z współwłasności

UZASADNIENIE
We wniosku z dnia 13 lutego 2014 r. M. B. (1) wniósł o zniesienie współwłasności nieruchomości gruntowej
niezabudowanej, oznaczonej jako działka o numerze geodezyjnym (...), o powierzchni(...)m ( 2) , położonej w obrębie
(...) M., gmina K., powiat (...), dla której IV Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w S. prowadzi księgę
wieczystą o numerze (...) – poprzez przyznanie powyższej nieruchomości na wyłączną własność wnioskodawcy, ze
spłatą zasądzoną na rzecz uczestnika postępowania Gminy K. w wysokości 5.000,00 zł, płatną w terminie jednego
miesiąca od dnia uprawomocnienia się postanowienia działowego, wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku
opóźnienia w terminie płatności; wniósł nadto o orzeczenie, iż wnioskodawca i uczestnik postępowania ponoszą koszty
postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.
W uzasadnieniu wniosku M. B. (1) wskazał, iż wraz z uczestnikiem postępowania są współwłaścicielami opisanej
wyżej nieruchomości w częściach równych. Wnioskodawca swój udział w prawie własności nieruchomości uzyskał
na podstawie umowy darowizny z dnia 14 września 2005 r., zaś jego poprzednicy prawni udział ten nabyli na
podstawie umowy sprzedaży z dnia 26 stycznia 1996 r. Pismem z dnia 8 października 2013 r. Gmina K. poinformowała
wnioskodawcę o zamiarze uregulowania statusu prawnego działki poprzez zniesienie współwłasności, wzywając
wnioskodawcę do zajęcia stanowiska w przedmiocie proponowanego sposób wyjścia z współwłasności. Pomimo
zadeklarowanej przez wnioskodawcę w pismach z dnia 22 października 2013 r. i dnia 30 stycznia 2014 r. chęci
zniesienia współwłasności w drodze nabycia udziału należącego do gminy, uczestnik postępowania nie odniósł się do
stanowiska wnioskodawcy.
Argumentując zasadność postulowanego sposobu zniesienia współwłasności, wnioskodawca wskazał, iż od dnia 26
stycznia 1996 r. przedmiotowa nieruchomość znajduje się w jego wyłącznym władaniu. W chwili obecnej jest ona
wykorzystywana w dla celów prowadzonej działalności rolniczej, a ponadto stanowi drogę dojazdu z należącej do
wnioskodawcy sąsiedniej nieruchomości – oznaczonej numerem geodezyjnym (...) – do głównej drogi wiejskiej. M.
B. (1) podkreślił jednocześnie, iż z uwagi na zamiar zabudowania działki podział fizyczny nieruchomości skutkowałby
utratą jej walorów użytkowych.
Podczas rozprawy wyznaczonej na dzień 23 kwietnia 2014 r. pełnomocnik uczestnika postępowania oświadczył, iż jego
mocodawca przychyla się do wniosku co do zasady, jednakże kwestionuje wskazywaną przez wnioskodawcę wartość
nieruchomości oraz postuluje zniesienie współwłasności tejże poprzez podział fizyczny nieruchomości lub przyznanie
jej na wyłączną własność uczestnika postępowania.
W piśmie procesowym z dnia 30 kwietnia 2014 r. pełnomocnik Gminy K. sprecyzował postulowany wcześniej
sposób zniesienia współwłasności, wskazując, iż wyjście z współwłasności nastąpić powinno poprzez dokonanie
podziału fizycznego, polegającego na wydzieleniu z nieruchomości będącej przedmiotem postępowania dwóch działek
o wielkości (...) m 2 każda – w sposób zaprezentowany na załączonym do pisma szkicu – i przyznanie działki
oznaczonej na szkicu literą A na własność Gminy K., zaś działki oznaczonej na szkicu literą B – na rzecz M. B.
(1). Uzasadniając ten wniosek pełnomocnik uczestnika postępowania wskazał, iż przy tak dokonanym podziale
część przyznana uczestnikowi będzie miała dostęp do drogi publicznej, natomiast druga z wydzielonych działek
powiększy należącą do wnioskodawcy nieruchomość oznaczoną numerem geodezyjnym (...), przy czym dokonany
przez wnioskodawcę nakład w postaci kurnika pozostanie na nieruchomości mu przyznanej. Uczestnik postępowania
podniósł przy tym, iż przedmiotowa nieruchomość – jako działka siedliskowa położna w zabudowie wsi – nie stanowi
gruntów rolnych.
