D - Sąd Apelacyjny w Lublinie

Sygn. akt III AUa 494/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 9 listopada 2016 r.
Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący - Sędzia
SA Elżbieta Czaja (spr.)
Sędziowie:
SA Barbara Mazurkiewicz-Nowikowska
SO del. do SA Jacek Chaciński
Protokolant: protokolant sądowy Joanna Malena
po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2016 r. w Lublinie
sprawy J. H.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.
o wysokość świadczenia
na skutek apelacji J. H.
od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie
z dnia 2 lutego 2016 r. sygn. akt VII U 1654/15
oddala apelację.
Jacek Chaciński Elżbieta Czaja Barbara Mazurkiewicz-Nowikowska
Sygn. akt III AUa 494/16
UZASADNIENIE
W dniu 29 czerwca 2015 roku J. H. złożył wniosek w oparciu o przepisy ustawy z dnia 22 listopada 2013 roku o
zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych o przyjęcie jako okresu składkowego
25 – miesięcznego okresu represji politycznych, który został mu zaliczony jako okres nieskładkowy.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. pismem z dnia 20 lipca 2015 roku poinformował J. H., iż okres
pozostawania bez pracy na skutek represji politycznych od 1 września 1968 r. do 30 września 1969 r., od 1 października
1970 r. do 9 grudnia 1970 r. oraz od 1 lipca 1971 r. do 30 kwietnia 1972 r. jest przedmiotem rozpoznania przez Sąd
Okręgowy w związku z odwołaniem od decyzji z dnia 4 stycznia 2013 r. i w związku z tym świadczenie będzie wypłacane
w dotychczasowej wysokości. Od powyższego pisma J. H. złożył w dniu 27 sierpnia 2015 roku odwołanie domagając
się ponownego rozpoznania wniosku z dnia 29 czerwca 2015 roku. W odpowiedzi na odwołanie organ emerytalny
wnosił o jego odrzucenie na podstawie art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c.
Decyzją z dnia 14 września 2015 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na podstawie przepisów ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych po rozpatrzeniu wniosku z
dnia 29 czerwca 2015 r. o zmianę stażu pracy przeliczył J. H. od dnia 1 czerwca 2015 r. emeryturę doliczając do stażu
pracy jako okresy składkowe okresy niewykonywania pracy przed 4 czerwca 1989 r. na skutek represji politycznych
od 1 września 1968 r. do 30 września 1969 r., od 1 października 1970 r. do 9 grudnia 1970 r. oraz od 1 lipca 1971 r. do
30 kwietnia 1972 r. (decyzja k. 150 tom XIII a.e.).
W swoim odwołaniu od tej decyzji J. H. domagał się: wyrównania emerytury od daty 2 stycznia 2012 roku, tj.
pierwszego wniosku w tej sprawie i przyznania odsetek za zwłokę w wypłacie świadczenia.
W odpowiedzi na odwołanie organ emerytalny wnosił o oddalenia odwołania. W uzasadnieniu wskazano, że w decyzji
z dnia 4 stycznia 2013 r. przeliczono emeryturę przy uwzględnieniu okresów pozostawania bez pracy wskutek represji
politycznych od 1 września 1968 r. do 30 września 1969 r., od 1 października 1970 r. do 9 grudnia 1970 r. oraz od 1
lipca 1971 r. do 30 kwietnia 1972 r. – jako okresów nieskładkowych w oparciu o treść art. 7 pkt 4 ustawy o emeryturach
i rentach z FUS. Zaskarżoną natomiast decyzją zaliczono wnioskodawcy wyżej wymienione okresy jako składkowe
w myśl ustawy z dnia 22 listopada 2013 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych ( Dz.U z dnia 31 grudnia 2013 r. – poz. 1734) od dnia złożenia wniosku, tj. 1 czerwca 2015 r. i brak jest
podstaw do wyrównania świadczenia od wcześniejszej daty.
