Ocena cech opisowych pokroju w populacji buhajów rasy polskiej

Rocz. Nauk. Zoot., T. 41, z. 2 (2014) 83 –92
OCENA CECH OPISOWYCH POKROJU W POPULACJI BUHAJÓW
RASY POLSKIEJ HOLSZTYŃSKO-FRYZYJSKIEJ* *
P i o t r To p o l s k i 1, Wo j c i e c h J a g u s i a k 2
1
Instytut Zootechniki Państwowy Instytut Badawczy, Dział Genetyki i Hodowli Zwierząt,
32-083 Balice k. Krakowa
2
Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, Katedra Genetyki i Metod Doskonalenia Zwierząt,
al. Mickiewicza 24-28, 30-059 Kraków
Przeprowadzono charakterystykę fenotypową cech opisowych pokroju w populacji 6299
buhajów hodowlanych rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej, urodzonych w latach od 1994 do 2007 i ocenionych pod względem tej grupy cech w latach
1996–2008. Stwierdzono, że objęta badaniami populacja buhajów charakteryzuje się
przeciętnie dobrą budową zewnętrzną, na co wskazują otrzymane w pracy średnie wartości cech opisowych pokroju oraz wysoka ocena ogólna. Analizując zmiany w zakresie
budowy zewnętrznej buhajów stwierdzono, upraszczając, korzystny wzrost średnich ocen
większości cech opisowych w kolejnych rocznikach urodzeń. Wzrost ten ma jednak charakter nieregularny i najsilniej zaznacza się w przypadku cech takich jak: kaliber, wygląd
oraz typ i budowa. Pozytywne tendencje w zakresie poprawy budowy zewnętrznej buhajów
w kolejnych latach urodzeń potwierdza także analiza zmian wariancji fenotypowych tej
grupy cech. Przeciętne wartości współczynników zmienności i odchylenia standardowe
wszystkich cech opisowych konsekwentnie maleją wraz z kolejnym rokiem urodzenia zwierząt. Oznacza to coraz większe wyrównywanie populacji buhajów pod względem cech opisowych.
Słowa kluczowe: bydło HF, pokrój, cechy opisowe, trendy
Prawidłowy pokrój zapewnia zwierzęciu możliwość wykonywania określonych
czynności życiowych i tym samym umożliwia uzyskanie maksymalnej zdolności
użytkowej. Zależność ta, zarówno na poziomie fenotypowym, jak i genetycznym,
była przedmiotem badań wielu autorów i jest dobrze udokumentowana w literaturze
naukowej (Cue i in., 1990; DeGroot i in., 2002). Z hodowlanego punktu widzenia
głównym powodem doskonalenia budowy zewnętrznej bydła holsztyńsko-fryzyjskiego jest genetyczna i fenotypowa zależność między nią a cechami produkcyjnymi
*Praca finansowana z tematu nr 07-1.02.7.
84
P. Topolski i W. Jagusiak
i funkcjonalnymi zwierząt. Ma to szczególnie duże znaczenie obecnie, ponieważ negatywnym efektem kilkudziesięcioletniej, bardzo intensywnej i ukierunkowanej na
wzrost wydajności mlecznej selekcji bydła tej rasy było sukcesywne pogarszanie się
wartości tzw. cech funkcjonalnych, głównie cech związanych z rozrodem, zdrowotnością i okresem użytkowania. Spowodowało to w konsekwencji wzrost zainteresowania równoczesną selekcją na cechy funkcjonalne, tak aby mogła być ona prowadzona
w możliwie najbardziej zrównoważony i efektywny sposób.
Cechy typu i budowy bydła holsztyńsko-fryzyjskiego należą do cech średnio lub
umiarkowanie odziedziczalnych, co umożliwia ich skuteczne doskonalenie. Współczynniki korelacji genetycznych i fenotypowych pomiędzy poszczególnymi cechami
pokroju są na ogół umiarkowane lub wysokie, co z kolei uzasadnia prowadzenie ich
równoczesnego doskonalenia (Cassell i in., 1973; Funk i in., 1990; DeGroot i in.,
2002; Kadarmideen i Wegmann, 2003; Żarnecki i in., 2003).
Liczne i prowadzone od wielu lat badania wykazały istotny wpływ doskonalenia
cech eksterieru bydła holsztyńsko-fryzyjskiego na poprawę cech wydajności mlecznej
(mleka, białka i tłuszczu) oraz innych cech funkcjonalnych (Cue i in., 1990; Vollema
i Groen, 1997; DeGroot i in., 2002; Żarnecki i in., 2004; Wójcik, 2006; Topolski
i Jagusiak, 2012). Dlatego też cechom typu i budowy przypisuje się współcześnie
istotne znaczenie w konstrukcji indeksów selekcyjnych, określających łączną wartość
hodowlaną zwierzęcia (Miglior i in., 2005).
