USTAWA z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
Transkrypt
USTAWA z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
S P I S T R E Ś C I USTAWA z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t.j. Dz.U.10.90. 593 z późn. zm.) ............................................................................................... 5 Rozdział 1 Przepisy ogólne ........................................................................................................ 5 ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 lipca 2010 r. w sprawie określenia liczby stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.10.135.905) ..................................................................................... 6 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 11 grudnia 2009 r. w sprawie korpusów osobowych i grup osobowych i specjalności wojskowych (Dz.U.09.216.1678) ................. 6 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 stycznia 2010 r. w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz.U.10.15.80) ..................................................... 9 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 31 sierpnia 2009 r. w sprawie badań psychologicznych osób zgłaszających chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej (Dz.U.09.150.1214) ............................................................................................................................ 19 Rozdział 2 Powołanie do zawodowej służby wojskowej............................................................ 23 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 9 marca 2010 r. w sprawie powoływania do zawodowej służby wojskowej (Dz.U.10.45.265) ................................................... 25 ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 lutego 2010 r. w sprawie określenia stopni policyjnych, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa odpowiadających poszczególnym stopniom wojskowym (Dz.U.10.23.116) .................................................................. 33 Rozdział 3 Przebieg zawodowej służby wojskowej ................................................................... 38 ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 lutego 2010 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych (Dz.U.10.28.147) ................................................................................................................................ 39 ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 września 2010 r. w sprawie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa (Dz.U.10.184.1237) .................................... 44 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 lutego 2010 r. w sprawie opiniowania żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.34.184) .................................................................... 54 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk (Dz.U.09.218.1699) ............................................................................................................................ 69 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 1 czerwca 2010 r. w sprawie nadawania, potwierdzania, podwyższania i utraty klasy kwalifikacyjnej przez podoficerów i szeregowych zawodowych (Dz.U.10.110.732) .................................................................................. 77 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 22 marca 2010 r. w sprawie wojskowych dokumentów osobistych żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.56.343) ............................. 80 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 4 marca 2010 r. w sprawie ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką (Dz.U.10.63.393) ................................................................................................................................ 90 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 kwietnia 2008 r. w sprawie kart i tabliczek tożsamości żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.08.79.473) .............................................................................................................................. 165 Rozdział 4 Podstawowe uprawnienia i obowiązki służbowe żołnierzy zawodowych .............. 168 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 2 grudnia 2004 r. w sprawie wzorów oraz noszenia umundurowania i oznak wojskowych przez żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.05.7.53) ................................................................... 168 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie noszenia uzbrojenia przez żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.21.197 ) ............................... 168 1/375 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie przypadków, w których żołnierze zawodowi są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych (Dz.U.04.73.660 ) ............................................................................................. 169 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie noszenia orderów, odznaczeń i odznak przez żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.143.1517) ............ 170 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 czerwca 2010 r. w sprawie nauki żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.121.813) .......... 181 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 października 2009 r. w sprawie wykonywania pracy zarobkowej lub prowadzenia działalności gospodarczej przez żołnierzy zawodowych (Dz.U.09.176.1366) .................................................................................................... 191 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 18 marca 2004 r. w sprawie wyjazdów za granicę żołnierzy zawodowych w celach niezwiązanych ze służbą wojskową (Dz.U.04.52.520 ) ............................................................................................................................. 193 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 26 czerwca 2008 r. w sprawie czasu służby żołnierzy zawodowych (Dz.U.08.122.786) ................................................................ 195 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 30 grudnia 2009 r. w sprawie urlopów żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.2.9) ................................................................................ 200 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 3 lutego 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i norm uzbrojenia żołnierzy zawodowych (Dz.U.08.27.224) ............... 207 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie umundurowania oraz wyekwipowania żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.50.302) ........................................................................................................ 210 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 11 grudnia 2009 r. w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.09.216.1679) .......................................................................................................................... 215 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 marca 2010 r. w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie (Dz.U.10.50.303) .............................................................................................................................. 221 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie określenia wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługującego żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.43.396) .................... 224 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie programu szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych oraz sposobu rejestracji przeprowadzanych szczepień ochronnych (Dz.U.10.87.564)........................................................... 227 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie świadczeń socjalno-bytowych dla żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.87.565) ................................ 235 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie stosowania do żołnierzy zawodowych przepisów Kodeksu pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U.04.108.1148) ................................................................................................... 240 Rozdział 5 Uposażenie i inne należności pieniężne żołnierzy zawodowych............................ 241 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 22 marca 2004 r. w sprawie określenia grup uposażenia (Dz.U.04.50.487).................................................................................. 243 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.135.1453) ............................... 246 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.141.1497) ..................... 248 ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 11 października 2010 r. w sprawie dodatku wyrównawczego dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz.U.10.196.1298) .................................... 259 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie przyznawania żołnierzom zawodowym dodatkowego uposażenia rocznego (Dz.U.04.108.1146) .. 261 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 26 lutego 2010 r. w sprawie warunków i trybu przyznawania nagród i zapomóg żołnierzom zawodowym (Dz.U.10.41.240).... 264 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 11 maja 2004 r. w sprawie nagród jubileuszowych żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.127.1325) .............................................. 265 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz.U.09.221.1744) ........ 268 2/375 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 14 października 2009 r. w sprawie gratyfikacji urlopowej żołnierzy zawodowych (Dz.U.09.179.1392) .................................. 273 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego wynagrodzenia (Dz.U.04.108.1141) ............... 275 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 26 marca 2008 r. w sprawie należności pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym skierowanym na naukę za granicą (Dz.U.08.60.372) .............................................................................................................................. 282 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu dokumentowania uprawnień do zasiłków pogrzebowych oraz warunków i trybu pokrywania kosztów pogrzebu żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.71.652) .......................................................... 287 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa (Dz.U.10.41.243) .............................................................................................................................. 289 Rozdział 6 Publiczna działalność żołnierzy zawodowych ....................................................... 295 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 20 lutego 2004 r. w sprawie udzielania żołnierzom zawodowym zezwoleń na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej (Dz.U.04.40.366)................................................... 295 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.150.1585) ..................................... 296 Rozdział 7 Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej ........................................................... 303 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 stycznia 2008 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej (Dz.U.08.23.137) ................. 305 ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 5 czerwca 2007 r. w sprawie stanowisk pracy związanych z obronnością kraju w administracji publicznej (Dz.U.07.106.724) .. 311 ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 18 maja 2007 r. w sprawie określenia organów wojskowych właściwych do ewidencjonowania stanowisk pracy związanych z obronnością kraju (Dz.U.07.99.669) (Dz. U. z dnia 5 czerwca 2007 r.) .......................................... 312 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie pomocy w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania zawodowego, pośrednictwa pracy i odbywania praktyk zawodowych (Dz.U.10.87.566) ........................................................................ 315 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie świadectw służby żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.128.1344) ....................................................... 319 Rozdział 8 Służba wojskowa kandydatów na żołnierzy zawodowych ..................................... 324 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 6 sierpnia 2010 r. w sprawie utworzenia szkół podoficerskich (Dz.U.10.152.1025) ..................................................................... 326 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 12 marca 2010 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.61.382) ................................ 332 Rozdział 9 Służba wojskowa żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny ...................... 342 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 12 maja 2004 r. w sprawie nadawania oraz unieważniania przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką (Dz.U.04.128.1343) ......................................................................... 343 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 stycznia r. w sprawie wyznaczania żołnierzy zawodowych do służby poza Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U.04.15.133) ...... 345 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 26 stycznia 2004 r. w sprawie wyznaczania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką na stanowiska służbowe w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U.04.16.160) .............................................................................................................................. 346 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie mianowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U.04.15.134) ................................ 349 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie opiniowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U.04.122.1275) ............................ 351 3/375 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie udzielania urlopów żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U.04.66.612) .............. 353 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 20 września 2005 r. w sprawie uposażenia zasadniczego i innych należności przysługujących żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U.05.189.1592) ............................................................................ 354 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie zwalniania żołnierzy z zawodowej służby wojskowej i służby kandydackiej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U.04.9.71) .................................... 358 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie organów prowadzących ewidencję żołnierzy, którzy polegli, zmarli lub zostali uznani za zmarłych albo zaginęli w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U.04.5.35) .................................................................................................................................. 358 Rozdział 10 Zmiany w przepisach obowiązujących ................................................................ 367 Rozdział 11 Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe ................................................. 368 4/375 Dz.U.03.179.1750 Tekst jednolity 2008.11.21 2008.11.27 2009.01.23 2009.04.24 2009.11.19 2010.01.22 Dz.U.08.141. 892 zm. zm. zm. zm. zm. zm. Tekst jednolity 2010.05.20 2010.06.10 2010.06.25 2010.08.05 Dz.U.08.206.1288 Dz.U.08.208.1308 Dz.U.09.26.157 Dz.U.09.79.669 Dz.U.09.219.1706 Dz.U.10.28.143 art.5a, 10, 11, 27, 141 art. 68a, 84, 120, art. 17, 23, 25, 34, 37, 45, 47, 80, 85 art. 67, 68 art. 68 Dz.U.10.90. 593 zm. zm. zm. zm. Dz.U.10.107.679 Dz.U.10.113.745 Dz.U.10.127.857 Dz.U.10.182.1228 art. 24, 67 art. 84, 98, 99, 111, 120 art. 50a art. 58, 59, 107(OBOWIĄZUJE OD 01.01.2011) USTAWA z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t.j. Dz.U.10.90. 593 z późn. zm.) (Dz. U. z dnia 20 października 2003 r.) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa: 1) zasady powoływania do zawodowej służby wojskowej; 2) przebieg służby wojskowej żołnierzy zawodowych; 3) podstawowe uprawnienia i obowiązki służbowe żołnierzy zawodowych, w tym uprawnienia w zakresie działalności publicznej; 4) zasady otrzymywania uposażenia i innych należności pieniężnych przez żołnierzy zawodowych; 5) zasady zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej; 6) przebieg służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych; 7) przebieg służby wojskowej żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych w razie ogłoszenia mobilizacji, stanu wojennego i w czasie wojny. Art. 2. Żołnierzem zawodowym może być osoba posiadająca obywatelstwo polskie, o nieposzlakowanej opinii, której wierność dla Rzeczypospolitej Polskiej nie budzi wątpliwości, posiadająca odpowiednie kwalifikacje oraz zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia zawodowej służby wojskowej. Art. 3. 1. Żołnierze zawodowi są żołnierzami w czynnej służbie wojskowej. 1a. Żołnierze zawodowi pełnią czynną służbę wojskową jako służbę stałą albo służbę kontraktową. 2. Żołnierze zawodowi pełnią zawodową służbę wojskową dla dobra Rzeczypospolitej Polskiej. Służba ta wymaga zdyscyplinowania, lojalności i poświęcenia. 3. Państwo zapewnia żołnierzom zawodowym godne warunki życia, umożliwiające oddanie się służbie Narodowi i Ojczyźnie, rekompensując odpowiednio trud, ograniczenia i wyrzeczenia związane z pełnieniem zawodowej służby wojskowej. Art. 4. 1. Żołnierze zawodowi stanowią kadrę zawodową Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi". 2. Kadra zawodowa Sił Zbrojnych dzieli się na: 1) korpus oficerów zawodowych; 2) korpus podoficerów zawodowych; 3) korpus szeregowych zawodowych. 3. Korpusy oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych dzielą się na korpusy osobowe. Korpusy osobowe dzielą się na grupy osobowe, w których występuje podział na specjalności wojskowe. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, liczbę stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych, uwzględniając strukturę Sił Zbrojnych. Dz.U.10.135.905 5/375 ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 lipca 2010 r. w sprawie określenia liczby stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.10.135.905) Na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, Nr 107, poz. 679, Nr 113, poz. 745 i Nr 127, poz. 857) zarządza się, co następuje: § 1. Liczba stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wynosi: 1) w korpusie oficerów zawodowych - 23 500 stanowisk służbowych; 2) w korpusie podoficerów zawodowych - 44 000 stanowisk służbowych; 3) w korpusie szeregowych zawodowych - 48 000 stanowisk służbowych. § 2. Osiągnięcie liczby stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w § 1, nastąpi stopniowo, do dnia 31 grudnia 2011 r. § 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 października 2007 r. w sprawie określenia liczby stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 212, poz. 1550). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: D. Tusk 5. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi korpusy osobowe, ustala ich podział na grupy osobowe i specjalności wojskowe, zapewniając zaspokojenie potrzeb Sił Zbrojnych. Dz.U.09.216.1678 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 11 grudnia 2009 r. w sprawie korpusów osobowych i grup osobowych i specjalności wojskowych (Dz.U.09.216.1678) Na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy 1) zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. Tworzy się korpusy osobowe kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej: 1) korpus osobowy wojsk lądowych; 2) korpus osobowy sił powietrznych; 3) korpus osobowy marynarki wojennej; 4) korpus osobowy wojsk specjalnych; 5) korpus osobowy łączności i informatyki; 6) korpus osobowy rozpoznania i walki elektronicznej; 7) korpus osobowy przeciwlotniczy; 8) korpus osobowy inżynierii wojskowej; 9) korpus osobowy obrony przed bronią masowego rażenia; 10) korpus osobowy logistyki; 11) korpus osobowy medyczny; 12) korpus osobowy wywiadu i kontrwywiadu wojskowego; 13) korpus osobowy żandarmerii wojskowej; 14) korpus osobowy sprawiedliwości i obsługi prawnej; 15) korpus osobowy duszpasterstwa; 16) korpus osobowy finansowy; 17) korpus osobowy wychowawczy; 18) korpus osobowy ogólny. 6/375 § 2. Podział korpusów osobowych na grupy osobowe i specjalności wojskowe określa załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Stanowisko służbowe, na które można wyznaczyć żołnierza zawodowego z innego korpusu osobowego i innej grupy osobowej oraz specjalności wojskowej, oznacza się w dokumencie etatowym komórki (jednostki) organizacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej cechą 99Z99. 2. W korpusach osobowych, o których mowa w § 1 pkt 1-5, do grupy osobowej sztabowej można zaszeregować stanowiska służbowe o stopniu etatowym od majora (komandora podporucznika) wzwyż. 3. W korpusie osobowym ogólnym do grupy osobowej zarządzania można zaszeregować stanowiska służbowe w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej. § 4. Dotychczasowe oznaczenia w dokumentach etatowych, decyzjach (rozkazach) personalnych i kartach ewidencyjnych: 1) odpowiednimi cechami korpusów osobowych i grup osobowych, o których mowa w § 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 kwietnia 2008 r. w sprawie korpusów osobowych i grup osobowych kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 531), 2) specjalności wojskowych - zachowują swą ważność nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2012 r. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. 2) ______ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 kwietnia 2008 r. w sprawie korpusów osobowych i grup osobowych kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 531), które na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. ZAŁĄCZNIK PODZIAŁ KORPUSÓW OSOBOWYCH NA GRUPY OSOBOWE I SPECJALNOŚCI WOJSKOWE (załącznik znajduje się w plikach PDF 2009) Art. 5. 1. Zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia zawodowej służby wojskowej ustala wojskowa komisja lekarska, która wydaje w tej sprawie orzeczenie. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej jest decyzją. 2. Do wojskowej komisji lekarskiej kieruje się: 1) żołnierza zawodowego - z urzędu albo na jego wniosek; 2) żołnierza i inną osobę, która zgłosiła chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej - z urzędu. 3. Do wojskowej komisji lekarskiej kieruje się z urzędu żołnierzy zawodowych: 1) gdy nie wykonują zadań służbowych z powodu choroby trwającej nieprzerwanie przez trzy miesiące; 2) jeżeli w ich stanie zdrowia nastąpiło pogorszenie uniemożliwiające lub utrudniające wykonywanie zadań służbowych; 3) gdy ulegli wypadkom pozostającym w związku z pełnieniem zawodowej służby wojskowej lub u których została stwierdzona choroba powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej; 4) w celu przeprowadzenia okresowych lub okolicznościowych badań lekarskich - jeżeli zaliczeni zostali do określonych grup osobowych; 5) przed skierowaniem do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa oraz po powrocie do kraju; 6) jeżeli orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej jest niezbędne w postępowaniu karnym lub w sprawach o wykroczenia. 4. Do wojskowej komisji lekarskiej można skierować z urzędu żołnierza zawodowego również w innych niż wymienione w ust. 3 przypadkach uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych, w tym w szczególności: 1) przed wyznaczeniem na stanowisko służbowe; 2) w związku z przeniesieniem do innego korpusu osobowego albo innej grupy osobowej; 3) przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej z przyczyn innych niż ze względu na stan zdrowia; 7/375 4) gdy nie przystąpił w nakazanym terminie do sprawdzianu sprawności fizycznej lub gdy otrzymał ze sprawdzianu sprawności fizycznej ocenę niedostateczną. 5. Do wojskowej komisji lekarskiej kierują: 1) wojskowy komendant uzupełnień - żołnierzy i inne osoby ubiegające się o powołanie do zawodowej służby wojskowej; 2) dowódca jednostki wojskowej – w przypadkach wymienionych w ust. 2 pkt 1, ust. 3 pkt 1 – 4 oraz ust. 4 pkt 3 i 4, a także, po uzgodnieniu z organem właściwym do wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe, w przypadkach wymienionych w ust. 3 pkt 5 oraz w ust. 4 pkt 1 i 2; 3) sąd, prokurator, komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej oraz inny organ, przed którym toczy się postępowanie w sprawach o przestępstwo lub wykroczenie - w przypadku wymienionym w ust. 3 pkt 6; 4) Minister Obrony Narodowej - wszystkich żołnierzy zawodowych. 6. Ustala się następujące kategorie zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej: 1) kategoria Z - zdolny do zawodowej służby wojskowej, co oznacza zdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz służby w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego; 1a) kategoria Z/O - zdolny do zawodowej służby wojskowej z ograniczeniami, co oznacza ograniczoną zdolność do dalszego pełnienia zawodowej służby wojskowej w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na określonych stanowiskach służbowych; 2) kategoria N - trwale lub czasowo niezdolny do zawodowej służby wojskowej oraz niezdolny do służby w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego. 7. Orzeczenie o zaliczeniu danego żołnierza lub innej osoby do jednej z kategorii, o których mowa w ust. 6, właściwe wojskowe komisje lekarskie wydają na podstawie badania lekarskiego fizycznej i psychicznej zdolności tej osoby do służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na poszczególnych stanowiskach służbowych, z uwzględnieniem wyników badań specjalistycznych, a w razie potrzeby również obserwacji szpitalnej. 7a. Kategorię Z/O orzeka się w stosunku do żołnierzy zawodowych, którzy wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo chorobą powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, doznali stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. 7b. Orzekając o zaliczeniu żołnierza zawodowego do kategorii Z/O właściwe wojskowe komisje lekarskie uwzględniają zdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisku służbowym wskazanym przez organ właściwy do wyznaczania na to stanowisko. Stanowisko służbowe wskazuje się w uzgodnieniu z żołnierzem zawodowym. 8. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz do służby poza granicami państwa; 2) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do pełnienia służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na poszczególnych stanowiskach służbowych wymagających szczególnych predyspozycji zdrowotnych; 3) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o ograniczonej zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na określonych stanowiskach służbowych; 4) właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich; 5) tryb kierowania do wojskowych komisji lekarskich żołnierzy zawodowych i osób ubiegających się o powołanie do zawodowej służby wojskowej; 6) szczegółowe warunki orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej; 7) szczegółowe warunki orzekania o ograniczonej zdolności do zawodowej służby wojskowej; 8) szczegółowe warunki orzekania o zdolności do służby wojskowej poza granicami państwa; 9) sposób ustalania związku chorób oraz śmierci ze służbą wojskową. 9. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 8, należy wskazać kategorie zdolności do zawodowej służby wojskowej orzekane w razie stwierdzenia poszczególnych chorób lub ułomności oraz uwzględnić oznaczenie chorób lub ułomności według paragrafów i punktów w celu zapewnienia ochrony danych osobowych w procesie orzeczniczym, a także określić tryb kierowania do wojskowych komisji lekarskich i tryb postępowania tych komisji, z uwzględnieniem prowadzenia dodatkowych badań specjalistycznych wymaganych w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na poszczególnych stanowiskach służbowych, a także do służby poza granicami państwa, tryb wydawania orzeczeń i ich zatwierdzania, niezbędne elementy orzeczenia, tryb rozpatrywania odwołań i sprzeciwów od tych orzeczeń oraz ich uchylania w trybie nadzoru, niezbędną dokumentację lekarską i inne dokumenty mogące stanowić podstawę orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej, wzór skierowania do wojskowych 8/375 komisji lekarskich, jak również wzory orzeczeń i certyfikatów wydawanych przez te komisje. Rozporządzenie zapewni, aby do zawodowej służby wojskowej były powoływane i pełniły ją osoby posiadające stan zdrowia odpowiadający warunkom zawodowej służby wojskowej. Dz.U.10.15.80 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 stycznia 2010 r. w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz.U.10.15.80) (Dz. U. z dnia 2 lutego 2010 r.) Na podstawie art. 5 ust. 8 i 9 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy 1) zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz do służby poza granicami państwa; 2) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do pełnienia służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i rodzajach wojsk oraz na poszczególnych stanowiskach służbowych wymagających szczególnych predyspozycji zdrowotnych; 3) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o ograniczonej zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i rodzajach wojsk oraz na określonych stanowiskach służbowych; 4) właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich; 5) tryb kierowania do wojskowych komisji lekarskich żołnierzy zawodowych i osób ubiegających się o powołanie do zawodowej służby wojskowej; 6) szczegółowe warunki orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej; 7) szczegółowe warunki orzekania o ograniczonej zdolności do zawodowej służby wojskowej; 8) szczegółowe warunki orzekania o zdolności do służby wojskowej poza granicami państwa; 9) sposób ustalania związku chorób oraz śmierci ze służbą wojskową; 10) wzór skierowania do wojskowych komisji lekarskich; 11) wzory orzeczeń i certyfikatów wydawanych przez wojskowe komisje lekarskie. § 2. 1. Wykazy chorób lub ułomności, o których mowa w § 1 pkt 1 i 3, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wykaz chorób lub ułomności, o którym mowa w § 1 pkt 2, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. Rozdział 2 Właściwość wojskowych komisji lekarskich § 3. 1. Właściwe do orzekania o zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia zawodowej służby wojskowej są: 1) terenowe wojskowe komisje lekarskie, 2) rejonowe wojskowe komisje lekarskie, 3) Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Dęblinie, 4) Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Warszawie, 5) Wojskowa Komisja Lekarska Sił Powietrznych w Warszawie, 6) Wojskowa Komisja Morsko-Lekarska w Gdańsku, 7) Wojskowa Komisja Lekarska Marynarki Wojennej w Gdańsku, 8) Stołeczna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie, 9) Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie - zwane dalej "wojskowymi komisjami lekarskimi". 9/375 2. Właściwość miejscową wojskowej komisji lekarskiej ustala się: 1) w stosunku do żołnierzy zawodowych - według miejsca stacjonowania jednostki wojskowej lub pododdziału jednostki wojskowej, w której pełnią służbę; 2) w stosunku do osób ubiegających się o powołanie do zawodowej służby wojskowej - według miejsca ich zamieszkania. § 4. Terenowe wojskowe komisje lekarskie są właściwe w zakresie: 1) orzekania o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej: a) żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe do stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika), b) żołnierzy pełniących służbę kandydacką, c) osób ubiegających się o powołanie do służby kandydackiej lub zawodowej służby wojskowej; 2) orzekania w stosunku do osób, o których mowa w pkt 1, o zdolności do pełnienia służby: a) poza granicami państwa, b) w jednostkach desantowo-szturmowych, c) w zasięgu działania promieniowania mikrofalowego, d) w warunkach działania prądu elektrycznego; 3) orzekania w stosunku do żołnierzy, o których mowa w pkt 1 lit. a i b, o związku chorób, ułomności i śmierci odpowiednio z zawodową służbą wojskową albo służbą kandydacką; 4) orzekania w stosunku do żołnierzy, o których mowa w pkt 1 lit. a, o: a) ograniczonej zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, b) potrzebie długotrwałego lub stałego zwolnienia żołnierza zawodowego ze względu na stan zdrowia od niektórych zajęć służbowych, c) stanie zdrowia pozwalającym albo uniemożliwiającym dalsze pełnienie służby na dotychczas zajmowanym stanowisku służbowym, d) zdolności do pełnienia służby poza granicami państwa, e) zdolności do pełnienia służby w jednostkach reprezentacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, f) zdolności do pełnienia służby w Żandarmerii Wojskowej. a) b) a) b) a) b) c) a) b) a) b) a) b) § 5. Rejonowe wojskowe komisje lekarskie są właściwe w zakresie: 1) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe od stopnia etatowego pułkownika (komandora), z wyjątkiem żołnierzy, o których mowa w § 8 pkt 1, § 10 pkt 1 i 5: o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2 - 4; 2) zatwierdzania projektów orzeczeń terenowych wojskowych komisji lekarskich ustalających: trwałą lub czasową niezdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz związek lub brak związku choroby lub ułomności z tą służbą, związek lub brak związku śmierci odpowiednio z zawodową służbą wojskową albo służbą kandydacką; 3) rozpatrywania odwołań od orzeczeń terenowych wojskowych komisji lekarskich; 4) zajęcia stanowisk w sprawie sprzeciwów zgłoszonych do projektów orzeczeń terenowych wojskowych komisji lekarskich. § 6. Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Dęblinie jest właściwa w zakresie: 1) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych - członków personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu służby inżynieryjno-lotniczej, zajmujących stanowiska służbowe do stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika) włącznie: o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, o zdolności do pełnienia służby w powietrzu, służby naziemnego zabezpieczenia lotów lub służby inżynieryjno-lotniczej, w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2, 3 i 4 lit. a-e; 2) orzekania o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej: osób ubiegających się o przyjęcie do Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych i Szkoły Podoficerskiej Sił Powietrznych, podchorążych Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych i kadetów Szkoły Podoficerskiej Sił Powietrznych; 3) orzekania w stosunku do kandydatów, o których mowa w pkt 2 lit. a: o zdolności do pełnienia służby w powietrzu, w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2; 4) orzekania w stosunku do żołnierzy, o których mowa w pkt 2 lit. b: o zdolności do pełnienia służby w powietrzu, służby naziemnego zabezpieczenia lotów lub służby inżynieryjno-lotniczej, w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2 i 3; 10/375 5) przeprowadzania okresowych i okolicznościowych badań lekarskich żołnierzy, o których mowa w pkt 1 i 2 lit. b. § 7. Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Warszawie jest właściwa w zakresie: 1) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych - członków personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu służby inżynieryjno-lotniczej, zajmujących stanowiska służbowe do stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika) włącznie: a) o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, b) o zdolności do pełnienia służby w powietrzu, służby naziemnego zabezpieczenia lotów lub służby inżynieryjno-lotniczej, c) w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2, 3 i 4 lit. a-e; 2) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe do stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika), żołnierzy pełniących służbę kandydacką oraz osób ubiegających się o powołanie do służby kandydackiej lub zawodowej służby wojskowej o zdolności do pełnienia służby w charakterze instruktorów-skoczków spadochronowych oraz skoczków spadochronowych doświadczalnych; 3) przeprowadzania okresowych i okolicznościowych badań lekarskich żołnierzy, o których mowa w pkt 1. a) b) c) a) b) a) b) c) a) b) a) b) a) b) § 8. Wojskowa Komisja Lekarska Sił Powietrznych w Warszawie jest właściwa w zakresie: 1) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych - członków personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu służby inżynieryjno-lotniczej, zajmujących stanowiska służbowe od stopnia etatowego pułkownika (komandora): o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, o zdolności do pełnienia służby w powietrzu, służby naziemnego zabezpieczenia lotów lub służby inżynieryjno-lotniczej, w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2, 3 i 4 lit. a-e; 2) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe od stopnia etatowego pułkownika (komandora) o zdolności do pełnienia służby w charakterze instruktorów-skoczków spadochronowych oraz skoczków spadochronowych doświadczalnych; 3) zatwierdzania projektów orzeczeń wojskowych komisji lotniczo-lekarskich, o których mowa w § 6 i 7, ustalających: trwałą lub czasową niezdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz związek lub brak związku choroby lub ułomności z tą służbą, związek lub brak związku śmierci odpowiednio z zawodową służbą wojskową albo służbą kandydacką; 4) zajęcia stanowisk w sprawie sprzeciwów zgłoszonych do projektów orzeczeń wojskowych komisji lotniczo-lekarskich, o których mowa w § 6 i 7; 5) rozpatrywania odwołań od orzeczeń wojskowych komisji lotniczo-lekarskich, o których mowa w § 6 i 7; 6) przeprowadzania okresowych i okolicznościowych badań lekarskich żołnierzy, o których mowa w pkt 1. § 9. Wojskowa Komisja Morsko-Lekarska w Gdańsku jest właściwa w zakresie: 1) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących w jednostkach Marynarki Wojennej stanowiska służbowe do stopnia etatowego komandora porucznika włącznie: o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, o zdolności do pełnienia służby na okrętach wojennych i innych jednostkach pływających Marynarki Wojennej oraz w jednostkach nadbrzeżnych Marynarki Wojennej, w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2, 3 i 4 lit. a -e; 2) orzekania o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej: osób ubiegających się o przyjęcie do Akademii Marynarki Wojennej i Szkoły Podoficerskiej Marynarki Wojennej, podchorążych Akademii Marynarki Wojennej i kadetów Szkoły Podoficerskiej Marynarki Wojennej; 3) orzekania w stosunku do kandydatów, o których mowa w pkt 2 lit. a: o zdolności do pełnienia służby na okrętach wojennych i innych jednostkach pływających Marynarki Wojennej oraz w jednostkach nadbrzeżnych Marynarki Wojennej, w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2; 4) orzekania w stosunku do żołnierzy, o których mowa w pkt 2 lit. b: o zdolności do pełnienia służby na okrętach wojennych i innych jednostkach pływających Marynarki Wojennej oraz w jednostkach nadbrzeżnych Marynarki Wojennej, w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2 i 3; 11/375 5) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe do stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika), żołnierzy pełniących służbę kandydacką oraz osób ubiegających się o powołanie do pełnienia służby kandydackiej lub zawodowej służby wojskowej o zdolności do pełnienia służby w charakterze nurków i płetwonurków; 6) przeprowadzania okresowych i okolicznościowych badań lekarskich żołnierzy, o których mowa w pkt 1 i 2 lit. b. a) b) c) a) b) § 10. Wojskowa Komisja Lekarska Marynarki Wojennej w Gdańsku jest właściwa w zakresie: 1) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących w jednostkach Marynarki Wojennej stanowiska służbowe od stopnia etatowego komandora: o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, o zdolności do pełnienia służby na okrętach wojennych i innych jednostkach pływających Marynarki Wojennej oraz w jednostkach nadbrzeżnych Marynarki Wojennej, w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2, 3 i 4 lit. a-e; 2) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe od stopnia etatowego pułkownika (komandora) o zdolności do pełnienia służby w charakterze nurków i płetwonurków; 3) zatwierdzania projektów orzeczeń Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej w Gdańsku ustalających: trwałą lub czasową niezdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz związek lub brak związku choroby lub ułomności z tą służbą, związek lub brak związku śmierci odpowiednio z zawodową służbą wojskową albo służbą kandydacką; 4) zajęcia stanowisk w sprawie sprzeciwów zgłoszonych do projektów orzeczeń Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej w Gdańsku; 5) rozpatrywania odwołań od orzeczeń Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej w Gdańsku; 6) przeprowadzania okresowych i okolicznościowych badań lekarskich żołnierzy, o których mowa w pkt 1. § 11. Stołeczna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie jest właściwa w zakresie orzekania: 1) o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej żołnierzy zawodowych pełniących służbę na obszarze miasta stołecznego Warszawy w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, w przedsiębiorstwach państwowych, dla których jest on organem założycielskim, oraz w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej; 2) w stosunku do żołnierzy, o których mowa w pkt 1, w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2-4. § 12. Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie jest właściwa w zakresie: 1) rozpatrywania odwołań od orzeczeń rejonowych wojskowych komisji lekarskich, Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych w Warszawie, Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej w Gdańsku i Stołecznej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie; 2) zatwierdzania projektów orzeczeń, o których mowa w § 5 pkt 1, § 8 pkt 1, § 10 pkt 1 i § 11, ustalających: a) trwałą lub czasową niezdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz związek lub brak związku choroby lub ułomności z tą służbą, b) związek lub brak związku śmierci odpowiednio z zawodową służbą wojskową albo służbą kandydacką; 3) zajmowania stanowisk w sprawie sprzeciwów zgłoszonych do projektów orzeczeń, o których mowa w § 5 pkt 1, § 8 pkt 1, § 10 pkt 1 i § 11. Rozdział 3 Kierowanie do wojskowych komisji lekarskich § 13. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 5 ust. 2-4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, podmiot określony w art. 5 ust. 5 ustawy, zwany dalej "podmiotem kierującym", kieruje żołnierza zawodowego do wojskowej komisji lekarskiej, zgodnie z jej właściwością. 2. Żołnierza zawodowego powracającego po zakończeniu pełnienia służby poza granicami państwa kieruje się niezwłocznie po powrocie do kraju do wojskowej komisji lekarskiej, która orzekała o jego zdolności do pełnienia służby poza granicami państwa przed wyjazdem. 3. Żołnierza zawodowego powracającego po zakończeniu pełnienia służby poza granicami państwa, który był wyznaczony na stanowisko służbowe poza granicami państwa, na jego wniosek, kieruje się niezwłocznie po powrocie do kraju do wojskowej komisji lekarskiej właściwej ze względu na nowe miejsce pełnienia służby. 4. Wzór skierowania do wojskowej komisji lekarskiej określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 12/375 § 14. Podmiot kierujący dołącza do skierowania do wojskowej komisji lekarskiej posiadane dokumenty, które dotyczą stanu zdrowia żołnierza zawodowego i mogą mieć znaczenie dla ustalenia związku choroby lub ułomności z zawodową służbą wojskową. § 15. 1. Przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej przesyła podmiotowi kierującemu, w terminie 14 dni od dnia stawienia się żołnierza zawodowego do wojskowej komisji lekarskiej, potwierdzenie stawienia się tego żołnierza do komisji. 2. Na wniosek podmiotu kierującego przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej przesyła temu podmiotowi zawiadomienie o niestawieniu się żołnierza zawodowego do komisji w określonym terminie i miejscu. 3. Przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej przesyła podmiotowi kierującemu zawiadomienie o niepoddaniu się żołnierza zawodowego badaniom lekarskim lub specjalistycznym w terminie wyznaczonym przez tę komisję. Rozdział 4 Orzekanie o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej i do pełnienia tej służby poza granicami państwa oraz ustalanie związku choroby i śmierci z zawodową służbą wojskową § 16. Przy orzekaniu o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej i zaliczeniu do jednej z kategorii zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej wojskowe komisje lekarskie uwzględniają wykaz chorób i ułomności, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. a) b) a) b) a) b) a) b) a) b) a) b) § 17. 1. Wojskowe komisje lekarskie mogą orzekać o zdolności do służby: 1) w składzie personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu służby inżynieryjno-lotniczej; 2) na okrętach wojennych i innych jednostkach pływających Marynarki Wojennej oraz w jednostkach nadbrzeżnych Marynarki Wojennej; 3) w jednostkach desantowo-szturmowych; 4) w Żandarmerii Wojskowej; 5) w jednostkach reprezentacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; 6) w charakterze nurków i płetwonurków; 7) w charakterze instruktorów-skoczków spadochronowych oraz skoczków spadochronowych doświadczalnych; 8) w zasięgu działania promieniowania mikrofalowego; 9) w warunkach działania prądu elektrycznego. 2. Na potrzeby orzekania o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się następujące kategorie zdolności fizycznej i psychicznej do tej służby: 1) kandydaci i piloci samolotów bojowych naddźwiękowych oraz piloci doświadczalni samolotów naddźwiękowych: zdolny - Z/IA, trwale lub czasowo niezdolny - N/IA; 2) kandydaci i piloci samolotów bojowych poddźwiękowych oraz piloci doświadczalni samolotów poddźwiękowych: zdolny - Z/IB, trwale lub czasowo niezdolny - N/IB; 3) kandydaci i piloci doświadczalni samolotów innych niż wymienione w pkt 1 i 2 oraz śmigłowców: zdolny - Z/IC, trwale lub czasowo niezdolny - N/IC; 4) pozostały personel latający i kandydaci do tego personelu: zdolny - Z/II, trwale lub czasowo niezdolny - N/II; 5) personel naziemny zabezpieczenia lotów i kandydaci do tego personelu oraz personel służby inżynieryjno-lotniczej i kandydaci do tego personelu: zdolny - Z/III, Z/SIL, trwale lub czasowo niezdolny - N/III, N/SIL. 3. Na potrzeby orzekania o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i 6, ustala się następujące kategorie zdolności fizycznej i psychicznej do tej służby: 1) kandydaci do służby na okrętach wojennych i innych jednostkach pływających Marynarki Wojennej: zdolny - Z/I-IV/A, niezdolny - N/I-IV/A; 13/375 2) słuchacze wojskowych szkół morskich i kursów szkolenia specjalistów morskich: a) zdolny - Z/I-IV/B, b) niezdolny - N/I-IV/B - podlega wyokrętowaniu, c) czasowo niezdolny - N/I-IV/B - podlega wyokrętowaniu na okres do 3 miesięcy; 3) żołnierze zawodowi - specjaliści morscy: a) zdolny - Z/I-IV/C, b) niezdolny - N/I-IV/C - podlega wyokrętowaniu, c) czasowo niezdolny - N/I-IV/C - podlega wyokrętowaniu na okres do 6 miesięcy. 4. Na potrzeby orzekania o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa ustala się następujące kategorie zdolności fizycznej i psychicznej do tej służby: 1) zdolny do służby poza granicami państwa - Z; 2) niezdolny do służby poza granicami państwa - N. § 18. 1. W przypadkach, o których mowa w § 17, wojskowe komisje lekarskie orzekają, według wykazu chorób i ułomności określonych w: 1) załączniku nr 1 do rozporządzenia - w odniesieniu do zawodowej służby wojskowej, o której mowa w § 17 ust. 1 pkt 3-5 i 7-9 oraz ust. 4; 2) załączniku nr 2 do rozporządzenia - w odniesieniu do zawodowej służby wojskowej, o której mowa w § 17 ust. 1 pkt 1, 2 i 6. 2. Jeżeli dla danego przypadku brak odpowiedniego paragrafu lub punktu w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia, przypadek ten kwalifikuje się według paragrafu lub punktu najbardziej zbliżonego. § 19. 1. Orzekając o zdolności żołnierza zawodowego do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, wojskowa komisja lekarska dokonuje oceny jego stanu zdrowia, stosownie do specyfiki klimatyczno-geograficznej oraz sanitarno-epidemiologicznej rejonu, w którym ma on pełnić służbę. 2. Jeżeli żołnierz zawodowy zachoruje po wydaniu przez wojskową komisję lekarską orzeczenia o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, dowódca jednostki wojskowej, w której pełni on służbę, na wniosek lekarza tej jednostki ponownie kieruje tego żołnierza do wojskowej komisji lekarskiej. 3. Po powrocie żołnierza zawodowego do kraju wojskowa komisja lekarska orzeka o zdolności żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej, dokonując oceny jego stanu zdrowia, z uwzględnieniem warunków, w jakich pełnił służbę poza granicami państwa, a w szczególności specyfiki klimatycznogeograficznej oraz sanitarno-epidemiologicznej rejonu, w którym pełnił tę służbę. § 20. Orzekając o zaliczeniu żołnierza zawodowego do kategorii Z/O, wojskowa komisja lekarska ustala zdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisku służbowym wskazanym przez podmiot kierujący w skierowaniu do wojskowej komisji lekarskiej, uwzględniając wykaz chorób i ułomności stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 21. 1. Orzekając o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, w razie stwierdzenia u żołnierza zawodowego choroby, wojskowa komisja lekarska orzeka również o: 1) związku lub braku związku tej choroby z zawodową służbą wojskową, 2) zaliczeniu lub niezaliczeniu żołnierza zawodowego do jednej z grup inwalidztwa oraz o związku lub braku związku inwalidztwa z zawodową służbą wojskową - kierując się kryteriami zdrowotnymi określonymi w wykazie chorób i schorzeń, ustalonym na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz 2) ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66, z późn. zm. ). 2. Jeżeli przy orzekaniu o niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej wojskowa komisja lekarska stwierdzi u żołnierza zawodowego przynajmniej jedną chorobę pozostającą w związku z zawodową służbą wojskową i jednocześnie powodującą niezdolność do tej służby, to niezdolność do służby ustala się jako pozostającą w związku z zawodową służbą wojskową. 3. Orzekając o związku śmierci żołnierza zawodowego z czynną służbą wojskową, wojskowa komisja lekarska ustala jednocześnie, czy śmierć jest następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami takiej służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze przewidziane w ustawie z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760 i Nr 179, poz. 1750, z 2005 r. Nr 130, poz. 1085 oraz z 2009 r. Nr 161, poz. 1278). Rozdział 5 14/375 Tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich § 22. 1. Wojskowe komisje lekarskie orzekają na podstawie dokumentów, o których mowa w § 14, w szczególności: 1) odpisu przebiegu zawodowej służby wojskowej z akt personalnych żołnierza zawodowego; 2) informacji o warunkach i przebiegu służby wojskowej dla celów wojskowych komisji lekarskich; 3) historii chorób leczenia ambulatoryjnego i szpitalnego; 4) wyników pomiarów czynników szkodliwych występujących w środowisku służby; 5) karty badań profilaktycznych i okresowych; 6) książki zdrowia żołnierza zawodowego; 7) informacji zawartej w pisemnym oświadczeniu żołnierza zawodowego; 8) akt postępowania powypadkowego. 2. Informację, o której mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględniającą wykryte schorzenia i przebyte urazy z ich przebiegiem i wynikiem leczenia, a także czynniki ryzyka wynikające ze szczególnych właściwości lub warunków służby na zajmowanych stanowiskach, sporządza lekarz jednostki na podstawie badania lekarskiego, karty opisu stanowiska służbowego, karty badań profilaktycznych i okresowych oraz dokumentacji medycznej i orzeczniczo-lekarskiej żołnierza. 3. Wzór informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 23. 1. Wojskowa komisja lekarska wydaje orzeczenie niezwłocznie po przeprowadzeniu niezbędnych badań lekarskich i skompletowaniu dokumentów. 2. Jeżeli do wydania orzeczenia są niezbędne dodatkowe dokumenty, wojskowa komisja lekarska pisemnie wzywa żołnierza zawodowego, a w razie jego śmierci członka rodziny, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową, do ich dostarczenia w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania. W takim przypadku wojskowa komisja lekarska może wystąpić także do podmiotu kierującego lub do dowódców jednostek wojskowych, w których żołnierz zawodowy pełnił służbę, o dostarczenie tych dokumentów w terminie 14 dni od dnia doręczenia wystąpienia. 3. Po bezskutecznym upływie terminu wyznaczonego do dostarczenia dokumentów wojskowa komisja lekarska może wydać orzeczenie na podstawie posiadanych dokumentów. § 24. 1. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej powinno zawierać w szczególności: 1) rozpoznanie; 2) ustalenie kategorii zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia zawodowej służby wojskowej, a w razie stwierdzenia chorób i ułomności - określenie ich związku lub braku związku z zawodową służbą wojskową. 2. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej dotyczące zmarłego żołnierza zawodowego powinno ustalać w szczególności: 1) przyczynę śmierci; 2) związek lub brak związku śmierci z zawodową służbą wojskową. 3. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa powinno zawierać również ustalenie rejonu, w którym żołnierz zawodowy jest zdolny pełnić taką służbę. 4. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej o ograniczonej zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej powinno zawierać również określenie stanowiska służbowego, na którym żołnierz może pełnić służbę. 5. Wzór orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej: 1) w sprawie zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej określa załącznik nr 5 do rozporządzenia; 2) w sprawie ustalenia związku śmierci z zawodową służbą wojskową określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 25. 1. Wojskowa komisja lekarska orzeka w składzie trzech lekarzy. Przewodniczącego składu orzekającego wyznacza przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej. 2. Wojskowa komisja lekarska orzeka większością głosów składu orzekającego. 3. Członek składu orzekającego wojskowej komisji lekarskiej może zgłosić na piśmie sprzeciw do projektu orzeczenia, z podaniem uzasadnienia. W takim przypadku przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej przesyła sprzeciw łącznie z projektem orzeczenia i pozostałą dokumentacją do wojskowej komisji lekarskiej wyższego stopnia, która jest obowiązana zająć stanowisko w sprawie w terminie 7 dni od dnia otrzymania sprzeciwu. 4. Wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia zajmuje stanowisko na podstawie otrzymanej dokumentacji. W razie potrzeby wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia może przeprowadzić 15/375 ponowne badanie lekarskie i badania specjalistyczne oraz skierować żołnierza na obserwację szpitalną, a także przeprowadzić dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dokumentów. 5. W przypadku uznania zasadności sprzeciwu przez wojskową komisję lekarską wyższego stopnia wojskowa komisja lekarska wydaje orzeczenie zgodne z tym stanowiskiem. Jeżeli orzeczenie dotyczy spraw, o których mowa w § 26 ust. 1, opracowuje się projekt orzeczenia zgodny z tym stanowiskiem. 6. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego oraz opatruje się je pieczęcią urzędową wojskowej komisji lekarskiej. § 26. 1. Projekt orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej ustalającego: 1) trwałą lub czasową niezdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz związek lub brak związku choroby lub ułomności z taką służbą, 2) związek lub brak związku śmierci z zawodową służbą wojskową - przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej przesyła wraz z pozostałą dokumentacją do wojskowej komisji lekarskiej wyższego stopnia. 2. Wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia zajmuje stanowisko na podstawie otrzymanej dokumentacji. W razie potrzeby wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia może przeprowadzić ponowne badanie lekarskie i badania specjalistyczne oraz skierować żołnierza na obserwację szpitalną, a także przeprowadzić dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dokumentów. 3. W przypadku zatwierdzenia projektu orzeczenia przez wojskową komisję lekarską wyższego stopnia wojskowa komisja lekarska wydaje orzeczenie w brzmieniu zatwierdzonego projektu. 4. W przypadku niezatwierdzenia projektu orzeczenia przez wojskową komisję lekarską wyższego stopnia komisja ta nakazuje ponowne rozpatrzenie sprawy i wydanie orzeczenia uwzględniającego jej stanowisko. W takim przypadku wojskowa komisja lekarska wydaje orzeczenie zgodne ze stanowiskiem wojskowej komisji lekarskiej wyższego stopnia. 5. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego oraz opatruje się je pieczęcią urzędową wojskowej komisji lekarskiej. 6. Do orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej wydanego w trybie określonym w ust. 3 lub 4 nie stosuje się przepisu ust. 1. § 27. Wojskowymi komisjami lekarskimi wyższego stopnia, o których mowa w § 25 i 26, są w stosunku do: 1) terenowych wojskowych komisji lekarskich - rejonowe wojskowe komisje lekarskie; 2) rejonowych wojskowych komisji lekarskich - Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie; 3) Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Dęblinie i Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Warszawie - Wojskowa Komisja Lekarska Sił Powietrznych w Warszawie; 4) Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych w Warszawie - Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie; 5) Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej w Gdańsku - Wojskowa Komisja Lekarska Marynarki Wojennej w Gdańsku; 6) Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej w Gdańsku - Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie; 7) Stołecznej Wojskowej Komisji Lekarskiej - Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie. § 28. 1. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej wydane w trybie określonym w § 25 ust. 1 lub 5 zdanie pierwsze albo § 26 ust. 3 lub 4, jako wydane w pierwszej instancji, doręcza się żołnierzowi zawodowemu, a w razie jego śmierci - członkowi rodziny, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową, a także podmiotowi kierującemu. Jeżeli żołnierz zawodowy został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i orzeczenie zawiera rozstrzygnięcie, o którym mowa w § 21 ust. 1 pkt 2, orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej doręcza się również dyrektorowi właściwego wojskowego biura emerytalnego. 2. Orzeczenie ustalające niezdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej doręcza się żołnierzowi zawodowemu za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej. § 29. Odwołanie od orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej wnosi się do właściwej wojskowej komisji lekarskiej wyższego stopnia za pośrednictwem komisji, która wydała orzeczenie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. § 30. 1. Wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia rozpatruje odwołanie w składzie trzech lekarzy. Przewodniczącego składu orzekającego wyznacza przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej wyższego stopnia. 2. Wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia, rozpatrując odwołanie, orzeka na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy. W razie potrzeby wojskowa komisja lekarska wyższego 16/375 stopnia może przeprowadzić ponowne badanie lekarskie i badania specjalistyczne oraz skierować żołnierza na obserwację szpitalną, a także przeprowadzić dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dokumentów. 3. Wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia orzeka w sprawie odwołania większością głosów składu orzekającego. Przepisy § 25 ust. 3 i 4 oraz ust. 5 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio, z tym że Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie rozpatruje sprzeciw do projektu swojego orzeczenia w składzie pięciu lekarzy. 4. Do orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej wyższego stopnia stosuje się odpowiednio przepis § 28. § 31. Sentencję ostatecznego orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej wpisuje się do książki zdrowia żołnierza. § 32. Na podstawie ostatecznego orzeczenia o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa żołnierzom zawodowym - kandydatom do pełnienia służby w misjach specjalnych Organizacji Narodów Zjednoczonych - wojskowa komisja lekarska, która wydała orzeczenie w pierwszej instancji, wydaje certyfikat zdrowia według wzoru ustalonego przez Organizację Narodów Zjednoczonych (formularz MS-2), stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 33. 1. Minister Obrony Narodowej może uchylić każde orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej sprzeczne z prawem lub wydane z pominięciem istotnych okoliczności faktycznych. 2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również przewodniczącemu Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie. 3. Uchylając orzeczenie, określa się zalecenia i wskazuje na okoliczności wymagające wyjaśnienia w toku dalszego postępowania w sprawie oraz wyznacza się wojskową komisję lekarską, która rozpatruje ponownie sprawę w pierwszej instancji. § 34. Przepisy § 13-19 i 21-33 stosuje się do osób ubiegających się o powołanie do zawodowej służby wojskowej. Rozdział 6 Przepis końcowy § 35. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) ______ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1264 i Nr 191, poz. 1954, z 2005 r. Nr 10, poz. 65 i Nr 130, poz. 1085, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z 2007 r. Nr 82, poz. 559, z 2008 r. Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 24, poz. 145, Nr 79, poz. 669, Nr 95, poz. 785 i Nr 161, poz. 1278. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 maja 2004 r. w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 133, poz. 1422, z 2005 r. Nr 253, poz. 2130, z 2006 r. Nr 177, poz. 1314 oraz z 2009 r. Nr 89, poz. 733), które traci moc stosownie do brzmienia art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 WYKAZ CHORÓB LUB UŁOMNOŚCI UWZGLĘDNIANY PRZY ORZEKANIU O ZDOLNOŚCI DO ZAWODOWEJ SŁUŻBY WOJSKOWEJ ORAZ DO SŁUŻBY POZA GRANICAMI PAŃSTWA, A TAKŻE O OGRANICZONEJ ZDOLNOŚCI DO PEŁNIENIA ZAWODOWEJ SŁUŻBY WOJSKOWEJ W POSZCZEGÓLNYCH RODZAJACH SIŁ ZBROJNYCH I RODZAJACH WOJSK ORAZ NA OKREŚLONYCH STANOWISKACH SŁUŻBOWYCH grafika ZAŁĄCZNIK Nr 2 17/375 WYKAZ CHORÓB I UŁOMNOŚCI UWZGLĘDNIANY PRZY OCENIE ZDOLNOŚCI FIZYCZNEJ I PSYCHICZNEJ DO PEŁNIENIA ZAWODOWEJ SŁUŻBY WOJSKOWEJ W POWIETRZU, SŁUŻBIE NAZIEMNEGO ZABEZPIECZENIA LOTÓW I SŁUŻBIE INŻYNIERYJNO-LOTNICZEJ ORAZ NA OKRĘTACH WOJENNYCH I INNYCH JEDNOSTKACH PŁYWAJĄCYCH MARYNARKI WOJENNEJ, A TAKŻE W CHARAKTERZE NURKÓW I PŁETWONURKÓW grafika ZAŁĄCZNIK Nr 3 WZÓR SKIEROWANIE grafika ZAŁĄCZNIK Nr 4 WZÓR grafika ZAŁĄCZNIK Nr 5 WZÓR ORZECZENIE NR ....... w sprawie zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej grafika ZAŁĄCZNIK Nr 6 WZÓR ORZECZENIE NR ....... w sprawie ustalenia związku śmierci z zawodową służbą wojskową grafika ZAŁĄCZNIK Nr 7 WZÓR STANDARDOWY FORMULARZ WYNIKÓW BADANIA LEKARSKIEGO ORGANIZACJI NARODÓW ZJEDNOCZONYCH (MS-2) Art. 5a. 1. Osobę, która zgłosiła chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej, wojskowy komendant uzupełnień kieruje do wojskowej pracowni psychologicznej w celu wydania orzeczenia psychologicznego w zakresie braku przeciwwskazań do pełnienia tej służby. 2. O skierowaniu osoby, o której mowa w ust. 1, do wojskowej pracowni psychologicznej wojskowy komendant uzupełnień informuje kierownika tej pracowni. 3. Kierownik wojskowej pracowni psychologicznej informuje wojskowego komendanta uzupełnień o fakcie niestawienia się osoby, o której mowa w ust. 1, do wojskowej pracowni psychologicznej. 4. Orzeczenie psychologiczne wojskowej pracowni psychologicznej wydaje psycholog tej pracowni uprawniony do przeprowadzenia badań psychologicznych. 5. Orzeczenie psychologiczne wojskowej pracowni psychologicznej doręcza się na piśmie osobie, o której mowa w ust. 1, oraz wojskowemu komendantowi uzupełnień. 18/375 6. Od orzeczenia psychologicznego wojskowej pracowni psychologicznej przysługuje osobie, o której mowa w ust. 1, oraz wojskowemu komendantowi uzupełnień odwołanie do wojskowej pracowni psychologicznej będącej organem wyższego stopnia. 7. Minister Obrony Narodowej, uwzględniając właściwość wojskowych pracowni psychologicznych, określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb kierowania do wojskowych pracowni psychologicznych oraz sposób i tryb wydawania orzeczeń psychologicznych; 2) zakres badań psychologicznych, którym jest poddawana osoba, która zgłosiła chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej; 3) tryb odwoływania się od orzeczeń psychologicznych; 4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami psychologicznymi oraz wzory stosowanych dokumentów i orzeczeń Dz.U.09.150.1214 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 31 sierpnia 2009 r. w sprawie badań psychologicznych osób zgłaszających chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej (Dz.U.09.150.1214) (Dz. U. z dnia 15 września 2009 r.) Na podstawie art. 5a ust. 7 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych 1) (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb kierowania do wojskowych pracowni psychologicznych osób zgłaszających chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz sposób i tryb wydawania orzeczeń psychologicznych; 2) zakres badań psychologicznych osób zgłaszających chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej; 3) tryb odwoływania się od orzeczeń psychologicznych; 4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami psychologicznymi oraz wzory stosowanych dokumentów i orzeczeń. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o pracowni psychologicznej, bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć wojskową pracownię psychologiczną, regionalną wojskową pracownię psychologiczną oraz Centralną Wojskową Pracownię Psychologiczną. § 3. 1. Osobę, która zgłosiła chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej, kieruje się na badania psychologiczne do wojskowej pracowni psychologicznej albo regionalnej wojskowej pracowni psychologicznej, właściwej ze względu na zasięg jej działania określony w przepisach o wojskowych pracowniach psychologicznych. 2. Wzór skierowania na badania psychologiczne określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Na podstawie wyników badań psychologicznych psycholog wydaje orzeczenie psychologiczne stwierdzające brak przeciwwskazań albo istnienie przeciwwskazań do pełnienia zawodowej służby wojskowej, zwane dalej "orzeczeniem psychologicznym". 2. Orzeczenie psychologiczne wystawia się z dwiema kopiami: 1) oryginał otrzymuje osoba zgłaszająca chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej; 2) pierwszą kopię otrzymuje wojskowy komendant uzupełnień kierujący na badania psychologiczne; 3) drugą kopię przechowuje się w pracowni psychologicznej, która przeprowadziła badania psychologiczne. 3. Osoba zgłaszająca chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej potwierdza odbiór orzeczenia psychologicznego na drugiej kopii. 4. Wzór orzeczenia psychologicznego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. Badania psychologiczne osoby zgłaszającej chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej obejmują ocenę: 1) sprawności intelektualnej; 2) cech osobowości; 19/375 3) sprawności psychomotorycznej; 4) poziomu dojrzałości emocjonalnej i społecznej. § 6. 1. Od orzeczenia psychologicznego odwołanie wnosi się na piśmie do: 1) właściwej ze względu na zasięg działania regionalnej wojskowej pracowni psychologicznej - w przypadku odwołania od orzeczenia psychologicznego wydanego przez wojskową pracownię psychologiczną; 2) Centralnej Wojskowej Pracowni Psychologicznej - w przypadku odwołania od orzeczenia wydanego przez regionalną wojskową pracownię psychologiczną. 2. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem pracowni psychologicznej, która wydała orzeczenie psychologiczne, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania. 3. Pracownia psychologiczna, za pośrednictwem której wnoszone jest odwołanie, przekazuje je wraz z kopią karty badań psychologicznych odpowiednio do pracowni psychologicznej, o której mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania. 4. Orzeczenie psychologiczne wydaje się w terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia badania odwoławczego, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania odwołania, odpowiednio przez pracownię psychologiczną, o której mowa w ust. 1, na podstawie: 1) kopii karty badań psychologicznych, o której mowa w ust. 3; 2) wyników przeprowadzonych badań psychologicznych, o których mowa w § 5. 5. Orzeczenie psychologiczne wydane w trybie odwoławczym jest ostateczne. § 7. W przypadku wydania orzeczenia psychologicznego stwierdzającego istnienie przeciwwskazań do pełnienia zawodowej służby wojskowej ponowne badania psychologiczne mogą być przeprowadzone po upływie roku od daty wydania ostatniego orzeczenia psychologicznego. § 8. 1. Dokumentację badań psychologicznych przechowuje się w pracowniach psychologicznych przez okres dwudziestu lat. Po upływie tego okresu dokumenty są komisyjnie niszczone. 2. W przypadku niszczenia dokumentacji badań psychologicznych sporządza się protokół zawierający: 1) wykaz numerów ewidencyjnych niszczonych kart badań psychologicznych oraz imiona i nazwiska osób, których te karty dotyczą; 2) listę osób niszczących dokumentację wraz z ich podpisami. 3. W przypadku likwidacji pracowni psychologicznej dokumentacja badań psychologicznych przekazywana jest do właściwego państwowego archiwum wyodrębnionego organów i jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, w rozumieniu przepisów o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ______ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157 i Nr 79, poz. 669. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 WZÓR ............................................................................. ............................... (pieczęć jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych (miejscowość, data) Rzeczypospolitej Polskiej) SKIEROWANIE NA BADANIA PSYCHOLOGICZNE Działając na podstawie art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.), kieruję na badania psychologiczne ) Pana/Panią* ................................................................................................................................. (imię i nazwisko) nr PESEL ...................................................................................................................................... zam. .............................................................................................................................................. (kod pocztowy, miejscowość, ulica, nr domu, nr mieszkania) 20/375 do: ................................................................................................................................................. (nazwa wojskowej pracowni psychologicznej, adres) w terminie: ................................................................................................................................... (data i godzina stawienia się do wojskowej pracowni psychologicznej) w celu wydania orzeczenia psychologicznego stwierdzającego brak przeciwwskazań albo istnienie przeciwwskazań do pełnienia zawodowej służby wojskowej. ................................................................................................ (podpis i pieczęć imienna kierownika jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej) ______ ) * Właściwe podkreślić. ZAŁĄCZNIK Nr 2 WZÓR ............................................................................. ................................. (pieczęć wojskowej pracowni psychologicznej) (miejscowość, data) ORZECZENIE PSYCHOLOGICZNE NR .... Na podstawie wyników przeprowadzonych badań psychologicznych, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 sierpnia 2009 r. w sprawie badań psychologicznych osób zgłaszających chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej (Dz. U. ..................), ) u Pana/Pani* ............................................................................................................................... (imię i nazwisko) nr PESEL ...................................................................................................................................... zam. .............................................................................................................................................. (kod pocztowy, miejscowość, ulica, nr domu, nr mieszkania) stwierdzam: ) a) brak przeciwwskazań psychologicznych do pełnienia zawodowej służby wojskowej* , ) b) istnienie przeciwwskazań psychologicznych do pełnienia zawodowej służby wojskowej* . ....................................................................... (podpis i pieczęć uprawnionego psychologa) ______ ) * Właściwe podkreślić. 1) POUCZENIE : Od orzeczenia psychologicznego przysługuje odwołanie do ....................................................... ................................ z siedzibą w ................................................................... za pośrednictwem pracowni psychologicznej, która wydała orzeczenie psychologiczne, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania. ______ 1) Pouczenie nie dotyczy orzeczenia psychologicznego wydanego w trybie odwoławczym. Art. 6. 1. W rozumieniu ustawy następujące określenia oznaczają: 1) żołnierze zawodowi – żołnierzy pełniących stałą albo kontraktową zawodową służbę wojskową; 2) potrzeby Sił Zbrojnych - celowość: a) powołania do zawodowej służby wojskowej, b) wyznaczenia na stanowisko służbowe, c) zwolnienia ze stanowiska służbowego, d) przeniesienia do rezerwy kadrowej lub dyspozycji albo do innego korpusu osobowego, e) zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej - w ramach liczby stanowisk w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych; 21/375 3) stanowisko służbowe - usytuowanie żołnierza zawodowego w hierarchii służbowej jednostki organizacyjnej, z określonymi dla tego stanowiska: a) nazwą, b) stopniem etatowym, c) grupą uposażenia, d) korpusem osobowym, e) grupą osobową, f) specjalnością wojskową; 4) stopień etatowy - określony dla danego stanowiska służbowego stopień wojskowy; 5) wyższe stanowisko służbowe - stanowisko służbowe, którego stopień etatowy jest wyższy od stopnia etatowego poprzednio zajmowanego stanowiska służbowego; 6) równorzędne stanowisko służbowe - stanowisko służbowe, którego stopień etatowy jest równy stopniowi etatowemu poprzednio zajmowanego stanowiska służbowego; 7) (uchylony); 8) (uchylony); 9) (uchylony); 10) (uchylony); 11) (uchylony); 11a)karta opisu stanowiska służbowego – dokument sporządzony dla każdego stanowiska służbowego występującego w etacie jednostki wojskowej, zawierający w szczególności informacje dotyczące charakterystyki stanowiska, wymaganych kwalifikacji i podstawowych obowiązków służbowych na tym stanowisku; 12) kadencja na stanowisku służbowym - okres pełnienia przez żołnierza zawodowego służby na stanowisku służbowym określony w decyzji personalnej wyznaczającej go na to stanowisko; 13) kontrakt – pisemną umowę zawartą między osobą zgłaszającą chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej jako służby kontraktowej a organem właściwym do zawarcia takiej umowy; 14) modele przebiegu służby wojskowej - przewidzianą dla poszczególnych korpusów kadry zawodowej Sił Zbrojnych kolejność zajmowania poszczególnych stanowisk służbowych, na podstawie której planuje się rozwój służbowy żołnierzy zawodowych; 15) sędziowie sądów wojskowych - żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach sędziów w sądach wojskowych i w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości; 16) prokuratorzy wojskowi - żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach prokuratorów w wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury; 17) objęcie stanowiska służbowego – określony w rozkazie dziennym dowódcy jednostki wojskowej dzień przystąpienia żołnierza zawodowego do wykonywania obowiązków służbowych na stanowisku służbowym, na które żołnierz ten został wyznaczony decyzją uprawnionego organu; 18) adres zameldowania - adres miejsca zameldowania żołnierza zawodowego na pobyt stały; 19) uchylony; 20) dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego - dzieci własne żołnierza zawodowego, dzieci jego małżonka, dzieci przysposobione i dzieci przyjęte na wychowanie, do czasu zawarcia przez nie związku małżeńskiego, które: a) nie przekroczyły osiemnastego roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły lub odbywania studiów w szkole wyższej dwudziestego piątego roku życia, albo b) stały się całkowicie niezdolne do pracy lub niezdolne do samodzielnej egzystencji przed osiągnięciem wieku określonego w lit. a; 21) przydział mobilizacyjny - imienne wyznaczenie żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę kandydacką na stanowisko służbowe określone etatem czasu wojennego, zgodnie z wymaganiami kwalifikacyjnymi oraz innymi predyspozycjami określonymi dla tego stanowiska; 22) droga służbowa - wnoszenie wystąpień (wniosków, skarg, próśb, zażaleń i pytań) za pośrednictwem kolejnych przełożonych, aż do właściwego, który sprawę rozpatrzy. 2. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o: 1) jednostce wojskowej – należy przez to rozumieć jednostkę organizacyjną Sił Zbrojnych funkcjonującą na podstawie nadanego przez Ministra Obrony Narodowej etatu określającego jej strukturę wewnętrzną, liczbę, rodzaje i rangę wszystkich stanowisk służbowych występujących w tej jednostce, jak również liczbę i rodzaje uzbrojenia, środków transportu i innego wyposażenia należnego jednostce, oraz posługującą się pieczęcią urzędową z godłem Rzeczypospolitej Polskiej i nazwą (numerem) jednostki, a także jednostkę organizacyjną podległą Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowaną, przedsiębiorstwo państwowe, dla którego jest on organem założycielskim, oraz komórkę organizacyjną Ministerstwa Obrony Narodowej; 2) decyzji - należy przez to rozumieć również rozkaz personalny. Decyzje i rozkazy personalne wydaje się w formie indywidualnej lub zbiorowej. W przypadku sporządzenia decyzji lub rozkazu personalnego w formie zbiorowej, wyciąg z tej decyzji lub rozkazu jest z nimi równoznaczny. 22/375 Art. 7. 1. Przewidziane w ustawie uprawnienia i obowiązki dowódców jednostek wojskowych w stosunku do żołnierzy zawodowych: 1) pełniących zawodową służbę wojskową w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, przedsiębiorstwach państwowych, dla których jest on organem założycielskim, oraz komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej – przysługuje odpowiednio dyrektorom (szefom, komendantom, kierownikom, prezesom) tych jednostek i komórek organizacyjnych; 2) zajmujących stanowiska dowódców jednostek wojskowych (dyrektorów, szefów, komendantów, kierowników, prezesów) - przysługują ich bezpośrednim przełożonym. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do kierowników instytucji cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1. (2) Art. 8. 1. Od decyzji wydanych przez właściwe organy w sprawach określonych w ustawie żołnierz zawodowy może wnieść odwołanie do organu wyższego stopnia, na zasadach określonych w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z 3) późn. zm. ), i, z zastrzeżeniem ust. 2, skargę do właściwego sądu administracyjnego, na zasadach określonych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). 2. Skarga do właściwego sądu administracyjnego nie może być wniesiona na decyzje w sprawach: 1) wyznaczenia, przeniesienia i zwolnienia ze stanowiska służbowego oraz przeniesienia do rezerwy kadrowej lub do dyspozycji; 2) mianowania na stopień wojskowy; 3) przeniesienia do innego korpusu osobowego lub do innej grupy osobowej; 4) skierowania do wykonywania zadań służbowych poza jednostką wojskową. 3. Wystąpienia w sprawach wynikających ze stosunku służbowego, z wyjątkiem spraw wymienionych w ust. 1 oraz przypadków określonych w ustawie, żołnierz zawodowy może wnosić tylko drogą służbową. Rozdział 2 Powołanie do zawodowej służby wojskowej Art. 9. 1. Powołanie do zawodowej służby wojskowej następuje: 1) do służby stałej – na czas nieokreślony; 2) do służby kontraktowej – na czas określony w kontrakcie. 2. Powołanie do zawodowej służby wojskowej może nastąpić, jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych. 3. Powołanie do zawodowej służby wojskowej następuje: 1) do służby stałej – w korpusach oficerów zawodowych i podoficerów zawodowych; 2) do służby kontraktowej – w korpusach oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych. 4. Stosunek służbowy żołnierza służby stałej powstaje w drodze powołania na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do tej służby. 5. Stosunek służbowy żołnierza służby kontraktowej powstaje w drodze powołania na podstawie kontraktu zawartego między osobą, która dobrowolnie zgłosiła się do tej służby, a właściwym organem. 6. Termin rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz stanowisko służbowe, na jakim będzie pełniona ta służba, określa rozkaz personalny. Art. 10. Rozkazy personalne o powołaniu do zawodowej służby wojskowej wydają, w przypadku powołania na stanowiska służbowe: 1) o stopniach etatowych pułkownika (komandora) i generałów (admirałów) – Minister Obrony Narodowej; 2) w korpusie oficerów zawodowych, o stopniach etatowych niewymienionych w pkt 1, oraz w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych w jednostkach wojskowych niewymienionych w pkt 3 i 4 – dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr; 3) w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych – Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych, Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej i Dowódca Garnizonu Warszawa, w podległych jednostkach wojskowych; 4) w korpusie szeregowych zawodowych – dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej pułkownika (komandora), w podległych jednostkach wojskowych. 23/375 Art. 11. 1. Do służby stałej w korpusie oficerów zawodowych powołuje się żołnierza służby kandydackiej mianowanego na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki), po ukończeniu studiów w uczelni wojskowej. 2. Do służby stałej można powołać: 1) w korpusie oficerów zawodowych: a) oficera służby kontraktowej, który posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu do służby stałej, oraz bardzo dobrą ocenę w ostatniej opinii służbowej, b) oficera rezerwy, który spełnia łącznie następujące warunki: – posiada dyplom ukończenia studiów wyższych, – posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu do zawodowej służby wojskowej, – pełnił, przed zwolnieniem ze służby i przeniesieniem do rezerwy, stałą lub kontraktową zawodową służbę wojskową; 2) w korpusie podoficerów zawodowych: a) podoficera służby kontraktowej, który posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu do służby stałej, oraz bardzo dobrą ocenę w ostatniej opinii służbowej, b) podoficera rezerwy, który spełnia łącznie następujące warunki: – posiada ukończoną szkołę średnią, – posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu do zawodowej służby wojskowej, – pełnił, przed zwolnieniem ze służby i przeniesieniem do rezerwy, stałą lub kontraktową zawodową służbę wojskową. Art. 12. 1. Do służby kontraktowej powołuje się: 1) w korpusie oficerów zawodowych – żołnierza służby kandydackiej, posiadającego dyplom ukończenia studiów wyższych, mianowanego na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki), po ukończeniu szkolenia w uczelni wojskowej; 2) w korpusie podoficerów zawodowych – żołnierza służby kandydackiej, posiadającego ukończoną szkołę średnią, mianowanego na stopień wojskowy kaprala (mata), po ukończeniu przez niego nauki w szkole podoficerskiej; 3) w korpusie szeregowych zawodowych – żołnierza służby kandydackiej, posiadającego ukończone gimnazjum, po odbyciu przez niego szkolenia wojskowego w ośrodku szkolenia. 2. Do służby kontraktowej można powołać: 1) w korpusie oficerów zawodowych – oficera rezerwy, który posiada dyplom ukończenia studiów wyższych oraz stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu do służby; 2) w korpusie podoficerów zawodowych – podoficera rezerwy, który posiada ukończoną szkołę średnią oraz stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu do zawodowej służby wojskowej; 3) w korpusie szeregowych zawodowych – żołnierza rezerwy, który odbył czynną służbę wojskową oraz ukończył co najmniej gimnazjum i posiada przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje albo umiejętności przydatne w korpusie osobowym, w jakim ma pełnić służbę wojskową, oraz stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu do zawodowej służby wojskowej. Art. 13. 1. Żołnierz służby kontraktowej może ją pełnić przez łączny okres nieprzekraczający dwunastu lat. Do łącznego czasu trwania służby kontraktowej zalicza się okresy odbywania lub pełnienia innych form czynnej służby wojskowej oraz okresy pełnienia służby w formacjach, o których mowa w art. 17a. 2. Powołanie żołnierza do służby kontraktowej może nastąpić jednorazowo na okres od osiemnastu miesięcy do sześciu lat, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Pierwszy kontrakt na pełnienie służby kontraktowej zawiera się na okres osiemnastu miesięcy. 24/375 Art. 14. 1. Właściwym do zawierania kontraktów na pełnienie służby kontraktowej jest organ uprawniony do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe, na którym żołnierz będzie pełnił zawodową służbę wojskową. 2. Organ właściwy do wyznaczenia żołnierza służby kontraktowej na pierwsze stanowisko służbowe w korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych sporządza dla celów ewidencyjnych rozkaz personalny o wyznaczeniu na to stanowisko, a następnie w kontrakcie zamieszcza nazwę tego stanowiska. 3. Wyznaczenie żołnierza służby kontraktowej na inne niż określone w kontrakcie stanowisko służbowe nie wymaga sporządzenia aneksu do kontraktu, o ile żołnierz wyrazi zgodę na objęcie tego stanowiska. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, właściwy organ wydaje rozkaz personalny o wyznaczeniu żołnierza na nowe stanowisko służbowe. Art. 15. 1. Żołnierz służby kontraktowej najpóźniej na trzy miesiące przed dniem upływu okresu, na jaki został zawarty kontrakt, może wystąpić z wnioskiem o zawarcie kolejnego kontraktu lub powołanie do służby stałej. 2. Z inicjatywą zawarcia kolejnego kontraktu albo powołania do służby stałej może wystąpić również dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz służby kontraktowej pełni kontraktową służbę wojskową. Art. 16. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki, tryb i sposób powoływania do zawodowej służby wojskowej oraz nadawania pierwszych stopni wojskowych osobom, o których mowa w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1, oraz nadawania stopni wojskowych w przypadku powołania do zawodowej służby wojskowej żołnierza posiadającego bezpośrednio niższy stopień od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu do zawodowej służby wojskowej; 2) szczegółowy tryb zawierania kontraktu i wzór kontraktu. Rozporządzenie powinno zapewniać sprawność procesu powoływania i ustalania w jego toku przydatności do zawodowej służby wojskowej osób ubiegających się o powołanie do tej służby. Wzór kontraktu powinien zawierać w szczególności oznaczenie stron, datę i miejsce podpisania kontraktu, określenie dnia rozpoczęcia służby kontraktowej oraz dnia, do którego kontrakt obowiązuje, określenie pierwszego stanowiska służbowego i stopnia wojskowego, oświadczenie żołnierza lub innej osoby powoływanej do kontraktowej służby wojskowej, że znane są im zasady pełnienia tej służby i podpisy stron. Dz.U.10.45.265 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 9 marca 2010 r. w sprawie powoływania do zawodowej służby wojskowej (Dz.U.10.45.265) Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki, tryb i sposób powoływania do zawodowej służby wojskowej oraz nadawania pierwszych stopni wojskowych osobom, o których mowa w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", oraz nadawania stopni wojskowych w przypadku powołania do zawodowej służby wojskowej żołnierza posiadającego bezpośrednio niższy stopień od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu do zawodowej służby wojskowej; 2) szczegółowy tryb zawierania kontraktu i wzór kontraktu. § 2. 1. Rektor-komendant uczelni wojskowej przesyła dyrektorowi departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr: 1) wykaz żołnierzy służby kandydackiej kończących uczelnię wojskową, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, szkolenie w uczelni wojskowej, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy, oraz szkolenie 25/375 wojskowe, o którym mowa w art. 124a ust. 2 ustawy, planowanych do powołania do zawodowej służby wojskowej: a) na 90 dni przed planowanym terminem promocji, b) na 60 dni przed planowanym terminem promocji - w przypadku szkolenia trwającego do 3 miesięcy; 2) wniosek zbiorczy o mianowanie na pierwszy stopień oficerski - na 35 dni przed planowanym terminem promocji. 2. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr: 1) po zasięgnięciu opinii właściwych dowódców jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej, określa stanowiska służbowe dla żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1; 2) przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej do podpisu, kierowany do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zbiorczy wniosek o mianowanie żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na pierwszy stopień oficerski; 3) wydaje rozkaz personalny o powołaniu żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, do zawodowej służby wojskowej; 4) wydaje, dla celów ewidencyjnych, rozkaz personalny o wyznaczeniu żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na stanowisko służbowe; 5) przesyła rektorowi-komendantowi uczelni wojskowej postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie mianowania żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na pierwszy stopień oficerski, rozkaz personalny o powołaniu tych żołnierzy do zawodowej służby wojskowej oraz rozkaz o ich wyznaczeniu na stanowisko służbowe. 3. Osoby, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, kończące służbę kandydacką powołuje się do służby stałej. § 3. 1. Komendant szkoły podoficerskiej przesyła do organu, któremu podlega szkoła podoficerska: 1) wykaz żołnierzy służby kandydackiej kończących szkołę podoficerską, planowanych do powołania do zawodowej służby wojskowej - na 60 dni przed planowanym terminem promocji; 2) wniosek zbiorczy o mianowanie na pierwszy stopień podoficerski - na 14 dni przed planowanym terminem promocji. 2. Organ, któremu podlega szkoła podoficerska: 1) w porozumieniu z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr określa stanowiska służbowe dla żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1; 2) przesyła wykazy imienne żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, planowanych do wyznaczenia na stanowiska służbowe, do organów, o których mowa w art. 10 pkt 3 ustawy, jeżeli sam nie jest tym organem; 3) wydaje rozkaz personalny o mianowaniu żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerów zawodowych; 4) wydaje rozkaz personalny o powołaniu żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, do zawodowej służby wojskowej; w przypadku gdy nie jest organem właściwym do powołania, rozkaz ten wydaje organ nadrzędny, mający takie kompetencje; 5) przesyła komendantowi szkoły podoficerskiej i organowi, o którym mowa w art. 10 pkt 3 ustawy, rozkaz personalny o mianowaniu żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na pierwszy stopień 26/375 wojskowy w korpusie podoficerów zawodowych oraz rozkaz personalny o powołaniu tych żołnierzy do zawodowej służby wojskowej. 3. Organ, o którym mowa w art. 10 pkt 3 ustawy: 1) wydaje dla celów ewidencyjnych rozkaz personalny o wyznaczeniu żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na stanowisko służbowe i zawiera kontrakt; 2) przesyła komendantowi szkoły podoficerskiej rozkaz personalny o wyznaczeniu żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na stanowisko służbowe. § 4. 1. Komendant ośrodka szkolenia przesyła do organu, któremu podlega ośrodek szkolenia, wykaz imienny żołnierzy służby kandydackiej kończących szkolenie w ośrodku, planowanych do powołania do zawodowej służby wojskowej - na 30 dni przed zamierzonym terminem zakończenia szkolenia. 2. Organ, któremu podlega ośrodek szkolenia: 1) w porozumieniu z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, określa jednostki wojskowe dla żołnierzy wymienionych w ust. 1, w których żołnierze ci zostaną wyznaczeni na stanowiska służbowe; 2) przesyła wykazy imienne żołnierzy wymienionych w ust. 1, planowanych do powołania do zawodowej służby wojskowej, do organów, o których mowa w art. 10 pkt 4 ustawy, oraz do komendanta ośrodka szkolenia. 3. Komendant ośrodka szkolenia na podstawie wykazu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, kieruje żołnierzy służby kandydackiej kończących szkolenie w ośrodku szkolenia do organu właściwego do powołania do zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w art. 10 pkt 4 ustawy. 4. Organ właściwy do powołania do zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w art. 10 pkt 4 ustawy: 1) wydaje rozkaz personalny o powołaniu żołnierzy, o których mowa w ust. 3, do zawodowej służby wojskowej; 2) wydaje dla celów ewidencyjnych rozkaz personalny o wyznaczeniu żołnierzy, o których mowa w ust. 3, na stanowisko służbowe; 3) zawiera z żołnierzami, o których mowa w ust. 3, kontrakt na pełnienie zawodowej służby wojskowej. § 5. W przypadku zaistnienia okoliczności stanowiących przeszkodę do powołania żołnierza do zawodowej służby wojskowej rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej i komendant ośrodka szkolenia niezwłocznie na piśmie informują o tym organ właściwy do powołania do zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w art. 10 ustawy. § 6. Zmiany w wykazach imiennych, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 2 i § 4 ust. 2 pkt 2, mogą być dokonywane przez organ właściwy do powołania do zawodowej służby wojskowej w porozumieniu z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. § 7. Najpóźniej w dniu promocji: 1) organ, który wyznaczył żołnierza na stanowisko służbowe, doręcza temu żołnierzowi rozkaz personalny o powołaniu do zawodowej służby wojskowej i rozkaz personalny o wyznaczeniu na stanowisko służbowe, a w przypadku powołania do służby kontraktowej zawiera również kontrakt na pełnienie zawodowej służby wojskowej; 2) rektor-komendant uczelni wojskowej lub komendant szkoły podoficerskiej: 27/375 a) wręcza dyplomy (świadectwa) ukończenia studiów lub nauki oraz akty mianowania na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów i podoficerów zawodowych, b) kieruje żołnierza do jednostki wojskowej, w której żołnierz ten został wyznaczony na stanowisko służbowe, z dniem określonym w rozkazie personalnym o wyznaczeniu na stanowisko służbowe. § 8. Wzór kontraktu na pełnienie zawodowej służby wojskowej określa załącznik do rozporządzenia. § 9. 1. Żołnierz powołany do zawodowej służby wojskowej rozpoczyna pełnienie zawodowej służby wojskowej z dniem stawienia się w jednostce wojskowej, w której został wyznaczony na stanowisko służbowe. 2. Dzień stawienia się żołnierza w jednostce wojskowej, w której został wyznaczony na stanowisko służbowe, określa w rozkazie dziennym dowódca tej jednostki. 3. W przypadku nieusprawiedliwionego niestawienia się żołnierza w jednostce wojskowej, w której został wyznaczony na stanowisko służbowe, w terminie określonym w rozkazie personalnym o wyznaczeniu na stanowisko służbowe lub w przypadku nie wyrażenia przez niego zgody na zawarcie kontraktu, właściwy organ wojskowy, o którym mowa w art. 10 ustawy, wydaje rozkaz personalny stwierdzający wygaśnięcie rozkazu personalnego o powołaniu do zawodowej służby wojskowej. 4. O nieusprawiedliwionym niestawieniu się żołnierza w jednostce wojskowej, w której został wyznaczony na stanowisko służbowe, dowódca tej jednostki niezwłocznie informuje odpowiednio rektorakomendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej lub komendanta ośrodka szkolenia. § 10. 1. Żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, zainteresowani pełnieniem zawodowej służby wojskowej zgłaszają się do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące, który ustala, czy żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, spełniają warunki do powołania do służby w danym korpusie kadry zawodowej, a następnie umożliwia zainteresowanym zapoznanie się z przepisami normującymi przebieg zawodowej służby wojskowej. 2. Wojskowy komendant uzupełnień dokonuje analizy wolnych stanowisk służbowych w jednostkach wojskowych stacjonujących na obszarze pozostającym w jego właściwości miejscowej pod względem możliwości powołania żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do zawodowej służby wojskowej. 3. Gdy nie ma wolnych stanowisk służbowych lub gdy żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, wyrażą wolę pełnienia służby w innych jednostkach wojskowych, wojskowy komendant uzupełnień podejmuje działania zmierzające do powołania ich na stanowisko służbowe w określonej jednostce wojskowej, zgodne z ich kwalifikacjami. 4. Do końca każdego kwartału dowódcy jednostek wojskowych przesyłają dyrektorowi departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, za pośrednictwem organów, o których mowa w art. 10 pkt 3 ustawy, wykaz stanowisk służbowych, na które mogą być powołani żołnierze rezerwy i osoby, o których mowa w art. 17a ust. 1 ustawy. 5. Po wyrażeniu przez żołnierza rezerwy lub osobę, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, woli pełnienia zawodowej służby wojskowej na określonym stanowisku służbowym wojskowy komendant uzupełnień ustala z zainteresowanymi oraz z organem właściwym do wyznaczenia na stanowisko służbowe termin i miejsce przeprowadzenia rozmowy. 6. Rozmowę z żołnierzem rezerwy lub z osobą, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, przeprowadza organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe. 7. Po przeprowadzeniu rozmowy organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe występuje do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr o wyrażenie zgody na wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 14 pkt 6. 28/375 8. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr wydaje zgodę na podstawie określonych na dany rok kalendarzowy limitów powołań do zawodowej służby wojskowej. 9. Limity, o których mowa w ust. 8, określa Minister Obrony Narodowej na wniosek dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, uwzględniając przy tym potrzeby Sił Zbrojnych. 10. Przed wydaniem zgody, o której mowa w ust. 8, dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr może zasięgnąć opinii osób, o których mowa w art. 35 ust. 3 ustawy. 11. Po wyrażeniu zgody przez dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe wydaje żołnierzowi rezerwy lub osobie, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, zaświadczenie, o którym mowa w ust. 14 pkt 6, zamieszczając w nim informacje o stanowisku służbowym, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy. 12. Po uzyskaniu zaświadczenia, o którym mowa w ust. 14 pkt 6, żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, składają wojskowemu komendantowi uzupełnień pisemny wniosek o powołanie do zawodowej służby wojskowej, zwany dalej "wnioskiem". 13. Wnioski kierowane do Ministra Obrony Narodowej przesyła się za pośrednictwem dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. 14. Do wniosku żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, dołączają: 1) życiorys; 2) odpis skrócony aktu urodzenia; 3) odpis lub kopię uwierzytelnioną dokumentu stwierdzającego uzyskanie wymaganego wykształcenia; 4) informację o osobie z Krajowego Rejestru Karnego wystawioną nie wcześniej niż 30 dni przed upływem terminu złożenia wniosku; 5) kopię uwierzytelnioną dowodu osobistego; 6) zaświadczenie organu właściwego do wyznaczenia na stanowisko służbowe o możliwości wyznaczenia na stanowisko służbowe; 7) dokument potwierdzający posiadany przez osobę stopień, o którym mowa w art. 17a ust. 1 ustawy; 8) inne uwierzytelnione dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji i umiejętności niezbędnych na stanowisku służbowym, na które zainteresowani mają być wyznaczeni po powołaniu do zawodowej służby wojskowej. 15. Dokumenty wymienione w ust. 14 pkt 3, 5 i 8 może uwierzytelnić organ wojskowy, który przyjmuje dokumenty od żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy. 16. Wojskowy komendant uzupełnień po analizie dokumentów, o których mowa w ust. 14, kieruje żołnierza rezerwy lub osobę, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do właściwej wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz do wojskowej pracowni psychologicznej w celu wydania orzeczenia psychologicznego w zakresie braku przeciwwskazań do pełnienia zawodowej służby wojskowej. 17. Wniosek wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 14, uwierzytelnioną kopią wtórnika karty ewidencyjnej, kartą ewidencyjną kandydata na żołnierza zawodowego, opinią dotyczącą wcześniejszych okresów pełnienia służby wojskowej, sporządzoną na podstawie dokumentów znajdujących się w wojskowej komendzie uzupełnień, oraz teczką akt personalnych - w przypadku byłych żołnierzy zawodowych, wojskowy komendant uzupełnień przesyła do właściwego organu wojskowego, o którym mowa w art. 10 ustawy. § 11. 1. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, właściwy organ wojskowy, o którym mowa w art. 10 ustawy, wydaje rozkaz personalny o powołaniu żołnierza lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do zawodowej służby wojskowej, który przesyła organowi właściwemu do wyznaczenia na stanowisko służbowe, jeżeli sam nie jest tym organem. 29/375 2. W przypadku powołania do zawodowej służby wojskowej żołnierza rezerwy posiadającego niższy stopień wojskowy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na które ma być wyznaczony po powołaniu do zawodowej służby wojskowej, właściwy organ wojskowy wydaje decyzję o mianowaniu tego żołnierza na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego. 3. Organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe powiadamia wojskowego komendanta uzupełnień o: 1) powołaniu żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do zawodowej służby wojskowej, wskazując równocześnie termin i miejsce skierowania żołnierza lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, w celu zawarcia kontraktu na pełnienie zawodowej służby wojskowej; 2) zawartym kontrakcie na pełnienie zawodowej służby wojskowej i wydanym dla celów ewidencyjnych rozkazie personalnym o wyznaczeniu żołnierza lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, powołanej do zawodowej służby wojskowej, na stanowisko służbowe, wskazując równocześnie termin i miejsce skierowania żołnierza do jednostki wojskowej, w której został wyznaczony na stanowisko służbowe. 4. Organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe powiadamia wojskowego komendanta uzupełnień o: 1) powołaniu żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do zawodowej służby wojskowej oraz terminie i miejscu skierowania żołnierza lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, w celu zawarcia kontraktu na pełnienie zawodowej służby wojskowej albo wydanym rozkazie personalnym o wyznaczeniu na stanowisko służbowe; 2) zawartym kontrakcie na pełnienie zawodowej służby wojskowej i wydanym dla celów ewidencyjnych rozkazie personalnym o wyznaczeniu na stanowisko służbowe żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, powołanej do zawodowej służby wojskowej; 3) terminie i miejscu skierowania żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej. § 12. 1. Wojskowy komendant uzupełnień doręcza żołnierzowi rezerwy lub osobie, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, skierowanie do jednostki wojskowej, w której zostali oni wyznaczeni na stanowisko służbowe. 2. Skierowanie doręcza się żołnierzowi rezerwy lub osobie, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, co najmniej na 30 dni przed dniem stawienia się w jednostce wojskowej, w której zostali oni wyznaczeni na stanowisko służbowe, określonym w rozkazie personalnym o wyznaczeniu żołnierza na stanowisko służbowe. 3. Jednocześnie z doręczeniem skierowania wojskowy komendant uzupełnień zawiadamia pracodawcę zatrudniającego żołnierza rezerwy lub osobę, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, o powołaniu do zawodowej służby wojskowej. § 13. 1. Żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, rozpoczynają pełnienie zawodowej służby wojskowej z dniem stawienia się w jednostce wojskowej. 2. Dzień stawienia się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, w jednostce wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym dowódca tej jednostki. 3. Organ właściwy do powołania do zawodowej służby wojskowej, w porozumieniu z organem właściwym do wyznaczenia na stanowisko, określa potrzebę i zakres szkolenia wojskowego osoby, o której mowa w art. 17a ustawy, powołanej do zawodowej służby wojskowej. § 14. 1. Dowódca jednostki wojskowej w terminie 7 dni od dnia stawienia się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do zawodowej służby wojskowej przesyła do wojskowego komendanta uzupełnień potwierdzenie stawienia się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do zawodowej służby wojskowej. 2. Jeżeli wojskowy komendant uzupełnień w terminie 14 dni od dnia stawienia się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, określonego w rozkazie personalnym o 30/375 wyznaczeniu na stanowisko służbowe w jednostce wojskowej, nie otrzyma potwierdzenia stawienia się, ustala przyczyny niestawiennictwa i zawiadamia o tym bezpośrednio organ, który wydał rozkaz personalny o powołaniu do zawodowej służby wojskowej, oraz organ, który wydał rozkaz personalny o wyznaczeniu tego żołnierza na stanowisko służbowe. 3. W przypadku niestawienia się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do pełnienia zawodowej służby wojskowej w terminie określonym w rozkazie personalnym o wyznaczeniu na stanowisko służbowe i niewyjaśnienia przyczyn tego niestawienia lub w przypadku niewyrażenia przez nich zgody na zawarcie kontraktu, właściwy organ wojskowy, o którym mowa w art. 10 ustawy, wydaje rozkaz personalny stwierdzający wygaśnięcie rozkazu personalnego o powołaniu do służby. 4. Jeżeli żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, usprawiedliwili przyczyny niestawienia się do pełnienia zawodowej służby wojskowej w terminie określonym w rozkazie personalnym o wyznaczeniu na stanowisko służbowe, zawiera się nowy kontrakt na pełnienie zawodowej służby wojskowej i wydaje się nowy rozkaz personalny o wyznaczeniu na stanowisko służbowe. § 15. 1. W przypadku wniesienia przez żołnierza służby kontraktowej wniosku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, dowódca jednostki wojskowej opiniuje go i przesyła organowi właściwemu do wyznaczenia na stanowisko służbowe lub organowi właściwemu do powołania do służby stałej, jeżeli sam nie jest tym organem. 2. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniesionego przez żołnierza służby kontraktowej wniosku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, właściwy organ zawiera z tym żołnierzem kolejny kontrakt na pełnienie zawodowej służby wojskowej lub wydaje rozkaz personalny o powołaniu żołnierza do służby stałej. Odmowa zawarcia kolejnego kontraktu lub powołania żołnierza do służby stałej następuje w formie rozkazu personalnego. § 16. Jeżeli z inicjatywą zawarcia kolejnego kontraktu na pełnienie zawodowej wojskowej lub powołania do służby stałej wystąpi dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową, do wniosku w tej sprawie dołącza się pisemną zgodę żołnierza. Przepisy § 15 stosuje się odpowiednio. § 17. W wykazach oraz wnioskach, o których mowa w § 2 ust. 1 i § 3 ust. 1, rektorzy-komendanci uczelni wojskowych oraz komendanci szkół podoficerskich ujmują również żołnierzy zawodowych, o których mowa w art. 28 i 29 ustawy, kończących szkolenie. § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.2) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie powoływania do zawodowej służby wojskowej (Dz. U. Nr 80, poz. 477), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). 31/375 Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 9 marca 2010 r. (poz. 265) 32/375 Art. 17. 1. Przepisów art. 9, art. 11 ust. 1 i art. 12 – 15 nie stosuje się w przypadku powołania do zawodowej służby wojskowej sędziów w sądach wojskowych. 2. Powołanie do zawodowej służby wojskowej sędziów w sądach wojskowych reguluje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych. Art. 17a. 1. Osobę posiadającą stopień policyjny, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa, jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, można powołać do zawodowej służby wojskowej na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia wojskowego równorzędnego ze stopniem posiadanym w odpowiedniej służbie. 2. Osobę, o której mowa w ust. 1, powołaną do zawodowej służby wojskowej mianuje się na odpowiedni stopień wojskowy na zasadach określonych w art. 32. Mianowanie następuje z dniem objęcia stanowiska służbowego. 3. Przed objęciem stanowiska służbowego żołnierz powołany w trybie ust. 1 i 2 składa przysięgę wojskową oraz może być poddany szkoleniu wojskowemu. 4. Okresy służby w formacjach, o których mowa w ust. 1, zalicza się do okresów, od których są uzależnione uprawnienia wymienione w art. 62 ust. 4 i art. 80 ust. 1 pkt 3. 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, jakie stopnie policyjne, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa odpowiadają poszczególnym stopniom wojskowym. Rozporządzenie powinno uwzględniać równorzędność pierwszych stopni w poszczególnych korpusach. Dz.U.10.23.116 ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 lutego 2010 r. w sprawie określenia stopni policyjnych, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa odpowiadających poszczególnym stopniom wojskowym (Dz.U.10.23.116) Na podstawie art. 17a ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm,1)) zarządza się, co następuje: § 1. Stopnie policyjne, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa odpowiadające poszczególnym stopniom wojskowym określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ____________________ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706. 33/375 Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2010 r. (poz. 116) STOPNIE POLICYJNE, STRAŻY GRANICZNEJ, BIURA OCHRONY RZĄDU, PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ, SŁUŻBY WIĘZIENNEJ, AGENCJI BEZPIECZEŃSTWA WEWNĘTRZNEGO, AGENCJI WYWIADU, SŁUŻBY WYWIADU WOJSKOWEGO, SŁUŻBY KONTRWYWIADU WOJSKOWEGO LUB URZĘDU OCHRONY PAŃSTWA ODPOWIADAJĄCE POSZCZEGÓLNYM STOPNIOM WOJSKOWYM Stopnie policyjne 1 posterunkowy starszy posterunkowy brak odpowiednika brak odpowiednika 1 brak odpowiednika sierżant Policji Stopnie Stopnie Służby Agencji Stopnie Stopnie Wywiadu Stopnie Biura Stopnie BezpieczeńStopnie Straży Państwowej Wojskowego i Urzędu Ochrony Służby stwa Granicznej Straży Ochrony Służby Rządu Więziennej Wewnętrznego Pożarnej Kontrwywiadu Państwa i Agencji Wojskowego Wywiadu 2 3 4 5 6 7 8 korpus szeregowych szeregowy Straży szeregowy strażak szeregowy szeregowy szeregowy szeregowy Granicznej Służby (marynarz) (marynarz Straży Więziennej Granicznej) starszy szeregowy starszy starszy strażak starszy starszy starszy starszy Straży Granicznej szeregowy szeregowy szeregowy szeregowy szeregowy (starszy marynarz Służby (starszy Straży Granicznej) Więziennej marynarz) korpus podoficerów kapral Straży kapral sekcyjny kapral Służby kapral kapral kapral (mat) Granicznej (mat Więziennej Straży Granicznej) brak brak starszy starszy kapral starszy kapral starszy kapral starszy kapral odpowiednika odpowiednika sekcyjny Służby (starszy mat) Więziennej 2 3 4 5 6 7 8 plutonowy Straży plutonowy młodszy plutonowy plutonowy plutonowy plutonowy Granicznej ogniomistrz Służby starszy starszy (bosmanmat) (bosmanmat Więziennej plutonowy plutonowy Straży Granicznej) sierżant Straży sierżant ogniomistrz sierżant Służby sierżant sierżant sierżant Granicznej Więziennej (bosman) Stopnie wojskowe 9 szeregowy (marynarz) starszy szeregowy (starszy marynarz) kapral (mat) starszy kapral (starszy mat) 9 plutonowy (bosmanmat) sierżant: (bosman) 34/375 (bosman Straży Granicznej) starszy sierżant starszy sierżant starszy sierżant starszy Policji Straży Granicznej ogniomistrz (starszy bosman sierżant Straży Granicznej) sztabowy Policji starszy sierżant starszy sierżant starszy sierżant starszy sierżant starszy sierżant Służby (starszy (starszy bosman) Więziennej sierżant sierżant bosman) sztabowy sztabowy sierżant sztabowy sierżant starszy sierżant starszy sierżant sierżant (bosman sztabowy) sztabowy sztabowy sztabowy sztabowy służby (bosman starszy sierżant sierżant sztabowy Więziennej sztabowy) sztabowy (starszy Straży Granicznej bosman sztabowy) (bosman sztabowy starszy sierżant starszy sierżant Straży Granicznej) sztabowy sztabowy Służby (starszy Więziennej bosman sztabowy) młodszy młodszy chorąży młodszy młodszy młodszy młodszy młodszy młodszy młodszy chorąży aspirant Policji Straży Granicznej chorąży aspirant chorąży Służby chorąży chorąży chorąży (młodszy chorąży Więziennej (młodszy marynarki) chorąży marynarki) aspirant Policji chorąży Straży chorąży aspirant chorąży Służby chorąży chorąży chorąży chorąży (chorąży Granicznej Więziennej (chorąży marynarki) marynarki) 1 2 3 4 5 6 7 8 9 starszy aspirant starszy chorąży starszy chorąży starszy aspirant starszy chorąży starszy chorąży starszy chorąży starszy chorąży starszy chorąży Policji Straży Granicznej Służby (starszy (starszy chorąży Więziennej chorąży marynarki) marynarki) młodszy młodszy młodszy chorąży chorąży chorąży sztabowy sztabowy sztabowy (młodszy chorąży sztabowy marynarki) aspirant chorąży sztabowy aspirant chorąży chorąży chorąży sztabowy Policji Straży Granicznej sztabowy sztabowy sztabowy sztabowy (chorąży 35/375 sztabowy marynarki) brak starszy chorąży brak brak brak starszy chorąży starszy chorąży starszy chorąży starszy chorąży odpowiednika sztabowy Straży odpowiednika odpowiednika odpowiednika sztabowy sztabowy sztabowy sztabowy (starszy Granicznej (starszy chorąży sztabowy chorąży marynarki) sztabowy marynarki) korpus oficerów podkomisarz podporucznik podporucznik młodszy podporucznik podporucznik podporucznik podporucznik podporucznik Policji Straży Granicznej kapitan Służby (podporucznik (podporucznik Więziennej marynarki) marynarki) komisarz Policji porucznik Straży porucznik kapitan porucznik porucznik porucznik porucznik porucznik (porucznik Granicznej Służby (porucznik marynarki) Więziennej marynarki) nadkomisarz kapitan Straży kapitan starszy kapitan kapitan Służby kapitan kapitan kapitan (kapitan kapitan (kapitan Policji Granicznej Więziennej marynarki) marynarki) podinspektor major Straży major młodszy major Służby major major major major (komandor Policji Granicznej brygadier Więziennej (komandor podporucznik) (komandor podporucznik) podporucznik Straży Granicznej) 1 2 3 4 5 6 7 8 9 młodszy podpułkownik podpułkownik brygadier podpułkownik podpułkownik podpułkownik podpułkownik podpułkownik inspektor Straży Granicznej Służby (komandor (komandor porucznik) Policji (komandor Więziennej porucznik) porucznik Straży Granicznej) inspektor pułkownik Straży pułkownik starszy pułkownik pułkownik pułkownik pułkownik pułkownik Policji Granicznej brygadier Służby (komandor) (komandor) (komandor Straży Więziennej Granicznej) nadinspektor generał brygady generał nadbrygadier generał Służby generał generał generał generał brygady Policji Straży Granicznej brygady Więziennej brygady brygady brygady (kontradmirał) (kontradmirał (kontradmirał) Straży Granicznej) generalny generał dywizji generał dywizji generał brak brak brak generał dywizji generał dywizji inspektor Straży Granicznej brygadier odpowiednika odpowiednika odpowiednika (wiceadmirał) (wiceadmirał) 36/375 (wiceadmirał Straży Granicznej) brak brak brak odpowiednika odpowiednika odpowiednika brak brak brak odpowiednika odpowiednika odpowiednika brak brak brak odpowiednika odpowiednika odpowiednika Policji brak odpowiednika brak odpowiednika brak odpowiednika brak odpowiednika brak odpowiednika brak odpowiednika brak odpowiednika brak odpowiednika brak odpowiednika brak odpowiednika brak odpowiednika brak odpowiednika generał broni (admirał floty) generał (admirał) brak odpowiednika generał broni (admirał floty) generał (admirał) Marszałek Polski 37/375 Art. 18. 1. Pracownik powołany do zawodowej służby wojskowej zachowuje prawo do ostatnio pobieranego wynagrodzenia od pracodawcy do końca miesiąca kalendarzowego, w którym jest obowiązany stawić się do pełnienia tej służby. 2. Stosunek pracy z pracownikiem powołanym do zawodowej służby wojskowej wygasa z dniem stawienia się do tej służby. Rozdział 3 Przebieg zawodowej służby wojskowej Art. 19. 1. Żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową: 1) na stanowisku służbowym w jednostce wojskowej, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 1 i art. 24 ust. 1; 2) w rezerwie kadrowej; 3) w dyspozycji. 2. Do rezerwy kadrowej może być przeniesiony żołnierz zawodowy: 1) służby stałej; 2) służby kontraktowej korzystający z urlopu wychowawczego, o którym mowa w art. 65a ust. 5. Art. 20. 1. Żołnierz zawodowy w służbie stałej zwolniony z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego może być przeniesiony do rezerwy kadrowej organu określonego w ust. 3, jeżeli przewiduje się wyznaczenie go na inne stanowisko służbowe. 1a. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, żołnierz zawodowy w służbie stałej może być przeniesiony do rezerwy kadrowej w związku z podjęciem przez niego pracy poza granicami państwa w strukturach organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych strukturach wojskowych, na podstawie umowy zawartej między tym żołnierzem a taką organizacją. 