II FSK 2558/10 - Wyrok NSA

II FSK 2558/10 - Wyrok NSA z 2012-07-03
Strona 1 z 6
II FSK 2558/10 - Wyrok NSA
Data orzeczenia
2012-07-03
Data wpływu
2010-12-08
orzeczenie prawomocne
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Sygn. powiązane
Antoni Hanusz /przewodniczący sprawozdawca/
Beata Cieloch
Zbigniew Kmieciak
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
6560
Podatek dochodowy od osób prawnych
Interpretacje podatkowe
III SA/Wa 1678/10 - Wyrok WSA w Warszawie z 2010-09-16
Skarżony organ
Minister Finansów
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok oraz oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 1992 nr 21 poz 86 art. 12 ust. 3
Symbol z opisem
Hasła tematyczne
Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw
regulujących zasady opodatkowania.
SENTENCJA
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Antoni Hanusz
(sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia WSA (del.) Beata Cieloch, Protokolant
Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi
kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów od
wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 września 2010 r. sygn.
akt III SA/Wa 1678/10 w sprawie ze skargi R. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację
indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z
dnia 25 lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego
1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od R. sp. z o.o. z siedzibą w W.
na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę
340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
UZASADNIENIE
II FSK 2558/10
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 września 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w
Warszawie w sprawie o sygnaturze akt III SA/Wa 1678/10, uchylił zaskarżoną przez R. sp. z o.o.
indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Ministra Finansów z dnia 25 lutego 2008
roku, w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych. R. sp. z o.o. w W., wnioskiem z
dnia 23 listopada 2007 r. wystąpiła do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej
przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w
zakresie możliwości obniżenia przychodu firmy o wartość udzielanych rabatów. W uzasadnieniu
wniosku wskazała, że jest podmiotem zajmującym się dystrybucją leków na terytorium Polski,
wydawanych pacjentom wyłącznie na podstawie recepty lekarskiej. Sprzedaż leków kierowana jest
do hurtowni, które następnie kierują ten lek do aptek. Z uwagi na wysoką cenę leku i brak jego
refundacji jest on niedostępny dla wielu pacjentów. W związku z powyższym, spółka chcąc
zwiększyć sprzedaż leku powinna obniżyć jego cenę. Obniżenie ceny sprzedaży jest możliwe przez
obniżenie marży, a także obniżenie kosztu zakupu leku od producenta. Warunkiem obniżenia ceny
leku przez producenta jest znaczne zwiększenie zakupów tego leku, pod warunkiem zapewnienia
przez skarżącą, że lek ten nie będzie redystrybuowany, po uzyskanej, obniżonej cenie, poza Polskę.
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/4C67219043
2012-10-31
II FSK 2558/10 - Wyrok NSA z 2012-07-03
Strona 2 z 6
Zdaniem spółki udzielenie rabatu hurtowniom wiąże się z ryzykiem, że sprzedadzą one lek za
granicę już po obniżonej cenie, w ramach tzw. importu równoległego. W praktyce więc spółka
utraciłaby prawo do zniżki od producenta leku nie osiągając zamierzonego celu zwiększenia
sprzedaży. Jedyną możliwą do zastosowania formą obniżenia ceny leku jest bezpośrednie
przekazanie rabatu aptece dokonującej sprzedaży. Spółka stworzyła program rabatowy polegający
na udzieleniu aptece rabatu kwotowego, dotyczącego każdej, nabytej przez aptekę jednostki leku w
danym okresie (miesiącu). Spółka dokonywała wypłat na podstawie not rabatowych, tj.
dokumentów sporządzonych na podstawie wykazów ilości zakupionych przez aptekę leków w
danym okresie. Spółka zapytała czy wartość netto wystawionych not rabatowych, potwierdzających
wartość kwot przekazanych dystrybutorom (aptekom) stanowi koszt uzyskania przychodów, czy też
wartość korygującą przychody ze sprzedaży? Jej zdaniem wartość netto wystawionych not
rabatowych, dokumentujących kwoty przekazane aptekom, powinna obniżać przychody spółki
stanowiące element kalkulacyjny podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób
prawnych. Minister Finansów w interpretacji z dnia 25 lutego 2008 r. uznał stanowisko spółki za
nieprawidłowe. Minister wskazał, że pojęcia "bonifikaty" i "skonta" nie zostały zdefiniowane na
potrzeby ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z
2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zwanej dalej u.p.d.o.p. Przyjmując za "Uniwersalnym słownikiem
języka polskiego" pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003,
tom 1 str.303) "bonifikata" - to "zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma
odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat". Bonifikata jest
udzielana wówczas, gdy wystąpią okoliczności uzasadniające obniżenie ustalonej wcześniej ceny,
których nie można było przewidzieć w momencie zawierania umowy sprzedaży. Minister
argumentował, że w przypadku, jeżeli okoliczności wpływające na zmniejszenie ceny są znane
stronom przed zawarciem umowy sprzedaży, to powinny znaleźć odzwierciedlenie w cenie
określonej w tej umowie. Natomiast "rabat" to "obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.
