Z komentarza św. Efrema, diakona, do «Diatessaronu

Czwartek I tygodnia Adwentu
1 grudnia 2011
Z komentarza św. Efrema, diakona, do «Diatessaronu»
(rozdz. 18)
Czuwajcie, bo Pan przyjdzie powtórnie
Chrystus, aby uniknąć pytań uczniów o chwilę Jego przyjścia, powiedział: „O dniu owym lub godzinie nikt
nie wie, ani aniołowie, ani Syn; nie wasza to rzecz znać czas i chwile”. Pan ukrył przed nami tę chwilę, aby
każdy z nas czuwał i nie wykluczał, że może to nastąpić jeszcze za jego życia. Gdybyśmy dokładnie znali czas
przyjścia Pana, stałoby się ono daremne, bo nie pożądałyby Go ani narody, ani wieki, w których ma się
objawić. Pan powiedział tylko tyle, że przyjdzie, ale nie określił, kiedy to nastąpi, i dzięki temu stale Go
wyczekują wszystkie pokolenia i wieki.
Owszem, Pan wskazał nam znaki towarzyszące Jego przyjściu: jednakże na ich podstawie nie możemy jasno
określić chwili, w której ono nastąpi. Mijały bowiem wieki, a wraz z ich upływem owe znaki się ukazywały i
mijały; co więcej, także i teraz możemy je dostrzec. Albowiem ostateczne przyjście Pana nastąpi podobnie
jak i pierwsze.
Wyczekiwali Go sprawiedliwi i prorocy sądząc, że się objawi za ich dni. Tak samo i dzisiaj każdy z wiernych
pragnie przyjąć Chrystusa w czasie swego własnego życia, ponieważ Pan nie wskazał dnia tego przyjścia.
Postąpił tak przede wszystkim, żeby nikt nie mniemał, że On, którego nie dosięga upływ czasu, mógł być
poddany jakiemuś przeznaczeniu i godzinie. Jakże więc to, co sam postanowił, byłoby Mu nie znane, skoro
sam określił znaki towarzyszące Jego przyjściu? Tak wiec umyślnie Pan je określił w ten sposób, aby odtąd
wszystkie pokolenia i wieki uważały, że nadejście Chrystusa dokona się właśnie w ich czasach.
A więc czuwajcie, bo kiedy ciało jest mdłe, to wtedy natura zwycięża i całe postępowanie człowieka jest
poddane nie jego woli, ale bodźcom natury. A kiedy dusza zapada w odrętwienie, gdy nią zawładnie
małoduszność czy smutek, wtedy zapanuje nad nią jej wróg i kieruje nią wbrew jej woli. Siły natury mogą
opanować ciało, a nieprzyjaciel duszę.
Dlatego właśnie Pan poleca nam czuwać i przykazuje, byśmy się nie zaniedbywali, nie trwali w odrętwieniu i
strzegli się zniechęcenia, bo tak mówi do nas Pismo: „Ocknijcie się, sprawiedliwi” oraz: „Powstałem i znów
jestem z Tobą”, i jeszcze: „Nie zniechęcajcie się”, „oddani zaś posługiwaniu, nie upadamy na duchu”.