2. Okres pozostawania żołnierza zawodowego w rezerwie kadrowej nie może być jednorazowo dłuższy niż dwa lata, z zastrzeżeniem ust. 4 i art. 65a ust. 5. 3. Organem wojskowym właściwym do przeniesienia żołnierza zawodowego do rezerwy kadrowej jest: 1) Minister Obrony Narodowej - w przypadku żołnierza zawodowego zwolnionego ze stanowiska służbowego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów i Ministra Obrony Narodowej oraz w przypadku, o którym mowa w ust. 1a; 2) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - w pozostałych przypadkach. 4. Jeżeli przeniesienie do rezerwy kadrowej następuje w związku: 1) ze skierowaniem żołnierza zawodowego na studia zagraniczne oraz kursy i szkolenie zagraniczne, czas pozostawania w rezerwie kadrowej obejmuje okres tych studiów oraz kursów i szkoleń; 2) z podjęciem przez żołnierza zawodowego pracy, o której mowa w ust. 1a, czas pozostawania w rezerwie kadrowej nie może być dłuższy niż sześć lat w okresie zawodowej służby wojskowej; 3) z udzieleniem żołnierzowi zawodowemu urlopu wychowawczego, o którym mowa w art. 65a ust. 5, czas pozostawania w rezerwie kadrowej nie może być dłuższy od udzielonego urlopu wychowawczego, a w odniesieniu do żołnierza zawodowego służby kontraktowej nie dłuższy również niż okres na jaki został zawarty kontrakt. 5. W przypadku przeniesienia żołnierza zawodowego do rezerwy kadrowej na podstawie ust. 1a żołnierz zawodowy: 1) nie wykonuje zadań służbowych; 2) nie otrzymuje uposażenia i innych należności pieniężnych oraz nie nabywa prawa do świadczeń w naturze, z wyjątkiem należności i świadczeń, o których mowa w art. 83, 85 i 94-101, oraz świadczeń w naturze, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 50 ust. 3. Art. 21. 1. Żołnierz zawodowy, w stosunku do którego została wydana decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, może być na okres do dnia zwolnienia z tej służby przeniesiony do dyspozycji. 2. Żołnierza zawodowego z dniem przeniesienia do dyspozycji zwalnia się z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego. 3. Organem uprawnionym do przeniesienia żołnierza zawodowego do dyspozycji jest organ, który wydał decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, pozostawiając tego żołnierza na zaopatrzeniu w dotychczasowej lub innej jednostce wojskowej. 38/375 4. Żołnierza zawodowego przeniesionego do dyspozycji właściwy dowódca może zwolnić z wykonywania zadań służbowych. (3) Art. 22. 1. Żołnierz zawodowy, za jego pisemną zgodą, może pełnić zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych w: 1) Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz w Służbie Wywiadu Wojskowego, 2) Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości lub Agencji Wywiadu, 3) innych instytucjach i podmiotach realizujących szczególne zadania na rzecz obronności i bezpieczeństwa Państwa - zwanych dalej "instytucjami cywilnymi". 2. Stanowiska służbowe, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ujmuje się w wykazie prowadzonym przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. 3. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wyznacza się na stanowisko służbowe na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 709 i Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162 oraz z 2009 r. Nr 85, poz. 716). 4. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, wyznacza na wskazane stanowisko służbowe kierownik instytucji cywilnej w formie przewidzianej dla tego stanowiska. 5. Żołnierzowi zawodowemu pełniącemu zawodową służbę wojskową w instytucji cywilnej, o której mowa w ust. 1 przysługują uprawnienia i świadczenia, w tym uposażenie i inne należności pieniężne, określone w przepisach dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7. 6. Uprawnienia i obowiązki żołnierzy wyznaczonych na stanowiska służbowe w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego określa również ustawa z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego. 7. Do żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio obowiązujące na zajmowanych przez nich stanowiskach służbowych przepisy prawa pracy lub przepisy dotyczące stosunku służbowego, odnoszące się do obowiązków pracodawcy i pracownika, regulaminów pracy, wyróżnień niezwiązanych z przebiegiem zawodowej służby wojskowej, odpowiedzialności materialnej pracowników, rozkładu czasu pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, jak również tworzenia funduszu nagród, a także przyznawania nagród innych niż wynikające z przepisów ustawy z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 370 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 179, poz. 1750, z 2007 r. Nr 176, poz. 1242 oraz z 2009 r. Nr 114,poz. 957). 8. Minister Obrony Narodowej sprawuje nadzór w zakresie pełnienia czynnej służby wojskowej nad żołnierzem zawodowym, o którym mowa w ust. 1. 9. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) organy wyznaczające na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych i odwołujące z tych stanowisk; 2) szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, i odwoływania z tych stanowisk; 3) tryb postępowania przy kierowaniu żołnierzy zawodowych w celu wyznaczenia na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, i odwoływania ich z tej służby; 4) sposób wykonywania przez Ministra Obrony Narodowej nadzoru, o którym mowa w ust. 8; 5) szczegółowe warunki i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, a także przełożonych uprawnionych do sporządzenia opinii. Dz.U.10.28.147 ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 lutego 2010 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych (Dz.U.10.28.147) Na podstawie art. 22 ust. 9 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 39/375 1) organy wyznaczające na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych i odwołujące z tych stanowisk; 2) szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", i odwoływania z tych stanowisk; 3) tryb postępowania przy kierowaniu żołnierzy zawodowych do instytucji cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, w celu wyznaczenia na stanowiska służbowe i tryb odwoływania żołnierzy zawodowych z tych stanowisk; 4) sposób wykonywania przez Ministra Obrony Narodowej nadzoru, o którym mowa w art. 22 ust. 8 ustawy; 5) szczegółowe warunki i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, a także przełożonych uprawnionych do sporządzenia opinii. § 2. Zgodę na wyznaczenie do pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy, żołnierz zawodowy wyraża w formie pisemnego oświadczenia zawierającego nazwę instytucji cywilnej i stanowiska służbowego, na którym ma pełnić służbę. § 3. 1. W celu utworzenia lub likwidacji stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych w instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, kierownik tej instytucji występuje z wnioskiem do Ministra Obrony Narodowej. 2. Wniosek dotyczący utworzenia stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych powinien zawierać nazwę instytucji cywilnej, nazwy komórek organizacyjnych, w których stanowiska będą utworzone, nazwy i liczbę tych stanowisk oraz uzasadnienie ze wskazaniem szczególnych zadań na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa, które będą realizowane przez żołnierzy zawodowych. Do wniosku załącza się opisy proponowanych stanowisk służbowych opracowane zgodnie z zasadami dokonywania opisów stanowisk pracy obowiązującymi w służbie cywilnej. 3. Wniosek dotyczący likwidacji stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych powinien zawierać nazwę instytucji cywilnej i nazwy komórek organizacyjnych, w których stanowiska będą likwidowane, nazwy i liczbę likwidowanych stanowisk oraz uzasadnienie ze wskazaniem sposobu realizacji zadań wykonywanych dotąd przez żołnierzy zawodowych na likwidowanych stanowiskach służbowych. 4. Kierownik instytucji cywilnej może wystąpić z wnioskiem, o którym mowa w ust. 2, jeżeli ma wolne etaty pozwalające na utworzenie stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych oraz środki na przysługujące żołnierzom zawodowym uposażenie i inne należności pieniężne, o których mowa w ustawie. § 4. Minister Obrony Narodowej może odmówić uwzględnienia wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, jeżeli na wskazanych stanowiskach służbowych nie będą wykonywane szczególne zadania na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa. § 5. 1. Po uwzględnieniu wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, Minister Obrony Narodowej: 1) ustala - do celów związanych z pełnieniem zawodowej służby wojskowej oraz w celu obliczania uposażenia i innych należności pieniężnych na stanowiskach służbowych określonych we wniosku stopnie etatowe, do których zaszeregowuje te stanowiska, oraz grupy uposażenia, stosownie do równorzędnych lub odpowiednich stanowisk służbowych występujących w etatach komórek organizacyjnych i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, zwanych dalej "jednostkami organizacyjnymi Sił Zbrojnych"; 2) przedstawia kierownikowi instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, imienne propozycje obsady stanowisk służbowych określonych we wniosku, po uprzednim uzyskaniu od żołnierzy zawodowych oświadczeń, o których mowa w § 2. 2. Imienne propozycje obsady stanowisk służbowych określonych we wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, może przedstawić Ministrowi Obrony Narodowej również kierownik instytucji cywilnej. 3. Po uzgodnieniu obsady stanowisk służbowych między Ministrem Obrony Narodowej a kierownikiem instytucji cywilnej Minister Obrony Narodowej zwalnia wytypowanych żołnierzy zawodowych z zajmowanych stanowisk służbowych i kieruje ich do instytucji cywilnej w celu wyznaczenia na stanowiska służbowe. 4. Kierownik instytucji cywilnej wyznacza żołnierza zawodowego na uzgodnione stanowisko służbowe w formie przewidzianej dla tego stanowiska oraz zawiadamia Ministra Obrony Narodowej o dokonanym wyznaczeniu, określając datę objęcia stanowiska służbowego przez żołnierza zawodowego. 5. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, na podstawie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4, stwierdza do celów ewidencyjnych w rozkazie dziennym datę objęcia przez żołnierza zawodowego stanowiska służbowego w instytucji cywilnej oraz przydział do jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych realizującej jego zaopatrzenie logistyczne i finansowe. § 6. 1. Kierownik instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, może wyznaczać żołnierzy na inne stanowiska służbowe przeznaczone dla żołnierzy zawodowych w kierowanej przez siebie instytucji cywilnej, w formie przewidzianej dla tych stanowisk. 40/375 2. Kierownik instytucji cywilnej uzgadnia wyznaczenie, o którym mowa w ust. 1, z Ministrem Obrony Narodowej. W ramach tego uzgodnienia kierownik instytucji cywilnej przedkłada Ministrowi Obrony Narodowej oświadczenie żołnierza, o którym mowa w § 2. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, kierownik instytucji cywilnej zawiadamia Ministra Obrony Narodowej o dokonanym wyznaczeniu, określając datę objęcia stanowiska służbowego przez żołnierza zawodowego. 4. Przepis § 5 ust. 5 stosuje się odpowiednio. § 7. 1. Kierownik instytucji cywilnej w przypadku: 1) reorganizacji instytucji cywilnej, powodującej zmniejszenie liczby stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych, 2) likwidacji stanowiska służbowego, które żołnierz zawodowy zajmował, 3) orzeczenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności żołnierza zawodowego do pełnienia zawodowej służby wojskowej na zajmowanym stanowisku służbowym - o ile nie może dokonać wyznaczenia żołnierza zawodowego na inne stanowisko służbowe w trybie § 6, kieruje żołnierza zawodowego do Ministra Obrony Narodowej. 2. W przypadkach określonych w ust. 1 żołnierza zawodowego pełniącego służbę wojskową na stanowisku służbowym sędziego sądu wojskowego kierownik instytucji cywilnej wyznacza, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, na inne stanowisko służbowe sędziego sądu wojskowego w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości. 3. O zamiarze skierowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, kierownik instytucji cywilnej zawiadamia Ministra Obrony Narodowej i żołnierza zawodowego co najmniej z trzymiesięcznym wyprzedzeniem. Skierowanie następuje po upływie trzech miesięcy od dnia zawiadomienia, w ostatnim dniu miesiąca. Okres ten może być skrócony za pisemną zgodą Ministra Obrony Narodowej, kierownika instytucji cywilnej i zainteresowanego żołnierza zawodowego. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, skierowanie następuje niezwłocznie. 5. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr dokonuje wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej lub występuje z wnioskiem do Ministra Obrony Narodowej o dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, gdy brak jest możliwości wyznaczenia żołnierza zawodowego na inne stanowisko odpowiadające jego kwalifikacjom zawodowym. § 8. 1. W przypadkach określonych w art. 112 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 ustawy kierownik instytucji cywilnej może skierować żołnierza zawodowego do Ministra Obrony Narodowej. 2. Przepis § 7 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 9. 1. Minister Obrony Narodowej odwołuje niezwłocznie żołnierza zawodowego z pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, w przypadkach określonych w art. 111 pkt 1-8 i 11-16 ustawy. 2. Minister Obrony Narodowej z uwagi na uzasadnione potrzeby Sił Zbrojnych może odwołać żołnierza zawodowego z pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, zawiadamiając o tym kierownika instytucji cywilnej i żołnierza w trybie określonym w § 7 ust. 3. 3. Minister Obrony Narodowej odwołuje żołnierza zawodowego z pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, na jego wniosek, nawet bez zgody kierownika instytucji cywilnej. Odwołanie następuje w trybie określonym w § 7 ust. 3. 4. W przypadku dokonania wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez żołnierza pełniącego zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, odwołanie następuje z dniem upływu okresu wypowiedzenia. 5. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową na stanowisku sędziego sądu wojskowego w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości. § 10. 1. Kierownik instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, występuje z wnioskiem do Ministra Obrony Narodowej o skierowanie żołnierza zawodowego do podległej instytucji cywilnej. Do wniosku załącza się oświadczenie, o którym mowa w § 2. 2. Po uzgodnieniu wniosku Minister Obrony Narodowej zwalnia wytypowanych żołnierzy zawodowych z zajmowanych stanowisk służbowych i kieruje ich do instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, w celu wyznaczenia na stanowiska służbowe. § 11. 1. Kierownik instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, kieruje niezwłocznie żołnierza zawodowego do Ministra Obrony Narodowej w przypadkach określonych w art. 111 pkt 1-7 i 11-16 ustawy. 2. Przepisy § 8 i § 9 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. § 12. 1. Minister Obrony Narodowej sprawuje nadzór w zakresie pełnienia czynnej służby wojskowej nad żołnierzami zawodowymi pełniącymi zawodową służbę wojskową w instytucji cywilnej w odniesieniu do: 1) sędziów sądów wojskowych powołanych na stanowiska służbowe w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości; 2) żołnierzy wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, zaszeregowanych do etatowych stopni generała brygady (kontradmirała) i wyższych; 41/375 3) żołnierzy wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. 2. Minister Obrony Narodowej sprawuje nadzór za pośrednictwem dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr w odniesieniu do pozostałych żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Sprawowanie nadzoru, o którym mowa w ust. 1: 1) pkt 1 - następuje w trybie przepisów rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 stycznia 2002 r. w sprawie sposobu wykonywania nadzoru w zakresie czynnej służby wojskowej żołnierzy pełniących służbę w sądach wojskowych (Dz. U. Nr 15, poz. 143); 2) pkt 3 - jest realizowane przez kierowników instytucji cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. 4. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają uprawnień przełożonych służbowych, którym żołnierz zawodowy podlega w instytucji cywilnej z tytułu zajmowania w niej stanowiska służbowego. 5. Kierownik instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, w przypadku gdy w instytucji tej pełni zawodową służbę wojskową co najmniej dwóch żołnierzy zawodowych, może przekazać swoje uprawnienia dowódcy jednostki wojskowej wynikające z art. 7 ust. 2 ustawy żołnierzowi, który zajmuje w instytucji cywilnej najwyższe stanowisko. § 13. 1. Nadzór, o którym mowa w § 12 ust. 1-3, obejmuje zagadnienia związane w szczególności z: 1) wyszkoleniem wojskowym; 2) sprawnością fizyczną; 3) przestrzeganiem przepisów ubiorczych; 4) przestrzeganiem reguł działalności organizacyjno-etatowej i kadrowej; 5) dyscypliną wojskową; 6) działalnością kadrową; 7) bezpieczeństwem i higieną służby; 8) działalnością mobilizacyjno-uzupełnieniową oraz przygotowywaniem do wykonywania zadań na stanowiskach służbowych w czasie wojny. 2. Nadzór w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1, 3, 7 i 8 wykonuje się przez kontrole problemowe prowadzone doraźnie i obejmujące wybraną problematykę. 3. Nadzór w zakresie określonym w ust. 1 pkt 2 wykonuje się przez kontrolę sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych pełniących służbę na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych w ramach sprawdzianów sprawności fizycznej. 4. Nadzór w zakresie określonym w ust. 1 pkt 4 i 6 wykonuje się przez coroczną ocenę sytuacji kadrowej w instytucjach cywilnych. 5. Nadzór w zakresie określonym w ust. 1 pkt 5 wykonuje się przez okresową ocenę dyscypliny żołnierzy zawodowych pełniących służbę na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych. § 14. 1. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr informuje instytucje cywilne, w których żołnierzy zawodowych wyznacza się na stanowiska służbowe, o przydziale tych żołnierzy do jednostek organizacyjnych Sił Zbrojnych realizujących ich zaopatrzenie logistyczne i finansowe, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Zaopatrzenie logistyczne i finansowe żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, realizują kierownicy tych instytucji. § 15. 1. Żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych podlegają opiniowaniu służbowemu na zasadach określonych w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, z wyłączeniem art. 26 ust. 6 i 9 ustawy. 2. Żołnierze zawodowi podlegają opiniowaniu służbowemu co trzy lata, bez określania prognoz, a jeżeli okres pełnienia służby jest krótszy niż trzy lata, żołnierze podlegają opiniowaniu służbowemu w związku z zakończeniem służby na danym stanowisku służbowym. § 16. Zasady wyznaczania żołnierzy zawodowych będących sędziami sądów wojskowych na stanowiska służbowe w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości i odwoływania ich z tych stanowisk reguluje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1676, z późn. zm.2)). § 17. Żołnierze zawodowi, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia pełnią zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 marca 2008 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych (Dz. U. Nr 53, poz. 312), pozostają nadal na zajmowanych stanowiskach i pełnią dalszą służbę na zasadach określonych w niniejszym rozporządzeniu. § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.3) ________ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 237, poz. 1651 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 56, poz. 459 i Nr 157, poz. 1241. 42/375 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 marca 2008 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych (Dz. U. Nr 53, poz. 312). 10. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 9, powinno w szczególności określić dane, jakie powinien zawierać wniosek o wyznaczenie żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe w instytucji cywilnej, czynności realizowane przez organy wyznaczające na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych i odwołujące z tych stanowisk, jak również czynności realizowane przez organy przy kierowaniu do służby w celu wyznaczenia na stanowisko służbowe w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego oraz odwoływania z tej służby, a także wskazywać zagadnienia podlegające nadzorowi wykonywanemu przez Ministra Obrony Narodowej, jak również formę sprawowania nadzoru oraz uwzględniać specyfikę służby w instytucjach cywilnych przy opiniowaniu służbowym żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych. Art. 23. Tryb postępowania i warunki których spełnienie jest wymagane przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych na stanowiska sędziów w sądach wojskowych oraz asesorów i prokuratorów w wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury i odwoływaniu z tych stanowisk określają przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych i ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39 z późn. zm.). Art. 24. 1. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony lub skierowany do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa. 2. Do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa wyznacza: 1) Minister Obrony Narodowej – żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe o stopniach etatowych od stopnia pułkownika (komandora) do stopnia generała (admirała) oraz na które wyznacza na podstawie przepisów odrębnych ustaw; 2) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - pozostałych żołnierzy zawodowych. 3. Do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa kieruje Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. 4. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa żołnierz zawodowy podlega organowi, który wyznaczył lub skierował go do tej służby, albo organowi wskazanemu przez Ministra Obrony Narodowej w przepisach określających bezpośrednie podporządkowanie jednostek organizacyjnych. Podczas wykonywania zadań służbowych poza granicami państwa żołnierz zawodowy może podlegać odpowiednio, w zależności od miejsca pełnienia zawodowej służby wojskowej: 1) przełożonemu kierującemu działalnością misji organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych; 2) kierownikowi placówki zagranicznej, w której został wyznaczony do pełnienia zawodowej służby wojskowej; 3) polskiemu przedstawicielowi wojskowemu – w przypadku pełnienia służby na stanowisku w polskim przedstawicielstwie wojskowym przy organizacji międzynarodowej lub przy międzynarodowej strukturze wojskowej, przy siłach zbrojnych albo przy innych strukturach obronnych państw obcych; 4) przełożonemu określonemu przez organizację międzynarodową albo międzynarodową strukturę wojskową – w przypadku pełnienia służby na stanowisku bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych albo międzynarodowych strukturach wojskowych, a w sprawach narodowych – starszemu oficerowi narodowemu; 5) przełożonemu określonemu przez właściwy organ sił zbrojnych albo innych struktur obronnych państwa obcego – przy którego siłach lub strukturach żołnierz pełni służbę wojskową. 5. Żołnierzom zawodowym wyznaczonym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługują w szczególności następujące uprawnienia i świadczenia: 1) prawo przebywania w miejscu pełnienia służby wraz z małżonkiem i dziećmi; 2) prawo do nieodpłatnego zakwaterowania w lokalu mieszkalnym, wraz z niezbędnym umeblowaniem i wyposażeniem albo prawo do równoważnika pieniężnego na wynajęcie lokalu mieszkalnego, odpowiednio do zajmowanego stanowiska służbowego oraz liczby uprawnionych i przesiedlonych członków rodziny; 3) prawo do ryczałtu na pokrycie niektórych świadczeń związanych z użytkowaniem lokalu mieszkalnego; 4) zwrot opłat związanych z nauką dzieci w szkole podstawowej, gimnazjum i szkole średniej; 5) zwrot niezbędnych, udokumentowanych kosztów leczenia w państwie, w którym pełni służbę, oraz kosztów leczenia uprawnionych i przesiedlonych członków rodziny. 6. Niezależnie od świadczeń, o których mowa w ust. 5, żołnierzom zawodowym udającym się poza granice państwa w celu objęcia stanowiska służbowego oraz żołnierzom pełniącym służbę poza granicami państwa wyznaczonym na kolejne stanowisko za granicą w innym państwie niż dotychczas, a także żołnierzom powracającym do kraju po zakończeniu pełnienia służby poza granicami państwa przysługuje zwrot kosztów: 43/375 1) podróży żołnierza i przebywających z nim członków rodziny; 2) przewozu rzeczy osobistego użytku i przedmiotów gospodarstwa domowego; 3) przejazdu do miejsca pełnienia służby za granicą i z powrotem do kraju członków rodziny nieprzebywających z nim za granicą: a) raz na dwa lata, jeżeli członek rodziny żołnierza nie przesiedlał się za granicę do miejsca pełnienia służby żołnierza, b) jeden raz, jeżeli członek rodziny przebywał z żołnierzem za granicą i żołnierzowi pokryto koszty jego podróży, po upływie nie mniej niż jednego roku po przesiedleniu. 7. Żołnierzom zawodowym skierowanym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługują, w szczególności, następujące uprawnienia i świadczenia: 1) bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie; 2) bezpłatne świadczenia zdrowotne oraz bezpłatne zaopatrzenie w produkty lecznicze oraz wyroby medyczne i wyposażenie wyrobów medycznych, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679), będące przedmiotami ortopedycznymi i środkami pomocniczymi; 3) bezpłatny przewóz: a) z kraju do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w związku z rozpoczęciem i zakończeniem pełnienia służby poza granicami państwa, b) z miejsca pełnienia służby do kraju i z powrotem, w razie śmierci członka najbliższej rodziny; 4) uchylony; 5) indywidualne i zbiorowe ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków zaistniałych w czasie pełnienia służby poza granicami państwa, wskutek których nastąpiło uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć żołnierza. 8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których następuje wyznaczenie, a w których skierowanie do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu lub kierowaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza granicami państwa, a także odwoływania do kraju z tej służby, warunki pełnienia przez żołnierzy służby poza granicami państwa, w tym zakres podległości, o której mowa w ust. 4, warunki przyznawania świadczeń żołnierzom wyznaczonym lub skierowanym do pełnienia służby poza granicami państwa oraz świadczeń przysługujących żołnierzom w związku z wyznaczeniem lub skierowaniem do pełnienia służby poza granicami państwa. Rozporządzenie, określając obowiązki i uprawnienia żołnierzy zawodowych wyznaczonych lub skierowanych do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, powinno w szczególności uwzględnić specyfikę wykonywanych zadań, zagrożenia dla zdrowia lub życia tych żołnierzy, a także istniejące w danym państwie warunki miejscowe. Dz.U.10.184.1237 Zm. Dz.U.10.205.1356 ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 września 2010 r. w sprawie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa (Dz.U.10.184.1237) (Dz. U. z dnia 4 października 2010 r.) Na podstawie art. 24 ust. 8 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie reguluje: 1) przypadki, w których następuje wyznaczenie lub skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa; 2) szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu lub kierowaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza granicami państwa, a także odwoływania do kraju z tej służby; 3) warunki pełnienia przez żołnierzy zawodowych służby poza granicami państwa, w tym zakres podległości organom, o których mowa w art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 4) warunki przyznawania świadczeń żołnierzom zawodowym wyznaczonym lub skierowanym do pełnienia służby poza granicami państwa oraz świadczeń przysługujących żołnierzom w związku z wyznaczeniem ich lub skierowaniem do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa; 5) szczegółowe uprawnienia i obowiązki żołnierzy wyznaczonych lub skierowanych do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. 44/375 § 3. 1. Wyznaczenie żołnierza zawodowego, zwanego dalej "żołnierzem", do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w przypadkach pełnienia tej służby na stanowiskach służbowych: 1) w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy: a) organizacjach międzynarodowych, b) międzynarodowych strukturach wojskowych; 2) bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych; 3) w ataszatach obrony przy przedstawicielstwach dyplomatycznych i w stałych przedstawicielstwach przy organizacjach międzynarodowych, podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mających siedzibę poza granicami państwa; 4) przy siłach zbrojnych albo przy innych strukturach obronnych państw obcych. 2. Stanowiska służbowe, o których mowa w ust. 1, ujmuje się w etatach "Wykazy stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa", zwanych dalej "Wykazami", prowadzonych oddzielnie dla stanowisk służbowych, o których mowa w ust. 1. 3. Świadczenia określone w rozporządzeniu są wypłacane ze środków budżetowych dysponenta właściwego ze względu na podległość jednostki organizacyjnej, w której żołnierz pełni służbę poza granicami państwa. 4. Żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, wyznaczonemu do służby na stanowisku służbowym w ataszacie obrony świadczenia są wypłacane z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej. 5. Do żołnierza pełniącego służbę poza granicami państwa w stałych przedstawicielstwach przy organizacjach międzynarodowych podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mających siedzibę poza granicami państwa, stosuje się przepisy dotyczące świadczeń określonych w art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403, z późn. zm.2)), przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej. Do żołnierza tego nie mają zastosowania postanowienia § 13-21 i 23. § 4. 1. Skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje: 1) w przypadkach pełnienia tej służby: a) w składzie jednostki wojskowej użytej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 oraz z 2009 r. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278), b) w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach misji organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych, c) jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych; 2) w celu: a) zabezpieczenia funkcjonowania jednostki wojskowej użytej zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w pkt 1 lit. a, w rejonie jej działania, b) zapewnienia organizacji funkcjonowania i sprawowania działalności kontrolnej jednostki wojskowej użytej zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w pkt 1 lit. a, w rejonie jej działania. 2. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa w przypadkach, o których mowa w ust. 1, żołnierz pozostaje na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym lub w rezerwie kadrowej. § 5. 1. Wyznaczenie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w drodze decyzji. 2. Skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w drodze indywidualnego lub zbiorowego rozkazu. § 6. 1. Wyznaczenie lub skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje po uzyskaniu orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do pełnienia tej służby. 2. Wyznaczenie żołnierza do pełnienia służby w polskim przedstawicielstwie wojskowym przy organizacji międzynarodowej lub przy międzynarodowej strukturze wojskowej na stanowisku w jednostce organizacyjnej podległej ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mającej siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej albo bezpośrednio w strukturze organizacji międzynarodowej, następuje po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych. § 7. W przypadku gdy służba będzie się wiązać z dostępem do informacji uznanych za niejawne przez państwo, w którym działa polskie przedstawicielstwo, lub przez organizację międzynarodową, przy której takie przedstawicielstwo działa, a z tym państwem lub z taką organizacją została zawarta umowa o wzajemnej ochronie informacji niejawnych, kandydat jest obowiązany uzyskać poświadczenie bezpieczeństwa, zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych. § 8. Żołnierz zawodowy w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa podlega: 45/375 1) w zakresie służbowym - organowi, który wyznaczył lub skierował go do tej służby, albo organowi, któremu został bezpośrednio podporządkowany przez Ministra Obrony Narodowej; 2) w zakresie zadań realizowanych przez: a) misję organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych - organowi, o którym mowa w art. 24 ust. 4 pkt 1 ustawy, b) polskie przedstawicielstwo wojskowe - organowi, o którym mowa w art. 24 ust. 4 pkt 3 ustawy, c) organizację międzynarodową albo międzynarodową strukturę wojskową - organowi, o którym mowa w art. 24 ust. 4 pkt 4 ustawy, d) siły zbrojne albo inne struktury obronne państwa obcego - organowi, o którym mowa w art. 24 ust. 4 pkt 5 ustawy; 3) w zakresie określonym przepisami ustawy, o której mowa w § 3 ust. 5, i przepisami wydanymi na jej podstawie - organowi, o którym mowa w art. 24 ust. 4 pkt 2 ustawy. § 9. 1. Organ, o którym mowa w art. 24 ust. 2 lub 3 ustawy, uchyla decyzję o wyznaczeniu żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa albo rozkaz o skierowaniu żołnierza do pełnienia tej służby przed dniem wyjazdu z kraju w razie braku zgody na jego przyjęcie przez państwo lub organizację międzynarodową, a także w razie zmiany orzeczenia, o którym mowa w § 6 ust. 1, lub poświadczenia bezpieczeństwa, o którym mowa w § 7. 2. Decyzja, o której mowa w § 5 ust. 1, oraz rozkaz, o którym mowa w § 5 ust. 2, mogą być uchylone przez organ, który wydał tę decyzję lub rozkaz, przed dniem wyjazdu z kraju: 1) w przypadku prawomocnego ukarania żołnierza za przewinienie dyscyplinarne albo wszczęcia postępowania karnego przeciwko żołnierzowi o przestępstwo lub postępowania w sprawie o wykroczenie, albo też zawieszenia żołnierza w czynnościach służbowych; 2) na wniosek żołnierza; 3) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. § 10. 1. Organ, o którym mowa w art. 24 ust. 2 lub 3 ustawy, odwołuje żołnierza do kraju: 1) na wniosek organu państwa, przy którego siłach zbrojnych albo przy którego innych strukturach obronnych żołnierz pełni służbę wojskową lub w którym działa misja organizacji międzynarodowej, albo na terytorium którego ma siedzibę polskie przedstawicielstwo wojskowe, albo na wniosek organizacji międzynarodowej lub międzynarodowej struktury wojskowej, przy której działa przedstawicielstwo, albo też na wniosek organu państwa, na którego terytorium mają one swoją siedzibę, a także na wniosek dowódcy sił międzynarodowych; 2) na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych w stosunku do żołnierza wyznaczonego do pełnienia służby w polskim przedstawicielstwie wojskowym lub na stanowisku w placówce zagranicznej albo bezpośrednio w strukturze organizacji międzynarodowej; 3) w razie zmiany orzeczenia, o którym mowa w § 6 ust. 1, lub poświadczenia bezpieczeństwa, o którym mowa w § 7. 2. Żołnierz może być odwołany do kraju w każdym czasie przez organ, o którym mowa w art. 24 ust. 2 lub 3 ustawy, w przypadku: 1) niewywiązywania się z zadań służbowych lub nienależytego ich wykonywania; 2) prawomocnego ukarania żołnierza za przewinienie dyscyplinarne albo wszczęcia przeciwko żołnierzowi postępowania karnego o przestępstwo lub postępowania w sprawie o wykroczenie albo też zawieszenia żołnierza w czynnościach służbowych oraz w razie uprawdopodobnionego podejrzenia popełnienia czynu, który jest zabroniony pod groźbą kary według prawa państwa pobytu; 3) pisemnie umotywowanego wniosku żołnierza albo dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę poza granicami państwa, lub przełożonego, o którym mowa w art. 24 ust. 4 ustawy; 4) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Żołnierz może być w każdym czasie odwołany do kraju również w razie niewykonywania zadań służbowych przez czas dłuższy niż 15 dni. § 11. 1. Podczas pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa żołnierz występuje w ubiorze właściwym dla konkretnego przypadku użycia jednostki wojskowej lub indywidualnego wystąpienia służbowego. 2. Ubiór, o którym mowa w ust. 1, może składać się z części umundurowania żołnierzy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i z części ustalonej przez państwo pobytu, organizację międzynarodową lub organy sił wielonarodowych. § 12. Żołnierz wyznaczony do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa ma prawo przebywać w miejscu pełnienia służby wraz z małżonkiem i dziećmi pozostającymi na jego utrzymaniu, zwanymi dalej "członkami rodziny". § 13. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa zapewnia: 1) nieodpłatne zakwaterowanie w lokalu mieszkalnym w państwie pełnienia służby, wraz z niezbędnym umeblowaniem i wyposażeniem, albo 2) równoważnik pieniężny na wynajęcie lokalu mieszkalnego, z uwzględnieniem norm, o których mowa w ust. 5 i 9. 46/375 2. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, na kolejny rok kalendarzowy ogłasza corocznie Minister Obrony Narodowej, odrębnie dla państwa i miejscowości, w których żołnierze pełnią służbę. 3. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się na podstawie przeciętnych kosztów najmu lokalu nieumeblowanego i bez wyposażenia w trzecim kwartale roku poprzedniego. 4. Szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa przydziela nieodpłatnie niezbędne umeblowanie i wyposażenie albo wypłaca ryczałt w wysokości 15 % równoważnika, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. Na pisemny wniosek żołnierza ryczałt może być wypłacony jednorazowo z góry, za 6 kolejnych miesięcy od dnia złożenia tego wniosku. 5. Normatywna powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1, wynosi: 1) dla żołnierza - do 75 m2; 2) dla żołnierza z 1 lub 2 członkami rodziny - do 90 m2; 3) dla żołnierza z więcej niż 2 członkami rodziny - dodatkowo do 20 m2 dla każdego następnego członka rodziny. 6. Do normatywnej powierzchni użytkowej nie wlicza się pomieszczeń reprezentacyjnych związanych z pełnioną funkcją. 7. W przypadku gdy żołnierzowi został zapewniony, na jego pisemny wniosek, lokal mieszkalny o powierzchni większej niż powierzchnia, o której mowa w ust. 5, żołnierz zwraca jednostce organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa różnicę pomiędzy odpłatnością za powierzchnię zajmowanego lokalu a odpłatnością za powierzchnię, o której mowa w ust. 5. 8. W przypadku gdy szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa dysponuje wolnym lokalem mieszkalnym o powierzchni przekraczającej normatywy określone w ust. 5 lub jest to uzasadnione ekonomicznie, może on przydzielić nieodpłatnie żołnierzowi ten lokal, niezależnie od ograniczeń, o których mowa w ust. 5. 9. Żołnierzowi pełniącemu zawodową służbę wojskową poza granicami państwa na stanowisku służbowym szefa polskiego przedstawicielstwa wojskowego, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, o stopniu etatowym nie niższym niż generał brygady (kontradmirał) oraz attache obrony przysługuje prawo do dodatkowej powierzchni na cele reprezentacyjne o łącznej powierzchni do 50 m2. W przypadkach uzasadnionych ważnym interesem państwa, zwyczajem międzynarodowym lub zakresem wykonywanych zadań Minister Obrony Narodowej może, na wniosek odpowiednio Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego albo dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw organizacji współpracy międzynarodowej, przyznać dodatkową powierzchnię na cele reprezentacyjne żołnierzowi pełniącemu służbę w innym stopniu etatowym lub na innym stanowisku służbowym. 10. Żołnierz niezwłocznie powiadamia szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa o wszelkich zmianach mających wpływ na zakres uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 5. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio. 11. Koszty zawarcia umowy najmu są zwracane z budżetu jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa. 12. Przyjęcie i zwrot przez żołnierza przydzielonego lokalu mieszkalnego, wraz z umeblowaniem i wyposażeniem, następuje na podstawie protokołu przekazania. 13. Od dnia przyjęcia lokalu mieszkalnego żołnierz ponosi odpowiedzialność za szkody wynikłe z niewłaściwego użytkowania lokalu oraz jego umeblowania i wyposażenia na podstawie umowy o indywidualnej odpowiedzialności majątkowej za powierzone mienie. 14. Żołnierz wyznaczony do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa jest uprawniony do otrzymania ryczałtu na pokrycie kosztów następujących świadczeń: 1) ogrzewania, klimatyzacji i wentylacji lokalu mieszkalnego; 2) zaopatrzenia w zimną i ciepłą wodę; 3) oświetlenia korytarzy, klatek schodowych oraz utrzymania urządzeń, pomieszczeń i otoczenia budynków, przeznaczonych do wspólnego użytkowania lokatorów, zbiorczych anten telewizyjnych i abonamentu telewizji kablowej znajdującej się w budynku mieszkalnym, korzystania z wind, wywozu śmieci, a także innych świadczeń i opłat wynikających z miejscowych warunków i zwyczajów - jeżeli jest obowiązany do ich ponoszenia; 4) ubezpieczenia lokali mieszkalnych w zakresie wynikającym z zawartej umowy najmu. 15. Ryczałt na pokrycie kosztów świadczeń ustala się na podstawie przeciętnych kosztów świadczeń, wymienionych w ust. 14, za okres 12 miesięcy poprzedzających zakończenie trzeciego kwartału oraz zmian kosztów świadczeń publikowanych przez uprawnione organy statystyczne w państwach, w których żołnierze pełnią zawodową służbę wojskową. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. 16. W celu pokrycia kosztów instalacji telefonu w lokalu mieszkalnym lub zakupu telefonu komórkowego oraz kosztów związanych z ich utrzymaniem żołnierzom wypłaca się ryczałt w wysokości 30 euro miesięcznie lub równowartość tej kwoty w walucie stawki bazowej przyjętej do ustalenia wysokości należności zagranicznej. Uprawnienie to nie przysługuje żołnierzowi, któremu przydzielono służbowy telefon komórkowy lub zainstalowano telefon służbowy w lokalu mieszkalnym. 17. Żołnierz zawiadamia pisemnie szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa, którzy członkowie rodziny i od kiedy będą stale z 47/375 nim przebywali w miejscu pełnienia służby, nie później niż na miesiąc przed przyjazdem członków rodziny. 18. Uwzględnienie normatywnej powierzchni lokalu mieszkalnego na członków rodziny, o których mowa w ust. 17, jest uwarunkowane ich przeniesieniem się w terminie nie późniejszym niż miesiąc od dnia deklarowanego w zawiadomieniu. Przybycie członków rodziny potwierdza szef polskiego przedstawicielstwa wojskowego, szef polskiego zespołu łącznikowego, starszy oficer narodowy lub kierownik jednostki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach ataszatów obrony przy przedstawicielstwach dyplomatycznych Rzeczypospolitej Polskiej, w stosunku do żołnierzy pełniących służbę w ataszatach obrony, na podstawie zaświadczenia z lokalnego biura meldunkowego lub oświadczenia żołnierza. Przepisy ust. 7 i 10 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio. 19. Równoważnik pieniężny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, oraz ryczałt, o którym mowa w ust. 14, na pisemny wniosek żołnierza może być przez szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki finansującej pełnienie służby poza granicami państwa wypłacony jednorazowo z góry za okres 4 miesięcy. 20. Do wniosku, o którym mowa w ust. 19, dołącza się umowę najmu lokalu mieszkalnego. § 14. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługuje zwrot opłat za naukę dzieci w szkole typu podstawowego, gimnazjalnego i ponadgimnazjalnego, wskazanej przez szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa, w uzgodnieniu odpowiednio z Szefem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego albo dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwym do spraw organizacji współpracy międzynarodowej. 2. Szkołę, o której mowa w ust. 1, wskazuje się, uwzględniając potrzebę zapewnienia warunków nauczania porównywalnych z warunkami nauczania w kraju, wiek rozpoczęcia obowiązku szkolnego w kraju pobytu żołnierza oraz wysokość opłat za naukę. 3. Zwrot opłat, o których mowa w ust. 1, następuje na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza oraz na podstawie zbiorczych faktur wystawianych przez szkoły, zawierających imienne listy dzieci pobierających w nich naukę. Zwrot opłat nie obejmuje wydatków na podręczniki i przybory szkolne, składki ubezpieczeniowe, odzież szkolną, wyżywienie i indywidualne dojazdy do szkoły, depozytów, a także opłat za zajęcia ponadobowiązkowe i wycieczki oraz opłat za ponadobowiązkowe językowe kursy dokształcające lub wyjazdy edukacyjne. 4. W przypadku skierowania przez żołnierza dziecka do bezpłatnej szkoły publicznej lub innej szkoły, za uczęszczanie do której jednostka organizacyjna finansująca pełnienie służby poza granicami państwa nie ponosi żadnych kosztów, żołnierzowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów nauki języka, będącego podstawowym językiem nauczania w tej szkole, do wysokości 3 000 euro, poniesionych na każde dziecko do ukończenia nauki. Warunkiem otrzymania zwrotu kosztów jest uczęszczanie przez dziecko do szkoły co najmniej przez rok nauki. 5. W przypadku skierowania przez żołnierza dziecka do szkoły innej niż szkoła, o której mowa w ust. 1, żołnierzowi przysługuje zwrot kosztów nauki dziecka do wysokości kosztów nauki w szkole, o której mowa w ust. 1. 6. W przypadku gdy odległość z miejscowości pełnienia służby do szkoły, o której mowa w ust. 1, lub szkoły polskiej określonej w przepisach o organizowaniu kształcenia dzieci obywateli polskich czasowo przebywających za granicą, wspomaganiu nauczania historii, geografii i języka polskiego wśród Polonii oraz zakresie świadczeń przysługujących nauczycielom polskim skierowanym w tym celu do pracy za granicą przekracza 20 km, szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa może pokryć koszty zorganizowanych grupowych dojazdów dzieci do tej szkoły. 7. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa pokrywa na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, na warunkach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe, koszty przejazdu jego dziecka do kraju i z powrotem, w celu złożenia egzaminu maturalnego lub egzaminu, o którym mowa w § 10 ust. 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 31 sierpnia 2010r. w sprawie organizacji kształcenia dzieci obywateli polskich czasowo przebywających za granicą (Dz. U. Nr 170, poz. 1143), pod warunkiem że wyjazd ten nie może się odbyć w ramach przejazdu do kraju, o którym mowa w § 20 ust. 1. § 15. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza zwraca niezbędne koszty leczenia w państwie, w którym żołnierz pełni służbę, oraz koszty leczenia przebywających z nim członków rodziny, złożony nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia wystawienia rachunku za to leczenie. 2. Zwrotowi, o którym mowa w ust. 1, w wysokości nieprzekraczającej równowartości 1 000 euro, podlegają udokumentowane koszty porodów i leczenia w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym oraz porad i badań lekarskich albo zabiegów leczniczych i diagnostycznych z tym związanych, z wyjątkiem kosztów pobytu i leczenia w sanatoriach i placówkach lecznictwa uzdrowiskowego oraz porad i zabiegów z zakresu kosmetyki - w 100 %. 48/375 3. Zwrotowi, o którym mowa w ust. 1, w wysokości nieprzekraczającej równowartości 300 euro na żołnierza lub członka rodziny w ciągu miesiąca kalendarzowego podlegają udokumentowane koszty: 1) badań dodatkowych zleconych przez lekarza, a zwłaszcza analiz laboratoryjnych, badań rentgenowskich i USG - w 100 %; 2) rehabilitacji zaleconej przez lekarza, w tym fizykoterapii, fizjoterapii, kinezyterapii, gimnastyki korekcyjnej u dzieci i młodzieży do 18. roku życia - w 50 %; 3) leczenia cukrzycy - w 100 %; 4) leczenia stomatologicznego, zachowawczego i profilaktycznego - w 50 %; 5) chirurgii stomatologicznej, ekstrakcji zębów, badania rentgenowskiego zębów - w 70 %; 6) porad z zakresu protetyki, protez dentystycznych, nie częściej niż jeden raz na 5 lat, aparatów ortodontycznych dla dzieci i młodzieży do 18. roku życia i środków pomocniczych - w 50 %; 7) zakupu leków na zlecenie lekarza - w 50 %; 8) zakupu strzykawek i igieł jednorazowych oraz materiałów opatrunkowych zaleconych przez lekarza - w 100 %; 9) zakupu szkieł okularowych (korekcyjnych, szkieł dwuogniskowych, standardowych soczewek kontaktowych) zleconych przez lekarza okulistę lub optyka, nie częściej jednak niż raz na 2 lata i tylko w przypadku zmiany ich mocy - w 50 % kosztów zwykłych szkieł korekcyjnych; w przypadku dzieci do 18. roku życia, w razie pogorszenia się wady wzroku, zwrot kosztów szkieł może nastąpić częściej, w zależności od wniosków lekarza; 10) obowiązujących składek z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego, pobieranych przez instytucję lub zakład leczniczy w kraju pełnienia służby - w 100 %. 4. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługuje zwrot kosztów obowiązkowych szczepień ochronnych i badań obowiązkowych zleconych przez Międzynarodową Organizację Zdrowia (WHO) albo miejscową lub krajową służbę zdrowia - w 100 %. 5. Zwrot kosztów leczenia nie przysługuje, gdy żołnierz i członkowie rodziny: 1) są uprawnieni do bezpłatnego leczenia w państwie, w którym żołnierz pełni służbę, w tym z tytułu wykupu ubezpieczenia zdrowotnego przez szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa; 2) korzystają bez uzasadnionej przyczyny z usług lekarzy i zakładów leczniczych innych niż te, które stosownie do zawartego porozumienia są zobowiązane do leczenia żołnierzy i członków ich rodzin; 3) korzystają bez uzasadnienia z drogich procedur medycznych, mimo dostępu do tańszych procedur medycznych. 6. Zwrot kosztów leczenia następuje w walucie, w jakiej zostały one poniesione. Na wniosek żołnierza zwrot może być dokonany w walucie polskiej. 7. Zlecenia badań i zabiegów oraz zakupów leków i materiałów wymienionych w ust. 3 pkt 1-3 i 7-9 powinny być udokumentowane pisemnie. 8. Żołnierzowi oraz członkom jego rodziny przebywającym z nim w kraju pełnienia służby, którzy są uprawnieni do świadczeń opieki zdrowotnej przysługujących ubezpieczonemu, zgodnie z przepisami o koordynacji, na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki finansującej pełnienie służby poza granicami państwa wypłaca różnicę między kosztami leczenia poniesionymi przez żołnierza, do wysokości i na zasadach określonych w ust. 2-4, a kwotą podlegającą zwrotowi, wyliczoną zgodnie z przepisami o koordynacji. § 16. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa i członkom jego rodziny przebywającym z nim poza tymi granicami przysługuje na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza zwrot kosztów świadczeń, o których mowa w § 15 ust. 2, przekraczających równowartość stanowiącą 1 000 euro oraz zwrot kosztów za świadczenia, o których mowa w § 15 ust. 3, przekraczających równowartość stanowiącą 300 euro w ciągu miesiąca kalendarzowego - za zgodą odpowiednio Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego albo dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw organizacji współpracy międzynarodowej, wydaną w uzgodnieniu z szefem (dyrektorem, dowódcą, komendantem) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa. 2. W przypadku leczenia szpitalnego lub porodu za granicą zwraca się koszt pobytu i leczenia w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym o przeciętnym poziomie kosztów leczenia i standardzie w państwie przyjmującym. Osobiste wydatki chorego ponoszone podczas pobytu w szpitalu nie podlegają zwrotowi. 3. Szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa może na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, który nie posiada wystarczających środków na pokrycie kosztów leczenia, wypłacić zaliczkę na poczet tych przewidywanych kosztów. 4. Zwrot kosztów leczenia następuje na podstawie faktur i rachunków potwierdzających wysokość wydatkowanych środków, a w przypadkach wymienionych w § 15 ust. 3 pkt 1, 2 i 7-9, dodatkowo zleceń lekarskich lub dokumentów wystawionych przez instytucję właściwą w kraju pełnienia służby. 49/375 5. Zwrot kosztów, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje w przypadkach, o których mowa w § 15 ust. 5. § 17. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego albo dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw organizacji współpracy międzynarodowej, po zasięgnięciu opinii szefa (dyrektora, dowódcy, komendanta) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa, na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza wyznaczonego do pełnienia służby poza granicami państwa może wydać zgodę na pokrycie kosztów przejazdu żołnierza i członków jego rodziny do kraju w celu leczenia szpitalnego. § 18. 1. Żołnierzowi pełniącemu zawodową służbę wojskową poza granicami państwa przysługuje zwrot kosztów przejazdu z zagranicy do kraju i z powrotem w razie śmierci małżonka, rodzica, rodzeństwa, rodzica małżonka żołnierza, dziecka żołnierza, dziecka przysposobionego, pasierba oraz dziecka przyjętego na utrzymanie i wychowanie na podstawie orzeczenia sądu - na warunkach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe. 2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również małżonkowi żołnierza. 3. W razie zgonu za granicą żołnierza wyznaczonego lub skierowanego do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa lub członków jego rodziny koszt przewozu zwłok do miejsca pochowania w kraju pokrywa się z budżetu państwa. § 19. Żołnierz udający się poza granicę państwa w celu objęcia stanowiska służbowego, na które został wyznaczony lub przeniesiony na takie stanowisko poza granicami państwa i w związku z tym zmieniający państwo pobytu lub miejscowość w państwie pobytu, albo powracający do kraju po zakończeniu tej służby jest uprawniony do otrzymania zwrotu kosztów: 1) podróży przesiedleniowej żołnierza i każdego uprawnionego przesiedlającego się z nim członka rodziny, niezależnie od terminu ich faktycznego przesiedlenia, na warunkach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe; 2) przewozu rzeczy osobistego użytku i przedmiotów gospodarstwa domowego, w wysokości 150 kg na żołnierza i 100 kg na każdego przenoszącego się z nim członka rodziny. § 20. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa i członkom jego rodziny, przebywającym z nim za granicą, szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa pokrywa na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza koszty przejazdu z miejsca pełnienia służby do miejsca stałego zamieszkania w kraju na urlop wypoczynkowy i z powrotem raz na 2 lata służby, nie wcześniej niż po upływie 12 miesięcy służby poza granicami państwa. Koszty przejazdu pokrywa się ponownie po każdych następnych 2 latach służby poza granicami państwa, jednak nie w roku, w którym następuje powrót żołnierza do kraju. Koszty przejazdu pokrywa się na warunkach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe, z tym że środek transportu określa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby. 2. Żołnierzowi nie przysługuje ekwiwalent z tytułu nieskorzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1. § 21. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa pokrywa na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, w czasie jego służby poza granicami państwa, koszty przejazdu do miejsca pełnienia tej służby i z powrotem do kraju członków rodziny, nieprzebywających z nim poza granicami państwa - dwukrotnie, nie częściej niż raz na 2 lata, nie wcześniej niż po upływie 12 miesięcy służby poza granicami państwa - jeżeli członek rodziny żołnierza nie przesiedlał się za granicę do miejsca pełnienia służby żołnierza, na warunkach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe, z tym że środek transportu określa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa. 2. Żołnierzowi nie przysługuje ekwiwalent z tytułu nieskorzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1. § 22. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa Minister Obrony Narodowej, w przypadkach uzasadnionych zwyczajem międzynarodowym, może wyrazić zgodę na pokrycie, ze środków jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa, kosztów przejazdu i noclegu małżonka towarzyszącego żołnierzowi w podróży służbowej. 2. Pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje na warunkach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe. § 23. 1. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego albo dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw organizacji współpracy międzynarodowej, po zasięgnięciu opinii szefa (dyrektora, dowódcy, komendanta) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa, na pisemny wniosek żołnierza wyznaczonego do pełnienia zawodowej służby 50/375 wojskowej poza granicami państwa może przyznać ryczałt na używanie do celów służbowych samochodu osobowego, motocykla lub motoroweru będącego w jego posiadaniu. 2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, jest wypłacany co miesiąc, w wysokości kosztów zakupu do 100 l paliwa, w kraju pełnienia służby. Wysokość ryczałtu ustala się, uwzględniając zakres obowiązków służbowych żołnierza, przy realizacji których konieczne jest użycie pojazdów, o których mowa w ust. 1. 3. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, jest przeznaczony na pokrycie kosztów przejazdów żołnierza w celach służbowych na terenie miejscowości, w której pełni on służbę, oraz podróży służbowych poza tą miejscowością w odległości do 100 km w obie strony łącznie. 4. Żołnierz otrzymujący ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie może korzystać z samochodów służbowych w celu załatwiania spraw służbowych, z wyjątkiem przejazdów przekraczających odległość, o której mowa w ust. 3. W przypadkach gdy używanie do celów służbowych samochodu osobowego, motocykla lub motoroweru posiadanego przez żołnierza byłoby niezgodne ze zwyczajem międzynarodowym lub spowodowałoby niewykonanie zadań służbowych, przełożony narodowy może wyrazić zgodę na doraźne użycie samochodu służbowego. 5. Kwotę ryczałtu, o którym mowa w ust. 1, zmniejsza się o jedną dwudziestą drugą za każdy dzień roboczy nieobecności żołnierza w miejscu pełnienia służby. § 24. Bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie, o których mowa w art. 24 ust. 7 pkt 1 ustawy, dla żołnierza skierowanego do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługują: 1) przed wyjazdem, w czasie pobytu w jednostce wojskowej przygotowującej do służby poza granicami państwa, od dnia rozpoczęcia przygotowania poza rejonem stacjonowania jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, do dnia przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "granicą"; 2) w czasie pełnienia służby, od dnia przekroczenia granicy do dnia przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej; 3) po powrocie do kraju, od dnia przekroczenia granicy państwa w drodze powrotnej do dnia skierowania na urlop aklimatyzacyjny, o którym mowa w art. 62 ust. 7a ustawy, jeżeli w tym czasie żołnierz przebywał w jednostce wojskowej, o której mowa w pkt 1. § 25. Świadczenia zdrowotne oraz zaopatrzenie w leki i artykuły sanitarne, o których mowa w art. 24 ust. 7 pkt 2 ustawy, przysługują żołnierzom skierowanym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa w obszarze działania jednostki wojskowej poza granicami państwa oraz w czasie przewozu tam i z powrotem, od dnia przekroczenia granicy do dnia przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej. § 26. 1. Żołnierzowi skierowanemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. c, świadczenia, o których mowa w art. 24 ust. 7 pkt 1 ustawy, przysługują w czasie pobytu w jednostce wojskowej przygotowującej go do służby poza granicami państwa od dnia rozpoczęcia przygotowania poza rejonem stacjonowania jednostki wojskowej, w której pełni służbę, do dnia przekroczenia granicy państwa oraz, po powrocie do kraju, od dnia przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej do dnia skierowania na urlop, o którym mowa w art. 62 ust. 7a ustawy. 2. Świadczenia, o których mowa w art. 24 ust. 7 pkt 1 ustawy, przysługują żołnierzowi wymienionemu w ust. 1 również w czasie pełnienia służby od dnia przekroczenia granicy państwa do dnia przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej, chyba że otrzymał on od misji organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych te świadczenia w naturze albo środki pieniężne przeznaczone na te świadczenia. § 27. Żołnierzowi, z wyjątkiem pełniącego służbę na podstawie umowy zawartej między nim a organizacją międzynarodową, przysługują: 1) świadczenia odszkodowawcze, w razie wypadku lub choroby pozostającej w związku ze służbą wojskową poza granicami państwa, oraz odszkodowanie za przedmioty osobistego użytku utracone, całkowicie zniszczone lub uszkodzone wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową, na podstawie ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760, z późn. zm.3)), 2) świadczenia przewidziane w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66, z późn. zm.4)) - jeżeli zdarzenie powodujące prawo do tych świadczeń zaistniało w czasie pełnienia służby poza granicami państwa. § 28. 1. Żołnierzowi: 1) skierowanemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, 2) uczestniczącemu w akcjach ratowniczych, poszukiwawczych, humanitarnych i antyterrorystycznych, 3) skierowanemu na szkolenia i ćwiczenia wojskowe, 4) pełniącemu służbę na stanowiskach służbowych, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1-3, a następnie realizującemu zadania w strefie działań wojennych - przysługuje indywidualne i zbiorowe ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków zaistniałych w czasie pełnienia służby poza granicami państwa, wskutek których nastąpiło uszkodzenie 51/375 ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć żołnierza, pokrywane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej. 2. Zakres i sumę ubezpieczenia, o których mowa w ust. 1, określa umowa ubezpieczenia zawarta między Ministrem Obrony Narodowej a zakładem ubezpieczeń, z tym że suma ubezpieczenia nie może być niższa niż świadczenie, o którym mowa w § 27 pkt 1. § 29. 1. W czasie pełnienia służby poza granicami państwa żołnierz zachowuje wszystkie uprawnienia i świadczenia, jakie przysługują na podstawie przepisów obowiązujących wobec żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w kraju, z uwzględnieniem powstałych w tym czasie zmian mających wpływ na te uprawnienia. 2. Żołnierzowi pełniącemu służbę poza granicami państwa nie przysługują świadczenia określone w art. 68 ust. 1 i 2 ustawy. § 30. Sprawy wszczęte i niezakończone ostateczną decyzją przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia prowadzi się według przepisów dotychczasowych. § 31. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 140, poz. 1479, z późn. zm.5)). § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: w z. W. Pawlak 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 107, poz. 679, Nr 113, poz. 745, Nr 127, poz. 857 i Nr 182, poz. 1228. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703, z 2006 r. Nr 170, poz. 1217 i 1218 i Nr 220, poz. 1600, z 2008 r. Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 161, poz. 1277. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 179, poz. 1750, z 2005 r. Nr 130, poz. 1085, z 2009 r. Nr 161, poz. 1278 oraz z 2010 r. Nr 113, poz. 745. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1264 i Nr 191, poz. 1954, z 2005 r. Nr 10, poz. 65 i Nr 130, poz. 1085, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z 2007 r. Nr 82, poz. 559, z 2008 r. Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 24, poz. 145, Nr 79, poz. 669, Nr 95, poz. 785 i Nr 161, poz. 1278 oraz z 2010 r. Nr 27, poz. 141, Nr 36, poz. 204, Nr 113, poz. 745 i Nr 167, poz. 1130. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 260, poz. 2179, z 2006 r. Nr 195, poz. 1440, z 2007 r. Nr 41, poz. 260 oraz z 2008 r. Nr 53, poz. 313. Art. 25. 1. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy jest wyznaczony na stanowisko służbowe, może dodatkowo powierzyć żołnierzowi czasowe pełnienie obowiązków służbowych w tej jednostce na stanowisku nieobsadzonym lub obsadzonym, na którym wyznaczony żołnierz czasowo nie wykonuje zadań służbowych. Nie dotyczy to sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury. 1a. Minister Obrony Narodowej, w przypadkach, o których mowa w ust. 1, może, uwzględniając potrzeby Sił Zbrojnych, powierzyć także żołnierzowi zawodowemu, pozostającemu w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji, czasowe pełnienie obowiązków służbowych w każdej jednostce wojskowej. Nie dotyczy to sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury. 2. Okres, o którym mowa w ust. 1, nie może być jednorazowo dłuższy niż piętnaście miesięcy. 3. W wyjątkowych przypadkach podoficerowi zawodowemu można dodatkowo powierzyć czasowe pełnienie obowiązków służbowych na stanowisku służbowym przewidzianym dla oficera zawodowego zaszeregowanym do stopnia etatowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie, jeżeli nie wiąże się z tym powierzeniem stosunek przełożeństwa nad oficerami. 4. Żołnierza zawodowego, któremu dodatkowo powierzono czasowe pełnienie obowiązków służbowych na innym stanowisku służbowym, nie zwalnia się ze stanowiska dotychczas zajmowanego. 5. Przepisy ust. 1-4 mają zastosowanie również w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu obowiązków pracownika wojska, z tym że w takim przypadku okres, o którym mowa w ust. 2, nie może być jednorazowo dłuższy niż sześć miesięcy. Art. 26. 1. Żołnierz zawodowy podlega opiniowaniu służbowemu, którego proces rozpoczyna się na sześć miesięcy przed dniem upływu: 1) kadencji na stanowisku służbowym – w przypadku żołnierza służby stałej; 2) okresu obowiązywania kontraktu, z zastrzeżeniem ust. 2 – w przypadku żołnierza służby kontraktowej. 2. W przypadku gdy kontrakt został podpisany na okres dłuższy niż trzy lata, proces opiniowania rozpoczyna się na sześć miesięcy przed upływem trzyletniego okresu trwania kontraktu. 3. Opiniowaniem służbowym obejmuje się również żołnierza zawodowego: 52/375 1) skierowanego do pełnienia służby poza granicami państwa – za okres pełnienia tej służby; 2) zwolnionego ze stanowiska służbowego w trakcie trwania kadencji lub kontraktu, jeżeli pełnił służbę na tym stanowisku co najmniej dwanaście miesięcy. 4. Opinia służbowa ma na celu ocenę wykonywania przez żołnierza zawodowego obowiązków służbowych i stanowi podstawę do określenia dalszego przebiegu jego służby. W opinii służbowej przełożony ocenia wywiązywanie się żołnierza zawodowego z poszczególnych obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku służbowym oraz jego cechy osobowe. Przy ocenie cech osobowych żołnierza zawodowego przełożony sporządzający opinię służbową może zasięgnąć opinii psychologa jednostki wojskowej. 5. Na podstawie ocen, o których mowa w ust. 4, przełożony wystawia ogólną ocenę opiniowanego żołnierza zawodowego, wyrażoną w skali od 5 do 2 (bardzo dobra, dobra, dostateczna i niedostateczna). 6. W ramach opiniowania służbowego żołnierza zawodowego w służbie stałej określa się jego indywidualną prognozę przebiegu zawodowej służby wojskowej: bliższą i dalszą. 7. Prognoza, o której mowa w ust. 6, obejmuje: 1) bliższa – wskazanie stanowiska służbowego przewidzianego do objęcia przez opiniowanego żołnierza zawodowego, wskazanie przeniesienia do rezerwy kadrowej albo wskazanie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej; 2) dalsza – wskazanie stopnia etatowego stanowiska służbowego przewidzianego do objęcia przez opiniowanego żołnierza zawodowego lub studiów, których ukończenie warunkuje objęcie wyższego stanowiska służbowego albo wskazanie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej. 8. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, nie określa się żołnierzowi zawodowemu indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej. 9. W przypadku zwolnienia żołnierza zawodowego w służbie stałej ze stanowiska służbowego w okresie kadencji na stanowisku służbowym, jeżeli pełnił służbę na tym stanowisku przez okres krótszy niż dwanaście miesięcy, nie sporządza się nowej opinii służbowej, lecz określa się jedynie nową indywidualną prognozę przebiegu zawodowej służby wojskowej. 10. W przypadku przedłużenia żołnierzowi zawodowemu okresu kadencji na stanowisku służbowym nie sporządza się opinii służbowej za okres przedłużonej kadencji, o ile została już sporządzona za okres kadencji. 11. Opinię służbową o żołnierzu zawodowym udostępnia się w przypadku wystąpienia o nią przez sąd, prokuratora, Żandarmerię Wojskową, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policję, Agencję Wywiadu, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Straż Graniczną, rzecznika dyscyplinarnego lub rzecznika dyscypliny finansów publicznych – w przypadku gdy podmioty te prowadzą postępowanie dotyczące tego żołnierza. 12. Opinię służbową sporządza osobiście bezpośredni przełożony żołnierza zawodowego. 13. Przełożony jest obowiązany doręczyć, za pokwitowaniem, potwierdzoną kopię opinii służbowej żołnierzowi zawodowemu, którego ona dotyczy w terminie czternastu dni od dnia jej sporządzenia. W opinii służbowej zamieszcza się pouczenie o przysługującym żołnierzowi zawodowemu prawie wniesienia odwołania od opinii. 14. W przypadku odmowy przyjęcia opinii służbowej przez opiniowanego, na równi z doręczeniem, o którym mowa w ust. 13, uznaje się zapoznanie opiniowanego z treścią opinii przez jej odczytanie. Przełożony poucza opiniowanego o przysługującym mu prawie do wniesienia odwołania od opinii i dokonuje o tym fakcie adnotacji w arkuszu opinii służbowej. 15. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo wniesienia odwołania od opinii służbowej do wyższego przełożonego w terminie czternastu dni od dnia jej doręczenia. Odwołanie wniesione po terminie nie podlega rozpoznaniu. 16. Prawo wniesienia odwołania nie przysługuje od indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej, określonej dla żołnierza zawodowego w opinii służbowej. 17. Wyższy przełożony, w terminie trzydziestu dni od dnia otrzymania odwołania, może zaskarżoną opinię służbową: 1) utrzymać w mocy; 2) zmienić ją lub uzupełnić; 3) uchylić i wydać nową; 4) uchylić, jeżeli brak było podstaw prawnych do jej sporządzenia. 18. Opinia służbowa wydana wskutek odwołania jest ostateczna. 19. Za przygotowanie i przebieg procesu opiniowania służbowego żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową: 53/375 1) w jednostce wojskowej – odpowiada dowódca jednostki wojskowej; 2) poza granicami państwa – odpowiada krajowy przełożony, któremu żołnierz w tym czasie podlega. 20. Indywidualną prognozę, o której mowa w ust. 6, określa organ uprawniony do wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe. 21. Określona dla żołnierza zawodowego indywidualna prognoza przebiegu zawodowej służby wojskowej może być zmieniona tylko w przypadkach szczególnie uzasadnionych potrzeb Sił Zbrojnych przez organ, o którym mowa w ust. 20. 22. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki i tryb opiniowania żołnierza zawodowego, doręczania i zapoznawania go z treścią opinii służbowej oraz wnoszenia i rozpatrywania od niej odwołania; 2) tryb określania indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej oraz sposób zapoznawania żołnierza zawodowego z indywidualną prognozą przebiegu zawodowej służby wojskowej; 3) tryb udostępniania opinii podmiotom określonym w ust. 11; 4) wzór arkusza opinii służbowej. Rozporządzenie powinno uwzględniać, aby sporządzona opinia służbowa w sposób jednoznaczny wskazywała o przydatności lub braku przydatności żołnierza zawodowego na zajmowanym stanowisku służbowym, cechy osobowe żołnierza, w szczególności odporność psychofizyczną na trudy zawodowej służby wojskowej, poziom i rzetelność wykonywania zadań służbowych oraz predyspozycje do zajmowania wyższych stanowisk służbowych, a wzór arkusza opinii zawierał wszystkie niezbędne dane do sporządzenia opinii służbowej i określenia indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej, w tym dotyczące jego stanu zdrowia, karalności oraz oceny ze sprawdzianu sprawności fizycznej oraz umożliwiał opiniowanemu wypowiedzenie się w sprawie dalszego przebiegu służby, a także, aby opiniowanie było oparte na zasadzie jawności dla opiniowanego żołnierza zawodowego. Dz.U.10.34.184 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 lutego 2010 r. w sprawie opiniowania żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.34.184) Na podstawie art. 26 ust. 22 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i tryb opiniowania żołnierza zawodowego, doręczania opinii służbowej i zapoznawania go z treścią opinii służbowej, wnoszenia i rozpatrywania od niej odwołania; 2) tryb określania indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej i sposób zapoznawania żołnierza zawodowego z indywidualną prognozą przebiegu zawodowej służby wojskowej; 3) tryb udostępniania opinii służbowej; 4) wzór arkusza opinii służbowej. § 2. 1. Opiniowanie służbowe obejmuje okres od dnia objęcia przez żołnierza zawodowego podlegającego opiniowaniu służbowemu, zwanego dalej "opiniowanym", obowiązków na stanowisku służbowym do dnia sporządzenia opinii służbowej przez bezpośredniego przełożonego opiniowanego, zwanego dalej "opiniującym". 2. Opinię służbową sporządza się na arkuszu opinii służbowej, zwanym dalej "arkuszem", którego wzór jest określony w załączniku do rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 20 ust. 1. 3. Przed przekazaniem arkusza opiniującemu wypełnia się działy arkusza I, II i IV B rubrykę "Wyszczególnienie podstawowych obowiązków służbowych zawartych w karcie opisu stanowiska służbowego", wpisując zakres podstawowych obowiązków służbowych realizowanych przez żołnierza zawodowego wymienionych w karcie opisu stanowiska służbowego oraz na każdej stronie arkusza - datę rozpoczęcia procesu opiniowania i numer PESEL opiniowanego. 4. W przypadku żołnierza zawodowego skierowanego do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa w strukturze narodowej, w dziale IV B arkusza rubrykę "Wyszczególnienie podstawowych obowiązków służbowych zawartych w karcie opisu stanowiska służbowego" wypełnia opiniujący, wpisując zakres podstawowych obowiązków służbowych wynikający z zajmowanego stanowiska służbowego. Działów II A, III, VIII, IX, X i XI arkusza nie wypełnia się. 54/375 5. W przypadku żołnierza zawodowego skierowanego do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa w strukturze narodowej dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe, wypełnia dział I arkusza w zakresie danych personalnych i zajmowanego stanowiska służbowego poza granicami państwa. § 3. 1. W ramach opiniowania służbowego opiniujący ocenia: 1) cechy osobowe opiniowanego: a) odpowiedzialność, b) efektywność rozumowania, c) umiejętność współpracy, d) komunikatywność, e) rzetelność i wiarygodność, f) determinację, g) odporność psychofizyczną, h) wygląd zewnętrzny i prezencję, i) sposób podejmowania decyzji, j) umiejętność organizowania i planowania pracy, k) wyrażanie myśli, I) umiejętność oceniania podwładnych; 2) wywiązywanie się opiniowanego z poszczególnych obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku służbowym. 2. Ocenę opiniowanego za wywiązywanie się z obowiązków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się następująco: 1) 5 (bardzo dobra) - jeżeli opiniowany uzyskał z wywiązywania się ze wszystkich obowiązków służbowych średnią ocenę 4,51 i wyższą; 2) 4 (dobra) - jeżeli opiniowany uzyskał z wywiązywania się ze wszystkich obowiązków służbowych średnią ocenę w przedziale 3,51-4,50; 3) 3 (dostateczna) - jeżeli opiniowany uzyskał z wywiązywania się ze wszystkich obowiązków służbowych średnią ocenę w przedziale 2,51-3,50; 4) 2 (niedostateczna) - jeżeli opiniowany uzyskał z wywiązywania się ze wszystkich obowiązków służbowych średnią ocenę poniżej 2,51. 3. Oceny poszczególnych cech osobowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, wyraża się w skali od 5 do 1. Opis skali cech osobowych określa dział IV A arkusza. 4. Oceny, o których mowa w ust. 3, nie podlegają sumowaniu. § 4. 1. Podstawę do określenia ogólnej oceny opiniowanego stanowi ocena wywiązywania się opiniowanego z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku służbowym. 2. W przypadku uzyskania przez opiniowanego za wywiązywanie się z obowiązków służbowych co najmniej jednej oceny niedostatecznej, ocena ogólna nie może być wyższa niż dobra. 3. W przypadku uzyskania przez opiniowanego za więcej niż połowę ocenianych cech osobowych oceny 1, ogólną ocenę opiniowanego obniża się o jeden stopień. 4. Ogólną ocenę opiniowanego wpisuje się w dziale V arkusza. 5. W przypadku wystawienia opiniowanemu ogólnej oceny bardzo dobrej albo niedostatecznej opiniujący uzasadnia wystawioną ocenę w dziale V arkusza. § 5. 1. Opiniujący sporządza opinię służbową bez względu na okres, w jakim pełni on obowiązki przełożonego. 2. Opiniujący może z własnej inicjatywy lub na wniosek opiniowanego przeprowadzić z nim rozmowę. § 6. Opiniowany na każdym etapie procesu opiniowania prowadzonego w jednostce wojskowej może wpisać własne propozycje dotyczące dalszego przebiegu służby, które umieszcza się w dziale III arkusza. § 7. 1. Po przeprowadzeniu opiniowania służbowego opiniujący podpisuje oryginał opinii służbowej w dziale V arkusza oraz parafuje i wpisuje datę zakończenia procesu opiniowania na każdej stronie arkusza, a także doręcza opiniowanemu jej potwierdzoną kopię. 2. Fakt otrzymania kopii opinii służbowej opiniowany potwierdza własnoręcznym podpisem w dziale VI A arkusza. 3. W przypadku odmowy przyjęcia przez opiniowanego kopii opinii służbowej, fakt przeprowadzenia czynności, o których mowa w art. 26 ust. 14 ustawy, opiniujący potwierdza własnoręcznym podpisem w dziale VI B arkusza. § 8. 1. Odwołanie od opinii służbowej opiniowany wnosi na piśmie do wyższego przełożonego, za pośrednictwem opiniującego. 2. Opiniujący, w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania, przesyła opinię służbową, wraz z odwołaniem i swoim stanowiskiem w sprawie, do wyższego przełożonego. 3. Wyższy przełożony w przypadku: 1) utrzymania w mocy opinii służbowej - w dziale VII arkusza dokonuje adnotacji o utrzymaniu w mocy opinii służbowej; 55/375 2) zmiany lub uzupełnienia opinii służbowej - dokonuje zmian lub uzupełnień w arkuszu pismem odręcznym w kolorze czerwonym, potwierdzając je podpisem, oraz w dziale VII arkusza dokonuje adnotacji o zmianie lub uzupełnieniu opinii służbowej; 3) uchylenia i wydania nowej opinii służbowej - w dziale VII arkusza dokonuje adnotacji o uchyleniu opinii służbowej, przekreśla wszystkie strony arkusza kolorem czerwonym, dokonując zapisu o uchyleniu opinii, dołącza ją do teczki akt personalnych opiniowanego i wydaje nową opinię służbową; 4) uchylenia opinii służbowej, jeżeli brak było podstaw prawnych do jej sporządzenia - w dziale VII arkusza dokonuje adnotacji o uchyleniu opinii służbowej z powodu braku podstaw prawnych do jej sporządzenia, przekreśla wszystkie strony arkusza kolorem czerwonym, dokonując zapisu o uchyleniu opinii, i dołącza ją do teczki akt personalnych opiniowanego. 4. Wyższy przełożony w trakcie rozmowy służbowej informuje opiniowanego oraz opiniującego o sposobie rozpatrzenia odwołania, potwierdzając fakt rozmowy własnoręcznym podpisem w dziale VII arkusza. 5. Opiniowany potwierdza fakt zapoznania się ze sposobem rozpatrzenia odwołania własnoręcznym podpisem w dziale VII arkusza. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, przy wydaniu nowej opinii służbowej przepisy § 5-7 stosuje się odpowiednio. § 9. Opiniujący przedstawia w dziale VIII arkusza, przy uwzględnieniu wystawionej ogólnej oceny i innych informacji w niej zawartych, propozycję przebiegu dalszej służby opiniowanego, określając stanowisko służbowe i jednostkę wojskową albo przeniesienie do rezerwy kadrowej, albo zwolnienie z zawodowej służby wojskowej. § 10. Opinię służbową opiniowanego dowódca jednostki wojskowej przesyła nie później niż w terminie 14 dni, z zastrzeżeniem § 20 ust. 3, od dnia, w którym stała się ostateczna, do organu: 1) właściwego do wyznaczenia opiniowanego na proponowane stanowisko służbowe, za pośrednictwem organu właściwego do wyznaczenia na dotychczasowe stanowisko służbowe, w przypadku propozycji stanowiska służbowego; 2) właściwego do wyznaczenia opiniowanego na stanowisko służbowe proponowane po zakończeniu okresu pozostawania w rezerwie kadrowej, za pośrednictwem organu właściwego do wyznaczenia na dotychczasowe stanowisko służbowe, w przypadku propozycji przeniesienia do rezerwy kadrowej; 3) właściwego do wyznaczenia opiniowanego na dotychczasowe stanowisko służbowe - w przypadku propozycji zwolnienia z zawodowej służby wojskowej. § 11. 1. Organ właściwy do wyznaczenia opiniowanego na proponowane stanowisko służbowe albo na stanowisko służbowe proponowane po zakończeniu okresu pozostawania w rezerwie kadrowej, albo na dotychczasowe stanowisko służbowe po zapoznaniu się z opinią służbową opiniowanego oraz propozycją dalszego przebiegu służby określa prognozę dalszego przebiegu zawodowej służby wojskowej, wpisując ją w dziale X arkusza. 2. Określenie prognozy bliższej propozycji wyznaczenia oficera na wyższe od zajmowanego stanowisko służbowe wymaga uzgodnienia z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, który może skonsultować się z osobami, o których mowa w art. 35 ust. 3 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 3. 3. Przed określeniem prognozy organ, o którym mowa w ust. 1: 1) w przypadku wyznaczania na stanowiska służbowe w korpusie osobowym duszpasterstwa, finansowym, medycznym, sprawiedliwości i obsługi prawnej zasięga opinii osób, o których mowa w art. 35 ust. 3 ustawy; 2) w przypadku wyznaczania na stanowiska służbowe w pozostałych korpusach osobowych może zasięgnąć opinii osób, o których mowa w art. 35 ust. 3 ustawy. 4. W przypadku, o którym mowa w § 10 pkt 2, organ właściwy do wyznaczenia opiniowanego na stanowisko służbowe proponowane po zakończeniu okresu pozostawania w rezerwie kadrowej uzgadnia prognozę z organem właściwym do przeniesienia do rezerwy kadrowej. 5. W przypadku gdy organy, o których mowa w § 10 pkt 1 i 2, nie określiły prognozy, przesyłają one opinię służbową do organu właściwego do wyznaczenia na dotychczasowe stanowisko służbowe, który określa prognozę. § 12. 1. W przypadku gdy organ, o którym mowa w § 10, określił w prognozie bliższej zwolnienie z zawodowej służby wojskowej, opinię służbową do organu uprawnionego do zwolnienia z zawodowej służby wojskowej przesyła drogą służbową organ, który zapoznał opiniowanego z prognozą. 2. Organ właściwy do zwolnienia z zawodowej służby wojskowej decyduje o: 1) pozostawieniu opiniowanego w służbie, wskazując stanowisko służbowe, na które zostanie wyznaczony opiniowany, i przesyła opinię do organu właściwego do wyznaczenia na to stanowisko, który zmienia określoną dla żołnierza prognozę; 2) zwolnieniu opiniowanego z zawodowej służby wojskowej. 3. Przepisu ust. 2 pkt 1 nie stosuje się do żołnierza, który w opinii służbowej otrzymał ogólną ocenę niedostateczną. § 13. W przypadkach, o których mowa w § 10 pkt 1 i 2 oraz § 12 ust. 2 pkt 1, organ właściwy do wyznaczenia żołnierza na dotychczasowe stanowisko służbowe nie wydaje decyzji w sprawie 56/375 wyznaczenia innego żołnierza na to stanowisko służbowe do czasu określenia prognozy lub wydania decyzji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej. § 14. 1. Dowódca jednostki wojskowej albo organ, który określił prognozę, w trakcie rozmowy indywidualnej lub za pośrednictwem technicznych środków łączności zapoznaje opiniowanego z tą prognozą. 2. Fakt zapoznania żołnierza z prognozą potwierdza organ, który dokonał tej czynności, w dziale X arkusza. § 15. 1. Zmienioną indywidualną prognozę przebiegu zawodowej służby wojskowej żołnierza wpisuje się w dziale XI arkusza. 2. Dowódca jednostki wojskowej lub organ, który zmienił prognozę, w trakcie rozmowy indywidualnej lub za pośrednictwem technicznych środków łączności zapoznaje opiniowanego ze zmienioną indywidualną prognozą przebiegu zawodowej służby wojskowej. 3. Fakt zapoznania żołnierza ze zmienioną prognozą potwierdza organ, który dokonał tej czynności, w dziale XI arkusza. § 16. 1. W przypadku zwolnienia żołnierza ze stanowiska służbowego w trakcie trwania kadencji lub kontraktu, jeżeli pełnił on służbę na tym stanowisku co najmniej dwanaście miesięcy od dnia objęcia przez niego obowiązków na stanowisku służbowym do dnia doręczenia decyzji o zwolnieniu ze stanowiska służbowego, z dniem doręczenia decyzji o zwolnieniu ze stanowiska służbowego rozpoczyna się proces opiniowania służbowego. 2. Opinię służbową sporządza osoba będąca bezpośrednim przełożonym żołnierza w dniu doręczenia decyzji o zwolnieniu ze stanowiska służbowego. 3. Opinię służbową doręcza się opiniowanemu przed dniem wykonania decyzji o zwolnieniu ze stanowiska służbowego. 4. Złożenie odwołania od opinii służbowej nie wstrzymuje wykonania decyzji o zwolnieniu ze stanowiska służbowego. 5. Odwołanie od opinii służbowej rozpatruje osoba będąca bezpośrednim przełożonym żołnierza, który sporządził opinię służbową. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, w procesie opiniowania służbowego § 9 nie stosuje się. § 17. 1. W przypadku zwolnienia żołnierza ze stanowiska służbowego w trakcie trwania kadencji na stanowisku służbowym, jeżeli pełnił on służbę na tym stanowisku przez okres krótszy niż dwanaście miesięcy, organ, o którym mowa w § 10, określa nową indywidualną prognozę przebiegu zawodowej służby wojskowej, wpisując ją w dziale XI arkusza. 2. Dowódca jednostki wojskowej lub organ, który określił nową prognozę, zapoznaje opiniowanego z nową indywidualną prognozą przebiegu zawodowej służby wojskowej. 3. Fakt zapoznania żołnierza z nową indywidualną prognozą przebiegu zawodowej służby wojskowej potwierdza organ, który dokonał tej czynności, w dziale XI arkusza. § 18. W przypadku konieczności dokonania czynności, o których mowa w § 14, § 15 ust. 2 i 3 oraz § 17 ust. 2 i 3, w imieniu Ministra Obrony Narodowej, dokonuje ich dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. § 19. Oryginał ostatecznej opinii służbowej dołącza się do teczki akt personalnych opiniowanego. § 20. 1. Opinię służbową o żołnierzu zawodowym wyznaczonym lub skierowanym do pełnienia zawodowej służby wojskowej bezpośrednio w strukturze międzynarodowej poza granicami państwa lub wyznaczonym do pełnienia zawodowej służby wojskowej bezpośrednio w strukturze międzynarodowej lub wielonarodowej na terenie kraju sporządza bezpośredni przełożony żołnierza, według trybu i wzoru obowiązującego w strukturze, w której żołnierz pełni służbę. 2. Po dniu, w którym opinia, o której mowa w ust. 1, staje się ostateczna, krajowy przełożony, któremu podlega żołnierz wyznaczony do pełnienia zawodowej służby wojskowej bezpośrednio w strukturze międzynarodowej poza granicami państwa lub w strukturze międzynarodowej lub wielonarodowej na terenie kraju, dołącza do opinii arkusz z wypełnionymi działami I, II oraz VIII. Przepisy § 11-19 stosuje się odpowiednio. 3. Ostateczną opinię służbową opiniowanego wyznaczonego do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa krajowy przełożony, o którym mowa w ust. 2, przesyła niezwłocznie właściwemu organowi wymienionemu w § 10, a w przypadku opiniowanego skierowanego do pełnienia służby poza granicami państwa do dowódcy jednostki wojskowej. 4. Krajowy przełożony, o którym mowa w ust. 2, umożliwia żołnierzowi wpisanie w dziale III arkusza własnych propozycji dotyczących dalszego przebiegu służby. § 21. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, na pisemny umotywowany wniosek podmiotów, o których mowa w art. 26 ust. 11 ustawy, o udostępnienie opinii służbowej o żołnierzu zawodowym przekazuje tym podmiotom w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopię ostatniej opinii służbowej żołnierza zawodowego. § 22. Procesy opiniowania rozpoczęte i niezakończone ostateczną opinią służbową przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia prowadzi się na podstawie dotychczasowych przepisów. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.2) 57/375 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 maja 2008 r. w sprawie opiniowania żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 94, poz. 601), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosownie do brzmienia art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). 58/375 Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 lutego 2010 r. (poz. 184) OPINIA SŁUŻBOWA 59/375 60/375 61/375 62/375 63/375 64/375 Art. 27. 1. Stopniami wojskowymi żołnierzy zawodowych są stopnie ustanowione w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Nadanie żołnierzowi zawodowemu pierwszego i kolejnych stopni wojskowych następuje w drodze mianowania. 3. Pierwszym stopniem wojskowym jest: 1) w korpusie oficerów zawodowych - stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki); 2) w korpusie podoficerów zawodowych - stopień wojskowy kaprala (mata); 3) w korpusie szeregowych zawodowych - stopień wojskowy szeregowego (marynarza). Art. 28. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) może być mianowany, po odbyciu szkolenia wojskowego i zdaniu egzaminu na oficera, podoficer zawodowy lub szeregowy zawodowy, który ukończył studia wyższe i posiada bardzo dobrą ogólną ocenę w ostatniej opinii służbowej. Art. 29. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, na stopień wojskowy kaprala (mata) może być mianowany, po zdaniu egzaminu na podoficera, szeregowy zawodowy, który ukończył szkołę średnią i posiada bardzo dobrą ogólną ocenę w ostatniej opinii służbowej. Art. 30. uchylony. Art. 31. 1. Żołnierza zawodowego mianuje się na stopień wojskowy, który odpowiada stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie żołnierz ma być wyznaczony, z dniem objęcia stanowiska służbowego. 2. Warunkiem wydania decyzji o wyznaczeniu żołnierza zawodowego na wyższe stanowisko służbowe oraz objęcia obowiązków na tym stanowisku jest uprzednie wydanie decyzji o mianowaniu tego żołnierza, przez uprawniony organ, na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie żołnierz ma być wyznaczony. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych wyznaczanych na stanowiska służbowe zaszeregowane do stopni generałów (admirałów). Art. 32. 1. Na stopnie wojskowe w korpusie oficerów zawodowych, z wyjątkiem stopnia wojskowego podporucznika (podporucznika marynarki) i stopni wojskowych generałów (admirałów), mianuje Minister Obrony Narodowej. 2. Mianowanie żołnierzy zawodowych na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) i stopnie wojskowe generałów (admirałów) następuje z uwzględnieniem zasad określonych w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. (5) 2a. Mianowanie na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego kandydatów na sędziów sądów wojskowych spełniających wymagania określone w art. 22 § 2 i 3 ustawy, o której mowa w art. 23, następuje według zasad określonych dla mianowania żołnierzy zawodowych na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki). 3. Na stopnie wojskowe w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych mianuje organ właściwy do wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerów zawodowych mianuje organ, któremu podlega szkoła podoficerska. Art. 33. Utrata stopnia wojskowego oraz degradacja następują na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej i w ustawie z dnia 4) 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. ). Art. 34. 1. Żołnierza zawodowego zalicza do określonego korpusu osobowego, grupy osobowej i specjalności wojskowej właściwy organ, o którym mowa w art. 10, w rozkazie personalnym o powołaniu do zawodowej służby wojskowej. 2. Żołnierz zawodowy może być przeniesiony do innego korpusu osobowego, innej grupy osobowej lub innej specjalności wojskowej przez organ właściwy do wyznaczenia go na stanowisko służbowe, decyzją o wyznaczeniu na stanowisko służbowe. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury. Art. 35. 1. Żołnierza zawodowego wyznacza się na stanowisko służbowe, w drodze decyzji, stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od wymaganych kwalifikacji zawodowych określonych w karcie opisu stanowiska służbowego oraz posiadanej oceny w opinii służbowej, a żołnierza zawodowego w służbie stałej również od ustalonej dla niego indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej. 65/375 2. Określenie indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego w służbie stałej odbywa się w oparciu o modele przebiegu służby. 3. Modele przebiegu służby w poszczególnych korpusach osobowych (grupach osobowych) opracowują i uaktualniają, wskazane przez Ministra Obrony Narodowej, osoby posiadające kwalifikacje właściwe dla danego korpusu osobowego (grupy osobowej). Art. 36. 1. Minimalne wymagania w zakresie wykształcenia niezbędne do wyznaczenia na pierwsze stanowisko służbowe w korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych są następujące w stosunku do: 1) szeregowych zawodowych – ukończenie gimnazjum; 2) podoficerów zawodowych – ukończenie szkoły średniej; 3) oficerów zawodowych – posiadanie dyplomu ukończenia studiów wyższych. 2. Wyznaczenie na kolejne stanowisko służbowe jest uzależnione od ukończenia kursu, szkolenia, stażu lub specjalizacji, w zależności od wymaganych kwalifikacji określonych w karcie opisu stanowiska służbowego, a także w odniesieniu do oficerów: 1) od stopnia etatowego majora (komandora podporucznika) – posiadanie tytułu zawodowego magistra (równorzędnego); 2) dla stopnia etatowego pułkownika (komandora) – ukończenie studiów podyplomowych lub posiadanie stopnia naukowego doktora; 3) od stopnia etatowego generała brygady (kontradmirała) – ukończenie podyplomowych studiów polityki obronnej. 3. Do celów określonych w ust. 2 na równi ze świadectwem lub dyplomem uczelni wojskowej są traktowane świadectwa lub dyplomy zagranicznych oraz krajowych szkół i uczelni na kierunkach zgodnych z kartą opisu stanowiska służbowego. Art. 37. 1. Żołnierz zawodowy w służbie stałej pełni zawodową służbę wojskową przez czas określony kadencjami na stanowisku służbowym. 2. Kadencja na stanowisku służbowym trwa od osiemnastu miesięcy do trzech lat. 3. Kadencja na stanowisku służbowym, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami Sił Zbrojnych, może być przedłużona przez organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe. 4. Okres przedłużenia kadencji na stanowisku służbowym nie może być dłuższy niż dwanaście miesięcy. 5. Okres kadencji na stanowisku służbowym określa organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe w decyzji o wyznaczeniu żołnierza zawodowego na to stanowisko. 6. Żołnierz, o którym mowa w ust. 1, może powtarzać kadencję na tym samym stanowisku służbowym, z zastrzeżeniem ust. 7 oraz art. 43 ust. 2 i art. 43a ust. 2. 7. Żołnierz zawodowy może pełnić zawodową służbę wojskową na tym samym stanowisku służbowym: 1) dyrektora (szefa) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej, w tym tworzącej Sztab Generalny Wojska Polskiego, 2) zaszeregowanym od stopnia etatowego majora (komandora podporucznika), w którego nazwie występuje określenie „dowódca” – nie więcej niż dwie kadencje. 8. Przepisów ust. 1 – 7 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych sędziów w sądach wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury oraz w instytucjach cywilnych. Art. 38. (uchylony). Art. 39. (uchylony). Art. 40. 1. Wyznaczenie oficera zawodowego na wyższe stanowisko może nastąpić w zależności od wolnych stanowisk służbowych, a także od ogólnej oceny bardzo dobrej lub dobrej w opinii służbowej. 2. Okres zajmowania stanowiska służbowego, o tym samym stopniu etatowym wynosi co najmniej trzy lata. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych okres ten może być krótszy, nie mniej jednak niż osiemnaście miesięcy. 3. W przypadku uzyskania przez oficera zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową w opinii służbowej ogólnej oceny dostatecznej: 1) wyznacza się go na to samo lub inne równorzędne stanowisko służbowe; 66/375 2) może być on zwolniony z zawodowej służby wojskowej. 4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych sędziów w sądach wojskowych oraz prokuratorów w wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury. Art. 41. 1. Wyznaczenie podoficera zawodowego na wyższe stanowisko służbowe może nastąpić w zależności od wolnych stanowisk i od okresu zajmowania dotychczasowego stanowiska, a także od ogólnej oceny bardzo dobrej lub dobrej w opinii służbowej oraz od odbycia, w zależności od potrzeb, stosownego kursu, szkolenia lub specjalizacji. 2. Okres zajmowania stanowiska służbowego, o tym samym stopniu etatowym wynosi co najmniej trzy lata. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych okres ten może być krótszy, nie mniej jednak niż osiemnaście miesięcy. 3. W przypadku uzyskania przez podoficera zawodowego w opinii służbowej ogólnej oceny dostatecznej: 1) wyznacza się go na to samo lub inne równorzędne stanowisko służbowe; 2) może być on zwolniony z zawodowej służby wojskowej. Art. 42. 1. Wyznaczenie szeregowego zawodowego na wyższe stanowisko służbowe może nastąpić w zależności od wolnych stanowisk, a także od ogólnej oceny bardzo dobrej lub dobrej w opinii służbowej oraz od odbycia, w zależności od potrzeb, stosownego kursu lub szkolenia. 2. W przypadku uzyskania przez szeregowego zawodowego w opinii służbowej ogólnej oceny dostatecznej: 1) wyznacza się go na to samo lub inne równorzędne stanowisko służbowe; 2) może być on zwolniony z zawodowej służby wojskowej. Art. 43. 1. Wyznaczenie na stanowiska służbowe Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego i dowódców rodzajów Sił Zbrojnych następuje z uwzględnieniem odrębnych przepisów. 2. Kadencja na stanowiskach służbowych Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego i dowódców rodzajów Sił Zbrojnych wynosi trzy lata, z możliwością wyznaczenia na ponowną kadencję, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego lub dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych może być zwolniony z zajmowanego stanowiska przed upływem kadencji przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w porozumieniu lub na wniosek Ministra Obrony Narodowej, jeżeli przemawiają za tym uzasadnione potrzeby Sił Zbrojnych. Art. 43a. 1. Na stanowisko służbowe Dowódcy Operacyjnego Sił Zbrojnych oraz Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych żołnierza zawodowego wyznacza Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Ministra Obrony Narodowej. 2. Kadencja na stanowisku służbowym Dowódcy Operacyjnego Sił Zbrojnych oraz Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych wynosi trzy lata, z możliwością wyznaczenia na ponowną kadencję, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe Dowódcy Operacyjnego Sił Zbrojnych albo Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych może być zwolniony z zajmowanego stanowiska przed upływem kadencji przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w porozumieniu lub na wniosek Ministra Obrony Narodowej, jeżeli przemawiają za tym uzasadnione potrzeby Sił Zbrojnych. Art. 44. 1. Organami właściwymi do wyznaczania na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk żołnierzy zawodowych są: 1) Minister Obrony Narodowej – w odniesieniu do stanowisk służbowych o stopniach etatowych pułkownika (komandora) i generała (admirała) oraz na które wyznacza na podstawie przepisów odrębnych ustaw; 2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej i Szef Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia – w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika) włącznie w podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4; 3) dowódca okręgu wojskowego, dowódca korpusu, rektor - komendant wojskowej uczelni akademickiej, dowódca dywizji, flotylli, Dowódca Garnizonu Warszawa – w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego majora (komandora podporucznika) włącznie w podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 4; 67/375 4) dowódca brygady, skrzydła, rektor - komendant wojskowej uczelni zawodowej, dowódca pułku, batalionu oraz dowódca zajmujący stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej podpułkownika (komandora porucznika) – w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 5; 5) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr – w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika) włącznie w pozostałych, niewymienionych w pkt 2 – 4, jednostkach wojskowych. 2. Zwolnienia żołnierza zawodowego z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego w jednostce wojskowej, w której zajmował to stanowisko, i wyznaczenia na stanowisko służbowe w innej jednostce wojskowej dokonuje właściwy organ, któremu podlegają obie te jednostki, przy zachowaniu posiadanych uprawnień do wyznaczania na stanowiska służbowe, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Zwolnienie żołnierza zawodowego z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego w jednostce wojskowej, w której zajmował to stanowisko, i wyznaczenie na stanowisko służbowe w innej jednostce wojskowej może nastąpić również na podstawie porozumienia organu, który zwalnia ze stanowiska, oraz organu, który wyznacza na stanowisko, jeżeli posiadają równorzędne uprawnienia do wyznaczania i zwalniania ze stanowisk służbowych. Art. 44a. Organy, o których mowa w art. 44 ust. 1, dokonują corocznie oceny sytuacji kadrowej. Art. 45. 1. Żołnierza zawodowego zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego: 1) jeżeli wojskowa komisja lekarska orzekła jego niezdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej w określonych jednostkach wojskowych albo na zajmowanym stanowisku służbowym; 2) gdy zlikwidowano zajmowane przez niego stanowisko służbowe; 3) gdy upłynął termin kadencji określony w decyzji o wyznaczeniu na stanowisko służbowe; 4) wskutek wymierzenia kary dyscyplinarnej odwołania z zajmowanego stanowiska służbowego; 5) w przypadku udzielenia urlopu wychowawczego w wymiarze dłuższym niż dwanaście miesięcy. 2. Żołnierza zawodowego można zwolnić z zajmowanego stanowiska służbowego w przypadku: 1) zaistnienia potrzeb Sił Zbrojnych; 2) wszczęcia postępowania w sprawie cofnięcia żołnierzowi zawodowemu poświadczenia bezpieczeństwa o klauzuli wymaganej na tym stanowisku. 2a. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, żołnierza zawodowego wyznacza się na równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe albo przenosi się do rezerwy kadrowej na okres nie krótszy niż 6 miesięcy. 2b. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, żołnierza zawodowego przenosi się do rezerwy kadrowej na czas prowadzonego postępowania. Na zwolnione stanowisko służbowe nie wyznacza się do czasu zakończenia postępowania w sprawie cofnięcia żołnierzowi zawodowemu poświadczenia bezpieczeństwa innego żołnierza zawodowego, a powierza się obowiązki służbowe na tym stanowisku innemu żołnierzowi zawodowemu w trybie określonym w art. 25. 3. Żołnierza zawodowego w przypadkach wymienionych w ust. 1 i 2 oraz żołnierza zawodowego pozostającego w rezerwie kadrowej zwalnia się z zawodowej służby wojskowej, gdy odmówi pełnienia służby na innym równorzędnym lub wyższym stanowisku służbowym. 3a. Z dniem przeniesienia żołnierza zawodowego do rezerwy kadrowej lub dyspozycji albo zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierz zawodowy z mocy prawa jest zwolniony z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego. 4. Zwolnienie żołnierza zawodowego ze stanowiska służbowego sędziego sądu wojskowego oraz asesora i prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury następuje z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych i ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze. Art. 46. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe wymagania kwalifikacyjne do wyznaczenia na poszczególne stanowiska służbowe; 2) szczegółowy tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk, w tym tryb organizacji oraz kierowania żołnierzy na kursy specjalistyczne i szkolenie oraz staż przed wyznaczeniem na stanowiska; 3) szczegółowe warunki i tryb zaliczania i przenoszenia żołnierzy zawodowych do innego korpusu osobowego lub grupy osobowej; 4) tryb przenoszenia żołnierzy zawodowych do rezerwy kadrowej, warunki i sposób pełnienia przez nich zawodowej służby wojskowej w tym okresie, a także sposób nakładania na nich zadań służbowych 68/375 oraz rozliczania z ich wykonania oraz limit żołnierzy zawodowych pozostających w rezerwie kadrowej dla poszczególnych organów wymienionych w art. 20 ust. 3, w ramach ogólnej liczby stanowisk służbowych określonej na podstawie art. 4 ust. 4; 5) terminy i sposób prowadzenia corocznej oceny sytuacji kadrowej. 2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno w szczególności: 1) przewidywać możliwość równego dostępu żołnierzy zawodowych do wyższych stanowisk służbowych, po spełnieniu przez nich warunków określonych w ustawie, modelu przebiegu zawodowej służby wojskowej i w karcie opisu stanowiska służbowego, a także uwzględniać ich dotychczasowe doświadczenie i przebieg służby wojskowej; 2) zapewnić sprawność kierowania przez Ministra Obrony Narodowej podległymi i nadzorowanymi jednostkami organizacyjnymi; 3) określić, że podstawowym kryterium zaliczenia lub przeniesienia żołnierza zawodowego do innego korpusu osobowego lub grupy osobowej powinno być wykształcenie żołnierza, jego kwalifikacje zawodowe, w tym specjalistyczne, stan zdrowia, a także przydatność na nowym stanowisku służbowym; 4) przewidywać, że żołnierze zawodowi w okresie pozostawania w rezerwie kadrowej podlegają regułom pełnienia zawodowej służby wojskowej i wykonują zadania służbowe określone przez przełożonych; 5) zapewnić możliwość pełnego wykorzystania przez organy wojskowe podległej kadry zawodowej Sił Zbrojnych. Art. 46a. 1. Żołnierzom zawodowym korpusów podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych mogą być nadawane klasy kwalifikacyjne odpowiadające poziomowi ich wyszkolenia wojskowego i specjalistycznego, zgodnie z zajmowanymi stanowiskami służbowymi, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Ustala się cztery rodzaje klas kwalifikacyjnych: trzecią, drugą, pierwszą i mistrzowską. 3. Klasę kwalifikacyjną nadaje się po zdaniu egzaminu przed komisją egzaminacyjną powołaną przez uprawniony organ. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, organy właściwe do powoływania komisji egzaminacyjnych i nadawania klas kwalifikacyjnych, wymagania w zakresie kwalifikacji członków komisji oraz liczbę członków tych komisji, szczegółowy sposób i tryb nadawania, potwierdzania, podwyższania i utraty klas kwalifikacyjnych, sposób przeprowadzania i zdawania egzaminu oraz zakres wiedzy i umiejętności sprawdzanych w czasie egzaminu, uwzględniając specyfikę służby na poszczególnych stanowiskach służbowych w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych. Dz.U.09.218.1699 zm. Dz.U.10.191.1281 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk (Dz.U.09.218.1699) Na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy 1) zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymagania kwalifikacyjne do wyznaczania na poszczególne stanowiska służbowe; 2) szczegółowy tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami", na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk, w tym tryb organizacji oraz kierowania żołnierzy na kursy specjalistyczne i szkolenie oraz staż przed wyznaczeniem na stanowiska; 3) szczegółowe warunki i tryb zaliczania i przenoszenia żołnierzy do innego korpusu osobowego lub grupy osobowej; 4) tryb przenoszenia żołnierzy do rezerwy kadrowej, warunki i sposób pełnienia przez nich zawodowej służby wojskowej w tym okresie, a także sposób nakładania na nich zadań służbowych oraz rozliczania z ich wykonania oraz limit żołnierzy pozostających w rezerwie kadrowej dla poszczególnych organów 69/375 wymienionych w art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", w ramach ogólnej liczby stanowisk służbowych określonej na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy; 5) terminy i sposób przeprowadzania corocznej oceny sytuacji kadrowej. § 2. 1. Wymagania kwalifikacyjne do wyznaczenia na poszczególne stanowiska służbowe są następujące: 1) dla szeregowych zawodowych, zaszeregowane do stopni etatowych: a) szeregowego (marynarza) - ukończenie gimnazjum oraz szkolenia w ramach służby kandydackiej albo pełnienie przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej czynnej służby wojskowej, b) starszego szeregowego (starszego marynarza) - ukończenie kursu doskonalącego; 2) dla podoficerów zawodowych, zaszeregowane do stopni etatowych: a) kaprala (mata) - ukończenie szkoły średniej oraz szkolenia w szkole podoficerskiej albo pełnienie przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej czynnej służby wojskowej, b) starszego kaprala (starszego mata) - ukończenie kursu doskonalącego, c) plutonowego (bosmana mata) - ukończenie kursu kwalifikacyjnego, d) sierżanta (bosmana) i starszego sierżanta (starszego bosmana) - ukończenie kursu doskonalącego, e) młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) - ukończenie kursu kwalifikacyjnego, f) chorążego (chorążego marynarki) i starszego chorążego (starszego chorążego marynarki) - ukończenie kursu doskonalącego, g) starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) - ukończenie kursu kwalifikacyjnego; 2a). Przepisów ust. 1, z wyjątkiem pkt 1 lit. a, pkt 2 lit. a oraz pkt 3 lit. a, c, e i f, nie stosuje się do żołnierzy zawodowych planowanych do wyznaczenia na stanowiska służbowe w korpusie osobowym Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Służby Wywiadu Wojskowego. 3) dla oficerów zawodowych, zaszeregowane do stopni etatowych: a) podporucznika (podporucznika marynarki) - posiadanie dyplomu ukończenia studiów wyższych oraz ukończenie szkolenia w uczelni wojskowej, b) porucznika (porucznika marynarki) i kapitana (kapitana marynarki) - ukończenie kursu kwalifikacyjnego lub stażu, c) majora (komandora podporucznika) - posiadanie tytułu zawodowego magistra (równorzędnego), d) podpułkownika (komandora porucznika) - ukończenie kursu kwalifikacyjnego lub stażu, e) pułkownika (komandora) - ukończenie studiów podyplomowych lub specjalizacji albo posiadanie stopnia naukowego doktora, f) od generała brygady (kontradmirała) - ukończenie podyplomowych studiów polityki obronnej lub innych równorzędnych studiów. 2. Rodzaj kursu kwalifikacyjnego lub doskonalącego, zwanego dalej "kursem specjalistycznym", stażu, specjalizacji lub kierunku studiów wymaganych na stanowisku służbowym, na które żołnierz ma być wyznaczony, określa się w karcie opisu stanowiska służbowego. 3. Na wniosek organu właściwego do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw szkolnictwa wojskowego, w porozumieniu z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, stwierdzają dla potrzeb pełnienia zawodowej służby wojskowej równorzędność świadectw lub dyplomów zagranicznych oraz krajowych szkół i uczelni ze świadectwami lub dyplomami krajowych uczelni wojskowych, o których mowa w art. 36 ust. 3 ustawy. § 3. 1. Żołnierza służby kandydackiej, który ukończył studia w uczelni wojskowej lub szkolenie wojskowe, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz 124a ustawy, wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego podporucznika (podporucznika marynarki). 2. Oficera rezerwy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. b i art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy, powołanego do zawodowej służby wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe: 1) zaszeregowane do stopnia etatowego odpowiadającego stopniowi wojskowemu posiadanemu przez tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej albo 2) zaszeregowane do stopnia etatowego bezpośrednio wyższego od stopnia wojskowego posiadanego przez tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej, po mianowaniu na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony. 3. Żołnierza służby kandydackiej, który ukończył szkołę podoficerską, wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego kaprala (mata). 4. Podoficera rezerwy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 2 lit. b i art. 12 ust. 2 pkt 2 ustawy, powołanego do zawodowej służby wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe: 1) zaszeregowane do stopnia etatowego odpowiadającego stopniowi wojskowemu posiadanemu przez tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej albo 70/375 2) zaszeregowane do stopnia etatowego bezpośrednio wyższego od stopnia wojskowego posiadanego przez tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej, po mianowaniu na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony. 5. Żołnierza służby kandydackiej, który ukończył szkolenie w ośrodku szkolenia, wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego szeregowego (marynarza). 6. Żołnierza rezerwy, o którym mowa w art. 12 ust. 2 pkt 3 ustawy, powołanego do zawodowej służby wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe: 1) zaszeregowane do stopnia etatowego odpowiadającego stopniowi wojskowemu posiadanemu przez tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej albo 2) zaszeregowane do stopnia etatowego bezpośrednio wyższego od stopnia wojskowego posiadanego przez tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej, po mianowaniu na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony. 7. Osobę, o której mowa w art. 17a ustawy, wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego równorzędnego stopniowi posiadanemu przez tę osobę przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej. § 4. Żołnierza zakwalifikowanego na kurs specjalistyczny lub staż, wymagany przed objęciem stanowiska służbowego określonego w indywidualnej prognozie bliższej przebiegu służby wojskowej, kieruje na ten kurs lub staż dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej lub dyspozycji, zwany dalej "dowódcą jednostki wojskowej". § 5. 1. Kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem żołnierzy na stanowiska służbowe o stopniu etatowym porucznika (porucznika marynarki), kapitana (kapitana marynarki), podpułkownika (komandora porucznika) organizowane są w uczelniach wojskowych lub jednostkach badawczo-rozwojowych. 2. Kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem podoficerów na stanowiska służbowe organizowane są w szkołach podoficerskich i centrach szkolenia. 3. Kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem szeregowych (marynarzy) na stanowiska służbowe organizowane są w centrach i ośrodkach szkolenia. 4. Za zgodą dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw szkolnictwa wojskowego, kursy specjalistyczne mogą być organizowane dla: 1) oficerów - w centrach i ośrodkach szkolenia; 2) podoficerów - w uczelniach wojskowych. 5. Kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem na stanowiska służbowe w korpusie osobowym medycznym, Żandarmerii Wojskowej, Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Służby Wywiadu Wojskowego mogą być prowadzone we właściwych dla tych korpusów centrach i ośrodkach szkolenia. 6. Żołnierze przed wyznaczeniem na stanowiska służbowe mogą być kierowani na kursy specjalistyczne do zagranicznych szkół, uczelni oraz ośrodków szkolenia, na kierunkach zgodnych z kartami opisu tych stanowisk służbowych. 7. Na kursy specjalistyczne do zagranicznych szkół, uczelni oraz ośrodków szkolenia kwalifikuje i kieruje Minister Obrony Narodowej - oficerów zawodowych zajmujących lub przewidzianych do wyznaczenia na stanowiska służbowe zaszeregowane od stopnia etatowego pułkownika (komandora) i wyższych, oraz dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - żołnierzy zajmujących stanowiska służbowe zaszeregowane do pozostałych stopni etatowych. § 6. W przypadku żołnierza, o którym mowa w art. 28 ustawy, zgodę na zakwalifikowanie na odpowiednią formę szkolenia zakończoną egzaminem na oficera wyraża dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, na wniosek żołnierza, przesłany drogą służbową. § 7. W przypadku żołnierza, o którym mowa w art. 29 ustawy, decyzję o zakwalifikowaniu zainteresowanego żołnierza na egzamin na podoficera podejmuje dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, na wniosek żołnierza, przesłany drogą służbową. § 8. 1. W przypadku wyznaczania oficera na wyższe stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego pułkownika (komandora) włącznie organ właściwy do wyznaczenia na to stanowisko przesyła, drogą służbową, dyrektorowi departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, wniosek o mianowanie oficera na wyższy stopień wojskowy w związku z przewidywanym wyznaczeniem na wyższe stanowisko służbowe. 2. W przypadku gdy organem właściwym do wyznaczenia na stanowisko służbowe jest dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, wniosku o mianowanie nie sporządza się. 71/375 3. Przełożeni organu właściwego do wyznaczenia oficera na wyższe stanowisko służbowe mogą dodatkowo przedstawiać wnioski o mianowanie innych oficerów spełniających warunki do mianowania na wyższy stopień wojskowy w związku z planowanym wyznaczeniem na stanowisko, o którym mowa w ust. 1. 4. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr kwalifikuje oficera do mianowania na wyższy stopień wojskowy spośród oficerów: 1) zgłoszonych w trybie ust. 1 i 3; 2) których stanowiska służbowe są likwidowane; 3) pozostających w rezerwie kadrowej; 4) kończących służbę na stanowiskach służbowych poza granicami państwa. 5. W ramach kwalifikowania, o którym mowa w ust. 4, bierze się pod uwagę: 1) wyniki opiniowania służbowego; 2) opinie innych organów, jeżeli obowiązek sporządzania takich opinii wynika z odrębnych przepisów; 3) zgodność posiadanych kwalifikacji z wymogami określonymi w karcie opisu stanowiska służbowego, na które oficer ma być wyznaczony po mianowaniu; 4) doświadczenie zawodowe oraz przebieg służby wojskowej; 5) staż służby w posiadanym stopniu wojskowym; 6) predyspozycje do zajmowania określonych stanowisk służbowych; 7) informację o karalności oraz czy przeciwko żołnierzowi jest prowadzone postępowanie przygotowawcze. 6. Przed dokonaniem kwalifikacji, o której mowa w ust. 4, dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr może skonsultować się z osobami, o których mowa w art. 35 ust. 3 ustawy, oraz osobami zajmującymi kierownicze stanowiska Ministerstwa Obrony Narodowej. 7. Organy uczestniczące w procesie kwalifikowania oficerów do mianowania na wyższy stopień wojskowy uwzględniają równy dostęp żołnierzy do wyższych stanowisk służbowych. 