W piśmie procesowym z dnia 14 maja 2014 r. pełnomocnik wnioskodawcy zgłosił żądanie rozliczenia poniesionych
przez wnioskodawcę i jego poprzedników prawnych na nakładów – w postaci uprzątnięcia zgliszcz budynków,
nadbudowy kurnika, wykonania ogrodzenia posesji oraz dokonania nasadzeń – określając przy tym wartość
poniesionych nakładów na kwotę 6.000,00 zł.
Podczas rozprawy wyznaczonej na dzień 17 września 2014 r. pełnomocnik uczestnika postępowania wskazał z kolei, iż
zamierza zgłosić żądanie rozliczenia w niniejszym postępowaniu pożytków pobranych przez wnioskodawcę w trakcie
posiadania przedmiotu współwłasności. Następnie w piśmie z dnia 22 września 2014 r. cofnął wniosek o rozliczenia
pożytków pobranych przez wnioskodawcę z nieruchomości wspólnej.
W stanowisku końcowym przedstawionym na rozprawie w dniu 14 grudnia 2014 r. pełnomocnik wnioskodawcy
podtrzymał prezentowanej już wcześniej stanowisko co do sposobu zniesienia współwłasności przedmiotowej
nieruchomości – poprzez przyznanie powyższej nieruchomości na wyłączną własność wnioskodawcy, z odpowiednią
spłatą na rzecz uczestnika postępowania Gminy K.; cofnął jednocześnie zgłoszone już żądanie rozliczenia nakładów
poczynionych przez mocodawcę na przedmiot współwłasności, przystał na rezygnację przy ustalaniu aktualnej
wartości rynkowej nieruchomości z zastosowania współczynnika eksperckiego w wysokości 0.9, a nadto wniósł o
obciążenie kosztami postępowania obu zainteresowanych.
Pełnomocnik uczestnika postępowania zaoponował wówczas wyłącznie wnioskowi pełnomocnika M. B. (1) o
rozliczenie kosztów postępowania zgodnie zasadą wyrażoną w art. 520 § 1 k.p.c..
Sąd ustalił, co następuje:
Nieruchomość położona w wsi M., gmina K., o powierzchni (...)ha, oznaczona w jednostce rejestrowej (...)obrębu
(...) M. jako działka o numerze (...) – dla której to nieruchomości IV Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego
w S. prowadzi Księgę Wieczystą o numerze (...) – jest nieruchomością o przeznaczeniu siedliskowym; posiada ona
dostęp do drogi wiejskiej brukowanej; jest częściowo zabudowana budynkiem kurnika. W chwili obecnej znajduje
się ona w wyłącznym posiadaniu wnioskodawcy i wchodzi w skład prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego
(okoliczności bezsporne).
Na mocy decyzji w sprawie stwierdzenia własności nieruchomości z dnia 19 listopada 1993 r., wydanej przez
Kierownika Urzędu Rejonowego w S. pod znakiem (...) (...)-A/(...), E. W. uzyskała udział w wysokości 1/2 części
w prawie własności nieruchomości położonej w wsi M., gmina K., o powierzchni (...) ha, oznaczonej jako działka o
numerze (...), należącej dotychczas w całości do Gminy K. (dowód: akta księgi wieczystej o numerze (...), prowadzonej
przez IV Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w S. – k. 7).
Umową sprzedaży z dnia 26 stycznia 1996 r., zawartą w formie aktu notarialnego, powyższy udział od E. W. nabyli
do majątku wspólnego M. B. (2) i H. B. (dowód: akta księgi wieczystej o numerze (...), prowadzonej przez IV Wydział
Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w S. – k. 2-3). Następnie w drodze umowy z dnia 14 września 2005 r., zawartej w
celu uzyskania renty strukturalnej, zatytułowanej jako umowa darowizny, M. B. (2) i H. B. przekazali na rzecz M. B. (1)
należące do nich gospodarstwo rolne, w tym i udział w wysokości 1/2 części w nieruchomości rolnej niezabudowanej,
o powierzchni (...) ha, oznaczonej w jednostce rejestrowej(...) obrębu (...) M. jako działka o numerze (...) – dla której to
nieruchomości IV Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w S. prowadzi Księgę Wieczystą o numerze KW (...)
