Rewolucja w biblistyce

Rewolucja w biblistyce
Z analiz i tłumaczeń francuskiego biblisty Clauda Tresmontanta, którego praca jest
ignorowana w Polsce, wynika jeden wniosek dla współczesnej kultury umysłowej: cuda,
których dokonał Jezus Chrystus, były opisywane przez ich świadków dosłownie w trakcie lub
niedługo po ich zaistnieniu. Prawda Ewangelii to prawda Wcielonego Boga, który może
zmieniać prawa natury, które sam ustanowił.
W książce Guy Sormana pt. „Prawdziwi myśliciele naszych czasów” znajduje się rozdział „Powrót
człowieka religijnego” przedstawiający dorobek francuskiego biblisty, Clauda Tresmontanta, który
twierdzi, że Ewangelie są reportażami i to autentycznymi, spisanymi w języku hebrajskim, tuż po
śmierci Jezusa, przez jego uczniów i słuchaczy. Te twierdzenia wywołały skandal w środowisku
biblistów, wśród których od ponad wieku panuje powszechne przekonanie, że Ewangelie spisane były
w języku greckim i to wiele dziesiątków lat po ukrzyżowaniu Jezusa Chrystusa.
Tej opinii przeciwstawia się nie tylko C. Tresmontant, ale także inni wybitni bibliści, tacy jak np. ks.
Jean Carmignac. O owej prawdziwej rewolucji intelektualnej i religijnej, która podważa cały
fundament kultury współczesnej opartej na przekonaniu, że Ewangelie były spisane nie przez
naocznych świadków, tylko przez ich wnuków na podstawie ustnego przekazu – polska opinia
publiczna i katolicka praktycznie nic nie wie.
Która Ewangelia była pierwsza
Jak wiemy według XIX- i XX-wiecznych egzegetów, najpierw powstała Ewangelia św. Marka, później
Łukasza, jeszcze później Mateusza, a na przełomie I i II wieku naszej ery zredagowana została
Ewangelia św. Jana. Tresmontant natomiast twierdzi, że pierwsza została zredagowana Ewangelia
św. Mateusza i to już w 4 a nie 60 lat po śmierci Jezusa Chrystusa, nieco później Ewangelia św. Jana,
a dopiero wiele lat po nich Ewangelie św. Marka i Łukasza. Przypomnijmy, że według
starochrześcijańskich manuskryptów – powstałych w pierwszych wiekach naszej ery – kolejność
powstania Ewangelii jest taka, jaką ustalił Tresmontant. Przeanalizujmy argumenty francuskiego
biblisty na konkretnym przykładzie. W Ewangelii św. Mateusza w rozdziale 10.5, czytamy: „Tych to
Dwunastu wysłał Jezus dając im następujące wskazania: nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do
żadnego miasta samarytyńskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela”.
Przypuśćmy – a tak sądzi większość badaczy Pisma Świętego – że Ewangelia Mateusza, po długim
okresie ustnego przekazywania jej zawartości wiernym, co spowodowało według specjalistów
nieuniknione zmiany literackie, bezpośrednio napisano po grecku w końcu wieku I naszej ery, gdzieś
pomiędzy 85 i 100 rokiem. W tym czasie społeczności chrześcijańskie w basenie Morza
Śródziemnego składały się już w większości z byłych pogan. Przypomnijmy, że najpierw przesłanie
Jezusa docierało do żydowskiej diaspory rozlokowanej na całym obszarze Cesarstwa Rzymskiego.
Piotr Piętak
Cały artykuł w najnowszym numerze "TS" (2/2016)
fot. M. Żegliński