Epilepsja - Klub Wilczarza
Transkrypt
Epilepsja - Klub Wilczarza
Klub Wilczarza i Deerhouda w Organizacji Epilepsja Autor: Ewa Gmiter - Rogalska 19.06.2008. Zmieniony 05.04.2013. Do lat 70-tych XX wieku epilepsja u wilczarzy była skrywanym tematem. W ciągu ostatnich 15 lat hodowcy i właściciele odnotowują wzrastającą ilość przypadków epilepsji u wilczarzy. Analizowano dane i rodowody chorych wilczarzy i stwierdza się u 18% epilepsję idiopatyczną. Choroba jest przekazywana dziedzicznie, stąd uważna selekcja hodowla uczciwa informacja o chorobie wśród hodowców ma ogromne znaczenie. O epilepsji Epilepsja charakteryzuje się występowaniem drgawek. Epilepsja może być idiopatyczna, pierwotna ( bez uchwytnej przyczyny) oraz objawowa, w której dostępnymi metodami diagnostycznymi można ustalić przyczynę napadów. Objawowa, wtórna epilepsja jest spowodowana chorobami wewnątrzczaszkowymi lub zewnątrzczaszkowymi. Wewnątrzczaszkowe przyczyny to na przykład: wady wrodzone, stany zapalne, nowotwory, zaburzenia pourazowe, zaburzenia naczyniowe. Zewnątrzczaszkowe choroby powodujące napady epileptyczne to między innymi: choroby narządów wewnętrznych, zatrucia, reakcje poszczepienne. Bardzo ważne by określić przyczynę epilepsji (pierwotna czy wtórna) ponieważ w przypadku wtórnej, objawowej epilepsji możemy leczyć nie tylko objawowo same napady drgawkowe ale i przyczynowo-eliminując źródło powstawania drgawek. O epilepsji u wilczarzy Idiopatyczna epilepsja jest najczęstszą postacią spotykaną u wilczarzy. W przypadku epilepsji idiopatycznej nie moż dostępnymi badaniami dodatkowymi ustalić przyczyny napadów Mechanizm powstawania napadów nie jest poznany, występuje dziedzicznie przekazywany defekt układu nerwowego. Pierwszy napad epileptyczny występuje zazwyczaj przed 3 rokiem życia ,częściej chorują psy niż suki. Długość życia wilczarza z epilepsją idiopatyczną jest o krótsza w porównaniu z długością życia dla rasy. Na obecnym etapie badań nad epilepsją u wilczarzy sugeruje się autosomalny model dziedziczenia choroby z niekompletną penetracją z predylekcją do samców. (na podstawie doniesie Margret L.Casal). Rozpoznanie epilepsji idiopatycznej możemy postawić, gdy: - występują napady uogólnione - pierwszy napad pojawia się pomiędzy 1-5 rokiem życia - brak odchyleń w badaniach dodatkowych i w badaniu przedmiotowym i neurologicznym (brak objawów ogniskowego uszkodzenia OUN) Sugerowane badania dodatkowe - Pierwszego rzutu - Badanie biochemiczne krwi (także poziom amoniaku) - Analiza moczu - Analiza kału - testy w kierunku Boreliozy I Ehrlichiozy - EKG - Drugiego rzutu - TSH - (badanie funkcji tarczycy) jesli EKG nie jest prawidłowe - ECHO serca (kardiomiopatia) - RTG płuc - Poziom kwasów żółciowych (PSS) - Trzeciego rzutu - CT (tomografia) - MRI - Mielogram Rodzaje napadów Występują napady uogólnione lub ogniskowe. W przypadku idiopatycznej epilepsji u wilczarzy częściej obserwujemy napady ogólne. Najważniejsze kwestie W przypadku wystąpienia napadów drgawkowych u wilczarza konieczna jest konsultacja weterynaryjna i pełna diagnostyka Leczenie Leczenie epilepsji idiopatycznej zazwyczaj rozpoczynamy po drugim napadzie. Właściciel psa musi zrozumieć cele i możliwości leczenia i znać możliwe objawy uboczne. Objawy uboczne zależne są od indywidualnej reakcji organizmu psa, od rodzaju podawanych leków i ich skojarzeń. U wilczarzy często występują takie objawy uboczne jak: wzmożona senność i sedacja, sztywnienie tylnych kończyn, ataksja( niezborność ruchowa), wzmożony apetyt i pragnienie. Długotrwałe leczenie może powodować uszkodzenie wątroby, nerek, zaburzenia odporności, uszkodzenie szpiku. Nie zawsze możliwe jest leczenie