Kolejną decyzją z dnia 21 września 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy
wypłaty wyrównania świadczenia za okres od 26 stycznia 2011 roku do 30 listopada 2012 roku wraz z odsetkami. W
uzasadnieniu wskazał, że wykonując wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 8 października 2012 r., zobowiązujący
do wydania decyzji w przedmiocie przyjęcia do obliczenia wysokości emerytury okresów niewykonywania pracy przed
4 czerwca 1989 r. na skutek represji politycznych od 1 września 1968 r. do 30 września 1969 r., od 1 października
1970 r. do 9 grudnia 1970 r. oraz od 1 lipca 1971 r. do 30 kwietnia 1972 r. oraz okresów od 1 listopada 2000 r. do 31
stycznia 2001 r. i od 22 czerwca 2004 r. do 25 sierpnia 2004 r. z tytułu niewykonywania pracy za które wypłacono
wnioskodawcy odszkodowanie – 26 października 2012 r. odmowi doliczenia w/w/ okresów ponieważ J. H. nie
przedłożył środków dowodowych, potwierdzających niewykonywanie pracy z przyczyn politycznych i niewykonywania
pracy za które wypłacono odszkodowanie. Wobec przedłożenia wymaganych dokumentów w dniu 20 grudnia 2012
r. organ emerytalny decyzja z dnia 4 stycznia 2013 roku przeliczył wnioskodawcy emeryturę od dnia 1 grudnia 2012
r., tj od miesiąca w którym zgłosił wniosek doliczając okresy niewykonywania pracy na skutek represji politycznych
( k. 157 tom XIII a.e. ).
Od powyższej decyzji J. H. złożył w dniu 19 października 2015 roku odwołanie, domagając się wyrównania od 26
stycznia 2011 r. do 30 listopada 2012 r. Organ emerytalny w odpowiedzi na odwołanie przytoczył argumenty zawarte
w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Sąd postanowieniem z dnia 9 grudnia 2014 roku w sprawie VII U 1951/15 i 4 stycznia 2016 roku w sprawie VII
U 1970/15 dołączył odwołania od decyzji z dnia 14 września 2015 r. i z dnia 21 września 2015 r. celem łącznego
rozpoznania i rozstrzygnięcia.
Na rozprawie J. H. cofnął odwołanie od pisma z dnia 20 lipca 2015 roku popierając odwołania w pozostałej części.
Organ emerytalny wyraził zgodę na cofnięcie odwołania od pisma z dnia 20 lipca 2015 roku wnosząc o oddalenie w
pozostałej części.
Wyrokiem z dnia 2 lutego 2016 roku Sąd Okręgowy w Lublinie umorzył postępowanie w przedmiocie odwołania od
pisma z 20 lipca 2015 roku oddalając odwołanie w pozostałej części.
Podstawą wyroku były następujące ustalenia:
W dniu 2 stycznia 2012 r. J. H. złożył wniosek, w którym domagał się uwzględnienia jako okresów składkowych
okresów pozostawania bez pracy na skutek represji politycznych od 1 września 1968 r. do 30 września 1969 r., od 1
października 1970 r. do 9 grudnia 1970 r. oraz od 1 lipca 1971 r. do 30 kwietnia 1972 r.
W odpowiedzi organ rentowy pismem z dnia 8 lutego 2012 r. poinformował wnioskodawcę, że okresy te nie mogą
zostać uwzględnione, ponieważ nie zostały dostatecznie udokumentowane (k. 23 tom XII a.e.).
W dniu 20 grudnia 2012 r. J. H. złożył wniosek (k. 59-60 tom XIII a.e.), w którym domagał się: przeliczenia emerytury
przy uwzględnieniu okresów pozostawania bez pracy na skutek represji politycznych od 1 września 1968 r. do 30
września 1969 r., od 1 października 1970 r. do 9 grudnia 1970 r. oraz od 1 lipca 1971 r. do 30 kwietnia 1972 r. na
podstawie dołączonej do wniosku decyzji Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
z dnia 3 grudnia 2012 r., w której potwierdzono fakt pozostawania w tych okresach bez pracy na skutek represji
politycznych, przeliczenia emerytury przy uwzględnieniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 186,9%, wypłaty
wyrównania świadczenia wraz z należnymi odsetkami za zwłokę. (k. 61 tom XIII a.e.).