(dowód: akta księgi wieczystej o numerze (...), prowadzonej przez IV Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego
w S. – k. 15-20).
Na wniosek M. B. (1) wszczęte zostało postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o warunkach
zabudowy na budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego na działce położonej w obrębie wsi M., oznaczonej
numerem geodezyjnym (...) (dowód: zawiadomienie z dnia 10 lutego 2014 r.( k. 21).
Sąd zważył, co następuje:
W świetle poczynionych wyżej ustaleń kwestią niewątpliwą jest, iż nieruchomość położona w wsi M., gmina K., o
powierzchni (...)ha, oznaczona w jednostce rejestrowej (...)obrębu (...) M. jako działka o numerze (...) – dla której
to nieruchomości IV Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w S. prowadzi Księgę Wieczystą o numerze (...)
– stanowi przedmiot współwłasności w częściach równych M. B. (1) i Gminy K.. Okoliczność powyższa – zarówno
co do kwestii przysługiwania powyższego prawa obojgu zainteresowanym, jak i co do wielkości przysługujących
zainteresowanym udziałów – nie stanowiła również punktu spornego pomiędzy zainteresowanymi.
Wartość powyższej nieruchomości – na poziomie 9.971,00 zł – Sąd ustalił w oparciu o opinię biegłego sądowego z
zakresu geodezji, rolnictwa i szacowania nieruchomości W. C., sporządzoną w dniu 10 listopada 2014 r. (k. 130 - 140).
Zdaniem Sądu w złożonej do akt sprawy opinii biegły w sposób fachowy, profesjonalny, rzetelny i przekonujący
zaprezentował ustalenia niezbędne do orzekania o przedmiocie niniejszego postępowania. Prezentowane przez niego
sposoby dojścia do ustaleń i wniosków zamieszczonych w opinii pisemnej i ustnej opinii uzupełniającej nie budzą
zastrzeżeń Sądu co do zgodności tych procesów z zasadnymi logiki (logicznego rozumowania), źródeł poznania i
doświadczenia życiowego, jak również pod względem fachowości i rzetelności. W ocenie Sądu biegły trafnie posłużył
się w niniejszym przypadku podejściem porównawczym i metodą korygowania ceny średniej. Ustalając wartość
przedmiotowej nieruchomości Sąd pominął jednak zastosowany przez biegłego – z uwagi na uporządkowanie przez
wnioskodawcę placu po rozbiórce (wywiezienie gruzu) – współczynnik ekspercki w wysokości 0,9. W tym kontekście
zauważyć bowiem należy, iż wartość przedmiotu współwłasności powinna być ustalana według stanu z daty zniesienia
współwłasności, nie zaś chwili nabycia prawa współwłasności, zaś ewentualne nakłady poczynione na wspólną rzecz,
dokonane przez jednego ze współwłaścicieli w zakresie szerszym niż to wynika to z jego udziału, mogą zostać rozliczone
na podstawie art. 618 § 1 k.p.c.
Ustalając charakter rolny przedmiotowej nieruchomości Sąd miał na względzie przepis art. 46 1 k.c., zgodnie z którym
nieruchomościami rolnymi są nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności
wytwórczej w rolnictwie, w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej
i rybnej. Mając więc na uwadze, iż przedmiotowa nieruchomość obecnie wykorzystywana jest w prowadzonym przez
wnioskodawcę gospodarstwie rolnym – w celach wskazanych w art. 46 1 k.c. – wątpliwości Sądu nie budziło, iż należy
jej przypisać charakter nieruchomości rolnej. Podkreślić jednocześnie przy tym należy, iż takiego charakteru nie
wyklucza jej przeznaczenie pod zabudowę. Stosownie bowiem do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r.
o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 1205 z późn. zm.) gruntem rolnym jest
również grunt pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych budynkami mieszkalnymi oraz innymi budynkami i
urządzeniami służącymi wyłącznie produkcji rolniczej oraz przetwórstwu rolno-spożywczemu.
