified-Since: Thu, 7 Sep 2006 12:00:00 GMT
If-None-Match: ABC0011
5. Producent odbiera żądanie i sprawdza wartości pól nagłówka. Następnie używa własnej logiki wewnętrznej do
wygenerowania nowego kanału informacyjnego zawierającego tylko zmiany, które wystąpiły od czasu ostatniego
wysłania kanału informacyjnego do tego konsumenta. Kanał informacyjny jest odsyłany z powrotem z
następującymi wartościami nagłówka:
Last-Modified: Thu, 7 Sep 2006 13:00:00 GMT
ETag: ABC0032
6. Konsument odbiera odpowiedź, przetwarza kanał informacyjny i aktualizuje zapisane w nim wartości dla daty
Last-Modified i znacznika ETag.
Najlepszym rozwiązaniem w sytuacji, gdy od czasu ostatniego żądania pobrania kanału informacyjnego przez
konsumenta nie wystąpiły żadne zmiany, jest odpowiedź producenta przy użyciu kodu odpowiedzi HTTP 304 (Not
Modified - Nie zmodyfikowano). Taka odpowiedź zasygnalizuje konsumentowi, że nie wystąpiły żadne zmiany i
dlatego nie ma potrzeby przeprowadzania analizy kanału informacyjnego i kolejnego przetwarzania. Jednak jeśli
producent nie jest w stanie zaimplementować tej funkcji, nie wpłynie to na żadne inne przetwarzanie.
Konsument będzie zawsze wysyłać żądanie zawierające etykietę Etag pomyślnie odebranego kanału informacyjnego
ostatniej transakcji. W tym przypadku aplikacja producenta będzie odpowiedzialna za ponowne wysłanie dowolnych
pozycji, które mogły zostać pominięte ze względu na niepowodzenie komunikacji między serwerami.
Kanały informacyjne wyników:
Po zainicjowaniu przetwarzania kanału informacyjnego przez wywołanie serwletu usługi kanału informacyjnego
produkt Web Content Integrator odpowie przy użyciu wyjściowego kanału informacyjnego. Pierwsza pozycja w tym
kanale informacyjnym będzie zawierać informacje o statusie kanału jako całości. Każda kolejna pozycja w
wyjściowym kanale informacyjnym będzie odpowiadać elementowi znajdującemu się w wejściowym kanale
informacyjnym. Te ostatnie pozycje będą zawierać informacje o statusie dotyczące wyników przetwarzania każdego
elementu. Te informacje mogą być używane przez producentów kanałów informacyjnych podczas prób automatycznej
naprawy po wystąpieniu pewnych typów błędów.
Każda pozycja w wyjściowym kanale informacyjnym ma następujący format ogólny:
<item>
<title>Wyniki dla: [TYTUŁ_WEJŚCIOWY]</title>
<link>[ODSYŁACZ_WEJŚCIOWY]</link>
<pubDate>[CZAS_UTWORZENIA_POZYCJI_WYJŚCIOWEGO_KANAŁU_INFORMACYJNEGO]</pubDate>
300
<guid permalink="false">[WEJŚCIOWY_GUID]</guid>
<ibmfs:resultCode>[ OK | WARN | ERROR | FAIL ]</ibmfs:resultCode>

<ibmfs:resultMsg level="[ WARN | ERROR ]" code="[KOD_BŁĘDU]">[TEKST_KOMUNIKATU]</ibmfs:resultMsg>
<ibmfs:resultMsg level="[ WARN | ERROR ]" code="[KOD_BŁĘDU]">[TEKST_KOMUNIKATU]</ibmfs:resultMsg>
<ibmfs:documentId>[ID_DOKUMENTU_WCM]</ibmfs:documentId>
<description>[LISTA_KOMUNIKATÓW_O_POSTĘPIE]</description>
</item>
Elementy na poziomie kanału:
Następujący element powinien być bezpośrednim elementem potomnym elementu <channel /> kanału informacyjnego,
ponieważ odnosi się do kanału informacyjnego jako do całości, a nie tylko do jednego elementu kanału
informacyjnego.
etag
Niektóre aplikacje producentów nie są w stanie manipulować nagłówkami HTTP w celu ustawienia danych
uzgadniania. Aby można było obsługiwać te aplikacje, istnieje alternatywna metoda wiążąca się z przekazywaniem
tych samych informacji bezpośrednio w kanale informacyjnym przy użyciu elementu RSS <lastBuildDate>, jak
również niestandardowego elementu przestrzeni nazw - <ibmfs:etag>.
Tabela 107. Element etag
Parametry elementu:
Dozwolone wartości
Wartość łańcuchowa i reprezentująca pewną zrozumiałą etykietę
na potrzeby określonej instancji kanału informacyjnego.
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
Brak
Przykład:
<ibmfs:etag>ABC0012</ibmfs:etag>
Elementy na poziomie elementu item:
Następujące elementy są stosowane na poziomie elementu <item />, ponieważ zawierają one informacje specyficzne
dla poszczególnych pozycji kanału informacyjnego. Te elementy są używane tylko w wyjściowym kanale
informacyjnym. Nie mają one znaczenia w kontekście wejściowego kanału informacyjnego.
301
resultCode (kod wyniku)
Tabela 108. Element resultCode
Parametry elementu:
Dozwolone wartości
Ten element przyjmuje jedną z następujących wartości, w
zależności od wyniku przetwarzania pozycji wejściowego
kanału informacyjnego:
OK
Pozycja została przetworzona całkowicie bez
ostrzeżeń czy błędów.
WARN Pozycja została przetworzona całkowicie, ale
zarejestrowano co najmniej jedno ostrzeżenie.
ERROR
Zarejestrowano co najmniej jeden komunikat o
błędzie. Pozycja mogła nie zostać zapisana w
produkcie Web Content Manager.
FAIL
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
Brak
Nie można było zapisać ani zaktualizować elementu
treści.
Przykład:
<ibmfs:resultCode>OK</ibmfs:resultCode>
<ibmfs:resultCode>WARN</ibmfs:resultCode>
resultMsg (komunikat o wyniku)
Tabela 109. Element resultMsg
Parametry elementu:
Dozwolone wartości
Każda instancja tego elementu będzie zawierać szczegóły
ostrzeżenia lub komunikatu o błędzie.
Wymagane atrybuty
level
Wartość tego atrybutu wskazuje istotność komunikatu.
Dozwolone wartości to: WARN i ERROR.
code
Ten atrybut ma przechowywać kod błędu powiązany z
komunikatem.
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
Brak
Przykłady:
<ibmfs:resultMsg level="WARN" code="WCM0014">
Identyfikator GUID domyślnej treści nie wskazuje na element treści. Treść domyślna jest ustawiona na wartość NULL.
</ibmfs:resultMsg>
<ibmfs:resultMsg level="ERROR" code="WCM0030">
Podczas próby przeniesienia treści został zgłoszony wyjątek WCMException.
</ibmfs:resultMsg>
302
documentId (identyfikator dokumentu)
Tabela 110. Element documentId
Parametry elementu:
Dozwolone wartości
Ten element zawiera identyfikator wygenerowany w produkcie
Wymagane atrybuty
Brak
Atrybuty opcjonalne
Brak
Brak
Brak
Przykład:
<ibmfs:documentId>
com.ibm.workplace.wcm.api.WCM_Content/Connections Announcement/f6f60a00498c0d759ee9ffe695695374/PUBLISHED
</ibmfs:documentId>
WebDAV
Protokół WebDAV dla produktu IBM WebSphere Portal umożliwia używanie standardowych narzędzi systemu
operacyjnego (zamiast standardowego portletu tworzenia treści) do tworzenia, modyfikowania i usuwania treści
WWW.
Zanim będzie możliwe używanie protokołu WebDAV dla treści WWW, należy skonfigurować klient WebDAV. Po
skonfigurowaniu tego klienta użytkownik może uzyskiwać dostęp do bibliotek treści WWW przy użyciu protokołu
WebDAV, posługując się następującym adresem URL:
http://serwer:port/kontekstowy_katalog_główny_portalu/mycontenthandler/dav/content/libraries/
Na przykład:
http://www.przyklad.com:10039/wps/mycontenthandler/dav/content/libraries/
Dzięki wykorzystaniu takich narzędzi jak eksploratory systemu plików, protokół WebDAV umożliwia użytkownikowi
pracę z elementami treści WWW przez wykonywanie czynności znanych z codziennej pracy. Oto kilka przykładów:
v Komponenty i szablony prezentacji można tworzyć, przeciągając pliki do odpowiedniego folderu.
v Istnieje możliwość wykonywania wielu czynności jednocześnie. Użytkownik może na przykład utworzyć pięć
obrazów jednocześnie, przeciągając pięć plików graficznych do folderu komponentu obrazu. W ten sposób można
utworzyć pięć odrębnych komponentów, z których każdy będzie reprezentowany przez nazwę i tytuł zgodne z nazwą
odpowiedniego pliku graficznego.
v Równie proste jest modyfikowanie elementów za pośrednictwem klienta WebDAV. Użytkownik może na przykład
otworzyć szablon prezentacji w wybranym przez siebie edytorze HTML, po czym wprowadzić i zapisać zmiany w
tym szablonie. Klient WebDAV realizuje wszystkie działania związane z uzyskaniem dostępu do biblioteki treści
WWW, pobraniem odpowiedniego szablonu oraz jego aktualizacją z uwzględnieniem wprowadzonych zmian.
Oprócz modyfikowania właściwej treści elementu, użytkownik może modyfikować także metadane dowolnego
elementu oraz ustawienia kontroli dostępu. W tym celu wystarczy zmodyfikować pliki XML definiujące metadane
wybranego elementu lub parametry kontroli dostępu do tego elementu. Użytkownik może też przeciągnąć istniejący
plik XML do odpowiedniego folderu, aby łatwo zastosować te same dane dla różnych elementów.
Użytkownik może tworzyć, modyfikować i usuwać następujące elementy: biblioteki, systematyki, kategorie, obszary
serwisu, foldery, komponenty i szablony prezentacji.
Uwaga: Należy pamiętać, że w przypadku używania protokołu WebDAV dla treści WWW nie są obsługiwane
następujące elementy:
v Elementy treści, z wyjątkiem zarządzania metadanymi i prawami dostępu
303
v
v
v
v
v
Szablony tworzenia treści, z wyjątkiem zarządzania metadanymi i prawami dostępu
Elementy zagnieżdżone w obszarach serwisu
Operacje kopiowania i przenoszenia po stronie serwera
Użytkownicy nieuwierzytelnieni
Eksportowanie bibliotek treści WWW przy użyciu protokołu WebDAV z myślą o ich importowaniu do innego
serwera treści WWW
Podczas używania protokołu WebDAV dla treści WWW należy mieć na uwadze następujące zagadnienia.
Obsługa zablokowanego elementu
Blokowanie lub odblokowanie elementu za pośrednictwem protokołu WebDAV oznacza zablokowanie lub
odblokowanie tego elementu zarówno w produkcie Web Content Manager, jak i w bazie danych JCR.
Ponieważ niektóre elementy są reprezentowane przez wiele plików i folderów, zablokowanie lub
odblokowanie jednego z tych plików powoduje jednoczesne zablokowanie wszystkich pozostałych plików
powiązanych. Kiedy użytkownik blokuje jakiś element, blokowane są także foldery i pliki spokrewnione z
treścią tego elementu, jego metadane oraz ustawienia kontroli dostępu.
Obsługa przepływu pracy
Drzewo WebDAV nie zawiera co prawda reprezentacji przepływu pracy jako takiego, jednak jeśli jakiś plik
wchodzi w skład przepływu pracy i jeśli ten przepływ pracy określa, że stan tego pliku umożliwia jego
modyfikowanie przez użytkowników, protokół WebDAV zezwoli także na taką modyfikację.
Nazwy plików i przyrostki typów plików
Pliki reprezentujące elementy danych zawsze są nazywane dokładnie tak samo jak odpowiednie elementy
treści. Jeśli na przykład użytkownik dysponuje komponentem obrazu o nazwie myImage, odpowiedni plik
graficzny także nosi nazwę myImage i nie jest wyróżniany żadnym przyrostkiem określającym typ tego pliku,
jak .gif czy .jpg. Taki sposób nazywania plików może powodować problemy podczas ich otwierania za
pośrednictwem protokołu WebDAV, ponieważ uniemożliwia automatyczny wybór aplikacji przystosowanej do
edycji tego pliku. Użytkownik może więc albo tak zmienić nazwę samego komponentu, aby zawierała
przyrostek reprezentujący typ pliku (na przykład myImage.gif), albo ręcznie uruchomić aplikację edytora i
otworzyć odpowiedni plik z poziomu klienta.
Brakujące elementy
Jeśli jakiś element nie jest już wyświetlany lub nie może już być modyfikowany, może to wynikać ze
zmienionego stanu tego elementu na serwerze treści WWW, gdzie element ten jest przechowywany. Zmianę
stanu uniemożliwiającą dostęp do elementu przy użyciu protokołu WebDAV może spowodować na przykład
utworzenie lub modyfikacja tego elementu na tym serwerze (wszystko zależy od sposobu skonfigurowania
przepływu pracy). Inną typową przyczyną zmiany stanu elementu jest wygaśnięcie wartości tego elementu,
które z natury rzeczy wpływa na jego dostępność za pośrednictwem protokołu WebDAV.
Konfigurowanie części frontowej serwera HTTP
Użytkownik, który do pracy z protokołem WebDAV używa części frontowej serwera HTTP, powinien ustawić
wartość true w polu Akceptuj treść dla wszystkich żądań dla wtyczki serwera WWW w sekcji Serwery
WWW > webserver1 > Właściwości wtyczki > Żądanie i odpowiedź konsoli WebSphere Integrated
Solutions Console.
Elementy treści WWW w drzewie WebDAV
Drzewo WebDAV zawierające elementy treści WWW rozpoczyna się od katalogu głównego /libraries/, w którym
znajdują się wszystkie biblioteki dostępne dla użytkownika. Wszystkie elementy treści WWW w ramach tych bibliotek
są zorganizowane przy użyciu folderów i plików.
Elementy niezwiązane bezpośrednio z treścią, jak obszary serwisu czy kategorie, są reprezentowane przez foldery
zawierające wyłącznie podfoldery metadanych tych elementów i elementy potomne, na przykład inne obszary serwisu
lub kategorie. Tego rodzaju foldery nie zawierają żadnych plików danych.
sites
- wcm.siteArea.siteArea1
- meta-data
- wcm.siteArea.siteArea1.1
304
- meta-data
- wcm.siteArea.siteArea1.1.1
- meta-data
- wcm.siteArea.siteArea1.1.2
- meta-data
- meta-data
Elementy zorientowane na dane, takie jak komponenty obrazu czy szablony prezentacji, są reprezentowane przez pliki,
zatem użytkownik może operować na tych elementach, stosując operacje przeciągnij i upuść. Sposób zarządzania
metadanymi tych elementów jest identyczny jak w przypadku elementów niezwiązanych bezpośrednio z danymi, ale
same metadane są przechowywane w odrębnych podfolderach w ramach folderu metadanych.
wcm.comps.image
image1.jpg
image2.jpg
- meta-data
- wcm.comp.image1.jpg
Oprócz folderów reprezentujących właściwe elementy treści WWW, drzewo WebDAV zawiera też foldery tworzące
strukturę danych lub poprawiające skalowalność. Dla każdej biblioteki istnieją foldery dla komponentów, szablonów
prezentacji, serwisów i systematyk.
libraries
- wcm.library.my_library
- authoringTemplates
- components
- presentationTemplates
- sites
- taxonomies
- wcm.library.contentlibrary
- components
- sites
- taxonomies
Folder komponentów zawiera podfoldery dla poszczególnych typów komponentów, co poprawia skalowalność i
ułatwia zarządzanie różnymi typami komponentów.
libraries
- components
- wcm.comps.authoring.tools
- wcm.comps.component.references
- wcm.comps.data.and.time
- wcm.comps.federated.content
- wcm.comps.file
- wcm.comps.html
- wcm.comps.image
- wcm.comps.jsp
- wcm.comps.link
- wcm.comps.menu
- wcm.comps.navigator
- wcm.comps.number
- wcm.comps.page.navigation
- wcm.comps.personalization
- wcm.comps.richt.text
- wcm.comps.search
- wcm.comps.short.text
- wcm.comps.style.sheet
- wcm.comps.taxonomy
- wcm.comps.text
- wcm.comps.user.name
- wcm.comps.user.selection
305
Aby organizować szablony tworzenia treści, szablony prezentacji i komponenty, można utworzyć niestandardowe
foldery treści WWW. Te foldery treści WWW są dostępne przez protokół WebDAV jako foldery i zawierają zestaw
komponentów różnych typów o strukturze takiej samej jak główny folder components. Przykład struktury folderu
komponentów:
- components
- NiestandardowyFolderKomponentu1
- wcm.comps.file
.
.
.
- wcm.comps.file
.
.
.
- wcm.comps.file
.
.
.
Metadane elementów treści WWW i kontrola dostępu do tych elementów przy
użyciu protokołu WebDAV
W protokole WebDAV w roli reprezentacji metadanych i informacji o kontroli dostępu do elementów treści WWW
wykorzystuje się pliki XML. Użytkownik może zmieniać metadane i ustawienia kontroli dostępu tych elementów,
modyfikując odpowiednie pliki. Istnieje możliwość określania tych ustawień dla wielu plików przez kopiowanie tych
plików XML w odpowiednie miejsca w ramach drzewa WebDAV.
Metadane
Metadane elementu są reprezentowane przez plik meta-data.xml, który opisuje informacje identyfikujące ten element,
w tym jego nazwę i tytuł oraz listę autorów i właścicieli powiązanych z tym elementem.
Oto przykład pliku meta-data.xml:
<meta-data>
<item>
<title lang="pl" value="test1.JPG"/>
<description lang="pl" value="description"/>
<wcm-group id="authors">
<member DN="all_auth_portal_users" type="group"/>
<member DN="uid=wpsadmin,o=defaultWIMFileBasedRealm" type="user"/>
</wcm-group>
<wcm-group id="owners">
<member DN="all_users" type="group"/>
</wcm-group>
</item>
</meta-data>
306
Kontrola dostępu
Informacje o kontroli dostępu do elementu są reprezentowane przez następujące pliki:
v access-control-system.xml: Zawiera ustawienia kontroli dostępu do systemu zdefiniowane przez administratora.
v access-control-user.xml: Zawiera ustawienia kontroli dostępu zdefiniowane przez użytkownika.
Oprócz wymienionych plików powiązanych z konkretnymi elementami istnieją jeszcze pliki access-control.xml dla
folderów reprezentujących typy zasobów, na przykład dla folderu components, zawierające ustawienia kontroli
dostępu do tych typów zasobów.
Oto przykład pliku access-control.xml z ustawieniami kontroli dostępu do zasobu:
<access-control>
<resource-config>
<role-block role-type="Editor" type="inheritance"/>
<role-block role-type="User" type="inheritance"/>
<role-block role-type="Editor" type="propagation"/>
<role-block role-type="User" type="propagation"/>
</resource-config>
<role-list>
<role type="Administrator">
</role>
<role type="Contributor">
</role>
<role type="Manager">
</role>
</role-list>
</access-control>
Oto przykład pliku access-control-system.xml z ustawieniami kontroli dostępu do elementu zdefiniowanymi przez
administratora:
<access-control>
<resource-config>
<role-block role-type="Contributor" type="inheritance"/>
<role-block role-type="Manager" type="inheritance"/>
</resource-config>
<role-list>
<role type="Editor">
<member DN="authors" type="virtual"/>
</role>
<role type="User">
</role>
</role-list>
</access-control>
Oto przykład pliku access-control-user.xml z ustawieniami kontroli dostępu do elementu zdefiniowanymi przez
użytkownika:
<access-control>
<role-list>
<role type="Contributor">
<member DN="owners" type="virtual"/>
</role>
<role type="Editor">
</role>
<role type="Manager">
307
</role>
</role-list>
</access-control>
Zadania pokrewne:
“Zarządzanie metadanymi i ustawieniami kontroli dostępu dla szablonów tworzenia treści przy użyciu protokołu
WebDAV” na stronie 313
Protokół WebDAV umożliwia modyfikowanie metadanych portletu tworzenia treści lub aktualizowania ustawień
kontroli dostępu szablonu.
Tworzenie systematyk i kategorii za pomocą protokołu WebDAV
Systematyki i kategorie to metody profilowania używane do grupowania elementów treści. Istnieje możliwość
operowania na systematykach i kategoriach bezpośrednio za pomocą protokołu WebDAV. Systematyki i kategorie są
reprezentowane w formie folderów protokołu WebDAV, zatem użytkownik może skonfigurować systematykę, tworząc
i zagnieżdżając odpowiednie foldery.
Wszystkie systematyki i kategorie dla danej biblioteki są przechowywane w folderze taxonomies właściwym tej
bibliotece.
taxonomies
- wcm.taxonomy.taxonomy1
- meta-data
access-control-system.xml
access-control-user.xml
meta-data.xml
- wcm.category.category1
- meta-data
meta-data.xml
- wcm.category.category1.1
- meta-data
meta-data.xml
- wcm.category.category1.2
- meta-data
meta-data.xml
- wcm.taxonomy.taxonomy2
- meta-data
meta-data.xml
access-control.xml
Aby utworzyć nową systematykę lub kategorię dla biblioteki, utwórz nowy folder, którego nazwa będzie się
rozpoczynała odpowiednio od przedrostka wcm.taxonomy lub wcm.category. Systematyki można tworzyć tylko w
zbiorczym folderze taxonomies, natomiast kategorie można tworzyć albo w folderze wcm.taxonomy.*, albo w
folderze wcm.category.*.
Ważne: Niektóre klienty WebDAV tworzą folder z nazwą domyślną, na przykład New Folder, i dopiero po wpisaniu
przez użytkownika nazwy nowego folderu wysyłają żądanie zmiany nazwy już istniejącego folderu. Ponieważ foldery
systematyk i kategorii muszą mieć odpowiednie przedrostki już na etapie tworzenia, opisane zachowanie klientów nie
zdaje egzaminu. Jeśli używany klient WebDAV stosuje tę metodę podczas tworzenia nowych folderów, użytkownik
może najpierw utworzyć lokalny folder nowej systematyki lub kategorii, po czym skopiować ten folder do drzewa
WebDAV.
Usuwanie systematyk i kategorii: Aby usunąć systematykę lub kategorię, wystarczy usunąć odpowiedni folder.
Należy pamiętać, że nie jest możliwe usuwanie systematyk ani kategorii zawierających inne kategorie do czasu
308
usunięcia tych elementów potomnych. Co więcej, jeśli kategoria wciąż jest przedmiotem odwołania ze strony innego
elementu, warunkiem usunięcia tej kategorii jest uprzednie usunięcie odpowiednich odwołań za pomocą portletu
tworzenia treści.
Zarządzanie treścią w obszarach serwisu przy użyciu protokołu WebDAV
Obszary serwisu służą do organizowania elementów treści w ramach systemu treści WWW. W protokole WebDAV
obszary serwisu są reprezentowane przez foldery, zatem użytkownik może skonfigurować strukturę serwisu, tworząc i
zagnieżdżając odpowiednie foldery. Elementy treści w obszarze serwisu są reprezentowane przez folder zawierający
metadane i ustawienia kontroli dostępu dla elementu treści.
Wszystkie obszary serwisu i elementy treści dla danej biblioteki znajdują się w folderze sites tej biblioteki.
sites
- meta-data
meta-data.xml
- meta-data
meta-data.xml
- wcm.content.content1.1.1
- meta-data
meta-data.xml
- meta-data
meta-data.xml
access-control.xml
Uwaga: Obsługa elementów treści jest ograniczona do modyfikowania metadanych i ustawień kontroli dostępu. Nie
można tworzyć ani usuwać elementów treści przy użyciu protokołu WebDAV.
Aby utworzyć nowy obszar serwisu dla biblioteki, utwórz nowy folder z przedrostkiem wcm.siteArea.
Ważne: Niektóre klienty WebDAV tworzą folder z nazwą domyślną, na przykład New Folder, i dopiero po wpisaniu
przez użytkownika nazwy nowego folderu wysyłają żądanie zmiany nazwy już istniejącego folderu. Ponieważ foldery
obszarów serwisów muszą mieć odpowiednie przedrostki już na etapie tworzenia, opisane zachowanie klientów nie
zdaje egzaminu. Jeśli używany klient WebDAV stosuje tę metodę podczas tworzenia nowych folderów, użytkownik
może najpierw lokalnie utworzyć folder nowego obszaru serwisu, po czym skopiować ten folder do drzewa WebDAV.
Usuwanie obszarów serwisu: Aby usunąć obszary serwisu, wystarczy usunąć odpowiadający folder. Należy
pamiętać, że nie jest możliwe usunięcie serwisów zawierających obszary serwisu lub elementy treści do czasu
usunięcia tych elementów potomnych. Do usunięcia potomnych elementów treści przed usunięciem obszaru serwisu
należy użyć portletu tworzenia treści (nie protokołu WebDAV).
Tworzenie komponentów za pomocą protokołu WebDAV
Komponenty służą do przechowywania elementów w systemie treści WWW. Do tworzenia komponentów i zarządzania
nimi można używać protokołu WebDAV. Każdy typ komponentu jest reprezentowany w protokole WebDAV przez
jeden folder, a poszczególne komponenty są reprezentowane przez pliki w odpowiednim folderze.
Wszystkie komponenty dla danej biblioteki są przechowywane jako foldery w folderze components tej biblioteki. W
folderze components można także utworzyć foldery niestandardowe, które umożliwiają organizowanie komponentów
użytkownika. Podobnie jak w przypadku głównego folderu components foldery niestandardowe zawierają foldery dla
każdego typu komponentu.
309
libraries
- components
.
.
.
.
.
.
- wcm.comps.file
- wcm.comps.html
- wcm.comps.image
- wcm.comps.jsp
- wcm.comps.link
- wcm.comps.menu
- wcm.comps.number
- wcm.comps.page.navigation
- wcm.comps.personalization
- wcm.comps.rich.text
- wcm.comps.search
- wcm.comps.short.text
- wcm.comps.style.sheet
- wcm.comps.taxonomy
- wcm.comps.text
- wcm.comps.user.name
access-control.xml
Komponenty są elementami zorientowanymi na dane i jako takie są reprezentowane przez pliki i foldery metadanych.
libraries
- components
- wcm.comps.file
- wcm.comps.html
- wcm.comps.image
image1.jpg
image2.jpg
- meta-data
meta-data.xml
meta-data.xml
- wcm.comps.jsp
310
- wcm.comps.link
- wcm.comps.menu
.
.
.
access-control.xml
Ważne: Następujących komponentów nie można tworzyć ani modyfikować przy użyciu protokołu WebDAV i są one
reprezentowane przez puste pliki, mimo że są wyświetlane przez protokół WebDAV:
v Narzędzia tworzenia treści
v Odwołania komponentów
v Treść stowarzyszona
v JSP
v Menu
v Nawigator
v Nawigowanie między stronami
v
v
v
v
v
Personalizowanie
Wyszukiwanie
Systematyka
Nazwa użytkownika
Wybór użytkownika
Do modyfikowania tych komponentów wymagane jest użycie portletu tworzenia treści.
Ograniczenia komponentu odsyłacza (link): Komponenty odsyłacza nie są obecnie w pełni obsługiwane przez
protokół WebDAV. Plik WebDAV reprezentujący komponent odsyłacza zawiera tylko adres URL samego odsyłacza,
ale nie zawiera żadnych innych informacji, w tym tekstu odsyłacza. Jeśli na przykład użytkownik modyfikuje za
pomocą protokołu WebDAV komponent odsyłacza zawierający reprezentację <a
href=’www.lotus.com’>oprogramowanie lotus</a> w formacie HTML, zastępując dotychczasowy adres URL tego
odsyłacza adresem www.ibm.com, wyświetlanym tekstem tego odsyłacza nadal będzie oprogramowanie lotus,
ponieważ protokół WebDAV nie oferuje możliwości zmiany tej informacji.
Aby utworzyć komponenty dla biblioteki, przeciągnij jeden lub wiele plików do folderu reprezentującego odpowiedni
typ komponentów. Podczas tworzenia nowego komponentu w opisany sposób w roli nazwy i tytułu tego komponentu
wykorzystuje się nazwę pliku obiektu. Zawartość tego pliku jest przechowywana jako dane nowego komponentu.
Użytkownik uwierzytelniony w kliencie protokołu WebDAV jest dodatkowo oznaczany jako autor i właściciel nowego
komponentu.
Użytkownik może na przykład przeciągnąć plik HTML do folderu wcm.comps.html, aby utworzyć nowy komponent
HTML, lub do folderu wcm.comps.rich.text, aby utworzyć nowy element RTF.
Ważne: Umieszczenie pliku w folderze niezgodnego typu komponentu (na przykład umieszczenie pliku JPEG w
folderze wcm.comps.html) może powodować błędy w czasie tworzenia komponentu i skutkować powstaniem
bezużytecznego komponentu.
Aktualizowanie komponentów: Aby zaktualizować istniejący komponent, wystarczy zastąpić odpowiedni plik w
drzewie WebDAV nowym plikiem z taką samą nazwą. Użytkownik może na przykład umieścić plik myCoolPic.jpg w
folderze komponentów obrazu (image), zastępując istniejący plik myCoolPic.jpg w tym folderze - odpowiedni
komponent zostanie automatycznie zaktualizowany z uwzględnieniem zawartości nowego pliku. Umieszczenie w tym
folderze inaczej nazwanego pliku spowoduje utworzenie nowego komponentu, którego nazwa będzie odpowiadała
nazwie tego pliku.
311
Tworzenie szablonów prezentacji przy użyciu protokołu WebDAV
Za pomocą protokołu WebDAV użytkownik może tworzyć i konserwować szablony prezentacji definiujące układ i
parametry wyglądu stron WWW wykorzystywanych do wyświetlania treści. Użytkownik może też tworzyć na potrzeby
tych szablonów prezentacji zagnieżdżone komponenty obrazu. Szablony prezentacji są przechowywane w folderze, a
zagnieżdżone komponenty obrazu w folderze powiązanym.
Wszystkie szablony prezentacji dla danej biblioteki są przechowywane w folderze presentationTemplates
właściwym tej bibliotece. Ponieważ szablony prezentacji są elementami zorientowanymi na dane, ich reprezentacja ma
postać plików i folderów meta-data. Zagnieżdżone komponenty obrazu są przechowywane w folderze, którego nazwa
pochodzi od powiązanego szablonu prezentacji (na przykład nazwa_szablonu_files.
libraries
template1.html
myTemplate.html
- meta-data
- wcm.presentationTemplate.template1.html
meta-data.xml
- wcm.presentationTemplate.myTemplate.html
meta-data.xml
access-control.xml
- template1.html_files
nested_image.jpg
- myTemplate.html_files
1. Aby utworzyć szablony prezentacji dla biblioteki, przeciągnij jeden lub wiele plików do folderu
presentationTemplates. Podczas tworzenia nowego szablonu prezentacji w opisany sposób jako nazwy i tytuły
tego szablonu wykorzystuje się nazwę pliku obiektu. Zawartość tego pliku jest przechowywana jako dane nowego
szablonu. Użytkownik uwierzytelniony w kliencie protokołu WebDAV jest dodatkowo oznaczany jako autor i
właściciel nowego szablonu.
Ważne: Umieszczenie niezgodnego pliku w folderze presentationTemplates (na przykład pliku JPEG) może
powodować błędy w czasie tworzenia szablonu i skutkować powstaniem bezużytecznego szablonu prezentacji.
Usuwanie szablonów prezentacji: Aby usunąć szablon prezentacji, wystarczy usunąć odpowiedni plik. Jeśli inny
element, na przykład obszar serwisu, odwołuje się do tego szablonu prezentacji, jego usunięcie nie jest możliwe do
chwili usunięcia odpowiednich odwołań za pomocą portletu tworzenia treści.
Aktualizowanie szablonów prezentacji: Aby zaktualizować istniejący szablon prezentacji, wystarczy zastąpić
odpowiedni plik w drzewie WebDAV nowym plikiem o takiej samej nazwie. Użytkownik może na przykład
umieścić plik myTemplate.html w folderze presentationTemplates, zastępując istniejący plik myTemplate.html
w tym folderze - odpowiedni szablon prezentacji zostanie wówczas automatycznie zaktualizowany z
uwzględnieniem zawartości nowego pliku. Umieszczenie w tym folderze inaczej nazwanego pliku spowoduje
utworzenie nowego szablonu, którego nazwa będzie odpowiadała nazwie tego pliku.
2. Utwórz dowolne zagnieżdżone komponenty obrazu dla szablonu prezentacji, dodając pliki graficzne do folderu
nazwa_szablonu_files właściwego temu szablonowi. Jeśli na przykład nazwano ten szablon template1.html,
pliki graficzne należałoby umieścić w folderze template1.html_files.
Uwaga: Kiedy użytkownik dodaje obraz do folderu komponentów zagnieżdżonych, początkowo jest tworzony
obraz tymczasowy. Obraz ten zostanie trwale dodany do listy komponentów zagnieżdżonych dopiero wtedy, gdy w
kodzie HTML tego szablonu prezentacji zostanie umieszczone odwołanie do tego obrazu. Takie rozwiązanie ma
zapobiec powstawaniu osieroconych komponentów w ramach szablonu prezentacji.
