Przeczytaj życiorys ks. prof. Wiktora Niemczyka

Ksiądz profesor Wiktor Niemczyk
1898-1980
Ksiądz profesor Wiktor Niemczyk urodził się 20 listopada 1898 roku w
Bystrzycy na Zaolziu. Po ukooczeniu szkoły średniej został wcielony do
armii austriackiej i brał udział w I Wojnie Światowej. Po odzyskaniu przez
Polskę niepodległości walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, jako oficer
wojska polskiego. A po zakooczeniu wojny wstąpił na Wydział Teologii
Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego, który ukooczył W 1924 roku.
Początkowo pełnił funkcję wikariusza w parafii w Cieszynie, a następnie
został wybrany proboszczem parafii ewangelickiej w Krakowie. Uwielbiał
górskie wędrówki.
Nie zaniedbał dalszych studiów. W 1932 roku uzyskał tytuł doktora
teologii, a W 1937 roku obronił pracę habilitacyjną. Wkrótce też został
dziekanem Wydziału Teologii Ewangelickiej. Był tłumaczem wielu pism
Marcina Lutra na język polski. (pauza)
W czasie okupacji hitlerowskiej został usunięty ze swej parafii.
Po wyzwoleniu kraju został powołany przez pełnomocnika Rady Ministrów
doktora Bolesława Drobnera do ekipy, mającej zorganizowad polską
administrację we Wrocławiu. W zniszczonym mieście zachowała się
nieliczna grupa dawnej Polonii Wrocławskiej oraz pracowników na
robotach przymusowych i więźniów narodowości polskiej.
Już 9 maja 1945 roku pierwsi członkowie ekipy rządowej przybyli do
miasta. Wśród nich był ks. prof. Niemczyk, który zaczął zajmowad się m.in.
organizacją działalności Uniwersytetu Wrocławskiego i Politechniki
Wrocławskiej.
Jednocześnie, tuż po przybyciu do Wrocławia, zaczął zabezpieczad
zabytkowy budynek tzw. Kościoła Dworskiego (dzisiaj Opatrzności Bożej)
przy ulicy Kazimierza Wielkiego 29. Przejął też dwa budynki mieszkalne
obok kościoła.
Szybko zabezpieczył także kontynuowanie nabożeostw ewangelickich w
kościele świętej Elżbiety (dziś Bazylika św. Elżbiety) oraz w kościele Marii
Magdaleny (dziś kościół polsko-katolicki), gdzie istniały jeszcze dwie duże
parafie niemieckie.
W tym czasie otrzymał pełnomocnictwo Konsystorza Kościoła
Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce oficjalnie upoważniające go do
organizowania życia kościelnego we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku.
5 sierpnia 1945 roku w Kościele Dworskim poprowadził pierwsze polskie
nabożeostwo we Wrocławiu po przeszło stuletniej przerwie.
Wcześniej, do kooca XVIII wieku, nabożeostwa w języku polskim odbywały
się jedynie w kościółku św. Wojciecha przy tej samej ulicy. Niestety zostały
zakooczone germanizacyjną polityką władz pruskich.
Po pierwszym powojennym nabożeostwie zwołano Zgromadzenie
Parafialne, które jednomyślnie podjęło uchwałę o powołaniu polskiej
Parafii Ewangelickiej i wybrało Radę Parafialną.
Pierwsze nabożeostwo połączone z sakramentem Komunii Świętej odbyło
się 4 listopada 1945r., a pierwsza powojenna konfirmacja młodzieży 23
czerwca 1946 roku w Kościele Elżbiety.
Rok później – 30 listopada 1947 roku odbyło się uroczyste nabożeostwo
inauguracyjne połączone z poświęceniem i przemianowaniem dawnego
Kościoła Dworskiego na Kościół Opatrzności Bożej.
Po zorganizowaniu życia tej pierwszej polskiej parafii ewangelickiej na
Dolnym Śląsku, ksiądz dr Wiktor Niemczyk zajął się organizacją studiów
teologii ewangelickiej na Uniwersytecie Warszawskim. W 1946 roku
uzyskał tytuł profesorski, a na początku lat pięddziesiątych ubiegłego
wieku zorganizował od podstaw Chrześcijaoską Akademię Teologiczną ekumeniczną uczelnię wyższą, otwartą dla studentów z kościołów
protestanckich, prawosławnych i tradycji starokatolickiej. W latach 19541964 pełnił funkcję rektora tej uczelni.
W latach siedemdziesiątych został uhonorowany tytułem doktora honoris
causa Chrześcijaoskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.
Był także przewodniczącym komisji przekładu Pisma Świętego, która w
1975 roku wydała nowy przekład Biblii, tzw. Biblię Warszawską. Jest to do
dziś najpopularniejszy protestancki przekład Pisma Świętego w Polsce.
Brał aktywny udział w pracach Polskiej Rady Ekumenicznej i w wielu
konferencjach teologicznych w kraju i zagranicą.
Mimo wielu pełnionych funkcji i obowiązków, zawsze na pierwszym
miejscu stawiał swoją rodzinę. (pauza)
Zmarł 18 listopada 1980 roku w Warszawie.