W Polsce pierwszy system oceny typu i budowy wprowadzono w 1935 r., na podstawie Zarządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych do Ustawy z roku 1934
(Trela i Choroszy-Kurzbauer, 2010). System ten został zmieniony z początkiem roku
1963 r., a w roku 1986 ocena pokroju uległa ponownej modyfikacji. Ministerstwo
Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej powołało zespół pod kierownictwem dr.
K. Nahlika, któremu zlecono opracowanie nowego systemu oceny pokroju bydła pod
nazwą: „Zasady oceny pokroju bydła dla celów hodowlanych” (Nahlik, 1989), wydanych przez Instytut Zootechniki w 1989 r. Wytworzenie przez kolejne lata w Polsce
stad obejmujących bydło o jednostronnie mlecznej użytkowości z dużym udziałem
genów bydła holsztyńsko-fryzyjskiego spowodowało konieczność dalszego przekształcania systemu oceny pokroju, tak aby uwzględniał aktualne trendy w hodowli
bydła mlecznego. W tym celu w Instytucie Zootechniki pod kierunkiem prof. J. Treli
rozpoczęto w 1991 roku badania nad opracowaniem wzorców dla bydła mlecznego. Wyniki tych badań wskazały, że w kraju występują 4 typy pokrojowe. Stanowiło to podstawę do rozpoczęcia prac pod kierunkiem dyrektora CSHZ mgr. inż.
B. Wojtulewicza nad systemem oceny typu i budowy ras mlecznych ze szczególnym
uwzględnieniem pierwiastek po buhajach testowych i ich rówieśnicach. W konsekwencji powołano zespół 15 selekcjonerów pod nazwą G-15, który od października
1995 roku rozpoczął wdrażanie nowego systemu oceny typu i budowy. System ten był
wzorowany na metodyce oceny pokroju obowiązującej w Holandii i Niemczech i był
dostosowany do wytycznych Światowej Federacji Bydła Holsztyńsko-Fryzyjskiego
(WHFF). W kolejnych latach regulamin oceny typu i budowy bydła ras mlecznych
ulegał modyfikacjom w związku z potrzebą jego dostosowywania do zmieniających
się trendów w hodowli i ocenie pokroju (KCHZ, 2002; IZ 2004). Ocenę pokroju przy
wyborze buhajów do rozrodu według aktualnego systemu punktowania rozpoczęto
Ocena cech opisowych pokroju w populacji buhajów rasy phf
85
w 1995 r. Obejmuje ona 8 cech punktowanych liniowo w skali od 1 do 9 punktów,
pomiar wysokości w krzyżu oraz ocenę ogólną złożoną z sumy punktów uzyskanej
dla pięciu cech opisowych. W roku 2002 ocenę zmodyfikowano (KCHZ, 2002), co
wynikało z konieczności dostosowania zasad oceny pokroju prowadzonej w kraju
do zaleceń zarekomendowanych przez ICAR i Interbull. Modyfikacja ta polegała na
wprowadzeniu nowej skali punktacji cech opisowych.
W literaturze naukowej zagadnienia związane z pokrojem bydła HF obejmują
głównie żeńską część populacji. Tymczasem w Polsce zgromadzono obszerną bazę
danych zawierającą wyniki rutynowo ocenionych cech opisowych pokroju buhajów.
Mając na uwadze priorytetowe znaczenie ścieżek ojcowskich w hodowli bydła mlecznego, wskazane jest podjęcie badań nad oceną poprawności eksterieru w krajowej
populacji buhajów hodowlanych – ojców następnego pokolenia.
Celem badań jest ocena poprawności budowy zewnętrznej buhajów rasy polskiej
holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej oraz analiza fenotypowych zmian
w zakresie cech opisowych pokroju zachodzących w populacji buhajów hodowlanych
w kolejnych latach urodzeń.
Materiał i metody
W oparciu o bazy danych systemu SYMLEK Polskiej Federacji Hodowców Bydła
i Producentów Mleka (PFHBiPM) zebrano materiał złożony z ocen typu i budowy
6299 buhajów hodowlanych rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarnobiałej, urodzonych w okresie od 1994 do 2007 r. i ocenionych pod względem cech
pokroju w okresie od 1996 do 2008 r.
