NR 1799/72 z dnia 18 sierpnia 1972 r.

01/t. 1
PL
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
57
31972R1799
L 192/1
DZIENNIK URZĘDOWY WSPÓLNOT EUROPEJSKICH
22.8.1972
ROZPORZĄDZENIE RADY (EURATOM) NR 1799/72
z dnia 18 sierpnia 1972 r.
określające stawki oraz warunki przyznawania dodatków specjalnych przewidzianych w art. 100
regulaminu pracowniczego za niektóre prace o charakterze szczególnie uciążliwym
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając regulamin pracowniczy urzędników i warunki
zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich ustanowione rozporządzeniem (EWG, Euratom, EWWiS)
nr 259/68 (1), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWWiS,
EWG, Euratom) nr 1369/72 (2), w szczególności jego art. 100,
uwzględniając wniosek Komisji przedłożony po konsultacji z
Komitetem ds. regulaminu pracowniczego,
a także mając na uwadze, co następuje:
Rada, działając na wniosek Komisji, określa stawki oraz warunki
przyznawania dodatków specjalnych niektórym urzędnikom
podlegającym art. 92 regulaminu pracowniczego za niektóre
prace o charakterze szczególnie uciążliwym,
(1) Dz.U. L 56 z 4.3.1968, str. 1.
(2) Dz.U. L 149 z 1.7.1972, str. 1.
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Urzędnikom, określonym w art. 92 regulaminu, powołanym do
wykonywania pracy o charakterze szczególnie uciążliwym,
przysługuje prawo do dodatków specjalnych zgodnie z niżej
wymienionymi artykułami.
Artykuł 2
Dodatki te wyraża się w punktach. Jeden punkt jest równy
0,032 % stawki podstawowego wynagrodzenia urzędnika
szczebla D4 stopnia pierwszego. Dodatki koryguje się z pomocą
współczynnika wyrównawczego stosowanego w odniesieniu do
wynagrodzeń urzędników.
Dodatki wypłaca się miesięcznie.
Artykuł 3
1. Przedstawiona poniżej tabela określa szczególne warunki pracy, w których przyznaje się dodatki oraz liczbę punktów za każdą
godzinę rzeczywistego czasu pracy:
58
PL
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
Szczególne warunki pracy
01/t. 1
Liczba punktówza godzinę
rzeczywistego czasu pracy
dla kategorii A, B, C i D
I. Środki ochrony osobistej:
a) Noszenie szczególnie niewygodnej odzieży chroniącej przed ogniem, skażeniem, promieniowaniem czy substancjami żrącymi:
1. Szczególnie uciążliwa odzież ochronna
10
2. Samodzielne kombinezony chroniące przed ogniem
50
3. Samodzielne kombinezony ochronne innego rodzaju
34
4. Odzież ochronna wraz samodzielnym aparatem oddechowym
25
5. Innego rodzaju odzież ochronna z aparatem oddechowym
20
b) Ochrona częściowa:
1. Samodzielne aparaty oddechowe
16
2. Pełne maski oddechowe
10
3. Maski oddechowe przeciwpyłowe
6
4. Innego rodzaju przyrządy chroniące przed substancjami trującymi, duszącymi, żrącymi
itp.
2
5. Komora rękawicowa i manipulatory zdalnego podawania
2
II. Miejsce pracy:
a) Przestrzeń zamknięta:
2
Praca w przestrzeni zamkniętej, pozbawionej światła dziennego, przez którą przeprowadzone są kable wysokonapięciowe czy wysokotemperaturowe przewody rurowe, a którą to
przestrzeń zagospodarowano w sposób utrudniający poruszanie się
b) Hałas:
2
Praca w przestrzeni o średniej intensywności dźwięku powyżej 85 decybeli.
c) Miejsce niebezpieczne narażające na korzystanie z uciążliwego systemu ochrony:
1. Chodniki techniczne
2
2. Praca co najmniej 6 metrów nad ziemią, w warunkach szczególnego ryzyka
5
W ww. przypadkach dodatek przyznaje się na podstawie decyzji wydanej przez organ powołujący po zasięgnięciu, w przypadkach, w których jest to stosowne, opinii komitetu wspólnego.
III. Charakter pracy:
a) Praca z określonymi substancjami lub w kontakcie z tymi substancjami, w warunkach powodujących jej uciążliwość (wykaz odnośnych substancji przedstawiono w załączniku)
2
b) Praca, w roli pirotechnika, z materiałami wybuchowymi
5
01/t. 1
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
PL
2. W celu umożliwienia stałego nadzoru, prace wykonywane
w warunkach określonych w ust. 1 należy protokołować natychmiast po ich zakończeniu, podając je w porządku chronologicznym. Taki protokół powinien zawierać szczegółowy wykaz
wykonanych czynności rozpisanych zgodnie z zestawieniem
przedstawionym w tabeli. Organ powołujący określa procedurę
sprawowania takiego nadzoru; jeżeli liczbę godzin danej pracy
można uznać za identyczną każdego miesiąca, organ powołujący
nie musi brać protokołu pod uwagę.
