docnr 6 (233) wrzesień 2015 - św. Eugeniusz de Mazenod
download 
Reklamacja Transkrypt
nr 6 (233) wrzesień 2015 - św. Eugeniusz de Mazenod
Krzyżu Święty, co świat obejmujesz, Który rozdartą ziemię ramionami dwoma, Jak dziecko słabe matka przed ciemnością bronisz, Zmiłuj się nad nami. Krzyżu Święty, masz moc pojednania I północy z południem i wschodu z zachodem Który nienawiść łamiesz, a niewolę kruszysz, Zmiłuj się nad nami. Warto przeczytać: Parafialne Rady Duszpasterskie str. 4 Wywiad z oo. Markiem i Dominikiem Ochlakiem str 8 Modlitwa różańcowa str.10 Święcenia dk. Sławomira OMI str.12 Aix-en-Provence str. 16 oraz wiele ciekawych relacji z wyjazdów wakacyjnych. Zdj.: O. Paweł Gomulak OMI. Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii W wigilię Święta Podwyższenia Krzyż, a zarazem w Dniu Fatimskim w niedzielę, 13 września 2015 r. po mszy św. o godz.18.00, z kościoła św. Eugeniusza, duża grupa wiernych wyruszyła w tradycyjnej procesji do Krzyża Jubileuszowego. W tym roku obchodzimy 15. rocznicę budowy i poświęcenia Krzyża, przy wjeździe do dzielnicy Pogorzelec w Kędzierzynie-Koźlu. W roku 2000, ogłoszonym przez św. Jana Pawła II Rokiem Jubileuszowym, z inicjatywy ówczesnego proboszcza o. Norberta Sojki OMI, wzorem naszych ojców, na skrzyżowaniu dróg, parafia postawiła Krzyż. Został on zbudowany na chwałę i dziękczynienie Bogu za dwa tysiące lat chrześcijaństwa i tysiącletnią obecność Kościoła w Polsce. Już w pierwszych latach po budowie Krzyża, niemal w naturalnym odruchu, w Święto Podwyższenia Krzyża 14 września, wierni z naszej parafii szli z procesją pod Krzyż dziękować Chrystusowi za zbawienną mękę i śmierć na Krzyżu. W 2015 roku, procesja wyruszyła 13 września w niedzielę, po mszy św. wieczornej o godz. 18.00. Połączyliśmy w ten sposób Dzień Fatimski oraz tradycyjną procesję pod Krzyż. Życie parafii Życie parafii Z Maryją pod Krzyż Jubileuszowy 2 Uroczystą Mszę św. ku czci Matki Bożej Fatimskiej odprawił o. Proboszcz, a kazanie wygłosił o. Tomasz Woźny OMI. Procesja wyruszyła ulicami Ligonia, Sobieskiego a następnie ulicą Kozielską do Ronda ks. Jana Opieli OMI i zgromadziliśmy się na placu pod Krzyżem. Procesję otwierał krzyż, za krzyżem i ministrantami szły dziewczęta ze scholki Magnificat. Dziewczynki ubrane były w swoje niebieskie i seledynowe stroje. Dalej szła figura Matki Bożej Fatimskiej niesiona przez nadzwyczajnych szafarzy, za nimi siostry zakonne, młodsi ministranci, ojciec Proboszcz oraz pozostali kapłani, orkiestra i wierni. Podczas drogi odmawialiśmy różaniec fatimski, rozważania tajemnic chwalebnych prowadził o. Proboszcz. W niedzielny pogodny wieczór idziemy z figurą Maryi i różańcem główną ulica naszej parafii. Mijamy wiele przypadkowych spacerujących po chodnikach osób, budząc wśród nich różne reakcję: zdziwienie, zaciekawienie, uśmiech lub obojętność. Pojedyncze osoby przyłączyły się do procesji, inni zatrzymywali się na chwilę, ale była też grupa młodzieży, która przechodziła wzdłuż procesji głośno rozmawiając, zajęta swoimi sprawami. W życiu przyjmujemy podobne postawy naszej wiary. Pod Krzyżem odprawione zostało nabożeństwo ku czci Krzyża Chrystusowego. O. Tomasz w swoim rozważaniu, nawiązuje do ewangelii św. Jana, w której Chrystus z krzyża, powierza swoją Matkę św. Janowi, a tym samym całemu Kościołowi. W swoim testamencie Jezus daję na swoja Matkę jako pośredniczkę, opiekunkę i pocieszycielkę, ale także jako wór i przykład drogi życio- O. Mieczysław Hałaszko OMI SŁOWO PROBOSZCZA SŁOWO PROBOSZCZA wej, wiernej i w pełni oddanej Bogu. Nabożeństwo zostało zakończone Litanią do Krzyża Świętego, a ojciec Proboszcz udzielił zebranym Bożego błogosławieństwa i wierni rozeszli się do domów... Niech ta droga z Maryją po Krzyż Święty, umocni w naszych sercach wiarę w Chrystusa naszego Odkupiciela i Zbawiciela. Marek Dziedzic SŁOWO PROBOSZCZA Wszyscy ochrzczeni, a nie tylko duchowni, stanowimy Kościół. Wszyscy też jesteśmy za Niego odpowiedzialni. Szczególnym znakiem życia i działalności Kościoła są poszczególne parafie, a w nich tak wielorakie zaangażowanie wiernych świeckich. Jedną z form aktywności, może nawet najważniejszą, jest powoływanie i działalność w poszczególnych parafiach gremiów doradczych. Są nimi według prawa Rady Parafialne (pomagają w sprawach materialnych) i Rady Duszpasterskie (pomagają w sprawach duchowych). W naszej diecezji powoływane są Parafialne Rady Duszpasterskie, które mają służyć proboszczowi pomocą równocześnie i w sprawach duszpasterskich i gospodarczych. Na str. 5 podane zostały nazwiska dotychczasowych członków Parafialnej Rady Duszpasterskiej, powołanej w listopadzie 2010 r. Tam również możemy zapoznać się ze Statutem Parafialnych Rad Duszpasterskich w naszej diecezji. Po pięciu latach trwania kadencji, przystąpimy do powołania PRD na kolejną, pięcioletnią, kadencję. Najpierw, w październiku z członków dotychczasowej PRD utworzona zostanie Komisja Wyborcza. Następnie, 8 listopada br. w ogłoszeniach parafialnych, zapowiem czas i formę zgłaszania kandydatów do PRD. Spośród zgłoszonych kandydatów utworzona zostanie lista ok. 40 kandydatów z największym poparciem parafian. Kandydaci zostaną zaprezentowani parafianom 22 listopada, a tydzień później (29 listopada) z podanej listy parafianie wybiorą 17 osób, a proboszcz dokooptuje jeszcze kolejnych 5. Wyniki wyborów i skład nowej PRD podany zostanie 6 grudnia br. Po dwóch tygodniach nowa PRD zostanie zaprzysiężona i rozpocznie swoją statutową działalność. Zachęcam wszystkich parafian do zainteresowania się tą formą odpowiedzialności za Kościół i do odwagi w głosowaniu albo ewentualnym przyjęciu wyboru. Szczęść Boże! SŁOWO PROBOSZCZA Słowo Proboszcza 6/2015 3 Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Formacja Parafialnych Rad Duszpasterskich na terenie Diecezji Opolskiej Formacja Parafialnych Rad Duszpasterskich wczoraj i dziś Parafialne Rady Duszpasterskie (PRD) na terenie diecezji opolskiej rozpoczęły swoją działalność w latach 80. W kwietniu 1992 r. powstał pierwszy statut PRD, podpisany przez ówczesnego biskupa opolskiego, Alfonsa Nossola. Statut ten regulował zasady wyborów do PRD oraz akcentował potrzebę formacji członków PRD zarówno na poziomie parafialnym, jak i diecezjalnym. Proces powoływania PRD w parafiach diecezji opolskiej trwał przez kilka lat i nie był jednolity. Formacja osób znajdujących się w strukturach Rad odbywała się początkowo, przede wszystkim w parafiach, w ramach spotkań, które kilka razy w roku zwoływał proboszcz. Z czasem jednak, z inicjatywy ówczesnego dyrektora Wydziału Duszpasterskiego, ks. Józefa Mikołajca, formację zorganizowano na poziomie diecezjalnym w domach formacyjnych w Nysie i Raciborzu-Miedoni. Ponad 30 spotkań (od jesieni do wiosny) adresowanych było dla członków PRD poszczególnych dekanatów w diecezji. I Synod Diecezji Opolskiej (2002– 2005) podjął na nowo temat posłannictwa wiernych świeckich w parafii i rodzinie, poświęcając mu cały rozdział dokumentu końcowego. W dokumencie tym zwrócono uwagę na znaczącą rolę PRD w realizacji tego posłannictwa, włączając statut PRD (nieznacznie zmodyfikowany w stosunku do wersji z 1992r.) jako jeden z aneksów do statutów synodalnych. Praktyka dekanalnych spotkań formacyjnych została podtrzymana i kontynuowana do roku 2010. 