3. Jeśli dodano zagnieżdżony komponent obrazu, zaktualizuj kod HTML szablonu prezentacji w taki sposób, aby
odwoływał się do tego komponentu za pomocą względnej ścieżki WebDAV do tego komponentu.
312
Aby odwołać się na przykład do zagnieżdżonego komponentu obrazu, należy zaktualizować plik template1.html,
umieszczając w nim następujący kod:
<img src="./template1.html_files/nestedImage.jpg" border="0"
title="mój zagnieżdżony obraz"/>
Aby odwołać się do standardowego komponentu obrazu, należy użyć kodu HTML podobnego do następującego
przykładu:
<img src="../components/wcm.comps.image/test2.jpg" border="0"
title="mój testowy obraz"/>
Zarządzanie metadanymi i ustawieniami kontroli dostępu dla szablonów tworzenia
treści przy użyciu protokołu WebDAV
Protokół WebDAV umożliwia modyfikowanie metadanych portletu tworzenia treści lub aktualizowania ustawień
kontroli dostępu szablonu.
Wszystkie szablony tworzenia treści dla danej biblioteki są przechowywane w folderze authoringTemplates tej
biblioteki. Ponieważ szablony tworzenia treści są elementami zorientowanymi na dane, ich reprezentacja ma postać
plików i folderów meta-data.
libraries
- authoringTemplates
szablon1.html
mójSzablon.html
- meta-data
- wcm.presentationTemplate.szablon1.html
meta-data.xml
- wcm.presentationTemplate.mójSzablon.html
meta-data.xml
access-control.xml
Uwaga: Nie można zmodyfikować samego szablonu tworzenia treści przy użyciu protokołu WebDAV. Aby
zmodyfikować szablon tworzenia treści, należy użyć portletu tworzenia treści.
1. Aby zmienić ustawienia kontroli dostępu dla szablonu tworzenia treści, zmodyfikuj plik access-controlsystem.xml dla ustawień administratora lub plik access-control-user.xml dla ustawień zdefiniowanych przez
użytkownika.
2. Aby zmienić metadane szablonu tworzenia treści, zmodyfikuj plik meta-data.xml szablonu tworzenia treści.
Pojęcia pokrewne:
“Metadane elementów treści WWW i kontrola dostępu do tych elementów przy użyciu protokołu WebDAV” na stronie
306
W protokole WebDAV w roli reprezentacji metadanych i informacji o kontroli dostępu do elementów treści WWW
wykorzystuje się pliki XML. Użytkownik może zmieniać metadane i ustawienia kontroli dostępu tych elementów,
modyfikując odpowiednie pliki. Istnieje możliwość określania tych ustawień dla wielu plików przez kopiowanie tych
plików XML w odpowiednie miejsca w ramach drzewa WebDAV.
Blogi
Blogi i biblioteki blogów pozwalają na udostępnianie wiadomości i komentarzy dotyczących wielu tematów mających
związek z serwisami intranetowymi i ekstranetowymi. Blogi i biblioteki blogów zwykle łączą tekst z grafiką oraz
odsyłaczami do innych blogów i serwisów WWW. Tworzone i publikowane wypowiedzi są wyświetlane w odwrotnym
porządku chronologicznym (najnowszy wpis jest wyświetlany jako pierwszy). Czytelnicy mogą publikować
komentarze dotyczące wpisów, co ułatwia dyskutowanie i wymianę poglądów. Użytkownik może zarządzać wpisami
we własnym blogu lub tworzyć komentarze do wpisów w innych blogach. Istnieje także możliwość włączenia funkcji
oznaczania i oceniania, tak jak w przypadku innych treści produktu WebSphere Portal.
313
Wskazówka: Blog pozwala na współużytkowanie informacji dotyczących pojedynczego tematu. Biblioteka blogów
umożliwia współużytkowanie informacji dotyczących wielu dyskusji.
Oznaczanie i ocenianie
Informacje na temat bibliotek szablonów używanych przez blogi i biblioteki blogów
Blogi i biblioteki blogów używają bibliotek szablonów udostępnionych przez produkt IBM Web Content Manager.
Biblioteki blogów używają bibliotek Web Resources 7.0 i Blog 7.0. Blogi używają bibliotek Web Resources 7.0 i Blog
Solo 7.0. Hierarchia stron udostępniana na potrzeby tych komponentów jest hierarchią wspólną zdefiniowaną przez
biblioteki szablonów produktu Web Content Manager.
Uwaga: Biblioteki produktu Web Content Manager opisane w tym temacie działają tylko z narzędziem do
dostosowywania kompozycji używanym w kompozycji domyślnej. Dostosowania tych bibliotek będą miały wpływ na
wszystkie blogi i biblioteki blogów znajdujące się w serwisie.
Biblioteka Web Resources 7.0
Biblioteka Web Resources 7.0 udostępnia szablony tworzenia treści i prezentacji na potrzeby blogów i bibliotek
blogów. Wszystkie blogi wchodzące w skład serwisu używają tej samej współużytkowanej biblioteki. Zmiany w
głównej bibliotece współużytkowanej mają wpływ na wszystkie blogi.
Biblioteka Blog Solo 7.0
Podczas dodawania bloga do strony tworzona jest kopia biblioteki Blog Solo 7.0 z użyciem podanej nazwy. Ta kopia
biblioteki Blog Solo 7.0 służy do przechowywania wypowiedzi i komentarzy.
Biblioteka Blog 7.0
Podczas dodawania biblioteki blogów do strony tworzona jest kopia biblioteki Blog 7.0 z użyciem podanej nazwy. Ta
kopia biblioteki Blog 7.0 służy do przechowywania wypowiedzi i komentarzy podczas dodawania nowych stron do
biblioteki blogów.
Dodawanie bloga lub biblioteki blogów do strony
Dysponując uprawnieniami edytującego do portalu lub strony portalu, można dodać bloga lub bibliotekę blogów do
strony. Aby współpracować z zespołem w ramach jednego tematu, należy wybrać bloga. Aby współpracować z
zespołem w ramach wielu tematów w scentralizowanym widoku wybierz bibliotekę blogów.
W obszarze wiki rodziny produktów WebSphere Portal zamieszczono przykładowy sposób modyfikowania kompozycji
niestandardowej, aby umożliwić dodawanie do strony blogów i obszarów wiki.
1. Utwórz projekt lub przejdź do istniejącego projektu i otwórz ten projekt w trybie edycji.
2. Jeśli jeszcze nie zostało to zrobione, utwórz stronę dla bloga lub biblioteki blogów albo otwórz istniejącą stronę.
3. Kliknij kartę Treść, a następnie opcję Komunikacja.
4. Kliknij opcję Biblioteka blogów, aby dodać bloga zespołu, lub kliknij opcję Blog, aby utworzyć bloga o jednym
temacie.
5. Kliknij opcję Dodaj do strony.
6. Podaj nazwę. Następnie kliknij przycisk Dodaj.
Nazwa zostanie użyta jako tytuł portletu, tytuł wyświetlany biblioteki i nazwa biblioteki. Może ona zawierać znaki
alfanumeryczne, spacje i następujące znaki: $ - _ . ! ( ) ,. W przypadku użycia innych znaków zostaną one
zastąpione znakami obsługiwanymi w bibliotece produktu Web Content Manager.
Ta czynność spowoduje skopiowanie odpowiedniej biblioteki szablonów bloga produktu IBM Web Content
Manager i umieszczenie instancji portletu Podgląd treści WWW na stronie.
314
Po opublikowaniu serwisu z biblioteką blogów, należy kliknąć opcję Utwórz bloga lub Utwórz wypowiedź, aby dodać
treść. Aby zmodyfikować treść, należy kliknąć przycisk Edytuj. Aby usunąć wypowiedź, należy kliknąć przycisk
Usuń.
Po opublikowaniu serwisu z blogiem, należy kliknąć opcję Utwórz wypowiedź, aby dodać treść. Aby zmodyfikować
treść, należy kliknąć przycisk Edytuj. Aby usunąć wypowiedź, należy kliknąć przycisk Usuń.
Uwaga: Oznaczona treść WWW wyświetlana w portlecie podglądu treści WWW jest dostępna tylko wtedy, gdy na
stronie znajduje się pojedyncza instancja tego portletu. Kliknięcie wyniku dotyczącego znaczników spowoduje
rozgłoszenie (za pomocą publicznego parametru wyświetlania) przez Centrum znaczników informacji o tym, jaka treść
powinna zostać wyświetlona w podglądzie. Jeśli istnieje kilka instancji treści WWW wyświetlanej w portlecie Podgląd
treści WWW, to instancje te wyświetlą treść ze znacznikami, a nie oryginalną treść instancji.
Sprawdzone procedury i ograniczenia dotyczące podglądu treści WWW
Dodawanie istniejących blogów lub bibliotek blogów do strony
W przypadku utworzenia bloga lub biblioteki blogów dla innej strony i chęci ponownego ich użycia należy dodać
portlet Podgląd treści WWW do nowej strony i zmienić jego ustawienia, tak aby wskazywały na istniejącego bloga lub
bibliotekę blogów.
2. Jeśli jeszcze nie zostało to zrobione, utwórz stronę dla istniejącego bloga lub biblioteki blogów albo otwórz
istniejącą stronę.
3. Kliknij kartę Treść.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
Kliknij pozycję Wszystkie na liście kategorii i wyszukaj portlet Podgląd treści WWW (JSR 286).
Dodaj portlet podglądu treści WWW do strony, klikając znak plus (+) lub przeciągając portlet na stronę.
Kliknij przycisk Zapisz.
Kliknij menu rozwijane znajdujące się na pasku tytułu portletu podglądu treści WWW, a następnie wybierz opcję
Edytuj ustawienia współużytkowane.
W obszarze Typ treści wybierz opcję Element treści.
W obszarze Treść kliknij opcję Edytuj.
Kliknij opcję Biblioteki.
Kliknij nazwę biblioteki zawierającej bloga lub bibliotekę blogów do dodania.
12. Rozwiń wybraną bibliotekę, aby znaleźć bloga lub bibliotekę blogów, które mają zostać użyte.
13. Wybierz bloga lub bibliotekę blogów i kliknij przycisk OK.
14.
15.
16.
17.
Kliknij przycisk Zastosuj, aby zapisać zmiany w portlecie podglądu treści WWW.
Kliknij opcję Opcje zaawansowane.
Upewnij się, że opcja Rozgłaszaj odsyłacze do jest ustawiona na wartość Brak lub Ta strona portalu.
Upewnij się, że opcja Odbieraj odsyłacze od jest ustawiona na wartość Tylko ten portlet lub Inne portlety i ten
portlet.
18. Kliknij przycisk OK.
powinna zostać wyświetlona w podglądzie. Jeśli istnieje kilka instancji treści WWW wyświetlonej w portlecie Podgląd
treści WWW, to instancje te wyświetlają treść ze znacznikami, a nie oryginalną treść instancji.
315
Przypisywanie użytkownikom dostępu do bloga
Administrator portalu może przypisać dostęp z uprawnieniami edytującego użytkownikowi, którego zadaniem jest
tworzenie blogów w serwisie i zarządzanie nimi. Użytkownik, któremu przypisano dostęp do bloga z uprawnieniami
edytującego, może tworzyć i modyfikować wypowiedzi w tym blogu. Użytkownik, któremu przypisano dostęp do
biblioteki blogów z uprawnieniami edytującego, może tworzyć i modyfikować blogi oraz wypowiedzi w tej bibliotece
bloga. Użytkownik, któremu przypisano dostęp do bloga z uprawnieniami menedżera, może tworzyć, modyfikować i
usuwać wypowiedzi oraz usuwać komentarze w tym blogu. Użytkownik, któremu przypisano dostęp do biblioteki
blogów z uprawnieniami menedżera, może tworzyć, modyfikować i usuwać blogi oraz tworzyć, modyfikować i usuwać
wypowiedzi, a także usuwać komentarze w blogach.
W poniższych instrukcjach dodawania użytkowników do roli Edytujący zamieszczono przykład przypisywania dostępu
użytkownikom:
2. Przejdź do biblioteki zawierającej bloga, którym chcesz zarządzać, a następnie kliknij opcję Ustaw uprawnienia.
3. Kliknij opcję Edytuj rolę dla roli Edytujący.
4. Kliknij przycisk Dodaj, aby przypisać użytkowników lub grupy do roli Edytujący. Znajdź użytkowników lub grupy
należące do tej roli.
Na przykład ustawienia przedstawione w następującej tabeli umożliwiają wszystkim uwierzytelnionym użytkownikom
tworzenie nowych blogów, ale ograniczają ich do wypowiedzi tylko w blogach utworzonych przez siebie. Należy użyć
opcji Ustaw uprawnienia oraz Zasoby biblioteki na stronie biblioteki treści WWW, aby przypisać następujące
ustawienia:
Tabela 111. Przykład ustawień dostępu dla bloga
Ustawienia dostępu
Group (Grupa)
Poziom dostępu
Inne ustawienia
Kontrybutor
Nie należy wybierać opcji
Zezwól na propagację
Użytkownik
Treść
Edytujący
Przeglądanie blogów i wypowiedzi w blogach
Możliwe jest przeglądanie blogów utworzonych w konkretnej bibliotece i wyświetlanie wypowiedzi w blogu w
porządku malejącym. Użytkownik w roli kontrybutora może wyświetlać strony bloga. Domyślnie wszyscy
użytkownicy portalu mogą wyświetlić treść utworzonego bloga lub wypowiedzi w blogu.
Wykonaj następujące kroki, aby przeglądać blogi i wypowiedzi w blogach:
1. Przejdź do strony zawierającej bloga lub bibliotekę blogów.
2. (Tylko w przypadku biblioteki blogów) Kliknij opcję Lista blogów, aby wyświetlić wszystkie blogi utworzone w
konkretnej bibliotece. Blogi na liście są wyświetlane w kolejności malejącej od pierwszego do ostatniego.
Wyświetlana jest nazwa osoby, która utworzyła bloga (Edytujący), oraz data i godzina utworzenia bloga.
a. Listę blogów można przewijać przy użyciu elementów sterujących strony.
b. Określ liczbę blogów, jaka ma być wyświetlana na stronie, wybierając dla opcji Pokaż wartość 10, 20, 50 lub
100.
c. W przypadku dostępu na poziomie edytującego można kliknąć opcję Utwórz blog.
d. Kliknij tytuł bloga, aby go otworzyć.
316
3. (Blog lub biblioteka blogów) Wyświetl wypowiedzi, które są wyszczególnione na liście w kolejności malejącej od
pierwszej do ostatniej. Wyświetl nazwę osoby, która utworzyła wypowiedź (Użytkownik), oraz datę i godzinę
utworzenia wypowiedzi.
a. Kliknij opcję Najnowsze wypowiedzi na blogu, aby wyświetlić najnowszą treść bloga.
b. Listę wypowiedzi można przewijać przy użyciu elementów sterujących strony.
c. Określ liczbę wypowiedzi, jaka ma być wyświetlana na stronie, wybierając dla opcji Pokaż wartość 10, 20, 50
lub 100.
d. Dostęp z uprawnieniami edytującego pozwala na użycie opcji Utwórz wypowiedź. Użytkownik może
edytować i usuwać wypowiedzi, których jest właścicielem.
e. Uprawnienia na poziomie użytkownika umożliwiają komentowanie wypowiedzi.
Po przejrzeniu wypowiedzi można dodać komentarze, aby podzielić się swoimi opiniami z innymi. Aby dodać
komentarz, należy kliknąć opcję Dodaj komentarz.
Usuwanie blogów lub bibliotek blogów
Właściciel serwisu blogów ma dostęp na poziomie menedżera i uprawnienia do usuwania z serwisu wszystkich blogów,
stron, komentarzy i wypowiedzi.
Aby usunąć pojedynczego bloga, należy otworzyć projekt zawierający bibliotekę blogów. Aby usunąć całą bibliotekę
blogów, należy użyć strony Administrowanie portalem.
1. Aby usunąć jednego bloga z biblioteki, przejdź do strony zawierającej bibliotekę blogów.
2. Kliknij opcję Lista blogów.
3. Przejdź do biblioteki blogów zawierającej bloga, który ma zostać usunięty.
4. Kliknij przycisk Usuń oraz przycisk OK.
5. Aby usunąć całą bibliotekę blogów, przejdź do opcji Administrowanie > Treść portalu > Biblioteki treści
WWW.
6. Przejdź do biblioteki, która ma zostać usunięta, a następnie kliknij przycisk Usuń bibliotekę i przycisk OK.
Obszary wiki
Obszary wiki można wykorzystywać do współużytkowania treści społeczności poświęconej rozmaitym zagadnieniom
związanym z serwisami intranetowymi i ekstranetowymi. Obszary wiki zwykle łączą w sobie tekst z grafiką i
odsyłaczami do innych obszarów wiki i serwisów WWW. Użytkownik może monitorować swoje artykuły w obszarze
wiki i zarządzać nimi.
Informacje o bibliotekach szablonów używanych przez obszary wiki
Obszary wiki używają bibliotek szablonów dostarczanych przez produkt IBM Web Content Manager. Obszary wiki
wykorzystują bibliotekę Zasoby WWW 7.0 i bibliotekę Obszary wiki 7.0. Hierarchia stron udostępniana na potrzeby
obszarów wiki jest hierarchią wspólną zdefiniowaną przez biblioteki szablonów produktu Web Content Manager.
Uwaga: Biblioteki produktu Web Content Manager opisane w tym temacie działają tylko z narzędziem do
dostosowywania kompozycji używanym w kompozycji domyślnej. Dostosowanie tych bibliotek ma wpływ na
wszystkie obszary wiki wchodzące w skład serwisu.
Biblioteka Web Resources 7.0
Biblioteka Web Resources 7.0 udostępnia szablony tworzenia treści prezentacji na potrzeby obszarów wiki. Wszystkie
obszary wiki wchodzące w skład serwisu używają tej pojedynczej biblioteki współużytkowanej. Zmiany w głównej
bibliotece współużytkowanej mają wpływ na wszystkie obszary wiki.
Szablon wiki
Podczas dodawania obszaru wiki do strony tworzona jest kopia biblioteki Obszary wiki 7.0 z użyciem nazwy podanej
przez użytkownika dodającego ten obszar wiki do strony. Ta kopia biblioteki Obszary wiki 7.0 służy do
317
przechowywania treści stron wiki podczas dodawania nowych stron do tego obszaru wiki.
Dodawanie obszaru wiki do strony
Dostęp z uprawnieniami edytującego do portalu lub strony portalu pozwala dodać obszar wiki do strony w celu
szybkiego tworzenia i edycji treści bezpośrednio z tej strony.
W obszarze wiki rodziny produktów WebSphere Portal zamieszczono przykładowy sposób modyfikowania kompozycji
niestandardowej, aby umożliwić dodawanie do strony blogów i obszarów wiki.
2. Jeśli jeszcze nie zostało to zrobione, utwórz stronę dla obszaru wiki lub otwórz istniejącą stronę.
3. Kliknij kartę Treść, a następnie opcję Komunikacja.
4. Kliknij opcję Obszar wiki.
5. Kliknij opcję Dodaj do strony.
6. Podaj nazwę. Następnie kliknij przycisk Dodaj.
Nazwa zostanie użyta jako tytuł portletu, tytuł wyświetlany biblioteki i nazwa biblioteki. Może ona zawierać znaki
alfanumeryczne, spacje i następujące znaki: $ - _ . ! ( ) ,. W przypadku użycia innych znaków zostaną one
zastąpione znakami obsługiwanymi przez bibliotekę produktu IBM Web Content Manager.
Ta czynność spowoduje skopiowanie odpowiedniej biblioteki szablonów wiki produktu Web Content Manager i
umieszczenie na stronie instancji portletu podglądu treści WWW.
Po opublikowaniu serwisu należy kliknąć opcję Nowa strona, aby dodać treść, lub opcję Edytuj, aby zmodyfikować
treść. Aby usunąć treść, należy kliknąć opcję Usuń.
Dodawanie istniejących obszarów wiki do strony
Jeśli istnieje obszar wiki, który utworzono dla innej strony, a teraz ma zostać użyty ponownie, należy dodać portlet
podglądu treści WWW do nowej strony i tak zmodyfikować jego ustawienia, aby wskazywały istniejący obszar wiki.
Poniższe kroki należy wykonać tylko wtedy, gdy portlet podglądu treści WWW jest dodawany z poziomu menu
Właściwości strony i gdy jest konfigurowany z myślą o wskazywaniu istniejącego obszaru wiki. Utworzenie nowego
obszaru wiki wymaga użycia odsyłacza Dostosuj, który dodaje obszar wiki do strony.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Utwórz projekt lub przejdź do istniejącego projektu i otwórz ten projekt w trybie edycji.
Jeśli jeszcze nie zostało to zrobione, utwórz stronę dla istniejącego obszaru wiki lub otwórz istniejącą stronę.
Kliknij kartę Treść.
Kliknij pozycję Wszystkie na liście kategorii i wyszukaj portlet Podgląd treści WWW (JSR 286).
Dodaj portlet podglądu treści WWW do strony, klikając znak plus (+) lub przeciągając portlet na stronę.
Kliknij przycisk Zapisz.
Kliknij menu rozwijane znajdujące się na pasku tytułu portletu podglądu treści WWW, a następnie wybierz opcję
Edytuj ustawienia współużytkowane.
8. W obszarze Typ treści wybierz opcję Element treści.
9. W obszarze Treść kliknij opcję Edytuj.
10. Kliknij opcję Biblioteki.
318
11.
12.
13.
14.
15.
Kliknij bibliotekę zawierającą obszar wiki, który ma zostać dodany.
Rozwiń wybraną bibliotekę, aby znaleźć obszar wiki, który ma być używany.
Wybierz obszar wiki i kliknij przycisk OK.
Kliknij przycisk Zastosuj, aby zapisać zmiany w portlecie podglądu treści WWW.
Kliknij opcję Opcje zaawansowane.
16. Upewnij się, że opcja Rozgłaszaj odsyłacze do jest ustawiona na wartość Brak lub Ta strona portalu.
17. Upewnij się, że opcja Odbieraj odsyłacze od jest ustawiona na wartość Tylko ten portlet lub Inne portlety i ten
portlet.
Przypisywanie użytkownikom dostępu do obszaru wiki
Administrator ma uprawnienia menedżera i może przypisywać uprawnienia edytującego innym użytkownikom, którzy
chcą tworzyć obszary wiki w ramach serwisu i zarządzać nimi. Uprawnieniami menedżera dysponuje użytkownik
będący właścicielem serwisu wiki. Menedżer serwisu wiki może też usuwać dowolne strony obszaru wiki lub cały
obszar wiki. Użytkownik z uprawnieniami edytującego może tworzyć i edytować dowolny serwis wiki i strony obszaru
wiki. Wszyscy edytujący obszar wiki mogą modyfikować wszystkie strony serwisu wiki.
Użytkownik w roli kontrybutora może przeglądać strony wiki. Domyślnie wszyscy użytkownicy portalu mogą
przeglądać treść w ramach obszaru wiki zaraz po tym, jak ten obszar zostanie utworzony.
W poniższych instrukcjach dodawania użytkowników do roli Edytujący zamieszczono przykład przypisywania dostępu
użytkownikom:
2. Przejdź do biblioteki zawierającej obszar wiki, który ma być zarządzany, a następnie kliknij opcję Ustaw
uprawnienia.
3. Kliknij opcję Edytuj rolę dla roli Edytujący.
4. Kliknij przycisk Dodaj, aby przypisać użytkowników lub grupy do roli Edytujący. Znajdź użytkowników lub grupy
należące do tej roli.
Usuwanie obszarów wiki
Właściciel serwisu wiki ma uprawnienia menedżera i może usuwać dowolne obszary wiki lub strony wiki wchodzące
w skład tego serwisu.
Obszar wiki i jego wszystkie strony można usunąć, usuwając obszar wiki z projektu.
2. Otwórz stronę zawierającą obszar wiki.
3. Na pasku narzędzi serwisu kliknij opcję Więcej > Usuń stronę.
5. Opublikuj projekt.
Czyszczenie usuniętych stron wiki
Usunięcie wypowiedzi w obszarze wiki powoduje jej usunięcie z serwisu, jednakże pozostaje ona w widoku elementów
usuniętych produktu IBM Web Content Manager. Użytkownicy z prawami dostępu do bibliotek na poziomie
319
administratora mogą wyczyścić usunięte strony wiki, co powoduje zoptymalizowanie wydajności biblioteki wiki.
Wyczyszczenie usuniętych stron wiki powoduje usunięcie wszystkich wystąpień, w tym wszystkich wersji. Po
wyczyszczeniu nie można odtworzyć usuniętych elementów.
Aby wyczyścić usunięte strony wiki, wykonaj następujące kroki:
1. Wybierz opcję Aplikacje > Treść > Zarządzanie treścią WWW.
2. W eksploratorze bibliotek wybierz bibliotekę wiki zawierającą strony, które mają zostać wyczyszczone.
Wskazówka: Jeśli biblioteka nie jest widoczna, należy kliknąć opcję Preferencje > Konfiguracja > Wybór
biblioteki, aby dodać bibliotekę do listy wyboru.
3. Wybierz opcję Widoki elementów > Usunięte elementy.
4. Wybierz odpowiednią stronę wiki i kliknij opcję Wyczyść. Kliknij przycisk OK.
Zarządzanie elementami
Praca z folderami
Foldery służą do logicznego grupowania zbiorów typów elementów.
Foldery służą do logicznego grupowania zbiorów typów elementów. Jest to przydatne, gdy w bibliotece znajduje się
duża liczba elementów i wymagane jest odróżnienie różnych grup elementów w obrębie każdego widoku typu
elementu.
Użytkownik może na przykład utworzyć następujące foldery komponentów w celu rozróżniania poszczególnych typów
komponentów obrazów:
v Zdjęcia
v Logo
v Diagramy
v Obrazy projektów
Foldery można utworzyć dla następujących typów elementów:
v Szablony tworzenia treści
v Szablony prezentacji
v Komponenty
Utworzone foldery są wyświetlane w portlecie tworzenia treści w obrębie każdego widoku typu elementów.
v W jednym folderze można przechowywać elementy tylko jednego typu. Na przykład jeśli utworzony został folder w
widoku Szablon prezentacji, w folderze tym można zapisywać tylko szablony prezentacji.
v Foldery można umieszczać w istniejących folderach, tworząc hierarchiczną strukturę folderów.
v Elementy są dodawane do folderów w momencie utworzenia (przez wybranie określonego folderu jako położenia
danego elementu) albo w wyniku przeniesienia lub skopiowania do istniejącego folderu.
Zarządzanie wersjami elementów
zostać zapisana. Elementy można odtwarzać pojedynczo lub wybrać opcję odtwarzania zbioru elementów biblioteki,
które mają tę samą etykietę albo ich wersja została zapisana o określonej dacie i godzinie lub wcześniej. Kontrola
wersji jest realizowana za pomocą usług konfiguracji produktu Web Content Manager w konsoli WebSphere Integrated
Solutions Console i jest domyślnie włączona.
320
Kontrola wersji na poziomie elementu
v Jeśli funkcja automatycznej kontroli wersji jest włączona, nowa wersja jest zapisywana przy każdym zapisaniu
elementu lub - jeśli element należy do przepływu pracy - przy każdej zmianie jego stanu na opublikowany. Nie
można zapisywać wersji elementów roboczych.
v Jeśli ręczna kontrola wersji jest włączona, użytkownicy z uprawnieniami dostępu na poziomie edytującego lub
wyższym mogą ręcznie zapisywać wersje opublikowanych elementów. Inną wersję elementu można przywrócić,
przeglądając historię wersji elementu i wybierając wersję do przywrócenia.
v Hierarchiczne związki z innymi elementami nie są zapisywane. Jeśli na przykład po zapisaniu wersji obszaru
serwisu zawierającego obszary podrzędne obszary takie zostaną usunięte, odtworzenie nadrzędnego obszaru serwisu
nie spowoduje odtworzenia obszarów podrzędnych.
v Jeśli element zawiera odsyłacze do zasobów zewnętrznych, kopia elementu zewnętrznego nie zostaje zapisana przy
tworzeniu wersji. Po usunięciu zasobu zewnętrznego nie będzie można użyć składnika wersji produktu Web Content
Manager do jego odtworzenia.
Nazwy elementów: Nazwa elementu jest niezależna od kontroli wersji. Na przykład zmiana nazwy wersji 4
spowoduje zmianę nazwy wszystkich wersji elementu.
Kontrola wersji na poziomie biblioteki
v Nie ma możliwości zapisania wersji całej biblioteki. W bibliotece zostają zapisane tylko te elementy, których wersje
zostały zapisane przy użyciu kontroli wersji na poziomie elementu.
v Istnieje możliwość odtworzenia zbioru elementów biblioteki, które mają tę samą etykietę albo ich wersja została
zapisana o określonej dacie i godzinie lub wcześniej.
Użytkownik może zastosować etykietę do najnowszego zbioru wersji zapisanych w bibliotece w dowolnym czasie, a
następnie odtworzyć później wszystkie elementy o tej samej etykiecie.
Uwaga: Etykiety zastosowane do wersji nie są syndykowane do subskrybentów.
Czyszczenie historii wersji
Narzędzie czyszczenia wersji służy do czyszczenia historii wersji elementów. Można je konfigurować oraz używać do
czyszczenia wersji z określonego zakresu dat, konkretnych typów elementów lub bibliotek oraz do przechowywania
tylko pewnej liczby najnowszych wersji.
Zadania pokrewne:
“Czyszczenie historii wersji” na stronie 570
Narzędzie czyszczenia wersji umożliwia wyczyszczenie historii wersji elementu.
Elementy zablokowane i wersje robocze elementów
Podczas pracy grupowej z innymi użytkownikami można natrafić na elementy zablokowane przez innych
użytkowników. Zablokowanie elementu oznacza, że albo jest on edytowany przez innego użytkownika, albo jest to
kopia robocza elementu.
Praca z elementami zablokowanymi
Element edytowany przez danego użytkownika jest zablokowany dla innych użytkowników. Oznacza to, że inni
użytkownicy nie mogą edytować elementu, dopóki nie zamknie go jego aktualny użytkownik. Obok każdego
zablokowanego elementu wyświetlana jest ikona
.
Użytkownicy z uprawnieniami dostępu na poziomie administratora mogą odblokowywać aktualnie edytowane
elementy, wybierając je i klikając przycisk Odblokuj.
321
Także użytkownicy z uprawnieniami dostępu na poziomie menedżera mogą odblokowywać elementy, o ile dysponują
uprawnieniami na tym poziomie zarówno do tych elementów, jak i do biblioteki, w której te elementy są
przechowywane.
Opcje blokowania elementów hierarchicznych
Istnieje możliwość blokowania obszarów serwisów, systematyk i kategorii, ale domyślnie funkcja ta nie jest włączona.
Gdy blokowanie obszarów serwisu jest włączone, w zablokowanym obszarze serwisu nie można utworzyć żadnych
elementów potomnych. Na przykład po zablokowaniu obszaru serwisu nie można w tym obszarze utworzyć żadnych
obszarów serwisu ani elementów treści do chwili odblokowania obszaru. Odnosi się to tylko do bezpośrednich
elementów potomnych zablokowanego elementu nadrzędnego. Nie wpływa to na elementy będące potomkami
elementów potomnych zablokowanego elementu nadrzędnego.
Praca z kopiami roboczymi elementów
Gdy zostanie utworzona nowa kopia robocza opublikowanego elementu, przy tym elemencie wyświetlany jest symbol
zaznaczenia.
Usuwanie elementu
Natychmiastowe usuwanie elementów nie zawsze jest możliwe. Niekiedy konieczne jest wykonanie pewnych kroków
w celu przygotowania operacji usuwania elementów.
Aby usunąć element:
1. Wybierz element w indeksie.
2. Kliknij przycisk Usuń.
Listę usuniętych elementów można wyświetlić w widokach Widoki elementów > Usunięte elementy lub Widoki
osobiste > Moje usunięte elementy.
Integralność odwołań
Usuwanie elementów, do których odwołują się inne elementy, wiąże się z zerwaniem tych odwołań. Dlatego należy
rozstrzygnąć wszelkie tego rodzaju odwołania. Wyświetlane jest okno dialogowe zawierające listę elementów, których
nie można usunąć:
v Wybierz element z listy i kliknij opcję Edytuj odwołania.
– Wybierz element i kliknij opcję Zastąp odwołanie, aby zastąpić usuwany element. Jeśli na przykład usuwany
jest komponent tekstowy, do którego odwołuje się określony szablon prezentacji, można zastąpić odwołanie do
usuwanego komponentu odwołaniem do innego komponentu.
– Wybierz element i kliknij opcję Wyczyść odwołanie, aby usunąć odwołanie do usuwanego elementu. Jeśli na
przykład usuwany jest szablon prezentacji odwzorowany na szablon tworzenia treści, można wyczyścić
odwołanie do szablonu tworzenia treści.
Uwaga:
v Zakres opcji dotyczących integralności odwołań, jakie są dostępne podczas usuwania elementów, zależy od poziomu
integralności odwołań zastosowanego dla poszczególnych elementów.
v Niekiedy dostępna jest tylko jedna opcja.
v Mogą też istnieć elementy, których usunięcie w ogóle nie będzie możliwe.
v Odwołania do szablonów tworzenia treści można zmienić tylko za pomocą opcji Zastosuj szablon w samym
elemencie.