Ocena pokroju buhajów była przeprowadzona przez wykwalifikowanych pracowników PFHBiPM oraz specjalistów ds. oceny pokroju bydła mlecznego z tzw. Grupy
G-15. Od 1.01.1996 r. specjaliści tej grupy prowadzą w Polsce rutynową ocenę pokroju bydła ras mlecznych, kładąc główny nacisk na ocenę pierwiastek po buhajach
testowych i ich rówieśnic (Trela i in., 2006).
W 2002 r. nastąpiła częściowa zmiana zasad oceny typu i budowy, obejmująca
również zmianę regulaminu klasyfikacji cech opisowych i kilku cech szczegółowych.
W związku z tą zmianą zbiór podstawowy podzielono na dwa podzbiory, z których
pierwszy obejmuje oceny przeprowadzone w okresie od 1996 do 2002 r., a drugi od
2002 do 2008 r. W obu podzbiorach uwzględniono pięć cech opisowych: wygląd,
kaliber, typ i budowa, nogi i racice oraz zad. Oceny tych cech zawarte w podzbiorze
I dokonane zostały w skali od 1 do 20 punktów, a oceny w podzbiorze II w skali od
50 do 100 punktów.
Do edycji i operacji na zbiorach danych wykorzystano własne oprogramowanie
pisane w języku FORTRAN 95, kompilowane i uruchamiane na serwerach IZ PIB.
Analizy opisowe wykonano za pomocą pakietu SAS, wersja 9.0.
21
228
324
488
733
1012
842
43
3691
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
Razem
Total
82,66
82,51
81,33
82,18
82,20
82,55
82,22
82,44
82,25
16,57
16,43
16,55
16,40
16,59
16,50
16,64
16,91
16,51
16,41
m
3,15
3,42
3,18
2,87
3,17
2,77
2,69
2,60
2,95
1,00
0,81
0,88
0,89
0,84
0,77
0,79
0,80
0,88
0,88
3,81
4,15
3,92
3,49
3,86
3,36
3,28
3,16
3,59
6,04
4,95
5,37
5,46
5,11
4,72
4,75
4,74
5,33
5,37
76
75
69
74
70
73
75
76
69
12
14
14
13
14
14
15
15
12
15
wygląd – appearance
SD
CV(%) min.
87
91
89
92
90
90
90
88
92
19
19
19
18
19
19
18
18
19
19
max.
12
12
13
14
14
14
14
16
12
75
74
69
70
64
72
66
74
64
Podzbiór II – Subset II
83,19
3,89
4,68
82,50
4,13
5,01
81,59
4,10
5,02
82,51
3,99
4,84
84,60
5,04
5,96
84,69
4,83
5,70
84,50
4,73
5,60
83,88
4,75
5,66
83,92
4,76
5,68
1,24
1,19
1,09
1,05
1,04
1,11
0,86
0,78
1,12
7,48
7,23
6,56
6,24
6,21
6,62
5,21
4,47
6,71
16,61
16,54
16,64
16,85
16,81
16,81
16,60
16,77
16,70
Cecha – Trait
kaliber – frame size
m
SD
CV(%) min.
Podzbiór I – Subset I
16,89
1,10
6,54
15
90
93
95
99
98
97
96
94
99
20
20
20
20
19
20
19
19
20
20
max.
82,47
82,93
81,48
82,31
82,51
82,79
82,53
82,46
82,50
16,53
16,49
16,66
16,52
16,59
16,55
16,54
16,90
16,56
3,29
3,49
3,32
3,02
3,07
2,81
2,75
2,57
2,99
1,13
0,88
0,90
0,83
0,81
0,80
0,74
0,81
0,91
1,11
3,99
4,20
4,08
3,67
3,72
3,39
3,34
3,12
3,62
6,86
5,37
5,40
5,05
4,89
4,86
4,49
4,79
5,51
6,77
76
74
69
72
70
74
75
77
69
12
14
14
13
14
14
15
15
12
13
90
90
89
90
91
92
96
89
96
19
19
19
18
19
19
18
19
19
19
typ i budowa – type and conformation
SD
CV(%)
min.
max.
16,52
m
Podzbiór I – buhaje ocenione wg metodyki oceny pokroju obowiązującej w latach od 1996 do 2002 r. Podzbiór II – buhaje ocenione wg metodyki oceny pokroju obowiązującej od 2002 r.
Subset I – bulls scored based on conformation evaluation method valid between 1996 and 2002. Subset II – bulls scored based on conformation evaluation method valid from 2002.