W odpowiedzi wydana została decyzja z dnia 4 stycznia 2013 roku, która dokonano przeliczenia świadczenia od
dnia 1 grudnia 2012 r., tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożony został wniosek wraz z decyzją Kierownika
Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 3 grudnia 2012 r. Wyrównanie za okres od 1
grudnia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r. wypłacone zostało wraz ze świadczeniem za styczeń 2013 r. Wskaźnik wysokości
podstawy wymiaru przyjęty został zgodnie z wyrokiem z dnia 26 lutego 2011 r. – 179,51%. Przy ustalaniu uprawnień do
świadczenia uwzględniono jako okresy nieskładkowe: od 1 września 1968 r. do 30 września 1969 r., od 1 października
1970 r. do 9 grudnia 1970 r. oraz od 1 lipca 1971 r. do 30 kwietnia 1972 r.
W dniu 29 czerwca 2015 roku J. H. złożył wniosek o przyjęcie jako okresu składkowego 25 – miesięcznego okresu
represji politycznych, który został mu zaliczony decyzja z dnia 4 stycznia 2013 roku jako okres nieskładkowy w oparciu
o przepisu ustawy z dnia 22 listopada 2013 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (Dz.U z dnia 31 grudnia 2013 r. – poz. 1734).
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 748) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29 czerwca
2015 r. decyzją z dnia 14 września 2015 r., przeliczył J. H. od dnia 1 czerwca 2015 r. emeryturę doliczając do stażu
pracy jako okresy składkowe okresy niewykonywania pracy przed 4 czerwca 1989 r. na skutek represji politycznych
od 1 września 1968 r. do 30 września 1969 r., od 1 października 1970 r. do 9 grudnia 1970 r. oraz od 1 lipca 1971 r. do
30 kwietnia 1972 r. (decyzja k. 150 tom XIII a.e.).
Sąd Okręgowy podniósł, że żądanie uwzględnienia okresów niewykonywania pracy przed 4 czerwca 1989 r. na skutek
represji politycznych od 1 września 1968 r. do 30 września 1969 r., od 1 października 1970 r. do 9 grudnia 1970 r. oraz
od 1 lipca 1971 r. do 30 kwietnia 1972 r. jako okresy składkowe od dnia 2 stycznia 2012 roku jest bezpodstawne.
J. H. w dniu 2 stycznia 2012 r. (k. 2-4 tom XII a.e.) złożył wniosek w przedmiocie uwzględnienia okresów
niewykonywania pracy na skutek represji politycznych, jednakże został on oddalony decyzją z dnia 26 października
2012 r. (k. 56 tom XIII a.e.) z uwagi na nie nieudokumentowanie tych okresów. Decyzję Kierownika Urzędu do
Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych potwierdzającą te okresy J. H. złożył dopiero z pismem przewodnim
w dniu 20 grudnia 2012 r. (k. 61 tom XIII a.e.). Słusznie zatem ZUS potraktował to jako nowy wniosek w tym
przedmiocie i przeliczył wysokość świadczenia od grudnia 2012 r. zaliczając te okresy jako okresy nieskładkowe w
myśl obowiązujących przepisów w dacie wydania decyzji.
W dniu 29 czerwca 2015 roku J. H. złożył wniosek domagając się w oparciu o przepisu ustawy z dnia 22 listopada
2013 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U z dnia 31 grudnia
2013 r. – poz. 1734) przyjęcia jako okresu składkowego 25 – miesięcznego okresu represji politycznych, który został
mu zaliczony decyzja z dnia 4 stycznia 2013 roku jako okres nieskładkowy.
Decyzją z dnia 14 września 2015 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na podstawie przepisów ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 r., poz.
