Konwertuj Meteoryt „Imilac” - Wirtualne Muzea Małopolski

Meteoryt „Imilac”
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Rok znalezienia 1882 Miejsce znalezienia pustynia Atacama (Chile) Wymiary wysokość: 34 cm, długość: 24 cm, szerokość: 15 cm, waga: 22,6 kg Numer inwentarzowy ZNG PAN B­V­57/17.1 Muzeum Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych PAN Tematy natura, wydobyte z ziemi Materiał skała Kolekcjoner Ignacy Domeyko (znalazca) Data pozyskania 1884 Prawa do obiektu Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych PAN Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski Tagi kosmos, 3D, meteoryt, kamień, 3D plus W klasyfikacji meteorytów, Imilac należy do niewielkiej grupy zwanej pallasytami. Są one meteorytami pośrednimi pomiędzy kamiennymi a żelaznymi. Metal nie stanowi tu połączonej i nieprzerwanej struktury, lecz występuje w postaci większych i mniejszych fragmentów żelaza meteorytowego wtopionych w masę minerałów krzemianowych, głównie oliwinów.
Prezentowany okaz meteorytu Imilac, o wadze 22,6 kg, jest jednym z wielu znalezionych przez Ignacego Domeykę w roku 1882 w północnym Chile na Pustyni Atakama.
Meteoryt został zachowany w bardzo dobrym stanie, dzięki warunkom klimatycznym panującym na Pustyni Atacama – najsuchszym miejscu na świecie.
Początkowo meteoryt był mylony z rudą srebra. Jako pierwszy zbadał go i nadał nazwę – Ignacy Domeyko (1802­1889), polski mineralog i geolog działający w Chile.
Do Krakowa trafił w roku 1884 i został przekazany osobiście przez Ignacego Domeykę podczas jego wizyty w bibliotece i gabinetach krakowskiej Akademii Umiejętności. Wydarzenie to geolog zapisał w tomie V swoich pamiętników, które drukiem ukazały się we Wrocławiu, w latach 1962­1963.
Zachowała się również oryginalna skrzynia, w której okaz, wraz z drugim meteorytem Vaca Muerta został przywieziony do Polski.
Uwaga: Eksponat przechowywany jest na co dzień w magazynie. Udostępniany okazjonalnie.
Przeczytaj więcej o meteorytach na stronie Polskiego Towarzystwa Meteorytowego.
Opracowanie: Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych PAN, © wszystkie prawa zastrzeżone