322
Odtwarzanie elementów
Usunięty element można odtworzyć, przywracając jedną z jego wersji. Więcej informacji można znaleźć w sekcji
Zarządzanie wersjami elementów.
Czyszczenie elementów
Użytkownicy mający dostęp do biblioteki na poziomie menedżera lub wyższym mogą wyczyścić usunięte elementy,
zaznaczając usunięte elementy w widoku Wszystkie elementy i klikając przycisk Wyczyść. Powoduje to usunięcie
wszystkich wystąpień zaznaczonego elementu, w tym wszystkich jego wersji. Nie można odtworzyć wyczyszczonych
elementów.
Wyświetlanie odwołań do elementów
Narzędzie do wyświetlania odwołań ułatwia wyświetlanie odsyłaczy między elementami oraz zarządzanie nimi.
Dostęp do przycisku Pokaż odwołania można uzyskać na dwa sposoby:
1. Otwórz element i kliknij przycisk Pokaż odwołania.
2. Wybierz element w indeksie, a następnie kliknij opcję Więcej działań > Wyświetl odwołania.
Aby wyświetlić odwołania:
Kliknij przycisk Pokaż odwołania.
1. Aby wyświetlić elementy odwołujące się do danego elementu, wybierz opcję Pokaż odwołania do elementu.
2. Aby wyświetlić elementy, do których odwołuje się dany element, wybierz opcję Pokaż odwołania od elementu.
Personalization
Produkt Portal Personalization udostępnia funkcje automatycznego dostosowywania treści serwisu WWW dla
indywidualnych użytkowników oraz grup.
Produkt Personalization jest w stanie rozpoznać określonego użytkownika na podstawie profilu lub określić parametry
użytkownika na podstawie wcześniejszych zakupów, przeglądanych stron lub produktów itd. Następnie produkt
Personalization wybiera treść odpowiednią dla tego profilu. Jeśli wynagrodzenie danej osoby jest wysokie, można
skonfigurować produkt Personalization w taki sposób, aby wydobywał z serwisu WWW informacje o towarach z
wyższej półki. Jeśli osoba należy do konkretnego regionu geograficznego, mogą jej się wyświetlić treści specyficzne
dla tego regionu. Spersonalizowana strona jest składana z właściwych użytkownikowi informacji, a następnie
wyświetlana użytkownikowi.
Produkt Personalization składa się z następujących elementów:
v Przeglądarka produktu Personalization - jest to interfejs użytkownika produktu Personalization, który:
– rejestruje kolekcje zasobów,
– służy do tworzenia reguł, kampanii i obszarów danych,
– odwzorowuje reguły na obszary danych dla konkretnej kampanii.
Ponieważ obiekty są tworzone przez serwer produktu Personalization, przeglądarka produktu Personalization może
wyświetlać reguły zarówno w środowisku produkcyjnym, jak i w środowisku pomostowym.
v Mechanizm reguł - mechanizm reguł wykonuje reguły utworzone w przeglądarce produktu Personalization.
Dostępny jest interfejs programistyczny produktu Personalization, który umożliwia wywoływanie reguł. Reguły
produktu Personalization mogą być także wywoływane przez portlet Lista personalizowana albo za pośrednictwem
komponentów Web Content Manager Personalization. Automatycznie wyzwalane są również reguły powiązane ze
stronami lub portletami za pośrednictwem modułu Administrowanie portalem.
v Mechanizm rekomendacji LikeMinds - mechanizm rekomendacji wartościuje reguły rekomendacji utworzone w
przeglądarce produktu Personalization.
323
v Mechanizm zasobów - mechanizm zasobów przekształca zapytania utworzone na podstawie reguł w treść, która jest
następnie zwracana. Treść dla produktu Personalization jest tworzona i zatwierdzana za pomocą dowolnego
wybranego narzędzia do zarządzania treścią. Dane mogą także pochodzić z bazy danych LDAP lub innej. Dostęp do
treści odbywa się przez zestaw klas kolekcji zasobów.
v Struktura protokołowania - struktura protokołowania służy do zapisywania informacji dotyczących wykorzystania
serwisu WWW w bazie danych Feedback i mechanizmie rekomendacji. Wybór informacji do rejestrowania jest
zależny całkowicie od programistów serwisu.
Mechanizmy są czasem określane łącznie jako serwer wykonawczy produktu Personalization.
Mechanizm identyfikuje określonego użytkownika. Produkt Personalization odczytuje jego profil. W profilu
użytkownika może znajdować się na przykład zakres jego wynagrodzenia. Następnie produkt Personalization wybiera
treść odpowiednią dla tego profilu. Jeśli wynagrodzenie danej osoby jest wysokie, pochodzi ona z regionu o
określonym kodzie lub charakteryzuje się innymi cechami, można skonfigurować produkt Personalization w taki
sposób, aby pobierał z serwisu WWW informacje o towarach z wyższej półki. Strona jest składana z odpowiednich
personalizowanych informacji. Następnie użytkownik może zobaczyć swoją spersonalizowaną stronę.
Typy produktu Personalization
Istnieją trzy typy produktu Personalization:
Filtrowanie proste
Serwis wyświetla treść na podstawie predefiniowanych grup użytkowników serwisu. Na przykład jeśli
użytkownik serwisu jest pracownikiem działu kadr, serwis zapewnia dostęp do adresów URL zawierających
podręczniki działu kadr.
Mechanizmy reguł
W systemie opartym na regułach właściciel serwisu definiuje zestaw reguł biznesowych, które decydują o
kategorii treści wyświetlanej w sytuacji, gdy serwis jest odwiedzany przez użytkownika należącego do profilu
określonego typu. Oto przykład takiej reguły: Wyświetl wszystkie pojazdy terenowe z napędem na cztery koła
dla użytkowników z regionu północnego w grupie wiekowej od 21 do 35 lat.
Zaletą tego podejścia jest możliwość sterowania działaniem serwisu zgodnie z celami biznesowymi jego
właściciela. Właściciel serwisu jest zwykle właścicielem kampanii marketingowej lub innym menedżerem
biznesowym.
Filtrowanie grupowe
Użytkownik serwisu dokonuje jawnej lub niejawnej oceny wybranych produktów. Te oceny są porównywane
z ocenami przyznanymi przez innych użytkowników. Algorytmy oprogramowania wykrywają podobieństwa.
Na przykład użytkownik uzyskuje rekomendacje książek na podstawie podobnych zakupów dokonanych przez
inne osoby.
Porównanie reguł z filtrowaniem grupowym
Jeśli konieczne jest złożone filtrowanie, system oparty na regułach może sprawdzić się lepiej niż filtrowanie grupowe, i
odwrotnie. Poniższa tabela przedstawia najlepsze typy personalizacji w różnych sytuacjach.
Tabela 112. Kiedy należy używać filtrowania opartego na regułach bądź filtrowania grupowego.
Scenariusz
Zalecany typ filtrowania
Przyczyna
Jeśli liczba oferowanych pozycji oraz
liczba użytkowników, którzy je kupują,
jest raczej niska.
Reguły
Bardzo mała przestrzeń do obliczenia
podobieństwa użytkowników, które jest
wymagane do filtrowania grupowego.
Jeśli poziomy cenowe są wysokie lub
częstotliwość zakupów jest niska.
Reguły
Skończone, ograniczone obszary filtrowanie grupowe nie może powieść się
ze względu na brak różnorodności.
324
Tabela 112. Kiedy należy używać filtrowania opartego na regułach bądź filtrowania grupowego. (kontynuacja)
Scenariusz
Zalecany typ filtrowania
Przyczyna
Jeśli występuje wcześniej istniejąca
zależność między pozycjami. Przykład:
Polisa na wypadek niezdolności do pracy
jest wymagana dla właściciela domu.
Reguły
Nie jest poprawne rekomendowanie polisy
na wypadek niezdolności do pracy tylko
dlatego, ze według funkcji filtrowania
grupowego wielu podobnych
użytkowników również kupiło tę polisę.
Konieczne jest wcześniejsze wykupienie
polisy dla właściciela domu.
Jeśli liczba oferowanych pozycji oraz
liczba użytkowników, którzy je kupują,
jest raczej wysoka.
Filtrowanie grupowe
Nie można utworzyć reguł obejmujących
wszystkie pozycje.
Filtrowanie grupowe
Jeśli poziomy cenowe są niskie i
zróżnicowane bądź oferowane produkty są
w różny sposób oceniane przez
użytkowników.
Jeśli nie zgromadzono wystarczających
informacji o użytkowniku, ale jest
możliwa jego identyfikacja, na przykład
poprzez zalogowanie się lub użycie
informacji cookie.
Filtrowanie grupowe
W przypadku dużej rozbieżności dobrze
sprawdza się podejście oparte na
filtrowaniu grupowym. Ta metoda
zmniejsza również ryzyko tworzenia
błędnych rekomendacji.
W tym przypadku może brakować
atrybutów użytkownika, na których można
oprzeć reguły. Funkcja filtrowania
grupowego może porównać
doświadczenia użytkownika w serwisie z
zachowaniami innych użytkowników.
Pojęcia pokrewne:
“Tworzenie spersonalizowanego portletu” na stronie 431
W tym ćwiczeniu opisano, jak można użyć funkcji personalizacji (dostępnych w produktach WebSphere Portal i
Rational Application Developer) w celu utworzenia własnego portletu personalizowanego. W wyniku tego ćwiczenia
zostanie utworzony działający portlet, który będzie używał reguł i obszarów danych produktu Personalization w celu
wyświetlania osobistych wiadomości na podstawie atrybutów użytkownika (lub profili).
Zadania pokrewne:
Noty techniczne dla produktu Personalization
Jak odbywa się personalizacja serwisu
W tym temacie opisano sposób definiowania w serwisie WWW spersonalizowanej listy nowych artykułów, takiej jak
sekcja serwisu intranetowego przeznaczonego dla ukierunkowanych biuletynów dla pracowników lub miejsce, w
którym treść serwisu ma być dopasowana do określonego użytkownika.
Tworzenie spersonalizowanego portletu lub serwisu WWW
1. Programista WWW definiuje obszar serwisu, który wymaga użycia produktu Personalization. Obszar ten może być
spersonalizowaną listą nowych artykułów pojawiających się w serwisie WWW, miejscem w serwisie intranetowym
przeznaczonym dla ukierunkowanych biuletynów dla pracowników, na przykład dotyczących zmian w planach
wynagrodzeń, listą produktów w komercyjnym serwisie WWW lub dowolnym innym miejscem, w którym
zawartość serwisu powinna być dopasowana do określonego użytkownika.
2. Zostaje zdefiniowany zestaw kolekcji zasobów i obiektów aplikacji. Elementy te tworzą wspólnie słownik
biznesowy reprezentujący warunki i obiekty, na których oparte są decyzje produktu Personalization. Takie obiekty
mogą być definiowane na stronie WWW przez wskazanie typu elementu produktu IBM Java Content Repository.
Obiekty te można generować za pomocą zestawu kreatorów produktu Personalization, które są dostarczane wraz z
programem IBM Rational Application Developer. Można je także tworzyć za pomocą zestawu dostępnych
publicznie interfejsów programistycznych.
3. Kolekcje zasobów i obiekty aplikacji są rejestrowane na serwerze produktu Personalization za pomocą przeglądarki
Personalization przez zaimportowanie plików .hrf. Te pliki definiują kolekcje zasobów. Programista może również
ręcznie utworzyć odwołania do kolekcji zasobów i obiektu aplikacji w przeglądarce produktu Personalization.
325
Uwaga: Klasy użyte w kolekcjach zasobów i obiektach aplikacji muszą zostać uwzględnione w ścieżce klasy
zarówno personalizowanej aplikacji, jak i aplikacji WWW przeglądarki produktu Personalization. Jednym ze
sposobów wykonania tej czynności jest użycie współużytkowanej biblioteki, którą należy umieścić na serwerze
aplikacji lub w poszczególnych aplikacjach WWW. Jeśli używane są kolekcje zasobów składowych dostarczane
wraz z produktem IBM WebSphere Portal, takie jak Kolekcja zasobów użytkownika portalu lub Kolekcja zasobów
produktu Java Content Repository, to odpowiednie ścieżki klas zostały już poprawnie zarejestrowane.
4. Programiści mogą teraz używać obiektów i warunków zdefiniowanych w kolekcjach zasobów i obiektach aplikacji
do tworzenia reguł i odwzorowywania tych reguł na obszary danych za pomocą kampanii.
5. Programiści portletów i serwisów WWW mogą skonfigurować portlet Wyświetlanie reguł produktu Personalization
w taki sposób, aby wyświetlane były reguły lub obszary danych. Mogą oni także tworzyć odwołania do interfejsów
programistycznych produktu Personalization w celu wykonania odpowiednich zdefiniowanych reguł lub obszarów
danych.
Uwaga: Obszar danych umożliwia programistom serwisu projektowanie spersonalizowanych stron jeszcze przed
utworzeniem reguł, a także zapewnia możliwość tworzenia luźnych powiązań określonej reguły ze stroną. Programista
może następnie odwzorować obszar danych na regułę za pomocą funkcji odwzorowywania reguł w kampanii (w
przeglądarce produktu Personalization).
Używanie reguł produktu Personalization
1. Użytkownik przechodzi na stronę zawierającą reguły lub obszary danych produktu Personalization.
2. Aplikacja wywołuje produkt Personalization w celu znalezienia treści lub podjęcia odpowiedniej decyzji.
3. Produkt Personalization identyfikuje prawidłowe reguły do wykonania. Jeśli obszar danych o podanej nazwie nie
zostanie znaleziony, zostanie bezpośrednio wyszukana reguła o tej samej nazwie.
4. Serwer Personalization wyszukuje wszystkie odwzorowania ról w obszarze danych. Serwer poszukuje odwzorowań
ról, które zostały uruchomione, lecz jeszcze się nie zakończyły.
5. Odwzorowania reguł są porządkowane na podstawie priorytetu i wartości podziału. Reguły powiązane z każdym z
odwzorowań są z kolei wykonywane do chwili zwrócenia treści przez regułę.
Uwaga: Produkt Personalization można skonfigurować w taki sposób, aby wykonywana była tylko pierwsza
reguła (o wyższym priorytecie).
6. Dla każdej z wykonanych ról produkt Personalization pobiera profil użytkownika i wartościuje regułę w celu
dokonania wyboru treści spełniającej warunki tej reguły. Mechanizm reguł wywołuje w razie potrzeby mechanizm
zasobów, aby wydobyć fragmenty treści.
7. Treść jest zwracana do strony WWW i staje się widoczna dla użytkownika.
Pojęcia pokrewne:
“Tworzenie spersonalizowanego portletu” na stronie 431
W tym ćwiczeniu opisano, jak można użyć funkcji personalizacji (dostępnych w produktach WebSphere Portal i
Rational Application Developer) w celu utworzenia własnego portletu personalizowanego. W wyniku tego ćwiczenia
zostanie utworzony działający portlet, który będzie używał reguł i obszarów danych produktu Personalization w celu
wyświetlania osobistych wiadomości na podstawie atrybutów użytkownika (lub profili).
Terminy związane z produktem Personalization
Pojęcia i zasady dotyczące pracy z produktem Portal Personalization wymagają znajomości terminologii.
Zasoby, instancje zasobów i kolekcje zasobów
Przed personalizowaniem zasobów produktu IBM WebSphere Portal należy zapoznać się z terminami dotyczącymi
obiektów portalu przechowywanych w repozytorium treści.
Zasób to klasa języka Java, która definiuje właściwości obiektu użytkownika lub obiektu treści. Odwołując się do
terminologii baz danych, można powiedzieć, że zasób jest odpowiednikiem schematu bazy danych, w którym
zdefiniowane zostały nazwy i typy kolumn w tabeli bazy danych. Klasy zasobów muszą implementować interfejs
com.ibm.websphere.personalization.resources.Resource.
326
Instancja zasobu to instancja klasy zasobu. Jeśli ponownie odwołać się do analogii z bazami danych, to instancja
zasobu odpowiada wierszowi w tabeli bazy danych, ponieważ zawiera bieżące wartości każdej właściwości
definiowanej przez zasób.
Kolekcja zasobów jest klasą Java, która reprezentuje kolekcję instancji zasobów i umożliwia do niej dostęp. Podobne
możliwości oferuje tabela bazy danych z ustalonym schematem i liczbą wierszy. Klasy kolekcji zasobów muszą
implementować interfejs com.ibm.websphere.personalization.resources.ResourceDomain3. W produkcie Rational
Application Developer udostępniono kreator, który umożliwia utworzenie kolekcji zasobów przechowujących dane w
bazach danych SQL lub repozytoriach LDAP. Następujące klasy umożliwiają utworzenie kolekcji zasobów:
Klasa zasobów
Instancja interfejsu com.ibm.websphere.personalization.resources.
Klasa menedżera zasobów
Instancja interfejsu com.ibm.websphere.personalization.resources.ResourceManager3.
Klasa domeny
Instancja interfejsu com.ibm.websphere.personalization.resources.ResourceDomain3.
Klasa translatora
Instancja interfejsu com.ibm.websphere.personalization.resources.AuthIDTranslator.
Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć w dokumentacji Javadoc interfejsu API produktu Personalization.
Użytkownik może przygotować własną implementację tych klas lub użyć kreatora produktu Personalization dla
produktu RAD w celu wygenerowania klas wysyłających zapytania dotyczące repozytoriów SQL lub LDAP.
Chociaż dla zasobów, instancji zasobów i kolekcji zasobów można łatwo wskazać odpowiedniki z dziedziny baz
danych, należy zwrócić uwagę, że ich treścią nie musi być tabela bazy danych. Może to być system plików,
repozytorium LDAP, składnica XML lub niemal dowolna składnica danych, do której można uzyskać dostęp przy
użyciu języka Java.
Zasoby użytkowników
Użytkownicy serwisu WWW chcą szybko uzyskiwać dostęp do treści, która spełnia ich potrzeby i jest zgodna z ich
zainteresowaniami. Potrzeby i zainteresowania użytkowników serwisu są zachowywane jako właściwości w składnicy
danych profilów użytkownika.
Wiele serwisów uzyskuje informacje o potrzebach i preferencjach użytkowników za pomocą formularza HTML.
Formularz wprowadzania danych zawiera informacje, które zmieniają się rzadko (takie jak nazwisko lub adres
użytkownika) oraz informacje, które muszą być zmieniane w trakcie pracy (takie jak listy życzeń). Oprócz jawnych
informacji wprowadzanych przez użytkownika serwisu w formularzu HTML, można także w sposób programowy
aktualizować składnicę danych profili użytkowników o informacje uzyskane z innych źródeł. Te źródła obejmują
analizę akcji wykonywanych przez użytkownika w serwisie WWW, jak również dane dotyczące innych form interakcji
użytkownika z firmą.
Chociaż użytkownicy są unikalni, to personalizacja treści serwisu WWW nie zawsze wymaga utworzenia w pełni
unikalnej treści dla każdego użytkownika. Możliwe jest podzielenie użytkowników na profile lub kategorie ułatwiające
personalizację. W przypadku wewnętrznego serwisu WWW niektóre informacje mogą być przeznaczone dla
menedżerów, podczas gdy inne dla pracowników działu sprzedaży.
Uwaga: Kolekcja zasobów użytkownika portalu udostępniania w programie Personalization nie może być aktualnie
używana w celu wybierania list użytkowników w regułach wyboru treści. Ta kolekcja zasobów może być używana do
tworzenia profilu użytkownika w regule profilującej. Dotyczy to zarówno kolekcji zasobów użytkowników
instalowanej wraz z programem Personalization, jak i dowolnych niestandardowych kolekcji zasobów utworzonych za
pomocą klasy menedżera com.ibm.websphere.personalization.resources.wps.UserManager.
Zasoby treści
Zasoby treści WWW zawierają sformatowane dane, które są wyświetlane na stronach WWW. Mogą to być
wiadomości, informacje o produktach, statystyki i materiały edukacyjne.
327
Treść jest wyświetlana, gdy użytkownik wysyła żądanie dotyczące strony JSP lub serwletu, który dynamicznie
generuje i formatuje stronę WWW w odpowiednim formacie, takim jak HTML lub XML. Personalizując serwis
WWW, wystarczy dostosować tę treść, która będzie selektywnie wyświetlana (lub ukrywana) w zależności od
użytkownika. Strona może na przykład zawierać 40% treści statycznej i 60% treści zmiennej zależnie od
charakterystyk konkretnego użytkownika lub warunków biznesowych, podczas gdy inne strony mogą być w pełni
statyczne.
Zasoby treści mogą być treścią plikową lub treścią strukturalną.
Administrowanie oparte na atrybutach
Funkcja administrowania na podstawie atrybutów udostępnia narzędzie służące do dostosowywania układu strony dla
poszczególnych uwierzytelnionych użytkowników, które działa w oparciu o reguły wyświetlania lub ukrywania stron i
portletów. Ta implementacja pokazuje lub ukrywa strony i portlety w oparciu o dynamiczne parametry określane w
czasie wykonywania. Funkcja administrowania na podstawie atrybutów jest dostępna tylko dla uwierzytelnionych
użytkowników. W przypadku anonimowych użytkowników są pokazywane wszystkie strony.
Do określenia, czy strona będzie wyświetlana w systemie nawigacji serwisu, można użyć reguł produktu Portal
Personalization. Polega to wybraniu reguły odpowiedniej dla atrybutu użytkownika, który należy włączyć w celu
wyświetlenia strony. Jeśli reguła zwraca wartość true (prawda), strona lub portlet zostaną wyświetlone; w przeciwnym
razie będą ukryte. Jeśli produkt Personalization nie został zainstalowany ani włączony w ustawieniach właściwości,
opcja ta nie będzie widoczna.
Kontrola dostępu i reguły widoczności
Kontrola dostępu i reguły widoczności określają, co jest wyświetlane na stronie portalu lub w portlecie. Kontrola
dostępu określa, co użytkownik może zobaczyć na stronie lub w portlecie. Aby użytkownik mógł zobaczyć strony i
portlety, musi być jawnie zdefiniowany jako członek grupy, która ma określony dostęp. Grupy są uporządkowane w
hierarchii i do każdej z nich są przypisane role, na przykład administratorów lub edytujących.
Reguły widoczności określają, co użytkownik zobaczy lub co zostało dla niego przeznaczone. Kontrola dostępu jest
oparta na przypisaniu do grup, natomiast reguły widoczności korzystają z dowolnego typu informacji, w tym z
atrybutów LDAP lub pory dnia. Na przykład, aby ukryć portlet dla osoby w określonej lokalizacji geograficznej, należy
zapisać tę lokalizację jako atrybut w katalogu LDAP i przypisać mu regułę widoczności ukrywającą portlet. Na
przykład użytkownik może mieć dostęp do danych dotyczących przychodów dla wszystkich działów w ciągu całego
roku, ale dane te nie powinny być wyświetlane w widocznym miejscu poza okresem bezpośrednio po ich publikacji.
Przez tydzień od daty publikacji dane o przychodach działu pracownika powinny wyświetlać się w widocznym miejscu
na stronie głównej pracownika. Reguła widoczności ukrywa rysunki w przypadku tych działów, do których dany
pracownik nie należy, i tylko wyświetla rysunki pracownika tydzień po ich wydaniu.
Kontrola dostępu ma wyższy priorytet niż reguły widoczności. Aby zastosować reguły widoczności, użytkownik musi
mieć dostęp do strony lub portletu. Kontrola dostępu określa także, czy strona lub portlet zostaną zwrócone przez
funkcję wyszukiwania. Jeśli użytkownik nie ma dostępu do danej strony lub portletu, to nie zostaną one wyświetlone w
wynikach wyszukiwania. Jeśli użytkownik ma dostęp do portletu lub strony, ale reguła widoczności je ukrywa, zostaną
one wyświetlone w wynikach wyszukiwania.
Przypisywanie do stron i portletów reguł administrowania opartych na atrybutach:
Reguły administrowania oparte na atrybutach można ręcznie przypisać do portalu w portletach Edytuj właściwości i
Edycja układu lub za pomocą interfejsu konfiguracyjnego XML. Aby można było przypisać regułę do strony lub
portletu, musi ona znajdować się w systemie. Zwykle do wykonania tej czynności można użyć komponentu
Personalization Publish.
v Aby odwzorować reguły, użytkownicy niebędący administratorami muszą mieć dostęp do odwzorowywanej reguły
przynajmniej z uprawnieniami użytkownika oraz dostęp z uprawnieniami do edycji tego elementu (strony lub
portletu), na który reguła jest odwzorowywana.
v Jeśli nie zdefiniowano reguły dla stron lub portletów na stronach pochodnych, to dziedziczą one regułę widoczności.
Na stronach pochodnych nie można anulować wyboru dziedziczonych reguł widoczności.
328
Za pomocą interfejsu konfiguracyjnego XML można przypisać regułę do strony lub portletu. Ustaw parametr
com.ibm.portal.navigation.rule, aby wskazać regułę, która ma zostać przypisana do strony lub portletu. Wartość
parametru powinna być unikalnym identyfikatorem lub identyfikatorem UUID reguły. Identyfikator UUID można
ustalić, eksportując regułę w interfejsie użytkownika produktu Personalization i wyszukując w wyeksportowanym
pliku XML parametr jcr:uuid.
Aby na przykład do strony lub portletu przypisać regułę z identyfikatorem UUID
7ce9d5004ee31f41b0d3b944c9f7965c, dodaj następujący parametr do węzła treści w skrypcie dostępowym XML:
<parameter name="com.ibm.portal.navigation.rule" type="string"
update="set"><![CDATA[7ce9d5004ee31f41b0d3b944c9f7965c]]</parameter>
Zmienianie zachowania warunku błędu:
Jeśli wystąpi błąd podczas znajdowania lub używania reguły przypisanej do strony lub portletu, domyślnie strona lub
portlet zostaną ukryte. Jeśli użytkownik lub oczekiwana aplikacja nie istnieje, system będzie kontynuować działanie.
Zachowanie takie może być odpowiednie, ale w środowisku programistycznym może być konieczne zmodyfikowanie
tego zachowania w celach testowych. Aby globalnie nadpisać to zachowanie, należy zaktualizować plik
PersonalizationService.properties.
Właściwość rulesEngine.visibilityDefault określa, czy strona lub portlet są wyświetlane w przypadku wystąpienia
problemu związanego z przypisaną regułą. Zmodyfikowanie wartości właściwości do wyświetlenia oznacza, że strona
lub portlet będą wyświetlane nawet wtedy, gdy przypisana reguła nie będzie mogła zostać znaleziona lub wystąpi
problem dotyczący tej reguły.
Właściwość rulesEngine.throwObjectNotFoundException określa, co się stanie, gdy obiekt wymagany podczas
wykonywania reguły (np. użytkownik) nie zostanie znaleziony. Może się to zdarzyć, gdy produkt Personalization nie
znajdzie bieżącego użytkownika lub gdy oczekiwany obiekt aplikacji nie istnieje w sesji lub żądaniu w kluczu, w
którym powinien się znajdować. Po ustawieniu wartości false użytkownik lub obiekt pusty nie jest traktowany jako
błąd, ale zapisywany w dziennikach jako ostrzeżenie. Produkt Personalization będzie kontynuować działanie, tak jakby
żądany atrybut obiektu pustego miał wartość NULL.
Na przykład, jeśli nie znaleziono obiektu użytkownika, a parametr rulesEngine.throwObjectNotFoundException ma
wartość false, to reguła typu Pokaż stronę lub portlet, gdy parametr user.name ma wartość pustą zwróci wartość
show. Pusty użytkownik jest traktowany tak, jakby jego nazwa miała wartość NULL. Jeśli jednak nie znaleziono
obiektu użytkownika, a parametr rulesEngine.throwObjectNotFoundException ma wartość true, to ta sama reguła
zgłosiłaby wyjątek. Jeśli reguła ta została użyta do określenia widoczności strony lub portletu, ostateczny rezultat
będzie zależał od wartości właściwości rulesEngine.visibilityDefault, która określa, co się stanie w przypadku
zgłoszenia wyjątku podczas przetwarzania reguły w administrowaniu opartym na atrybutach.
1. Otwórz plik PersonalizationService.properties. Ten plik znajduje się w następującym katalogu:
katalog_główny_profilu_wp/PortalServer/config/config/services/PersonalizationService.properties.
2. Znajdź właściwość rulesEngine.visibilityDefault.
3. Aby portlety lub strony były wyświetlane po wystąpieniu błędu, nadaj tej właściwości wartość show.
4. Znajdź właściwość rulesEngine.throwObjectNotFoundException.
5. Aby w przypadku nieznalezienia obiektu był zgłaszany wyjątek, nadaj tej właściwości wartość true.
Reguły
Reguły są używane do definiowania sposobu interakcji serwisu WWW z użytkownikami i grupami użytkowników
serwisu. Reguły składają się z prostych instrukcji logicznych, które w końcowej formie określają sposób sprawdzania
różnych warunków oraz akcji, jakie należy wykonać na podstawie tych warunków.
Działania:
W działaniach można zastosować proste instrukcje wartościujące do użycia lub wyświetlenia treści, jak również do
ustawienia informacji. Podstawowe operacje matematyczne (dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie), w
329
przypadku których obowiązuje kolejność wykonywania działań, mogą zostać użyte po obu stronach instrukcji (nawiasy
nie są obsługiwane). Akcje mogą być połączone z regułami profilującym w powiązania.
Obsługiwane są następujące elementy działań:
Akcje wyboru
Wybierz dane lub treść. Działania wyboru wydobywają dane ze składnicy danych, zwykle w celu
wyświetlenia na stronie WWW. Te działania mogą być wykorzystywane również wewnątrz powiązań w celu
wykluczenia niektórych treści, czyli filtrowania podzbioru treści zwracanych z większego zbioru.
Akcje aktualizacji
Aktualizacja treści lub obiektów w żądaniu. Akcje aktualizacji nie mogą służyć do wybierania treści. Akcje
aktualizacji są używane do zapisywania treści w profilu użytkownika, obiekcie aplikacji lub w innych
składnicach danych.
Działania poczty elektronicznej
Wysyłanie wiadomości e-mail przy użyciu strony WWW jako treści. Działania poczty elektronicznej nie mogą
służyć do wybierania treści. Działania poczty elektronicznej wysyłają wiadomość e-mail do odbiorcy lub
grupy odbiorców. Działanie poczty elektronicznej przydzielone do obszaru danych wysyła wiadomość e-mail,
kiedy ten obszar danych zostanie wywołany. Jest to na przykład wykonywane, kiedy użytkownik serwisu
WWW wyświetla stronę z obszarem danych.
Edytor działań poczty elektronicznej pozwala na identyfikację pól, które wskazują odbiorców (głównych,
otrzymujących kopię wiadomości lub ukrytą kopię), wiersz tematu oraz nadawcę. Identyfikacja odbywa się
według jawnego tekstu lub atrybutów zasobu. Wiadomość e-mail jest oddzielnym plikiem, takim jak plik
tekstowy, plik HTML lub JSP, który musi być dostępny na serwerze poczty elektronicznej poprzez
identyfikator URI. Wysłana pocztą elektroniczną strona JSP może zawierać obszary danych służące do
personalizacji wiadomości e-mail dla użytkownika, który wywołuje obszar danych.
Choć działania poczty elektronicznej różnią się częściowo od promocji pocztą elektroniczną, to obie te funkcje
mają wymagania wstępne, które muszą zostać spełnione zanim możliwe będzie wysłanie wiadomości e-mail.
Przykład: Proste działanie wyboru treści:
W tej sekcji zawarto przykład prostego działania wyboru treści.
Przedstawione tutaj działanie wyboru treści Get Bank News By Role wyszukuje wszystkie rekordy wewnątrz zasobu
treści zatytułowanego News i zwraca te zasoby, które oznaczone zostały jako zgodne z bieżącą rolą użytkownika.
Zasób treści YourCoNews reprezentuje wiadomości w składnicy danych. Każdy rekord ma szereg różnych pól, na
przykład Title (tytuł), Abstract (streszczenie), Author (autor), Body (treść), a także pole zatytułowane Role (Rola). W
składnicy danych pole to jest oznaczane w celu wskazania ról tych odwiedzających, których dany rekord dotyczy.
Proste działanie wyboru treści
Wybierz NewsArticle
gdzie parametr Role to bieżący parametr User.Role
Porządek taki jak jest
Przykład: Proste działanie aktualizacji:
W tej sekcji przedstawiono przykład prostego działania aktualizacji (będącego częścią serwisu WWW), które
umożliwia odwiedzającym zarządzanie niektórymi informacjami i preferencjami dotyczącymi samych odwiedzających.
Wykonywane działanie aktualizacji zapisuje informacje w polach (Income Group i Role) składnicy danych w tych
rekordach, które są powiązane z bieżącym użytkownikiem (użytkownikiem aktualnie odwiedzającym serwis WWW).
Podczas zapisywania informacji w polach używane są dane znajdujące się w zmiennych bieżącej sesji użytkownika,
takich jak incomeGroup i role.
330
Działanie aktualizacji
Aktualizuj
bieżące Portal Users.Income Group ustaw na bieżące Session.incomeGroup
bieżące Portal Users.Role Group ustaw na bieżące Session.role
bieżące Portal Users.Last Name ustaw na bieżące Session.lastName
bieżące Portal Users.Title Group ustaw na bieżące Session.title
Przykład: proste działanie poczty elektronicznej:
Ten przykład reguły działania, dotyczący poczty elektronicznej, jest rozwiązaniem stosunkowo często używanym w
sytuacji, kiedy osoba odwiedzająca serwis WWW uruchamia formularz wskazujący na zainteresowanie daną pozycją
lub usługą.