748) przeliczył J. H. od dnia 1 czerwca 2015 r. emeryturę doliczając do stażu pracy jako okresy składkowe okresy
niewykonywania pracy przed 4 czerwca 1989 r. na skutek represji politycznych od 1 września 1968 r. do 30 września
1969 r., od 1 października 1970 r. do 9 grudnia 1970 r. oraz od 1 lipca 1971 r. do 30 kwietnia 1972 r.
Zaskarżoną decyzją organ emerytalny prawidłowo ustalił datę przeliczenia emerytury z uwzględnieniem od 1 czerwca
2015 roku pracy jako okresy składkowe okresów niewykonywania pracy przed 4 czerwca 1989 r. na skutek represji
politycznych od 1 września 1968 r. do 30 września 1969 r., od 1 października 1970 r. do 9 grudnia 1970 r. oraz od 1
lipca 1971 r. do 30 kwietnia 1972 r.
Przepisy ustawy z dnia 22 listopada 2013 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych ( Dz.U. z dnia 31 grudnia 2013 r. – poz. 1734) w art. 1 wprowadziły zmiany w art. Ust 2 w ustawie z dnia
17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. z 2013 r. poz. 1440 i 1717)
dodając pkt 6a w brzmieniu „niewykonywania pracy przed 4 czerwca 1989 r. na skutek represji politycznych” a wiec
przyjęcia tych okresów jako okresu składkowego.
W myśl art. 2 powyższej ustawy ponowne ustalenie wysokości świadczenia, przy uwzględnieniu okresów składkowych,
które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy były okresami nieskładkowymi, następuje na wniosek
uprawnionego.
J. H. taki wniosek złożył w dniu 29 czerwca 2015 roku i dlatego prawidłowo przeliczono wnioskodawcy emeryturę od
dnia 1 czerwca 2015 roku od miesiąca w którym złożył wniosek i brak jest podstaw do wyrównania świadczenia od
wcześniejszej daty.
Mając powyższe na uwadze oraz na podstawie powołanych przepisów i na mocy art. 47714 § 1 kpc Sąd Okręgowy orzekł,
jak w punkcie II wyroku.
W związku z cofnięciem odwołania od pisma z dnia 20 lipca 2015 roku Sąd Okręgowy na podstawie art. 355§ 2 kpc
postępowanie umorzył.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.
Powyższy wyrok został zaskarżony apelacją przez wnioskodawcę w punkcie II.
Zdaniem skarżącego Sąd Okręgowy nie odniósł się do zaskarżonej w powyższej sprawie odmownej decyzji organu
rentowego(...)z 21.09.2015roku pomimo, zaskarżenia przez niego tej decyzji i objęcia jej rozstrzygnięciem wobec
wydania przez Sąd postanowienia o sprostowaniu oczywistej niedokładności. Postanowieniem tym sprostowano
oczywistą niedokładność w wyroku z dnia 2 lutego 2016 roku, w ten sposób, że w jego sentencji w oznaczeniu
zaskarżonych decyzji, po słowach „14 września 2015 roku” a przed słowem „oraz” wpisano słowa „i z dnia 21września
2015 roku”.
Skarżący wnosił o zmianę wyroku w zakresie jego punktu II i przyznanie wyrównania emerytury za okres od 26.01.2011
do dnia 30.11. 2012 roku oraz przyznania odsetek za zwłokę w wysokości ustawowej od 26.01. 2011 roku. W piśmie
uzupełniającym braki apelacji ( k.94) wskazał należną jego zdaniem wysokość wyrównania począwszy od lutego 2011
roku do listopada 2012 roku.
Sąd Apelacyjny ustalił i zważył:
Apelacja nie jest zasadna.
W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego była zarówno decyzja
z dnia 14 września 2015 r., którą Zakład Ubezpieczeń Społecznych w L. przeliczył J. H. od dnia 1 czerwca 2015 r.
emeryturę doliczając do stażu pracy jako okresy składkowe okresy niewykonywania pracy przed 4 czerwca 1989 r.
na skutek represji politycznych od 1 września 1968 r. do 30 września 1969 r., od 1 października 1970 r. do 9 grudnia
1970 r. oraz od 1 lipca 1971 r. do 30 kwietnia 1972 r, jak również decyzja z dnia 21 września 2015 roku, którą Zakład
Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy wypłaty wyrównania świadczenia za okres od 26
stycznia 2011 roku do 30 listopada 2012 roku wraz z odsetkami.