Zgodnie z art. 210 zdanie pierwsze k.c. każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności, przy
czym o sposobie zniesienia współwłasności rozstrzyga sąd. W niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przy tym
również przepisy odrębne, odnoszące się do znoszenia współwłasności gospodarstw rolnych. Sąd podziela bowiem
pogląd wyrażony przez Sąd Okręgowy w E. w postanowieniu z dnia 15 października 2014 r., I Ca 150/14, publ.
www.orzeczenia.ms.gov.pl), iż „ograniczenie dopuszczalności podziału gospodarstw rolnych dotyczy w zasadniczej
części tworzących je nieruchomości rolnych – gruntów rolnych. Dlatego też przy znoszeniu ich współwłasności trzeba
oceniać zgodność ich podziału z zasadami prawidłowej gospodarki rolnej”.
Przepis art. 213 k.c. wskazuje, iż preferowanym przez ustawodawcę sposobem zniesienia współwłasności
nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego jest jej podział fizyczny. Jednakże w przypadku, gdy
zastosowanie powyższego sposobu byłoby sprzeczne z zasadami prawidłowej gospodarki rolnej, sąd przyzna to
gospodarstwo temu współwłaścicielowi, na którego wyrażą zgodę wszyscy współwłaściciele. W razie braku zgody
wszystkich współwłaścicieli, sąd przyzna gospodarstwo rolne temu z nich, który je prowadzi lub stale w nim pracuje,
chyba że interes społeczno-gospodarczy przemawia za wyborem innego współwłaściciela (art. 214 § 1 k.c.).
Celem poczynienia ustaleń w przedmiocie możliwości i dopuszczalności dokonania podziału fizycznego nieruchomości
rolnej położonej w wsi M., gmina K., o powierzchni (...) ha, oznaczonej w jednostce rejestrowej (...) obrębu (...) M. jako
działka o numerze (...) – przy uwzględnieniu zasad prawidłowej gospodarki – Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego
z zakresu rolnictwa dr inż. K. S..
W sporządzonej w formie pisemnej opinii biegły wskazał, iż przedmiotowa nieruchomość jest wykorzystywana, wraz z
przyległą nieruchomością oznaczoną numerem (...), przez M. B. (1) jako łąka. Łączna powierzchnia powyższych działek
daje ekonomiczne uzasadnienie do użytkowania rolniczego, zaś dokonanie podziału nieruchomości z wyodrębnieniem
nieruchomości o powierzchni niższej niż (...) ha jednego pola – jak postulował uczestnik postępowania – skutkowałoby
nieopłacalnością uprawy polowej na nieruchomości. Biegły podkreślił przy tym, iż pozostawienie nieruchomości jako
całości byłoby również korzystne w przypadku dokonania jej zabudowy. W razie dokonania podziału nieruchomości
M. B. (1) mógłby posadowić budynek mieszkalny wyłącznie na linii znajdujących się na sąsiednich nieruchomościach
obór i budynków gospodarczych. Zauważył jednocześnie, iż wybudowanie budynku mieszkalnego i budynków
gospodarczych na przedmiotowej nieruchomości usprawniłoby prowadzenie gospodarstwa rolnego posiadanego
przez wnioskodawcę. Podniósł nadto tym, iż zabudowa zagrodowa wymaga przeznaczenia na jej cel stosunkowo dużej
powierzchni gruntu (dowód: opinia sporządzona w formie pisemnej przez biegłego sądowego z zakresu rolnictwa dr
inż. K. S. – k. 78-80).
W ocenie Sądu opinia powyższa zasługiwała na uwzględnienie jako wyczerpująca, logiczna i odpowiadająca
precyzyjnie na postawione pytania. Biegły, oceniając możliwość i dopuszczalność podziału nieruchomości oznaczonej
numerem geodezyjnym (...), uwzględnił zarówno położenie działki, jej charakter, aktualne wykorzystywanie, jak i
ograniczenia i utrudnienia w wykorzystaniu w przypadku dokonania jej podziału. Wskazał, iż podział nieruchomości
sprzeciwiałby się tym zasadom, bowiem powstałe jednostki gospodarcze nie mogłyby stanowić samodzielnej, dającej
perspektywy rozwoju zorganizowanej jednostki gospodarczej – i to niezależnie od ich przeznaczenia na zabudowę
czy uprawę rolną. W ocenie biegłego zasady prawidłowej gospodarki zostałby najpełniej zrealizowane w przypadku
przyznania całości nieruchomości na rzecz M. B. (1). Zauważyć również należy, iż żaden z zainteresowanych
rozstrzygnięciem niniejszej sprawy nie przedstawił zastrzeżeń do powyższej opinii, co dodatkowo przemawia za
uznaniem jej za miarodajny materiał dowodowy.
