Roku Domeykowskiego ciąg dalszy Delegacja AGH

Roku Domeykowskiego ci¹g dalszy (koniec maja–czerwiec)
Andrzej £êdzki, Andrzej Paulo
Delegacja AGH w UNESCO
W dniach 13.05-2.06.2002 w reprezentacyjnej sali Miro paryskiej
siedziby UNESCO otwarta by³a
imponuj¹ca rozmachem wystawa
„Ignacy Domeyko – obywatel
dwóch œwiatów”. Oficjalny patronat
nad ni¹ objê³o UNESCO (przywilej
ten uzyskuj¹ tylko nieliczne wystawy w tym gmachu). Komisarzem
i twórc¹ koncepcji wystawy by³a
Maria Rodowicz, pracownik sta³ej
delegacji polskiej przy UNESCO.
Jednak¿e trudno sobie wyobraziæ
realizacjê tak odpowiedzialnego
i piêknego dzie³a bez wspó³pracy
wszystkich 5 pañstw, które uwa¿aj¹ siê za dziedziców Domeyki, oraz
wielu osób i instytucji. W katalogu
wystawy wymieniono ich a¿ 38.
Z dum¹ informujemy, ¿e jest wœród
nich AGH, która ufundowa³a centralny element dekoracyjny wystawy – du¿e popiersie Ignacego Domeyki, wykonane w br¹zie na Wydziale Odlewnictwa. Jest to kopia
rzeŸby autorstwa Teresy Brzóstkiewicz-Stefanowicz. O sprawach
technicznych wykonawstwa odlewu mo¿na przeczytaæ poni¿ej w artykule J. Dañko i S. Rzadkosza.
Na wystawie w UNESCO przedstawiono ¿ycie Domeyki na 26
planszach, jego publikacje, rysunki, odkryte minera³y, tradycyjne
stroje Indian z Araukanii i indiañsk¹
bi¿uteriê, tak¿e najnowsze biografie i publikacje na Jego temat. Fotografie tworzy³y obraz ziem, z których siê wywodzi³ (NiedŸwiadka,
dziœ na Bia³orusi), Uniwersytetu Wileñskiego, gdzie studiowa³ i dzia³a³
wraz z Filomatami, wreszcie Chile
i Andów, gdzie spêdzi³ blisko 50 lat
pracowitego ¿ycia.
Wernisa¿ wystawy mia³ miejsce
22 maja wieczorem. Mimo, i¿ na
brak wielkich imprez kulturalnych
w Pary¿u nie mo¿na narzekaæ, publicznoœæ miêdzynarodowa wype³ni³a salê Miro... i kuluary po brzegi.
Ze strony UNESCO przybyli m.in.
dyrektor generalny, K. Matsuura,
jego zastêpca, dyrektor sektora kultury: M. Buchenaki, przewodnicz¹cy Konferencji Generalnej, A. Jallali, oraz przewodniczacy Rady
Wykonawczej, A. Bennani. Wœród
dyplomatów zd¹¿yliœmy zanotowaæ Pani¹ Minister Edukacji Litwy,
R. Dowydeniene, Ambasadora
Bia³orusi, Ambasadora Polski przy
UNESCO, M. Dzieduszyck¹, Konsula RP w Pary¿u, A. Tarnawskiego, by³ego Ambasadora Chile
w Polsce, M. Lira Alcayaga, i obecnego Attaché Kulturalnego Ambasady Chile w Warszawie, A. Lastra
Norambuenê. Przybyli cz³onkowie
rozga³êzionej rodziny Domeyków
z Francji, Szwajcarii i Chile, przedstawiciele Polonii, wychodŸstwa
bia³oruskiego, litewskiego i chilijskiego, œwiata naukowego Francji
(m.in. École des Mines) i Chile
(w tym by³y rektor Uniwersytetu
Chilijskiego w Santiago). Polski
œwiat naukowy reprezentowali prof.