452
462
446
430
265
320
107
61
2608
65
N
1995
1996
1997
1998
1999
2000
2001
2002
Razem
Total
1994
Rok
urodzenia
Year of birth
Tabela 1. Średnie (m), odchylenia standardowe (SD), współczynniki zmienności (CV) oraz najmniejsze (min.) i największe (max.) wartości dla oceny cech opisowych
pokroju wg roku urodzenia buhajów
Table 1. Means (m), standard deviations (SD), coefficients of variation (CV) and minimum (min) and maximum (max) values for evaluation of descriptive conformation traits according to birth year of bulls
86
P. Topolski i W. Jagusiak
21
228
324
488
733
1012
842
43
3691
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
Razem
Total
79,90
81,25
80,58
81,22
81,25
81,54
81,27
82,23
81,28
16,29
16,19
16,10
16,09
15,97
15,98
15,99
16,13
16,32
16,08
m
4,17
3,60
3,37
2,71
3,01
2,84
2,68
1,81
2,94
1,22
1,08
0,89
0,91
0,87
0,85
0,82
0,60
0,62
0,91
5,21
4,43
4,18
3,34
3,70
3,49
3,30
2,20
3,61
7,49
6,67
5,70
5,56
5,44
5,32
5,18
3,71
3,82
5,69
70
70
69
69
67
65
73
78
65
13
12
13
13
13
13
13
14
14
12
nogi i racice – legs and feet
SD
CV(%)
min.
85
90
88
88
89
90
88
86
90
18
19
18
18
18
19
19
17
18
19
max.
86
90
88
91
89
90
90
86
91
Podzbiór II – Subset II
80,90
3,22
3,98
81,44
3,16
3,88
80,60
3,06
3,80
81,43
2,62
3,22
81,41
2,82
3,47
81,81
2,68
3,28
81,67
2,53
3,10
81,72
2,20
2,70
81,51
2,76
3,38
75
72
69
73
72
73
72
76
69
19
19
19
18
18
18
18
17
17
19
max.
Cecha – Trait
zad – rump
m
SD
CV(%)
min.
Podzbiór I – Subset I
16,30
1,13
6,93
13
16,41
0,93
5,70
13
16,27
0,74
4,58
14
16,30
0,75
4,62
13
16,11
0,69
4,30
14
16,12
0,65
4,03
15
16,08
0,66
4,12
14
16,05
0,45
2,81
15
16,00
0,31
1,97
15
16,22
0,76
4,69
13
81,85
82,15
81,12
81,92
82,41
82,68
82,42
82,53
82,29
82,43
82,33
81,86
82,27
81,89
82,11
81,94
81,98
82,91
82,10
m
2,78
2,70
2,85
2,48
2,82
2,58
2,46
2,20
2,66
3,67
3,94
2,88
3,28
2,95
2,89
2,82
2,44
2,17
3,16
3,39
3,28
3,51
3,03
3,43
3,12
2,98
2,67
3,22
4,46
4,78
3,51
3,99
3,61
3,52
3,44
2,98
2,62
3,85
77
75
69
75
73
74
75
78
69
76
68
75
71
70
75
75
75
76
68
ocena ogólna – total score
SD
CV(%) min.
85
89
89
90
90
90
89
88
90
93
92
92
92
90
92
94
88
87
94
max.
Podzbiór I – buhaje ocenione wg metodyki oceny pokroju obowiązującej w latach od 1996 do 2002 r. Podzbiór II – buhaje ocenione wg metodyki oceny pokroju obowiązującej od 2002 r.
Subset I – bulls scored based on conformation evaluation method valid between 1996 and 2002. Subset II – bulls scored based on conformation evaluation method valid from 2002.
65
452
462
446
430
265
320
107
61
2608
N
1994
1995
1996
1997
1998
1999
2000
2001
2002
Razem
Total
Rok
urodzenia
Year of birth
Tabela 2. Średnie (m), odchylenia standardowe (SD), współczynniki zmienności (CV) oraz najmniejsze (min.) i największe (max.) wartości dla oceny cech opisowych
pokroju wg roku urodzenia buhajów
Table 2. Means (m), standard deviations (SD), coefficients of variation (CV) and minimum (min) and maximum (max) values for evaluation of descriptive conformation traits according to birth year of bulls
Ocena cech opisowych pokroju w populacji buhajów rasy phf
87
88
P. Topolski i W. Jagusiak
Wyniki
Charakterystykę fenotypową cech opisowych pokroju buhajów w podziale na rok
urodzenia oraz typ oceny zamieszczono w tabelach 1 i 2. Podzbiór I obejmuje dane
dotyczące 2608 buhajów urodzonych w latach od 1994 do 2002 r., a podzbiór II składa się z danych dotyczących 3691 buhajów urodzonych w latach od 2000 do 2007 r.
