Sygn. akt VIA Ca 564/11 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ

Sygn. akt VIA Ca 564/11
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 października 2011 r.
Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący – Sędzia SA Agata Zając
Sędzia SA Małgorzata Manowska (spr.)
Sędzia SA Ewa Stefańska
Protokolant
st. sekr. sąd. Julia Gotówka
po rozpoznaniu w dniu 20 października 2011 r. w Warszawie
na rozprawie
sprawy z powództwa […] S.A. z siedzibą w J.
przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
z udziałem zainteresowanych […] S.A. z siedzibą w J., […] W. Ł. i Syn Sp. j. w
W., […] S.A. w W., oraz Sz. J. i S. Z. […] "[…]" sp. j. w J.
o ochronę konkurencji
na skutek apelacji pozwanego
od wyroku Sadu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów
z dnia 8 lutego 2011 r.
sygn. akt XVII AmA 16/10
uchyla zaskarżony wyrok, znosi postępowanie przed Sądem Okręgowym w
Warszawie – Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów począwszy od dnia 8
lutego 2011 r. i sprawę przekazuje temu Sądowi do ponownego rozpoznania
wraz z rozstrzygnięciem o kosztach postępowania apelacyjnego.
2
Sygn. akt VI ACa 564/11
Uzasadnienie
[…] SA w Jaśle wniosły odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów z dnia […] kwietnia 2007 roku nr RKR-[…].
Przedmiotową decyzją Prezes UOKiK uznał za ograniczającą konkurencję i
naruszającą zakaz, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dn. 15 grudnia
2000r. o ochronie konkurencji i konsumentów praktykę polegającą na zawarciu
przez:
-
[…] SA z/s w J. - ([…], powód),
-
[…] SA z/s w J. ([…], zainteresowany I),
-
[…] W. Ł. i Syn sp. j. w W. - ([…], zainteresowany II),
-
[…] SA z/s w W. - ([…], zainteresowany III),
-
[…] sp. z o.o. w likwidacji w K. ([…], zainteresowany IV)),
porozumienia ograniczającego konkurencję na krajowym rynku dystrybucji
systemów rynnowych, polegającego na pośrednim ustalaniu cen sprzedaży
systemu rynnowego dla finalnych odbiorców poprzez ustalenie maksymalnego
rabatu do dalszej odsprzedaży i nakazał zaniechanie jej stosowania.
W pkt II decyzji Prezes UOKiK nie stwierdził stosowania przez […],
-
[…]
-
[…],
-
[…] oraz […]
praktyki ograniczającej konkurencję, o której mowa w art. 5 ust. 1, pkt 2, 4 i
6 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.
Z tytułu naruszenia zakazu określonego w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w pkt
III decyzji Prezes UOKiK nałożył na w/w przedsiębiorców na podstawie art. 101
ust. 1 pkt 1 ustawy kary pieniężne. Na […] została nałożona kara pieniężna w
wysokości 15 17240 zł.
3
Do powyższego odwołania przyłączyli się zainteresowani […] W.Ł. i Syn
sp. j. w W., […] SA w W. i […] SA w J. Zainteresowany […] sp.j. S. Z. i Sz. Z. w
J. nie zajął stanowiska w sprawie. Zainteresowany […] sp. z o.o. w K. uległ
likwidacji.
Prezes UOKiK w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.
Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 8 lutego 2011 roku zmienił
zaskarżoną decyzję w pkt I w ten sposób, że nie stwierdził stosowania praktyki
ograniczającej konkurencję, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dn. 15
grudnia 2000r. o ochronie konkurencji i konsumentów, polegającej na zawarciu
przez […] SA z/s w J. oraz […] SA z./s w J., […] W. L. i Syn Sp. j. w W., […] SA
w W., […] sp. z o.o. w likwidacji w K. porozumienia ograniczającego konkurencję
na krajowym rynku dystrybucji systemów rynnowych polegającego na pośrednim
ustaleniu cen sprzedaży systemu rynnowego dla finalnych odbiorców poprzez
ustalenie maksymalnego rabatu do dalszej odsprzedaży, oraz uchylił zaskarżoną
decyzję w pkt III. 1.