Jak słusznie akcentuje skarżący, Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 9 grudnia 2014 roku w sprawie VII U 1951/15
i 4 stycznia 2016 roku połączył sprawy z odwołania od decyzji z dnia 14 września 2015 r. i z dnia 21 września 2015 r.
celem łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.
Jak wynika z treści apelacji wnioskodawca formuje zarzuty koncentrujące się na bezpodstawnym zaniechaniu
przez organ rentowy i sąd wcześniejszego zaliczenia wskazanych okresów niewykonywania pracy na skutek represji
politycznych, co skutkowało odmową wypłaty wyrównania świadczenia za okres od 26 stycznia 2011 roku do 30
listopada 2012 roku wraz z odsetkami.
Sąd Apelacyjny stwierdza, że w odniesieniu do tej materii, w uzasadnieniu Sądu I instancji zabrakło pogłębionej
analizy stanu faktycznego jak również przepisów prawnych mających w sprawie zastosowanie.
Sąd Apelacyjny uzupełniając w tej części niesporne ustalenia faktyczne stwierdza, że w punkcie II orzeczenia Sądu
Okręgowego w Lublinie z dnia 8 października 2012 roku w sprawie VIIU 2643/12 Sąd zobowiązał Zakład Ubezpieczeń
Społecznych w L. do wydania decyzji w przedmiocie żądania J. H. o wzrost świadczenia z tytułu przyjęcia do wysokości
emerytury okresów niewykonywania pracy przed 4 czerwca 1989 r. na skutek represji politycznych od 1 września 1968
r. do 30 września 1969 r., od 1 października 1970 r. do 9 grudnia 1970 r. oraz od 1 lipca 1971 r. do 30 kwietnia 1972
r. oraz okresów od 1 listopada 2000 r. do 31 stycznia 2001 r. i od 22 czerwca 2004 r. do 25 sierpnia 2004 r. z tytułu
niewykonywania pracy za które wypłacono wnioskodawcy odszkodowanie (k. 61 akta sprawy – VIIU 2643/12).
W wykonaniu tego orzeczenia organ rentowy wydał 26 października 2012 roku decyzję, którą odmówił doliczenia
w/w/ okresów, wskazując, że J. H. nie przedłożył środków dowodowych, potwierdzających niewykonywanie pracy
z przyczyn politycznych i niewykonywania pracy za które wypłacono odszkodowanie (decyzja k 56 t. XIII akt
rentowych).
Decyzja ta została wnioskodawcy doręczona w dniu 31 października 2012 roku, co wprost wynika z jego pisma z dnia 19
listopada 2012 roku (pismo k . 57 t. XIII akt rentowych ). Wnioskodawca, pomimo znajdującego się pouczenia, decyzji
z dnia 26 października 2012 roku nie zaskarżył, co sprawiło, że stała się prawomocna. Wnioskodawca jedynie w dniu
19 listopada 2012 roku zwrócił się do organu rentowego o wydanie mu uwierzytelnionych kopii wcześniej złożonych
dokumentów szczegółowo wymienionych.
W dniu 20 grudnia 2012 roku (k. 59) wnioskodawca przedłożył organowi rentowemu decyzję Kierownika Urzędu do
Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 3 grudnia 2012 roku potwierdzającą pozostawanie bez pracy
na skutek represji politycznych w wymienionych okresach, wraz z pismem przewodnim (k. 61 tom XIII a.e.).