W analizowanej populacji średnie oceny za poszczególne cechy opisowe pokroju
przekraczają 16 pkt w podzbiorze I i 80 pkt w podzbiorze II. W obu podzbiorach
przeciętna ocena ogólna jest wyższa od 80 pkt (tab. 2).
Średnie oceny cech opisowych pokroju dla kolejnych roczników buhajów są dość
stabilne i na ogół większe niż 16 pkt w podzbiorze I i 80 pkt w podzbiorze II. W obu
podzbiorach największą średnią ocenę otrzymano dla kalibru, a najmniejszą dla oceny
nóg i racic. Współczynniki zmienności cech opisowych są małe i wahają się od 3,22%
dla oceny ogólnej w podzbiorze II do 6,71% dla kalibru w podzbiorze I. Przeciętna wartość współczynników zmienności jest w przypadku wszystkich cech mniejsza
w grupie buhajów z młodszych roczników (podzbiór II) niż w grupie buhajów należących do starszych roczników (podzbiór I). Najmniejszą różnicę pomiędzy wielkościami współczynników zmienności w obu okresach ocen odnotowano dla kalibru.
W przypadku tej cechy współczynnik zmienności w podzbiorze I wynosi 6,71%,
a w podzbiorze II – 5,68%.
Omówienie wyników
Charakterystyka fenotypowa cech typu i budowy buhajów rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej, uwzględniająca rok urodzenia i typ oceny,
umożliwiła ocenę poprawności budowy zewnętrznej w tej grupie zwierząt oraz określenie fenotypowych zmian pokroju zachodzących w populacji w okresie kilkunastu
lat (dwa pokolenia).
Porównując uzyskane wyniki ze wzorcem rasy, należy stwierdzić, że ocenianą
populację zwierząt charakteryzuje dobra budowa zewnętrzna. Świadczą o tym wysokie średnie noty wszystkich cech opisowych i oceny ogólnej. Niezależnie od metodyki zastosowanej do oceny pokroju buhajów przeciętne wartości oceny ogólnej
w obu okresach przekraczają 80 punktów, co oznacza ocenę dobrą (CSHZ 1996;
KCHZ 2002; IZ 2004).
Niższe wartości cech opisowych niż te otrzymane w pracy zostały wykazane
w rutynowo ocenionych pod względem pokroju w Polsce populacjach krów bydła
czarno-białego o różnym udziale genów rasy HF (Żarnecki i in., 2003) oraz krów rasy
PHF cb (Jagusiak i in., 2009). Uzyskana w badaniach Żarneckiego i in. (2003) średnia
ocena ogólna pokroju pierwiastek wyniosła 76,89 pkt, natomiast średnie oceny pozostałych cech opisowych wahały się od 11,05 pkt dla kalibru i pojemności do 15,39 pkt
dla nóg i racic. Z kolei obliczona przez Jagusiaka i in. (2009) przeciętna ocena ogólna
w populacji czystorasowych pierwiastek była większa niż w populacji pierwiastek –
międzyrasowych mieszańców i wyniosła 78,5 pkt. Otrzymane w badaniach tych auto-
Ocena cech opisowych pokroju w populacji buhajów rasy phf
89
rów średnie oceny cech opisowych krów mieściły się w granicach od 78,9 pkt dla nóg
i racic do 81,6 pkt dla kalibru.
Bardziej poprawna, w porównaniu ze wzorcem rasy, budowa zewnętrzna męskiej
niż żeńskiej części populacji może w dużym stopniu wynikać z różnic między genetycznym poziomem czystorasowych buhajów i krów – międzyrasowych mieszańców
(Żarnecki i in., 2003). Ponadto buhaje hodowlane pochodzą z zaplanowanych kojarzeń rodziców o wysokich wartościach hodowlanych, m.in. pod względem cech typu
i budowy. Tym samym w programach genetycznego doskonalenia bydła stanowią one
swoistego rodzaju elitarną grupę hodowlaną na przeciętnie najwyższym genetycznym
poziomie w populacji (PFHBiPM, 2004). Poziom ten przekłada się na wartość fenotypu doskonalonych cech pokroju i może powodować różnicę pomiędzy przeciętnymi
wartościami ocen cech w populacji czystorasowych buhajów a porównanej z nią populacji czystorasowych krów (Jagusiak i in., 2009).