Reguła działania dotycząca poczty elektronicznej może zostać dołączona do obszaru danych w taki sposób, że gdy
zostanie uruchomiona przez osobę odwiedzającą stronę z obszarem danych, do osoby tej wysłana zostanie wiadomość
e-mail o treści określonej w polu URI_treści. Wraz z tą wiadomością e-mail wysyłana jest również jej ukryta kopia do
określonej osoby w przykładowej firmie.
Reguła działania poczty elektronicznej
Do: bieżący Portal Users.Email Address
Od: [email protected]
UDW: [email protected]
Temat: Aktualne oprocentowanie kredytów hipotecznych
Identyfikator URI treści /email/mortgage-rates.jsp
“Administrowanie pocztą elektroniczną” na stronie 345
W tej sekcji opisano kroki, które należy wykonać, aby umożliwić serwerowi wykonawczemu wysłanie
personalizowanych wiadomości e-mail.
Reguły profilujące:
Reguły profilujące są najczęściej używane do klasyfikacji osoby (zwykle bieżącego użytkownika serwisu) zgodnie z
jego właściwościami.
Obok właściwości użytkownika, reguły profilujące mogą być używane do definiowania innych warunków na
podstawie takich czynników, jak aktualna data i godzina, typ przeglądarki użytkownika lub innych jawnych i
niejawnych właściwości obiektu aplikacji. Reguły profilujące mogą również podejmować decyzje na podstawie
atrybutów bieżącej sesji użytkownika, atrybutów żądania oraz parametrów, a także według kategorii i liczników
działań.
Reguły profilujące mogą być tworzone w celu definiowania warunków dowolnie nazwanych profili, jak również mogą
być definiowane dla innych reguł profilujących. Możliwe jest na przykład utworzenie reguły profilującej, która
zostanie oceniona jako prawda, jeśli profil znajduje się w dowolnej, we wszystkich lub w żadnej grupie innych profili.
Przykład: Prosta reguła profilująca:
W tej sekcji zawarto przykład prostej reguły profilującej, która określa, czy poufne wiadomości danej firmy będą
pokazywane osobom aktualnie odwiedzającym serwis WWW.
Reguła profilująca User Clearance (Dostęp użytkownika) została oparta na zasobie użytkownika o nazwie Personnel
(Personel). Kiedy reguła profilująca była tworzona, nazwa User Clearance (Dostęp użytkownika) oraz ustawienia
Confidential (Poufne) i Regular (Zwykłe) zostały narzucone na potrzeby późniejszego odwoływania się wewnątrz
powiązań. Jedna strona wiersza porównania (bieżący Personnel.Role) odnosi się do zasobu użytkownika o nazwie
Personnel utworzonego na podstawie tabeli bazy danych Personnel. Role jest wartością wskazującą kolumnę
331
Personnel.Role w tabeli Personel. Wartość ta została odwzorowana i zdefiniowana podczas tworzenia zasobu.
Wartościami kolumny Role w bazie danych mogą być: Employee (pracownik), Executive (członek zarządu) lub
Manager (menedżer).
Uzupełniona w ten sposób reguła profilująca jest używana wewnątrz powiązań do decydowania o tym, czy poufne
wiadomości danej firmy będą pokazywane osobom aktualnie odwiedzającym serwis WWW.
Prosta reguła profilująca
User Clearance jest równe
Confidential gdy
bieżące Personnel.Role jest równe Executive lub
bieżące Personnel.Role jest równe Manager lub
W przeciwnym razie Regular
Przykład: Zagnieżdżona reguła profilująca:
Przykład zagnieżdżonej reguły profilującej.
Reguła profilująca przyjmuje wartość true (prawda), jeśli dowolna, wszystkie lub żadna reguła profilująca umieszczona
wewnątrz danej reguły profilującej przyjmuje wartość true. Użytkownik może sklasyfikować warunek w postaci
kombinacji innych warunków. Na przykład profil osoby odwiedzającej serwis WWW może zostać określony jako
„młody mężczyzna”, jeśli wcześniej istniejąca reguła profilująca wg płci sklasyfikowała go jako mężczyznę i wcześniej
istniejąca reguła profilująca wg wieku sklasyfikowała go jako osobę w wieku 10-30 lat.
Zagnieżdżona reguła profilująca
AgeGenderProfiler jest
YoungMale gdy
GenderProfiler jest Male i
AgeProfiler to Teenager lub Twenties
W przeciwnym razie NotInTargetAudience
Przykład: Licznik kategorii (profilowanie niejawne):
W tej sekcji opisano implementowanie licznika kategorii dla reguły profilującej, która będzie zawierać definicje profilu
dla artykułów o filmach, gotowaniu i sporcie. W tym przypadku profil zostanie ustawiony dla kategorii z najwyższą
wartością licznika.
Dla omówienia przykładu użycia licznika kategorii przyjęto założenie, że użytkownik może przeglądać repozytorium
składające się z artykułów o sporcie, filmach i gotowaniu. Każdorazowo, kiedy użytkownik przegląda jakiś artykuł,
zarejestrowany zostaje odpowiedni rekord wskazujący na preferencje użytkownika dotyczące wybranego działu. Aby
takie działanie mogło mieć miejsce, każdy artykuł musi być stroną JSP z zaimplementowanymi komponentami bean
kategorii. Pokazany poniżej przykładowy kod mógłby dotyczyć artykułów o sporcie:
<jsp:useBean class="com.ibm.wcp.analysis.beans.Category" id="category"
scope="session">
</jsp:useBean>
<% category.log(request, "Articles/Sports"); %>
Wartości te zostały wpisane do pola tekstowego Atrybut podczas tworzenia reguły profilującej po wybraniu licznika
kategorii.
Uwaga: Pełna wersja reguły profilującej będzie zawierać definicje profilu dla sytuacji, kiedy wartość licznika
kategorii dla artykułów o filmach i gotowaniu będzie większa niż wartość tego licznika dla artykułów o sporcie, przy
czym porównywane będą także liczniki dla obu tych kategorii.
332
Licznik kategorii
ArticlePreference jest
Sports gdy
bieżący parametr Category Count.Articles.Sports jest większy niż bieżący parametr Category Count.Articles.Cooking i
bieżący parametr Category Count.Articles.Sports jest większy niż bieżący parametr Category Count.Articles.Movies
Przykład: Obiekt Możliwości przeglądarki:
Gotowy obiekt Możliwości przeglądarki pozwala określać profil przeglądarki używanej przez osobę aktualnie
przeglądającą serwis WWW. Poniżej podano przykład reguły profilującej, która sprawdza wersję przeglądarki w celu
określenia, czy dana przeglądarka jest obsługiwana.
Podczas korzystania z gotowego obiektu Możliwości przeglądarki można używać zamkniętej listy dostępnych
atrybutów, ale odpowiednie wartości muszą zostać wpisane po jednej stronie wyrażenia wartościowania. Pliki
skryptowe związane z obiektem Możliwości przeglądarki oraz obraz SinglePixel.gif muszą zostać prawidłowo
skonfigurowane w aplikacji WWW.
Poniższa przykładowa reguła profilująca sprawdza wersję przeglądarki w celu określenia, czy dana przeglądarka jest
obsługiwana. Można również sprawdzać, które wtyczki są dostępne oraz czy włączono obsługę języka Java i
informacji cookie.
Check browser jest równe
supported gdy
(
(
bieżące Browser Capability.BrowserType jest równe Netscape
bieżące Browser Capability.FullVersion jest większe lub
) lub
(
bieżące Browser Capability.BrowserType jest równe Internet
bieżące Browser Capability.FullVersion jest większe lub
)
)
W przeciwnym razie unsupported
i
równe 6.2
Explorer i
równe 6.0
Przykład: Liczba (warunek wyrażany ilościowo):
Przykład demonstrujący użycie elementu Liczba.
Reguła profilująca z warunkiem wyrażanym ilościowo działa podobnie do reguły z profilowaniem niejawnym,
ponieważ profil definiowany jest odpowiednio do liczby elementów. Reguły profilujące z warunkiem wyrażanym
ilościowo nie wymagają użycia komponentów bean rejestrowania, wymagają natomiast, aby atrybuty zasobów do
przeliczenia były w jednolity sposób zorganizowane.
W poniższej regule profilującej zliczane są elementy w obiekcie sesji shoppingCart (koszyk), który jest używany
przez zasób użytkownika o nazwie Shopper (kupujący). W tym przykładzie obiekt shoppingCart jest odpowiednikiem
tabeli w bazie danych, a atrybut color (kolor) - kolumny danych. Każdemu elementowi odpowiada wiersz w tabeli. Na
przykład:
Tabela 113. Zliczanie elementów w obiekcie sesji shoppingCart (koszyk) używanym przez zasób użytkownika Shopper
(kupujący)
Item
quantity
size
color
price
Gadżet
1
L
red
1,99 PLN
Gizmo
3
S
green
0,95 PLN
333
Reguła profilująca z warunkiem wyrażanym ilościowo dla obiektu sesji shoppingCart (koszyk)
ColorPreference jest równe
Red, jeśli liczba elementów zgodnych z (Shopper.shoppingCart.color jest równe red) jest większa niż 5
Green, jeśli liczba elementów zgodnych z (Shopper.shoppingCart.color jest równe
green) jest większa niż 5
Przykład: Atrybuty żądania i atrybuty sesji:
W regułach można odwoływać się do wartości żądania przesyłanych do strony JSP lub przechowywanych w sesji
HTTP. Aby w regule odwołać się do tych wartości, należy znać zmienne i wartości przyjmowane przez te zmienne.
Poniższy przykład profilu wiadomości oznacza wiadomości jako przeczytane (Read) lub nieprzeczytane (Unread) przez
bieżącego użytkownika. Ocena ta bazuje na żądaniu strony wygenerowanym przez formularz strony JSP.
Atrybuty żądania i atrybuty sesji
User News jest równe
ReadNews gdy
bieżące Request.ProcessNews jest równe Read
UnreadNews gdy
bieżące Request.ProcessNews jest równe Unread
UnreadAllNews gdy
bieżące Request.ProcessNews jest równe UnreadAll
Przykład: Operacja arytmetyczna:
Poniżej pokazano przykład reguły profilującej używającej operacji arytmetycznych.
Aby zbudować operację, należy wybrać kombinację atrybutów zasobów Resource.Attribute i operandów. Kombinacje
te można umieszczać po obu stronach wyrażenia.
Uwzględniana jest kolejność działań, ale nie można stosować nawiasów.
AgeProfiler is
Youth when
current Date.Year - current User.BirthDate.Year is less than or equal to 25
Adult when
current Date.Year - current User.BirthDate.Year is between 25 and 65
Senior when
current Date.Year - current User.BirthDate.Year is greater than or equal to 65
Powiązania:
Powiązania łączą akcje i reguły profilujące, wyznaczając akcje wykonywane w momencie napotkania zdefiniowanych
warunków. Zwracana treść może być sortowana lub filtrowana przed wyświetleniem albo użyciem. Akcje mogą być
wykonywane według bloków Zawsze, Wyklucz i W przeciwnym przypadku. Ponadto można ograniczyć całkowitą liczbę
elementów.
Bloki Zawsze i Wyklucz będą zawsze wykonywane, bez względu na wynik reguł profilujących, ale blok W
przeciwnym przypadku zostanie wykonany tylko wtedy, gdy żadna z reguł profilujących nie będzie zgodna. Blok W
przeciwnym przypadku działa tak samo, jak bloki Zawsze, w których do wyników dodawane są elementy. W bloku
Wyklucz natomiast umieszcza się akcje definiujące elementy, które nie mają być dołączone do wyników. Na przykład
w sklepie internetowym można wykluczać elementy, które już zostały zakupione.
Przykład: Proste powiązania:
Ponieważ powiązania łączą przetwarzanie warunkowe w regule profilującej z wykonywanym działaniem, najprostsza
postać powiązania działa jak klauzula warunkowa if-then (jeśli-to).
334
Warto zapoznać się z następującym przykładem prostego powiązania. Jeśli bieżący użytkownik nie jest wcześniejszym
klientem, wtedy pokaż ograniczoną liczbę bieżących ofert. Jeśli bieżący użytkownik jest już znanym klientem,
wyświetl oferty odpowiednie do poziomu statusu użytkownika.
Reguła profilująca Customer Type (Typ klienta) jest używana na przykład do sprawdzenia, czy bieżący użytkownik
jest znanym klientem. Jeśli użytkownik nie jest znanym klientem, wykonywane jest działanie Get Limited Number of
Offers (Pobierz ograniczoną liczbę ofert). Jeśli natomiast użytkownik okaże się znanym klientem o statusie Gold lub
Platinum, wykonywane jest inne działanie i pobierane są inne oferty do wyświetlenia.
Proste powiązanie
Gdy Customer Type jest równe
Not A Customer
wykonaj Get Limited Number of Offers
Gold lub
Platinum
wykonaj Get Offers For User
Porządek taki jak jest
Przykład: Wiele reguł profilujących i działania opcjonalne:
W tej sekcji udostępniono przykład demonstrujący użycie wyrażenia warunkowego if-then (jeśli-to) wraz z dodatkową
klauzulą.
Na przykład: jeśli bieżący użytkownik nie ma statusu Confidential (Poufne), wtedy jest wykonywane działanie
GetNonConfidentialNews (Pobierz wiadomości inne niż poufne). W omawianym przykładzie taki sam wynik można
osiągnąć, umieszczając czynność GetNonConfidentialNews w sekcji W przeciwnym razie, ponieważ w tej regule
profilującej występują tylko dwa profile.
Pole działania w sekcji W przeciwnym razie pozostaje niezmienione. Ponieważ reguła profilująca User Clearance
(Dostęp użytkownika) przypisuje każdego użytkownika do jednej z dwóch kategorii - Regular (Zwykły) lub
Confidential (Poufny), dowolne działanie umieszczone tutaj nigdy nie zostanie wykonane.
Reguła GetSiteNews (Pobierz wiadomości serwisu) będzie zawsze wykonywana. Cała treść pobrana przez regułę ze
składnicy danych jest dodawana do sumarycznego zestawu zwracanych informacji.
Działanie GetNewsAlreadyRead (Pobierz przeczytane wiadomości) działa jak każde inne działanie, ponieważ
pobiera treść ze składnicy danych. Jednak po umieszczeniu tego działania w sekcji Wyklucz cała treść wydobyta przez
to działanie zostanie usunięta z sumarycznego zestawu zwracanych informacji.
Uwaga: Musi istnieć możliwość oznaczenia artykułu jako przeczytanego przez danego użytkownika. Kliknięcie menu
Wybierz działanie spowoduje, że będą wyświetlane tylko reguły przypisane do typu Wybierz działanie. Reguły
powiązań także mają postać reguł typu Wybierz działanie. Po ustawieniu parametru resourceCollectiontype dla
powiązania wszystkie reguły działania zostaną zablokowane i będą używały tego samego typu kolekcji.
Kolejność elementów w sumarycznym zestawie zwracanych informacji jest wybierana losowo, a ich liczba
ograniczona jest do 10. Jest tak przy każdym wykonywaniu reguły, dlatego po zmianie widoku strony zmieniają się
także wyświetlane na niej artykuły.
Warunkowe wyrażenie if-then (jeśli-to) z dodatkową klauzulą
Gdy UserClearance jest równe
Confidential
do GetConfidentialNews
Regular
do GetNonConfidentialNews
Always
GetSiteNews
335
Exclude
GetNewsAlreadyRead
order randomly
show 10 items
Przykład: Powiązania zagnieżdżone (proste):
Podczas tworzenia powiązań istnieje możliwość użycia powiązań w dowolnym obszarze wykonaj akcję. Jest to tak
zwane powiązanie zagnieżdżone.
W tym przykładzie działanie w części Always (Zawsze) (Get Top Products — Pobierz najlepsze produkty),
znajdujące się w obszarze Get Products By Location (Pobierz produkty według położenia), jest w rzeczywistości
kolejnym powiązaniem. Ponieważ zagnieżdżone powiązanie umieszczone zostało w obszarze Always (Zawsze), działa
jak operator boolowski or (lub).
Na przykład: Cała reguła zwraca treść spełniającą warunki wcześniejszej części powiązania lub spełniającą warunki
następnej części powiązania.
Uwaga: Powiązanie zagnieżdżone może zawierać inne powiązania zagnieżdżone.
Get Products By Location:
Powiązanie zagnieżdżone
Gdy User Location jest
Lab
do Get Test Products
Factory
do Get Available Products
Field
do Get All Products
Otherwise
do Get Future Products
Always
Get Top Products
order as is
Get Top Products:
Gdy User Role jest
Manager
do Get Top Selling Products
Exec
do Get Top Selling Products
Employee
do Get Top Overstocked Products
order as is
Przykład: Powiązania zagnieżdżone (zaawansowane):
Przykład ilustrujący zaawansowane powiązania zagnieżdżone.
Przykład ten jest podobny do przykładu w części Zagnieżdżone powiązania (proste), z tym że w tym przypadku
powiązanie akcji Get Top Products (Pobierz najlepsze produkty) dodano do obszaru akcji wykonywanej, gdy reguła
profilująca User Location (Położenie użytkownika) przyjmuje wartość Lab (Laboratorium). Jednoczesne wybranie w
edytorze reguł kilku akcji lub powiązań pozwala zgrupować wiele akcji. Wybranie wielu akcji lub powiązań daje w
efekcie działanie takie, jak operator boolowski "i", który powoduje, że zwrócona zostaje wspólna część zestawu
danych.
Na przykład: bieżące położenie użytkownika musi być określone wartością Lab (Laboratorium) i użytkownik musi
mieć przypisaną rolę Executive (Członek zarządu). Członkowie zarządu i menedżerowie znajdujący się w laboratorium
będą otrzymywać informacje o produktach najlepiej sprzedawanych, a pracownicy laboratorium otrzymają dodatkowo
336
informacje o produktach zalegających w magazynie. Pracownicy w fabryce i pracujący w terenie nie zobaczą
informacji o produktach najlepiej sprzedawanych lub zalegających w magazynie.
Zmodyfikowana reguła profilująca Get Products By Location (Pokaż produkty według położenia):
Zaawansowane powiązania zagnieżdżone
Gdy User Location jest
Lab
do Get Top Products and
do Get Test Products
Factory
do Get Available Products
Field
do Get All Products
Otherwise
do Get Future Products
order as is
Treść rekomendowana:
Reguły treści rekomendowanej (zwane również regułami rekomendacji) służą do zalecania użytkownikom serwisu
WWW określonych fragmentów treści. Reguły rekomendacji oprogramowania LikeMinds pozwalają rekomendować
treść na podstawie wcześniejszych interakcji użytkownika z danym serwisem WWW.
Podczas tworzenia reguły treści rekomendowanej należy określić jedną z trzech metod rekomendacji. Metody
rekomendacji obejmują:
Sposób poruszania się użytkownika w serwisie WWW
Metoda ta jest powiązana z mechanizmem zapisu kliknięć LikeMinds.
Preferencje jawnie wyrażone przez użytkownika
Tej metody należy używać do tworzenia rekomendacji na podstawie wprowadzonych przez użytkownika ocen
poszczególnych pozycji. Metoda ta jest powiązana z mechanizmem preferencji LikeMinds.
Pozycje są odwzorowywane na treść i reprezentowane przez zasoby oraz kolekcje zasobów. Serwis WWW
przechwytuje oceny za pomocą komponentów bean oceniania. Komponent bean oceniania pobiera ocenę,
zasób pozycji oraz kolekcję zasobu, a następnie rejestruje dane, aby można je było później wykorzystywać w
oprogramowaniu LikeMinds.
Powiązanie z treścią zwróconą z reguły
Tę metodę rekomendacji należy używać do tworzenia zaleceń opartych na analizie rynek-koszyk
(market-basket). W metodzie tej pozycje, którymi w danej chwili interesuje się klient serwisu WWW (na
przykład pozycje w jego koszyku) są przypisywane do pozycji, którymi interesowali się lub które zakupili inni
użytkownicy. Metoda ta jest powiązana z mechanizmem powinowactwa pozycji LikeMinds.
Reguły powinowactwa pozycji umożliwiają korzystanie z zebranych w oprogramowaniu LikeMinds danych
dotyczących transakcji. Oferują one metodę generowania rekomendacji na podstawie znanego zestawu
zasobów (w rzeczywistości wyniki innej reguły zwracają ten sam typ zasobu).
Uwaga: Przed rozpoczęciem korzystania z reguł treści rekomendowanej należy wraz z administratorem systemu
sprawdzić, jakie mechanizmy oprogramowania LikeMinds zostały skonfigurowane i uruchomione na produkcyjnym
serwerze wykonawczym.
Podgląd reguły treści rekomendowanych:
Aby można było przeglądać wyniki, produkcyjna baza danych LikeMinds musi zawierać dane, w tym pozycje,
użytkowników i transakcje (oceny lub akcje). Problem dotyczący początkowego przygotowania danych jest często
nazywany zimnym startem.
Reguły widoczności:
337
Reguły widoczności określają elementy, które zostaną wyświetlone dla użytkownika lub które zostały do niego
skierowane. Reguły widoczności można przypisywać do stron i portletów. Portal może je uruchamiać automatycznie,
według potrzeb.
Reguły te korzystają z informacji dowolnego typu, w tym atrybutów LDAP, pory dnia lub informacji o sesji. Na
przykład aby ukryć portlet dla użytkownika w określonej lokalizacji geograficznej, można zapisać lokalizację jako
atrybut LDAP i przypisać regułę widoczności ukrywającą portlet. Użytkownik może mieć dostęp do danych o
przychodach dla wszystkich działów przez cały rok, ale dane te nie powinny być wyświetlane w widocznym miejscu
poza okresem bezpośrednio po ich publikacji. Przez tydzień od daty publikacji dane o przychodach działu pracownika
powinny wyświetlać się w widocznym miejscu na stronie głównej pracownika. Reguła widoczności ukrywa rysunki w
przypadku tych działów, do których dany pracownik nie należy, i tylko wyświetla rysunki pracownika tydzień po ich
wydaniu.
Reguły widoczności można przypisywać do stron i portletów. Portal może je uruchamiać automatycznie, według
potrzeb. Z poziomu interfejsów API reguły widoczności działają tak jak reguły profilujące, w których jedynymi
dostępnymi profilami są pokaż i ukryj. Dzięki temu reguły widoczności można wywoływać programowo i
wykorzystywać w wielu aplikacjach niestandardowych tak jak reguły profilujące.
Pojęcia pokrewne:
“Administrowanie oparte na atrybutach” na stronie 328
Funkcja administrowania na podstawie atrybutów udostępnia narzędzie służące do dostosowywania układu strony dla
poszczególnych uwierzytelnionych użytkowników, które działa w oparciu o reguły wyświetlania lub ukrywania stron i
portletów. Ta implementacja pokazuje lub ukrywa strony i portlety w oparciu o dynamiczne parametry określane w
czasie wykonywania. Funkcja administrowania na podstawie atrybutów jest dostępna tylko dla uwierzytelnionych
użytkowników. W przypadku anonimowych użytkowników są pokazywane wszystkie strony.
Przykład: Wyświetlanie strony lub portletu:
W tej sekcji pokazano przykład reguły widoczności Show page (Pokaż stronę), który powoduje wyświetlanie podanej
strony lub portletu tylko przez określony czas i tylko użytkownikom z regionu Midwest. W przypadku innych dat i
użytkowników strona lub portlet są ukryte.
Reguła widoczności
Pokaż page lub portlet gdy
bieżące Date.Date jest między December 12, 2006 i December 19, 2006
bieżące LdapUsers.Geography jest równe Midwest Region
W przeciwnym razie hide
Elementy reguły:
W tej sekcji znajdują się informacje o opcjach edytora reguł dla różnych typów reguł.
Wyrażenia arytmetyczne:
Wyrażenia arytmetyczne pozwalają wykonywać operacje matematyczne na atrybutach zasobów wewnątrz reguł. Po
wybraniu tej opcji można użyć wielu atrybutów zasobu, wartości i operatorów (dodawanie, odejmowanie, dzielenie lub
mnożenie).
Przykładem użycia wyrażenia arytmetycznego jest reguła profilująca użytkowników serwisu WWW według wieku.
Praktyczniejszym rozwiązaniem jest przy tym zapisanie w rekordzie użytkownika jego daty urodzin (która się nie
zmienia) zamiast wieku. Reguła profilująca może wykorzystać wyrażenie arytmetyczne do obliczenia wieku bieżącego
użytkownika poprzez odjęcie roku jego urodzin od aktualnego roku (bieżący Date.year).
Wyrażenia arytmetyczne są obliczane zgodnie z tradycyjną kolejnością operacji matematycznych (mnożenie i dzielenie
jest wykonywane przed dodawaniem i odejmowaniem; na przykład wynikiem wyrażenia 3+2*2-1/2 jest 6,5). Nie
można grupować wyrażeń za pomocą nawiasów.
338
Liczba (warunek wyrażany ilościowo):
Istnieje możliwość utworzenia wartościowania opartego na liczbie lub wyniku liczenia atrybutów spełniających
określone kryteria.
Na liście rozwijanej Określanie atrybutu zasobu dostępna jest opcja Użyj liczby pozycji na liście. Zaznaczenie tej opcji
pozwala na utworzenie wartościowania opartego na liczbie lub wyniku liczenia atrybutów spełniających kryteria. Po
zaznaczeniu tej opcji należy wybrać zasób i atrybut tego zasobu, który zostanie policzony w czasie wykonywania
reguły.
Uwaga: Opcji tej można użyć tylko w regułach profilujących i regułach widoczności.
Ponieważ liczenie jest wykonywane po wywołaniu reguły, możliwe będzie uzyskanie innych wyników w różnych
okresach sesji, jeśli ta operacja odbywa się na obiekcie aplikacji lub bieżącym zasobie. Możliwe jest profilowanie
preferencji kolorystycznych użytkownika (na przykład czerwony) poprzez utworzenie wartościowania sprawdzającego,
czy liczba czerwonych towarów w koszyku użytkownika jest większa niż 5. Składnia reguły dla tego wartościowania
będzie miała postać:
Liczba (shoppingCart.item.color is red) jest większe niż 5
Choć możliwe jest policzenie dowolnych typów danych, to wynik musi być porównany z wartością lub atrybutem
zasobu, którego typ danych to liczba, liczba dziesiętna lub liczba całkowita.
Bieżący licznik działań lub bieżąca nazwa działania:
Atrybut bieżący licznik działań, podobnie jak atrybut bieżąca liczba kategorii, umożliwia tworzenie reguły
profilującej lub innej reguły opartej na liczbie określonych działań wykonywanych przez użytkownika serwisu WWW.
Te działania muszą być rejestrowane za pomocą komponentów bean rejestrowania działań, dzięki czemu będą dostępne
dla reguły. Atrybut bieżąca nazwa działania kontroluje nazwy rejestrowanych działań.
Bieżące Możliwości przeglądarki:
Obiekt Możliwości przeglądarki to obiekt aplikacji, który umożliwia profilowanie użytkownika serwisu WWW na
podstawie atrybutów lub możliwości używanej przeglądarki. Ta funkcja pojawia się w edytorze reguł jako opcja
dostępna po wybraniu opcji Resource.Attribute.
Zastosowanie
Obiekt Możliwości przeglądarki obsługuje obecnie następujące atrybuty:
AcceptLanguage
Zwraca wartość nagłówka 'accept-language' z obiektu żądania.
AcceptMimeTypes
Zwraca wartość nagłówka 'accept' z obiektu żądania.
Agent Zwraca wartość nagłówka 'user-agent' z obiektu żądania. Jest to łańcuch złożony z małych liter, który zawiera
informacje o oprogramowaniu klienta. Zwykle jest to nazwa lub wersja przeglądarki.
BrowserType
Zwraca typ przeglądarki. Opcje są dostępne dla obsługiwanych przeglądarek.
FullVersion
Zwraca wersję przeglądarki z dokładnością do jednej podwersji. Na przykład wersje 6.1 i 6.1.1 są zwracane
jako 6.1.
MajorVersion
Zwraca pierwszą cyfrę wersji przeglądarki. Na przykład wersje 6.0, 6.1 i 6.1.1 są zwracane jako 6.
Bieżąca data:
339
Zasób bieżący Data zawiera wiele atrybutów, które mogą być wykorzystane do porównania (data, dzień, miesiąc,
godzina, znacznik czasu, dzień tygodnia i rok). Aby ustawić wartości, należy wprowadzić konkretną wartość lub
odwołanie do wartości określonego atrybutu tego samego typu.
Bieżące Atrybuty żądania:
Zasób bieżące Atrybuty żądania służy do przeglądania atrybutów żądania, które można ustawić w bieżącym pliku
JSP. Aby możliwe było użycie atrybutu żądania w regule, należy znać jego nazwę. To żądanie jest przekazywane do
obszaru danych wykonującego regułę. Na przykład w celu ustawienia obiektu „bieżące Atrybuty żądania” dla portletów
należałoby użyć żądania portletu. Żądanie portletu nie jest współużytkowane przez portlety. W przypadku stron JSP
znajdujących się bezpośrednio w aplikacji WWW obiektem „bieżące Atrybuty żądania” jest żądanie HTTP aplikacji
WWW.
Aby ustawić atrybut żądania, można wstawić poniższy kod do pliku JSP:
<%
request.setAttribute("user", userObject);
%>
gdzie userObject jest dowolnym typem obiektu.
W celu przeprowadzenia wartościowania poprzedniego przykładu można utworzyć następujący warunek reguły:
gdy
bieżące Atrybuty żądania.user jest równe rob
Obsługiwane są wszystkie typy danych.
Bieżące Parametry żądania:
Zasób bieżące Parametry żądania jest używany do badania danych zawartych w łańcuchu zapytania (zmienne i
wartości, która pojawiają się po znaku zapytania w adresie URL).
Aby zrozumieć działanie zasobu „bieżące Parametry żądania”, warto przyjrzeć się następującemu przykładowemu
adresowi URL: http://hostname/page.jsp?var1=rob&var2=expert. W tym przykładzie parametrami żądania są var1
i var2. Są one zwykle przekazywane przez powiązane z formularzami metody GET i POST. Aby możliwe było użycie
parametru żądania w regule, należy znać jego nazwę.
Należy uruchomić następującą komendę <jsp:forward>:
<jsp:forward page="/servlet/login">
<jsp:param name="user" value="rob" />
</jsp:forward>
W celu przeprowadzenia operacji wartościowania tego przykładu można utworzyć następujący warunek reguły:
gdy
bieżące Request.user jest równe rob
Obsługiwane są tylko typy danych Tekst i Lista.
Bieżące Atrybuty sesji:
Zasób bieżące Atrybuty sesji jest używany do badania parametrów zapisanych w obiekcie bieżącej sesji dla
użytkownika serwisu WWW. Aby możliwe było użycie tego parametru w regule, należy znać jego nazwę. Obsługiwane
są wszystkie typy danych. Obiekt bieżącej sesji jest sesją powiązaną z żądaniem przekazanym do obszaru danych,
który wykonuje regułę. Na przykład obiektem bieżącej sesji jest sesja portletu, która jest unikalna dla portletu. W
przypadku stron JSP znajdujących się w pliku WAR obiektem bieżącej sesji jest sesja HTTP.
Wykonaj Działanie:
340
W obrębie powiązania działania można połączyć z regułami profilującymi, dzięki czemu określone działania będą
wykonywane po spełnieniu wybranych warunków. Możliwe jest także wskazanie działań wykonywanych w innych
warunkach. Można używać elementów wykonaj Działanie, w przeciwnym razie wykonaj Działanie, zawsze
wykonaj Działanie i wyklucz wykonaj Działanie.
Element wykonaj Działanie umożliwia wybranie jednego lub kilku działań w projekcie. Możliwe jest także wybranie
innej reguły profilującej i profilu w celu zdefiniowania kombinacji warunków do zbadania. Zdefiniowane działania są
wykonywane, gdy zostanie spełniony warunek we wcześniejszym profilu (lub zestawie profili).
Uwaga: Jeśli w powiązaniu zdefiniowano wiele działań, wszystkie z nich muszą pracować z zasobami tego samego
typu.
Element w przeciwnym razie wykonaj Działanie umożliwia wybranie jednego lub kilku działań, które zostaną
wykonane, jeśli nie został spełniony żaden z wcześniejszych warunków profilu (lub zestawu profili). W przypadku
użycia tej klauzuli możliwe jest także wybranie innej reguły profilującej lub profilu w celu zdefiniowania kombinacji
warunków do zbadania.
Element zawsze wykonaj Działanie umożliwia wybranie jednego lub kilku działań projektu, które zostaną wykonane
niezależnie od tego, czy wcześniejsze warunki zostały spełnione.
Element wyklucz wykonaj Działanie umożliwia wybranie jednego lub kilku działań projektu, które zostaną
wykonane, a ich wyniki zostaną usunięte z tabeli wynikowej wygenerowanej przez inne działania stanowiące część
powiązania.
Uwaga: Element Wyklucz ma pierwszeństwo przed elementem Zawsze.
Uwzględnij tylko:
Opcja Uwzględnij tylko jest możliwa do wyboru w obrębie struktur Działanie wyboru i Reguła rekomendacji.
