Template screenshotów ENG

Źródło: Gazeta „Kultyra i zhittya”
Tytuł: I, CULTURE Orchestra w Kijowie
Data: 13.09.2013
W Filharmonii Narodowej Ukrainy odbył się finałowy koncert międzynarodowego
tournée I, CULTURE Orchestra 2013. Po raz pierwszy w ciągu trzech lat istnienia
projektu dyrygentem orkiestry został kijowianin Kirill Karabits, a do programu
włączono utwór ukraińskiego kompozytora ХХ wieku Borysa Latoszyńskiego.
Orkiestra łącząca młodych muzyków z Polski oraz krajów Partnerstwa Wschodniego
(Azerbejdżanu, Białorusi, Armenii, Gruzji, Mołdawii i Ukrainy), powstała w roku 2011 z
inicjatywy Instytutu Adama Mickiewicza znajdującego się w Polsce. Co roku młodzi
instrumentaliści zbierają się w Polsce na próby i kursy mistrzowskie z doświadczonymi
wykładowcami oraz dyrygentem, przygotowują program koncertowy, a następnie jadą w
tournée (w tym roku od 26 sierpnia do koncertu w Kijowie I, CULTURE Оrchestra
wystąpiła z koncertami w Gdańsku, Reykjaviku, Göteborgu, Kopenhadze, Tallinnie). Mimo
ścisłego grafiku prób i napiętego harmonogramu koncertów, kijowski występ orkiestry z
całą pewnością można nazwać triumfalnym.
Niewątpliwie, tak wielki sukces І, CULTURE Оrchestra zawdzięcza także dyrygentowi.
Kirill Karabits, absolwent Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy, a obecnie znany na
wszystkich kontynentach mistrz, jest głównym dyrygentem Bournemouth Symphony
Orchestra w Wielkiej Brytanii. W tym roku otrzymał nagrodę angielskiej Royal
Philharmonic Society w kategorii Dyrygent Roku. Kirill pracuje z różnymy światowymi
orkiestrami i, zważywszy na opinie prasy i spostrzeżenia fachowców podczas, niestety,
nieczęstych przyjazdów na Ukrainę, ma
niezwykły dar odnajdywania podejścia do
każdego zespołu. Oto i tym razem, na scenie i poza sceną, żył razem z młodymi artystami,
inspirując ich do tworzenia muzyki, pomagając im otworzyć się i osiągnąć fantastyczne
wyniki.
Słuchając І, CULTURE Оrchestra trudno było uwierzyć w to, że muzycy grają razem
zaledwie kilka tygodni, oni jakby „odczuwali siebie nawzajem rdzeniem kręgowym”, grali
jak wieloletni partnerzy, łatwo i swobodnie przekazując sobie nicie muzycznych tematów i
żywo splatając z nich skomplikowane symfoniczne płótna. „Grażyna” Borysa
Latoszyńskiego (utwór napisany w 100 rocznicę śmierci Adama Mickiewicza i inspirowany
jego poematem), mimo dużego rozmiaru i trudnego języka muzycznego, brzmiał
zdumiewająco – muzycy nie dali słuchaczom żadnej możliwości oderwania się, puściwszy
ich w pływanie licznymi, dynamicznymi falami tej symfonicznej ballady.
Koncert fortepianowy Op. 10 nr 1 Sergiusza Prokofiewa – lakoniczny, ruchliwy, słoneczny,
młodzieńczy utwór jednego z klasyków muzyki ХХ wieku – orkiestra wykonała razem z
solistką Khatią Buniatishvili. Kontrast podkreślonej kobiecości wyglądu młodej pianistki i jej
dynamicznej maniery gry zadziałał na publiczność jak zimny przysznic. Jednocześnie, po
kilku pasażach koncertu Prokofiewa w wykonaniu pięknej Khatii od gorących strun
fortepianu można by było zapalić papierosa (jak to czynił bohater filmu „1900: człowiek
legenda”).
Niezwykle skomplikowanym jest Koncert na orkiestrę Béli Bartóka – dzieło, w którym
zgodnie z prawem gatunku kompozytor daje możliwość wypowiedzenia się każdej grupie
orkiestrowej, a także solistom. Utwór przypomina kryształową skrzynkę z eterycznymi
substancjami, która może rozpaść się na kawałki w razie nieumiejętnego obchodzenia się
z nią. Jednak podczas kijowskiego koncertu muzycy i dyrygent w sposób wirtuozerski,
idealny donieśli do słuchaczy czar arcydzieła Bartóka. Entuzjazm sali, uparcie klaskającej i
wykrzykującej „brawo!”, muzycy próbowali zahamować wykonaniem utworów „na bis”, ale
wydawało się, że tego też było za mało.
Należy złożyć szczególne podziękowania organizatorom kijowskiej imprezy, która była
nasycona duchem młodości i w tajemniczy sposób uporządkowanego chaosu, ciepłą
demokratyczną atmosferą, studencką, ni z czym nie porównywalną radością „zwisania z
balkonu” w filharmonii i komunikacją z tymi, z kim chce się komunikować jak najbardziej.
Julia Paltsevich