4 W listopadzie 2010 r. nowy biskup opolski Andrzej Czaja, mając na uwadze względy duszpasterskie i organizacyjne, dekretem z 16 października 2010r. zakończył kadencję PRD w całej diecezji i ogłosił na listopad 2010 r. wybory PRD na nową kadencję we wszystkich parafiach diecezji. Konsekwencją tej decyzji było zaprzysiężenie w pierwszych dniach Adwentu na nową kadencję PRD ponad 6000 osób. Wybory do PRD przeprowadzone jednocześnie w całej diecezji umożliwiły wdrożenie nowego programu formacyjnego, opracowanego w Wydziale Duszpasterskim, skorelowanego z trzyletnim programem duszpasterskim Kościoła w Polsce: Kościół domem i szkołą komunii. Dotychczasowe spotkania dekanalne zostały zmienione w spotkania kondekanalne. Odbywają się nadal w diecezjalnych domach formacyjnych w 8 wiosennych terminach. Pierwsze doświadczenia owej zreorganizowanej formacji zdają się potwierdzać trafność jej założeń. Pozostaje mieć nadzieję, że dzięki zaangażowaniu wielu podmiotów odpowiedzialnych za formację PRD w naszej diecezji, współpraca duchownych i wiernych świeckich przynosić będzie owoce komunii z Bogiem i ludźmi we wspólnocie Kościoła lokalnego. Na kształt tej współpracy niemały wpływ ma samo podejście i zaangażowanie duszpasterzy. Nie bez znaczenia wydaje się zatem, podejmowanie inicjatyw formacyjnych skierowanych do kapłanów, a mających na celu nieustanne pogłębianie świadomości eklezjalnej i przygotowanie do kon- struktywnej współpracy w parafii na linii duszpasterze – świeccy. Mając to na uwadze, Rada ds. Formacji Stałej Kapłanów organizuje dla wszystkich kapłanów w diecezji, jak i dla poszczególnych roczników spotkania i kursy formacyjne. Na spotkania, prelekcje i warsztaty zapraszani są coraz częściej ludzie świeccy, specjaliści w swoich dziedzinach, którzy dzielą się z kapłanami swoją wiedzą i doświadczeniem, pogłębiając jakby na marginesie przekonanie, że współpraca duchownych i świeckich może służyć duchowemu dobru całego Kościoła i każdej wspólnoty parafialnej. Dotychczas kapłańskie spotkania w naszej diecezji ubogacili przedstawiciele świata mediów, wśród nich redaktorzy tygodnika „Gość Niedzielny”, odtwórca roli bł. ks. Jerzego Popiełuszki w filmie „Popiełuszko”, Adam Woronowicz, a kursy formacyjne dla poszczególnych roczników – specjaliści z dziedziny psychologii, komunikacji, metod aktywizujących w katechezie i inni. Ks. Waldemar Musioł Na rozwiązanie całej PRD przed upływem kadencji musi uzyskać pisemną zgodę Kurii Diecezjalnej. 14.Z chwilą wakansu na urzędzie proboszcza działalność PRD ulega zawieszeniu. Nowy proboszcz po trzech miesiącach od objęcia parafii może wystąpić do dziekana rejonu z wnioskiem o rozwiązanie dotychczasowej PRD i o zatwierdzenie jej nowego składu. 15.Przynależność do PRD jest funkcją honorową i z racji jej pełnienia nie należy się żadne wynagrodzenie. 16.Zebrania PRD zwołuje proboszcz przynajmniej kilka razy w roku i im przewodniczy, zapraszając wszystkich jej członków. Poszczególne sekcje w miarę potrzeb powinny spotykać się częściej. Rada posiada jedynie głos doradczy. 17.Ewentualne nieporozumienia powstałe między PRD a proboszczem rozstrzyga dziekan rejonu. Władzą odwoławczą od decyzji dziekana rejonu jest Kuria Diecezjalna. 18.Członkowie PRD mają obowiązek wspierania proboszcza we wszelkich poczynaniach związanych z prowadzeniem parafii. 19.Proboszcz powinien przedstawić PRD inicjatywy duszpasterskie i gospodarcze oraz zasięgnąć opinii na ich temat. Podjęte inicjatywy Rada powinna wspierać i pomagać w ich realizacji. 20.Członkowie PRD powinni troszczyć się o pogłębienie swojej formacji zgodnie z nauką Kościoła poprzez uczestniczenie w spotkaniach ogólnodiecezjalnych, rejonowych lub deka-nalnych służących temu celowi. 21.Ważniejsze ustalenia PRD winny być podane do wiadomości całej wspólnocie parafialnej, w ramach niedzielnych ogło szeń parafialnych lub na łamach gazetki parafialnej. 22.Z każdego posiedzenia PRD należy sporządzić protokół. Protokoły przechowuje się w kancelarii parafialnej. Podlegają one wizytacji dziekańskiej i biskupiej. 23.Członkowie PRD spotykają się z biskupem przeprowadzającym wizytację kanoniczną i informują go o sprawach związanych z działalnością parafii. 6/2015 5 Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA parafialnej Caritas, duszpasterstwa rodzin, małych wspólnot i ruchów religijnych itd., przedstawiciele służby kościelnej: organista, kościelny itd.); – inni parafianie dobrani ze względu na ich zaangażowanie w parafii oraz kompetencje zawodowe; b) z wyboru parafian: parafianie wybrani według powyższych zasad diecezjalnych. 7. Parafianie wybrani przez proboszcza powinni stanowić 1/3 członków PRD, resztę dopełniają radni wybrani przez ogół pa rafian. 8. Członkowie PRD z poprzedniej kadencji mogą być ponownie wybrani. Należałoby jednak przestrzegać zasady, że po udziale w dwóch, a w uzasadnionych przypadkach - trzech kolejnych kadencjach PRD, dany członek nie powinien w kolejnej kadencji brać bezpośredniego udziału. 9. Ilość członków PRD powinna być adekwatna do wielkości parafii: a) maksimum 10 członków w parafiach do 2 tys. wiernych; b) maksimum 15 członków w parafiach do 5 tys. wiernych; c) maksimum 20 członków w parafiach do 10 tys. wiernych; d) maksimum 25 członków w parafiach powyżej 10 tys. wiernych. 10. Po wyborach członkowie PRD składają na ręce proboszcza przyrzeczenie wykonywania swojej posługi zgodnie ze swoim sumieniem oraz przepisami prawa kanonicznego. 11.Członkowie PRD powinni utworzyć sekcje odpowiedzialne za poszczególne odcinki życia parafialnego. Należą do nich następujące sekcje: a) katechetyczno-młodzieżowa; b) liturgiczna; c) charytatywna; d) ekonomiczno-gospodarcza i in. 12.Sekcja ekonomiczno-gospodarcza działa w oparciu o własny statut (zob. Aneks 6). 13.Proboszcz w uzasadnionym przypadku, po konsultacji z dziekanem, może odwołać wybranego przez siebie członka PRD i na jego miejsce powołać inną osobę. Życie KOŚCIOŁA 1. Celem Parafialnej Rady Duszpasterskiej (dalej: PRD) jest wspomaganie proboszcza, jako jej przewodniczącego, w sprawach dotyczących całokształtu życia parafialnego. 2. Kadencja PRD trwa 5 lat. 3. Sposób wyboru członków PRD winien być dwustopniowy: a) zgłaszanie kandydatów - każdy parafianin ma prawo zgłaszania kandydatów, którymi mogą być katolicy autentycznie religijni, zaangażowani w życie parafii oraz cieszący się w parafii dobrą opinią. Proboszcz podaje termin zgłaszania kandydatów. b) wybory - spośród zgłoszonych kandydatów sporządza się listę wyborczą z nazwiskami tych, którzy otrzymali najwięcej głosów przy zgłaszaniu (od 15 do 30 osób w zależności od wielkości parafii). W wyznaczoną niedzielę lub do wyznaczonego dnia parafianie głosują przez zaznaczenie na liście kandydatów ustalonej liczby osób, np. trzech lub więcej nazwisk. Do PRD wchodzą osoby, które otrzymały najwięcej głosów. Przed głosow aniem listę kandydatów, opatrzoną pieczęcią parafii, rozdaje się parafianom. Prawo prezentacji kandydatów na listę wyborczą przysługuje również proboszczowi parafii. 4. Wybory do PRD przeprowadza komisja wyborcza, wybrana z dotychczasowych członków PRD. Komisji przewodniczy proboszcz lub inny wyznaczony przez niego kapłan. 5. Członkowie PRD powinni być dobierani według kryter iów: reprezentatywności, kompetencji oraz przydatności. 6. W skład PRD wchodzą: a) z wyboru proboszcza: – kapłani pracujący w parafii oraz rektorzy kościołów znajdujących się w jej granicach; – przedstawiciele zgromadzeń zakonnych mieszkających lub pracujących na terenie parafii; – przedstawiciele parafialnych zespołów duszpasterskich (nadzwyczajni pomocnicy Eucharystii, katecheci, przedstawic iele Życie KOŚCIOŁA STATUT PARAFIALNEJ RADY DUSZPASTERSKIEJ W DIECEZJI OPOLSKIEJ Życie KOŚCIOŁA O. Mieczysław Hałaszko OMI, O. Tomasz Woźny OMI, O. Mariusz Piasecki OMI, O. Rafał Krystyanc OMI, Charkiewicz Janusz, Dziedzic Marek, Gawor Grzegorz, Hehlmann Jan, Jurczak Andrzej, Kucz Piotr, Liszka Adam, Ostropolski Zygmunt, Pawlik Jerzy, Podstawa Włodzimierz, Prochera Andrzej, Religa Jan, Synyszyn Elżbieta, Topór Zbigniew, Turek Jan, Węgrzyn Stanisław, Wójcik Danuta, Żak Franciszek. Życie KOŚCIOŁA Skład Parafialnej Rady Duszpasterskiej w parafii św. Eugeniusza de Mazenoda Życie parafii Życie parafii Życie parafii Jak co roku, w ostatni pełny tydzień lipca, grupa młodych ludzi (tym razem liczyła ona ponad 30 osób) pod przewodnictwem o. Mariusza Piaseckiego, wybrała się na granice Unii Europejskiej, do Kodnia. Nie był im straszny brak zasięgu w smartfonie i walka o dostęp do działającego gniazdka sieci elektrycznej, a wszystko dodatkowo okraszone niewygodami związanymi z tygodniowym nocowaniem na polu namiotowym. Byli oni gotowi stawić czoła wielu niedogodnościom tylko po to, a może raczej aż, aby wziąć udział w XV Festiwalu Życia. Organizatorzy dokładali wszelkich starań, aby jak głosiło tegoroczne hasło (Kompania braci i sióstr) wśród uczestników stworzyć więź braterską. Stała się ona najbardziej widoczna w chwilach grozy, kiedy jeden ze współbraci stracił okulary, przekraczając miejscową fosę. Wówczas trzech innych śmiałków, heroicznie rzuciło się do wody w celu pomocy nieszczęśnikowi. Oczywiście na festiwalu nie brakowało wspaniałych mówców, spośród nich wyróżniał się dominikanin o. Adam Szustak. Pojawił się również Teatr A w komediowej wersji pięciu przypowieści biblijnych. Trzeba przyznać, iż o. Tomek Maniura OMI, razem z cały zastępem pomocników, tak zorganizował czas uczestnikom, że żal było wyjeżdżać. Tym bardziej, iż