Użytkownik może wybrać działanie lub regułę powiązania do użycia jako przyczyna zastosowania opcji Uwzględnij
tylko. Jeśli zostanie wybrana treść odpowiadająca głównemu działaniu wyboru lub regule rekomendacji, to zostanie
ona zwrócona tylko wtedy, gdy zostanie wybrana przez regułę działania klauzuli Uwzględnij tylko.
jest równe:
Należy wybrać element jest równe w celu sprawdzenia relacji istniejącej między dwoma stronami instrukcji
warunkowej.
W przypadku użycia elementu jest równe każda ze stron wyrażenia warunkowego może zwykle oznaczać treść
zwracaną przez atrybut zasobu, wartość lub wyrażenie arytmetyczne. Jeśli atrybut zasobu ma typ danych Lista (tablica,
wektor lub wyliczanie), dostępne staną się wartościowania zawiera i zawiera dowolne z. W przeciwnym razie
dostępne będą następujące opcje:
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
zawiera
zawiera dowolne z
jest między
jest między, ale nie jest równe
jest puste
jest równe
jest większe niż
jest większe lub równe
jest zawarte w
jest mniejsze lub równe
jest mniejsze niż
341
v nie jest puste
v nie jest
Jest puste/nie jest puste
Wartościowania jest puste i nie jest puste w regule pozwalają na sprawdzenie obecności wartości null lub pustej
listy. W przypadku użycia jednego z tych wartościowań jedna strona wartościowania nie jest potrzebna i zostanie
usunięta.
Tabela 114. Przykłady wartościowań jest puste lub nie jest puste
Lewa strona wartościowania
Wartościowanie
Wynik
Atrybut zasobu (typ inny niż lista)
jest puste
prawda, jeśli atrybut ma wartość null, w
przeciwnym razie fałsz
Atrybut zasobu (typ inny niż lista)
nie jest puste
fałsz, jeśli atrybut ma wartość NULL, w
przeciwnym razie prawda
atrybut zasobu (typ listy)
jest puste
prawda, jeśli lista jest pusta, w przeciwnym
razie fałsz
atrybut zasobu (typ listy)
nie jest puste
fałsz, jeśli lista jest pusta, w przeciwnym
razie prawda
Atrybuty żądania lub atrybuty sesji (typ
inny niż lista)
jest puste
fałsz, jeśli atrybut lub parametr istnieje, a
wartość jest inna niż NULL; prawda, jeśli
atrybut lub parametr nie istnieje lub
wartość wynosi NULL
inny niż lista)
nie jest puste
prawda, jeśli atrybut lub parametr istnieje,
a wartość nie wynosi NULL; fałsz, jeśli
atrybut lub parametr nie istnieje albo
wartość wynosi NULL
listy)
jest puste
prawda, jeśli atrybut lub parametr nie
istnieje, a lista jest pusta; fałsz, jeśli atrybut
lub parametr istnieje, a lista zawiera dane
listy)
nie jest puste
fałsz, jeśli atrybut lub parametr nie istnieje
albo lista jest pusta; prawda, jeśli atrybut
lub parametr istnieje, a lista zawiera dane
Wartościowania reguły profilującej
Jeśli w oknie Określanie atrybutu zasobu wybrano do wartościowania regułę profilującą, a nie atrybut zasobu, dostępne
będą następujące wartościowania:
v
v
v
v
v
jest równe
jest wszystkim z
jest jednym z
nie jest
nie jest żadnym z
Po jednej stronie wartościowania należy umieścić profile zdefiniowane w danej regule profilującej. Dla wyniku
wartościowania można wybrać jeden lub kilka profili.
Porządek taki jak jest:
Odsyłacz Porządek taki jak jest służy do określenia porządku zwracania i używania wybranej treści. Domyślnie dane
są zwracane w kolejności, w jakiej zostały zapisane w repozytorium. Klikając odsyłacz Porządek taki jak jest, można
także wybrać opcje Porządkuj przypadkowo lub Porządkuj wg.
342
Opcja Porządkuj według pozwala na sortowanie treści według dowolnych atrybutów lub sortowanie według kilku
atrybutów (podając porządek sortowania poszczególnych atrybutów); możliwe jest również sortowanie w rosnącym lub
malejącym porządku. Opcja Porządkuj przypadkowo zwraca dane w innej kolejności przy każdym wykonaniu reguły.
Profil:
Profil może mieć dowolną nazwę i zapewnia informacje o użytkowniku serwisu WWW, dacie i godzinie wizyty oraz o
innych warunkach i okolicznościach.
W celu lepszego zrozumienia zasady funkcjonowania profili należy zapoznać się z przykładem. Na potrzeby tego
przykładu założono, że konieczne jest zróżnicowanie użytkowników serwisu na podstawie dostępu do poufnych
informacji. W przedstawionym scenariuszu można użyć dwóch profili: poufnego i normalnego.
Tworząc profil w regule profilującej, możemy wprowadzić dowolną, ale opisową nazwę. Należy zachować dokładność,
aby uniknąć powtórzenia nazwy lub możliwości pomyłki z innymi profilami. Profil (na przykład z powiązaniem)
należy wybrać z listy dostępnych nazw profili pasujących do utworzonej reguły profilującej.
Reguła profilująca:
Reguła profilująca jest odpowiedzialna za wybór w strukturze reguły powiązania i może być utworzona w oknie
Określ atrybut zasobu. Tworząc powiązanie, należy zidentyfikować konkretne działania do wykonania, które zostaną
oparte na profilu w regule profilującej o wartości prawda.
Możliwe jest również wybranie szybkiej reguły profilującej i podanie prostego wartościowania zamiast oddzielnej
reguły profilującej.
Wybranie opcji Reguła profilująca w profilu pozwoli na identyfikację innych reguł profilujących (czyli na
zagnieżdżenie reguł), dzięki czemu będzie możliwe utworzenie reguły profilującej wartościowanej jako prawda, kiedy
inne reguły profilujące lub wartościowania są prawdziwe.
Szybka reguła profilująca:
Szybkie reguły profilujące są tworzone jako część powiązań w celu wykonania prostych wartościowań. Dzięki tym
regułom możliwe jest uniknięcie konieczności tworzenia prostych reguł profilujących jako oddzielnych reguł.
Po wybraniu odsyłacza reguły profilującej dla powiązania i zaznaczeniu opcji szybkiej reguły struktura w tym wierszu
zmieni się na wartościowanie. Kolejny wiersz powiązania będzie zawierał akcję wykonywaną, gdy szybka reguła
profilująca będzie miała wartość prawda.
Nadawca:
Nadawcą musi być poprawny adres e-mail, lista adresów e-mail (rozdzielanych przecinkami) lub atrybut zasobu
zawierający poprawne adresy e-mail, na które zostanie wysłana wiadomość.
ustaw na:
Informacje działaniu ustaw na i alternatywach działania ustaw na.
Akcja ustaw na do domyślna akcja w regule akcji aktualizacji. Użycie tej akcji pozwala na zmodyfikowanie atrybutu
zasobu, obiektu żądania lub obiektu sesji zgodnie z wartością podaną przez wyrażenie.
Dostępne są następujące alternatywne akcje:
v dołącz
v zmniejsz o
v podziel przez
343
v
v
v
v
v
zwiększ o
pomnóż przez
poprzedź
usuń
usuń wszystko
wartość:
Element Wartość jest obiektem zastępczym wyniku wartościowania. Może to być wprowadzona wartość, wartość
innego atrybutu zasobu lub wyrażenie arytmetyczne.
Wartość musi być zgodna z typem danych po drugiej stronie wyrażenia lub wartościowania. Jeśli na przykład
wartościowany atrybut jest typu Liczba, to możliwe będzie jego przyrównanie tylko do atrybutów zasobu typu Liczba
lub Liczba dziesiętna. Edytor reguł uniemożliwia wybór innych atrybutów zasobu o niezgodnych typach.
Uwaga: Podczas porównywania z zasobami bazy danych uwzględniane są typ i wielkość kolumny. Oznacza to, że w
celu przyrównania wartości do kolumny podanej jako CHAR(10) należy uwzględnić wszystkie 10 znaków. Załóżmy,
że istnieje tabela z kolumną o nazwie DZIEŃ, której typ został podany jako CHAR(10). Wiersz tabeli posiada wartość
'Wtorek
', a nie 'wtorek', ponieważ DZIEŃ jest jest porównywany z warunkiem reguły profilującej i musi mieć
zdefiniowane wszystkie 10 znaków. Jeśli jednak kolumna jest typu VARCHAR, to w warunku reguły profilującej
będzie możliwe użycie wartości 'Wtorek' (bez czterech dodatkowych spacji).
Odwzorowane wartości
Zasoby mogą być tworzone przy użyciu odwzorowanych wartości, a nie rzeczywistych wartości podanych w składnicy
danych. Umożliwia to tworzenie reguł, które będą prostsze do zrozumienia. Jeśli na przykład kolumna w bazie danych
zawiera wartości całkowite 1, 2 i 3, które oznaczają Tak, Nie i Być może, będzie możliwe skonfigurowanie zasobu w
taki sposób, aby wartości całkowite były odwzorowywane na słowa. Jeśli dla zasobu utworzono odwzorowane
wartości, zostaną one użyte w edytorze reguł zamiast rzeczywistych wartości. Więcej informacji na temat
odwzorowywania wartości zawiera dokumentacja w Rational Application Developer dotycząca tworzenia zasobów
przy użyciu kreatora zasobów produktu Personalization.
Dynamiczne właściwości
Oprócz wstępnie; zdefiniowanych właściwości zasobu możliwe jest wprowadzenie właściwości zasobu, których nie
dołączono do listy. Jeśli zasób może być obsługiwany dynamicznie, należy podać nazwę właściwości. Jeśli zasób
zarządza właściwościami w sposób dynamiczny, wartości zostaną wydobyte w czasie wartościowania reguły.
Email:
Istnieje możliwość wyświetlania wymagań wstępnych dotyczących tworzenia działań poczty elektronicznej lub
promocji pocztą elektroniczną w obszarze roboczym produktu Personalization.
Promocja pocztą elektroniczną to wiadomość e-mail, która w wyniku wykonania reguły jest automatycznie wysyłana
do adresatów ze zdefiniowanej listy. Promocje pocztą elektroniczną mogą być wysyłane jednokrotnie lub wiele razy z
podanym odstępem czasu. Treść wiadomości e-mail pochodzi z pliku na serwerze. Może to być plik tekstowy, plik
HTML, a nawet strona JSP zawierająca obszary danych dla reguł. Ten plik można wybrać z repozytorium tworzenia
treści. Lista adresatów może być tworzona dynamicznie na podstawie reguły. Do wdrażania promocji pocztą
elektroniczną jest używane zdarzenie reguły pozwalające wyzwolić regułę wiadomości e-mail na podstawie
harmonogramu.
W celu utworzenia działania poczty elektronicznej lub promocji pocztą elektroniczną w obszarze roboczym produktu
Personalization wymagane są następujące elementy:
v
344
Zasób użytkownika. Ten zasób zawiera informacje o potencjalnych odbiorcach wiadomości e-mail. Można go
utworzyć za pomocą kreatora zasobu programu Personalization w produkcie Rational Application Developer. Zasób
musi zawierać łańcuch reprezentujący adresy e-mail odbiorców (w formie nazwa_użytkownika@domena) oraz musi
być opublikowany na serwerze obszaru roboczego i w środowisku wykonawczym.
v
Treść wiadomości e-mail. Treść wiadomości e-mail może być plikiem tekstowym, HTML lub JSP, który znajduje
się na serwerze dostępnym ze środowiska wykonawczego. Plik ten jest zazwyczaj tworzony w programie Rational
Application Developer. Położenie tego pliku w środowisku wykonawczym musi być określane jako identyfikator
URI podczas tworzenia reguły wiadomości e-mail. Plik HTML lub JSP treści wiadomości e-mail musi znajdować
się na serwerze, który wysyła wiadomość e-mail.
v Reguła wiadomości e-mail. Reguła wiadomości e-mail pozwala określić adresata i nadawcę wiadomości oraz
identyfikuje treść wiadomości e-mail za pomocą identyfikatora URI.
v
Reguła określająca odbiorców (dla wiadomości e-mail wysyłanych według harmonogramu lub okresowo opcjonalna możliwość w przypadku działań poczty elektronicznej). Ta reguła może mieć postać działania
Wybierz treść lub postać powiązania, ale musi zwracać kolekcję odbiorców ze wspomnianego wcześniej zasobu
użytkownika. Utworzone działanie lub reguła staje się opcją listy Do. Jeśli działania lub reguły nie zostały
poprawnie zdefiniowane, na liście Do zostanie wyświetlony komunikat "Brak pasujących reguł".
Możliwe jest tworzenie działań poczty elektronicznej lub promocji pocztą elektroniczną wysyłanych na wstępnie
zdefiniowane adresy lub listy adresów. W tym celu wystarczy je wpisać w polu Do w czasie tworzenia działania lub
promocji.
v Zdarzenie reguły (dla wiadomości e-mail wysyłanych zgodnie z harmonogramem lub okresowo). Zdarzenie
reguły wiąże regułę wiadomości e-mail z regułą określającą adresatów. Zdarzenie reguły pozwala określić momenty
wykonania określonej reguły dla każdego użytkownika z listy. Za pomocą tej listy reguła ustala adresatów.
Więcej informacji na temat konfigurowania działań poczty elektronicznej zawiera sekcja Konfigurowanie kont działań
poczty elektronicznej.
Administrowanie pocztą elektroniczną:
W tej sekcji opisano kroki, które należy wykonać, aby umożliwić serwerowi wykonawczemu wysłanie
personalizowanych wiadomości e-mail.
Aby umożliwić serwerowi wykonawczemu wysłanie personalizowanych wiadomości e-mail:
v Sprawdź, czy archiwum pznscheduler.ear jest aplikacją korporacyjną.
v Sprawdź, czy dysponujesz poprawnie skonfigurowanym i działającym serwerem SMTP na potrzeby poczty
elektronicznej.
Aplikacja JavaMail udostępnia obsługę protokołu SMTP wymaganą do wysyłania wiadomości e-mail. Zarządzanie
odpowiedziami e-mail od klientów i warunkami błędów wiadomości wychodzących (takimi jak nieznany adres
e-mail) odbywa się za pomocą standardowego klienta poczty elektronicznej.
v Skonfiguruj dostawcę poczty elektronicznej przy użyciu konsoli WebSphere Integrated Solutions Console.
1. Kliknij opcję Zasoby > Poczta > Dostawcy poczty.
2. Utwórz sesję poczty elektronicznej, która będzie używana w produkcie Personalization. Domyślnie produkt
Personalization szuka sesji poczty elektronicznej w następującej ścieżce: mail/personalizationMailSession/
jndi. Używana nazwa JNDI może być konfigurowana w pliku PersonalizationService.properties, jeśli
produkt Personalization ma być używany z istniejącą, skonfigurowaną przez użytkownika, sesją poczty
elektronicznej. Jeśli tworzona jest nowa sesja poczty elektronicznej, należy określić host transportu poczty
elektronicznej. Jest to serwer poczty elektronicznej używany w programie Personalization do wysyłania
wiadomości e-mail. Jeśli używany serwer poczty elektronicznej jest chroniony, należy podać identyfikator
użytkownika i hasło hosta transportu poczty elektronicznej.
3. Zrestartuj serwer, na którym wykonywane są reguły wiadomości e-mail, w celu zastosowania zmian.
345
v Dodatkowe ustawienia konfiguracyjne można wprowadzać w pliku PersonalizationService.properties. W tym
pliku można określić, jak często program Personalization będzie sprawdzał, czy wystąpiły zdarzenia reguł
powodujące wysłanie wiadomości e-mail zgodnie z harmonogramem lub okresowo. Można tu także skonfigurować
używaną sesję poczty elektronicznej.
Obszary danych
Obszar danych jest to miejsce na stronie WWW przeznaczone na regułę. Gdy strona jest wyświetlana, obszar danych
korzysta ze swojego odwzorowania reguły w celu określenia reguły, która ma zostać wykonana. W czasie działania
reguły wykonywane są wszystkie akcje zdefiniowane w tej regule. Każdy obszar danych ma unikalną nazwę. Typ treści
obszaru danych musi zostać zdefiniowany podczas jego tworzenia i nie należy go zmieniać.
Obszary danych są tworzone przez programistów za pomocą kreatora obszaru danych w programie Rational
Application Developer oraz obszarze roboczym Personalization przez wybranie opcji Nowy > Obszar roboczy. Po
utworzeniu obszaru programista może umieścić go na stronie JSP lub wywołać w sposób programowy z dowolnej
klasy Java.
Aby obszar udostępnić mechanizmowi produktu Personalization, należy uwzględnić go w ścieżce klasy każdej
aplikacji, która go wywołuje. Jeśli jest używany portlet lub projekt WWW w produkcie Rational Application
Developer, informacje o ścieżce klasy są aktualizowane automatycznie podczas wdrażania aplikacji.
Aby udostępnić obszar danych dla portletów tworzenia treści Personalization, należy go utworzyć w obszarze
roboczym, wybierając opcje Nowy > Obszar danych. Nazwa obszaru danych określona w portlecie tworzenia treści
powinna być zgodna z nazwą wyświetlaną określoną w kreatorze produktu Rational Application Developer lub z
nazwą, która jest używana do jego wywoływania przez interfejs programowania
com.ibm.websphere.personalization.ContentSpot. Obszary danych można umieszczać w folderach, używając nazwy
wyświetlanej zawierającej pełną nazwę odpowiedniego folderu lub tak ustawiając zasięg wykonywania, aby
dopasować folder w czasie wykonywania. Dlatego jeśli obszar danych ma mieć nazwę ObszarDanych i znajdować się
w folderze DaneProduktu, nazwa wyświetlana obszaru danych powinna zostać określona w kreatorze jako
DaneProduktu/ObszarDanych.
Użytkownicy obszaru roboczego produktu Personalization określają, która reguła ma zostać umieszczona w obszarze
danych. Czynność ta jest nazywana odwzorowywaniem reguły na obszar danych lub tworzeniem odwzorowania reguły.
Po jej wykonaniu użytkownik obszaru roboczego z uprawnieniem do publikowania reguł i odwzorowań reguł publikuje
je (z poziomu serwera obszaru roboczego) w środowisku wykonawczym. Czynność publikowania jest opcjonalna i
używa się jej do przenoszenia obiektów między serwerami. Obszary danych, reguły i wszystkie inne obiekty utworzone
w produkcie Personalization są aktywne natychmiast po utworzeniu. Odwzorowania reguł mogą zostać zmienione w
dowolnym momencie. Zmodyfikowane odwzorowania reguł obowiązują natychmiast po ich opublikowaniu lub po
upływie początkowej daty odwzorowania reguły (w zależności od tego, co nastąpi później). Odwzorowania reguł tracą
ważność po upływie końcowej daty odwzorowania reguły.
Obszary danych są dostępne w obszarze roboczym za pośrednictwem portletów tworzenia treści produktu
Personalization. W widoku przeglądarki można wyświetlić listę wszystkich obszarów danych w projekcie wraz z
typami treści i nazwami odwzorowanych reguł.
Użycie obszarów danych jest opcjonalne. Klasa com.ibm.websphere.personalization.ContentSpot może być używana w
celu bezpośredniego wykonywania reguły na podstawie jej nazwy.
Informacje dodatkowe można znaleźć w sekcji “Programowe wywoływanie reguł” na stronie 505.
Odwzorowania obszarów reguł
Aby możliwe było użycie reguły w serwisie WWW, należy dokonać jej odwzorowania na istniejący obszar danych.
Odwzorowanie obszaru reguły jest po prostu powiązaniem między obszarem danych a regułą. Zmiana reguły
wykonywanej w środowisku wykonawczym jest równie prosta, jak odwzorowanie innej reguły na obszar danych.
Odwzorowania obszarów reguł są tworzone w obszarze roboczym produktu Personalization. Są dwa widoki
odwzorowań reguł:Odwzorowania reguł według kampanii oraz Odwzorowania reguł według obszaru danych. W
346
widoku Odwzorowania reguł według kampanii wyświetlane są wszystkie odwzorowania reguł dla kampanii
wybranej z menu rozwijanego, wraz z odwzorowanymi obszarami danych i regułami. Ten widok obejmuje opcję
Domyślne odwzorowania, która wyświetla wszystkie domyślne odwzorowania dla każdego obszaru danych. W widoku
Odwzorowania reguł według obszaru danych wyświetlane są wszystkie odwzorowania reguł dla określonego
obszaru danych, włącznie z odwzorowaniem domyślnym oraz odwzorowaniami dla kampanii. Poprzez odwzorowanie
innej reguły na określony obszar danych można zmienić sposób personalizacji serwisu WWW .
Choć tylko jedna reguła jest wykonywana po wywołaniu komponentu bean obszaru danych, to możliwe jest
jednoczesne odwzorowanie wielu reguł na obszar danych za pomocą kampanii. Wraz z kampanią tworzony jest
oddzielny zestaw odwzorowań obszarów reguł dla jednego lub wszystkich obszarów danych w projekcie.
Jeśli jednocześnie aktywnych jest wiele kampanii, do ustalenia wykonywanej reguły stosowane są priorytety i podziały
kampanii. Jeśli wiele aktywnych kampanii ma identyczny priorytet, do obliczenia procentowego prawdopodobieństwa
wyboru określonego odwzorowania używane są podziały.
Podziały mogą być zmieniane dla każdego odwzorowania obszaru reguł.
Odwzorowania obszarów reguł mogą być duplikowane i przenoszone między kampaniami. Początkową lub końcową
datę odwzorowania obszaru reguł można modyfikować, jeśli przypada ona poza zakresem dat kampanii, do której
przeniesiono odwzorowanie. Do tego samego obszaru danych można dodać wiele odwzorowań w ramach kampanii.
Kampanie
Kampanie służą do organizowania i implementowania zestawów zasad personalizacji. Użyteczną analogią jest
kampania reklamowa skierowana do konkretnego audytorium i przekazująca priorytetowe informacje przez określony
czas. W przypadku kampanii można uzyskać taki efekt przez wyświetlanie treści związanych z kampanią w obszarach
danych serwisu WWW na podstawie określonych preferencji. W celu osiągnięcia tego celu kampanie zawierają zestaw
odwzorowań reguł na obszar danych oraz daty początkowe i końcowe kampanii.
Użytkownicy mogą tworzyć kampanie i zarządzać nimi za pomocą portletu Tworzenie danych w produkcie
Personalization. Kampania rozpoczyna się w dniu określonym datą początkową i można ją opublikować (łącznie z
regułami) na innych serwerach. Aby utworzyć kampanię, należy wybrać opcję Nowy > Kampania. Aby dodać
odwzorowania reguł do kampanii, należy wybrać kampanię, a następnie trzeba wybrać opcję Nowy > Odwzorowanie
reguły.
Po aktywowaniu kampanii w środowisku wykonawczym jej odwzorowania reguł uzyskują wyższy priorytet niż
domyślne odwzorowania reguł określone dla obszarów danych przywoływanych przez kampanię. Kampania sezonowa
może na przykład zawierać odwzorowania reguł, które powodują wyświetlenie specjalnych ofert dla użytkownika
serwisu WWW. Kampania może zawierać odwzorowania reguł dla wybranych lub wszystkich obszarów danych w
serwisie.
Jednocześnie aktywnych może być wiele kampanii. W takim przypadku ustawienia priorytetu aktywnych kampanii
decydują o wyborze odwzorowań reguł kampanii. Wygrywa kampania o najwyższym priorytecie i użyte zostają jej
odwzorowania reguł. Jeśli wiele aktywnych kampanii ma identyczne ustawienia priorytetu, odwzorowanie reguły dla
określonego obszaru danych jest wybierane losowo na podstawie relatywnych współczynników podziału.
Obiekt aplikacji
Obiekt aplikacji jest obiektem Java istniejącym w znanym miejscu w kontekście żądania. Definiowanie obiektu
aplikacji wymaga określenia nazwy klasy obiektu (jako klasy Java) oraz klucza (wartości typu string w atrybucie sesji),
który pozwoli znaleźć ten obiekt w kontekście żądania. Podczas wykonywania reguł produkt Personalization wywołuje
metody dla obiektów i używa ich wyników podczas podejmowania decyzji. Instancje obiektów aplikacji
implementujących interfejs SelfInitializingApplicationObject są automatycznie tworzone zgodnie z wymaganiami
produktu Personalization.
347
Kontekst żądania
Jest to interfejs używany do uzyskiwania dostępu do różnych atrybutów wymaganych przez reguły. Dla kontekstów
HTTP interfejs ten umożliwia dostęp do atrybutów HttpRequest i HttpSession. Natomiast w przypadku innych
kontekstów (nie dotyczących HTTP) dostępny jest taki sam interfejs dla odpowiedników żądania i sesji.
Kontekst żądania i dowolne wartości żądania skojarzone przez kontekst żądania są ważne tylko na czas trwania
żądania.
Łańcuch kontekstu żądania jest używany w czasie wyszukiwania w pamięci podręcznej. Wyszukiwanie jest tworzone
poprzez użycie podanego przez użytkownika łańcucha w połączeniu z wartościami zapytania jako kluczem
wyszukiwania. Podany przez użytkownika łańcuch powinien jednoznacznie reprezentować bieżący kontekst żądania.
Klucz ten jest składowany w ibm.wcp.cache.user.key jako atrybut żądania lub atrybut sesji, gdzie atrybut żądania ma
wyższy priorytet.
Uzyskiwanie dostępu do kontekstu żądania
Kontekst żądania udostępnia mechanizm reguł produktu Personalization wraz z informacjami o danych i środowisku,
które są potrzebne do przetwarzania reguł. Innymi słowy, kontekst żądania zawiera wszystkie dane wejściowe
potrzebne do uruchamiania obszarów treści i reguł produktu Personalization. Są to zarówno proste dane wejściowe,
takie jak dane żądania i sesji, jak również bardziej zaawansowane dane, takie jak obiekt użytkownika.
Dostęp do kontekstu żądania można uzyskać z poziomu obszaru danych, używając najpierw metody setRequest
obszaru danych w celu wrócenia do obszaru z żądaniem, a następnie wywołując metodę getContext w celu pobrania
kontekstu. Kontekst żądania może także zostać użyty do bezpośredniego wywołania interfejsów API
ResourceDomain3 i ResourceManager3.
Kontekst żądania umożliwia pobieranie sesji, żądania, atrybutu portletu, daty, informacji cookie oraz innych danych i
informacji o środowisku z warstwy zasobu.
Kontekst żądania zawiera następujące dane:
v Sesja
Informacje o sesji identyfikują obiekt HttpSession powiązany z bieżącym użytkownikiem.
v Data żądania
Data żądania to data odebrania żądania HTTP. Z informacji tych korzystają reguły, których działanie zależy od daty.
Ponieważ produkt Personalization umieszcza w kontekście żądania wszystkie dane wejściowe reguły, kontekst żądania
musi być ustawiony na odpowiedni obszar danych przed wykonaniem reguły. Kod zawierający znacznik obszaru
danych useBean musi przypominać kod pokazany poniżej:
<jsp:useBean id="gold_promo_bean"
class="yourco.goldpromo.BannerSpot" />
<% gold_promo_bean.setRequest (request); %>
Znacznik jsp:useBean w poprzedniej sekcji tworzy klasę firma.goldpromo.BannerSpot i umieszcza instancję tej klasy
w zmiennej lokalnej gold_promo_bean. Kolejny wiersz kodu wywołuje metodę setRequest w celu umieszczenia
obiektu HttpServletRequest lub PortletRequest w utworzonym komponencie bean obszaru danych. Następnie obszar
danych tworzy niejawnie kontekst żądania, który jest oparty na danym obiekcie HttpServletRequest lub PortletRequest.
Ten kontekst żądania zapewnia dostęp do atrybutów i parametrów danego żądania oraz atrybutów sesji poprzez
interfejs com.ibm.websphere.personalization.RequestContext.
W niektórych przypadkach może być przydatne wywołanie dotyczące obszaru danych bez uzyskiwania dostępu do
obiektów HttpServletRequest lub PortletRequest. W takich sytuacjach można użyć interfejsu
com.ibm.websphere.personalization.PznRequestObjectInterface. Implementacja tej klasy o nazwie
com.ibm.websphere.personalization.PznRequestObjectImplementor została również udostępniona.
348
Struktura zapytania
Struktura zapytania stanowi obiektową reprezentację zapytania. Struktura nie jest specjalnie zorientowana na
przeszukiwanie obiektowych lub relacyjnych baz danych. Choć zdefiniowany jest zestaw wspólnych operatorów, o
zawartości atrybutu decyduje interpreter zapytania.
Ponieważ struktura wyszukiwania nie przyjmuje żadnych założeń dotyczących tłumaczenia nazwy atrybutu na
reprezentowany przez niego obiekt, za jej pomocą można przeszukiwać drzewa obiektów i grafy, modele relacyjne i
praktycznie dowolne inne struktury danych. Struktura zapytania jest używana do przekazywania informacji z
mechanizmu wykonawczego do mechanizmu zasobów. Interpretacja zapytania zależy od kolekcji zasobów.
Interpretacja obiektu zapytania jest zazwyczaj wykonywana przez klasę wywołania zwrotnego, która tłumaczy
strukturę zapytania na język zapytania dla konkretnego protokołu.
Interfejs produktu Personalization
Interfejs użytkownika produktu Portal Personalization składa się z trzech portletów: nawigatora personalizacji, edytora
personalizacji i list personalizowanych.
Te portlety są instalowane automatycznie wraz z produktem IBM WebSphere Portal. Wprawdzie istnieje możliwość
wykorzystania usług personalizacji w portletach obsługujących zdalne usługi WSRP, jednak portlety personalizacji nie
mogą być wykorzystywane w roli zdalnej usługi WSRP.
Nawigator produktu Personalization
Nawigator produktu Personalization jest głównym interfejsem nawigacji. Użytkownicy poruszają się po repozytorium
za pomocą struktury drzewa. Katalogi są wyświetlane w jednej części okna, natomiast elementy znajdujące się w
wybranym katalogu są wyświetlane w innej części okna. Ten widok można zmodyfikować, aby wyeliminować okno ze
strukturą drzewa i wyświetlić zamiast niego hierarchiczną listę wszystkich katalogów i elementów. Lista rozwijana
pozwala użytkownikom wyświetlić wszystkie elementy produktu Personalization, jak również filtrować widok w celu
wyświetlenia wybranego typu elementów (takiego jak reguły lub kampanie). Poniższa tabela przedstawia dostępne
widoki:
Tabela 115. Widoki dostępne w nawigatorze personalizacji
Widok listy
Opis
Wyświetlane właściwości
Przeglądanie zasobów produktu
Personalization (drzewo)
W tym widoku drzewa wyświetlane są
tylko artefakty utworzone przez produkt
Personalization, na przykład reguły,
kampanie, kolekcje zasobów.
Nazwa, twórca, data ostatniej modyfikacji,
typ węzła
Przeglądanie reguł (drzewo)
W tym widoku drzewa wyświetlane są
Nazwa, twórca, data ostatniej modyfikacji,
tylko reguły produktu Personalization. W typ powrotu, typ reguły
tym widoku będzie także wyświetlany typ
każdej reguły (na przykład Akcja wyboru
lub Reguła profilująca).
Kampanie (lista)
Kampanie to specjalizowany widok listy. Nazwa, priorytet, podział, data
Na pasku działań tego widoku znajduje się rozpoczęcia, data zakończenia
lista rozwijana zakresu. Za jej pomocą
użytkownik może wybrać zakres
wykonywania. W takim przypadku
wyświetlone zostaną kampanie z
kontekstem zakresu odpowiadającym
wybranemu zakresowi wykonywania.
Jeśli wybrany jest zakres globalny
(ustawienie domyślne), lista rozwijana nie
jest dostępna i wyświetlane są wszystkie
kampanie. Podobnie jak w przypadku
pozostałych widoków, akcja Edytuj
odwzorowania staje się dostępna po
wybraniu kampanii.
349
Tabela 115. Widoki dostępne w nawigatorze personalizacji (kontynuacja)
Widok listy
Opis
Wyświetlane właściwości
Odwzorowanie ról przez kampanię (listę)
Ten widok jest uruchamiany poprzez listę
rozwijaną wyboru widoków lub za
pomocą akcji Edytuj odwzorowania dla
kampanii. Widok ten przedstawia listę
odwzorowań danej kampanii.
Nazwa obszaru, nazwa reguły, typ treści,
podział, data rozpoczęcia, data
zakończenia
Kolekcje (lista)
Ten widok umożliwia użytkownikowi
Nazwa kolekcji, IBM Java Content
przeglądanie wszystkich kolekcji zasobów Repository(prawda / fałsz), Typ kolekcji
i obiektów aplikacji utworzonych w
(Użytkownik / Treść)
ramach kolekcji.
Zdarzenia
Ten widok umożliwia użytkownikowi
wyświetlanie wszystkich zdarzeń reguł w
systemie.
Nawigator produktu Personalization służy nie tylko do nawigacji, ale także umożliwia użytkownikom kontrolowanie
zawartości repozytorium. Użytkownicy mogą przenosić, kopiować, importować i usuwać elementy, jak również
tworzyć nowe elementy. Podczas tworzenia przez użytkowników nowego elementu (przez wybranie opcji Nowy z
menu nawigacji produktu Personalization), następuje ich automatyczne pobranie do edytora produktu Personalization.