Otrzymane w pracy wysokie średnie oceny obliczone dla poszczególnych cech
opisowych pokroju odznaczają się stosunkowo niewielkim zróżnicowaniem. Pozwala ono jednak zaobserwować, że przeciętnie najwyżej ocenianą cechą w populacji
buhajów jest kaliber, a najniżej nogi i racice. Tendencja ta dotyczy również średnich
tych cech obliczonych dla kolejnych roczników buhajów i może być konsekwencją
długofalowego procesu tzw. holsztynizacji bydła. Wyniki licznie przeprowadzonych
w tym zakresie badań (Pawlina i Filistowicz, 1994; Trela i in., 1995; Chabuz i in.,
2002) dowiodły, że doskonalenie krajowego bydła czarno-białego w kierunku jednostronnie mlecznym, przy wykorzystaniu rasy holsztyńsko-fryzyjskiej spowodowało
istotne zmiany w pokroju zwierząt. W populacji krów zmiany te najsilniej zaznaczyły
się w rozwoju cech związanych z rozmiarami zwierząt (zwiększenie wyrostowości,
powiększenie kalibru i pojemności) oraz w poprawie budowy wymienia, natomiast
najsłabiej – w poprawie budowy ich kończyn. Chabuz i in. (2002) wykazali podobną
(uwzględniając dymorfizm płciowy) zależność, ale w populacji buhajów testowych
o różnym udziale genów rasy holsztyńsko-fryzyjskiej z rejonu Lubelszczyzny. Autorzy ci stwierdzili niewielką niekorzystną korelację między oceną za nogi i racice
buhajów a wzrostem udziału genów rasy HF. Drugą wykazaną w badaniach wymienionych autorów cechą opisową o takiej niekorzystnej korelacji z genotypem była
ocena zadu. W przypadku pozostałych cech opisowych pokroju buhajów odnotowano
wyłącznie dodatnie korelacje między cechami pokroju a udziałem genów rasy holsztyńsko-fryzyjskiej. Największy współczynnik korelacji, znacznie przewyższający pozostałe dodatnie współczynniki otrzymano dla kalibru.
Różnica w dynamice postępu hodowlanego, osiąganego w doskonaleniu cech
związanych z rozmiarami ciała i cech budowy nóg i racic może być tłumaczona różnicą między odziedziczalnościami tych cech (DeGroot i in., 2002; Żarnecki i in., 2003;
Jagusiak i in., 2009).
Większa skuteczność doskonalenia cech związanych z rozmiarami ciała bydła
holsztyńsko-fryzyjskiego wynika także z faktu, że są one korzystnie, umiarkowanie
lub wysoko genetycznie skorelowane z pozostałymi cechami pokroju (Kadarmideen i Wegmann, 2003; Żarnecki i in., 2003). Postęp hodowlany w zakresie doskonalenia tych cech jest więc osiągany nie tylko na drodze selekcji bezpośredniej, ale
również poprzez sekcję pośrednią na inne cechy pokroju. Z kolei znacznie mniejsze,
90
P. Topolski i W. Jagusiak
a w niektórych przypadkach niekorzystne współczynniki korelacji genetycznej pomiędzy oceną budowy nóg i racic a innymi cechami pokroju (Kadarmideen i Wegmann, 2003; Żarnecki i in., 2003) oraz niska odziedziczalność tej cechy (Żarnecki
i in., 2003; Jagusiak i in., 2009) decydują o jej słabszej reakcji na selekcję pośrednią
i bezpośrednią.
W objętej badaniami populacji zwierząt obserwuje się korzystny wzrost średnich
ocen poszczególnych cech opisowych dla kolejnych roczników urodzeń. Wzrost ten
ma jednak na ogół charakter nieregularny, na co w dużym stopniu wpływa okres oceny pokroju przypadający na zmianę metodyki. Cześć buhajów urodzonych w latach
od 2000 do 2002 r. oceniano za pomocą metody starego typu, a część już przy użyciu
nowej metody. W konsekwencji część buhajów znalazła się w podzbiorze I, a część
w podzbiorze II. Na skutek takiego podziału buhaje w obu podzbiorach są mniej licznie reprezentowane w tych rocznikach. Z kolei obliczone dla tych roczników średnie oceny cech opisowych charakteryzują się większymi odchyleniami od średnich
otrzymanych dla pozostałych roczników. Średnie oceny wszystkich cech opisowych
w podzbiorze II są najmniejsze dla buhajów urodzonych w 2002 r., ale dla buhajów
z tego rocznika w podzbiorze I przyjmują już na ogół wysokie lub nawet najwyższe
wartości.
