Transakcja motocykla

Sygn. akt II Ka 68/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 maja 2015 roku
Sąd Okręgowy w Krośnie, II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSO Wiesław Ruszała
Sędziowie: SSO Jarosław Krysa
SSO Mariusz Hanus /spraw./
Protokolant: sekr. sądowy Renata Walczak
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krośnie – Wiesława Klaczaka
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2015 roku
sprawy A. P.
oskarżonego o przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k.
z powodu apelacji wniesionej przez oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 24 listopada 2014 roku, sygn. akt II K 543/14
I. utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną,
II. zwalnia oskarżonego A. P. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za
postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za drugą instancję,
III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata H. S. – Kancelaria Adwokacka w K. – kwotę
516,60 zł /pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy/, obejmującą podatek VAT, tytułem
nieopłaconych kosztów obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 24.11.2014r., sygn. akt II K 543/14 Sąd Rejonowy w Krośnie uznał oskarżonego A. P. za winnego
popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, polegającego na tym że:
w dniu 11 września 2013r. w K. woj. (...) działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej, korzystając z sieci internet doprowadził Ł. R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.250
zł wprowadzając go w błąd co do możliwości i zamiaru wywiązania się z oferty zakupu motocykla marki M. (...) o
nr rej. (...) w ten sposób, że w związku z zamieszczonym na portalu (...) ogłoszeniem sprzedaży w/w motocykla
złożył pokrzywdzonemu ofertę jego zakupu, następnie przesłał pokrzywdzonemu pocztą elektroniczna podrobione
potwierdzenie wykonania transakcji finansowej na kwotę 2.250 zł na wskazany rachunek bankowy, tytułem zapłaty za
motocykl, po czym odebrał w O. woj. (...) wydany mu przez sprzedającego motocykl, czym działał na szkodę Ł. R. i za
jego popełnienia na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Na mocy zaś art.46§ 1 kk orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, przez
zapłacenie Ł. R. kwoty 2.250 zł. Na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 2 ust. 1 i 3 i § 3 ust. 1 Rozporządzenia Min.
Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. H. S. kwotę 615
zł tytułem udziału w sprawie obrońcy z urzędu. W oparciu natomiast o art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia
23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych i art. 626 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia kosztów
sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.
Powyższy wyrok apelacją własną zaskarżył oskarżony, który podnosząc, iż nie posłużył się podrobionym przelewem
dowodu wpłaty, gdyż tylko anulował rzeczywiście zlecony przelew, jak i też domagając się przyjęcia, iż jego czyn
wyczerpał znamiona wypadku mniejszej wagi z art. 286 § 3 kk wniósł o jego zmianę poprzez wyeliminowanie z opisu
czynu art. 270 § 1 kk i przyjęcie kwalifikacji z art. 286 § 3 kk.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja oskarżonego jest całkowicie bezpodstawna.
Nie tylko, że kwestionowana w niej zasadność przypisania w/w przez Sąd Rejonowy popełnienia przestępstwa z art.
270 § 1 kk opierała się jedynie na odosobnionych i mało przekonujących wyjaśnieniach sprawcy, lecz dodatkowo
trafność rozstrzygnięcia w tym zakresie jednoznacznie potwierdziły pozyskane przez Sąd Okręgowy w ramach
postępowania apelacyjnego dowody.
Z uzyskanych bowiem od Banków, z których ewentualnie mógł być zlecony przelew kwoty 2.250 zł na rzecz
pokrzywdzonego Ł. R., informacji, tj. Banku (...) S.A. (k. 245) i E. (k.246) wprost wynika, iż w dacie w której
kopia wykonania powyższej transakcji finansowej została przesłana Ł. R. (tj. 12.09.2013r.) i w której miała być
ona zrealizowana (tj. 13.09.2013r.) oskarżony nie był nie tylko posiadaczem w powyższych placówkach rachunku
widniejącego w zabezpieczonej historii konta, lecz w ogóle nie posiadał w nich jakichkolwiek rachunków.
Tym samym oznacza to, że ten ostatni dokument uwiarygadniający zapłatę za zakupiony motocykl, a jednocześnie
służący do wyłudzenia powyższej rzeczy przez A. P. musiał zostać przez niego podrobiony, prawidłowym czyniąc więc
ujęcie tegoż bezprawnego zachowania przez Sąd Orzekający, zarówno w opisie czynu jak i też kwalifikacji prawnej,
poprzez przyjęcie, iż wyczerpywał on znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 kk.