8. Po przeprowadzeniu kwalifikacji dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej wniosek o mianowanie zakwalifikowanego do mianowania oficera na kolejny wyższy stopień wojskowy. 9. W przypadku mianowania przez Ministra Obrony Narodowej żołnierza na wyższy stopień wojskowy dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr przesyła decyzję o mianowaniu do organu właściwego w celu wyznaczenia na stanowisko służbowe. 10. W przypadku gdy stanowisko służbowe, na które oficer ma być wyznaczony, jest inne niż określone w indywidualnej prognozie bliższej przebiegu zawodowej służby wojskowej oficera, organ właściwy do wyznaczenia oficera na stanowisko służbowe określa nową prognozę. 11. Przepisów ust. 1-10 nie stosuje się do oficerów planowanych do wyznaczenia na stanowiska sędziów w sądach wojskowych oraz asesorów i prokuratorów w wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury, dla których tryb postępowania przy wyznaczaniu i odwoływaniu z tych stanowisk określają przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, 2) poz. 1676, z późn. zm. ) i ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 3) 39, z późn. zm. ). 12. W przypadku mianowania podoficera lub szeregowego na wyższy stopień wojskowy w związku z wyznaczeniem na wyższe stanowisko służbowe przepisy ust. 2-8 i 10 stosuje się odpowiednio. Czynności określone w tych przepisach dla dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr realizują organy właściwe do wyznaczenia podoficera lub szeregowego na stanowisko służbowe. § 9. 1. Przed wyznaczeniem na równorzędne stanowisko służbowe lub mianowaniem na wyższy stopień wojskowy w związku z wyznaczeniem na wyższe stanowisko służbowe organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe lub mianowania może poddać żołnierza badaniom kompetencyjnym. 2. Badanie kompetencyjne może obejmować testy lub rozmowy indywidualne w zakresie wymagań na stanowisku służbowym, na które żołnierz ma być wyznaczony. 3. Przed wyznaczeniem żołnierza na stanowisko służbowe od stopnia etatowego pułkownika (komandora) organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe może zasięgnąć opinii organów Żandarmerii Wojskowej lub uzyskać od prokuratora wojskowego informację, czy przeciwko żołnierzowi jest prowadzone postępowanie przygotowawcze, a w przypadku oficerów korpusu osobowego medycznego, dodatkowo, opinii Wojskowej Izby Lekarskiej. § 10. 1. Żołnierza, który nie posiada poświadczenia bezpieczeństwa wymaganego w karcie opisu stanowiska służbowego - nie wyznacza się na to stanowisko służbowe. 2. W wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych przypadkach na stanowisko, o którym mowa w ust. 1, można wyznaczyć żołnierza, który uzyskał zgodę na udostępnienie informacji niejawnych o klauzuli wymienionej w karcie opisu stanowiska służbowego, odpowiednio w trybie art. 49 ust. 1 albo ust. 2 72/375 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631, z 4) późn. zm. ). 3. Z wnioskiem o wszczęcie postępowania sprawdzającego w celu wydania poświadczenia bezpieczeństwa o klauzuli wymaganej na stanowisku służbowym, na które żołnierz ma być wyznaczony, występuje, przed wyznaczeniem, organ uprawniony do wyznaczenia żołnierza na to stanowisko służbowe. § 11. 1. Wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe uważa się za dokonane po spełnieniu łącznie następujących warunków: 1) wydaniu decyzji o wyznaczeniu żołnierza na stanowisko służbowe; 2) stwierdzeniu przez dowódcę jednostki wojskowej, w rozkazie dziennym, daty objęcia przez żołnierza obowiązków na stanowisku służbowym. 2. Przed wyznaczeniem żołnierza na wyższe stanowisko służbowe organ uprawniony wydaje decyzję o mianowaniu żołnierza na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie żołnierz ten ma być wyznaczony. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku żołnierza, o którym mowa w art. 31 ust. 3 oraz w art. 176 ustawy. 4. Datę objęcia obowiązków na stanowisku służbowym przez żołnierza, którego bezpośrednim przełożonym jest Minister Obrony Narodowej, stwierdza w rozkazie dziennym dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, na podstawie pisemnego meldunku o objęciu obowiązków. § 12. 1. Żołnierzowi można powierzyć czasowe pełnienie obowiązków służbowych na jednym równorzędnym lub wyższym stanowisku służbowym. 2. Czasowe pełnienie obowiązków służbowych dowódca jednostki wojskowej powierza żołnierzowi w rozkazie dziennym, wydanym przed dniem ich objęcia. 3. W przypadku powierzenia czasowego pełnienia obowiązków służbowych żołnierzowi na stanowisku służbowym bezpośrednio podległym Ministrowi Obrony Narodowej oraz w przypadku, o którym mowa w art. 25 ust. 1a ustawy, Minister Obrony Narodowej czasowe pełnienie obowiązków służbowych powierza decyzją wydaną do celów ewidencyjnych. 4. Dowódca jednostki wojskowej, który powierzył żołnierzowi czasowe pełnienie obowiązków służbowych, oraz dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr w przypadku, o którym mowa w ust. 3, stwierdzają w swoich rozkazach dziennych datę objęcia przez żołnierza czasowego pełnienia obowiązków służbowych na powierzonym stanowisku służbowym i datę zakończenia ich pełnienia. 5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio w przypadku powierzenia żołnierzowi czasowego pełnienia obowiązków służbowych na stanowisku przeznaczonym dla pracownika wojska. § 13. 1. Żołnierza pozostającego w związku małżeńskim z żołnierzem - kobietą wyznacza się na stanowiska służbowe, w miarę możliwości, w tym samym garnizonie lub w miejscowościach pobliskich, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej 5) Polskiej (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398, z późn. zm. ). 2. Żołnierzy pozostających w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 1, nie wyznacza się na stanowiska służbowe, na których zachodzi bezpośredni stosunek podległości służbowej. § 14. 1. W decyzji personalnej o wyznaczeniu żołnierza na stanowisko służbowe określa się datę rozpoczęcia i zakończenia kadencji na tym stanowisku. Okresy kadencji powinny się kończyć z ostatnim dniem kwartału kalendarzowego. 2. Przedłużenia żołnierzowi okresu kadencji na zajmowanym stanowisku służbowym dokonuje organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe, w decyzji personalnej, w której określa nowy termin zakończenia kadencji. § 15. 1. Żołnierza, który orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej został uznany za niezdolnego do pełnienia służby w określonych jednostkach wojskowych albo na zajmowanym stanowisku służbowym, zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej, jeżeli sam nie jest organem uprawnionym do wyznaczenia na stanowisko służbowe, występuje, drogą służbową, do właściwego organu z wnioskiem o wyznaczenie żołnierza na stanowisko odpowiadające jego stanowi zdrowia i kwalifikacjom. 3. Żołnierza, który orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej został uznany za zdolnego do zawodowej służby wojskowej z ograniczeniami, organ uprawniony wyznacza na stanowisko służbowe uzgodnione z żołnierzem. 73/375 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 i 3, dowódca jednostki wojskowej do czasu zwolnienia żołnierza ze stanowiska służbowego zwalnia go z wykonywania zadań służbowych. § 16. 1. W razie wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe poza dotychczasową jednostką wojskową, skierowania do wykonywania zadań w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji, dowódca jednostki wojskowej rozlicza żołnierza i ogłasza w rozkazie dziennym datę jego ubycia z jednostki wojskowej. 2. Dowódca jednostki wojskowej kieruje żołnierza do jednostki wojskowej, w której został wyznaczony na nowe stanowisko służbowe, skierowany do wykonywania zadań w rezerwie kadrowej lub dyspozycji, określając termin tak, aby mógł on stawić się w niej w dniu określonym w decyzji personalnej. 3. O fakcie skierowania, o którym mowa w ust. 2, dowódca jednostki wojskowej powiadamia niezwłocznie, w formie pisemnej, dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz został wyznaczony na nowe stanowisko służbowe, skierowany do wykonywania zadań w rezerwie kadrowej lub dyspozycji. 4. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz został wyznaczony na stanowisko służbowe, skierowany do wykonywania zadań w rezerwie kadrowej lub dyspozycji, informuje niezwłocznie, w formie pisemnej, o fakcie stawienia się go do służby dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił ostatnio służbę. 5. W razie gdy z ważnych powodów dowódca jednostki, o którym mowa w ust. 1, nie może wykonać decyzji o wyznaczeniu na stanowisko służbowe w terminie określonym w decyzji personalnej, informuje niezwłocznie o tym organ, który wydał tę decyzję, podając faktyczne przyczyny zwłoki, oraz informuje o tym fakcie dowódcę jednostki wojskowej, do której żołnierz został wyznaczony na stanowisko, skierowany do wykonywania zadań w rezerwie kadrowej lub dyspozycji. 6. Do dnia stawienia się żołnierza do służby w nowej jednostce wojskowej, pozostaje on w ewidencji i na zaopatrzeniu dotychczasowej jednostki wojskowej. § 17. 1. Zwolnienie żołnierza ze stanowiska służbowego w trakcie kadencji może nastąpić w związku z wyznaczeniem na inne stanowisko służbowe albo przeniesieniem do rezerwy kadrowej. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, w związku z przeniesieniem do rezerwy kadrowej wymaga uzyskania zgody organu, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, z wyjątkiem przypadku, gdy organem zwalniającym żołnierza ze stanowiska służbowego jest ten organ. § 18. 1. Zwolnienie żołnierza z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i wyznaczenie na równorzędne stanowisko na podstawie porozumienia, o którym mowa w art. 44 ust. 3 ustawy, następuje na wniosek zainteresowanego żołnierza lub za jego pisemną zgodą. 2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać: 1) oznaczenia stron; 2) dane ewidencyjne żołnierza; 3) dane, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy, dotyczące dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i stanowiska przewidzianego do wyznaczenia; 4) datę zwolnienia z zajmowanego stanowiska służbowego i wyznaczenia na nowe stanowisko. 3. Zwolnienie żołnierza z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i wyznaczenie na nowe stanowisko następuje w terminie uzgodnionym przez organ zwalniający ze stanowiska służbowego oraz organ wyznaczający na stanowisko służbowe. 4. Decyzje personalne o zwolnieniu żołnierza ze stanowiska służbowego i wyznaczeniu na stanowisko wydają, po podpisaniu porozumienia, organy, o których mowa w art. 44 ust. 3 ustawy. § 19. 1. W związku z wprowadzeniem nowego etatu jednostki wojskowej lub zmian do etatu jednostki wojskowej, powodujących zmianę nazwy stanowiska służbowego, nazwy komórki wewnętrznej, podległości komórki wewnętrznej, oznaczenia korpusu osobowego, grupy osobowej, specjalności wojskowej albo grupy uposażenia, organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko może wyznaczyć żołnierza na zmienione stanowisko służbowe lub na stanowisko w nowej komórce wewnętrznej. 2. Żołnierz pełni służbę na zmienionym stanowisku służbowym lub na stanowisku służbowym w nowej komórce wewnętrznej, z uwzględnieniem upływu części kadencji na stanowisku zajmowanym przed tym wyznaczeniem. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie sporządza się opinii służbowej. § 20. 1. Żołnierza zalicza się do określonego korpusu osobowego, grupy osobowej i specjalności wojskowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. 2. Zaliczenie do określonego korpusu, grupy osobowej i specjalności wojskowej następuje w rozkazie personalnym o powołaniu do zawodowej służby wojskowej. § 21. Żołnierza można przenieść do innego korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej, w szczególności w razie: 74/375 1) zniesienia korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej w tym korpusie, do których żołnierz był zaliczony; 2) zmniejszenia stanu etatowego w obrębie korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej, w których żołnierz pełni służbę; 3) utworzenia nowego korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej w istniejącym korpusie osobowym; 4) konieczności dokonania uzupełnienia stanu etatowego w istniejących korpusach osobowych, grupach osobowych lub specjalnościach wojskowych. § 22. 1. Żołnierza przenoszonego w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisko służbowe do innego korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe z uwzględnieniem wymogów w zakresie wykształcenia, kwalifikacji i stanu zdrowia określonych w karcie opisu stanowiska służbowego, na które ten żołnierz ma być wyznaczony. 2. Żołnierza przenoszonego w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej do innego korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej można skierować uprzednio do odbycia kursu specjalistycznego, szkolenia lub stażu. § 23. 1. Liczba stanowisk przeznaczonych na potrzeby tworzenia rezerwy kadrowej wynosi 2 % ogólnej liczby stanowisk służbowych określonej na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy. 2. Limit żołnierzy, którzy mogą pozostawać w rezerwie kadrowej, wynosi dla: 1) Ministra Obrony Narodowej - 20 % ogólnej liczby stanowisk służbowych przewidzianych dla rezerwy kadrowej; 2) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - 80 % ogólnej liczby stanowisk służbowych przewidzianych dla rezerwy kadrowej. § 24. 1. Oficera zawodowego w służbie stałej skierowanego na stacjonarne studia magisterskie lub studia podyplomowe, w tym podyplomowe studia polityki obronnej, organ, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, przenosi do rezerwy kadrowej. 2. Przepis ust. 1 stosuje się do żołnierza w służbie stałej skierowanego na kurs specjalistyczny lub staż wymagany przed objęciem wyższego lub innego równorzędnego stanowiska służbowego, trwający dłużej niż sześć miesięcy. 3. Organ, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, przenosi żołnierza, o którym mowa w ust. 1 i 2, do rezerwy kadrowej w celu odbycia studiów, kursu, stażu lub specjalizacji na wniosek organu wojskowego właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe po odbyciu studiów, kursu, stażu lub specjalizacji, jeżeli sam nie jest tym organem. 4. We wniosku, o którym mowa w ust. 3, podaje się datę zwolnienia żołnierza ze stanowiska służbowego w celu określenia terminu rozpoczęcia okresu przebywania w rezerwie kadrowej. 5. Organ właściwy do przeniesienia żołnierza do rezerwy kadrowej, w przypadkach, o których mowa w ust. 3, z dniem upływu okresu przebywania w rezerwie kadrowej i ukończenia z wynikiem pozytywnym studiów, kursu, stażu lub specjalizacji wyznacza tego żołnierza na kolejne stanowisko służbowe lub kieruje do organu właściwego do jego wyznaczenia na stanowisko. 6. Kurs specjalistyczny, szkolenie i staż wymagany do wyznaczenia na stanowisko służbowe, trwający nie dłużej niż sześć miesięcy, żołnierz odbywa w trakcie służby na zajmowanym stanowisku służbowym przed zakończeniem kadencji. 7. W przypadku odbywania studiów, kursu specjalistycznego, szkolenia, stażu na potrzeby aktualnie zajmowanego przez żołnierza stanowiska służbowego, żołnierza nie przenosi się do rezerwy kadrowej, bez względu na czas trwania studiów, kursu, szkolenia lub stażu. § 25. 1. Przepisy § 24 ust. 3 i 4 stosuje się także do żołnierza w służbie stałej, którego przewiduje się wyznaczyć na inne stanowisko służbowe, a który nie może z innych przyczyn objąć go bezpośrednio po zakończeniu kadencji, oraz do żołnierza, o którym mowa w art. 20 ust. 1a ustawy. 2. W przypadku skierowania żołnierza pozostającego w rezerwie kadrowej do wykonywania zadań w określonej jednostce wojskowej zakres wykonywania przez żołnierza tych zadań oraz sposób rozliczania z ich wykonania określa dowódca tej jednostki. 3. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania do żołnierza, o którym mowa w art. 20 ust. 1a ustawy. 4. Organ wojskowy właściwy do przeniesienia żołnierza do rezerwy kadrowej, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, z dniem upływu okresu przebywania w rezerwie kadrowej wyznacza go na stanowisko służbowe lub kieruje do organu właściwego do wyznaczenia na stanowisko albo zwalnia go z zawodowej służby wojskowej. § 26. 1. W decyzji personalnej o przeniesieniu żołnierza do rezerwy kadrowej określa się: 1) datę rozpoczęcia i zakończenia okresu przebywania w rezerwie kadrowej; 75/375 2) miejsce wykonywania przez tego żołnierza zadań służbowych; 3) odpowiedzialnego za określenie zadań służbowych; 4) miejsce zaopatrzenia logistycznego i finansowego. 2. Ewidencję żołnierzy przeniesionych do rezerwy kadrowej prowadzi dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. 3. Dowódca jednostki wojskowej, do której żołnierz został skierowany do pełnienia służby w rezerwie kadrowej, powiadamia niezwłocznie, w formie pisemnej, dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr o fakcie przybycia i ubycia tego żołnierza. § 27. Ocenę sytuacji kadrowej prowadzi się w dwóch etapach: 1) sprawozdawczo-wykonawczym, realizowanym od dnia 1 października każdego roku w organach, o których mowa w art. 44 ust. 1 ustawy; 2) analityczno-decyzyjnym, realizowanym do ostatniego dnia lutego roku następnego w urzędzie Ministra Obrony Narodowej. § 28. 1. Ocenę sytuacji kadrowej sporządzają w danym roku kalendarzowym, za okres od dnia 1 stycznia do końca ocenianego roku kalendarzowego, organy określone w ust. 2 i 3. 2. Organy właściwe do wyznaczania na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk dokonują oceny sytuacji kadrowej w terminach: 1) do dnia 31 października - wymienione w art. 44 ust. 1 pkt 4 ustawy; 2) do dnia 20 listopada - wymienione w art. 44 ust. 1 pkt 3 ustawy; 3) do dnia 15 grudnia - wymienione w art. 44 ust. 1 pkt 2 ustawy, z wyjątkiem Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, który dokonuje oceny sytuacji kadrowej do dnia 15 stycznia roku następnego. 3. Osoby zajmujące kierownicze stanowiska Ministerstwa Obrony Narodowej, z wyjątkiem Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, oraz dyrektorzy (szefowie) komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej dokonują oceny sytuacji kadrowej w terminie do dnia 15 grudnia. § 29. 1. Wyniki oceny sytuacji kadrowej dowódca jednostki wojskowej przesyła bezpośredniemu przełożonemu. 2. Osoby, o których mowa w § 28 ust. 3, ocenę sytuacji kadrowej przedstawiają Ministrowi Obrony Narodowej za pośrednictwem dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. § 30. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, w terminie do ostatniego dnia lutego roku następnego, opracowuje i przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej ocenę sytuacji kadrowej w resorcie obrony narodowej za rok poprzedni. § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. 6) ______ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 237, poz. 1651 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 56, poz. 459 i Nr 157, poz. 1241. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 4, Nr 26, poz. 156 i 157, Nr 56, poz. 459, Nr 178, poz. 1375 i Nr 190, poz. 1474. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 149, poz. 1078, Nr 218, poz. 1592 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 oraz z 2009 r. Nr 178, poz. 1375. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 132, poz. 1110, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 170, poz. 1217 i Nr 249, poz. 1832, z 2008 r. Nr 208, poz. 1308, Nr 220, poz. 1415 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 42, poz. 336 i Nr 168, poz. 1323. 6) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk (Dz. U. Nr 243, poz. 1788 oraz z 2009 r. Nr 21, poz. 113), które traci moc, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). Dz.U.10.110.732 76/375 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 1 czerwca 2010 r. w sprawie nadawania, potwierdzania, podwyższania i utraty klasy kwalifikacyjnej przez podoficerów i szeregowych zawodowych (Dz.U.10.110.732) Na podstawie art. 46a ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 i Nr 107, poz. 679) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) organy właściwe do powoływania komisji egzaminacyjnych i nadawania klas kwalifikacyjnych; 2) wymagania w zakresie kwalifikacji członków komisji oraz liczbę członków tych komisji; 3) szczegółowy sposób i tryb nadawania, potwierdzania, podwyższania i utraty klas kwalifikacyjnych; 4) sposób przeprowadzania i zdawania egzaminów; 5) zakres wiedzy i umiejętności sprawdzany w czasie egzaminów. § 2. 1. Organami właściwymi do powoływania komisji egzaminacyjnych i do nadawania klas kwalifikacyjnych są: 1) na trzecią klasę kwalifikacyjną - dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej podpułkownika, a w przypadku absolwentów, októrych mowa w § 5 ust. 2 - komendant szkoły podoficerskiej; 2) na drugą klasę kwalifikacyjną - dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej pułkownika; 3) na pierwszą klasę kwalifikacyjną - dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej generała brygady; 4) na mistrzowską klasę kwalifikacyjną - szef (dyrektor) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej, Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, Szef Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Szef Służby Wywiadu Wojskowego. 2. Organy właściwe do powoływania komisji egzaminacyjnych i do nadawania klas kwalifikacyjnych mistrzowskiej, pierwszej i drugiej mogą także powoływać komisje egzaminacyjne do nadawania niższych klas kwalifikacyjnych: 1) klasy mistrzowskiej dla klas - pierwszej, drugiej i trzeciej; 2) klasy pierwszej dla klas - drugiej i trzeciej; 3) klasy drugiej dla klasy trzeciej. § 3. 1. W skład komisji egzaminacyjnych powołuje się żołnierzy zawodowych, którzy posiadają wiedzę i umiejętności specjalistyczne w zakresie sprawdzanego obszaru. 2. Podoficerowie i szeregowi wchodzący w skład komisji egzaminacyjnych muszą posiadać klasę kwalifikacyjną - w zakresie odpowiadającym sprawdzanej wiedzy lub umiejętności specjalistycznych, równą lub wyższą niż ta, dla której nadania lub potwierdzenia powołana została komisja. 3. W skład komisji egzaminacyjnych powołuje się żołnierzy zawodowych w liczbie niezbędnej do sprawnego przeprowadzenia egzaminu. Komisja egzaminacyjna może liczyć od 5 do 12 żołnierzy zawodowych. § 4. Żołnierz zawodowy ubiegający się o nadanie określonej klasy kwalifikacyjnej zdaje egzamin przed powołaną w tym celu komisją egzaminacyjną. § 5. 1. Nadanie, podwyższenie lub potwierdzenie klasy kwalifikacyjnej żołnierzowi zawodowemu uzależnione jest od spełnienia przez niego łącznie następujących warunków: 1) nabycia wiedzy i umiejętności praktycznych w specjalności właściwej dla zajmowanego stanowiska służbowego; 2) potwierdzenia w czasie egzaminu kwalifikacyjnego wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych przewidzianych w szczegółowych kryteriach uzyskiwania klas kwalifikacyjnych specjalistów wojskowych; 3) zajmowania etatowego stanowiska służbowego w specjalności wojskowej, w której żołnierz zawodowy ubiega się o określoną klasę kwalifikacyjną przez okres umożliwiający uzyskanie odpowiedniego poziomu wiedzy i umiejętności praktycznych: a) dla klasy trzeciej - co najmniej dwóch i pół roku od daty objęcia stanowiska służbowego, b) dla klasy drugiej - co najmniej trzech lat od daty uzyskania trzeciej klasy kwalifikacyjnej, c) dla klasy pierwszej - co najmniej trzech lat od daty uzyskania drugiej klasy kwalifikacyjnej, d) dla klasy mistrzowskiej - co najmniej dwóch lat od daty uzyskania pierwszej klasy kwalifikacyjnej. 77/375 2. Absolwenci centrów i ośrodków szkolenia oraz szkól podoficerskich mogą uzyskać trzecią klasę kwalifikacyjną bezpośrednio po ukończeniu nauki w tych placówkach, jeżeli w trakcie egzaminów końcowych uzyskali ogólną ocenę bardzo dobrą. § 6. Nadanie, potwierdzenie i podwyższenie klasy kwalifikacyjnej żołnierzowi zawodowemu następuje z dniem zdania egzaminu. § 7. Klasę kwalifikacyjną nadaje, podwyższa i potwierdza rozkazem organ, który powołał komisję egzaminacyjną. § 8. Wyższa klasa kwalifikacyjna nie może być uzyskana z pominięciem klasy bezpośrednio niższej. § 9. 1. Żołnierz zawodowy posiadający klasę kwalifikacyjną zobowiązany jest do potwierdzenia swoich kwalifikacji specjalistycznych na poziomie posiadanej klasy, jeżeli nie ubiega się o uzyskanie klasy wyższej, po upływie okresu, kiedy mógłby ją uzyskać. Obowiązek ten nie dotyczy żołnierzy zawodowych posiadających klasę kwalifikacyjną przyznaną na stale. 2. W przypadku gdy żołnierz zawodowy nie zamierza podnosić swoich kwalifikacji, na jego wniosek, można przyznać mu klasę kwalifikacyjną na stałe, pod warunkiem co najmniej dwukrotnego jej potwierdzenia. Klasa kwalifikacyjna przyznawana jest na stałe żołnierzowi zawodowemu pozostającemu w specjalności wojskowej, w której ją uzyskał. 3. Do potwierdzenia klasy kwalifikacyjnej zobowiązani są żołnierze zawodowi, którzy zostali wyznaczeni na stanowiska służbowe oznaczone inną specjalnością wojskową. Aby zachować uzyskaną w innej specjalności klasę kwalifikacyjną, żołnierz zawodowy musi ją potwierdzić w nowej specjalności w ciągu dwóch lat od daty wyznaczenia na nowe stanowisko służbowe. 4. Potwierdzenia klasy kwalifikacyjnej dokonują organy, o których mowa w § 2. § 10. 1. Utrata klasy kwalifikacyjnej następuje wówczas, gdy żołnierz zawodowy: 1) z powodu popełnionych uchybień w trakcie wykonywania obowiązków służbowych doprowadził do: a) niesprawności, awarii lub uszkodzenia użytkowanego albo powierzonego uzbrojenia i sprzętu wojskowego, b) powstania znacznej szkody w powierzonym mieniu wojskowym; 2) nie potwierdził klasy kwalifikacyjnej, nie przystąpił do egzaminu lub nie zdał egzaminu w celu podwyższenia klasy kwalifikacyjnej; 3) po wyznaczeniu na stanowisko służbowe w nowej specjalności wojskowej nie potwierdził jej na dotychczas posiadanym poziomie. 2. Utrata posiadanej klasy kwalifikacyjnej jest równoznaczna z jej obniżeniem do klasy bezpośrednio niższej i powoduje konieczność potwierdzenia odpowiednio niższej klasy kwalifikacyjnej w okresie dwóch lat. 3. Utrata trzeciej klasy kwalifikacyjnej jest równoznaczna z jej pozbawieniem. § 11. Organ właściwy do nadawania określonej klasy kwalifikacyjnej, na wniosek żołnierza zawodowego, może odroczyć, z przyczyn służbowych lub losowych, termin potwierdzenia klasy z zachowaniem dotychczasowych jego uprawnień, nie dłużej jednak niż przez okres dwóch lat. § 12. Decyzję o utracie klasy kwalifikacyjnej, w przypadkach określonych w § 10 ust. 1 pkt 1, podejmuje organ, który nadal klasę kwalifikacyjną - na wniosek komisji egzaminacyjnej. § 13. Żołnierz zawodowy pozbawiony klasy kwalifikacyjnej może ponownie ubiegać się o jej uzyskanie, nie wcześniej jednak niż po sześciu miesiącach od daty jej utraty. § 14. 1. Żołnierzowi zawodowemu, którego odwołanie uznano za uzasadnione, przysługuje prawo do powtórnego złożenia egzaminu przed komisją egzaminacyjną, przed którą składał egzamin. 2. Żołnierzowi zawodowemu, którego odwołanie uznano za uzasadnione z przyczyn określonych w § 10 ust. 1 pkt 1, przywraca się posiadaną dotychczas klasę kwalifikacyjną. § 15. Za właściwe i zgodne z ustalonymi kryteriami przeprowadzenie egzaminu kwalifikacyjnego odpowiedzialny jest przewodniczący komisji egzaminacyjnej oraz organ, który tę komisję powołał. § 16. Sesje egzaminacyjne w jednostkach wojskowych lub komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej organizuje się raz w roku w terminie odpowiadającym przebiegowi służby kandydatów ubiegających się o klasę kwalifikacyjną lub określonym przez organy uprawnione do nadawania i podwyższania klas kwalifikacyjnych. § 17. Egzamin składa się z części teoretycznej i praktycznej. § 18. Organizując sesję egzaminacyjną, komisja egzaminacyjna może wykorzystywać planowe przedsięwzięcia szkoleniowe realizowane w jednostce wojskowej (w garnizonie, na poligonie). § 19. Jeżeli ze względów technicznych lub organizacyjnych w czasie egzaminu kwalifikacyjnego nie można zorganizować sprawdzianu umiejętności praktycznych przewidzianych w szczegółowych kryteriach uzyskiwania klas kwalifikacyjnych specjalistów wojskowych - wyniki żołnierza zawodowego, potwierdzone przez dowódcę jednostki wojskowej, uzyskane podczas przedsięwzięć szkoleniowych zrealizowanych przed sesją egzaminacyjną uznaje się za potwierdzenie umiejętności praktycznych podczas egzaminu. 78/375 § 20. W czasie egzaminu sprawdzeniu podlegają: 1) wiedza nabyta w czasie: a) szkolenia podstawowego, specjalistycznego, doskonalenia indywidualnego i szkolenia zespołowego na symulatorach i trenażerach, b) zgrywania pododdziałów z zakresu szkolenia bojowego, c) kształcenia w szkołach podoficerskich i na kursach kwalifikacyjnych - z takich przedmiotów jak: taktyka, szkolenie ogniowe (strzeleckie), rozpoznanie i armie obce, szkolenie inżynieryjno-saperskie, obrona przed bronią masowego rażenia, powszechna obrona przeciwlotnicza, łączność, terenoznawstwo, szkolenie medyczne oraz dodatkowo z przedmiotów specjalistycznych, kierunkowych dla pododdziału, w ramach którego występuje dana specjalność wojskowa; 2) praktyczne wykonanie czynności wynikających ze specyfiki dla danej specjalności wojskowej: strzelania z broni etatowej, norm szkoleniowych dla danego rodzaju wojsk lub służb, zadań bojowych (ćwiczebnych). § 21. Egzamin uważa się za zdany przez żołnierza zawodowego ubiegającego się o nadanie, potwierdzenie lub podwyższenie klasy kwalifikacyjnej, jeżeli z wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych uzyska ogólną ocenę dobrą, a wszystkie oceny składowe z części teoretycznej i praktycznej są pozytywne. § 22. Egzamin kwalifikacyjny dla żołnierza zawodowego ubiegającego się o nadanie, potwierdzenie, podwyższenie lub przywrócenie utraconej klasy kwalifikacyjnej obejmuje zakres wiedzy i umiejętności określone w szczegółowych kryteriach uzyskiwania klas kwalifikacyjnych specjalistów wojskowych przez osoby wymienione w § 2 ust. 1 pkt 4. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Art. 47. 1. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy jest wyznaczony na stanowisko służbowe, może skierować tego żołnierza do wykonywania zadań służbowych poza jednostką, na czas nie dłuższy niż sześć miesięcy w ciągu roku kalendarzowego. 2. Skierowany żołnierz zawodowy pozostaje na stanowisku służbowym w dotychczasowej jednostce wojskowej. 3. Skierowanie sędziów w sądach wojskowych oraz asesorów i prokuratorów w wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury określają przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych i przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze. Art. 48. 1. Żołnierzom zawodowym wydaje się wojskowy dokument osobisty stwierdzający pełnienie zawodowej służby wojskowej oraz, w szczególnych przypadkach, dokument osobisty stwierdzający pełnienie tej służby w określonej jednostce wojskowej. 2. Żołnierzy zawodowych obejmuje się ewidencją wojskową, prowadzoną przez dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe i dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni zawodową służbę wojskową, oraz wojskowego komendanta uzupełnień. 3. W ewidencji, o której mowa w ust. 2, ujmuje się dane osobowe żołnierza zawodowego oraz dane dotyczące przebiegu czynnej służby wojskowej, stanu zdrowia, wykształcenia, kwalifikacji, stanu cywilnego i rodzinnego, wyróżnień, a także orzeczeń wydanych w stosunku do żołnierza w postępowaniu sądowym, administracyjnym lub dyscyplinarnym oraz odpowiedzialności zawodowej. 4. Dane osobowe, o których mowa w ust. 3, obejmują: nazwisko i imiona, nazwisko rodowe, nazwisko i imiona poprzednie, imiona rodziców, nazwiska rodowe rodziców, imię i nazwisko małżonka oraz jego nazwisko rodowe, imiona dzieci, płeć, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer PESEL, numer identyfikacji podatkowej, stopień wojskowy, adres zameldowania, adres zamieszkania oraz rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości. 5. Ewidencję, o której mowa w ust. 2, prowadzi się w formie teczki akt personalnych i karty ewidencyjnej. 6. Do przetwarzania przez organy wymienione w ust. 2 danych, o których mowa w ust. 3, do celów związanych z przebiegiem zawodowej służby wojskowej nie stosuje się przepisów rozdziału 3 ustawy z 5) dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm. ). 7. Wojskowy dokument osobisty wydaje się żołnierzowi zawodowemu niezwłocznie po rozpoczęciu pełnienia zawodowej służby wojskowej. 7a. W przypadku zniszczenia lub zaginięcia ewidencji wojskowej podlega ona odtworzeniu. 8. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) terminy ważności wojskowych dokumentów osobistych, warunki i tryb wymiany oraz zwrotu tych dokumentów, a także sposób postępowania przy ich wydawaniu; 2) zakres i sposób prowadzenia ewidencji wojskowej oraz sposób jej odtwarzania w przypadku zniszczenia lub zaginięcia, a także wzory dokumentów ewidencyjnych; 79/375 3) wzory wojskowych dokumentów osobistych oraz sposób dokonywania wpisów w tych dokumentach i postępowania z nimi, a także organy właściwe do ich wydawania. 9. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, powinno w szczególności uwzględniać zadania przełożonych w zakresie wydawania wojskowych dokumentów osobistych i sposobu dokonywania w nich wpisów, a także wymogi dotyczące ochrony danych osobowych żołnierzy zawodowych objętych ewidencją wojskową. Dz.U.10.56.343 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 22 marca 2010 r. w sprawie wojskowych dokumentów osobistych żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.56.343) Na podstawie art. 48 ust. 8 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) terminy ważności wojskowych dokumentów osobistych, warunki i tryb wymiany oraz zwrotu tych dokumentów, a także sposób postępowania przy ich wydawaniu; 2) wzory wojskowych dokumentów osobistych oraz sposób dokonywania wpisów w tych dokumentach i postępowania z nimi, a także organy właściwe do ich wydawania. § 2. 1. Wojskowym dokumentem osobistym potwierdzającym pełnienie przez żołnierza zawodowej służby wojskowej jest legitymacja służbowa żołnierza zawodowego, zwana dalej "legitymacją". 2. W zależności od korpusu kadry, w jakim żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową, rozróżnia się legitymacje: 1) oficera: a) w stopniu wojskowym generała brygady (kontradmirała) i wyższym, b) pozostałych oficerów; 2) podoficera zawodowego; 3) szeregowego zawodowego. 3. Wzory legitymacji określa załącznik do rozporządzenia. § 3. W legitymacji umieszcza się fotografię żołnierza zawodowego w mundurze z aktualnym stopniem wojskowym w chwili wydania legitymacji i odciska pieczęć urzędową w taki sposób, aby część jej została wyraźnie odciśnięta na prawym dolnym rogu fotografii, oraz wpisuje się: 1) nazwisko i imię (imiona) żołnierza zawodowego; 2) datę urodzenia żołnierza zawodowego; 3) numer PESEL; 4) rodzaj pełnionej zawodowej służby wojskowej; 5) posiadany stopień wojskowy i przydział służbowy; 6) dane osoby, którą należy powiadomić w razie konieczności; 7) adnotacje służbowe, w tym o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, oraz grupę krwi; 8) datę wydania i datę ważności legitymacji. § 4. 1. Legitymację wydaje się żołnierzom zawodowym niezwłocznie po rozpoczęciu pełnienia zawodowej służby wojskowej. 2. Legitymacja podlega wymianie w przypadku: 1) zmiany danych personalnych wpisanych do legitymacji; 2) uszkodzenia lub zniszczenia; 3) braku miejsca na dalsze wpisy; 4) mianowania żołnierza zawodowego na stopień wojskowy generała brygady (kontradmirała) lub powodującego przejście do innego korpusu kadry zawodowej. 3. W razie utraty legitymacji żołnierzowi zawodowemu wydaje się nową legitymację. § 5. 1. Legitymacje wydają: 1) Minister Obrony Narodowej - żołnierzom zawodowym w stopniu wojskowym generała brygady (kontradmirała) i wyższym; 2) dyrektorzy (szefowie) komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej - żołnierzom zawodowym wyznaczonym na stanowiska służbowe w tych komórkach, z zastrzeżeniem pkt 3; 3) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr: a) dowódcom jednostek w stopniach wojskowych do pułkownika (komandora) włącznie, którzy podlegają bezpośrednio Ministrowi Obrony Narodowej, 80/375 b) żołnierzom zawodowym wyznaczonym do pełnienia służby w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", c) żołnierzom zawodowym pozostającym w rezerwie kadrowej lub dyspozycji Ministra Obrony Narodowej i dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr; 4) dowódcy jednostek wojskowych - żołnierzom zawodowym wyznaczonym na stanowiska służbowe w jednostkach im podległych lub skierowanym do tych jednostek w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w dyspozycji; 5) rektorzy-komendanci uczelni wojskowych, komendanci szkół podoficerskich: a) żołnierzom zawodowym - słuchaczom tych uczelni i szkół, b) absolwentom tych uczelni i szkół. 2. Dowódcom jednostek legitymacje wydają ich bezpośredni przełożeni, z wyjątkiem dowódców wymienionych w ust. 1 pkt 3 lit. a. 3. Organy, o których mowa w ust. 1 i 2, lub osoby przez nie upoważnione są właściwe również do podpisywania wydanych legitymacji oraz ich wymiany. 4. Przy wydawaniu legitymacji żołnierzowi powołanemu do zawodowej służby wojskowej odbiera się posiadany przez niego wojskowy dokument osobisty (książeczkę wojskową) i przesyła się go do wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na adres zameldowania żołnierza na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający ponad trzy miesiące. 5. Legitymacja jest drukiem ścisłego zarachowania i podlega ewidencjonowaniu. Ewidencję wydanych legitymacji prowadzą organy, które wydały tę legitymację. § 6. 1. Do dokonywania wpisów w legitymacjach upoważnione są organy, o których mowa w § 5 ust. 1 i 2, lub osoby przez nie upoważnione. 2. Wpisywanie w legitymacjach grupy krwi odbywa się na podstawie przepisów o publicznej służbie krwi. 3. Podstawę do dokonywania wpisów w legitymacji stanowią dokumenty ewidencyjne żołnierza zawodowego. 4. W przypadku popełnienia błędu przy dokonywaniu wpisów na drugiej lub trzeciej stronie legitymacji należy wypełnić nową legitymację. W przypadku pomyłki przy wypełnianiu pozostałych stron należy niewłaściwy wpis przekreślić kolorem czerwonym w taki sposób, aby pozostał czytelny, a nad nim lub obok niego umieścić właściwy wpis. Poprawki powinny być dokonane również czarnym kolorem. Każdą poprawkę potwierdzają swoim podpisem wraz z podaniem daty i odciśnięciem pieczęci urzędowej organy, o których mowa w ust. 1. 5. Wpisów w legitymacjach żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w Służbie Wywiadu Wojskowego i Służbie Kontrwywiadu Wojskowego dokonują szefowie tych służb. § 7. 1. Ważność legitymacji podlega corocznemu przedłużaniu przez organy, o których mowa w § 5 ust. 1 i 2, przed upływem roku kalendarzowego, z tym że: 1) generałom (admirałom) - przez ich przełożonych lub osoby przez nich upoważnione; 2) żołnierzom zawodowym odbywającym studia oraz kursy wojskowe w uczelniach wojskowych, szkołach podoficerskich i ośrodkach szkolenia - przez rektorów-komendantów uczelni, komendantów szkół podoficerskich i ośrodków szkolenia; 3) żołnierzom zawodowym przebywającym na leczeniu w wojskowych zakładach leczniczych - przez komendantów tych zakładów lub osoby przez nich upoważnione. 2. Legitymację przedłuża się do dnia 31 grudnia roku następnego, z wyjątkiem legitymacji żołnierzy zawodowych, z którymi zawarto kontrakt na pełnienie służby kontraktowej, którym w ostatnim roku kontraktu przedłuża się ważność legitymacji do daty wygaśnięcia kontraktu. § 8. 1. Unieważnieniu podlega: 1) legitymacja żołnierza zawodowego: a) w związku ze zwolnieniem żołnierza z zawodowej służby wojskowej, b) w przypadku jego śmierci, c) w przypadku uznania go za zmarłego, d) w przypadku jego zaginięcia, e) któremu wydano nową legitymację; 2) legitymacja utracona przez żołnierza zawodowego, a następnie odnaleziona; 3) blankiet legitymacji, który nie nadaje się do wykorzystania z powodu omyłek popełnionych przy jego wypełnianiu lub innych uszkodzeń oraz stwierdzonych wad produkcyjnych. 2. Unieważnienia dokonuje się przez wykreślenie legitymacji z ewidencji, o której mowa w § 5 ust. 5, oraz przedziurkowanie dziurkaczem grzbietu legitymacji w dwóch miejscach. 3. Fotografii z unieważnionych legitymacji nie odrywa się. § 9. 1. Legitymacje podlegają zwrotowi w przypadkach określonych w § 8 ust. 1 pkt 1 i 2, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dowódca jednostki może pozostawić legitymację: 1) żołnierzowi zawodowemu - na jego pisemny wniosek - jeżeli nabył on uprawnienie do emerytury wojskowej lub renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą wojskową; 81/375 2) najbliższemu członkowi rodziny zmarłego żołnierza zawodowego - na pisemny wniosek najbliższego członka rodziny. 3. Legitymację odbiera oraz wyraża zgodę na jej pozostawienie i dokonuje unieważnienia dowódca jednostki. 4. Uprawnienia, o których mowa w ust. 3, przysługują szefom Służby Wywiadu Wojskowego i Służby Kontrwywiadu Wojskowego w stosunku do podległych im żołnierzy zawodowych. 5. W sytuacji pozostawienia legitymacji w przypadkach, o których mowa w ust. 2, dokonuje się w niej adnotacji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej oraz przekreśla miejsca przeznaczone na przedłużanie daty jej ważności. § 10. 1. Legitymacji nie wolno odstępować innej osobie ani przesyłać w obrocie krajowym i zagranicznym. 2. Osoby nieuprawnione nie mogą dokonywać żadnych wpisów ani poprawek w legitymacji. § 11. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany nosić przy sobie legitymację w czasie wykonywania obowiązków służbowych, dbać o należyty stan legitymacji oraz chronić ją przed utratą lub zniszczeniem. 2. W razie utraty legitymacji żołnierz zawodowy jest obowiązany niezwłocznie złożyć drogą służbową meldunek dowódcy jednostki. 3. W przypadku odzyskania utraconej legitymacji żołnierz zawodowy jest obowiązany zwrócić ją dowódcy jednostki, podając w meldunku okoliczności odzyskania legitymacji. 4. W razie zmiany danych wpisanych do legitymacji żołnierz zawodowy jest obowiązany przedłożyć legitymację właściwemu organowi w celu aktualizacji. 5. Żołnierz zawodowy jest obowiązany corocznie przedłożyć legitymację właściwemu organowi w celu przedłużenia jej ważności. 6. Żołnierz zawodowy, który z własnej winy dopuścił do utraty, zniszczenia lub uszkodzenia legitymacji, może ponosić odpowiedzialność dyscyplinarną. § 12. Zachowują ważność legitymacje wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a także dokumenty zgodne z dotychczasowym wzorem - do czasu wyczerpania ich zapasów. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.2) Minister Obrony Narodowej: B. Klich 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie wojskowych dokumentów osobistych żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 66, poz. 610), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosownie do brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). 82/375 Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 marca 2010 r. (poz. 343) WZÓR LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO Legitymacja służbowa żołnierza zawodowego ma wymiary 102 x 70 mm i składa się z 14 stron wykonanych ze specjalnego papieru ze znakami wodnymi w kolorze jasnozielonym (seledyn) umieszczonych w sztywnych okładkach z tektury. Okładka legitymacji służbowej oficera w stopniu wojskowym generała (admirała): - elastyczna tektura oprawiona w czarną skórę, - napisy tłoczone koloru złotego, - wizerunek orła ustalony dla godła państwowego koloru złotego, - wężyk generalski koloru złotego. Okładka legitymacji służbowej oficera: - elastyczna tektura oprawiona w superkaliko koloru zielonego, - napisy tłoczone koloru złotego, - wizerunek orła ustalony dla godła państwowego koloru złotego. 83/375 Okładka legitymacji służbowej podoficera zawodowego: - elastyczna tektura oprawiona w superkaliko koloru zielonego, - napisy tłoczone koloru złotego, - wizerunek orła ustalony dla godła państwowego koloru złotego. Okładka legitymacji służbowej szeregowego zawodowego: - elastyczna tektura oprawiona w superkaliko koloru zielonego, - napisy tłoczone koloru złotego, - wizerunek orła ustalony dla godła państwowego koloru złotego. 84/375 Pierwsza strona legitymacji służbowej oficera w stopniu wojskowym generała (admirała) oraz oficera: - druk koloru czarnego. Pierwsza strona legitymacji służbowej podoficera: - druk koloru czarnego. 85/375 Pierwsza strona legitymacji służbowej szeregowego: - druk koloru czarnego. Druga strona legitymacji służbowej oficera w stopniu wojskowym generała (admirała): - druk koloru czarnego. 86/375 Druga strona legitymacji służbowej oficera, podoficera zawodowego i szeregowego zawodowego: - druk koloru czarnego. 87/375 Strony od 3 do 14 legitymacji służbowej oficera w stopniu wojskowym generała (admirała), oficera, podoficera zawodowego i szeregowego zawodowego: - druk koloru czarnego. 88/375 89/375 Dz.U.10.63.393 zm. Dz. U. 10. 145.976 (wchodzi w życie 25.08.2010) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 4 marca 2010 r. w sprawie ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką (Dz.U.10.63.393) Na podstawie art. 48 ust. 8 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: 90/375 Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres i sposób prowadzenia ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką; 2) sposób odtwarzania ewidencji w przypadku jej zniszczenia lub zaginięcia; 3) wzory dokumentów ewidencyjnych. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 2) ustawa o ochronie informacji niejawnych - ustawę z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631, z późn. zm.2)); 3) ustawa o ochronie danych osobowych - ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926, z późn. zm.3)); 4) dowódca jednostki wojskowej - dowódcę jednostki wojskowej, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej lub dyspozycji; 5) dowódca komponentu organizacyjnego - dowódcę rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Dowódcę Operacyjnego Sił Zbrojnych, Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Szefa Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej i Dowódcę Garnizonu Warszawa; 6) dokument - informację utrwaloną w formie pisemnej, graficznej, elektronicznej lub innej, także w formie utrwalonej na dyskietce, płycie CD lub innym informatycznym nośniku danych; 7) dokument ewidencyjny - książkę, dziennik, zestawienie, wykaz, a także informatyczny nośnik danych lub inne urządzenie ewidencyjne, posiadające określony zakres merytoryczny wprowadzanych do niego informacji, wpisywanych przez użytkownika w ustalonych terminach lub stosownie do zaistnienia zdarzenia wymagającego określonego udokumentowania; 8) ewidencja wojskowa - zbiór wszystkich dokumentów ewidencyjnych i aktualizujących; 9) organ kadrowy - departament Ministerstwa Obrony Narodowej właściwy do spraw kadr, komórkę wewnętrzną wyodrębnioną w etacie jednostki wojskowej, żołnierza zawodowego (pracownika) zajmującego stanowisko służbowe wyodrębnione w etacie jednostki wojskowej lub osobę wyznaczoną przez dowódcę jednostki wojskowej do wykonywania zadań związanych z działalnością kadrową; 10) wojskowa placówka edukacyjna - uczelnię wojskową, szkołę utworzoną na podstawie art. 128 ustawy, kształcącą kandydatów na podoficerów zawodowych, ośrodek szkolenia lub inną jednostkę wojskową w kraju, prowadzącą działalność edukacyjną dla żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych. § 3. 1. W organach kadrowych organów, o których mowa w art. 44 ustawy, ewidencję wojskową prowadzi się w formie określonej w art. 48 ust. 5 ustawy oraz w systemie teleinformatycznym zarządzania zasobami osobowymi, zwanym dalej "systemem teleinformatycznym", z wykorzystaniem bazy danych o żołnierzach zawodowych, a w departamencie Ministerstwa Obrony Narodowej właściwym do spraw kadr i organach kadrowych komendantów (rektorów) wojskowych placówek edukacyjnych - także o kandydatach na żołnierzy zawodowych, zgodnie z zasadami przyjętymi dla tego systemu. 2. Organy kadrowe niewymienione w ust. 1 są obowiązane do zasilania systemu teleinformatycznego zgodnie z zasadami przyjętymi dla tego systemu. § 4. Dokumenty przesyła się do właściwych organów, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy, niezwłocznie po wystąpieniu zmian ewidencyjnych. § 5. 1. Wpisów w dokumentach ewidencyjnych dokonuje się pismem maszynowym lub ręcznym, piórem lub długopisem, w kolorze niebieskim lub czarnym. Wpisów dokonuje się pismem starannym i czytelnym. 2. Podczas dokonywania wpisów w dokumentach ewidencyjnych nie należy stosować skrótów, w szczególności: nazwisk, imion, nazw miejscowości, stanowisk służbowych, komórek organizacyjnych i jednostek wojskowych. 3. Skreśleń i poprawek dokonuje się piórem lub długopisem w kolorze czerwonym, przez przekreślenie poziomą linią poprzedniego tekstu. Skreślenia i poprawki opisuje się, zamieszczając uwagę o podstawie lub przyczynie zmiany, oraz potwierdza się czytelnym podpisem osoby dokonującej zmian, pieczęcią urzędową i datą dokonania zmiany. Rozdział 2 Dokumenty ewidencyjne § 6. 1. W ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych w czasie pokoju prowadzi się następujące dokumenty ewidencyjne: 1) teczkę akt personalnych: a) żołnierza zawodowego, której wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, b) kandydata na żołnierza zawodowego, której wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 2) kartę ewidencyjną: a) żołnierza zawodowego, której wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia, b) kandydata na żołnierza zawodowego, której wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 91/375 2. Ewidencję, o której mowa w ust. 1, prowadzi się z wykorzystaniem: 1) bazy danych systemu teleinformatycznego; 2) rejestru alfabetycznego teczek akt personalnych i kart ewidencyjnych, którego wzór określa załącznik nr 5 do rozporządzenia; 3) księgi etatowej jednostki wojskowej, której wzór określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 7. 1. Teczkę akt personalnych kandydata na żołnierza zawodowego zakłada się w organie kadrowym komendanta (rektora) wojskowej placówki edukacyjnej, w stosunku do żołnierza służby kandydackiej, który rozpoczął studia lub naukę w wojskowej placówce edukacyjnej, nie później niż 30 dni po rozpoczęciu tych studiów lub nauki, na podstawie dokumentów w szczególności przesłanych przez właściwego wojskowego komendanta uzupełnień. 2. Teczkę akt personalnych żołnierza zawodowego zakłada się dla: 1) żołnierza służby kandydackiej powołanego do zawodowej służby wojskowej po ukończeniu studiów lub nauki w wojskowej placówce edukacyjnej - w organie kadrowym komendanta (rektora) placówki edukacyjnej, nie później niż 14 dni po ukończeniu studiów lub nauki, na podstawie dokumentów zgromadzonych w szczególności w teczce akt personalnych kandydata na żołnierza zawodowego; 2) żołnierza rezerwy, który wcześniej nie pełnił zawodowej służby wojskowej, powołanego do tej służby, oraz osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, powołanej do zawodowej służby wojskowej w organie kadrowym dowódcy jednostki wojskowej, nie później niż 14 dni po objęciu stanowiska służbowego, na podstawie dokumentów w szczególności przesłanych przez właściwego wojskowego komendanta uzupełnień. 3. W przypadku żołnierza rezerwy, który wcześniej pełnił zawodową służbę wojskową, po powołaniu do zawodowej służby wojskowej prowadzi się dotychczasową teczkę akt personalnych. 4. Organ kadrowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, zakłada kartę wypożyczeń teczki akt personalnych, której wzór określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. 5. Teczkę akt personalnych i kartę wypożyczeń teczki akt personalnych zakłada się w jednym egzemplarzu. 6. Teczkę akt personalnych i kartę wypożyczeń teczki akt personalnych przesyła się niezwłocznie do organu kadrowego, o którym mowa w § 10. 7. Teczka akt personalnych i karta wypożyczeń teczki akt personalnych nie są dokumentami niejawnymi w rozumieniu ustawy o ochronie informacji niejawnych, z zastrzeżeniem ust. 8. 8. Organ kadrowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, lub organ, o którym mowa w § 10, może przyznać teczce akt personalnych klauzulę tajności - stosownie do ustawy o ochronie informacji niejawnych. Do oznaczania klauzuli tajności teczki akt personalnych stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów wydanego na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy o ochronie informacji niejawnych. § 8. 1. Do zakładania karty ewidencyjnej żołnierza zawodowego, zwanej dalej "kartą ewidencyjną", mają zastosowanie przepisy § 7 ust. 1-4. 2. Karta ewidencyjna nie jest dokumentem niejawnym w rozumieniu ustawy o ochronie informacji niejawnych. 3. Kartę ewidencyjną zakłada się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach. 4. Karty ewidencyjne przesyła się niezwłocznie: 1) pierwszy egzemplarz - do organu kadrowego, o którym mowa w § 10; 2) drugi egzemplarz - do organu właściwego do wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe. § 9. 1. Kartę ewidencyjną kandydata na żołnierza zawodowego zakłada się dla: 1) żołnierza służby kandydackiej odbywającego studia lub naukę w wojskowej placówce edukacyjnej - w organie kadrowym komendanta (rektora) tej placówki edukacyjnej, nie później niż 30 dni po rozpoczęciu tych studiów lub nauki; 2) żołnierza rezerwy, który wcześniej nie pełnił zawodowej służby wojskowej, i osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, po złożeniu wniosku o powołanie do zawodowej służby wojskowej - we właściwym organie, o którym mowa w art. 10 ustawy, niezwłocznie po otrzymaniu od właściwe-go wojskowego komendanta uzupełnień tego wniosku. 2. Kartę ewidencyjną kandydata na żołnierza zawodowego opracowuje się w jednym egzemplarzu. 3. Karta ewidencyjna kandydata na żołnierza zawodowego nie jest dokumentem niejawnym w rozumieniu ustawy o ochronie informacji niejawnych. 4. W organach kadrowych komendantów (rektorów) wojskowych placówek edukacyjnych informacje z kart ewidencyjnych kandydatów na żołnierzy zawodowych przenosi się do bazy danych systemu teleinformatycznego oraz przesyła na informatycznym nośniku danych bezpośrednio do departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, łącznie z kartami ewidencyjnymi kandydatów na żołnierzy zawodowych. 5. W przypadku gdy komendant szkoły kształcącej kandydatów na podoficerów zawodowych lub komendant ośrodka szkolenia nie mają możliwości przeniesienia informacji z kart ewidencyjnych kandydatów na żołnierzy zawodowych do bazy danych systemu teleinformatycznego, czynności te wykonują organy kadrowe dowódców komponentów organizacyjnych, którym te szkoły lub ośrodki podlegają, po przesłaniu do nich kart ewidencyjnych. Rozdział 3 92/375 Sposób prowadzenia teczek akt personalnych § 10. 1. Teczki akt personalnych żołnierzy zawodowych prowadzi się w organie kadrowym dowódcy jednostki wojskowej, na której ewidencji pozostają, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 2 i 3. 2. Teczki akt personalnych żołnierzy zawodowych prowadzi się w: 1) departamencie Ministerstwa Obrony Narodowej właściwym do spraw kadr, jeżeli żołnierz zawodowy: a) pełni zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym o stopniu etatowym pułkownika (komandora) lub wyższym, b) pełni zawodową służbę wojskową w urzędzie Ministra Obrony Narodowej, z wyjątkiem żołnierzy zawodowych pełniących służbę w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej tworzących Sztab Generalny Wojska Polskiego, c) pozostaje w rezerwie kadrowej Ministra Obrony Narodowej lub dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, d) pełni zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, e) pełni zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym sędziego sądu wojskowego albo asesora lub prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury, f) pełni zawodową służbę wojskową na stanowisku poza granicami państwa; 2) organie kadrowym Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, jeżeli żołnierz pełni zawodową służbę wojskową w komórce organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej wchodzącej w skład Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. 3. Teczki akt personalnych żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, prowadzi się w organach kadrowych kierowników tych instytucji. 4. Teczki akt personalnych kandydatów na żołnierzy zawodowych prowadzi się w organie kadrowym komendanta (rektora) wojskowej placówki edukacyjnej. § 11. 1. Na pierwszej stronie okładki teczki akt personalnych wpisuje się nazwisko, imię (imiona), imię ojca i rok urodzenia żołnierza zawodowego lub kandydata na żołnierza zawodowego. Imię ojca żołnierza wpisuje się w drugim przypadku (dopełniaczu), poprzedzając je, w zależności od płci żołnierza, literą "s." (syn) albo "c." (córka). Na grzbiecie okładki teczki akt personalnych wpisuje się wielkimi literami nazwisko i imiona oraz rok urodzenia żołnierza. 2. Teczka akt personalnych zawiera wklejoną na drugiej stronie okładki fotografię żołnierza zawodowego lub kandydata na żołnierza zawodowego, bez nakrycia głowy, w mundurze wyjściowym, z widocznym aktualnym stopniem wojskowym, o wymiarach 6 x 9 cm. Poniżej wklejonej fotografii, dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w § 7 ust. 1 i 2, stwierdza tożsamość żołnierza własnoręcznym podpisem i odciskiem pieczęci urzędowej jednostki wojskowej, wpisując datę wykonania tej czynności. 3. Żołnierz zawodowy lub kandydat na żołnierza zawodowego dostarcza fotografię do organu kadrowego jednostki wojskowej, w której pełni zawodową służbę wojskową (służbę kandydacką), nie później niż 14 dni od dnia mianowania na stopień wojskowy. Organ kadrowy, który nie prowadzi teczki akt personalnych, niezwłocznie przekazuje fotografię do organu prowadzącego teczkę akt personalnych. 4. Wymienione fotografie pozostawia się w teczce akt personalnych w przeznaczonej do tego celu kopercie. 5. Teczka akt personalnych żołnierza zawodowego składa się z działów zawierających: 1) zeszyt ewidencyjny żołnierza zawodowego, którego wzór określa załącznik nr 8 do rozporządzenia; 2) materiały opiniodawcze; 3) materiały uzupełniające; 4) materiały dotyczące karalności. § 12. 1. W zeszycie ewidencyjnym żołnierza zawodowego wpisuje się dane personalne żołnierza zawodowego na podstawie odpowiednich dokumentów, zgodnie z opisem rubryk. Sposób dokonywania wpisów w zeszycie ewidencyjnym żołnierza zawodowego określa instrukcja stanowiąca załącznik nr 9 do rozporządzenia. 2. Żołnierz zawodowy stwierdza własnoręcznym podpisem wiarygodność danych personalnych w zeszycie ewidencyjnym. Dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w § 7 ust. 1 i 2, potwierdza własno-ręczność podpisu żołnierza zawodowego własnym podpisem i odciskiem pieczęci urzędowej jednostki wojskowej, wpisując datę wykonania tej czynności. 3. Do działu teczki akt personalnych, o którym mowa w § 11 ust. 5: 1) pkt 2 - włącza się, w kolejności napływania, dokumenty dotyczące żołnierza zawodowego wymienione w § 19 pkt 1 - 14, z wyłączeniem meldunków, o których mowa w § 19 pkt 5 i 8; 2) pkt 3 - włącza się, w kolejności napływania, dokumenty dotyczące żołnierza zawodowego wymienione w § 19 pkt 16 - 43, z wyłączeniem meldunków, o których mowa w § 19 pkt 20, 38 i 39; 3) pkt 4 - włącza się, w kolejności napływania, dokumenty dotyczące żołnierza zawodowego wymienione w § 19 pkt 15. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, włączane do teczki akt personalnych, wpisuje się do spisu dokumentów, którego wzór określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. Spis dokumentów prowadzi się 93/375 oddzielnie dla każdego z działów teczki akt personalnych, o których mowa w § 11 ust. 5 pkt 2-4. Kolejne arkusze dokumentów numeruje się w ramach każdego działu. § 13. Do teczki akt personalnych kandydata na żołnierza zawodowego włącza się, w kolejności napływania, dokumenty wymienione w § 19. Dokumenty włączane do teczki wpisuje się do spisu dokumentów. § 14. 1. W uzasadnionych przypadkach możliwe jest trwałe usunięcie dokumentu z teczki akt personalnych żołnierza zawodowego lub kandydata na żołnierza zawodowego. Usunięcie dokumentu odnotowuje się w spisie dokumentów, przez przekreślenie wpisu dotyczącego usuniętego dokumentu i umieszczenie adnotacji w tej sprawie w kolumnie "Uwagi". Przepis § 5 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 2. W organie kadrowym, o którym mowa w § 10, nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy, dokonuje się: 1) weryfikacji klauzuli tajności teczek akt personalnych żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych; 2) przeglądu materiałów dotyczących karalności, znajdujących się w teczkach akt personalnych żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych. 3. Czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, dokonuje komisja w składzie co najmniej dwuosobowym, powołana przez dowódcę jednostki wojskowej. Protokół z pracy komisji, zatwierdzony przez dowódcę jednostki wojskowej, stanowi podstawę do zmiany klauzuli tajności teczki. Przepis § 7 ust. 8 w części dotyczącej oznaczenia klauzuli tajności teczki akt personalnych stosuje się odpowiednio. 4. Czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 2, dokonuje pracownik zbioru teczek akt personalnych. Dokumenty zakwalifikowane do usunięcia usuwa się z teczki. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 5. Usunięcie z teczki akt personalnych dokumentów dotyczących skazania żołnierza zawodowego lub kandydata na żołnierza zawodowego prawomocnym wyrokiem sądu, w przypadku gdy kara uległa zatarciu, może nastąpić na wniosek żołnierza, na podstawie wypisu z Krajowego Rejestru Karnego. Przepis ust. 4 zdanie drugie i trzecie stosuje się odpowiednio. Uwierzytelnioną kopię wypisu z Krajowego Rejestru Karnego włącza się do teczki akt personalnych. § 15. W przypadku braku możliwości włączania do teczki akt personalnych kolejnych dokumentów, w organie kadrowym, o którym mowa w § 10, zakłada się kolejny tom teczki akt personalnych żołnierza. Przepisy § 11 i 12 stosuje się odpowiednio. Na pierwszej stronie okładki nowego tomu teczki akt personalnych wpisuje się adnotację "KONTYNUACJA - TOM ..." i numer tomu. § 16. Odpisy lub kserokopie dokumentów włączanych do teczki akt personalnych potwierdza się odciskiem pieczęci urzędowej jednostki wojskowej oraz datą, imieniem, nazwiskiem i podpisem osoby potwierdzającej ich zgodność z oryginałem. Rozdział 4 Sposób prowadzenia kart ewidencyjnych § 17. 1. Kartę ewidencyjną żołnierza zawodowego prowadzi się w organie, o którym mowa w § 10, i organie uprawnionym do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe. Dopuszcza się tworzenie karty ewidencyjnej na potrzeby organu kadrowego dowódcy jednostki wojskowej, na której ewidencji żołnierz zawodowy pozostaje, oraz organów nadrzędnych, jeżeli w tej jednostce nie jest prowadzona teczka akt personalnych żołnierza zawodowego. 2. Zbiór kart ewidencyjnych, uporządkowany w sposób określony w ust. 4, zwany dalej "kartoteką ewidencyjną", prowadzi się w organach, o których mowa w ust. 1. Przepis § 3 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. W kartotece ewidencyjnej prowadzi się karty ewidencyjne: 1) żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe w jednostce wojskowej; 2) żołnierzy zawodowych przeniesionych do rezerwy kadrowej lub dyspozycji, wykonujących zadania służbowe w jednostce wojskowej. 4. Karty ewidencyjne układa się w kartotece ewidencyjnej oddzielnie dla każdej grupy żołnierzy wymienionych w ust. 3. W ramach każdej grupy karty ewidencyjne układa się alfabetycznie. 5. Sposób dokonywania wpisów w karcie ewidencyjnej określa instrukcja stanowiąca załącznik nr 9 do rozporządzenia. Rozdział 5 Sposób prowadzenia księgi etatowej § 18. 1. Księgę etatową jednostki wojskowej prowadzi się w jednostce wojskowej w formie przewidzianej w § 3 ust. 1 albo § 6 ust. 2 pkt 3. 2. W księdze etatowej jednostki wojskowej prowadzi się obsadę stanowisk służbowych występujących w etacie jednostki wojskowej. Wpisuje się w niej stanowiska służbowe w kolejności, w jakiej występują w etacie jednostki wojskowej. 3. W organach kadrowych jednostek wojskowych, których dowódcy posiadają uprawnienia do wyznaczania na stanowiska służbowe, prowadzi się księgę etatową podległych jednostek wojskowych, zawierającą nazwy stanowisk służbowych, w stosunku do których kompetencje kadrowe w zakresie wyznaczania na stanowiska służbowe posiada ten dowódca oraz jego przełożeni. 4. Księgę etatową jednostki wojskowej aktualizuje się na podstawie decyzji personalnych oraz zarządzeń i rozkazów organizacyjnych. Rozdział 6 Dokumenty aktualizujące 94/375 § 19. Podstawę założenia i dokonywania zmian w ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych w czasie pokoju stanowią następujące dokumenty: 1) decyzje dowódców jednostek wojskowych w zakresie posiadanych przez nich kompetencji kadrowych i finansowych, a także wyciągi z tych decyzji; 2) wnioski o powołanie do zawodowej służby wojskowej lub służby kandydackiej; 3) wnioski w sprawach kadrowych wynikające z przepisów prawa; 4) porozumienia, o których mowa w art. 44 ust. 3 ustawy, oraz wnioski żołnierzy, na podstawie których organy wojskowe zawierają te porozumienia; 5) dokumenty wydane przez cywilne i wojskowe placówki edukacyjne lub inne uprawnione organy, potwierdzające uzyskanie wykształcenia, tytułu lub stopnia naukowego, specjalizacji (uprawnienia) zawodowej, klasy kwalifikacyjnej specjalisty albo ukończenie kursu, praktyki lub stażu, a także meldunki w tych sprawach; 6) protokoły i świadectwa (certyfikaty) wydane przez resortowe komisje egzaminacyjne, dokumentujące znajomość języków obcych; 7) kontrakty na pełnienie zawodowej służby wojskowej; 8) postanowienia i decyzje o nadaniu orderów i odznaczeń państwowych oraz medali resortowych oraz wyciągi z tych postanowień i decyzji, a także meldunki o nadaniu orderów, odznaczeń, medali i odznak; 9) kopie doręczonych żołnierzowi zawodowemu kart opisu stanowisk służbowych, zajmowanych w trakcie pełnienia zawodowej służby wojskowej, zawierające adnotację żołnierza o zapoznaniu się z dokumentem oraz stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza, jego podpis i datę zapoznania się; 10) opinie służbowe oraz odwołania od opinii; 11) potwierdzone kopie poświadczeń bezpieczeństwa i certyfikatów bezpieczeństwa oraz decyzji o odmowie wydania lub cofnięciu poświadczenia bezpieczeństwa; 12) potwierdzone kopie zaświadczeń o odbyciu szkoleń w zakresie ochrony informacji niejawnych; 13) orzeczenia wojskowych komisji lekarskich; 14) świadectwo służby; 15) orzeczenia i zawiadomienia organów ścigania, odpisy prawomocnych wyroków sądowych lub sentencje wyroków oraz postanowienia sądowe o zatarciu skazania; 16) życiorys; 17) odpis aktu urodzenia; 18) informacje z Krajowego Rejestru Karnego; 19) postanowienie o wyrażeniu zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego; 20) dokumenty wydane przez organy władzy państwowej oraz meldunki o zmianie miejsca zamieszkania, stanu cywilnego, stanu rodzinnego, nazwiska lub imienia; 21) dokumenty wydane przez pracodawcę lub inne uprawnione organy, potwierdzające przebieg pracy zawodowej; 22) opinie szkoły, pracodawcy, dowódcy jednostki wojskowej i wojskowego komendanta uzupełnień wystawione w związku z powołaniem do zawodowej służby wojskowej lub służby kandydackiej; 23) dokument potwierdzający złożenie przysięgi wojskowej; 24) wnioski o zawarcie kolejnego kontraktu na pełnienie służby kontraktowej; 25) wnioski o zwolnienie od zajęć służbowych, o których mowa w art. 62 ust. 11 ustawy, w celu sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny; 26) wnioski o udzielenie urlopu okolicznościowego, o którym mowa w art. 62 ust. 12 ustawy, lub macierzyńskiego; 27) wnioski o udzielenie zezwolenia na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej; 28) wnioski o zezwolenie na przynależność do stowarzyszeń lub innych organizacji zagranicznych lub międzynarodowych oraz decyzje w tych sprawach; 29) powiadomienia dowódcy jednostki wojskowej o: a) zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą w celach niezwiązanych z zawodową służbą wojskową oraz decyzje w tych sprawach, b) przynależności do stowarzyszenia lub innej organizacji krajowej, c) pobieraniu nauki oraz wnioski o udzielenie pomocy w związku z jej pobieraniem; 30) oświadczenia o wyrażeniu zgody na wyznaczenie na stanowisko służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy; 31) oświadczenia o odmowie pełnienia zawodowej służby wojskowej na równorzędnym lub wyższym stanowisku służbowym; 32) wnioski organu wojskowego o dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej; 33) wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonane przez organ wojskowy lub żołnierza zawodowego; 34) wnioski o wycofanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej oraz stanowisko w tej sprawie właściwego organu kadrowego; 35) wnioski o skrócenie okresu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej; 95/375 36) decyzje personalne i finansowe oraz wyciągi z nich, inne niż wymienione w pkt 1 i 8; 37) wyciąg z rozkazu dziennego dowódcy jednostki wojskowej o przybyciu do jednostki wojskowej, o objęciu obowiązków służbowych, o rozliczeniu i skierowaniu do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego dla miejsca zamieszkania oraz inne dokumenty personalno-finansowe związane ze zwolnieniem z tej służby; 38) meldunek o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej; 39) meldunek o zwolnieniu ze służby kandydackiej; 40) podpisane umowy z: a) żołnierzem zawodowym, który został skierowany przez organ wojskowy na studia, naukę, kurs, staż naukowy lub specjalizację, w kraju lub za granicą, b) żołnierzem zawodowym, który uzyskał pomoc w związku z pobieraniem nauki, c) kandydatem na żołnierza zawodowego pobierającego naukę w wojskowej placówce edukacyjnej; 41) dokumenty dotyczące sprawdzianu sprawności fizycznej powodujące skutki kadrowe; 42) fotografie żołnierza zawodowego wymienione w związku z mianowaniem żołnierza na kolejny stopień wojskowy; 43) inne dokumenty powodujące skutki kadrowe i finansowe. § 20. 1. Sposób opracowywania: 1) formularzy i rozkazów personalnych w sprawach dotyczących powoływania do zawodowej służby wojskowej, wyznaczania na stanowiska służbowe oraz zwalniania z zawodowej służby wojskowej i skreślania z ewidencji wojskowej, a także kodowania informacji w tych rozkazach - określa instrukcja stanowiąca załącznik nr 11 do rozporządzenia; 2) rozkazów personalnych o mianowaniu żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych na stopnie wojskowe oraz o nadawaniu medali resortowych, a także kodowania informacji w tych rozkazach - określa instrukcja stanowiąca załącznik nr 12 do rozporządzenia; 3) rozkazów personalnych o rozpoczęciu i zakończeniu szkolenia przez żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych, a także kodowania informacji w tych rozkazach - określa instrukcja stanowiąca załącznik nr 13 do rozporządzenia. 2. Wzory meldunków, o których mowa w § 19 pkt 5, 8, 20, 38 i 39, określa załącznik nr 14 do rozporządzenia. Rozdział 7 Obieg informacji aktualizujących ewidencję wojskową § 21. Źródła informacji aktualizujących dokumenty ewidencyjne w ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych w czasie pokoju znajdują się w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych oraz komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej. § 22. Źródła informacji, o których mowa w § 21, mogą znajdować się także u innych podmiotów i mogą dotyczyć: 1) zmiany miejsca zamieszkania lub adresu zameldowania; 2) zmiany stanu cywilnego; 3) zmiany stanu rodzinnego; 4) zmiany nazwiska lub imienia; 5) uzyskiwania bez pośrednictwa jednostek wojskowych: a) wykształcenia w cywilnych placówkach edukacyjnych, b) stopni i tytułów naukowych. c) specjalizacji (uprawnień) zawodowych, d) orderów i odznaczeń państwowych oraz odznak; 6) odznaczeń nadawanych przez organy organizacji międzynarodowych lub innych państw; 7) przebiegu pracy zawodowej; 8) karalności; 9) innych dokumentów lub adnotacji urzędowych. § 23. 1. W przypadkach, o których mowa w § 22, żołnierz zawodowy lub kandydat na żołnierza zawodowego, którego informacja dotyczy, w terminie 14 dni od zaistnienia zmiany (zdarzenia), przekazuje tę informację organowi kadrowemu, przedstawiając jednocześnie stosowne dokumenty stanowiące podstawę aktualizacji ewidencji wojskowej. 2. W przypadku, o którym mowa w § 22 pkt 4, rozkaz personalny dla celów ewidencyjnych wydaje: 1) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - w odniesieniu do oficerów zawodowych; 2) organ, o którym mowa w art. 44 ust. 1 ustawy - w odniesieniu do podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych; 3) komendant wojskowej placówki edukacyjnej - w odniesieniu do kandydatów na żołnierzy zawodowych pozostających na jego ewidencji. 3. Kopię rozkazu, o którym mowa w ust. 2, przesyła się w terminie 7 dni od dnia jego wydania: 1) do organu kadrowego, o którym mowa w § 10, oraz jednostki wojskowej, na której ewidencji pozostaje żołnierz zawodowy, a także, w zależności od podległości służbowej, do organu kadrowego 96/375 właściwego dowódcy komponentu organizacyjnego, organu kadrowego Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego lub departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr; 2) do departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - w odniesieniu do kandydatów na żołnierzy zawodowych. § 24. Organy wojskowe kierujące na studia, naukę, kurs, staż lub specjalizację, w kraju i za granicą, po ich zakończeniu, przekazują dokumenty wydane przez placówki edukacyjne do organów kadrowych, o których mowa w § 10, oraz kopię tych dokumentów do jednostek wojskowych, na których ewidencji żołnierze zawodowi pozostają. § 25. 1. Jednostkami i komórkami organizacyjnymi, o których mowa w § 21, gromadzącymi informacje aktualizujące dokumenty ewidencyjne są: 1) departament Ministerstwa Obrony Narodowej właściwy do spraw kadr w zakresie: a) zmian stopni wojskowych, b) nadawania orderów i odznaczeń państwowych, medali resortowych oraz odznak. c) przenoszenia do rezerwy kadrowej lub dyspozycji, d) kierowania na studia, naukę, kurs, staż naukowy lub specjalizację, w kraju i za granicą, e) wyznaczania na stanowiska służbowe w kraju, f) wyznaczania do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, g) zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej i skreślania z ewidencji wojskowej, h) powołania do zawodowej służby wojskowej; 2) organ kadrowy Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w zakresie: a) wyznaczania na stanowiska służbowe w kraju - stosownie do kompetencji Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, b) kierowania do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa; 3) organy kadrowe jednostek wojskowych, w których są prowadzone teczki akt personalnych, w odniesieniu do informacji aktualizującej o żołnierzu zawodowym zgromadzonej w czasie pełnienia przez niego zawodowej służby wojskowej - w zakresie: a) zawierania kontraktów, b) wyznaczania na stanowiska służbowe, c) opinii służbowych, d) zmian stopni wojskowych, e) informacji dotyczących spraw personalnych stwierdzonych w rozkazach dziennych tych dowódców, f) informacji zapisanych w dokumentach opracowanych przez przełożonych żołnierza zawodowego lub pracowników organu kadrowego, w szczególności w formie decyzji, rozkazów, oświadczeń, wniosków, notatek służbowych i zawiadomień, g) informacji dotyczących rozpoczęcia i ukończenia szkolenia, uzyskanego wykształcenia, uzyskanych stopni naukowych, specjalizacji lekarskich, ukończenia aplikacji sędziowskiej, prokuratorskiej lub innej, h) informacji i dokumentów nadesłanych z sądów, prokuratur. Żandarmerii Wojskowej i innych organów, i) orzeczeń wojskowych komisji lekarskich, j) zwolnień z zawodowej służby wojskowej, k) powołania do zawodowej służby wojskowej w korpusie podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych; 4) organy kadrowe wojskowych placówek edukacyjnych kształcących kandydatów na żołnierzy zawodowych, w odniesieniu do słuchaczy tych szkół - w zakresie: a) przebiegu służby wojskowej niezawodowej, b) zmian stopni wojskowych, c) opinii służbowych sporządzonych przez uprawnionych przełożonych, d) informacji zapisanych w dokumentach opracowanych przez przełożonych kandydata na żołnierza zawodowego lub pracowników organu kadrowego, w szczególności w postaci oświadczeń, wniosków, notatek służbowych i zawiadomień; 5) inne, niewymienione w pkt 1-4 organy, w zakresie posiadanych kompetencji, jeżeli wytwarzane przez nie dokumenty mają wpływ na aktualizację dokumentów ewidencyjnych żołnierzy zawodowych lub przebieg ich służby. 2. Rozkaz personalny wydany dla celów ewidencyjnych dotyczący żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej z mocy prawa dowódca jednostki wojskowej przesyła w terminie 7 dni od dnia jego wydania, w zależności od podległości służbowej, do organu kadrowego właściwego dowódcy komponentu organizacyjnego lub organu kadrowego Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego oraz do departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. 3. Dowódca jednostki wojskowej, który wykonał rozkaz personalny o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, w terminie 7 dni od dnia zwolnienia przesyła meldunek o realizacji zwolnienia do właściwych organów kadrowych, o których mowa w ust. 2. § 26. Wojskowy komendant uzupełnień przekazuje właściwe dokumenty: 97/375 1) komendantowi (rektorowi) właściwej placówki edukacyjnej, jeżeli żołnierz lub osoba jest powoływana do czynnej służby wojskowej pełnionej jako służba kandydacka; 2) dowódcy jednostki wojskowej, który zawiera kontrakt z żołnierzem rezerwy lub osobą, o której mowa w art. 17a ustawy, powoływaną do zawodowej służby wojskowej. § 27. Organy kadrowe jednostek wojskowych, których dowódcy posiadają kompetencje kadrowe, na bieżąco aktualizują prowadzone przez siebie dokumenty ewidencyjne. Organy te przesyłają wytworzone u siebie źródłowe, aktualne dokumenty ewidencyjne do organu kadrowego jednostki wojskowej, w którym jest prowadzona teczka akt personalnych żołnierza zawodowego. Organ, do którego przesłano dokumenty, niezwłocznie aktualizuje prowadzone dokumenty ewidencyjne. § 28. 1. Teczkę akt personalnych żołnierza zawodowego przesyła się do właściwego organu kadrowego, o którym mowa w § 10, jeżeli po wyznaczeniu żołnierza na nowe stanowisko służbowe albo przeniesieniu go do rezerwy kadrowej lub dyspozycji ustaje obowiązek jej prowadzenia w dotychczasowym organie kadrowym, po uprzednim wykonaniu następujących czynności: 1) zamieszczeniu w spisach dokumentów, o których mowa w § 12 ust. 4, pod ostatnią zewidencjonowaną pozycją, adnotacji dotyczących liczby dokumentów i liczby arkuszy dokumentów zewidencjonowanych w każdym spisie ("Spis dokumentów zakończono w dniu ... Liczba dokumentów: ... Liczba arkuszy: ..."); 2) potwierdzeniu adnotacji, o których mowa w pkt 1, przez szefa organu kadrowego lub upoważnioną przez niego osobę, odciskiem pieczęci urzędowej oraz własnoręcznym podpisem i datą wykonania tych czynności. 2. Teczkę akt personalnych żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, po zakończeniu przez niego służby w tej instytucji, przesyła się do właściwego organu kadrowego, o którym mowa w § 10, po uprzednim: 1) wykonaniu czynności wymienionych w ust. 1; 2) trwałym usunięciu z teczki dokumentów dotyczących przebiegu służby w tej instytucji; przepisy § 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 29. Kartę ewidencyjną żołnierza zawodowego, prowadzoną w organie kadrowym jednostki wojskowej, której dowódca posiada kompetencje do wyznaczenia na stanowisko służbowe, przesyła się do organu kadrowego prowadzącego jego teczkę akt personalnych po wyznaczeniu go na nowe stanowisko służbowe, jeżeli po tym wyznaczeniu ustaje obowiązek jej prowadzenia w dotychczasowym organie kadrowym. § 30. 1. Karty ewidencyjne żołnierza zawodowego przeniesionego do rezerwy kadrowej przesyła się do organu kadrowego prowadzącego teczkę akt personalnych żołnierza zawodowego. 2. Karty ewidencyjne żołnierza zawodowego przeniesionego do dyspozycji przesyła się wraz z teczką akt personalnych do organu kadrowego jednostki wojskowej, której dowódca wykonuje decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej. § 31. Karty ewidencyjne i teczkę akt personalnych żołnierza, w stosunku do którego została podjęta decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub zaistniały przesłanki do skreślenia go z ewidencji wojskowej, organ kadrowy, w którym była prowadzona jego teczka akt personalnych, przesyła niezwłocznie do organu kadrowego jednostki wojskowej, której dowódca wykonuje decyzję (rozkaz) o zwolnieniu tego żołnierza z zawodowej służby wojskowej lub skreśleniu z ewidencji wojskowej. § 32. 1. Dowódca, który wykonał decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej lub skreśleniu go z ewidencji wojskowej, przesyła - z zastrzeżeniem ust. 3: 1) w przypadkach określonych w art. 111 pkt 1 i 5 oraz art. 113 ustawy: a) teczkę akt personalnych żołnierza, po aktualizacji tej teczki i kart ewidencyjnych oraz włączeniu do niej jednego egzemplarza karty - do właściwego archiwum wojskowego. b) drugi egzemplarz karty ewidencyjnej - do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego dla miejsca zameldowania żołnierza na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający co najmniej trzy miesiące; 2) w pozostałych przypadkach: a) teczkę akt personalnych i karty ewidencyjne żołnierza posiadającego stopień wojskowy do pułkownika (komandora) włącznie, po aktualizacji tej teczki i kart - do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego dla miejsca zameldowania żołnierza na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający co najmniej trzy miesiące, b) teczkę akt personalnych żołnierza posiadającego stopień wojskowy generała brygady (kontradmirała) lub wyższy, po aktualizacji tej teczki i kart ewidencyjnych oraz włączeniu do niej jednego egzemplarza karty - do departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr; drugi egzemplarz karty ewidencyjnej przesyła się do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego dla miejsca zameldowania żołnierza na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający co najmniej trzy miesiące. 2. Organ, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, po ukończeniu przez żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej sześćdziesiątego roku życia lub skreśleniu go z ewidencji wojskowej, przesyła jego teczkę akt personalnych, po uprzednim włączeniu do niej karty ewidencyjnej, do właściwego archiwum wojskowego. 3. Dowódca, który wykonał decyzję o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub skreśleniu z ewidencji wojskowej żołnierza, który pełnił zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym w 98/375 instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, przesyła teczkę akt personalnych i karty ewidencyjne tego żołnierza do organu kadrowego kierownika tej instytucji. Rozdział 8 Udostępnianie ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką § 33. Ewidencję wojskową żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych udostępnia się zgodnie z przepisami ustawy o ochronie informacji niejawnych i ustawy o ochronie danych osobowych: 1) dowódcy jednostki wojskowej oraz przełożonemu żołnierza zawodowego (kandydata na żołnierza zawodowego); 2) szefowi organu kadrowego; 3) żołnierzowi zawodowemu lub pracownikowi wykonującemu zadania związane z działalnością personalną; 4) osobom zatrudnionym przy prowadzeniu i aktualizowaniu dokumentów ewidencyjnych; 5) żołnierzowi zawodowemu (kandydatowi na żołnierza zawodowego), którego dotyczy ta ewidencja. § 34. Udostępnianie teczek akt personalnych odbywa się w następujący sposób: 1) teczki akt personalnych udostępniają pracownicy zbioru teczek akt personalnych lub osoby wykonujące zadania związane z działalnością personalną; 2) każde udostępnienie teczki akt personalnych odnotowuje się w karcie wypożyczeń; 3) w przypadku konieczności uzupełnienia dokumentów w wypożyczonych teczkach akt personalnych dokumenty, które mają być włączone do teczek akt personalnych, załącza się do kart wypożyczeń; 4) pracownicy organu kadrowego, którzy udostępniają teczki akt personalnych, dopilnowują zwrotu tych teczek w uzgodnionym terminie oraz sprawdzają ich kompletność; 5) adnotacje o zwrocie teczki akt personalnych oraz jej kompletności wpisuje się w karcie wypożyczeń; 6) żołnierz zawodowy (kandydat na żołnierza zawodowego) korzysta ze swojego uprawnienia w obecności pracownika zbioru teczek akt personalnych lub osoby wykonującej zadania związane z działalnością personalną. § 35. Udostępnianie kart ewidencyjnych żołnierzy zawodowych odbywa się w następujący sposób: 1) karty ewidencyjne są udostępniane na terenie jednostki wojskowej przez pracowników organu kadrowego prowadzących kartotekę ewidencyjną; 2) karty ewidencyjne udostępnia się za pokwitowaniem; 3) w przypadku konieczności dokonania wpisów w udostępnionej karcie ewidencyjnej dokonuje się ich niezwłocznie po jej zwrocie; 4) pracownicy organu kadrowego, którzy prowadzą kartotekę ewidencyjną, dopilnowują zwrotu kart ewidencyjnych w ustalonym terminie. § 36. 1. Udostępnianie ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych innym podmiotom, niż wymienione w § 33, odbywa się na podstawie odrębnych przepisów. 2. W przypadku konieczności przesłania teczki akt personalnych do podmiotu, o którym mowa w ust. 1, od teczki odłącza się kartę wypożyczeń. Przepisy § 34 pkt 2 - 5 stosuje się odpowiednio. Rozdział 9 Sposób odtwarzania ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką w przypadku jej zniszczenia lub zaginięcia § 37. 1. Odtwarzanie ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych następuje w przypadku zniszczenia jej w całości lub w części, a także wystąpienia zdarzeń, które uniemożliwiają korzystanie z niej w całości lub części. 2. Odtwarzanie ewidencji wojskowej zarządza dowódca jednostki wojskowej, w której uległa ona zniszczeniu lub w której wystąpiły zdarzenia, o których mowa w ust. 1. § 38. 1. W razie zniszczenia lub uszkodzenia teczki akt personalnych w stopniu uniemożliwiającym posługiwanie się nią albo w razie jej zaginięcia, sporządza się duplikat teczki akt personalnych. Przepisy § 11 i 12 stosuje się odpowiednio. Na pierwszej stronie okładki duplikatu teczki akt personalnych wpisuje się adnotację "DUPLIKAT". 2. Duplikat teczki akt personalnych sporządza się na podstawie dokumentów: 1) uzyskanych z organów wojskowych, o których mowa w § 21; 2) dostarczonych przez zainteresowanych żołnierzy; 3) danych uzyskanych od: a) wojskowych komisji lekarskich - w zakresie dokumentów dotyczących orzecznictwa zdrowotnego, b) rektorów (komendantów) wojskowych placówek edukacyjnych, rektorów uczelni publicznych oraz dyrektorów szkół ponad gimnazjalnych, gimnazjalnych i podstawowych, c) sądów i jednostek prokuratury oraz Krajowego Rejestru Karnego, d) innych jednostek organów administracji publicznej obowiązanych do bezpłatnego ich udostępniania w celu przedstawienia w ewidencji wojskowej. 3. Teczki akt personalnych, w miejsce których zostały sporządzone duplikaty: 1) zniszczone lub uszkodzone w stopniu uniemożliwiającym posługiwanie się, 99/375 2) odnalezione po uzupełnieniu duplikatu dokumentami występującymi w oryginale teczki a nieujętymi w duplikacie -niszczy się protokolarnie. § 39. 1. W razie zniszczenia lub uszkodzenia karty ewidencyjnej w stopniu uniemożliwiającym posługiwanie się nią albo w razie jej zaginięcia, sporządza się duplikat karty ewidencyjnej. 2. Duplikat karty ewidencyjnej wypełnia się w oparciu o dane zawarte w teczce akt personalnych lub w karcie ewidencyjnej prowadzonej w innym organie kadrowym, zamieszczając w nim dane zawarte w poszczególnych rubrykach karty ewidencyjnej, i oznacza się napisem "DUPLIKAT". 3. Wiarygodność wpisów odtworzonych w duplikacie karty ewidencyjnej stwierdza dowódca jednostki wojskowej swoim podpisem i odciskiem pieczęci urzędowej. 4. Karty ewidencyjne, w miejsce których zostały sporządzone duplikaty, niszczy się protokolarnie. Rozdział 10 Przejście z pokojowego na wojenny system prowadzenia ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych § 40. Przejścia z pokojowego na wojenny system prowadzenia ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych dokonuje się z dniem ogłoszenia mobilizacji lub wprowadzenia stanu wojennego. § 41. 1. Po przejściu na wojenny system prowadzenia ewidencji wojskowej, w jednostkach wojskowych, w których żołnierze zawodowi zajmują stanowiska służbowe, prowadzi się wyłącznie karty ewidencyjne. 2. Z pozostałymi dokumentami ewidencyjnymi postępuje się następująco: 1) zaprzestaje się prowadzenia teczek akt personalnych żołnierzy zawodowych i bazy danych systemu teleinformatycznego, o której mowa w § 3; 2) teczki akt personalnych, karty ewidencyjne i dokumenty ewidencyjne, o których mowa w § 6 ust. 2 pkt 2 i 3, przekazuje się do: a) Centralnego Archiwum Wojskowego - z departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, organu kadrowego Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego oraz Dowództwa Operacyjnego Sił Zbrojnych, Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia, Komendy Głównej Żandarmerii Wojskowej i Dowództwa Garnizonu Warszawa, a także Akademii Obrony Narodowej i Wojskowej Akademii Technicznej, b) właściwego archiwum wojskowego - odpowiednio z pozostałych organów; 3) kopię bazy danych systemu teleinformatycznego, na informatycznym nośniku danych, przekazuje się z departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr do Centralnego Archiwum Wojskowego. 3. Dokumenty nie wymienione w ust. 2 pkt 2 pozostają w jednostce wojskowej. § 42. 1. Przekazany przez organ kadrowy rejestr alfabetyczny teczek akt personalnych i kart ewidencyjnych jest jednocześnie spisem imiennym przekazanych teczek akt personalnych i kart ewidencyjnych oraz protokołem ich przekazania. 2. W rejestrze alfabetycznym teczek akt personalnych i kart ewidencyjnych przekazujący te teczki i karty zaznacza te, które są przekazywane, a na ostatniej stronie wpisuje: 1) kto i komu przekazuje teczki akt personalnych i karty ewidencyjne, podając stopień wojskowy, imię i nazwisko, nazwę stanowiska służbowego przekazującego i przyjmującego; 2) co podlega przekazaniu (teczki akt personalnych, karty ewidencyjne, rejestr alfabetyczny teczek akt personalnych i kart ewidencyjnych); 3) liczbę przekazanych teczek akt personalnych i kart ewidencyjnych oraz liczbę przekazanych paczek z tymi dokumentami, z wyszczególnieniem klauzul tajności i opisem tych paczek; 4) datę przekazania. 3. Pod wpisem, o którym mowa w ust. 2, umieszcza się nazwiska i imiona oraz podpisy przekazującego i przyjmującego, z uwidocznionymi nazwami ich stanowisk służbowych i określeniem jednostek wojskowych, w których pełnią zawodową służbę wojskową. Między podpisami odciska się pieczęć urzędową jednostki przyjmującej. § 43. 1. Archiwa, o których mowa w § 41 ust. 2 pkt 2, wystawiają pokwitowanie odbioru przekazanych im dokumentów ewidencyjnych. 2. Pokwitowanie, o którym mowa w ust. 1, zawierające: 1) wyszczególnienie nazw i liczby otrzymanych dokumentów ewidencyjnych, 2) podpis przyjmującego z wpisanym jego stopniem wojskowym, imieniem i nazwiskiem oraz datą i odciśniętą pieczęcią urzędową jednostki przyjmującej -przesyła się niezwłocznie przekazującemu dokumenty. Rozdział 11 Przepisy przejściowe i końcowe § 44. 1. Dotychczasowe dokumenty, będące podstawą prowadzenia ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych, zachowują ważność. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, aktualizuje się według zasad określonych w rozporządzeniu. § 45. 1. Teczki akt personalnych prowadzone przed wejściem w życie rozporządzenia prowadzi się dalej na zasadach określonych w rozporządzeniu, po uprzednim wykonaniu czynności określonych w § 100/375 28 w odniesieniu do spisu dokumentów zgromadzonych w dziale, o którym mowa w § 11 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 lutego 2008 r. w sprawie ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 38, poz. 217). 2. Zezwala się na prowadzenie dokumentów ewidencyjnych, o których mowa w § 6 pkt 1 i pkt 2 lit. a-c oraz § 9 pkt 4 rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, według wzorów określonych w załącznikach nr 1-6 i 10-12 do rozporządzenia - do wyczerpania zapasów formularzy. § 46. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.4) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 149, poz. 1078, Nr 218, poz. 1592 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 oraz z 2009 r. Nr 178, poz. 1375. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 33, poz. 285, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z 2007 r. Nr 165, poz. 1170 i Nr 176, poz. 1238 oraz z 2010 r. Nr 41, poz. 233. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 lutego 2008 r. w sprawie ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 38, poz. 217), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). 101/375 Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 marca 2010 r. (poz. 393) Załącznik nr 1 TECZKA AKT PERSONALNYCH ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO 102/375 103/375 Załącznik nr 2 TECZKA AKT PERSONALNYCH KANDYDATA NA ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO 104/375 105/375 Załącznik nr 3 Karta ewidencyjna żołnierza zawodowego 106/375 107/375 Załącznik nr 4 KARTA EWIDENCYJNA KANDYDATA NA ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO 108/375 109/375 110/375 111/375 112/375 113/375 114/375 115/375 116/375 117/375 Załącznik nr 5 REJESTR ALFABETYCZNY TECZEK AKT PERSONALNYCH I KART EWIDENCYJNYCH 118/375 119/375 Załącznik nr 6 KSIĘGA ETATOWA 120/375 121/375 Załącznik nr 7 KARTA WYPOŻYCZEŃ TECZKI AKT PERSONALNYCH 122/375 123/375 Załącznik nr 8 Zeszyt ewidencyjny żołnierza zawodowego 124/375 125/375 126/375 127/375 128/375 129/375 130/375 131/375 Załącznik nr 9 INSTRUKCJA DOKONYWANIA WPISÓW W ZESZYCIE EWIDENCYJNYM ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO 1. Podstawą wpisania nazwiska, imienia (imion) i imienia ojca na pierwszej stronie zeszytu ewidencyjnego oraz daty i miejsca urodzenia w rubryce 1 jest wyciąg lub odpis aktu urodzenia żołnierza zawodowego, wystawiony przez urząd stanu cywilnego. Dzień i rok urodzenia wpisuje się liczbami arabskimi, a nazwę miesiąca słownie. 2. W przypadku zmiany przez żołnierza zawodowego nazwiska (imienia), dotychczasowy wpis przekreśla się, a nad nim wpisuje się zmienione nazwisko (imię, imiona). W rubryce 21 ("Uwagi") odnotowuje się dokument (nazwa dokumentu, numer, nazwa organu wydającego dokument i data wydania) dotyczący zmiany nazwiska (imienia, imion). Jeżeli żołnierz dokonał zmiany nazwiska lub imienia (imion) przed powołaniem go do zawodowej służby wojskowej, w zeszycie ewidencyjnym wpisuje się nazwisko i imię używane po dokonaniu zmiany, a w rubryce 21 wpisuje się poprzednie nazwisko (imię, imiona) oraz odnotowuje się dokument o zmianie. 3. W rubrykach dotyczących mianowania na stopnie wojskowe wpisuje się wszystkie stopnie żołnierzy zawodowych w kolejności ich mianowania. Podrubryki "korpus osobowy" nie wypełnia się. 4. Rubryki 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 11 wypełnia się na podstawie dokumentów i świadectw przedstawionych przez żołnierza. W rubryce 2 wpisuje się wszystkie uzyskane przez żołnierza zawodowego obywatelstwa. W przypadku utraty obywatelstwa stosowny wpis przekreśla się. W rubryce 21 ("Uwagi") odnotowuje się dokumenty (nazwa dokumentu, numer, nazwa organu wydającego dokument i data wydania) dotyczące uzyskiwania lub utraty obywatelstwa. Wpisów w rubrykach 4 i 6 dokonuje się ołówkiem. W rubryce 11 wpisuje się przebieg pracy cywilnej zarówno przed powołaniem żołnierza do zawodowej służby wojskowej, jak i po zwolnieniu go z tej służby. 5. Rubrykę 9 wypełnia się na podstawie odpowiednich dokumentów wydanych przez urzędy stanu cywilnego lub sądy. Jeżeli żołnierz zawodowy jest kawalerem lub panną, wpisuje się "kawaler (panna)". Wpisu dokonuje się ołówkiem. Jeżeli żołnierz pozostaje w związku małżeńskim lub jest wdowcem (wdową), wpisuje się: "zawarł(a) związek małżeński dnia...............roku" lub "żona zmarła dnia...............roku", podając jednocześnie numer aktu małżeństwa (zgonu współmałżonka), nazwę urzędu stanu cywilnego i datę wydania dokumentu. W przypadku uzyskania przez żołnierza rozwodu wpisuje się "rozwiedziony (rozwiedziona)", podając również datę prawomocnego wyroku oraz nazwę sądu. 6. Rubrykę 10 wypełnia się na podstawie ustnych oświadczeń żołnierza zawodowego. 7. Rubryki 8, 12, 15, 17 i 18 wypełnia się na podstawie dokumentów posiadanych przez organy wojskowe oraz dokumentów przedstawionych przez żołnierza. W rubryce 12 jako datę powołania wpisuje się dzień, w którym nastąpiło skierowanie przez wojskowego komendanta uzupełnień do jednostki wojskowej w celu pełnienia służby wojskowej. W rubryce 17 wpisuje się wszystkie ordery, odznaczenia i medale polskie oraz zagraniczne, otrzymane zarówno w okresie pełnienia służby wojskowej, jak i w okresie wykonywania pracy cywilnej. W rubryce tej nie wpisuje się odznaczeń pamiątkowych nadanych przez dowódców jednostek wojskowych. W rubryce 18 wpisuje się wypadki i urazy, które miały miejsce podczas pełnienia służby wojskowej, zarówno w kraju, jak i poza granicami państwa, a także po zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, z tytułu których żołnierz otrzymał odszkodowanie. 8. Rubrykę 13 wypełnia się na podstawie rozkazu personalnego o powołaniu żołnierza do zawodowej służby wojskowej oraz rozkazu personalnego dowódcy właściwego do wyznaczenia powołanej osoby na stanowisko służbowe. 9. W rubryce 14 wpisuje się przebieg służby wojskowej, począwszy od dnia powołania do służby wojskowej. W podrubrykach "od" i "do" wpisuje się, odpowiednio, daty faktycznego objęcia i zdania obowiązków na stanowisku służbowym. W podrubryce "Nazwa stanowiska, NIS" wpisuje się także numer identyfikacyjny stanowiska (NIS) oraz daty rozpoczęcia i zakończenia kadencji, określone w decyzjach (rozkazach) personalnych. W przypadku kierowania żołnierza zawodowego na szkolenie trwające przynajmniej 6 miesięcy, w podrubryce "od" i "do" wpisuje się daty rozpoczęcia i zakończenia szkolenia określone w decyzjach (rozkazach) personalnych, a w podrubryce "Nazwa stanowiska, NIS" - miejsce i nazwę szkolenia. 10. W rubryce 16 wpisuje się każdorazowo wydanie wojskowego dokumentu osobistego. Adnotacje o wymianie dokumentu oraz zdaniu go lub pozostawieniu dla celów pamiątkowych w związku ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej wpisuje się w rubryce 21 ("Uwagi"). 11. W rubryce 19 wpisów dokonuje się we właściwej wojskowej komendzie uzupełnień. Odbycie przeszkolenia przez żołnierza rezerwy wpisuje się na podstawie opinii służbowej, przesłanej do wojskowego komendanta uzupełnień przez dowódcę jednostki wojskowej (komendanta kursu). INSTRUKCJA DOKONYWANIA WPISÓW W KARCIE EWIDENCYJNEJ ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO 132/375 1. Podstawą wpisania nazwiska, imienia (imion) oraz imienia ojca i imienia matki, a także daty i miejsca urodzenia w rubryce 1 i 2 jest wyciąg lub odpis aktu urodzenia żołnierza zawodowego, wystawiony przez urząd stanu cywilnego. Wymienione dane można wpisywać także na podstawie wpisów w zeszycie ewidencyjnym żołnierza zawodowego. Dzień i rok urodzenia wpisuje się liczbami arabskimi, a nazwę miesiąca słownie. 2. W przypadku zmiany przez żołnierza zawodowego nazwiska (imienia), dotychczasowy wpis przekreśla się, a nad nim wpisuje się zmienione nazwisko (imię, imiona). W rubryce 17 ("Uwagi") odnotowuje się dokument (nazwa dokumentu, numer, nazwa organu wydającego dokument i data wydania) dotyczący zmiany nazwiska (imienia, imion). Jeżeli żołnierz dokonał zmiany nazwiska lub imienia (imion) przed powołaniem go do zawodowej służby wojskowej, w karcie ewidencyjnej wpisuje się nazwisko i imię używane po dokonaniu zmiany, a w rubryce 17 wpisuje się poprzednie nazwisko (imię, imiona) oraz odnotowuje się dokument o zmianie. 3. Rubryki 3, 4, 5, 6, 7 i 9 wypełnia się na podstawie dokumentów i świadectw przedstawionych przez żołnierza. Wymienione dane można wpisywać także na podstawie wpisów w zeszycie ewidencyjnym żołnierza zawodowego. W rubryce 6 wpisuje się wszystkie uzyskane przez żołnierza zawodowego obywatelstwa. W przypadku utraty obywatelstwa stosowny wpis przekreśla się. W rubryce 17 ("Uwagi") odnotowuje się dokumenty (nazwa dokumentu, numer, nazwa organu wydającego dokument i data wydania) dotyczące uzyskiwania lub utraty obywatelstwa. 4. Rubrykę 8 wypełnia się na podstawie odpowiednich dokumentów wydanych przez urzędy stanu cywilnego lub sądy. Wymienione dane można wpisywać także na podstawie wpisów w zeszycie ewidencyjnym żołnierza zawodowego. Jeżeli żołnierz zawodowy jest kawalerem lub panną, wpisuje się "kawaler (panna)". Wpisu dokonuje się ołówkiem zwykłym. 5. Rubrykę 10 wypełnia się na podstawie odpowiednich dokumentów wydanych przez urzędy stanu cywilnego. Wpisów dokonuje się ołówkiem. Wymienione dane można wpisywać także na podstawie wpisów w zeszycie ewidencyjnym żołnierza zawodowego. Jeżeli żołnierz zmienił adres zameldowania na pobyt stały lub adres zamieszkania, w rubryce 17 wpisuje się poprzedni adres oraz odnotowuje się dokument o zmianie. 6. Rubryki 11, 12, 15, 16 i 20 wypełnia się na podstawie dokumentów posiadanych przez organy wojskowe oraz dokumentów przedstawionych przez żołnierza. W rubryce 12 wpisuje się wszystkie ordery, odznaczenia i medale polskie oraz zagraniczne, otrzymane zarówno w okresie pełnienia służby wojskowej, jak i w okresie wykonywania pracy cywilnej. W rubryce tej nie wpisuje się odznaczeń pamiątkowych nadanych przez dowódców jednostek wojskowych. W rubryce 16 wpisuje się wypadki i urazy, które miały miejsce podczas pełnienia służby wojskowej, zarówno w kraju, jak i poza granicami państwa, a także po zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, z tytułu których żołnierz otrzymał odszkodowanie. W rubryce 20 jako datę powołania wpisuje się dzień, w którym nastąpiło skierowanie przez wojskowego komendanta uzupełnień do jednostki wojskowej w celu pełnienia służby wojskowej. 7. W rubryce 13 wpisuje się wszystkie stopnie wojskowe żołnierza zawodowego w kolejności mianowania. 8. Przynależność żołnierza do korpusu osobowego, grupy osobowej i specjalności wojskowej wpisuje się w rubryce 18 na podstawie decyzji o zaliczeniu do korpusu osobowego (grupy osobowej, specjalności wojskowej) lub decyzji dowódcy właściwego do wyznaczenia na stanowisko służbowe. 9. Wpisów w rubrykach 19, 24, 25, 26 i 27 dokonuje się we właściwej wojskowej komendzie uzupełnień. 10. W rubryce 22 wpisuje się każdorazowo wydanie wojskowego dokumentu osobistego. Adnotacje o wymianie dokumentu oraz zdaniu go lub pozostawieniu dla celów pamiątkowych w związku ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej wpisuje się w rubryce 17 ("Uwagi"). 11. W rubryce 28 wpisuje się przebieg pracy cywilnej, zarówno przed powołaniem żołnierza do zawodowej służby wojskowej, jak i po zwolnieniu go z tej służby, oraz przebieg służby wojskowej, począwszy od dnia powołania do tej służby: 1) wpisy dotyczące przebiegu pracy cywilnej powinny zawierać datę rozpoczęcia i datę zakończenia pracy, nazwę zakładu pracy i nazwę stanowiska (pełnionej funkcji), a także odnotowuje się dokumenty (nazwa dokumentu, numer, nazwa organu wydającego dokument i data wydania) dotyczące zatrudnienia; 2) wpisy dotyczące przebiegu służby wojskowej niezawodowej powinny zawierać datę rozpoczęcia i datę zakończenia służby na kolejnych stanowiskach, nazwę jednostki wojskowej i nazwę stanowiska (pełnionej funkcji), a także odnotowuje się dokumenty (nazwa dokumentu, numer, nazwa organu wydającego dokument i data wydania) dotyczące wyznaczenia na stanowisko; 3) wpisu dotyczącego powołania żołnierza do zawodowej służby wojskowej dokonuje się na podstawie rozkazu personalnego o powołaniu, wpisując datę powołania (w podrubryce "od-do") i charakter pełnionej służby, a także numer i datę wydania rozkazu personalnego oraz nazwę organu wojskowego wydającego rozkaz; 133/375 4) wpisy dotyczące przebiegu zawodowej służby wojskowej powinny zawierać: w podrubryce "od-do" - daty faktycznego objęcia i zdania obowiązków na stanowisku służbowym, w podrubryce "Jednostka wojskowa ..." - nazwę jednostki wojskowej i nazwę stanowiska, a także NIS, stopień etatowy i grupę uposażenia. W podrubryce "czyj rozkaz ..." odnotowuje się numer i datę wydania rozkazu personalnego oraz nazwę organu wojskowego wydającego rozkaz o wyznaczeniu na stanowisko służbowe (przeniesieniu do rezerwy kadrowej lub dyspozycji itp.). W przypadku kierowania żołnierza zawodowego na szkolenie trwające przynajmniej 6 miesięcy, w podrubryce "od-do" wpisuje się daty rozpoczęcia i zakończenia szkolenia określone w decyzjach (rozkazach) personalnych, a w podrubryce "Jednostka wojskowa ..." - miejsce i nazwę szkolenia. W podrubryce "czyj rozkaz ..." odnotowuje się numer i datę wydania rozkazu personalnego oraz nazwę organu wojskowego wydającego rozkaz o kierowaniu na szkolenie. 134/375 Załącznik nr 10 SPIS DOKUMENTÓW 135/375 136/375 Załącznik nr 11 INSTRUKCJA SPORZĄDZANIA FORMULARZY I ROZKAZÓW PERSONALNYCH W SPRAWACH DOTYCZĄCYCH POWOŁYWANIA DO ZAWODOWEJ SŁUŻBY WOJSKOWEJ, WYZNACZANIA NA STANOWISKA SŁUŻBOWE ORAZ ZWALNIANIA Z ZAWODOWEJ SŁUŻBY WOJSKOWEJ I SKREŚLANIA Z EWIDENCJI WOJSKOWEJ I . S po r z ą dz a n i e f o r m u l a r z a i po r o z u m i en i a I.1. Zasady ogólne 1. Podstawę sporządzenia projektu rozkazu personalnego stanowią "Formularz" lub "Porozumienie w sprawie wyznaczenia na stanowisko służbowe", zwane dalej "porozumieniem". Wzory formularza określa załącznik nr 1 do instrukcji. 2. Formularz sporządza się do każdego punktu rozkazu. I.2. Zawartość informacyjna i zasady sporządzania formularza I.2.1. Zawartość informacyjna formularza W formularzu wyodrębnia się następujące grupy informacji: - nazwę jednostki wojskowej - miejsce sporządzenia formularza A. Dane identyfikacyjne B. Aktualny stan służby C. Formuła decyzji D. Nowy stan służby E. Komentarz F. Podstawa prawna G. Uzasadnienie H. Pouczenie I. Adresaci wyciągów z rozkazu J. Osoba sporządzająca formularz. I.2.2. Część A. Dane identyfikacyjne 1. W części A. Dane identyfikacyjne wpisuje się: stopień wojskowy, nazwisko, imię (imiona) i imię ojca oraz numer ewidencyjny PESEL żołnierza, którego dotyczy. 2. Do stopni wojskowych żołnierzy stosuje się przepisy art. 27 ust. 1 i art. 122 ustawy oraz przepisy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w art. 137 ustawy. I.2.3. Część B. Aktualny stan służby 1. Aktualny stan służby określa się dla wszystkich formuł decyzji z wyłączeniem przypadków, gdy dotyczy ona powołania do zawodowej służby wojskowej. 2. Jeżeli żołnierz pełni służbę na stanowisku służbowym i jeżeli formuła decyzji dotyczy: 1) wyznaczenia na stanowisko służbowe, 2) zaliczenia do etatowego stanu zmiennego słuchaczy, 3) przeniesienia do dyspozycji, 4) przeniesienia do rezerwy kadrowej, 5) kierowania do pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej organizacji międzynarodowej, 6) kierowania na szkolenie, 7) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji wojskowej, w aktualnym stanie służby określa się stanowisko służbowe, na którym żołnierz pełni służbę - zgodnie z zasadami określonymi w pkt 4. 3. Jeżeli formuła decyzji dotyczy: 1) kierowania na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe w macierzystej jednostce wojskowej po zakończeniu lub odwołaniu od pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej organizacji międzynarodowej, 2) kierowania na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe w macierzystej jednostce wojskowej po zakończeniu lub odwołaniu ze szkolenia, w aktualnym stanie służby określa się, odpowiednio, stanowisko w składzie kontyngentu lub wojskową placówkę edukacyjną, w której żołnierz odbywał szkolenie - zgodnie z zasadami określonymi w pkt 4. 4. Jeżeli żołnierz pełni służbę na stanowisku służbowym i jeżeli formuła decyzji dotyczy sytuacji, o której mowa w pkt 2 lub 3, w aktualnym stanie służby wpisuje się: 1) nazwę stanowiska służbowego i numer identyfikacyjny stanowiska; 2) nazwy komórek organizacyjnych; 3) nazwę jednostki wojskowej; 4) odpowiednio: nazwę pionu kadrowego lub miejsce pełnienia służby, w zależności od tego, czy żołnierz pełni służbę w kraju, czy za granicą; 5) stopień etatowy, poprzedzony skrótem "STE:"; 6) numer specjalności wojskowej, poprzedzony skrótem "SW:"; jeżeli stanowisko jest opisane dwiema specjalnościami, numer pierwszej specjalności wpisuje się po skrócie "SW-1:", a po skrócie "SW-2:" wpisuje się numer drugiej specjalności wojskowej; 137/375 7) kod wymaganych kwalifikacji, poprzedzony skrótem "WK:"; 8) grupę uposażenia, poprzedzoną literą "U:". 5. Jeżeli żołnierz pełni służbę w dyspozycji lub rezerwie kadrowej, w aktualnym stanie służby wpisuje się: 1) odpowiednio: "DYSPOZYCJA" lub "REZERWA KADROWA"; 2) nazwę stanowiska służbowego i nazwę jednostki wojskowej dowódcy; 3) nazwę pionu kadrowego. I.2.4. Część C. Formuła decyzji 1. W formularzu wpisuje się jedną formułę decyzji - z zastrzeżeniem pkt 2. 2. W następujących sytuacjach w formularzu wpisuje się dwie formuły decyzji: 1) powołanie do zawodowej służby wojskowej i wyznaczenie na stanowisko służbowe; 2) wyznaczenie na stanowisko służbowe z jednoczesnym kierowaniem na szkolenie; 3) zwolnienie z zawodowej służby wojskowej wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza zawodowego lub przez organ wojskowy z jednoczesnym przeniesieniem żołnierza do dyspozycji właściwego dowódcy przez okres wypowiedzenia. 3. Redagowanie formuły decyzji polega na wybraniu wzoru z "Wykazu podstaw prawnych oraz przykładów formuł decyzji, komentarzy i pouczeń w decyzjach (rozkazach) personalnych w sprawach dotyczących powoływania do zawodowej służby wojskowej, wyznaczania na stanowiska służbowe oraz zwalniania z zawodowej służby wojskowej i skreślania z ewidencji wojskowej". 4. Jeżeli wybrana formuła decyzji zawiera fragmenty wykropkowane lub nadmiarowe, uzupełnia się jej treść lub usuwa się zbędne fragmenty. 5. Wykaz, o którym mowa w pkt 3, publikuje się na stronie internetowej departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. Dyrektor departamentu jest odpowiedzialny za zapewnienie aktualności wykazu. 6. Jeżeli formuła decyzji dotyczy zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji wojskowej, w formularzu określa się zobowiązania finansowe wojska wobec zwalnianego żołnierza. I.2.5. Część D. Nowy stan służby 1. Nowy stan służby określa się dla wszystkich formuł decyzji dotyczących wyznaczenia na stanowisko, z wyjątkiem przypadków, gdy dotyczy ona: 1) kierowania na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe w macierzystej jednostce wojskowej po zakończeniu lub odwołaniu od pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej organizacji międzynarodowej; 2) kierowania na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe w macierzystej jednostce wojskowej po zakończeniu lub odwołaniu ze szkolenia; 3) uchylenia decyzji dotyczącej wyznaczenia na stanowisko. 2. Jeżeli formuła decyzji dotyczy: a) wyznaczenia na stanowisko służbowe, b) kierowania do pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej organizacji międzynarodowej, w nowym stanie służby wpisuje się: 1) nazwę i identyfikator jednostki wojskowej oraz nazwę pionu kadrowego; 2) kraj - miejsce pełnienia służby; 3) podległość organizacyjną jednostki wojskowej; 4) nazwę i kod stanowiska służbowego; jeżeli stanowisko jest opisane w etacie dwiema nazwami - wpisuje się nazwy i kody obydwu; 5) numer identyfikacyjny stanowiska; 6) rodzaj stanowiska; 7) wskaźnik określający, czy stanowisko jest przeznaczone dla dowódcy jednostki wojskowej; 8) nazwy i kody komórek organizacyjnych; 9) stopień etatowy (STE); 10) numer (lub numery) specjalności wojskowych (SW-1 i SW-2); 11) kod wymaganych kwalifikacji (WK); 12) grupę uposażenia (U); 13) datę wyznaczenia (datę początkową obowiązywania decyzji); 14) datę, do której decyzja będzie obowiązywać (datę końcową obowiązywania decyzji). 3. Jeżeli formuła decyzji dotyczy: a) zaliczenia do etatowego stanu zmiennego słuchaczy, b) kierowania na szkolenie, w nowym stanie służby wpisuje się: 1) nazwę i identyfikator jednostki wojskowej (wojskowej placówki edukacyjnej) oraz nazwę pionu kadrowego; 2) kraj - miejsce szkolenia; 3) podległość organizacyjną jednostki wojskowej (wojskowej placówki edukacyjnej); 138/375 4) nazwę stanowiska służbowego ("SŁUCHACZ"); 5) kierunek szkolenia i czas trwania (ilość miesięcy) szkolenia; 6) datę rozpoczęcia szkolenia (datę początkową obowiązywania decyzji); 7) datę zakończenia szkolenia (datę końcową obowiązywania decyzji). 4. Jeżeli formuła decyzji dotyczy: a) przeniesienia do dyspozycji, b) przeniesienia do rezerwy kadrowej, w nowym stanie służby wpisuje się: 1) nazwę stanowiska służbowego dowódcy oraz nazwę i identyfikator jednostki wojskowej, a także nazwę pionu kadrowego; 2) nazwę jednostki wojskowej - miejsca wykonywania obowiązków służbowych; 3) nazwę jednostki wojskowej - miejsca zaopatrzenia logistycznego i finansowego; 4) datę przeniesienia do dyspozycji lub rezerwy kadrowej (datę początkową obowiązywania decyzji); 5) datę końcową przebywania w dyspozycji lub w rezerwie kadrowej (datę końcową obowiązywania decyzji). 5. Nazwę i identyfikator jednostki wojskowej wpisuje się z etatu. 6. Nazwę pionu kadrowego wpisuje się na podstawie wykazu stanowiącego załącznik nr 3 do instrukcji lit. B. 7. Podległość organizacyjną jednostki wojskowej wpisuje się na podstawie wykazu stanowiącego załącznik nr 3 do instrukcji lit. D. 8. Nazwę i kod stanowiska służbowego wpisuje się z etatu. 9. Numer identyfikacyjny stanowiska wpisuje się z etatu. Numer identyfikacyjny stanowiska określa się na podstawie numeru etatu, kodu struktury, numeru komórki i liczby porządkowej zapisu. 10. Rodzaj stanowiska wpisuje się z etatu (rodzaj wierszozapisu). 11. Nazwy i kody komórek organizacyjnych wpisuje się z etatu. 12. Stopień etatowy, numery specjalności wojskowych, kod wymaganych kwalifikacji i grupę uposażenia wpisuje się z etatu. 13. Kierunek szkolenia wpisuje się na podstawie "Indeksu wyszkolenia (wykształcenia) wojskowego, wykształcenia cywilnego oraz tytułów i stopni naukowych", zwanego dalej "indeksem wyszkolenia". 14. Indeks wyszkolenia publikuje się na stronie internetowej departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. Dyrektor departamentu jest odpowiedzialny za zapewnienie aktualności indeksu. I.2.6. Część E. Komentarz 1. Komentarz stanowi uzupełnienie treści zapisanych w formule decyzji i w nowym stanie służby. 2. Redagowanie komentarza polega na wybraniu wzoru z wykazu, o którym mowa w części I.2.4 pkt 3. 3. Przepis pkt 4 w części I.2.4 stosuje się odpowiednio do treści komentarza. I.2.7. Część F. Podstawa prawna 1. Redagowanie podstawy prawnej polega na wybraniu wzoru z wykazu, o którym mowa w części I.2.4 pkt 3. 2. Przepis pkt 4 w części I.2.4 stosuje się odpowiednio do treści podstawy prawnej. I.2.8. Część H. Pouczenie 1. Redagowanie pouczenia polega na wybraniu wzoru z wykazu, o którym mowa w części I.2.4 pkt 3. 2. Przepis pkt 4 w części I.2.4 stosuje się odpowiednio do treści pouczenia. I.2.9. Część I. Adresaci wyciągów z rozkazu W części I. Adresaci wyciągów z rozkazu wpisuje się nazwy i adresy jednostek wojskowych, do których wysyła się wyciąg z rozkazu. I.2.10.Część J. Osoba sporządzająca formularz W części J. Osoba sporządzająca formularz wpisuje się: stopień wojskowy, nazwisko i imię oraz numer telefonu służbowego osoby, która sporządziła formularz. I.3. Zawartość informacyjna i zasady sporządzania porozumienia I.3.1. Zawartość informacyjna porozumienia W porozumieniu wyodrębnia się następujące grupy informacji: - nazwę jednostki wojskowej - miejsce sporządzenia porozumienia A. Dane identyfikacyjne B. Aktualny stan służby C. Nowy stan służby. I.3.2. Część A. Dane identyfikacyjne Do wypełniania części A. Dane identyfikacyjne stosuje się przepisy określone w części I.2.2. I.3.3. Część B. Aktualny stan służby Do wypełniania części B. Aktualny stan służby stosuje się przepisy określone w części I.2.3 pkt 4 i 5. I.3.4. Część C. Nowy stan służby Do wypełniania części C. Nowy stan służby stosuje się przepisy określone w części I.2.5 pkt 2. II. Sporządzanie rozkazu i wyciągu z rozkazu II.1. Zasady ogólne 139/375 1. Rozkaz personalny (decyzję personalną), zwany dalej "rozkazem", sporządza się - z zastrzeżeniem pkt 7 na podstawie formularza i porozumienia, o których mowa w części I.1 pkt 1. 2. Punkt rozkazu dotyczy jednego żołnierza - z zastrzeżeniem pkt 7. 3. Punkty rozkazu występują w rozkazie w porządku alfabetycznym nazwisk żołnierzy - z zastrzeżeniem pkt 7. 4. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, treść rozkazu redaguje się wielkimi literami. 5. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, w treści rozkazu nie dopuszcza się stosowania skrótów. 6. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, daty występujące w treści rozkazu należy wpisywać w formacie: dzień - nazwa miesiąca - rok, np. 23 listopada 2009 r. 7. Rozkazy dotyczące: a) powołania do zawodowej służby wojskowej słuchaczy wojskowych placówek edukacyjnych, b) kierowania żołnierzy na ostatnio zajmowane stanowiska służbowe w macierzystych jednostkach wojskowych po zakończeniu lub odwołaniu ze szkolenia, c) kierowania żołnierzy na ostatnio zajmowane stanowiska służbowe w macierzystych jednostkach wojskowych po zakończeniu lub odwołaniu od pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej organizacji międzynarodowej, redaguje się zgodnie z następującymi zasadami: 1) rozkaz sporządza się na podstawie wykazów imiennych żołnierzy; 2) w rozkazie występują grupy punktów rozkazu; 3) identyczne dla grupy punktów treści dotyczące: aktualnego stanu służby, formuły decyzji i nowego stanu służby tworzą główkę grupy; 4) identyczne dla grupy punktów treści dotyczące: podstawy prawnej, uzasadnienia i pouczenia tworzą stopkę grupy; 5) pomiędzy główką a stopką grupy, w kolejnych wierszach, występują w porządku alfabetycznym nazwisk żołnierzy: numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza. II.2. Struktura i zawartość informacyjna rozkazu II.2.1. Struktura rozkazu W rozkazie wyróżnia się: 1) część początkową (główkę rozkazu); 2) część decyzyjną, składającą się z punktów rozkazu; 3) część końcową (stopkę rozkazu). II.2.2. Główka rozkazu 1. W główce rozkazu wyróżnia się: 1) dane jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz; 2) miejsce sporządzenia i datę podpisania rozkazu; 3) nazwę i numer rozkazu. 2. W części, o której mowa w pkt 1 ppkt 1, wyróżnia się: 1) nazwę jednostki wojskowej, w której sporządzany jest rozkaz, 2) nazwę pionu kadrowego, pisane wielkimi literami, każda od nowego wiersza, w lewym górnym narożniku pierwszej strony rozkazu. 3. W części, o której mowa w pkt 1 ppkt 2, wpisuje się: 1) miejsce (miejscowość) stacjonowania jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz, 2) datę podpisania rozkazu, w formacie: rok - miesiąc - dzień, np. 1996-09-15, w prawym górnym narożniku pierwszej strony rozkazu. 