Apelację od powyższego wyroku wniósł pozwany Prezes Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów, zaskarżając go w całości. W apelacji pozwanego
zarzucono:
1. naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe
zastosowanie
i. art. 4 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o ochronie
konkurencji i konsumentów poprzez uznanie, że zawarte
aneksy do umów dystrybucyjnych, mimo że ustalają
maksymalne rabaty do dalszej odsprzedaży, nie stanowią
porozumień dystrybucyjnych
ii. art. 5 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy poprzez uznanie, że zawarte
przez, […], […], […] oraz […] SA aneksy do umów
dystrybucyjnych, mimo że ustalają maksymalne rabaty do
dalszej
odsprzedaży,
nie
stanowią
porozumień
4
ograniczających
konkurencję,
lecz
stanowią
działania
równoległe,
iii. art. 7 w/w ustawy poprzez uznanie, ze niewielki udział
Powoda uczestnika porozumienia cenowego - w rynku
właściwym nie powoduje antykonkurencyjnych skutków,
iv. art. 101 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy przez nienałożenie kary
pieniężnej opisanej w zaskarżonej decyzji,
2. sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie
materiału przez:
i. błędne
przyjęcie,
ze
zawarte
aneksy
do
umów
dystrybucyjnych, mimo że ustalają maksymalne rabaty do
dalszej
odsprzedaży,
nie
stanowią
porozumień
dystrybucyjnych w rozumieniu art. 4 pkt 4 i 5 w/w ustawy,
ii. błędne
uznanie,
że
zawarte
aneksy
do
umów
dystrybucyjnych, mimo że ustalają maksymalne rabaty do
dalszej odsprzedaży, nie stanowią nie stanowią porozumień
ograniczających
konkurencję,
lecz
stanowią
działania
równoległe.
3. naruszenie przepisów postępowania, w szczególności art. 233 § 1 kpc i
przekroczenie swobodnej oceny dowodów poprzez:
i. uznanie, że zebrane przez pozwanego dowody nie są
wystarczające do stwierdzenia stosowania przez […]. […], […[]
oraz […] SA praktyki ograniczającej konkurencję.
ii. zastosowanie teorii działań równoległych do porozumień o
charakterze wertykalnym.
Wskazując na powyższe pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w
całości i oddalenie odwołania lub ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie
sprawy Sądowi Okręgowemu celem ponownego rozpoznania.
5
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja zasługuje na uwzględnienie z uwagi na zachodzącą nieważność
postępowania, datowaną od dnia […] lutego 2011 roku, co powoduje konieczność
uchylenia zaskarżonego wyroku, zniesienia postępowania od tej daty oraz
przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu celem ponownego rozpoznania.
Na rozprawie w dniu 8 lutego 2011 roku zainteresowanego […] W.Ł. i syn
sp. j. reprezentował radca prawny E. G., który w tym dniu nie legitymował się
pełnomocnictwem procesowym. Na tej rozprawie Sąd Okręgowy zobowiązał w/w
radcę do złożenia w terminie 3 dni pełnomocnictwa udzielonego mu przez jego
klienta wobec jego braku w aktach sprawy. Jednocześnie rozprawa została
zamknięta i w sprawie ogłoszono wyrok.
Powyższego zarządzenia radca prawny E. G. nie wykonał, podobnie jak
zarządzenia Sądu Apelacyjnego z dnia 21 września 2011 roku, również
wzywającego
go
do
wykazania
umocowania
do
działania
w
imieniu
zainteresowanego.
W tym stanie rzeczy w postępowaniu przed Sądem Okręgowym w
Warszawie doszło do nieważności postępowania o jakiej mowa w art. 379 pkt 2
kpc, w postaci nienależytego umocowania pełnomocnika. Podkreślenia wymaga,
że powyższa podstawa nieważności nie jest uzależniona od podstawy wymienionej
w art. 379 pkt 5 kpc, a więc od tego, czy jednocześnie doszło do pozbawienia
możności obrony praw mocodawcy. Dla stwierdzenia nieważności postępowania
przed Sądem Okręgowym nie ma zatem znaczenia fakt, czy o terminie rozprawy w
dniu 8 lutego 2011 roku zawiadomiony był również mocodawca, ani czy inny
pełnomocnik strony stawił się na rozprawie.
Z zapisu w protokole rozprawy wynika, że Sąd I instancji dopuścił do
udziału w sprawie w charakterze pełnomocnika zainteresowanego […] W.Ł. i syn
sp. j. radcę prawnego E. G., który nie legitymował się pełnomocnictwem i zajął
stanowisko procesowe w imieniu osoby, która nie była jego mocodawcą.
Posiadając tę wiedzę Sąd Okręgowy w dniu 8 lutego 2011 roku wydał wyrok,
6
natomiast brak pełnomocnictwa nie został uzupełniony. Powyższe przesądza zatem
o nieważności postępowania przed tym sądem.
Rozpoznając ponownie sprawę Sąd Okręgowy wyjaśni najpierw czy, a jeśli
tak to kto jest pełnomocnikiem zainteresowanego […] W.Ł. i syn sp. j., a w
szczególności czy jest nim w dalszym ciągu radca prawny J. P., który stawia się na
posiedzeniach sądu wyłącznie jako pełnomocnik powoda i nie zajmuje stanowiska
w imieniu […] W.Ł. i syn sp. j.
Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł jak na wstępie na
podstawie art. 386 § 2 kpc, znosząc postępowanie toczące się przed Sądem
Apelacyjnym w zakresie w jakim zostało dotknięte nieważnością.