Mając na uwadze powyższe, można stwierdzić, że poprawie ulegają kaliber, wygląd, typ i budowa, ale również zad oraz nogi i racice buhajów. W przypadku dwóch
ostatnich z wymienionych cech opisowych korzystny wzrost ich przeciętnych wartości zaznacza się okresowo i wyłącznie w grupie młodszych osobników (podzbiór II).
Pozytywne tendencje w zakresie poprawy budowy zewnętrznej buhajów potwierdza nie tylko analiza zmian średnich ocen cech opisowych w kolejnych rocznikach
urodzeń, ale również zmiany wariancji fenotypowych tych cech. Przeciętne wartości
współczynników zmienności wszystkich cech opisowych w obu podzbiorach dość
konsekwentnie maleją wraz z kolejnym rokiem urodzenia buhajów. W tym samym
czasie, przy stosunkowo stabilnych średnich ocenach tych cech zmniejszeniu ulegają
również odchylenia standardowe. Oznacza to coraz większe wyrównywanie populacji
buhajów pod względem cech opisowych.
Na odnotowanie zasługuje także fakt, że współczynniki zmienności cech
opisowych są małe i wyraźnie różnią się wielkością w zależności od zastosowanej w dwóch okresach metody oceny, co wynika przede wszystkim ze zmiany stosowanej skali oceny. Współczynniki zmienności w grupie starszych buhajów (podzbiór I) są przeważnie niemal dwukrotnie większe niż ich wielkości obliczone dla
osobników z młodszych roczników (podzbiór II). Wyjątek stanowi ocena kalibru, w
przypadku której otrzymane w obu okresach wielkości tych współczynników są zbliżone.
Mała zmienność fenotypowa cech opisowych jest charakterystyczna dla systemu
opisowego oceny pokroju i jest powszechnie stwierdzana również w żeńskiej części
populacji bydła (Guliński i Litwińczuk, 1999; Żarnecki i in., 2003). Należy też podkreślić, że mała zmienność fenotypowa cech może utrudniać dokładność szacowania,
składających się na nią, komponentów (ko)wariancji genetycznych i środowiskowych,
a w konsekwencji wpływać na precyzję oszacowania parametrów genetycznych cech
i wartości hodowlanej zwierząt.
Ocena cech opisowych pokroju w populacji buhajów rasy phf
91
W podsumowaniu można stwierdzić, że objęta badaniami populacja buhajów charakteryzuje się przeciętnie dobrą budową zewnętrzną. Pozytywne tendencje w zakresie poprawy pokroju w kolejnych latach urodzeń buhajów silniej zaznaczają się w
przypadku wyżej odziedziczalnych cech, natomiast słabiej w przypadku niżej odziedziczalnych cech opisowych. Zmniejszająca się wariancja fenotypowa cech opisowych w kolejnych latach urodzeń świadczy o korzystnym, coraz większym wyrównywaniu krajowej populacji buhajów rasy phf pod względem cech opisowych.
Piśmiennictwo
C a s s e l l B., W h i t e J., V i n s o n W., K l i e w e r R. (1973). Genetic and phenotypic relationships among
type traits in Holstein-Friesian cattle. J. Dairy Sci., 56: 1171–1177.
C h a b u z W., S t e n z e l R., C i a s t e k K. (2002). Ocena cech pokrojowych buhajów o różnym udziale
genów rasy holsztyńsko-fryzyjskiej. Zesz. Nauk. PTZ, Prz. Hod., 62: 287–295.
CSHZ (1996). Zbiór przepisów dotyczących użytkowości i hodowli bydła. Regulamin oceny typu i budowy bydła mlecznego. Centralna Stacja Hodowli Zwierząt, Warszawa.
C u e R., M o n a d r e s H., H a y e s J. (1990). Relationships of calving ease with type traits. J. Dairy Sci.,
73: 3586–3590.
D e G r o o t B., K e o w n J., Va n V l e c k L., M a r o t z E. (2002). Genetic parameters and responses of
linear type, yield traits, and somatic cell scores to divergent selection for predicted transmitting ability
for type in Holsteins. J. Dairy Sci., 80: 762–770.
F u n k D., H a n s e n L. (1990). Adjustment of linear type scores from Holstein classification for age and
stage of lactation. J. Dairy Sci., 74: 645–650.
G u l i ń s k i P., L i t w i ń c z u k Z. (1999). Wykorzystanie systemu liniowego w doskonaleniu czarnobiałego bydła mlecznego. Zesz. Nauk. PTZ, 44: 15–43.