W portlecie Uprawnienia do zasobów można ustawić prawa dostępu do poszczególnych elementów personalizacji z
nawigatora personalizacji, klikając opcję Edytuj dostęp > Dodatkowe działania.
Edytor produktu Personalization
W tym portlecie użytkownicy dokonują edycji treści elementu lub informacji. Wybranie nowego elementu w
nawigatorze produktu Personalization powoduje aktywowanie trybu edycji, w którym użytkownicy wprowadzają dane,
zależnie od wybranego elementu. Aby dokonać edycji istniejącego elementu, użytkownik powinien podświetlić ten
element w nawigatorze produktu Personalization. Następuje powrót do edytora produktu Personalization; wówczas
należy kliknąć opcję Edytuj na karcie edycji.
Lista personalizowana
Portlet Lista personalizowana pozwala użytkownikowi na wyświetlenie spersonalizowanej treści bez konieczności
tworzenia niestandardowego portletu JSP. Każdy portlet może wyświetlać listę zasobów oraz szczegóły dotyczące
każdego zwracanego zasobu. Grupy powiązanych zasobów mogą być klasyfikowane w celu ułatwienia przeglądania.
Jeśli wymagany jest bardziej szczegółowy widok fragmentu treści, można określić niestandardową stronę szczegółów
JSP. W obrębie produktu WebSphere Portal można używać różnych instancji portletu w celu szybkiego i łatwego
dostarczania użytkownikom spersonalizowanych informacji.
Przegląd publikowania reguł personalizacji
Komponent Personalization produktu WebSphere Portal wysyła publikowane reguły przy użyciu protokołu HTTP do
serwletów znajdujących się na poszczególnych serwerach Personalization. Serwlet ten może odbierać publikowane
dane oraz inicjować nowe zadania publikowania. Gdy użytkownik rozpocznie zadanie publikowania z poziomu
środowiska tworzenia treści produktu Personalization, lokalnemu serwletowi jest udostępniany zestaw informacji
niezbędnych do zakończenia tego zadania. Lokalny serwlet kontaktuje się z docelowym serwletem punktu końcowego
(może to być ten sam serwlet) i wysyła do niego dane. Serwlet docelowy zgłasza, czy próba ta zakończyła się sukcesem
czy niepowodzeniem.
Uwagi dotyczące publikowania
Gdy użytkownik publikuje reguły personalizacji w klastrowej konfiguracji serwera na hoście IPv6 lub przy użyciu klas
kolekcji zasobów Treść WWW, powinien zapoznać się z następującymi uwagami.
350
Klastry
Publikowanie w środowisku klastrowym lub z jego poziomu nie wymaga żadnej specjalnej konfiguracji. Przy
wybieraniu konkretnego elementu klastra do wykonania zadania publikowania są używane te same reguły, które stosuje
się względem przychodzących żądań WWW, ponieważ mechanizm publikowania używa komunikatów HTTP. Po
pomyślnym zakończeniu zadania publikowania produkt Personalization opróżnia swoją pamięć podręczną związaną z
danym obszarem roboczym, aby wszystkie kolejne spersonalizowane treści były jak najbardziej aktualne.
Jeśli po raz pierwszy użyto portletów tworzenia treści produktu Personalization w klastrze do publikowania obiektów,
okno dialogowe Status publikacji (otwarte za pomocą opcji Więcej działań > Publikuj > Wyświetl status) będzie
zawierać tylko informacje o zadaniach publikowania zainicjowanych w tym elemencie klastra. Aby widoczne były
wszystkie zadania publikowania, należy ustawić parametr pzn.publishServlet.url (zgodnie z opisem), tak aby
wskazywał konkretny element klastra. Ustaw adres URL tak, aby wskazywał jeden komputer podłączony do
wewnętrznego portu HTTP. Domyślnie w przypadku protokołu HTTP jest to port o numerze 10040, a w przypadku
protokołu HTTPS - 10035.
Przypuśćmy na przykład, że główny system klastra jest widoczny pod adresem http://intranet.firma.com, a jego
elementy są dostępne pod adresami http://intranet01.firma.com i http://intranet02.firma.com. Wówczas ustawienie
parametru adresu URL serwletu publikowania na http://intranet01.firma.com:10040/wps/pznpublish/
pznpublishservlet spowoduje uruchamianie wszystkich żądań publikowania na tym jednym komputerze.
Uwaga: Należy publikować w jednym z węzłów klastra zamiast w jego systemie głównym oraz należy się przy tym
upewnić, że nie ma tranzytu przez serwer WWW.
Hosty IPv6
Na serwerze inicjującym komendę publikowania musi być zainstalowany i dostępny stos protokołu IPv6. Podczas
publikowania z poziomu wiersza komend za pomocą komendy pznload na hoście IPv6 może być konieczne nadanie
zmiennej środowiskowej IBM_JAVA_OPTIONS wartości -Djava.net.preferIPv4Stack=falseDjava.net.preferIPv6Addresses=true w systemie, w którym uruchamiana jest komenda pznload.
Klasy kolekcji zasobów
Kolekcje zasobów w produkcie Personalization służą do uzyskiwania dostępu do katalogu LDAP, produktu IBM
Content Manager, obiektu użytkownika portalu lub innych niestandardowych źródeł danych.
Wersja wykonawcza programu DB2 Content Manager oraz klasy kolekcji zasobów użytkownika produktu WebSphere
Portal są zainstalowane we współużytkowanej bibliotece produktu Personalization. Dlatego nie ma potrzeby
przenoszenia ich między systemami, ponieważ są one już zainstalowane z produktem Personalization.
W przypadku zasobów LDAP produkt Rational Application Developer udostępnia kreator służący do generowania
klas, który implementuje interfejsy kolekcji zasobów.
Aby można było używać portletu tworzenia treści, wszystkie klasy kolekcji zasobów muszą znajdować się w ścieżce
klasy portletu tworzenia treści produktu Personalization. Klasy te są używane przez edytor reguł w celu wyświetlenia
listy atrybutów należących do kolekcji. Jeśli edytor reguł nie znajdzie klas kolekcji zasobów, to w alercie
wyświetlanym przez skrypt JavaScript będzie znajdować się poniższy komunikat.
351
Rysunek 24. Komunikat wyświetlany, gdy nie można znaleźć klas zasobów
Klasy kolekcji zasobów muszą także istnieć w ścieżce klasy aplikacji wywołującej reguły produktu Personalization.
Mechanizm reguł produktu Personalization znajduje klasy kolekcji zasobów na podstawie ścieżki klasy aplikacji, która
wywołuje reguły. Jeśli do wyświetlania wyników reguły używany jest portlet Lista personalizowana, to aplikacją tą jest
plik pznruleportlet.war aplikacji Lista personalizowana zawarty w pliku Personalization Lists.ear.
Dlatego klasy powinny być dostępne zarówno dla edytora reguł, jak i spersonalizowanej aplikacji. Najprostszym
sposobem uzyskania tego jest użycie współużytkowanej biblioteki serwera aplikacji. Bibliotekę współużytkowaną
można skonfigurować przy użyciu konsoli WebSphere Integrated Solutions Console. Więcej informacji na ten temat
zawierają sekcje dotyczące współużytkowanej biblioteki w Centrum informacyjnym produktu WebSphere Application
Server.
Aktualizacje i dodatki do klas kolekcji zasobów obsługuje się tak samo, jak aktualizacje dowolnego pliku binarnego
aplikacji lub strony JSP. Publikowanie w produkcie Personalization nie wpływa na te klasy. Definicja kolekcji
zasobów, której produkt Personalization używa w celu skojarzenia kolekcji zasobów z jej klasami, jest zapisana w
repozytorium programu Content Manager. Początkowo odpowiada jej plik .hrf, a następnie jest ona publikowana razem
z regułami i kampaniami.
Publikowanie reguł personalizacji
Utworzone reguły personalizacji można opublikować.
1. Aby rozpocząć publikowanie reguł personalizacji, utwórz obiekt w środowisku tworzenia treści, który opisuje
docelowy punkt końcowy. Ta definicja punktu końcowego nazywa się serwerem publikowania. Tworzenie serwera
publikowania i zarządzanie nim odbywa się podobnie jak tworzenie reguł i kampanii oraz zarządzanie nimi.
352
Rysunek 25. Tworzenie nowego serwera publikowania
Serwer wymaga jednego pola, które zawiera adres URL powiązany z serwletem publikowania danego punktu
końcowego. Serwer publikowania może także definiować, który obszar roboczy będzie otrzymywał publikowane
dane. Produkt Personalization po zainstalowaniu działa w domyślnym obszarze roboczym wersji wykonawczej
programu Content Manager. Jeśli pole określające docelowy obszar roboczy jest puste, to serwer publikowania
korzysta z domyślnego obszaru roboczego. W przypadku trzeciego scenariusza konfiguracji (opisanego wcześniej)
należy ustawić pole obszaru roboczego.
Ostatnia opcja określa, czy należy usuwać zdalne obiekty, które zostały już usunięte w systemie lokalnym, czy nie.
Domyślną opcją jest Usuwaj inteligentnie; powoduje ona po prostu usunięcie elementów, których już nie ma. Jeśli
użytkownik nie ma uprawnienia do usuwania obiektów na serwerze zdalnym, może wybrać opcję Zostawiaj
usunięte zasoby na serwerze.
2. Po utworzeniu serwera publikowania można opublikować cały obszar roboczy albo zbiór zawartych w nim
obiektów. Aby określić jedną z tych opcji, wybierz opcję Więcej działań > Publikuj.
353
Rysunek 26. Uruchomienie zadania publikowania
Na stronie Publikowanie są wyświetlane obiekty, które zostaną opublikowane. Na stronie tej użytkownik musi
wybrać docelowy serwer publikowania i podać wszystkie niezbędne informacje dotyczące uwierzytelniania. Jeśli
system zdalny jest zabezpieczony i nie jest elementem domeny pojedynczego logowania bieżącego serwera, to w
udostępnionych polach można wprowadzić nazwę użytkownika i hasło. Wartości nazwy użytkownika i hasła są
przechowywane w skarbcu referencji produktu WebSphere Portal i nie są dostępne dla innych użytkowników.
3. Na koniec, aby uruchomić zadanie publikowania, kliknij przycisk Publikuj.
354
Rysunek 27. Strona publikowania
Jeśli system lokalny będzie w stanie znaleźć i uwierzytelnić zdalny serwer publikowania, zostanie z powrotem
wyświetlony główny widok nawigatora i będzie widoczny komunikat EJPVP20001I produktu Personalization.
Następnie zadanie publikowania zostanie uruchomione jako proces w tle na serwerze lokalnym.
4. Kliknij odsyłacz Wyświetl szczegóły tego zadania, aby otworzyć okno statusu publikowania oraz wyświetlić
informacje o postępie i sukcesie lub niepowodzeniu zadania publikowania.
355
Rysunek 28.
Publikowanie i usuwanie reguł personalizacji przy użyciu skryptu
Aby eksportować, publikować oraz usuwać reguły produktu Personalization na serwerze lokalnym lub zdalnym, można
używać udostępnianego w produkcie WebSphere Portal Personalization skryptu pznload. Przy użyciu skryptów można
przekazywać reguły i kampanie z systemu pomostowego do systemu produkcyjnego oraz publikować dane w trybie bez
połączenia na rozłączonych systemach (np. gdy serwery produkcyjne są zabezpieczone firewallem). Tej funkcji można
także użyć w celu szybkiego przywrócenia serwerów produkcyjnych do poprzedniego stanu.
Procedura publikowania wykonywana przy użyciu wiersza komend składa się z dwóch kroków. Najpierw są
eksportowane reguły personalizacji, które mają zostać przesłane ze środowiska tworzenia treści do systemu zdalnego.
Po wyeksportowaniu i zapisaniu wymaganych obiektów dane te należy wysłać na odpowiedni serwer, korzystając ze
skryptu pznload.
1. Reguły personalizacji można eksportować z serwisu lub można uruchomić komendę pznload. Wybierz jedną z
następujących metod eksportowania obiektów personalizacji z serwisu:
v
356
W nawigatorze personalizacji kliknij opcję Więcej działań > Eksportuj. Zostanie wyświetlone zapytanie o
miejsce, w którym ma zostać zapisany plik .nodes. Ten plik zawiera reprezentację XML wszystkich wybranych
obiektów personalizacji. Jest możliwe eksportowanie całych folderów.
Rysunek 29. Eksportowanie folderu do systemu plików
v Otwórz wiersz komend i uruchom następującą komendę, gdzie out określa miejsce (w lokalnym systemie), do
którego mają zostać wyeksportowane dane, a targetPath jest obiektem (wraz z elementami podrzędnymi), który
zostanie wyeksportowany:
pznload --export --out nazwa_pliku --serverUrl adres_url --targetPath ścieżka --targetWorkspace
obszar_roboczy --username nazwa_użytkownika --password hasło
2. Aby wysłać te dane na odpowiedni serwer, wybierz odpowiednią opcję:
Skrypt pznload znajduje się w katalogu katalog_główny_serwera_portalu/pzn/prereq.pzn/publish/.
Wskazówka: Ten program akceptuje wiele opcji wiersza komend oraz zestawów plików .nodes do opublikowania.
Aby wyświetlić listę wszystkich opcji, można wywołać plik pznload z opcją --help. Najważniejsze argumenty
opisano poniżej:
serverUrl
Adres URL zdalnego serwletu publikowania. Jeśli nie podano tej wartości, program spróbuje nawiązać
połączenie z serwerem WebSphere Portal działającym na komputerze lokalnym.
targetWorkspace
Nazwa docelowego obszaru roboczego na potrzeby publikowania. We wszystkich instalacjach wersji
wykonawczej produktu IBM Content Manager domyślną nazwą obszaru roboczego jest
ROOTWORKSPACE.
targetPath
Miejsce w docelowym obszarze roboczym, które będzie nadrzędne względem publikowanych węzłów.
Dana ścieżka docelowa musi istnieć już przed rozpoczęciem procesu publikowania. Przykład: Jeśli funkcji
eksportowania użyto względem folderu /Projects/HR website, ścieżka docelowa powinna zostać określona
jako /Projects, aby publikowane zasoby ponownie znalazły się w folderze /Projects/HR website.
username
Poprawna nazwa użytkownika, który w systemie docelowym ma wystarczające prawa dostępu.
password
Hasło użytkownika
357
v Windows: pznload.bat --serverUrl adres_url --targetPath ścieżka--targetWorkspace obszar_roboczy
--username nazwa_użytkownika --password hasło
v AIXSolarisLinux: ./pznload.sh --serverUrl adres_url --targetPath ścieżka --targetWorkspace
v IBM i: pznload.sh --serverUrl adres_url --targetPath ścieżka --targetWorkspace obszar_roboczy
--username nazwa_użytkownika --password hasło
v z/OS: aby wysłać te dane na odpowiedni serwer, wykonaj następujące kroki:
Uwaga: Przed wykonaniem tej czynności można przejrzeć i wydrukować odpowiednie arkusze produktu IBM
WebSphere Portal Enable for z/OS (znajdujące się w obszarze wiki), które ułatwiają definiowanie zmiennych.
a. Uruchom program Customization Dialog produktu WebSphere Portal.
b. Na panelu konfiguracji portalu wybierz opcję Zadania konfiguracyjne aplikacji.
c. Wybierz opcję Konfigurowanie produktu Personalization.
d. Wybierz opcję Definiuj zmienne. Przypomnienie: Aby uzyskać pomoc przy definiowaniu zmiennych,
naciśnij klawisz F1 w celu wyświetlenia panelu pomocy.
e. Wygeneruj zadania dostosowywania.
f. Wykonaj instrukcje wyświetlane w programie Customization Dialog, aby wprowadzić zadania
dostosowywania.
3. Aby usunąć obiekty, uruchom poniższe komendy, w przypadku których TargetPath jest obiektem (wraz z jego
wszystkimi powiązanymi elementami podrzędnymi), który ma zostać usunięty.
pznload --delete --targetPath ścieżka -serverUrl adres_url --targetPath ścieżka --targetWorkspace
Po uruchomieniu procesu publikowania w konsoli komend są wyświetlane komunikaty o statusie.
Zadania pokrewne:
Arkusze produktu WebSphere Portal Enable for zOS
Publikowanie reguł personalizacji z użyciem protokołu SSL
Komponent Personalization produktu WebSphere Portal korzysta z wbudowanych funkcji SSL serwera WebSphere
Application Server w celu zapewnienia bezpiecznego publikowania przez niechronione sieci. Spersonalizowany portal
ma dostęp do pełnego zakresu repozytoriów uwierzytelniania obsługiwanych przez system zabezpieczeń serwera
WebSphere Application Server.
W niektórych środowiskach nawet publikowanie przez protokół SSL może nie być wystarczająco bezpieczne.
Uruchamiany z wiersza komend program pznload zapewnia pełną kontrolę nad przesyłaniem reguł i kampanii podczas
publikowania. Wyeksportowany plik .nodes można zaszyfrować i wysłać pocztą elektroniczną albo można użyć innego
bezpiecznego kanału (np. nośnika fizycznego przenoszonego między serwerem pomostowym a produkcyjnym).
1. Włącz protokół SSL między serwerami personalizacji. Informacje na temat włączania funkcji publikowania z
użyciem protokołu SSL w produkcie Personalization zawiera pomoc podręczna nawigatora produktu
Personalization. W celu jej wyświetlenia należy kliknąć znak zapytania w prawym górnym rogu portletu i
przewinąć stronę w dół, aby znaleźć odsyłacz do tematu pomocy dotyczącego publikowania.
2. Zmień adres URL serwletu publikowania w celu zapewnienia bezpieczeństwa podczas publikowania. Jeśli serwer
zdalny nie używa domyślnego portu HTTPS o numerze 443, należy zmienić adres URL, dodając do niego
dwukropek i numer portu (bezpośrednio po nazwie hosta).
358
Rysunek 30. Zmiana adresu URL serwletu publikowania pod kątem bezpiecznego publikowania przez dodanie
dwukropka i numeru portu po nazwie hosta (w przypadku serwerów zdalnych, które nie używają domyślnego portu 443
protokołu HTTPS)
3. Skonfiguruj serwer personalizacji, z którego będą publikowane dane, w taki sposób, aby używał protokołu HTTPS.
Aby sprawdzić, czy konkretny adres URL jest poprawny, należy przejść pod ten adres przy użyciu przeglądarki i
wprowadzić nazwę użytkownika oraz hasło dla systemu. Jeśli zostanie wyświetlony komunikat informujący, że
serwlet publikowania jest dostępny, oraz poprawnie zaimportowano wszystkie certyfikaty SSL, to publikowanie
powinno być możliwe. Ten adres URL można zmienić w taki sposób, aby przekierować wszystkie zadania
publikowania przez konkretny element klastra. Jeśli wystąpi komunikat o błędzie informujący, że usługa
publikowania nie jest dostępna, to być może lokalny serwlet publikowania został niepoprawnie skonfigurowany.
Aby skonfigurować adres URL lokalnego serwletu publikowania:
a. Na stronie Administrowanie portalem wybierz opcję Zarządzanie portletem > Portlety.
b. Znajdź na liście portlet Nawigator produktu Personalization.
c. Aby skonfigurować portlet, kliknij opcję Konfiguruj portlet.
d. Dodaj nowy parametr (o nazwie pzn.publishServlet.url) portletu i określ odpowiednią wartość.
359
Rysunek 31. Konfigurowanie lokalnej usługi publikowania
Jeśli konfiguracja serwera Personalization umożliwia używanie niestandardowego portu HTTPS lub kontekstowego
katalogu głównego albo jeśli podczas publikowania danych z poziomu środowiska tworzenia dokumentów
wyświetlony został komunikat EJPVP20002E: Lokalna usługa publikowania nie była dostępna, to być może
adres URL lokalnego serwletu publikowania jest niepoprawny.
Monitorowanie statusu publikowania
Po uruchomieniu zadania publikowania reguły personalizacji można monitorować jego status, aby upewnić się, że
zadanie publikowanie zostało zakończone pomyślnie.
W widoku statusu zostaną wyświetlone wszystkie uruchomione i zakończone zadania publikowania. Jeśli wystąpi błąd,
to w celu uzyskania informacji na jego temat należy włączyć w systemie klienckim funkcję śledzenia środowiska
wykonawczego Java dla produktu WebSphere lub sprawdzić dziennik błędów i dziennik śledzenia w systemie serwera.
1. Aby wyświetlić status wszystkich bieżących zadań publikowania, wybierz opcję Więcej działań > Publikuj >
Wyświetl status.
360
Rysunek 32. Okno statusu publikowania
2. Po zakończeniu zadania (pomyślnym lub nie) zostanie wyświetlona ikona Zamknij, którą można kliknąć, aby
usunąć zadania z listy monitorowanych zadań. Po kliknięciu tej ikony nie będzie już możliwe wyświetlenie statusu
tego zadania.
Kolekcja zasobów Treść WWW
Kolekcja zasobów Treść WWW instaluje się i konfiguruje domyślnie wraz z produktem. Ta predefiniowana kolekcja
umożliwia pisanie reguł służących do wybierania listy treści z poziomu produktu IBM Web Content Manager. Reguły
określają rodzaje treści WWW wyświetlane w komponencie Portal Personalization produktu Web Content Manager.
Komponent Personalization przypomina komponent menu w tym sensie, że o jego treści decydują reguły. Komponent
Personalization określa sposób prezentacji treści zwracanych przez regułę i wskazuje na regułę, która decyduje o
wyświetlanej treści. Reguła ta może używać kolekcji zasobów Treść WWW do wybierania listy treści WWW.
Reguły produktu Personalization, które można tworzyć za pomocą edytora produktu Personalization, nie są zarządzane
w produkcie Web Content Manager i dlatego nie są dostępne w ramach kontroli wersji ani uwzględniane do
syndykowania. Te reguły muszą być opublikowane za pomocą komendy pznload lub przy użyciu produktu
Personalization.
Kolekcja zasobów Treść WWW umożliwia definiowanie reguł bazujących na następujących atrybutach:
Tabela 116. Atrybuty wykorzystywane w regułach produktu Personalization dla kolekcji zasobów treści WWW. Nazwy i
opisy atrybutów treści WWW, których można używać w regułach produktu Personalization
Atrybut
Opis
Autor
Autor treści (zgodnie z wartością ustawioną w produkcie Web
Content Manager). Wartość atrybutu jest przechowywana jako
nazwa wyróżniająca, na przykład
uid=wpsadmin,o=defaultWimFileBasedRealm.
Szablon tworzenia treści
Szablon tworzenia treści używany do tworzenia treści WWW.
Wartość można wybrać za pomocą narzędzia wyboru szablonu
tworzenia treści.
Właściwości szablonu tworzenia treści
Wszystkie właściwości szablonu tworzenia treści, które są
dostępne do użycia w ramach reguł.
361
Tabela 116. Atrybuty wykorzystywane w regułach produktu Personalization dla kolekcji zasobów treści
WWW (kontynuacja). Nazwy i opisy atrybutów treści WWW, których można używać w regułach produktu
Personalization
Atrybut
Opis
Kategoria
Kategorie, do których należy fragment treści WWW. W
przypadku dopasowywania tego atrybutu do wartości z innej
kolekcji zasobów bądź obiektu aplikacji, właściwy format
wartości to /parentcategory/childcategory.
Data utworzenia
Data utworzenia fragmentu treści WWW.
Twórca
Osoba, która pierwsza utworzyła dany fragment treści WWW.
Wartość atrybutu jest przechowywana jako nazwa wyróżniająca,
na przykład uid=wpsadmin,o=defaultWimFileBasedRealm.
Opis
Opis fragmentu treści WWW.
Data ważności
Data utraty ważności treści w systemie Web Content Manager.
Pełny tekst
Ten atrybut umożliwia pełnotekstowe wyszukiwanie w
przypadku fragmentu treści WWW. Podczas korzystania z niego
należy zachować ostrożność. Atrybut ten użyty w regułach nie
działa tak szybko, jak inne atrybuty, zwłaszcza w przypadku
wykorzystania go w połączeniu z innymi atrybutami.
Słowa kluczowe
Słowa kluczowe zapisane we fragmencie treści WWW.
Data ostatniej modyfikacji
Data ostatniej modyfikacji treści WWW.
Ostatnio zmodyfikowane przez
Osoba, która jako ostatnia zmodyfikowała treść WWW. Wartość
atrybutu jest przechowywana jako nazwa wyróżniająca, na
przykład uid=wpsadmin,o=defaultWimFileBasedRealm.
Nazwa
Nazwa fragmentu treści WWW określona w produkcie Web
Content Manager.
Wielkość liter w nazwie nie ma znaczenia. Na przykład treść o
nazwie "TreśćPrzykładowa" jest równoważna treściom o
nazwach "TreśćPrzykładowa", "treśćprzykładowa",
"TREŚĆPRZYKŁADOWA" i innym wariantom.
Pozycja
Pozycja liczbowa (począwszy od zera) fragmentu treści wśród
jego elementów równorzędnych w węzłach hierarchii treści. W
kolekcjach zasobów treści WWW są wykorzystywane pozycje
bezwzględne i względne w celu obsługi porządkowania
elementów treści. Wynikami algorytmu używanego do
generowania numerów pozycji są wartości ułamkowe i ujemne,
które sterują kolejnością wyświetlania zestawu potomnych
elementów treści w danym obszarze serwisu.
Więcej informacji zawiera opis atrybutu pozycji w sekcji
Skorowidz komend interfejsu PSI.
Data publikacji
362
Data publikacji określona w produkcie Web Content Manager.
Tabela 116. Atrybuty wykorzystywane w regułach produktu Personalization dla kolekcji zasobów treści
WWW (kontynuacja). Nazwy i opisy atrybutów treści WWW, których można używać w regułach produktu
Personalization
Atrybut
Opis
Miejsce
Biblioteka dokumentów lub obszar serwisu, z którego można
wybrać treść. W przypadku określenia miejsca jako łańcucha,
format powinien być następujący: /Biblioteka/Serwis/
Obszar_serwisu. Aby wyszukać obszary serwisu we
wszystkich bibliotekach dokumentów, miejsce należy określić w
następujący sposób: */Serwis/Obszar_serwisu.
Jeśli w poprzednich wersjach produktu obowiązywały reguły z
atrybutem Obszar serwisu, będą one automatycznie odnosiły się
do Miejsca. W przypadku określenia obszaru serwisu jako
łańcucha, łańcuch powinien rozpoczynać się od /Biblioteka lub
od gwiazdki (*).
Tytuł
Tytuł treści określony w produkcie Web Content Manager.
Unikalny identyfikator
Za pomocą tego atrybutu można wybierać fragmenty treści
WWW.
W przypadku dodania tekstu, krótkiego tekstu, liczby lub komponentu daty do szablonu tworzenia treści produktu Web
Content Manager komponent ten zostanie wyświetlony jako atrybut w kolekcji zasobów poniżej elementu menu
Właściwości szablonu tworzenia treści. Na przykład, w przypadku utworzenia szablonu tworzenia treści dla treści
"Ogłoszenie o zyskach", który zawiera komponent daty "początek rejestracji", w kolekcji zasobów Treść WWW
zostanie wyświetlony atrybut "Początek rejestracji". Ten nowy atrybut zostanie wyświetlony w podmenu treści
"Ogłoszenie o zyskach". W ten sposób użytkownik może tworzyć reguły oparte na niestandardowych metadanych
załączonych do treści WWW. Wydajność standardowych metadanych jest wyższa w porównaniu z wydajnością reguł
wykorzystujących atrybuty dodane do szablonów tworzenia treści. Należy wziąć pod uwagę użycie słów kluczowych i
kategorii, ponieważ należą one do standardowych metadanych treści WWW.
Jeśli zaprojektowano zbyt wiele właściwości szablonu tworzenia treści, menu Właściwości szablonu tworzenia treści
może stać się zbyt duże, aby można było z niego łatwo korzystać. Jeśli liczba właściwości szablonu tworzenia treści
przekroczy 15, zostaną one zastąpione przez okno wyboru właściwości. Próg ten można dopasować, zmieniając
wartość elementu wcm.authoringTemplate.menu.threshold w pliku katalog_główny_profilu_wp/PortalServer/config/
config/services/PersonalizationService.properties.
Reguły personalizacji działają szybciej dla krótkiego tekstu niż dla tekstu. Komponenty typu krótki tekst mogą
zawierać co najwyżej 254 znaki. Komponenty typu tekst mogą zawierać nieograniczoną ilość znaków, ale dla reguł
personalizacji widoczne będą tylko pierwsze 254 znaki. Pozostałe znaki zostaną zignorowane przez regułę.
Uwaga: Wszystkie atrybuty odnoszące się do osoby są zapisane jako nazwy wyróżniające. Format ten jest zgodny z
wartością atrybutu Nazwa wyróżniająca w kolekcji zasobów Użytkownik portalu. Aby na przykład wybrać wszystkie
dokumenty, których autorem jest użytkownik przeglądający portlet, należy napisać następującą regułę: Author jest
równe bieżące Portal Users.Distinguished Name.
Kolekcja zasobów Użytkownik portalu
Produkt Portal Personalization jest dostarczany wraz z kolekcją zasobów Użytkownik portalu. Kolekcja ta
wykorzystuje publiczne interfejsy API dostępne w produkcie IBM WebSphere Portal do uzyskania dostępu do
informacji o użytkowniku.
Kolekcja umożliwia pisanie reguł na podstawie wszystkich właściwości użytkownika produktu WebSphere Portal.
363
Kolekcję zasobów Użytkownik portalu można również wykorzystać do profilowania na podstawie bazy danych
rozszerzeń właściwości. Opcja menu Zarządzanie właściwościami w edytorze reguł umożliwia dodawanie bądź
usuwanie właściwości dynamicznych lub właściwości Lookaside. Do kolekcji można dodać dowolne właściwości,
jednak aby można było z nich korzystać w czasie wykonania, niektóre wartości muszą być zapisane w produkcie
Virtual Member Manager na potrzeby używanych właściwości oraz użytkownika wykonującego regułę. Ekran
Zarządzanie właściwościami można także wykorzystać, gdy serwer, na którym są tworzone reguły, ma inną
konfigurację produktu Virtual Member Manager od tego, na którym reguły zainstalowano.
Kolekcja zasobów nie jest nowa w produkcie WebSphere Portal 8.0, ale teraz automatycznie wyświetla listę atrybutów
Użytkownika portalu. Nie trzeba już dodawać każdej właściwości produktu WebSphere Portal, którą chce się
wykorzystać jako dynamiczną właściwość w edytorze reguł produktu Personalization. W celu użycia tej kolekcji nie
trzeba generować kodu Java ani konfigurować translatora identyfikatora bezpieczeństwa, tak jak to jest często
wymagane w przypadku kolekcji użytkowników produktu Personalization. W bieżącej wersji nie można pisać reguł w
celu wyboru lub rekomendacji listy użytkowników z tej kolekcji. Kolekcja działa z regułami aktualizacji, o ile
repozytorium pozwala na zapisywanie. Kolekcja działa tak, jakby była kolekcją LDAP automatycznie skonfigurowaną
dla serwera LDAP.
Użytkownik może w dalszym ciągu korzystać z posiadanych kolekcji zasobów LDAP lub niestandardowych kolekcji
zasobów użytkownika, a nawet używać ich w tych samych regułach co kolekcję Użytkownik portalu. Przydaje się to w
przypadku, gdy występuje wiele repozytoriów użytkowników, istnieje repozytorium, które zwykle nie jest
wykorzystywane w Portalu, a służy jedynie do definiowania reguł produktu Personalization bądź występuje potrzeba
tłumaczenia wartości atrybutów (na przykład 'WAW' powinno być interpretowane jako 'Warszawa').
Korzystanie z atrybutu Groups
Atrybut Groups obiektu Użytkownik portalu prezentuje nazwy wyróżniające grup. Przykładem nazwy wyróżniającej
grupy jest cn=wpsadmins,o=defaultWimFileBasedRealm. Dokładna forma nazwy będzie się jednak różnić w
zależności od instalacji. Używając nazwy wyróżniającej, można dokładniej dopasowywać grupy, ponieważ dwie grupy
mogą współużytkować tę samą nazwę zwykłą, taką jak wpsadmins. Do niedokładnego dopasowywania łańcucha
można używać operatora includes, ale takie rozwiązanie działa znacznie wolniej. Gdy jest to możliwe, należy używać
operatora is i dopasowywać łańcuch do nazwy wyróżniającej grupy.
364
Dodawanie i rozszerzanie atrybutów użytkownika
W razie potrzeby atrybuty używanego rejestru użytkowników mogą zostać udostępnione dla portletu personalizacji. W
większości przypadków jednak schemat używanego rejestru użytkowników nie jest zgodny z domyślnym schematem
produktu Virtual Member Manager (VMM). W związku z tym należy najpierw rozszerzyć domyślny schemat produktu
VMM, dodając atrybuty, które następnie muszą zostać odwzorowane ze schematu produktu VMM na używany rejestr
użytkowników.
Aby udostępnić atrybuty użytkownika, wykonaj następujące czynności:
1. Rozszerz domyślny schemat produktu VMM, dodając atrybuty, które mogą zostać odwzorowane na używany
rejestr użytkowników. Odpowiednie instrukcje znajdują się w następującym temacie w sekcji Instalowanie tego
Centrum informacyjnego: Dodawanie atrybutów. Zapoznaj się z tematem odpowiednim dla danej konfiguracji
systemu operacyjnego i środowiska.