Stanowisko wyrażone przez biegłego sądowego z zakresu rolnictwa dr inż. K. S. w opinii sporządzonej w dniu 2 lipca
2014 r. Sąd w pełni podziela i uznaje za trafne.
Czyniąc ustalenia co do dopuszczalności zniesienia współwłasności nieruchomości będącej przedmiotem
postępowania przez podział fizyczny Sąd wziął pod uwagę również i tę okoliczność, iż działka oznaczona
numerem geodezyjnym (...) nie tylko stanowi zorganizowaną całość z gospodarstwem rolnym prowadzonym przez
wnioskodawcę, lecz również łączy należącą do wnioskodawcy nieruchomości oznaczoną numerem (...) z drogą wiejską.
Stosownie więc do art. 214 § 1 k.c. przedmiotową nieruchomość, jako wchodząca w skład gospodarstwa rolnego,
przyznać należało temu ze współwłaścicieli, który gospodarstwo te prowadzi lub stale w nim pracuje, a więc w
niniejszym przypadku M. B. (1).
Sąd nie znalazł jednocześnie żadnych podstaw do odstąpienia od zastosowania zasady wywiedzionej z art. 214
§ 1 k.c. Jak bowiem wynika z przedstawionych powyżej rozważań, poczynione przez Sąd ustalenia w sposób
jednolity przemawiają za uznaniem, iż najkorzystniejszym z punktu widzenia interesu społeczno-gospodarczego
będzie przyznanie własności całości nieruchomości na rzecz wnioskodawcy. Zauważyć jednocześnie należy – w tym
właśnie kontekście – iż w ostatecznie przedstawionych przez pełnomocników zainteresowanych stanowiskach co do
przedmiotu postępowania z nich nie sprzeciwiał się takiemu sposobowi zniesienia współwłasności.
Wybrany przez Sąd sposób zniesienia współwłasności łączył się z potrzebą dokonania pomiędzy zainteresowanymi
dodatkowych rozliczeń.
Stosownie bowiem do regulacji z art. 212 § 1 i 2 k. c. w przypadku, gdy sądowe zniesienie współwłasności następuje
przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli, to wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez
dopłaty pieniężne. Zgodnie natomiast z art. 216 § 1 i 2 k.c. wysokość przysługujących spłat z gospodarstwa rolnego
ustala się stosownie do zgodnego porozumienia współwłaścicieli, a w przypadku braku takiego porozumienia możliwe
jest nawet obniżenie przysługujących spłat.
W sprawie niniejszej zainteresowani nie złożyli zgodnych wniosków co do wysokości spłaty, dlatego też należna Gminie
K. spłata została ustalona w oparciu o przysługujący jej udział w przedmiotowej nieruchomości rolnej, tj. w wysokości
1/2 wartości nieruchomości ((...)zł x (...) = (...) zł). Sąd nie znalazł przy tym żadnych podstaw do obniżenia wysokości
należnego z tego tytułu świadczenia.
Stosownie do art. 212 § 3 k.c. w przypadku ustalenia spłat Sąd oznaczy termin i sposób ich uiszczenia, wysokość
odsetek, a w razie potrzeby także sposób ich zabezpieczenia.
Odraczając płatność zasądzonej dopłaty na okres jednego miesiąca, biegnący od dnia uprawomocnienia się niniejszego
postanowienia, Sąd wziął pod uwagę konieczność zgromadzenia przez wnioskodawcę kwoty należnej uczestnikowi
postępowania tytułem spłaty, co niewątpliwie związane jest z upływem pewnego czasu. W ocenie Sądu termin
miesięczny jest, szczególnie obliczu wcześniejszych przewidywań wnioskodawcy co do konieczności uiszczenia spłaty
na rzecz uczestnika postępowania, terminem odpowiednim, a zarazem zgodnym z wnioskiem M. B. (1). Odroczenie
płatności spłaty nie będzie przy tym, w opinii Sądu, zanadto dotkliwe dla uczestnika postępowania – który winien
jak najszybciej otrzymać należną mu spłatę. Jednocześnie Sąd zastrzegł ustawowe odsetki na wypadek uchybienia
terminowi płatności spłaty.
