Proximal humeral fractures with a severe varus deformity treated by

Złamania końca bliższego kości ramiennej z ciężką deformacją szpotawą leczone
poprzez stabilizację płytką ryglującą
C. M. Robinson, J. R. Wylie, A. G. Ray, N. J. Dempster, B. Olabi, K. T. M. Seah, M.
A. Akhtar
From Royal Infirmary of Edinburgh, Edinburgh, United Kingdom
J Bone Joint Surg [Br] 2010;92-B:672-8.
47 pacjentów o średnim wieku wynoszącym 57 lat (od 22 do 88), którzy doznali
złamania bliższej części kości ramiennej, w którym wystąpiła ciężka deformacja
szpotawa, leczyliśmy zgodnie ze standardowym protokołem operacyjnym dla
prawidłowego ustawienia odłamów, stosując stabilizację z płytką ryglującą i
uzupełnienie poprzez alloprzeszczepy strukturalne w przypadku niestabilnych złamań.
Zbadane zostały wyniki funkcjonalne i radiologiczne.
Po dwóch latach po operacji środkowa wartość Skali Constant wynosiła 86 punktów, a
wartość środkowa Skali DASH (Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand) wynosiła
17 punktów. Siedmiu pacjentów poddano dalszym zabiegom: dwóch z powodu
niepomyślnej stabilizacji, trzech z powodu zaburzeń czynności pierścienia rotatorów i
dwóch z powodu ograniczenia ruchomości stawu ramiennego. Dwa przypadki
niepomyślnej stabilizacji spowodowane zostały przez złamanie protokołu
operacyjnego. U 46 pacjentów, u których zachowana była głowa kości ramiennej,
wszystkie złamania zrosły się w przeciągu jednego roku, bez żadnych oznak
zapadnięcia się lub zwężenia przestrzeni połączenia stawowego. Wymagany będzie
dłuższy okres obserwacji w celu potwierdzenia, czy te wstępne satysfakcjonujące
wyniki są trwałe.