następny Festiwal Życia dopiero za dwa lata. Piotr Tesarowicz Życie parafii Życie parafii Życie parafii Festiwal Życia 6 Drogi Ojcze Rafale! Z okazji Twoich imienin przyjmij najserdeczniejsze życzenia: Bożego Błogosławieństwa w pracy kapłańskiej, opieki Maryi Niepokalanej na każdy dzień, dużo, dużo radości i miłości od Pana Boga i ludzi. Życzymy zdrowia i spełnienia marzeń. Sto lat. Redakcja Już wakacje „przeleciały”, może skończą się upały, które wszystkim dokuczają i normalnie żyć nie dają. U Oblatów znowu zmiany, nowych wikariuszy witamy: Ojców: Mariusza Piaseckiego oraz Tomasza Woźnego. Ojców Bogusława i Dominika nowe zadanie przenika, naszą parafię pożegnali, bo obaj awansowali. Życzymy wszystkim wytrwałości, zdrowia oraz cierpliwości, niech Bóg im pomocą służy w ich duszpasterskiej podróży. Latem są pielgrzymki liczne, krajowe i zagraniczne, najbardziej jednak wzruszają piesze, które w kraju trwają. Liczne grupy pielgrzymkowe odwiedzają Częstochowę, bo Matka Boża Częstochowska pomaga wiernym w troskach. Na Jasnej Górze króluje, całej Polsce patronuje, płyną też dziękczynne pienia, są cudowne uzdrowienia. NAsi święci przyjaciele / WIERSZ Święta Pulcheria była cesarzową, urodziła się 19 stycznia 399 roku w Konstantynopolu jako jedno z pięciorga dzieci cesarza Arkadiusza. Otrzymała wszechstronne wykształcenie. Jej brat, Teodozjusz II powołał ją do współrządzenia państwem, nadając tytuł augusty cesarzowej (414). Popierała rozwój Hebdomon, prowadząc życie niemal klasztorne. W kilka lat później umarł Teodozjusz II. Po jego śmierci objęła rządy Poślubiła sześćdziesięcioletniego dowódcę wojsk - Marcjana. Warunkiem, jaki postawiła, było dziewicze małżeństwo. Doprowadziła do zbliżenia Konstantynopola z Rzymem. Pozostawała w stałym kontakcie z papieżem Leonem I. Przyczyniła się do zwołania Soboru Chelcedońskiego, w którym zgodnie z ówczesnym zwyczajem uczestniczyła (451). Zmarła w 54 roku życia. Jej wspomnienie liturgiczne przypada na 10 września. W ikonografii św. Pulcheria przedstawiana jest w zdobionym stroju cesarskim, z koroną na głowie. W dłoni trzyma zazwyczaj model kościoła. Opracowała: Dorota Grzesik Po wakacjach Po wakacjach opaleni i duchowo umocnieni dorośli do pracy wracają, dzieci naukę wznawiają. Halina OZGA 6/2015 7 NAsi święci przyjaciele / WIERSZ Święta Pulcheria Rozmowa z... Rozmowa z... Rozmowa z... Rozmowa z... Rozmowa z... Rozmowa z... Był to piękny czas spalania się dla Chrystusa O wspólnym pokoju, latach spędzonych w Kędzierzynie i planach rozmawiają oo. Marek i Dominik Ochlak OMI. O. Dominik Ochlak OMI: Ojcze Marku pracowałeś w Parafii św. Eugeniusza De Mazenoda na początku lat 90. Jak wspominasz tamten czas? O. Marek Ochlak OMI: Ojcze Dominiku, może warto na początku wytłumaczyć naszym kochanym czytelnikom, że jesteśmy kuzynami, czyli nasi Tatusiowie to rodzeni bracia. Tym sposobem możesz mi mowić, nie wuju, tylko tak po prostu –Marku, a teraz wracam do pytania. W 1992 przybyłem do parafii sw. Eugeniusza wraz z dwoma moimi kursowacami, o. P. Bielewiczem i o. F. Bokiem. Był to piękny czas spalania się dla Chrystusa i służby dla wspaniałych parafian pod egidą cudownego Proboszcza jakim był o. Tadeusz Hajduk. W tej parafii przygotowałem się do pracy na misjach, to była naprawdę 8 dobra szkoła kochania Boga i ludzi. W tym dopomógł mi rownież już nieżyjący, mój starszy Przyjaciel - pan Leon Piecuch. Aby pomóc drugiemu człowiekowi, dla Pana Leona, nie był ważny jego status społeczny, gumowe ubrudzone buty czy pięknie uprasowany garnitur. Liczył się człowiek i to mi się bardzo przydało na misjach. M.O.: Mamy kilka punktów wspólnych w historii, podobnie jak ja, po swoich święceniach trafiłeś do parafii św. Eugeniusza, co więcej, mieszkałeś w tym samym pokoju, a żeby było śmieszniej rownież po dwóch latach zostałeś przeniesiony na inną placówkę, ale nie na Madagaskar. D.O. Dobrze, że to Kokotek a nie Madagaskar (śmiech). Rzeczywiście, wszystko się zgadza. W tym roku w szkole, na religii nawet jedna dziewczynka przyszła podekcytowana, z pytaniem: Czy to prawda? Poprosiłem żeby powiedziała o co chodzi, a ona zapytała: Czy to prawda, że mieszkam w tym samym pokoju co mój kuzyn? Dowiedziałem się potem, że była poinformowana przez swoją babcię. Dużo mieliśmy punktów wspólnych i w ogóle to jest tak, że jak jest gdzieś w przeszłości dobro zasiane, to łatwiej zbierać, odnieść się do tego. Ponieważ ta życzliwość, którą ludzie otrzymali, przypomina się. Dla wielu parafian, mieszkańców byłem zupełnie nowym księdzem i to świeżakiem, a dla części kuzynem Marka, co niewątpliwie pomagało w kontakcie. Wiele mieliśmy wspólnego w Kędzierzynie, tylko z przeniesieniem nie wiedziałem, że scenariusz się powtórzy :-) D.O.: Dlaczego właściwie chciałeś zostać Misjonarzem Oblatem? M.O.: Najpierw chciałem być misjonarzem, może nawet od dzieciństwa byłem wrażliwy na biedę w Afryce, choć na pewno jeszcze tego nie rozumiałem. Po szkole podstawowej nie chciałem iść do liceum, bo pachniało to jeszcze komuną. Poszliśmy z moim Tatą do proboszcza, aby wskazał nam jakąś szkołę katolicka, gdzie można zrobić maturę. W ten sposób trafiłem do Oblatów w Iławie, którzy wskazali mi Niższe Seminarium Duchowne w Markowicach i tak się zaczęła przygoda z Misjonarzami Oblatami Maryi Niepokalanej. Fascynowało D.O.: W tym czasie poznałeś Polaków i Malgaszy. Jakie możesz znaleźć cechy wspólne między naszymi narodami ? M.O.: Cechą najbardziej spójną jest gościnność. Są bardzo otwarci i jeśli pojawia się gość, to dają to co mają najcenniejszego i dają to z radością. Druga cecha to nabożeństwo do Matki Bożej. Bardzo ją kochają i Jej zawierzają swój kraj, swoje rodziny i problemy. Niepokalana Maryja jest główną patronka Madagaskaru. D.O.: Skończyłeś posługę przełożonego Oblatów na Madagaskarze. Dziękujemy i pozdrawiamy o. Mieczysława, duszpasterzy oraz parafian. o. Marek Ochlak OMI – Madagaskar o. Dominik Ochlak OMI – Kokotek Rozmowa z... Rozmowa z... Rozmowa z... D.O.: Wróćmy do parafii w Kędzierznie. Jakie grupy miałeś pod swoją opieką ? M.O.: Na początku byłem odpowiedzialny za Msze św. dziecięce, scholkę i grupę misyjną. Potem stworzyłem grupę Taizé, do której należała nasza wspaniała młodzież, głównie studenci. Wspólnie z tą młodzieżą i przy współpracy rodziców, dzieci i młodzieży niepełnosprawnej założyliśmy Katolickie Stowarzyszenie Niepełnosprawnych. Była oczywiście katecheza w szkole, przygotowania do sakramentu chrztu i małżeństwa. Następnie pomoc socjalna, różnego rodzaju budowy i dawanie możliwości chodzenia do szkoły tym najuboższym. M.O. Tyle o mnie, jeszcze ostatnie pytanie do młodszego pokolenia. Co, jak uważasz mamy wspólnego jako Oblaci i kuzyni? D.O.: Pomimo, że jesteśmy przedstawicielami różnych pokoleń to wydaje mi się, że po Tobie odziedziczyłem takie spojrzenie (a obaj mamy je z domu), że człowiek chociaż często słaby, skażony grzechem i może nawet pogubiony, to jednak w głębi serca jest dobry i nosi zawsze w sobie pragnienie odkupienia. Po prostu bardziej dotrzesz do każdego człowieka, budując w nim wiarę w Pana Jezusa, który dźwiga i prostuje życie, niż ukazując srogą twarz urzędnika, z dużą wiedzą, ale nakładającego ciężary nie do uniesienia. Tyle udało mi się u Ciebie „podejrzeć”. Rozmowa z... M.O.: Co Ciebie skłoniło do wyboru tej drogi życia? D.O.: Kuzyna Oblata już miałem, wzór troskliwych oblackich duszpasterzy w swojej Parafii w Iławie, czas spędzony w KSM-ie był dobry i pragnienie życia takiego, żeby być Panu Bogu posłusznym. W tym celu, żeby to rozpoznać chodziłem na Piesze Pielgrzymki do Częstochowy i prosiłem o dobrą żonę. Gdy szkoła średnia mijała Pan Bóg dawał mi dużo dowodów, że prowadzi, błogosławi i najlepiej nie stawiać mu gotowych rozwiązań, ale nasłuchiwać. Po szkole pojechałem jeszcze na rok do Irlandii do pracy, potem wróciłem do Polski i wstąpiłem do nowicjatu. Dla mnie istotne było to, że dużo Oblatów było dookoła, ale nikt nie naciskał. M.O.: Myślałem, że najpierw zadasz pytanie, czy wracam po urlopie sabatycznym na Madagaskar? Skoro jednak zadałeś mi pytanie co zamierzam robić po moim powrocie, to znaczy, ze mnie znasz i wiesz, ze wracam na Moją Czerwoną Wyspę. Szczerze, to jeszcze nie wiem, ale jestem dyspozycyjny. Zawsze myślałem o jakiejś pionierskiej misji, myślałem też o niepełnosprawnych na Madagaskarze, którymi prawie nikt się nie zajmuje. Czas pokaże, a pracy jest bardzo dużo, oby Pan