IZ (2004). Regulamin oceny i budowy bydła mlecznego. Wyd. Wł. IZ.
J a g u s i a k W., P t a k E., Ż a r n e c k i A. (2009). Relationship between fertility and intermediate optimum type traits in Polish HF. 60th Ann. Meeting of EAAP, Barcelona.
K a d a r m i d e e n H., W e g m a n n S. (2003). Genetic parameters for body condition score and its relationship with type and production traits in Swiss Holsteins. J. Dairy Sci., 86: 3685–3693.
KCHZ (2002). Regulamin oceny typu i budowy bydła mlecznego. Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt,
Warszawa.
M i g l i o r F., M u i r B., Va n D o o r m a a l B. (2005). Selection indices in Holstein cattle of various
countries. J. Dairy Sci., 88: 1255–1263.
N a h l i k K. (1989). Zasady oceny pokroju bydła dla celów hodowlanych. Wyd. wł. IZ, CSHZ, 42
P a w l i n a E., F i l i s t o w i c z A. (1994). Korelacje genetyczne i fenotypowe między cechami pokrojowymi a wydajnością mleka i tłuszczu krów rasy czerwono-białej. Pr. Mat. Zoot. PAN, 446: 41–48.
PFHBiPM (2004). Program genetycznego doskonalenia rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej. Polska
Federacja Hodowców Bydła i Producentów Mleka, Warszawa.
T o p o l s k i P., J a g u s i a k W. (2012). Genetic bacground of conformation defects of Polish Black-andWhite Holstein-Friesian bulls – analysis of phenotypic distribution. Ann. Anim. Sci., 12: 471–481.
T r e l a J., C h o r o s z y - K u r z b a u e r B. (2010). Wkład Instytutu Zootechniki PIB w rozwój
i doskonalenie krajowej populacji bydła mlecznego. Wiad. Zoot., 4 (267), s. 15.
T r e l a J., W ó j c i k P., A d a m i k P. (1995). Doskonalenie bydła czarno-białego przy użyciu buhajów
odmiany niemieckiej. Biul. Inf. IZ, 1: 17–28.
T r e l a J., J a n u s z e w s k i R., W ó j c i k P. (2006). Ocena typu i budowy pierwiastek ras mlecznych –
geneza powstania systemu oceny. Wiad. Zoot., 2 (249): 11–26.
Vo l l e m a A., G r o e n A. (1997).. Genetic correlations between longevity and conformation traits in an
upgrading dairy cattle population. J. Dairy Sci., 80: 3006–3014.
W ó j c i k P. (2006). Przydatność wyników punktowej oceny budowy ciała i pomiarów zoometrycznych
miednicy w selekcji krów na łatwe porody. Rocz. Nauk. Zoot. Monogr. Rozpr., 35, 70 ss.
92
P. Topolski i W. Jagusiak
Ż a r n e c k i A., M o r e k - K o p e ć M., J a g u s i a k W. (2003). Genetic parameters of linearly scored con-
formation traits of Polish Black-and-White cows. J. Anim. Feed Sci., 12: 689–696.
Ż a r n e c k i A., J a g u s i a k W., G i e r d z i e w i c z M., P t a k E. (2004). Relationships between ud-
der conformation and somatic cell score in Polish Black-and-White cattle. Anim. Sci. Pap. Rep.,
(Suppl. 2), 22: 171–177.
Zatwierdzono do druku 19 XII 2014
Piotr Topolski, Wojciech Jagusiak
Evaluation of descriptive conformation traits in a population of Polish Holstein-Friesian bulls
SUMMARY
Phenotypic characteristics of descriptive conformation traits were analysed in a population of 6299
Polish Holstein-Friesian bulls of Black-and-White variety, which were born in the 1994–2007 period and
evaluated for this group of traits between 1996 and 2008. The studied bull population was characterized by
average conformation, as evidenced by average values of descriptive conformation traits and high overall
score. When analysing changes in the external conformation of the bulls, it was found, simply put, that
the mean scores for descriptive traits in successive birth-year groups increased favourably. However, this
increase is inconsistent and most evident for traits such as frame size, appearance, type and conformation.
The positive trends for improved external conformation in successive birth-year groups are also confirmed
by analysis of changes in phenotypic variance of these traits. The average values of variation coefficients
and standard deviations for all the descriptive traits consistently decrease with every year of birth. This
means that the studied bull population becomes increasingly uniform in terms of descriptive traits.
Key words: Holstein-Friesian bulls, conformation traits, descriptive traits, trends