2. Odwzoruj atrybuty dodane do schematu produktu VMM na atrybuty używanego rejestru użytkowników.
Odpowiednie instrukcje znajdują się w następującym temacie w sekcji Instalowanie tego Centrum informacyjnego:
Odwzorowywanie atrybutów. Zapoznaj się z tematem odpowiednim dla danej konfiguracji systemu operacyjnego i
środowiska.
Konfiguracja właściwości, które zostaną wyświetlone dla kolekcji Użytkownik
portalu
Edytor reguł produktu Personalization wyświetla listę właściwości, które można stosować w regułach za
pośrednictwem publicznego interfejsu API (com.ibm.portal.um.PumaProfile). Listę udostępnianą przez ten interfejs
API można skonfigurować w ustawieniach produktu Member Manager.
W kolekcji Użytkownik portalu może być dostępna długa lista właściwości, z których nie wszystkie powinny być
wyświetlane w edytorze reguł portletu Personalization. W tym celu ustaw właściwość wmm.property.hide w pliku
katalog_główny_profilu_wp/PortalServer/config/config/services/PersonalizationService.properties w sposób
przedstawiony w tym przykładzie:
# Ta właściwość konfiguracji służy do określenia, które właściwości produktu WMM mają być wyświetlane
# w edytorze reguł produktu Personalization. Właściwość wmm.property.hide ukrywa
# tylko te właściwości, które są badane z konfiguracji produktu WMM.
wmm.property.hide=mobile,pager,roomNumber,secretary,carLicense,telephoneNumber,facsimileTelephoneNumber,
seeAlso,userPassword,ibm-firstWorkDayOfWeek,ibm-alternativeCalendar,ibm-preferredCalendar,
ibm-firstDayOfWeek,ibm-primaryEmail,ibm-otherEmail,ibm-generationQualifier,labeledURI,createTimestamp,
modifyTimestamp,ibm-middleName,ibm-timeZone,initials,jpegPhoto,WCM\:USERDATA,groups
Kolekcja Użytkownik portalu i Serwer personalizacji zainstalowane bez Portalu
Kolekcję Użytkownik portalu można wykorzystać wyłącznie w regułach działających w ramach instalacji produktu
WebSphere Portal. System nie blokuje możliwości publikowania reguł wykorzystujących tę kolekcję na serwerze
Personalization zainstalowanym poza produktem WebSphere Portal, ale reguły nie będą działały w tym środowisku,
ponieważ produkt Virtual Member Manager nie będzie dostępny. Kiedy jest zainstalowany produkt WebSphere Portal,
kontekst bezpieczeństwa zalogowanego użytkownika musi mieć dostęp (za pośrednictwem uprawnień do zasobów
Portalu) do informacji o użytkownikach, z których korzysta kolekcja.
Zalecenia dotyczące oprogramowania LikeMinds
Produkt Personalization został wyposażony w dynamiczny system rekomendacji oparty na oprogramowaniu
LikeMinds. Oprogramowanie LikeMinds jest przeznaczone dla aplikacji handlu elektronicznego. Analizuje ono
działania wykonywane przez użytkowników w serwisie WWW i w czasie rzeczywistym generuje predykcje oraz
rekomendacje dla tych użytkowników.
Predykcje są generowane w czasie rzeczywistym przez trzy mechanizmy oprogramowania LikeMinds z użyciem reguł
rekomendacji produktu Personalization. Predykcje tych reguł, nazywanych danymi rekomendowanymi, oparte są na
transakcjach zarejestrowanych dzięki komponentom bean oceniania i akcji produktu Personalization.
365
Kiedy użytkownik korzysta z serwisu WWW, komponenty bean rejestrowania czynności i ocen rejestrują
przechwycone dane przeprowadzanych transakcji. Jeśli serwis WWW do obsługi handlu elektronicznego pozwala
użytkownikom na ocenianie treści (lub produktów), można użyć komponentów bean oceny do przechwycenia tych
ocen. Również w przypadku zastosowania technologii koszyka można korzystać z komponentów bean rejestrujących
akcje do wychwytywania powinowactwa treści, aby zgromadzić informacje o czynnościach wykonywanych podczas
zakupów. Zarówno dane ocen, jak i dane rejestrowania są zapisywane w bazie danych. Poniżej pokazane zostały
przykładowe typy transakcji, które mogą być rejestrowane:
v Produkty zakupione przez użytkownika
v Elementy dodane do koszyka lub usunięte z niego
v Historia działań przeprowadzanych przez użytkownika w ramach aplikacji
v Produkty najczęściej sprzedawane wraz z produktem wybranym przez użytkownika
v Dowolne działanie lub grupa działań, które mogą mieć znaczenie dla danego serwisu
Wykorzystując reguły rekomendacji treści, oprogramowanie LikeMinds wyciąga wnioski dotyczące analizy
przewidywań dzięki zestawowi mechanizmów rekomendacji. Mechanizmy te przewidują treści istotne dla
użytkowników, opierając się na wcześniejszych zwyczajach w czasie przeglądania serwisu WWW.
Jeśli liczba ocen pozycji lub liczba transakcji dokonanych przez użytkownika przekroczyła pewną wartość minimalną,
to użytkownik taki najczęściej przypisywany jest do grupy mentorów. Mentor jest specjalnie wyznaczanym
użytkownikiem, który odpowiednią ilość razy korzystał z aplikacji handlu elektronicznego i którego profil jest podobny
do profilu użytkownika. W oprogramowaniu LikeMinds stosowana jest technika nazwana filtrowaniem grupowym.
Służy ona do budowania dla każdego użytkownika profilu mentora. Dzięki temu profilowi można przewidzieć, jak
bardzo dana pozycja spodoba się użytkownikowi. Pozwala on także na określenie pozycji, które zostaną zakupione lub
dodane do koszyka.
Przewidywania dotyczące produktu, który może zostać wybrany wraz z produktem wybranym przez użytkownika
(niezależnie od bieżących preferencji użytkownika) są realizowane za pomocą metody wykrywania par produktów,
które można rekomendować wspólnie. Metoda ta nazywana jest powinowactwem pozycji i opiera się na rodzinie
zupełnie innych algorytmów, niż te stosowane podczas filtrowania grupowego. Algorytmy funkcji filtrowania
grupowego służą do rozróżniania wysoce zmiennych powinowactw między poszczególnymi użytkownikami serwisu
WWW, natomiast zadaniem funkcji powinowactwa pozycji jest badanie powiązań między poszczególnymi produktami.
Oprogramowania LikeMinds można używać w różnych sytuacjach, w tym:
v Przy promocjach prowadzonych na stronach serwisu WWW handlu elektronicznego i personalizacji tego serwisu
v Przy rekomendowaniu treści portalu finansowego i personalizowaniu serwisu WWW
v Przy rekomendowaniu treści w serwisach WWW dotyczących stanowisk pomocy i wsparcia technicznego
v Przy rekomendowaniu upominków w serwisach handlu elektronicznego
v Przy ocenianiu i rekomendowaniu muzyki, książek i innych produktów
v Przy planowaniu wycieczek przez biura podróży
Architektura mechanizmu rekomendacji LikeMinds
W tej sekcji opisano funkcjonowanie i architekturę mechanizmu rekomendacji LikeMinds. Aby zbudować własną
aplikację rekomendacji, należy dostosować ustawienia mechanizmu rekomendacji LikeMinds do współpracy z bazą
danych i aplikacjami WWW.
Mechanizm rekomendacji LikeMinds przechwytuje dane w oparciu o działania użytkowników. Na podstawie tego
zestawu działań oprogramowanie LikeMinds tworzy zestawy mentorów i kolejne predykcje. Działania użytkownika
mogą uwzględniać następujące elementy:
v Historia działań przeprowadzanych przez użytkownika w ramach aplikacji
v Produkty najczęściej sprzedawane wraz z produktem wybranym przez użytkownika
v Zakupione produkty
v Pozycje dodane do koszyka lub usunięte z niego
366
Preferencje bieżącego użytkownika są gromadzone przez mechanizm w tak zwanym wektorze oceny i używane do
identyfikowania osób, które najbardziej przypominają bieżącego użytkownika.
Osoby o zachowaniu zbliżonym do bieżącego użytkownika stają się mentorami tego użytkownika. Mechanizm
rekomendacji LikeMinds przypisuje wagę liczbową do każdego mentora, opierając się na poziomie podobieństwa
wektorów oceny. Im bardziej wartości oceny mentora przypominają użytkownika i im więcej produktów zostało
ocenionych przez mentora, tym waga jest większa.
Mechanizm rekomendacji LikeMinds przygotowuje zestaw rekomendacji poprzez wyszukanie produktów
rekomendowanych przez poszczególnych mentorów i utworzenie wektora predykcji zawierającego przewidywaną
ocenę każdego produktu. Wraz z każdą przewidywaną oceną zapisywana jest również wartość liczbowa oznaczająca
zgodność danej oceny.
Wartości zgodności określają jakość predykcji. Mechanizm rekomendacji LikeMinds przypisuje każdej rekomendacji
poziom zgodności na podstawie liczby użytkowników, którzy ocenili rekomendowaną pozycję, oraz zbieżności ich
ocen.
Użytkownik jest przypisywany do grupy mentorów dopiero wtedy, gdy liczba ocen pozycji lub liczba dokonanych
przez niego transakcji przekracza pewną wartość minimalną.
Aby aplikacja przewidywała produkt zgodny z produktem wybranym przez użytkownika, można skonfigurować
prawdopodobne pary zgodnych produktów, które można rekomendować wspólnie. Koncepcja ta nosi nazwę
powinowactwa pozycji.
W zależności od typu rekomendacji, jaki należy wyodrębnić, konieczne jest skonfigurowanie określonych
mechanizmów, takich jak mechanizm preferencji lub mechanizm pokrewieństwa pozycji. Następująca ilustracja
przedstawia ogólną architekturę mechanizmu rekomendacji LikeMinds.
367
Generowanie rekomendacji w programie LikeMinds
W tej sekcji zawarto informacje o tym, jak oprogramowanie LikeMinds generuje rekomendacje, gdy użytkownik
zaloguje się do serwisu WWW i porusza po nim.
Gdy użytkownik zaloguje się do serwisu WWW i porusza po nim, oprogramowanie LikeMinds śledzi wszystkie
wykonywane czynności, aby wygenerować rekomendacje dla tego użytkownika:
1.
Komponenty bean oceny i rejestrowania działania produktu Personalization tworzą rekord dla nowego
użytkownika w tabeli Lps_User_Data. W tabeli Lps_User_Data przechowywane są następujące typy informacji
dotyczących użytkownika: identyfikator zasobu użytkownika, identyfikator użytkownika, liczba pozycji
ocenionych lub wybranych przez użytkownika itd.
368
2. Komponenty bean oceny i rejestrowania działania w produkcie Personalization rejestrują dane dla takiego
użytkownika, który porusza się w serwisie WWW.
Początkowo dane profilu są przechowywane w pamięci podręcznej serwera, a następnie serwer zapisuje wszystkie
nowe dane w bazie danych. W tabeli Lps_User_Rating przechowywane są preferencje bezpośrednio dotyczące
użytkownika, takie jak zachowania podczas zakupów czy rodzaj aktywności przy poruszaniu się po stronach. W
tabeli tej są również przechowywane dane wejściowe dotyczące powinowactwa pozycji.
3. Aplikacja może następnie wysłać zapytanie do oprogramowania LikeMinds w celu uzyskania rekomendacji.
Zapytania dotyczące rekomendacji bazują na danych transakcji.
v Rekomendacje dotyczące preferencji są przekazywane za pomocą reguły treści rekomendowanych. Aby
otrzymać rekomendacje preferencji, aplikacja musi za pomocą komponentu bean oceny zarejestrować
bezpośrednie preferencje użytkownika (oceny).
v Rekomendacje Clickstream są przekazywane za pomocą reguły rekomendowania treści. Aby otrzymywać
rekomendacje Clickstream, aplikacja musi za pomocą komponentu bean działania zarejestrować zachowania
użytkownika dotyczące sposobu poruszania się po stronach (takie jak podgląd szczegółów produktu, dodawanie
do koszyka itd.).
v Rekomendacje związane z powinowactwem pozycji mają postać: “ten ochraniacz jest produktem, który
prawdopodobnie użytkownik chętnie kupi razem z krążkiem hokejowym dodanym przed chwilą do
koszyka”. Aby otrzymać rekomendacje dotyczące powinowactwa pozycji, aplikacja musi zarejestrować
prawdopodobne zgodności par produktów. Innymi słowy, aplikacja musi przechwycić bieżący kontekst
"treść/produkt", aby możliwe było zwrócenie tych produktów, które w największym stopniu są powiązane z
"treścią/produktem".
4. W zależności od używanego mechanizmu kolejny krok wygląda następująco:
v Mechanizmy preferencji i Clickstream: Jeśli w przypadku nowego użytkownika aplikacja wysyła zapytanie do
oprogramowania LikeMinds w celu otrzymania rekomendacji przed przypisaniem mentora do tego typu danych
(tzn. danych dotyczących preferencji, danych Clickstream lub danych związanych z powinowactwem pozycji),
to serwer przydzieli mentorów na podstawie puli mentorów przechowywanej w pamięci podręcznej.
Jeśli ze względu na brak danych o profilu serwer nie może dopasować do użytkownika mentorów z pamięci
podręcznej, to udostępniony zostanie pusty zbiór rekomendacji. Należy wspomnieć tu o pewnej ważnej kwestii.
Dane profilu oznaczają dane transakcji dla bieżącego użytkownika, a nie atrybuty tego użytkownika.
v Mechanizm powinowactwa pozycji: Jeśli aplikacja przewiduje zgodność par produktów na podstawie
powinowactwa pozycji, to zbiera dane w oparciu o zestaw utworzonych przez użytkownika definicji
nazywanych zestawem powinowactwa pozycji. W celu wyznaczenia danych wejściowych, które będą używane
w zestawie powinowactwa pozycji, używane są transakcje pochodzące z określonej tabeli wejściowej.
5. W zależności od mechanizmu kolejny krok wygląda następująco:
v Mechanizmy preferencji i Clickstream: Po zapisaniu profilu użytkownika w bazie danych program
narzędziowy sifter wyznaczy mentorów dla tego użytkownika. Program sifter działa w tle i służy do
przydzielania mentorów poszczególnym użytkownikom.
– Przypisania mentorów są specyficzne dla każdego typu danych.
– Przypisania mentorów są przechowywane w tabeli mentorów powiązanej z danym typem danych.
v Mechanizm powinowactwa pozycji: Program narzędziowy accumulator wyszukuje zgodności par produktów
w oparciu o powinowactwo pozycji, analizując dane zestawu powinowactwa pozycji (tak jak w przypadku tabeli
transakcji) i zapisuje wyniki w tabeli wyjściowej.
6. W zależności od mechanizmu kolejny kroku wygląda następująco:
v Mechanizmy preferencji i Clickstream: Gdy zapisywane są nowe dane transakcji dla danego użytkownika,
użytkownikowi temu nadawany jest priorytet na potrzeby ponownego przetworzenia przez program narzędziowy
sifter w celu przypisania nowego mentora. Użytkownikom przydzielany jest priorytet na podstawie wyliczonego
priorytetu segregowania, który odzwierciedla procent nowych lub zmienionych danych profilu danego
użytkownika.
v Mechanizm powinowactwa pozycji: Gdy informacje o wybieraniu nowego produktu zostaną już zapisane w
wejściowej tabeli transakcji (określonej w definicji zestawu powinowactwa pozycji), program narzędziowy
accumulator używa tych danych do ustalenia nowych rekomendacji powinowactwa pozycji.
369
7. Gdy aplikacja uruchamia reguły oprogramowania LikeMinds, to zależnie od mechanizmu wykonywane są
następujące działania:
v Mechanizmy preferencji i Clickstream: oprogramowanie LikeMinds wyszukuje mentorów dla danego
użytkownika i oblicza rekomendacje.
v Mechanizm powinowactwa pozycji: oprogramowanie LikeMinds oblicza najbardziej prawdopodobne pary
pozycji i treści w oparciu o zagregowaną historię transakcji pozycji.
Mechanizmy rekomendacji LikeMinds
Mechanizmy rekomendacji LikeMinds komunikują się z relacyjną bazą danych i generują rekomendacje. W niniejszej
sekcji zawarto informacje o trzech typach mechanizmów rekomendacji (mechanizmie preferencji, Clickstream i
powinowactwa pozycji).
Poniżej przedstawiono opisy trzech typów mechanizmów rekomendacji:
v Mechanizm preferencji: Mechanizm ten generuje rekomendacje, wykorzystując opatentowane algorytmy
filtrowania grupowego opierające się na ocenach pozycji dokonanych przez użytkownika.
v Mechanizm Clickstream: Mechanizm ten, oprócz tego, że uzyskuje dostęp do informacji o transakcjach, również
generuje rekomendacje na podstawie czynności użytkowników wykonywanych przez nich podczas przeglądania
serwisu WWW. Jest to historia “kliknięć” wykonywanych w czasie trwania wizyt w serwisie WWW oraz historia
pozycji, które użytkownik oglądał, klikał i dodawał do koszyka.
v Mechanizm powinowactwa pozycji: Mechanizm ten generuje rekomendacje na podstawie historii działań podczas
przeglądania serwisu WWW przez użytkownika. Mechanizm ten dopasowuje do aktualnie wybranego produktu inny
produkt, którego prawdopodobieństwo zakupu z właśnie wybranym produktem jest największe. Jeśli na przykład
użytkownik kupuje artykuły spożywcze i dodał do koszyka francuską zupę cebulową, to mechanizm powinowactwa
pozycji mógłby zarekomendować ser jako towar, który może być zakupiony razem z zupą cebulową.
Mechanizm preferencji:
Mechanizm preferencji korzysta z jednoznacznie określonych preferencji użytkowników w celu utworzenia bardzo
dokładnych rekomendacji dla produktów i treści, które będą atrakcyjne dla użytkowników serwisu WWW.
Mechanizm preferencji pozwala klientom uzyskać dostęp do pozycji, które w przeciwnym razie mogłyby zostać
przegapione. Na przykład użytkownicy kupujący prezenty mogą otrzymywać rekomendacje oparte na preferencjach
zakupowych osoby otrzymującej prezent.
The dołączony do produktu LikeMinds Recommendation Engine przedstawia typową implementację mechanizmu
preferencji:
v Użytkownik może ocenić film, a oprogramowanie LikeMinds zwraca przewidywaną ocenę tego filmu.
Na przykład użytkownik może przypisać do filmu Fantazja ocenę "Bardzo mi się podobał". Ocena ta odpowiada
wewnętrznie wartości liczbowej.
v Użytkownik może poprosić o rekomendację najlepszego typu, która jest udostępniana przez regułę oprogramowania
LikeMinds. Odpowiada to zapytaniu o film, który użytkownikowi spodoba się najbardziej ze wszystkich dostępnych
filmów.
Mechanizm Clickstream:
W oparciu o dane nawigacji, jakie zostały zebrane w czasie przeglądania serwisu WWW przez użytkowników,
mechanizm Clickstream śledzi typy aktywności (lub oceny) i generuje rekomendacje na podstawie mentorów, którzy
cechują się podobnym powinowactwem treści i produktów.
Mechanizm Clickstream śledzi strony przeglądane przez użytkowników. Po przeanalizowaniu wzorców zachowania
wszystkich użytkowników generowane są rekomendacje dla poszczególnych osób z użyciem danych pochodzących z
właściwych podzbiorów bazy użytkowników.
Mechanizm powinowactwa pozycji:
370
Mechanizm powinowactwa pozycji generuje rekomendacje w oparciu o dostępną historię transakcji, na przykład
działań dotyczących koszyka, wcześniejszych transakcji zewnętrznych oraz transakcji w sieci WWW, które w żadnym
stopniu nie są związane z działaniami dotyczącymi koszyka (wyświetlane strony, informacje uzyskiwane o produktach,
wyszukiwania itd.).
Mechanizm powinowactwa pozycji może na przykład przewidzieć, że użytkownik kupujący aparat cyfrowy będzie
chciał również nabyć karty pamięci flash lub czytnik kart USB. Mechanizm powinowactwa pozycji może wychwycić
również mniej oczywiste powiązania, na przykład takie jak to, że użytkownicy kupujący mleko prawdopodobnie
zakupią również pieluchy.
Mechanizm powinowactwa pozycji zapewnia coś więcej niż tylko sprawdzanie zakupów w koszyku przy kasie.
Możliwe jest zidentyfikowanie pozycji, których zakup użytkownik tylko rozważał. Mechanizm może na przykład
ustalić, że użytkownik planował zakup chleba żytniego, jednak w rzeczywistości zakupu tego nie dokonał (jest to
mierzone w sytuacji, gdy do koszyka zostanie dodany, a następnie usunięty chleb żytni). W takim przypadku właściciel
sklepu prawdopodobnie nie dowiedziałby się, że użytkownik rozważał zakup chleba żytniego w czasie sesji zakupów,
ponieważ produkt ten nie znajdował się w koszyku w momencie przejścia do kasy. Choć rozważany zakup nie musi
wskazywać identycznego poziomu powinowactwa pozycji co zakup dokonany, to i tak dostarcza informacji o
podobieństwie.
W przeciwieństwie do innych mechanizmów, rekomendacje mechanizmu powinowactwa pozycji są oparte na
statystykach dotyczących analiz koszyka zakupów, a nie na filtrowaniu grupowym. Analiza koszyka zakupów
umożliwia tworzenie predykcji powinowactwa treści nawet w sytuacji, gdy zimny start wpływa negatywnie na
istotność informacji filtrowania grupowego. Mechanizm powinowactwa pozycji może być użyty w celu zapewnienia
ulepszonych rekomendacji zautomatyzowanych, takich jak sprzedaż wiązana, nawet w przypadku użytkowników,
którzy po raz pierwszy odwiedzają serwis WWW.
Programy narzędziowe oprogramowania LikeMinds
Przegląd programów narzędziowych sifter, buildstats, buildvisit oraz accumulator, które obsługują wykonywanie
procesów działających w tle wraz z serwerem LikeMinds.
Następujące programy narzędziowe obsługują procesy działające w tle, które wykonują operacje na bazie danych
podczas działania serwera LikeMinds:
v sifter: Ten program narzędziowy działa ciągle i ma za zadanie identyfikowanie mentorów dla nowych
użytkowników oraz ponowne ustalanie najlepszego zbioru mentorów dla istniejących użytkowników. Zbiór
mentorów dla użytkownika może zmienić się, gdy program sifter zbierze dodatkowe informacje o użytkowniku lub
mentorach. Program sifter identyfikuje mentorów dla mechanizmów preferencji, zakupów, Clickstream i
dopasowania produktów.
v buildstats: Ten program narzędziowy jest uruchamiany raz dziennie w celu aktualizacji statystyk dla każdej pozycji,
takich jak liczba ocen lub transakcji, średnia ocena, odchylenie standardowe średniej oceny oraz domyślne
informacje rekomendacji. Program buildstat jest używany przez mechanizmy Clickstream i preferencji, ale nie
przez mechanizm powinowactwa pozycji.
v buildvisit: Ten program narzędziowy jest wykorzystywany przez mechanizm preferencji i uruchamiany codziennie
w celu utworzenia list pozycji, jakie będą prezentowane użytkownikom do oceny. Jeśli stosowane aplikacje nie
wykorzystują mechanizmu preferencji, program buildvisit nie jest potrzebny.
v accumulator: Program narzędziowy accumulator (obecny pod nazwą lpsIAA w katalogu util) jest przeznaczony
dla mechanizmu powinowactwa pozycji i gromadzi liczbę wystąpień każdej możliwej kombinacji pozycji, a
uzyskane wyniki zapisuje w tabeli wynikowej określonej przez zbiór powinowactwa pozycji. Zbiór powinowactwa
pozycji definiuje typ danych wymaganych do utworzenia kombinacji pozycji.
Konfigurowanie oprogramowania LikeMinds
Do konfigurowania instalacji serwera LikeMinds można użyć odpowiedniego narzędzia do modyfikowania baz danych
lub można przeprowadzić edycję pliku likemindsdb.properties.
Należy ustawić następujące ogólne informacje o parametrach tabeli lps_cfg dla instalacji serwera LikeMinds:
v podstawowe informacje o serwerze,
371
v
v
v
v
planowanie zdarzeń oprogramowania LikeMinds,
zarządzanie obciążeniem serwera,
działanie pamięci podręcznej,
działanie mechanizmu rekomendacji.
Wszystkie powyższe parametry są ustawiane w pliku likemindsdb.properties. Ten plik znajduje się w katalogu
katalog_główny_profilu_wp/pzn/config/runtime/likemindsdb.properties. Jest to plik ASCII. Aby przeprowadzić
jego edycję, należy użyć edytora ASCII.
Oprogramowanie LikeMinds przechowuje własne informacje konfiguracyjne w tabeli lps_cfg swojej bazy danych,
która jest inicjowana z użyciem danych zawartych w pliku likemindsdb.properties. Aby zaktualizować tę
konfigurację, można zaktualizować ten plik i przeładować dane konfiguracji lub można użyć dowolnego narzędzia do
modyfikowania bazy danych w celu zmodyfikowania parametrów konfiguracyjnych oprogramowania LikeMinds. Aby
zaktualizować wartości konfiguracyjne:
1. Zatrzymaj serwer WebSphere_Portal.
2. Dokonaj edycji pliku likemindsdb.properties.
3. Wybierz odpowiednie zadanie w celu zaktualizowania konfiguracji:
v
v
v
v
Windows: ConfigEngine.bat likeminds-load-config -DWasPassword=hasło
AIXSolarisLinux: ./ConfigEngine.sh likeminds-load-config -DWasPassword=hasło
IBM i: ConfigEngine.sh likeminds-load-config -DWasPassword=hasło
Uruchom zadanie dostosowania EJPSPZLL utworzone przez program Customization Dialog w docelowym
zestawie danych sterujących. To zadanie uruchamia zadanie konfiguracyjne likeminds-load-config.
v Użyj narzędzia do modyfikowania baz danych, aby bezpośrednio zaktualizować konfigurację.
4. Uruchom serwer WebSphere_Portal.
Szacowanie wielkości bazy danych:
Wielkość bazy danych zależy od aplikacji, a także od liczby użytkowników i pozycji. Przegląd ogólnych wytycznych
dotyczących szacowania wielkości bazy danych, przy czym konkretne wyniki mogą się różnić.
Baza danych zawierająca dane pierwotne dostarczone z aplikacją Movie Site może mieć tylko 250 MB, podczas gdy
tabele bazy danych LikeMinds w przypadku dużego serwisu z milionami użytkowników mogą zajmować nawet 10 GB.
Poniżej przedstawiono ogólne wytyczne:
Największy udział w całkowitej wielkości bazy danych mają następujące tabele:
v Lps_User_Rating: Ta tabela ma zwykle dominujące znaczenie w ocenie wymaganego miejsca. Użytkownicy
wystawiają średnio od 50 do 100 ocen. W danych pierwotnych dostarczanych z aplikacją Movie Site znajduje się
około 500 ocen użytkowników.
v Lps_User_Trx: Ta tabela może z czasem zajmować bardzo dużo miejsca, zależnie od stopnia powinowactwa
pozycji, wykorzystania mechanizmu Clickstream lub czynności zakupowych rejestrowanych w aplikacji.
v Lps_MBA_Scored: Ta tabela może zajmować sporo miejsca, zależnie od liczby produktów sprzedawanych w
serwisie i liczby relacji, które konfiguruje się dla każdego produktu. Jeśli na przykład tabela Lps_Item_Data zawiera
dane 1000 produktów i dla każdego produktu ma być przechowywanych 10 relacji, tabela Lps_MBA_Scored będzie
miała 10 000 wierszy.
v Lps_User_Mentor: Wielkość tej tabeli zależy od liczby użytkowników i liczby mentorów skojarzonych z każdym
użytkownikiem (domyślnie 50).
v Lps_User_Data: Ta tabela może mieć znaczny wpływ na wielkość bazy danych, jeśli jest bardzo wielu
użytkowników z kilkoma ocenami. Dla tej tabeli definiuje się wiele indeksów, co może mieć wpływ na wydajność.
v Lps_Item_Data: Ta tabela w normalnych warunkach nie zajmuje wiele miejsca, ale może znacznie się powiększyć,
jeśli przechowuje się wiele informacji o każdej pozycji.
Wielkość każdej z pozostałych tabel nie przekracza zwykle 100 kB.
372
W poniższej tabeli przedstawiono przeciętne liczby wierszy, ich wielkości i wielkość indeksów dla typowej bazy
danych Microsoft SQL Server zawierającej 5000 pozycji i 100 000 użytkowników. Wielkości wierszy obejmują
wyłącznie pola wymagane przez oprogramowanie LikeMinds i uwzględniają typowy narzut związany z polami o
wartości NULL i indeksem klastrowym. Podane wartości mogą być różne w innych systemach baz danych, szczególnie
w odniesieniu do indeksów.
Tabela 117. Przykładowe wielkości tabel w typowej bazie danych
Tabela
Liczba wierszy w
typowym serwisie
Wielkość wiersza
(bajty)
Łączna wielkość
Wielkość indeksu
(bajty/wiersz)
Łączna wielkość
Lps_User_Rating
8 000 000
25
200 MB
około 20
160 MB
Lps_User_Trx
8 000 000
32
256 MB
około 20
160 MB
Lps_User_Mentor
5 000 000
25
125 MB
około 20
100 MB
Lps_User_Data
100 000
typowo: 100
100-400 MB
około 100
10 MB
maksymalnie: 400
Lps_Item_Data
5000
136 (tylko dla pól
wymaganych)
68 MB
4
2 MB
Lps_MBA_Scored
10 000
32
32 MB
około 20
1 MB
Lps_Genre_Data
10-1000
116
1160 kB - 116 MB
Nie dotyczy
Lps_Item_Genre
5000 - 20 000
12
60-240 MB
Nie dotyczy
Lps_User_Selector
25 000 - 100 000
12
30-120 MB
4
100-400 MB
W swoich oszacowaniach wielkości należy pamiętać o uwzględnieniu miejsca na dzienniki transakcji i obszary
wycofywania zmian. Ponieważ serwer LikeMinds często wykonuje operacje zatwierdzania, obszar wycofywania zmian
nie musi być szczególnie duży w odniesieniu do wielkości bazy danych. W przypadku dzienników transakcji konieczne
może być zapewnienie przestrzeni równej wielkości bazy danych, ponieważ serwer LikeMinds dokonuje częstych
aktualizacji.
Wydajność bazy danych:
W tej sekcji zawarto wytyczne dotyczące optymalizowania wydajności bazy danych LikeMinds.
Sposób skonfigurowania bazy danych podczas jej instalowania ma znaczny wpływ na wydajność. Aby osiągnąć
maksymalną wydajność bazy danych LikeMinds, należy zastosować się do następujących wytycznych:
v Konfiguracja sprzętowa: Idealne rozwiązanie to dedykowanie jednego komputera (z dwoma procesorami),
najlepiej najszybszego, do obsługi bazy danych i osobnego komputera do obsługi oprogramowania serwera
WebSphere Portal. Więcej informacji na ten temat zawiera Centrum informacyjne produktu WebSphere Portal.
v Rozkład obciążenia: Programy narzędziowe oprogramowania LikeMinds można zainstalować na osobnych
komputerach w celu rozłożenia obciążenia. Informacje na temat instalowania programów narzędziowych na wielu
komputerach zawiera Centrum informacyjne produktu WebSphere Portal.
v Konfigurowanie programu sifter: Odpowiednie skonfigurowanie pozwala dostosować program sifter do obsługi
dużych obciążeń lub serwisów o dużym natężeniu ruchu. Należy pamiętać, że program sifter w znacznym stopniu
wykorzystuje zasoby pamięci.
v Konfigurowanie programu accumulator: Podobnie jak w przypadku programu sifter, program accumulator w
znacznym stopniu wykorzystuje zasoby pamięci, dlatego należy zaplanować jego działanie poza godzinami szczytu.
373
Planowanie zdarzeń oprogramowania LikeMinds:
Ustawienie lps.schedule pozwala zaplanować datę i godzinę wyzwalania zdarzeń.
Składnia ustawienia lps.schedule jest następująca:
lps.schedule.<event name> = <schedule><event type><event args>
gdzie:
nazwa zdarzenia odnosi się do unikalnej nazwy zdarzenia.
harmonogram określa zaplanowany czas zdarzenia w formie pięciu pól rozdzielonych spacjami lub znakami tabulacji.