59
Artykuł 6
Niniejsze rozporządzenie stosuje się odpowiednio do
pracowników
czasowych,
personelu
pomocniczego
i pracowników przedsiębiorstwa.
Artykuł 7
W kwietniu każdego roku Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie przedstawiające:
Artykuł 4
Dodatki przyznawane za pracę wykonywaną w warunkach
określonych w punkcie I tabeli w art. 3 nie mogą być sumowane;
dotyczy to również dodatków, określonych w tytułach II i III
tabeli.
Nie można także sumować dodatków za pracę wykonywaną
w warunkach określonych w punktach I i III powyższej tabeli. W
wypadku stosowania akapitów 1 i 2, jeżeli przysługuje
jednocześnie kilka dodatków, wypłaca się jedynie najwyższy z
nich.
— liczbę urzędników i pracowników każdej kategorii otrzymujących dodatki specjalne określone w niniejszym rozporządzeniu, z podziałem na poszczególne jednostki ośrodka badań
oraz liczbę godzin przepracowanych w warunkach określonych w tabeli przedstawionej w art. 3,
— kwotę wydatków związanych z tymi dodatkami.
Artykuł 8
Rozporządzenie nr 4/63/Euratom (2) traci moc z dniem wejścia
w życie niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 5
Dodatki specjalne wypłacane na podstawie niniejszego
rozporządzenia nie mogą wynosić, w odniesieniu do jednego
urzędnika, więcej niż 1 500 punktów miesięcznie, z
zastrzeżeniem zastosowania art. 4 rozporządzenia (Euratom)
nr 1371/72 (1) ustanawiającego dodatki za świadczenie
określonych usług o wyjątkowym charakterze.
Artykuł 9
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie pierwszego dnia
miesiąca po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot
Europejskich.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich
Państwach Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 18 sierpnia 1972 r.
W imieniu Rady
T. WESTERTERP
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 149 z 1.7.1972, str. 4.
(2) Dz.U. L 112 z 24.7.1963, str. 2005/63.
60
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
PL
ZAŁĄCZNIK
Wykaz określony w art. 3
A. Substancje żrące oraz duszące:
1. W pracy z substancjami:
Chlorowce, kwasy wodorowe chlorowców (kwas chlorowodorowy, kwas fluorowodorowy); fluorki
chlorowców; kwas siarkowy, chlorek siarki, soda kaustyczna i potas żrący, amoniak.
2. W pracach technicznych:
Oczyszczanie i pasywacja, w kąpieli lub w masie, stali nierdzewnych i stopów lekkich, przy użyciu środków
czyszczących lub utleniających.
B. Substancje trujące:
1. W pracy z substancjami:
Toksyczne formy substancji radioaktywnych; beryl i jego związki; arsen i jego związki; rtęć, jej związki
i amalgamaty; tetraetyl ołowiu; kwas cyjanowodorowy, cyjanki i akrylonitryl; tlenki i ditlenki azotu; fosfor
i etery fosforowe; selen, ciężka woda.
2. W pracach technicznych:
Obróbka, wzbogacanie i składowanie toksycznych form substancji radioaktywnych; odlewanie, spawanie
i obróbka przy użyciu ołowiu oraz stopów antymonu i ołowiu lub antymonu i kadmu.
C. Substancje łatwopalne i/lub wybuchowe:
1. W pracy z substancjami:
Gazy sprężone: acetylen, tlen, metan, etan, etylen i gazy szlachetne; lotne rozpuszczalniki organiczne takie jak:
alkohol metylowy i etylowy, eter dietylowy, aceton, benzen, toluen; metale ciekłe takie jak: sód i potas; siarka.
2. W pracach technicznych:
Spawanie argonem; oczyszczanie i odłuszczanie bardzo brudnych części przy użyciu rozpuszczalników
takich jak trichloroetylen; używanie płynów pochodzenia organicznego, takich jak difenyl, trifenyl, polifenyl,
dauterm, osady składników wysokowrzących; lanie parafiny i wylewanie asfaltów bitumicznych.
D. Substancje brudne:
1. W pracy z substancjami:
Związki kadmu, chromu, niklu, bizmutu, baru, wanadu i manganu w formie sproszkowanej; sproszkowany
tlenek żelaza.
2. W pracach technicznych:
Obróbka grafitu; smarowanie i opróżnianie pomp i silników takich jak pompy próżniowe, pompy obiegu
płynów, pompy dekompresyjne, wytwornice sprężonego powietrza; polerowanie przy użyciu specjalnych
substancji; operowanie żużlami metali.
Niniejszy załącznik będzie zmieniony przez Radę, działającą na wniosek Komisji, biorąc pod uwagę rozwój nauki
i techniki.
01/t. 1