Bóg Dał dużo sił i zdrowia, do dalszego realizowania powołania misyjnego. Rozmowa z... Czym będziesz zajmował się po powrocie na wyspę? mnie imię Maryi w nazwie naszego Zgromadzenia, bo Ona towarzyszy mi od początku mojego powołania. Myślę wiec, że Oblatem stałem się za wstawiennictwem Maryi, która pukała do mojego serca już w mojej rodzinnej parafii, gdzie jest obecna w cudownym wizerunku Matki Bozej Ląkowskiej, patronki kapłanów. Rozmowa z... D.O.: Potem pojechałeś na misje do malgaskiego buszu i jesteś tam już od wielu, ponad 20 lat. Co wśród trudów i wyrzeczeń dawało Ci najwięcej radości i siły do tego żeby trwać? M.O.: Trudne pytanie....ale myślę, że misjonarz musi być człowiekiem wiary w Boga, pełnego Miłości i Dobra. Jeśli jest Oblatem musi zaprosić Niepokalaną, aby z nim kroczyła misyjnymi ścieżkami. Misjonarz musi też kochać ludzi, do których jest posłany i musi ich kochać takimi jakimi są. Radości jest wiele, tej sakramentalnej, a wiec chrzty, pierwsze komunie, spowiedzi, śluby itd. 6/2015 9 WYCHOWANIE DO WIARY WYCHOWANIE DO WIARY WYCHOWANIE DO WIARY WYCHOWANIE DO WIARY Jak powstała modlitwa różańcowa, czyli kilka słów jak powstał różaniec? Od pierwszych wieków chrześcijaństwa odczuwano potrzebę proszenia o wstawiennictwo Najświętszą Maryję Pannę. Dlatego w XII wieku utrwalił się w Kościele zwyczaj odmawiania pozdrowienia, którym w scenie zwiastowania Anioł przywitał Maryję. Z czasem dodano do nich słowa wypowiedziane przez świętą Elżbietę, w czasie nawiedzenia. Obecna forma „Zdrowaś Maryjo” ostatecznie ukształtowała się w XV wieku. Zatwierdził ją Pius V w 1566 roku. Później do modlitwy „Ojcze nasz” zaczęto dodawać „Zdrowaś Maryjo”. I tak, te dwie modlitwy dały początek różańcowi. Za ojca Różańca świętego uważa się św. Dominika, któremu miała się objawić Matka Najświętsza i przykazać rozpowszechnianie tej modlitwy na całym świecie. Nie był to jednak Różaniec w dzisiejszej formie. Nazwa Różańca wywodzi się ze średniowiecza. W ówczesnej mentalności świat stworzony traktowano jako księgę o Panu Bogu, a w przyrodzie dopatrywano się rzeczywistości duchowych. Szczególną rolę pełniły kwiaty, symbolizowały one różne cechy. Często też ofiarowywano kwiaty Bogu i ukochanym osobom. Modlitwy traktowane były jako duchowe kwiaty, dlatego odmawianie różańca porównywano z dawaniem Matce Bożej róż. Stąd modlitwę tę nazwano wieńcem z róż, czyli różańcem. Ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XVw., dzięki dominikaninowi Alamusowi a la Roche. On ustalił liczbę 150 „Zdrowaś Maryjo” na wzór 150 psalmów, które podzielił na dziesiątki poprzeplatane modlitwą „Ojcze nasz”. Dla rozpowszechniania tej modlitwy założył pierwsze bractwo różańcowe. Dzięki zakonowi dominikańskiemu modlitwa różańcowa już w XV wieku stała się znana w całym Kościele. Modlitwa różańcowa bardzo szybko zyskała aprobatę Kościoła i była trakto- 10 wana jako oręż przeciw wrogom wiary. Jednym z przykładów skuteczności tej modlitwy była zwycięska bitwa morska pod Lepanto w 1571 roku. Szesnastowieczna Europa była zagrożona napaścią muzułmanów. Od VII wieku, kiedy kalif Oman zdobył Jerozolimę i Ziemia Święta przestała należeć do chrześcijan, islam dążył do narzucenia światu, siłą swojej religii. W VIII w. muzułmanie, po opanowaniu Afryki Północnej, zajęli Hiszpanię. Przez krótki czas inwazja Mahometan była powstrzymywana przez wyprawy krzyżowe. W XVI wieku imperium muzułmańskie wybudowało ogromną flotę, planowało bowiem zająć chrześcijańskie porty śródziemnomorskie i ruszyć na podbój Rzymu, a potem Europy. Wtedy papież Pius V, dominikanin i gorący propagator różańca, wezwał wszystkich katolików do modlitwy różańcowej. 7 października 1571 roku w okolicach Lepanto miała miejsce decydująca bitwa morska, w której starły się ze sobą flota chrześcijańska i turecka. Zacięta walka trwała wiele godzin, a o zwycięstwie Świętej Ligii przesądziła nieoczekiwana zmiana pogody — wiatr uniemożliwił manewry wojskom tureckim. Zwycięska bitwa zatrzymała inwazję muzułmanów na Europę. W dowód wdzięczności Wenecjanie na nowo wybudowanej kaplicy dziękczynnej napisali: „Nie odwaga, nie broń, nie dowódcy, ale Maria różańcowa dała nam zwycięstwo”. Pius V, świadom, komu zawdzięcza cudowne ocalenie Europy, uczynił dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej. Papież Klemens XI po zwycięstwie odniesionym nad Turkami pod Belgradem, w 1716 roku, rozszerzył święto Matki Bożej Różańcowej na cały Kościół. W roku 1885 papież Leon XIII polecił odmawiać Różaniec przez cały październik i wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie „Królowo różańca świętego - módl się za nami”. Do rozpropagowania Różańca przyczyniła się też sama Maryja. W swoich objawienia w Lourdes, Fatimie i w polskim Gietrzwałdzie wzywała do modlitwy różańcowej. Kolejnym przykładem mocy modlitwy różańcowej może być sytuacja Portugalii w czasie II wojny światowej. Większość mieszkańców przejęła się objawieniami w Fatimie i orędziem przekazanym przez Matkę Bożą i Portugalia prawie nie ucierpiała w czasie II wojny światowej. Moc modlitwy różańcowej objawiła się także na Filipinach. W latach osiemdziesiątych XX wieku dyktator Marcos rozwiązał parlament i rozpoczął aresztowania. Część ludzi zbuntowała się i odmówiła mu posłuszeństwa. Wiedzieli jednak, że sami nie mają szans. Poprosili o pomoc kardynała Sina, Prymasa Filipin. Kardynał zamknął się na półtorej godziny w swojej kaplicy. Kiedy wyszedł, wezwał ludzi przez katolickie radio, aby wyszli na ulicę i bronili przyjaciół. Ludzie usłyszeli i odpowiedzieli. W ciągu kilku godzin w Alei Objawienia stanęły 2 mln. ludzi. Przyszli całymi rodzinami, z różańcami w rękach. Po 4 dniach na ulicę wyjechały czołgi, które ruszyły wprost na tłum. Zebrani modlili się głośno na różańcu. Czołgi zatrzymały się, a po chwili sami żołnierze przyłączyli się do modlitwy. Gdy nadszedł rozkaz rozpędzenia tłumu gazem, zmiana wiatru sprawiła, że ci, którzy go wykonali, sami zaczęli kaszleć i uciekać. I tak w dniach 22-25 lutego 1986 r. w stolicy Filipin, w Alei Objawienia się Świętych dokonała się pokojowa rewolucja, a moc modlitwy przyczyniła się do pokonania dyktatora. O skuteczności tej modlitwy można przekonać się patrząc na codzienne życie wielu osób. Mogą świadczyć o tym choćby liczne wota w kościołach zawieszane przy obrazach Matki Bożej Różańcowej. Opracował: O. Tomek II. Nawiedzenie św. Elżbiety Na polecenie Anioła Maryja udaje się do swojej krewnej Elżbiety. Została obdarzona wielką Tajemnicą, a oto maleńki Jan Chrzciciel w łonie Elżbiety, pod wpływem Ducha Świętego, objawia swojej matce, że Maryja jest Matką jej Boga. Prośmy Maryję i Elżbietę, aby nam objawiły, jak mamy nasze łaski osobiste umiejętnie wykorzystywać do życia tajemnicą wiary. III. Narodzenie Jezusa w Betlejem Jezusowe narodziny otaczała radość. Była to też radość Jezusa ofiarowującego siebie św. Józefowi i pasterzom, czyli najbiedniejszym. Jezus chciał, aby Go nosili na rękach najbiedniejsi. Prośmy Pana, aby i nam udzielił podobnych łask w Eucharystii, gdy Go przyjmujemy. IV. Ofiarowanie Jezusa w Świątyni Maryja oddała swoje życie całkowicie Jezusowi, aby On mógł nim dysponować jak zechce. Posłusznie ofiarowała Go w Świątyni Ojcu, a potem trwała przy Nim aż do Ukrzyżowania. Prośmy Jezusa o taką łaskę dla nas - dar ofiarowania się Jemu w dyspozycyjności czynów, w ogromnej cierpliwości. V. Odnalezienie Jezusa w Świątyni Jezus pierwszy raz nauczał i było to Jego pierwsze cierpienie. Oto dla pozostania z uczonymi, aby odpowiadać na ich pytania, poświęcił spokój Serca swojej ukochanej Matki, która Go musiała szukać. Prośmy Jezusa, aby i nam dane było rozumienie cierpienia, które uświęca człowieka. Tajemnice światła I. Chrzest Jezusa w Jordanie Tajemnicą światła jest przede wszystkim chrzest w Jordanie. Właśnie wtedy, gdy Jezus schodzi do wody jako niewinny, czyniąc siebie za nas grzechem - otwierają się niebiosa i głos Ojca ogłasza Go Synem Umiłowanym. Natomiast Duch Święty zstępuje na Niego, by powołać Go do przyszłej misji. II. Objawienie się Jezusa na weselu w Kanie III. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia Tajemnicą świata jest nauczanie Jezusa o nadejściu Królestwa Bożego oraz wzywanie do nawrócenia. Odpuszczając grzechy tym, którzy zbliżali się do Niego z ufnością, Jezus daje początek tajemnicy miłosierdzia, którą On sam będzie realizował aż do skończenia świata. Szczególny wyraz tej tajemnicy nadał powierzony Kościołowi Sakrament Pojednania. IV. Dźwiganie Krzyża W tej Drodze Jezusowi mogli pomagać Aniołowie, ale On chciał, aby to był Szymon - jeden z nas. W ten sposób uczy nas, że codziennym trudem pracy, podejmowany wraz z Nim, możemy się przyczynić do zbawienia świata. Prośmy Jezusa, aby zechciał przyjąć nasz trud i pracę, nasz codzienny krzyż i aby dał nam siłę, byśmy go mogli nieść bez narzekania. IV. Przemienienie na górze Tabor Tajemnicą światła w pełnym tego słowa znaczeniu jest przemienienie, które według tradycji miało miejsce na górze Tabor. Głębię tej tajemnicy Jezus objawił trzem wybranym Apostołom. Pan ukazał im swoje Bóstwo i swoją chwałę. Tym samym uwiarygodnił przed nimi wszystkie swoje nauki, także te najtrudniejsze: o Krzyżu i cierpieniu. Mówił: Syn Boży musi cierpieć; będzie zabity. V. Ustanowienie Eucharystii Tajemnicą światła jest wreszcie ustanowienie Eucharystii, w której Chrystus ze swym Ciałem i Krwią pod postaciami chleba i wina staje się pokarmem, dając aż do końca świadectwo swej miłości do ludzi, dla zbawienia których złożył siebie samego w ofierze. Tajemnice bolesne I. Agonia w Ogrójcu Jezus zabrał ze sobą trzech uczniów, aby razem z Nim modlili się, a oni zasnęli. Prośmy Jezusa, aby przez swoją Agonię oczyścił wszystkie nasze stany zagmatwania, wyczerpania i lęku, byśmy stając się od nich wolnymi, mogli się modlić razem z Nim. II. Biczowanie Jezus zechciał przyjąć to upokorzenie stosowane wobec złoczyńców. Jego ciało zranił nasz grzech, przez co stało się ono jedną wielką raną. Prośmy Jezusa, aby dał nam siły do ofiarowania Mu wszystkich naszych fizycznych cierpień i upokorzeń, jakich doznamy w życiu, w celu naszego zbliżenia się do Niego. III. Cierniem ukoronowanie Nasz Pan jest Królem, ale zechciał, by żołnierze rzymscy wystawili Go na pośmiewisko, aby Go dla drwiny ukoronowali cierniem. Jego głowa została zmasakrowana, V. Ukrzyżowanie Jezusa W tej Godzinie Jezus przyciągnął nas do siebie i dał nam swoją Matkę. Prośmy gorąco Pana, by przez swój Krzyż uwolnił nas zupełnie od szatana, aby dał nam wolne serce. Tajemnice chwalebne I. Zmartwychwstanie Naszą najgłębszą potrzebą jest odczuwanie Obecności Jezusa. Nasz Pan zmartwychwstał, więc może być obecny przy każdym z nas. Znakiem tej Obecności jest Eucharystia. Prośmy Pana o łaskę silnej wiary w Jego zmartwychwstanie. II. Wniebowstąpienie Potrzeba nam nadziei, że spotkamy naszego Pana, któremu Bóg dał Królestwo, potęgę i chwałę na wieki i który wstawia się za nami do Boga w niebie. Prośmy Jezusa o siłę, która przyciągnie nas do Niego. III. Zesłanie Ducha Świętego Potrzebny jest nam pokój serc, którego sprawcą jest Duch Święty - Duch, który jednoczy człowieka z Jezusem. Prośmy Boga, aby zesłał nam Ducha Świętego, który usunie z nas wszystko, co przeszkadza oddać się Jezusowi. IV. Wniebowzięcie Maryi Pragniemy być świętymi. Jest to możliwe tylko przez utrzymanie bliskości z ludzką świętą naturą Jezusa, w Eucharystii. Prośmy Maryję, aby wprowadziła nas w tajemnicę Jej bliskości z Jezusem. V. Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny Pragniemy Królestwa Pokoju. Jest to królestwo Jezusa i Maryi. Jemu nie grożą ataki szatana. Prośmy Maryję, by czuwała nad naszymi myślami, gestami i słowami tak, aby wprowadzały one pokój do ludzkich serc. Opracował: O. Tomek 6/2015 11 WYCHOWANIE DO WIARY dla uwolnienia nas od pojęć i wyobrażeń przeszkadzających nam w pełnym przynależeniu do Niego. Prośmy Pana, by przez swą Mękę wyzwolił nas od diabła, od naszego agresywnego „ja”. WYCHOWANIE DO WIARY I. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie Maryja ofiarowała siebie, a Bóg uradował się, że znalazł w Maryi Matkę Najświętszą ze wszystkich matek. Prośmy Jezusa, by pozwolił nam zrozumieć, jaką była ta Jego radość, że mógł prowadzić Maryję ku bliskiej łączności z Ojcem. Tajemnicą światła jest początek znaków w Kanie, gdy Chrystus, przemieniając wodę w wino, dzięki interwencji Maryi, pierwszej z wierzących, otwiera serca uczniów na wiarę. WYCHOWANIE DO WIARY Tajemnice radosne WYCHOWANIE DO WIARY Rozważania różańcowe do osobistej modlitwy Życie KOŚCIOŁA Święcenia diako Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Ostatnia sobota maja (30.5.2015 r), kościół Świętego Jakuba Większego w Obrze. Tutaj odbywa się bardzo ważne wydarzenie dla naszej parafii. Ksiądz arcybiskup Stanisław Gądecki udziela święceń prezbiteratu i diakonatu. Tak dobrze się składa, że wśród tych, którzy otrzymują święcenia jest nasz parafianin - Sławomir Matoryn. Parafianie, którzy Go znają, mówią, że często się uśmiecha i chętnie służy radą. Uroczystość święceń w Obrze, na zawsze pozostaje w pamięci uczestniczących w niej osób. To piękna i uroczysta Eucharystia, podczas której otrzymało święcenia prezbiteratu - dwóch diakonów i święcenia diakonatu, aż ośmiu kleryków. W wygłoszonej homilii ksiądz arcybiskup zachęcał do nieustannego poszukiwania prawdziwej mądrości, którą jest sam Bóg. Podkreślił, że oni – wyświęceni; są tylko kanałami, którymi przekazywana jest mądrość Boża. Ksiądz arcybiskup zachęcał również do wytężonej modlitwy i wzięcia odpowiedzialności za głoszenie Słowa Bożego. Mocnym przeżyciem podczas Eucharystii jest litania do Wszystkich Świętych – to ostateczne przemyślenia nad realizacją drogi powołania. Po uroczystej Mszy Świętej był czas na złożenie życzeń, zrobienie wspól- Sam diakon Sławomir Matoryn OMI tak „Dzień święceń diakonatu to kolejny go. Najpierw, wielkim przeżyciem dla m zakończenie nowicjatu, później śluby wi diakonatu. Przyjmując je odczuwałem po pierwsz Kościół wybiera właśnie mnie do tego, bym drugie odczuwałem ciężar obowiązku, ja która pozwoli ten ciężar unieść. To trudn górnolotnych sformułowań, ale święcenia naprawdę głęboka i mistyczna sprawa, k Przyjmując diakonat kończy się pewie domo, że on sam w sobie nie jest celem, że wym stanem, który można i trzeba piękn święcenia kapłańskie” 12 Życie KOŚCIOŁA onatu w Obrze Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA nego zdjęcia i spędzenie krótkich chwil z neoprezbiterami i diakonami. Kolejny etap uroczystości to coś dla „ciała”, czyli obiad, a potem kawa i deser. Trudno nie wspomnieć pięknego programu artystycznego. Oczywiście nie zabrakło w nim podziękowań i tego, na co wszyscy oczekiwali – obediencji . Nasz diakon Sławomir Matoryn OMI został oddelegowany na staż pastoralny do Belgii, a konkretnie do Brukseli. Tak się składa, że nasze drogiSławka i moja spotkały się. Mieszkamy w jednym bloku i chodziliśmy do jednej szkoły. Spotykaliśmy się na lekcjach religii-byłam po drugiej stronie biurka. To wtedy zaczęła się prawdziwa „przygoda” z Bogiem: obsady Mszy świętych młodzieżowych, dróg krzyżowych, wspólne wyjazdy scholi i ministrantów. To właśnie wtedy o. Krzysztof Jurewicz OMI zaprosił Sławka do wstąpienia w kręgi ministrantów w parafii św. Eugeniusza de Mazenod. Bardzo miło wraca się do takich wspomnień. Sławku, życzę Ci, abyś zawsze dokonywał dobrych wyborów na swojej drodze zakonnej i drodze do kapłaństwa, a Duch Święty nieustannie Ci w tym pomagał. Szczęść Boże! Stanisława Ścigacz mówi o swojej drodze do kapłaństwa: y z ważnych momentów życia zakonnemnie były pierwsze śluby, składane na ieczyste... i ten kolejny krok....święcenia Życie KOŚCIOŁA ze głęboką wewnętrzną radość, z tego, że m przyjął pierwszy stopień kapłaństwa, po aki już na mnie spoczywa, ale także moc, ne do opisania, może używam tu jakichś a i to co się odczuwa, przyjmując je, to tak którą trudno wyrazić słowami. en etap życia, życia kleryckiego, ale wiae jest stanem przejściowym, jest wyjątkonie przeżyć, by potem ostatecznie przyjąć 6/2015 13 W dniu 27 sierpnia 2015 r. seniorzy z ośrodków wsparcia i środowiska lokalnego Kędzierzyna-Koźla nawiedzili Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w KrakowieŁagiewnikach. Uczestnicy pielgrzymki brali udział w uroczystej mszy świętej, którą celebrował opiekun duchowy podopiecznych Domu Dziennego Pobytu Nr 5 „NASZ DOM” – ojciec Rafał Krystyanc OMI a także zwiedzili Centrum Jana Pawła II. Udział w pielgrzymce był dla seniorów wielkim przeżyciem i wspaniałą duchową ucztą. Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Pielgrzymka do Krakowa-Łagiewnik 14 Życie parafii Życie parafii Schola na wakacjach Życie parafii Życie parafii Niespodziewane spotkanie z biskupem opolskim Rudolfem Pierskałą było dla nas radosnym przeżyciem. Wymiana zdań, śpiew dla biskupa oraz Jego błogosławieństwo, to istotne elementy pobytu w Łebie. Czas spędzony nad morzem wykorzystaliśmy do maksimum. Dziękujemy Ojcu Proboszczowi z Łeby za otwarte serce, uśmiech i radosne słowa, którymi często witał scholanki. Dziękujemy również naszemu Ojcu Proboszczowi za pomoc i umożliwienie wyjazdu. Ważną osobą dla nas był towarzyszący nam (na swoim urlopie) Ojciec Dominik Ochlak OMI – dziękujemy Ojcze za wspólnie spędzony czas … I do następnego lata . Życie parafii Stanisława Ścigacz Życie parafii Od 2 do 8 sierpnia 2015 r. scholanki przebywały na wakacjach w Łebie. Był to piękny czas wypoczynku, po całym pracowitym roku szkolnym. Stanowił również czas budowania wspólnoty. Największą radość sprawiały słowa scholanek, że w czasie wyjazdu było cudownie. Wspaniała pogoda, plażowanie, wędrówka na ruchome wydmy, muzeum motyli i podróż statkiem, to niektóre z atrakcji, które można było przeżyć w Łebie. Trudno nie wspomnieć o Mszy Świętej na plaży o zachodzie słońca, która była mocnym przeżyciem dla każdego uczestnika. Taką Eucharystię pamięta się do końca życia. Spontaniczna modlitwa wiernych, śpiew, czytania. Kazanie o. Dominika Ochlaka OMI oraz widok zachodzącego słońca dotykały głęboko serca. 6/2015 15 Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Miasto Eugeniusza Aix-en-Provence to stolica Prowansji, jedno z najpiękniejszych i najbogatszych francuskich miast. Wypełnione turystami, pachnące lawendą, oddalone zaledwie kilkadziesiąt kilometrów od Morza Śródziemnego. Przechodząc główną ulicą miasta, można dostrzec na jednym z budynków napis, że tam urodził się założyciel Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, Eugeniusz de Mazenod. Prawie 40 osób z różnych krajów, przyjechało właśnie do Aix, aby spę- części kraju, co wiązało się z ogromną różnorodnością. Wspólne bycie wymagało pokory i miłości, ale przecież mieliśmy dobry przykład z góry. „Bądźmy zjednoczeni w miłości Jezusa Chrystusa, w naszej wspólnej doskonałości, kochajmy się zawsze tak, jak robiliśmy to dotychczas, słowem, stanówmy tylko jedno, a znikną urazy i wściekłości”. Taką myśl pozostawił swoim duchowym dzieciom, Oblatom, święty Eugeniusz. To właśnie oni stanowili dla nas inspirację do pracy nad sobą i budowania jedności. Święty na dziś „Biografia św. Eugeniusza ma w sobie coś z zacisza Prowansji, a zarazem zgiełku dziewiętnastowiecznego świata, w którym wiara w Boga przestawała być oczywista i wymagała coraz bardziej świadomych wyborów. Właśnie z tej perspektywy ów, wydawałoby się, tylko „jeden z wielu” wyniesionych na ołtarze jawi się jako zaskakująco aktualny po dziś dzień święty, którego warto poznać”, można przeczytać w jednej z książek o Eugeniuszu. Jego droga do świętości wymagała ogromnej odwagi, pracy i poświęcenia. Jego życie przypadło na okres Rewolucji Francuskiej i dążeń Napoleona do władzy, trudny czas dla katolickiej Życie parafii Życie parafii Młodzi uczą się od Eugeniusza dzić parę dni w najstarszym domu oblackim na świecie. Chodząc po miejscach, gdzie żył i pracował Eugeniusz, staraliśmy wyobrażać sobie Jego życie, działania, zrozumieć decyzje, przeżywać Jego trudności i radości. Jednak uczestnicząc w kolejnym spotkaniu młodzieży oblackiej, nie tylko poznawaliśmy historię świętego, raczej próbowaliśmy czerpać od niego, uczyć się jego spojrzenia na świat, tak jak on dzielić się wiarą i tworzyć wspólnotę. Zadanie nie było proste. Z samej Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów pojechało 8 osób z różnych 16 Życie parafii Życie parafii Życie parafii Także jako biskup Marsylii nie pozostawał obojętny, nie zamykał się na ludzi, wręcz przeciwnie, głosił wszystkim Ewangelię. Miał nie tylko zapał i ręce gotowe do pracy, ale przede wszystkim ogromną miłość, której uczył się od swojego Pana i którą niósł każdemu człowiekowi. Odwiedzając Marsylię, zwiedzaliśmy kościoły, które budował. Nie chcąc jednak, by stały puste, otwierał je dla ubogich, dzięki czemu odkrywali oni Kościół jako wspólny dom. Największą siłą Misjonarzy Prowansji była wspólnota. Eugeniusz chciał by jego zakonnicy byli jak Apostołowie zgromadzeni wokół Jezusa. Tak pisał do ojca Henry’ego Tempiera: Życie parafii Doświadczenie miłości Boga było tak mocne, że czuł potrzebę dzielenia się z innymi. Został księdzem, jednak to mu nie wystarczało. Postanowił założyć własne zgromadzenie, które będzie odpowiedzią na potrzeby ówczesnego świata. Jako młodzież oblacka mieliśmy okazję zobaczyć pokój Założyciela, a także salę, w której pierwsi Oblaci podpisali pismo do Miłość, gorliwość i wspólnota „Będziemy się wspierać nawzajem naszymi radami i tym wszystkim, czym dobry Bóg natchnie każdego z nas, dla naszego wspólnego uświęcenia”. Nie chciał pracować indywidualnie, wiedział, że tylko dzięki wsparciu wspólnoty możliwe stanie się głoszenie Ewangelii na całym świecie. „Wszyscy zjednoczeni więzami najczulszej miłości, pod kierunkiem przełożonych, tworzą jedno serce i jedną duszę” – pisał w listach. Przy grobie św. Eugeniusza w marsylskiej katedrze uczestniczyliśmy w Mszy i odmówiliśmy modlitwę o miłość do Chrystusa, którą codziennie modlą się młodzi z Niniwy. Prosiliśmy także o umocnienie naszych wspólnot oraz wytrwałość w ewangelizowaniu naszych środowisk. Po bliższym poznaniu życia de Mazenoda możemy nie tylko odnaleźć nasze trudności i problemy dzisiejszego świata, ale także uczyć się jak na nie odpowiadać. Eugeniusz odczytywał znaki czasu, znajdował nowe sposoby głoszenia Ewangelii, pracował z ludźmi, tworzył wspólnoty, głosił wielkie miłosierdzie Boga. Nie bez powodu św. Jan Paweł II mówił o nim jako swoim patronie nowej ewangelizacji. Najważniejsze dla niego jednak nie były słowa, a świadectwo życia . Miał serce pełne miłości, przyciągał ludzi, czym prowokował pytania o wiarę. Ten pierwszy Oblat uczy nas, że najpierw trzeba być dobrym człowiekiem, aby potem być dobrym katolikiem. Jego duchowy testament jest najlepszą wskazówką dla nas: „Zachowujcie między sobą miłość, miłość, miłość, a na zewnątrz gorliwość o zbawienie dusz”. Julia Dziedzic Życie parafii Ewangelizacja na ulicach papieża o zatwierdzenie ich reguł. W tamtym czasie, wśród bogatych i wysoko postawionych hierarchów kościelnych, Oblaci wyróżniali się ubóstwem, gorliwością i odwagą. Mimo oburzenia kleru wychodzili na ulice i otwarcie mówili o wielkiej miłości Boga, który czeka na każdego człowieka, wyjeżdżali na misje na krańce świata i z poświęceniem głosili rekolekcje. Sam Eugeniusz pracował z więźniami, głosił Dobrą Nowinę w języku ubogich, miał niesamowity dar pracowania z młodzieżą i dziećmi. Niezwykłym znakiem dla nas było złożenie podpisu pod kopią pierwszych reguł przez naszych opiekunów. To świadectwo, że chcą trwać w dziele Eugeniusza i zgadzają się z Jego ideami. De Mazenod często mówił, by „tracić dla ludzi czas”, bo to przyniesie obfite owoce. Dzisiejsza praca Oblatów z młodymi i ubogimi, potwierdza te słowa. Życie parafii Francji. Prawie każdego dnia ginęli księża, kościoły zamykano, zabraniano udzielenia sakramentów, wszędzie szerzył się antyklerykalizm. Zwiedzając Aix, mieliśmy okazje zobaczyć wiele kościołów, które od tamtej pory stoją zamknięte albo mimo otwartych drzwi są puste. Arystokratyczne korzenie Eugeniusza nie pozwoliły zostać we Francji i już na początku rewolucji musiał uciekać z rodzicami do Włoch. Emigracja, przemieszczanie się z miasta do miasta i rozwód rodziców sprawiły, że młody de Mazenod szukał szczęścia w zabawach i rozrywkach. Po latach tułaczki Eugeniusz wrócił do Aix i właśnie tam przeżył swoje nawrócenie: Szukałem szczęścia poza Bogiem i trwało to na moje nieszczęście zbyt długo. (…) Czyż mogę zapomnieć gorzkich łez, jakie popłynęły z moich oczu w ów Wielki Piątek w obliczu krzyża? Aby lepiej wejść w życie świętego, tak jak on, mieliśmy okazję uczestniczyć w adoracji krzyża. Przeżywając to nabożeństwo patrząc na Ukrzyżowanego, rozważaliśmy teksty z Ewangelii, a na znak nawrócenia przemywaliśmy oczy wodą. Dla Eugeniusza łzy były początkiem nowego spojrzenia na życie. 