Jako całkowicie chybiony należy uznać także zarzut, który winien być rozpatrywany w kategoriach błędu w ustaleniach
faktycznych, skutkujący przyjęcie przez Sąd Rejonowy, iż apelujący wyczerpał swoim zachowaniem znamiona
przestępstwa z art. 286 § 1 kk, a nie przewidzianego w art. 286 § 3 kk wypadku mniejszej wagi.
O tym, że czyn stanowi wypadek mniejszej wagi decydują bowiem elementy zarówno przedmiotowe, jak i podmiotowe,
a wśród nich w szczególności te, które bierze się pod uwagę przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu. Chodzi
tu przede wszystkim o elementy charakterystyczne dla danego rodzaju przestępstwa.
Przy uznaniu więc oszustwa za wypadek mniejszej wagi, należy uwzględnić zarówno okoliczności związane z
będącym jego przedmiotem mieniem, jak i również okoliczności związane ze sposobem działania sprawcy wobec
pokrzywdzonego, zmierzającym do doprowadzenia go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub
cudzym.
Podkreślić należy, iż oskarżony dopuszczając się przypisanego mu z art. 286 kk przestępstwa musiał podjąć różnego
rodzaju czynności wymagające nie tylko czasu, lecz także stosownej wiedzy i praktycznych umiejętności: chociażby
obsługa komputera, czy też znajomość zasad obowiązujących przy korzystaniu z określonych stron internetowych.
Co więcej, w sposób na tyle profesjonalny podrobił on potwierdzenie wykonania transakcji finansowej na rzecz
pokrzywdzonego, że ten ostatni nie miał najmniejszej wątpliwości, co do jej autentyczności.
Także treść i czasokres korespondencji e- mailowej z Ł. R. przekonuje, iż oskarżony A. P. działał w sposób zaplanowany,
przemyślany, do końca starając się wywołać u pokrzywdzonego przekonanie co do realności otrzymania przez niego
stosownej zapłaty za dostarczony motocykl.
Tak więc przyjąć należy, że oskarżony wykazał się dużą determinacją, pomysłowością i zaangażowaniem w realizacji
przestępstwa oszustwa.
W związku z tym przyjąć należy, że okoliczności związane ze sposobem działania sprawcy, przy jednoczesnym
uwzględnieniu wartości szkody wynoszącej 2.250 zł, wykluczają możliwość przyjęcia , iż czyn przypisany oskarżonemu
wyczerpuje znamiona występku mniejszej wagi z art. 286 § 3 kk.
Tym samym, orzeczona wobec w/w kara jako adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego
mu bezprawnego zachowania, wyczerpującego znamiona dwóch przestępstw, z art. 286 § 1 kk i 270 § 1 kk, przy
uwzględnieniu jego wielokrotnej karalności, tj. 6 miesięcy pozbawienia wolności, a więc w najniższym ustawowym
wymiarze, nie może być uznana za rażąco surową, co wymagałoby jej korekty w ramach postępowania apelacyjnego.
Wręcz odwrotnie, należałoby raczej umiejscowić ją w kategorii zbyt dużej łagodności, co jednak nie mogło doprowadzić
do jej zaostrzenia przez Sąd Odwoławczy, pomimo regulacji zawartej w art. 343 § 3 kpk, albowiem oskarżony nie został
o takiej możliwości pouczony przez Sąd Orzekający – w protokole rozprawy głównej po ogłoszeniu wyroku brak jest
bowiem stosownych zapisów.
Biorąc to wszystko pod uwagę, zaskarżone orzeczenie jako trafne i prawidłowe należało utrzymać w mocy, uznając
apelację oskarżonego za oczywiście bezzasadną.
Podstawę orzeczenia Sądu Odwoławczego stanowiły przepisy art. 437 § 1 kpk, 438 pkt 2 i 4 kpk, 455 kpk i 456 kpk.
Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego znajduje oparcie w treści art. 634 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk.
O wynagrodzeniu obrońcy z urzędu orzeczono po myśli § 14 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa nieopłaconych
kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348, z poźn. zm.).