Tatarska Góra, zespół przyrodniczo
Transkrypt
Tatarska Góra, zespół przyrodniczo
SZESKIE WZGÓRZA Tatarska Góra Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Obszar “Tatarskiej Góry", z uwagi na nadzwyczajne walory krajobrazowe i przyrodnicze objęto ochroną prawną (Rozporządzenie nr 133 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 20 lipca 1999 r.). Obszar chroniony ograniczony jest pobliskimi drogami i ma powierzchnię 575 ha. Rejon Tatarskiej Góry jest jednym z najwyższych wzniesień morenowych (307,8 m npm.) w obrębie Wzgórz Szeskich, stanowiących część Pojezierza Mazurskiego. W bogatej, ukształtowanej w czasie ostatniego zlodowacenia czołowomorenowej rzeźbie terenu, znajduje się w partii szczytowej niewielkie (7 ha) jeziorko dystroficzne, typowo okolone płem mszarnym, gdzie płaty torfowców przetykane są wełnianką pochwowatą Eriophorum vaginatum zaś brzegi okala pas niskich turzyc (turzyca nitkowata Carex lasiocarpa i turzyca bagienna Carex limosa). Jezioro to jest zarazem najwyżej (293 m npm) położonym jeziorem na Pojezierzu Mazurskim. Torfowiska wysokie i przejściowe, z bogatą roślinnością torfowiskową oraz zespoły łąkowe otaczające wodę jeziora zajmują obszar ok. 3 ha. Zbiorowiska torfowisk wysokich to głównie zespoły mszaru wysoko-torfowcowego Sphagno–magellanicii i boru bagiennego. Z kolei na torfowiskach przejściowych rozwijają się zespoły mszarów i płatu torfowcowego z klasy Scheuchzerio–Caricetea fuscae oraz borealnej świerczyny na torfie. Wyróżnia się tu następujące siedliska borów i lasów bagiennych: brzezinę bagienną Vaccinio uliginosi–Betuletum pubescentis, sosnowy bór bagienny Vaccinio uliginosi– Pinetum, torfowiska wysokie z sosną błotną Pino mugo–Sphagnetu), świerczynę na bagnie Sphagno girgensohnii–Piceetum i brzozowo–sosnowe bagienne lasy borealne. Masyw wyniesienia jest w większości pokryty lasem grądowym z dominującym grabem, z lipą, klonem i jaworem. Niżej porasta ols z olszą czarną i jesionem wyniosłym. Z uwagi na w miarę stałe podtopienie, drzewostan rośnie na charakterystycznych kępach tworzących się u podstawy drzew. Kępy te są miejscem występowania wielu gatunków roślin leśnych, natomiast zagłębienia pomiędzy kępami to siedlisko roślin bagiennych. Na terenie bardziej suchym występują grupy sosen i świerków. Szczególną osobliwość flory Tatarskiej Góry stanowi tojad mocny (Aconitum calliobotryon) - gatunek typowy dla lasów górskich, jedna z najsilniej trujących roślin krajowych. Zasięg tojadu pokrywa się w świecie z zasięgiem trzmiela, który zapyla tę roślinę. Świat zwierzęcy obszaru jest bogaty, reprezentowany przez liczne ssaki (m.in. bobra i wydrę) i interesującą awifaunę (liczne drapieżne, wodno-błotne i śpiewające). Ryszard F. Dutkiewicz, 2008