4. Dopuszcza się stosowanie następujących nazw rozkazów: 1) decyzja Ministra Obrony Narodowej; 2) rozkaz personalny Dyrektora Departamentu Kadr; 3) rozkaz personalny Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego; 4) rozkaz personalny, przy czym w przypadku rozkazu personalnego, za nazwą rozkazu wpisuje się, od nowego wiersza, nazwy stanowiska służbowego i jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz. 5. Numer rozkazu wpisuje się po nazwie rozkazu. Numer rozkazu określa klauzulę tajności rozkazu, zgodnie z obowiązującymi przepisami. II.2.3. Część decyzyjna rozkazu 1. Część decyzyjna rozkazu składa się z punktów rozkazu. 2. Na zawartość informacyjną punktu rozkazu składają się: 1) numer punktu rozkazu; 2) dane identyfikacyjne żołnierza; 3) aktualny stan służby; 4) formuła decyzji; 5) nowy stan służby; 6) komentarz; 140/375 7) podstawa prawna; 8) uzasadnienie; 9) pouczenie; 10) informacje w postaci zakodowanej. II.2.4. Stopka rozkazu 1. W stopce oryginału rozkazu wpisuje się: nazwę stanowiska służbowego oraz stopień wojskowy, imię i nazwisko dowódcy podpisującego rozkaz. 2. W stopce kopii rozkazu po wyrażeniu "/ - /" wpisuje się stopień wojskowy, imię i nazwisko dowódcy. II.3. Redagowanie punktu rozkazu II.3.1. Numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza 1. Numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza wpisuje się w jednym wierszu. 2. Dane identyfikacyjne żołnierza redaguje się na podstawie części A formularza lub porozumienia. 3. Nazwisko i imię (imiona) żołnierza wpisuje się w pierwszym przypadku. Imię ojca wpisuje się w drugim przypadku, poprzedzając je literą "s." lub "c". 4. Numer ewidencyjny PESEL poprzedza się wyrazem "PESEL:". II.3.2. Aktualny stan służby 1. Aktualny stan służby redaguje się na podstawie części B formularza lub porozumienia. Każdy wiersz rozpoczyna się znakiem "-". 2. Jeżeli żołnierz pełni służbę na stanowisku służbowym i jeżeli formuła decyzji dotyczy: 1) wyznaczenia na stanowisko służbowe, 2) zaliczenia do etatowego stanu zmiennego słuchaczy, 3) przeniesienia do dyspozycji, 4) przeniesienia do rezerwy kadrowej, 5) kierowania do pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej organizacji międzynarodowej, 6) kierowania na szkolenie, 7) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji wojskowej, w aktualnym stanie służby opisuje się stanowisko służbowe, na którym żołnierz pełni służbę - zgodnie z zasadami określonymi w pkt 3. 3. Jeżeli żołnierz pełni służbę na stanowisku służbowym i jeżeli formuła decyzji dotyczy sytuacji, o której mowa w pkt 2, w aktualnym stanie służby wpisuje się w kolejnych wierszach: 1) nazwę stanowiska służbowego, a za nią w nawiasach i po skrócie "NIS:", numer identyfikacyjny stanowiska; 2) nazwy komórek organizacyjnych, każdą od nowego wiersza; 3) nazwę jednostki wojskowej, a za nią, w nawiasach, odpowiednio: nazwę pionu kadrowego lub miejsce pełnienia służby, w zależności od tego, czy żołnierz pełni służbę w kraju, czy za granicą. 4. Jeżeli formuła decyzji dotyczy: 1) kierowania na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe w macierzystej jednostce wojskowej po zakończeniu lub odwołaniu od pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej organizacji międzynarodowej, 2) kierowania na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe w macierzystej jednostce wojskowej po zakończeniu lub odwołaniu ze szkolenia, w aktualnym stanie służby wpisuje się nazwę pionu kadrowego, ujętą w nawiasy. 5. Jeżeli żołnierz pozostaje w dyspozycji lub w rezerwie kadrowej, w aktualnym stanie służby wpisuje się w kolejnych wierszach: 1) odpowiednio: "DYSPOZYCJA" lub "REZERWA KADROWA"; 2) nazwę stanowiska służbowego i nazwę jednostki wojskowej dowódcy, a za nimi, w nawiasach, nazwę pionu kadrowego. II.3.3. Formuła decyzji 1. W punkcie rozkazu występuje jedna formuła decyzji - z zastrzeżeniem pkt 2. 2. W następujących przypadkach punkt rozkazu może zawierać dwie formuły decyzji: 1) powołanie do zawodowej służby wojskowej i wyznaczenie na stanowisko służbowe; 2) wyznaczenie na stanowisko służbowe z jednoczesnym kierowaniem na szkolenie; 3) zwolnienie z zawodowej służby wojskowej wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza zawodowego lub przez organ wojskowy z jednoczesnym przeniesieniem żołnierza do dyspozycji właściwego dowódcy przez okres wypowiedzenia. 3. Formułę (formuły) decyzji przepisuje się z części C formularza. II.3.4. Nowy stan służby 1. Jeżeli w punkcie rozkazu występuje jedna formuła decyzji, nowy stan służby redaguje się na podstawie części D formularza. 141/375 2. Jeżeli punkt rozkazu dotyczy powołania do zawodowej służby wojskowej i wyznaczenia na stanowisko służbowe, nowy stan służby redaguje się na podstawie części D formularza lub części C porozumienia. 3. Jeżeli w punkcie rozkazu występują dwie formuły decyzji, nowy stan służby redaguje się w następujący sposób: 1) po wpisaniu pierwszej formuły decyzji - redaguje się pierwszą część nowego stanu służby, na podstawie części D formularza; 2) następnie wpisuje się drugą formułę decyzji, a po niej drugą część nowego stanu służby. 4. Jeżeli formuła decyzji dotyczy: a) wyznaczenia na stanowisko służbowe, b) kierowania do pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej organizacji międzynarodowej, w nowym stanie służby wpisuje się w kolejnych wierszach: 1) nazwę stanowiska służbowego, a za nią, w nawiasach i po skrócie "NIS:", numer identyfikacyjny stanowiska; jeżeli we wniosku występują dwie nazwy stanowiska, wpisuje się obydwie, rozdzielając je znakiem "-"; 2) nazwy komórek organizacyjnych, każdą od nowego wiersza; 3) nazwę jednostki wojskowej, a za nią, w nawiasach, odpowiednio: nazwę pionu kadrowego lub miejsce pełnienia służby, w zależności od tego, czy wyznaczenie następuje na stanowisko służbowe w kraju, czy za granicą; 4) rozdzielone znakiem " ," (przecinek): - stopień etatowy, poprzedzony skrótem "STE:", - numer specjalności wojskowej, poprzedzony skrótem "SW:"; jeżeli stanowisko jest opisane dwiema specjalnościami, wpisuje się obydwie, poprzedzając je skrótami "SW-1:" i "SW-2:" i rozdzielając znakiem " ," (przecinek), - kod wymaganych kwalifikacji, poprzedzony skrótem "WK:", - grupę uposażenia, poprzedzoną literą "U:". 5. Jeżeli formuła decyzji dotyczy: a) zaliczenia do etatowego stanu zmiennego słuchaczy, b) kierowania na szkolenie, w nowym stanie służby wpisuje się w kolejnych wierszach: 1) nazwę stanowiska służbowego ("SŁUCHACZ"); 2) nazwę placówki edukacyjnej, a za nią w nawiasach, odpowiednio: nazwę pionu kadrowego lub miejsce szkolenia, w zależności od tego, czy odbywa się ono w kraju, czy za granicą. 6. Jeżeli formuła decyzji dotyczy: a) przeniesienia do dyspozycji, b) przeniesienia do rezerwy kadrowej, w nowym stanie służby wpisuje się w kolejnych wierszach: 1) odpowiednio: "DYSPOZYCJA" lub "REZERWA KADROWA"; 2) nazwę stanowiska służbowego i nazwę jednostki wojskowej dowódcy, a za nimi, w nawiasach, nazwę pionu kadrowego; 3) nazwę jednostki wojskowej - miejsca wykonywania obowiązków służbowych; 4) nazwę jednostki wojskowej - miejsca zaopatrzenia logistycznego i finansowego. 7. Jeżeli formuła decyzji dotyczy: 1) kierowania na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe w macierzystej jednostce wojskowej po zakończeniu lub odwołaniu od pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej organizacji międzynarodowej, 2) kierowania na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe w macierzystej jednostce wojskowej po zakończeniu lub odwołaniu ze szkolenia, w nowym stanie służby wpisuje się nazwę pionu kadrowego, ujętą w nawiasy. II.3.5. Komentarz Komentarz przepisuje się z części E formularza. II.3.6. Podstawa prawna Podstawę prawną przepisuje się z części F formularza, umieszczając na początku wyrazy "PODSTAWA PRAWNA:". II.3.7. Uzasadnienie Uzasadnienie przepisuje się z części G formularza, umieszczając na początku wyraz "UZASADNIENIE:". II.3.8. Pouczenie Pouczenie przepisuje się z części H formularza, umieszczając na początku wyraz "POUCZENIE:". II.3.9. Informacje w postaci zakodowanej Zasady wpisywania informacji w postaci zakodowanej są określone w części III instrukcji. II.4. Struktura i zawartość informacyjna wyciągu z rozkazu 142/375 II.4.1. Struktura wyciągu z rozkazu W wyciągu z rozkazu wyróżnia się: 1) część początkową (główkę wyciągu z rozkazu); 2) część decyzyjną, składającą się z punktów rozkazu; 3) część końcową (stopkę wyciągu z rozkazu). II.4.2. Główka wyciągu z rozkazu 1. W główce wyciągu z rozkazu wyróżnia się: 1) dane jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz; 2) miejsce sporządzenia i datę podpisania rozkazu; 3) dane adresata wyciągu; 4) nazwę i numer rozkazu. 2. Zawartość informacyjna i rozmieszczenie w wyciągu danych, o których mowa w pkt 1 ppkt 1, 2 i 4, są identyczne jak w rozkazie. 3. Nazwa i numer rozkazu występują po wyrażeniu "WYCIĄG Z". 4. Postać danych, o których mowa w pkt 1 ppkt 3, określa dowódca jednostki wojskowej. II.4.3. Część decyzyjna wyciągu z rozkazu 1. Część decyzyjna wyciągu z rozkazu składa się z punktów rozkazu przeznaczonych dla adresata wyciągu, zgodnie z częścią I formularza. 2. W wyciągu z rozkazu nie występują informacje w postaci zakodowanej. II.4.4. Stopka wyciągu z rozkazu Postać stopki wyciągu z rozkazu jest identyczna jak postać stopki kopii rozkazu. III. Kodowanie informacji w rozkazie III.1. Zasady ogólne 1. W organach kadrowych prowadzących ewidencję wojskową żołnierzy zawodowych z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego, w rozkazie personalnym nie umieszcza się informacji w postaci zakodowanej. 2. Kodowaniu podlegają tylko sytuacje, o których mowa w instrukcji. 3. Zakodowaną treść punktu rozkazu tworzą wiersze kodowe. 4. Wiersze kodowe występują bezpośrednio pod treścią punktu rozkazu. 5. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, występowanie kodu w wierszu kodowym jest obowiązkowe. 6. Na początku wiersza kodowego oraz po każdym kodzie wpisuje się separator "/". 7. Jeżeli występowanie kodu jest nieobowiązkowe i kod nie zostanie wpisany, wpisuje się separator. 8. Kody: komórek organizacyjnych, rodzaju wierszozapisu, stanowisk, stopni etatowych, specjalności wojskowych i wymaganych kwalifikacji - wpisuje się z etatu. 9. Kod kierunku szkolenia wpisuje się z indeksu wyszkolenia. Wpisanie kodu jest obowiązkowe w organach kadrowych dysponujących indeksem. III.2. Kodowanie rozkazu dotyczącego powołania do zawodowej służby wojskowej 1. Jeżeli formuła decyzji dotyczy powołania do zawodowej służby wojskowej, treść rozkazu koduje się, wpisując: 1) kod formuły decyzji {załącznik nr 2 do instrukcji lit. A); 2) kod podstawy powołania do zawodowej służby wojskowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. B); 3) kod charakteru służby zawodowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. C); 4) kod źródła doboru do zawodowej służby wojskowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. D). 2. Jeżeli formuła decyzji dotyczy zmiany decyzji o powołaniu do zawodowej służby wojskowej, treść rozkazu koduje się, wpisując: 1) kod formuły decyzji (załącznik nr 2 do instrukcji lit. A); 2) kod podstawy powołania do zawodowej służby wojskowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. B); 3) kod charakteru służby zawodowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. C); 4) kod źródła doboru do zawodowej służby wojskowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. D); 5) kod formuły decyzji o powołaniu do zawodowej służby wojskowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. A). 3. Jeżeli formuła decyzji dotyczy powołania do zawodowej służby wojskowej i wyznaczenia na stanowisko służbowe, treść rozkazu koduje się zgodnie z następującymi zasadami: 1) w pierwszym wierszu kodowym koduje się rozkaz w części dotyczącej powołania do zawodowej służby wojskowej (pkt 1); 2) w kolejnych wierszach kodowych koduje się rozkaz w części dotyczącej wyznaczenia na stanowisko służbowe (część III.3 pkt 1). III.3. Kodowanie rozkazu dotyczącego wyznaczenia na stanowisko 1. Jeżeli formuła decyzji dotyczy: a) wyznaczenia na stanowisko służbowe, b) kierowania do pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej organizacji międzynarodowej, treść rozkazu koduje się, wpisując: 143/375 1) w pierwszym wierszu kodowym: - kod formuły decyzji (załącznik nr 3 do instrukcji lit. A); - miejsce pełnienia służby (załącznik nr 3 do instrukcji lit. C); - kod podległości organizacyjnej (załącznik nr 3 do instrukcji lit. D); - identyfikator jednostki wojskowej, - numer identyfikacyjny stanowiska, - kod rodzaju wierszozapisu (RW), - kody komórek organizacyjnych (maksymalnie 5); 2) w drugim wierszu kodowym: - kody stanowisk (maksymalnie 2), - numery specjalności wojskowych (maksymalnie 2), - kod stopnia etatowego, - kod wymaganych kwalifikacji. 2. Jeżeli formuła decyzji dotyczy: a) zaliczenia do etatowego stanu zmiennego słuchaczy, b) kierowania na szkolenie, treść rozkazu koduje się, wpisując: 1) kod formuły decyzji (załącznik nr 3 do instrukcji lit. A); 2) miejsce pełnienia służby (załącznik nr 3 do instrukcji lit. C); 3) kod podległości organizacyjnej (załącznik nr 3 do instrukcji lit. D); 4) identyfikator jednostki wojskowej - wojskowej placówki edukacyjnej; 5) kod kierunku szkolenia; 6) kod rodzaju wierszozapisu (RW). 3. Jeżeli formuła decyzji dotyczy: a) przeniesienia do dyspozycji, b) przeniesienia do rezerwy kadrowej, treść rozkazu koduje się, wpisując: 1) kod formuły decyzji (załącznik nr 3 do instrukcji lit. A); 2) miejsce pełnienia służby (załącznik nr 3 do instrukcji lit. C); 3) kod podległości organizacyjnej (załącznik nr 3 do instrukcji lit. D); 4) identyfikator jednostki wojskowej. 4. Jeżeli formuła decyzji dotyczy: a) uchylenia decyzji, o której mowa w pkt 1-3, b) kierowania na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe w macierzystej jednostce wojskowej po zakończeniu lub odwołaniu od pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej organizacji międzynarodowej, c) kierowania na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe w macierzystej jednostce wojskowej po zakończeniu lub odwołaniu ze szkolenia, treść rozkazu koduje się, wpisując kod formuły decyzji (załącznik nr 3 do instrukcji lit. A). 5. Jeżeli w punkcie rozkazu występują dwie formuły decyzji, przy czym pierwsza z nich dotyczy wyznaczenia na stanowisko służbowe, a druga - kierowania na szkolenie, treść rozkazu koduje się zgodnie z następującymi zasadami: 1) w dwóch pierwszych wierszach kodowych koduje się pierwszą decyzję (pkt 1); 2) w kolejnym wierszu koduje się drugą decyzję (pkt 2). 6. Jeżeli formuła decyzji dotyczy uchylenia decyzji, o której mowa w pkt 5, treść rozkazu koduje się zgodnie z następującymi zasadami: 1) w pierwszym wierszu kodowym koduje się uchylenie pierwszej decyzji (pkt 4); 2) w drugim wierszu koduje się drugą decyzję (pkt 4). III.4. Kodowanie rozkazu dotyczącego zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji wojskowej 1. Jeżeli formuła decyzji dotyczy zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji wojskowej, treść rozkazu koduje się, wpisując: 1) kod formuły decyzji (załącznik nr 4 do instrukcji lit. A); 2) kod podstawy zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji wojskowej (załącznik nr 4 do instrukcji lit. B); 3) kod stanu w rezerwie (załącznik nr 4 do instrukcji lit. C); 4) kod zobowiązań finansowych wojska wobec żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej lub skreślonego z ewidencji wojskowej (załącznik nr 4 do instrukcji lit. D). 2. Jeżeli formuła decyzji dotyczy zmiany decyzji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub skreśleniu z ewidencji wojskowej, treść rozkazu koduje się, wpisując: 1) kod formuły decyzji (załącznik nr 4 do instrukcji lit. A); 144/375 2) kod podstawy zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji wojskowej (załącznik nr 4 do instrukcji lit. B); 3) kod stanu w rezerwie (załącznik nr 4 do instrukcji lit. C); 4) kod zobowiązań finansowych wojska wobec żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej lub skreślonego z ewidencji wojskowej (załącznik nr 4 do instrukcji lit. D); 5) kod formuły decyzji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub skreśleniu z ewidencji wojskowej (załącznik nr 4 do instrukcji lit. A). 3. Jeżeli formuła decyzji dotyczy uchylenia decyzji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub skreśleniu z ewidencji wojskowej, treść rozkazu koduje się, wpisując: 1) kod formuły decyzji (załącznik nr 4 do instrukcji lit. A); 2) kod formuły decyzji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub skreśleniu z ewidencji wojskowej (załącznik nr 4 do instrukcji lit. A). 4. Jeżeli w punkcie rozkazu występują dwie formuły decyzji, przy czym pierwsza z nich dotyczy zwolnienia z zawodowej służby wojskowej wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez żołnierza zawodowego lub przez organ wojskowy, a druga - przeniesienia żołnierza do dyspozycji właściwego dowódcy przez okres wypowiedzenia, treść rozkazu koduje się zgodnie z następującymi zasadami: 1) w pierwszym wierszu kodowym koduje się pierwszą decyzję (pkt 1); 2) w drugim wierszu koduje się drugą decyzję (część III.3 pkt 3). 145/375 IV. Załączniki FORMULARZ 146/375 147/375 POROZUMIENIE W SPRAWIE wyznaczenia na stanowisko służbowe 148/375 149/375 150/375 151/375 152/375 153/375 154/375 Załącznik nr 12 INSTRUKCJA SPORZĄDZANIA ROZKAZÓW PERSONALNYCH O MIANOWANIU ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH I KANDYDATÓW NA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH NA STOPNIE WOJSKOWE ORAZ O NADAWANIU MEDALI RESORTOWYCH, A TAKŻE KODOWANIA INFORMACJI W TYCH ROZKAZACH I. Zasady ogólne 1. Rozkazy personalne o: 1) mianowaniu żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych na stopnie wojskowe sporządzają organy wojskowe, o których mowa w art. 32 ust. 1, 3 i 4 ustawy; 2) nadawaniu medali resortowych sporządza dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. 2. Rozkazy personalne, o których mowa w: 1) pkt 1 ppkt 1, sporządza się na podstawie wniosków i wykazów, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej wydanym na podstawie art. 16 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn, zm.); 2) pkt 1 ppkt 2, sporządza się na podstawie wniosków, o których mowa w rozporządzeniach Ministra Obrony Narodowej wydanych na podstawie: art. 3 ustawy z dnia 21 kwietnia 1966 r. o ustanowieniu medalu "Za udział w walkach o Berlin" i medalu "Za zasługi dla obronności kraju" (Dz. U. Nr 14, poz. 85, z późn. zm.), art. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o ustanowieniu Medalu "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" (Dz. U. z 1996 r. Nr 32, poz. 140) oraz art. 7 ustawy z dnia 3 września 1999 r. o ustanowieniu Medalu Wojska Polskiego (Dz. U. Nr 84, poz. 936). 3. W rozkazach personalnych, o których mowa w pkt 1, zwanych dalej "rozkazami personalnymi", występują grupy punktów. 4. Identyczne dla grupy punktów treści dotyczące formuły decyzji i komentarza tworzą główkę grupy. 5. Po główce grupy, w kolejnych wierszach, występują w porządku alfabetycznym: numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza. 6. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, treść rozkazu redaguje się wielkimi literami. 7. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, w treści rozkazu nie dopuszcza się stosowania skrótów. 8. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, daty występujące w treści rozkazu należy wpisywać w formacie: dzień - nazwa miesiąca - rok, np. 23 listopada 1996 r. II. Struktura i zawartość informacyjna rozkazu 1. W rozkazie wyróżnia się: 1) część początkową (główkę rozkazu); 2) część decyzyjną, składającą się z grup punktów rozkazu; 3) część końcową (stopkę rozkazu). 2. W główce rozkazu wyróżnia się: 1) dane jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz; 2) miejsce sporządzenia i datę podpisania rozkazu; 3) nazwę i numer rozkazu. 3. W części, o której mowa w pkt 2 ppkt 1, wyróżnia się: 1) nazwę jednostki wojskowej, w której sporządzany jest rozkaz, 2) nazwę pionu kadrowego, pisane wielkimi literami, każda od nowego wiersza, w lewym górnym narożniku pierwszej strony rozkazu. 4. W części, o której mowa w pkt 2 ppkt 2, wpisuje się: 1) miejsce (miejscowość) stacjonowania jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz, 2) datę podpisania rozkazu, w formacie: rok-miesiąc-dzień, np. 1996-09-15, w prawym górnym narożniku pierwszej strony rozkazu. 5. Dopuszcza się stosowanie następujących nazw rozkazów: 1) decyzja Ministra Obrony Narodowej; 2) rozkaz personalny, przy czym w przypadku rozkazu personalnego, za nazwą rozkazu wpisuje się, od nowego wiersza, nazwy stanowiska służbowego i jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz. 6. Numer rozkazu wpisuje się po nazwie rozkazu. Numer rozkazu określa klauzulę tajności rozkazu, zgodnie z obowiązującymi przepisami. 7. Część decyzyjna rozkazu składa się z punktów rozkazu. 8. Na zawartość informacyjną punktu rozkazu składają się: 1) formuła decyzji; 2) numer punktu rozkazu; 3) dane identyfikacyjne żołnierza; 4) komentarz; 5) informacje w postaci zakodowanej. 9. W stopce oryginału rozkazu wpisuje się: nazwę stanowiska służbowego oraz stopień wojskowy, imię i nazwisko dowódcy podpisującego rozkaz. 155/375 10. W stopce kopii rozkazu po wyrażeniu "/ - /" wpisuje się stopień wojskowy, imię i nazwisko dowódcy. III. Sporządzanie rozkazu III. 1. Formuła decyzji 1. W formule decyzji określa się: 1) w rozkazach, o których mowa w części I pkt 1 ppkt 1, podstawę prawną, rodzaj decyzji (załącznik nr 1 do instrukcji lit. A), datę obowiązywania decyzji i stopień wojskowy, na który następuje mianowanie; 2) w rozkazach, o których mowa w części I pkt 1 ppkt 2, podstawę prawną rodzaj decyzji (załącznik nr 1 do instrukcji lit. B), datę obowiązywania decyzji i nazwę medalu resortowego. 2. Redagowanie formuły decyzji polega na wybraniu wzoru z "Wykazu podstaw prawnych oraz przykładów formuł decyzji i komentarzy w rozkazach personalnych o mianowaniu na stopnie wojskowe i nadawaniu medali resortowych". 3. Jeżeli wybrana formuła decyzji zawiera fragmenty wykropkowane lub nadmiarowe, uzupełnia się jej treść lub usuwa się zbędne fragmenty. 4. Wykaz, o którym mowa w pkt 2, publikuje się na stronie internetowej departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. Dyrektor departamentu jest odpowiedzialny za zapewnienie aktualności wykazu. III. 2. Numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza 1. Numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza wpisuje się w jednym wierszu. 2. Po numerze punktu rozkazu wpisuje się: stopień wojskowy, nazwisko, imię (imiona) i imię ojca oraz rok urodzenia żołnierza. 3. Do stopni wojskowych żołnierzy stosuje się przepisy art. 27 ust. 1 ustawy i przepisy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w art. 137 ustawy. 4. Nazwisko i imię (imiona) żołnierza wpisuje się w pierwszym przypadku. Imię ojca wpisuje się w drugim przypadku, poprzedzając je literą "s." lub "c". 5. Rok urodzenia poprzedza się literą "r". III. 3. Komentarz 1. Komentarz jest elementem opcjonalnym rozkazu i stanowi uzupełnienie formuły decyzji. 2. Redagowanie komentarza polega na wybraniu wzoru z wykazu, o którym mowa w części III.1 pkt 2. 3. Przepis pkt 3 części 111.1 stosuje się odpowiednio do treści komentarza. III. 4. Informacje w postaci zakodowanej 1. W organach kadrowych prowadzących ewidencję wojskową żołnierzy zawodowych z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego, w rozkazie personalnym nie umieszcza się informacji w postaci zakodowanej. 2. Kodowaniu podlegają tylko sytuacje, o których mowa w instrukcji. 3. Zakodowaną treść punktu rozkazu tworzy wiersz kodowy. 4. Wiersz kodowy występuje bezpośrednio pod treścią punktu (grupy punktów) rozkazu. 5. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, występowanie kodu w wierszu kodowym jest obowiązkowe. 6. Na początku wiersza kodowego oraz po każdym kodzie wpisuje się separator "/". 7. Jeżeli występowanie kodu jest nieobowiązkowe i kod nie zostanie wpisany, wpisuje się separator. 8. W rozkazie, o którym mowa w części I pkt 1 ppkt 1, w wierszu kodowym wpisuje się: 1) kod rodzaju decyzji (załącznik nr 1 do instrukcji lit. A); 2) kod stopnia wojskowego, na który następuje mianowanie; 3) kod korpusu osobowego - występowanie kodu jest nieobowiązkowe. 9. W rozkazie, o którym mowa w części I pkt 1 ppkt 2, w wierszu kodowym wpisuje się: 1) kod rodzaju decyzji {załącznik nr 1 do instrukcji lit. B); 2) kod medalu resortowego (załącznik nr 2 do instrukcji). 10. Kody stopni wojskowych i korpusów osobowych wpisuje się zgodnie z zasadami przyjętymi w systemie teleinformatycznym. IV. Struktura i zawartość informacyjna wyciągu z rozkazu 1. W wyciągu z rozkazu wyróżnia się: 1) część początkową (główkę wyciągu z rozkazu); 2) część decyzyjną, składającą się z punktów rozkazu; 3) część końcową (stopkę wyciągu z rozkazu). 2. W główce wyciągu z rozkazu wyróżnia się: 1) dane jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz; 2) miejsce sporządzenia i datę podpisania rozkazu; 3) dane adresata wyciągu; 4) nazwę i numer rozkazu. 3. Zawartość informacyjna i rozmieszczenie w wyciągu danych, o których mowa w pkt 2 ppkt 1, 2 i 4, są identyczne jak w rozkazie. 4. Nazwa i numer rozkazu występują po wyrażeniu "WYCIĄG Z". 5. Postać danych, o których mowa w pkt 2 ppkt 3, określa dowódca jednostki wojskowej. 6. Część decyzyjna wyciągu z rozkazu składa się z punktów rozkazu przeznaczonych dla adresata wyciągu. 156/375 7. W wyciągu z rozkazu nie występują informacje w postaci zakodowanej. 8. Postać stopki wyciągu z rozkazu jest identyczna jak postać stopki rozkazu. V. Załączniki 157/375 Załącznik nr 13 INSTRUKCJA SPORZĄDZANIA ROZKAZÓW PERSONALNYCH O ROZPOCZĘCIU I ZAKOŃCZENIU SZKOLENIA PRZEZ ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH I KANDYDATÓW NA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH, A TAKŻE KODOWANIA INFORMACJI W TYCH ROZKAZACH I. Zasady ogólne 1. Rozkaz personalny o rozpoczęciu szkolenia przez żołnierzy zawodowych sporządza się w wojskowej placówce edukacyjnej, jeżeli szkolenie odbywa się bez zwolnienia żołnierzy z zajmowanych stanowisk służbowych. 2. Rozkaz personalny o zakończeniu szkolenia przez żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych sporządza się na podstawie protokołów z egzaminów końcowych lub wykazów żołnierzy, którzy ukończyli szkolenie. 3. W rozkazach personalnych, o których mowa w pkt 1 i 2, zwanych dalej "rozkazami personalnymi", występują grupy punktów. 4. Identyczne dla grupy punktów treści dotyczące: formuły decyzji, komentarza i podstawy prawnej tworzą główkę grupy. 5. Po główce grupy, w kolejnych wierszach, występują w porządku alfabetycznym: numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza, a w rozkazie o zakończeniu szkolenia - także dane o wyniku szkolenia. 6. Podstawa prawna występuje w rozkazie, jeżeli żołnierzowi przysługuje prawo odwołania się. 7. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, treść rozkazu redaguje się wielkimi literami. 8. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, w treści rozkazu nie dopuszcza się stosowania skrótów. 9. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, daty występujące w treści rozkazu należy wpisywać w formacie: dzień - nazwa miesiąca - rok, np. 23 listopada 1996 r. II. Struktura i zawartość informacyjna rozkazu 1. W rozkazie wyróżnia się: 1) część początkową (główkę rozkazu); 2) część decyzyjną, składającą się z grup punktów rozkazu; 3) część końcową (stopkę rozkazu). 2. W główce rozkazu wyróżnia się: 1) dane jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz; 2) miejsce sporządzenia i datę podpisania rozkazu; 3) nazwę i numer rozkazu. 3. W części, o której mowa w pkt 2 ppkt 1, wyróżnia się: 1) nazwę jednostki wojskowej, w której jest sporządzany rozkaz, 2) nazwę pionu kadrowego, pisane wielkimi literami, każda od nowego wiersza, w lewym górnym narożniku pierwszej strony rozkazu. 4. W części, o której mowa w pkt 2 ppkt 2, wpisuje się: 1) miejsce (miejscowość) stacjonowania jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz; 2) datę podpisania rozkazu, w formacie: rok-miesiąc-dzień, np. 1996-09-15, w prawym górnym narożniku pierwszej strony rozkazu. 5. Dopuszcza się stosowanie następujących nazw rozkazów: 1) rozkaz personalny o rozpoczęciu kursu (szkolenia); 2) rozkaz personalny o ukończeniu studiów i nadaniu tytułów zawodowych; 3) rozkaz personalny o ukończeniu studiów podyplomowych; 4) rozkaz personalny o ukończeniu nauki w szkole podoficerskiej i nadaniu tytułów zawodowych; 5) rozkaz personalny o ukończeniu kursu (szkolenia). 6. Numer rozkazu wpisuje się po wyrazach "rozkaz personalny". Numer rozkazu określa klauzulę tajności rozkazu, zgodnie z obowiązującymi przepisami. 7. Po numerze rozkazu wpisuje się, od nowego wiersza, stanowisko służbowe i nazwę jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz. 8. Część decyzyjna rozkazu składa się z punktów rozkazu. 9. Na zawartość informacyjną punktu rozkazu składają się: 1) formuła decyzji; 2) numer punktu rozkazu; 3) dane identyfikacyjne żołnierza; 4) dane o wyniku szkolenia; 5) komentarz; 6) podstawa prawna; 7) informacje w postaci zakodowanej. 10. W stopce oryginału rozkazu wpisuje się: nazwę stanowiska służbowego oraz stopień wojskowy, imię i nazwisko dowódcy podpisującego rozkaz. 11. W stopce kopii rozkazu po wyrażeniu "/ - /" wpisuje się stopień wojskowy, imię i nazwisko dowódcy. III. Sporządzanie rozkazu 158/375 III. 1. Formuła decyzji 1. W formule decyzji określa się kierunek szkolenia i datę rozpoczęcia szkolenia, a w rozkazach, o których mowa w części I pkt 2 - także datę ukończenia szkolenia oraz uzyskane: tytuł zawodowy i / lub klasę specjalisty wojskowego albo specjalność wojskową. 2. Redagowanie formuły decyzji polega na wybraniu wzoru z "Wykazu podstaw prawnych oraz przykładów formuł decyzji i komentarzy w rozkazach personalnych o rozpoczęciu i zakończeniu szkolenia". 3. Jeżeli wybrana formuła decyzji zawiera fragmenty wykropkowane lub nadmiarowe, uzupełnia się jej treść lub usuwa się zbędne fragmenty. 4. Wykaz, o którym mowa w pkt 2, publikuje się na stronie internetowej departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. Dyrektor departamentu jest odpowiedzialny za zapewnienie aktualności wykazu. III. 2. Numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza 1. Numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza wpisuje się w jednym wierszu. 2. Po numerze punktu rozkazu wpisuje się: stopień wojskowy, nazwisko, imię (imiona) i imię ojca oraz numer ewidencyjny PESEL żołnierza. 3. Do stopni wojskowych żołnierzy stosuje się przepisy art. 27 ust. 1 ustawy i przepisy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w art. 137 ustawy. 4. Nazwisko i imię (imiona) żołnierza wpisuje się w pierwszym przypadku. Imię ojca wpisuje się w drugim przypadku, poprzedzając je literą "s." lub "a". 5. Numer ewidencyjny PESEL poprzedza się wyrazem "PESEL:". III. 3. Dane o wyniku szkolenia 1. Dane o wyniku szkolenia wpisuje się w rozkazach, o których mowa w części I pkt 2. 2. W wierszu bezpośrednio poprzedzającym dane identyfikacyjne pierwszego żołnierza, którego dotyczy formuła decyzji, wpisuje się, z prawej strony, wyrazy "ocena końcowa / lokata". 3. Dane o wyniku szkolenia, obejmujące ocenę końcową studiów (nauki, kursu itp.) i uzyskaną lokatę, wpisuje się za numerem ewidencyjnym PESEL, na wysokości wyrazów, o których mowa w pkt 2. III. 4. Komentarz 1. Komentarz jest elementem opcjonalnym rozkazu i stanowi uzupełnienie formuły decyzji. 2. Redagowanie komentarza polega na wybraniu wzoru z wykazu, o którym mowa w części III.1 pkt 2. 3. Przepis pkt 3 części 111.1 stosuje się odpowiednio do treści komentarza. III. 5. Podstawa prawna 1. Redagowanie podstawy prawnej polega na wybraniu wzoru z wykazu, o którym mowa w części III.1 pkt 2. 2. Przepis pkt 3 części III.1 stosuje się odpowiednio do treści podstawy prawnej. 3. Podstawę prawną wpisuje się po wyrazach "PODSTAWA PRAWNA:". III. 6. Informacje w postaci zakodowanej 1. Kodowaniu podlegają tylko sytuacje, o których mowa w instrukcji. 2. Zakodowaną treść punktu rozkazu tworzy wiersz kodowy. 3. Wiersz kodowy występuje bezpośrednio pod treścią punktu (grupy punktów) rozkazu. 4. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, występowanie kodu w wierszu kodowym jest obowiązkowe. 5. Na początku wiersza kodowego oraz po każdym kodzie wpisuje się separator "/". 6. Jeżeli występowanie kodu jest nieobowiązkowe i kod nie zostanie wpisany, wpisuje się separator. 7. W rozkazie, o którym mowa w części I pkt 1, w wierszu kodowym wpisuje się kod kierunku szkolenia. 8. W rozkazie, o którym mowa w części I pkt 2, w wierszu kodowym wpisuje się: 1) kod kierunku szkolenia; 2) kod uzyskanego tytułu zawodowego - występowanie kodu jest nieobowiązkowe; 3) numer uzyskanej specjalności wojskowej - występowanie kodu jest nieobowiązkowe. 9. Kod kierunku szkolenia wpisuje się na podstawie "Indeksu wyszkolenia (wykształcenia) wojskowego, wykształcenia cywilnego oraz tytułów i stopni naukowych", o którym mowa w instrukcji stanowiącej załącznik nr 11 do rozporządzenia. 10. Kod tytułu zawodowego i numer specjalności wojskowej wpisuje się zgodnie z zasadami przyjętymi w systemie teleinformatycznym. IV. Struktura i zawartość informacyjna wyciągu z rozkazu 1. W wyciągu z rozkazu wyróżnia się: 1) część początkową (główkę wyciągu z rozkazu); 2) część decyzyjną składającą się z punktów rozkazu; 3) część końcową (stopkę wyciągu z rozkazu). 2. W główce wyciągu z rozkazu wyróżnia się: 1) dane jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz; 2) miejsce sporządzenia i datę podpisania rozkazu; 3) dane adresata wyciągu; 4) nazwę i numer rozkazu. 159/375 3. Zawartość informacyjna i rozmieszczenie w wyciągu danych, o których mowa w pkt 2 ppkt 1, 2 i 4, są identyczne jak w rozkazie. 4. Nazwa i numer rozkazu występują po wyrażeniu "WYCIĄG Z". 5. Postać danych, o których mowa w pkt 2 ppkt 3, określa dowódca jednostki wojskowej. 6. Część decyzyjna wyciągu z rozkazu składa się z punktów rozkazu przeznaczonych dla adresata wyciągu. 7. W wyciągu z rozkazu nie występują informacje w postaci zakodowanej. 8. Postać stopki wyciągu z rozkazu jest identyczna jak postać stopki rozkazu. Załącznik nr 14 WZORY MELDUNKÓW 160/375 MELDUNEK O ZMIANIE wykształcenia cywilnego* stopnia/ tytułu naukowego* specjalizacji (uprawnień) zawodowych* wyszkolenia wojskowego 161/375 MELDUNEK O ZMIANIE nadanie odznaczenia państwowego nadanie innego odznaczenia - zwyłączeniem medali resortu obrony narodowej 162/375 MELDUNEK o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej 163/375 MELDUNEK o zwolnieniu ze służby kandydackiej Art. 49. 1. Żołnierzom zawodowym wydaje się karty i tabliczki tożsamości. 2. Karty tożsamości wydawane żołnierzom zawodowym wyjeżdżającym w celach służbowych za granicę stanowią również dowód tożsamości, o którym mowa w art. III ust. 2 lit. a Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 21, poz. 257 oraz z 2008 r. Nr 170, poz. 1052). 3. Zasady wydawania żołnierzom zawodowym tabliczek tożsamości określają przepisy Konwencji o ochronie ofiar wojny, podpisanych w Genewie dnia 12 sierpnia 1949 r. (Dz. U. z 1956 r. Nr 38, poz. 171 oraz z 1992 r. Nr 4, poz. 23 i Nr 41, poz. 175). 4. Żołnierzom zawodowym wyjeżdżającym w celach służbowych za granicę wydaje się również indywidualny lub zbiorowy rozkaz wyjazdu. 5. W kartach tożsamości wydawanych żołnierzom zawodowym zamieszcza się: 1) nazwisko i imię (imiona); 2) datę urodzenia; 3) stopień wojskowy i oznaczenie wojskowego dokumentu osobistego; 4) numer PESEL; 5) rodzaj służby wojskowej; 6) grupę krwi; 7) fotografię i podpis żołnierza; 8) suchy odcisk pieczęci organu wystawiającego; 9) nazwę państwa wystawiającego; 10) serię i numer; 11) elementy zabezpieczające. 6. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje oraz wzory kart i tabliczek tożsamości wydawanych żołnierzom zawodowym, organy właściwe do ich wydawania i ewidencjonowania, doręczania i postępowania w razie zniszczenia lub utraty, a także wzór rozkazu wyjazdu, mając na względzie przeznaczenie kart i tabliczek tożsamości oraz sposób ich wykorzystania. 164/375 Dz.U.08.79.473 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 kwietnia 2008 r. w sprawie kart i tabliczek tożsamości żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.08.79.473) Na podstawie art. 49 ust. 6 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy 1) zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) rodzaje oraz wzory kart i tabliczek tożsamości wydawanych: a) żołnierzom zawodowym, b) kandydatom na żołnierzy zawodowych - zwanych dalej "żołnierzami"; 2) organy wojskowe właściwe do wydawania, ewidencjonowania, doręczania kart i tabliczek tożsamości oraz postępowania w razie zniszczenia lub utraty karty lub tabliczki tożsamości; 3) wzór rozkazu wyjazdu wydawanego żołnierzom wyjeżdżającym w celach służbowych za granicę. § 2. 1. Ustala się następujące rodzaje poliwęglanowych i papierowych kart tożsamości: 1) przeznaczone dla żołnierzy wyjeżdżających w celach służbowych za granicę, według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) przeznaczone dla żołnierzy wyjeżdżających w celach służbowych za granicę: a) przewidzianych do odszukiwania, zbierania, przenoszenia, przewożenia, leczenia rannych i chorych oraz do zapobiegania chorobom, b) przewidzianych do zarządzania jednostkami lub zakładami medyczno-sanitarnymi, c) wykonujących czynności duszpasterskie w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi" - według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny żołnierzom zawodowym nieposiadającym poliwęglanowych kart tożsamości dowódca jednostki wojskowej w stosunku do żołnierzy ujętych w ewidencji tej jednostki wydaje papierowe karty tożsamości, do czasu zastąpienia ich poliwęglanowymi kartami tożsamości. § 3. 1. Tabliczka tożsamości zawiera: 1) numer; 2) nazwę "Siły Zbrojne RP". 2. Wzór tabliczki tożsamości określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 4. Tabliczki tożsamości wydają dowódcy jednostek wojskowych w stosunku do żołnierzy ujętych w ewidencji tych jednostek. § 5. Kartę tożsamości wydaje się wraz z tabliczką tożsamości. 165/375 § 6. Szef komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach organizacji i uzupełnień sił zbrojnych, zwany dalej "szefem komórki", wydaje poliwęglanowe karty tożsamości oraz określa termin ich ważności. § 7. 1. Ewidencję wydanych poliwęglanowych kart tożsamości prowadzi szef komórki. 2. Ewidencję wydanych poliwęglanowych kart tożsamości prowadzą także dowódcy jednostek wojskowych w stosunku do żołnierzy ujętych w ewidencji tych jednostek. § 8. Ewidencję wydanych lub zdeponowanych tabliczek tożsamości prowadzi się wraz z ewidencją poliwęglanowych kart tożsamości, o której mowa w § 7. § 9. Organami właściwymi do deponowania i doręczania za potwierdzeniem odbioru poliwęglanowych kart i tabliczek tożsamości są organy prowadzące ewidencję kart tożsamości, o których mowa w § 7 ust. 2. § 10. 1. Organem właściwym w postępowaniu w razie zniszczenia lub utraty poliwęglanowej karty lub tabliczki tożsamości jest szef komórki. 2. Zniszczenia poliwęglanowych kart tożsamości dokonuje szef komórki. § 11. Wzór rozkazu wyjazdu określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 12. Dotychczasowe papierowe karty tożsamości, przeznaczone do wydania na wypadek ogłoszenia mobilizacji i czas wojny, zachowują ważność do czasu ich zastąpienia nowymi papierowymi kartami tożsamości, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2009 r. § 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie kart i tabliczek tożsamości żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 143, poz. 1516). § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ____________________ 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1203 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 122, poz. 1025, z 2006 r. Nr 104, poz. 711, Nr 191, poz. 1414 i Nr 220, poz. 1600 i 1602 oraz z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i Nr 176, poz. 1242. Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 kwietnia 2008 r. (poz. 473) Załącznik nr 1 POLIWĘGLANOWA KARTA TOŻSAMOŚCI AWERS REWERS Skala wzoru: 1:1 Wymiary: 85,6 mm x 53,98 mm Grubość: 0,76 mm 166/375 PAPIEROWA KARTA TOŻSAMOŚCI AWERS REWERS Załącznik nr 2 POLIWĘGLANOWA KARTA TOŻSAMOŚCI AWERS REWERS Skala wzoru: 1:1 Wymiary: 85,6 mm x 53,98 mm Grubość: 0,76 mm PAPIEROWA KARTA TOŻSAMOŚCI AWERS REWERS Załącznik nr 3 WZÓR TABLICZKI TOŻSAMOŚCI Objaśnienia: Tabliczka tożsamości wykonana jest ze stali żaroodpornej Grubość tabliczki tożsamości - 1 mm Średnica tabliczki tożsamości - 35 mm Średnica otworu - 2 mm Napis i cyfry tłoczone tylko po jednej stronie Załącznik nr 4 WZÓR 167/375 Rozdział 4 Podstawowe uprawnienia i obowiązki służbowe żołnierzy zawodowych Art. 50. 1. Żołnierze zawodowi w czasie wykonywania zadań służbowych są obowiązani do noszenia umundurowania, odznak i oznak wojskowych. 2. W przypadkach określonych przez dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy jest wyznaczony na stanowisko służbowe, jest on obowiązany do noszenia uzbrojenia lub orderów i odznaczeń. 3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzory, szczegółowe zasady, okoliczności i sposób noszenia umundurowania oraz oznak wojskowych; Dz.U.05.7.53 zm. Dz.U.06.161.1137 zm. Dz.U.07.113.776 zm. Dz.U.08.4.27 zm. Dz.U.08.138.867 zm. Dz.U.09.9.47 zm. Dz.U.10.31.162 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 2 grudnia 2004 r. w sprawie wzorów oraz noszenia umundurowania i oznak wojskowych przez żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.05.7.53) Rozporządzenie obszerne – nie umieszczano w całości. 2)warunki, okoliczności i sposób noszenia uzbrojenia; Dz.U.04.21.197 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie noszenia uzbrojenia przez żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.21.197 ) Rozporządzenie obszerne – nie umieszczano w całości. 3) przypadki, w których żołnierze zawodowi są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych w czasie wykonywania zadań służbowych; Dz.U.04.73.660 zm. Dz.U.07.155.1090 zm. Dz.U.08.23.139 168/375 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie przypadków, w których żołnierze zawodowi są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych (Dz.U.04.73.660 ) (Dz. U. z dnia 22 kwietnia 2004 r.) Na podstawie art. 50 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa przypadki, w których żołnierze zawodowi są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych w czasie wykonywania zadań służbowych. § 2. Żołnierz zawodowy w czasie wykonywania zadań służbowych jest zwolniony od obowiązku noszenia umundurowania oraz oznak wojskowych w przypadku: 1) prowadzenia prac, robót i czynności specjalistycznych wymagających, według odrębnych przepisów, stosowania odzieży ochronnej lub roboczej albo ubioru specjalnego; 2) służbowego wyjazdu za granicę, chyba że organ wojskowy delegujący żołnierza określi czynności, których wykonywanie za granicą wymaga występowania w umundurowaniu oraz oznakach wojskowych, z zastrzeżeniem § 4; 3) uzasadnionego względami zdrowotnymi wniosku lekarza wojskowego, na podstawie decyzji przełożonego żołnierza; 4) w czasie występowania przed organami i urzędami cywilnymi, za zgodą przełożonego żołnierza; 5) w innych przypadkach, a w szczególności: a) w trakcie leczenia i rehabilitacji, b) podczas wykonywania poza terenem wojskowym czynności o charakterze kulturalnym i sportowym, c) w trakcie sympozjów, kongresów, prelekcji, zajęć dydaktycznych oraz innych wystąpień o charakterze publicznym, a także wystąpień w środkach masowego przekazu za zgodą przełożonego żołnierza, d) w trakcie pobierania nauki poza Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi", w przypadkach, o których mowa w art. 52 ust. 1 i art. 53 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, e) w innych sytuacjach, na polecenie przełożonego ze względu na interes Sił Zbrojnych. § 3. Od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych jest zwolniony również żołnierz zawodowy pełniący służbę wojskową w: 1) Sekretariacie Ministra Obrony Narodowej oraz w komórce organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw współpracy międzynarodowej, podczas wykonywania czynności służbowych określonych każdorazowo przez dyrektorów tych komórek organizacyjnych; 2) jednostkach organizacyjnych Żandarmerii Wojskowej, podczas wykonywania czynności określonych każdorazowo przez dowódcę tej jednostki organizacyjnej; 3) Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego na stanowisku służbowym, którego zajmowanie wymaga występowania w ubiorze cywilnym, określonym odpowiednio przez Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Szefa Służby Wywiadu Wojskowego; 4) Wojskach Specjalnych, podczas czynności służbowych, w sytuacjach i na zasadach określonych przez dowódcę tych wojsk lub wyższego przełożonego; 5) jednostkach organizacyjnych: a) prokuratury wojskowej - na stanowiskach: prokuratora, asesora i aplikanta, b) sądów wojskowych oraz w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego - na stanowiskach: sędziego, asesora i aplikanta, c) Sił Zbrojnych - na stanowiskach: radców prawnych i aplikantów; 6) instytucjach cywilnych, na podstawie decyzji kierownika instytucji cywilnej. § 4. Żołnierz zawodowy pełniący służbę poza granicami kraju, w polskich kontyngentach wojskowych oraz w sztabach i jednostkach Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego może być zwolniony od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych, na podstawie odrębnych przepisów określonych przez właściwe organy tych formacji. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 4) warunki i sposób noszenia orderów, odznaczeń i odznak. 169/375 4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, powinno w szczególności zapewnić, aby wzory umundurowania były praktyczne i estetyczne, zapewniały możliwość wykorzystywania umundurowania w różnych warunkach klimatycznych i pogodowych. Rozporządzenie powinno uwzględnić także podział umundurowania na galowe, wyjściowe, służbowe, ćwiczebne, polowe, specjalne, robocze i wieczorowe oraz uwzględnić zestawy ubiorcze dla żołnierzy zawodowych poszczególnych rodzajów wojsk i służb, z uwzględnieniem płci żołnierza. W rozporządzeniu należy przewidzieć różne okoliczności noszenia umundurowania, a zwłaszcza w czasie szkolenia i ćwiczeń, służby garnizonowej i wewnętrznej, zajęć służbowych oraz w czasie podróży. Ponadto w rozporządzeniu należy uwzględnić przypadki zwolnienia żołnierzy zawodowych od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych w czasie wykonywania zajęć służbowych. Dz.U.04.143.1517 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie noszenia orderów, odznaczeń i odznak przez żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.143.1517) (Dz. U. z dnia 23 czerwca 2004 r.) Na podstawie art. 50 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki i sposób noszenia orderów, odznaczeń i odznak przez żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami". § 2. Sposób noszenia orderów i odznaczeń oraz ich miniaturek, baretek, rozetek i wstążeczek regulują rozdziały 3 i 4 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 1992 r. w sprawie opisu, materiału, wymiarów, wzorów rysunkowych oraz sposobu i okoliczności noszenia odznak orderów i odznaczeń (Dz. U. Nr 90, poz. 452). § 3. Odznaki nosi się na kurtce munduru, bluzie marynarskiej, bluzie-olimpijce i koszulo-bluzie, przymocowane bezpośrednio do munduru lub na pasku skórzanym przypiętym do guzika lewej górnej kieszeni. § 4. 1. Na kieszeniach kurtek munduru i bluz-olimpijek w Wojskach Lądowych oraz Siłach Powietrznych, a także bluz-olimpijek Marynarki Wojennej odznaki nosi się: 1) na środku lewej górnej kieszeni, między guzikiem klapki a dolną krawędzią kieszeni, odznakę pamiątkową, nie więcej niż dwie odznaki; 2) na środku prawej górnej kieszeni, między guzikiem klapki a dolną krawędzią kieszeni, nie więcej niż dwie odznaki, jak: a) odznakę absolwencką uczelni wojskowej, b) odznaki: wzorowy żołnierz, podchorąży, dowódca oraz odznaki niewojskowe. 2. Dwie odznaki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, umieszcza się symetrycznie. Jeżeli druga odznaka ma kształt wydłużony poziomo, nosi się ją tuż pod odznaką pierwszą z zachowaniem symetrii między guzikiem a dolną krawędzią kieszeni. Łącznie na obu kieszeniach umieszcza się nie więcej niż cztery odznaki. 3. Na środku lewej i prawej połowy klapki prawej górnej kieszeni, również koszulo-bluzie, można nosić po jednej odznace: honorowej, stowarzyszenia, sportowej. 4. Na środku prawej górnej kieszeni koszulo-bluzy, między guzikiem klapki a dolną krawędzią, można nosić jedną odznakę absolwencką. 5. Dopuszcza się w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 4, noszenie jednej odznaki na pasku skórzanym w kolorze czarnym, o szerokości 15 mm, założonym na guzik pod klapkę górnej kieszeni. § 5. W Wojskach Lądowych nad lewą górną kieszenią kurtki munduru nosi się odznakę instruktora spadochronowego lub skoczka spadochronowego na wysokości 55 mm powyżej klapy, lekko pochyloną w stronę lewego rękawa, pomiędzy guzikiem a zewnętrznym brzegiem klapy. Odległość liczona jest do dolnej krawędzi odznaki. § 6. W Siłach Powietrznych oraz w Marynarce Wojennej na kurtce munduru i bluzie-olimpijce odznaki specjalności lotniczych nosi się: 1) odznaki pilota i nawigatora - na wysokości 90-100 mm powyżej lewej górnej kieszeni, w linii pionowej guzika; 170/375 2) odznaki specjalności lotniczo-technicznych i instruktora spadochronowego - na wysokości 55 mm powyżej górnej lewej kieszeni; 3) odznakę skoczka spadochronowego - na wysokości 90-100 mm nad prawą górną krawędzią, na styku kołnierza z wyłogiem; 4) odznakę "Zasłużony Pilot Wojskowy" - nosi się w odległości 10 mm w lewo od odznaki skoczka spadochronowego; 5) w przypadku posiadania odznaki pilota lub nawigatora i odznaki instruktora spadochronowego odznakę instruktora spadochronowego nosi się w miejscu oznaki skoczka spadochronowego - na wysokości 90-100 mm nad prawą górną krawędzią, na styku kołnierza z wyłogiem. § 7. W Marynarce Wojennej liczba odznak noszonych na lewej i prawej stronie kurtki munduru lub bluzy marynarskiej jest taka sama jak w Wojskach Lądowych oraz w Siłach Powietrznych, z tym że: 1) odznaki, których jeden z wymiarów przekracza 40 mm, w tym: absolwenckiej uczelni wojskowej lub cywilnej, wojskowej szkoły zawodowej, kursów specjalistycznych, wzorowy marynarz, podchorąży, dowódca oraz inne równorzędne odznaki wojskowe i niewojskowe, nosi się na kurtce mundurowej w odległości 60-80 mm na zewnątrz drugiego górnego prawego guzika, a na bluzach wyjściowych marynarskich 80-120 mm poniżej rozcięcia dekoltu i 80-120 mm w prawo od środka przodu bluzy; drugą odznakę, nie więcej niż dwie, umieszcza się obok pierwszej w odległości 10 mm w kierunku rękawa; 2) odznaki, których kształt nie przekracza wymiarów 40x40 mm: honorowe, stowarzyszeń i sportowe nosi się na kurtce munduru 10 mm na zewnątrz pierwszego górnego prawego guzika, a na bluzie marynarskiej 10 mm powyżej odznaki wymienionej w pkt 1; drugą odznakę, nie więcej niż dwie, umieszcza się obok pierwszej w odległości 10 mm w kierunku rękawa: odznaki, których jeden z wymiarów przekracza 40 mm, nosi się według zasad określonych w pkt 1; 3) odznakę pamiątkową nosi się: na kurtce munduru na lewej stronie na wysokości drugiego guzika, w linii pionowej pierwszego lewego guzika; na bluzie marynarskiej symetrycznie w stosunku do oznak wymienionych w pkt 1; kolejną odznakę, nie więcej niż dwie, umieszcza się obok pierwszej w odległości 10 mm w kierunku rękawa; 4) odznakę "Marynarz Okrętów Podwodnych" nosi się: a) na prawej stronie na kurtce munduru 60-80 mm nad odznakami noszonymi obok pierwszego górnego guzika, na bluzie-olimpijce bezpośrednio nad krawędzią kieszeni, symetrycznie w linii pionowej guzika, b) na lewej stronie, na swetrze oficerskim, symetrycznie, bezpośrednio pod oznaką stopnia wojskowego; 5) odznakę "Dowódca Okrętu" noszą: a) aktualnie pełniący obowiązki dowódcy okrętu - na prawej stronie munduru, zgodnie z pkt 2, b) osoba, która pełniła obowiązki dowódcy okrętu - na lewej stronie, 10 mm symetrycznie nad baretkami; 6) odznaki pilota, nawigatora, specjalności lotniczo-technicznych i instruktora spadochronowego nosi się na lewej stronie kurtki munduru, 30-40 mm symetrycznie nad baretkami; 7) odznakę skoczka spadochronowego nosi się na prawej stronie na kurtce munduru, 60-80 mm nad odznakami noszonymi obok pierwszego górnego guzika; 8) odznakę "Zasłużony Pilot Wojskowy" nosi się w odległości 10 mm w lewo od odznaki skoczka spadochronowego; 9) w przypadku posiadania odznaki pilota lub nawigatora i odznaki instruktora spadochronowego odznakę instruktora spadochronowego nosi się w miejscu oznaki skoczka spadochronowego. § 8. Nad prawą górną kieszenią kurtek ubiorów galowych można nosić jedną odznakę przypinaną za pomocą klamry - na wysokości 55 mm powyżej klapki kieszeni, w Siłach Powietrznych oraz Marynarce Wojennej - 10 mm poniżej odznaki "Zasłużony Pilot Wojskowy". § 9. Odznakę za rany i kontuzje doznane podczas działań wojennych nosi się bezpośrednio nad górnym rzędem orderów i odznaczeń lub baretek symetrycznie do guzika kieszeni. W Marynarce Wojennej odznakę tę nosi się na kurtce munduru lub bluzie marynarskiej symetrycznie do krawędzi bocznych wstążek orderów, odznaczeń lub baretek. § 10. 1. Na kurtce munduru nosi się odznaki orderów i odznaczeń zawieszone na wstążkach długości 55-60 mm każda. Górna krawędź wstążek wszystkich orderów i odznaczeń powinna tworzyć równą linię poziomą. 2. Na kurtkach Wojsk Lądowych oraz Sił Powietrznych ordery i odznaczenia nosi się symetrycznie rozmieszczone na wysokości 55 mm powyżej klapy lewej górnej kieszeni, w następujący sposób: 1) jeden order lub odznaczenie - na wysokości lewej piersi, przy czym wstążkę podkłada się pod klapę kołnierza, tak aby order lub odznaczenie przykrywał klapkę górnej kieszeni symetrycznie do jej brzegów i guzika; 171/375 2) od dwóch do czterech orderów lub odznaczeń - w jednym rzędzie bez przerw między wstążkami, z tym że przy ilości trzech i więcej orderów lub odznaczeń - wstążkę pierwszego orderu lub odznaczenia podkłada się do odpowiedniej niezbędnej szerokości dla zachowania symetrii pod klapę kurtki munduru; 3) od pięciu do ośmiu orderów lub odznaczeń - w jednym rzędzie, tak by zajęły szerokość czterech wstążek umieszczonych obok siebie, przy czym wstążkę drugiego i kolejnych orderów lub odznaczeń podkłada się częściowo pod wstążkę poprzedniego orderu lub odznaczenia; 4) maksymalnie do ośmiu orderów lub odznaczeń w rzędzie; 5) większą ilość orderów i odznaczeń niż osiem - nosi się w dwóch lub więcej rzędach; 6) kolejne rzędy orderów lub odznaczeń umieszcza się w ten sposób, aby wstążki górnego rzędu w całości zasłaniały wstążki dolnego rzędu, a odznaki dolnego rzędu do połowy. 3. Na kurtce munduru Marynarki Wojennej nosi się ordery i odznaczenia w odległości 140-160 mm ponad drugim guzikiem od góry lewego rzędu guzików, a na bluzie marynarskiej 20 mm ponad początkiem rozcięcia dekoltu, w następujący sposób: 1) jeden order lub odznaczenie na kurtce munduru umieszcza się symetrycznie między krawędzią klapy a wszyciem rękawa, a na bluzie marynarskiej w odległości 20 mm w lewo od krawędzi wyłożonego krawata marynarskiego; 2) od dwóch do czterech orderów lub odznaczeń nosi się w jednym rzędzie bez przerw między wstążkami, przy czym pierwszą wstążkę podkłada się do połowy pod klapę kurtki krawata marynarskiego; 3) większą ilość orderów lub odznaczeń niż cztery nosi się w sposób określony w ust. 2 pkt 3, 4 i 5. § 11. 1. W Wojskach Lądowych oraz w Siłach Powietrznych dolny rząd baretek powinien być umieszczony bezpośrednio nad klapą lewej górnej kieszeni kurtki munduru, przy czym: 1) pojedynczą baretkę umieszcza się symetrycznie nad środkiem kieszeni; 2) od dwóch do trzech baretek - w jednym rzędzie obok siebie bez przerw między baretkami, umieszczone symetrycznie nad środkiem kieszeni; 3) powyżej trzech baretek - w dwóch lub więcej rzędach bezpośrednio jeden pod drugim, w każdym rzędzie po trzy baretki przy uwzględnieniu pkt 4, lewą krawędź zestawu baretek składającego się z dwóch i więcej rzędów należy umieszczać ukosem, równolegle do wszycia rękawa, przy czym każdy następny rząd baretek powinien być wysunięty o 2 mm w stosunku do poprzedniego; w rzędzie dolnym mniej niż trzy baretki nosi się w ten sposób, aby znajdowały się pod środkiem bezpośredniego rzędu górnego; 4) eksponuje się w kolejności baretki orderów lub odznaczeń nadanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz w ustalonej kolejności ich noszenia - odznaczenia nadane przez: Prezesa Rady Ministrów, Ministra Obrony Narodowej, a w dalszej kolejności według uznania żołnierza; w ostatniej kolejności odznaczenia zagraniczne; 5) gdy klapa kurtki zakrywa całkowicie pierwszą baretkę najwyższego orderu lub odznaczenia górnego rzędu, wówczas nosi się w tym rzędzie tylko dwie baretki; dwa dolne rzędy baretek mogą być wykonane z czterech i więcej baretek do całkowitego wypełnienia przestrzeni nad klapką lewej górnej kieszeni. 2. W Marynarce Wojennej baretki nosi się na kurtce munduru, w odległości 140-160 mm ponad drugim guzikiem, od góry lewego rzędu guzików do krawędzi dolnego rzędu baretek, a na bluzach wyjściowych marynarskich 20 mm ponad początkiem rozcięcia dekoltu, w sposób następujący: 1) pojedynczą lub dwie baretki umieszcza się symetrycznie między krawędzią klapy kurtki i wszyciem rękawa, a na bluzie marynarskiej 20 mm w lewo od krawędzi wyłożonego krawata marynarskiego; 2) trzy baretki w jednym rzędzie obok siebie, bez przerw między baretkami, umieszczone tuż przy krawędzi klapy kurtki, krawata marynarskiego; 3) powyżej trzech baretek - w dwóch lub więcej rzędach bezpośrednio jeden pod drugim, w każdym rzędzie po trzy baretki; w rzędzie dolnym mniej niż trzy baretki nosi się w ten sposób, by znajdowały się one pod środkiem bezpośredniego rzędu górnego; 4) gdy klapa kurtki lub krawat marynarski zakrywa całkowicie pierwszą baretkę najwyższego orderu lub odznaczenia górnego rzędu, wówczas nosi się w tym rzędzie tylko dwie baretki umieszczone w taki sposób, aby były one widoczne; 5) baretki można nosić również na bluzie-olimpijce i koszulo-bluzie, przypięte nad lewą kieszenią. § 12. 1. Łącznie z baretkami do ubioru galowego można nosić jedną pełną odznakę orderu lub odznaczenia. W tym przypadku odznakę orderu lub odznaczenia nosi się w sposób, o którym mowa w § 10. W Marynarce Wojennej na wysokości pierwszej baretki górna krawędź wstążki pokrywa się z górną krawędzią baretki. 2. Sposób noszenia orderów, odznaczeń oraz ich baretek, a także noszenia odznak określa załącznik do rozporządzenia. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) 172/375 1) ________ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Nr 48/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 26 października 1995 r. w sprawie wprowadzenia przepisów ubiorczych żołnierzy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON z 1995 r. poz. 188), które traci moc na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203). ZAŁĄCZNIK Rys. 1. Sposób rozmieszczenia orderów, odznaczeń i odznak na kurtce ubioru galowego oficera Wojsk Lądowych Rys. 2. Sposób rozmieszczenia orderów, odznaczeń i odznak na kurtce ubioru galowego oficera Sił Powietrznych Rys. 3. Sposób rozmieszczenia orderów, odznaczeń i odznak na kurtce ubioru galowego oficera Marynarki Wojennej Rys. 4. Sposób rozmieszczenia orderów, odznaczeń i odznak na kurtce ubioru wyjściowego oficera Wojsk Lądowych Rys. 5. Sposób rozmieszczenia orderów, odznaczeń i odznak na kurtce ubioru wyjściowego oficera Sił Powietrznych Rys. 6. Sposób rozmieszczenia orderów, odznaczeń i odznak na kurtce ubioru wyjściowego chorążego Marynarki Wojennej Rys. 7. Sposób rozmieszczenia orderów, odznaczeń i odznak na kurtce ubioru wyjściowego podoficera Marynarki Wojennej Art. 50a. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany utrzymywać sprawność fizyczną zapewniającą wykonywanie przez niego zadań służbowych. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany utrzymywać sprawność fizyczną zapewniającą wykonywanie przez niego zadań służbowych przez uczestnictwo w zorganizowanych zajęciach z wychowania fizycznego. 1a. Zorganizowane zajęcia w zakresie wychowania fizycznego mogą prowadzić osoby posiadające kwalifikacje zawodowe nauczyciela wychowania fizycznego, trenera lub instruktora sportu. 2. Żołnierz zawodowy jest poddawany raz w roku sprawdzianowi sprawności fizycznej. 3. Żołnierz zawodowy może być zwolniony ze sprawdzianu sprawności fizycznej w danym roku kalendarzowym z przyczyn służbowych lub zdrowotnych, a kobieta żołnierz zawodowy jest zwalniana również w okresie ciąży lub karmienia dziecka piersią. 4. Sprawność fizyczną żołnierza zawodowego ocenia się na podstawie ćwiczeń zróżnicowanych ze względu na płeć, grupy wiekowe oraz jednostki wojskowe i zajmowane stanowiska służbowe, a także posiadanej przez żołnierza kategorii zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej. 5. Na podstawie przeprowadzonego sprawdzianu wystawia się żołnierzowi zawodowemu ocenę sprawności fizycznej wyrażoną w skali od 5 do 2 (bardzo dobra, dobra, dostateczna i niedostateczna). 6. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania sprawdzianu sprawności fizycznej; 2) zakres ćwiczeń zróżnicowany ze względu na płeć, grupy wiekowe oraz jednostki wojskowe i zajmowane stanowiska służbowe, a także posiadaną przez żołnierza kategorię zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej; 3) tryb zwalniania ze sprawdzianu sprawności fizycznej w danym roku kalendarzowym oraz dokumenty wymagane w tych sprawach; 4) sposób dokumentowania niemożności przystąpienia do sprawdzianu sprawności fizycznej; 5) sposób dokumentowania otrzymanych przez żołnierzy ocen oraz nieprzystąpienia do tego sprawdzianu z przyczyn innych niż określone w ust. 3. 7. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, powinno uwzględniać terminy przeprowadzenia sprawdzianu sprawności fizycznej, opis prawidłowości wykonywanych ćwiczeń oraz kryteria oceniania żołnierzy zawodowych w czasie sprawdzianu, z zachowaniem jawności i obiektywizmu. Dz. U. 10. 27.138 173/375 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 12 lutego 2010 r. w sprawie przeprowadzania sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych (Dz. U. 10. 27.138) Na podstawie art. 50a ust. 6 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych; 2) zakres ćwiczeń zróżnicowany ze względu na płeć, grupy wiekowe oraz jednostki wojskowe i zajmowane stanowiska służbowe, a także posiadaną przez żołnierza kategorię zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej; 3) tryb zwalniania ze sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych w danym roku kalendarzowym oraz dokumenty wymagane w tych sprawach; 4) sposób dokumentowania niemożności przystąpienia do sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych; 5) sposób dokumentowania otrzymywanych przez żołnierzy ocen oraz nieprzystąpienia do tego sprawdzianu z przyczyn innych niż określone w art. 50a ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą". § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) dowódcy jednostki wojskowej - należy przez to rozumieć dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej lub dyspozycji; 2) kategorii zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej - należy przez to rozumieć kategorie, o których mowa w art. 5 ust. 6 ustawy; 3) komisji egzaminacyjnej - należy przez to rozumieć powołaną przez właściwego przełożonego komisję do przeprowadzenia sprawdzianu sprawności fizycznej. § 3. 1. Sprawdzian sprawności fizycznej przeprowadza się w maju i czerwcu. 2. Żołnierz zawodowy, który nie posiada w danym roku kalendarzowym aktualnej oceny ze sprawdzianu sprawności fizycznej, a jest zakwalifikowany do służby w polskim kontyngencie wojskowym, zalicza sprawdzian sprawności fizycznej na terenie kraju, w czasie przygotowywania się do misji poza granicami państwa. § 4. Coroczną kwalifikację żołnierza zawodowego do sprawdzianu sprawności fizycznej przeprowadza lekarz jednostki wojskowej (garnizonu) wykonujący zadania z zakresu wojskowej służby medycyny pracy, na podstawie aktualnych okresowych badań lekarskich żołnierza zawodowego, a także dodatkowo lekarz bezpośrednio przed przystąpieniem do sprawdzianu. § 5. 1. Żołnierz zawodowy: 1) w zależności od miejsca pełnienia służby, odbywa sprawdzian sprawności fizycznej przed komisją egzaminacyjną powoływaną corocznie przez Ministra Obrony Narodowej, zwaną dalej "Komisją Egzaminacyjną Ministra Obrony Narodowej", komisją powoływaną przez dowódców rodzajów Sił Zbrojnych, Dowódcę Operacyjnego Sił Zbrojnych, Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Dowódcę Garnizonu Warszawa, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szefa Służby Wywiadu Wojskowego, Rektorów-Komendantów: Akademii Obrony Narodowej, Wojskowej Akademii Technicznej, Akademii Marynarki Wojennej, Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych, Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych albo komisją egzaminacyjną powoływaną przez dowódcę jednostki wojskowej; 2) przeniesiony do rezerwy kadrowej lub dyspozycji odbywa sprawdzian sprawności fizycznej w terminie i miejscu określonych rozkazem dowódcy jednostki wojskowej, do której został skierowany w celu wykonywania obowiązków służbowych; 3) pełniący służbę na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, odbywa sprawdzian sprawności fizycznej w terminie i miejscu określonych przez dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. 2. Żołnierz zawodowy odbywa sprawdzian sprawności fizycznej w terminie i miejscu określonych rozkazem dowódcy jednostki wojskowej, w której występuje etatowe stanowisko oficera, podoficera lub pracownika cywilnego o kwalifikacjach, o których mowa w art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1675, z późn. zm.2)). 3. Dowódca jednostki wojskowej, w której nie występuje stanowisko wskazane w ust. 2, określa rozkazem termin i miejsce przeprowadzenia sprawdzianu sprawności fizycznej w najbliższej jednostce wojskowej, a dowódca jednostki wojskowej danego rodzaju Sił Zbrojnych - w najbliższej jednostce wojskowej tego rodzaju Sił Zbrojnych, w której takie stanowisko etatowe występuje, po wcześniejszym uzgodnieniu z dowódcą tej jednostki wojskowej. 174/375 4. Żołnierz zawodowy, który w czasie sprawdzianu sprawności fizycznej przebywa z przyczyn służbowych poza stałym miejscem pełnienia zawodowej służby wojskowej przez okres nie krótszy niż trzydzieści dni, jest obowiązany odbyć ten sprawdzian w miejscu wykonywania obowiązków służbowych. Żołnierz ten jest obowiązany przedstawić dowódcy jednostki wojskowej wyniki sprawdzianu nie później niż w terminie trzydziestu dni od dnia powrotu do macierzystej jednostki wojskowej. 5. Żołnierz zawodowy pełniący służbę wojskową poza granicami państwa w ataszatach obrony, w przedstawicielstwach dyplomatycznych i w stałych przedstawicielstwach Rzeczypospolitej Polskiej przy organizacjach międzynarodowych, podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mających siedzibę poza granicami państwa, oraz pełniący zawodową służbę wojskową poza granicami państwa w charakterze obserwatora wojskowego lub osoby posiadającej status obserwatora wojskowego w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych odbywa sprawdzian sprawności fizycznej po powrocie do kraju w terminie określonym w § 3 ust. 1. 6. Żołnierz zawodowy wyznaczony na stanowisko służbowe albo skierowany do wykonywania zadań w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego lub Służbie Wywiadu Wojskowego odbywa sprawdzian sprawności fizycznej w terminie i miejscu określonych odpowiednio przez Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego albo Szefa Służby Wywiadu Wojskowego. § 6. 1. Zakres ćwiczeń zróżnicowany ze względu na płeć, grupy wiekowe, jednostki wojskowe i zajmowane stanowisko służbowe, a także posiadaną przez żołnierza kategorię zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej, określa wykaz ćwiczeń i norm sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych z opisem ćwiczeń, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Do celów sprawdzianu sprawności fizycznej ustala się podział na następujące grupy wiekowe: 1) grupa I - do 25 lat; 2) grupa II - od 26 do 30 lat; 3) grupa III - od 31 do 35 lat; 4) grupa IV - od 36 do 40 lat; 5) grupa V - od 41 do 45 lat; 6) grupa VI - od 46 do 50 lat; 7) grupa VII - od 51 do 55 lat; 8) grupa VIII - powyżej 55 lat. 3. Przynależność żołnierza zawodowego do danej grupy wiekowej ustala się przez odjęcie od roku kalendarzowego, w którym przeprowadzany jest sprawdzian sprawności fizycznej, roku urodzenia żołnierza zawodowego. § 7. 1. Żołnierz zawodowy z kategorią Z odbywa sprawdzian sprawności fizycznej w ciągu jednego dnia, w stroju sportowym, w formie zaliczenia czterech ćwiczeń: 1) w przypadku żołnierza zawodowego - mężczyzny: a) marszobieg na 3 000 m albo pływanie ciągłe przez 12 min, b) podciąganie się na drążku wysokim albo uginanie i prostowanie ramion w podporze, leżąc przodem na ławeczce, c) bieg wahadłowy 10 x 10 m albo bieg zygzakiem "koperta", d) skłony tułowia w przód w czasie 2 min; 2) w przypadku żołnierza zawodowego - kobiety: a) marszobieg na 1 000 m albo pływanie ciągłe przez 12 min, b) uginanie i prostowanie ramion w podporze, leżąc przodem na ławeczce, c) bieg zygzakiem "koperta", d) skłony tułowia w przód w czasie 2 min. 2. O wyborze ćwiczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a-c i pkt 2 lit. a, decyduje żołnierz zawodowy bezpośrednio przed przystąpieniem do sprawdzianu sprawności fizycznej. § 8. 1. Żołnierz zawodowy z kategorią Z/O odbywa sprawdzian sprawności fizycznej w ciągu jednego dnia, w stroju sportowym, w formie zaliczenia czterech ćwiczeń: 1) w przypadku żołnierza zawodowego - mężczyzny: a) marszobieg na 3 000 m, b) pływanie ciągłe przez 12 min, c) podciąganie się na drążku wysokim, d) uginanie i prostowanie ramion w podporze, leżąc przodem na ławeczce, e) bieg wahadłowy 10 x 10 m, f) bieg zygzakiem "koperta", g) skłony tułowia w przód w czasie 2 min; 2) w przypadku żołnierza zawodowego - kobiety: a) marszobieg na 1 000 m, b) pływanie ciągłe przez 12 min, c) uginanie i prostowanie ramion w podporze, leżąc przodem na ławeczce, d) bieg zygzakiem "koperta", e) skłony tułowia w przód w czasie 2 min. 2. Żołnierzowi zawodowemu z kategorią Z/O ćwiczenia do zaliczenia wskazuje wojskowa komisja lekarska spośród ćwiczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w chwili orzekania o jego zdolności do 175/375 zawodowej służby wojskowej, odnotowując to wskazanie w książce zdrowia oraz właściwym orzeczeniu lekarskim. § 9. 1. Ocenę sprawności fizycznej żołnierza zawodowego ustala się na podstawie średniej arytmetycznej ocen z ćwiczeń, o których mowa w § 7 ust. 1 i § 8 ust. 1, uzyskanych przez żołnierza zawodowego podczas sprawdzianu sprawności fizycznej w następujący sposób: 1) średnia 4,51 i wyższa - ocena bardzo dobra; 2) średnia od 3,51 do 4,50 - ocena dobra; 3) średnia od 2,51 do 3,50 - ocena dostateczna; 4) średnia 2,50 i niższa - ocena niedostateczna. 2. Warunkiem otrzymania oceny pozytywnej ze sprawdzianu sprawności fizycznej jest uzyskanie przez żołnierza zawodowego co najmniej trzech ocen pozytywnych ze zdawanych ćwiczeń, bez względu na to, czy posiada kategorię Z czy kategorię Z/O. 3. Żołnierz zawodowy z kategorią Z zwolniony z wszystkich ćwiczeń sprawdzających jedną zdolność motoryczną nie jest dopuszczony do tego sprawdzianu ze względów zdrowotnych. § 10. 1. Dokumenty stanowiące podstawę zwolnienia ze sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierz zawodowy przedstawia, nie później niż w ciągu siedmiu dni od dnia ich wystawienia, dowódcy jednostki wojskowej. 2. Przyczynę zwolnienia żołnierza zawodowego ze sprawdzianu sprawności fizycznej dowódca jednostki wojskowej ogłasza w rozkazie dziennym jednostki wojskowej. § 11. 1. Wyniki, oceny, przyczynę niemożności przystąpienia do sprawdzianu sprawności fizycznej oraz nieprzystąpienia do tego sprawdzianu z przyczyn innych niż określone w art. 50a ust. 3 ustawy ewidencjonuje się na listach wyników sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych, karcie sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierza zawodowego i zaświadczeniu. 2. Wzór listy wyników sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Wzór karty sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierza zawodowego określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 4. Wzór zaświadczenia określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 5. Wykaz żołnierzy zawodowych wraz z uzyskanymi przez nich na sprawdzianie sprawności fizycznej ocenami oraz wykaz żołnierzy zawodowych, którzy nie przystąpili do sprawdzianu sprawności fizycznej z przyczyn innych niż określone w art. 50a ust. 3 ustawy, zamieszcza się w rozkazie dziennym dowódcy jednostki wojskowej. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ________ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 195, poz. 1200 oraz z 2009 r. Nr 62, poz. 504, Nr 97, poz. 801 i Nr 226, poz. 1809. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 listopada 2008 r. w sprawie przeprowadzania sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 215, poz. 1364), które utraciło moc z dniem 11 grudnia 2009 r. na podstawie art. 9 ust. 3 w związku z art. 10 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). 176/375 ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 WYKAZ ĆWICZEŃ I NORM SPRAWDZIANU SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH w pdf Opis ćwiczeń: * Marszobieg na 3.000 m (1.000 m) - odbywa się w stroju sportowym na bieżni lekkoatletycznej, drodze lub terenie o równej i twardej nawierzchni (o równej sumie spadków i wzniesień terenowych). Sposób prowadzenia: seriami (grupami) na czas. Grupa powinna liczyć do 30 żołnierzy (na 1.000 m - do 15 żołnierzy). Na komendę "start" lub sygnał grupa żołnierzy rozpoczyna bieg. Czas mierzy się z dokładnością do 1 sekundy od sygnału startu do momentu przekroczenia linii mety. * Pływanie ciągłe przez 12 minut - odbywa się na pływalniach krytych i otwartych (25- lub 50-metrowych), w stroju kąpielowym, bez wykorzystania sprzętu pływackiego (z wyjątkiem okularów pływackich). Skok startowy wykonuje się na głowę z wysokości minimum 50 cm od lustra wody (dopuszcza się start z wody). Pływanie prowadzi się pojedynczo lub seriami. Na komendę "na miejsca" żołnierz staje na słupku startowym, na komendę "start" lub sygnał wykonuje skok startowy i pokonuje sposobem dowolnym jak najdłuższy dystans w ciągu 12 minut. Na komendę "stop" lub sygnał zatrzymuje się, chwytając linę wytyczającą tor, do czasu dokonania pomiaru odległości przez prowadzącego sprawdzian. Zatrzymanie się zdającego przed upływem wyznaczonego czasu podczas wykonywania próby powoduje jej zakończenie i jest równoznaczne z niezaliczeniem próby. * Podciąganie się na drążku wysokim - odbywa się w stroju sportowym. Minimalna wysokość drążka wysokiego do wykonania ćwiczenia - 220 cm. Na komendę "gotów" żołnierz wykonuje zwis nachwytem o ramionach wyprostowanych w stawach łokciowych - pozycja wyjściowa. Na komendę "ćwicz" podciąga się tak, aby broda znalazła się powyżej prężnika drążka wysokiego, i wraca do pozycji wyjściowej, następnie ponawia ćwiczenie. Oceniający (kontrolujący) głośno podaje liczbę zaliczonych podciągnięć. Jeżeli kontrolowany nie wykona ćwiczenia zgodnie z opisem, np. nie podciągnie się do wymaganej pozycji lub nie wróci do zwisu o ramionach wyprostowanych w stawach łokciowych, oceniający (kontrolujący) powtarza ostatnią liczbę zaliczonych podciągnięć. * Bieg zygzakiem "koperta" - odbywa się w stroju sportowym w miejscu, gdzie na podłożu oznacza się kredą lub farbą punkty prostokąta ABCD o bokach 3 x 5 m i środek przekątnych E, jak również strzałki wskazujące trasę biegu. Na punktach ustawia się chorągiewki o parametrach: wysokość co najmniej 160 cm, średnica podstawy nieprzekraczająca 30 cm i waga do 3,5 kg. Sposób prowadzenia: na komendę "start" (sygnał dźwiękowy) żołnierz rozpoczyna bieg zgodnie z oznaczonym kierunkiem, omijając chorągiewki od strony zewnętrznej. Trasę przebiega trzykrotnie. Po każdym okrążeniu oceniający (kontrolujący) informuje o liczbie powtórzeń, np.: jeszcze dwa razy, jeszcze raz. Przewrócenie chorągiewki powoduje powtórzenie próby, która jest próbą ostateczną. * Bieg wahadłowy 10 x 10 m - odbywa się w stroju sportowym. Na komendę "start" (sygnał dźwiękowy) żołnierz rozpoczyna bieg w kierunku przeciwległej chorągiewki, obiega ją, wraca do chorągiewki na linii startu, obiega ją i pokonuje tę trasę pięciokrotnie. Przewrócenie chorągiewki powoduje powtórzenie próby, która jest próbą ostateczną. Czas mierzy się z dokładnością do 0,1 sekundy, od sygnału startu do momentu przekroczenia linii mety. Do ćwiczenia wykorzystuje się chorągiewki o parametrach: wysokość co najmniej 160 cm, średnica podstawy nieprzekraczająca 30 cm i waga do 3,5 kg. * Skłony tułowia w przód w czasie 2 minut - odbywa się w stroju sportowym. Na komendę "gotów" żołnierz przyjmuje pozycję: leżąc tyłem z palcami rąk splecionymi i ułożonymi z tyłu na głowie, ramiona dotykają materaca, nogi ugięte w stawach kolanowych (maksymalnie do kąta prostego), stopy rozstawione na szerokość bioder, mogą być przytrzymywane przez współćwiczącego lub zaczepione o dolny szczebel drabinki. Na komendę "ćwicz" wykonuje on skłon w przód z jednoczesnym dotknięciem łokciami kolan i natychmiast powraca do leżenia, tak aby umożliwić splecionym palcom na głowie kontakt z podłożem (pierwsze powtórzenie). Podczas wykonywania ćwiczenia nie odrywa się bioder od podłoża. Oceniający (kontrolujący) głośno wymienia kolejno ilość prawidłowo wykonanych powtórzeń. Jeżeli kontrolowany nie wykona ćwiczenia zgodnie z opisem, np. nie dotknie łokciami kolan lub w pozycji wyjściowej do ponowienia ćwiczenia nie dotknie obiema łopatkami i splecionymi palcami rąk powierzchni materaca, oceniający (kontrolujący) powtarza ostatnią liczbę zaliczonych skłonów. * Uginanie i prostowanie ramion w podporze, leżąc przodem na ławeczce gimnastycznej - prowadzi się w stroju sportowym. Na komendę "gotów" żołnierz wykonuje podpór, leżąc przodem na ławeczce z nogami złączonymi lub w lekkim rozkroku - maksymalnie na szerokość bioder. Na komendę "ćwicz" ugina ramiona tak, aby stawy barkowe znalazły się poniżej stawów łokciowych (sylwetka wyprostowana - tzn. barki, biodra i kostki stóp stanowią linię prostą), następnie wraca do podporu i ponawia ćwiczenia. Ćwiczenie wykonuje się w jednym ciągu (bez przerw między kolejnymi powtórzeniami). Oceniający (kontrolujący) głośno odlicza ilość zaliczonych powtórzeń. Jeżeli kontrolowany wykona ćwiczenie niezgodnie z opisem, np. nie ugnie ramion lub ich całkowicie nie wyprostuje, zatrzyma się, nie utrzyma całego ciała w linii prostej, oceniający (kontrolujący) podaje ostatnią liczbę powtórzeń. 177/375 Załącznik nr 2 LISTA WYNIKÓW SPRAWDZIANU 178/375 Załącznik nr 3 KARTA SPRAWDZIANU SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO 179/375 Załącznik nr 4 ZAŚWIADCZENIE Art. 51. 1. Żołnierze zawodowi są obowiązani zachować w tajemnicy wszystkie informacje niejawne, z którymi zapoznali się podczas lub w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej, w tym również informacje stanowiące tajemnicę innego państwa chronioną na zasadzie wzajemności na podstawie zawartych umów międzynarodowych. 2. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa zarówno w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej, jak i po zwolnieniu z niej. 3. Od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić żołnierza w czynnej służbie wojskowej dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, a żołnierza zwolnionego z czynnej służby wojskowej - Minister Obrony Narodowej, z zastrzeżeniem przypadków określonych w przepisach ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. 5) Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. ). Art. 52. 1. Żołnierz zawodowy może pobierać naukę, jeżeli nie koliduje to z wykonywaniem przez niego zadań służbowych. 180/375 2. Żołnierz zawodowy pisemnie informuje o fakcie pobierania nauki dowódcę jednostki wojskowej, w której zajmuje stanowisko służbowe. 3. Żołnierz zawodowy może wystąpić do dowódcy, o którym mowa w ust. 2, z wnioskiem o udzielenie pomocy w związku z pobieraniem nauki. 4. Pomoc, o której mowa w ust. 3, może być udzielona wyłącznie w przypadkach, gdy poziom i kierunek nauki są zbieżne z wymaganiami kwalifikacyjnymi na zajmowanym lub na planowanym do wyznaczenia stanowisku służbowym. 5. Dowódca jednostki wojskowej, po uzyskaniu zgody organu uprawnionego do wyznaczenia żołnierza zawodowego na wyższe od zajmowanego stanowisko służbowe, zawiera z żołnierzem zawodowym umowę, w której określa między innymi rodzaj pomocy, o której mowa w ust. 3, a w szczególności pokrycie czesnego za naukę, zwrot należności z tytułu kosztów przejazdu na obszarze kraju oraz warunki zwrotu kosztów tej pomocy w przypadku przerwania nauki lub zwolnienia z zawodowej służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w art. 111 pkt 1, 4, 6–7, pkt 9 lit. a i pkt 11 – 16 oraz art. 112 ust. 1 pkt 1, w terminie określonym w umowie, nie dłuższym niż trzy lata od zakończenia nauki. 6. Do zgody, o której mowa w ust. 5, nie stosuje się art. 106 § 2 – 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego. Art. 53. Żołnierz zawodowy może być kierowany na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą. Art. 54. 1. Z żołnierzem zawodowym, którego planuje się na koszt wojska skierować na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą, których koszt przekracza sześciokrotność najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego, zawiera się umowę, która określa między innymi warunki zwrotu kosztów poniesionych na jego utrzymanie i naukę w przypadku przerwania kształcenia lub zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, przed określonym w umowie okresem służby wojskowej, z przyczyn, o których mowa w art. 111 pkt 1, 4, 6–7, pkt 9 lit. a i pkt 11–16 oraz art. 112 ust. 1 pkt 1, w wysokości proporcjonalnej do czasu służby po zakończeniu tej nauki. 2. Organem uprawnionym do zawarcia umowy jest organ, który kieruje żołnierza zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą. Art. 55. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb udzielania żołnierzom zawodowym pomocy w związku z pobieraniem przez nich nauki, rodzaj, zakres i wysokość tej pomocy oraz szczegółowy tryb jej zwrotu, a także sposób dokumentowania poniesionych przez żołnierza zawodowego wydatków objętych pomocą; 2) tryb kierowania na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą i organy właściwe w tych sprawach; 3) wzory umów, o których mowa w art. 52 ust. 5 i art. 54 ust. 1. 2. Rozporządzenie powinno uwzględnić: 1) formy udzielanej pomocy; 2) rodzaje i formy nauki, na którą żołnierz zawodowy może być skierowany; 3) koszty na utrzymanie i naukę, które podlegają zwrotowi, w tym zakwaterowania, wyżywienia, umundurowania i nauki oraz dojazdu do miejsca jej pobierania, a także czesnego i stypendium, oraz określić sposób ich ustalania, a także zwrotu tych kosztów, zawarty w umowie, o której mowa w art. 52 i 54. Dz.U.10.121.813 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 czerwca 2010 r. w sprawie nauki żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.121.813) 181/375 Na podstawie art. 55 ust. 1 w związku z art. 132 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, Nr 107, poz. 679 i Nr 113, poz. 745) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb udzielania żołnierzom zawodowym pomocy w związku z pobieraniem przez nich nauki, rodzaj, zakres i wysokość tej pomocy oraz szczegółowy tryb jej zwrotu, a także sposób dokumentowania poniesionych przez żołnierza zawodowego wydatków objętych pomocą; 2) tryb kierowania żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą i organy właściwe w tych sprawach; 3) wzory umów, o których mowa w art. 52 ust. 5 i art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą". § 2. Ilekroć w rozporządzeniu mówi się o: 1) dowódcy jednostki wojskowej - należy przez to rozumieć dowódcę jednostki wojskowej, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej albo w dyspozycji; 2) nauce - należy przez to rozumieć studia, staż, kurs i specjalizację. Rozdział 2 Pobieranie nauki przez żołnierzy zawodowych oraz rodzaj, zakres i wysokość pomocy, jaka może im być udzielana § 3. 1. Żołnierzowi zawodowemu pobierającemu naukę może być udzielona pomoc finansowa w formie: 1) zwrotu kosztów nauki pobieranych przez instytucję prowadzącą naukę; 2) zwrot kosztów noclegu oraz przejazdu do i z miejsca pobierania nauki na obszarze kraju w wysokości i w zakresie określonym w przepisach o należnościach przysługujących żołnierzom z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju. 2. Dowódca jednostki wojskowej może zmniejszyć żołnierzowi zawodowemu pobierającemu naukę liczbę służb dyżurnych, wyjazdów służbowych lub ograniczyć zlecanie dodatkowych zadań. § 4. 1. Żołnierz zawodowy zainteresowany uzyskaniem pomocy w związku z pobieraniem nauki występuje do dowódcy jednostki wojskowej z wnioskiem o udzielenie tej pomocy. 2. We wniosku żołnierz zawodowy określa, z jakiego rodzaju pomocy, o której mowa w § 3, chciałby skorzystać, dołączając informację o rodzaju i trybie podjętej nauki oraz zaświadczenie ze szkoły (uczelni, instytucji prowadzących naukę) o pobieraniu nauki. 3. W informacji dołączanej do wniosku żołnierz zawodowy zamieszcza w szczególności: 1) nazwę i rodzaj szkoły (uczelni, instytucji prowadzących naukę); 2) poziom, kierunek i tryb pobierania nauki; 3) terminy i miejsce odbywania zajęć; 4) planowany termin ukończenia nauki; 5) kwalifikacje (tytuły), które żołnierz zawodowy uzyska po ukończeniu nauki; 6) całkowity koszt nauki pobierany przez szkołę (uczelnię, instytucję prowadzącą naukę); 7) przewidywaną wysokość kosztów noclegów i przejazdów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2. § 5. 1. Dowódca jednostki wojskowej ustala, czy żołnierz zawodowy spełnia warunki, o których mowa w art. 52 ust. 4 ustawy, do udzielenia pomocy w związku z pobieraniem przez niego nauki. 2. Dowódca jednostki wojskowej, ustalając, czy żołnierz zawodowy spełnia warunki do udzielenia pomocy w związku z pobieraniem nauki, bierze w szczególności pod uwagę zbieżność poziomu i kierunku nauki z wymaganiami kwalifikacyjnymi określonymi w karcie opisu zajmowanego przez żołnierza zawodowego stanowiska służbowego lub stanowiska służbowego wskazanego w prognozie przebiegu zawodowej służby wojskowej, zawartej w opinii służbowej. Ustalając zbieżność kierunku nauki, bierze pod uwagę w szczególności nazwę kierunku oraz program nauki pobieranej przez żołnierza zawodowego. § 6. 1. W przypadku gdy dowódca ma zaplanowane środki finansowe i żołnierz zawodowy spełnia warunki do udzielenia pomocy w związku z pobieraniem nauki, dowódca jednostki wojskowej występuje do organu uprawnionego do wyznaczania żołnierza zawodowego na wyższe od zajmowanego stanowisko służbowe z wnioskiem o wyrażenie zgody na zawarcie umowy, o której mowa w art. 52 ust. 5 ustawy. Do wniosku dołącza się, w szczególności: 1) kartę opisu stanowiska służbowego jakie żołnierz zawodowy zajmuje lub stanowiska wskazanego w prognozie przebiegu zawodowej służby wojskowej, zawartej w opinii służbowej; 2) kopię ostatniej opinii służbowej żołnierza zawodowego; 3) opinię dowódcy jednostki wojskowej oraz inne dokumenty w sprawie; 4) informację o zaplanowaniu środków w planie finansowym niezbędnych do pokrycia kosztów nauki żołnierza zawodowego. 2. Wniosku, o którym mowa w ust. 1, nie sporządza się, jeżeli dowódca sam jest organem uprawnionym do wyznaczenia żołnierza zawodowego na wyższe od zajmowanego stanowisko służbowe. 182/375 § 7. 1. Po uzyskaniu zgody, o której mowa w § 6 ust. 1, dowódca jednostki wojskowej zawiera z żołnierzem zawodowym umowę, o której mowa w art. 52 ust. 5 ustawy, w której określa rodzaje pomocy wymienione w § 3 ust. 1 oraz warunki zwrotu kosztów pomocy finansowej w przypadku przerwania kształcenia lub zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, przed określonym w umowie okresem służby wojskowej, z przyczyn, o których mowa w art. 111 pkt 1, 4, 6-7, pkt 9 lit. a i pkt 11-16 oraz art. 112 ust. 1 pkt 1 ustawy. 2. W przypadku, o którym mowa w § 6 ust. 2, umowę wskazaną w art. 52 ust. 5 ustawy zawiera się po podjęciu decyzji przez dowódcę jednostki wojskowej o udzieleniu pomocy w związku z pobieraniem nauki. 3. Wzór umowy określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Umowa, o której mowa w art. 52 ust. 5 ustawy, może być rozwiązana wskutek jej wypowiedzenia w każdym czasie przez dowódcę jednostki wojskowej, jeżeli pobierana przez żołnierza zawodowego nauka koliduje z wykonywaniem przez niego zadań służbowych lub żołnierz zawodowy nie przedstawi, mimo wezwania, zaświadczenia potwierdzającego zaliczenie semestru lub roku nauki. 5. W wypowiedzeniu, o którym mowa w ust. 4, dowódca jednostki wojskowej wskazuje przyczyny wypowiedzenia umowy. § 8. 1. Dowódca jednostki wojskowej w drodze decyzji: 1) odmawia żołnierzowi zawodowemu udzielenia pomocy finansowej w związku z pobieraniem nauki w przypadku: a) niezaplanowania środków w planie finansowym, b) niespełnienia warunków, o których mowa w art. 52 ust. 4 ustawy, c) niewyrażenia zgody, o której mowa w § 6 ust. 1; 2) może odmówić żołnierzowi zawodowemu udzielenia pomocy finansowej w przypadku zgłoszenia żołnierza zawodowego na naukę w ramach szkolnictwa wojskowego. 2. Wydanie decyzji odmawiającej udzielenia pomocy finansowej, o której mowa w § 3 ust. 1, nie pozbawia żołnierza zawodowego możliwości wystąpienia z wnioskiem do dowódcy jednostki wojskowej o zmniejszenie liczby służb dyżurnych, wyjazdów służbowych lub ograniczenie zlecania dodatkowych zadań. 3. Dowódca jednostki wojskowej może wstrzymać pomoc, o której mowa w § 3, w przypadku obniżenia poziomu wykonywania obowiązków służbowych lub powtarzania przez żołnierza zawodowego semestru (roku) nauki z powodu niedostatecznych wyników w nauce, na okres powtarzania semestru (roku) nauki. O wstrzymaniu udzielania pomocy dowódca jednostki wojskowej pisemnie zawiadamia żołnierza zawodowego. § 9. 1. Jeżeli nauka trwa dłużej niż sześć miesięcy, to zwrot kosztów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, następuje okresowo po zaliczeniu przez żołnierza zawodowego semestru lub roku nauki potwierdzonego zaświadczeniem. Żołnierz zawodowy jest zobowiązany przedstawić dowódcy jednostki wojskowej zaświadczenie potwierdzające zaliczenie kolejnych okresów nauki. 2. Dowódca jednostki wojskowej dokonuje, w pełnej wysokości, zwrotu kosztów nauki na podstawie zaświadczenia szkoły (uczelni, instytucji prowadzącej naukę). 3. Zwrot kosztów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, następuje w trybie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 86 ust. 15 ustawy. 4. Zwrotu kosztów nauki i kosztów noclegu oraz przejazdu do i z miejsca pobierania nauki na obszarze kraju dokonuje się przelewem na wskazany przez żołnierza zawodowego rachunek bankowy, w terminie 14 dni od dnia złożenia przez niego wymaganych dokumentów. § 10. Przeniesienie żołnierza zawodowego korzystającego z pomocy w związku z pobieraniem nauki do innej jednostki wojskowej lub rezerwy kadrowej albo zmiana dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełni służbę, nie ma wpływu na uprawnienia żołnierza zawodowego wynikające z umowy, o której mowa w art. 52 ust. 5 ustawy, i nie wymaga jej zmiany. § 11. Przepisy § 3-10 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych. Rozdział 3 Kierowanie żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą § 12. 1. Na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju kieruje: 1) żołnierza zawodowego przewidzianego do wyznaczenia na wyższe od zajmowanego stanowiska służbowego - organ uprawniony do wyznaczenia na to stanowisko; 2) żołnierza zawodowego kierowanego dla potrzeb aktualnie zajmowanego przez niego stanowiska służbowego - organ uprawniony do wyznaczenia na stanowisko służbowe; 3) żołnierza zawodowego wyznaczonego na stanowisko służbowe i skierowanego do wykonywania zadań w Służbie Wywiadu Wojskowego i Służbie Kontrwywiadu Wojskowego - odpowiednio szefowie tych służb; 4) żołnierza zawodowego pełniącego służbę w komórce organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej na kursy językowe - szef tej komórki po zakwalifikowaniu żołnierza przez dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw szkolnictwa wojskowego; 183/375 5) kandydata na żołnierza zawodowego - dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. 2. Podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych przewidywanych do mianowania i wyznaczenia na stanowisko o stopniu podporucznika (podporucznika marynarki) kieruje na naukę dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. § 13. 1. Organ uprawniony do kierowania na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację, niezwłocznie po ustaleniu indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej, zawartej w opinii służbowej lub analizie karty opisu stanowiska służbowego, z których wynika potrzeba skierowania żołnierza zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację, zgłasza tego żołnierza, drogą służbową, do: 1) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - w przypadku nauki w uczelniach wojskowych w kraju; 2) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw szkolnictwa wojskowego - w przypadku kursów językowych realizowanych w uczelniach wojskowych w kraju i Wojskowym Studium Nauczania Języków Obcych; 3) właściwego dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych, szefa jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia lub Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej - w przypadku nauki organizowanej w podległych im szkołach podoficerskich, ośrodkach i centrach szkolenia. 2. Kandydata na żołnierza zawodowego kieruje się na odpowiednie formy nauki, o których mowa w § 12 ust. 1, na wniosek lub za zgodą rektora-komendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej lub komendanta ośrodka szkolenia. 3. W zgłoszeniu zamieszcza się następujące dane: 1) rodzaj i kierunek nauki; 2) nazwę szkoły (uczelni, instytucji prowadzącej naukę); 3) stopień wojskowy, nazwisko i imię, imię ojca, numer PESEL, serię i numer paszportu, klauzulę i termin ważności poświadczenia bezpieczeństwa, telefon kontaktowy, adres poczty elektronicznej; 4) najwyższe wykształcenie (specjalizacja medyczna - w przypadku żołnierzy zawodowych korpusu osobowego medycznego) - rok ukończenia; 5) poziom znajomości języka obcego według STANAG 6001 i rok otrzymania świadectwa; 6) zajmowane stanowisko służbowe, nazwę i numer stanowiska (NIS); 7) prognozę przebiegu zawodowej służby wojskowej: bliższa, dalsza; 8) stanowisko służbowe po zakończeniu nauki, planowany termin objęcia stanowiska służbowego. 4. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 3, przedstawia się w formie wykazu imiennego. § 14. 1. Organ, o którym mowa w § 13 ust. 1: 1) w przypadku: a) skierowania żołnierza zawodowego przewidzianego do wyznaczenia na wyższe od zajmowanego stanowisko służbowe - ustala, czy indywidualna prognoza przebiegu zawodowej służby wojskowej przewiduje wyznaczenie na stanowisko, na którym ukończenie studiów lub nauki albo stażu, kursu lub specjalizacji, o których mowa w zgłoszeniu, jest wymagane, b) skierowania żołnierza zawodowego dla potrzeb aktualnie zajmowanego przez niego stanowiska służbowego - ustala, czy z karty opisu stanowiska służbowego zajmowanego przez żołnierza zawodowego wynika konieczność podwyższenia lub uzupełnienia kwalifikacji; 2) przesyła zgłoszenie żołnierza zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację do właściwej uczelni, szkoły podoficerskiej, ośrodka lub centrum szkolenia, w przypadku zgodności kierunku nauki z opinią służbową lub kartą opisu stanowiska służbowego, w terminie nie później niż na miesiąc przed planowanym rozpoczęciem studiów lub nauki albo stażu, kursu lub specjalizacji; 3) informuje organ kierujący na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację o zgłoszeniu żołnierza zawodowego na wnioskowany rodzaj i kierunek nauki. 2. Zgłoszenia żołnierza zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację dokonuje się w oparciu o plany doskonalenia zawodowego, plany kształcenia językowego i inne dokumenty planistyczne. 3. Organ kierujący na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację, na podstawie informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 3, kieruje żołnierza zawodowego do właściwej uczelni, szkoły podoficerskiej, ośrodka lub centrum szkolenia. 4. Skierowanie żołnierza zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju następuje w drodze decyzji. § 15. Na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację za granicą kieruje: 1) żołnierzy zawodowych zajmujących lub przewidzianych do wyznaczenia na stanowiska służbowe zaszeregowane od stopnia etatowego pułkownika (komandora) i wyższych stopni wojskowych - Minister Obrony Narodowej; 2) żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe zaszeregowane do pozostałych stopni etatowych, na wniosek organu uprawnionego do wyznaczenia na stanowisko służbowe, oraz kandydatów na żołnierzy zawodowych - dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr; 184/375 3) żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe i skierowanych do wykonywania zadań w Służbie Wywiadu Wojskowego i Służbie Kontrwywiadu Wojskowego - odpowiednio szefowie tych służb. § 16. 1. Kandydatów na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację za granicą kwalifikuje się na podstawie planu doskonalenia zawodowego kadry za granicą na dany rok. 2. Zgłoszenia kandydatów na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację za granicą w zależności od formy nauki przedstawiają organy, o których mowa w art. 44 ust. 1 ustawy. 3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, przedstawia się w formie wykazu imiennego. 4. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, w stosunku do: 1) żołnierzy zawodowych, o których mowa w § 15 pkt 1 - przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej kandydatury żołnierzy do skierowania na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację za granicą; 2) żołnierzy zawodowych oraz kandydatów na żołnierzy zawodowych, o których mowa w § 15 pkt 2 dokonuje weryfikacji i kwalifikuje ich na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację za granicą. 5. Kandydata na żołnierza zawodowego kieruje się na odpowiednie formy nauki, o których mowa w § 15, na wniosek lub za zgodą rektora-komendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej lub komendanta ośrodka szkolenia. 6. Skierowanie żołnierza zawodowego oraz kandydata na żołnierza zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację za granicą następuje w drodze decyzji. § 17. Trybu określonego w § 13 i 16 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych kierowanych na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację przez Szefa Służby Wywiadu Wojskowego oraz Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego. § 18. 1. Przed skierowaniem żołnierza zawodowego albo kandydata na żołnierza zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą, której koszt przekracza sześciokrotność najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego, organ uprawniony do skierowania na naukę zawiera umowę, o której mowa w art. 54 ust. 1 ustawy. 2. Wzór umowy określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. Rozdział 4 Ustalanie kosztów poniesionych na utrzymanie i naukę żołnierza zawodowego i kandydata na żołnierza zawodowego podlegających zwrotowi oraz sposób ich zwrotu § 19. 1. Koszty poniesione w związku z nauką żołnierza zawodowego, o których mowa w art. 54 ust. 1 ustawy, obejmują koszty przypadające na jednego żołnierza w zakresie zakwaterowania, umundurowania, wyżywienia oraz nauki. 2. Przy wyliczaniu kosztów, o których mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę średnią wartość świadczeń należnych żołnierzowi zawodowemu, które zostaną wydane mu w naturze lub wypłacone w postaci ekwiwalentu, i obejmują: 1) zakwaterowanie: a) wartość zużytych mediów i usług komunalnych, b) wartość sprzętu kwaterunkowego i przeciwpożarowego oraz wyposażenia nieuznawanego za środki trwałe, c) wartość pościeli, d) wartość usług w zakresie remontów i konserwacji pomieszczeń i budynków; 2) umundurowanie: a) wartość wydanego umundurowania i wyekwipowania, b) wartość wydanych środków czystości i środków higieny osobistej, c) wartość usług pralniczych i krawieckich, d) wartość otrzymanych równoważników; 3) wyżywienie, w przypadku korzystania z bezpłatnego wyżywienia w czasie pobierania nauki: a) wartość odpowiedniej normy wyżywienia, b) koszty przygotowania i wydania posiłków; 4) świadczenia związane z nauką: a) stypendia, b) czesne, c) wartość wydanych książek i pomocy dydaktycznych, d) wartość wydanych do zużycia pomocy naukowych i dydaktycznych, e) wartość dojazdu i przejazdu do miejsca pobierania nauki - zwrot należności z tytułu kosztów podróży służbowej na obszarze kraju w wysokości określonej w przepisach o należnościach przysługujących z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju. 3. W przypadku żołnierzy pełniących służbę kandydacką, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, do kosztów, o których mowa w ust. 1, zalicza się również ich uposażenie. § 20. 1. Wysokość kosztów, o których mowa w art. 54 ust. 1 ustawy, w odniesieniu do żołnierza pełniącego służbę kandydacką albo żołnierza zawodowego ustala rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej, komendant ośrodka szkolenia albo instytucji prowadzącej naukę, w porozumieniu z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw szkolnictwa wojskowego. 185/375 2. Okres nauki obejmuje okres od dnia rozpoczęcia nauki do dnia jej ukończenia albo przerwania, w tym urlopy i inne okresy nieobecności. § 21. Koszty poniesione w związku z nauką żołnierza zawodowego, o których mowa w art. 52 ust. 5 ustawy, obejmują zwrot poniesionych przez organ wojskowy kosztów pomocy finansowej. § 22. Umowę, o której mowa w art. 52 ust. 5 i art. 54 ust. 1 ustawy, włącza się do teczki akt personalnych żołnierza zawodowego lub akt personalnych żołnierza pełniącego służbę kandydacką. § 23. 1. Zwrot kosztów, o których mowa w art. 52 ust. 5 i art. 54 ust. 1 ustawy, następuje w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę kandydacką wezwania do zapłaty odpowiednio od dowódcy jednostki wojskowej lub rektora-komendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej lub komendanta ośrodka szkolenia. 2. Wezwanie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać kwotę podlegającą zwrotowi i numer rachunku bankowego, na który ma nastąpić zwrot. § 24. Dochodzenia zwrotu kosztów od żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką, wynikających z podpisanych przez nich umów, dokonuje: 1) w przypadku przerwania nauki przez: a) żołnierza pełniącego służbę kandydacką - rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej lub komendant ośrodka szkolenia, b) podoficera zawodowego i szeregowego zawodowego posiadającego dyplom ukończenia studiów wyższych skierowanego na naukę w uczelni wojskowej - rektor-komendant uczelni wojskowej, c) żołnierza zawodowego, o którym mowa: - w art. 52 ust. 5 ustawy - dowódca jednostki wojskowej, - w art. 54 ust. 1 ustawy -organ, który skierował żołnierza zawodowego na naukę; 2) po zakończeniu nauki w przypadku zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej z przyczyn określonych w art. 111 pkt 1, 4, 6-7, pkt 9 lit. a i pkt 11-16 oraz art. 112 ust. 1 pkt 1 ustawy, przed terminem określonym w umowie - dowódca jednostki wojskowej. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe § 25. 1. Umowy, o których mowa w art. 52 ust. 5 i art. 54 ust. 1 ustawy, zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują ważność. 2. Wnioski żołnierzy zawodowych o udzielenie pomocy w związku z pobieraniem przez nich nauki złożone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są rozpatrywane na zasadach określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w § 26. § 26. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie udzielania pomocy żołnierzom zawodowym w związku z pobieraniem przez nich nauki oraz kierowania żołnierzy zawodowych na studia albo naukę w kraju lub za granicą (Dz. U. Nr 59, poz. 362). § 27. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 czerwca 2010 r. (poz. 813) ZAŁĄCZNIK NR 1 UMOWA o udzielenie pomocy w związku z pobieraniem przez żołnierza zawodowego nauki 186/375 187/375 188/375 ZAŁĄCZNIK NR 2 UMOWA dla żołnierzy zawodowych, którzy zostali skierowani przez organ wojskowy na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą/dla żołnierza pełniącego służbę kandydacką pobierającego naukę* 189/375 Art. 56. 1. Żołnierzowi zawodowemu nie wolno podejmować pracy zarobkowej i prowadzić działalności gospodarczej. 2. Za pracę zarobkową uważa się pracę świadczoną osobiście: 1) w ramach stosunku pracy; 2) na podstawie innego tytułu, jeżeli praca jest wykonywana przez okres dłuższy niż jeden miesiąc. 3. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe, może zezwolić żołnierzowi na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, jeżeli: 1) nie koliduje to z wykonywaniem zadań służbowych przez żołnierza; 2) wpływa na podwyższenie jego kwalifikacji; 3) nie narusza prestiżu żołnierza zawodowego; 4) prowadzona działalność gospodarcza lub działalność podmiotu, u którego będzie świadczona praca, nie dotyczy wyrobów, o których mowa w przepisach w sprawie klasyfikacji wyrobów obronnych oraz dostaw, robót budowlanych i usług, przeznaczonych na zamówienie jednostek wojskowych. 3a. Praca zarobkowa nie może być wykonywana przez żołnierza zawodowego w jednostce wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę oraz jednostce wojskowej bezpośrednio podległej, z zastrzeżeniem ust. 3b. 190/375 3b. Żołnierz zawodowy może wykonywać pracę zarobkową w tej samej lub podległej jednostce wojskowej, w której pełni służbę, niebędącej jednostką budżetową, na podstawie innej niż umowa o pracę. 4. Dowódca jednostki wojskowej w przypadku naruszenia warunków, o których mowa w ust. 3, może cofnąć zezwolenie na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 3-4. Rozporządzenie powinno w szczególności określić dane jakie powinien zawierać wniosek żołnierza o zezwolenie na pracę lub prowadzenie działalności gospodarczej, z uwzględnieniem miejsca, charakteru i czasu pracy lub prowadzonej działalności gospodarczej, jaka ma być wykonywana, a także szczegółowe warunki odmowy lub cofnięcia zezwolenia. Dz.U.09.176.1366 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 października 2009 r. w sprawie wykonywania pracy zarobkowej lub prowadzenia działalności gospodarczej przez żołnierzy zawodowych (Dz.U.09.176.1366) Na podstawie art. 56 ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych 1) (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i tryb postępowania w sprawach udzielania żołnierzom zawodowym, zwanym dalej "żołnierzami", zezwoleń na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej; 2) dane, jakie powinien zawierać wniosek żołnierza o udzielenie zezwolenia na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, zwany dalej "wnioskiem"; 3) szczegółowe warunki odmowy udzielenia zezwolenia na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej; 4) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy cofnięciu zezwolenia na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej. § 2. 1. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji, zwany dalej "dowódcą jednostki wojskowej", może zezwolić żołnierzowi na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej na jego pisemny wniosek, skierowany drogą służbową. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) w przypadku pracy zarobkowej: a) nazwę pracodawcy, dla którego żołnierz będzie wykonywał pracę zarobkową, i adres jego siedziby, b) podstawę wykonywanej pracy (w ramach stosunku pracy lub na podstawie innego tytułu), c) miejsce pracy, d) okres, na jaki pracodawca, o którym mowa w lit. a, zamierza zawrzeć umowę o pracę lub umowę na podstawie innego tytułu, e) wymiar czasu pracy, f) charakter wykonywanej pracy, g) termin rozpoczęcia pracy; 2) w przypadku działalności gospodarczej: a) określenie przedmiotu prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, i adres siedziby lub miejsca zamieszkania podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, b) adres, pod którym działalność gospodarcza będzie wykonywana, c) formę prawną wykonywanej działalności gospodarczej, d) wymiar czasu niezbędny do wykonywania działalności gospodarczej, e) termin podjęcia działalności gospodarczej. 3. Dowódca jednostki wojskowej może przed wydaniem zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, zwrócić się o udzielenie dodatkowych informacji do pracodawcy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, lub do innych organów i podmiotów. § 3. Dowódca jednostki wojskowej może zażądać od żołnierza, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, przedstawienia do wglądu umowy o pracę 191/375 lub innego tytułu, na podstawie którego wykonuje pracę zarobkową, lub postanowienia o wpisie do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, lub decyzji o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. § 4. 1. Żołnierz, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, niezwłocznie powiadamia na piśmie dowódcę jednostki wojskowej o: 1) niepodjęciu pracy zarobkowej; 2) przerwaniu pracy zarobkowej; 3) zakończeniu pracy zarobkowej; 4) niepodjęciu prowadzenia działalności gospodarczej; 5) zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej; 6) zawieszeniu prowadzenia działalności gospodarczej; 7) wznowieniu prowadzenia działalności gospodarczej. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, dowódca jednostki wojskowej stwierdza wygaśnięcie zezwolenia, o którym mowa w § 2 ust. 1. § 5. Dowódca jednostki wojskowej odmawia udzielenia żołnierzowi zezwolenia na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, jeżeli ta praca lub działalność pozostają w sprzeczności z warunkami określonymi w art. 56 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą". § 6. Żołnierz, któremu wydano zezwolenie na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, jest obowiązany do informowania dowódcy jednostki wojskowej o zaistniałych zmianach faktycznych i prawnych będących podstawą do wydania zezwolenia. § 7. 1. Dowódca jednostki wojskowej, który udzielił żołnierzowi zezwolenia na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, po uzyskaniu informacji o naruszeniu warunków, o których mowa w art. 56 ust. 3-3b ustawy, może podjąć decyzję o cofnięciu zezwolenia. 2. Żołnierzowi, któremu cofnięto zezwolenie na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, dowódca jednostki wojskowej zapewnia odpowiedni czas potrzebny do rozwiązania umowy o pracę lub innego tytułu, na którego podstawie wykonuje pracę zarobkową, albo do zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej. § 8. Zezwolenia na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują swoją ważność. § 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 lutego 2008 r. w sprawie wykonywania pracy zarobkowej lub prowadzenia działalności gospodarczej przez żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 41, poz. 248). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ______ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278. Art. 57. 1. Żołnierz zawodowy nie może wchodzić w skład organów spółek, innych przedsiębiorców oraz fundacji, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Żołnierz zawodowy może uczestniczyć w zgromadzeniach akcjonariuszy lub zgromadzeniach wspólników. Art. 58. 1. Oficerowie zawodowi, z wyjątkiem oficerów zajmujących stanowiska służbowe sędziów sądów wojskowych oraz stanowiska prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury, oraz podoficerowie pełniący zawodową służbę wojskową w organach finansowych i logistycznych są zobowiązani do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego oraz objętego małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w szczególności informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach w spółkach handlowych, o nabytym przez żołnierza zawodowego albo jego małżonka od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu. Oświadczenie to powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia przez małżonka żołnierza 192/375 zawodowego funkcji w spółkach handlowych lub spółdzielniach, z wyjątkiem funkcji w radzie nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, żołnierz zawodowy składa Ministrowi Obrony Narodowej za pośrednictwem Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej. 3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się co roku do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego. 4. Informacje zawarte w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, stanowią tajemnicę służbową, chyba że żołnierz zawodowy, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Minister Obrony Narodowej może je ujawnić pomimo braku zgody składającego oświadczenie. 4. Informacje zawarte w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, stanowią tajemnicę prawnie chronioną i podlegają ochronie przewidzianej dla informacji niejawnych o klauzuli tajności „zastrzeżone” określonej w przepisach o ochronie informacji niejawnych, chyba że żołnierz zawodowy, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Minister Obrony Narodowej może je ujawnić pomimo braku zgody składającego oświadczenie. 5. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, przechowuje się przez sześć lat. 6. Do złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio formularz określony przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679, z późn. 7) zm. ), dotyczącymi oświadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tej ustawy. 7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe warunki i tryb składania oświadczeń o stanie majątkowym. Art. 59. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować pisemnie dowódcę jednostki wojskowej, w której zajmuje stanowisko służbowe, o zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą w celach niezwiązanych z zawodową służbą wojskową. 2. Dowódca jednostki wojskowej może zakazać żołnierzowi zawodowemu wyjazdu za granicę w celach niezwiązanych z zawodową służbą wojskową, jeżeli wymaga tego wzgląd na przestrzeganie przepisów ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z 8) późn. zm. ) albo istotne sprawy organizacyjne. 2. Dowódca jednostki wojskowej może zakazać żołnierzowi zawodowemu wyjazdu za granicę w celach niezwiązanych z zawodową służbą wojskową, jeżeli wymaga tego wzgląd na przestrzeganie przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228) albo istotne sprawy organizacyjne. 3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb informowania przez żołnierza zawodowego o zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą oraz postępowania w sprawach wydawania zakazu wyjazdu za granicę. Rozporządzenie to określi w szczególności formę zawiadomienia i dane, jakie powinny być w nim zawarte, oraz szczegółowe warunki i tryb wydania zakazu, z uwzględnieniem uproszczonych procedur małego ruchu granicznego. Dz.U.04.52.520 zm. Dz.U.08.41.247 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 18 marca 2004 r. w sprawie wyjazdów za granicę żołnierzy zawodowych w celach niezwiązanych ze służbą wojskową (Dz.U.04.52.520 ) (Dz. U. z dnia 31 marca 2004 r.) Na podstawie art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb informowania przez żołnierzy zawodowych dowódców jednostek wojskowych o zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą w celach niezwiązanych z zawodową służbą wojskową oraz postępowanie w sprawach wydawania przez tych dowódców zakazu wyjazdu za granicę. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 193/375 2) dowódcy jednostki wojskowej - należy przez to rozumieć dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej albo w dyspozycji. § 3. 1. Pisemną informację o zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą, zwaną dalej "informacją", o której mowa w art. 59 ust. 1 ustawy, żołnierz zawodowy przedstawia dowódcy jednostki wojskowej za pośrednictwem kancelarii jednostki wojskowej. 2. W informacji żołnierz zawiera: 1) wskazanie zamierzonego miejsca i czasu pobytu za granicą; 2) określenie celu wyjazdu. 3. Informację żołnierz zawodowy składa na co najmniej siedem dni przed planowanym terminem przekroczenia granicy. 4. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe dowódcy jednostki wojskowej informację składa w kancelarii jednostki wojskowej bezpośredniego przełożonego. § 4. W przypadku wyjazdów w ramach małego ruchu granicznego w informacji żołnierz zawodowy podaje jednorazowo wyjazdy planowane w ciągu całego roku kalendarzowego. § 5. 1. Zakaz wyjazdu, o którym mowa w art. 59 ust. 2 ustawy, dowódca jednostki wojskowej wydaje w formie decyzji, którą doręcza się żołnierzowi zawodowemu, nie później niż na trzy dni przed planowanym terminem wyjazdu tego żołnierza za granicę. 2. Dowódca jednostki wojskowej przed wydaniem decyzji o zakazie wyjazdu żołnierza zawodowego za granicę może zwrócić się o wydanie opinii do właściwej jednostki organizacyjnej Służby Kontrwywiadu Wojskowego. 3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, dotyczący wyjazdu w ramach małego ruchu granicznego, dowódca jednostki wojskowej określa w miesiącach. § 6. 1. Odwołanie od decyzji zakazu wyjazdu i pobytu za granicą żołnierz zawodowy wnosi, z pominięciem drogi służbowej, do bezpośredniego przełożonego dowódcy jednostki wojskowej, który wydał kwestionowaną decyzję. 2. Przełożony dowódcy jednostki wojskowej, o którym mowa w ust. 1, rozpatruje odwołanie w terminie nie później niż na dzień przed planowanym terminem wyjazdu żołnierza zawodowego za granicę. § 7. 1. W przypadku nieodbycia zgłoszonego wyjazdu zagranicznego żołnierz zawodowy jest obowiązany powiadomić o tym fakcie dowódcę jednostki wojskowej. 2. Powiadomienia nie realizuje się w przypadku wyjazdów w ramach małego ruchu granicznego. 1) § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. ________ 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie zasad i trybu uzyskiwania przez żołnierzy w czynnej służbie wojskowej zezwoleń na wyjazd i pobyt za granicą oraz właściwości organów wojskowych w tych sprawach (Dz. U. Nr 89, poz. 444, z 1995 r. Nr 50, poz. 272 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 430), które traci moc, w zakresie uregulowanym w rozporządzeniu, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Art. 60. 1. Wymiar czasu służby żołnierzy zawodowych jest określony ich zadaniami służbowymi. 