eliminujące napady w ogóle. Najczęściej udaje się tylko zmniejszyć ich częstość lub nas Obecnie uważa się za lek pierwszego wyboru Phenobarbital ( Luminal). W razie złej kontroli napadów przy leczeniu Luminalem , podaje się jako drugi lek Bromek Potasu. Podczas podawania Luminalu należy kontrolować stężenie leku we krwi - w drugim tygodniu leczenia i w ciągu dwóch tygodni od zmiany dawki. Możemy w ten sposób ocenić czy lek osiąga stężenie terapeutyczne (20 to 45 micrograms/ml), oraz czy nie występuje stężenie za wysokie- toksyczne. trakcie leczenia Luminalem należy kontrolować stan wątroby ( hepatotoksyczność) - badając raz na pół roku profil wątrobowy. W razie słabej kontroli napadów przy podawaniu Luminalu, dodanie Bromku Potasu poprawia kontrolę napadów u 80% psów, a u 20% udaje się wyeliminować napady zupełnie (dotyczy to ogólnej populacji psów a nie rasy wilczarz). Bromek potasu ma okres półtrwania do 21 dni, dlatego stężenie we krwi bada się po 1 i po 4 miesiącach o rozpoczęcia terapii. Jeśli kontrola napadów poprawia się, można stopniowo zmniejszać dawkę Luminalu do najniż dawki, dającej dobre rezultaty. Jeśli powyższe schematy leczenia nie są skuteczne- trzeba próbować innych zestawie leków przeciwdrgawkowych dobieranych indywidualnie. Ponieważ metabolizm leków przeciwdrgawkowych wykorzystywanych w medycynie ludzkiej jest u psów inny- szybszy, trzeba podawać je co najmniej trzy razy na dobę. Prognozy u wilczarzy Inaczej niż w wielu innych rasach, epilepsja u wilczarzy jest chorobą prowadzącą w niedługim czasie do zgonu. Mimo próbowania różnych metod leczenia, udaje się czasem zapewnić wilczarzowi z epilepsją dwa lata życia. Wnioski Skuteczność leczenia epilepsji idiopatycznej zależy od indywidualnej reakcji na leki u psa, http://klubwilczarza.pl Kreator PDF Utworzono 7 March, 2017, 22:24 Klub Wilczarza i Deerhouda w Organizacji nasilenia objawów ubocznych, prawidłowej podaży leków w regularnych odstępach czasowych, ciągłego dostosowywania dawek leków w zależności od kontroli napadów i objawów ubocznych . Wilczarze słabo reagują na leczenie przeciwepileptyczne, i występują częste i znaczne objawy uboczne przy niskiej skuteczności leczenia. Postę leczenia epilepsji idiopatycznej u wilczarzy są niezadowalające. Hodowla Pam Paloma ( Erinwood Wolfhounds) w artykule na temat epilepsji u wilczarzy http://www.irishwolfhoundstudy.com/seizures/paloma2.htm podkreśla wagę przemyślanej selekcji hodowlanej i używania w hodowli tylko zdrowych psów, chore wilczarze powinny być usunięte z programu hodowlanego, znani przodkowie wilczarzy z epilepsją ( sami będąc zdrowi) powinni być us programu hodowlanego, rodzeństwo i potomstwo chorych wilczarzy powinno być ostrożnie używane w hodowli -jeśli ktoś czuje się na siłach podjąć ryzyko i zatrzymać dla siebie jednego szczeniaka a resztę sprzedać na warunkach niehodowlanych. Poważnym błędem i zagrożeniem jest wprowadzanie zdrowego nosiciela poprzez out-crossing do innych linii - co poszerza znacznie zasięg przekazywania choroby. Hodowcy mają możliwość kontaktowania się z An Janis- IW Studies http://www.irishwolfhoundstudy.com/seizures/index.html w celu oszacowania ryzyka pojawienia się epilepsji w planowanym skojarzeniu. Niestety epilepsja u wilczarzy wciąż jest dla wielu tematem tabu. Brak uczciwej informacji o chorych psach i krótkowzroczna polityka hodowlana powodują, że kolejne wilczarze i ich właściciele muszą walczyć z tą straszliwą u wilczarzy chorobą. Przydatny link (CANINE EPILEPSY) http://www.canine-epilepsy-guardian-angels.com/ Opracowanie i tłumaczeie: Ewa Frydecka www.greynest.com http://klubwilczarza.pl Kreator PDF Utworzono 7 March, 2017, 22:24