Minister uznał również, że spółka prowadzi sprzedaż leku jedynie w relacji z placówkami
lecznictwa zamkniętego lub hurtowniami. Dokonując sprzedaży leku żąda ona od tych podmiotów
określonej kwoty do zapłaty, co oznacza że w momencie zawierania umowy sprzedaży, cena
sprzedaży danego leku jest stronom znana. Cena ta znajduje odzwierciedlenie w dokumencie
potwierdzającym dokonanie transakcji sprzedaży. W interpretacji podniesiono, że z opisu stanu
faktycznego nie wynika, że spółka kiedykolwiek koryguje tę cenę w odniesieniu do nabywców
leków. Brak jest zatem podstaw do uznania, że w opisanym przypadku moa jest o pomniejszeniu
czy odstąpieniu od ustalonej uprzednio przez sprzedającego ceny leków. Zdaniem organu, aby
mówić o rabacie w rozumieniu art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p, powinien on dotyczyć przychodów
należnych, uzyskanych z tytułu sprzedaży leku do placówek lecznictwa zamkniętego lub hurtowni.
Udzielenie bonifikat lub rabatów musi mieć związek z konkretną sprzedażą lub konkretnym
kontrahentem. Sporządzone dla poszczególnych aptek, prowadzących sprzedaż przedmiotowego
produktu "noty rabatowe" nie dają możliwości powiązania ich z konkretnymi zdarzeniami
gospodarczymi generującymi przychody z działalności operacyjnej. W konsekwencji, zgodnie z art.
12 ust. 3 u.p.d.o.p, brak jest podstaw do korygowania przychodów należnych uzyskanych z tyt.
prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie "not rabatowych" skierowanych bezpośrednio
do aptek, ponieważ nie są one nabywcą przedmiotowego leku od Spółki lecz stanowią jedynie
kolejne ogniwo dystrybucji. Wyrokiem z dnia 4 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1800/08
Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną interpretację. Podstawę zapadłego wyroku
stanowiło uchybienie przez Ministra Finansów terminowi do wydania interpretacji określonemu w
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/4C67219043
2012-10-31
II FSK 2558/10 - Wyrok NSA z 2012-07-03
Strona 3 z 6
art. 14d O.p. (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2007r.). Sąd powołał się na uchwałę
Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 listopada 2008 r. sygn. akt I FPS 2/08. Od
powyższego wyroku Minister Finansów wniósł skargę kasacyjną żądając jego uchylenia w całości i
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji zarzucając naruszenie
przepisów postępowania, tj. art. 146 § 1, art. 151 i art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.
Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.),
dalej p.p.s.a. w związku z art. 14 o § 1 i 14 d O.p. poprzez błędną ich wykładnię, w sposób mający
wpływ na wynik sprawy poprzez przyjęcie, że pojęcie "niewydanie interpretacji indywidualnej"
użyte w art. 14 o O.p. oznacza brak jej doręczenia stronie w terminie trzech miesięcy, liczonym od
dnia otrzymania wniosku, o którym stanowi art. 14 d O.p. oraz nie poddanie analizie całej treści art.