6/2015 17 W tym roku zespół Convertit wyruszył do Łeby z o. Rafałem Krystyancem. Brał czynny udział w letnich rekolekcjach prowadzonych przez o. Krzysztofa Jurewicza OMI i urozmaicał je muzyką. Liczne próby, msze i koncerty nie przeszkodziły w spotkaniu z naszym morzem oraz atrakcjami Łeby. W ostatni dzień pobytu, pod przewodnictwem o. Rafała, uczestnicy przebyli blisko 16 km, idąc brzegiem morza w stronę ruchomych wydm w Słowińskim Parku Narodowym. Były i smutne chwile… Nie wszyscy zostali do końca, ponieważ już trzeciego dnia gitarzysta Szymon Siwak z powodów zdrowotnych musiał wrócić do domu. Mimo podciętych skrzydeł, pozostały skład zespołu nie przepuścił żadnego koncertu. Piotr Tesarowicz Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Nadmorskie rekolekcje 18 a) wszyscy, którzy nie przystąpili do tej pory do sakramentu Chrztu, Pokuty, Najświętszego Sakramentu, Bierzmowania. Udział w tych spotkaniach jest pierwszym etapem przygotowań do przyjęcia tych sakramentów. Drugim etapem będzie parafialne przygotowanie do przyjęcia sakramentu w swojej parafii. b) wszyscy, którzy nie ukończyli szkolnej katechizacji, nie mogą być chrzestnymi i nie spełniają wymogów związanych z przygotowaniem do Sakramentu Małżeństwa. Miejsce spotkań: salki domu katolickiego Parafii Ducha Świętego i NMP Matki Kościoła w Kędzierzynie-Koźlu przy osiedlu Piastów (pierwsze piętro nad CARITASEM). Spotkania będą odbywały się w czwartki. Początek o godz.1845 Na pierwsze wstępne spotkanie i rozmowę z księdzem proszę przynieść świadectwa dotychczasowego uczestnictwa w lekcjach religii, indeksy z religii. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. godz.1845 godz.1845 godz.1845 godz.1845 godz.1845 godz.1845 godz.1845 godz.1845 godz.1845 godz.1845 czwartek czwartek czwartek czwartek czwartek czwartek czwartek czwartek czwartek czwartek 1 października 2015 8 października 2015 15 października 2015 22 października 2015 29 października 2015 5 listopada 2015 12 listopada 2015 19 listopada 2015 26 listopada 2015 3 grudnia 2015 Parafia Ducha Świętego i NMP Matki Kościoła w Kędzierzynie-Koźlu, ul. Bolesława Krzywoustego 2 strona internetowa: www.duchaswietego-kk.pl Dziesięć spotkań następnego cyklu rozpocznie się w czwartek 28 stycznia 2016 roku i będą one kontynuowane przez kolejne czwartki z przerwą na Wielki Tydzień. „...,zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu.” Łk 19,5 WYCHOWANIE DO WIARY W katechezie powinni wziąć udział: WYCHOWANIE DO WIARY Zapraszamy chętną młodzież i osoby starsze na katechezy pogłębiające katechizmowe wiadomości. WYCHOWANIE DO WIARY Katechezy dla dorosłych WYCHOWANIE DO WIARY Katechezy dla dorosłych i młodzieży. Poniedziałki i czwartki godz. 18.45 od 6 października 2015r. Parafia Św. Eugeniusza de Mazenoda ul. Ligonia 12 Kędzierzyn-Koźle 6/2015 19 Życie parafii Życie parafii Życie parafii Kilka lat temu, w styczniu 2009 jedno z ogłoszeń parafialnych było zaproszeniem do udziału w próbach przygotowujących do oprawy muzycznej Triduum Paschalnego. Wielkanoc przeżyliśmy pracowicie, niezwykle radośnie i śpiewająco. Od tego czasu regularnie spotykamy się na próbach po to, by móc śpiewem uświetniać Eucharystię. Nie jesteśmy profesjonalistami. Wielu z nas, kiedy przyszło po raz pierwszy na próbę, nie potrafiło czytać nut. Nie przeszkodziło to jednak w nauce pieśni na głosy. Oczywiście nie znaczy to, że efekt jest dla nas zawsze zadowalający. Mimo porażek staramy się, by nasz śpiew pomagał w tworzeniu wspólnoty modlitewnej. To jest dla nas najważniejsze. Po latach okazało się, że to nie tylko śpiew nas łączy. Przeżyliśmy kilka wspólnych wyjazdów, rekolekcji, spotkań towarzyskich, śpiewów i biesiad. Śpiew okazał się skrótem do drugiego człowieka. I na tę ścieżkę zapraszamy wszystkich chętnych. Marta Dlaczego śpiewam? Dlaczego? A dlaczego nie? Dlaczego tak mało pokazuję, że wierzę. Życie parafii Życie parafii Wdzięcznie jest nucić pieśń pochwalną... (Ps. 147, 1b) Nie noszę dywanika i nie biję czołem w ziemię czy ścianę, nie kiwam się publicznie, nie wołam Hare Kriszna i mówię Bóg istnieje! Mówię, ale za cicho. Za całe dobro, jakiego na co dzień doświadczam od Boga, przez lata mówię cicho: wierzę. Mam jednak wśród niematerialnych dóbr TALENT - głos, słuch i muzykę w sercu. To oddaję z radością Bogu, bo to jest to, co wychodzi mi chyba najlepiej. Może nie na poziomie górnego “C”, ale parafrazując słowa pieśni: „Nie umiem dziękować Ci, Panie i puste są moje słowa, przyjmij moje śpiewanie i naucz tym śpiewem dziękować”. Jest jeszcze inny aspekt “chórzenia” - drugi człowiek, który myśli i czuje podobnie, któremu muzyka w duszy gra, a w jego życiu Chrystus jest Królem. Ania Życie parafii Możliwość wspólnego śpiewania i spotkania wspaniałych, zwykłych ludzi odsuwa zmęczenie. Na próbie chóru panuje szczególny klimat, który relaksuje i uczy odpoczywać w aktywny, religijny sposób. Radość na twarzach altów, sopranów czy basów tworzy atmosferę życzliwej rodziny. Śpiewamy na chwałę bożą. W ten sposób chwalimy Boga. Długo można by przekonywać do udziału w chórze, ale trzeba z nami być i wspólnie śpiewać. Zachęcam wszystkich do wspólnej modlitwy – śpiewania. Wojtek 20 12.06.2015 – piątek – 18.00 – uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. 13.06.2015 – sobota – 18.00 msza święta i nabożeństwo fatimskie z procesją wokół kościoła. W Malnii odbyły się uroczystości ku czci bł Józefa Cebuli OMI zorganizowany był wyjazd autobusem. 14.06.2015 – niedziela – kazania na wszystkich mszach głosił O. Dominik Ochlak OMI który z dniem 1 lipca odszedł z parafii i został przeniesiony do Kokotka k/ Lublińca. 21.06.2015 – niedziela – kazania na wszystkich mszach głosił O. Bogusław Harla który z dniem 1 lipca odszedł z parafii i został przeniesiony na Św. Krzyż. Biuro Radia Maryja zorganizowało pielgrzymkę do Częstochowy Podwórkowych Kółek Różańcowych Dzieci. 22.06.2015 – poniedziałek – 18.00 – msza św. dziękczynna w intencji założyciela O. Norberta Sojki OMI i wszystkich redaktorów z okazji dwudziestolecia istnienia naszej gazetki parafialnej „Dobrze że Jesteś”. Mszy św .przewodniczył O. Tadeusz Kal OMI który obchodzi 25-lecie kapłaństwa, a kazanie wygłosił O. Robert Wawrzeniecki OMI. Z tej okazji został wydany specjalny jubileuszowy nr gazetki. 23 – 25.06.2015 – wtorek – Parafia Ducha św. – zorganizowała pielgrzymkę do Ludżmierza, Zakopanego i Kalwarii Zebrzydowskiej. 25.06.2015 – czwartek – 16.00 – wspólnota św. Anny miała comiesięczne spotkanie. 26.06.2015 – piątek – 8.00 – odbyła się msza św w intencji dzieci kończących rok szkolny i katechetyczny. 27.06.2015 – sobota – 11.00 – msza św. na pożegnanie odchodzących dwóch wikarych z naszej parafii a po mszy spotkanie w salce kominkowej. 18.08.2015 – wtorek – O. Mariusz wraz z grupą pielgrzymów z naszej parafii wyruszył na pieszą pielgrzymkę do Częstochowy na Jasną Górę. 12.07.2015 – niedziela – kazania na wszystkich mszach głosił O. Janusz Milanowski OMI z Kamerunu, a po mszy zbierał datki na dzieło misji w Kamerunie. Ojciec Janusz był wyświęcony w tym samym dniu co O. Norbert Sojka i nasz proboszcz. 13.07.2015 – poniedziałek 18.00 – msza i nabożeństwo Fatimskie z procesją dookoła kościoła. 16.07.2015 – czwartek – 18.00 – msza św. w intencji Ojca św. Franciszka, Ojczyzny i Radia Maryja. 19.07.2015 – niedziela – kazania na wszystkich mszach głosił O. Prof. Kazimierz Lijka OMI który jest rodowitym Kędzierzynianinem. 20–24.07.2015 – poniedziałek – piątek – młodzież wyjechała na Festiwal Życia do Kodnia. 25.07.2015 – niedziela – 16.00 – wspomnienie liturgiczne św. Krzysztofa – patrona kierowców. Po wszystkich mszach święcimy pojazdy. Na Górze św. Anny uroczystości odpustowe ku czci św. Anny głównej patronki diecezji 29.07.2015 – niedziela – Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym organizuje wyjazd do Opola na mszę św. z modlitwą o uzdrowienie. 02.08.2015 – niedziela – kazania na wszystkich mszach głosił O. Tomasz Woźny. Od 1 lipca jest nowym wikariuszem w naszej parafii. Ostatnio pracował w Lublińcu. W Leśnicy w Zgromadzeniu Sióstr Służebniczek złożyła śluby wieczyste nasza parafianka Anna Czajkowska, w zakonie Siostra Maria Teresa. 06.08.2015 – czwartek – Święto Przemienienia Pańskiego – msze jak w tygodniu. 13.08.2015 czwartek – 18.00 – msza św. i nabożeństwo Fatimskie z procesją dookoła kościoła. 15.08.2015 – sobota – Uroczystość Wniebowzięcia NMP, msze św jak w niedzielę. Grupa parafian udała się do Leszna na pogrzeb mamy ojca Roberta Wawrzenieckiego OMI. 23.08.2015 – niedziela – kazania na wszystkich mszach głosił O. Łukasz Zając OMI, dzieląc się doświadczeniem pracy ewangelizacyjnej wśród Eskimosów. Po mszy zbierał datki na Misje. 