Pobierz TAX ALERT z dnia 22 stycznia 2016 r.
Transkrypt
Pobierz TAX ALERT z dnia 22 stycznia 2016 r.
Ustawa o podatku od niektórych instytucji finansowych Nieprecyzyjne postanowienia nowej ustawy powodują, że podatek bankowy może zapłacić każda firma, której aktywa mają wartość przekraczającą 200 mln zł. Literalne brzmienie przepisów wskazuje, że udzielenie nawet jednej pożyczki osobie fizycznej na jej osobiste cele może być przyczyną uznania danego podmiotu za podatnika. TAX ALERT Ustawa o podatku od niektórych instytucji finansowych została opublikowana w Dzienniku Ustaw z 15 stycznia pod pozycją 68. Zacznie ona obowiązywać 1 lutego. Analiza jej literalnego brzmienia prowadzi do odmiennych wniosków niż te, które były wskazywane przez autorów nowych przepisów Deklarowanym celem ustawodawcy było bowiem objęcie nowym podatkiem banków, ubezpieczycieli i instytucji o podobnym charakterze. W ustawie wśród podatników wymieniona została jednak instytucja pożyczkowa w rozumieniu przepisów o kredycie konsumenckim. Problem w tym, że za taką instytucję można uznać każdy podmiot, który udziela chociażby jednej pożyczki osobie fizycznej na cele prywatne pożyczkobiorcy. Pojawia się m.in. wątpliwość, czy firma, która ze środków obrotowych udzieli jednej takiej pożyczki powinna zapłacić tzw. podatek bankowy. Z tym pytaniem związany jest kolejny problem, czyli sposób określenia podstawy opodatkowania. Instytucje pożyczkowe mają płacić podatek od nadwyżki sumy wartości aktywów ponad 200 mln zł. Na wysokość podstawy opodatkowania mają zatem wpływ wszelkie aktywa, a nie tylko aktywa finansowe. Oznacza to, że np. wartość środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych może wpływać na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem bankowym. Wątpliwości budzi także przepis, w którym wskazano, że podstawę opodatkowania ustala się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą. Ustawa nie zawiera bowiem definicji „podatników zależnych” i „podmiotów powiązanych”. W praktyce na podstawie literalnego brzmienia przepisów można zatem uznać, że duży koncern z dowolnej branży zapłaci podatek bankowy od nadwyżki swoich aktywów (np. w tym środków trwałych czy towarów) ponad 200 mln zł ze względu na udzielenie choćby jednej pożyczki na cele osobiste, np. osobie współpracującej z tym koncernem na zasadach tzw. samozatrudnienia (przyczyną udzielenia takiej pożyczki mogą być zdarzenia losowe). Z jednej strony jest oczywiste, że nie taki był cel ustawodawcy. Z drugiej jednak, co do zasady, pierwszeństwo ma literalna wykładnia przepisów. Wątpliwości jest więcej. Wydaje się, że powinny zostać one rozstrzygnięte poprzez nowelizację ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych, która doprecyzuje jej przepisy lub poprzez wydanie interpretacji ogólnej przez ministra finansów. Do tego momentu należy być świadomym ryzyka wynikającego z rozdźwięku między literalnym brzmieniem przepisów a deklarowanym celem ustawy. W razie Państwa pytań prosimy o kontakt z: Michał Dec partner, doradca podatkowy email: [email protected] tel. + 22 826 00 62 Marek Kolibski partner, doradca podatkowy email: [email protected] tel. + 22 826 00 62 lub Państwa doradcą ze strony naszej Kancelarii KNDP Kolibski, Nikończyk, Dec & Partnerzy ul. Miodowa 1, 00-080 Warszawa, tel.: +48 22 826 00 62; www.kndp.pl Niniejszy dokument nie stanowi porady prawnej ani podatkowej. Nie ponosimy odpowiedzialności za wykorzystanie informacji zawartych w komunikacie bez wcześniejszego zasięgnięcia opinii doradców prawnych lub podatkowych.