dr hab. Mieczysław Rokosz, prof. Ign. - opis

Transkrypt

dr hab. Mieczysław Rokosz, prof. Ign. - opis
Dr hab. Mieczysław Rokosz, profesor ,,Ignatianum”
Specjalność: nauki pomocnicze historii, średniowiecze, historia kultury i kulturowe dziedzictwo
Seminarium magisterskie
Semestr letni 2016/2017 R.A.
Uważam za celowe aby kilka pierwszych zajęć seminaryjnych poświecić metodzie przygotowywania
pracy magisterskiej z dziedziny kulturoznawstwa, a ściślej z zakresu problematyki dziedzictwa
kulturowego Polski. Omówimy więc działania w zakresie heurystyki czyli umiejętności
wyszukiwania i gromadzenia źródeł do tematu pracy oraz literatury, następnie analizę krytyczną
nagromadzonego materiału źródłowego i literatury a wreszcie - opracowanie czyli konstrukcję
albo syntezę.
W zakresie heurystyki zwrócimy uwagę na literaturę naukową, typy opracowań naukowych
(syntezy, monografie, artykuły naukowe - rodzaje artykułów (monograficzny, syntetycznypodsumowujący, programowo-postulatywny, polemiczny, przyczynkarski, popularno-naukowy,
recenzyjny – rodzaje recenzji,).W zakresie heurystyki nie wyklucza się gromadzenia materiałów
poprzez wywiad, czy in situ – w terenie, czy w muzeum.
Zwrócimy uwagę na
czasopiśmiennictwo specjalistyczne oraz bibliografie i typy bibliografii, na sposób korzystania z
dużej naukowej biblioteki czy archiwum.
Zastanowimy się nad techniką – możliwościami gromadzenia materiału do pracy a wreszcie nad
tym jak ma być poprawnie skonstruowana praca magisterska, poczynając od założeń ogólnych
(wstęp, rozwiniecie tematu w kolejnych rozdziałach, zakończenie-podsumowanie, bibliografia,
różnego rodzaju aneksy) a kończąc na takich drobiazgach jak rodzaje przypisów, poprawność
sporządzania przypisów czy not bibliograficznych.
Kolejnym etapem pracy na seminarium będzie poszukiwanie, wstępne formułowanie tematów
prac magisterskich stosownie do indywidualnych zainteresowań seminarzystów i ich potencji
(możliwości).
Dalej już – systematyczne czuwanie nad postępem prac magistrantów, referowanie wyników,
uwagi, dyskusja, doskonalenie.
Część czasu każdego posiedzenia seminaryjnego zamierzamy poświęcić omawianiu wybranych
zagadnień dziedzictwa kulturowego Polski. Nie wyklucza się w miarę ochoty seminarzystów i
czasu – wyjścia do muzeum czy celem zwiedzenia konkretnego zabytku, oczywiście po
uprzednim przygotowaniu się do tego.
Postaramy się o to, aby Studenci mojego seminarium magisterskiego również samodzielnie
starali się poznać najważniejsze muzea i zabytki Krakowa.
1