człowiek - spostojow.pl
Transkrypt
człowiek - spostojow.pl
KONCEPCJA PRACY SAMORZĄDOWEJ SZKOŁY PODSTAWOWEJ IM. WANDY ŁYCZKOWSKIEJ W OSTOJOWIE CZŁOWIEK – METODYKA - PRZESTRZEŃ CZŁOWIEK uczeń, rodzic, nauczyciel i każdy pracownik szkoły Jeśli masz diamenty i złożysz z nich naszyjnik, to dwukrotnie podwyższysz ich wartość, bo jeden oświetla drugi. Piramida Kaizen w koncepcji Samorządowej Szkoły Podstawowej w Ostojowie Stałą cechą świata i kultury jest zmienność. Wpisuje się w nią także oświata ze swoją złożoną strukturą ukierunkowaną na rozwój wiedzy, umiejętności i postaw. Cele ogólne kształcenia zdefiniowane przez Ministerstwo Edukacji Narodowej1 cechuje 2 trójwymiarowość . Tworzą one kompetencje kluczowe spójne ze stanowiskiem Parlamentu Europejskiego i Rady3. Określają tym samym wymagania jakie współczesny świat stawia systemowi edukacji zarówno narodowemu jak i europejskiemu. Zastosowanie niekonwencjonalnej koncepcji wdrażania zmian w oświacie równolegle w trzech wymiarach: człowieka, metod pracy i przestrzeni edukacyjnej, umożliwia pełny rozwój kompetencji kluczowych ucznia. Jednolite ukierunkowanie działań nauczycieli, pracowników szkoły i rodziców na kształcenie kompetencji kluczowych uczniów wzmacnia szansę na odniesienie sukcesu jednostki w społeczeństwie. A sukcesem jest rozwój młodego człowieka, osiągnięty dzięki działaniom, które podejmujemy.(…) 1 Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego i kształcenia ogólnego poszczególnych typach szkół. 2 Celem kształcenia ogólnego jest: 1. przyswojenie przez uczniów podstawowego zasobu wiadomości na temat faktów, zasad, teorii i praktyki, dotyczących przede wszystkim tematów i zjawisk bliskich doświadczeniom uczniów; 2. zdobycie przez uczniów umiejętności wykorzystywania posiadanych wiadomości podczas wykonywania zadań i rozwiązywania problemów; 3. kształtowanie u uczniów postaw warunkujących sprawne i odpowiedzialne funkcjonowanie we współczesnym świecie. [cyt. za Podstawa programowa kształcenia ogólnego 2008]. 3 Stanowisko Parlamentu Europejskiego i Rady, 18 grudnia 2006. (…) Kolejne niekonwencjonalne rozwiązanie w wymiarze człowiek wyraża się poprzez zasadę: Jeśli masz diamenty i złożysz z nich naszyjnik to dwukrotnie podwyższysz ich wartość, bo jeden oświetla drugi. Diagnoza potencjału kadrowego w dzisiejszych warunkach najczęściej opiera się jedynie na posiadaniu kwalifikacji niezbędnych do zajmowanego stanowiska. Praktyka szkolna nie przyjęła jeszcze zasady tworzenia kadry poprzez dobór nie tylko na zasadzie posiadanych kwalifikacji ale także z uwzględnieniem potencjału osobowościowego. Poniżej przedstawiam jeden ze sposobów podejścia do istniejącego problemu. Punktem wyjścia jest uznanie wartości jednostki – jako osoby, wzmocnienie poczucia akceptacji swoich cech, bez gradacji wada-zaleta, bo każda wada odpowiednio użyta potrafi błyszczeć jak sama cnota. Określenie potencjału osobowego personelu sprzyja samozadowoleniu pracownika i wydzieleniu płaszczyzn niekomfortowych w jego samorealizacji. Diagnoza tego, co przeszkadza w odczuwaniu pełnej satysfakcji z wykonywanych zadań staje się determinantą późniejszych działań dyrektora. Obszary