2. Zadania służbowe żołnierzy zawodowych powinny być ustalane przez przełożonych w sposób pozwalający na ich wykonywanie w ramach czterdziestu godzin służby w tygodniu. Wykonywanie zadań służbowych nie może przekraczać przeciętnie czterdziestu ośmiu godzin w tygodniu, w czteromiesięcznym okresie rozliczeniowym. W zamian za czas służby przekraczający czterdzieści godzin służby w tygodniu, żołnierzowi zawodowemu przysługuje czas wolny od służby w takim samym wymiarze. 3. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo do co najmniej: 1) jedenastu godzin nieprzerwanego odpoczynku w każdej dobie; 2) dwudziestu czterech godzin nieprzerwanego odpoczynku w okresie siedmiodniowym. 4. Przepisy ust. 2 i 3 nie mają zastosowania do żołnierzy zawodowych realizujących zadania o charakterze nadzwyczajnym niezbędne do ochrony interesów państwa, w szczególności: biorących udział w zapobieganiu skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w celu ich usunięcia, pełniących służby i dyżury, odbywających ćwiczenia i szkolenia poligonowe (morskie) oraz pełniących służbę wojskową poza granicami państwa. 4a. Ewidencję czasu służby potwierdzającą wykonywanie przez żołnierza zawodowego zadań służbowych ponad normy określone w ust. 2 prowadzi dowódca jednostki wojskowej. 194/375 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, dodatkowe dni wolne od służby, rozkład czasu służby w tygodniu, sposób udzielania czasu wolnego oraz sposób prowadzenia ewidencji czasu służby, a także okoliczności powodujące przekroczenie tygodniowego czasu służby. Rozporządzenie powinno w szczególności tak określić rozkład czasu służby w tygodniu, aby ustalać zadania służbowe w ramach czterdziestu godzin w pięciodniowym tygodniu służby. Art. 60a. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany uprzedzić bezpośredniego przełożonego o niemożności stawienia się do służby lub spóźnieniu z przyczyny z góry wiadomej lub możliwej do przewidzenia oraz określić przewidywany czas trwania nieobecności. 2. W razie niestawienia się do służby lub spóźnienia z innej przyczyny niż określona w ust. 1, żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować bezpośredniego przełożonego tego samego dnia o przyczynie nieobecności w służbie i przewidywanym czasie jej trwania lub przyczynie spóźnienia. 3. W razie zaistnienia przyczyny uniemożliwiającej dopełnienie obowiązku, o którym mowa w ust. 2, żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować o przyczynie nieobecności w służbie i przewidywanym czasie jej trwania lub przyczynie spóźnienia, niezwłocznie po ustaniu tej przyczyny. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1-3, żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować bezpośredniego przełożonego osobiście lub za pośrednictwem innej osoby, przez środek łączności lub drogą pocztową. Za datę przekazania informacji drogą pocztową uważa się datę stempla pocztowego. Art. 60b. Zwolnienie żołnierza zawodowego od zajęć służbowych z powodu choroby następuje na podstawie zaświadczenia lekarskiego wystawionego zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267, z 2006 r. Nr 221, poz. 1615 oraz z 2007 r. Nr 47, poz. 318). Dz.U.08.122.786 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 26 czerwca 2008 r. w sprawie czasu służby żołnierzy zawodowych (Dz.U.08.122.786) Na podstawie art. 60 ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych 1) (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) dodatkowe dni wolne od służby dla żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami"; 2) rozkład czasu służby w tygodniu; 3) sposób udzielania żołnierzom czasu wolnego; 4) sposób prowadzenia ewidencji czasu służby; 5) okoliczności powodujące przekroczenie normy tygodniowego czasu służby. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) dyżur - trwający dwadzieścia cztery godziny lub wielodniowy dyżur bojowy, operacyjny, ratowniczy lub inny wprowadzony rozkazem dowódcy jednostki wojskowej; 2) etatowy dyżur - dyżur w stałym systemie dyżurów pełnionych przez żołnierzy w ramach obowiązków wynikających z zajmowanego stanowiska służbowego w powołanych do tego celu jednostkach organizacyjnych oraz podobnych etatowych służbach operacyjnych i dyżurnych; 195/375 3) służba dyżurna - trwającą od dwunastu do dwudziestu czterech godzin służbę garnizonową, wewnętrzną, wartowniczą, patrolową, konwojową i asystencyjną lub operacyjną. § 3. Dodatkowymi dniami wolnymi od służby dla żołnierzy są soboty. § 4. 1. Przełożeni ustalają zadania służbowe żołnierzy w sposób pozwalający na wykonywanie tych zadań w pięciodniowym tygodniu służby, z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy, w dniach od 30 30 poniedziałku do piątku, w godzinach od 7 do 15 , z zastrzeżeniem § 5. 2. Do czasu służby określonego w ust. 1 zalicza się również: 1) czas pełnienia służby dyżurnej lub dyżuru, ale nie więcej niż osiem godzin; 2) czas wykonywania zadań służbowych poza jednostką, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, pozostaje w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji, w wymiarze przekraczającym normę określoną w ust. 1, w tym w ramach podróży służbowej, kursu, szkolenia lub kontroli. 3. W indywidualnie uzasadnionych przypadkach, w szczególności ze względu na dojazd do miejsca pełnienia zawodowej służby wojskowej lub sprawy rodzinne, dowódca jednostki wojskowej może, jeżeli nie koliduje to z wykonywaniem przez żołnierza obowiązków służbowych, ustalić dla niego inne niż określone w ust. 1 godziny służby. 4. Jeżeli występują uzasadnione potrzeby służbowe, dowódca jednostki wojskowej może, za zgodą bezpośredniego przełożonego, ustalić dla całego lub części stanu osobowego jednostki inne niż określone w ust. 1 godziny służby. 5. Czas służby żołnierzy zajmujących stanowiska służbowe uzależnione od posiadania kwalifikacji określonych w przepisach odrębnych ustaw może być ustalony z uwzględnieniem tych przepisów. § 5. Żołnierzowi wykonującemu zadania służbowe w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla zdrowia albo na stanowiskach, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, dowódca jednostki wojskowej ustala czas służby zgodnie z obowiązującymi przepisami o ochronie pracowników zatrudnionych w takich warunkach. § 6. 1. W uzasadnionych okolicznościach żołnierz może zostać zobowiązany do wykonywania zadań służbowych w czasie przekraczającym czas służby określony w § 4, jednakże wykonywanie zadań służbowych nie może łącznie przekroczyć normy określonej w art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. 2. Ustalenie wykonywania zadań służbowych w czasie przekraczającym czas służby określony w § 4 może nastąpić w następujących okolicznościach: 1) konieczność podjęcia niezwłocznych działań służbowych na skutek zaistniałego wypadku lub innego nagłego zdarzenia; 2) otrzymanie dodatkowego zadania służbowego, którego wykonanie jest niemożliwe w czasie służby określonym w § 4 bez naruszenia terminu wykonania; 3) konieczność realizacji zadania służbowego w wydłużonym czasie wynikająca z charakteru zadania; 4) skierowanie w podróż służbową; 5) podjęcie niezwłocznych czynności kontrolnych. § 7. 1. Okres rozliczeniowy czasu służby, o którym mowa w § 6 ust. 1, biegnie od następnego dnia po dniu realizacji zadania. 2. W razie wykonywania zadania nieprzerwanie przez kilka dni okres rozliczeniowy czasu służby rozpoczyna się w dniu następnym po ostatnim dniu realizacji zadania. 196/375 § 8. 1. Żołnierzowi, który na polecenie dowódcy jednostki wojskowej lub osoby upoważnionej przez tego dowódcę wykonywał zadania służbowe w wymiarze przekraczającym w danym tygodniu czas służby określony w § 4, udziela się czasu wolnego w tym samym wymiarze czasowym. 2. Udzielenie czasu wolnego, o którym mowa w ust. 1, powinno nastąpić w najbliższym tygodniu, nie później jednak niż w ciągu czteromiesięcznego okresu rozliczeniowego. 3. Żołnierzowi, który w czteromiesięcznym okresie rozliczeniowym z uzasadnionych względów służbowych lub osobistych nie wykorzystał przysługującego mu czasu wolnego w wymiarze, o którym mowa w ust. 1, udziela się czasu wolnego w tym samym wymiarze nie później niż w następnym okresie rozliczeniowym. § 9. 1. Żołnierza wyznaczonego do pełnienia służby dyżurnej lub dyżuru trwającego co najmniej dwadzieścia cztery godziny zwalnia się z wykonywania innych zadań służbowych w dniu rozpoczęcia i zakończenia tej służby lub dyżuru. 2. Żołnierzowi, który pełnił służbę dyżurną lub dyżur w dniu ustawowo lub dodatkowo wolnym od służby, w wymiarze co najmniej ośmiu godzin, udziela się za ten dzień czasu wolnego w wymiarze jednego dnia. 3. Żołnierzowi, który pełnił służbę dyżurną lub dyżur w dniu ustawowo lub dodatkowo wolnym od służby, w wymiarze mniejszym niż określony w ust. 1, udziela się za ten dzień czasu wolnego w wymiarze równym liczbie godzin pełnienia tej służby lub dyżuru. 4. Udzielenie czasu wolnego, o którym mowa w ust. 1 i 2, wyłącza zaliczenie tego czasu służby lub dyżuru do normy czasu służby, o której mowa w § 4. § 10. 1. Dowódca jednostki wojskowej ustala rozkład czasu służby dla żołnierzy pełniących etatowe dyżury, opracowując plany dyżurów na kolejne dwudziestoośmiodniowe okresy, tak aby na każdego z nich przypadało łącznie po sto sześćdziesiąt godzin służby, w tym: 1) sześć etatowych dyżurów; 2) sześć godzin szkolenia doskonalącego; 3) dziesięć godzin do dyspozycji dowódcy jednostki wojskowej. 2. Żołnierzowi pełniącemu więcej niż sześć etatowych dyżurów w dwudziestoośmiodniowym okresie za każdy dodatkowy dyżur przysługuje zwolnienie z jednego dyżuru w kolejnym dwudziestoośmiodniowym okresie albo w najbliższym czteromiesięcznym okresie rozliczeniowym. 3. W razie braku możliwości zwolnienia z dyżuru, o którym mowa w ust. 2, dowódca jednostki wojskowej może udzielić żołnierzowi, za jego zgodą, czasu wolnego w wymiarze jednego dnia. § 11. 1. Terminy wykorzystania czasu wolnego w zamian za wykonywanie zadań służbowych w przypadkach, o których mowa w § 8 ust. 2 i 3, § 9 ust. 2 i 3 oraz § 10 ust. 3, dowódca jednostki wojskowej lub osoba upoważniona przez tego dowódcę określa w swoim rozkazie lub decyzji, uwzględniając potrzeby służbowe lub uzasadnione potrzeby żołnierza. 2. Jeżeli nie stoją temu na przeszkodzie potrzeby służbowe, można zezwolić na wykorzystanie czasu wolnego od służby łącznie z przysługującym żołnierzowi urlopem wypoczynkowym lub dodatkowym urlopem wypoczynkowym. § 12. 1. Ewidencję czasu służby potwierdzającą wykonywanie zadań ponad normy określone w § 4 prowadzi dowódca jednostki wojskowej lub upoważniona przez niego osoba w formie pisemnej. 2. W ewidencji, o której mowa w ust. 1, odnotowuje się w szczególności: 1) czas wykonywania przez żołnierzy zadań służbowych przekraczający normy czasu służby określone w § 4; 2) rozliczenie wykorzystania czasu wolnego. 197/375 § 13. 1. Do rozliczenia czasu służby za okres do dnia wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. 2. Rozliczenie czasu służby, o którym mowa w ust. 1, nastąpi nie później niż do dnia 31 grudnia 2008 r. § 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 sierpnia 2006 r. w sprawie dodatkowych dni wolnych od służby oraz rozkładu czasu służby żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 161, poz. 1138). § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ____________________ 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1203 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 122, poz. 1025, z 2006 r. Nr 104, poz. 711, Nr 191, poz. 1414 i Nr 220, poz. 1600 i 1602 oraz z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i Nr 176, poz. 1242. Art. 61. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują corocznie urlop wypoczynkowy w wymiarze dwudziestu sześciu dni roboczych. 2. Jeżeli ważne względy służbowe nie pozwalają na udzielenie żołnierzowi zawodowemu urlopu wypoczynkowego w całości lub w części w danym roku kalendarzowym, urlopu tego udziela się w ciągu następnego roku kalendarzowego. 3. Decyzję w sprawie przesunięcia żołnierzowi zawodowemu urlopu wypoczynkowego podejmuje dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe. Dowódca jednostki wojskowej jest zobowiązany skierować żołnierza na przesunięty urlop wypoczynkowy, aby wykorzystał go najpóźniej w terminie określonym w ust. 2. 4. Za dni robocze, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 62 ust. 1-4 i 7, ust. 8 pkt 2 oraz ust. 11, uważa się wszystkie dni, z wyjątkiem niedziel i świąt określonych w przepisach ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. 9) o dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 28, z późn. zm. ) oraz dodatkowych dni wolnych od służby określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 60 ust. 5. Art. 62. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe pracownika naukowego, naukowodydaktycznego, dydaktycznego lub badawczo-technicznego otrzymuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze dwunastu dni roboczych. 2. Żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia otrzymuje corocznie, w zależności od ustalonego w odrębnych przepisach stopnia szkodliwości, dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze: 1) pięciu dni roboczych - przy pierwszym stopniu szkodliwości; 2) siedmiu dni roboczych - przy drugim stopniu szkodliwości; 3) dziesięciu dni roboczych - przy trzecim stopniu szkodliwości; 4) piętnastu dni roboczych - przy czwartym stopniu szkodliwości. 3. Żołnierz zawodowy, jeżeli jest to uzasadnione szczególnymi właściwościami zajmowanego stanowiska służbowego, otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze do piętnastu dni roboczych rocznie. 4. Żołnierzowi zawodowemu, w zależności od stażu czynnej służby wojskowej, udziela się corocznie dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze: 1) pięciu dni roboczych - po osiągnięciu piętnastu lat czynnej służby wojskowej; 2) dziesięciu dni roboczych - po osiągnięciu dwudziestu lat czynnej służby wojskowej; 3) piętnastu dni roboczych - po osiągnięciu dwudziestu pięciu lat czynnej służby wojskowej. 5. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe sędziego wojskowego lub prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy na zasadach i w wymiarze określonych w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze. 6. W razie zbiegu uprawnień do dodatkowych urlopów wypoczynkowych z różnych tytułów żołnierzowi zawodowemu przysługuje tylko jeden urlop w wymiarze najkorzystniejszym, z wyjątkiem dodatkowego urlopu z tytułu szkodliwych dla zdrowia warunków służby, z zastrzeżeniem ust. 7. 7. Łączny wymiar urlopu wypoczynkowego i dodatkowych urlopów wypoczynkowych w danym roku kalendarzowym nie może przekroczyć pięćdziesięciu dni roboczych. 7a. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do służby poza granicami państwa, po zakończeniu służby w ramach tego skierowania, udziela się urlopu aklimatyzacyjnego w wymiarze jednego dnia roboczego za każde rozpoczęte dziesięć dni pełnienia służby poza granicami państwa. Urlopu tego udziela dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko 198/375 służbowe albo do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej, bezpośrednio po stawieniu się w jednostce wojskowej. Wymiar urlopu aklimatyzacyjnego nie może przekroczyć dwudziestu dwóch dni roboczych. 8. Żołnierzowi zawodowemu może być udzielony urlop: 1) zdrowotny - w wymiarze do sześciu miesięcy; 2) okolicznościowy - w wymiarze jednorazowo nie dłuższym niż pięć dni roboczych, z zastrzeżeniem ust. 12. 9. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu przez właściwy organ na naukę i żołnierzowi, któremu udzielono pomocy finansowej w związku z pobieraniem nauki, przysługuje urlop szkoleniowy. 10. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe, udziela żołnierzowi urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu wypoczynkowego, przysługującego w danym roku kalendarzowym, na podstawie planu urlopów. 11. Żołnierz zawodowy może otrzymać zwolnienie od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny, nieprzekraczające jednak łącznie pięćdziesięciu dni roboczych w roku kalendarzowym. 12. W szczególnie uzasadnionych przypadkach żołnierzowi zawodowemu, który wykorzystał zwolnienie od zajęć służbowych w związku z koniecznością sprawowania opieki nad najbliższym członkiem rodziny i nadal opiekę tę musi osobiście sprawować, może być udzielony urlop okolicznościowy w wymiarze do dziesięciu miesięcy. 13. Najbliższym członkiem rodziny żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 11 i 12, są jego małżonek, dzieci i rodzice. Art. 63. 1. Żołnierza zawodowego można odwołać z urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymać udzielenie mu urlopu w całości lub w części z ważnych względów służbowych. Termin urlopu może być także przesunięty na wniosek żołnierza zawodowego, umotywowany ważnymi względami. 2. Żołnierzowi zawodowemu odwołanemu z urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego albo któremu wstrzymano udzielenie takiego urlopu przysługuje zwrot kosztów spowodowanych odwołaniem lub wstrzymaniem urlopu. 3. Odwołania żołnierza zawodowego z urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu wypoczynkowego lub wstrzymania udzielenia takiego urlopu może dokonać dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe. 4. Dowódca jednostki wojskowej, który odwołał żołnierza zawodowego z urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego albo wstrzymał udzielenie takiego urlopu, orzeka, na wniosek żołnierza, o zwrocie kosztów spowodowanych odwołaniem lub wstrzymaniem urlopu. Art. 64. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) stanowiska służbowe, na których pełnienie zawodowej służby wojskowej jest uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia albo posiadające szczególne właściwości, ze względu na zajmowanie których udziela się dodatkowego urlopu wypoczynkowego; 2) tryb orzekania o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego i organy właściwe w tych sprawach; 3) szczegółowe warunki i tryb udzielania urlopów, o których mowa w art. 61 i art. 62 ust. 1 – 4, 7a oraz ust. 12, a także wymiar urlopu, o którym mowa w art. 62 ust. 3 i ust. 8 pkt 2 oraz ust. 9; 4) szczegółowe warunki i tryb odwoływania z urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymania udzielenia takiego urlopu oraz zwracania kosztów spowodowanych odwołaniem lub wstrzymaniem urlopu i sposób ich obliczania; 5) szczegółowe warunki i tryb udzielania żołnierzom zawodowym zwolnienia od zajęć służbowych, o którym mowa w art. 62 ust. 11. 2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, określając stanowiska służbowe, na których pełnienie zawodowej służby wojskowej jest uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia albo które posiadają szczególne właściwości, a także określając wymiar urlopu szkoleniowego, powinno nawiązywać do podobnych lub takich samych stanowisk ustalonych na podstawie przepisów prawa pracy. Określając warunki odwoływania żołnierzy zawodowych z urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu wypoczynkowego lub wstrzymania udzielenia urlopu, rozporządzenie powinno ograniczyć taką możliwość do przypadków wyjątkowych, a także przewidywać, że zwrot kosztów poniesionych przez żołnierza w związku z odwołaniem lub wstrzymaniem udzielenia urlopu powinien następować w pełnej wysokości. Rozporządzenie powinno przewidywać, że zwolnienie żołnierza zawodowego od zajęć służbowych w celu sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny powinno mieć w szczególności miejsce dopiero wtedy, gdy opieki takiej nie może sprawować małżonek żołnierza lub inny członek rodziny. 199/375 Dz.U.10.2.9 Zm. Dz.U.10.216.1425 (obowiązuje od 02.12.2010) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 30 grudnia 2009 r. w sprawie urlopów żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.2.9) (Dz. U. z dnia 8 stycznia 2010 r.) Na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych 1) (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) stanowiska służbowe, na których pełnienie zawodowej służby wojskowej jest uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia albo posiadające szczególne właściwości, ze względu na zajmowanie których udziela się dodatkowego urlopu wypoczynkowego; 2) tryb orzekania o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego i organy właściwe w tych sprawach; 3) szczegółowe warunki i tryb udzielania urlopu wypoczynkowego, dodatkowego urlopu wypoczynkowego, urlopu aklimatyzacyjnego i urlopu okolicznościowego, a także wymiar dodatkowego urlopu wypoczynkowego, urlopu okolicznościowego oraz urlopu szkoleniowego, o których mowa odpowiednio w art. 62 ust. 3, ust. 8 pkt 2 i ust. 9 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą"; 4) szczegółowe warunki i tryb odwoływania z urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymania udzielenia takiego urlopu oraz zwracania kosztów spowodowanych odwołaniem lub wstrzymaniem urlopu i sposób ich obliczania; 5) szczegółowe warunki i tryb udzielania żołnierzom zawodowym, zwanym dalej "żołnierzami", zwolnienia od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny. § 2. Urlopów żołnierzowi udziela dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej albo w dyspozycji, zwany dalej "dowódcą jednostki". Rozdział 2 Urlop wypoczynkowy i dodatkowe urlopy wypoczynkowe § 3. Żołnierzowi w roku kalendarzowym, w którym został powołany do zawodowej służby wojskowej, udziela się urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym do okresu pozostającego do końca danego roku kalendarzowego. § 4. Żołnierzowi, który ma być skierowany do akademii wojskowej, wyższej szkoły wojskowej lub na szkolenie trwające co najmniej sześć miesięcy, przypadających na drugą połowę roku kalendarzowego, udziela się urlopu wypoczynkowego należnego w danym roku kalendarzowym przed skierowaniem go do szkoły lub na szkolenie. § 5. 1. Żołnierzowi nie udziela się urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego w okresie zwolnienia go od zajęć służbowych wskutek choroby, konieczności sprawowania opieki nad najbliższym członkiem rodziny albo w okresie przebywania na innym urlopie, o którym mowa w art. 62 ust. 1-3, 7a, 8 i 9 oraz art. 65 i 65a ustawy. 2. Urlopów, o których mowa w ust. 1, nie udziela się żołnierzowi uznanemu przez wojskową komisję lekarską za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej. 3. Jeżeli żołnierz nie może wykorzystać urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego w całości lub w części w ustalonym terminie z powodu usprawiedliwionej nieobecności w służbie, w szczególności z powodu choroby powodującej czasową niezdolność do zajęć służbowych, dowódca jednostki przesuwa urlop na termin późniejszy, nieprzekraczający jednak trzech miesięcy od ustania przyczyny uzasadniającej przesunięcie. 200/375 § 6. 1. Jeżeli żołnierz zachorował w czasie przebywania na urlopie wypoczynkowym lub dodatkowym urlopie wypoczynkowym, dowódca jednostki przesuwa na wniosek tego żołnierza urlop o czas trwania choroby, na okres następujący bezpośrednio po wyzdrowieniu lub na okres późniejszy, nieprzekraczający jednak trzech miesięcy od wyzdrowienia. 2. Przesunięcie urlopu o czas trwania choroby następuje na podstawie przedłożonego przez żołnierza zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego chorobę i czas jej trwania. § 7. 1. Do dnia 10 grudnia każdego roku kalendarzowego w jednostce sporządza się plan urlopów wypoczynkowych i dodatkowych urlopów wypoczynkowych na następny rok kalendarzowy. 2. Plan urlopów sporządza się, biorąc pod uwagę wnioski składane przez żołnierzy do dnia 30 listopada każdego roku na rok następny oraz konieczność zapewnienia normalnego toku służby w jednostce wojskowej. 3. Dowódca jednostki zatwierdza przed końcem roku kalendarzowego plan urlopów wypoczynkowych i dodatkowych urlopów wypoczynkowych podległych mu żołnierzy na następny rok kalendarzowy. 4. Udzielenie żołnierzowi urlopu oraz dokonywanie zmian dotyczących udzielenia tego urlopu ogłasza się w rozkazie dowódcy jednostki, z podaniem rodzaju urlopu i czasu jego trwania. 5. Plan urlopów dla żołnierzy bezpośrednio podległych Ministrowi Obrony Narodowej sporządza i przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej do zatwierdzenia dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. 6. Udzielenie urlopu żołnierzowi, o którym mowa w ust. 5, ogłasza się w rozkazie dowódcy jednostki. § 8. 1. Stanowiskami służbowymi, na których pełnienie służby jest uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia, są stanowiska, z opisu których wynika konieczność wykonywania obowiązków służbowych w pełnym wymiarze czasu służby przewidzianym dla tego stanowiska służbowego w następujących warunkach szkodliwych dla zdrowia zaliczonych do: 1) pierwszego stopnia szkodliwości: a) narażenie na działanie pyłów niewywołujących zwłóknienia tkanki płucnej, b) narażenie na działanie substancji toksycznych niekumulujących się w organizmie, c) praca w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C, d) narażenie na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, e) praca w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80 %, w wodzie lub błocie, f) praca w zaciemnionych pomieszczeniach, w których natężenie oświetlenia elektrycznego ze względów technologicznych jest niższe od wartości określonych w Polskich Normach w warunkach ciągłego migotania punktów świetlnych aparatury wskaźnikowej lub działania urządzeń projekcyjnych, g) narażenie na wibrację ogólną, h) praca w pomieszczeniach, w których ze względów technologicznych albo ze względu na rodzaj wykonywanej służby stosowane jest wyłącznie oświetlenie elektryczne, i) praca w radiowych obiektach nadawczych i centrach radioodbiorczych, w stacjach radiowych, radiolokacyjnych i radioliniowych, j) obsługa aparatury w gabinetach fizykoterapii, k) narażenie na działanie promieniowania laserowego; 2) drugiego stopnia szkodliwości: a) narażenie na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej, b) narażenie na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie, c) narażenie na obniżone lub podwyższone ciśnienie wynikające z procesu technologicznego, w szczególności w komorach ciśnieniowych i kesonowych, d) narażenie na szkodliwe działanie miejscowych wibracji, w szczególności używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych, e) praca w pomieszczeniach zlokalizowanych poniżej poziomu otaczającego terenu - zgodnie z przepisami w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, f) narażenie na hałas, g) praca przy montażu, demontażu, konserwacji i naprawie akumulatorów, h) praca przy magazynowaniu i dystrybucji niebezpiecznych środków o działaniu chemicznym, promieniotwórczym i biologicznym, i) załadunek, rozładunek, transport i magazynowanie paliw oraz uzupełnianie nimi sprzętu, j) praca w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych zakwalifikowanych do 2-4 1 grupy zagrożenia, których wykaz określają przepisy wydane na podstawie art. 222 § 3 ustawy z dnia 26 2) czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. ), k) praca w pracowniach i laboratoriach lub prosektoriach anatomii patologicznej i medycyny sądowej; 3) trzeciego stopnia szkodliwości: 201/375 a) narażenie na działanie substancji, preparatów lub czynników o działaniu rakotwórczym lub mutagennym, których wykaz określają przepisy wydane na podstawie art. 222 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, b) narażenie na promieniowanie jonizujące, c) narażenie na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości od 0,1 MHz do 300.000 MHz w strefie zagrożenia, d) przewijanie kabli oraz remont i konserwacja linii kablowej w osłonie ołowianej; 4) czwartego stopnia szkodliwości: a) wytwarzanie, remontowanie, niszczenie oraz magazynowanie i transportowanie materiałów wybuchowych, łatwopalnych i samozapalnych, b) wytwarzanie, magazynowanie, transportowanie oraz napełnianie i instalowanie zbiorników gazów sprężonych i rozpuszczonych pod ciśnieniem, c) narażenie na działanie fazy ciekłej lub gazowej paliw, w szczególności benzyny, RMN oraz niebezpiecznych środków o działaniu chemicznym, promieniotwórczym i biologicznym - w laboratoriach oraz przy pracach naukowo-badawczych z tymi materiałami, d) wykonywanie prób z bronią i materiałami wybuchowymi, e) naprawa urządzeń elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem, wykonywana zgodnie z przepisami w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych, f) rozbudowa, remont, konserwacja kanalizacji teletechnicznej oraz naprawa i konserwacja linii kablowych w studzienkach i komorach kablowych, g) praca wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów i studni, h) praca pod ziemią lub pod wodą, i) praca przy neutralizacji niebezpiecznych środków o działaniu chemicznym, promieniotwórczym i biologicznym, j) narażenie na pyły lub aerozole rozpuszczalnych soli metali ciężkich, k) praca w kontakcie z materiałem zakaźnym lub chorymi zakaźnie ludźmi albo zwierzętami, l) praca w bezpośrednim kontakcie z ludźmi chorymi na choroby psychiczne lub upośledzonymi w znacznym stopniu, m) praca na wysokości powyżej 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m od poziomu terenu. 2. Żołnierzowi udziela się urlopu w wymiarze uzależnionym od zaliczenia zajmowanego przez niego stanowiska służbowego do odpowiedniego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, o którym mowa w ust. 1. Zaliczenia dokonuje dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, na wniosek odpowiednio: Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Dowódcy Operacyjnego Sił Zbrojnych, dowódcy korpusu, Szefa Służby Wywiadu Wojskowego, Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, Dowódcy Garnizonu Warszawa albo właściwego dyrektora lub szefa komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej, zgłoszony w porozumieniu z szefem jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia oraz na wniosek szefa tej jednostki organizacyjnej. 3. Prace określone w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, pkt 2 lit. a, b i f oraz pkt 4 lit. j uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia - określone w przepisach wydanych na podstawie art. 228 ust. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. 4. Prawo do pierwszego dodatkowego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w art. 62 ust. 2 ustawy, żołnierz nabywa po 6 miesiącach wykonywania obowiązków służbowych w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, określonych w ust. 1. 5. Prawo do nabytego urlopu dodatkowego przysługuje żołnierzowi zawodowemu do czasu poprawy warunków służby, popartej badaniami środowiskowymi lub po wyeliminowaniu czynnika uciążliwego albo szkodliwego, stanowiącego podstawę przyznania urlopu. a) b) c) a) § 9. Dodatkowego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w art. 62 ust. 3 ustawy, udziela się corocznie żołnierzom, w wymiarze: 1) dziesięciu dni roboczych: pełniącym służbę w jednostkach desantowo-szturmowych lub innych jednostkach, jeżeli wykonali co najmniej dziesięć skoków spadochronowych w ciągu roku, zajmującym stanowiska nurków lub płetwonurków oraz stanowiska lekarzy lub instruktorów sanitarnych zabezpieczających nurkowanie, którzy systematycznie nurkują lub przebywają w komorze dekompresyjnej, wchodzącym w skład etatowych załóg trałowców, ścigaczy okrętów podwodnych, kutrów rakietowych i zwalczania okrętów podwodnych, jeżeli okręty wychodziły w morze co najmniej 60 dni w ciągu roku; 2) piętnastu dni roboczych: zajmującym stanowiska instruktorów szkolenia spadochronowego, 202/375 b) wchodzącym w skład etatowych załóg okrętów podwodnych, jeżeli okręty wychodziły w morze co najmniej 60 dni w ciągu roku, c) pełniącym służbę w jednostce przeznaczonej do zwalczania terroryzmu na stanowiskach, których zajmowanie uprawnia do podwyższenia podstawy wymiaru emerytury wojskowej. § 10. 1. Żołnierzowi przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy z dniem nabycia uprawnień uzasadniających udzielenie tego urlopu. 2. Żołnierzowi, który w danym roku kalendarzowym wykorzystał dodatkowy urlop wypoczynkowy przysługujący za dany rok kalendarzowy, a następnie w tym samym roku nabył prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze, przysługuje urlop uzupełniający. 3. Żołnierzowi, który nabył prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym i nie wykorzystał go przed przeniesieniem na inne stanowisko służbowe, na którym urlop ten nie przysługuje, udziela się tego urlopu w ciągu trzech miesięcy od dnia przeniesienia. § 11. 1. Żołnierzowi, któremu z ważnych względów służbowych nie udzielono urlopu wypoczynkowego w całości lub w części w danym roku kalendarzowym, urlopu tego udziela się w pierwszej kolejności w ciągu następnego roku kalendarzowego. 2. Dowódca jednostki, do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego, sporządza i przesyła przełożonemu wykaz żołnierzy posiadających niewykorzystane urlopy wypoczynkowe z lat wcześniejszych niż urlop wypoczynkowy określony w ust. 1, w wymiarze powyżej 10 dni, wskazując liczbę niewykorzystanych przez nich dni urlopu. Rozdział 3 Urlop okolicznościowy § 12. 1. Żołnierzowi udziela się urlopu okolicznościowego w razie: 1) zawarcia związku małżeńskiego, urodzenia się dziecka, pogrzebu małżonka lub pogrzebu dziecka, w wymiarze od trzech do pięciu dni roboczych; 2) ślubu dziecka (własnego, przysposobionego, pasierba, dziecka obcego przyjętego na wychowanie i utrzymanie, w tym także w ramach rodziny zastępczej), a także w razie pogrzebu rodziców, rodzeństwa, teściów, dziadków i byłych prawnych opiekunów żołnierza albo jego małżonka, w wymiarze do trzech dni roboczych. 2. Urlopu okolicznościowego można także udzielić żołnierzowi, na jego umotywowany wniosek, w celu załatwienia ważnych spraw osobistych albo w innych przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie, w wymiarze od jednego do pięciu dni roboczych. 3. Żołnierzowi wyznaczonemu na stanowisko służbowe, jeżeli jest z tym związane przeniesienie się do innej miejscowości, udziela się urlopu okolicznościowego w wymiarze od trzech do pięciu dni roboczych w zależności od odległości miejscowości, w której żołnierz ten został wyznaczony na stanowisko służbowe, oraz warunków służbowych i osobistych. 4. Urlopu, o którym mowa w ust. 3, udziela dowódca jednostki, w której żołnierz został wyznaczony na stanowisko służbowe, po stawieniu się żołnierza w tej jednostce, chyba że względy służbowe lub osobiste żołnierza wymagają udzielenia tego urlopu w terminie późniejszym. § 13. 1. Przy udzielaniu urlopu okolicznościowego, o którym mowa w art. 62 ust. 12 ustawy, stosuje się § 22. 2. Urlopu okolicznościowego, o którym mowa w art. 62 ust. 12 ustawy, nie udziela się, jeżeli żołnierz spełnia warunki do udzielenia urlopu macierzyńskiego albo wychowawczego. Rozdział 4 Urlop szkoleniowy § 14. 1. Urlopu szkoleniowego udziela się żołnierzowi, który uzyskał pomoc finansową w związku z pobieraniem nauki, o której mowa w art. 52 ust. 5 ustawy, lub został skierowany przez właściwy organ na naukę. 2. Urlop szkoleniowy jest przeznaczony na udział w zajęciach obowiązkowych, przygotowanie się i złożenie egzaminów, przygotowanie pracy dyplomowej, przygotowanie i złożenie egzaminu dyplomowego oraz na naukę własną. § 15. 1. Wymiar urlopu szkoleniowego, o którym mowa w art. 62 ust. 9 ustawy, wynosi: 203/375 1) na przygotowanie się do egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej i jego złożenie oraz załatwienie spraw związanych z przyjęciem na naukę lub studia w szkole ponadgimnazjalnej lub uczelni 14 dni; 2) w szkołach ponadgimnazjalnych - 14 dni w każdym roku szkolnym; 3) w uczelniach, w każdym roku studiów, odbywanych w systemie niestacjonarnym - 28 dni, a w systemie wieczorowym - 21 dni; 4) w ostatnim roku studiów odbywanych w systemie niestacjonarnym, niezależnie od urlopu określonego w pkt 3 - 28 dni; 5) dla żołnierzy pobierających naukę w szkołach policealnych (pomaturalnych) i na studiach podyplomowych oraz na innych studiach lub kursach specjalnych prowadzonych przez uczelnie lub jednostki badawczo-rozwojowe - 21 dni w celu przygotowania się i złożenia egzaminu końcowego; 6) w celu przygotowania się do złożenia egzaminów doktorskich i obrony rozprawy doktorskiej lub dla przygotowania się do kolokwium oraz wykładu habilitacyjnego - 28 dni; 7) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu radcowskiego, egzaminu sędziowskiego lub prokuratorskiego - 30 dni; 8) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu po zakończeniu aplikacji legislacyjnej - 14 dni; 9) w celu przygotowania się i złożenia Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego przez lekarzy i lekarzy dentystów oraz specjalistów z korpusu osobowego medycznego - 30 dni. 2. Jeżeli zachodzi uzasadniona potrzeba, a zwłaszcza gdy wymaga tego realizacja programu studiów, urlop szkoleniowy określony w ust. 1 pkt 3-6 może być przedłużony, na wniosek żołnierza, o liczbę dni nieprzekraczającą połowy jego wymiaru. 3. W przypadku powtarzania przez żołnierza klasy, roku lub semestru z powodu choroby albo z przyczyn uznanych przez dowódcę jednostki za usprawiedliwione, żołnierzowi przysługuje ponownie prawo do urlopów szkoleniowych określonych w ust. 1 pkt 1-5. 4. W przypadku powtarzania przez żołnierza klasy, roku lub semestru z przyczyn nieuznanych przez dowódcę jednostki za usprawiedliwione, żołnierz może być zwolniony z zajęć służbowych tylko na czas niezbędny do złożenia egzaminu lub kolokwium. § 16. 1. Urlop szkoleniowy może być udzielony żołnierzowi jednorazowo albo w częściach w okresie danego roku nauki, w wymiarze proponowanym przez żołnierza, szkołę lub uczelnię. 2. Do wymiaru urlopu szkoleniowego nie wlicza się niedziel i świąt określonych w przepisach ustawy z 3) dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 28, z późn. zm. ). Rozdział 5 Urlop zdrowotny, aklimatyzacyjny oraz zwolnienie od zajęć służbowych § 17. 1. Urlopu zdrowotnego można udzielić żołnierzowi po leczeniu w zakładzie opieki zdrowotnej. 2. W uzasadnionych wypadkach urlopu zdrowotnego można także udzielić po leczeniu ambulatoryjnym. 3. Urlopu zdrowotnego udziela się w szczególności, gdy żołnierz nie wymaga już dalszego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, ale nie odzyskał jeszcze pełnej zdolności do wykonywania obowiązków służbowych. § 18. O potrzebie udzielenia żołnierzowi urlopu zdrowotnego oraz o jego wymiarze orzekają wojskowe komisje lekarskie właściwe do orzekania o zdolności żołnierza do zawodowej służby wojskowej. § 19. Urlopu zdrowotnego udziela się żołnierzom po uprzednim wykorzystaniu trzech miesięcy zwolnień od wykonywania obowiązków służbowych. § 20. Urlopu zdrowotnego nie udziela się żołnierzowi zwalnianemu z zawodowej służby wojskowej wskutek wypowiedzenia stosunku służbowego lub w odniesieniu do którego została wydana decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej. § 21. 1. Urlopu aklimatyzacyjnego udziela się bezpośrednio po stawieniu się żołnierza w jednostce i przedstawieniu ostatecznego orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej, określającego zdolność do zawodowej służby wojskowej. 1. Urlopu aklimatyzacyjnego udziela się bezpośrednio po stawieniu się żołnierza w jednostce wojskowej, po zakończeniu przez niego badań lekarskich określających zdolność do zawodowej służby wojskowej po zakończeniu służby poza granicami państwa. 2. Stawienie się żołnierza w jednostce potwierdza się w rozkazie dowódcy jednostki. 204/375 § 22. 1. Dowódca jednostki może udzielić żołnierzowi, pełniącemu służbę w podległej mu jednostce, zwolnienia od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania przez żołnierza osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny, o którym mowa w art. 62 ust. 13 ustawy. 2. Zwolnienie od zajęć służbowych, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić w przypadku: 1) sprawowania osobistej opieki nad małżonkiem lub dzieckiem, gdy z żołnierzem nie zamieszkują członkowie rodziny, którzy mogą taką opiekę zapewnić, a w razie konieczności zapewnienia opieki dziecku - gdy żołnierz jest samotny albo gdy małżonek z powodu choroby lub matka z powodu połogu nie może zaopiekować się dzieckiem i gdy nie ma innych członków rodziny wspólnie zamieszkałych, którzy mogliby zapewnić opiekę dziecku; 2) sprawowania osobistej opieki nad rodzicami, gdy w tej samej miejscowości nie ma innych członków rodziny, którzy mogliby zapewnić opiekę rodzicom żołnierza. 3. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, udziela się na umotywowany przez żołnierza wniosek, do którego załącza się dokumenty uzasadniające potrzebę sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny. 4. Dokumentami, o których mowa w ust. 3, są: 1) zaświadczenie lekarskie stwierdzające konieczność sprawowania opieki nad członkiem rodziny albo orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji członka rodziny, albo odpis skrócony aktu urodzenia dziecka oraz 2) zaświadczenia o osobach wspólnie zamieszkałych z żołnierzem albo zamieszkałych w tej samej miejscowości w razie sprawowania osobistej opieki nad rodzicami albo 3) inne dokumenty, które uzasadniają potrzebę sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny. 5. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, nie udziela się, jeżeli żołnierz spełnia warunki do udzielenia urlopu macierzyńskiego albo wychowawczego. § 23. 1. W razie zaistnienia zmiany przyczyn uzasadniających udzielenie zwolnienia od zajęć służbowych w przypadku sprawowania przez żołnierza osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny lub urlopu okolicznościowego, o którym mowa w art. 62 ust. 12 ustawy, żołnierz niezwłocznie informuje dowódcę jednostki. 2. Dowódca jednostki w przypadku, o którym mowa w ust. 1, decyduje o powrocie żołnierza do wykonywania obowiązków służbowych albo o kontynuacji zwolnienia od zajęć służbowych lub urlopu okolicznościowego. Rozdział 6 Odwołanie lub wstrzymanie urlopu wypoczynkowego i dodatkowych urlopów wypoczynkowych oraz zwrot kosztów § 24. 1. Odwołanie żołnierza z urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego może nastąpić, na podstawie przekazanego żołnierzowi polecenia dowódcy jednostki wojskowej, w wyjątkowych przypadkach uzasadnionych ważnymi względami służbowymi, w szczególności dotyczącymi potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, lub wynikających z funkcjonowania jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę. 2. Dowódca jednostki, który odwołał żołnierza z urlopu wypoczynkowego lub wstrzymał mu udzielenie urlopu w całości lub w części, odnotowuje ten fakt w rozkazie, podając w nim przyczynę odwołania lub wstrzymania urlopu oraz datę odwołania lub wstrzymania urlopu. 3. Żołnierzowi, który poniósł koszty spowodowane odwołaniem go z urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego albo wstrzymaniem urlopu, przysługuje zwrot poniesionych kosztów w pełnej wysokości. 4. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 3, odbywa się na pisemny wniosek żołnierza złożony do dowódcy jednostki. Do wniosku dołącza się dowody stwierdzające faktycznie poniesione przez żołnierza koszty. 5. Wypłata zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 3, następuje na podstawie decyzji właściwego dowódcy jednostki, o którym mowa w art. 104 ustawy, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna. Rozdział 7 Przepis końcowy § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 4) 205/375 ______ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1704. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1960 r. Nr 51, poz. 297, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 oraz z 1990 r. Nr 28, poz. 159 i 160. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie urlopów żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 138, poz. 1465 oraz z 2008 r. Nr 52, poz. 308), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosownie do brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). Art. 65. 1. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje urlop macierzyński na zasadach i w wymiarze określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. ) 94, z późn. zm.[5] ). 2. Żołnierzowi zawodowemu – kobiecie będącej w ciąży lub karmiącej dziecko piersią: 1) nie powierza się obowiązków w wymiarze przekraczającym czterdziestu godzin służby w tygodniu i w porze nocnej; 2) nie deleguje się poza miejsce pełnienia służby – bez zgody żołnierza zawodowego – kobiety; 3) nie powierza się wykonywania zadań służbowych szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 176 Kodeksu pracy. 3. Żołnierz zawodowy – kobieta karmiąca dziecko piersią ma prawo do dwóch półgodzinnych przerw wliczanych do czasu służby. W przypadku karmienia więcej niż jednego dziecka, żołnierz zawodowy – kobieta ma prawo do dwóch przerw po 45 minut każda. Przerwy na karmienie mogą być na wniosek żołnierza zawodowego – kobiety udzielane łącznie. 4. Żołnierza zawodowego - kobietę, sprawującą opiekę nad dzieckiem do lat czterech, pozostającą w związku małżeńskim z innym żołnierzem, nie deleguje się bez jej zgody poza miejsce pełnienia zawodowej służy wojskowej, w tym samym czasie co współmałżonka. 5. Przepis ust. 4 stosuje się również do żołnierza zawodowego samotnie wychowującego dziecko do lat czterech. Art. 65a. 1. Żołnierz zawodowy ma prawo do urlopu wychowawczego na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. 2. Żołnierzowi zawodowemu korzystającemu z urlopu wychowawczego nie wypłaca się uposażenia i innych należności pieniężnych, z wyjątkiem określonych w art. 83, art. 85 i art. 94 – 98. 3. Żołnierzowi zawodowemu korzystającemu z urlopu wychowawczego przysługują, w okresie korzystania z tego urlopu, świadczenia określone w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o [2]) świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992, z późn. zm. ). 4. W przypadku gdy urlop wychowawczy trwa do dwunastu miesięcy, żołnierz zawodowy pozostaje na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. 5. W przypadku gdy okres urlopu wychowawczego jest dłuższy niż określony w ust. 4, żołnierza zawodowego przenosi się do rezerwy kadrowej. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. 6. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 5, po zakończeniu lub zrezygnowaniu przez niego z urlopu wychowawczego w czasie jego trwania, jeżeli nie ma możliwości wyznaczenia go na stanowisko służbowe, pozostawia się w rezerwie kadrowej przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. 206/375 Art. 66. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują umundurowanie, wyekwipowanie i uzbrojenie oraz, w określonych przypadkach, wyżywienie albo równoważnik pieniężny w zamian za te należności. 2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki i normy umundurowania oraz wyekwipowania, w tym w ubiory cywilne, żołnierzy zawodowych, a także organy właściwe w sprawach zaopatrywania w te przedmioty; Dz.U.05.27.224 zm. Dz.U.07.60.406 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 3 lutego 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i norm uzbrojenia żołnierzy zawodowych (Dz.U.08.27.224) Na podstawie art. 66 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203 i Nr 210, poz. 2135) zarządza się, co następuje: § 1. Żołnierze zawodowi są wyposażani w uzbrojenie z uwzględnieniem wykonywanych zadań, specyfiki zajmowanego stanowiska etatowego oraz szczególnych warunków służby - zgodnie z normami uzbrojenia. § 2. Normy uzbrojenia określają rodzaje etatowego uzbrojenia żołnierzy zawodowych w jednostkach organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. § 3. 1. Rodzaje i normy uzbrojenia etatowego dla oficerów zawodowych w jednostkach organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Rodzaje i normy uzbrojenia etatowego dla podoficerów zawodowych w jednostkach organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Rodzaje i normy uzbrojenia etatowego dla szeregowych zawodowych w jednostkach organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i norm uzbrojenia żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 12, poz. 108). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 lutego 2005 r. (poz. 224) Załącznik nr 1 RODZAJE I NORMY UZBROJENIA ETATOWEGO DLA OFICERÓW ZAWODOWYCH W JEDNOSTKACH ORGANIZACYJNYCH SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ* +-----+------------------------------------------------+--------------------------------------------+ | | | Nazwa uzbrojenia | | | |--------------------------------------------| | Lp. | Stanowisko etatowe | pistolet | pistolet | pistolet | | | | wojskowy | maszynowy | maszynowy, | | | | | | karabinek | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 1 | Dowódca, zastępca dowódcy, szef sztabu, szef | | | | | szkolenia, szef logistyki, szef oddziału, | | | | | | wydziału, sekcji, główny specjalista, starszy | | | | | | specjalista, specjalista, młodszy specjalista | 1 | | | | 207/375 | | oraz pozostali oficerowie zawodowi dowództwa: | | | | | | RSZ, OW, korpusu, dywizji, flotylli, brygady, | | | | | | bazy | | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 2 | Dowódca, zastępca dowódcy, szef sztabu, szef | | | | | | szkolenia, szef logistyki, szef sekcji oraz | 1 | | | | | pozostali oficerowie zawodowi dowództwa: | | | | | | pułku, batalionu, dywizjonu, eskadry | | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 3 | Dowódca, zastępca dowódcy, szef sztabu, szef | | | | | | logistyki, szef sekcji oraz pozostali ofice- | 1 | | 1** | | | rowie zawodowi dowództwa: pułku rozpoznawczego | | | | | | i batalionu rozpoznawczego | | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 4 | Dowódca, zastępca dowódcy, szef sztabu, szef | | | | | | logistyki, szef sekcji oraz pozostali ofice- | | | | | | rowie zawodowi dowództwa: brygady desantowo- | 1 | | 1 | | | -szturmowej, brygady kawalerii powietrznej, | | | | | | batalionu desantowo-szturmowego, powietrzno- | | | | | | desantowego i kawalerii powietrznej | | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 5 | Dowódca: kompanii szturmowej, rozpoznawczej, | | | | | | zmechanizowanej, piechoty zmotoryzowanej, | | | | | | szwadronu kawalerii, plutonu szturmowego, | | | | | | rozpoznawczego, zmechanizowanego, piechoty | 1 | | 1 | | | zmotoryzowanej oraz pozostali oficerowie za- | | | | | | wodowi w pododdziałach desantowo-szturmowych, | | | | | | powietrznodesantowych, kawalerii powietrznej | | | | | | i rozpoznawczych | | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 6 | Dowódca kompanii, baterii, plutonu, klucza | | | | | | (z wyjątkiem pododdziałów czołgów, artylerii | | | | | | samobieżnej, samobieżnej artylerii przeciw- | 1 | | 1** | | | lotniczej, rakiet OP, lotniczych i służby | | | | | | inżynieryjno-lotniczej) | | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 7 | Dowódca: kompanii czołgów, plutonu czołgów, | | | | | | baterii, plutonu artylerii samobieżnej, samo- | | | | | | bieżnej artylerii przeciwlotniczej, rakiet OP, | 1 | | | | | klucza lotniczego i służby inżynieryjno- | | | | | | -lotniczej | | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 8 | Personel latający | 1 | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 9 | Pozostali oficerowie zawodowi (z wyjątkiem | 1 | | | | | korpusu duszpasterstwa) | | | | +--------------------------------------------------------------------------------------------------- + Uwagi: * Nie dotyczy oficerów pełniących służbę w jednostkach specjalnych oraz poza granicami państwa. ** Dodatkowe uzbrojenie należne na czas wojny. Załącznik nr 2 RODZAJE I NORMY UZBROJENIA ETATOWEGO DLA PODOFICERÓW ZAWODOWYCH W JEDNOSTKACH ORGANIZACYJNYCH SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ* +-----+------------------------------------------------+--------------------------------------------+ | | | Nazwa uzbrojenia | | | |--------------------------------------------| | Lp. | Stanowisko etatowe | pistolet | pistolet | pistolet | | | | wojskowy | maszynowy | maszynowy, | | | | | | karabinek | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| 208/375 | 1 | Podoficerowie zawodowi w dowództwie RSZ, | | | | | | korpusu, dywizji, flotylli, brygady, bazy, | 1 | | | | | pułku, batalionu, dywizjonu, eskadry | | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 2 | Dowódcy plutonów, szefowie pododdziałów, | | | | | | technicy pododdziałów, pomocnicy dowódców | | | | | | plutonów (z wyjątkiem pododdziałów czołgów, | 1 | | 1** | | | artylerii samobieżnej, samobieżnej artylerii | | | | | | przeciwlotniczej, rakiet OP, lotniczych i | | | | | | służby inżynieryjno-lotniczej) | | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 3 | Podoficerowie zawodowi pododdziałów desantowo- | | | | | | -szturmowych, powietrznodesantowych, kawalerii | | | | | | powietrznej, rozpoznawczych i Żandarmerii | | | | | | Wojskowej oraz dowódcy drużyn, dowódcy grup, | 1 | | 1 | | | dowódcy obsług i załóg, z wyjątkiem pododdzia- | | | | | | łów: wojsk pancernych, artylerii samobieżnej, | | | | | | rakietowych, obrony przeciwlotniczej (samo- | | | | | | bieżnej), medycznych | | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 4 | Podoficerowie zawodowi: pododdziałów wojsk | | | | | | pancernych, artylerii samobieżnej, rakietowych,| | | | | | obrony przeciwlotniczej (samobieżnej), medycz- | | | | | | nych, dowodzenia i łączności (wyposażonych w | 1 | | | | | pojazdy gąsienicowe, transportery opancerzone, | | | | | | samochody opancerzone) oraz personelu lata- | | | | | | jącego | | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 5 | Podoficerowie zawodowi załóg okrętów | 1 | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 6 | Podoficerowie zawodowi naziemnej obsługi | 1 | 1** | | | | statków powietrznych | | | | |-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------| | 7 | Pozostali podoficerowie zawodowi | 1 | | 1** | +---------------------------------------------------------------------------------------------------+ Uwagi: * Nie dotyczy podoficerów pełniących służbę w jednostkach specjalnych oraz poza granicami państwa. ** Dodatkowe uzbrojenie należne na czas wojny. Załącznik nr 3 RODZAJE I NORMY UZBROJENIA ETATOWEGO DLA SZEREGOWYCH ZAWODOWYCH W JEDNOSTKACH ORGANIZACYJNYCH SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ* +-----+----------------------------------+---------------------------------------------------------------+ | | | Nazwa uzbrojenia | | | |---------------------------------------------------------------| | | | pistolet | pistolet | pistolet | karabin | karabin | granat- | | Lp. | Stanowisko etatowe | wojskowy | maszy- | maszy- | maszy- | wybo- | nik | | | | nowy | nowy, | nowy | rowy | przeciw- | | | | | | karabi- | | | pancerny | | | | | | nek | | | | |-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------| | 1 | Szeregowy zawodowy na stanowisku | | | | | | | | | służbowym w pododdziale czołgów, | | | | | | | | | artylerii samobieżnej, obrony | - | 1 | - | - | - | - | | | przeciwlotniczej (samobieżnej) | | | | | | | | | i operatora przenośnego przeciw- | | | | | | | | | lotniczego zestawu rakietowego | | | | | | | |-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------| | 2 | Szeregowy zawodowy na stanowisku | | | | | | | | | służbowym wchodzącym w skład | | | | | | | | | załogi okrętu oraz w pododdziale | - | 1 | - | - | - | - | | 209/375 | | naziemnej obsługi statków powie- | | | | | | | | | trznych | | | | | | | |-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------| | 3 | Szeregowy zawodowy na stanowisku | | | | | | | | | służbowym kierowcy pojazdu | | | | | | | | | gąsienicowego, transportera | | | | | | | | | opancerzonego, samochodu opance- | - | 1 | - | - | - | - | | | rzonego, samochodu osobowego, | | | | | | | | | sanitariusza, kierowcy sanitar- | | | | | | | | | iusza, zwiadowcy sanitariusza | | | | | | | |-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------| | 4 | Szeregowy zawodowy na stanowisku | - | - | - | 1 | - | - | | | celowniczego karabinu maszynowego| | | | | | | |-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------| | 5 | Szeregowy zawodowy na stanowisku | | | | | | | | | celowniczego granatnika przeciw- | - | 1 | - | - | - | 1 | | | pancernego | | | | | | | |-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------| | 6 | Szeregowy zawodowy na stanowisku | 1 | - | - | - | 1 | - | | | strzelca wyborowego | | | | | | | |-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------| | 7 | Szeregowy zawodowy Żandarmerii | 1 | - | 1 | - | - | - | | | Wojskowej | | | | | | | |-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------| | 8 | Pozostali szeregowi zawodowi | - | - | 1 | - | - | - | +--------------------------------------------------------------------------------------------------------+ Uwaga: * Nie dotyczy szeregowych zawodowych pełniących służbę w jednostkach specjalnych oraz poza granicami państwa. Dz.U.10.50.302 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie umundurowania oraz wyekwipowania żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.50.302) Na podstawie art. 66 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 132 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i normy umundurowania oraz wyekwipowania, w tym w ubiory cywilne, żołnierzy zawodowych oraz kandydatów na żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami", oraz organy właściwe w sprawach zaopatrywania w te przedmioty. Rozdział 2 Warunki otrzymywania umundurowania oraz wyekwipowania § 2. Uprawnienie do umundurowania oraz wyekwipowania, w tym w ubiory cywilne, powstaje z dniem mianowania, powołania do zawodowej służby wojskowej, służby kandydackiej, wyznaczenia na stanowisko służbowe lub przystąpienia do wykonywania określonych czynności służbowych. 210/375 § 3. 1. Żołnierz otrzymuje umundurowanie oraz wyekwipowanie zgodnie z normami określonymi w zestawach. 2. Normy umundurowania w zestawach określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Normy wyekwipowania w zestawach określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 4. Żołnierz jest informowany w jednostce budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale mundurowym pozostaje, o stanie posiadanego i przysługującego umundurowania oraz wyekwipowania, co najmniej raz w roku nie później niż do dnia 31 marca roku zaopatrzeniowego. § 4. Żołnierz otrzymuje umundurowanie oraz wyekwipowanie: 1) zasadnicze określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia w zestawach nr 1-9 i 12 oraz w załączniku nr 2 do rozporządzenia w zestawach nr 1-9 i 12; 2) specjalistyczne, z dniem przystąpienia do wykonywania określonych czynności służbowych, określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia w zestawach nr 10-21 oraz w załączniku nr 2 do rozporządzenia w zestawach nr 10-28. § 5. 1. Podstawą do wydania umundurowania oraz wyekwipowania zasadniczego dla żołnierza powołanego do zawodowej służby wojskowej jest rozkaz personalny o powołaniu; w pozostałych przypadkach - rozkaz dzienny dowódcy (szefa, komendanta) jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, stwierdzający wyznaczenie go na stanowisko. 2. Podstawą do wydania umundurowania oraz wyekwipowania specjalistycznego jest rozkaz dzienny dowódcy (szefa, komendanta) jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową. 3. Umundurowanie oraz wyekwipowanie żołnierz otrzymuje z magazynu jednostki budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale mundurowym pozostaje, lub z punktu zaopatrywania. § 6. 1. Żołnierz otrzymuje umundurowanie oraz wyekwipowanie z przeznaczeniem do użytkowania na okres, na który zostało przydzielone, zwany dalej "okresem używalności". 2. Żołnierz otrzymuje umundurowanie oraz wyekwipowanie: 1) na własność: a) z chwilą wydania, b) po upływie okresu używalności; 2) na czas wykonywania określonych czynności służbowych. § 7. Umundurowanie oraz wyekwipowanie przechodzi na własność: 1) żołnierza zawodowego - określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia w zestawach nr 1, 4 i 7 oraz w załączniku nr 2 do rozporządzenia w zestawach nr 1, 3 i 5, a także w uwagach do poszczególnych zestawów należności; 2) kandydata na żołnierza zawodowego - określone w uwagach do poszczególnych zestawów należności. § 8. Umundurowanie oraz wyekwipowanie żołnierz otrzymuje na czas wykonywania czynności służbowych z obowiązkiem jego zwrotu w przypadku: 1) przeniesienia na inne stanowisko służbowe, na którym otrzymane umundurowanie lub wyekwipowanie nie przysługuje, 211/375 2) zmiany normy umundurowania lub wyekwipowania, 3) zwolnienia z pełnienia obowiązków służbowych - chyba że przepisy rozporządzenia stanowią inaczej. § 9. 1. Do okresu używalności umundurowania oraz wyekwipowania nie wlicza się okresu: 1) trwania aresztu tymczasowego; 2) zawieszenia w czynnościach służbowych; 3) odbywania kary pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem sądu lub kary aresztu wojskowego. 2. Żołnierz, w stosunku do którego prawomocnie umorzono postępowanie karne lub dyscyplinarne lub który został prawomocnie uniewinniony, otrzymuje należne umundurowanie oraz wyekwipowanie z zachowaniem ciągłości zaopatrywania, odpowiednio, od dnia: 1) zastosowania aresztu tymczasowego; 2) zawieszenia w czynnościach służbowych; 3) rozpoczęcia odbywania kary pozbawienia wolności lub kary aresztu wojskowego. § 10. Do okresu używalności umundurowania oraz wyekwipowania nie wlicza się okresu korzystania przez żołnierza z urlopu wychowawczego. § 11. 1. Żołnierz zwalniany z czynnej służby wojskowej zwraca otrzymane umundurowanie oraz wyekwipowanie z wyjątkiem tego, które przechodzi na jego własność z chwilą wydania lub po upływie okresu używalności. Żołnierz nie zwraca umundurowania oraz wyekwipowania przechodzącego na własność po okresie używalności, dla którego okres ten jeszcze nie upłynął, tylko w przypadku zapłacenia proporcjonalnej wartości przedmiotu według cen z ewidencji ilościowo wartościowej, za czas, jaki pozostał do zakończenia tego okresu. Rozpoczęty rok użytkowania zalicza się jako pełny rok. 2. W przypadku śmierci żołnierza otrzymane umundurowanie oraz wyekwipowanie nie podlega zwrotowi. § 12. 1. W przypadku utraty, zniszczenia lub obniżenia wartości użytkowej uprzednio wydanego umundurowania oraz wyekwipowania żołnierz może otrzymać umundurowanie oraz wyekwipowanie przed upływem okresu używalności, jednak nie wcześniej niż na rok przed upływem tego okresu, z zachowaniem ciągłości okresu używalności. 2. Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 1, jest dowódca jednostki budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale mundurowym żołnierz pozostaje. § 13. 1. Od żołnierza zawodowego zwalnianego z zawodowej służby wojskowej można przyjąć do wojskowej jednostki budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale mundurowym w dniu zwolnienia żołnierz pozostawał, po jednym nieużywanym komplecie umundurowania oraz wyekwipowania, które przeszło na jego własność. Nie dotyczy to umundurowania oraz wyekwipowania wzorów wycofanych lub wycofywanych z wyposażenia. 2. W przypadku śmierci żołnierza zawodowego stosuje się odpowiednio przepis ust. 1. § 14. 1. W przypadku śmierci żołnierza dowódca wojskowej jednostki budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale mundurowym żołnierz pozostawał, może zezwolić na nieodpłatne wydanie kompletu umundurowania wyjściowego lub polowego składającego się z munduru, nakrycia głowy, bielizny, obuwia i oznak stopni. 2. W przypadku żołnierzy zawodowych przeniesionych do rezerwy lub w stan spoczynku przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 212/375 § 15. W przypadku wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe w innej jednostce wojskowej, jeżeli następuje zmiana jednostki budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale mundurowym pozostawał: 1) żołnierz zawodowy zatrzymuje umundurowanie oraz wyekwipowanie, o którym mowa w § 6 ust. 2 pkt 1 lit. b; pozostałe umundurowanie oraz wyekwipowanie zwraca do jednostki budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale mundurowym dotychczas pozostawał; 2) żołnierz zawodowy - specjalista wojskowy - wyznaczany na tożsame stanowisko służbowe zatrzymuje przedmioty wyposażenia specjalistycznego stanowiące jego indywidualne wyposażenie; 3) żołnierz zawodowy etatowego personelu latającego i obsługi technicznej lotnictwa wyznaczany na inne niż dotychczas zajmowane stanowisko służbowe, na którym nie przysługują przedmioty wyposażenia specjalistycznego lotniczo-technicznego, albo zwalniany z zawodowej służby wojskowej zatrzymuje nieodpłatnie umundurowanie oraz wyekwipowanie, o którym mowa w § 6 ust. 2 pkt 1 lit. b, niezależnie od czasu ich użytkowania. § 16. Żołnierz zawodowy wyznaczany na stanowisko służbowe w jednostce wojskowej rodzaju Sił Zbrojnych, w którym obowiązuje odmienny kolor umundurowania: 1) nie otrzymuje dodatkowo umundurowania oraz wyekwipowania; przemundurowanie tego żołnierza następuje z upływem okresu używalności przedmiotów wydawanych w naturze na własność; 2) może być zwolniony z obowiązku przemundurowania, o którym mowa w pkt 1, na jego wniosek, przez dowódcę (szefa, komendanta) jednostki wojskowej, jeżeli przewidziany jest do zwolnienia z zawodowej służby wojskowej w ciągu najbliższych 6 lat. § 17. 1. Żołnierz zawodowy, który nabył uprawnienie do umundurowania oraz wyekwipowania według innego zestawu, umundurowania oraz wyekwipowania, o którym mowa w § 6 ust. 2 pkt 1 lit. b, nie zwraca; uzupełnieniu podlega umundurowanie oraz wyekwipowanie nieobjęte poprzednim zestawem. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, pozostałe umundurowanie oraz wyekwipowanie: 1) powtarzające się w obu zestawach - pozostawia się żołnierzowi, zaliczając poprzedni okres użytkowania; 2) występujące tylko w poprzednim zestawie - podlega zwrotowi; 3) występujące tylko w nowym zestawie - uzupełnia się na przewidziany okres używalności. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku powołania kandydata na żołnierza zawodowego do pełnienia zawodowej służby wojskowej. § 18. 1. Początek okresu używalności umundurowania oraz wyekwipowania, wchodzącego w skład ubioru polowego i ćwiczebnego, liczy się od pierwszego dnia miesiąca, w którym zostało pobrane; należności tych nie realizuje się wstecz. 2. Okres używalności umundurowania oraz wyekwipowania, o którym mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia w zestawach nr 1, 4 i 7 oraz normach wyekwipowania w zestawach nr 1, 3 i 5, wydanych żołnierzowi zawodowemu skraca się odpowiednio do dnia 1 kwietnia roku kalendarzowego, w którym powstaje uprawnienie do wydania kolejnego umundurowania oraz wyekwipowania. Rok zaopatrzeniowy trwa od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca kolejnego roku. 3. Żołnierz uprawniony do umundurowania oraz wyekwipowania zasadniczego otrzymuje umundurowanie oraz wyekwipowanie przewidziane dla jego specjalności, a realizujący różne zadania wymienione w różnych zestawach specjalistycznych, stosownie do specyfiki wykonywanych czynności służbowych. W miarę potrzeb i wymogów wynikających z przepisów bhp specjalistom wojskowym wydaje się odzież ochronną i środki ochrony indywidualnej. 213/375 Rozdział 3 Organy właściwe w sprawach zaopatrywania § 19. Dowódca (szef, komendant) jednostki budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale mundurowym żołnierz pozostaje, jest organem właściwym w sprawach zaopatrywania w umundurowanie oraz wyekwipowanie dla: 1) żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową; 2) żołnierza powołanego do zawodowej stałej, kontraktowej służby wojskowej; 3) żołnierza mianowanego na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów, podoficerów i szeregowych zawodowych; 4) żołnierza zawodowego pełniącego służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych. § 20. Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Szef Służby Wywiadu Wojskowego jest organem właściwym w sprawach zaopatrywania w umundurowanie oraz wyekwipowanie odpowiednio dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę wojskową na stanowiskach służbowych w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego. Rozdział 4 Przepisy przejściowe, dostosowujący i końcowy § 21. Do wydanego żołnierzowi przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia umundurowania oraz wyekwipowania stosuje się okresy używalności, na jakie umundurowanie i wyekwipowanie zostało wydane. § 22. Umundurowanie oraz wyekwipowanie otrzymane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, nieujęte w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia, nie podlega zwrotowi. § 23. W przypadku wydania żołnierzowi zamiennie umundurowania oraz wyekwipowania określonego w załącznikach nr 1 i 2, do tego umundurowania stosuje się okresy używalności określone w tych załącznikach. § 24. Szeregowym zawodowym (marynarzom zawodowym) powołanym przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia do zawodowej służby wojskowej uzupełnia się przedmioty do norm określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia w zestawach 1, 4 i 7 oraz w załączniku nr 2 do rozporządzenia w zestawach 1, 3 i 5, po upływie 18 miesięcy zawodowej służby wojskowej. § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2010 r.2) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1279 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie umundurowania i wyekwipowania oraz ubiorów cywilnych żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 147, poz. 1548, z 2005 r. Nr 150, poz. 1262, z 2006 r. Nr 163, poz. 1151 i Nr 223, poz. 1633, z 2007 r. Nr 175, poz. 1229 oraz z 2008 r. Nr 48, poz. 285, Nr 59, poz. 364 i Nr 144, poz. 905), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). 214/375 ZAŁACZNIKI DO ROZPORZĄDZENIA WYCIĘTO ZE WZGLĘDU NA OBSZERNY ROZMIAR 2) szczegółowe warunki i normy uzbrojenia żołnierzy zawodowych; 3) przypadki, w których żołnierzom zawodowym przysługuje bezpłatne wyżywienie, i normy tego wyżywienia. Rozporządzenie powinno w szczególności uwzględniać specyfikę umundurowania poszczególnych rodzajów wojsk i służb oraz charakter wykonywania zadań służbowych. Rozporządzenie, określając szczegółowe warunki i normy umundurowania, wyekwipowania, uzbrojenia, a także wyżywienia, powinno ustalać w szczególności rodzaje tych norm oraz krąg żołnierzy zawodowych uprawnionych do bezpłatnego wyżywienia. Dz.U.09.216.1679 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 11 grudnia 2009 r. w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.09.216.1679) (Dz. U. z dnia 21 grudnia 2009 r.) Na podstawie art. 66 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 132 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie 1) wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa przypadki, w których żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych przysługuje bezpłatne wyżywienie, i normy tego wyżywienia. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) zasadniczej normie wyżywienia - należy przez to rozumieć ilość środków spożywczych przysługującą żołnierzowi zawodowemu lub kandydatowi na żołnierza zawodowego w ciągu doby; 2) dodatkowej normie wyżywienia - należy przez to rozumieć ilość środków spożywczych lub napoju przysługującą żołnierzowi zawodowemu lub kandydatowi na żołnierza zawodowego w ciągu doby, jako uzupełnienie zasadniczej normy wyżywienia albo jako oddzielny posiłek lub porcja napoju; 3) dominującej normie wyżywienia - należy przez to rozumieć zasadniczą normę wyżywienia, według której jest żywiona największa grupa żołnierzy z wszystkich żywionych w danej jednostce wojskowej; 4) wartości pieniężnej normy wyżywienia - należy przez to rozumieć wartość normatywnych środków spożywczych, w średnich cenach zakupu, wchodzących w skład zasadniczej lub dodatkowej normy wyżywienia; 5) kursach lub szkoleniach - należy przez to rozumieć zajęcia szkoleniowe ujęte w planie rocznym, zatwierdzonym przez właściwego dowódcę; 6) szkoleniach w garnizonie - należy przez to rozumieć szkolenia taktyczne, taktyczno-specjalne oraz ogniowe, wynikające z programów szkolenia i zawarte w diagramach szkolenia; 7) ćwiczeniach w garnizonie - należy przez to rozumieć zajęcia szkoleniowe z zakresu szkolenia dowództw i sztabów, ujęte w rocznym planie zasadniczych przedsięwzięć jednostki wojskowej, połączone z przebywaniem żołnierzy zawodowych w miejscach pełnienia służby; 8) sportowcach wojskowych - należy przez to rozumieć żołnierzy zawodowych lub kandydatów na żołnierzy zawodowych uczestniczących w zgrupowaniach przygotowawczych i zawodach sportowych, organizowanych zgodnie z planem szkolenia od związku taktycznego wzwyż; 9) 50 % zasadniczej normy wyżywienia - należy przez to rozumieć wartość pieniężną zasadniczej normy wyżywienia planowanej w formie jednego posiłku; 10) turnusie rehabilitacyjnym z "treningiem psychologicznym" - należy przez to rozumieć proces adaptacji, po powrocie do kraju, żołnierzy zawodowych, którzy wykonywali zadania poza granicami państwa; 11) dyżurach bojowych - należy przez to rozumieć pozostawanie pododdziałów, zespołów, załóg i obsad w gotowości do natychmiastowego podjęcia realizacji działań wynikających z zadań postawionych jednostce wojskowej w planach jej użycia, zgodnie z decyzją Ministra Obrony Narodowej lub rozkazem Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, połączone z przebywaniem w miejscu pełnienia służby, z wyłączeniem dyżurów etatowych; 215/375 12) dyżurach ratowniczych - należy przez to rozumieć planowe pozostawanie w gotowości wydzielonych sił i środków, zgodnie z decyzją Ministra Obrony Narodowej lub rozkazem Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, w celu udzielenia pomocy załogom statków powietrznych, jednostek pływających lub udziału specjalistycznych grup ratowniczych w identyfikacji i likwidacji zdarzeń związanych z uwolnieniem toksycznych środków przemysłowych lub wypadków radiacyjnych i likwidacji ich skutków. a) b) c) d) a) b) c) a) b) c) a) b) c) d) e) a) b) c) d) § 3. 1. Żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych uprawnionym do bezpłatnego wyżywienia przysługuje ono według następujących norm wyżywienia: 1) zasadniczych: żołnierskiej - 010, szkolnej - 020, specjalnej - 030, operacyjnej - 040 lub 044; 2) dodatkowych: ogólnej - 110, chleba - 111, napoju - 160; 3) polowych paczkowanych: indywidualnej suchej - S, skoncentrowanej lądowej - PS-ląd, skoncentrowanej morskiej - PS-m. 2. Skład ilościowy i asortyment środków spożywczych zawartych w zasadniczych oraz dodatkowych normach wyżywienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, określa załącznik do rozporządzenia. 3. Skład ilościowy i asortyment środków spożywczych zawartych w polowych paczkowanych normach wyżywienia, o których mowa w ust. 1 pkt 3, określają przepisy o normalizacji. 4. Do pobierania próbek żywności, o których mowa w przepisach o bezpieczeństwie żywności i żywienia, w stołówce wojskowej, wydziela się codziennie, na każdy obiekt przygotowujący posiłki w ramach stosowanych norm wyżywienia, środki spożywcze o wartości pieniężnej 150 % normy, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a. 5. Przez stołówkę wojskową, o której mowa w ust. 4, należy rozumieć obiekt stacjonarny lub polowy punkt żywienia zbiorowego żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych oraz obiekt żywienia na okręcie, w którym przygotowuje się posiłki według zasadniczych i dodatkowych norm wyżywienia. 6. Żołnierze zawodowi i kandydaci na żołnierzy zawodowych mogą otrzymywać bezpłatne wyżywienie według: 1) zasadniczych norm wyżywienia, w formie: posiłków przyrządzanych w stołówkach wojskowych, suchego prowiantu, suchego prowiantu w zamian za części norm wyżywienia niezrealizowane w formie, o której mowa w lit. a, posiłków przyrządzanych na zlecenie przez inne zakłady żywienia zbiorowego, równoważnika pieniężnego; 2) dodatkowych norm wyżywienia, w formie: posiłków, o których mowa w pkt 1 lit. a i d, suchego prowiantu, napoju, równoważnika pieniężnego. § 4. 1. Żołnierze zawodowi i kandydaci na żołnierzy zawodowych uprawnieni do wyżywienia według różnych norm wyżywienia otrzymują wyżywienie według jednakowej dla wszystkich normy, jeżeli ich wyżywienie przygotowywane jest w jednej stołówce wojskowej, a warunki techniczno-organizacyjne uniemożliwiają przygotowywanie posiłków według różnych norm. 2. Jeżeli norma wyżywienia, o której mowa w ust. 1, jest niższa od przysługującej, żołnierzowi zawodowemu lub kandydatowi na żołnierza zawodowego wydaje się uzupełniający posiłek, odpowiadający różnicy wartości pieniężnych tych norm. 3. Żołnierzowi zawodowemu i kandydatowi na żołnierza zawodowego przysługuje wyżywienie w naturze w ilości podwójnej zasadniczej normy wyżywienia: 1) w przypadkach uniemożliwiających stawienie się w miejscu wydawania posiłków - do czterdziestu ośmiu godzin; 2) w pierwszej dobie mobilizacyjnego rozwinięcia jednostki wojskowej - w warunkach uzasadnionych względami organizacyjnymi; 3) w przypadkach planowych rotacji zapasów żywności w polskich kontyngentach wojskowych, uzasadnionych względami organizacyjnymi. 216/375 4. Normy wyżywienia w formie posiłków lub suchego prowiantu niewykorzystane w terminie przeznaczonym na ich realizację - nie podlegają wydaniu. § 5. Żołnierzom zawodowym, którzy biorą bezpośredni udział w ćwiczeniach prowadzonych z udziałem żołnierzy państw obcych, przysługuje wyżywienie według norm, standardów jakościowych i organizacyjnych ustalonych dla żołnierzy tych państw, jeżeli są one korzystniejsze od wyżywienia, o którym mowa w § 12 ust. 1 pkt 2 i pkt 4 lit. d. § 6. Żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych zatrzymanym oraz osadzonym w izbach zatrzymań utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej przysługuje wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia żołnierskiej - 010. a) b) c) d) a) b) § 7. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020 przysługuje żołnierzom zawodowym: 1) wchodzącym w skład załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej - w dniach wykonywania obowiązków służbowych; 2) wykonującym skoki ze spadochronem bądź nurkowanie zgodnie z kartą opisu stanowiska służbowego oraz planem szkolenia i obowiązującymi programami szkolenia w jednostkach wojskowych organizujących te skoki albo nurkowanie - w dniach wykonywania obowiązków służbowych; 3) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305 - w dniach wykonywania obowiązków służbowych; 4) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 4026 i Nr 4101 - w czasie pełnienia dyżurów bojowych; 5) w czasie: uczestniczenia w ćwiczeniach, szkoleniach w garnizonie lub aktywowaniu systemu zarządzania kryzysowego trwających powyżej ośmiu godzin - w wymiarze 50 % tej normy, a powyżej dwunastu godzin - w pełnym wymiarze tej normy, uczestniczenia w ćwiczeniach poza garnizonem i rekonesansach, uczestniczenia w ćwiczeniach lub szkoleniach na terenie poligonu i w zgrupowaniach defiladowych, pełnienia dyżurów bojowych, dyżurów ratowniczych, udziału w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków, działaniach antyterrorystycznych, akcjach poszukiwawczych oraz ratowaniu życia ludzkiego, a także w oczyszczaniu terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego oraz ich unieszkodliwianiu; 6) szkolonym w miejscowości zamieszkania - pod warunkiem zakwaterowania na terenie jednostki wojskowej prowadzącej szkolenie; 7) skierowanym na szkolenie do miejscowości niebędącej ich miejscem zamieszkania - w dniach przebywania w tej miejscowości; 8) odbywającym praktykę w miejscowości niebędącej ich miejscem zamieszkania - w dniach przebywania w tej miejscowości; 9) sportowcom wojskowym delegowanym na zgrupowania i zawody; 10) szkolonym w związku ze skierowaniem do pełnienia służby w misji pokojowej organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych - przed wyjazdem, od dnia rozpoczęcia przygotowania poza rejonem stacjonowania jednostki wojskowej, w której pełnią służbę, do dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej; 11) skierowanym do pełnienia służby w charakterze obserwatorów wojskowych lub osób posiadających status obserwatorów wojskowych w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych albo wyznaczonym na stanowiska służbowe w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy organizacjach międzynarodowych, przy międzynarodowych dowództwach wojskowych i w ich strukturach organizacyjnych - w czasie przewozu, w związku z rozpoczęciem i zakończeniem służby: z kraju do miejsca pełnienia służby - od dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej, z powrotem do kraju z miejsca pełnienia służby - do dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej - w wymiarze 200 % tej normy, w przypadkach, w których wypłata równoważnika pieniężnego, określonego w odrębnych przepisach, nie jest celowa; 12) skierowanym na turnus rehabilitacyjny z "treningiem psychologicznym" w wojskowych ośrodkach szkoleniowo-kondycyjnych - w dniach przebywania w ośrodku, bez możliwości wypłaty równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie; 13) pełniącym służbę w etatowych pododdziałach reprezentacyjnych Wojska Polskiego i rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Orkiestrze Reprezentacyjnej Wojska Polskiego, orkiestrach reprezentacyjnych rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i Szwadronie Kawalerii Wojska Polskiego - w wymiarze 50 % tej normy w dniach wykonywania zadań reprezentacyjnych. 217/375 § 8. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia żołnierskiej - 010 albo szkolnej - 020 przysługuje żołnierzom zawodowym: 1) zajmującym stanowiska służbowe bezpośrednio związane z organizacją żywienia żołnierzy i sprawującym nad nią merytoryczny nadzór lub zastępującym w pełnieniu tych obowiązków - w formie posiłków wydawanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych, według dominującej normy wyżywienia; 2) zajmującym stanowiska służbowe kierowników i zastępców kierowników stołówek wojskowych oraz kucharzy i kucharzy instruktorów - w formie posiłków wydawanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych, według dominującej normy wyżywienia stosowanej w tej stołówce; 3) pełniącym nieetatowe całodobowe służby wewnętrzne i garnizonowe, według dominującej normy wyżywienia; 4) lekarzom wojskowym kontrolującym jakość posiłków w jednostkach wojskowych prowadzących gospodarkę kuchenną - w formie jednego posiłku dziennego, według dominującej normy wyżywienia. § 9. 1. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020 przysługuje kandydatom na żołnierzy zawodowych, z zastrzeżeniem § 19, przez czas pełnienia służby kandydackiej. 2. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020 przysługuje, w wymiarze 200 % tej normy, kandydatom na żołnierzy zawodowych w przypadkach: 1) odbywania krajowej podróży służbowej; 2) wykonywania zadań służbowych na terenie garnizonu w warunkach uniemożliwiających korzystanie z posiłków w stołówkach wojskowych. § 10. Kandydatom na żołnierzy zawodowych przysługuje uroczysty posiłek przygotowywany, zgodnie z jadłospisem dekadowym, według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020: 1) w dniu 24 grudnia i pierwszym dniu Wielkanocy; 2) w dniu 31 grudnia albo 1 stycznia, Święta Narodowego Trzeciego Maja i Narodowego Święta Niepodległości; 3) w dniu Święta Wojska Polskiego, w Dniu Podchorążego, w dniu święta rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, rodzaju wojska i służby oraz jednostki wojskowej; 4) w dniu wręczenia sztandaru, nadania imienia patrona jednostce wojskowej i oficjalnego rozwiązania jednostki wojskowej; 5) w dniu przysięgi wojskowej. § 11. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia specjalnej - 030 przysługuje żołnierzom zawodowym: 1) zaliczonym do personelu latającego na sprzęcie innym niż bojowe samoloty odrzutowe i wykonującym loty zgodnie z programem szkolenia; 2) wchodzącym w skład zespołu lub grupy poszukiwawczo-ratowniczej - w dniach pełnienia dyżuru ratowniczego; 3) etatowym instruktorom spadochronowym, wykonującym czynności instruktorskie zgodnie z programem szkolenia - w dniach wykonywania obowiązków służbowych. § 12. 1. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 040 przysługuje żołnierzom zawodowym: 1) wchodzącym w skład załóg okrętów podwodnych - w czasie rejsów; 2) uczestniczącym w ćwiczeniach wojskowych odbywanych w kraju wspólnie z żołnierzami państw obcych, z zastrzeżeniem § 5; 3) skierowanym do pełnienia służby w składzie polskich kontyngentów wojskowych w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych lub sił wielonarodowych oraz w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach tych misji - od następnego dnia po przekroczeniu granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej do dnia jej przekroczenia w drodze powrotnej; 4) jednostek wojskowych skierowanych poza granice państwa w celu udziału w: a) konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa lub państw sojuszniczych, b) misji pokojowej, c) akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom, d) ćwiczeniach wojskowych, z zastrzeżeniem § 5, e) szkoleniu, f) akcjach ratowniczych, poszukiwawczych, humanitarnych i antyterrorystycznych, g) przedsięwzięciach reprezentacyjnych; 5) zaliczonym do personelu latającego: a) wykonującym loty, zgodnie z programem szkolenia, na bojowych samolotach odrzutowych, b) przebywającym w wojskowych ośrodkach szkoleniowo-kondycyjnych. 218/375 2. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 040 przysługuje: 1) kandydatom na żołnierzy zawodowych szkolonym na stanowiska przewidziane dla personelu latającego - w okresie wykonywania lotów; 2) sportowcom wojskowym, delegowanym na zgrupowania i zawody o randze międzynarodowej. § 13. 1. Żołnierzom zawodowym zaliczonym do personelu latającego zawieszonym w wykonywaniu lotów przysługuje odpowiednio wyżywienie według normy wyżywienia, o której mowa w § 11 lub 12, przez okres sześciu miesięcy od dnia orzeczenia właściwej wojskowej komisji lekarskiej o czasowej niezdolności do służby. 2. Dowódca rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek właściwej wojskowej komisji lekarskiej, może przedłużyć żołnierzom, o których mowa w ust. 1, uprawnienie do wyżywienia odpowiednio według normy wyżywienia wskazanej w § 11 lub 12, na czas nie dłuższy niż sześć miesięcy. § 14. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 044, składającej się z utrwalonych środków spożywczych, konserw i koncentratów spożywczych, przysługuje w zamian za wyżywienie według normy wyżywienia - 040, w całości lub w formie wybranych posiłków, żołnierzom zawodowym, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 3 i 4. a) b) c) d) a) b) c) § 15. 1. Wyżywienie według dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110 przysługuje żołnierzom zawodowym: 1) wchodzącym w skład załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej, w czasie: rejsów, pływania po akwenach portowych trwającego co najmniej cztery godziny i pełnienia dyżurów bojowych w porcie - w wymiarze 100 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020, rejsów poza Morze Bałtyckie oraz wizyt w portach zagranicznych - w wymiarze 70 % tej normy, niezależnie od wyżywienia, o którym mowa w lit. a, rejsów okrętów podwodnych - w wymiarze 70 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 040, stoczniowych remontów jednostek pływających Marynarki Wojennej - w wymiarze 40 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020; 2) nurkom i płetwonurkom oraz szkolonym na te stanowiska - w dniach wykonywania zadań pod wodą, w wymiarze 70 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020; 3) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305: w czasie ćwiczeń na morzu oraz nurkowania w innych akwenach - w wymiarze 150 % tej normy, w czasie ćwiczeń odbywanych poza garnizonem - w wymiarze 80 % tej normy, w dniach skoszarowania - w wymiarze 40 % tej normy - jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020; 4) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 4026 i Nr 4101 - w dniach pełnienia dyżurów bojowych - w wymiarze 40 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020; 5) zaliczonym do lotniczego personelu technicznego - w dniach wykonywania bezpośredniej naziemnej technicznej obsługi sprzętu lotniczego - w wymiarze 100 % tej normy; 6) wchodzącym w skład nieetatowych służb kierowania i zabezpieczania lotów - w wymiarze 100 % tej normy; 7) instruktorom praktycznej nauki obsługi sprzętu lotniczego - w dniach prowadzenia zajęć praktycznych - w wymiarze 100 % tej normy; 8) instruktorom wychowania fizycznego wojskowych ośrodków szkoleniowo-kondycyjnych - w dniach prowadzenia zajęć - w wymiarze 100 % tej normy; 9) etatowym mechanikom-kierowcom - w dniach obsługi sprzętu - w wymiarze 40 % tej normy; 10) wykonującym zadania określone w § 7 pkt 5 lit. b-d - w wymiarze 40 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020. 2. Żołnierzom zawodowym, o których mowa w § 8 pkt 2 i 3, przysługuje wyżywienie według dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110, w wymiarze 40 % tej normy jako uzupełnienie zasadniczej normy wyżywienia żołnierskiej - 010. 3. Wyżywienie według dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110 przysługuje kandydatom na żołnierzy zawodowych: 1) w dniach, o których mowa w § 10 pkt 1 - w wymiarze 100 % tej normy; 2) w dniach, o których mowa w § 10 pkt 2-5, oraz pozostałych dniach wolnych od pracy, określonych w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 28, z późn. 2) zm. ) - w wymiarze 40 % tej normy; 219/375 3) wchodzącym w skład załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej - w przypadkach i wymiarach określonych w ust. 1 pkt 1; 4) wykonującym zadania określone w § 7 pkt 5 lit. b-d - w wymiarze 40 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020. § 16. Dodatkowa norma chleba - 111 przysługuje wyłącznie jako uzupełnienie norm wyżywienia, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 lit. b i c. § 17. 1. Napój, według dodatkowej normy napoju - 160, w ilości i rodzaju niezbędnych do zaspokojenia potrzeb, przysługuje żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych w dniach wykonywania obowiązków służbowych: 1) w pomieszczeniach zamkniętych, w których temperatura, spowodowana warunkami technicznotechnologicznymi i lokalowymi oraz atmosferycznymi, przekracza 28 °C; 2) na otwartej przestrzeni, przy temperaturze otoczenia powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C; 3) o których mowa w § 7 pkt 5 lit. b-d; 4) sportowcom wojskowym w czasie przebywania na zgrupowaniach i zawodach sportowych. 2. Napój w wymiarze 166 % dodatkowej normy napoju - 160 przysługuje żołnierzom zawodowym: 1) o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 2-4, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 040, z wyjątkiem wyżywienia według normy - 044; 2) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305; 3) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 4026 i Nr 4101 - w dniach pełnienia dyżurów bojowych. § 18. 1. Żołnierze zawodowi i kandydaci na żołnierzy zawodowych, którym przysługuje bezpłatne wyżywienie z kilku tytułów, otrzymują wyżywienie tylko z jednego tytułu według najkorzystniejszej zasadniczej normy wyżywienia oraz jednego najkorzystniejszego wymiaru z przysługujących wymiarów dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie przysługiwania żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych kilku wymiarów dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110 w dniach pełnienia nieetatowych służb wewnętrznych i garnizonowych oraz w przypadku, o którym mowa w § 15 ust. 1 pkt 1 lit. b i ust. 3 pkt 3. § 19. 1. Żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych uprawnionym do bezpłatnego wyżywienia przysługuje bezpłatne wyżywienie, jeżeli nie przebywają na leczeniu w publicznych zakładach opieki zdrowotnej. 2. Żołnierzom zawodowym pełniącym służbę w kraju i kandydatom na żołnierzy zawodowych uprawnionym do bezpłatnego wyżywienia przysługuje bezpłatne wyżywienie, o ile nie są skierowani w podróż służbową poza granicami kraju, na studia lub naukę albo kurs za granicą. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. 3) ______ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1960 r. Nr 51, poz. 297, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 oraz z 1990 r. Nr 28, poz. 159 i 160. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 71, poz. 497, z 2007 r. Nr 188, poz. 1348, z 2008 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 62, poz. 390 oraz z 2009 r. Nr 45, poz. 365), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). ZAŁĄCZNIK SKŁAD ILOŚCIOWY I ASORTYMENT ŚRODKÓW SPOŻYWCZYCH ZAWARTYCH W ZASADNICZYCH ORAZ DODATKOWYCH NORMACH WYŻYWIENIA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH I 1) KANDYDATÓW NA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH Symbol grupy środków spożywczych Nazwa grupy środków spożywczych Normy wyżywienia 220/375 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 zasadnicze dodatkowe żołnierska szkolna specjalna operacyjna ogólna chleba napoju 010 020 030 040 044 110 111 160 Strączkowe 27 27 28 28 75 Przetwory zbożowe 73 73 62 52 234 Pieczywo 670 670 600 500 633 100 700 Mięso i przetwory w 259 292 400 430 423 83 przeliczeniu na mięso Tłuszcze zwierzęce w przeliczeniu na 17 19 19 19 20 smalec Tłuszcze roślinne w 20 10 10 10 10 przeliczeniu na olej Mleko i przetwory mleczne w 850 850 975 1.050 450 370 przeliczeniu na mleko Masło i śmietana w 36 46 64 66 45 20 przeliczeniu na masło 25 50 25 x x Jaja 25 (0,5) 50 (1) x x x (0,5) (1) (0,5) Ryby i przetwory rybne w przeliczeniu 49 58 90 90 60 na filety ryb morskich Ziemniaki 700 700 600 500 360 Warzywa i owoce 120 132 160 170 65 bogate w witaminę C Warzywa i owoce 160 160 160 160 206 110 karotenowe Inne warzywa i owoce 320 365 560 695 397 420 Cukry i słodycze w 71 73 84 97 117 20 przeliczeniu na cukier Woda pitna - (2,5)* (1,5)* butelkowana x 1) Uwaga: Liczby w nawiasie oznaczają wymiar: ( ) - w sztukach lub ( )* - w litrach. Skład ilościowy i asortyment środków spożywczych został określony dziennie w gramach na osobę. 3. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia: 1) wysokość równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie, w tym za ubiory cywilne, nie wydane w naturze, oraz warunki i tryb ich wypłacania, a także organy właściwe w tych sprawach; Dz.U.10.50.303 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 marca 2010 r. w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie (Dz.U.10.50.303) Na podstawie art. 66 ust. 3 pkt 1 w związku z art. 132 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: 221/375 Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wysokość równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie, w tym za ubiory cywilne, nie wydane w naturze, zwanych dalej "równoważnikami", oraz warunki i tryb ich wypłacania dla żołnierzy zawodowych oraz kandydatów na żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami", a także organy właściwe w tych sprawach. Rozdział 2 Wysokość, warunki i tryb wypłacania równoważników § 2. 1. Wysokość równoważników oblicza się na podstawie norm umundurowania i wyekwipowania, określonych w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie umundurowania oraz wyekwipowania żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 50, poz. 302). 2. Równoważniki pomniejsza się o wartość przedmiotów umundurowania i wyekwipowania wydanych w naturze. Wartość przedmiotów umundurowania i wyekwipowania oblicza się według cen wynikających z zawartych umów na ich zakup oraz cen z placówek handlowych. § 3. 1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu nie wydano w naturze należnych przedmiotów umundurowania i wyekwipowania określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w § 2 ust. 1, w załączniku nr 1 w zestawach nr 1, 4 i 7 lub w załączniku nr 2 w zestawach nr 1, 3 i 5, wypłaca się równoważnik. 2. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Żołnierzowi zawodowemu w roku powołania do zawodowej służby wojskowej nie wypłaca się równoważnika, o którym mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Żołnierzowi zawodowemu - kobiecie, któremu nie wydano w naturze należnych przedmiotów umundurowania i wyekwipowania określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w § 2 ust. 1, w załączniku nr 1 w zestawach nr 3, 6, 9, 17 i 18 lub w załączniku nr 2 w zestawach nr 20 i 21, wypłaca się równoważnik. 2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się według cen z ewidencji ilościowowartościowej. § 5. 1. Żołnierzowi zawodowemu mianowanemu na wyższy stopień wojskowy wypłaca się: 1) pułkownikowi (komandorowi) na stopień generała brygady (kontradmirała) - równoważnik na pokrycie wydatków za przedmioty uszyte na miarę, wykonanie oraz zakup oznak (haftów) do należnego umundurowania; 2) mianowanemu na wyższy stopień wojskowy, inny niż wymieniony w pkt 1 - równoważnik na pokrycie wydatków za wykonanie oraz zakup oznak (haftów) do należnego umundurowania. 2. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. 1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu nie wydano w naturze należnych ubiorów cywilnych, wypłaca się równoważnik. 2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się w wysokości należności: 1) całkowitej - z dniem wyznaczenia na stanowisko służbowe; 2) rocznej - w kolejnych latach służby. 3. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 7. 1. Żołnierzowi zawodowemu, za każdy zakończony rok przedłużenia okresu użytkowania przedmiotów umundurowania wydanych w naturze, wypłaca się równoważnik. 2. Żołnierzowi zawodowemu, zwalnianemu z zawodowej służby wojskowej, za nie wydane w naturze przedmioty umundurowania i wyekwipowania, do których żołnierz nabył uprawnienia, lecz ich nie pobrał, a także za przyjęte do jednostki budżetowej nieużywane przedmioty umundurowania i wyekwipowania, określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia, wypłaca się równoważnik. 3. Wysokość równoważników, o których mowa w ust. 1 i 2, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 4. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 2, za przyjęte do jednostki budżetowej nieużywane przedmioty umundurowania i wyekwipowania, nie wyszczególnione w załączniku nr 4 do rozporządzenia, które przeszły na jego własność, wypłaca się równoważnik według cen z ewidencji ilościowo-wartościowej. § 8. 1. Żołnierzowi zawodowemu, w przypadku braku możliwości dopasowania przedmiotów umundurowania należnych w naturze, wypłaca się równoważnik na pokrycie kosztów: 1) wykonania poprawek krawieckich płaszcza sukiennego oficerskiego, munduru wyjściowego oficerskiego i munduru letniego oficerskiego - do wysokości faktycznie poniesionych kosztów; 2) uszycia płaszcza sukiennego oficerskiego, munduru wyjściowego oficerskiego i munduru letniego oficerskiego - do wysokości faktycznie poniesionych kosztów, jednak nie więcej niż do wysokości maksymalnych kwot zwrotu za uszycie tych przedmiotów, określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 222/375 2. Wypłata równoważnika, o którym mowa w ust. 1, następuje po przedstawieniu dowodu zapłaty za wykonaną usługę. § 9. 1. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - kobiecie, za przedmioty umundurowania i wyekwipowania nie wydane w naturze, wypłaca się równoważnik. 2. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 10. 1 . Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką, za należne przybory i środki do utrzymania higieny osobistej oraz konserwacji obuwia, nie wydane w naturze, wypłaca się równoważnik, począwszy od drugiego miesiąca kalendarzowego służby kandydackiej. 2. Za okres do 15 dni służby kandydackiej wypłaca się połowę określonej stawki równoważnika. 3. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 11. 1. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do pełnienia służby poza granicami państwa w składzie polskich kontyngentów wojskowych wypłaca się równoważnik za: 1) środki do utrzymania higieny osobistej oraz konserwacji obuwia - co miesiąc, począwszy od pierwszego dnia służby poza granicami państwa; 2) przybory do utrzymania higieny osobistej oraz konserwacji obuwia - jednorazowo na okres wykonywania zadań poza granicami państwa. 2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się pod warunkiem możliwości zakupu należnych przyborów i środków do utrzymania higieny osobistej oraz konserwacji obuwia w rejonie polskiego kontyngentu wojskowego. 3. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. 4. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. § 12. Żołnierzowi korzystającemu z urlopu wychowawczego nie wypłaca się równoważników przez okres przebywania na urlopie. § 13. 1. Równoważnik, o którym mowa w § 3 ust. 1 i § 7 ust. 1, przysługuje żołnierzowi zawodowemu za okres od dnia 1 kwietnia danego roku kalendarzowego do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego. 2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, pomniejsza się proporcjonalnie do okresu: 1) trwania aresztu tymczasowego; 2) zawieszenia w czynnościach służbowych; 3) odbywania kary pozbawienia wolności lub kary aresztu wojskowego. 3. Żołnierzowi, któremu pomniejszono równoważnik ze względu na okoliczności, o których mowa w ust. 2, w stosunku do którego prawomocnie umorzono postępowanie karne lub dyscyplinarne lub który został prawomocnie uniewinniony, wypłaca się wyrównanie do pełnych należnych wartości równoważnika. § 14. Wypłata równoważników następuje nie później niż w terminie 60 dni od dnia powstania uprawnienia do ich otrzymania, z zastrzeżeniem § 18. Rozdział 3 Organy właściwe w sprawach wypłacania równoważników § 15. Dowódca (szef, komendant) jednostki budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale mundurowym żołnierz pozostaje, jest organem właściwym w sprawach wypłaty równoważników, o których mowa w § 3 ust. 1, § 5 ust. 1, § 6 ust. 1, § 7 ust. 1, 2 i 4, § 8 ust. 1, § 9 ust. 1 i § 10 ust. 1. § 16. Dowódca polskiego kontyngentu wojskowego jest organem właściwym do podejmowania decyzji w sprawach wypłaty równoważników, o których mowa w § 11 ust. 1. § 17. Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Szef Służby Wywiadu Wojskowego jest organem właściwym w sprawach wypłaty równoważników odpowiednio dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę wojskową na stanowiskach służbowych w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego. § 18. Dowódca (szef, komendant) jednostki budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale mundurowym żołnierz pozostaje, jest organem właściwym w sprawach wstrzymania wypłaty całości lub części równoważnika, o którym mowa w § 3 ust. 1 i § 7 ust. 1, w razie stwierdzenia cech widocznej utraty wartości użytkowych umundurowania i wyekwipowania lub użytkowania umundurowania i wyekwipowania nieobowiązujących wzorów, do czasu usunięcia tych nieprawidłowości. § 19. Dowódca (szef, komendant) jednostki budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale mundurowym pozostaje żołnierz pełniący służbę kandydacką, w przypadku braku możliwości realizacji należności w naturze może zdecydować o wypłaceniu równoważnika, o którym mowa w § 10 ust. 1, od pierwszego dnia pełnienia służby kandydackiej. Rozdział 4 Przepisy przejściowe i końcowe 223/375 § 20. Szeregowemu zawodowemu (marynarzowi) powołanemu do zawodowej służby wojskowej w 2009 r., któremu nie wydano w naturze umundurowania i wyekwipowania, równoważnik, o którym mowa w § 3 ust. 1, wypłaca się w 2010 r. w wysokości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia, Ip. 5 pkt 1. § 21. Szeregowemu zawodowemu (marynarzowi) powołanemu do zawodowej służby wojskowej do dnia 31 grudnia 2008 r., któremu nie wydano w naturze umundurowania i wyekwipowania, równoważnik, o którym mowa w § 3 ust. 1, wypłaca się w 2010 r. w wysokości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia, Ip. 5 pkt 2 i Ip. 8. § 22. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie (Dz. U. Nr 153, poz. 1615, z późn. zm.2)). § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2010 r. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308,z 2009 r. Nr26, poz. 157, Nr79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2265, z 2005 r. Nr 159, poz. 1335, z 2006 r. Nr 119, poz. 815 i Nr 149, poz. 1079, z 2007 r. Nr 128, poz. 898 i Nr 182, poz. 1306 oraz z 2008 r. Nr 29, poz. 170, Nr 45, poz. 270, Nr 62, poz. 391 i Nr 156, poz. 972. ZAŁĄCZNIKI DO ROZPORZĄDZENIA WYCIĘTO ZE WZGLĘDU NA OBSZERNY ROZMIAR 2) wysokość równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za bezpłatne wyżywienie, nie wydane w naturze, oraz warunki i tryb ich wypłacania, a także organy właściwe w tych sprawach. 4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, powinno w szczególności uwzględniać rodzaje umundurowania i wyekwipowania żołnierzy zawodowych, którym ono przysługuje, i terminy wypłacania równoważnika. Ponadto powinno określać warunki wypłacania równoważnika w przypadku szycia przedmiotów wydawanych w naturze, szytych na miarę i za wykonywanie (uzupełnienie) haftów. W rozporządzeniu należy określić sposób postępowania w przypadku konieczności wykonania poprawek krawieckich i zasady wypłacania równoważnika za przedłużenie okresu używalności należnych przedmiotów wydawanych w naturze. Rozporządzenie powinno uregulować tryb postępowania w stosunku do żołnierzy zawodowych, którzy nie wykorzystują równoważnika zgodnie z jego przeznaczeniem. W rozporządzeniu należy określić wysokość poszczególnych równoważników. W zakresie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za bezpłatne wyżywienie rozporządzenie powinno w szczególności uwzględniać żołnierzy zawodowych, którym przysługuje równoważnik pieniężny w zamian za to wyżywienie, i przypadki jego wypłacania oraz warunki określania jego wartości pieniężnej i przysługującej wysokości. Dz.U.04.43.396 zm. Dz.U.08.59.363 zm. Dz.U.10.189.1269 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie określenia wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługującego żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.43.396) (Dz. U. z dnia 16 marca 2004 r.) Na podstawie art. 66 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość równoważnika pieniężnego przysługującego żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych w zamian za bezpłatne wyżywienie, nie wydane w 224/375 naturze, zwanego dalej "równoważnikiem pieniężnym", oraz warunki, tryb i organy właściwe do jego wypłacania. § 2. Równoważnik pieniężny przysługuje żołnierzowi zawodowemu: 1) pełniącemu służbę bądź wykonującemu zadania w warunkach uniemożliwiających korzystanie z wyżywienia przysługującego mu w naturze - w wysokości równej wartości pieniężnej przysługującej mu normy wyżywienia, z wyjątkiem żołnierza uczestniczącego w ćwiczeniach, kursach i szkoleniach wszystkich typów; 2) po powrocie do kraju w związku z zakończeniem służby w misji pokojowej organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych, od dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej do dnia skierowania na urlop zdrowotny aklimatyzacyjny - w wysokości równej wartości pieniężnej normy wyżywienia szkolnej - 020; 3) wyznaczonemu do pełnienia służby jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego w misji pokojowej organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych albo na stanowisku służbowym w polskim przedstawicielstwie wojskowym przy organizacji międzynarodowej, przy międzynarodowym dowództwie wojskowym i w ich strukturach organizacyjnych, za czas przewozu w związku z rozpoczęciem i zakończeniem służby: a) z kraju do miejsca pełnienia służby - od dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej, b) z powrotem do kraju z miejsca pełnienia służby - do dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej - w wysokości równej wartości pieniężnej 200 % normy wyżywienia szkolnej - 020, z wyjątkiem przypadku, w którym otrzymał wyżywienie w naturze; 4) zaliczonemu do personelu latającego, który wraca do kraju po wykonaniu zadań za granicą i pozostaje bez przydziału służbowego, przez okres 2 miesięcy - w wysokości równej wartości pieniężnej normy wyżywienia przysługującej mu przed wyjazdem; 5) należącemu do personelu latającego albo pełniącemu etatowo funkcję instruktora spadochronowego lub wykonującemu skoki ze spadochronem, na jego prośbę, przy braku przeciwwskazań służbowych - w wysokości równej wartości pieniężnej przysługującej mu normy wyżywienia. § 3. 1. Równoważnik pieniężny przysługuje żołnierzowi zawodowemu należącemu do personelu latającego, wyznaczonemu na stanowisko służbowe wymagające kwalifikacji lotniczych, lecz nie wykonującemu lotów, w wysokości zależnej od: 1) dotychczasowego okresu wykonywania lotów; 2) części wartości pieniężnej normy wyżywienia, o której mowa w ust. 4, nie większej jednak niż 100 % wartości właściwej normy wyżywienia. 2. Za każdy rok lotów, z uwzględnieniem okresu ich wykonywania w szkole lotniczej: 1) na samolotach naddźwiękowych i śmigłowcach bojowych - przysługuje 7 % wartości pieniężnej normy wyżywienia; 2) na samolotach dodźwiękowych, odrzutowych, turbośmigłowych i pozostałych śmigłowcach przysługuje 5 % wartości pieniężnej normy wyżywienia; 3) na pozostałych samolotach - przysługuje 4 % wartości pieniężnej normy wyżywienia. 3. Przy obliczaniu lat wykonywania lotów nie uwzględnia się okresu krótszego niż 6 miesięcy, a okres powyżej 6 miesięcy liczy się jako pełny rok. 4. Wysokość równoważnika pieniężnego ustala się według wartości pieniężnej normy wyżywienia przysługującej żołnierzowi, obowiązującej w dniu wyznaczenia na stanowisko służbowe. § 4. Równoważnik pieniężny przysługuje kandydatowi na żołnierza zawodowego za okres: 1) urlopu i całodobowej przepustki - w wysokości równej wartości pieniężnej normy wyżywienia szkolnej - 020; 2) przebywania w podróży służbowej - w wysokości równej 200 % wartości pieniężnej normy wyżywienia szkolnej - 020. § 5. 1. Wysokość równoważnika pieniężnego jest uzależniona od normy wyżywienia, przysługującej żołnierzowi zawodowemu lub kandydatowi na żołnierza zawodowego, określonej w przepisach w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych. 2. Równoważnik pieniężny odpowiada wartości pieniężnej normy wyżywienia, będącej wartością produktów spożywczych, w średnich cenach zakupu, wchodzących w skład norm wyżywienia, określonych w przepisach, o których mowa w ust. 1. 3. Kwotę równoważnika pieniężnego ustala, zgodnie z ust. 2, Minister Obrony Narodowej w przepisach w sprawie określenia wartości pieniężnych norm wyżywienia. § 6. 1. Równoważnik pieniężny wypłaca wojskowa jednostka budżetowa, na której zaopatrzeniu finansowym pozostaje żołnierz zawodowy lub kandydat na żołnierza zawodowego. 225/375 2. Wypłata równoważnika pieniężnego następuje z dołu, z wyjątkiem równoważnika pieniężnego należnego za czas podróży służbowej lub urlopu, który jest wypłacany z góry. 3. Organami właściwymi w sprawach wypłacania równoważnika pieniężnego żołnierzom zawodowym pełniącym zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego są odpowiednio Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Szef Służby Wywiadu Wojskowego. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) 1) ________ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 sierpnia 2000 r. w sprawie określenia wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługującego żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 76, poz. 870), które na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Art. 67. 1. Żołnierze zawodowi są objęci obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego i korzystają ze świadczeń na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z [3]) późn. zm. ). 2. Żołnierzom zawodowym przysługują coroczne bezpłatne badania profilaktyczne na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy [4]) (Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317, z późn. zm. ). 3. Żołnierzom zawodowym w trakcie szkoleń poligonowych i ćwiczeń wojskowych (rejsów, lotów) przysługują bezpłatne świadczenia zdrowotne i bezpłatne zaopatrzenie w produkty lecznicze znajdujące się w wykazach leków podstawowych i uzupełniających oraz leki recepturowe, a także produkty lecznicze oznaczone symbolem OTC i wyroby medyczne oraz wyposażenie wyrobów medycznych, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 69b ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Żołnierze zawodowi skierowani do służby poza granicami państwa podlegają bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym oraz szczepieniom ochronnym. 5. Żołnierze zawodowi powracający do kraju po zakończeniu służby poza granicami państwa podlegają bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym, z możliwością skierowania na turnusy leczniczo-profilaktyczne. 6. Turnusy leczniczo-profilaktyczne obejmują działania leczniczo-rehabilitacyjne, oraz profilaktyki zdrowotnej w tym profilaktyki psychologicznej, którym podlegają żołnierze zawodowi chorzy lub ranni oraz którzy doznali urazu psychicznego lub wymaga tego ich stan psychofizyczny. 7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 3-5, oraz jednostki organizacyjne dla których organem założycielskim jest Minister Obrony Narodowej albo uczelnia wojskowa, udzielające świadczeń zdrowotnych żołnierzom zawodowym, uwzględniając konieczność zapewnienia zaopatrzenia urazów i schorzeń, które powstały w trakcie szkoleń poligonowych i ćwiczeń wojskowych; 2) zakres i tryb kontroli zaopatrzenia w produkty lecznicze i wyroby medyczne, o których mowa w ust. 3, mając na względzie zapewnienie poprawności i celowości wydawania takich produktów i wyrobów oraz racjonalność gospodarowania nimi; 3) rodzaje i wzory dokumentów wystawianych po przeprowadzeniu obowiązkowych badań przed wyjazdem i po zakończeniu służby poza granicami państwa, uwzględniając niezbędne elementy skierowań, orzeczeń i certyfikatów wystawianych po przeprowadzaniu takich badań; 4) wykaz i kalendarz obowiązkowych szczepień ochronnych przed wyjazdem do pełnienia służby poza granicami państwa, uwzględniając zagrożenia epidemiologiczne charakterystyczne dla miejsca pełnienia służby poza granicami państwa oraz terminy i miejsca wykonania takich szczepień; 5) tryb kierowania żołnierzy zawodowych na turnusy leczniczo-profilaktyczne oraz ramowy program tych turnusów, uwzględniając potrzeby żołnierzy zawodowych wynikające z ich aktualnego stanu zdrowia, w tym konieczność zapewnienia pełnej rekonwalescencji żołnierzy 226/375 zawodowych oraz umożliwienia im dalszego leczenia (rehabilitacji) po zakończeniu pobytu na turnusie leczniczo-profilaktycznym, a także wskazując organ kierujący kompetentny do oceny aktualnego stanu zdrowia żołnierzy zawodowych oraz miejsca prowadzenia turnusów leczniczoprofilaktycznych; 6) sposób prowadzenia dyspanseryzacji w ramach badań profilaktycznych, o których mowa w ust. 2, oraz wzór karty intensywnego nadzoru dyspanseryzacyjnego, określając grupy zdrowotne, wykaz chorób i schorzeń, zakres konsultacji specjalistycznych i badań dodatkowych, w tym laboratoryjnych, w celu prowadzenia dyspanseryzacji. Art. 67a. 1. Żołnierzom zawodowym przysługują bezpłatne świadczenia stomatologiczne oraz materiały stomatologiczne: 1) w razie wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej oraz na określonych stanowiskach służbowych; 2) w okresie przygotowania do pełnienia służby poza granicami państwa; 3) przez okres sześciu miesięcy po powrocie do kraju po zakończeniu służby poza granicami państwa. 2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz dodatkowych świadczeń zdrowotnych lekarza dentysty i materiałów stomatologicznych, sposób ich zaspokojenia, rodzaj dokumentów potwierdzających uprawnienia do tych świadczeń oraz tryb kierowania żołnierzy zawodowych do jednostek organizacyjnych udzielających świadczeń zdrowotnych, a także wykaz stanowisk służbowych uprawniających do dodatkowych świadczeń zdrowotnych lekarza dentysty i materiałów stomatologicznych, mając na względzie specyfikę służby wojskowej żołnierzy zawodowych oraz warunki i właściwości służby uzasadniające udzielanie świadczeń stomatologicznych. Art. 67b. 1. Żołnierze zawodowi podlegają bezpłatnym szczepieniom ochronnym. 2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, program szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych w formie kalendarza szczepień ochronnych oraz sposób rejestracji przeprowadzanych szczepień ochronnych, z uwzględnieniem specyfiki służby wojskowej, a także konieczności utworzenia centralnego rejestru szczepień żołnierzy zawodowych. Dz.U.10.87.564 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie programu szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych oraz sposobu rejestracji przeprowadzanych szczepień ochronnych (Dz.U.10.87.564) Na podstawie art. 67b ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa program szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych oraz sposób rejestracji przeprowadzanych szczepień ochronnych. § 2. Ustala się program szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Świadczeniodawca wykonujący szczepienia ochronne żołnierzy zawodowych przesyła informację o wykonaniu szczepienia ochronnego do jednostki organizacyjnej właściwej do spraw reagowania epidemiologicznego w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wyznaczonej przez Szefa Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia, w terminie siedmiu dni od dnia jego wykonania. 2. W informacji, o której mowa w ust. 1, zamieszcza się dane: 1) imię, nazwisko i PESEL szczepionego żołnierza zawodowego; 2) datę urodzenia żołnierza zawodowego; 3) nazwę choroby, przeciw której wykonywane jest szczepienie; 4) nazwę szczepionki; 5) numer serii szczepionki; 6) informację o rozpoczętym cyklu szczepienia ochronnego, z terminem podania kolejnych dawek szczepionki. § 4. 1. Tworzy się Centralny Rejestr Szczepień Żołnierzy Zawodowych, zwany dalej "rejestrem". 2. W rejestrze gromadzi się dane o szczepieniach ochronnych żołnierzy zawodowych objęte informacją o wykonaniu szczepienia ochronnego, o której mowa w § 3. 227/375 3. Dane, o których mowa w ust. 2, gromadzi się dla określenia osiągniętego poziomu immunizacji w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Rejestr prowadzi komendant jednostki organizacyjnej właściwej do spraw reagowania epidemiologicznego w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wyznaczonej przez Szefa Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 kwietnia 2010 r. (poz. 564) PROGRAM SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH DLA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH Program szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych składa się z: I. Kalendarza szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych narażonych na określone czynniki chorobotwórcze oraz wykonywanych z przyczyn epidemiologicznych, II. Informacji uzupełniających. 