14 d O.p., w tym zdania drugiego tego przepisu co stanowi błąd wykładni językowej przy ustalaniu
treści normy prawnej w oparciu o fragment przepisu, a nie całą jego treść. Wyrokiem z dnia 1
czerwca 2010 r., sygn. akt II FSK 694/09 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok
z dnia 4 lutego 2009 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia sądowi pierwszej instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku powołał się na uchwałę Izby Finansowej
Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 grudnia 2009 r. w sprawie o sygn. akt II FPS 7/09 w
której stwierdzono, że "W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r. pojęcie
"niewydanie interpretacji" użyte w art. 14o § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), nie oznacza braku jej doręczenia w terminie 3
miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14d powołanej ustawy." 2.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyniku rozpoznania skargi uznał, że
zaskarżona interpretacja narusza prawo w stopniu uzasadniającym jej uchylenie. Uznał, że
interpretacja indywidualna została wydana z naruszeniem prawa, to jest art. 12 ust.3 ustawy o
podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowi on, iż za przychody związane z działalnością
gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się
także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości
zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zdaniem Sądu, ustawodawca w ustawie tej nie
zdefiniował pojęcia przychodu. W art. 12 ust. 1–9 u.p.d.o.p. wymieniono tylko przykładowe
kategorie przychodów (katalog otwarty). Sąd argumentował, że w przypadku rozpatrywanej sprawy,
ustawa zdecydowała o wartości przychodu, w przypadku udzielenia przez sprzedawcę bonifikat i
skont, wyjaśniając w art.12 ust.1, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14. Zdaniem
Sądu bonifikaty i skonta nie są więc kosztami podatkowymi, a pomniejszają one przychód. Sąd
wskazał też na przepis art.29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług,
który zezwala na zmniejszenie obrotu, a więc podstawy opodatkowania tym podatkiem, o kwoty
udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów,
uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów. Wedle oceny Sądu,
udokumentowanie rabatu może nastąpić nie tylko przez wystawienie faktury korygującej, ale w
każdy inny dopuszczalny sposób, więc również poprzez wystawienie noty księgowej. Wobec tego,
w świetle art.12 ust.3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który w przypadku
udzielonych bonifikat zezwala na wykazanie przez podatnika przychodu rzeczywistego, brak jest
podstaw do sformułowania wniosku o zakazie przyjmowania noty rabatowej w celu zmniejszenia
przychodu. Zdaniem Sądu treść przepisu art.12 ust 3 u.p.d.o.p. nie stoi również na przeszkodzie
wyłączeniu z przychodu podatnika udzielonych bonifikat i skont (również rabatów) osobie trzeciej,
to jest osobie związanej z podatnikiem w łańcuchu obrotu towarowego jedynie pośrednio.
Przeszkoda ta nie wynika również z art. 12 ust.1, ani z art.12 ust.3 u.p.d.o.p. Wskazane w
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/4C67219043
2012-10-31
II FSK 2558/10 - Wyrok NSA z 2012-07-03
Strona 4 z 6
przepisach art. 12 u.p.d.o.p., zdarzenia podatkowe, nie wyłączają zatem możliwości uznania za
przychód przysporzeń pochodzących od osoby trzeciej, niezwiązanej bezpośrednią umową cywilno
– prawną. Skoro więc zdaniem Sądu, z literalnego brzmienia przepisu art.12 ust 3 u.p.d.o.p. nie
wynika zakaz pomniejszenia przychodu o udzielane bonifikaty lub skonta osobom nie związanym z
podatnikiem bezpośrednią umową handlową, a przepis w tym przypadku przyjmuje przychód do
opodatkowania w wartościach rzeczywistych, brak jest przeszkód prawnych do uznania, że noty
rabatowe pomniejszają przychód podatnika. 3. W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu
Administracyjnego Minister Finansów zaskarżył wskazany powyżej wyrok w całości, zarzucając
mu naruszenie, poprzez błędną wykładnię art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych. Sąd miał błędnie przyjąć, iż w wyniku uznania, że nie stoi na przeszkodzie wyłączenie z
przychodu podatnika udzielonych bonifikat i skont, w tym rabatów, osobie trzeciej, to jest osobie
związanej z podatnikiem w obrocie towarowym pośrednio. Wskazując na powyższy zarzut autor
skargi kasacyjnej wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej
instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
4. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Skarga kasacyjna ma uzasadnione
podstawy wobec czego podlega uwzględnieniu. W ocenie sądu kasacyjnego wyrok kontrolujący
pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dokonanej przez
Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony, to jest Dyrektora Izby Skarbowej w W.,
na podstawie art. 14 b § 1 i § 6 Ordynacji podatkowej, dotyczącej przychodu oraz kosztów
uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, jest niezgodny z prawem.