Wobec przedłożenia wymaganych dokumentów (w dniu 20 grudnia 2012 r.) organ emerytalny decyzją z dnia 4 stycznia
2013 roku przeliczył wnioskodawcy emeryturę od dnia 1 grudnia 2012 r., tj od miesiąca w którym zgłoszony został
wniosek, - doliczając okresy niewykonywania pracy na skutek represji politycznych (k. 157 tom XIII a.e.). Okresy te
zaliczone zostały jako okresy nieskładkowe w myśl obowiązujących w tej dacie przepisów. (art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 17
grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w brzmieniu obowiązującym w dacie
wydania zaskarżonej decyzji.
Dodatkowo wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 117 ust 4 ustawy o dnia 17 grudnia 1998 r. emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 748) okresy, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10
(świadczenia pracy po 1956 r. na rzecz organizacji politycznych i związków zawodowych, nielegalnych w rozumieniu
przepisów obowiązujących do kwietnia 1989 roku ) i ust. 2 pkt 6a, ( niewykonywania pracy przed dniem 4 czerwca
1989 r. na skutek represji politycznych) - mogą być udowodnione dokumentami lub zeznaniami świadków. Oceny tych
dokumentów i zeznań dokonuje, w drodze decyzji, Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
zgodnie z przepisami o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu
powojennego.
Wskazane przepisy zawarte są w ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących
ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 42/02 poz. 371 ze zm.). Według nich, Kierownik
Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych lub osoby przez niego upoważnione orzekają, na podstawie
udokumentowanego wniosku zainteresowanej osoby ( art. 22 ust. 1 ustawy o kombatantach).
W tym stanie rzeczy, przed złożeniem stosownej decyzji wydanej w trybie administracyjnym, organ rentowy nie miał
podstaw do uwzględniania spornych okresów do świadczenia wnioskodawcy.
Wobec nie zaskarżenia przez wnioskodawcę decyzji odmownej z 26 października 2012 roku, bezprzedmiotowym
jest rozważanie, czy organ rentowy miał obowiązek, przed jej wydaniem, udzielać stosownych pouczeń. Złożenie
przez wnioskodawcę w grudniu 2012 roku pisma wraz z decyzją Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i
Osób Represjonowanych zostało więc prawidłowo potraktowane przez ZUS jako nowy, skuteczny wniosek w tym
przedmiocie.
Świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od
miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu (por. art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i
rentach). Powołana regulacja nie pozwala na wypłatę świadczenia, mimo spełnienia warunków do jego uzyskania, jeśli
ubezpieczony nie złoży stosownego wniosku. W tym stanie rzeczy, zasadnie organ odmówił wnioskodawcy wypłaty
wyrównania świadczenia za okres od 26 stycznia 2011 roku do 30 listopada 2012 roku wraz z odsetkami.
Po uzupełnieniu powyższych rozważań, Sąd Apelacyjny podziela argumentację zawartą w motywach zaskarżonego
wyroku.
Za Sądem Okręgowym, podkreślenia wymaga, jedynie to, że dopiero na mocy przepisów ustawy z dnia 22 listopada
2013 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U z dnia 31 grudnia
2013 r. – poz. 1734) możliwym było potraktowanie okresów niewykonywania pracy przed 4 czerwca 1989 r. na
skutek represji politycznych jako okresów składkowych. Ustawa w art. 1 wprowadziła zmiany w art. 6 . Ust 2 ,
dodając pkt 6a w brzmieniu „niewykonywania pracy przed 4 czerwca 1989 r. na skutek represji politycznych” a wiec
przyjęcia tych okresów jako okresu składkowego. W myśl art. 2 powyższej ustawy ponowne ustalenie wysokości
świadczenia, przy uwzględnieniu okresów składkowych, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy były
okresami nieskładkowymi, następuje na wniosek uprawnionego. J. H. taki wniosek, po wejściu w życie ustawy złożył
w dniu 29 czerwca 2015 roku i dlatego prawidłowo przeliczono wnioskodawcy emeryturę od dnia 1 czerwca 2015 roku,
tj. od miesiąca w którym złożył wniosek.
Mając powyższe na względzie Sąd Apelacyjny orzekł, na podstawie art. 385 k.p.c., jak w sentencji.