Projekt UE “Transformacja” Podbój przez Rzym – Zbrojna perswazja

Projekt UE “Transformacja”
Podbój przez Rzym –
Zbrojna perswazja i powstanie prowincji
Począwszy od połowy I w. p.n.e. Rzymianie energicznie posuwali się na północ od strony Morza Śródziemnego. W chwili
śmierci cesarza Augusta w 14 r. n.e. pod kontrolą Rzymu były
już duże obszary nad Renem i Dunajem (na czerwono). Do
pierwszej dekady II w.n.e. rzymska ekspansja terytorialna po-
czyniła dalsze postępy za panowania Klaudiusza i Nerona (na
żółto), Flawiuszy (na niebiesko) i Trajana (na zielono). Około
połowy i w drugiej połowie II w. ponownie doszło jeszcze raz do
ograniczonego w skali poszerzenia terytorium cesarstwa (na
pomarańczowo).
Podboje rzymskie w okresie od połowy I w. p.n.e. do drugiej połowy II w. n.e.
Z wyjątkiem Brytanii i Dacji, gdzie Rzymianie tuż po podboju
wprowadzili własną, cywilną administrację prowincjonalną, pozostałe obszary okupowane przez Rzymian były zarządzane
początkowo z terenu innych prowincji lub podporządkowano je
wojsku. Ustanawianie samodzielnych prowincji następowało
stopniowo, nierzadko dopiero dość długo po podboju. Z biegiem
czasu niektóre prowincje były dzielone na mniejsze. Gdy w 212
r. n.e. wszyscy wolni mieszkańcy cesarstwa otrzymali obywatel-
stwo rzymskie, wzdłuż jego północnych granic było 12 prowincji:
Britannia (na żółto) – Germania inferior i superior (odpowiednio na ciemno- i jasnoniebiesko) – Raetia (na turkusowo) – Noricum (na pomarańczowo) – Pannonia superior i inferior (na
ciemno- i jasnozielono) – Moesia superior i inferior (na ciemnoi jasnoczerwono) – Dacia Porolissensis (na ciemnofioletowo) –
Dacia superior/Apulensis (na fioletowo) – Dacia inferior/Malvenensis (na jasnofioletowo).
Północne, przygraniczne prowincje cesarstwa rzymskiego od Brytanii do Mezji Dolnej w 212 r. n.e.
2