Zgodnie z art. 618 § 1 zdanie pierwsze k.p.c., w postępowaniu o zniesienie współwłasności sąd rozstrzyga także spory
o prawo żądania zniesienia współwłasności i o prawo własności, jak również wzajemne roszczenia współwłaścicieli
z tytułu posiadania rzeczy. Mając jednak na uwadze, iż zarówno M. B. (1), jak i Gmina K. cofnęli swoje wnioski w
zakresie rozliczenia nakładów dokonanych na rzecz majątek wspólnego i korzyści uzyskanych z tytułu korzystania z
przedmiotowej nieruchomości, a jednocześnie zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na określenie
wartości powyższych należności, Sąd nie orzekał w tym zakresie.
O kosztach postępowania – w punktach od IV do VII sentencji postanowienia – Sąd orzekł zgodnie z wynikającą z art.
520 § 1 k.p.c. zasadą, iż każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.
W ocenie Sądu w niniejszej sprawie zarówno wnioskodawca, jak i uczestnik postępowania byli w równym stopniu
zainteresowani wynikiem postępowania, zaś ich interesy były wspólne. W pierwszej kolejności wskazać należy, iż
każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności i w tej sytuacji wszyscy współwłaściciele są tak
samo zainteresowani w zniesieniu współwłasności. Nie uszła przy tym uwagi Sądu okoliczność, iż – jak wynika z
niekwestionowanych twierdzeń wnioskodawcy oraz z załączonej do akt kserokopii pisma z dnia 8 października 2013
r., podpisanego przez wójta Gminy K. – również i uczestnik postępowania miał wolę zniesienia współwłasności
nieruchomości będącej przedmiotem niniejszego postępowania. Po wtóre: w sprawach tzw. działowych nie zachodzi
przewidziana w art. 520 § 2 i 3 k.p.c. sprzeczność interesów tych uczestników, którzy domagają się podziału,
niezależnie od tego, jaki sposób podziału postulują i jakie wnioski składają w tym względzie (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 19 listopada 2010 r., III CZ 46/10, OSNC 2011/7-8/88, Biul.SN 2011/1/12). Dodatkowo wskazać
należy, że wnioski żadnej ze stron nie zostały oddalone lub odrzucone, żadna ze stron nie postępowała przy tym
niesumiennie lub oczywiście niewłaściwe.
Tym samym brak jest, zdaniem Sądu, podstaw do obciążenia kosztami tylko jednego z zainteresowanych wynikiem
postępowania (co postulował uczestnik postępowania).
Rozstrzygnięcia zamieszczone w punkcie IV i V postanowienia oparte zostały ponadto na przepisie wywiedzionym z
art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst j3ednoity: Dz.U. z 2014 r.,
poz. 1025 z późn. zm.); Sąd miał przy tym na uwadze, że z uiszczonej przez wnioskodawcę zaliczki w kwocie 500,00 zł,
zapisanej w Księdze zaliczek sądowych pod poz. 117/14, wypłacono biegłemu sądowemu K. S. wynagrodzenie w kwocie
459,90 zł (500,00 zł - 459,90 zł = 40,10 zł), zaś z uiszczonej przez uczestnika postępowania zaliczki w kwocie 500,00
zł, zapisanej w Księdze zaliczek sądowych pod poz. 218/14, wypłacono biegłemu sądowemu W. C. wynagrodzenie w
kwocie 443,75 zł (500,00 zł - 443,75 zł = 56,25 zł).
Zasądzając od uczestnika postępowania Gminy K. na rzecz wnioskodawcy M. B. (1) zwrot części kosztów
postępowania, Sąd miał na uwadze, iż ciężar finansowy związany z przeprowadzeniem w niniejszej sprawie
dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu szacowania nieruchomości powinien obciążać w stopniu równym obu
zainteresowanych, gdyż wniosek o przeprowadzenie tego dowodu pochodził zarówno od M. B. (1), jak i od Gminy K..
Wydatek związany z koniecznością przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu szacowania
nieruchomości został pokryty przez wnioskodawcę do kwoty 500,00 zł, zaś przez uczestnika postępowania – jedynie
do kwoty 443,75 zł. Tym samym Gmina K. winna zwrócić M. B. (1) kwotę 28,13 zł (943,75 zł: 2 = 471,88 zł; 471,88
zł - 443,75 zł = 28,13 zł)._