Przede wszystkim zwrócić należy uwagę, iż skarga kasacyjna Ministra Finansów związana została z
podstawą wskazaną w art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30.08.2002 roku Prawo o postępowaniu przed
sądami administracyjnymi (u.p.p.s.a). Mając na uwadze tego rodzaju zarzut trzeba stwierdzić, iż
podczas kontroli zgodności z prawem pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego doszło
do naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisu prawa materialnego ujętego w art. 12 ust 3
ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W jego wyniku dokonano bowiem błędnej
wykładni prawa materialnego. W konsekwencji Sąd ten dopuścił się błędu orzeczniczego dokonując
niewłaściwej kwalifikacji prawnej stanu faktycznego określonego we wniosku o interpretację. Błąd
orzeczniczy spowodowany został bezzasadnym przyjęciem w rozstrzyganej sprawie, że treść
przepisu art. 12 ust 3 ustawy podatkowej pozwala na obniżenie przychodu podatnika podatku
dochodowego od osób prawnych o udzielone rabaty nie tylko podmiotom powiązanym
bezpośrednim węzłem prawnym, lecz, jak ujął to Sąd, również związanych z nim w sposób pośredni
łańcuchem obrotu towarowego. Błąd orzeczniczy dotyczy zatem oceny elementu prawnego
pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego polegający na uznaniu przez Sąd, iż osoby
trzecie, a więc apteki niepowiązane jakąkolwiek umową cywilnoprawną z podatnikiem, uzyskując
od niego rabaty kwotowe w formie przelewów pieniężnych, skutkowały zmniejszeniem przychodu
podatkowego spółki "R". Sposób interpretacji, jakim posłużył się Sąd odczytując znaczenie oraz
konsekwencje zastosowania przepisu art. 12 ust 3 ustawy podatkowej do przedstawionego stanu
faktycznego, sprowadzający się do konstatacji, iż skoro z przepisu tego nie wynika zakaz
pomniejszania przychodu o rabaty udzielone osobom nie związanym z podatnikiem stosunkiem
prawnym, wobec tego rabat taki może obniżać przychody podatnika, właściwy prawu prywatnemu,
nie może być zastosowany na gruncie prawa podatkowego. Organy podatkowe, zgodnie z art. 120
Ordynacji podatkowej, mogą działać bowiem wyłącznie na podstawie i w granicach prawa.
Natomiast w prawie publicznym nie ma zastosowania reguła interpretacyjna pozwalająca przyjąć,
że zdarzenia nieobjęte normami prawa wywoływać mogą oczekiwane przez podatnika skutki.
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/4C67219043
2012-10-31
II FSK 2558/10 - Wyrok NSA z 2012-07-03
Strona 5 z 6
Zwrócić należy uwagę, iż brzmienie przepisu art. 12 ust 3 ustawy podatkowej wskazuje na
możliwość obniżenia przychodu podatkowego z tytułu udzielonego przez podatnika rabatu, a więc
obniżki ceny towaru dla kupującego. Rabat stanowi formę rezygnacji od ustalonej między
sprzedającym i kupującym ceny. Udziela się go, co podkreśla w swej argumentacji organ skarżący,
nabywcy towaru. W świetle badanego stanu faktycznego nabywcą towaru, a więc leków od spółki
"R" były hurtownie i jednostki lecznictwa zamkniętego, a nie apteki. Wojewódzki Sąd
Administracyjny w Warszawie, interpretując wskazany przepis, doszedł więc do błędnego wniosku,
że podmiot zajmujący się dystrybucją leków, to jest spółka "R" może obniżyć przychód podatkowy
ze sprzedaży leków dokonując przelewu środków pieniężnych w odpowiedniej kwocie rabatowej
podmiotowi, z którym nie zawarł umowy sprzedaży, a więc nie ustalał także warunków sprzedaży,
ceny leków, warunków obniżenia ceny, zdarzeń gospodarczych mających wpływ na obniżkę ceny
leków itp. Sąd popełnił zatem błąd orzeczniczy interpretując stan faktyczny sprawy w ten sposób,
że przekazywanie środków pieniężnych aptekom jest równoznaczne z udzielaniem rabatu
nabywcom leków. Natomiast rabat pieniężny polega na zmniejszeniu ceny towaru lub usługi
ustalonej pomiędzy sprzedawcą i nabywcą. Tymczasem w sytuacji, w której sprzedawcę nie łączą
żadne stosunki prawne z beneficjentem środków przyznawanych mu pod warunkiem ich nabywania
w hurtowniach, do których towar dostarcza podatnik, przekazywane w tej sposób środki pieniężne
nie są rabatami obniżającymi cenę sprzedawanych przez niego leków. Nie obniżają zatem
przychodu ze sprzedaży leków hurtowniom ponieważ nie są rabatem udzielonym przez sprzedawcę