228/375 1. KALENDARZ SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH Rodzaj szczepienia Przeciw TĘŻCOWI: - podskórnie, 1) szczepionką monowalentną tężcową; 2) szczepionką skojarzoną tężcowo-błoniczą (T Iub Td); 3) szczepionką skojarzoną durowo-tężcową (Ty lub TyT) Żołnierze zawodowi podlegający szczepieniom - ze wskazań indywidualnych, żołnierze zawodowi narażeni na zakażenie tężcem - szczegółowe wytyczne dla szczepień przeciw tężcowi u zranionych żołnierzy zawodowych zawiera część II: - żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową w ciągłym kontakcie z glebą, - żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową przy usuwaniu odpadów lub nieczystości ciekłych oraz przy konserwacji urządzeń służących temu celowi, - żołnierze zawodowi powyżej 19. roku życia (szczepieni podstawowo, tzn. objęci szczepieniem obowiązkowym dzieci i młodzieży), pojedyncze dawki przypominające co 10 lat, - żołnierze zawodowi powyżej 19. roku życia, nieszczepieni w przeszłości - szczepienie podstawowe, - w zależności od sytuacji epidemiologicznej Rodzaj szczepienia Przeciw BŁONICY: - podskórnie, 1) szczepionką monowalentną błoniczą(d); 2) szczepionką skojarzoną tężcowo-błoniczą (Td) Uwagi - szczepienia w ramach profilaktyki poekspozycyjnej należy prowadzić szczepionką monowalentną lub szczepionką skojarzoną tężcowo-błoniczą (T lub Td), Żołnierze zawodowi podlegający szczepieniom - ze wskazań indywidualnych, żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową w styczności z chorymi na błonicę, - żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową wymagającą kontaktu z osobami przybywającymi z obszarów epidemicznego występowania błonicy lub związaną z wyjazdem na te obszary, - żołnierze zawodowi powyżej 19. roku życia szczepieni podstawowo, tzn. objęci szczepieniem obowiązkowym dzieci i młodzieży (pojedyncze dawki przypominające co 10 lat), - w zależności od sytuacji epidemiologicznej Informacje uzupełniające - dawka przypominająca nie powinna być podana wcześniej niż po upływie 3 lat od ostatniej wakcynacji szczepionką Td Uwagi - dawka przypominająca nie powinna być podana wcześniej niż po upływie 3 lat od ostatniej wakcynacji szczepionką Td 229/375 Przeciw DUROWI BRZUSZNEMU: - podskórnie, 1) szczepionką monowalentną durową (Ty); 2) szczepionką skojarzoną durowo-tężcową (TyT) Przeciw WŚCIEKLIŹNIE - domięśniowo lub podskórnie - ze wskazań indywidualnych, żołnierze zawodowi narażeni na zakażenie durem brzusznym, - żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową przy usuwaniu odpadów lub nieczystości ciekłych oraz przy konserwacji urządzeń służących temu celowi, - w zależności od sytuacji epidemiologicznej, - żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową w zakresie czynności związanych z diagnostyką duru brzusznego - ze wskazań indywidualnych, żołnierze zawodowi podejrzani o zakażenie wirusem wścieklizny, - żołnierze zawodowi wyjeżdżający do rejonów endemicznego występowania zachorowań na wściekliznę - szczepienia w ramach profilaktyki poekspozycyjnej (szczegółowe wytyczne zawiera część II: Informacje uzupełniające), - szczepienia według wskazań producenta, - szczepienie podstawowe wg schematu: 0, po 1 tyg., po 1 miesiącu, po 12 miesiącach Rodzaj szczepienia Przeciw WIRUSOWEMU ZAPALENIU WĄTROBY TYPU B - domięśniowo Przeciw WIRUSOWEMU ZAPALENIU WĄTROBY TYPU A - domięśniowo Przeciw KLESZCZOWEMU ZAPALENIU MÓZGU Żołnierze zawodowi podlegający szczepieniom - żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych w korpusie osobowym medycznym narażeni na zakażenie HBV, Uwagi - szczepienia podstawowe według schematu: 0, 1, 6 miesięcy, - nie należy szczepić żołnierzy zawodowych uprzednio zaszczepionych podstawowo przeciw WZW typu B w - inni żołnierze zawodowi narażeni w sposób szczególny ramach szczepień obowiązkowych dzieci i młodzieży, na zakażenie, pełniący zawodową służbę wojskową na - szczepień przypominających nie przewiduje się stanowiskach służbowych związanych z możliwością uszkodzenia ciągłości tkanek - żołnierze zawodowi wyjeżdżający do krajów o - dawkowanie i cykl szczepień według zaleceń wysokiej i pośredniej endemiczności zachorowań na producenta WZW typu A, - żołnierze zawodowi zatrudnieni przy produkcji i dystrybucji żywności, - żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową przy usuwaniu odpadów komunalnych i przy konserwacji urządzeń wodno-kanalizacyjnych - żołnierze zawodowi przebywający długotrwale w kompleksach leśnych, na obszarach endemicznego występowania zachorowań na kleszczowe zapalenie - szczepienia według wskazań producenta, -szczepienia podstawowe wg schematu 0, 2, 12 miesięcy 230/375 Przeciw JAPOŃSKIEMU ZAPALENIU MÓZGU Przeciw zakażeniom wywoływanym przez DWOINKĘ ZAPALENIA OPON MÓZGOWORDZENIOWYCH GRUPY C mózgu, - żołnierze zawodowi kierowani w rejony endemicznego występowania zachorowań na kleszczowe zapalenie mózgu - żołnierze zawodowi wyjeżdżający do krajów o - szczepienia według wskazań producenta wysokiej i pośredniej endemiczności zachorowań na japońskie zapalenie mózgu - szczepienie w zależności od wskazań epidemiologicznych, - żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową w styczności z chorymi lub nosicielami dwoinki zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, - szczepienia według wskazań producenta szczepionką skoniugowaną, jedną dawką szczepionki - żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych w korpusie osobowym medycznym Rodzaj szczepienia Przeciw zakażeniom wywoływanym przez DWOINKĘ ZAPALENIA OPON MÓZGOWO-RDZENIOWYCH GRUPY A, C, Y, W 135 Przeciw ODRZE, ŚWINCE I RÓŻYCZCE Przeciw OSPIE WIETRZNEJ Przeciw POLIOMYELITIS Przeciw GRYPIE SEZONOWEJ Żołnierze zawodowi podlegający szczepieniom - żołnierze zawodowi wyjeżdżający do rejonów endemicznego występowania zachorowań na inwazyjną chorobę meningokokowątypu A, C, Y, W 135 - szczepienia w zależności od wskazań epidemiologicznych, - żołnierze zawodowi dotychczas nieszczepieni przeciw śwince, odrze i różyczce w ramach szczepień obowiązkowych, - żołnierze zawodowi szczepieni wcześniej przeciw odrze lub różyczce szczepionkami monowalentnymi, - traktujemy jako szczepienie przypominające - szczepienia ze wskazań epidemiologicznych, - żołnierze zawodowi, którzy nie chorowali na ospę wietrzną - żołnierze zawodowi wyjeżdżający do rejonów endemicznego występowania zachorowań na Poliomyelitis - wszyscy żołnierze zawodowi Uwagi - szczepienia według wskazań producenta, jedną dawką szczepionki - podawane w wywiadzie przebycie zachorowań na odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia, szczepionkę należy wówczas podać po 2 miesiącach od wyzdrowienia, - szczepienia jedną dawką szczepionki skojarzonej, - nie należy szczepić kobiet w okresie ciąży ani takich, które w ciągu następnych trzech miesięcy planują zajść w ciążę - według zaleceń producenta - szczepienie przypominające szczepionką inaktywowaną IPV, poliwalentną - jednorazowo - szczepienia według wskazań producenta, stosownie do zaleceń WHO, 231/375 Przeciw GRYPIE PANDEMICZNEJ - szczepionki ważne są tylko 1 rok (sezonowe), ze względu na coroczne zmiany składu, według zaleceń WHO - szczepienia według wskazań producenta - szczepienia według wskazań producenta, - nie należy szczepić osób uczulonych na białko kurze - wszyscy żołnierze zawodowi - żołnierze zawodowi wyjeżdżający do rejonów endemicznego występowania zachorowań na żółtą Przeciw ŻÓŁTEJ GORĄCZCE gorączkę Przeciw WIRUSOWI BRODAWCZAKA LUDZKIEGO (HPV) - żołnierze zawodowi - kobiety, które wcześniej nie były - szczepienia według zaleceń producenta, szczepienia Szczepionka czteroważna HPV szczepione lub nie otrzymały pełnej serii dawek domięśniowe podstawowe wg schematu: 0, 2, 6 miesięcy Przeciw WĄGLIKOWI, CHOLERZE, OSPIE PRAWDZIWEJ - żołnierze zawodowi - szczepienia według wskazań producenta, - decyzję o rozpoczęciu szczepienia podejmuje Minister Obrony Narodowej na wniosek Szefa Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia U wa g i : Szczepionki stosowane w realizacji kalendarza szczepień muszą spełniać wszelkie kryteria przewidziane dla produktu leczniczego dopuszczonego do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Należy je stosować zgodnie z zaleceniami producenta. 232/375 II. INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE Program szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych realizuje się w korelacji z realizowanym wcześniej obowiązkowym programem szczepień ochronnych dzieci i młodzieży w Polsce. A. SZCZEPIENIA PRZECIW WŚCIEKLIŹNIE (POEKSPOZYCYJNE) Wytyczne dotyczące swoistego zapobiegania wściekliźnie u osób mających kontakt ze zwierzęciem chorym lub podejrzanym o zachorowanie na wściekliznę (przedstawiono również zasady immunoprofilaktyki czynnobiernej). Rodzaj kontaktu ze zwierzęciem Stan zdrowia zwierzęcia podczas obserwacji weterynaryjnej; 15dniowa obserwacja weterynaryjna może w chwili narażenia być stosowana wyłącznie w odniesieniu do zwierząt takich jak pies i kot Brak ran lub kontakt pośredni Oślinienie zdrowej skóry - - Zapobieganie nie wymaga - nie wymaga rozpoczęcie podawania szczepionki zwierzę zdrowe objawy wścieklizny z chwilą zaobserwowania objawów wścieklizny u zwierzęcia Oślinienie uszkodzonej natychmiastowe rozpoczęcie zwierzę podejrzane o zwierzę zdrowe skóry, lekkie podawania szczepionki - przerwać, wściekliznę (niepotwierdzone objawy) pogryzienia i zadrapania gdy zwierzę zdrowe zwierzę wściekłe, natychmiastowe rozpoczęcie dzikie, nieznane, podawania szczepionki niebadane natychmiastowe rozpoczęcie zwierzę zdrowe objawy wścieklizny podawania szczepionki + swoistej immunoglobuliny (lub surowicy) natychmiastowe rozpoczęcie Głębokie pogryzienia, podawania szczepionki + swoistej zwierzę podejrzane o zwierzę zdrowe zadrapania, oślinienie immunoglobuliny (lub surowicy) wściekliznę (niepotwierdzone objawy) błon śluzowych można przerwać, gdy zwierzę zdrowe zwierzę wściekłe, natychmiastowe rozpoczęcie dzikie, nieznane, podawania szczepionki + swoistej niebadane immunoalobuliny (lub surowicy) Swoiste zapobieganie czynne: Rozpoczęcie szczepienia według skróconego (tj. poekspozycyjnego) schematu szczepień zgodnie z zaleceniami producenta szczepionki - schemat podawania kolejnych dawek w 0, 3, 7, 14, 30 dobie. Swoiste zapobieganie czynno-bierne: jak wyżej + jednocześnie z pierwszą dawką szczepionki podaje się swoistą immunoglobulinę ludzką - 20 j.m. / kg m.c. Immunoglobulinę można podać do 7. dnia od czasu podania 1. dawki szczepionki. Kwalifikacje do szczepienia przeciwko wściekliźnie przeprowadza specjalistyczna poradnia chorób zakaźnych. UWAGA: Rozpoczęcie postępowania poekspozycyjnego można odłożyć do czasu potwierdzenia wścieklizny u zwierzęcia, jeżeli zwierzę, które naraziło człowieka, nie wykazywało objawów choroby podczas ekspozycji i jest możliwa jego 15-dniowa obserwacja weterynaryjna - dotyczy tylko psów i kotów (decyduje rozmiar i lokalizacja obrażeń po pokąsaniu - ocena lekarza). Jeśli narażona została osoba uprzednio szczepiona przeciw wściekliźnie, podaje się tylko dwie dawki przypominające szczepionki wg schematu szczepienia: w 0, 3 dobie. Nie należy wówczas podawać swoistej immunoglobuliny (lub surowicy). B. SZCZEPIENIA PRZECIW TĘŻCOWI U OSÓB ZRANIONYCH 1. Wytyczne dotyczące swoistego zapobiegania tężcowi u osób zranionych Ryzyko wystąpienia tężca Historia szczepień pacjenta niskie wysokie nieszczepieni szczepionka Td lub T, następnie szczepionka Td lub T kontynuować kolejne dawki + lub szczepienia podstawowego wg antytoksyna (LIT - swoista schematu: 0, 1, 6 miesiąc immunoglobulina 250/500 j.m. lub 233/375 niekompletnie szczepieni szczepienie podstawowe lub przypominające - ostatnia dawka więcej niż 10 lat temu szczepionka Td lub T - 1 dawka przypominająca szczepienie podstawowe lub przypominające - ostatnia dawka 5-10 lat temu szczepienie podstawowe lub przypominające - ostatnia dawka mniej niż 5 lat temu szczepionka Td lub T - 1 dawka przypominająca KAT - surowica przeciwtężcowa 3000 j.m.) następnie kontynuować kolejne dawki szczepienia podstawowego wg schematu: 0, 1, 6 miesiąc szczepionka Td lub T - 1 dawka przypominająca + antytoksyna (LIT - swoista immunoglobulina 250/500 j.m. lub KAT - surowica przeciwtężcowa 3000 j.m.) szczepionka Td lub T - 1 dawka przypominająca nie wymaga nie wymaga lub historia szczepień niepewna Ew. gdy szczególnie wysokie ryzyko rozważyć -1 dawkę przypominającą C. SZCZEPIENIA PRZECIW GRUŹLICY 1. W Siłach Zbrojnych RP przyjęto, że uodpornienie przeciw gruźlicy realizuje się przez krajowy program szczepień wieku dziecięcego. 2. Szczepienie przeciwko gruźlicy (obowiązkowe) wykonuje się jednorazowo szczepionką BCG u noworodków. Odstąpiono od oceny wielkości blizny poszczepiennej oraz od obowiązkowej rewakcynacji. D. SZCZEPIENIA PRZECIW ZAKAŻENIOM WYWOŁANYM PRZEZ HAEMOPHILUS INFLUENZAE TYPU B 1. Szczepienie nie dotyczy osób objętych przedmiotowym komunikatem*. 2. Szczepienie przeciwko zakażeniom wywoływanym przez Haemophilus influenzae typu b wykonuje się obowiązkowo wśród osób narażonych w sposób szczególny na zakażenie (dzieci w pierwszym lub drugim roku życia z rodzin wielodzietnych lub domów dziecka). E. SZCZEPIENIA PRZECIW ZAKAŻENIOM WYWOŁYWANYM PRZEZ STREPTOCOCCUS PNEUMONIAE 1. Szczepienie nie dotyczy osób objętych przedmiotowym komunikatem*. 2. Szczepienie przeciwko zakażeniom wywołanym przez Streptococcus pneumoniae wykonuje się u dzieci od drugiego miesiąca życia do 5 lat w określonych grupach ryzyka (zaburzenia odporności). Osoby dorosłe szczepi się powyżej 65. roku życia lub z grupy podwyższonego ryzyka (choroby przewlekłe). F. ORGANIZACJA SZCZEPIEŃ 1. Szczepienia przeprowadza się na zasadach ogólnych, zgodnie z przepisami zawartymi w ustawie z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570, z późn. zm.) 2. W czasie zaistnienia zagrożeń organizacja szczepień może być określona przez właściwego miejscowo Wojskowego Inspektora Sanitarnego, odpowiednio do aktualnej sytuacji, po uzyskaniu akceptacji Głównego Inspektora Sanitarnego WP. * Jako komunikat należy rozumieć część I Programu szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych, tj. Kalendarz szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych narażonych na określone czynniki chorobotwórcze oraz wykonywanych z przyczyn epidemiologicznych. Art. 67c. Świadczenia, o których mowa w art. 24 ust. 7 pkt 2 oraz art. 67-67b, są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej. Art. 68. 1. Żołnierzowi zawodowemu pozostającemu w związku małżeńskim lub posiadającemu dzieci pozostające na jego utrzymaniu, który w miejscu pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398, z późn. zm.18)) korzysta z zakwaterowania zbiorowego, przydzielono mu miejsce w internacie lub w kwaterze internatowej, bez prawa zamieszkiwania z członkami rodziny, przysługuje dodatek za rozłąkę i zwrot kosztów przejazdów odbywanych nie częściej niż raz w miesiącu do miejscowości zamieszkania członka rodziny i z powrotem. 234/375 2. Żołnierzowi zawodowemu zamieszkującemu poza miejscem pełnienia służby w miejscowości, która nie jest miejscowością pobliską w rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, przysługuje prawo do zwrotu kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem. 3. Dodatek za rozłąkę, o którym mowa w ust. 1, oraz zwrot kosztów codziennych dojazdów, o którym mowa w ust. 2, ustala się w formie ryczałtów miesięcznych. 4. Zwrot kosztów przejazdów, o którym mowa w ust. 1, ustala się w wysokości równowartości ceny biletu za przejazd środkami komunikacji publicznej, z uwzględnieniem przysługującej żołnierzowi zawodowemu ulgi, niezależnie od tytułu, z jakiego ulga ta przysługuje. 5. Należności określone w ust. 1 i 2 nie przysługują żołnierzowi zawodowemu, któremu przyznano świadczenie mieszkaniowe, a także żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę poza granicami państwa. 6. Żołnierzowi zawodowemu posiadającemu członków rodziny, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznane także inne świadczenia socjalno-bytowe w postaci pomocy finansowej i rzeczowej. 7. Należności i świadczenia określone w ust. 1 i 2 oraz ust. 6 pokrywa się z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej. 8. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) wysokość dodatku za rozłąkę oraz zwrotu kosztów codziennych dojazdów, szczegółowe warunki ustalania wysokości należności, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz warunki korzystania z tych uprawnień; 2) rodzaj, wysokość i zakres świadczeń, o których mowa w ust. 6, a także warunki korzystania z tych świadczeń. 9. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, powinno w szczególności uwzględniać, że wysokość dodatku za rozłąkę jest uzależniona od stawki diety określanej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na 5 obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 77 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, oraz, że wysokość kosztów codziennych dojazdów, o których mowa w ust. 2, jest uzależniona od kosztów przejazdów publicznymi środkami komunikacji, a także przypadki, w których z powodu niewykonywania przez żołnierza zawodowego zadań służbowych w miejscu pełnienia służby należności te nie będą wypłacane. W przypadku świadczeń socjalno-bytowych, o których mowa w ust. 6, rozporządzenie powinno w szczególności przewidzieć, że świadczenia te są przeznaczone na zakup lub dofinansowanie usług związanych z wypoczynkiem albo rehabilitacją żołnierza zawodowego lub członków jego rodziny, a także uzależnić wysokość tych świadczeń od poziomu dochodów uzyskiwanych na członka rodziny żołnierza zawodowego, w tym także sposób określania wysokości tych dochodów oraz przewidzieć możliwość wypłaty zaliczek na realizację świadczeń socjalno-bytowych i terminy ich rozliczania. Dz.U.10.87.565 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie świadczeń socjalno-bytowych dla żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.87.565) Na podstawie art. 68 ust. 8 i 9 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wysokość, szczegółowe warunki ustalania wysokości oraz warunki korzystania: a) z dodatku za rozłąkę, b) ze zwrotu kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem; 2) szczegółowe warunki ustalania wysokości oraz warunki korzystania ze zwrotu kosztów przejazdów odbywanych nie częściej niż raz w miesiącu do miejsca zamieszkiwania członków rodziny i z powrotem; 235/375 3) rodzaj, wysokość i zakres oraz warunki korzystania z innych świadczeń socjalno-bytowych, które mogą być przyznane żołnierzowi zawodowemu pozostającemu w związku małżeńskim lub posiadającemu dzieci pozostające na jego utrzymaniu. § 2. Dodatek za rozłąkę w formie ryczałtu miesięcznego ustala się w wysokości 18-krotności stawki diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.2)). § 3. Dodatku za rozłąkę nie wypłaca się: 1) jeżeli przez okres miesiąca kalendarzowego żołnierz zawodowy: a) nie wykonywał zadań służbowych z powodu choroby lub zwolnienia z wykonywania zadań służbowych bądź zwolnienia od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny albo wykorzystywania urlopu zdrowotnego, okolicznościowego, szkoleniowego, macierzyńskiego lub wypoczynkowego, b) wykonywał zadania służbowe w miejscowości, w której on sam lub jego małżonek posiada dom lub samodzielny lokal mieszkalny albo w której jest on zameldowany na pobyt stały; 2) za miesiąc kalendarzowy, w którym żołnierz zawodowy nie wykonywał zadań służbowych z nieusprawiedliwionych przyczyn, określonych w art. 93 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą". § 4. 1. Dodatek za rozłąkę wypłaca się na pisemny wniosek żołnierza zawodowego złożony do dowódcy jednostki wojskowej, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym żołnierz spełnił warunki określone w art. 68 ust. 1 ustawy. 2. Do wniosku o wypłatę dodatku za rozłąkę żołnierz zawodowy dołącza: 1) oświadczenie o pozostawaniu w związku małżeńskim lub posiadaniu dzieci pozostających na jego utrzymaniu; 2) oświadczenie o niekorzystaniu z uprawnienia do świadczenia mieszkaniowego; 3) dokument, z którego wynika korzystanie z jednej z form zakwaterowania tymczasowego bez prawa do zamieszkiwania z członkami rodziny, na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398, z późn. zm.3)); 4) dokument potwierdzający miejsce zamieszkania członków rodziny. 3. Dodatek za rozłąkę wypłaca się do dziesiątego dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni na podstawie zatwierdzonego przez dowódcę jednostki wojskowej wykazu żołnierzy, którzy w danym miesiącu kalendarzowym są uprawnieni do jego otrzymania. 4. Żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować pisemnie dowódcę jednostki wojskowej, który wydał decyzję o ustaleniu prawa do dodatku, o zmianie stanu rodzinnego albo miejsca zamieszkania swojego lub członków rodziny, mających wpływ na prawo do dodatku za rozłąkę. § 5. 1. Zwrot kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem ustala się w formie ryczałtu miesięcznego w wysokości 75 % ceny imiennego biletu miesięcznego określonego w cenniku biletów środków komunikacji publicznej, wykonywanych przez przewoźników: 1) kolejowych - w klasie drugiej pociągu osobowego, 2) autobusowych, jeżeli brak jest połączenia kolejowego - na trasie pomiędzy najbliższą miejscu zamieszkania żołnierza zawodowego stacją kolejową lub przystankiem autobusowym a najbliższą miejscu pełnienia służby stacją kolejową lub przystankiem autobusowym i z powrotem. 2. Przy ustalaniu wysokości zwrotu kosztów codziennych dojazdów przyjmuje się najkrótszą trasę kolejową lub autobusową albo łącznie trasę kolejową i autobusową. 3. W przypadku wykonywania usług transportu zbiorowego kolejowego lub autobusowego przez kilku przewoźników na danej trasie przyjmuje się najniższą cenę biletu. 4. Przy ustalaniu wysokości zwrotu kosztów codziennych dojazdów uwzględnia się posiadane przez żołnierza zawodowego ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu przysługują, lub prawo do bezpłatnych przejazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby. 5. W przypadku gdy na trasie, o której mowa w ust. 1, bądź na jej części nie jest możliwy przejazd środkami komunikacji publicznej, zwrot kosztów codziennych dojazdów ustala się w formie ryczałtu miesięcznego w wysokości 75 % ceny imiennego biletu miesięcznego określonego w cenniku biletów środków komunikacji publicznej, wykonywanych przez przewoźników kolejowych w klasie drugiej pociągu osobowego na trasie o długości 30 km. § 6. 1. Zwrotu kosztów codziennych dojazdów nie wypłaca się w przypadkach, o których mowa w § 3, oraz gdy z przyczyn służbowych żołnierz zawodowy przez okres miesiąca kalendarzowego nie dojeżdżał z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby. 2. Zwrot kosztów codziennych dojazdów wypłaca się na pisemny wniosek żołnierza zawodowego. 3. Do wniosku o wypłatę zwrotu kosztów codziennych dojazdów żołnierz zawodowy dołącza: 1) dokument potwierdzający zamieszkanie poza miejscem pełnienia służby; 2) oświadczenie o niekorzystaniu z uprawnienia do świadczenia mieszkaniowego; 3) oświadczenie o posiadanych uprawnieniach do przejazdów ulgowych. 236/375 4. Do wypłacania zwrotu kosztów codziennych dojazdów przepisy § 4 ust. 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio. § 7. 1. Zwrot kosztów przejazdów odbywanych raz w miesiącu przez żołnierza zawodowego do miejsca zamieszkiwania członków rodziny i z powrotem ustala się w wysokości równowartości ceny biletu za przejazd na tej trasie w klasie drugiej pociągu Tanich Linii Kolejowych albo autobusem zwykłym lub pospiesznym, jeżeli brak jest połączenia kolejowego między miejscem pełnienia służby lub miejscowością pobliską a miejscem zamieszkiwania członków jego rodziny. 2. Przy ustalaniu wysokości zwrotu kosztów przejazdów przyjmuje się najkrótszą trasę kolejową lub autobusową albo łącznie trasę kolejową i autobusową. 3. Przy ustalaniu wysokości zwrotu kosztów przejazdów odbywanych raz w miesiącu przepis § 5 ust. 4 stosuje się odpowiednio. § 8. 1. Zwrot kosztów przejazdu, o którym mowa w § 7, nie obejmuje opłat dodatkowych. 2. Wypłatę należności, o której mowa w § 7, realizuje jednostka wojskowa, na której zaopatrzeniu żołnierz zawodowy pozostaje, na jego pisemny wniosek, do którego dołącza się: 1) oświadczenie o pozostawaniu w związku małżeńskim lub posiadaniu dzieci pozostających na jego utrzymaniu; 2) oświadczenie o niekorzystaniu z uprawnienia do świadczenia mieszkaniowego; 3) dokument, z którego wynika korzystanie z jednej z form zakwaterowania tymczasowego bez prawa do zamieszkiwania z członkami rodziny, na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; 4) oświadczenie o posiadanych uprawnieniach do przejazdów ulgowych; 5) bilety albo oświadczenie o odbyciu podróży. 3. Należności pieniężne, o których mowa w § 7, wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym żołnierz zawodowy złożył wniosek. § 9. 1. Żołnierzowi zawodowemu pozostającemu w związku małżeńskim lub posiadającemu dzieci pozostające na jego utrzymaniu przyznaje się następujące rodzaje świadczeń socjalno-bytowych: 1) dofinansowanie zorganizowanego wypoczynku dzieci żołnierzy zawodowych w formie kolonii, obozów i zimowisk, w tym również wypoczynku połączonego z leczeniem albo pobytem na leczeniu sanatoryjnym; 2) dopłata do turnusów rehabilitacyjnych dzieci żołnierzy zawodowych; 3) dopłata do wypoczynku w ramach programu "Tanie wczasy"; 4) pełne pokrycie kosztów wypoczynku dzieci żołnierza zawodowego. 2. Żołnierzowi zawodowemu przyznaje się, na jego wniosek, uprawnienie do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego, w przypadku jego wykupu od przewoźnika. § 10. 1. Wysokość dofinansowania, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1, jest uzależniona od wyrażonego w procentach stosunku średniego miesięcznego dochodu żołnierza zawodowego i członków jego rodziny, przypadającego na osobę w rodzinie żołnierza, za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających dzień wniesienia opłaty, do najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego i wynosi odpowiednio: Wysokość dofinansowania ustalona Średni miesięczny dochód przypadający na osobę w rodzinie żołnierza ustalany w procentach w procentach od kosztu pobytu w stosunku do najniższego uposażenia na pierwsze na drugie zasadniczego żołnierza zawodowego dziecko i następne dziecko do 30 80 90 powyżej 30 do 45 60 70 powyżej 45 do 65 40 50 powyżej 65 nie przysługuje 2. Średni miesięczny dochód, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia dochody żołnierza zawodowego, jego małżonka oraz dzieci pozostających na jego utrzymaniu, stanowiące podstawę obliczenia podatku na zasadach ogólnych na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszone o należny podatek dochodowy od osób fizycznych, składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, z zastrzeżeniem ust. 3. W odniesieniu do osób prowadzących działalność pozarolniczą za dochód przyjmuje się wysokość dochodu z działalności stanowiącej podstawę opodatkowania na podstawie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, pomniejszoną o należny zryczałtowany podatek dochodowy, składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. 3. Do dochodu żołnierza zawodowego nie dolicza się dochodu małżonka lub dzieci, którzy nie uzyskują dochodu z tytułu stosunku pracy, stosunku służbowego, umowy cywilnoprawnej oraz prowadzenia działalności gospodarczej w dniu: 1) wniesienia opłaty - w przypadku korzystania ze świadczeń wymienionych w § 9 ust. 1 pkt 1 i 2; 2) złożenia wniosków o zakwalifikowanie na wypoczynek - w przypadku korzystania ze świadczeń wymienionych w § 9 ust. 1 pkt 3 i 4. 4. Dofinansowanie, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1, może być przyznane nie częściej niż raz w roku kalendarzowym na każde dziecko pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego. 237/375 5. Wypłata dofinansowania, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1, następuje na złożony przez żołnierza zawodowego wniosek, do którego załącza się dowód wniesionej opłaty, potwierdzenie przez organizatora pobytu dziecka na wypoczynku lub leczeniu oraz dokumenty potwierdzające wysokość dochodów w rodzinie. Dochodów uzyskanych w jednostce wojskowej dokonującej wypłaty nie dokumentuje się. 6. Na wniosek żołnierza zawodowego, umotywowany trudną sytuacją materialną rodziny, należna kwota dofinansowania, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1, może zostać wypłacona w formie zaliczki przed wniesieniem opłaty. W takim przypadku żołnierz zawodowy jest zobowiązany po zakończeniu wypoczynku przedstawić dowód wniesienia opłaty oraz zaświadczenie organizatora o pobycie dziecka na wypoczynku lub leczeniu. 7. Dofinansowanie do zorganizowanego wypoczynku, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1, przyznaje dowódca jednostki wojskowej, na której zaopatrzeniu finansowym żołnierz pozostaje, a wypłaca organ finansowy tej jednostki, w terminie do 30 dni od dnia złożenia wniosku. Jeżeli wniosek o dofinansowanie składa dowódca jednostki wojskowej, decyzję o jego przyznaniu podejmuje jego bezpośredni przełożony. 8. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe w instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy, oraz w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, niebędących jednostkami budżetowymi, a także w przedsiębiorstwach państwowych, dla których Minister Obrony Narodowej jest organem założycielskim, dofinansowanie, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1, wypłaca organ finansowy jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pozostaje na zaopatrzeniu logistycznym, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku. § 11. 1. Dopłatę do turnusów rehabilitacyjnych, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 2, przyznaje się żołnierzowi zawodowemu na dzieci pozostające na jego utrzymaniu, które posiadają aktualne orzeczenie o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub grupie inwalidzkiej albo mają przyznany zasiłek pielęgnacyjny, nie częściej niż dwa razy w roku. Do wypłaty dopłaty stosuje się odpowiednio przepisy § 10 ust. 5-8. 2. Wysokość dopłaty wynosi 80 % poniesionych kosztów pobytu. 3. W przypadku gdy dzieci, o których mowa w ust. 1, wymagają stałej indywidualnej opieki rodzica, prawnego opiekuna bądź innej osoby uprawnionej do opieki podczas pobytu na turnusie rehabilitacyjnym, na wniosek żołnierza zawodowego przyznaje się dopłatę w wysokości 40 % poniesionych przez opiekuna kosztów zakwaterowania i wyżywienia. § 12. 1. Żołnierzowi zawodowemu przyznaje się dopłatę do jego wypoczynku oraz jego małżonka i dzieci pozostających na utrzymaniu tego żołnierza w ramach programu "Tanie wczasy", realizowanego w formie wypoczynku rodzinnego, na 14-dniowych turnusach poza sezonem w całorocznych wojskowych ośrodkach wypoczynkowych. Na wniosek żołnierza zawodowego czas trwania turnusu może ulec skróceniu. 2. Z dopłaty, o której mowa w ust. 1, może korzystać żołnierz zawodowy, w którego rodzinie średni miesięczny dochód na osobę - za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym żołnierz złożył wniosek o zakwalifikowanie do programu - nie przekracza 45 % kwoty najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego. Wysokość dochodu jest ustalana w sposób, o którym mowa w § 10 ust. 2 i 3. 3. Dopłata, o której mowa w ust. 1, obejmuje wyżywienie i zakwaterowanie. Finansowana jest przez jednostkę wojskową, w której żołnierz zawodowy pozostaje na zaopatrzeniu w dniu złożenia wniosku o zakwalifikowanie do programu, na podstawie faktury wystawionej przez wojskowy ośrodek wypoczynkowy. Przepisy § 10 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio. 4. Dopłaty, o której mowa w ust. 1, nie przyznaje się w danym roku żołnierzowi zawodowemu, jeżeli została mu przyznana w roku poprzednim. § 13. 1. Dopłatę, o której mowa w § 9 ust. 1 pkt 3, przyznaje się żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do pełnienia służby poza granicami państwa na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 oraz z 2009 r. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278), który został ranny lub zachorował w związku z pełnieniem tej służby, bez względu na wysokość dochodów uzyskiwanych w rodzinie żołnierza zawodowego. 2. Dopłatę, o której mowa w ust. 1, przyznaje się dwukrotnie w okresie 24 miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym żołnierz zawodowy, o którym mowa w ust. 1, powrócił do kraju. 3. Dopłata, o której mowa w ust. 1, obejmuje wyżywienie, zakwaterowanie oraz dwa zabiegi profilaktyczno-lecznicze dziennie. 4. Program "Tanie wczasy" dla żołnierzy zawodowych, o których mowa w ust. 1, jest realizowany przez cały rok na bazie Wojskowych Zespołów i Domów Wypoczynkowych w Międzyzdrojach, Juracie, Solinie, Waplewie i Zakopanem. 5. Dopłatę, o której mowa w ust. 1, przyznaje się na podstawie orzeczenia właściwej wojskowej komisji lekarskiej lub zaświadczenia wystawionego przez lekarza jednostki wojskowej na podstawie przeprowadzonych badań, którymi są objęci żołnierze zawodowi powracający do kraju po zakończeniu służby poza granicami państwa. 238/375 6. Dopłata, o której mowa w ust. 1, jest finansowana przez jednostkę wojskową, w której żołnierz zawodowy pozostaje na zaopatrzeniu finansowym w dniu złożenia wniosku o zakwalifikowanie do programu, na podstawie faktury wystawionej przez wojskowy ośrodek wypoczynkowy. Przepisy § 10 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio. § 14. 1. Pełne pokrycie kosztów wypoczynku dzieci żołnierza zawodowego, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 4, przyznaje się w przypadku, gdy średni miesięczny dochód na osobę w rodzinie za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym żołnierz złożył wniosek o zakwalifikowanie na wypoczynek, nie przekracza 40 % najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego. 2. Pełne pokrycie kosztów wypoczynku przysługuje raz w roku i następuje na wniosek żołnierza udokumentowany wysokością dochodów osiąganych w jego rodzinie, z tym że dochodów uzyskanych przez żołnierza w jednostce wojskowej pokrywającej koszty wypoczynku nie dokumentuje się. 3. Średni miesięczny dochód, o którym mowa w ust. 1, jest ustalany w sposób, o którym mowa w § 10 ust. 2 i 3. 4. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, jest finansowane przez jednostkę wojskową, w której żołnierz zawodowy pozostaje na zaopatrzeniu w dniu złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2. Przepisy § 10 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio. 5. Wypoczynek z pełnym pokryciem jego kosztów organizuje się w formie kolonii i obozów w okresie letnim w wojskowych ośrodkach wypoczynkowych. § 15. Żołnierzowi zawodowemu przyznaje się w danym roku kalendarzowym dopłatę do wypoczynku dzieci pozostających na jego utrzymaniu w ramach programu "Tanie wczasy" albo pełne pokrycie kosztów wypoczynku tych dzieci. § 16. Dodatek za rozłąkę i zwrot kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem przyznaje się w wysokości określonej w rozporządzeniu od dnia 1 stycznia 2010 r. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 12 ust. 4, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.4) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1704. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 132, poz. 1110, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 170, poz. 1217 i Nr 249, poz. 1832, z 2008 r. Nr 208, poz. 1308, Nr 220, poz. 1415 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 42, poz. 336 i Nr 168, poz. 1323 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487, z 2007 r. Nr 192, poz. 1389 oraz z 2008 r. Nr 190, poz. 1165), które utraciło moc z dniem 1 stycznia 2010 r., oraz rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu korzystania przez żołnierzy zawodowych, małżonków i dzieci pozostających na ich utrzymaniu z bezpłatnych przejazdów oraz innych świadczeń socjalno-bytowych (Dz. U. Nr 135, poz. 1452 i Nr 218, poz. 2213, z 2006 r. Nr 86, poz. 598 oraz z 2008 r. Nr 94, poz. 600), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). Art. 68a. 1. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje zwrot kosztów poniesionych na pomoc prawną, jeżeli postępowanie przygotowawcze wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych zostanie zakończone prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu. 2. Koszty w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego obrońcy, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058, z późn. zm.), zwraca się ze środków części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej. 239/375 3. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 do zwrotu kosztów poniesionych na pomoc prawną stosuje się przepisy działu XIV ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.). Art. 69. Żołnierz zawodowy ma prawo do zakwaterowania oraz innych świadczeń z tym związanych na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 70. 1. Przełożeni ponoszą odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny służby żołnierzy zawodowych i są obowiązani zapewnić warunki ochrony ich życia i zdrowia przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. 2. Żołnierz zawodowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. 3. W zakresie wymienionym w ust. 1 i 2 do żołnierzy zawodowych stosuje się odpowiednio przepisy działu dziesiątego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem art. 209, art. 210, art. 1 7 8 9 230 § 2, art. 232, art. 234 § 2, art. 235, art. 237, art. 237 , art. 237 § 1 pkt 1 i § 2-4, art. 237 § 1, art. 237 11 § 3 oraz art. 237 § 4. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki stosowania do żołnierzy zawodowych przepisów Kodeksu pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, uwzględniające szczególny charakter zawodowej służby wojskowej oraz struktury organizacyjne Sił Zbrojnych. Rozporządzenie powinno także określać organy wojskowe i zakres ich kompetencji w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania zadań służbowych przez żołnierzy zawodowych. Dz.U.04.108.1148 zm. Dz.U.07.144.1008 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie stosowania do żołnierzy zawodowych przepisów Kodeksu pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U.04.108.1148) (Dz. U. z dnia 11 maja 2004 r.) Na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki stosowania do żołnierzy zawodowych przepisów Kodeksu pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, a także organy wojskowe oraz zakres ich kompetencji w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania zadań służbowych przez żołnierzy zawodowych. § 2. 1. Dowódcy jednostek wojskowych ponoszą odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w jednostkach wojskowych. 2. Do dowódców jednostek wojskowych w zakresie zadań wynikających z ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące pracodawców. § 3. Do żołnierzy zawodowych kierujących komórką organizacyjną wchodzącą w skład jednostki wojskowej, w zakresie zadań wynikających z dziedziny bezpieczeństwa i higieny pracy, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące osób kierujących pracownikami. § 4. Do żołnierzy zawodowych, niewymienionych w § 2 i 3, w zakresie przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące pracowników. § 5. 1. Podczas wykonywania zadań służbowych, z użyciem uzbrojenia lub innego sprzętu wojskowego - szkolenia strzeleckie, ćwiczenia poligonowe, loty szkolne i bojowe, ćwiczenia morskie, eksploatacja sprzętu wojskowego, pełnienie służby wartowniczej - żołnierze zawodowi zobowiązani są do przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy określonych w Kodeksie pracy oraz wymogów w tym zakresie wynikających z postanowień regulaminów, instrukcji, wytycznych, dokumentacji techniczno-ruchowej sprzętu oraz rozkazów wydanych przez właściwe organy wojskowe, wynikających ze szczególnego charakteru służby wojskowej. 240/375 2. Przestrzeganie postanowień, o których mowa w ust. 1, nadzorują właściwi przełożeni. § 6. 1. Nadzór nad stanem bezpieczeństwa i higieny pracy oraz koordynację całokształtu działalności w tym zakresie w jednostkach wojskowych sprawuje dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy. 2. W odniesieniu do podległych jednostek wojskowych nadzór, o którym mowa w ust. 1, sprawują przełożeni dowódców tych jednostek. § 7. Osoby, o których mowa w § 6, są zobowiązane podejmować działania na rzecz kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, a w szczególności: 1) udzielać podległym jednostkom wojskowym pomocy przy wykonywaniu zadań z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy; 2) dokonywać, co najmniej raz w roku, oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracy w podległych jednostkach wojskowych oraz określać kierunki poprawy tego stanu na podstawie analizy wypadków oraz chorób zawodowych. § 8. 1. Dyrektor departamentu, o którym mowa w § 6 ust. 1, uprawniony jest do przeprowadzania kontroli przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy we wszystkich jednostkach wojskowych. 2. Dowódcy jednostek wojskowych przeprowadzają kontrolę, o której mowa w ust. 1, w odniesieniu do podległych jednostek wojskowych. § 9. Dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw kontroli oraz szefowie: Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, Wojskowego Dozoru Technicznego, Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej, Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej - nadzorują, w zakresie prowadzonej działalności, przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w jednostkach wojskowych. § 10. W programach szkolenia żołnierzy zawodowych uwzględnia się zagadnienia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy zgodnie z wymogami określonymi w przepisach wydanych na podstawie 5 2) art. 237 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. ) oraz zagadnienia wynikające ze specyfiki i charakteru jednostek wojskowych. § 11. 1. Badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia w jednostkach wojskowych przeprowadzają organy wojskowe właściwe w sprawach sanitarno-epidemiologicznych. 2. W razie braku możliwości wykonania określonych badań i pomiarów przez organy wojskowe, dowódca jednostki wojskowej zleca ich wykonanie innym uprawnionym placówkom, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 227 § 2 Kodeksu pracy. § 12. Dowódcy jednostek wojskowych zobowiązani są planować i realizować corocznie przedsięwzięcia zmierzające do poprawy warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, z uwzględnieniem 12 wniosków zgłaszanych w tym zakresie przez komisje, o których mowa w art. 237 Kodeksu pracy. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Rozdział 5 Uposażenie i inne należności pieniężne żołnierzy zawodowych Art. 71. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują uposażenie i inne należności pieniężne określone w ustawie. 2. Przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych stanowi wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość określa ustawa budżetowa. 3. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia, wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 2. Ustalając wielokrotność kwoty bazowej, rozporządzenie powinno uwzględnić prestiż zawodu żołnierza zawodowego, a także warunki, o których mowa w art. 3 ust. 3. 4. Przez przeciętne uposażenie, o którym mowa w ust. 2, rozumie się uposażenie wraz z miesięczną równowartością dodatkowego uposażenia rocznego. Dz.U.07.192.1383 zm. Dz.U.07.219.1624 241/375 ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 3 października 2007 r. w sprawie określenia wielokrotności kwoty bazowej stanowiącej przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych (Dz.U.07.192.1383) Na podstawie art. 71 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych 1) (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. Wielokrotność kwoty bazowej stanowiącą przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych ustala się: 1) od dnia 1 stycznia 2008 r. na 2,48; 2) od dnia 1 stycznia 2009 r. na 2,60. § 2. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 stycznia 2007 r. w sprawie określenia wielokrotności kwoty bazowej stanowiącej przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 3, poz. 25). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2008 r. ____________________ 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1203 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 122, poz. 1025, z 2006 r. Nr 104, poz. 711, Nr 191, poz. 1414 i Nr 220, poz. 1600 i 1602 oraz z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i Nr 176, poz. 1242. Art. 72. 1. Uposażenie żołnierzy zawodowych składa się z uposażenia zasadniczego i dodatków do uposażenia. 2. Z tytułu pełnienia zawodowej służby wojskowej żołnierz zawodowy otrzymuje tylko jedno uposażenie. 3. Żołnierzowi zawodowemu powołanemu do zawodowej służby wojskowej w trakcie miesiąca kalendarzowego, w którym pełnił inną formę czynnej służby wojskowej, przysługuje odpowiednie wyrównanie uposażenia. Art. 73. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują następujące inne należności pieniężne: 1) zasiłki na zagospodarowanie; 2) dodatkowe uposażenie roczne; 3) nagrody uznaniowe i zapomogi; 4) nagrody jubileuszowe; 5) należności za podróże i przeniesienia służbowe; 6) gratyfikacje urlopowe; 7) dodatkowe wynagrodzenie za dodatkowo powierzone czasowe pełnienie obowiązków służbowych i za wykonywanie czynności powierzonych wykraczających poza zadania wynikające z zajmowanego stanowiska służbowego; 8) należności związane z pełnieniem zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa; 9) należności związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej. 2. W razie śmierci żołnierza zawodowego lub członka jego rodziny przysługują: 1) zasiłek pogrzebowy; 2) odprawa pośmiertna; 3) pokrycie kosztów pogrzebu z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej. Art. 74. 1. Wypłaty uposażenia oraz innych należności, o których mowa w art. 73, dokonuje jednostka wojskowa lub instytucja cywilna, na której zaopatrzeniu finansowym żołnierz pozostaje, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe w instytucji cywilnej oraz w jednostce organizacyjnej, dla której Minister Obrony Narodowej jest organem założycielskim, albo nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej, niebędącej jednostką budżetową: 1) zasiłek na zagospodarowanie, 242/375 2) nagrody uznaniowe i zapomogi przyznawane przez Ministra Obrony Narodowej, 3) nagrodę jubileuszową, 4) gratyfikację urlopową, 5) należności za przeniesienie służbowe, 6) należności związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, z wyjątkiem ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe, 7) należności i świadczenia pośmiertne, o których mowa w art. 73 ust. 2 – wypłaca wojskowa jednostka budżetowa, na której zaopatrzeniu żołnierz pozostaje. Art. 75. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych należności, o których mowa w art. 73, ulegają przedawnieniu z upływem trzech lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. 2. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych należności, o których mowa w art. 73, przerywa: 1) każda czynność przed organem właściwym do rozpatrzenia roszczenia podjęta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia; 2) uznanie roszczenia. 3. W razie zwłoki w wypłacie uposażenia i innych należności, o których mowa w art. 73, żołnierzowi zawodowemu przysługują odsetki ustawowe od dnia, w którym uposażenie lub inna należność pieniężna stały się wymagalne. O odsetkach ustawowych orzeka w decyzji administracyjnej organ właściwy w sprawie przyznania uposażenia lub innej należności. Art. 76. 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem rozpoczęcia przez żołnierza zawodowego pełnienia zawodowej służby wojskowej. 2. Zmiana wysokości uposażenia następuje: 1) z dniem powstania okoliczności uzasadniających tę zmianę - w przypadku zaistnienia okoliczności powodujących podwyższenie uposażenia; 2) z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające tę zmianę - w razie zaistnienia okoliczności powodujących obniżenie uposażenia. 3. Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub podwyższenie wysokości tego uposażenia nastąpiło w trakcie miesiąca kalendarzowego, uposażenie za czas do końca tego miesiąca oblicza się w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia za każdy dzień. 4. Prawo do uposażenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym żołnierz zawodowy został zwolniony z zawodowej służby wojskowej, zaginął lub zmarł. Art. 77. Uposażenie i inne należności, o których mowa w art. 73, pobrane przez żołnierza zawodowego, przysługujące mu według zasad obowiązujących w dniu wypłaty, nie podlegają zwrotowi. Art. 78. 1. Wysokość uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego jest uzależniona od grupy uposażenia, do której zostało zaszeregowane zajmowane przez niego stanowisko służbowe. 2. Żołnierz powołany do zawodowej służby wojskowej otrzymuje do czasu objęcia pierwszego stanowiska służbowego uposażenie zasadnicze najniższe w danym korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych. 3. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe uposażenie zasadnicze w wysokości wynikającej z ust. 1 przysługuje od dnia objęcia tego stanowiska. 4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, grupy uposażenia dla poszczególnych stopni etatowych. Rozporządzenie powinno umożliwić zróżnicowanie grup uposażenia w zależności od rangi stanowiska, zakresu wykonywanych zadań służbowych, ponoszonej odpowiedzialności i wymaganych kwalifikacji. Uwzględniając powyższe uwarunkowania, rozporządzenie może określać jedną grupę lub kilka grup uposażenia na stanowiskach służbowych o określonym stopniu etatowym. Dz.U.04.50.487 zm. Dz.U.08.213.1340 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 22 marca 2004 r. w sprawie określenia grup uposażenia (Dz.U.04.50.487) (Dz. U. z dnia 29 marca 2004 r.) 243/375 Na podstawie art. 78 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa grupy uposażenia dla poszczególnych stopni etatowych, do których zaszeregowane są stanowiska służbowe żołnierzy zawodowych. § 2. Grupy uposażenia dla poszczególnych stopni etatowych, do których zaszeregowane są stanowiska służbowe żołnierzy zawodowych, określa tabela. +--------------------------------------------------------------+ | | | | Stopień etatowy | Grupa uposażenia | | | | |---------------------------------------+----------------------| | 1 | 2 | |---------------------------------------+----------------------| | generał | 20 | | (admirał) | | |---------------------------------------+----------------------| | | 19 B | | generał broni |----------------------| | (admirał floty) | 19 A | | |----------------------| | | 19 | |---------------------------------------+----------------------| | | 18 B | | generał dywizji |----------------------| | (wiceadmirał) | 18 A | | |----------------------| | | 18 | |---------------------------------------+----------------------| | | 17 B | | generał brygady |----------------------| | (kontradmirał) | 17 A | | |----------------------| | | 17 | |---------------------------------------+----------------------| | | 16 C | | |----------------------| | pułkownik | 16 B | | (komandor) |----------------------| | | 16 A | | |----------------------| | | 16 | |---------------------------------------+----------------------| | | 15 C | | |----------------------| | podpułkownik | 15 B | | (komandor porucznik) |----------------------| | | 15 A | | |----------------------| | | 15 | |---------------------------------------+----------------------| | | 14 C | | |----------------------| | major | 14 B | | (komandor podporucznik) |----------------------| | | 14 A | | |----------------------| | | 14 | |---------------------------------------+----------------------| | | 13 B | | kapitan |----------------------| | (kapitan marynarki) | 13 A | | |----------------------| 244/375 | | 13 | |---------------------------------------+----------------------| | porucznik | 12 A | | (porucznik marynarki) |----------------------| | | 12 | |---------------------------------------+----------------------| | podporucznik | 11 | | (podporucznik marynarki) | | |---------------------------------------+----------------------| | starszy chorąży sztabowy | 10 | | (starszy chorąży sztabowy marynarki) | | |---------------------------------------+----------------------| | starszy chorąży | 9 | | (starszy chorąży marynarki) | | |---------------------------------------+----------------------| | chorąży | 8 | | (chorąży marynarki) | | |---------------------------------------+----------------------| | młodszy chorąży | 7 | | (młodszy chorąży marynarki) | | |---------------------------------------+----------------------| | starszy sierżant | 6 | | (starszy bosman) | | |---------------------------------------+----------------------| | sierżant | 5 | | (bosman) | | |---------------------------------------+----------------------| | plutonowy | 4 | | (bosmanmat) | | |---------------------------------------+----------------------| | starszy kapral | 3 | | (starszy mat) | | |---------------------------------------+----------------------| | kapral | 2 | | (mat) | | |---------------------------------------+----------------------| | starszy szeregowy | 1 | | (starszy marynarz) | | |---------------------------------------+----------------------| | szeregowy | 0 | | (marynarz) | |" +--------------------------------------------------------------+ § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 6 grudnia 2008 r. § 3. Określenie grup uposażeń dla poszczególnych stopni etatowych, o których mowa w § 2, stanowi podstawę do sporządzenia etatów jednostek wojskowych określających stanowiska służbowe, na które żołnierze zawodowi będą wyznaczani. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z wyjątkiem § 3, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 5. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, stawki uposażenia zasadniczego dla poszczególnych grup uposażenia, z uwzględnieniem, że stawka uposażenia zasadniczego dla najniższej grupy uposażenia nie będzie niższa niż wysokość kwoty bazowej, o której mowa w art. 71 ust. 2. Dz.U.04.135.1453 245/375 Tekst jednolity Dz.U.06.59. 423 zm. Dz.U.07.37.240 zm. Dz.U.07.235.1727 zm. Dz.U.08.213.1341 zm. Dz.U.09.6.36 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.135.1453) (Dz. U. z dnia 15 czerwca 2004 r.) Na podstawie art. 78 ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa stawki uposażenia zasadniczego dla poszczególnych grup uposażenia. § 2. Ustala się stawki uposażenia zasadniczego dla poszczególnych grup uposażenia, określone w załączniku do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) 1) ________ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniami Ministra Obrony Narodowej: a) z dnia 16 marca 2000 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 246, z 2001 r. Nr 23, poz. 275, z 2002 r. Nr 73, poz. 671 i Nr 221, poz. 1861, z 2003 r. Nr 33, poz. 272 oraz z 2004 r. Nr 45, poz. 434), b) z dnia 16 marca 2000 r. w sprawie uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 247, z 2001 r. Nr 23, poz. 276, z 2002 r. Nr 70, poz. 652, z 2003 r. Nr 33, poz. 273 oraz z 2004 r. Nr 38, poz. 350), c) z dnia 15 kwietnia 2002 r. w sprawie stawek uposażenia według stanowiska służbowego typowych dla stopni wojskowych (Dz. U. Nr 58, poz. 536, z 2003 r. Nr 33, poz. 274 oraz z 2004 r. Nr 38, poz. 351) - które tracą moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. ZAŁĄCZNIK Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2009 r. (poz. 36) STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO DLA POSZCZEGÓLNYCH GRUP UPOSAŻENIA GRUPA UPOSAŻENIA 20 19B 19A 19 18B 18A 18 17B 17A 17 16C MIESIĘCZNIE W ZŁOTYCH 14.900,00 12.600,00 12.000,00 11.500,00 10.750,00 10.200,00 9.800,00 9.150,00 8.750,00 8.400,00 7.850,00 246/375 16B 16A 16 15C 15B 15A 15 14C 14B 14A 14 13B 13A 13 12A 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 7.300,00 6.800,00 6.350,00 5.800,00 5.450,00 5.250,00 5.100,00 4.850,00 4.700,00 4.600,00 4.520,00 4.200,00 4.100,00 4.030,00 3.910,00 3.850,00 3.800,00 3.600,00 3.480,00 3.360,00 3.260,00 3.170,00 3.100,00 3.040,00 2.990,00 2.940,00 2.550,00 2.500,00 Art. 79. Żołnierz zawodowy wyznaczony na stanowisko służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zachowuje prawo do stawki uposażenia zasadniczego pobieranego na poprzednio zajmowanym stanowisku do czasu uzyskania wyższej stawki uposażenia zasadniczego. Art. 80. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują następujące dodatki do uposażenia zasadniczego: 1) dodatek specjalny - za szczególne właściwości lub warunki pełnienia zawodowej służby wojskowej; 2) dodatek służbowy - za pełnienie zawodowej służby wojskowej na określonych stanowiskach dowódczych i kierowniczych lub samodzielnych albo w określonych jednostkach wojskowych; 3) dodatek za długoletnią służbę wojskową. 1a. Żołnierzom zawodowym pełniącym służbę w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych przyznaje się dodatek motywacyjny – za uzyskanie w opinii służbowej oceny bardzo dobrej oraz posiadanie odpowiedniej klasy kwalifikacyjnej, o której mowa w art. 46a. 2. W przypadku gdy miesięczne uposażenie żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym sędziego sądu wojskowego albo asesora lub prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury jest niższe od miesięcznego wynagrodzenia przysługującego na równorzędnym stanowisku sędziego sądu powszechnego albo asesora lub prokuratora powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury, żołnierzowi przysługuje dodatek wyrównawczy w wysokości różnicy między tym wynagrodzeniem a uposażeniem należnym na zajmowanym stanowisku. 247/375 3. Dodatki do uposażenia zasadniczego mogą być ustalone w stawkach miesięcznych, dziennych albo za wykonanie określonych czynności; dodatki ustalone w stawkach miesięcznych są dodatkami o charakterze stałym. 4. Dodatki do uposażenia przyznaje, w formie decyzji, organ, o którym mowa w art. 104. 5. Organ, który przyznał dodatek do uposażenia, w przypadku niewykonywania zadań uzasadniających wypłacanie dodatku, może zawiesić, obniżyć albo wstrzymać jego wypłacanie, w formie decyzji. 5a. Żołnierzowi zawodowemu spełniającemu równocześnie warunki do otrzymywania dodatków specjalnych o charakterze stałym z kilku tytułów, przysługuje jeden dodatek specjalny w wyższej stawce miesięcznej. Przepis stosuje się odpowiednio w przypadku zbiegu uprawnień do dodatku służbowego. 5b. Żołnierzowi zawodowemu, który otrzymywał dodatki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, przyznaje się te dodatki w ostatnim miesiącu pełnienia służby, w wysokości uzależnionej od okresu ich otrzymywania. 6. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki otrzymywania dodatków do uposażenia zasadniczego oraz ich wysokość. Rozporządzenie powinno przede wszystkim określić szczególne właściwości lub warunki pełnienia zawodowej służby wojskowej uprawniające żołnierzy zawodowych do otrzymywania dodatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, stanowiska służbowe, których zajmowanie uprawnia do dodatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, oraz okresy czynnej służby wojskowej, od których jest uzależniona wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, a także szczegółowe warunki i tryb ich przyznawania, zawieszania, obniżania i wstrzymywania. Dz.U.04.141.1497 zm. Dz.U.05.20.171 zm. Dz.U.05.205.1700 zm. Dz.U.05.245.2087 zm. Dz.U.06.149.1080 zm. Dz.U.06.182.1350 zm. Dz.U.06.195.1444 zm. Dz.U.07.180.1281 zm. Dz.U.08.29.171 z późn. zm. Dz.U.10.205.1362 zm. Dz.U.08.147.934 zm. Dz.U.08.208.1310 zm. Dz.U.09.42.343 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.141.1497) (Dz. U. z dnia 21 czerwca 2004 r.) Na podstawie art. 80 ust. 6 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje: W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 czerwca 2008 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 147, poz. 934) w § 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia dodatek za długoletnią służbę wojskową po pięciu lub dziesięciu latach służby wojskowej, zachowuje się prawo do 248/375 otrzymywania dotychczasowej stawki dodatku za długoletnią służbę wojskową do czasu uzyskania wyższej stawki dodatku. Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki otrzymywania przez żołnierzy zawodowych dodatków do uposażenia zasadniczego oraz ich wysokość. § 2. Kwotą bazową w rozumieniu rozporządzenia jest kwota 1.500 zł. § 3. 1. Decyzję w sprawie przyznania dodatku o charakterze stałym wydaje się na czas określony lub nieokreślony, nie dłuższy jednak niż na czas pełnienia przez żołnierza zawodowego służby na stanowisku służbowym. 2. W przypadku przyznawania, zawieszania, obniżania lub wstrzymywania dodatków o charakterze stałym kopię decyzji dołącza się do akt osobowych żołnierza. 3. Podwyższenie dodatku za długoletnią służbę wojskową wynikające z dokonanej odrębnymi przepisami zmiany stawek uposażenia zasadniczego nie wymaga wydawania nowej decyzji. Rozdział 2 Dodatek specjalny § 4. Do szczególnych właściwości lub warunków pełnienia służby, uprawniających żołnierza zawodowego do otrzymywania dodatku specjalnego, zalicza się: 1) wykonywanie lotów w składzie załóg wojskowych statków powietrznych; 1a) wykonywanie bezpośredniej obsługi wojskowych statków powietrznych; 2) pełnienie służby w składzie załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej wychodzących na morze; 3) wykonywanie pod wodą zadań z użyciem sprzętu nurkowego; 4) wykonywanie skoków ze spadochronem; 5) pełnienie służby polegającej na bezpośrednim fizycznym zwalczaniu terroryzmu lub szkoleniu w tym zakresie; 6) wykonywanie czynności operacyjno-rozpoznawczych lub dochodzeniowo-śledczych w Żandarmerii Wojskowej; 6a) pełnienie służby w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego lub w Służbie Wywiadu Wojskowego; 7) wykonywanie czynności polegających na rozminowywaniu terenu lub jego oczyszczaniu z przedmiotów wybuchowych albo niebezpiecznych; 8) pełnienie służby w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych; 9) wykonywanie zadań związanych z zapobieganiem skutkom klęsk żywiołowych lub ich usunięciem oraz ratowniczych. § 5. 1. Żołnierzowi zawodowemu spełniającemu równocześnie warunki do otrzymywania dodatku specjalnego na podstawie § 9, 10a, 11, 13, 15 lub 17-20 przyznaje się dodatek specjalny ustalony w najwyższej stawce miesięcznej. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zbiegu uprawnień do dodatku specjalnego według różnych stawek. § 6. Żołnierz zawodowy otrzymujący dodatek specjalny o charakterze stałym, który w związku ze skierowaniem do pełnienia służby poza granicami państwa nie spełnia warunków uzasadniających otrzymywanie tego dodatku, w okresie pełnienia służby poza granicami państwa zachowuje prawo do dodatku należnego przed skierowaniem z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na wysokość tego dodatku. § 7. 1. Żołnierzowi zawodowemu, który otrzymuje dodatek specjalny o charakterze stałym, w ostatnim miesiącu pełnienia zawodowej służby wojskowej dodatek ten przysługuje: 1) w pełnej wysokości - jeżeli żołnierz otrzymywał dodatek specjalny o charakterze stałym przez okres co najmniej 10 lat; 2) w wysokości 1/10 ostatnio pobranej kwoty dodatku specjalnego za każdy rok, w którym żołnierz otrzymywał dodatek specjalny o charakterze stałym - jeżeli żołnierz otrzymywał go przez okres krótszy niż 10 lat, z tym że okres przekraczający sześć miesięcy traktuje się jako pełny rok. 2. Do okresów otrzymywania dodatku, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się okresów pobierania dodatku na podstawie art. 90 ust. 1, art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", a także okresów pozostawania w dyspozycji lub rezerwie 249/375 kadrowej albo pełnienia służby poza granicami państwa, jeżeli żołnierz zawodowy nie spełniał w trakcie trwania tych okresów warunków uzasadniających otrzymywanie tego dodatku. 3. W przypadku: 1) zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, w razie gdy utrata tej zdolności została spowodowana wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby lub chorobą powstałą w związku ze szczególnymi warunkami służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze, określone w ustawie z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2005 r. Nr 130, poz. 1085), 2) śmierci lub zaginięcia żołnierza zawodowego - w uposażeniu żołnierza za ostatni miesiąc pełnienia zawodowej służby wojskowej uwzględnia się pełną wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1. 4. W przypadku żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1 i 3, otrzymującego dodatek specjalny na podstawie § 9 ust. 5, § 11 ust. 4, § 13 ust. 4 lub § 15 ust. 3, dla celów ustalenia dodatku specjalnego w ostatnim miesiącu pełnienia służby przyjmuje się kwotę dodatku ustaloną odpowiednio z uwzględnieniem § 9 ust. 1, § 11 ust. 1, § 13 ust. 1 lub § 15 ust. 1. § 8. 1. Żołnierz zawodowy, który utracił prawo do otrzymywania dodatku specjalnego, o którym mowa w § 9, 10a, 11, 13, 15 lub 17-20, w ostatnim miesiącu pełnienia czynnej służby wojskowej otrzymuje ten dodatek w wysokości obowiązującej w dniu zwolnienia ze służby. 2. Ustalenie dodatku w wysokości obowiązującej w dniu zwolnienia żołnierza ze służby następuje przez: 1) określenie wskaźnika relacji miesięcznej kwoty dodatku do kwoty bazowej - ustalonych z dnia utraty przez żołnierza prawa do otrzymywania dodatku; wskaźnik ten wyraża się w procentach z zaokrągleniem do setnych części procenta; 2) pomnożenie kwoty bazowej ustalonej na dzień zwolnienia żołnierza ze służby przez wskaźnik relacji, o którym mowa w pkt 1. 3. W zakresie przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, przepisy § 5 i § 7 ust. 1, 2 i 4 stosuje się odpowiednio. § 9. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko instruktora-pilota w dowództwach związków organizacyjnych i Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych oraz żołnierz zawodowy pełniący służbę w jednostkach wojskowych do szczebla pułku, który w ramach obowiązków wynikających z opisu zajmowanego stanowiska służbowego wykonuje loty w składzie załóg wojskowych statków powietrznych, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej: 1) 1,80 - piloci, którzy wykonali powyżej 2.000 godzin lotu; 2) 1,60 - piloci, którzy wykonali powyżej 1.500 godzin do 2.000 godzin lotu; 3) 1,30 - piloci, którzy wykonali powyżej 1.100 godzin do 1.500 godzin lotu; 4) 1,00 - piloci, którzy wykonali powyżej 750 godzin do 1.100 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 2.500 godzin lotu; 5) 0,80 - piloci, którzy wykonali powyżej 500 godzin do 750 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 2.000 godzin do 2.500 godzin lotu; 6) 0,60 - piloci, którzy wykonali powyżej 300 godzin do 500 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 1.500 godzin do 2.000 godzin lotu; 7) 0,50 - piloci, którzy wykonali do 300 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 1.000 godzin do 1.500 godzin lotu; 8) 0,40 - inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 500 godzin do 1.000 godzin lotu; 9) 0,30 - inni członkowie załóg, którzy wykonali do 500 godzin lotu. 1a. Mnożniki kwoty bazowej, o których mowa w ust. 1 pkt 1-7, zwiększa się pilotom, którzy wykonują loty samolotem wielozadaniowym F-16, przez okres: 1) do 3 lat - o 0,2; 2) od 3 do 6 lat - o 0,4; 3) od 6 do 9 lat - o 0,7; 4) od 9 do 12 lat - o 1,0; 5) powyżej 12 lat - o 1,5 1b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego wykonującego, w trakcie szkolenia wojskowego loty na samolocie wielozadaniowym F-16, niebędącym statkiem powietrznym używanym przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej.". 2. Dodatek specjalny w wysokości określonej w ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w ciągu roku kalendarzowego wykonuje loty w wymiarze nie niższym niż: 1) 30 godzin - samolotem naddźwiękowym albo 2) 40 godzin - innym wojskowym statkiem powietrznym. 2a. Do liczby godzin lotów, o których mowa w ust. 1 i 2, wlicza się czas lotów wykonanych w składzie załóg wojskowych statków powietrznych w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed 250/375 powołaniem do zawodowej służby wojskowej oraz czas lotów wykonanych przez żołnierza zawodowego w trakcie szkolenia wojskowego na innych niż wojskowe statkach powietrznych 3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 2 pkt 2. 4. Dla celów ustalania godzin lotu, o których mowa w ust. 1, czas lotu jest liczony od chwili, gdy wojskowy statek powietrzny rozpoczyna poruszanie się za pomocą własnej mocy w celu wykonania startu, do chwili zatrzymania się po wykonaniu lotu i wyłączeniu silnika (silników), z tym że czas lotu wykonanego: 1) statkiem powietrznym realizującym zadania w strefie działań wojennych - przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 3,0; 2) samolotem naddźwiękowym albo śmigłowcem pokładowym lotnictwa Marynarki Wojennej RP przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 2,0; 3) samolotem odrzutowym poddźwiękowym - przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 1,5; 4) innym niż wymienionym w pkt 1 i 2 śmigłowcem - przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 1,2. 5. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby godzin lotu określonej w ust. 2, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości: 1) 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę lotu wykonanego w okresie poprzedniego roku kalendarzowego - jeżeli żołnierz wykonywał loty wyłącznie samolotem naddźwiękowym; 2) 1/40 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę lotu wykonanego w okresie poprzedniego roku kalendarzowego - w innym niż określony w pkt 1 przypadku. 6. Dodatek specjalny ustalony w sposób określony w ust. 5 wypłaca się żołnierzowi zawodowemu do czasu wykonania liczby godzin lotu określonej w ust. 2. § 9a. 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 9 ust. 1, posiadającemu co najmniej dziesięcioletni staż zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego, który wykonał bezawaryjnie zadania określone w indywidualnym rocznym planie szkolenia lotniczego, w wymiarze lotów nie niższym niż: 1) 30 godzin - samolotem naddźwiękowym albo 2) 40 godzin - innym wojskowym statkiem powietrznym - po zakończeniu roku kalendarzowego przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny w wysokości 300 % kwoty pobieranego dodatku specjalnego o charakterze stałym. 2. Wysokość jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o 20 % kwoty pobieranego przez żołnierza zawodowego dodatku specjalnego o charakterze stałym, za każdy pełny rok zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do wysokości 600 %. 3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 1 pkt 2. Przepis § 9 ust. 2a stosuje się odpowiednio. 4. Dla celów ustalania jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się staż zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego oraz kwotę dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 9 ust. 1, ustalone na ostatni dzień roku kalendarzowego, za który żołnierzowi zawodowemu jest przyznawany ten dodatek § 10. Żołnierzowi zawodowemu nieuprawnionemu do dodatku specjalnego, o którym mowa w § 9, który wykonuje loty w składzie załogi wojskowego statku powietrznego, przyznaje się za każdą godzinę lotu dodatek specjalny w wysokości 1/30 najniższej miesięcznej kwoty dodatku specjalnego należnego pilotowi lub innemu członkowi załogi, w wysokości określonej odpowiednio w § 9 ust. 1 pkt 7 lub 9. § 10a. 1. Żołnierz zawodowy, który w ramach obowiązków wynikających z opisu zajmowanego stanowiska służbowego wykonuje bezpośrednią obsługę wojskowych statków powietrznych, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej: 1) do 0,10 - który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku do 10 lat; 2) do 0,20 - który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku od 10 do 20 lat; 3) do 0,30 - który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku powyżej 20 lat. 2. Mnożniki kwoty bazowej, o których mowa w ust. 1, zwiększa się o 0,10 żołnierzom zawodowym wykonującym bezpośrednią obsługę samolotów wielozadaniowych F-16 lub śmigłowców pokładowych lotnictwa Marynarki Wojennej RP. 3. Stanowiskami służbowymi objętymi prawem do dodatku, o którym mowa w ust. 1, są stanowiska służbowe w pododdziałach technicznych jednostek wojskowych do szczebla pułku, w których dokonuje się obsługi wojskowych statków powietrznych, oznaczone w etatach jednostek wojskowych cechą korpusu osobowego lotnictwa - 08, cechą grupy osobowej inżynieryjno-lotniczej - 9 oraz symbolem specjalności wojskowej: 251/375 1) eksploatacja lotniczych urządzeń radioelektronicznych - 04; 2) eksploatacja osprzętu lotniczego - 05; 3) eksploatacja samolotów - 06; 4) eksploatacja śmigłowców - 07; 5) eksploatacja uzbrojenia lotniczego - 10; 6) eksploatacja i naprawa lotniczych urządzeń fotograficznych - 42; 7) eksploatacja i naprawa lotniczych urządzeń noktowizyjnych - 43; 8) eksploatacja i naprawa lotniczych urządzeń radioelektronicznych - 44; 9) eksploatacja i naprawa osprzętu lotniczego - 47; 10) eksploatacja i naprawa samolotów - 49; 11) eksploatacja i naprawa śmigłowców - 54; 12) eksploatacja i naprawa uzbrojenia lotniczego - 59; 13) obsługa lotniczych urządzeń fotograficznych - 71; 14) obsługa lotniczych urządzeń radioelektronicznych - 72; 15) obsługa osprzętu lotniczego - 75; 16) obsługa samolotów dodźwiękowych - 77; 17) obsługa samolotów naddźwiękowych - 78; 18) obsługa samolotów transportowych - 79; 19) obsługa śmigłowców - 84; 20) obsługa uzbrojenia lotniczego - 88. 4. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności poziom wyszkolenia specjalistycznego żołnierza oraz posiadane przez niego uprawnienia w zakresie obsługi statków powietrznych, stopień trudności i złożoności wykonywanych zadań, liczbę podległych lub nadzorowanych żołnierzy, a także uciążliwości i zagrożenia związane z realizacją zadań wynikających z zajmowanego stanowiska służbowego. 5. Do okresu służby uprawniającego do przyznania dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, wlicza się okres pobierania przez żołnierza zawodowego dodatku za bezpośrednią obsługę statków powietrznych, na podstawie obowiązujących przed dniem 1 lipca 2004 r. przepisów w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy. § 11. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący etatowe stanowisko w składzie załogi jednostki pływającej Marynarki Wojennej, który wychodzi na morze na tej lub innej jednostce pływającej Marynarki Wojennej, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny, ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej określonych w tabeli. +-----------------------------------+---------------------------------------------------------+ | | Mnożnik kwoty bazowej, w zależności od czasu służby | | | w składach etatowych załóg jednostek pływających | | Rodzaj jednostki pływającej +------------------+-------------------+------------------+ | | do 5 lat | powyżej 5 lat | powyżej 10 lat | | | | do 10 lat | | +-----------------------------------+------------------+-------------------+------------------+ |okręty podwodne | 0,40 | 0,50 | 0,60 | +-----------------------------------+------------------+-------------------+------------------+ |okręty nawodne | 0,20 | 0,30 | 0,40 | +-----------------------------------+------------------+-------------------+------------------+ |pozostałe jednostki pływające | 0,15 | 0,20 | 0,30 | +-----------------------------------+------------------+-------------------+------------------+ 2. Dodatek specjalny w wysokości wynikającej z ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w składzie załogi jednostki pływającej Marynarki Wojennej przebywa na morzu w łącznym wymiarze nie niższym niż 30 dni w ciągu roku kalendarzowego, w czasie nie krótszym niż 6 godzin dziennie. Czas przebywania jednostki pływającej Marynarki Wojennej na morzu jest liczony od chwili minięcia głowic falochronów wejściowych do portu przy wyjściu na morze do chwili minięcia tych głowic przy wejściu do portu. 3. Do czasu służby w składach etatowych załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej, o którym mowa w ust. 1, oraz do czasu przebywania na morzu, o którym mowa w ust. 2, wlicza się odpowiednio czas służby w składach etatowych załóg jednostek pływających oraz dni przebywania na morzu w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej. 4. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego wychodził na jednostkach pływających Marynarki Wojennej na morze w wymiarze niższym niż określony w ust. 2, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej w ust. 1, za każdy dzień w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, w którym żołnierz wypływał na morze na czas nie krótszy niż 6 godzin dziennie. Przepis § 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio. 252/375 § 12. Żołnierzowi zawodowemu nieuprawnionemu do dodatku specjalnego, o którym mowa w § 11, który wykonuje czynności służbowe na jednostkach pływających Marynarki Wojennej, przyznaje się za każdy dzień zaokrętowania połączonego z wyjściem na morze na czas nie krótszy niż 6 godzin dodatek w wysokości 1/30 najniższej miesięcznej stawki dodatku specjalnego wypłacanej żołnierzowi na podstawie § 11 ust. 1, uzależnionej od rodzaju jednostki pływającej, na której żołnierz wykonywał obowiązki służbowe. § 13. 1. Żołnierz zawodowy wykonujący w ramach obowiązków wynikających z opisu zajmowanego stanowiska służbowego zadania pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego otrzymuje miesięczny dodatek specjalny, ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej: 1) 0,60 - który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 1.500 godzin; 2) 0,50 - który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 1.000 do 1.500 godzin; 3) 0,40 - który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 500 do 1.000 godzin; 4) 0,30 - który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze do 500 godzin. 1a. Mnożniki kwoty bazowej, o których mowa w ust. 1, zwiększa się o 0,30 żołnierzom zawodowym wykonującym nurkowania w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową 2. Dodatek specjalny w wysokości określonej w ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w ramach wykonywania zadań służbowych w ciągu roku kalendarzowego przebywa pod wodą w wymiarze nie niższym niż: 1) 30 godzin - w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową; 2) 60 godzin - w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym obiegu tlenu albo zamkniętym lub półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej; 3) 90 godzin - w sprzęcie nurkowym zasilanym sprężonym powietrzem. 2a. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego zadań pod wodą w różnym sprzęcie nurkowym przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 2 pkt 3, z tym że czas pobytu pod wodą: 1) w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 3,0; 2) w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym obiegu tlenu albo o zamkniętym lub półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 1,5. 2b. Do czasu wykonywania zadań pod wodą, o którym mowa w ust. 1 i 2, wlicza się czas wykonywania zadań pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej 3. Dla celów ustalania łącznego czasu wykonywania zadań pod wodą, o którym mowa w ust. 1, czas przebywania pod wodą jest liczony od chwili rozpoczęcia zanurzania pod wodę do chwili zakończenia wynurzania spod wody. Przepis ust. 2a stosuje się odpowiednio. 4. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby godzin pobytu pod wodą określonej w ust. 2 albo w ust. 2a, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości: 1) 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę pobytu pod wodą w okresie poprzedniego roku kalendarzowego - jeżeli żołnierz wykonywał zadania w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową; 2) 1/60 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę pobytu pod wodą w okresie poprzedniego roku kalendarzowego w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym obiegu tlenu albo zamkniętym lub półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej; 3) 1/90 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę pobytu pod wodą w okresie poprzedniego roku kalendarzowego w sprzęcie nurkowym zasilanym sprężonym powietrzem. Przepis § 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio. § 14. Żołnierzowi zawodowemu nieuprawnionemu do dodatku specjalnego, o którym mowa w § 13, który wykonuje zadania pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego albo zadania w warunkach sztucznie podwyższonego ciśnienia atmosferycznego, przyznaje się za każdą godzinę wykonywania tych zadań dodatek specjalny w wysokości 1/30 miesięcznej stawki dodatku specjalnego wypłacanej żołnierzowi na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4. § 15. 1. Żołnierz zawodowy, który w ramach obowiązków wynikających z opisu zajmowanego stanowiska służbowego wykonuje skoki ze spadochronem, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej: 1) 0,45 - żołnierz, który wykonał powyżej 1.000 skoków ze spadochronem; 2) 0,40 - żołnierz, który wykonał powyżej 500 do 1.000 skoków ze spadochronem; 3) 0,35 - żołnierz, który wykonał powyżej 300 do 500 skoków ze spadochronem; 4) 0,30 - żołnierz, który wykonał powyżej 100 do 300 skoków ze spadochronem; 5) 0,20 - żołnierz, który wykonał do 100 skoków ze spadochronem. 253/375 2. Dodatek specjalny w wysokości wynikającej z ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w ramach szkolenia jednostek lub pododdziałów wojskowych objętych szkoleniem spadochronowym wykonuje w ciągu roku kalendarzowego co najmniej: 1) 20 skoków ze spadochronem - jeżeli żołnierz pełni służbę w charakterze wojskowego instruktora spadochronowego; 2) 5 skoków ze spadochronem - innemu żołnierzowi. 2a. Do liczby wykonanych skoków ze spadochronem, o których mowa w ust. 1 i 2, wlicza się skoki ze spadochronem wykonane w ramach szkolenia jednostek lub pododdziałów wojskowych objętych szkoleniem spadochronowym w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej."; 3. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby skoków określonej w ust. 2, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości: 1) 1/20 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1 - za każdy skok wykonany w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, jeżeli żołnierz pełni służbę w charakterze instruktora spadochronowego; 2) 1/5 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1 - za każdy skok wykonany w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, w innym niż określony w pkt 1 przypadku. Przepis § 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio. § 16. Żołnierzowi zawodowemu nieuprawnionemu do dodatku specjalnego, o którym mowa w § 15, przyznaje się za każdy skok ze spadochronem wykonany w trakcie szkolenia jednostek lub pododdziałów wojskowych objętych szkoleniem spadochronowym, dodatek specjalny w wysokości 1/30 miesięcznej stawki dodatku, wypłacanej żołnierzom na podstawie § 15 ust. 1 pkt 5. § 17. 1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305, który wykonuje zadania polegające na bezpośrednim fizycznym zwalczaniu terroryzmu lub uczestniczy w szkoleniu w tym zakresie, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej określonych w tabeli. .------------------------------------------------------------------------------------------------ . | Rodzaj zajmowanego stanowiska | Mnożnik kwoty bazowej, w zależności od czasu służby pełnionej | | służbowego, ze względu na | w Jednostce Wojskowej Nr 2305 | | stopień etatowy stanowiska | | | |---------------------------------------------------------------| | | do 3 lat | powyżej 3 lat do 6 | powyżej 6 lat | | | | lat | | |--------------------------------.--------------------.---------------------.--------------------| | stanowisko przewidziane dla | od 1,10 do 1,30 | od 1,40 do 1,80 | od 1,90 do 2,20 | | oficera starszego | | | | |--------------------------------.--------------------.---------------------.--------------------| | stanowisko przewidziane dla | od 0,90 do 1,10 | od 1,20 do 1,30 | od 1,40 do 1,60 | | oficera młodszego | | | | |--------------------------------.--------------------.---------------------.--------------------| | stanowisko przewidziane dla | od 0,80 do 0,90 | od 1,00 do 1,10 | od 1,20 do 1,40 | | podoficera lub szeregowego | | | | | zawodowego | | | | .------------------------------------------------------------------------------------------------ . 2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności sposób wywiązywania się z obowiązków służbowych, stopień trudności i złożoności powierzanych zadań, liczbę podległych żołnierzy oraz stopień niebezpieczeństwa utraty przez niego zdrowia lub życia, inne uciążliwości i niebezpieczeństwa związane z realizacją zadań wynikających z zajmowanego stanowiska służbowego, a także poziom wyszkolenia wojskowego i specjalistycznego żołnierza. § 18. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe określone grupą osobową operacyjnorozpoznawczą lub dochodzeniowo-śledczą, który wykonuje czynności operacyjno-rozpoznawcze lub dochodzeniowo-śledcze w Żandarmerii Wojskowej, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej: 1) do 0,30 - w przypadku żołnierza, który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku do 10 lat; 2) do 0,40 - w przypadku żołnierza, który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku od 10 lat do 20 lat; 254/375 3) do 0,50 - w przypadku żołnierza, który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku powyżej 20 lat. 2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności stopień trudności i złożoności powierzanych zadań oraz efekty uzyskiwane w trakcie ich realizowania, a także poziom doświadczenia i wyszkolenia specjalistycznego żołnierza. 3. Do czasu uprawniającego do przyznania dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, wlicza się czas dotychczasowego pełnienia służby w wojskowych organach ścigania i wojskowych służbach specjalnych. § 18a. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego lub Służbie Wywiadu Wojskowego otrzymuje miesięczny dodatek specjalny w wysokości od 0,04 do 2,5 kwoty bazowej. 2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności sposób wywiązywania się z obowiązków służbowych, zakres tych obowiązków oraz posiadane kwalifikacje zawodowe."; § 19. 1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę w etatowych patrolach rozminowania, który wykonuje czynności polegające na rozminowywaniu terenu lub jego oczyszczaniu z przedmiotów wybuchowych albo niebezpiecznych, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny do wysokości 0,60 kwoty bazowej. 2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności stopień niebezpieczeństwa utraty zdrowia lub życia oraz inne uciążliwości i niebezpieczeństwa w trakcie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, a także poziom wyszkolenia specjalistycznego żołnierza. § 20. 1. Żołnierz zawodowy, który pełni służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych co najmniej przez połowę obowiązującego czasu służby, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej: 1) przy pierwszym stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 0,05; 2) przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 0,06; 3) przy trzecim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 0,08; 4) przy czwartym stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 0,12. 2. Wykaz szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych warunków pełnienia służby stanowi załącznik do rozporządzenia. 3. Dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, za służbę pełnioną w warunkach określonych w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, ust. 2 pkt 1, 2 i 6 załącznika do rozporządzenia, przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, jeżeli w środowisku pełnienia służby są przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w przepisach w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, wydanych na podstawie art. 1) 228 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. ). 4. Pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 3, dokonują laboratoria określone w przepisach w sprawie badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, wydanych na podstawie art. 227 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. 5. Wypłatę dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, wstrzymuje się w przypadku osiągnięcia poprawy warunków służby, popartej badaniami środowiskowymi lub po wyeliminowaniu czynnika szkodliwego. § 21. Żołnierzowi zawodowemu wykonującemu poza macierzystą jednostką wojskową zadania związane z bezpośrednim udziałem w zapobieganiu skutkom klęsk żywiołowych lub ich usuwaniu albo ratownicze przyznaje się dodatek specjalny w wysokości 0,03 kwoty bazowej za każdy dzień wykonywania tych zadań. Rozdział 3 Dodatek służbowy § 22. 1. Żołnierz zawodowy otrzymuje miesięczny dodatek służbowy, ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej: 1) zajmujący stanowisko służbowe: a) dowódcy batalionu, dywizjonu, eskadry, okrętu II rangi lub grupy okrętów albo głównego księgowego w jednostce sektora finansów publicznych realizującej 255/375 wydatki publiczne - od 0,10 do 0,30, dowódcy kompanii, baterii, klucza, szwadronu, grupy pomocniczych jednostek pływających lub grupy ratownictwa morskiego albo okrętu III lub IV rangi - od 0,05 do 0,10, c) szefa pododdziału wymienionego w lit. b lub bosmana okrętowego - od 0,03 do 0,05; d) lekarza lub lekarza dentysty: - w dowództwie związku organizacyjnego szczebla brygady lub dywizji albo w jednostce wojskowej do szczebla brygady, podległej dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych, Dowódcy Operacyjnemu Sił Zbrojnych, Szefowi Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Dowódcy Garnizonu Warszawa lub Komendantowi Głównemu Żandarmerii Wojskowej - od 0,30 do 0,50, - w innym niż wymienione w tiret pierwsze dowództwie albo w innej jednostce wojskowej pokrywającej wydatki z budżetu państwa - od 0,10 do 0,30; b) 1a) pełniący służbę w ataszacie obrony przy przedstawicielstwie dyplomatycznym Rzeczypospolitej Polskiej - od 0,10 do 0,50; 2) pełniący służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305, Jednostce Wojskowej Nr 4101, Jednostce Wojskowej Nr 4026 albo Oddziale Specjalnym Żandarmerii Wojskowej w Warszawie - 0,30. 1b. Stanowiskami służbowymi lekarzy i lekarzy dentystów, w rozumieniu ust. 1 pkt 1 lit. d, są stanowiska służbowe, które w etatach oznaczono cechą korpusu osobowego medycznego - 11 oraz cechą grupy osobowej lekarzy - 1 lub lekarzy dentystów - 2, bez względu na nazwę tych stanowisk. 3) pełniący służbę w Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego lub w Orkiestrze Reprezentacyjnej Wojska Polskiego - 0,15. 2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku służbowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 1a, uwzględnia się w szczególności charakter zadań realizowanych przez jednostkę organizacyjną, liczbę podległych żołnierzy i pracowników wojska, a także stopień wywiązywania się żołnierza z powierzonych zadań. § 23. 1. W przypadku żołnierza zawodowego spełniającego jednocześnie warunki uprawniające do otrzymywania dodatku służbowego na podstawie § 22 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2 przyznaje się dodatek służbowy w najwyższej wysokości. 2. W zakresie przyznawania dodatku służbowego, o którym mowa w § 22, przepisy § 7 i 8 stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Dodatek za długoletnią służbę wojskową § 24. Żołnierzowi zawodowemu przyznaje się dodatek za długoletnią służbę wojskową w wysokości: 1) po trzech latach służby wojskowej - 3 %, 2) po sześciu latach służby wojskowej - 6 %, 3) po dziewięciu latach służby wojskowej - 9 %, 4) po dwunastu latach służby wojskowej - 12 %, 5) po piętnastu latach służby wojskowej - 15 %; 6) po dwudziestu latach służby wojskowej - 20 %, 7) po dwudziestu pięciu latach służby wojskowej - 25 %, 8) po trzydziestu latach służby wojskowej - 30 % - kwoty należnego uposażenia zasadniczego. § 25. Do okresu służby wojskowej, o którym mowa w § 24, uwzględnia się okresy: 1) pełnienia zawodowej służby wojskowej; 2) służby pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego; 3) odbywania: a) zasadniczej służby wojskowej, b) nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, c) przeszkolenia wojskowego, d) ćwiczeń wojskowych, e) okresowej służby wojskowej; 4) pełnienia służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny. Rozdział 5 256/375 Przepisy przejściowe i końcowe § 26. 1. Żołnierzowi zawodowemu, który w dniu 30 czerwca 2004 r. otrzymywał dodatek za bezpośrednią obsługę statków powietrznych lub dodatek inspektorski, na podstawie § 18 lub 20 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005, z 2001 r. Nr 66, poz. 669, z 2003 r. Nr 33, poz. 275 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 55) dodatek ten przysługuje w ostatnim miesiącu pełnienia czynnej służby wojskowej. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierza, który na podstawie rozporządzenia wymienionego w ust. 1 otrzymywał w dniu 30 czerwca 2004 r. dodatki o charakterze stałym: dla personelu latającego, za służbę na morzu, desantowy, dla żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych i Żandarmerii Wojskowej albo za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, któremu od dnia 1 lipca 2004 r. na podstawie § 9, 11, 15, 18 i 20 niniejszego rozporządzenia nie będzie przysługiwał odpowiedni dodatek specjalny o charakterze stałym. 3. Żołnierz zawodowy, który w dniu 30 czerwca 2004 r. spełniał warunki uprawniające do przywrócenia dodatków na podstawie przepisów rozporządzenia wymienionego w ust. 1, otrzymuje te dodatki w ostatnim miesiącu pełnienia czynnej służby wojskowej. 4. W zakresie przyznawania dodatków, o których mowa w ust. 1-3, stosuje się odpowiednio § 8, z tym że: 1) w razie zbiegu prawa do takiego dodatku z dodatkiem specjalnym przysługującym na podstawie rozporządzenia, żołnierz zawodowy otrzymuje tylko jeden najwyższy dodatek; 2) określenia wskaźnika, o którym mowa w § 8 ust. 2 pkt 1, dokonuje się w relacji do kwoty uposażenia bazowego w rozumieniu rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1. § 26a. 1. Żołnierz zawodowy, który do dnia 30 września 2006 r. otrzymywał dodatek specjalny za wykonywanie czynności operacyjno-rozpoznawczych lub zabezpieczenia operacyjnego w Wojskowych Służbach Informacyjnych, na podstawie § 18, otrzymuje nadal ten dodatek - do czasu wyznaczenia na stanowisko służbowe lub zwolnienia z zawodowej służby wojskowej. 2. Żołnierzowi zawodowemu, który przed dniem 1 października 2006 r. otrzymywał dodatek, o którym mowa w ust. 1, dodatek ten przysługuje w ostatnim miesiącu pełnienia służby wojskowej. 3. W zakresie przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1 i 2, w ostatnim miesiącu pełnienia zawodowej służby wojskowej, przepisy § 7 i 8 stosuje się odpowiednio. W razie zbiegu prawa do takiego dodatku z dodatkiem specjalnym przysługującym na podstawie rozporządzenia, żołnierz zawodowy otrzymuje tylko jeden najwyższy dodatek. § 27. 1. Dla celów, o których mowa w § 7 ust. 1: 1) okres pobierania przez żołnierza zawodowego przed dniem 30 czerwca 2004 r. dodatku o charakterze stałym dla personelu latającego, za służbę na morzu, desantowego, dla żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych i Żandarmerii Wojskowej albo za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, przysługującego mu na podstawie rozporządzenia wymienionego w § 26 ust. 1, traktuje się jako okres otrzymywania dodatku specjalnego, o którym jest mowa odpowiednio w § 9, 11, 15, 18 albo 20 niniejszego rozporządzenia; 2) okres służby pełnionej przez żołnierza zawodowego przed dniem 30 czerwca 2004 r. w Jednostce Wojskowej Nr 2305 albo w składzie etatowych patroli rozminowania traktuje się jako okres otrzymywania dodatku specjalnego, o którym jest odpowiednio mowa w § 17 albo 19; 3) okresy służby pełnionej przez żołnierza zawodowego w charakterze nurka lub płetwonurka przed dniem 30 czerwca 2004 r., w których wykonywał on normy roczne przebywania pod wodą określone w przepisach wydanych na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 i Nr 121, poz. 1264), traktuje się jako okresy otrzymywania dodatku specjalnego, o którym jest mowa w § 13. 2. Dla celów ustalenia czasu służby w składzie załóg jednostek pływających, o którym mowa w § 11 ust. 1, przyjmuje się ustalony na dzień 30 czerwca 2004 r. czas służby żołnierza zawodowego uprawniający do zwiększenia dodatku za służbę na morzu, uwzględniający okresy określone w § 12 ust. 4 rozporządzenia wymienionego w § 26 ust. 1. § 28. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z tym że przepisy § 9 ust. 2, § 11 2) ust. 2, § 13 ust. 2 i § 15 ust. 2 stosuje się od dnia 1 stycznia 2005 r. 1) ________ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 257/375 2) 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001 i Nr 120, poz. 1252. Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005, z 2001 r. Nr 66, poz. 669, z 2003 r. Nr 33, poz. 275 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 55). ZAŁĄCZNIK WYKAZ SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA LUB UCIĄŻLIWYCH WARUNKÓW PEŁNIENIA SŁUŻBY PRZEZ ŻOŁNIERZY 1. Szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości przewidzianej dla I stopnia szkodliwości: 1) narażenie na działanie pyłów niewywołujących zwłóknienia tkanki płucnej; 2) narażenie na działanie substancji toksycznych niekumulujących się w organizmie; 3) praca w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stała temperatura efektywna powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C; 4) narażenie na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, w szczególności hartowanie, spawanie; 5) praca w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80 %, w wodzie lub błocie; 6) praca w zaciemnionych pomieszczeniach o stale obniżonej w stosunku do normy jasności oświetlenia w warunkach ciągłego migotania punktów świetlnych aparatury wskaźnikowej lub działania urządzeń projekcyjnych; 7) narażenie na wibrację ogólną; 8) praca w pomieszczeniach, w których ze względu na technologię produkcji lub magazynowania konieczne jest stosowanie wyłącznie oświetlenia elektrycznego; 9) praca w radiowych obiektach nadawczych i centrach radioodbiorczych, w stacjach radiowych, radiolokacyjnych i radioliniowych; 10) obsługa aparatury w gabinetach fizykoterapii; 11) narażenie na działanie promieniowania laserowego laserów. 2. Szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości przewidzianej dla II stopnia szkodliwości: 1) narażenie na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej; 2) narażenie na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie; 3) narażenie na obniżone lub podwyższone ciśnienie wynikające z procesu technologicznego, w szczególności w komorach ciśnieniowych i kesonowych; 4) narażenie na szkodliwe działanie miejscowych wibracji, w szczególności używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych; 5) praca w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych, półzagłębionych lub obwałowanych - w warunkach niewłaściwej wentylacji i oświetlenia elektrycznego; 6) narażenie na hałas; 7) praca przy montażu, demontażu, konserwacji i naprawie akumulatorów; 8) praca przy magazynowaniu i dystrybucji bojowych środków trujących; 9) załadunek, rozładunek, transport i magazynowanie paliw oraz uzupełnianie nimi sprzętu; 10) praca w pracowniach i laboratoriach analitycznych bakteriologicznych, klinicznych i serologicznych oraz w stacjach lub punktach krwiodawstwa i organach Państwowej Inspekcji Sanitarnej poza stacjami sanitarno-epidemiologicznymi; 11) praca w pracowniach i laboratoriach lub prosektoriach anatomii patologicznej i medycyny sądowej. 3. Szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości przewidzianej dla III stopnia szkodliwości: 1) wytwarzanie, remontowanie, niszczenie oraz magazynowanie i transportowanie materiałów wybuchowych, łatwopalnych i samozapalnych; 2) wytwarzanie, magazynowanie, transportowanie oraz napełnianie i instalowanie zbiorników gazów sprężonych i rozpuszczonych pod ciśnieniem; 3) narażenie na działanie fazy ciekłej lub gazowej paliw, w szczególności benzyny, RMN i bojowych środków trujących w laboratoriach oraz przy pracach naukowo-badawczych z tymi materiałami; 4) wykonywanie prób z bronią i materiałami wybuchowymi; 5) naprawa urządzeń elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem powyżej 230 V; 6) rozbudowa, remont, konserwacja kanalizacji teletechnicznej oraz naprawa i konserwacja linii kablowych w studzienkach i komorach kablowych; 7) praca wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp.; 8) praca pod ziemią lub pod wodą; 9) praca przy neutralizacji bojowych środków trujących lub dezaktywacji bojowych substancji promieniotwórczych; 258/375 10) narażenie na pyły lub aerozole rozpuszczalnych soli metali ciężkich; 11) pełnienie stałych dyżurów przy obsłudze źródeł promieniowania elektromagnetycznego w zakresie częstotliwości od 0,1 MHz do 300.000 MHz w warunkach zmieniającego się natężenia na granicy strefy zagrożenia i strefy pośredniej; 12) praca w bezpośrednim kontakcie lub styczności z materiałem zakaźnym lub chorymi zakaźnie ludźmi i zwierzętami; 13) praca w bezpośrednim kontakcie z ludźmi chorymi na choroby psychiczne lub upośledzonymi w znacznym stopniu; 14) praca na wysokości powyżej 2 m i w wykopach poniżej 2 m od poziomu terenu. 4. Szkodliwe dla zdrowia warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości przewidzianej dla IV stopnia szkodliwości: 1) narażenie na działanie substancji i czynników rakotwórczych i prawdopodobnie rakotwórczych, których wykaz określają przepisy w sprawie czynników rakotwórczych w środowisku pracy oraz nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki, wydane na podstawie art. 222 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy; 2) narażenie na promieniowanie jonizujące; 3) narażenie na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości od 0,1 MHz do 300.000 MHz w strefie zagrożenia; 4) przewijanie kabli oraz remont i konserwacja linii kablowych w osłonie ołowianej. 7. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki otrzymywania dodatku wyrównawczego, o którym mowa w ust. 2, z uwzględnieniem określenia składników uposażenia i wynagrodzenia przyjmowanych przy obliczaniu dodatku wyrównawczego, oraz sposób ustalania porównywanego wynagrodzenia asesorów wynikający z obowiązujących żołnierzy zawodowych zasad opłacania składek na powszechne obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe, a także terminy wypłacania tego dodatku. Dz.U.10.196.1298 ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 11 października 2010 r. w sprawie dodatku wyrównawczego dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz.U.10.196.1298) Na podstawie art. 80 ust. 7 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki otrzymywania dodatku wyrównawczego, zwanego dalej "dodatkiem", dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury, z uwzględnieniem określenia składników uposażenia i wynagrodzenia przyjmowanych przy obliczaniu tego dodatku, oraz sposób ustalania porównywanego wynagrodzenia asesorów, wynikający z obowiązujących żołnierzy zawodowych zasad opłacania składek na powszechne obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe, a także terminy wypłacania tego dodatku. § 2. W przypadku gdy należne miesięczne uposażenie żołnierza zawodowego, pełniącego służbę na stanowisku: 1) sędziego: a) Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości, b) sądu wojskowego, 2) prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury, 3) asesora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury - jest niższe od miesięcznego wynagrodzenia przysługującego na równorzędnym stanowisku sędziego delegowanego do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości, sędziego sądu powszechnego, prokuratora lub asesora powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury, żołnierz zawodowy otrzymuje, z zastrzeżeniem § 4 ust. 5, miesięczny dodatek w wysokości różnicy pomiędzy tym wynagrodzeniem a należnym mu uposażeniem na zajmowanym stanowisku służbowym. § 3. Stanowiska równorzędne, o których mowa w § 2, określają odpowiednio przepisy wydane na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2007 r. Nr 259/375 226, poz. 1676, z późn. zm.2)) i ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39, z późn. zm.3)). § 4. 1. Przy ustalaniu uprawnień do dodatku uwzględnia się miesięczną kwotę uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne żołnierzowi zawodowemu na stanowisku wojskowym, oraz kwotę wynagrodzenia miesięcznego, jaka przysługiwałaby na równorzędnym stanowisku cywilnym. 2. Wysokość porównywanego wynagrodzenia ustala się, przyjmując wynagrodzenie zasadnicze, dodatek funkcyjny, dodatek za długoletnią pracę oraz dodatek specjalny, których zasady wypłacania i wysokość określają odpowiednio przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm4)) i ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze. 3. Wysokość dodatku ustala decyzją: 1) sędziemu wojskowego sądu garnizonowego - prezes wojskowego sądu garnizonowego; 2) sędziemu wojskowego sądu okręgowego, prezesowi wojskowego sądu garnizonowego i jego zastępcy - prezes wojskowego sądu okręgowego; 3) dyrektorowi i wicedyrektorowi oraz sędziom Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości, prezesowi wojskowego sądu okręgowego i jego zastępcy - Minister Sprawiedliwości; 4) asesorowi i prokuratorowi wojskowej prokuratury garnizonowej - wojskowy prokurator garnizonowy; 5) prokuratorowi wojskowej prokuratury okręgowej, wojskowemu prokuratorowi garnizonowemu i jego zastępcy - wojskowy prokurator okręgowy; 6) prokuratorowi Naczelnej Prokuratury Wojskowej, wojskowemu prokuratorowi okręgowemu i jego zastępcy - Naczelny Prokurator Wojskowy; 7) Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu i jego zastępcy - Minister Obrony Narodowej. 4. W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się wysokość składników porównywanego wynagrodzenia. 5. Kwotę porównywanego wynagrodzenia asesora pomniejsza się o składki na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe. § 5. Dodatek wypłaca się miesięcznie z góry, w pierwszym dniu roboczym miesiąca. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z mocą od dnia 4 marca 2009 r.5) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: B. Komorowski Prezes Rady Ministrów: D. Tusk 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 107, poz. 679, Nr 113, poz. 745, Nr 127, poz. 857 i Nr 182, poz. 1228. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 56, poz. 459 i Nr 157, poz. 1241 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 4, Nr 26, poz. 156 i 157, Nr 56, poz. 459, Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474, Nr 219, poz. 1706 i Nr 223, poz. 1777 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 188, poz. 1838 i Nr 228, poz. 2256, z 2004 r. Nr 34, poz. 304, Nr 130, poz. 1376, Nr 185, poz. 1907 i Nr 273, poz. 2702 i 2703, z 2005 r. Nr 13, poz. 98, Nr 131, poz. 1102, Nr 167, poz. 1398, Nr 169, poz. 1410, 1413 i 1417, Nr 178, poz. 1479 i Nr 249, poz. 2104, z 2006 r. Nr 144, poz. 1044 i Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, Nr 64, poz. 433, Nr 73, poz. 484, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 136, poz. 959, Nr 138, poz. 976, Nr 204, poz. 1482 i Nr 230, poz. 1698, z 2008 r. Nr 223, poz. 1457, Nr 228, poz. 1507 i Nr 234, poz. 1571 oraz z 2009 r. Nr 1, poz. 4, Nr 9, poz. 57, Nr 26, poz. 156 i 157, Nr 56, poz. 459, Nr 157, poz. 1241, Nr 178, poz. 1375, Nr 219, poz. 1706 i Nr 223, poz. 1777 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228. 5) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 maja 2004 r. w sprawie dodatku wyrównawczego dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach aplikantów, asesorów i sędziów sądów wojskowych oraz aplikantów, asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U. Nr 135, poz. 1440), które utraciło moc obowiązującą z dniem 4 marca 2009 r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. Nr 26, poz. 157, Nr 56, poz. 459, Nr 178, poz. 1375 i Nr 223, poz. 1777 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228). Art. 81. 1. Uposażenie zasadnicze i dodatki o charakterze stałym są wypłacane miesięcznie z góry, w pierwszym dniu roboczym miesiąca, za który przysługują. 2. Dodatki do uposażenia zasadniczego, inne niż wymienione w ust. 1, wypłaca się nie później niż do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym żołnierz zawodowy spełnił warunki uzasadniające ich przyznanie. W przypadku dodatków do uposażenia wypłacanych żołnierzom zawodowym za czynności wykonywane w okresie roku kalendarzowego, dodatki te wypłaca się w pierwszym kwartale następnego roku kalendarzowego. 260/375 3. Inne należności, o których mowa w art. 73, wypłaca się w terminie czternastu dni od dnia, w którym żołnierz zawodowy spełnił warunki uzasadniające otrzymanie tych należności albo właściwy organ podjął decyzję o przyznaniu żołnierzowi tych należności, w przypadku gdy przyznanie prawa do należności lub określenie ich wysokości jest uzależnione od wydania takiej decyzji, z zastrzeżeniem art. 83 ust. 5, art. 92 ust. 2 i art. 96 ust. 6. 4. Uposażenie i inne należności, o których mowa w art. 73, są płatne bezpośrednio do rąk żołnierza zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Uposażenie i inne należności, o których mowa w art. 73, mogą być wypłacane w formie bezgotówkowej, na warunkach ustalonych w pisemnym porozumieniu między płatnikiem i żołnierzem zawodowym. Art. 82. 1. Żołnierz zawodowy powołany do pełnienia zawodowej służby wojskowej otrzymuje zasiłek na zagospodarowanie, w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym. 2. Zasiłek na zagospodarowanie przyznaje się: 1) żołnierzowi służby stałej – po objęciu stanowiska służbowego; 2) żołnierzowi służby kontraktowej – po zawarciu drugiego kontraktu. 3. Zasiłek na zagospodarowanie może być przyznany żołnierzowi zawodowemu tylko jeden raz w trakcie pełnienia zawodowej służby wojskowej. Art. 83. 1. Żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową przez okres całego roku kalendarzowego nabywa prawo do dodatkowego uposażenia rocznego w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym. 1a. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w art. 20 ust. 1a i art. 65a, nabywa prawo do dodatkowego uposażenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do liczby miesięcy kalendarzowych, za które żołnierzowi przysługiwało uposażenie miesięczne w pełnej wysokości. 2. W razie pełnienia przez żołnierza zawodowego zawodowej służby wojskowej przez część roku kalendarzowego dodatkowe uposażenie roczne przysługuje w wysokości proporcjonalnej do liczby miesięcy kalendarzowych, za które żołnierzowi przysługiwało uposażenie miesięczne w pełnej wysokości. 3. Żołnierzowi zawodowemu powołanemu do zawodowej służby wojskowej w trakcie roku kalendarzowego dodatkowe uposażenie roczne za ten rok przysługuje, jeżeli żołnierz pełnił służbę przez okres co najmniej sześciu miesięcy kalendarzowych. 3a. Żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1a, który w roku zwolnienia z zawodowej służby wojskowej nie nabył prawa do dodatkowego uposażenia rocznego, w przypadku zwolnienia go z zawodowej służby wojskowej, w razie spełniania warunków do przyznania emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej, przysługuje dodatkowe uposażenie roczne w wysokości 1/12 miesięcznego uposażenia przysługującego w ostatnim miesiącu pełnienia zawodowej służby wojskowej. 4. Dodatkowe uposażenie roczne nie przysługuje w przypadku: 1) nieobecności żołnierza zawodowego w służbie przez okres dłuższy niż dwa dni robocze w ciągu roku, która nie została usprawiedliwiona; 2) zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o których mowa w art. 111 pkt 6 i 11-14. 5. Dodatkowe uposażenie roczne wypłaca się nie później niż w okresie pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje to uposażenie, przyjmując za podstawę jego obliczenia uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym należne w dniu 31 grudnia roku kalendarzowego, za który uposażenie przysługuje. W przypadku zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej w trakcie roku kalendarzowego podstawę obliczenia dodatkowego uposażenia rocznego stanowi uposażenie należne żołnierzowi w ostatnim dniu pełnienia służby. 6. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przyznawania dodatkowego uposażenia rocznego. Rozporządzenie powinno w szczególności określać tryb przyznawania i terminy wypłacania dodatkowego uposażenia rocznego. Dz.U.04.108.1146 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie przyznawania żołnierzom zawodowym dodatkowego uposażenia rocznego (Dz.U.04.108.1146) (Dz. U. z dnia 11 maja 2004 r.) 261/375 Na podstawie art. 83 ust. 6 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki, tryb przyznawania oraz terminy wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego uposażenia rocznego. § 2. 1. Przyznanie dodatkowego uposażenia rocznego następuje w rozkazie albo decyzji organu, o którym mowa w art. 104 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", właściwego ze względu na ostatnie miejsce pełnienia przez żołnierza zawodowego zawodowej służby wojskowej w roku kalendarzowym, za który przysługuje dodatkowe uposażenie roczne. 2. Odmowa przyznania dodatkowego uposażenia rocznego w przypadkach, o których mowa w art. 83 ust. 4 ustawy, następuje w formie decyzji organu, o którym mowa w ust. 1. § 3. 1. W przypadku przeniesienia żołnierza zawodowego w ciągu roku kalendarzowego do pełnienia służby w innej jednostce wojskowej dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił dotychczas służbę wojskową, jest obowiązany powiadomić dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz aktualnie pełni służbę, o liczbie dni nieobecności żołnierza w służbie, które nie zostały usprawiedliwione. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wyznaczenia żołnierza zawodowego do pełnienia służby w instytucji cywilnej albo przeniesienia żołnierza do dyspozycji lub rezerwy kadrowej. § 4. O przyznaniu żołnierzowi zawodowemu dodatkowego uposażenia rocznego organ, o którym mowa w § 2 ust. 1, niezwłocznie zawiadamia dowódcę jednostki wojskowej albo kierownika instytucji cywilnej właściwego ze względu na wypłatę tego uposażenia. § 5. 1. Dodatkowe uposażenie roczne wypłaca się po wydaniu rozkazu albo decyzji, o których mowa w § 2 ust. 1, w terminie wypłaty uposażenia w okresie pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje dodatkowe uposażenie roczne. 2. Dodatkowe uposażenie roczne przysługujące żołnierzowi zwalnianemu z zawodowej służby wojskowej oraz żołnierzowi zawodowemu, który zmarł, został uznany za zmarłego albo zaginął, wypłaca się odpowiednio w dniu zwolnienia ze służby lub dniu wygaśnięcia stosunku służbowego. 3. W przypadkach, o których mowa w art. 92 ust. 2 ustawy, dodatkowe uposażenie roczne wypłaca się w terminie 14 dni od dnia zakończenia postępowania karnego lub dyscyplinarnego. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) 1) __________ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 lipca 2000 r. w sprawie nagród rocznych, nagród pieniężnych w formie wyróżnienia oraz zapomóg dla żołnierzy (Dz. U. Nr 65, poz. 770 oraz z 2002 r. Nr 134, poz. 1131), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w zakresie określenia szczegółowych warunków i trybu przyznawania żołnierzom zawodowym nagród rocznych. Art. 84. 1. Żołnierzom zawodowym mogą być przyznawane: 1) nagrody uznaniowe – w szczególności w związku z przejawianiem inicjatywy w służbie albo wykonywaniem zadań służbowych wymagających szczególnie dużego nakładu pracy, w tym poza określonym czasem służby, w skróconych terminach lub warunkach szczególnie utrudnionych; 2) zapomogi - w przypadku zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci członka rodziny oraz z innych przyczyn powodujących istotne pogorszenie warunków materialnych. 1a. W razie zaginięcia żołnierza zawodowego w związku z wykonywaniem zadań służbowych lub śmierci żołnierza zawodowego Minister Obrony Narodowej może przyznać zapomogę małżonkowi, a w razie braku małżonka dzieciom pozostającym na utrzymaniu żołnierza zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 1aa., 1aa. W przypadku braku małżonka i dzieci, zapomogę, o której mowa w ust. 1a, Minister Obrony Narodowej może przyznać rodzicom żołnierza. 1ab. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio do małżonka, dzieci lub rodziców żołnierza zawodowego, który zmarł w ciągu trzech lat po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z wykonywaniem zadań służbowych. 262/375 1b. Nagrody uznaniowe i zapomogi, o których mowa w ust. 1 i 1a, wypłaca się z tworzonego na ten cel funduszu, którego wysokość nie może być niższa niż 2,5% planowanych na dany rok kalendarzowy środków na uposażenia żołnierzy zawodowych. 1c. Minister Obrony Narodowej z pozostających w jego dyspozycji środków funduszu, o którym mowa w ust. 1b, może przyznawać nagrody uznaniowe i zapomogi żołnierzom zawodowym bez względu na miejsce pełnienia przez nich zawodowej służby wojskowej. 2. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość funduszu na nagrody uznaniowe i zapomogi oraz źródła jego finansowania, a także sposób ustalania wysokości środków tego funduszu pozostających w dyspozycji dowódców jednostek wojskowych, o których mowa w art. 104, oraz sposób zwiększania tego funduszu w trakcie roku kalendarzowego, uwzględniając formę organizacyjno-prawną jednostki wojskowej, w której tworzony jest fundusz. Dz.U.10.45.264 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 4 marca 2010 r. w sprawie wysokości funduszu na nagrody uznaniowe i zapomogi dla żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010r. Nr 45, poz. 264) Na podstawie art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość funduszu na nagrody uznaniowe i zapomogi, zwanego dalej "funduszem", oraz źródła jego finansowania, a także sposób ustalania wysokości środków tego funduszu pozostających w dyspozycji dowódców jednostek wojskowych, o których mowa w art. 104 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", oraz sposób zwiększania tego funduszu w trakcie roku kalendarzowego. § 2. 1. Wysokość funduszu wynosi 2,5 % planowanych na dany rok kalendarzowy środków na uposażenia żołnierzy zawodowych. 2. Źródłem finansowania funduszu są: 1) środki budżetowe części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej dla żołnierzy zawodowych, bez względu na miejsce pełnienia przez nich zawodowej służby wojskowej; 2) środki finansowe jednostek wojskowych niebędących państwowymi jednostkami budżetowymi dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w tych jednostkach. § 3. 1. Środki funduszu, o którym mowa w § 2 ust. 1, pozostawia się do dyspozycji: 1) każdego dowódcy jednostki wojskowej będącej państwową jednostką budżetową, o którym mowa w art. 104 ustawy - w wysokości 1,5 % wydatkowanych w danym roku kalendarzowym środków na uposażenia żołnierzy zawodowych w bezpośrednio podległej jednostce wojskowej oraz podległej jednostce wojskowej, której dowódca zajmuje stanowisko służbowe niższe niż określone w art. 104 ust. 1 ustawy; 2) Ministra Obrony Narodowej - w wysokości 1,0 % określonych w ustawie budżetowej środków na uposażenia żołnierzy zawodowych w danym roku kalendarzowym. 