niezadowolenia dają impuls dla kierującego szkołą do usunięcia przeszkód, a w efekcie generują zmiany w różnych obszarach działania szkoły. Uświadomienie sobie tej determinanty może dać impuls do zmian na lepsze. (…) Kolejny przykład wzmacnia rangę dialogu między uczniem i nauczycielem, wpisuje się w pojęcie dyscypliny czasu. Dzwonek szkolny dzwoni tylko na oznajmienie czasu rozpoczęcia kolejnych zajęć, nie oznajmia jednak czasu ich zakończenia, tym sygnałem jest wypowiedziana przez nauczyciela kwestia: „dziękuję za uwagę”. Usunięcie dzwonków kończących lekcję po pierwsze oddaje ostateczny głos nauczycielowi, nie zagłusza jego czy ucznia wypowiedzi, dyscyplinuje nauczyciela w prowadzeniu zajęć, pozwala to na zwrócenie uwagi na niby banalny aspekt zakończenia danego etapu – kolejnych zajęć poprzez podziękowanie, wyciszenie, zakończenie rozpoczętego zadania. Dyscyplina czasu odnosi się także do procedury zgłaszania problemów. Niejednokrotnie rozmowy o charakterze socjalnym zajmują nieproporcjonalnie więcej czasu niż koncentracja na zadaniu. Wdrażana jest więc zasada: Przedstaw problem, z którym przychodzisz, podaj trzy możliwości jego rozwiązania, ja pomogę ci wybrać, która z nich jest najefektywniejsza. Przyjęcie takich zasad oddaje szacunek obu stronom. Pierwsza, która z problemem przychodzi, staje się współtwórcą jego rozwiązania, druga, do której z problemem się kierujemy, staje wobec osoby o wyklarowanym już punkcie widzenia sprawy, a jednocześnie dyskutanta, ale merytorycznego. Daje to szansę na przeznaczenie czasu pracy na efektywne potraktowanie sprawy i czasu, jaki jej poświęcamy. A zadowolenie /satysfakcję daje przede wszystkim poczucie korzyści – efektu swoich działań. Obopólne poczucie współtworzenia jakości wpływa na współodpowiedzialność i wzmocnienie poczucia własnej wartości. Zarówno w relacji nauczyciel – uczeń, przełożony – podwładny, jak i pracownik – współpracownik istotne jest gospodarowanie czasem pracy. Akt budowania komunikacji nauczyciel – uczeń wyjaśniam interpretując obraz Honoré Daumier Rada dla młodego malarza. Na pierwszy plan tego niewerbalnego przekazu wysuwa się postać mężczyzny – mędrca, profesora, który, jak sugeruje tytuł obrazu, udziela rad młodemu malarzowi. Przekaz bez słów, mówi nam o wzajemnej relacji między nauczycielem a uczniem, relacji opartej na autorytecie i szacunku. Dlaczego? Otóż poza, jaką przyjmuje nauczyciel, wyraża jego życzliwość dla młodego człowieka, ale i podkreśla rangę mistrza w procesie nauczania. Profesor zatem stoi wyprostowany z dumnie wysuniętą klatką piersiową i lekko pochyloną głową, ze wzrokiem skupionym na wytworach pracy młodego studenta. Ten zaś przyjmuje postawę nachyloną w stronę mistrza, z uwagą słuchając udzielanych mu rad. Cała tajemnica tego aktu komunikacji została wydobyta przez światło. Otóż oświetla ono siwą głowę mędrca, ale głównie młodego człowieka i wytwory jego pracy. Wymowę tego dzieła odczytuję jako rolę i zadania współczesnego nauczyciela.(…) Piramida Kaizen w koncepcji Samorządowej Szkoły Podstawowej w Ostojowie na podst. Joanna Piasta Siechowicz : Konwencja niekonwencjonalności we wdrażaniu zmian w oświacie