Pobierz TAX ALERT z dnia 22 stycznia 2016 r.

Ustawa o podatku od niektórych
instytucji finansowych
Nieprecyzyjne postanowienia nowej ustawy powodują, że podatek bankowy może
zapłacić każda firma, której aktywa mają wartość przekraczającą 200 mln zł. Literalne
brzmienie przepisów wskazuje, że udzielenie nawet jednej pożyczki osobie fizycznej na
jej osobiste cele może być przyczyną uznania danego podmiotu za podatnika.
TAX ALERT
Ustawa o podatku od niektórych instytucji finansowych została opublikowana w Dzienniku
Ustaw z 15 stycznia pod pozycją 68. Zacznie ona obowiązywać 1 lutego. Analiza jej
literalnego brzmienia prowadzi do odmiennych wniosków niż te, które były wskazywane
przez autorów nowych przepisów
Deklarowanym celem ustawodawcy było bowiem objęcie nowym podatkiem banków,
ubezpieczycieli i instytucji o podobnym charakterze. W ustawie wśród podatników
wymieniona została jednak instytucja pożyczkowa w rozumieniu przepisów o kredycie
konsumenckim. Problem w tym, że za taką instytucję można uznać każdy podmiot, który
udziela chociażby jednej pożyczki osobie fizycznej na cele prywatne pożyczkobiorcy.
Pojawia się m.in. wątpliwość, czy firma, która ze środków obrotowych udzieli jednej takiej
pożyczki powinna zapłacić tzw. podatek bankowy.
Z tym pytaniem związany jest kolejny problem, czyli sposób określenia podstawy
opodatkowania. Instytucje pożyczkowe mają płacić podatek od nadwyżki sumy wartości
aktywów ponad 200 mln zł. Na wysokość podstawy opodatkowania mają zatem wpływ
wszelkie aktywa, a nie tylko aktywa finansowe. Oznacza to, że np. wartość środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych może wpływać na wysokość podstawy
opodatkowania podatkiem bankowym. Wątpliwości budzi także przepis, w którym
wskazano, że podstawę opodatkowania ustala się łącznie dla wszystkich podatników
zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub
grupy podmiotów powiązanych ze sobą. Ustawa nie zawiera bowiem definicji „podatników
zależnych” i „podmiotów powiązanych”. W praktyce na podstawie literalnego brzmienia
przepisów można zatem uznać, że duży koncern z dowolnej branży zapłaci podatek
bankowy od nadwyżki swoich aktywów (np. w tym środków trwałych czy towarów)
ponad 200 mln zł ze względu na udzielenie choćby jednej pożyczki na cele osobiste, np.
osobie współpracującej z tym koncernem na zasadach tzw. samozatrudnienia (przyczyną
udzielenia takiej pożyczki mogą być zdarzenia losowe). Z jednej strony jest oczywiste,
że nie taki był cel ustawodawcy. Z drugiej jednak, co do zasady, pierwszeństwo ma
literalna wykładnia przepisów. Wątpliwości jest więcej. Wydaje się, że powinny zostać
one rozstrzygnięte poprzez nowelizację ustawy o podatku od niektórych instytucji
finansowych, która doprecyzuje jej przepisy lub poprzez wydanie interpretacji ogólnej
przez ministra finansów. Do tego momentu należy być świadomym ryzyka wynikającego
z rozdźwięku między literalnym brzmieniem przepisów a deklarowanym celem ustawy.
W razie Państwa pytań prosimy o kontakt z:
Michał Dec
partner, doradca podatkowy
email: [email protected]
tel. + 22 826 00 62
Marek Kolibski
partner, doradca podatkowy
email: [email protected]
tel. + 22 826 00 62
lub Państwa doradcą ze strony naszej Kancelarii
KNDP Kolibski, Nikończyk, Dec & Partnerzy
ul. Miodowa 1, 00-080 Warszawa, tel.: +48 22 826 00 62; www.kndp.pl
Niniejszy dokument nie stanowi porady prawnej ani podatkowej. Nie ponosimy odpowiedzialności za wykorzystanie informacji zawartych
w komunikacie bez wcześniejszego zasięgnięcia opinii doradców prawnych lub podatkowych.