29.08.2015 – sobota – 10.00 – odbyła się zbiórka ministrantów z ojcem Tomaszem. 30.08.2015 – niedziela – kazana na wszystkich mszach głosił O. Joachim Kusz OMI z Misyjnych Dróg z Poznania. Po mszach rozprowadzał dwutygodnik Misyjne Drogi i zbierał datki na misje. 01.09.2014 – wtorek – 8.00 – msza św. na rozpoczęcie roku szkolnego i katechetycznego. 17.00 – spotkanie katechetów, 18.30 – spotkanie świeckich lektorów. 03.09.2015 – czwartek – 18.30 – powakacyjna próba chóru. 04.09.2015 – piątek – 19.00 – spotkanie młodzieżowej wspólnoty Niniwa. 05.09.2015 – sobota – 9.00 – próba scholii dzieci. 10.00 i 11.00 – zbiórka ministrantów. 06.09.2015 – niedziela – 10.00 – na mszy św. poświęcenie tornistrów dzieci. 11.30 – msza św. dziękczynna w intencji pracowników Energetyki i ich rodzin. 08.09.2015 – wtorek – 18.00 – msza św. w intencji Misjonarzy Oblatów z okazji ich święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Życie parafii 05.07.2015 – niedziela – kazania na wszystkich mszach głosił O. Mariusz Piasecki, nasz nowy wikary który przybył do nas z Parafii w Iławie. Diecezjalna pielgrzymka dzieci na Górę św. Anny godz.10.00. Życie parafii 11.06.2015 – czwartek – 18.00 – zakończenie oktawy Bożego ciała, oraz poświęcenie ziół i kwiatów. 16.08.2015 – niedziela – 16.00 – msza św. w intencji Ojca św. Franciszka,Ojczyzny i Radia Maryja. Życie parafii 09.06.2015 – wtorek – 18.00 – odbyło się regionalne spotkanie Bractwa św. Józefa. Mszy św. przewodniczył i słowo Boże wygłosił dyr. Wydziału Duszpasterskiego Diecezji Opolskiej ks. dr Waldemar Musioł. 01.07.2015 – środa – przez okres wakacyjny nie ma mszy o godz 8.00 rano. Biuro parafialne czynne jest tylko w wtorek i czwartek. 12.09.2015 – sobota – powakacyjne duszpasterskie odwiedziny chorych. 13.09.2015 – niedziela – Dzień Fatimski i wigilia święta Podwyższenia Krzyża Świętego. 16.00 – Msza Św. w intencji Misji a po mszy spotkanie w salce. 18.00 – msza święta, nabożeństwo i procesja do Krzyża Milenijnego. 14–18.09.2015 – poniedziałek – 19.00 – rozpoczęły się nauki przedmałżeńskie. Danuta Wójcik 27–28.06.2015 – sobota – niedziela – odbyła się pielgrzymka mężczyzn na Górę św. Anny główna msza o godz. 10.00. Życie parafii 28.06.2015 – niedziela – Wspólnota Krwi Chrystusa zaprasza na Ogólnopolski Odpust do Częstochowy. 17.30 – Nabożeństwo wymiany tajemnic różańcowych. Życie parafii 08–12.06.2015 – poniedziałek – 19.00 – rozpoczęły się nauki przedmałżeńskie. Życie parafii KRONIKA PARAFIALNA: CZERWIEC – WRZESIEŃ 2015 29.06.2015 – poniedziałek – 18.00 – Uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła zbierana taca jest przeznaczona na Stolicę Apostolską jako tzw. Świętopietrze. 6/2015 21 KSIĘGI PARAFIALNE Sakrament Chrztu św. przyjęli Panie, wspomóż swoją łaską te dzieci, które przez Chrzest zostały włączone do Kościoła Świętego, aby całym swoim życiem świadczyły o Tobie. Roczki Michał Bąk, Zofia Lubas, Zuzanna Walendzik, Igor Cziuraj, Michał Marcin Olejnik. Lena Halina Bąk, Lena Pola Szynol, Maciej Jakub Szynol, Wiktoria Magdalena Straub, Adam Tadeusz Ochał, Nadia Karin Tyma, Kamil Piotr Fiedura, Justyna Małgorzata Dudek, Bianka Drobisz. Boże, ogarniamy modlitwą te dzieci, niech wzrastają w wierze otoczone miłością Boga i rodziców. Śluby Arkadiusz Czarniecki i Małgorzata Graczkowska, Marcin Straub i Magdalena Kaczmarek, Paweł Streissel i Aleksandra Niedźwiecka, Andrzej Jankowski i Joanna Kisiel, Sebastian Suszko i Natalia Wicher, Paweł Francki i Anna Mitura, Tadeusz Biela i Anna Szymańska, Szymon Rowiński i Dominika Żurek, Piotr Bachamn i Agnieszka Wiencek KSIĘGI PARAFIALNE Pan Jezus, który zaszczycił swoją obecnością wesele w Kanie Galilejskiej, niech Wam udzieli swego błogosławieństwa. Jubilaci 50 – Teresa i Bronisław Batorowie, Janina i Jan Łakomy, Maria i Feliks Czop Życzenia urodzinowe 99 – Maria Wodziak, 80 – Anna Dziepak, Czesław Migdał, 60 – Rudolf Bajer 50 – Adam Niesobski, Marian Waloszyński, Dariusz Wierzbicki, Dariusz Ogórek 18 – Agata Niesobska, Szymon Siwak, Patryk Pawłowski, Magdalena Malczewska, Marta Chochorowska. Miłość obojga chrześcijan, przeżywana w łączności z Chrystusem i z poddaniem Jego prawu, jest światłem dla domu rodzinnego i dla świata. Zmarli parafianie: Karol Gołąbek, Zofia Kraska, Katarzyna Niesobska, Józef Przyjemski, Elżbieta Kujawska, Henryk Duda, Henryk Musiorski, Roland Bodinek, Irena Lipa, Marian Śliwa, Krzysztof Opieka, Jerzy Wysocki, Wilhelmina Bielan, Tadeusz Kowalczyk, Małgorzata Tyka, Lucyna Zagrobelna, Zygmunt Jaskuła, Rozalia Marek. KSIĘGI PARAFIALNE KSIĘGI PARAFIALNE Módlmy się za wszystkich, którzy zasnęli z nadzieją zmartwychwstania, aby Bóg pozwolił im oglądać swoje oblicze. Z ksiąg parafialnych 15 lat temu – w lipcu i sierpniu Parafia Misjonarzy Oblatów M.N. pw. św. Eugeniusza de Mazenoda 22 CHRZTY Maciej Adam Felsz, Alicja Sabina Żalińska, Patrycja Magdalena Lener, Mikołaj Kacper Wiaderek, Danial Marszałkiewicz, Piotr Paweł Kloc, Oliwia Emilia Kuźniacka, Julia Dziembowska, Joanna Magdalena Morelowska, Wojciech Aleksander Gabryś, Kamil Patryk Sadło, Michał Filip Wierzbicki, Jakub Franciszek Góra, Małgorzata Jolanta Naruć, Tomasz Krzysztof Piekarski, Agnieszka Anna Gibek, Wiktor Jan Stuchly, Patryk Paweł Mniszek, Marcel Nico Pranga, Mikołaj Konrad Turczyniewicz, Jaśmin Czureja, Paulina Sylwia Bołdyzer, Mateusz Krystian Kiełbasa. ŚLUBY Andrzej Kazimierz Wiszowaty i Ewa Beata Sereda, Sebastian Paweł Wróbeli Agnieszka Majchrzak, Tomasz Poloczek i Kornelia Lesiczka, Rafał Bryłka i Agata Czyż, Rafał Żelazny i Magdalena Kubina, Mirosław Małota i Anna Gawron, Robert Latusek i Iwona Larch, Tomasz Kunert i Agnieszka Ferneza, Andrzej Wiesierski i Joanna Sądej, Mirosław Peljan i Anna Wątroba, Adam Schombierski i Jolanta Kieś, Kazimierz Radomski i Małgorzata Tabor, Andrzej Bednorz i Julia Sawczuk ZMARLI Mieczysław Hornicki, Jan Hudzik, Stanisław Ciąglewicz, Stefan Olesiński, Stanisław Oleszek, Dariusz Kłak, Bronisław Cyba, Krzysztof Kaleta, Jan Pogorzelski, Mieczysław Sindera, Marta Hehlmann, Elżbieta Krawczyk, Adam Cichy, Dorota Nycz, Ludwika Miciak, Józefa Kulak, Tomasz Romaniuk, Mieczysław Wontor. Będziemy wdzięczni za wszelkie materiały od naszych Parafian. Redakcja jednak rezerwuje sobie prawo publikacji, redakcji i skrótów napływających tekstów. W sprawie publikacji kontakt z opiekunem redakcji, tel. 77–472–55–30. Adres Redakcji: Rzymskokatolicka Parafia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej pw. św. Eugeniusza de Mazenoda, ul. Ligonia 22, 47–224 Kędzierzyn–Koźle; tel. parafialny: 77 483 58 06, e–mail: [email protected]. Redaktor naczelny: O. Mieczysław Hałaszko OMI; Sekretarz Redakcji: Stanisława Ścigacz (tel. 77 483 51 89), Opiekun redakcji: O. Tomasz Woźny OMI. Redakcja: Marek Dziedzic, Dorota Grzesik, Halina Ozga, Włodzimierz Podstawa, Andrzej Prochera, Piotr Tesarowicz, Danuta Wójcik. Korekta: Ewa Mikita. Zdjęcia w numerze: archiwum redakcyjne, zasoby internetowe, Adam Liszka. WYCHOWANIE DO WIARY P rogram XXIII P ielgrzymki W olontariuszy i P racowników C aritas D iecezji O polskiej S anktuarium J adwigi Ś ląskiej w T rzebnicy do w dniu 3 października 2015 (sobota) WYCHOWANIE DO WIARY * koszt przejazdu autobusowego - 40 zł * zgłoszenia grup lub osób - Biuro CARITAS K-Koźle u pani Reni lub u księdza Edwarda; * wyjazd z Kędzierzyna z Piastów godz.600 przystanki - zależne będą od osób wsiadających. Po ukształtowaniu się listy podamy całą trasę autobusu. 620 K o ź l e W i ę k s z y c e (przed rondem) S t r a d u n i a (naprzeciw kościoła) 10.30 Msza św. w bazylice św. Jadwigi. Eucharystię celebrować będzie i homilię wygłosi Biskup Paweł Stobrawa 12.00 posiłek w klasztorze Sióstr Boromeuszek; Siostry przygotowują ciepłą herbatę i zupę - za dowolną ofiarę; 12.30 Konferencję na temat: „Aby caritas Kościoła jaśniała pełnym swoim blaskiem” wygłosi ks. Arnold Drechsler Dyrektor Caritas Diecezji Opolskiej; 13.30 Droga Krzyżowa w Lesie Bukowym. Rozważania poprowadzą Wolontariusze Parafialnych Zespołów Caritas i pracownicy Rejonu Racibórz; C aritas D iecezji O polskiej WYCHOWANIE DO WIARY Po zakończeniu Drogi Krzyżowej w Lasku Bukowym autobus wyrusza w drogę powrotną. W Kędzierzynie będziemy przypuszczalnie około 18 30 - 19 00 . serdecznie zaprasza wszystkich wolontariuszy , pracowników i przyjaciół C aritas do udziału w pielgrzymce . Ś więtujemy 25- lecie działalności caritas . 6/2015 WYCHOWANIE DO WIARY św. 23 Zdj.: O. Paweł Gomulak OMI.