kupującemu. Przelewy kwot rabatowych aptekom przypominają formę dopłat do cen nabywanych
przez apteki leków w hurtowniach, których dystrybucją i sprzedażą zajmuje się spółka "R"
zwiększające przychód beneficjenta. Reasumując, z przestawionego organowi interpretacyjnemu
stanu faktycznego wynika więc, że dystrybutor leków kwotami rabatowymi miał dofinansować
apteki a nie nabywców leków czyli hurtowni, z którymi zawarł umowy sprzedaży. Odbiorcą tych
kwot nie były zatem hurtownie, z którymi ustalono w umowie ceny sprzedaży leków, lecz inne
podmioty, a więc apteki nabywające leki z hurtowni. Cen jakie płacone miały być podatnikowi nie
ustalano zatem z aptekami. Aptekom dystrybutor leków nie mógł więc udzielać rabatów. W
analizowanym stanie faktycznym mógł je udzielić jedynie hurtowniom lub placówkom lecznictwa
zamkniętego. Nabywcami leków, o czym wielokrotnie była mowa, były bowiem hurtownie oraz
placówki lecznictwa zamkniętego a nie apteki. Te bowiem nabywać miały leki z hurtowni. Sąd
administracyjny pierwszej instancji nie dostrzegł również, że wykładnia językowa przepisów
zawartych w art. 12 ust 3 analizowanej ustawy musi uwzględniać konstrukcję oraz wypływający z
niej charakter podatku dochodowego od osób prawnych. Konstrukcja ta polega na opodatkowaniu
dochodu jaki powstaje u podatnika, a niekiedy przychodu. Dochód będący podstawą
opodatkowania, zgodnie z art. 7 ust 2, stanowi różnicę przychodu, o którym mowa w przepisach
rozdziału 2 ustawy oraz kosztów uzyskania przychodów uregulowanych przepisami rozdziału 3
analizowanej ustawy podatkowej. Wobec tego zmniejszenie ceny przez sprzedawcę w drodze rabatu
zmniejsza po jego stronie, jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, przychód
podatkowy. Z powodu zmniejszenia ceny zakupu o tę samą wielkość zmniejszają się również
koszty uzyskania przychodów po stronie nabywcy towaru z bonifikatą. W ten sposób zachodzi
podatkowa symetria pomiędzy zmniejszeniem przychodu podatkowego sprzedawcy oraz kosztami
uzyskania przychodu nabywcy. Relacje te ograniczają się jednak bezpośrednio do tych podmiotów,
to jest udzielającego rabatu i korzystającego z rabatu pieniężnego. Na wielkość przychodu
podatnika sprzedającego towary nie może mieć natomiast wpływu cena, według jakiej hurtownia
sprzedaje nabyty od niego towar innym odbiorcom np. aptekom. W związku z powyższym brak jest
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/4C67219043
2012-10-31
II FSK 2558/10 - Wyrok NSA z 2012-07-03
Strona 6 z 6
uzasadnienia odwoływania się Sądu, którego orzeczenie zaskarżono, do przepisów regulujących
podatek od towarów i usług. Brak jest bowiem w ustawie o podatku dochodowym od osób
prawnych odesłania w tym zakresie. Ponadto konstrukcja tych podatków, zwłaszcza gdy idzie o
podstawę opodatkowania oraz mechanizm rozliczania obu podatków, jest diametralnie różna. Bez
znaczenia dla obliczania wielkości przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych ma więc
przyznanie kwoty rabatowej przez podatnika stojącego na początku łańcucha dostaw ostatecznemu
odbiorcy. Bez znaczenia dla sprawy jest również wystawianie na podstawie art. 29 ust 4 ustawy o
podatku od towarów i usług faktur korygujących oraz sposoby dokumentowania rabatu. Wbrew
wywodom Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przepisy ustawy o podatku od
towarów i usług nie mają zatem znaczenia dla rozstrzygnięcia istoty sprawy, a więc ustalania
wielkości przychodu spółki sprzedającej leki hurtowniom, według zasad określonych w art. 12 ust 3
ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast kwestia zakwalifikowania wydatków
dokonywanych na rzecz aptek do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust 1 ustawy
o podatku dochodowym od osób prawnych nie była przedmiotem skargi kasacyjnej w niniejszej
sprawie. Z tych przyczyn na podstawie art. 188 ustawy z dnia 30.08.2002r., Prawo o postępowaniu
przed sądami administracyjnymi skargę kasacyjną należało uwzględnić oraz na podstawie art. 151
tej ustawy, oddalić skargę spółki. Natomiast o kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono
zgodnie z art. 203 pkt 2 tej ustawy i § 14 ust. 2 pkt 2 lit a) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.
U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/4C67219043
2012-10-31