Pola te zawierają liczby całkowite. Są to:
Tabela 118. Planowany czas
Pole
Wartości
minuta
0–59
godzina
0–23
dzień tygodnia
0-6, przy czym 0 oznacza niedzielę
dzień miesiąca
1–31
miesiąc roku
1–12
Aby w danym polu określić wszystkie wartości (na przykład zaplanować zdarzenia we wszystkie dni tygodnia), należy
użyć w tym polu gwiazdki (*). Na przykład:
Podczas wypełniania pól można w nie wpisywać pojedyncze wartości (np. 1, aby zaplanować zdarzenie na
poniedziałek) lub zakresy wartości (np. 1-2, aby zaplanować zdarzenia na poniedziałek i wtorek). Aby określić dni,
należy wypełnić pole dnia tygodnia i pole dnia miesiąca. Przykłady ustawiania tych wartości zawiera sekcja
typ zdarzenia i argumenty zdarzenia odnoszą się do dowolnego z poniższych zdarzeń i ich argumentów:
Tabela 119. Typy i argumenty zdarzeń
Typ zdarzenia
Argument
lazyDBWrite
Nie dotyczy
Opis
Określa czas od ostatniego odczytu, po upływie którego wszystkie
zmienione informacje zostaną zapisane w bazie danych. Ustawienie
domyślne to:
12,24,36,48,00 **** lazyDBWrite
374
Tabela 119. Typy i argumenty zdarzeń (kontynuacja)
Typ zdarzenia
Argument
purgeUserCache
czas
Opis
Określa w sekundach czas, po upływie którego nieużywani użytkownicy
stali zostaną usunięci z pamięci podręcznej. Jeśli czas nie zostanie
określony, będzie używana wartość parametru
db.tune.user_cache_age_time.
purgeItemCache
czas
Określa w sekundach czas, po upływie którego nieużywane pozycje
zostaną usunięte z pamięci podręcznej. Jeśli argument timeval nie
zostanie określony, będzie używana wartość parametru
db.tune.item_cache_age_time.
syncCache
runBuildstats
użytkownik
Odświeża wszystkie obiekty użytkownika stałego w pamięci podręcznej.
pozycja
Odświeża wszystkie obiekty pozycji w pamięci podręcznej.
mechanizm
Odświeża całą zawartość pamięci podręcznej mechanizmu.
verbose
Uruchamia program narzędziowy buildstats. Jeśli podano opcję verbose,
dodatkowe informacje zostaną zapisane w dzienniku śledzenia.
runBuildvisit
verbose
Uruchamia program narzędziowy buildvisit. Jeśli podano opcję verbose,
dodatkowe informacje zostaną zapisane w dzienniku śledzenia.
runAccumulator
verbose
Uruchamia program narzędziowy accumulator. Jeśli podano opcję
verbose, dodatkowe informacje zostaną zapisane w dzienniku śledzenia.
Konfigurowanie mechanizmów oprogramowania LikeMinds:
Używane mechanizmy rekomendacji LikeMinds można skonfigurować w taki sposób, aby sterowały takimi aspektami
zwracanych rekomendacji, jak przewidywalność, liczba mentorów, używane zestawy ocen, transakcji lub mentorów i
tym podobne.
Mechanizmy preferencji i Clickstream wykorzystują program narzędziowy sifter do przypisywania mentorów do
użytkowników. Mechanizm powinowactwa pozycji używa programu narzędziowego accumulator do gromadzenia
danych o powinowactwie pozycji.
Konfigurowanie mechanizmu preferencji:
Mechanizm preferencji generuje rekomendacje na podstawie wystawionych przez użytkownika ocen poszczególnych
pozycji. Dla mechanizmu preferencji można skonfigurować poniższe ustawienia.
Liczba używanych mentorów:
Ustaw parametr <eng_instance_name>.db.engine.tune.num_mentors na maksymalną liczbę mentorów w celu
przypisania danego użytkownika. Wartość domyślna wynosi 50. Na przykład:
filmy_pref.db.engine.tune.num_mentors = 60
Jeśli ten parametr nie zostanie ustawiony, mechanizm preferencji użyje wartości ustawionej dla
<mentor_set>.max_mentors = <number>.
Wyszukiwanie mentorów w pamięci podręcznej:
Jeśli użytkownik zażąda rekomendacji zanim program sifter znajdzie mentorów dla tego użytkownika, mechanizm
preferencji sprawdzi, czy w pamięci podręcznej nie ma mentorów dla tego użytkownika. Ustaw parametr
<eng_instance_name>.db.engine.tune.max_cached_mentors na liczbę potencjalnych mentorów. Wartość
domyślna wynosi 500. Na przykład:
filmy_pref.db.engine.tune.max_cached_mentors = 600
375
Korzystanie z modelu "przeciętnego użytkownika" w celu poprawy zgodności rekomendacji:
Mechanizm preferencji może korzystać z modelu "przeciętnego użytkownika", którego oceny są średnią wszystkich
ocen użytkowników. Średnie wartości ocen są wyliczane przez program narzędziowy buildstats. Skonfigurowanie
modelu przeciętnego użytkownika poprawia poziom zgodności rekomendacji dla tego użytkownika. W tym celu nadaj
parametrowi nazwa_instancji_mechanizmu.db.engine.tune.disable.avg_user wartość false.
Należy jednak pamiętać, że ta funkcja może w znacznym stopniu wykorzystywać zasoby systemowe. Aby ją wyłączyć,
należy nadać powyższemu parametrowi wartość true. Wartość domyślna to true.
Archetypy:
W celu generowania rekomendacji dla pozycji, które nie zostały ocenione przez mentorów, mechanizm preferencji
wykorzystuje syntetycznych użytkowników zwanych "archetypami". Użytkownicy ci wyróżniają się bardzo mocno
określoną charakterystyką. Na przykład archetyp będący miłośnikiem wyłącznie filmów akcji może oceniać wszystkie
filmy tej kategorii bardzo wysoko. Rekomendacje generowane na podstawie archetypów są dodawane do rekomendacji
generowanych przez mentorów.
Konfigurowanie archetypów obejmuje:
v “Określanie liczby archetypów w pamięci podręcznej”
v “Włączanie lub wyłączanie archetypów”
Wytyczne dotyczące możliwych do skonfigurowania dynamicznych elementów rekomendacji:
Używając wymienionych poniżej parametrów konfiguracji, można sterować wpływem czynników zewnętrznych lub
przynajmniej go kompensować.
v Liczba mentorów używanych podczas generowania rekomendacji - przy użyciu następujących parametrów
konfiguracyjnych:
– <nazwa_zestawu_mentorów>.min_mentor_ratings
– <nazwa_zestawu_mentorów>.max_mentor_ratings
– <nazwa_zestawu_mentorów>.min_mentor_transactions
– <nazwa_zestawu_mentorów>.max_mentor_transactions
v Równoważenie procesu wyboru mentorów - przy użyciu następujących parametrów konfiguracyjnych:
– <nazwa_zestawu_mentorów>.mentor.pool.size
– <nazwa_zestawu_mentorów>.max_mentors
Określanie liczby archetypów w pamięci podręcznej:
Przechowywana w pamięci podręcznej lista archetypów jest przeładowywana po użyciu dla określonej liczby
użytkowników. Aby zmienić liczbę użytkowników, ustaw parametr
<eng_instance_name>.db.engine.tune.max_archetype_list_use . Wartość domyślna wynosi 100 000.
Na przykład:
movie_pref.db.engine.tune.max_archetype_list_use = 150000
Włączanie lub wyłączanie archetypów:
Aby włączyć lub wyłączyć użycie archetypów, ustaw w parametrze
<eng_instance_name>.db.engine.tune.consult.archetype_for_list wartość true (prawda) lub false (fałsz).
Wartość domyślna to false. Na przykład:
movie_pref.db.engine.tune.consult.archetype_for_list = true
Przewidywalność użytkowników:
W tej sekcji przedstawiono następujące informacje dotyczące przewidywalności użytkowników:
Maksymalna liczba mentorów przypisanych każdemu użytkownikowi:
Poniższe ustawienie umożliwia określenie liczby mentorów przypisywanych każdemu użytkownikowi. Rzeczywista
liczba przypisanych mentorów może być mniejsza od maksymalnej wartości, ale nie może być od niej większa. Na
przykład:
376
<mentor_set_name>.max_mentors = 50
Uwaga: Należy używać wartości z zakresu od 50 do 100. Temat “Maksymalna liczba ocen, jakie musi posiadać
użytkownik, aby mógł stać się mentorem” zawiera informacje dotyczące ustawiania parametru
<mentor_set_name>.max_mentors
Maksymalna liczba ocen, jakie musi posiadać użytkownik, aby mógł stać się mentorem:
Poniższe ustawienie pozwala określić maksymalną liczbę ocen wymaganą do uznania użytkownika za mentora.
Program sifter użyje tego ustawienia, jeśli mechanizm preferencji będzie korzystał z danego zestawu mentorów.
Wartość ustawienia można określić następująco:
v Jako procent łącznej liczby pozycji w bazie danych. Na przykład:
<mentor_set_name>.max_mentor_ratings = 75%
v Jako maksymalną liczbę ocen (bez określania procentu). Na przykład:
<mentor_set_name>.max_mentor_ratings = 18
Użyj następujących wytycznych, aby ustawić parametry <mentor_set_name>.max_mentor_ratings:
Tabela 120. Wytyczne dotyczące określania maksymalnej liczby ocen
Łączna liczba pozycji w bazie danych
Sugerowane ustawienie
< 1000
<= 100
1000–5000
<= 500
5000–10 000
<= 1500
ponad 10 000
<= 1500
Uwaga: Dodatkowe informacje dotyczące sposobu działania programu sifter z plikiem
<mentor_set_name>.max_mentor_ratings zawiera temat “Maksymalna liczba mentorów przypisanych każdemu
użytkownikowi” na stronie 376.
Maksymalna liczba transakcji, jakie musi wykonać użytkownik, aby mógł stać się mentorem:
Poniższe ustawienie określa maksymalną liczbę transakcji, które może mieć użytkownik, zanim stanie się mentorem.
Program sifter użyje tego ustawienia, jeśli mechanizm zakupów lub mechanizm Clickstream będzie korzystał z danego
zestawu mentorów. Wartość ustawienia można określić następująco:
v Jako procent łącznej liczby pozycji w bazie danych. Na przykład:
<mentor_set_name>.max_mentor_xactions = 75%
v Jako maksymalną liczbę transakcji (bez określania procentu). Na przykład:
<mentor_set_name>.max_mentor_xactions = 18
Użyj następujących wytycznych, aby ustawić parametry <mentor_set_name>.max_mentor_transactions
Tabela 121. Wytyczne dotyczące określania maksymalnej liczby transakcji
Łączna liczba pozycji w bazie danych
Sugerowane ustawienie
< 1000
<= 100
1000–5000
<=500
5000–10 000
<= 1500
ponad 10 000
<= 1500
Uwaga: Dodatkowe informacje dotyczące sposobu działania programu sifter z plikiem
<mentor_set_name>.max_mentor_xactions zawiera temat “Wytyczne dotyczące możliwych do skonfigurowania
dynamicznych elementów rekomendacji” na stronie 376.
377
Minimalna liczba ocen dla rekomendacji:
Ustaw parametr <eng_instance_name>.engine.titan.predictable.min_ratings_cutoff na minimalną liczbę ocen
dokonanych przez użytkownika przed utworzeniem rekomendacji dla tego użytkownika przez mechanizm preferencji.
Wartość domyślna to 2. Na przykład:
filmy_pref.engine.titan.predictable.min_ratings_cutoff = 3
Ponowne obliczanie predykcji mechanizmu preferencji:
Parametr konfiguracji <eng_instance_name>.engine.titan.recomputation_bound określa procentową zmianę
dozwoloną w ocenach użytkownika przed ponownym obliczeniem predykcji użytkownika przez serwer LikeMinds. Na
przykład:
muzyka_pref.engine.titan.recomputation_bound = 10.0
W normalnym trybie serwer LikeMinds generuje predykcje na podstawie mentorów użytkownika, wyliczonych i
udostępnionych bazie danych przez program sifter. Kiedy użytkownik nie ma mentorów, na przykład gdy to jego
pierwsza wizyta w serwisie, lub gdy oceny albo transakcje użytkownika zmieniły się ponad wartość procentową
określoną tym parametrem, serwer LikeMinds wybiera mentorów ze zredukowanego zestawu kandydatów i przelicza
predykcje dla użytkownika.
Z parametru tego należy korzystać ostrożnie, ponieważ wybór mentorów jest dość kosztowną operacją: ustawienie
małej wartości procentowej może prowadzić do nadmiernego obciążenia procesora, a korzystny wpływ na jakość
predykcji może być niewielki lub nawet żaden. Ustawienie większej wartości poprawi wydajność, ale predykcje mogą
być mniej dokładne.
Domyślne rekomendacje mechanizmu preferencji:
Mechanizm preferencji odczytuje wartości z pola wyniku (score) w tabeli Lps_Item_Data w celu określenia, które
pozycje są popularne. Im wyższa wartość w tym polu, tym większa popularność pozycji. Podczas działania program
buildstats aktualizuje wartość w polu score do średniej oceny dla tej pozycji; wartość ta jest generowana na podstawie
zestawu ocen zdefiniowanego za pomocą parametru db.applic.rating.source. Aby zapewnić niezawodność
rekomendacji domyślnych, należy regularnie uruchamiać program buildstats. Domyślnie instalator konfiguruje
uruchamianie programu buildstats raz dziennie. Niektóre aplikacje przypisują wyniki pozycjom na podstawie własnej
logiki biznesowej. Aby zamiast wartości w polu wyniku używać własnej aplikacji do naliczania wyników, należy
uruchamiać program buildstats z argumentem -noscore.
Konfigurowanie programów narzędziowych LikeMinds: Dla działających w tle programów narzędziowych buildstats
i buildvisit można skonfigurować następujące ustawienia:
v Parametry ocenialności
v Powtórzone pozycje na liście odwiedzin
Programu narzędziowego buildstats można używać w przypadku wszystkich mechanizmów rekomendacji z
wyjątkiem mechanizmu powinowactwa pozycji. Program narzędziowy buildvisit jest używany wyłącznie dla
mechanizmu preferencji.
Konfigurowanie programu sifter do wyboru mentorów:
Program sifter znajduje mentorów dla użytkowników, używając informacji z danych o ocenach lub transakcjach dla
mechanizmów serwera LikeMinds. Program sifter jest używany przez wszystkie mechanizmy serwera LikeMinds z
wyjątkiem mechanizmu powinowactwa pozycji, który wykorzystuje program narzędziowy accumulator. Rysunek
Rys. 33 na stronie 379 ilustruje sposób działania programu sifter:
378
Rysunek 33. Sposób działania programu sifter
Konfigurowanie zestawu mentorów specjalnie dla programu sifter:
W przypadku zestawów mentorów można określić następujące kategorie parametrów konfiguracyjnych właściwych dla
programu sifter:
v Mechanizm używany dla tabel mentorów, które mają zostać odbudowane
v Okres sprawdzania priorytetu selekcjonowania
v
v
v
v
v
v
Liczba użytkowników o priorytecie selekcjonowania na zadanie wsadowe
Maksymalna liczba mentorów przypisanych każdemu użytkownikowi
Minimalna liczba ocen, jakie musi posiadać użytkownik, aby mógł stać się mentorem
Maksymalna liczba ocen, jakie musi posiadać użytkownik, aby mógł stać się mentorem
Minimalna liczba transakcji, jakie musi posiadać użytkownik, aby mógł stać się mentorem
Maksymalna liczba transakcji, jakie musi posiadać użytkownik, aby mógł stać się mentorem
v Określanie wielkości puli mentorów
v Czas uśpienia programu sifter, gdy wartość w polu sift_pri tabeli Lps_User_Data wynosi 0
v
v
v
v
Uruchamianie wielu instancji programu sifter
Liczba wątków przydzielonych do selekcjonowania użytkowników
Przeliczanie (odbudowywanie) puli mentorów
Wstrzymywanie działania programu sifter w okresie dużego obciążenia bazy danych
Uwaga: Więcej informacji na temat programu sifter zawiera rozdział “Konfigurowanie programu sifter do wyboru
mentorów” na stronie 378.
Przebieg procesu wyboru mentorów:
Pełne zrozumienie sposobu działania programu sifter wymaga poznania przebiegu procesu wyboru mentorów oraz
zasad ustawiania parametrów konfiguracyjnych, które pozwolą zwiększyć dokładność generowanych rekomendacji.
Przed kontynuowaniem lektury tego rozdziału należy poznać następujące terminy:
v Filtrowanie grupowe - Filtrowanie grupowe to technologia umożliwiająca wyliczenie podobieństwa użytkowników.
W technologii tej jako podstawy do generowania predykcji i rekomendacji dla danego użytkownika używa się
zachowań innych użytkowników, którzy najbardziej przypominają tego użytkownika. Biorąc pod uwagę tę definicję,
proces, podczas którego "...analizowana jest cała populacja użytkowników, wyliczana jest przydatność
379
v
v
v
v
poszczególnych użytkowników do roli mentorów i są oni przypisywani jako mentorzy poszczególnym
użytkownikom...", ma fundamentalne znaczenie dla najlepszych rekomendacji generowanych w oparciu o
filtrowanie grupowe. Wszystkie mechanizmy serwera LikeMinds, z wyjątkiem mechanizmu powinowactwa pozycji,
wykorzystują filtrowanie grupowe.
Dane, na podstawie których podejmowane są decyzje o poziomach podobieństwa, mogą przybierać różnorodne
formy. Począwszy od strumienia samodzielnie wystawianych ocen w celu uzyskania rekomendacji, przez zdarzenia
mechanizmu Clickstream, obejmujące sekwencję, czas trwania i wynik sesji internauty, aż po dane z wcześniejszych
baz danych przedsiębiorstwa (zawierających dane transakcyjne, demograficzne lub zdarzenia kredytowe) - wszystko
to może stanowić podstawę niezbędną do wyliczeń podobieństwa. To z kolei pozwala generować rekomendacje na
podstawie zachowań użytkowników uznanych za najbardziej podobnych do danego użytkownika.
Mentor - Użytkownik o podobnych upodobaniach, stanowiący podstawę rekomendacji dla nowych użytkowników.
Program sifter przypisuje każdemu użytkownikowi mentorów, których przechowywane preferencje zostaną uznane
za najbardziej podobne do preferencji nowego użytkownika.
Pula mentorów - O ile przeznaczeniem mentorów jest utworzenie podstawy rekomendacji dla użytkowników
uznanych za najbardziej podobnych do mentorów, pula mentorów w swej podstawowej formie powinna
odzwierciedlać reprezentatywną próbkę użytkowników w zestawie transakcji, dla których rekomendacje są
wymagane. Jednak pomimo widocznego nacisku na podobieństwo, żaden proces rekomendacji nie może
wygenerować przejrzystych sugestii bez powiązanego obszaru braku podobieństwa. Można oprzeć końcowe
rekomendacje na wspólnych upodobaniach wykrytych podczas analizy podobnych użytkowników branych pod
uwagę przy tworzeniu puli mentorów, jednak tym, co naprawdę umożliwia generowanie przez serwer LikeMinds
rekomendacji w oparciu o filtrowanie grupowe, jest splot podobieństwa w zakupach z pewnymi różnicami w
nabywanych pozycjach.
Sifter - Tworzy mentorów, analizując dane transakcyjne użytkowników. Program sifter działa w tle podczas pracy
serwera LikeMinds.
Pokrycie - Wartość lub liczba ocenionych pozycji albo zrealizowanych transakcji.
Wybór i przypisywanie mentorów:
Przydatność dowolnego użytkownika do pełnienia roli mentora określa kilka czynników. Podobieństwo do dowolnego
innego użytkownika ma z kolei decydujące znaczenie w przydatności mentora do generowania rekomendacji dla
konkretnego użytkownika. Jednak to pokrycie (wartość lub liczba ocenionych pozycji albo zrealizowanych transakcji)
jest najważniejsze podczas formowania puli mentorów. Pula mentorów jest nadzbiorem ostatecznych mentorów
wybranych do generowania rekomendacji. Chociaż można przytoczyć argumenty za użyciem obszaru rozłącznego
przestrzeni zakupów jako jeszcze jednego wymiaru braku podobieństwa, we wspólnym obszarze znajduje się
większość danych (i to danych o największym znaczeniu prognostycznym), na podstawie których można określić
różnice podobieństwa w populacji użytkowników.
Mówiąc w skrócie, chociaż podobieństwo do użytkowników jest istotne, to tym, co kwalifikuje użytkownika do roli
mentora, jest możliwość dostarczenia do końcowej puli możliwych rekomendacji pozycji spoza typowej przestrzeni
zakupów dowolnego użytkownika.
Z tego powodu pierwszym krokiem programu sifter w procesie przypisywania mentorów jest okresowe tworzenie
nowej puli mentorów (patrz opisy tabel lps_rtg_pool i lps_trx_pool) w celu zgromadzenia reprezentatywnej próbki
doświadczonych użytkowników, którzy następnie będą brani pod uwagę jako potencjalni mentorzy dla dowolnego
użytkownika, który wymaga rekomendacji.
Drugim krokiem w procesie wyboru mentorów jest przypisanie mentorów z puli mentorów konkretnym
użytkownikom. Problemem jest ustalenie równowagi między podobieństwem i pokryciem dla użytkowników branych
pod uwagę jako mentorzy. Program sifter można skonfigurować w taki sposób, aby kładł większy nacisk na
podobieństwo lub na pokrycie albo aby automatycznie określał, która dynamiczna charakterystyka jest ważniejsza dla
każdego użytkownika podczas finalnego przypisywania mentorów użytkownikom.
Liczba użytkowników o priorytecie selekcjonowania na zadanie wsadowe:
Określa, ilu użytkowników ma zostać wyselekcjonowanych w ramach jednego zadania wsadowego. Na przykład:
<mentor_set_name>.pri_list_size = 10
380
Wstrzymywanie działania programu sifter w okresie dużego obciążenia bazy danych:
W okresie dużego obciążenia bazy danych można wstrzymać działanie programu sifter. Spowoduje to zwolnienie
zasobów bazy danych i umożliwi przydzielenie ich na potrzeby wykonywania innych czynności. Aby na przykład
przełączyć program sifter w tryb uśpienia o godzinie 11:00, należy wpisać:
<mentor_set_name>.pause_sifting_at= 0 11 * * *
Jeśli ustawiono parametr <mentor_set_name>.pause_sifting_at, użyj następującego ustawienia, aby aktywować
program sifter. Aby na przykład aktywować program sifter o godzinie 16:00, należy wpisać:
<mentor_set_name>.resume_sifting_at= 0 16 * * *
Zagadnienia związane z wydajnością programu sifter:
Program sifter stawia przed systemem, w którym działa, wysokie wymagania w zakresie mocy obliczeniowej. Dlatego
ważne jest dostrojenie tego programu z uwzględnieniem charakterystyki użycia i środowiska. Podczas strojenia
programu sifter należy pamiętać o następujących wytycznych:
v Zaplanuj budowanie pul mentorów przez program sifter na okresy małego natężenia ruchu w serwisie, na przykład
na godzinę 3:00.
v Dostrój liczbę wątków przetwarzania używanych przez proces. Ustawienie to można skonfigurować dla każdego
zestawu mentorów.
Aby zoptymalizować wykorzystanie zasobów programu sifter, ustaw liczbę tworzonych wątków na wartość
odpowiadającą podwojonej liczbie procesorów komputera, na którym działa program accumulator. Wartość
konfiguracji mechanizmu rekomendacji LikeMinds kontrolująca to ustawienie, to
zestaw_powinowactwa_pozycji.item_affinity.num_threads.
v Umieść program sifter na serwerze innym niż ten, na którym jest mechanizm rekomendacji LikeMinds.
v Aby zapewnić większą skalowalność, uruchamiaj wiele procesów programu sifter na wielu komputerach.
Przeliczanie (odbudowywanie) puli mentorów:
Aby poprawić jakość generowanych rekomendacji, należy co najmniej raz dziennie przeliczać, czyli odbudowywać,
pulę mentorów, najlepiej w okresie małego obciążenia bazy danych. Pozwoli to wybrać nowych użytkowników do roli
mentorów i usunąć bieżących mentorów, którzy nie są już odpowiedni. W przypadku uruchamiania wielu instancji
programu sifter należy zastosować poniższą procedurę w celu przeliczenia puli mentorów:
1. Zatrzymaj wszystkie instancje programu sifter z wyjątkiem jednej, która będzie używana jako główna instancja
programu sifter. Przeliczenie puli mentorów wymaga znacznej ilości zasobów bazy danych, dlatego lepiej w tym
celu używać tylko jednej instancji programu sifter.
Dla instancji programu sifter, która ma być używana jako główna, wpisz:
<nazwa_zestawu_mentorów>.disable_build_mentor_pool
= false
Dla każdej instancji programu sifter, która ma zostać zatrzymana, wpisz:
<mentor_set_name>.disable_build_mentor_pool = true
2. Odbuduj pulę mentorów przy użyciu głównej instancji programu sifter, określając godzinę przeliczenia.
Ponieważ przebudowanie puli mentorów w bardzo znacznym stopniu obciąża bazę danych, należy zaplanować tę
czynność na godziny najmniejszego wykorzystania bazy danych. W poniższym przykładzie zaplanowano
przeliczanie na godzinę drugą w nocy:
<mentor_set_name>.build_mentor_pool_at = 0 2 * * *
Godziny są interpretowane w następujący sposób:
381
3. Dla każdej zatrzymanej instancji programu sifter należy ustawić godzinę przeładowania puli mentorów po jej
odbudowaniu.
Program sifter usunie bieżącą pulę mentorów i przeładuje pulę z tabeli określonej w ustawieniu
<mentor_set_name>.mentor_pool.table. Zwykle powinno się ustawiać załadowanie puli mentorów około
godziny po przeładowaniu instancji programu sifter.
Aby na przykład przeładować pulę mentorów o godzinie trzeciej w nocy, należy wpisać:
<mentor_set_name>.reload_mentor_pool_at= 0 3 * * *
Uruchamianie wielu instancji programu sifter:
Użycie poniższych ustawień umożliwia uruchamianie wielu instancji programu sifter oraz współużytkowanie
niektórych parametrów konfiguracyjnych przez wszystkie te instancje i przesłonięcie innych parametrów. Jednoczesne
uruchamianie wielu instancji programu sifter umożliwia rozłożenie obciążenia w bardzo dużych systemach.
Aby przesłonić konkretny parametr domyślny, należy dodać do parametru przedrostek. Aby na przykład przeładować o
godzinie 4 rano pulę mentorów dla instancji programu sifter o nazwie Filmy_Sift, należy wpisać:
MovieSift.<mentor_set_name>.reload_mentor_pool_at = 0 4 * * *
Uruchomienie programu sifter z następującymi ustawieniami:
sifter -config MovieSift -conf <plik konfiguracji lps>
program sifter użyje parametruMovieSift.<mentor_set_name>.
reload_mentor_pool_at = 0 3 * * * setting.
Uniemożliwianie selekcjonowania tego samego użytkownika przez kilka instancji programu sifter:
Gdy w celu rozłożenia obciążenia uruchamia się wiele instancji programu sifter jednocześnie, należy użyć poniższego
ustawienia, aby zablokować selekcjonowanie tego samego użytkownika w tabeli Lps_User_Data przez wiele instancji
programu sifter. Ustawienie to ograniczy wyszukiwanie w programie sifter do pewnej grupy użytkowników lub
wyeliminuje grupę użytkowników z selekcjonowania. Aby na przykład umożliwić programowi sifter selekcjonowanie
tylko użytkowników o identyfikatorach większych niż 100000 i ignorowanie użytkowników o pozostałych
identyfikatorach, należy wpisać:
<mentor_set_name>.constraint = user_id > 100000
W tym parametrze można użyć dowolnego pola tabeli Lps_User_Data. Jeśli na przykład założyć, że w tabeli
Lps_User_Data jest kolumna age z wiekiem użytkownika, można użyć następującego warunku, który spowoduje, że
program sifter będzie wybierał wszystkich użytkowników o identyfikatorze większym niż 10000 i wieku powyżej 25
lat:
<mentor_set_name>.constraint = user_id > 100000 oraz wiek > 25
Liczba wątków przydzielonych do selekcjonowania użytkowników:
Aby w pliku konfiguracyjnym lpsconfig określić liczbę wątków używanych do selekcjonowania użytkowników,
należy w nim wpisać:
<nazwa_zestawu_mentorów>.num_sift_threads = 3
Czas uśpienia programu sifter, gdy wartość pola sift_pri w tabeli Lps_User_Data wynosi 0:
382
Aby program sifter mógł uzyskać użyteczne dane dla użytkowników (to jest dane dotyczące zaktualizowanych
mentorów), wartości pola sift_pri w tabeli Lps_User_Data muszą być większe od 0. Jeśli wartość ustawiono na true,
następujące ustawienie spowoduje przejście programu sifter w tryb uśpienia na liczbę sekund określoną parametrem
<nazwa_zestawu_mentorów>.pri_check_interval, gdy nie będzie użytkowników o wartościach w polu sift_pri
większych niż 0. Jeśli parametr ustawiono na false, program sifter będzie selekcjonował losowych użytkowników.
<mentor_set_name>.sleep_on_no_sift_pri = true
Uwaga: Dodatkowe informacje dotyczące <nazwy_zestawu_mentorów>.pri_check_interval, zawiera temat
“Okres sprawdzania priorytetu selekcjonowania”.
Okres sprawdzania priorytetu selekcjonowania:
Aby określić w sekundach okres, z jakim program sifter będzie sprawdzał wartość priorytetu selekcjonowania dla
użytkownika, należy użyć poniższego ustawienia. Okres domyślny wynosi 20 sekund.
<nazwa_zestawu_mentorów>.pri_check_interval = 40
Uwaga: Za pomocą tego parametru można także określić czas uśpienia programu sifter w okresach dużego obciążenia
bazy danych. Patrz sekcja “Zagadnienia związane z wydajnością programu sifter” na stronie 381.
Parametry ocenialności: Działający w tle program narzędziowy buildvisit wylicza wartość ocenialności dla każdej
pozycji w bazie danych. Jest on używany wyłącznie przez mechanizm preferencji. Serwer LikeMinds prezentuje
pozycje do oceny w kolejności malejącej ocenialności, przy czym pozycje o tej samej ocenialności są prezentowane w
kolejności losowej.
Wartość ocenialności jest wyliczana jako
ocenialność = Ai+Bi+Ci
gdzie Ai jest miarą popularności pozycji i:
Ai=Kx(log10(liczba_ocen))rpow
liczba_ocen to liczba ocen pozycji.
Wartość współczynnika K określa się przy użyciu parametru db.ratability.num_rating.coefficient (wartość domyślna
wynosi 1,0):
db.ratability.num_rating.coefficient = 1.0
Wartość wykładnika oceny rpow określa się przy użyciu parametru db.ratability.num_rating.power (wartość
domyślna wynosi 1,0):
db.ratability.num_rating.power= 1.0
Bi jest miarą kontrowersyjności pozycji:
Bi=Kx(odchylenie_standardowe_ocen)sdpow
odchylenie_standardowe_ocen to standardowe odchylenie ocen pozycji.
Wartość współczynnika K określa się przy użyciu parametru db.ratability.stddev.coefficient (wartość domyślna
wynosi 1,0):
db.ratability.stddev.coefficient = 1.0
Wartość wykładnika odchylenia standardowego stdpow określa się parametrem db.ratability.stddev.power (wartość
domyślna wynosi 1,0):
db.ratability.stddev.power= 1.0
Ci to waga określana na podstawie wieku pozycji:
383
Ci=Kxexp(-(current_year - release_year)) exp ^ apow
rok_produkcji to wartość pola year w tabeli Lps_Item_Data dla danej pozycji.
Wartość współczynnika K jest określana parametrem db.ratability.age.coefficient. Współczynnikowi temu można
nadać wartość 0, jeśli wiek pozycji nie ma mieć wpływu na określanie ocenialności (wartość domyślna wynosi 2,7):
db.ratability.age.coefficient = 2.7
Wartość wykładnika apow określa się za pomocą parametru db.ratability.age.power (wartość domyślna wynosi 0,5):
db.ratability.age.power= 0.5
Powtórzone pozycje na liście odwiedzin: Aby określić, czy program narzędziowy buildvisit powinien ponownie
wyświetlać tę samą pozycję na liście odwiedzin, należy ustawić parametr db.visitlist.ratability.duplication_threshold.
Pozycje o ocenialności większej niż ta wartość progowa mogą być powtarzane.
Na przykład:
db.visitlist.ratability.duplication_threshold = 6
Konfigurowanie mechanizmu Clickstream:
Mechanizm Clickstream generuje rekomendacje na podstawie zarejestrowanego zachowania użytkownika dotyczącego
zakupów podczas nawigacji w serwisie WWW, to jest historii kliknięć użytkownika podczas wizyty w serwisie WWW.
Zapisywane są dane dotyczące pozycji, które użytkownik wyświetlił, kliknął i dodał do koszyka.
Zachowanie dotyczące rekomendacji mechanizmu Clickstream można określić za pomocą ustawienia
“Przewidywalność użytkownika dla mechanizmu ClickStream”.
Przewidywalność użytkownika dla mechanizmu ClickStream:
W tej sekcji przedstawiono następujące informacje dotyczące przewidywalności użytkowników:
v Minimalna liczba czynności związanych z mechanizmem Clickstream wymaganych w celu wygenerowania
rekomendacji dla użytkownika.
v Liczba mentorów sprawdzanych przez mechanizm Clickstream przed określeniem przewidywalności użytkownika.
v Procentowa zmiana transakcji użytkownika, po przekroczeniu której serwer LikeMinds przeliczy predykcje dla tego
użytkownika.
v Rekomendacje domyślne.
Minimalna liczba czynności związanych z mechanizmem Clickstream:
Ustaw parametr <eng_instance_name>.engine.saturn.tune.predictable.min_xactions_cutoff na minimalną liczbę
transakcji, które użyt

Web Content Manager8.0

Transkrypt

Podobne dokumenty