M. Zió³kowski (UW – Andyjska
Misja Archeologiczna) i delegacja
AGH w sk³adzie: J. Dañko, A. £êdzki (szef) i A. Paulo. Po oficjalnym
otwarciu przez M. Dzieduszyck¹
przemawiali K. Matsuura, A. £êdzki, R. Dowydeniene, Ambasador
Bia³orusi i Ignacio Domeyko Bulnes
(prawnuk „naszego” Domeyki).
Atmosfera na wernisa¿u by³a
znakomita, podnios³a, radosna i...
rodzinna. Ofiarowane przez AGH
popiersie wzbudzi³o du¿e zainteresowanie, zarówno jakoœci¹ i technik¹ wykonania, jak i podobieñstwem do przedstawianej osoby.
Kilku potomków Ignacego Domeyki pod presj¹ rodziny stawa³o na
podium jako modele do studium
podobieñstwa i dziedziczenia rysów twarzy. Odebraliœmy podziêkowania z wielu stron za dar,
wspó³pracê w organizacji Roku
Domeykowskiego i inicjatywê organizowanej w grudniu konferencji
na AGH. Prasa polonijna i wydawnictwa towarzysz¹ce wystawie odnotowa³y wk³ad AGH. Wernisa¿ by³
te¿ okazj¹ do nawi¹zania i pog³ê-
Katalog wystawy UNESCO
bienia kontaktów naukowych, okazj¹ dobrze wykorzystan¹.
Istnieje zamiar trwa³ego przekazania popiersia Ignacego Domeyki
do jego macierzystej uczelni, École des Mines de Paris. Trzeba jednak znaleŸæ stosowne miejsce
(Muzeum Mineralogiczne?), czas
i przygotowaæ oprawê do uroczystego przekazania dzie³a. Tymczasem popiersie powêdruje w paŸdzierniku wraz z wystaw¹ do
Lyonu, w listopadzie (10.11) ozdobi Dzieñ Nauki UNESCO, a potem
Parlament Europejski w Strasbourgu, zaœ w grudniu–styczniu wystawê na Uniwersytecie w Lille. NiewyraŸne s¹ nadal perspektywy wczeœniejszej (sierpieñ-wrzesieñ) wystawy w Brukseli.
Otwarcie wystawy przez M. Dzieduszyck¹. Na swe wyst¹pienia oczekuj¹ (od prawej)
Ignacio Domeyko Bulnes w otoczeniu A. £êdzkiego i R. Šviedrysa (USA) na wysta-
K. Matsuura, Ambasador Bia³orusi, A. £êdzki i R. Dowydeniene – fot. A. Paulo
wie UNESCO w Pary¿u – fot. A. Paulo
Józef Dañko, Stanis³aw Rzadkosz
dzie³a. Z konsultacji przeprowadzonych z panem prof. Mariuszem
Zió³kowskim z Uniwersytetu Warszawskiego wynika³o, ¿e odlew
popiersia I. Domeyki by³ ju¿ wczeœniej wykonany przez jedn¹ z krajowych odlewni. Jednak¿e w stosunku do jakoœci wykonanego
wówczas odlewu zg³oszono szereg zastrze¿eñ.
Odlew popiersia
Ignacego Domeyki
Apel JM Rektora AGH o w³¹czenie siê Wydzia³u Odlewnictwa
do uroczystoœci domeykowskich
w formie wykonania odlewu po-
piersia Ignacego Domeyki zosta³
podjêty z ca³¹ przychylnoœci¹ i zrozumieniem. Jedyna obawa wynika³a z krótkiego terminu wykonania
BIP 104/105 – Czerwiec/Lipiec 2002 r.
Podejmuj¹c siê zatem wykonania odlewu Wydzia³ mia³ œwiadomoœæ rangi dzie³a oraz koniecznoœci jego wykonania na najwy¿szym
poziomie, stosownie do oczekiwañ
oraz presti¿u AGH. Prace nad popiersiem rozpoczêto od opracowania technologii odlewania. Wykorzystano model gipsowy popiersia
wykonany przez artystkê warszaw-
7