2. Naliczenia środków funduszu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, dokonuje się w okresach kwartalnych. Środki na poszczególne kwartały danego roku kalendarzowego ustala się zaliczkowo, przyjmując za podstawę wydatki na uposażenia żołnierzy zawodowych poniesione w pierwszym miesiącu danego kwartału. 3. Rozliczenia środków, o których mowa w ust. 2, dokonuje się po zakończeniu kwartału kalendarzowego, z tym że środki za czwarty kwartał rozlicza się w grudniu. § 4. 1. Wysokość funduszu, o którym mowa w § 2 ust. 1, może być podwyższona przez Ministra Obrony Narodowej w ciągu roku kalendarzowego o niewykorzystane środki na uposażenie i dodatkowe uposażenie roczne żołnierzy zawodowych oraz pozostawiona do jego dyspozycji. 2. Minister Obrony Narodowej może z własnej inicjatywy przekazać do dyspozycji dowódcy jednostki wojskowej środki funduszu pozostające w jego dyspozycji, z przeznaczeniem na nagrody uznaniowe dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w bezpośrednio podległej mu jednostce wojskowej, w tym również pozostającym w rezerwie kadrowej lub dyspozycji, a także pełniącym służbę w podległych mu jednostkach wojskowych niższego szczebla. § 5. 1. Fundusz, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, może zostać zwiększony o odpis z zysku, nie więcej niż o 2,5 % środków pieniężnych wydatkowanych na uposażenia żołnierzy zawodowych w poprzednim roku kalendarzowym. 263/375 2. Zwiększenia funduszu, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, dokonuje się po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego jednostki wojskowej. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2010 r.2) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 października 2008 r. w sprawie zasad tworzenia i wysokości funduszu na nagrody i zapomogi dla żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 195, poz. 1204), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). 3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przyznawania żołnierzom zawodowym nagród i zapomóg oraz zapomóg w sytuacjach, o których mowa w ust. 1 - 1 ab, uwzględniając okoliczności uzasadniające przyznanie nagrody lub zapomogi i tryb postępowania w tych sprawach. Dz.U.10.41.240 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 26 lutego 2010 r. w sprawie warunków i trybu przyznawania nagród i zapomóg żołnierzom zawodowym (Dz.U.10.41.240) Na podstawie art. 84 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb przyznawania: 1) nagród uznaniowych i zapomóg żołnierzom zawodowym; 2) zapomogi małżonkowi, dzieciom pozostającym na utrzymaniu żołnierza zawodowego lub jego rodzicom w razie zaginięcia żołnierza zawodowego w związku z wykonywaniem zadań służbowych lub śmierci żołnierza zawodowego. § 2. 1. Warunkiem przyznania żołnierzowi zawodowemu nagrody uznaniowej jest uzyskiwanie wysokich wyników w wykonywaniu zadań służbowych. 2. Żołnierzowi zawodowemu można również przyznać nagrodę uznaniową za wykonywanie zadań służbowych o wysokiej odpowiedzialności albo zadań wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe. § 3. 1. Nagrody uznaniowe przyznaje dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w art. 104 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą". 2. Dowódca, o którym mowa w ust. 1, oraz jego przełożeni mogą również przyznać nagrody uznaniowe żołnierzom zawodowym skierowanym do wykonywania zadań służbowych w bezpośrednio podległej im jednostce wojskowej, w tym również pozostającym w rezerwie kadrowej lub dyspozycji, a także pełniącym służbę w podległych im jednostkach wojskowych niższego szczebla. 3. Podstawę do wypłaty nagrody uznaniowej stanowi decyzja lub rozkaz dzienny organu, który przyznał nagrodę. § 4. 1. Nagrody uznaniowe są przyznawane: 1) z inicjatywy organu, o którym mowa w § 3 ust. 1 i 2; 2) na wniosek innego, niż określony w § 3 ust. 2, przełożonego żołnierza zawodowego. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przesyła się drogą służbową. § 5. Minister Obrony Narodowej może przyznać nagrodę uznaniową żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w art. 84 ust. 1 i 1c ustawy, z własnej inicjatywy lub na wniosek organu, o którym mowa w § 3 ust. 1 i 2, przesłany za pośrednictwem dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. § 6. 1. Warunkiem przyznania zapomogi żołnierzowi zawodowemu jest konieczność poniesienia wydatków pieniężnych spowodowanych zdarzeniem określonym w art. 84 ust. 1 pkt 2 ustawy. Przy przyznawaniu zapomogi uwzględnia się okoliczności mające wpływ na sytuację materialną żołnierza zawodowego i jego rodziny. 264/375 2. Warunkiem przyznania zapomogi osobom, o których mowa w § 1 pkt 2, jest złożenie wniosku o jej przyznanie. 3. Zapomoga, o której mowa w § 1 pkt 2, jest przyznawana jednorazowo. 4. Przy przyznawaniu zapomogi, o której mowa w § 1 pkt 2, uwzględnia się sytuację materialną rodziny żołnierza zawodowego. § 7. 1. Do przyznawania zapomóg żołnierzom zawodowym stosuje się odpowiednio przepisy § 3 i 4, z tym że zapomoga może być przyznana również na uzasadniony wniosek zainteresowanego żołnierza zawodowego albo organu przedstawicielskiego, o którym mowa w art. 108 ust. 3 ustawy. 2. Osobom, o których mowa w § 1 pkt 2, zapomoga może być przyznana na ich wniosek lub na wniosek przełożonego, o którym mowa w § 3 ust. 1 i 2. 3. Do wniosków, o których mowa w ust. 1 i 2, dołącza się dokumenty potwierdzające zaistnienie zdarzenia określonego w art. 84 ust. 1 pkt 2 lub ust. 1a ustawy. 4. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy, o którym mowa w § 1 pkt 2, pełnił ostatnio służbę wojskową, informuje małżonka, dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego lub rodziców żołnierza zawodowego o możliwości wystąpienia do Ministra Obrony Narodowej z wnioskiem o przyznanie zapomogi. § 8. 1. W przypadku przyznania zapomogi, o której mowa w § 1 pkt 2, wypłaty dokonuje dowódca jednostki wojskowej, na której zaopatrzeniu finansowym pozostawał żołnierz zawodowy w ostatnim dniu pełnienia służby. 2. Wypłaty zapomogi dokonuje się bezpośrednio w kasie (punkcie kasowym) jednostki wojskowej, na której zaopatrzeniu finansowym pozostawał żołnierz zawodowy, albo w formie bezgotówkowej na rachunek w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej. 3. Formę wypłaty zapomogi, o której mowa w ust. 2, wskazuje na piśmie uprawniony do jej otrzymania członek rodziny żołnierza zawodowego. § 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 maja 2009 r. w sprawie warunków i trybu przyznawania nagród i zapomóg żołnierzom zawodowym (Dz. U. Nr 91, poz. 745). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2010 r. ________ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. Art. 85. 1. Żołnierzom zawodowym przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości: 1) po dwudziestu latach czynnej służby wojskowej - 75%, 2) po dwudziestu pięciu latach czynnej służby wojskowej - 100%, 3) po trzydziestu latach czynnej służby wojskowej - 150%, 4) po trzydziestu pięciu latach czynnej służby wojskowej - 200%, 5) po czterdziestu latach czynnej służby wojskowej - 300% - miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym. 2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, okresy wliczane do okresu czynnej służby wojskowej, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, oraz tryb jej obliczania i wypłacania, uwzględniając okresy służby, pracy i nauki powodujące nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, sposób dokumentowania tych okresów oraz postępowania w przypadku zbiegu praw do kilku nagród, a także termin wypłacania nagrody. Dz.U.04.127.1325 zm. Dz.U.08.38.218 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 11 maja 2004 r. w sprawie nagród jubileuszowych żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.127.1325) (Dz. U. z dnia 3 czerwca 2004 r.) Na podstawie art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa okresy wliczane do okresu czynnej służby wojskowej, od której zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, oraz tryb jej obliczania i wypłacania. 265/375 § 2. 1. Do okresu czynnej służby wojskowej, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, wlicza się: 1) okresy czynnej służby wojskowej; 2) okresy służby w Policji, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Służbie Więziennej, Służbie Celnej lub Urzędzie Ochrony Państwa; 3) zakończone okresy zatrudnienia wykonywanego w pełnym wymiarze czasu pracy; wymiar czasu pracy podlega zsumowaniu w przypadku równoczesnego wykonywania zatrudnienia u różnych pracodawców w wymiarze nie niższym niż połowa obowiązującego w danym zawodzie lub na danym stanowisku; 4) okres ukończonych studiów wyższych przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej, na jednym kierunku, nie dłuższy jednak od programowego czasu ich trwania, pod warunkiem uzyskania dyplomu ich ukończenia. 2. W razie równoczesnego pozostawania w więcej niż jednym stosunku pracy albo równoczesnego pozostawania w stosunku służby lub pracy i kontynuowania nauki w szkole wyższej, do okresu czynnej służby wojskowej, od której zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, wlicza się tylko jeden z zakończonych okresów służby, pracy lub nauki, w wymiarze korzystniejszym dla żołnierza. § 3. 1. Dokumentami potwierdzającymi okresy, o których mowa w § 2 ust. 1, są w szczególności: karta ewidencyjna; świadectwo służby; świadectwo pracy; dyplom ukończenia studiów wyższych albo zaświadczenie lub inny dokument, określający w szczególności datę rozpoczęcia i zakończenia studiów lub programowy czas ich trwania. 2. Dokumenty potwierdzające okresy, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2-4, żołnierz zawodowy składa w komórce organizacyjnej jednostki wojskowej właściwej do spraw kadr. 3. Wliczenie okresów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2-4, do okresu czynnej służby wojskowej uprawniającego do nagrody jubileuszowej oraz ustalenie prawa do nagrody jubileuszowej następuje na podstawie decyzji organu, o którym mowa w art. 104 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. 1) 2) 3) 4) § 4. 1. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej, z zastrzeżeniem ust. 3, stanowi uposażenie należne żołnierzowi zawodowemu w dniu wypłaty nagrody, a jeżeli jest to dla niego korzystniejsze uposażenie należne w dniu nabycia prawa do nagrody. 2. W razie wypłaty nagrody jubileuszowej po rozwiązaniu lub wygaśnięciu stosunku służbowego, podstawę jej obliczenia stanowi uposażenie należne żołnierzowi zawodowemu za ostatni miesiąc pełnienia służby, jeżeli jest korzystniejsze od uposażenia należnego w dniu nabycia prawa do nagrody. 3. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej w okresie, w którym żołnierz nie otrzymuje uposażenia w pełnej wysokości, stanowi pełne uposażenie. § 5. Żołnierz zawodowy nabywa prawo do nagrody jubileuszowej, z zastrzeżeniem § 6 i 7, w dniu upływu okresu służby uprawniającego do nagrody. § 6. 1. Żołnierzowi zawodowemu, który w związku z udokumentowaniem okresu zaliczanego do okresu służby, o którym mowa w § 2 ust. 1, nabył prawo do kilku nagród jubileuszowych, przysługuje tylko jedna nagroda jubileuszowa, w najwyższej wysokości. 2. W razie nabycia prawa do nagrody jubileuszowej w wyższej wysokości w ciągu 12 miesięcy od dnia nabycia prawa do niższej nagrody, uzyskanej w okolicznościach określonych w ust. 1, żołnierzowi zawodowemu wypłaca się z tego tytułu tylko wyrównanie do wysokości nagrody wyższej. § 7. Żołnierzowi zawodowemu uprawnionemu do emerytury lub renty wypłaca się nagrodę jubileuszową w dniu zwolnienia ze służby, jeżeli w tym dniu brakuje mu do wymaganego okresu służby nie więcej niż 12 miesięcy. § 8. Nagrodę jubileuszową wypłaca z urzędu dowódca jednostki wojskowej właściwy do wypłaty tej nagrody, nie później niż w terminie 14 dni od dnia nabycia do niej prawa. § 9. Żołnierzowi zawodowemu, który pełnił służbę w dniu 1 lipca 2004 r., przy ustalaniu prawa do nagrody jubileuszowej do okresu służby, o którym mowa w § 2, wlicza się także okresy wliczone przy ustalaniu prawa do nagrody jubileuszowej, do której nabył prawo w czasie pełnienia służby przed dniem 1 lipca 2004 r. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) 266/375 1) ________ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 czerwca 2000 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. Nr 62, poz. 729, z 2001 r. Nr 30, poz. 347, z 2002 r. Nr 86, poz. 780 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 271), które traci moc, w zakresie uregulowanym rozporządzeniem, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury, którym gratyfikacje jubileuszowe przysługują w wysokości i na zasadach określonych odpowiednio w przepisach ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o 13) ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. ) oraz ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze. Art. 86. 1. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz zajmował dotychczas stanowisko służbowe przysługują: 1) ryczałt z tytułu przeniesienia; 2) diety – za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu pełnienia służby; 3) ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu z miejsca stałego zamieszkania do nowego miejsca pełnienia służby. 2. W przypadku przesiedlenia się żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1, do nowego miejsca pełnienia służby, przysługują mu ponadto: 1) zasiłek osiedleniowy; 2) zwrot kosztów przewozu urządzeń domowych. 3. Należności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 pkt 1, przysługujące żołnierzowi zawodowemu pozostającemu w związku małżeńskim lub posiadającemu dzieci pozostające na jego utrzymaniu, ustala się z uwzględnieniem członków rodziny przesiedlających się z żołnierzem do nowego miejsca pełnienia służby. 4. Zasiłek osiedleniowy nie przysługuje żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe w miejscowości, w której żołnierz lub jego małżonek posiada dom lub samodzielny lokal mieszkalny albo jest on zameldowany na pobyt stały. 5. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierza zawodowego wyznaczonego na stanowisko służbowe poza granicami państwa. 6. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego, który przesiedlił się do innej miejscowości w związku ze zmianą stałego miejsca stacjonowania jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału. 7. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu przez dowódcę jednostki wojskowej do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby, w kraju lub poza granicami państwa, przysługują następujące należności za podróże służbowe: 1) diety; 2) zwrot kosztów: a) przejazdu na trasie od stałego miejsca pełnienia służby do miejscowości stanowiącej cel skierowania i z powrotem, b) noclegów lub ryczałt za nocleg, c) dojazdu środkami komunikacji miejscowej w formie ryczałtu; 3) zwrot innych niezbędnych i udokumentowanych wydatków poniesionych w związku ze skierowaniem. 8. Należności, o których mowa w ust. 7, nie przysługują żołnierzowi zawodowemu wykonującemu zadania służbowe w składzie załogi jednostki pływającej albo przebywającemu na tej jednostce – za czas wykonywania przez niego zadań służbowych na morzu i w portach. 9. Dieta nie przysługuje za czas pobytu w stałym miejscu pełnienia służby, miejscu zamieszkania lub na leczeniu w zakładzie opieki zdrowotnej, a także jeżeli na podstawie odrębnych przepisów żołnierz z tytułu odbywania podróży służbowej otrzymał bezpłatne wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie. 10. Przepisów ust. 9 nie stosuje się do żołnierza zawodowego wykonującego zadania służbowe polegające na uczestniczeniu w ćwiczeniach i szkoleniach poligonowych, a także przebywającego poza stałym miejscem pełnienia służby w związku z czasową zmianą miejsca postoju jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału. 267/375 11. Żołnierzowi zawodowemu wykonującemu zadania służbowe na terenie kraju przysługuje zwrot kosztów przejazdów do miejscowości zamieszkania w czasie wolnym od wykonywania czynności służbowych tylko wtedy, gdy spowoduje to zmniejszenie łącznych kosztów podróży, o których mowa w ust. 7. Warunek ten nie dotyczy żołnierza wykonującego zadania służbowe w okresie dłuższym niż dziesięć dni. 12. Zwrot kosztów noclegu lub ryczałt za nocleg, o których mowa w ust 7 pkt 2 lit. b, nie przysługuje: 1) za czas przejazdu wagonem sypialnym lub z miejscami do leżenia oraz za czas pobytu w stałym miejscu pełnienia służby, zamieszkania lub zameldowania na pobyt stały; 2) w przypadku gdy z miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej istnieje dogodne połączenie komunikacyjne umożliwiające codzienny powrót do stałego miejsca pełnienia służby lub miejscowości zamieszkania albo zameldowania na pobyt stały; 3) w przypadku wykonywania zadań służbowych w porze nocnej albo zapewnienia żołnierzowi bezpłatnego noclegu; 4) w przypadkach określonych w ust. 10. 13. Ryczałt, o którym mowa w ust. 7 pkt 2 lit. c, nie przysługuje, jeżeli żołnierz odbywa podróż służbową pojazdem służbowym albo gdy nie ponosi kosztów, na których pokrycie przeznaczony jest ten ryczałt. 14. Kwotę należności przysługujących żołnierzowi zawodowemu z tytułu zagranicznej podróży służbowej zmniejsza się o kwotę środków pieniężnych otrzymanych od strony zagranicznej na cele związane z finansowaniem kosztów tej podróży. 15. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe warunki przyznawania należności, o których mowa w ust. 1, 2 i 7, oraz rodzaje wydatków, o których mowa w ust. 7 pkt 3. Rozporządzenie powinno w szczególności określić sposób obliczania czasu podróży służbowej, sposób obliczania należności za przeniesienia i podróże służbowe, a także terminy i tryb ich wypłacania, uwzględniając możliwość wypłaty żołnierzom zawodowym zaliczek na cele związane z finansowaniem kosztów podróży służbowych i terminy ich rozliczania. Dz.U.09.221.1744 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz.U.09.221.1744) (Dz. U. z dnia 24 grudnia 2009 r.) Na podstawie art. 86 ust. 15 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy 1) zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe warunki przyznawania należności za przeniesienia, przesiedlenia i podróże służbowe żołnierzom zawodowym, zwanym dalej "żołnierzami", oraz rodzaje wydatków związanych ze skierowaniem w podróż służbową, sposób obliczania czasu podróży służbowej, sposób obliczania należności za przeniesienia i podróże służbowe, a także terminy i tryb ich wypłacania. § 2. 1. Wysokość ryczałtu z tytułu przeniesienia wynosi 50 % najniższej stawki uposażenia zasadniczego żołnierza, zwanego dalej "najniższym uposażeniem". 2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się na podstawie rozkazu dowódcy, o którym mowa w art. 104 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, w terminie trzydziestu dni od dnia objęcia przez żołnierza stanowiska służbowego w nowym miejscu pełnienia służby, przyjmując za podstawę jego obliczenia stawkę najniższego uposażenia obowiązującą w dniu objęcia przez niego stanowiska służbowego w nowym miejscu pełnienia służby. 268/375 § 3. 1. Wysokość diet za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu pełnienia służby oraz ryczałtu na pokrycie kosztów przejazdu z miejsca stałego zamieszkania do nowego miejsca pełnienia służby ustala się według stanu rodzinnego żołnierza z dnia przejazdu żołnierza do nowego miejsca pełnienia służby. 2. Wysokość diet, o których mowa w ust. 1, ustala się według obowiązującej w dniu przejazdu żołnierza do nowego miejsca pełnienia służby stawki diety, przysługującej z tytułu odbywania krajowej podróży służbowej. Przepisy § 9 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. 3. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w wysokości obowiązującej w dniu przejazdu żołnierza ceny biletu za przejazd pociągiem pospiesznym w klasie drugiej, pomiędzy dotychczasowym miejscem stałego zamieszkania żołnierza albo członków jego rodziny a nowym miejscem pełnienia służby, z uwzględnieniem posiadanej przez niego i członków jego rodziny ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje. W przypadku gdy na danej trasie brak jest połączenia kolejowego, cenę biletu ustala się na podstawie tabeli opłat przewoźnika kolejowego i najkrótszej odległości drogowej między dotychczasowym miejscem stałego zamieszkania żołnierza albo członków jego rodziny a nowym miejscem pełnienia służby. 4. W przypadku gdy członkowie rodziny żołnierza odbywają przejazd do nowego miejsca pełnienia służby w innym terminie niż żołnierz, wysokość należności, o których mowa w ust. 1, ustala się według stawek diet i cen biletów obowiązujących w dniu przejazdu poszczególnych członków rodziny. § 4. 1. Wysokość zasiłku osiedleniowego wynosi: 1) 250 % najniższego uposażenia - jeżeli żołnierz przesiedlił się z członkami rodziny; 2) 50 % najniższego uposażenia - jeżeli żołnierz: a) jest samotny albo b) przesiedlił się bez członków rodziny. 2. Dla celów ustalania zasiłku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się stan rodzinny żołnierza oraz kwotę najniższego uposażenia z dnia przesiedlenia się żołnierza. 3. Żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, po przesiedleniu się członków rodziny przysługuje zasiłek osiedleniowy w wysokości 200 % najniższego uposażenia. W takim przypadku zasiłek ustala się, przyjmując stawkę najniższego uposażenia z dnia przesiedlenia się członków rodziny. § 5. 1. Koszty przewozu urządzeń domowych pomiędzy dotychczasowym miejscem stałego zamieszkania żołnierza lub członka jego rodziny a nowym miejscem pełnienia służby podlegają zwrotowi w wysokości udokumentowanej rachunkiem, nie więcej jednak niż 200 % najniższego uposażenia. 2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, obejmuje koszty opakowania, prac załadunkowych i wyładunkowych oraz transportu. § 6. 1. Diety i ryczałt, o których mowa w § 3, oraz zasiłek osiedleniowy i zwrot kosztów przewozu urządzeń domowych wypłaca się na pisemny wniosek żołnierza. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się po objęciu przez żołnierza obowiązków służbowych na stanowisku służbowym w nowym miejscu pełnienia służby, z tym że wniosek o wypłatę zasiłku osiedleniowego i wniosek o zwrot kosztów przewozu urządzeń domowych składa się po przesiedleniu się do nowego miejsca pełnienia służby. 3. W przypadku przesiedlenia się żołnierza wraz z członkami rodziny wniosek składa się po przesiedleniu członków rodziny. 4. Do wniosku o wypłatę zasiłku osiedleniowego i zwrot kosztów przewozu urządzeń domowych żołnierz dołącza: 1) dokument potwierdzający przesiedlenie się do nowego miejsca pełnienia służby, a w przypadku gdy prawo do należności uzależnione jest od przesiedlenia się członków rodziny żołnierza - również dokument potwierdzający ich przesiedlenie; 2) oświadczenie, że w miejscowości, do której został przeniesiony, on sam lub jego małżonek nie posiada domu lub samodzielnego lokalu mieszkalnego oraz że bezpośrednio przed przeniesieniem służbowym nie był zameldowany w tej miejscowości na pobyt stały. 5. Przesiedlenie do nowego miejsca pełnienia służby żołnierza oraz członków jego rodziny, z zastrzeżeniem ust. 6, dokumentowane jest potwierdzeniem zameldowania na pobyt stały albo czasowy przekraczający trzy miesiące. 6. W przypadku korzystania przez żołnierza w nowym miejscu pełnienia służby z jednej z form zakwaterowania na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił 2) Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398, z późn. zm. ) przesiedlenie żołnierza oraz członków jego rodziny do nowego miejsca pełnienia służby potwierdza się dokumentem, z którego wynika korzystanie przez żołnierza, samego lub wraz z członkami rodziny, z jednej z wymienionych form zakwaterowania. 269/375 7. Dla celów ustalenia należności, o których mowa w § 3-5, za nowe miejsce pełnienia służby uznaje się miejscowość stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, gdzie żołnierz pełni służbę, lub miejscowość pobliską w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej względem tej miejscowości albo miejscowość, w której żołnierz w związku z przeniesieniem służbowym korzysta z jednej z form zakwaterowania na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. § 7. Należności, o których mowa w § 3-5, wypłaca się żołnierzowi w terminie czternastu dni, licząc od dnia wydania w tej sprawie ostatecznej decyzji przez dowódcę, o którym mowa w art. 104 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, nie później niż w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia wniosku. § 8. 1. Czas krajowej podróży służbowej określony w poleceniu wyjazdu służbowego obejmuje czas między wyjazdem z miejscowości jej rozpoczęcia a przyjazdem do miejscowości jej zakończenia. 2. Miejscowość rozpoczęcia i miejscowość zakończenia krajowej podróży służbowej określa się w poleceniu wyjazdu służbowego. 3. Zarządzający krajową podróż służbową może uznać za miejscowość rozpoczęcia lub zakończenia podróży służbowej miejscowość, w której żołnierz jest zameldowany na pobyt stały lub czasowy, jeżeli spowoduje to zmniejszenie łącznych kosztów podróży służbowej. a) b) a) b) § 9. 1. Stawkę diety w przypadku odbywania krajowej podróży służbowej ustala się w wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu 5 podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 77 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 3) r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. ). 2. Jeżeli krajowa podróż służbowa trwa: 1) nie dłużej niż dobę i wynosi: od ośmiu do dwunastu godzin - przysługuje 50 % stawki diety, ponad dwanaście godzin - przysługuje stawka diety w pełnej wysokości; 2) dłużej niż jedną dobę - za każdą dobę przysługuje stawka diety w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę: do ośmiu godzin - przysługuje 50 % stawki diety, ponad osiem godzin - przysługuje stawka diety w pełnej wysokości. 3. Stawkę diety zmniejsza się o wartość otrzymanego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy bezpłatny posiłek stanowi odpowiednio: 1) śniadanie - 25 % stawki diety; 2) obiad - 50 % stawki diety; 3) kolacja - 25 % stawki diety. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku korzystania przez żołnierza z usługi hotelowej, w ramach której świadczono wyżywienie. 5. Dieta nie przysługuje żołnierzowi, którego obowiązki służbowe polegają na stałym wykonywaniu czynności służbowych na obszarze garnizonu obejmującego swoim terytorium granice administracyjne kilku miejscowości, w przypadku odbywania krajowej podróży służbowej na obszarze tego garnizonu. 6. Żołnierzowi, o którym mowa w art. 86 ust. 10 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, przysługuje dieta w wysokości 25 % stawki diety, określonej w ust. 1, za każdą pełną dobę podczas: 1) wykonywania zadań związanych z uczestniczeniem w ćwiczeniu bądź szkoleniu na terenie poligonu albo 2) czasowej zmiany miejsca postoju jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału. § 10. 1. Koszty przejazdu podlegają zwrotowi w wysokości udokumentowanej biletami na przejazd publicznymi środkami transportu. 2. W przypadku nieprzedstawienia przez żołnierza biletów lub udokumentowania biletami tylko części kosztów przejazdu żołnierzowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu na trasie nieudokumentowanej biletami, w wysokości ceny biletu środka transportu określonego w poleceniu wyjazdu służbowego, z uwzględnieniem posiadanej przez żołnierza ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje. 3. Żołnierzowi odbywającemu przejazdy w krajowej podróży służbowej pojazdem, o którym mowa w § 11 ust. 2, przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu ustalonej w poleceniu wyjazdu służbowego, nie wyższej niż określona na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o 4) transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm. ). 270/375 4. Zwrot kosztów przejazdów nie przysługuje w przypadku odbywania podróży środkiem transportu pozostającym w dyspozycji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. § 11. 1. Publiczny środek transportu odpowiedni do odbycia krajowej podróży służbowej, a także jego rodzaj i klasę, określa się w poleceniu wyjazdu służbowego, uwzględniając posiadane przez żołnierza uprawnienia do przejazdów bezpłatnych lub ulgowych, dogodność połączeń na danej trasie, termin i pilność wykonania zadań w czasie podróży służbowej oraz koszt przejazdu. 2. Na wniosek żołnierza dowódca jednostki wojskowej może wyrazić zgodę na przejazdy w krajowej podróży służbowej pojazdem niepozostającym w dyspozycji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. § 12. 1. Żołnierzowi w czasie krajowej podróży służbowej przysługuje zwrot kosztów noclegu w wysokości potwierdzonej rachunkiem, jednak nie większej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. 2. Żołnierzowi, któremu w czasie krajowej podróży służbowej nie zapewniono bezpłatnego noclegu lub zakwaterowania albo który nie przedłożył rachunku za pobyt w kwaterze prywatnej lub w hotelu, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150 % stawki diety. 3. Ryczałt za nocleg przysługuje, gdy czas krajowej podróży służbowej obejmował co najmniej sześć 00 00 godzin między godzinami 21 a 7 . 4. Zwrot kosztów noclegów lub ryczałt za nocleg nie przysługują żołnierzowi, którego obowiązki służbowe polegają na stałym wykonywaniu czynności służbowych na obszarze garnizonu obejmującego swoim terytorium granice administracyjne kilku miejscowości, w przypadku odbywania krajowej podróży służbowej na obszarze tego garnizonu. § 13. Za każdą rozpoczętą dobę odbywania krajowej podróży służbowej żołnierzowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20 % stawki diety. § 14. 1. Żołnierzowi, który w czasie krajowej podróży służbowej poniósł dodatkowe niezbędne wydatki związane z tą podróżą, zwraca się je w udokumentowanej wysokości. 2. Dodatkowe wydatki obejmują dodatkowe opłaty związane z zakupem biletu na przejazd, opłaty za bagaż, opłaty za postój w strefie płatnego parkowania, opłaty za miejsca parkingowe w przypadku odbywania podróży pojazdem, o którym mowa w § 11 ust. 2, oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży służbowej. § 15. 1. Czas zagranicznej podróży służbowej liczy się w razie odbywania jej środkami komunikacji: 1) lądowej - od chwili przekroczenia granicy państwowej w drodze za granicę do chwili przekroczenia jej w drodze powrotnej do kraju; 2) lotniczej - od chwili startu samolotu w drodze za granicę z ostatniego lotniska w kraju do chwili lądowania samolotu w drodze powrotnej na pierwszym lotnisku w kraju; 3) morskiej - od chwili wyjścia jednostki pływającej z ostatniego portu polskiego do chwili wejścia jednostki pływającej w drodze powrotnej do pierwszego portu polskiego. 2. Jeżeli przekroczenie granicy państwowej odbywa się poza miejscowością stanowiącą miejsce zamieszkania lub stałe miejsce pełnienia służby żołnierza, za czas podróży od tej miejscowości do miejsca przekroczenia granicy i z powrotem żołnierzowi przysługują należności z tytułu odbywania krajowej podróży służbowej. 3. W przypadku żołnierzy odbywających podróże służbowe na jednostkach pływających Marynarki Wojennej czas zagranicznej podróży służbowej liczy się od chwili wejścia jednostki do portu zagranicznego do chwili wyjścia z tego portu. a) b) c) a) b) § 16. 1. Dieta z tytułu odbywania zagranicznej podróży służbowej przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży służbowej. 2. Jeżeli zagraniczna podróż służbowa trwa: 1) nie dłużej niż dobę i wynosi: do ośmiu godzin - przysługuje 1/3 stawki diety, od ośmiu do dwunastu godzin - przysługuje 50 % stawki diety, ponad dwanaście godzin - przysługuje stawka diety w pełnej wysokości; 2) dłużej niż dobę: za każdą dobę przysługuje stawka diety w pełnej wysokości, za niepełną, ale rozpoczętą dobę - przysługuje stawka diety w wysokości, o której mowa w pkt 1. 3. Stawkę diety zmniejsza się o wartość otrzymanego za granicą bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy bezpłatny posiłek stanowi odpowiednio: 1) śniadanie - 15 % stawki diety; 2) obiad - 30 % stawki diety; 271/375 3) kolacja - 30 % stawki diety. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku korzystania przez żołnierza z usługi hotelowej, w ramach której świadczono wyżywienie. § 17. 1. Żołnierzowi przysługuje zwrot poniesionych kosztów noclegu poza granicami państwa w wysokości potwierdzonej rachunkiem wystawionym przez hotel, w granicach ustalonego na ten cel limitu. 2. W uzasadnionych przypadkach dowódca jednostki wojskowej, który wydał polecenie odbycia zagranicznej podróży służbowej, może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu potwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1. 3. Żołnierzowi, który nie korzystał poza granicami państwa z noclegu w hotelu, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 25 % limitu, o którym mowa w ust. 1. 4. Zwrot kosztów noclegów lub ryczałt za nocleg za czas przejazdu w zagranicznej podróży służbowej przysługują, gdy czas przejazdu przekracza dobę, a żołnierzowi w czasie przejazdu nie zapewniono bezpłatnego noclegu. § 18. Wysokość diet, o których mowa w § 16, oraz limit na pokrycie kosztów noclegu, o którym mowa w § 17, określają przepisy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu 5 podróży służbowej poza granicami kraju, wydane na podstawie art. 77 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. § 19. Do zwrotu kosztów przejazdu na trasie od miejsca pełnienia służby do miejscowości stanowiącej cel zagranicznej podróży służbowej stosuje się odpowiednio przepisy § 8 ust. 3, § 10 i 11. § 20. 1. Żołnierzowi korzystającemu za granicą z dojazdów środkami komunikacji miejscowej przysługuje ryczałt na pokrycie tych kosztów w wysokości 10 % stawki diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w zagranicznej podróży służbowej, w czasie której korzystał z dojazdu. 2. W przypadku gdy żołnierz za granicą odbywał dojazdy z dworca i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w miejscowości docelowej za granicą lub w każdej innej miejscowości, w której żołnierz korzystał z noclegu, wysokość ryczałtu na pokrycie poniesionych przez żołnierza kosztów dojazdu wynosi jedną dietę, o której mowa w § 16 ust. 1. § 21. Zwrot innych niezbędnych wydatków poniesionych w związku ze skierowaniem w zagraniczną podróż służbową obejmuje: 1) zwrot kosztów przewozu samolotem bagażu osobistego o wadze do trzydziestu kilogramów, liczonej łącznie z wagą bagażu opłacanego w cenie biletu - w przypadku gdy zagraniczna podróż służbowa trwa ponad trzydzieści dni lub gdy państwem docelowym jest państwo pozaeuropejskie i za zgodą osoby zarządzającej podróż służbową; 2) w razie choroby żołnierza - zwrot udokumentowanych niezbędnych kosztów leczenia za granicą oraz lekarstw w razie wypadku lub choroby powstałej podczas odbywania zagranicznej podróży służbowej; 3) wydatki, o których mowa w § 14 ust. 2. § 22. 1. Na wniosek żołnierza, z wyjątkiem żołnierza, o którym mowa w § 23 ust. 2, wystawiający polecenie wyjazdu służbowego przyznaje zaliczkę na niezbędne koszty podróży. W przypadku skierowania żołnierza w zagraniczną podróż służbową zaliczka, za zgodą żołnierza, może być wypłacona w walucie polskiej w wysokości stanowiącej równowartość zaliczki obliczonej w walucie obcej. 2. W przypadku otrzymania zaliczki, o której mowa w ust. 1, żołnierz jest obowiązany rozliczyć ją w terminie siedmiu dni od dnia zakończenia podróży, a w przypadku odbywania podróży poza granicami państwa w terminie czternastu dni od dnia zakończenia podróży, w walucie otrzymanej zaliczki albo w walucie polskiej. § 23. 1. Wypłaty należności z tytułu podróży służbowej dokonuje się na podstawie polecenia wyjazdu służbowego oraz załączonych przez żołnierza dokumentów, w szczególności rachunków, biletów, potwierdzających wysokość poniesionych wydatków nieobjętych ryczałtami, a także oświadczenia żołnierza o okolicznościach mających wpływ na prawo do diet, ryczałtów lub zwrotu innych kosztów podróży bądź na ich wysokość. W przypadku gdy czas podróży przekracza jeden miesiąc, rozliczenia kosztów podróży można dokonać raz w miesiącu na podstawie rachunku kosztów podróży. 2. W przypadku odbywania podróży służbowej w celu stawienia się do nowego miejsca pełnienia służby w ramach rezerwy kadrowej lub dyspozycji zwrotu kosztów podróży służbowej dokonuje dowódca jednostki wojskowej, do którego żołnierz został skierowany. 3. Żołnierzowi, o którym mowa w art. 86 ust. 10 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, diety wypłaca się do dziesiątego dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni na 272/375 podstawie zatwierdzonego przez zarządzającego odbycie podróży służbowej wykazu liczby pełnych dób, w których żołnierze wykonywali zadania uprawniające do tych diet. 4. Należności z tytułu podróży służbowej wypłaca się w terminie czternastu dni od dnia przedłożenia przez żołnierza dokumentów, o których mowa w ust. 1. § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. 5) ______ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 132, poz. 1110, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 170, poz. 1217 i Nr 249, poz. 1832, z 2008 r. Nr 208, poz. 1308, Nr 220, poz. 1415 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 42, poz. 336 i Nr 168, poz. 1323. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1704. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 176, poz. 1238 i Nr 192, poz. 1381, z 2008 r. Nr 218, poz. 1391, Nr 227, poz. 1505 i Nr 234, poz. 1574 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 31, poz. 206, Nr 86, poz. 720 i Nr 98, poz. 817. 5) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487, z 2007 r. Nr 192, poz. 1389 oraz z 2008 r. Nr 190, poz. 1165), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). Art. 87. 1. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje raz w roku prawo do gratyfikacji urlopowej. 2. Żołnierzowi zawodowemu powołanemu do zawodowej służby wojskowej w trakcie roku kalendarzowego gratyfikacja urlopowa za ten rok przysługuje, jeżeli pełnił służbę przez okres co najmniej sześciu miesięcy kalendarzowych. 3. Przy ustalaniu wysokości gratyfikacji urlopowej uwzględnia się również małżonka, a także dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego. 4. Wysokość gratyfikacji urlopowej na jedną osobę uwzględnianą przy ustalaniu jej wysokości nie może być niższa niż 35% najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego. 5. W razie zbiegu uprawnień do gratyfikacji urlopowej żołnierzy zawodowych pozostających w związku małżeńskim, przy ustalaniu wysokości gratyfikacji nie uwzględnia się małżonka, a dzieci pozostające na ich utrzymaniu uwzględnia się przy ustalaniu gratyfikacji tylko jednego z małżonków. 6. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe warunki wypłacania gratyfikacji urlopowej, z uwzględnieniem terminów i trybu jej wypłacania. Dz.U.09.179.1392 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 14 października 2009 r. w sprawie gratyfikacji urlopowej żołnierzy zawodowych (Dz.U.09.179.1392) (Dz. U. z dnia 28 października 2009 r.) 273/375 Na podstawie art. 87 ust. 6 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych 1) (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe warunki wypłacania gratyfikacji urlopowej żołnierzom zawodowym, zwanym dalej "żołnierzami". § 2. Wysokość gratyfikacji urlopowej na jedną osobę uwzględnianą przy ustalaniu jej wysokości wynosi 35 % najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza obowiązującego w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym żołnierz nabył prawo do urlopu wypoczynkowego. § 3. 1. Gratyfikację urlopową wypłaca się na pisemny wniosek żołnierza, zwany dalej "wnioskiem", po spełnieniu jednego z następujących warunków: 1) przed rozpoczęciem urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 5 dni roboczych; 2) po przedstawieniu dowodu dokonania opłaty za lub przedpłaty na odpłatną formę wypoczynku żołnierza, jego małżonka lub dziecka pozostającego na jego utrzymaniu; 3) po wyznaczeniu lub skierowaniu żołnierza do pełnienia służby poza granicami państwa. 2. Liczbę osób uwzględnianych przy ustalaniu gratyfikacji urlopowej określa się na podstawie oświadczenia zawartego we wniosku, według stanu rodzinnego żołnierza, w dniu złożenia wniosku. 3. Gratyfikację urlopową wypłaca się w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. § 4. 1. W przypadku gdy żołnierz nie złożył wniosku w danym roku kalendarzowym, gratyfikację urlopową wypłaca się do końca stycznia roku kalendarzowego następującego po roku, za który ona przysługuje, lub w ostatnim dniu pełnienia zawodowej służby wojskowej, jeżeli żołnierz został zwolniony z zawodowej służby wojskowej. W takich przypadkach liczbę osób uwzględnianych przy ustalaniu wysokości gratyfikacji urlopowej ustala się na podstawie pisemnego oświadczenia żołnierza o jego stanie rodzinnym w ostatnim dniu roku kalendarzowego lub ostatnim dniu pełnienia zawodowej służby wojskowej. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się nie wcześniej niż na 30 dni przed upływem roku kalendarzowego, za który przysługuje gratyfikacja urlopowa, lub przed dniem planowanego zwolnienia z zawodowej służby wojskowej. § 5. 1. W przypadku śmierci, uznania za zmarłego lub zaginięcia żołnierza gratyfikację urlopową wypłaca się członkowi rodziny żołnierza, o którym mowa w art. 98 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. W takich przypadkach liczbę osób uwzględnianych przy ustalaniu gratyfikacji urlopowej ustala się na podstawie pisemnego oświadczenia członka rodziny żołnierza, według stanu rodzinnego żołnierza, w ostatnim dniu pełnienia zawodowej służby wojskowej. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, gratyfikację urlopową wypłaca się w terminie 14 dni od dnia złożenia przez członka rodziny żołnierza oświadczenia do dowódcy jednostki wojskowej właściwego ze względu na ostatnie miejsce pełnienia służby żołnierza. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. 2) ______ 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie gratyfikacji urlopowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 66, poz. 611), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). Art. 88. 1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu przez okres co najmniej dwóch miesięcy dodatkowo powierzono czasowe pełnienie obowiązków służbowych w trybie określonym w art. 25, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie. 2. Żołnierz zawodowy otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie również za wykonywanie czynności powierzonych, które wykraczają poza zadania wynikające z zajmowanego przez niego stanowiska służbowego. 3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe warunki i tryb wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, z uwzględnieniem czynności powierzonych wykraczających poza zadania wynikające z zajmowanych przez żołnierzy stanowisk służbowych, które uprawniają do dodatkowego wynagrodzenia, a także stawek 274/375 oraz terminów jego wypłacania. Określając wysokość dodatkowego wynagrodzenia, rozporządzenie powinno uwzględniać charakter i zakres wykonywanych czynności, pracochłonność i stopień wykorzystania czasu pozasłużbowego niezbędnego przy ich wykonywaniu, a także kwalifikacje i doświadczenie żołnierza zawodowego niezbędne przy wykonywaniu tych czynności. Dz.U.04.108.1141 zm. Dz.U.05.206.1719 zm. Dz.U.05.243.2064 zm. Dz.U.06.247.1808 zm. Dz.U.08.21.128 zm. Dz.U.10.122.832 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego wynagrodzenia (Dz.U.04.108.1141) (Dz. U. z dnia 11 maja 2004 r.) Na podstawie art. 88 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe warunki i tryb wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego wynagrodzenia za czasowe pełnienie obowiązków służbowych oraz za wykonywanie czynności powierzonych, które wykraczają poza zadania wynikające z zajmowanych stanowisk służbowych, a także stawki i terminy jego wypłacania. § 2. 1. Miesięczna wysokość dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", wynosi: 1) 70 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo obowiązków na stanowisku służbowym przewidzianym dla szeregowego zawodowego albo obowiązków pracownika wojska na stanowisku, na którym jest wymagane wykształcenie niższe niż średnie; 2) 140 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo obowiązków na stanowisku służbowym przewidzianym dla podoficera albo obowiązków pracownika wojska na stanowisku, na którym jest wymagane wykształcenie średnie; 3) 210 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo obowiązków na stanowisku służbowym przewidzianym dla oficera młodszego albo obowiązków pracownika wojska na stanowisku, na którym jest wymagane wykształcenie wyższe zawodowe; 4) 280 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo obowiązków na stanowisku służbowym przewidzianym dla oficera starszego albo obowiązków pracownika wojska na stanowisku, na którym jest wymagane wykształcenie wyższe niż określone w pkt 3; 5) 350 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo obowiązków na stanowisku służbowym przewidzianym dla generała brygady (kontradmirała) lub wyższym albo obowiązków pracownika wojska na stanowisku obsadzanym z państwowego zasobu kadrowego 2. Powierzenie żołnierzowi zawodowemu czasowego pełnienia obowiązków służbowych na określonym stanowisku służbowym oraz dzień objęcia i zwolnienia z tych obowiązków, a także wysokość dodatkowego wynagrodzenia określa, w rozkazie dziennym lub decyzji, dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w art. 104 ustawy, zwany dalej "dowódcą". 3. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się w okresach miesięcznych z dołu, nie później niż do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym żołnierz zawodowy spełnił warunki uzasadniające jego przyznanie, z tym że pierwszej wypłaty wynagrodzenia dokonuje się po dwóch miesiącach wykonywania obowiązków. 4. W przypadku wykonywania obowiązków, o których mowa w ust. 1, przez część miesiąca kalendarzowego, żołnierzowi przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości proporcjonalnej do czasu ich wykonywania. W celu obliczenia dodatkowego wynagrodzenia za część miesiąca kalendarzowego, określoną na podstawie ust. 1, miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez 30 i otrzymaną kwotę mnoży przez liczbę dni, w których żołnierz wykonywał czasowo powierzone obowiązki. 275/375 § 3. Do czynności powierzonych wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe żołnierzy, za które przysługuje dodatkowe wynagrodzenie, zwanych dalej "czynnościami", zalicza się: 1) prowadzenie przewodu doktorskiego oraz opracowywanie recenzji w przewodzie doktorskim lub habilitacyjnym albo w postępowaniu o nadanie tytułu naukowego profesora, a także opracowywanie opinii na wniosek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów; 1a) dyżury bojowe pełnione w ramach systemu obrony powietrznej NATO i lotnicze dyżury poszukiwawczo-ratownicze pełnione w ramach współdziałania jednostek organizacyjnych Marynarki Wojennej z Morską Służbą Poszukiwania i Ratownictwa; 1b) pełnienie nieetatowych całodobowych służb wewnętrznych i garnizonowych; 2) dyżury medyczne pełnione w utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej zakładach opieki zdrowotnej przeznaczonych dla osób, których stan zdrowia wymaga całodobowego udzielania świadczeń zdrowotnych; 3) pozostawanie poza zakładem opieki zdrowotnej utworzonym przez Ministra Obrony Narodowej w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych; 4) zajęcia dydaktyczne organizowane w ramach szkolenia i doskonalenia zawodowego; 5) wykonywanie lotów próbnych samolotem lub śmigłowcem oraz wykonywanie prac przygotowawczych do tych lotów; 6) wykonywanie doświadczalnych lub próbnych skoków ze spadochronem, wykonywanie skoków z katapultowaniem oraz prób sprzętu wysokościowego w powietrzu; 7) wykonywanie w wodzie lub komorze hiperbarycznej (dekompresyjnej) nurkowań doświadczalnych, przy prowadzeniu prób nowego sprzętu nurkowego lub sprawdzaniu nowych technologii prac podwodnych; 8) uczestniczenie w próbach morskich okrętów albo innych jednostek pływających nawodnych lub podwodnych; 9) wykonywanie innych niż wymienione w pkt 1-8 czynności o charakterze stałym związanych z zabezpieczeniem funkcjonowania jednostki wojskowej, jeżeli wykonywanie tych czynności wynika z innych przepisów, w których nie określono prawa do wynagrodzenia albo nie określono jego wysokości. § 4. 1. Uprawniony do powierzania czynności, o których mowa w § 3, jest dowódca, z zastrzeżeniem § 6 i 7. 2. Dodatkowe wynagrodzenie jest finansowane ze środków pozostających w dyspozycji dowódcy powierzającego czynności. § 5. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie czynności określonych w § 3 pkt 1 przysługuje wojskowym nauczycielom akademickim, w wysokości i na warunkach określonych w przepisach w sprawie wysokości i warunków wypłacania wynagrodzenia promotorowi oraz za recenzje i opinie w przewodzie doktorskim lub habilitacyjnym, a także w postępowaniu o nadanie tytułu profesora, wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595). § 5a. Żołnierzowi zawodowemu, któremu powierzono wykonywanie czynności, o których mowa w § 3 pkt 1a, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości: 1) członkowi załogi statku powietrznego - 150 zł, 2) członkowi personelu technicznego służby inżynieryjno-lotniczej - 80 zł - za każdy całodobowy dyżur. § 5b. Żołnierzowi zawodowemu, któremu powierzono wykonywanie czynności, o których mowa w § 3 pkt 1b, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 50 zł - za każdą służbę dyżurną. § 6. 1. Żołnierzowi zawodowemu-lekarzowi oraz innemu żołnierzowi zawodowemu posiadającemu wyższe wykształcenie i wykonującemu zawód medyczny, któremu kierownik zakładu opieki zdrowotnej powierzył czynności polegające na pełnieniu dyżuru medycznego, za każdą pełną godzinę takiego dyżuru pełnionego poza normalnymi godzinami służby przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 6, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości nie niższej niż 0,5 % stawki uposażenia zasadniczego należnego temu żołnierzowi. 2. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia, o której mowa w ust. 1, może być podwyższona przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej, nie więcej niż o 0,2 % stawki określonej w ust. 1. 3. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia, obliczoną zgodnie z ust. 1 , zwiększa się o: 00 00 1) 25 % - za każdą godzinę dyżuru medycznego pełnionego pomiędzy godzinami 22 a 6 ; 2) 50 % - za każdą godzinę dyżuru medycznego pełnionego w niedziele i święta oraz w dni dodatkowo wolne od służby, bez względu na porę pełnienia dyżuru. 4. W razie zbiegu zwiększeń wysokości dodatkowego wynagrodzenia z tytułów, o których mowa w ust. 3, żołnierzowi zawodowemu przysługuje jedno, wyższe dodatkowe wynagrodzenie. 276/375 5. Liczba dyżurów medycznych pełnionych przez żołnierza, o którym mowa w ust. 1, nie może przekraczać dwóch tygodniowo i ośmiu miesięcznie. 6. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie czynności określonych w § 3 pkt 2 przysługuje żołnierzom zawodowym - lekarzom stażystom w wysokości i na warunkach określonych w przepisach w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty, wydanych na podstawie ustawy z dnia 5 1) grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm. ). § 7. 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 6 ust. 1, zobowiązanemu przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej do pozostawania poza zakładem opieki zdrowotnej w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych, przysługuje za każdą godzinę pozostawania w tej gotowości dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 50 % stawki określonej w § 6 ust. 1. 2. W przypadku wezwania do zakładu opieki zdrowotnej żołnierzowi zawodowemu przysługuje dodatkowe wynagrodzenie, jak za pełnienie dyżuru medycznego, za cały czas pozostawania w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych w danym dniu. § 7a. Przepisów § 6 i 7 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych, z którymi zawarto umowę, o której mowa w art. 56 ust. 3b ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, na pełnienie za wynagrodzeniem dyżuru medycznego poza normalnymi godzinami służby lub pozostawania poza zakładem opieki zdrowotnej w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych. § 8. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na przeprowadzeniu zajęć dydaktycznych w ramach: 1) prowadzonego przez jednostki wojskowe dla żołnierzy i pracowników szkolenia lub doskonalenia zawodowego w formach pozaszkolnych oraz szkolenia wewnętrznego, 2) szkolenia organizowanego przez wojskowe instytucje kultury i placówki oświatowe, 3) prowadzonej przez szkoły wojskowe oraz etatowe ośrodki szkolenia działalności dydaktycznej - przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 5, dodatkowe wynagrodzenie. 2. Stawki dodatkowego wynagrodzenia za przeprowadzenie zajęć dydaktycznych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Stawki dodatkowego wynagrodzenia określone w lp. 1, 2 i 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia mogą być podwyższone, nie więcej niż o: 1) 25 % - za zajęcia dydaktyczne przeprowadzone w dniu ustawowo wolnym od pracy; 2) 50 % - za przeprowadzenie zajęć dydaktycznych w całości w języku obcym, z wyjątkiem zajęć z języka obcego. 4. Stawki dodatkowego wynagrodzenia określone w lp. 1 i 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia podlegają obniżeniu o 50 % w razie: 1) powtórzenia tematu zajęć dydaktycznych u tego samego powierzającego; 2) przeprowadzenia zajęć dydaktycznych na podstawie materiału przygotowanego przez inną osobę; 3) nieprzeprowadzenia zajęć dydaktycznych z przyczyn niezależnych od prowadzącego te zajęcia. 5. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje za zajęcia dydaktyczne przeprowadzone: 1) w szkołach wojskowych oraz etatowych ośrodkach szkolenia przez wojskowych nauczycieli akademickich; 2) w ramach odpraw i szkoleń organizowanych przez jednostki wojskowe, przez żołnierzy pełniących służbę w tych jednostkach wojskowych albo w jednostkach nadrzędnych lub zaopatrujących. § 9. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na wykonaniu lotu próbnego samolotem lub śmigłowcem albo na wykonaniu prac przygotowawczych do takiego lotu, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie. 2. Stawki dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie lotów próbnych albo prac przygotowawczych do tych lotów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. W razie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, o szczególnym stopniu trudności lub niebezpieczeństwa, stawki dodatkowego wynagrodzenia określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia mogą być podwyższone przy zastosowaniu mnożników określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 4. Dodatkowe wynagrodzenie w pełnej wysokości przysługuje za wykonanie czynności przewidzianych w programie lotu próbnego albo pełnego zakresu prac przygotowawczych do takiego lotu. W razie niepełnego wykonania tych czynności lub prac z przyczyn zależnych od żołnierza, wysokość dodatkowego wynagrodzenia jest proporcjonalna do zakresu ich wykonania. 5. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie lotu próbnego wynosi dla: 1) pierwszego pilota (dowódcy załogi) - 100 %, 2) innego członka załogi - 75 %, 3) pozostałych żołnierzy wykonujących w czasie lotu próbnego na statku powietrznym czynności przewidziane w programie tego lotu - 50 % - stawki obliczonej zgodnie z przepisami ust. 2 i 3. § 10. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na wykonaniu doświadczalnego lub próbnego skoku ze spadochronem lub skoku z katapultowaniem albo próby sprzętu wysokościowego w 277/375 powietrzu, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości do 280 zł za każdy wykonany skok lub wykonaną próbę. § 11. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na wykonywaniu w wodzie lub komorze hiperbarycznej (dekompresyjnej) nurkowań doświadczalnych przy prowadzeniu prób nowego sprzętu nurkowego lub sprawdzaniu nowych technologii prac podwodnych, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości do 28 zł za każdą minutę przebywania pod wodą albo w podwyższonym ciśnieniu. § 12. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono wykonanie czynności polegających na przeprowadzeniu próby morskiej okrętu albo innej jednostki pływającej nawodnej lub podwodnej, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości do 42 zł za każdą rozpoczętą dobę wykonywania próby. 2. Stawkę dodatkowego wynagrodzenia, o której mowa w ust. 1, zwiększa się o 20 % za każdą drugą i następną rozpoczętą dobę próby, jeżeli zgodnie z programem trwa ona przez okres dłuższy niż jedna doba i odbywa się bez zawijania do portu. 3. Stawkę dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie programu próby, obliczoną zgodnie z przepisami ust. 1 i 2, zwiększa się o: 1) 20 % - dla żołnierzy odpowiedzialnych za techniczne wyniki próby lub bezpieczeństwo jednostki pływającej; 2) 15 % - za każde pełne 12 godzin skrócenia planowanego czasu próby. § 13. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono wykonywanie czynności, o których mowa w § 3 pkt 9, za każdy miesiąc ich wykonywania przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości od 25 do 75 zł. 2. W przypadku powierzenia żołnierzowi zawodowemu wykonywania więcej niż jednej czynności, o której mowa w § 3 pkt 9, przyznaje się jedno dodatkowe wynagrodzenie. 3. Powierzanie czynności za dodatkowym wynagrodzeniem może być dokonywane w przypadku, gdy wykonywanie czynności, o których mowa w § 3 pkt 9, nie zostało ujęte w żadnym z opisów stanowisk służbowych występujących w etacie jednostki wojskowej. § 14. 1. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie czynności, o których mowa w § 5-13, ustala, w ramach posiadanych na ten cel środków finansowych, dowódca albo kierownik zakładu opieki zdrowotnej. 2. W zależności od rodzaju i charakteru czynności, przy określaniu wysokości dodatkowego wynagrodzenia uwzględnia się: 1) pracochłonność oraz stopień wykorzystania czasu poza normalnymi godzinami służby, niezbędnego do wykonania czynności; 2) stopień trudności i złożoności wykonania czynności; 3) stopień odpowiedzialności i ryzyka związanych z wykonaniem czynności; 4) kwalifikacje i doświadczenie żołnierza. § 15. 1. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czynności, o których mowa w § 5-12, wypłaca się żołnierzowi zawodowemu w terminie do 14 dni od dnia, w którym żołnierz wykonał powierzoną czynność. 2. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie czynności, o których mowa w § 13, wypłaca się miesięcznie z dołu. Przepisy § 2 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) 1) __________ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych warunków i trybu wypłaty wynagrodzenia za wykonywanie czynności zleconych wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1004) oraz, w części dotyczącej § 31 ust. 3-5, rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005, z 2001 r. Nr 66, poz. 669, z 2003 r. Nr 33, poz. 275 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 55), które tracą moc, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 STAWKI DODATKOWEGO WYNAGRODZENIA ZA PRZEPROWADZENIE ZAJĘĆ DYDAKTYCZNYCH .--------------------------------------------------------------------------------------------------- . 278/375 | Lp. | Określenie czynności powierzonej | Jednostka miary | Stawka | | | | | dodatkowego | | | | | wynagrodzenia w | | | | | złotych | |------.-------------------------------------------------------.------------------.-----------------| | 1 | Przeprowadzenie wykładów lub ćwiczeń przez żołnierza: | | | | | | | | | | 1) posiadającego co najmniej stopień naukowy | | od 5 do 35 | | | doktora; | | | | | | | | | | 2) posiadającego wyższe wykształcenie oraz co | godzina zajęć - | od 5 do 30 | | | najmniej trzyletni staż pracy w | 45 minut | | | | specjalności odpowiadającej tematyce zajęć; | | | | | | | | | | 3) nieposiadającego kwalifikacji określonych w | | od 5 do 15 | | | pkt 1 i 2 | | | |------.-------------------------------------------------------.------------------.-----------------| | 2 | Przeprowadzenie egzaminów przez komisję egzaminacyjną | jeden | od 5 do 15 | | - wszyscy członkowie komisji łącznie | egzaminowany | | |------.-------------------------------------------------------.------------------.-----------------| | 3 | Ocena prac: | | | | | | | | | | a/ ocena pracy kontrolnej, | jedna praca | od 3 do 10 | | | | | | | | b/ ocena pracy końcowej | | od 3 do 15 | |------.-------------------------------------------------------.------------------.-----------------| | 4 | Wygłoszenie prelekcji (odczytu), przez: | | | | | | | | | | 1) żołnierza zawodowego posiadającego: | | | | | | | | | | a/ tytuł naukowy profesora albo stopień | prelekcja | od 30 do 140 | | | wojskowy generała brygady | (odczyt) | | | | (kontradmirała) lub wyższy, | - 1,5 godziny | | | | | | | | | b/ stopień naukowy doktora habilitowanego | łącznie z | od 30 do 125 | | | (docenta), | dyskusją | | | | | | | | | c/ stopień naukowy doktora, | | od 30 do 110 | | | | | | | | d/ wyższe wykształcenie; | | od 30 do 100 | | | | | | | | 2) pozostałych żołnierzy | | od 30 do 70 | .---------------------------------------------------------------------------------------------------. | ZAŁĄCZNIK Nr 2 STAWKI DODATKOWEGO WYNAGRODZENIA ZA WYKONANIE LOTÓW PRÓBNYCH ALBO PRAC PRZYGOTOWAWCZYCH DO TYCH LOTÓW +-----+-----------------------------------+--------------+-----------------------------------------------------------------+ | | | | Stawka dodatkowego wynagrodzenia - w złotych | | | | |-----------------------------------------------------------------| | | Rodzaj lotów próbnych albo prac | Jednostka | samoloty | | | Lp. | przygotowawczych | obliczeniowa |-----------------------------------------------------| śmigłowce | | | | | | | odrzutowe | | | | | | tłokowe |turbośmigłowe|-------------------------| | | | | | | |poddźwiękowe|naddźwiękowe| | |-----+-----------------------------------+--------------+-------------+-------------+------------+------------+-----------| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | |-----+-----------------------------------+--------------+-------------+-------------+------------+------------+-----------| | |Loty próbne doświadczalne: | | | | | | | | | | | | | | | | | 1 |- pierwszej i drugiej kategorii | 1 godz. lotu | 100 | 140 | 170 | 220 | 140 | | | | | | | | | | 279/375 | |- trzeciej i czwartej kategorii | | 80 | 125 | 140 | 210 | 125 | |-----+-----------------------------------+--------------+-------------+-------------+------------+------------+-----------| | |Loty próbne kontrolne: | | | | | | | | | | | | | | | | | |- pierwszej kategorii | za wykonanie | 220 | 350 | 370 | 940 | 280 | | 2 | | lotu według | | | | | | | |- drugiej kategorii | określonego | 170 | 210 | 240 | 540 | 210 | | | | programu | | | | | | | |- trzeciej kategorii | | 70 | 80 | 100 | 190 | 80 | |-----+-----------------------------------+--------------+-------------+-------------+------------+------------+-----------| | |Próby łopat wirników nośnych | | | | | | | | 3 |śmigłowców na drgania typu flatter | 1 godz. próby| | | - | - | 70 | | |oraz ich torowanie | | | | | | | |-----+-----------------------------------+--------------+-----------------------------------------------------------------| | |Przygotowanie statku powietrznego | | | | |do lotu: | | | | 4 | | 1 roboczo- | | | |- próbnego doświadczalnego | godzina | 20 | | | | | | | |- próbnego kontrolnego | | 15 | +--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------+ ZAŁĄCZNIK Nr 3 MNOŻNIKI STOPNIA TRUDNOŚCI (NIEBEZPIECZEŃSTWA) LOTÓW PRÓBNYCH ALBO PRAC PRZYGOTOWAWCZYCH +-----+-------------------------------------------------------------------+---------------+ | Lp. | Wykonywane czynności | Mnożnik | | | | (od-do) | |-----------------------------------------------------------------------------------------| | Loty próbne doświadczalne pierwszej lub drugiej kategorii | |-----------------------------------------------------------------------------------------| | 1 | Wyłączanie i uruchamianie w locie silników tłokowych | 1,5 - 3 | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 2 | Wyłączanie i uruchamianie w locie silników odrzutowych | 1,5 - 5 | | | i turbinowych | | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 3 | Przeciągnięcia | 1,5 - 6 | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 4 | Korkociągi | 3-8 | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 5 | Nurkowania i wyrywania (próby przeciążeniowe) | 4-8 | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 6 | Drgania statków powietrznych, trzepotanie usterzeń | 5 - 10 | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 7 | Próby z nowo zabudowanym silnikiem (niestosowanym dotychczas na | 1,5 - 6 | | danym typie statku powietrznego) | | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 8 | Drgania flatter | 5 - 10 | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 9 | Nadobroty zespołów napędowych | 5 - 10 | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 10 | Odpalanie (zrzut, strzelanie) środków bojowych | 5 - 10 | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 11 | Pierwszy lot na prototypie i po modyfikacji | 5 - 10 | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 12 | Próby autorotacyjne śmigłowców (z lądowaniem) | 3-6 | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 13 | Inne czynności wykonywane w trakcie lotu próbnego, w zależności | 1,5 - 5 | | | od potrzeb określonych programem lotu, nieujęte w tabeli | | |-----------------------------------------------------------------------------------------| | Loty próbne doświadczalne trzeciej lub czwartej kategorii | |-----------------------------------------------------------------------------------------| | 1 | Pierwszy lot po uruchomieniu produkcji seryjnej, remoncie głównym | 4 - 8 | | 280/375 | | lub modyfikacji | | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 2 | Odpalenie (zrzut, strzelanie) środków bojowych | 5 - 10 | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 3 | Próby jakości wykonanych napraw węzłów, podwieszeń itp. (bez | 4-8 | | | zmian konstrukcyjnych) | | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 4 | Próby nowo zabudowanych przyrządów pilotażowo-nawigacyjnych, | 2-5 | | | urządzeń fotograficznych i urządzeń radioelektrycznych | | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 5 | Sprawdzenie charakterystyk aerodynamicznych i właściwości | 2-5 | | | pilotażowych statków powietrznych | | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 6 | Próby związane ze zmianami technologii produkcji lub remontu | 1,5 - 6 | | | statku powietrznego oraz jego wyposażenia | | |-----+-------------------------------------------------------------------+---------------| | 7 | Inne czynności wykonywane w trakcie lotu próbnego, w zależności | 1,5 - 3 | | | od potrzeb określonych programem lotu, nieujęte w tabeli | | |-----------------------------------------------------------------------------------------| | Przygotowanie statku powietrznego do lotu próbnego | |-----------------------------------------------------------------------------------------| | 1 | Wykonywanie czynności związanych z obsługą lotniczych środków | | | | bojowych, środków pirotechnicznych, przyspieszaczy startowych | 4 - 8 | | | oraz innych materiałów i urządzeń niebezpiecznych | | +-----------------------------------------------------------------------------------------+ Art. 89. 1. W okresie urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych z powodu choroby albo pozostawania w rezerwie kadrowej lub dyspozycji żołnierz zawodowy otrzymuje, z zastrzeżeniem art. 90 ust. 1, uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego, który został zwolniony ze stanowiska służbowego albo podlega zwolnieniu ze stanowiska służbowego w przypadkach wymienionych w art. 45 ust. 1 i 2 do czasu objęcia obowiązków na stanowisku służbowym, przeniesienia do rezerwy kadrowej lub dyspozycji albo zwolnienia z zawodowej służby wojskowej. Art. 90. 1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu udzielono urlopu okolicznościowego w związku ze sprawowaniem opieki nad najbliższym członkiem rodziny, o którym mowa w art. 62 ust. 12, przysługuje 75% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym czasie zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość, oraz inne należności pieniężne. 2. Należności pieniężne określone w art. 83, art. 85 i art. 94 – 98, przysługujące żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, art. 20 ust. 1a oraz art. 65a, albo członkom jego rodziny, wypłaca się w wysokości ustalonej, z uwzględnieniem pełnej kwoty uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego żołnierzowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym oraz zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość, powstałych w okresie, w którym żołnierz zawodowy otrzymywał uposażenie w wysokości 75% lub nie otrzymywał tego uposażenia. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego, o którym mowa w art. 20 ust. 1a oraz członków jego rodziny. Art. 91. 1. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą przysługuje uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne na stanowisku służbowym zajmowanym bezpośrednio przed skierowaniem, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość. 281/375 2. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację za granicą przysługuje uposażenie, o którym mowa w ust. 1, oraz mogą być przyznane: 1) stypendium miesięczne na pokrycie kosztów utrzymania za granicą; 2) zwrot kosztów zakwaterowania; 3) jednorazowy zwrot uzasadnionych wydatków rzeczowych związanych z przygotowaniem pracy dyplomowej, doktorskiej lub habilitacyjnej; 4) zwrot kosztów przejazdów i dojazdów; 5) zwrot opłat wizowych. 3. Należności określone w ust. 2 nie przysługują lub podlegają odpowiedniemu obniżeniu, jeżeli państwo przyjmujące żołnierza zawodowego na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację za granicą pokrywa je w całości lub w części z własnych środków finansowych. 4. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe warunki, tryb i sposób wypłacania należności, o których mowa w ust. 2, z uwzględnieniem sposobu, terminów, miejsca i jednostek wojskowych właściwych w sprawie wypłacania tych należności. Dz.U.08.60.372 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 26 marca 2008 r. w sprawie należności pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym skierowanym na naukę za granicą (Dz.U.08.60.372) Na podstawie art. 91 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy 1) zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe warunki, tryb i sposób wypłacania żołnierzom zawodowym, zwanym dalej "żołnierzami", skierowanym na studia lub naukę do szkół wojskowych albo niewojskowych oraz na staże, kursy lub specjalizacje za granicą, zwane dalej "nauką za granicą": 1) stypendium miesięcznego na pokrycie kosztów utrzymania za granicą; 2) zwrotu kosztów zakwaterowania; 3) jednorazowego zwrotu uzasadnionych wydatków rzeczowych związanych z przygotowaniem pracy dyplomowej, doktorskiej lub habilitacyjnej; 4) zwrotu kosztów przejazdów i dojazdów; 5) zwrotu opłat wizowych. § 2. 1. Wysokość stypendium miesięcznego, o którym mowa w § 1 pkt 1, wynosi 125 % stawki dodatku zagranicznego bazowego ustalonego dla państwa, do którego żołnierz został skierowany na naukę za granicą, zwanego dalej "docelowym państwem", na podstawie przepisów w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej, wydanych na podstawie art. 30 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o 2) służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403, z późn. zm. ). 2. Stypendium miesięczne za jeden dzień wynosi 1/30 jego kwoty miesięcznej. 3. Stypendium miesięczne dla żołnierza skierowanego na naukę za granicą, który w czasie skierowania nie otrzymuje bezpłatnego wyżywienia, ulega zwiększeniu za każdy nieotrzymany posiłek, odpowiednio na: 1) śniadanie - o 15 %, 2) obiad - o 30 %, 3) kolację - o 30 % 282/375 - diety w docelowym państwie, ustalonej według zasad określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami 5 kraju, wydanych na podstawie art. 77 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 3) 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. ). 4. Stypendium miesięczne może zostać podwyższone przez organ wojskowy właściwy w sprawie kierowania żołnierza na naukę za granicą, zwany dalej "organem kierującym", do wysokości 150 % stawki dodatku zagranicznego bazowego, w związku z poniesieniem przez żołnierza skierowanego na naukę za granicą dodatkowych kosztów. 5. Wysokość stypendium miesięcznego ustala w drodze decyzji organ kierujący. § 3. 1. Zwrotu kosztów zakwaterowania, o których mowa w § 1 pkt 2, dokonuje się do wysokości ustalonego na ten cel limitu miesięcznego, w decyzji organu kierującego. 2. Wysokość limitu miesięcznego nie może przekroczyć miesięcznej kwoty kosztów zakwaterowania, określonej przez organizatora szkolenia, a w przypadku braku takiego określenia - wysokości trzydziestokrotności limitu hotelowego w docelowym państwie, ustalonego na podstawie przepisów, o których mowa w § 2 ust. 3. § 4. 1. Jednorazowego zwrotu uzasadnionych wydatków rzeczowych, o których mowa w § 1 pkt 3, organ kierujący dokonuje na podstawie przedstawionych przez żołnierza skierowanego na naukę za granicą dokumentów (rachunków), potwierdzających poniesione wydatki, w wysokości nieprzekraczającej przyznanej kwoty stypendium miesięcznego. 2. Żołnierz skierowany na naukę za granicą, na pisemny wniosek, może otrzymać zaliczkę na wydatki rzeczowe, o których mowa w ust. 1. § 5. 1. Zwrotu kosztów przejazdów i dojazdów, o których mowa w § 1 pkt 4, poniesionych przez żołnierza skierowanego na naukę za granicą w związku z przejazdem z miejsca zamieszkania w kraju do miejsca szkolenia za granicą i z powrotem oraz z miejsca szkolenia za granicą do miejsca pobytu określonego w programie szkolenia i z powrotem, dokonuje organ kierujący, na zasadach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za przeniesienia i podróże służbowe, wydanych na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. 2. Środek transportu właściwy do odbycia przejazdu, o którym mowa w ust. 1, określa organ kierujący. 3. Zwrot kosztów przejazdów, z miejsca szkolenia za granicą do miejsca zamieszkania i z powrotem, przysługuje raz w każdym okresie szkolenia przekraczającym sześć miesięcy. § 6. Zwrotu opłat wizowych, o których mowa w § 1 pkt 5, dokonuje organ kierujący na podstawie przedstawionych przez żołnierza skierowanego na naukę za granicą dokumentów potwierdzających wysokość tych opłat. § 7. 1. Wypłaty stypendium miesięcznego oraz zaliczek na pokrycie kosztów zakwaterowania, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2, dokonuje się z góry, w pierwszym dniu roboczym każdego miesiąca, w którym odbywa się nauka za granicą. 2. Wypłaty jednorazowego zwrotu uzasadnionych wydatków rzeczowych związanych z przygotowaniem pracy dyplomowej, doktorskiej lub habilitacyjnej, zwrotu kosztów przejazdów i dojazdów oraz zwrotu opłat wizowych, o których mowa w § 1 pkt 3-5, dokonuje się w terminie czternastu dni od dnia przedstawienia przez żołnierza skierowanego na naukę za granicą dokumentów (rachunków) potwierdzających poniesione wydatki. 3. Żołnierz skierowany na naukę za granicą na czas krótszy niż trzy miesiące może otrzymać, na jego pisemny wniosek, zaliczkę na określone przez organ kierujący należności, o których mowa w § 1, w wysokości przewidywanych wydatków w okresie tej nauki. § 8. 1. Należności, o których mowa w § 1, wypłacane są na pisemny wniosek żołnierza skierowanego na naukę za granicą: 1) w złotych - na wskazany rachunek bankowy w kraju, albo 2) w walucie kwoty bazowej ustalonej dla docelowego państwa lub w walucie tego państwa gotówką, w polskim przedstawicielstwie wojskowym lub placówce zagranicznej poza granicami kraju. 2. Na pisemny wniosek żołnierza skierowanego na naukę za granicą należności, o których mowa w § 1, mogą być przekazywane w walucie określonej w ust. 1 pkt 2 również na rachunek bankowy w kraju lub poza granicami kraju. W takim przypadku koszty opłat bankowych ponosi żołnierz. 3. W przypadku gdy należności, o których mowa w § 1, wypłacane są w innej walucie niż kwota bazowa ustalona dla docelowego państwa, wysokość tych należności ustala się według średniego kursu tej waluty w Narodowym Banku Polskim, obowiązującego w pierwszym dniu miesiąca kalendarzowego poprzedzającego miesiąc, w którym następuje wypłata należności. 283/375 § 9. 1. Wypłaty należności, o których mowa w § 1, dokonuje jednostka wojskowa, na której zaopatrzeniu finansowym żołnierz skierowany na naukę za granicą pozostaje w okresie tego skierowania. 2. Organ kierujący może wskazać inną jednostkę wojskową niż określona w ust. 1, właściwą w sprawach wypłacania żołnierzowi skierowanemu na naukę za granicą należności, o których mowa w § 1, jeżeli jednostka wojskowa, na której zaopatrzeniu finansowym żołnierz pozostaje, nie prowadzi rozliczeń w walutach obcych. 3. Należności, o których mowa w § 1, podlegają rozliczeniu w terminie czternastu dni od dnia powrotu żołnierza skierowanego na naukę za granicą do kraju. § 10. Żołnierzom skierowanym na naukę za granicą, którym przed dniem wejścia w życie rozporządzenia przekazywano stypendia miesięczne i zwroty kosztów zakwaterowania, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2, na rachunki bankowe w walutach obcych, którzy nie złożyli pisemnych wniosków o wypłatę tych należności na rachunki bankowe w złotych, należności te mogą być nadal przekazywane na rachunki bankowe w walutach obcych. W takich przypadkach koszty opłat bankowych ponoszą jednostki wojskowe przekazujące należności. § 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym skierowanym na naukę za granicą (Dz. U. Nr 140, poz. 1488). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ____________________ 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1203 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 122, poz. 1025, z 2006 r. Nr 104, poz. 711, Nr 191, poz. 1414 i Nr 220, poz. 1600 i 1602 oraz z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i Nr 176, poz. 1242. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703 oraz z 2006 r. Nr 170, poz. 1217 i 1218 i Nr 220, poz. 1600. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615 oraz z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672. . Art. 92. 1. Żołnierzowi zawodowemu, który został zawieszony w czynnościach służbowych albo tymczasowo aresztowany, zawiesza się od najbliższego terminu płatności połowę ostatnio otrzymanego uposażenia zasadniczego oraz wypłatę dodatków o charakterze stałym, a także wypłatę należności pieniężnych, o których mowa w art. 94 oraz art. 95 pkt 1 i 3. 2. W razie umorzenia postępowania karnego lub dyscyplinarnego albo uniewinnienia prawomocnym wyrokiem sądu lub orzeczeniem dyscyplinarnym żołnierz zawodowy otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz zawieszone należności pieniężne, wraz z odsetkami ustawowymi, od dnia, w którym uposażenie lub inna należność pieniężna stały się wymagalne, choćby umorzenie lub uniewinnienie nastąpiło po zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Art. 93. 1. Żołnierzowi zawodowemu, który samowolnie opuścił miejsce pełnienia zawodowej służby wojskowej lub poza nim pozostaje albo odmawia pełnienia służby bądź wykonania obowiązku wynikającego z tej służby, zawiesza się od najbliższego terminu płatności wypłatę uposażenia oraz innych należności pieniężnych. W razie uznania nieobecności za usprawiedliwioną wypłaca się żołnierzowi zawieszone uposażenie i inne należności pieniężne. 2. Za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności żołnierz zawodowy traci prawo do 1/30 części miesięcznego uposażenia. Jeżeli żołnierz pobrał już uposażenie za ten czas, odpowiednią kwotę uposażenia potrąca się przy najbliższej jego wypłacie. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w razie stwierdzenia zawinionej przez żołnierza zawodowego niemożności wykonywania zadań służbowych. 284/375 Art. 94. 1. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, odprawa w wysokości: 1) po roku służby - 100%, 2) po pięciu latach służby - 200%, 3) po dziesięciu latach służby - 300% - kwoty uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego w ostatnim dniu pełnienia służby. 2. Wysokość odprawy, o której mowa w ust. 1 pkt 3, ulega zwiększeniu o 20 % uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za każdy rok zawodowej służby wojskowej pełnionej ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do wysokości 600 %. 3. Do okresu zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w ust. 1 i 2, zalicza się okresy pełnienia nieprzerwanej czynnej służby wojskowej, z wyłączeniem okresów zawieszenia w czynnościach służbowych lub tymczasowego aresztowania, chyba że prawomocnym orzeczeniem postępowanie karne lub dyscyplinarne, będące przyczyną zawieszenia lub aresztowania, zostało umorzone bądź żołnierz został uniewinniony na podstawie prawomocnego wyroku lub orzeczenia o uniewinnieniu w postępowaniu dyscyplinarnym. 4. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez właściwy organ lub niewyznaczenia na stanowisko służbowe w czasie pozostawania w rezerwie kadrowej albo niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję, przysługuje odprawa w wysokości: 1) 600% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym – w przypadku pełnienia służby stałej; 2) wynikającej z ust. 1 i 2, z tym, że za dzień zwolnienia z zawodowej służby wojskowej przyjmuje się ostatni dzień okresu, na jaki zawarto kontrakt – w przypadku pełnienia służby kontraktowej. 5. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej na podstawie art. 111 pkt 1, 6, 15 i 16 albo wskutek wypowiedzenia przez żołnierza stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, jeżeli pełnił on zawodową służbę wojskową przez okres krótszy niż dziesięć lat – przysługuje 50% kwoty odprawy, o której mowa w ust. 1 i 2. 6. Odprawa nie przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej na podstawie art. 111 pkt 11-14. Art. 95. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, niezależnie od odprawy, o której mowa w art. 94, przysługują następujące należności pieniężne: 1) przez okres jednego roku po zwolnieniu ze służby wypłacane co miesiąc świadczenie pieniężne w wysokości kwoty uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego w ostatnim dniu pełnienia służby; 2) ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy, w tym za dodatkowy urlop wypoczynkowy, niewykorzystany w roku zwolnienia ze służby oraz za lata poprzednie, nie więcej jednak niż za trzy lata; 3) dodatkowe uposażenie roczne za rok, w którym nastąpiło zwolnienie ze służby; 4) uchylony; 5) gratyfikacja urlopowa niewykorzystana w roku zwolnienia ze służby; 6) zwrot kosztów jednorazowego przejazdu żołnierza i członków jego rodziny oraz zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego do obranego przez żołnierza miejsca zamieszkania w kraju - w wysokości i na zasadach określonych jak dla żołnierzy zawodowych przeniesionych do pełnienia służby w innej miejscowości. Art. 96. 1. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, przysługuje żołnierzowi, z zastrzeżeniem ust. 2-4, który pełnił nieprzerwanie zawodową służbę wojskową przez okres co najmniej piętnastu lat. Przepis art. 94 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 2. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, przysługuje również żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała, który pełnił zawodową służbę wojskową przez okres krótszy niż piętnaście lat, jeżeli został zwolniony wskutek: 1) upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez właściwy organ; 2) orzeczenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, w razie gdy utrata tej zdolności została spowodowana wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo chorobą powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej; 3) niewyznaczenia na stanowisko służbowe w czasie pozostawania w rezerwie kadrowej; 4) niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję. 285/375 3. W razie zbiegu uprawnień do świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 95 pkt 1, i świadczenia emerytalnego żołnierzowi przysługuje, według jego wyboru, tylko jedno z tych świadczeń. 4. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, nie przysługuje żołnierzowi w przypadkach, o których mowa w art. 94 ust. 5 i 6. 5. Żołnierz, który posiada uprawnienia do świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 95 pkt 1, może je pobrać jednorazowo z góry za cały należny okres. 6. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, wypłaca się żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej w terminach określonych w art. 81 ust. 1, a w przypadku gdy żołnierz wystąpił o wypłatę tego świadczenia, za cały należny okres jednorazowo z góry, nie później niż w terminie trzydziestu dni od dnia złożenia wniosku w tej sprawie. 7. Wypłaty świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 95 pkt 1, zwrotu kosztów jednorazowego przejazdu żołnierza i członków jego rodziny oraz zwrotu kosztów przewozu urządzenia domowego do obranego przez żołnierza miejsca zamieszkania w kraju dokonuje wojskowy organ emerytalny właściwy dla adresu zameldowania żołnierza. 8. Zwrotu kosztów jednorazowego przejazdu żołnierza i członków jego rodziny oraz zwrotu kosztów przewozu urządzenia domowego do obranego przez żołnierza miejsca zamieszkania w kraju dokonuje się w okresie trzech lat od dnia zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej. 9. Wypłaty należności, o których mowa w ust. 7, dokonuje się na pisemny wniosek żołnierza zawodowego, na podstawie decyzji wojskowego organu emerytalnego właściwego dla adresu zameldowania żołnierza. 10. Należności pieniężne, związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, inne niż wymienione w art. 95 pkt 1 i 6, wypłaca się na podstawie decyzji dowódcy, o którym mowa w art. 104. Art. 97. Ekwiwalent pieniężny za jeden dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego wynosi 1/22 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego w ostatnim dniu pełnienia zawodowej służby wojskowej. Art. 98. 1. W razie śmierci żołnierza zawodowego przysługuje odprawa pośmiertna w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałaby temu żołnierzowi, na podstawie art. 94 ust. 1 i 2, odprawa przy zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej oraz należności pieniężne określone w art. 95 pkt 2-6. 2. Należności pieniężne, o których mowa w ust. 1, przysługują małżonkowi, a w razie braku małżonka - kolejno: dzieciom, rodzicom, dziadkom, wnukom albo rodzeństwu. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadkach, o których mowa w art. 113 ust. 2 i 3. 4. Podstawę obliczenia należności pieniężnych, o których mowa w ust. 3, stanowi uposażenie należne żołnierzowi zawodowemu na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym przed zaginięciem lub uznaniem za zmarłego, z uwzględnieniem zmian mających wpływ na wysokość uposażenia. Art. 99. 1. W razie śmierci żołnierza zawodowego, niezależnie od należności pieniężnych określonych w art. 98, przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości: 1) pięciokrotności kwoty najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego obowiązującego w dniu śmierci żołnierza - jeżeli koszty pogrzebu poniósł małżonek, dzieci, wnuki, rodzice lub rodzeństwo albo inna osoba, która prowadziła z tym żołnierzem wspólne gospodarstwo domowe; 2) kosztów rzeczywiście poniesionych, nie wyższych jednak niż kwota określona w pkt 1 - jeżeli koszty pogrzebu poniosła inna osoba. 2. Jeżeli śmierć żołnierza zawodowego nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku z zawodową służbą wojskową, koszty jego pogrzebu pokrywa się z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej. 3. W razie pokrycia kosztów pogrzebu żołnierza zawodowego z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej, osobom wymienionym w ust. 1 pkt 1 przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości 50%. Art. 99a. Przepisy art. 99 stosuje się odpowiednio w razie śmierci żołnierza zawodowego, po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z wykonywaniem zadań służbowych. Art. 100. 1. W razie śmierci członka rodziny żołnierza zawodowego osobie, która pokryła koszty pogrzebu, przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości: 1) trzykrotności kwoty najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego obowiązującego w dniu śmierci członka rodziny żołnierza - jeżeli koszty pogrzebu pokrył żołnierz zawodowy; 2) kosztów rzeczywiście poniesionych, nie wyższych jednak niż kwota określona w pkt 1 - jeżeli koszty pogrzebu pokryła inna osoba. 2. Zasiłek pogrzebowy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w związku z pokryciem kosztów pogrzebu następujących członków rodziny żołnierza zawodowego: 286/375 1) małżonka albo byłego małżonka żołnierza, wobec którego w dniu śmierci żołnierz był obowiązany do świadczeń alimentacyjnych; 2) dziecka własnego żołnierza, dziecka jego małżonka, dziecka przysposobionego i przyjętego na wychowanie, w tym w ramach rodziny zastępczej, albo innego dziecka, którego opiekunem prawnym został ustanowiony żołnierz lub jego małżonek; 3) rodziców i byłych prawnych opiekunów żołnierza albo jego małżonka. 3. Jeżeli w związku ze śmiercią członka rodziny żołnierza zawodowego przysługuje również zasiłek pogrzebowy na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym lub innych przepisów szczególnych, żołnierzowi lub innej osobie, o której mowa w ust. 1, wypłaca się tylko wyrównanie zasiłku w wysokości różnicy między zasiłkiem pogrzebowym a zasiłkiem przysługującym z innego tytułu. Art. 101. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób dokumentowania uprawnień do zasiłków pogrzebowych, o których mowa w art. 99 i 100, a także warunki i tryb pokrywania kosztów pogrzebu żołnierza zawodowego z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej, z uwzględnieniem dokumentów wymaganych przy wypłacie zasiłku. Dz.U.04.71.652 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu dokumentowania uprawnień do zasiłków pogrzebowych oraz warunków i trybu pokrywania kosztów pogrzebu żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.71.652) (Dz. U. z dnia 21 kwietnia 2004 r.) Na podstawie art. 101 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób dokumentowania uprawnień do zasiłków pogrzebowych w razie śmierci żołnierza zawodowego lub członka rodziny żołnierza zawodowego; 2) warunki i tryb pokrywania kosztów pogrzebu żołnierza zawodowego z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej; 3) dokumenty wymagane przy wypłacie zasiłku pogrzebowego. § 2. 1. Dokumentem wymaganym przy wypłacie zasiłku pogrzebowego, o którym mowa w art. 99 lub 100 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", jest pisemny wniosek osoby, która poniosła koszty pogrzebu żołnierza zawodowego lub pokryła koszty pogrzebu członka rodziny żołnierza zawodowego, zwanej dalej "osobą uprawnioną". 2. Wniosek powinien w szczególności zawierać oświadczenie o stopniu pokrewieństwa lub powinowactwa między osobą uprawnioną a osobą zmarłą, lub braku takiego stopnia, a w przypadku śmierci członka rodziny żołnierza zawodowego również oświadczenie o prawie do zasiłku pogrzebowego na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym lub innych przepisów szczególnych albo jego braku. § 3. 1. Dokumentami wymaganymi do wypłaty zasiłku pogrzebowego w razie śmierci żołnierza zawodowego są: 1) w przypadku, gdy koszty pogrzebu poniosła osoba określona w art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy: a) odpis skrócony aktu zgonu żołnierza zawodowego, b) oryginały rachunków obejmujących zasadnicze koszty pogrzebu, w tym: zakupu trumny lub urny albo kremacji zwłok i zakupu miejsca pochowania na cmentarzu; 2) w przypadku, gdy koszty pogrzebu poniosła osoba określona w art. 99 ust. 1 pkt 2 ustawy: a) dokumenty, o których mowa w pkt 1, b) oryginały rachunków obejmujących ogół kosztów rzeczywiście poniesionych. 2. Jako dowód poniesionych kosztów pogrzebu, na równi z rachunkami, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. b, uznaje się również dokumenty wystawione na osobę uprawnioną potwierdzające koszty poniesione w związku z przeprowadzeniem pochówku, a także inne koszty poniesione stosownie do warunków i zwyczajów przyjętych w miejscowości organizowania pochówku, obejmujące w szczególności: zakup miejsca pochowania na cmentarzu wyznaniowym, sprawienie posługi religijnej, 287/375 wybudowanie nagrobka, zakup odzieży żałobnej oraz organizację poczęstunku dla osób biorących udział w pogrzebie. § 4. W przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 3 ustawy, zasiłek pogrzebowy wypłaca się po przedłożeniu odpisu skróconego aktu zgonu żołnierza zawodowego. § 5. 1. Dokumentami wymaganymi do wypłaty zasiłku pogrzebowego w razie śmierci członka rodziny żołnierza zawodowego są: 1) odpis skrócony aktu zgonu członka rodziny żołnierza zawodowego, a w przypadku pogrzebu dziecka martwo urodzonego - zaświadczenie lekarza lub położnej, że dziecko urodziło się martwe; 2) oryginały rachunków, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. b lub pkt 2 lit. b. 2. Przepis § 3 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 6. Dokumentami wymaganymi do wypłaty wyrównania zasiłku pogrzebowego, o którym mowa w art. 100 ust. 3 ustawy, są: 1) w przypadku, gdy koszty pogrzebu pokrył żołnierz zawodowy: a) odpis, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, b) oryginał dokumentu stwierdzającego wysokość zasiłku pogrzebowego przyznanego żołnierzowi zawodowemu na podstawie odrębnych przepisów, przy czym na równi z tym dokumentem uznaje się również oryginał dokumentu stwierdzającego wysokość zasiłku pogrzebowego wypłaconego innej osobie, jeżeli żołnierz zawodowy udokumentuje rachunkami pokrycie kosztów pogrzebu członka rodziny; 2) w przypadku, gdy koszty pogrzebu pokryła inna osoba: a) odpis, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, b) oryginał dokumentu stwierdzającego wysokość zasiłku pogrzebowego przyznanego tej osobie na podstawie odrębnych przepisów, c) oryginały rachunków obejmujących ogół kosztów rzeczywiście poniesionych oraz uwierzytelnione kopie rachunków stanowiących podstawę wypłaty zasiłku, o którym mowa w lit. b. § 7. 1. Na koszty pogrzebu żołnierza zawodowego, którego śmierć nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku z zawodową służbą wojskową, składają się w szczególności wydatki na: 1) zakup miejsca pochowania na cmentarzu, trumny lub urny albo kremację zwłok oraz wybudowanie nagrobka - w miejscowości wskazanej przez rodzinę, a jeżeli zmarły nie pozostawił rodziny - w miejscowości, w której zmarł, pełnił służbę lub zamieszkiwał; 2) zorganizowanie pogrzebu i przeprowadzenie pochówku zmarłego - stosownie do warunków i zwyczajów przyjętych w miejscowości organizowania pochówku; 3) zakup wieńców lub kwiatów; 4) ogłoszenie nekrologu w prasie. 2. Pogrzeb organizuje i jego koszty pokrywa dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełnił ostatnio służbę wojskową, w granicach kwoty wymienionej w art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy. 3. Niezależnie od wysokości kosztów pogrzebu, o których mowa w ust. 2, dodatkowo pokrywa się koszty związane z przewozem zwłok do miejscowości, w której zmarły żołnierz zawodowy ma być pochowany. 4. Jeżeli koszty pogrzebu żołnierza zawodowego są niższe od kwoty określonej w ust. 2, a rodzina zmarłego żołnierza zawodowego podjęła się budowy nagrobka, dowódca wypłaca rodzinie zmarłego różnicę pomiędzy wymienionymi kwotami. 1) 1) § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. ________ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu wypłacania zasiłków pogrzebowych z tytułu śmierci członków rodziny żołnierza zawodowego (Dz. U. Nr 120, poz. 1026), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Art. 102. 1. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługuje uposażenie zasadnicze ustalone z uwzględnieniem grupy uposażenia określonej dla stanowiska służbowego, na jakie został wyznaczony do pełnienia służby poza granicami państwa. 2. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługuje uposażenie zasadnicze ustalone z uwzględnieniem grupy uposażenia według stanowiska służbowego zajmowanego przed skierowaniem. 3. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, w czasie zajmowania stanowiska służbowego poza granicami państwa przysługują, wypłacane w walucie polskiej lub obcej: 288/375 1) należność zagraniczna – na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z pełnieniem obowiązków i funkcji poza granicami państwa, ustalona odpowiednio do zakresu ich pełnienia oraz kosztów utrzymania poza granicami państwa; 2) jednorazowy zasiłek adaptacyjny – w przypadku wyznaczenia na okres powodujący zmianę miejsca zamieszkania. 4. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 2, w czasie wykonywania zadań służbowych poza granicami państwa przysługuje, wypłacana w walucie polskiej lub obcej, należność zagraniczna, ustalona odpowiednio do rangi pełnionej funkcji i zakresu wykonywanych obowiązków służbowych, warunków zagrożenia utraty zdrowia lub życia występujących w miejscu pełnienia służby poza granicami państwa, a także uciążliwości wynikających z trudnych warunków klimatycznych lub zakwaterowania. 5. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1 i 2, przebywającemu w strefie działań wojennych przysługuje dodatek wojenny. 6. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1 i 2, mogą być przyznane inne należności pieniężne, odpowiednio do warunków pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa. 7. Kwotę należności zagranicznej wynikającą z ust. 3 pkt 1 – zmniejsza się o kwotę środków pieniężnych wypłacanych miesięcznie żołnierzowi zawodowemu na podstawie przepisów obowiązujących w organizacji międzynarodowej, międzynarodowej strukturze wojskowej lub w siłach zbrojnych albo w innych strukturach obronnych państw obcych. W przypadku, gdy wypłacane żołnierzowi zawodowemu środki pieniężne są wyższe od kwoty należności zagranicznej, należność ta nie przysługuje. 8. Kwotę należności zagranicznej wynikającą z ust. 4 – zmniejsza się o kwotę środków pieniężnych wypłacanych miesięcznie żołnierzowi zawodowemu na podstawie przepisów obowiązujących w organizacji międzynarodowej lub w siłach wielonarodowych. W przypadku, gdy wypłacane żołnierzowi zawodowemu środki pieniężne są wyższe od kwoty należności zagranicznej, należność ta nie przysługuje. Przy ustalaniu wysokości środków pieniężnych wypłacanych żołnierzowi zawodowemu nie uwzględnia się środków przeznaczonych na zakwaterowanie i wyżywienie. 9. Żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować na piśmie dowódcę jednostki wojskowej właściwego w sprawie wypłaty należności zagranicznej, o środkach pieniężnych wypłacanych mu miesięcznie przez organizację międzynarodową, międzynarodową strukturę wojskową, siły zbrojne albo inne struktury obronne państw obcych albo siły wielonarodowe. 10. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz tryb przyznawania i wypłacania należności, o których mowa w ust. 3-5, rodzaje, wysokość, a także tryb przyznawania i wypłacania innych należności pieniężnych, o których mowa w ust. 6, przysługujących żołnierzom zawodowym wyznaczonym albo skierowanym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, z uwzględnieniem walut, w których te należności będą wypłacane. Rozporządzenie powinno uwzględniać w szczególności rodzaj i wysokość tych należności w zależności od charakteru i warunków pełnienia służby poza granicami państwa. Dz.U.10.41.243 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa (Dz.U.10.41.243) (Dz. U. z dnia 17 marca 2010 r.) Na podstawie art. 102 ust. 10 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm,1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz tryb przyznawania i wypłacania należności zagranicznej, jednorazowego zasiłku adaptacyjnego i dodatku wojennego oraz rodzaje, wysokość, a 289/375 także tryb przyznawania i wypłacania innych należności pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym: 1) wyznaczonym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa: a) w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy organizacjach międzynarodowych lub przy międzynarodowych strukturach wojskowych, b) bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych strukturach wojskowych, c) w ataszatach obrony przy przedstawicielstwach dyplomatycznych i w stałych przedstawicielstwach przy organizacjach międzynarodowych, podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "placówkami zagranicznymi", d) przy siłach zbrojnych albo przy innych strukturach obronnych państw obcych; 2) skierowanym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa: a) w charakterze obserwatorów wojskowych lub osób posiadających status obserwatora wojskowego - do misji organizacji międzynarodowych lub sił wielonarodowych, b) do kwater głównych, dowództw lub sztabów misji organizacji międzynarodowych lub sił wielonarodowych, c) w składzie jednostek wojskowych użytych poza granicami państwa zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 oraz z 2009 r. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278) w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub w celu wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom, d) w składzie jednostek wojskowych, których pobyt poza granicami państwa zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w lit. c, ma na celu udział w szkoleniach lub ćwiczeniach wojskowych, akcjach ratowniczych, poszukiwawczych lub humanitarnych albo w przedsięwzięciach reprezentacyjnych. § 2. 1. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w § 1 pkt 1, otrzymuje należność zagraniczną w miesięcznej wysokości określonej przy zastosowaniu następujących mnożników: 1) 6,9 - zajmujący stanowisko służbowe: a) o stopniu etatowym nie niższym niż generała brygady (kontradmirała), b) attaché obrony, c) doradcy do spraw obronnych w Stałym Przedstawicielstwie Rzeczypospolitej Polskiej przy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego w Brukseli, d) starszego doradcy wojskowego w placówce zagranicznej innej niż wymieniona w lit. c, 2) 6,5 - zajmujący stanowisko służbowe przedstawiciela wojskowego o stopniu etatowym niższym niż generała brygady (kontradmirała) albo stanowisko służbowe szefa zespołu łącznikowego, szefa zarządu lub zastępcy attaché obrony, 3) 6,0 - zajmujący inne niż wymienione w pkt 1 i 2 stanowisko służbowe przewidziane dla oficera starszego, 4) 5,4 - zajmujący stanowisko służbowe przewidziane dla oficera młodszego, 5) 5,0 - zajmujący stanowisko służbowe przewidziane dla podoficera, 6) 4,5 - zajmujący stanowisko służbowe przewidziane dla szeregowego zawodowego - stawki dodatku zagranicznego bazowego ustalonego dla państwa, w którym żołnierz pełni służbę, na podstawie przepisów w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej, wydanych na podstawie art. 30 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403, z późn. zm.2)), zwanej dalej "kwotą bazową". 2. Żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę w placówce zagranicznej stawkę należności zagranicznej wynikającą z ust. 1 podwyższa się o 20 % kwoty bazowej. 3. Należność zagraniczną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się żołnierzowi zawodowemu za okres od dnia objęcia stanowiska służbowego poza granicami państwa do dnia zwolnienia z tego stanowiska. 4. Wypłaty należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1, dokonuje się miesięcznie z góry w pierwszym dniu roboczym miesiąca, za który należność przysługuje. 5. Należność zagraniczna, o której mowa w ust. 1, za jeden dzień wynosi 1/30 jej miesięcznej stawki. 6. Należność zagraniczna, o której mowa w ust. 1, jest wypłacana na pisemny wniosek żołnierza zawodowego: 1) w złotych - na wskazany rachunek bankowy w kraju, albo 2) w walucie kwoty bazowej ustalonej dla państwa, w którym żołnierz pełni służbę, lub w walucie tego państwa - w miejscu pełnienia służby poza granicami państwa. 7. Należność zagraniczna, o której mowa w ust. 1, może być również przekazywana w walucie określonej w ust. 6 pkt 2 na wskazany przez żołnierza zawodowego we wniosku, o którym mowa w ust. 6, rachunek bankowy w kraju. 8. Do przeliczania należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1, na złote lub walutę państwa inną niż waluta kwoty bazowej ustalona dla państwa, w którym żołnierz pełni służbę, przyjmuje się średnie 290/375 kursy walut w Narodowym Banku Polskim obowiązujące w pierwszym dniu miesiąca kalendarzowego poprzedzającego miesiąc, za który należność przysługuje. § 3. 1. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. a, otrzymuje należność zagraniczną w miesięcznej wysokości określonej przy zastosowaniu mnożnika 2,2 stawki najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego, zwanego dalej "najniższym uposażeniem". 2. Należność zagraniczną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się na podstawie decyzji dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach organizacji współpracy międzynarodowej. 3. Należność zagraniczną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się za okres od dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej w drodze za granicę do dnia jej ponownego przekroczenia w drodze powrotnej do kraju. 4. Wypłaty należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1, dokonuje się miesięcznie z dołu do dwudziestego dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który należność przysługuje. 5. Do ustalania i wypłacania należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy § 2 ust. 5 i ust. 6 pkt 1. § 4. 1. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. b i c, otrzymuje należność zagraniczną w miesięcznej wysokości, określonej przy zastosowaniu następujących mnożników najniższego uposażenia: 1) 6,00 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla generała broni (admirała floty); 2) 5,50 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla generała dywizji (wiceadmirała); 3) 5,00 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla generała brygady (kontradmirała); 4) 3,80 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla pułkownika (komandora); 5) 3,50 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla podpułkownika (komandora porucznika); 6) 3,10 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla majora (komandora podporucznika); 7) 2,70 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla kapitana (kapitana marynarki); 8) 2,30 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla porucznika (porucznika marynarki); 9) 2,10 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla podporucznika (podporucznika marynarki); 10) 2,00 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki); 11) 1,95 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla starszego chorążego (starszego chorążego marynarki); 12) 1,90 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla chorążego (chorążego marynarki); 13) 1,85 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki); 14) 1,80 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla starszego sierżanta (starszego bosmana); 15) 1,75 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla sierżanta (bosmana); 16) 1,70 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla plutonowego (bosmanmata); 17) 1,65 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla starszego kaprala (starszego mata); 18) 1,60 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla kaprala (mata); 19) 1,55 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla starszego szeregowego (starszego marynarza); 20) 1,50 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym dla szeregowego (marynarza). 2. Stopnie etatowe stanowisk służbowych, o których mowa w ust. 1, określają etaty jednostek wojskowych. 3. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. c, pełniącemu służbę w Islamskiej Republice Afganistanu, stawkę należności zagranicznej wynikającą z ust. 1 zwiększa się o: 1) 250 % najniższego uposażenia - jeżeli posiada co najmniej jedną ze specjalności lekarskich lub lekarsko-dentystycznych w następującej podstawowej dziedzinie medycyny: anestezjologia i intensywna terapia, chirurgia ogólna, chirurgia szczękowo-twarzowa, choroby wewnętrzne, diagnostyka laboratoryjna, epidemiologia, medycyna ratunkowa, medycyna rodzinna, medycyna transportu, ortopedia i traumatologia 291/375 narządu ruchu, psychiatria, radiologia i diagnostyka obrazowa lub stomatologia zachowawcza z endodoncją; 2) 150 % najniższego uposażenia - innemu niż wymieniony w pkt 1 lekarzowi lub lekarzowi dentyście. 4. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. c, wykonującemu zadania związane z bezpośrednim udziałem w oczyszczaniu rejonu działania jednostki wojskowej z materiałów wybuchowych albo zadania polegające na unieszkodliwianiu tych materiałów stawkę należności zagranicznej wynikającą z ust. 1 zwiększa się o 1 % najniższego uposażenia za każdy dzień wykonywania tych zadań. 5. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. c, wykonującemu poza rejonem stacjonowania jednostki wojskowej zadania w warunkach związanych z bezpośrednim udziałem w akcjach o charakterze bojowym, akcjach zapobiegania aktom terroryzmu lub ich skutkom albo pełnienia służby patrolowej, ochronnej lub z udziałem w konwojach stawka należności zagranicznej wynikająca z ust. 1 może zostać zwiększona od 10 % do 30 % najniższego uposażenia. 6. Stawki zwiększenia należności zagranicznej, o którym mowa w ust. 4 i 5, ustala w rozkazie dowódca jednostki wojskowej. 7. Żołnierzom zawodowym wykonującym zadania służbowe w rejonie działania jednostki wojskowej, w którym występują warunki zagrożenia utraty zdrowia lub życia albo trudne warunki klimatyczne lub zakwaterowania, stawki należności zagranicznych wynikające z ust. 1 zwiększa się od 20 % do 70 % kwoty najniższego uposażenia. 8. Stawki zwiększenia należności zagranicznych, o którym mowa w ust. 7, wypłacane żołnierzom zawodowym w poszczególnych jednostkach wojskowych ustala Minister Obrony Narodowej. 9. Należność zagraniczną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się żołnierzowi zawodowemu za okres: 1) od dnia przybycia do rejonu działania jednostki wojskowej do dnia opuszczenia tego rejonu, z wyłączeniem dni, w których żołnierz wykorzystywał urlop; 2) wykonywania obowiązków służbowych poza rejonem działania jednostki wojskowej. 10. Należność zagraniczną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się miesięcznie z dołu do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który należność przysługuje. 11. Bezpośrednio po przybyciu jednostki wojskowej do rejonu działania jej dowódca może zezwolić na wypłacenie zaliczki na poczet przysługującej należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1. 12. Do ustalania i wypłacania należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy § 2 ust. 5-7. 13. W przypadku gdy należność zagraniczna, o której mowa w ust. 1, jest wypłacana w walucie kwoty bazowej lub w walucie państwa, w którym żołnierz zawodowy pełni służbę, wysokość należności ustala się według średniego kursu tej waluty w Narodowym Banku Polskim obowiązującego w pierwszym dniu roboczym miesiąca kalendarzowego, za który należność przysługuje. § 5. 1. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. d, za każdy dzień wykonywania zadań służbowych poza granicami państwa otrzymuje należność zagraniczną w wysokości 25 % diety ustalonej dla docelowego państwa skierowania w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.3)). 2. W przypadku żołnierzy zawodowych wykonujących zadania na jednostkach pływających Marynarki Wojennej, dla których nie określono docelowego państwa skierowania albo określono kilka takich państw, wyboru waluty diety państwa przyjmowanej dla celów ustalenia wysokości należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1, dokonuje Dowódca Marynarki Wojennej. 3. Należność zagraniczną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się żołnierzowi zawodowemu w terminie 14 dni od dnia zakończenia wykonywania zadań służbowych poza granicami państwa. 4. Bezpośrednio przed skierowaniem żołnierza zawodowego do pełnienia służby poza granicami państwa dowódca jednostki wojskowej może zezwolić na wypłacenie zaliczki na poczet przysługującej należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1. 5. Należność zagraniczna jest wypłacana w złotych lub w walucie diety ustalonej dla docelowego państwa skierowania. Wyboru waluty należności zagranicznej dokonuje dowódca jednostki wojskowej właściwy w sprawie wypłaty należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1. 6. W przypadku gdy należność zagraniczna jest wypłacana w złotych, wysokość należności ustala się według średniego kursu waluty diety w Narodowym Banku Polskim obowiązującego w dniu zakończenia wykonywania przez żołnierza zawodowego zadań służbowych poza granicami państwa. § 6. 1. Jednorazowy zasiłek adaptacyjny, o którym mowa w art. 102 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, wynosi 300 % kwoty bazowej. 2. Jednorazowy zasiłek adaptacyjny wypłaca się żołnierzowi zawodowemu niezwłocznie po objęciu przez niego stanowiska służbowego poza granicami państwa. Do wypłacania zasiłku przepisy § 2 ust. 6-8 stosuje się odpowiednio, z tym że do ustalenia jego wysokości stosuje się średni kurs waluty w Narodowym Banku Polskim obowiązujący w pierwszym dniu miesiąca kalendarzowego, w którym zasiłek jest wypłacany. 3. Na pisemny wniosek żołnierza zawodowego zasiłek adaptacyjny może być wypłacony również bezpośrednio przed wyjazdem z kraju. W takim przypadku zasiłek adaptacyjny jest wypłacany w złotych. 292/375 § 7. 1. Stawka dodatku wojennego, o którym mowa w art. 102 ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, wynosi: 1) 3% najniższego uposażenia - za każdy dzień pobytu w strefie działań wojennych; 2) od 3 % do 5 % najniższego uposażenia - za każdy dzień wykonywania zadań w strefie działań wojennych w warunkach związanych z bezpośrednim udziałem w akcjach o charakterze bojowym, akcjach zapobiegania aktom terroryzmu lub ich skutkom albo pełnieniem służby patrolowej, ochronnej lub z udziałem w konwojach. 2. W przypadku żołnierza zawodowego spełniającego jednocześnie warunki uprawniające do otrzymania dodatku wojennego na podstawie ust. 1 pkt 1 i 2 wypłaca się dodatek wojenny w wyższej wysokości. 3. Stawkę dodatku wojennego, o której mowa w ust. 1 pkt 2, ustala żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1: 1) pkt 1 - organ, któremu żołnierz podlega w czasie pełnienia służby poza granicami państwa; 2) pkt 2 lit. a - dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach organizacji współpracy międzynarodowej; 3) pkt 2 lit. b-d - dowódca jednostki wojskowej. 4. Dodatek wojenny wypłaca się żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1: 1) pkt 1 i pkt 2 lit. a-c - miesięcznie z dołu do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym żołnierz zawodowy spełnił warunki do jego otrzymania; 2) pkt 2 lit. d - w terminie 14 dni od dnia zakończenia wykonywania przez żołnierza zadań służbowych poza granicami państwa. 5. Dodatek wojenny jest wypłacany żołnierzowi zawodowemu w złotych lub w walucie, w której otrzymuje on należność zagraniczną. W zakresie sposobu wypłacania i ustalania wysokości (przeliczania) dodatku wojennego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące należności zagranicznej. 6. Strefy działań wojennych określają przepisy wydane na podstawie art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa. § 8. 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 1 i pkt 2 lit. b i c, odbywającemu podróż służbową poza miejscowością, w której pełni on służbę poza granicami państwa, wypłaca się diety oraz zwrot kosztów przejazdów i noclegów, w walutach obcych, na podstawie przepisów w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe wydanych na podstawie art. 86 ust. 15 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, z zastrzeżeniem ust. 2-6. 2. W przypadku odbywania podróży służbowej na terytorium państwa, w którym żołnierz zawodowy pełni służbę, dieta wynosi 25 % stawki diety ustalonej dla tego państwa; jeżeli podróż trwa krócej niż 12 godzin, dieta nie przysługuje. 3. W przypadku odbywania podróży służbowej poza granicami państwa, w którym żołnierz zawodowy pełni służbę, dieta wynosi 50 % stawki diety ustalonej dla państwa stanowiącego cel podróży. 4. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. b i c, diety oraz zwrot kosztów przejazdów i noclegów wypłaca się, o ile podróż nie odbywa się w rejonie działania misji pokojowej w ramach wykonywania zadań tej misji, które wynikają z zajmowanego stanowiska służbowego, nawet jeżeli byłoby to połączone z przekroczeniem granicy państwa, na którego terytorium żołnierz zawodowy pełni służbę poza granicami państwa. 5. W przypadku odbywania podróży służbowych trwających dłużej niż 12 godzin na obszarze obejmującym rejon działania danej misji pokojowej dieta wynosi 25 % stawki diety ustalonej dla państwa, w którym żołnierz zawodowy, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. b i c, pełni służbę poza granicami państwa, nawet jeżeli byłoby to połączone z przekroczeniem granicy tego państwa. 6. Za czas podróży służbowej odbywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 1 i pkt 2 lit. b i c, przysługuje zwrot kosztów przejazdów i noclegów lub ryczałt za nocleg, ustalone, na zasadach dotyczących żołnierzy zawodowych odbywających krajowe podróże służbowe, w przepisach, o których mowa w ust. 1. § 9. 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. a-c, albo żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 1, w przypadku jego skierowania do wykonywania obowiązków służbowych w strefie działań wojennych wypłaca się jednorazową należność pieniężną przeznaczoną na zakup indywidualnego sprzętu i wyposażenia wojskowego, w wysokości kwoty najniższego uposażenia. 2. Jednorazową należność pieniężną wypłaca się w złotych żołnierzowi, o którym mowa w § 1: 1) pkt 2 lit. a-c - po wydaniu decyzji o skierowaniu do pełnienia służby poza granicami państwa; 2) pkt 1 - po potwierdzeniu w rozkazie wydanym przez organ, któremu żołnierz podlega w czasie pełnienia służby poza granicami państwa, wykonywania obowiązków służbowych w strefie działań wojennych. 3. Jednorazową należność pieniężną wypłaca żołnierzowi zawodowemu jednostka wojskowa właściwa w sprawie wypłaty uposażenia, nie częściej jednak niż jeden raz w trakcie roku kalendarzowego. 4. Dowódca jednostki wojskowej właściwy w sprawie wypłaty jednorazowej należności pieniężnej może, na wniosek żołnierza zawodowego, dokonać wypłaty zaliczki na poczet jednorazowej należności 293/375 pieniężnej przed wydaniem decyzji o skierowaniu żołnierza do pełnienia służby poza granicami państwa. Zaliczka podlega rozliczeniu w terminie miesiąca od dnia jej wypłaty. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 5, który wchodzi w życie z mocą od dnia 1 stycznia 2010 r. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703, z 2006 r. Nr 170, poz. 1217 i 1218 i Nr 220, poz. 1600, z 2008 r. Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 161, poz. 1277. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1704. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1698 i Nr 285, poz. 2858, z 2005 r. Nr 186, poz. 1557, z 2007 r. Nr 24, poz. 152 oraz z 2009 r. Nr 42, poz. 344), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). Art. 103. 1. Z uposażenia żołnierza zawodowego mogą być dokonywane potrącenia w granicach i na zasadach określonych w przepisach o wynagrodzeniu za pracę, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Przez uposażenie, o którym mowa w ust. 1, należy rozumieć uposażenie wymienione w art. 72 ust. 1, dodatkowe uposażenie roczne, o którym mowa w art. 83, dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w art. 88, odprawę z tytułu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, o której mowa w art. 94, i należności pieniężne wymienione w art. 95 pkt 1 i 2. 2a. Z uposażenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się potrąceń na podstawie prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary pieniężnej, wydanego w postępowaniu dyscyplinarnym. 3. Odprawa z tytułu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, o której mowa w art. 94, podlega egzekucji wyłącznie na zaspokojenie zaległych świadczeń alimentacyjnych, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z ust. 1. 4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do zaliczek pobranych przez żołnierza zawodowego do rozliczenia, które potrąca się z uposażenia, i innych należności, o których mowa w art. 73, w pełnej wysokości, niezależnie od potrąceń dokonywanych z innych tytułów. Art. 104. 1. Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organami właściwymi w sprawach określonych w przepisach niniejszego rozdziału są dowódcy jednostek wojskowych zajmujący stanowiska służbowe dowódcy batalionu lub równorzędne, o których mowa w ust. 3, albo wyższe - w stosunku do wszystkich żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w podległej jednostce wojskowej, z wyjątkiem tego dowódcy i jego zastępcy. 2. W stosunku do dowódców jednostek wojskowych i ich zastępców oraz żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w jednostkach wojskowych, których dowódcy zajmują stanowisko niższe niż określone w ust. 1, właściwymi organami są bezpośredni przełożeni dowódców tych jednostek. 3. Stanowiskami służbowymi równorzędnymi stanowisku dowódcy batalionu są stanowiska: 1) dowódcy dywizjonu lub eskadry; 2) dowódcy okrętu II rangi; 3) inne stanowiska dowódców jednostek wojskowych, jeżeli stanowiska te zostały zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej majora (komandora podporucznika). 294/375 Rozdział 6 Publiczna działalność żołnierzy zawodowych Art. 105. Żołnierzowi zawodowemu przysługują prawa obywatelskie do udziału w życiu publicznym, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawach. Art. 106. 1. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej żołnierzowi zawodowemu nie wolno: 1) być członkiem partii politycznej ani stowarzyszenia, organizacji lub ruchu obywatelskiego, stawiających sobie cele polityczne; 2) brać udziału w zgromadzeniach o charakterze politycznym; 3) prowadzić działalności politycznej. 2. Zastrzeżenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy zgromadzeń związanych z wyborami władz państwowych i samorządowych. Żołnierzom zawodowym uczestniczącym w takich zgromadzeniach nie wolno nosić umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych. 3. Z dniem rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej ustaje dotychczasowe członkostwo żołnierza zawodowego w partii politycznej, stowarzyszeniu, organizacji lub ruchu obywatelskim, o których mowa w ust. 1 pkt 1. Art. 107. 1. Żołnierz zawodowy pisemnie informuje dowódcę jednostki wojskowej, w której zajmuje stanowisko służbowe, o swojej przynależności do stowarzyszenia i innej organizacji krajowej. 2. Przynależność żołnierza zawodowego do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej wymaga zezwolenia Ministra Obrony Narodowej. 3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, może być przez Ministra Obrony Narodowej zawieszone lub cofnięte, jeżeli wymagają tego względy ochrony tajemnicy państwowej lub służbowej oraz potrzeby Sił Zbrojnych. 3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, może być przez Ministra Obrony Narodowej zawieszone lub cofnięte, jeżeli wymagają tego względy ochrony informacji niejawnych oraz potrzeby Sił Zbrojnych. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 2 i 3, z uwzględnieniem danych, jakie powinien zawierać wniosek żołnierza zawodowego. Dz.U.04.40.366 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 20 lutego 2004 r. w sprawie udzielania żołnierzom zawodowym zezwoleń na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej (Dz.U.04.40.366) (Dz. U. z dnia 12 marca 2004 r.) Na podstawie art. 107 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb postępowania w sprawach udzielania żołnierzom zawodowym przez Ministra Obrony Narodowej zezwoleń na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej oraz zawieszania lub cofania tego zezwolenia. § 2. 1. Zezwolenia na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej udziela, na wniosek żołnierza zawodowego skierowany drogą służbową, Minister Obrony Narodowej. 2. We wniosku żołnierz zawodowy podaje informacje dotyczące stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej, w szczególności: 1) nazwę stowarzyszenia lub organizacji; 2) charakter stowarzyszenia lub organizacji; 3) siedziby, w tym przedstawicielstw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 4) charakter pełnionej przez żołnierza funkcji w stowarzyszeniu lub organizacji. 3. W uzasadnionych przypadkach żołnierz zawodowy może być obowiązany do przedłożenia statutu stowarzyszenia lub organizacji albo innego dokumentu potwierdzającego ich cele i zadania, a także wypisu z właściwego rejestru, gdzie stowarzyszenie lub organizacja są zarejestrowane. 295/375 § 3. Minister Obrony Narodowej może przed udzieleniem zezwolenia zwrócić się bezpośrednio do stowarzyszenia lub organizacji, do której żołnierz należy lub ma należeć, albo do innych organów, o udzielenie dodatkowych informacji. § 4. Żołnierz zawodowy, który w dniu powołania do zawodowej służby wojskowej należy do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej, składa wniosek, o którym mowa w § 2 ust. 1, niezwłocznie po rozpoczęciu pełnienia zawodowej służby wojskowej. § 5. W sprawach udzielania żołnierzowi zawodowemu zezwolenia na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej Minister Obrony Narodowej rozstrzyga w formie decyzji. § 6. 1. Żołnierz zawodowy, który uzyskał zezwolenie na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej, powiadamia niezwłocznie, drogą służbową, Ministra Obrony Narodowej o fakcie nieprzystąpienia albo wystąpieniu ze stowarzyszenia lub organizacji. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, Minister Obrony Narodowej stwierdza wygaśnięcie decyzji, w której udzielił żołnierzowi zawodowemu zezwolenia na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej. § 7. 1. Minister Obrony Narodowej może zawiesić lub cofnąć w każdym czasie udzielone zezwolenie na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej, jeżeli zaszły okoliczności określone w art. 107 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. 2. Zawieszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w drodze decyzji, w której określa się okres zawieszenia przynależności żołnierza zawodowego do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej. 3. Cofnięcia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w drodze decyzji uchylającej decyzję udzielającą żołnierzowi zawodowemu zezwolenia na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Art. 108. 1. Żołnierzom zawodowym nie wolno tworzyć i zrzeszać się w związkach zawodowych. 2. Z dniem rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej ustaje dotychczasowe członkostwo żołnierza zawodowego w związku zawodowym. 3. W jednostkach wojskowych żołnierze zawodowi mogą tworzyć organy przedstawicielskie poszczególnych korpusów kadry zawodowej Sił Zbrojnych. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki organizacji, funkcjonowania i tryb wyboru oraz okresy kadencji, zadania i uprawnienia organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych, a także formy ich współpracy z dowódcami jednostek wojskowych, z uwzględnieniem doradczego charakteru tych organów. Art. 108a. Zasady etyki oraz honoru i godności żołnierzy zawodowych określa Kodeks Honorowy Żołnierza Zawodowego Wojska Polskiego, opracowany i przyjęty przez organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych. Dz.U.04.150.1585 zm. Dz.U.06.187.1386 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.150.1585) (Dz. U. z dnia 30 czerwca 2004 r.) Na podstawie art. 108 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 296/375 Postanowienia ogólne § 1. Rozporządzenie określa warunki organizacji i funkcjonowania, tryb wyboru i okresy kadencji oraz zadania i uprawnienia organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, a także formy ich współpracy z dowódcami jednostek wojskowych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. Rozdział 2 Warunki organizacji i funkcjonowania organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych § 3. Organami przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej są: 1) zebrania oficerów zawodowych, 2) zebrania podoficerów zawodowych, 3) zebrania szeregowych zawodowych - zwane dalej "zebraniami"; 4) przedstawicielstwa żołnierzy zawodowych jednostki wojskowej; 5) zgromadzenia mężów zaufania korpusu oficerów zawodowych - zwane dalej "zgromadzeniami"; 6) Konwent Dziekanów Korpusu Oficerów Zawodowych - zwany dalej "Konwentem". § 4. 1. Zebrania są organami przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych poszczególnych korpusów kadry zawodowej w jednostce wojskowej. 2. Zgromadzenia są organami przedstawicielskimi korpusu oficerów zawodowych na szczeblu dowództw okręgów wojskowych, dowództw rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i Ministerstwa Obrony Narodowej. § 5. Organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych tworzą: 1) zebranie oficerów zawodowych - żołnierze zawodowi zaliczeni do korpusu oficerów zawodowych, zajmujący stanowiska służbowe w danej jednostce wojskowej; 2) zebranie podoficerów zawodowych - żołnierze zawodowi zaliczeni do korpusu podoficerów zawodowych, zajmujący stanowiska służbowe w danej jednostce wojskowej; 3) zebranie szeregowych zawodowych - żołnierze zawodowi zaliczeni do korpusu szeregowych zawodowych, zajmujący stanowiska służbowe w danej jednostce wojskowej; 4) przedstawicielstwo żołnierzy zawodowych jednostki wojskowej - mężowie zaufania wybrani po jednym przez zebrania w danej jednostce wojskowej 5) zgromadzenie - z zastrzeżeniem § 6a ust. 1, mężowie zaufania wybrani po jednym przez zebrania oficerów zawodowych w jednostkach wojskowych; 6) Konwent - dziekani korpusu oficerów zawodowych wybrani po jednym przez zgromadzenia."; . § 6. Wykonywanie ustaleń organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych należy do: 1) w przypadku zebrań - mężów zaufania korpusu oficerów zawodowych, korpusu podoficerów zawodowych i korpusu szeregowych zawodowych jednostki wojskowej, wybranych odpowiednio przez zebranie oficerów zawodowych, zebranie podoficerów zawodowych i zebranie szeregowych zawodowych spośród żołnierzy zawodowych tworzących odpowiednie zebranie; 1a) w przypadku przedstawicielstw żołnierzy zawodowych jednostek wojskowych - mężów zaufania korpusu oficerów zawodowych jednostek wojskowych, a tam gdzie oni nie występują - mężów zaufania korpusu podoficerów zawodowych; 2) w przypadku zgromadzeń - dziekanów korpusu oficerów zawodowych, wybranych przez właściwe zgromadzenie spośród mężów zaufania tworzących to zgromadzenie; 3) w przypadku Konwentu - Przewodniczącego Konwentu, wybranego przez Konwent spośród dziekanów korpusu oficerów zawodowych tworzących ten Konwent. § 6a. 1. Na szczeblu Dowództwa Garnizonu Warszawa i Komendy Głównej Żandarmerii Wojskowej mężowie zaufania korpusu oficerów zawodowych, korpusu podoficerów zawodowych i korpusu szeregowych zawodowych jednostek organizacyjnych, wchodzących w ich skład, mogą wybierać spośród siebie jednego przedstawiciela, który będzie ich reprezentował przed dowódcą Garnizonu Warszawa i Komendantem Głównym Żandarmerii Wojskowej, a wybrany w ten sposób przedstawiciel korpusu oficerów zawodowych dodatkowo na zgromadzeniu mężów zaufania. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do związków organizacyjnych szczebla korpusu, dywizji lub brygady. 297/375 3. Do zebrań mężów zaufania i przedstawicieli korpusów osobowych żołnierzy zawodowych, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio postanowienia rozporządzenia dotyczące zebrań i mężów zaufania. § 7. 1. Zebrania i zgromadzenia działają na podstawie niniejszego rozporządzenia i statutów. 2. Statut jest uchwalany przez zebranie i zgromadzenie, zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej 1/2 żołnierzy zawodowych tworzących zebranie lub zgromadzenie. 3. Statut określa w szczególności: 1) zakres działania zebrania lub zgromadzenia; 2) zakres kompetencji zebrania lub zgromadzenia; 3) tryb powoływania i odwoływania męża zaufania lub dziekana; 4) inne sprawy uznane za właściwe przez zebranie lub zgromadzenie. 4. W przypadku określenia w statucie składek członkowskich zebrane fundusze są gromadzone na utworzonym w tym celu subkoncie organu finansowego obsługującego daną jednostkę wojskową. Rozdział 3 Tryb wyboru oraz okresy kadencji organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych § 8. 1. Zebrania w jednostkach wojskowych, odrębne dla korpusów oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych, wybierają ze swego składu mężów zaufania i ich zastępców. 2. W jednostkach wojskowych liczących do dziesięciu żołnierzy zawodowych, albo gdy jest to uzasadnione względami organizacyjnymi, można wybrać jednego męża zaufania wspólnego dla korpusów oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych. Decyzję w tej sprawie podejmują żołnierze zawodowi zajmujący stanowiska służbowe w tej jednostce zwykłą większością głosów podczas zebrania, w którym uczestniczy co najmniej 1/2 kadry zawodowej tej jednostki. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, w jednostce wojskowej nie działa przedstawicielstwo żołnierzy zawodowych określone w § 3 pkt 4 oraz nie stosuje się postanowień § 6a. 4. Żołnierze zawodowi zajmujący stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy, w których występuje nie więcej niż dziesięć stanowisk służbowych przewidzianych dla żołnierzy zawodowych, mogą zgłosić przynależność do wybranego przez siebie zebrania korpusu kadry zawodowej odpowiedniego dla posiadanego stopnia wojskowego. § 9. 1. Kadencja męża zaufania i jego zastępcy korpusów oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych trwa trzy lata. 2. Zebranie żołnierzy zawodowych, w którym uczestniczy co najmniej 1/2 żołnierzy zawodowych tworzących to zebranie, może odwołać wybranego przez siebie męża zaufania lub jego zastępcę, jeżeli uchyla się on od wykonywania swych zadań lub sprzeniewierzył się im albo z innych względów utracił autorytet niezbędny do sprawowania tej funkcji. Z uzasadnionym wnioskiem w tej sprawie może zwrócić się do właściwego zebrania każdy żołnierz zawodowy tworzący to zebranie. O odwołaniu męża zaufania lub jego zastępcy rozstrzyga zebranie w trybie, w jakim dokonało jego wyboru. 3. Mandat męża zaufania lub jego zastępcy wygasa w razie: 1) upływu kadencji; 2) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub wygaśnięcia stosunku służbowego; 3) przeniesienia do innej jednostki wojskowej; 4) rozformowania jednostki wojskowej; 5) zrzeczenia się funkcji; 6) odwołania z funkcji. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3: 1) zebranie zwołuje mąż zaufania lub jego zastępca; 2) dowódca jednostki wojskowej zwołuje zebranie w celu wyboru pierwszego męża zaufania i jego zastępcy bądź w celu odwołania męża zaufania, w terminie jednego miesiąca od dnia złożenia wniosku; 3) nowo wybrany, w wyborach uzupełniających, mąż zaufania lub jego zastępca pełni funkcję do końca bieżącej kadencji. § 9a. 1. Uchwały w sprawie powołania jednego przedstawiciela żołnierzy korpusu osobowego, o którym mowa w § 6a, podejmują zebrania żołnierzy zawodowych tego korpusu zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej 1/2 żołnierzy tworzących zebranie. 2. Zwołania zebrania mężów zaufania, w celu dokonania wyboru jednego przedstawiciela żołnierzy korpusu, dokonuje odpowiednio dowódca Garnizonu Warszawa, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, dowódca związku organizacyjnego, o którym mowa w § 6a ust. 2, w 298/375 terminie jednego miesiąca od dnia przekazania mu uchwał podjętych co najmniej przez 1/2 zebrań. 3. Uchwały zbiera i przekazuje mąż zaufania korpusu oficerów zawodowych Dowództwa Garnizonu Warszawa, Komendy Głównej Żandarmerii lub dowództwa właściwego związku organizacyjnego. § 10. 1. Kadencja zgromadzenia trwa trzy lata. 2. Zgromadzenie wybiera ze swego składu dziekana korpusu oficerów zawodowych, zwanego dalej "dziekanem", i jego zastępcę. 3. Kadencja dziekana i jego zastępcy trwa trzy lata. 4. Mandat dziekana i jego zastępcy wygasa w przypadkach, o których mowa w § 9 ust. 3. Przepis § 9 ust. 4 pkt 3 stosuje się odpowiednio. § 11. 1. Kadencja Konwentu trwa trzy lata. 2. Konwent wybiera ze swego składu przewodniczącego i jego zastępcę. Kadencja przewodniczącego i jego zastępcy trwa trzy lata - kończy się z upływem kadencji Konwentu. 3. W zgromadzeniu, którego dziekan został wybrany przewodniczącym Konwentu, funkcję dziekana pełni do końca bieżącej kadencji jego zastępca. Jeżeli zastępca dziekana nie wyraził zgody na pełnienie funkcji dziekana, dokonuje się wyboru nowego dziekana, który pełni funkcję do końca bieżącej kadencji. 4. Jeśli w trakcie kadencji Konwentu zajdzie potrzeba wyboru przewodniczącego lub jego zastępcy, jego kadencja kończy się z upływem kadencji Konwentu. 5. Przewodniczący Konwentu realizuje zadania przy pomocy Biura Konwentu Dziekanów. 6. Konwent, w którym uczestniczy co najmniej 3/5 dziekanów, którzy go tworzą, może odwołać wybranego przez siebie przewodniczącego lub jego zastępcę, jeżeli uchyla się on od wykonywania swych zadań lub sprzeniewierzył się swoim obowiązkom albo z innych względów utracił autorytet niezbędny do sprawowania tej funkcji. Z uzasadnionym wnioskiem w tej sprawie może zwrócić się do Konwentu każdy jego członek. O odwołaniu przewodniczącego lub jego zastępcy rozstrzyga Konwent w trybie, w jakim dokonał jego wyboru. § 12. Mężów zaufania, dziekanów korpusu oficerów zawodowych i przewodniczącego Konwentu oraz ich zastępców wybiera się w głosowaniu tajnym, zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej 1/2 żołnierzy zawodowych tworzących odpowiednio zebranie, zgromadzenie i co najmniej 3/4 żołnierzy zawodowych tworzących Konwent. Rozdział 4 Zadania i uprawnienia organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych § 13. 1. Do zadań zebrania należy obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego, a w szczególności: 1) wybór męża zaufania i jego zastępcy; 2) wyrażanie stanowiska żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego w sprawach bezpośrednio ich dotyczących, a w szczególności dotyczących warunków pełnienia służby oraz zabezpieczenia socjalnego; 3) przedstawianie bezpośrednim przełożonym spraw wpływających negatywnie na nastroje żołnierzy zawodowych, a w przypadkach braku możliwości ich uregulowania na szczeblu danej jednostki wojskowej - organowi przedstawicielskiemu wyższego szczebla; 4) zgłaszanie właściwym dowódcom uwag i propozycji dotyczących rozwiązań prawnych regulujących służbę żołnierzy zawodowych i działalność jednostki wojskowej; 5) inicjowanie przedsięwzięć zmierzających do: a) umacniania odpowiedzialności zawodowej oraz honoru i godności żołnierskiej, w tym etyki zawodowej żołnierzy zawodowych, b) umacniania więzi koleżeńskich oraz dobrych obyczajów żołnierzy zawodowych, c) kształtowania właściwych relacji społecznych wewnątrz korpusu oraz z żołnierzami zawodowymi pozostałych korpusów, d) kształtowania kultury dowodzenia, e) umacniania autorytetu żołnierza zawodowego w społeczności lokalnej; 6) inicjowanie i organizowanie pomocy dla kadry zawodowej i jej rodzin, znajdującej się w trudnej sytuacji życiowej; 7) rozpatrywanie indywidualnych spraw żołnierzy zawodowych zgłoszonych do męża zaufania; 8) rekomendowanie przełożonym żołnierzy zawodowych zasługujących na wyróżnienie lub wyrażenie uznania. 299/375 2. Do zadań zebrania podoficerów zawodowych należy również rekomendowanie kandydatów spośród podoficerów zawodowych na funkcję pełnomocnika dowódcy do spraw podoficerów zawodowych. 3. Zebranie wykonuje zadania określone w ust. 1 pkt 2-8 w drodze uchwał podejmowanych zwykłą większością głosów w głosowaniu jawnym, w obecności co najmniej 1/2 żołnierzy zawodowych tworzących zebranie. § 14. 1. Do zadań zgromadzenia należy reprezentowanie interesów żołnierzy zawodowych wobec właściwych dowódców, a w przypadku zgromadzenia na szczeblu Ministerstwa Obrony Narodowej wobec Sekretarza Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej właściwego do spraw społecznych, a w szczególności: 1) wybór dziekana korpusu oficerów zawodowych i jego zastępcy; 2) rozpatrywanie spraw zgłaszanych przez zebrania; 3) informowanie właściwego dla zgromadzenia dowódcy lub Sekretarza Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej właściwego do spraw społecznych, w przypadku zgromadzenia na szczeblu Ministerstwa Obrony Narodowej, o problemach żołnierzy zawodowych oraz przedstawianie im wniosków, propozycji i opinii żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego w tym zakresie; 4) zgłaszanie Konwentowi problemów wymagających rozstrzygnięcia lub wyjaśnienia przez Ministra Obrony Narodowej; 5) współdziałanie z właściwym dla zgromadzenia dowódcą albo Sekretarzem Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej właściwym do spraw społecznych, w przypadku zgromadzenia na szczeblu Ministerstwa Obrony Narodowej, w rozwiązywaniu problemów żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego; 6) zgłaszanie uwag i propozycji dotyczących celowości i skuteczności rozwiązań prawnych regulujących służbę żołnierzy zawodowych i działalność jednostek wojskowych; 7) udzielanie pomocy merytorycznej i organizacyjnej zebraniom w wykonywaniu ich zadań; 8) ocenianie skuteczności działania zebrań i mężów zaufania. 2. Zgromadzenie wykonuje zadania określone w ust. 1 pkt 2-8 w drodze uchwał podejmowanych zwykłą większością głosów, w głosowaniu jawnym, w obecności co najmniej 1/2 mężów zaufania tworzących zgromadzenie. Przepisy § 6a ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. § 15. 1. Do zadań Konwentu należy reprezentowanie interesów żołnierzy zawodowych poprzez spełnianie funkcji opiniodawczo-doradczych wobec Ministra Obrony Narodowej, a w szczególności: 1) reprezentowanie żołnierzy zawodowych wobec Ministra Obrony Narodowej, innych organów władzy publicznej, organizacji pozarządowych i środków masowego przekazu; 2) ocenianie stanu przestrzegania praw żołnierzy zawodowych; 3) przedstawianie Ministrowi Obrony Narodowej opinii wynikających z prowadzonej działalności; 4) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności jednostek wojskowych; 5) delegowanie swoich przedstawicieli do prac w zespołach przygotowujących projekty aktów prawnych dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności jednostek wojskowych; 6) przedstawianie Ministrowi Obrony Narodowej informacji o sytuacji żołnierzy zawodowych oraz ich nastrojach i aktualnych problemach; 7) ocenianie skuteczności działania organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych w zakresie realizacji ich zadań oraz inicjowanie działań zmierzających do usprawnienia ich pracy; 8) reprezentowanie żołnierzy zawodowych w kontaktach międzynarodowych z organizacjami przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych innych armii oraz podejmowanie decyzji o przynależności organów przedstawicielskich, określonych w § 3, do Europejskiej Organizacji Związków Żołnierzy, zwanej dalej "Euromil", a także innych międzynarodowych organizacji przedstawicielskich żołnierzy zawodowych; 9) współpraca z władzami organizacji byłych żołnierzy zawodowych; 10) współpraca z władzami organizacji innych służb mundurowych w sprawach dotyczących środowiska mundurowego; 11) reprezentowanie środowiska wojskowego podczas uroczystości państwowych i wojskowych. 2. Konwent wykonuje zadania określone w ust. 1 w drodze uchwał podejmowanych zwykłą większością głosów w głosowaniu jawnym, w obecności co najmniej 3/5 dziekanów tworzących Konwent. 3. Podejmowanie uchwał, o których mowa w ust. 1 pkt 8, może nastąpić po uzyskaniu zgody Ministra Obrony Narodowej. § 15a. 1. Zgłoszenie przynależności do międzynarodowych organizacji przedstawicielskich żołnierzy zawodowych, uzależnione od indywidualnych deklaracji żołnierzy zawodowych, następuje na podstawie takich deklaracji. 2. Przepis ust. 1 nie narusza obowiązku wskazanego w § 15 ust. 3 i nie zmienia struktury organizacyjnej organów przedstawicielskich. 300/375 § 16. 1. Do zadań mężów zaufania należy: 1) zwoływanie i przewodniczenie właściwym zebraniom; 2) obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz reprezentowanie ich interesów wobec przełożonych, a w szczególności przedstawianie im: a) opinii i propozycji dotyczących dowodzenia i stosunków międzyludzkich, warunków pełnienia służby oraz sytuacji socjalnej żołnierzy zawodowych, b) spraw służbowych i osobistych żołnierzy zawodowych; 3) wykonywanie uchwał przyjętych przez właściwe zebranie; 4) prowadzenie ewidencji uchwał podjętych przez właściwe zebranie i sposobu ich wykonania; 5) przedstawianie właściwemu zebraniu raz w roku sprawozdania ze swojej działalności; 6) opiniowanie na wniosek właściwego dowódcy propozycji podziału pomiędzy żołnierzy zawodowych środków finansowych przeznaczonych na nagrody i zapomogi; 7) reprezentowanie swojego korpusu podczas uroczystości państwowych i wojskowych. 2. Mężowie zaufania w sprawach określonych w rozporządzeniu mogą zwracać się, z pominięciem drogi służbowej, bezpośrednio do dowódcy jednostki wojskowej. 3. Mężowie zaufania mogą zgłaszać propozycje, opinie i uwagi w sprawach socjalnych żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego bezpośrednio kierownikom właściwych garnizonowych jednostek organizacyjnych. § 17. 1. Do zadań dziekanów korpusu oficerów zawodowych należy: 1) zwoływanie i przewodniczenie właściwym zgromadzeniom; 2) wykonywanie uchwał przyjętych przez właściwe zgromadzenie; 3) obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz reprezentowanie ich interesów wobec przełożonych, a w szczególności przedstawianie im: a) opinii i propozycji dotyczących dowodzenia i stosunków międzyludzkich, warunków pełnienia służby oraz sytuacji socjalnej żołnierzy zawodowych, b) spraw służbowych i osobistych żołnierzy zawodowych; 4) reprezentowanie zgromadzenia w organach kolegialnych powoływanych na szczeblu odpowiedniego dowództwa lub Ministerstwa Obrony Narodowej; 5) reprezentowanie zgromadzenia w pracach Konwentu oraz bieżące informowanie przewodniczącego Konwentu o problemach nurtujących kadrę zawodową; 6) informowanie właściwego dowódcy lub kierownika właściwej komórki organizacyjnej o problemach żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz współdziałanie w ich rozwiązywaniu; 7) udzielanie pomocy merytorycznej i organizacyjnej mężom zaufania w wykonywaniu ich zadań; 8) opiniowanie na wniosek właściwego dowódcy propozycji podziału pomiędzy żołnierzy zawodowych środków finansowych przeznaczonych na nagrody i zapomogi; 9) współpraca z władzami organizacji byłych żołnierzy zawodowych; 10) reprezentowanie zgromadzenia podczas uroczystości państwowych i wojskowych. 2. Dziekani korpusu oficerów zawodowych w sprawach określonych w rozporządzeniu mogą zwracać się bezpośrednio, z pominięciem drogi służbowej, odpowiednio do właściwego dowódcy lub Sekretarza Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej właściwego do spraw społecznych. § 18. Do zadań przewodniczącego Konwentu należy: 1) zwoływanie posiedzeń i przewodniczenie Konwentowi; 2) wykonywanie uchwał przyjętych przez Konwent; 3) obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz reprezentowanie ich interesów wobec Ministra Obrony Narodowej i innych przełożonych, a w szczególności przedstawianie im: a) opinii i propozycji dotyczących dowodzenia i stosunków międzyludzkich, warunków pełnienia służby oraz sytuacji socjalnej żołnierzy zawodowych, b) spraw służbowych i osobistych żołnierzy zawodowych; 4) reprezentowanie Konwentu w organach kolegialnych Ministra Obrony Narodowej; 5) wyrażanie opinii w sprawach przedstawionych przez Ministra Obrony Narodowej oraz właściwych dowódców i kierowników komórek organizacyjnych; 6) reprezentowanie Konwentu wobec organów władzy publicznej oraz organizacji pozarządowych i środków masowego przekazu; 7) reprezentowanie Konwentu w pracach zespołów opracowujących projekty aktów prawnych dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności jednostek wojskowych; 8) sygnalizowanie dowódcom jednostek wojskowych problemów i nieprawidłowości oraz przedstawianie wniosków w sprawach dotyczących żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego; 9) stwarzanie właściwych warunków pracy dla dziekanów korpusu oficerów zawodowych i mężów zaufania; 10) utrzymywanie bieżącej współpracy Konwentu z Euromilem oraz organizacjami przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych innych armii; 11) współpraca z władzami organizacji byłych żołnierzy zawodowych; 12) reprezentowanie Konwentu podczas uroczystości państwowych i wojskowych. 301/375 § 19. Konwent może z ważnych powodów zwołać zgromadzenie wszystkich mężów zaufania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności dla przyjęcia stanowiska w sprawach o zasadniczym znaczeniu dla wszystkich żołnierzy zawodowych. Rozdział 5 Formy współpracy organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych z dowódcami jednostek wojskowych § 20. Dowódcy jednostek wojskowych są obowiązani: 1) co najmniej raz na kwartał wysłuchiwać opinii, wniosków i uwag mężów zaufania oraz powiadamiać ich o sposobie wykorzystania przedstawionych opinii, wniosków i uwag; 2) zapewnić mężom zaufania dostęp do informacji o zadaniach i zamierzeniach jednostki wojskowej w sprawach ważnych dla żołnierzy zawodowych; 3) zapewnić mężom zaufania udział w rozpatrywaniu spraw dotyczących żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego; 4) zapewnić mężom zaufania udział w opracowywaniu meldunków o nastrojach i dyscyplinie; 5) zapewnić mężom zaufania, dziekanom i przewodniczącemu Konwentu udział w pracach zespołów odpowiedniego szczebla dotyczących spraw istotnych dla żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego; 6) zasięgać opinii właściwych zgromadzeń i Konwentu o projektach aktów prawnych dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności jednostek wojskowych; 7) informować zebrania o węzłowych problemach jednostki wojskowej oraz podjętych decyzjach w sprawach dotyczących żołnierzy zawodowych; 8) zapewnić niezbędne warunki pracy organom przedstawicielskim żołnierzy zawodowych na wszystkich szczeblach poprzez: a) nieodpłatne udostępnianie pomieszczeń, sprzętu i materiałów do prowadzenia działalności na poziomie odpowiednim dla danej jednostki wojskowej, b) umożliwienie żołnierzom zawodowym, sprawującym społecznie funkcje w organach przedstawicielskich, wykonywania czynności związanych z tymi funkcjami w godzinach służby; 9) zapewnić mężom zaufania, dziekanom i przewodniczącemu Konwentu uczestniczenie w uroczystościach państwowych i wojskowych odbywających się z udziałem żołnierzy zawodowych. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 21. Organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej istniejące w dniu wejścia w życie rozporządzenia stają się z tym dniem odpowiednimi organami przedstawicielskimi, o których mowa w § 3. § 22. 1. Organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w § 3 pkt 1-3, 5 i 6, dokonują wyboru: 1) mężów zaufania do dnia 15 października 2004 r.; 2) dziekanów korpusu oficerów zawodowych do dnia 15 listopada 2004 r.; 3) przewodniczącego Konwentu Dziekanów Korpusu Oficerów Zawodowych do dnia 15 grudnia 2004 r. 2. Kadencja organów przedstawicielskich, o których mowa w ust. 1 oraz § 3 pkt 5 i 6, rozpoczyna się z dniem wyboru. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Art. 109. 1. Żołnierz zawodowy może kandydować do Sejmu i Senatu oraz Parlamentu Europejskiego, na kierownicze stanowiska w państwie obsadzane na podstawie wyboru oraz do organów samorządu terytorialnego. 2. Na czas trwania kampanii wyborczej udziela się żołnierzowi zawodowemu urlopu bezpłatnego. Art. 110. Ograniczenia określone w niniejszym rozdziale nie naruszają prawa przynależności żołnierzy zawodowych do kościołów i innych związków wyznaniowych mających osobowość prawną. 302/375 Rozdział 7 Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej Art. 111. Żołnierza zawodowego zwalnia się z zawodowej służby wojskowej wskutek: 1) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego; 2) wybrania na posła, w tym do Parlamentu Europejskiego, senatora, na kierownicze stanowisko państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do organów wykonawczych samorządu terytorialnego; 3) ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do służby; 4) odmowy przyjęcia skierowania do wojskowej komisji lekarskiej lub nieusprawiedliwionego niezgłoszenia się do tej komisji w określonym terminie i miejscu albo niepoddania się badaniom, do których został zobowiązany przez komisję lekarską; 5) osiągnięcia wieku sześćdziesięciu lat, z zastrzeżeniem art. 111b; 6) otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej; 6a) otrzymania w dwóch kolejnych latach oceny niedostatecznej ze sprawdzianu sprawności fizycznej lub nieprzystąpienia w dwóch kolejnych latach do tego sprawdzianu, chyba że został zwolniony z tego sprawdzianu na podstawie art. 50a ust. 3; 6b) niezłożenia w nakazanym terminie oświadczenia o stanie majątkowym, po jednorazowym pisemnym upomnieniu; 6c)złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego; 7) odmowy pełnienia służby na równorzędnym lub wyższym stanowisku służbowym; 8) upływu czasu określonego w kontrakcie, jeżeli nie nastąpi zawarcie kolejnego kontraktu; 9) upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez: a) żołnierza zawodowego, b) właściwy organ; 10) niewyznaczenia na stanowisko służbowe w czasie pozostawania w rezerwie kadrowej; 11) utraty stopnia wojskowego albo degradacji; 12) prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia z zawodowej służby wojskowej; 13) prawomocnego orzeczenia środków karnych pozbawienia praw publicznych, wydalenia z zawodowej służby wojskowej lub zakazu wykonywania zawodu żołnierza zawodowego; 14) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) bez warunkowego zawieszenia jej wykonania; 15) prawomocnego ukarania przez organ właściwego samorządu zawodowego karą zawieszenia lub pozbawienia prawa wykonywania zawodu (specjalności zawodowej); 16) nieobecności w służbie jednorazowo przez okres trzech dni roboczych, która nie została usprawiedliwiona. Art. 111a. Zwolnienie żołnierza zawodowego przebywającego na urlopie macierzyńskim z zawodowej służby wojskowej, na podstawie art. 111 pkt 8, następuje z ostatnim dniem urlopu macierzyńskiego. Art. 111b. 1. Minister Obrony Narodowej, w przypadkach uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych, może określić inny termin zwolnienia z zawodowej służby wojskowej dla żołnierzy zawodowych posiadających stopnie wojskowe generałów (admirałów) wyznaczanych na stanowiska służbowe w organizacji międzynarodowej albo międzynarodowej strukturze wojskowej albo na stanowiska służbowe Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych, Dowódcy Operacyjnego Sił Zbrojnych lub Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, którzy mieliby być zwolnieni ze służby na podstawie art. 111 pkt 5, za ich pisemną zgodą. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, termin zwolnienia z zawodowej służby wojskowej nie może być późniejszy niż dzień osiągnięcia przez żołnierza zawodowego wieku sześćdziesięciu trzech lat. Art. 112. 1. Żołnierza zawodowego można zwolnić z zawodowej służby wojskowej wskutek: 1) skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary; 2) odmowy wydania lub cofnięcia żołnierzowi wymaganego poświadczenia bezpieczeństwa; 3) niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję; 303/375 4) otrzymania dostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej; 5) zaistnienia potrzeb Sił Zbrojnych – za pisemną zgodą żołnierza. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, zwolnienie z zawodowej służby wojskowej następuje po sześciu miesiącach od upływu kadencji, w ostatnim dniu miesiąca. Okres ten może być skrócony na pisemny wniosek żołnierza. Art. 113. 1. Z dniem śmierci żołnierza zawodowego stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej wygasa. 2. Stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej wygasa również w przypadku, gdy żołnierz zawodowy: 1) został uznany za zmarłego; 2) zaginął. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, żołnierza zawodowego skreśla się z ewidencji decyzją dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr wydaną dla celów ewidencyjnych. Art. 114. 1. Żołnierz zawodowy może w każdym czasie wypowiedzieć stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej bez podawania przyczyny. 2. Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ może nastąpić, gdy jednostka wojskowa, w której żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową, uległa rozformowaniu lub zmniejszył się jej stan etatowy w korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych, w którym żołnierz pełni służbę, albo gdy uległo likwidacji stanowisko służbowe, które żołnierz zajmował, a brak jest możliwości wyznaczenia go na inne stanowisko odpowiadające jego kwalifikacjom zawodowym. 3. Wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ jest decyzją. 4. Organem właściwym do wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w ust. 3, są: 1) Minister Obrony Narodowej – w odniesieniu do żołnierzy zawodowych, o których mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1; 2) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr – w odniesieniu do pozostałych żołnierzy zawodowych korpusu oficerów zawodowych; 3) organy, o których mowa w art. 10 pkt 2–4 – w odniesieniu do żołnierzy zawodowych korpusów podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych.”, 5. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego wskutek dokonanego wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej następuje po upływie sześciu miesięcy od dnia złożenia wypowiedzenia przez żołnierza lub doręczenia wypowiedzenia dokonanego przez organ wojskowy, w ostatnim dniu miesiąca. 6. Okres wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w ust. 5, może być skrócony za pisemną zgodą zwalnianego żołnierza zawodowego i właściwego organu, przy czym kończyć się musi ostatniego dnia miesiąca. 7. Żołnierzowi zawodowemu może być doręczone wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przed terminem rozformowania jednostki wojskowej lub zmniejszenia jej stanu etatowego albo likwidacji stanowiska służbowego, które żołnierz zajmuje, z tym że bieg terminu wypowiedzenia rozpoczyna się od dnia następującego po dniu rozformowania jednostki wojskowej lub zmniejszenia jej stanu etatowego albo likwidacji stanowiska służbowego, które żołnierz zajmował. 8. Żołnierzowi zawodowemu, któremu właściwy organ wypowiedział stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej, doręcza się wypowiedzenie wraz z decyzją o przeniesieniu tego żołnierza do dyspozycji. Art. 115. 1. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o których mowa w art. 111 pkt 2, 4, 6–7, pkt 9 lit. a, pkt 10 i 16 oraz art. 112 ust. 1, następuje decyzją organu wymienionego w art. 114 ust. 4. 2. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o których mowa w art. 111 pkt 1, 3, 5, 8, pkt 9 lit. b i pkt 11–15, następuje z mocy prawa z dniem uprawomocnienia się 304/375 odpowiedniego orzeczenia lub z dniem, w którym decyzja stała się ostateczna albo z dniem zaistnienia okoliczności stanowiącej podstawę zwolnienia żołnierza zawodowego ze służby. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, stwierdza fakt zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej rozkazem personalnym, wydanym do celów ewidencyjnych. 4. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadkach niewymienionych w ust. 2 następuje z dniem określonym w decyzji organu, o którym mowa w ust. 1. Art. 116. 1. W razie uchylenia orzeczenia, o którym mowa w art. 111 pkt 11 i 13-15 lub art. 112 ust. 1 pkt 1, albo uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez organ wojskowy, ulegają uchyleniu skutki tego orzeczenia lub decyzji, jakie wynikły dla żołnierza zawodowego z tego tytułu. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, data zwolnienia z zawodowej służby wojskowej nie ulega zmianie, przy czym uznaje się, że zwolnienie żołnierza zawodowego nastąpiło w drodze wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez właściwy organ. 3. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie w wysokości sześciokrotności kwoty uposażenia zasadniczego, wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość, a w przypadku gdy stanowisko służbowe, które żołnierz zawodowy zajmował przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, nie istnieje, według stawek na porównywalnym pod względem stopnia etatowego i grupy uposażenia stanowisku służbowym, obowiązujących w dniu uprawomocnienia się orzeczenia lub decyzji wymienionych w ust. 1. Art. 117. W zakresie zwalniania z zawodowej służby wojskowej żołnierzy zawodowych, których stosunek służbowy lub wykonywanie zawodu jest unormowane w odrębnych przepisach, stosuje się również te przepisy. Art. 118. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej. Rozporządzenie to powinno przewidywać, że postępowanie związane ze zwolnieniem żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej jest w stosunku do niego jawne. Dz.U.08.23.137 zm. Dz.U.09.216.1680 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 stycznia 2008 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej (Dz.U.08.23.137) Na podstawie art. 118 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy 1) zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb zwalniania żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami", z zawodowej służby wojskowej. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 2) dowódca jednostki - dowódcę jednostki wojskowej, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji; 305/375 3) organ zwalniający - organ uprawniony do wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w art. 115 ust. 1 ustawy, a w odniesieniu do szeregowych zawodowych dowódca jednostki zajmujący stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej pułkownika (komandora). § 3. 1. Dowódca jednostki w przypadkach, o których mowa w art. 115 ust. 1 ustawy, doręcza żołnierzowi decyzję zwalniającą go z zawodowej służby wojskowej. 2. Doręczenie decyzji, o której mowa w ust. 1, odbywa się na zasadach określonych w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z 2) późn. zm. ). § 4. W razie wybrania żołnierza na posła, w tym do Parlamentu Europejskiego, lub senatora albo na kierownicze stanowiska państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do organów wykonawczych samorządu terytorialnego dowódca jednostki występuje niezwłocznie do organu zwalniającego, za pośrednictwem organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Do wniosku dołącza się zaświadczenie o wyborze. § 5. W razie odmowy przyjęcia skierowania do wojskowej komisji lekarskiej lub nieusprawiedliwionego niezgłoszenia się do komisji w określonym terminie i miejscu albo niepoddania się badaniom lekarskim, do których żołnierz został zobowiązany, dowódca jednostki, nie później niż w terminie czternastu dni od określonej daty stawienia się przed komisję bądź na badania zlecone przez komisję, występuje do organu zwalniającego, za pośrednictwem organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. § 6. W razie otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej dowódca jednostki występuje niezwłocznie do organu zwalniającego, za pośrednictwem organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Do wniosku dołącza się ostateczną opinię służbową. § 7. W razie otrzymania w dwóch kolejnych latach oceny niedostatecznej ze sprawdzianu sprawności fizycznej lub nieprzystąpienia w dwóch kolejnych latach do tego sprawdzianu, chyba że został zwolniony z tego sprawdzianu na podstawie art. 50a ust. 3 ustawy, dowódca jednostki występuje niezwłocznie do organu zwalniającego, za pośrednictwem organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające te fakty, wydane na podstawie przepisów dotyczących przeprowadzania sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych. § 8. 1. W razie niezłożenia przez żołnierza, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy, w nakazanym terminie oświadczenia o stanie majątkowym Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, po upływie czternastu dni od dnia doręczenia jednorazowego pisemnego upomnienia tego żołnierza, występuje do organu zwalniającego z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające te fakty. 2. Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej o przesłanym wniosku, o którym mowa w ust. 1, informuje dowódcę jednostki oraz organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe. § 9. Żołnierza, który złożył niezgodne z prawdą oświadczenie lustracyjne, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej niezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia w tej sprawie, wydanego przez właściwy organ. § 10. 1. W razie odmowy pełnienia zawodowej służby wojskowej na równorzędnym lub wyższym stanowisku służbowym organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe przesyła do organu zwalniającego wniosek o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej wraz z oświadczeniem żołnierza o odmowie pełnienia służby na równorzędnym lub wyższym stanowisku służbowym. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do żołnierza, który odmówił objęcia równorzędnego stanowiska służbowego w związku z wymierzeniem kary dyscyplinarnej odwołania z zajmowanego stanowiska służbowego. § 11. 1. Żołnierz składa wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej do organu zwalniającego. 306/375 2. Wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez żołnierza uważa się za dokonane, jeżeli zostało złożone za potwierdzeniem odbioru w kancelarii jednostki wojskowej lub wysłane przesyłką poleconą na adres jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni zawodową służbę wojskową. 3. Wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonane przez żołnierza następuje w formie pisemnej i powinno zawierać oświadczenie woli żołnierza wskazujące jednoznacznie na zamiar wypowiedzenia przez niego stosunku służbowego. 4. W przypadku dokonania przez żołnierza wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, organ zwalniający wydaje decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, w której określa datę zwolnienia z zawodowej służby wojskowej wynikającą z wypowiedzenia. 5. Wycofanie wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na pisemny wniosek żołnierza, za zgodą organu zwalniającego. 6. Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 5, nie wstrzymuje wykonania decyzji, o której mowa w ust. 4. § 12. 1. W przypadku przebywania żołnierza w rezerwie kadrowej i niewyznaczenia go do końca okresu pozostawania w rezerwie kadrowej na stanowisko służbowe organ, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, występuje do organu zwalniającego, jeżeli sam nie jest tym organem, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ zwalniający ustalając w decyzji datę zwolnienia, określa ją na pierwszy dzień po upływie okresu pozostawania w rezerwie kadrowej. 3. Zwolnienie żołnierza zawodowego przebywającego na urlopie macierzyńskim z zawodowej służby wojskowej, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, następuje z dniem następującym po ostatnim dniu urlopu macierzyńskiego. § 13. 1. W przypadku nieobecności w służbie jednorazowo przez okres trzech dni roboczych, która nie została usprawiedliwiona, dowódca jednostki występuje do organu zwalniającego, za pośrednictwem organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. 2. Przez jednorazowy okres trzech dni roboczych, o którym mowa w ust. 1, należy rozumieć następujące po sobie dni robocze, niezależnie od tego, czy są przedzielone dniami wolnymi od służby lub dodatkowymi dniami wolnymi od służby. § 14. uchylony: § 15. 1. W przypadkach: 1) skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary, 2) odmowy wydania lub cofnięcia żołnierzowi wymaganego poświadczenia bezpieczeństwa, 3) otrzymania ogólnej oceny dostatecznej w opinii służbowej - dowódca jednostki może wystąpić z wnioskiem do organu zwalniającego, za pośrednictwem organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe, o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się ostateczną opinię służbową żołnierza. 3. W przypadku gdy organ zwalniający nie uwzględni wniosku, o którym mowa w ust. 1, wyznacza żołnierza na stanowisko służbowe lub kieruje do organu właściwego do wyznaczenia na stanowisko służbowe. § 16. 1. W przypadku niewyznaczenia żołnierza na kolejną kadencję organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe występuje z wnioskiem do organu zwalniającego o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. 2. Organ zwalniający w przypadku, o którym mowa w ust. 1: 1) wydaje decyzję o zwolnieniu żołnierza lub 307/375 2) wyznacza żołnierza na wolne stanowisko służbowe bądź kieruje go do organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, zwolnienie następuje w terminie określonym w art. 112 ust. 2 ustawy. § 17. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej na podstawie art. 112 ust. 1 pkt 5 ustawy może nastąpić po uzyskaniu pisemnej zgody żołnierza na zwolnienie w tym trybie. Zwolnienie powinno nastąpić w dniu uzgodnionym z żołnierzem, przypadającym nie później niż w okresie sześciu miesięcy od wyrażenia zgody na zwolnienie. § 18. 1. W przypadkach, o których mowa w § 4-8, 10 i 13-15, organ zwalniający wydając decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, określa datę zwolnienia. 1a. Zwolnienie żołnierza zawodowego przebywającego na urlopie macierzyńskim z zawodowej służby wojskowej, w przypadkach, o których mowa w ust. 1, następuje z dniem następującym po ostatnim dniu urlopu macierzyńskiego. 2. Wnioski o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej przesyła się do organu zwalniającego wraz z teczką akt personalnych żołnierza. § 19. 1. W przypadkach, o których mowa w § 4-8, 10 i 12-16, jeżeli organem uprawnionym do występowania z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej jest organ zwalniający, nie sporządza się wniosku o zwolnienie. 2. W przypadku podjęcia decyzji o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej organ, o którym mowa w ust. 1, informuje organ uprawniony do wyznaczania na stanowisko służbowe, o ile sam nie jest tym organem. § 20. Decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej wykonuje: 1) dowódca jednostki; 2) dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw kadr - w stosunku do żołnierza pełniącego zawodową służbę wojskową w instytucji cywilnej. § 21. 1. Jeżeli dowódca jednostki nie może wykonać decyzji o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, informuje niezwłocznie o tym organ zwalniający, podając przyczyny zwłoki. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ zwalniający przenosi żołnierza do dyspozycji i określa ostateczny termin zwolnienia go z zawodowej służby wojskowej. § 22. Rozkazy personalne, o których mowa w art. 115 ust. 3 ustawy, przesyła się niezwłocznie do: 1) organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe; 2) dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw kadr. § 23. Żołnierza, który zrzekł się obywatelstwa polskiego, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej z dniem uprawomocnienia się orzeczenia o zrzeczeniu się obywatelstwa polskiego wydanego przez organ właściwy do orzekania w sprawach obywatelstwa. § 24. 1. Żołnierza, który został uznany przez wojskową komisję lekarską za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej, zwalnia się z tej służby z dniem, w którym decyzja komisji stała się ostateczna. 2. W razie ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności żołnierza do zawodowej służby wojskowej dowódca jednostki, w której żołnierz pełni zawodową służbę wojskową, zwalnia go od wykonywania obowiązków służbowych. Fakt zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych dowódca jednostki stwierdza w rozkazie dziennym. 308/375 § 25. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza, który osiągnął wiek określony w art. 111 pkt 5 ustawy, następuje z dniem ukończenia sześćdziesiątego roku życia. § 26. Zwolnienie żołnierza służby kontraktowej z zawodowej służby wojskowej, jeżeli nie nastąpi zawarcie kolejnego kontraktu, następuje z dniem upływu okresu pełnienia służby określonym w kontrakcie, z zastrzeżeniem art. 111a ustawy. § 27. 1. Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez organ wojskowy, w przypadkach określonych w art. 114 ust. 2 ustawy, może nastąpić na wniosek organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe, skierowany do organu wymienionego w art. 114 ust. 4 ustawy. 2. Jeżeli organ właściwy do wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej uzna zasadność wniosku oraz brak możliwości wyznaczenia żołnierza na inne stanowisko służbowe odpowiadające jego kwalifikacjom zawodowym, dokonuje wypowiedzenia stosunku służbowego. 3. Brak możliwości wyznaczenia żołnierza na inne stanowisko odpowiadające jego kwalifikacjom stwierdza dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. 4. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr w przypadku stwierdzenia możliwości wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe odpowiadające jego kwalifikacjom: 1) wyznacza żołnierza na stanowisko służbowe, jeżeli jest organem, o którym mowa w art. 44 ust. 1 pkt 5 ustawy, właściwym do wyznaczenia na to stanowisko; 2) wskazuje stanowisko służbowe organowi, o którym mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1-4 ustawy, w celu wyznaczenia na nie żołnierza. 5. Wycofanie wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na pisemny wniosek organu, który dokonał wypowiedzenia, za zgodą żołnierza, do którego skierowane było wypowiedzenie. § 28. Zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o których mowa w art. 111 pkt 11-15 ustawy, następuje z dniem uprawomocnienia się orzeczenia odpowiedniego organu. § 29. Podstawę wydania rozkazu personalnego o skreśleniu z ewidencji żołnierza, który: 1) zmarł lub został uznany za zmarłego - stanowi akt zgonu lub orzeczenie sądu o uznaniu za zmarłego; 2) zaginął, gdy nie może być jeszcze wydane orzeczenie sądu o uznaniu za zmarłego - stanowi prawomocne postanowienie prokuratora wojskowego wydane w tej sprawie. § 30. W przypadku, o którym mowa w art. 116 ustawy, organ wojskowy, który wydał decyzję lub rozkaz o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, dokonuje, nie zmieniając daty zwolnienia, zmiany tej decyzji lub rozkazu, określając, że zwolnienie z zawodowej służby wojskowej nastąpiło w drodze wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez organ wojskowy. § 31. 1. Zasady kierowania do wojskowej komisji lekarskiej żołnierza, w stosunku do którego jest wykonywana decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, określają przepisy w sprawie orzekania przez komisję lekarską o zdolności żołnierza do zawodowej służby wojskowej, z tym że skierowanie takiego żołnierza przez dowódcę jednostki wykonującego decyzję o zwolnieniu następuje na wniosek żołnierza. 2. Skierowanie do wojskowej komisji lekarskiej nie wpływa na rozliczenie żołnierza z jednostką wojskową oraz zwolnienie go z zawodowej służby wojskowej. § 32. 1. Jeżeli żołnierz, w stosunku do którego została wydana decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, przebywa w zakładzie opieki zdrowotnej, dowódca jednostki, w której ten żołnierz ostatnio pełnił służbę, doręcza zwalnianemu żołnierzowi lub przesyła kierownikowi tego zakładu decyzję albo wyciąg z rozkazu dziennego o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej w celu doręczenia żołnierzowi. 2. Przebywanie na zwolnieniu lekarskim lub w zakładzie opieki zdrowotnej nie wpływa na wykonanie decyzji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej. 309/375 § 33. 1. W przypadku zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierza, w stosunku do którego zastosowano tymczasowe aresztowanie albo odbywającego karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego), rozkaz personalny o zwolnieniu przesyła się do dowódcy jednostki, w której ten żołnierz ostatnio pełnił służbę, a ponadto w odniesieniu do żołnierza: 1) wobec którego zastosowano tymczasowe aresztowanie - do sądu, który zastosował ten środek zapobiegawczy, oraz do prokuratora wojskowego, w którego dyspozycji przebywa tymczasowo aresztowany żołnierz; 2) odbywającego karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) - do sądu, który wydał wyrok w pierwszej instancji. 2. Dowódca jednostki, wykonujący rozkaz o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, doręcza za pokwitowaniem tymczasowo aresztowanemu lub skazanemu żołnierzowi rozkaz personalny o zwolnieniu go z zawodowej służby wojskowej. § 34. W ramach rozliczenia związanego ze zwolnieniem żołnierza z zawodowej służby wojskowej dowódca jednostki w szczególności odbiera od niego broń osobistą i inne uzbrojenie oraz wyekwipowanie, dokumenty służbowe, a także wyposażenie wojskowe, wydane mu na czas pełnienia służby. § 35. Skierowanie do wojskowego komendanta uzupełnień następuje w dniu zwolnienia. Dniem zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej jest dzień określony w decyzji o zwolnieniu, z zastrzeżeniem § 21 ust. 2. § 36. Dowódca jednostki, który wykonał decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, przesyła niezwłocznie do dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw kadr oraz organów prowadzących ewidencję żołnierza meldunek o jego zwolnieniu. § 37. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej (Dz. U. Nr 50, poz. 483). § 38. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ____________________ 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1203 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 122, poz. 1025, z 2006 r. Nr 104, poz. 711, Nr 191, poz. 1414 i Nr 220, poz. 1600 i 1602 oraz z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i Nr 176, poz. 1242. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692 oraz z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr 181, poz. 1524. Art. 119. 1. Żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej z powodu, o którym mowa w art. 111 pkt 3, 8, pkt 9 lit. b i pkt 10 oraz art. 112 ust. 1 pkt 3–5, który pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej przez dziesięć lat, ze względu na szczególny charakter wykształcenia, doświadczenia wojskowego i wiedzy specjalistycznej, korzysta z pierwszeństwa w zatrudnieniu na stanowiskach związanych z obronnością kraju w administracji publicznej. 1a. Organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego są obowiązane do współpracy z właściwymi organami wojskowymi w zakresie ewidencjonowania stanowisk związanych z obronnością kraju, w tym stanowisk dotyczących planowania i realizacji pozamilitarnych przygotowań obronnych w państwie. 1b. Właściwy organ wojskowy wydaje żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1, na jego wniosek zaświadczenie stwierdzające jego predyspozycje do zajmowania stanowiska pracy określonego w ust. 1. 1c. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, w pierwszej kolejności przysługuje byłym żołnierzom zawodowym którzy zostali zwolnieni z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej pełnionej poza granicami państwa, związanej z realizacją celów, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117 oraz z 2004 r. Nr 210, poz. 2135). 310/375 2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska pracy związane z obronnością kraju w administracji publicznej. Rozporządzenie powinno uwzględniać stanowiska pracy, na których są wykonywane zadania i czynności, dla których kwalifikacje żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej są szczególnie przydatne. Dz.U.07.106.724 ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 5 czerwca 2007 r. w sprawie stanowisk pracy związanych z obronnością kraju w administracji publicznej (Dz.U.07.106.724) Na podstawie art. 119 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy 1) zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Stanowiskami pracy związanymi z obronnością kraju są stanowiska, na których zakres czynności pracownika obejmuje realizację zadań obronnych, w tym dotyczących planowania i realizacji pozamilitarnych przygotowań obronnych w państwie oraz zarządzania kryzysowego, wynikających z ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2) 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm. ), a także innych ustaw i wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. 2. Do stanowisk, o których mowa w ust. 1, zalicza się stanowiska od referenta (równorzędnego) do dyrektora departamentu lub innej komórki organizacyjnej (równorzędnego) włącznie, występujące w: 1) Kancelarii Prezesa Rady Ministrów; 2) urzędach obsługujących członków Rady Ministrów i centralne organy administracji rządowej; 3) urzędach wojewódzkich oraz urzędach obsługujących terenowe organy administracji rządowej; 4) komendach, inspektoratach i innych jednostkach organizacyjnych stanowiących aparat pomocniczy kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich oraz powiatowych, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej; 5) urzędach gmin, miast na prawach powiatu, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich; 6) jednostkach organizacyjnych podległych albo nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów, ministrów, centralne organy administracji rządowej, wojewodów, organy niezespolonej administracji rządowej, kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich oraz powiatowych, a także organy samorządu terytorialnego; 7) jednostkach organizacyjnych, dla których organ administracji rządowej lub organ samorządu terytorialnego jest organem założycielskim. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) ____________________ 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1203 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 122, poz. 1025 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 711, Nr 191, poz. 1414 i Nr 220, poz. 1600 i 1602. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 277, poz. 2742, z 2005 r. Nr 180, poz. 1496 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 220, poz. 1600. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie stanowisk pracy związanych z obronnością kraju (Dz. U. Nr 35, poz. 310), które na mocy art. 44 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o zmianie i uchyleniu niektórych upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 220, poz. 1600) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. 311/375 (14) 3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, organy wojskowe właściwe do ewidencjonowania stanowisk związanych z obronnością kraju, wydawania zaświadczeń, o których mowa w ust. 1b, tryb postępowania w tych sprawach oraz wzór zaświadczenia, z uwzględnieniem sposobu prowadzenia ewidencji wojskowej i sprawności postępowania organów wojskowych. Dz.U.07.99.669 ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 18 maja 2007 r. w sprawie określenia organów wojskowych właściwych do ewidencjonowania stanowisk pracy związanych z obronnością kraju (Dz.U.07.99.669) (Dz. U. z dnia 5 czerwca 2007 r.) Na podstawie art. 119 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy 1) zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) organy wojskowe właściwe do ewidencjonowania stanowisk związanych z obronnością kraju i wydawania zaświadczeń, o których mowa w art. 119 ust. 1b ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą"; 2) tryb postępowania w sprawach, o których mowa w pkt 1; 3) wzór zaświadczenia, o którym mowa w art. 119 ust. 1b ustawy. § 2. 1. Szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych, zwani dalej "Szefami WSzW", prowadzą ewidencję stanowisk pracy związanych z obronnością kraju w administracji publicznej, zwanych dalej "stanowiskami pracy związanymi z obronnością kraju", w celu korzystania z pierwszeństwa w zatrudnianiu na tych stanowiskach przez żołnierzy zawodowych, o których mowa w art. 119 ust. 1 ustawy. 2. Szefowie WSzW, zgodnie z zasięgiem terytorialnym wojewódzkich sztabów wojskowych, prowadzą ewidencję stanowisk pracy związanych z obronnością kraju na podstawie informacji przekazywanych przez właściwe miejscowo organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego, w których dyspozycji lub zasobach znajdują się te stanowiska. § 3. Szef WSzW, na wniosek żołnierza zawodowego, o którym mowa w art. 119 ust. 1 ustawy, zwanego dalej "żołnierzem zawodowym", udostępnia mu informację o stanowiskach pracy związanych z obronnością kraju. § 4. 1. Na pisemny wniosek żołnierza zawodowego Szef WSzW właściwy ze względu na miejsce zamieszkania żołnierza zawodowego, w terminie 14 dni, wydaje zaświadczenie, o którym mowa w art. 119 ust. 1b ustawy. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) imię i nazwisko żołnierza zawodowego; 2) stopień wojskowy; 3) imiona rodziców; 4) datę i miejsce urodzenia; 5) adres zamieszkania i adres do korespondencji; 6) numer PESEL; 7) wskazanie stanowiska pracy związanego z obronnością kraju, o które ubiega się żołnierz zawodowy; 8) podpis żołnierza zawodowego. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, załącza się: 1) decyzję o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej; 2) odpis przebiegu zawodowej służby wojskowej wynikający z jego akt personalnych; 3) dokumenty potwierdzające posiadane wykształcenie oraz kwalifikacje zawodowe; 4) świadectwo służby. 4. W razie złożenia niekompletnego wniosku oraz niedołączenia załączników wymienionych w ust. 3 żołnierzowi zawodowemu zwraca się całą dokumentację w celu jej uzupełnienia. § 5. Wzór zaświadczenia, o którym mowa w art. 119 ust. 1b ustawy, określa załącznik do rozporządzenia. 312/375 § 6. 1. Żołnierz zawodowy, który podjął pracę na stanowisku pracy związanym z obronnością kraju, jest obowiązany niezwłocznie poinformować o tym Szefa WSzW. 2. Szef WSzW jest obowiązany przekazywać dyrektorowi komórki właściwej do spraw rekonwersji kadr w Ministerstwie Obrony Narodowej zbiorczą informację kwartalną w terminie do 10 dni po jego zakończeniu, z wyszczególnieniem liczby stanowisk pracy związanych z obronnością kraju, o których mowa w § 2 ust. 2, oraz liczby żołnierzy zawodowych zatrudnionych w tym okresie w administracji publicznej. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ______ 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1203 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 122, poz. 1025 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 711, Nr 191, poz. 1414 i Nr 220, poz. 1600 i 1602. ZAŁĄCZNIK WZÓR ....................... (miejscowość, data) ...................................... (pieczęć nagłówkowa organu wojskowego) ................................... (nr sprawy, znak) ZAŚWIADCZENIE 1. Stwierdza się, że ......................................... (imię (imiona) i nazwisko byłego żołnierza) imiona rodziców: ............................................. numer PESEL: ................................................. urodzony(-na): ............................................... (data i miejsce urodzenia) pełnił(a) zawodową służbę wojskową w Wojsku Polskim w okresie od ......................... do .................... Okres służby w szczególnych warunkach i o szczególnym charakterze: .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. 2. Zajmowane stanowiska służbowe, doświadczenie zawodowe: .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. (stanowisko służbowe, okres jego zajmowania w jednostce wojskowej) 3. Stosunek służbowy został rozwiązany na podstawie: .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. 313/375 .............................................................. (podstawa prawna rozwiązania - wygaśnięcia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej) 4. Wykształcenie oraz posiadane kwalifikacje zawodowe: .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. (ukończone szkoły, uczelnie, szkolenia, dyplomy kursów, certyfikaty) 5. Dodatkowe uwagi: .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. .............................................................. ....................................... (pieczęć, podpis właściwego organu wojskowego wydającego zaświadczenie) Pouczenie: Były żołnierz, w terminie 7 dni od dnia otrzymania zaświadczenia, może wystąpić do właściwego organu wojskowego z pisemnym wnioskiem o jego sprostowanie. Art. 120. 1. Były żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej albo który pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej cztery lata, z wyjątkiem zwolnionego ze służby wojskowej z powodu, o którym mowa w art. 111 pkt 1, 12 - 15, w okresie dwóch lat od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, może korzystać z pomocy w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania i pośrednictwa pracy, udzielanej przez właściwe organy. 2. Były żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej pełnionej poza granicami państwa, związanej z realizacją celów, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, korzysta z pomocy, o której mowa w ust. 1, bezterminowo. 3. Żołnierz zawodowy, za zgodą dowódcy jednostki wojskowej, może korzystać z pomocy w zakresie: 1) doradztwa zawodowego, o ile pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej trzy lata, 2) przekwalifikowania zawodowego i pośrednictwa pracy na dwa lata przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, o ile pełnił tę służbę co najmniej cztery lata, 3) praktyk zawodowych na sześć miesięcy przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, o ile pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej dziewięć lat – udzielanej przez właściwe organy. 4. W ramach pomocy, o której mowa w ust. 1 i 3, do wysokości limitów, mogą być pokrywane koszty: 1) przekwalifikowania zawodowego; 2) przejazdów z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia, w którym następuje przekwalifikowanie zawodowe, lub do miejsca odbywania praktyki; 314/375 3) zakwaterowania w okresie przekwalifikowania zawodowego lub odbywania praktyki zawodowej; 4) nauki w szkole ponadgimnazjalnej lub wyższej w przypadku żołnierza służby kontraktowej. 4a. Wysokość limitów, o których mowa w ust. 4, wynosi za: 1) przekwalifikowanie zawodowe - 75 % najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego obowiązującego w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym zainteresowany wystąpił z wnioskiem o udzielenie pomocy w przekwalifikowaniu zawodowym; 2) przejazdy z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia lub miejsca odbywania praktyki zawodowej i z powrotem - do wysokości równowartości dwudziestu przejazdów, których koszt jednostkowy nie przekracza ceny biletu jednorazowego w 2 klasie pociągu według taryfy pośpiesznej z uwzględnieniem przysługujących ulg, za wyjątkiem biletów na miejsca rezerwowane, sypialne lub miejsca do leżenia; 3) zakwaterowanie w miejscu szkolenia lub w miejscu odbywania praktyki zawodowej - do wysokości równowartości trzydziestu noclegów, których koszt jednostkowy nie przekracza 300 % ryczałtu za noclegi określonego w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. 4b. Żołnierzowi zawodowemu i byłemu żołnierzowi zawodowemu pokrywa się koszty, o których mowa w ust. 4 pkt 1, w wysokości: 1) po 4 latach służby wojskowej - 100 %, 2) po 12 latach służby wojskowej - 200 % 3) po 15 latach służby wojskowej - 300 % - limitu określonego w ust. 4a pkt 1. 4c. Małżonkom oraz dzieciom, o których mowa w ust. 6, oraz byłym żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w ust. 1 i 2, pokrywa się koszty, o których mowa w ust. 4 pkt 1 w wysokości 300 % limitu określonego w ust. 4a pkt 1. 4d. Koszty, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3, pokrywa się, jeżeli przejazd odbywa się na odległość powyżej 50 kilometrów w jedną stronę. 4e. W przypadku nieukończenia przekwalifikowania zawodowego z winy uprawnionego, koszty, o których mowa w ust. 4, podlegają zwrotowi.", 5. Pomoc w zakresie doradztwa zawodowego i pośrednictwa pracy realizowana jest bezpłatnie przez właściwe organy wojskowe. 6. Z pomocy, o której mowa w ust. 1, mogą korzystać bezterminowo również małżonek oraz dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego, który: a) zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, b) zmarł w okresie 3 lat po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej w następstwie wypadku lub choroby pozostającej w związku z wykonywaniem zadań służbowych. 7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1-6, zasady dokonywania zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 4, oraz właściwość organów w tych sprawach. Rozporządzenie powinno zagwarantować odpowiednie przygotowanie uprawnionych do funkcjonowania na rynku pracy oraz prawidłowe wykorzystanie środków finansowych przeznaczanych na ten cel. Dz.U.10.87.566 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie pomocy w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania zawodowego, pośrednictwa pracy i odbywania praktyk zawodowych (Dz.U.10.87.566) Na podstawie art. 120 ust. 7 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb korzystania przez żołnierzy zawodowych oraz byłych żołnierzy zawodowych, a także małżonków oraz dzieci pozostających na utrzymaniu żołnierzy 315/375 zawodowych, którzy zaginęli lub ponieśli śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, zwanych dalej "osobami uprawnionymi", z pomocy na terenie kraju w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania zawodowego, pośrednictwa pracy i odbywania praktyk zawodowych oraz właściwość organów w tych sprawach. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o pomocy rekonwersyjnej, należy przez to rozumieć ogół przedsięwzięć podejmowanych wobec osób uprawnionych w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania zawodowego, pośrednictwa pracy i odbywania praktyk zawodowych. § 3. 1. W ramach pomocy rekonwersyjnej w zakresie doradztwa zawodowego dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach rezerwy kadrowej albo dyspozycji, kieruje żołnierza na zajęcia grupowe. 2. Żołnierz zawodowy może zrezygnować z udziału w zajęciach grupowych, składając pisemne oświadczenie o rezygnacji z udziału w zajęciach grupowych, które dołącza się do akt personalnych tego żołnierza. 3. Zajęcia grupowe, w wymiarze do 3 dni, są realizowane przez dyrektora Centralnego Ośrodka Aktywizacji Zawodowej w Warszawie, zwanego dalej "COAZ", lub kierowników ośrodków aktywizacji zawodowej w Bydgoszczy, Gdyni, Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Szczecinie i Wrocławiu, zwanych dalej "OAZ", właściwych ze względu na miejsce stacjonowania jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową. 4. Osoby uprawnione mogą korzystać z doradztwa zawodowego w trybie indywidualnym realizowanym przez COAZ lub OAZ, właściwe ze względu na miejsce zamieszkania lub miejsce stacjonowania jednostki wojskowej tych osób. § 4. 1. W ramach pomocy rekonwersyjnej w zakresie przekwalifikowania zawodowego osobom uprawnionym mogą być pokrywane koszty: 1) przekwalifikowania zawodowego - do wysokości 150 % najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego obowiązującego w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym osoba uprawniona wystąpiła z wnioskiem o udzielenie pomocy w zakresie przekwalifikowania zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 3; 2) przejazdów z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia i z powrotem - do wysokości równowartości dwudziestu przejazdów klasą drugą pociągu Tanich Linii Kolejowych, z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia i z powrotem; 3) zakwaterowania w miejscu szkolenia - do wysokości równowartości trzydziestu noclegów, których koszt jednostkowy nie przekracza 300 % ryczałtu za nocleg określonego w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. 2. Koszty przejazdów z miejsca zamieszkania osoby uprawnionej do ośrodka szkolenia i z powrotem i koszty zakwaterowania pokrywa się, jeżeli przejazd odbywa się na odległość powyżej 50 kilometrów w jedną stronę. 3. Pokrycia kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, dokonuje się na podstawie złożonego przez osobę uprawnioną oświadczenia o wysokości faktycznie poniesionych kosztów, potwierdzonych oryginałami rachunków i biletów. 4. W przypadku odbycia przejazdu środkiem transportu innym niż określony w ust. 1 pkt 2, osobie uprawnionej pokrywa się koszty tego przejazdu do wysokości cen biletów na przejazd klasą drugą pociągu Tanich Linii Kolejowych z uwzględnieniem posiadanych uprawnień do przejazdów ulgowych. 5. Koszty przejazdu, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 4, nie obejmują cen biletów na miejsca rezerwowane, sypialne lub miejsca do leżenia. 6. Pokrycia kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, dokonują: 1) dowódca jednostki wojskowej - dla żołnierza zawodowego; 2) dyrektorzy wojskowych biur emerytalnych w Bydgoszczy, Gdańsku, Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu, zwanych dalej "WBE" - dla byłego żołnierza zawodowego oraz małżonka i dzieci żołnierza zawodowego, który zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych. § 5. 1. Żołnierzowi zawodowemu pomoc rekonwersyjna, o której mowa w § 4, jest udzielana na pisemny wniosek skierowany do dyrektora WBE, za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej. 2. Dowódca jednostki wojskowej przesyła wniosek, w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, do dyrektora WBE za pośrednictwem dyrektora COAZ lub kierownika OAZ właściwego ze względu na miejsce stacjonowania jednostki wojskowej. 3. Dyrektor COAZ lub kierownik OAZ przesyła wniosek wraz z opinią, w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, do właściwego dyrektora WBE. § 6. 1. Byłemu żołnierzowi zawodowemu oraz małżonkowi i dzieciom żołnierza zawodowego, który zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, pomoc rekonwersyjna, o której mowa w § 4, jest udzielana na ich pisemny wniosek skierowany do dyrektora WBE, właściwego ze względu na miejsce ich zamieszkania, za pośrednictwem właściwego ze względu na terytorialny zasięg ich działania szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego lub wojskowego komendanta uzupełnień. 316/375 2. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego lub wojskowy komendant uzupełnień przesyła wniosek, w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, do dyrektora WBE za pośrednictwem dyrektora COAZ lub kierownika OAZ właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osób, o których mowa w ust. 1. 3. Dyrektor COAZ lub kierownik OAZ przesyła wniosek wraz z opinią, w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, do właściwego dyrektora WBE. § 7. 1. Wniosek, o którym mowa w § 5 i 6, powinien zawierać: 1) stopień wojskowy, imię i nazwisko, adres i numer telefonu kontaktowego osoby uprawnionej, a w przypadku osób, w stosunku do których istnieje obowiązek posiadania lub którym zostały nadane - także numer PESEL i NIP oraz adres urzędu skarbowego; 2) pełną nazwę przekwalifikowania zawodowego; 3) określenie ośrodka szkolenia; 4) termin przekwalifikowania zawodowego; 5) koszt przekwalifikowania zawodowego; 6) uzasadnienie wyboru formy pomocy rekonwersyjnej; 7) przewidywane koszty przejazdów i zakwaterowania; 8) informacje dotyczące udzielonej już pomocy rekonwersyjnej. 2. Żołnierz zawodowy dołącza do wniosku: 1) decyzję o zawarciu kontraktu lub kadencji; 2) zaświadczenie dowódcy jednostki wojskowej o liczbie lat służby wojskowej; 3) zaświadczenie z ośrodka szkolenia o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń; 4) w przypadku odbycia zajęć z doradztwa zawodowego - dokument potwierdzający uczestnictwo. 3. Były żołnierz zawodowy dołącza do wniosku: 1) decyzję o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej oraz w przypadku żołnierza zawodowego, o którym mowa w art. 120 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, decyzję o przyznaniu świadczeń odszkodowawczych z tytułu wypadku lub choroby pozostających w związku z pełnieniem służby wojskowej poza granicami państwa; 2) zaświadczenie dowódcy jednostki wojskowej o liczbie lat służby wojskowej; 3) zaświadczenie z ośrodka szkolenia o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń; 4) w przypadku odbycia zajęć z doradztwa zawodowego - dokument potwierdzający uczestnictwo. 4. Małżonek żołnierza zawodowego, który zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, dołącza do wniosku: 1) skrócony odpis aktu małżeństwa; 2) dokument potwierdzający zaginięcie lub śmierć żołnierza zawodowego; 3) zaświadczenie z ośrodka szkolenia o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń. 5. Dzieci żołnierza zawodowego, który zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, dołączają do wniosku: 1) skrócony odpis aktu urodzenia; 2) dokument potwierdzający zaginięcie lub śmierć żołnierza zawodowego; 3) zaświadczenie z ośrodka szkolenia o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń. § 8. Organem właściwym do wydania decyzji w sprawie udzielenia pomocy rekonwersyjnej, o której mowa w § 4, jest dyrektor WBE właściwy dla miejsca zamieszkania osoby uprawnionej. § 9. Do rozpatrywania odwołań od decyzji dyrektorów WBE właściwy jest dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw pomocy rekonwersyjnej. § 10. Dyrektor WBE pokrywa koszty, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1, przez: 1) przekazanie należności na rachunek bankowy ośrodka szkolenia realizującego przekwalifikowanie zawodowe - na podstawie oryginału faktury lub rachunku wystawionego przez tę instytucję; 2) wypłatę należności - po przedstawieniu oryginału rachunku potwierdzającego opłacenie kosztów przekwalifikowania zawodowego oraz zaświadczenia o ukończeniu przekwalifikowania zawodowego z wynikiem pozytywnym. § 11. 1. Decyzją dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw pomocy rekonwersyjnej, za zgodą dowódcy jednostki wojskowej, można skierować żołnierza zawodowego na jego pisemny wniosek na praktykę zawodową, jeżeli jej odbycie jest niezbędne do uzyskania zatrudnienia. 2. Praktyka zawodowa może trwać do 6 miesięcy, pod warunkiem jej zakończenia przed dniem zwolnienia z zawodowej służby wojskowej. 3. Przepisy § 7 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. 4. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pokrycie kosztów przejazdów z miejsca zamieszkania do miejsca odbywania praktyk zawodowych i z powrotem oraz zakwaterowania w miejscu odbywania praktyk zawodowych w sposób określony w § 4. § 12. COAZ, OAZ i WBE prowadzą pośrednictwo pracy dla byłych żołnierzy zawodowych oraz małżonków i dzieci żołnierza zawodowego, który zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych. § 13. 1. Osoby, o których mowa w § 12, składają pisemny wniosek o udzielenie pomocy w zakresie pośrednictwa pracy do COAZ, OAZ i WBE, z tym że w przypadku stanowisk pracy związanych z 317/375 obronnością kraju przeznaczonych dla byłych żołnierzy zawodowych - do właściwego terytorialnie szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego. 2. Osobom, o których mowa w § 12, przedstawia się, w miarę możliwości: 1) oferty pracy na wolnych stanowiskach pracy w rejonie miejsca zamieszkania, uwzględniając ich potrzeby i posiadane kwalifikacje oraz wymagania związane z zatrudnieniem na konkretnym stanowisku pracy; 2) oferty pracy w innych rejonach przez nich wskazanych, jeżeli brakuje ofert pracy w miejscu ich zamieszkania. § 14. 1. Dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw pomocy rekonwersyjnej, COAZ, OAZ, WBE oraz szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych, niezależnie od zakresu swego działania, prowadzą wobec uprawnionych działalność informacyjną w zakresie rekonwersji. 2. Dowódcy jednostek wojskowych współpracują z odpowiednim terytorialnie dyrektorem COAZ lub kierownikiem OAZ w zakresie realizacji: 1) procesu doradztwa zawodowego; 2) planowanych co najmniej raz w roku, w ramach prowadzonych szkoleń uzupełniających żołnierzy zawodowych, zajęć na temat pomocy rekonwersyjnej. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.2) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 kwietnia 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu korzystania przez żołnierzy zawodowych i byłych żołnierzy zawodowych, a także małżonków oraz dzieci pozostających na utrzymaniu żołnierzy zawodowych, którzy zaginęli lub ponieśli śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, z pomocy w zakresie przekwalifikowania, doradztwa zawodowego i pośrednictwa pracy (Dz. U. Nr 67, poz. 565), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). Art. 121. Okres pełnienia zawodowej służby wojskowej wlicza się pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszystkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem. Były żołnierz zawodowy, który podjął pracę w roku kalendarzowym, w którym nastąpiło jego zwolnienie z zawodowej służby wojskowej, nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego w następnym roku kalendarzowym. Art. 122. 1. Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej przenosi się do rezerwy, jeżeli ze względu na wiek podlegają obowiązkowi służby wojskowej i zostali uznani za zdolnych do tej służby. Żołnierze ci mogą posługiwać się posiadanym stopniem wojskowym z określeniem "w rezerwie". 2. Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej, którzy ze względu na wiek albo stan zdrowia nie podlegają obowiązkowi służby wojskowej, przenosi się w stan spoczynku. Żołnierze ci mogą posługiwać się posiadanym stopniem wojskowym z określeniem "w stanie spoczynku". Art. 122a. 1. Żołnierz zawodowy, który w czasie zawodowej służby wojskowej był obowiązany do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym, o którym mowa w art. 58, nie może być, przed upływem trzech lat od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, zatrudniony albo podejmować pracy zarobkowej na podstawie innego tytułu u przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie produkcji lub obrotu wyrobami, o których mowa w przepisach w sprawie klasyfikacji wyrobów obronnych oraz dostaw, robót budowlanych i usług przeznaczonych na zamówienie jednostek wojskowych oraz podmiotach zależnych od tych przedsiębiorców, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. Nr 184, poz. 1539 oraz z 2006 r. Nr 157, poz. 1119) – jeżeli w okresie trzech lat przed dniem zwolnienia z zawodowej służby wojskowej brał udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia, dotyczącym tych wyrobów, dostaw, robót budowlanych i usług lub brał udział w wykonywaniu umowy. 2. Udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia, o którym mowa w ust. 1, obejmuje następujące czynności: 1) podejmowanie decyzji o konieczności zakupu; 2) formułowanie i zatwierdzanie wymagań dotyczących przedmiotu zamówienia; 318/375 3) przygotowywanie i zatwierdzanie specyfikacji istotnych warunków zamówienia lub innego dokumentu określających przedmiot, warunki i tryb udzielenia zamówienia; 4) udział w pracach komisji przetargowej lub zespołu prowadzącego postępowanie o udzielenie zamówienia, a także udział w czynnościach kontroli lub nadzoru nad tymi pracami; 5) udział w negocjacjach, także w przedmiocie dokonywania zmian w umowie, oraz podpisywanie umowy. 3. Wykonywanie umowy, o której mowa w ust. 1, obejmuje dokonywanie odbioru wyrobów, dostaw, robót budowlanych lub wykonanych usług protokołem, w którym potwierdzono, że wyroby, dostawy, roboty budowlane lub usługi spełniają wymagania określone w umowie oraz, że zostały one wykonane zgodnie z przepisami i normami obowiązującymi w danej dziedzinie. 4. Kto zatrudnia byłego żołnierza zawodowego wbrew przepisom ust. 1, podlega karze aresztu albo karze grzywny. Art. 123. 1. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej wydaje się niezwłocznie świadectwo służby. 2. Były żołnierz zawodowy może żądać sprostowania świadectwa służby w terminie siedmiu dni od dnia jego doręczenia. 3. W przypadku niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa służby byłemu żołnierzowi zawodowemu przysługuje odszkodowanie z tytułu poniesionej przez niego w związku z tym szkody w wysokości uposażenia zasadniczego, wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, za czas pozostawania bez pracy z tego powodu, nie dłuższy jednak niż sześć tygodni. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, dane, które należy podać w świadectwie służby, wzór świadectwa służby, a także tryb wydawania i prostowania tych świadectw, uwzględniając w szczególności tryb przyznawania odszkodowania z tytułu szkody wyrządzonej niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa służby, a także to, iż wzór powinien odpowiadać stosownym wzorom świadectw pracy i służby dla innych grup zawodowych. Dz.U.04.128.1344 zm. Dz.U.08.41.249 zm. Dz.U.10.67.433 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie świadectw służby żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.128.1344) (Dz. U. z dnia 4 czerwca 2004 r.) Na podstawie art. 123 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) dane, które należy podać w świadectwie służby; 2) wzór świadectwa służby; 3) tryb wydawania i prostowania świadectw służby. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 2) dowódcy jednostki wojskowej - należy przez to rozumieć dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej albo w dyspozycji. 319/375 § 3. 1. W świadectwie służby podaje się następujące informacje niezbędne do ustalenia uprawnień wynikających ze stosunku służbowego oraz z ubezpieczenia społecznego: 1) imię (imiona) i nazwisko; 2) imiona rodziców; 3) datę i miejsce urodzenia, numer PESEL; 4) okres pełnienia czynnej służby wojskowej z uwzględnieniem służby niezawodowej i zawodowej (ze wskazaniem, w przypadku służby zawodowej, okresów jej pełnienia jako służby stałej i kontraktowej); 5) ostatnio zajmowane stanowisko służbowe; 6) podstawę prawną zwolnienia z zawodowej służby wojskowej albo, w przypadku śmierci lub uznania za zmarłego albo stwierdzenia zaginięcia żołnierza, informację o wygaśnięciu stosunku służbowego; 7) liczbę dni urlopu wypoczynkowego, w tym urlopu wypoczynkowego niewykorzystanego, dodatkowego urlopu wypoczynkowego, zdrowotnego, szkoleniowego i okolicznościowego wykorzystanego przez żołnierza w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy; 8) okresy korzystania w czasie całej służby z urlopu bezpłatnego i podstawę prawną jego udzielenia; 9) okres korzystania w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy, z urlopu okolicznościowego w celu sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny i podstawę prawną jego udzielenia; 10) wykorzystany w okresie służby urlop macierzyński; 10a) wykorzystany w okresie służby urlop wychowawczy; 11) wykorzystane w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy, zwolnienia od zajęć służbowych; 12) liczbę dni, za które zwolniony żołnierz otrzymał świadczenia pieniężne, o których mowa w art. 95 pkt 2 ustawy; 13) potrącenia z uposażenia, o których mowa w art. 103 ustawy; 14) okresy pełnienia służby wojskowej w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w art. 62 ust. 2 ustawy; 15) okresy pełnienia służby wojskowej na stanowiskach określanych jako stanowiska o szczególnych właściwościach, o których mowa w art. 62 ust. 3 ustawy; 16) okres pełnienia służby uzasadniającej podwyższenie emerytury wojskowej na podstawie przepisów o świadczeniach emerytalnych żołnierzy zawodowych; 17) okres pozostawania poza służbą; 18) informacje na temat ubezpieczenia społecznego, w przypadku gdy żołnierz zawodowy nie nabył uprawnień do emerytury wojskowej; 19) zaliczone do dnia 30 czerwca 2004 r. do wysługi lat w stopniu wojskowym okresy pracy po ukończeniu 16. roku życia w gospodarstwie rolnym prowadzonym przez rodziców lub teściów, poprzedzające objęcie tego gospodarstwa i rozpoczęcie jego prowadzenia osobiście lub ze współmałżonkiem, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy (Dz. U. Nr 54, poz. 310); 20) dane zamieszczone na wniosek zwolnionego żołnierza. 2. Na prośbę żołnierza, zgłoszoną przed dniem wydania świadectwa służby, w świadectwie tym podaje się szczegółowe informacje dotyczące stanowisk służbowych zajmowanych w trakcie pełnienia służby, a także informacje o wysokości i składnikach uposażenia na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym oraz o posiadanych kwalifikacjach. 3. W świadectwie służby nie zamieszcza się informacji niejawnych. 4. Wzór formularza świadectwa służby stanowi załącznik do rozporządzenia. § 4. 1. Żołnierz zawodowy zwalniany z zawodowej służby wojskowej otrzymuje w dniu zwolnienia ze służby, określonym w decyzji, świadectwo służby. Otrzymanie świadectwa służby żołnierz potwierdza własnoręcznym podpisem oraz datą na egzemplarzu pozostającym w aktach jednostki wojskowej. 2. Świadectwo służby może odebrać osoba upoważniona na piśmie przez żołnierza. W takim przypadku otrzymanie świadectwa służby potwierdza osoba upoważniona. Upoważnienie dołącza się do akt personalnych żołnierza. 3. W razie wygaśnięcia stosunku służbowego z powodu śmierci lub stwierdzenia zaginięcia żołnierza świadectwo służby wydaje się członkowi rodziny żołnierza, o którym mowa w art. 98 ust. 2 ustawy, lub osobie będącej spadkobiercą żołnierza, na ich pisemny wniosek. 4. Jeżeli wydanie świadectwa służby nie jest możliwe w terminie określonym w ust. 1, świadectwo służby przesyła się żołnierzowi albo osobie upoważnionej za pośrednictwem poczty przesyłką poleconą za potwierdzeniem odbioru lub doręcza je w inny sposób, w terminie 7 dni od dnia zwolnienia żołnierza z zawodowej służby, za potwierdzeniem odbioru. 5. Z egzemplarza świadectwa służby, o którym mowa w ust. 1, sporządza się kopię, którą włącza się do teczki akt personalnych żołnierza 320/375 § 5. Do wydania świadectwa służby oraz do jego prostowania jest uprawniony dowódca jednostki wojskowej. § 6. 1. Żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej lub osoba, o której mowa w § 4 ust. 3, może, w terminie określonym w art. 123 ust. 2 ustawy, złożyć wniosek o prostowanie świadectwa służby. Wniosek składa się na piśmie do dowódcy jednostki wojskowej, który wydał świadectwo służby. 2. W przypadku złożenia wniosku o prostowanie świadectwa służby po terminie dowódca jednostki wojskowej, w drodze postanowienia, może przywrócić termin na pisemny wniosek żołnierza lub osoby, o której mowa w § 4 ust. 3, jeżeli uprawdopodobnią, że uchybienie nastąpiło bez ich winy. Na postanowienie o odmowie przywrócenia terminu służy zażalenie do wyższego przełożonego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. 3. Dowódca jednostki wojskowej w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku o prostowanie świadectwa wydaje: 1) nowe świadectwo w przypadku uwzględnienia wniosku; 2) postanowienie o odmowie prostowania świadectwa służby. 4. Na postanowienie o odmowie prostowania świadectwa służy zażalenie do wyższego przełożonego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. 5. Wyższy przełożony, w terminie miesiąca od dnia wniesienia zażalenia na postanowienie, o którym mowa w ust. 4, wydaje postanowienie o: 1) uwzględnieniu zażalenia albo 2) utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, dowódca jednostki wojskowej wydaje nowe świadectwo w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia w tej sprawie. 7. Postanowienie, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, wymaga pisemnego uzasadnienia. Na postanowienie to nie służy zażalenie. 8. Dowódca jednostki wojskowej może w każdym czasie z urzędu prostować w drodze postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanym świadectwie służby. Na postanowienie o prostowaniu z urzędu świadectwa służby służy zażalenie do wyższego przełożonego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. § 7. 1. Nowe świadectwo wydaje się również w przypadku: 1) zmiany decyzji o zwolnieniu ze służby lub o wygaśnięciu stosunku służbowego mającej wpływ na treść świadectwa; 2) zwolnienia ze służby żołnierza, wobec którego nastąpiło uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu. 2. W razie wydania nowego świadectwa w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i § 6 ust. 3 pkt 1 i ust. 6, poprzednio sporządzone świadectwo usuwa się z akt osobowych i poddaje zniszczeniu. § 8. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 123 ust. 3 ustawy, były żołnierz zawodowy składa wniosek na piśmie do dowódcy jednostki wojskowej, który wydał świadectwo. 2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej, który wydał świadectwo, rozstrzyga w formie decyzji. 3. Od decyzji, o której mowa w ust. 2, przysługuje odwołanie do wyższego przełożonego dowódcy jednostki wojskowej. § 9. Duplikat świadectwa służby wydaje się, gdy żołnierz lub osoba uprawniona zwróci się na piśmie o wydanie świadectwa w związku z jego zagubieniem lub zniszczeniem. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) ________ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 89, poz. 1001 i Nr 120, poz. 1252. ZAŁĄCZNIK Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 kwietnia 2010 r. (poz. 433) ŚWIADECTWO SŁUŻBY 321/375 322/375 323/375 Rozdział 8 Służba wojskowa kandydatów na żołnierzy zawodowych Art. 124. 1. Kandydaci na żołnierzy zawodowych pełnią czynną służbę wojskową jako służbę kandydacką. 2. Do służby kandydackiej może być powołana osoba niekarana sądownie, posiadająca obywatelstwo polskie, zdolność fizyczną i psychiczną do zawodowej służby wojskowej, wiek co najmniej osiemnaście lat i wykształcenie wymagane do przyjęcia do uczelni wojskowej, szkoły podoficerskiej lub ośrodka szkolenia. 3. Osobę ubiegającą się o powołanie do służby kandydackiej kieruje się do: 1) wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej; 2) wojskowej pracowni psychologicznej w celu wydania orzeczenia psychologicznego w zakresie braku przeciwwskazań do pełnienia zawodowej służby wojskowej. 324/375 4. Stosunek służbowy służby kandydackiej powstaje w drodze powołania, na podstawie dobrowolnego zgłoszenia, po spełnieniu łącznie następujących warunków: 1) podpisaniu umowy, o której mowa w ust. 6; 2) wydaniu rozkazu personalnego o powołaniu do służby kandydackiej; 3) stawieniu się osoby powołanej do pełnienia służby kandydackiej. 5. Rozkaz personalny o powołaniu do służby kandydackiej wydają, uwzględniając potrzeby Sił Zbrojnych, odpowiednio rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej oraz komendant ośrodka szkolenia. 6. Rozkaz personalny o powołaniu do służby kandydackiej wydaje się po podpisaniu umowy z osobą ubiegającą się o przyjęcie do tej służby, określającej warunki zwrotu poniesionych kosztów na jej utrzymanie i naukę w przypadku: 1) zwolnienia ze służby kandydackiej na podstawie art. 134 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz 4-9; 2) niestawienia się do zawodowej służby wojskowej lub niepodpisania kontraktu na pełnienie służby kontraktowej; 3) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej w okresie dwa razy dłuższym od czasu trwania nauki, na podstawie art. 111 pkt 1, 4, 6-7, 9 lit. a i pkt 11-16 oraz art. 112 ust. 1 pkt 1, w wysokości proporcjonalnej do czasu służby po zakończeniu nauki. 7. Stosunek służbowy służby kandydackiej wygasa z mocy prawa z dniem skreślenia z ewidencji uczelni wojskowej, szkoły podoficerskiej lub ośrodka szkolenia, jeżeli żołnierz pełniący służbę kandydacką nie ukończy nauki w uczelni wojskowej, szkole podoficerskiej lub ośrodku szkolenia. Art. 124a. 1. Do służby kandydackiej może być powołana również osoba będąca: 1) cywilnym studentem uczelni wojskowej; 2) studentem innej uczelni niż uczelnia wojskowa. 2. Kandydat na żołnierza zawodowego będący studentem studiów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, odbywa w okresie przerw wakacyjnych szkolenie wojskowe oraz pozostaje na zaopatrzeniu wybranej uczelni wojskowej. 3. Rozkaz personalny o powołaniu do służby kandydackiej wydaje, uwzględniając potrzeby Sił Zbrojnych, w przypadku o którym mowa: 1) w ust. 1 pkt 1 – rektor-komendant uczelni wojskowej; 2) w ust. 1 pkt 2 – dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. 4. Umowę, o której mowa w art. 124 ust. 6, z osobą wymienioną w ust. 1, podpisuje rektorkomendant uczelni wojskowej. Art. 125. 1. Osoby powołane do służby kandydackiej stają się żołnierzami w czynnej służbie wojskowej z dniem stawienia się do tej służby. 2. Z dniem rozpoczęcia pełnienia służby kandydackiej żołnierz pełniący służbę kandydacką otrzymuje bez szczególnego nadania tytuł: 1) podchorążego, jeżeli kształci się na oficera zawodowego; 2) kadeta, jeżeli kształci się na podoficera zawodowego; 3) elewa, jeżeli kształci się na szeregowego zawodowego. Art. 126. 1. Osoby ubiegające się o przyjęcie do uczelni wojskowej, szkoły podoficerskiej lub ośrodka szkolenia składają egzaminy wstępne. 2. Pierwszeństwo przyjęcia do szkół podoficerskich mają szeregowi zawodowi, którzy pełnili zawodową służbę wojskową przez co najmniej pięć lat oraz posiadają bardzo dobrą ocenę w ostatniej opinii służbowej. 3. Szeregowych zawodowych pobierających naukę w szkołach podoficerskich oraz szeregowych zawodowych i podoficerów zawodowych odbywających szkolenie w uczelni wojskowej nie powołuje się do służby kandydackiej. 4. Osoby oraz żołnierze, o których mowa w ust. 1 i 2, wnoszą opłaty z tytułu udziału w egzaminach wstępnych. Art. 127. Kandydatów na żołnierzy zawodowych kształcą na potrzeby korpusu: 1) oficerów zawodowych – uczelnie wojskowe; 2) podoficerów zawodowych – szkoły podoficerskie; 3) szeregowych zawodowych – ośrodki szkolenia. Art. 128. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia: 325/375 1) tworzy i znosi szkoły podoficerskie; 2) określi szczegółowe warunki i tryb składania egzaminów końcowych w szkołach podoficerskich oraz odbywania praktyk, a także wzór świadectwa stwierdzającego jej ukończenie. Rozporządzenie powinno w szczególności określać cele i szczegółowe zadania szkół podoficerskich oraz organizację i podstawowe założenia procesu kształcenia w szkołach podoficerskich. Dz.U.10.152.1025 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 6 sierpnia 2010 r. w sprawie utworzenia szkół podoficerskich (Dz.U.10.152.1025) (Dz. U. z dnia 20 sierpnia 2010 r.) Na podstawie art. 128 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, Nr 107, poz. 679, Nr 113, poz. 745 i Nr 127, poz. 857) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tworzenie i znoszenie szkół podoficerskich, zwanych dalej "szkołami"; 2) szczegółowe warunki i tryb składania egzaminów końcowych w szkołach oraz odbywania praktyk; 3) wzór świadectwa stwierdzającego ukończenie szkoły. § 2. 1. Z dniem 1 stycznia 2011 r. tworzy się następujące szkoły podoficerskie: 1) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Poznaniu; 2) Szkołę Podoficerską Sił Powietrznych w Dęblinie; 3) Szkołę Podoficerską Marynarki Wojennej w Ustce. 2. Szkoły podlegają: 1) komendantowi Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Poznaniu - wymieniona w ust. 1 pkt 1; 2) komendantowi Centrum Szkolenia Inżynieryjno-Lotniczego w Dęblinie - wymieniona w ust. 1 pkt 2; 3) komendantowi Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce - wymieniona w ust. 1 pkt 3. 3. Strukturę organizacyjną szkoły określa jej etat. 4. Organy wojskowe, o których mowa w ust. 2, nadają szkole statut. § 3. Zasadniczym celem działalności szkół jest przygotowanie ich absolwentów do objęcia pierwszych stanowisk służbowych w korpusie podoficerów zawodowych. § 4. Zadaniami szkół są: 1) kształcenie kandydatów na podoficerów w zakresie wiedzy i umiejętności oraz kwalifikacji instruktorskich wymaganych do objęcia stanowisk służbowych zaszeregowanych do stopnia etatowego kaprala (mata); 2) przygotowanie specjalisty wojskowego posiadającego wiedzę specjalistyczną i umiejętności instruktorskie niezbędne do kierowania żołnierzami na szczeblu drużyny (równorzędny); 3) prowadzenie kursów kwalifikacyjnych dla podoficerów przed mianowaniem ich na kolejne stopnie wojskowe; 4) kształcenie kandydatów na podoficerów służby przygotowawczej. § 5. 1. Kształcenie w szkole podoficerskiej organizuje się zgodnie z programem kształcenia. 2. Programy kształcenia dla grupy osobowej (specjalności) opracowują komendanci szkół podoficerskich w porozumieniu z komendantami centrów szkolenia. 3. Programy kształcenia zatwierdzają odpowiednio komendanci centrów szkolenia, o których mowa w § 2 ust. 2. 326/375 4. Przy opracowywaniu programów kształcenia komendanci szkół podoficerskich uwzględniają wytyczne do organizacji kształcenia wydane przez dowódców rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz osoby, o których mowa w art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. 5. Program kształcenia powinien obejmować: 1) ogólne cele kształcenia; 2) cele kształcenia w poszczególnych przedmiotach nauczania; 3) rozliczenie godzin; 4) szczegółowe treści zajęć programowych; 5) wskazówki organizacyjno-metodyczne; 6) orientacyjną kalkulację materiałów i środków niezbędnych do realizacji programu kształcenia. § 6. 1. Liczbę dni przeznaczonych na nauczanie, samokształcenie i praktykę różnicuje się w zależności od potrzeb i specyfiki grupy osobowej (specjalności). 2. Poza realizacją programu kształcenia, w poszczególnych dniach kształcenia planuje się treningi, przedsięwzięcia kulturalno-oświatowe, zajęcia sportowe, samokształcenie oraz obsługę urządzeń i sprzętu wojskowego. 3. W programie kształcenia, w którym planuje się odbycie praktyki lub przeprowadzenie szkolenia poligonowego, zadanie to ujmuje się w ogólnej liczbie godzin przeznaczonych na nauczanie poszczególnych przedmiotów ustalonych w podziale czasu nauczania. 4. Kształcenie specjalistyczne dla kandydatów na podoficerów realizuje się w centrach szkolenia. § 7. 1. Za właściwe przygotowanie absolwenta szkoły do objęcia stanowiska służbowego odpowiedzialni są komendanci szkół podoficerskich. 2. Za zapewnienie warunków realizacji programów kształcenia odpowiedzialni są dowódcy, szefowie, komendanci, którym podlegają centra szkolenia. 3. Za realizację kształcenia specjalistycznego kandydatów na podoficerów odpowiedzialni są komendanci centrów szkolenia, a w stosunku do kandydatów na podoficerów Wojsk Specjalnych - dowódcy jednostek wojskowych Wojsk Specjalnych. § 8. 1. Kandydaci na podoficerów, z wyłączeniem kandydatów na podoficerów Wojsk Specjalnych, odbywają praktyki w jednostkach wojskowych na pierwszych stanowiskach służbowych przewidzianych dla podoficerów zawodowych. Cele, czas trwania oraz zakres praktyk określają programy kształcenia i programy praktyk. 2. Odpowiedzialność za organizację praktyk ponoszą komendanci szkół podoficerskich, a za ich przebieg i realizację zgodną z programem praktyk - dowódcy jednostek wojskowych, w których są realizowane. 3. Komendanci szkół wyznaczają kierowników praktyk, którzy odpowiadają za realizację celów praktyk. 4. W czasie odbywania praktyk zapewnia się słuchaczom warunki do praktycznego wykonywania obowiązków przewidzianych dla żołnierzy zajmujących pierwsze stanowiska służbowe w korpusie podoficerów zawodowych, udział w przedsięwzięciach szkoleniowych, uroczystościach wojskowych i państwowych z udziałem żołnierzy zawodowych jednostki wojskowej lub pododdziału oraz odpowiednie warunki do samodzielnej nauki. 5. Po zakończeniu praktyk dowódcy jednostek wojskowych kandydatom na podoficerów wystawiają oceny z praktyk. § 9. 1. Nauka w szkole kończy się egzaminem końcowym, zwanym dalej "egzaminem na podoficera". 2. Komendant szkoły na podstawie programów nauczania ustala zakres egzaminu na podoficera. 3. Egzamin na podoficera obejmuje sprawdzenie wiedzy teoretycznej oraz umiejętności wykonywania czynności praktycznych. 4. Sprawdzenie wiedzy teoretycznej odbywa się w formie pisemnej. 5. Warunkiem przystąpienia do sprawdzenia umiejętności wykonywania czynności praktycznych jest uzyskanie oceny pozytywnej ze sprawdzenia wiedzy teoretycznej. 6. Na ogólną ocenę z egzaminu na podoficera składają się oceny ze sprawdzenia wiedzy teoretycznej i umiejętności wykonywania czynności praktycznych. 327/375 7. Warunkiem zdania egzaminu na podoficera jest uzyskanie ocen pozytywnych ze sprawdzenia wiedzy teoretycznej i umiejętności wykonywania czynności praktycznych. 8. Egzamin na podoficera przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez komendanta szkoły. Do składu komisji powołuje się podoficerów - przedstawicieli centrów szkolenia i jednostek wojskowych. 9. Z przebiegu egzaminu na podoficera sporządza się dokumentację, którą podpisują wszyscy członkowie komisji. § 10. 1. Warunkiem dopuszczenia kandydata na podoficera do egzaminu jest uzyskanie przez niego pozytywnych ocen z przedmiotów objętych programem nauczania. 2. Kandydat na podoficera, który złożył egzamin z wynikiem pozytywnym, uzyskuje świadectwo ukończenia szkoły. 3. Wzór świadectwa ukończenia szkoły określa załącznik do rozporządzenia. § 11. 1. Z dniem 31 grudnia 2010 r. znosi się utworzone na mocy § 2 ust. 1 pkt 1-7 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie utworzenia szkół podoficerskich (Dz. U. Nr 51, poz. 505 oraz z 2007 r. Nr 90, poz. 598) szkoły: 1) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych we Wrocławiu; 2) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Poznaniu; 3) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Zegrzu; 4) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Toruniu; 5) Szkołę Podoficerską Sił Powietrznych w Dęblinie; 6) Szkołę Podoficerską Sił Powietrznych w Koszalinie; 7) Szkołę Podoficerską Marynarki Wojennej w Ustce. 2. Z dniem 30 czerwca 2011 r. znosi się Szkołę Podoficerską Służb Medycznych w Łodzi utworzoną na mocy § 2 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w ust. 1. 3. Żołnierze pełniący służbę i pracownicy zatrudnieni w Szkole Podoficerskiej Wojsk Lądowych w Poznaniu oraz Szkole Podoficerskiej Wojsk Lądowych w Zegrzu, utworzonych na mocy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w ust. 1, stają się żołnierzami pełniącymi służbę i pracownikami zatrudnionymi w Szkole Podoficerskiej Wojsk Lądowych w Poznaniu, utworzonej niniejszym rozporządzeniem. 4. Żołnierze pełniący służbę i pracownicy zatrudnieni w Szkole Podoficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie, utworzonej na mocy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w ust. 1, stają się żołnierzami pełniącymi służbę i pracownikami zatrudnionymi w Szkole Podoficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie, utworzonej niniejszym rozporządzeniem. 5. Żołnierze pełniący służbę i pracownicy zatrudnieni w Szkole Podoficerskiej Marynarki Wojennej w Ustce, utworzonej na mocy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w ust. 1, stają się żołnierzami pełniącymi służbę i pracownikami zatrudnionymi w Szkole Podoficerskiej Marynarki Wojennej w Ustce, utworzonej niniejszym rozporządzeniem. § 12. 1. Mienie Szkoły Podoficerskiej Wojsk Lądowych we Wrocławiu staje się mieniem Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych we Wrocławiu. 2. Mienie Szkoły Podoficerskiej Wojsk Lądowych w Zegrzu staje się mieniem Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Zegrzu. 3. Mienie Szkół Podoficerskiej Wojsk Lądowych w Toruniu staje się mieniem Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia w Toruniu. 4. Mienie Szkół Podoficerskiej Sił Powietrznych w Koszalinie staje się mieniem Centrum Szkolenia Sił Powietrznych w Koszalinie. 5. Mienie Szkoły Podoficerskiej Służb Medycznych w Łodzi staje się mieniem Wojskowego Centrum Kształcenia Medycznego w Łodzi. § 13. Szkoła Podoficerska Służb Medycznych w Łodzi funkcjonuje na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w § 11 ust. 1, do dnia 30 czerwca 2011 r. § 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie utworzenia szkół podoficerskich (Dz. U. Nr 51, poz. 505 oraz z 2007 r. Nr 90, poz. 598). § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 328/375 Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 sierpnia 2010 r. (poz. 1025) ŚWIADECTWO UKOŃCZENIA SZKOŁY PODOFICERSKIEJ Art. 129. 1. Stopniami wojskowymi żołnierzy pełniących służbę kandydacką są stopnie ustanowione w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. 329/375 2. Osoba powołana do służby kandydackiej otrzymuje bez szczególnego nadania stopień wojskowy szeregowego (marynarza) z dniem rozpoczęcia pełnienia tej służby, o ile nie posiada wyższego stopnia wojskowego. Nadanie wyższych stopni wojskowych następuje w drodze mianowania. Art. 130. 1. Żołnierzom pełniącym służbę kandydacką przysługuje uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia zasadniczego i inne należności pieniężne. 2. W sprawach dotyczących uposażenia i innych należności pieniężnych przysługujących żołnierzom pełniącym służbę kandydacką stosuje się odpowiednio przepisy art. 2 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, 2 i 4, art. 3, art. 4, art. 6-10, art. 30 ust. 2, art. 33 i 36, art. 38 ust. 2, art. 39, art. 42 i 43, art. 45 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz art. 45a ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, 15) poz. 693, z późn. zm. ). 3. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, stawki uposażenia zasadniczego dla żołnierzy pełniących służbę kandydacką. Rozporządzenie, określając stawki uposażenia, powinno ustalić je na poziomie nie niższym niż uposażenie żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową. Dz.U.08.218.1396 zm. Dz.U.09.172.1338 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 27 listopada 2008 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy pełniących służbę kandydacką (Dz. U. Nr 218, poz. 1396) Na podstawie art. 130 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - podchorążemu wojskowej uczelni akademickiej lub uczelni wojskowej przysługuje uposażenie zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości: 1) w pierwszym roku nauki - 40 %, 2) w drugim roku nauki - 50 %, 3) w trzecim roku nauki - 60 %, 4) w czwartym roku nauki - 70 %, 5) w piątym roku nauki - 80 % - najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego, zwanego dalej "najniższym uposażeniem". 2. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - podchorążemu posiadającemu tytuł zawodowy magistra (równorzędny) w czasie szkolenia wojskowego w wojskowej uczelni akademickiej lub uczelni wojskowej przysługuje uposażenie zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości 80 % najniższego uposażenia. 2a. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - kadetowi szkoły podoficerskiej przysługuje uposażenie zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości 35 % najniższego uposażenia. 3. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - elewowi ośrodka szkolenia przysługuje uposażenie zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości 20 % najniższego uposażenia. 4. Uposażenie zasadnicze, o którym mowa w ust. 1, przysługuje odpowiednio żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką, o którym mowa w art. 124a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, z tym że w szóstym roku nauki otrzymuje on uposażenie w stawce miesięcznej w wysokości 80 % najniższego uposażenia. § 2. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką, od dnia mianowania na stopień wojskowy podporucznika albo kaprala do czasu stawienia się do pełnienia zawodowej służby wojskowej, w terminie i miejscu określonym w kontrakcie, przysługuje uposażenie zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości 60 % najniższej stawki uposażenia zasadniczego określonej dla stanowiska służbowego odpowiednio o stopniu etatowym podporucznika albo kaprala. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy pełniących służbę kandydacką (Dz. U. Nr 70, poz. 640). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r. 330/375 Art. 131. Uchylono. Art. 132. Do żołnierzy pełniących służbę kandydacką stosuje się odpowiednio przepisy art. 8, art. 18, art. 26, art. 48–51, art. 54–57, art. 59, art. 60b, art. 66-67c, art. 70 i art. 105–110. Art. 133. Żołnierzom pełniącym służbę kandydacką oraz członkom ich rodzin przysługują szczególne uprawnienia i ulgi przewidziane w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej dla żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową i członków ich rodzin, z wyjątkiem uprawnień do zasiłków przewidzianych w art. 128 ust. 1 i art. 128a oraz należności i opłat przewidzianych w art. 131 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Art. 134. 1. Żołnierza pełniącego służbę kandydacką zwalnia się ze służby kandydackiej wskutek: 1) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego; 2) wybrania na posła, w tym do Parlamentu Europejskiego, senatora, na kierownicze stanowisko państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do organów wykonawczych samorządu terytorialnego; 3) ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby wojskowej; 4) niespełnienia wymogów określonych w regulaminie studiów lub nauki; 5) utraty stopnia wojskowego albo degradacji; 6) prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia z czynnej służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego; 7) prawomocnego orzeczenia środków karnych pozbawienia praw publicznych lub zakazu wykonywania zawodu żołnierza; 8) skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności lub aresztu wojskowego, w tym również z warunkowym zawieszeniem jej wykonania; 8a) skazania prawomocnym wyrokiem na karę ograniczenia wolności; 9) wniosku żołnierza. 2. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - kobiecie, w razie zajścia w ciążę, na okres ciąży i połogu udziela się urlopu bezpłatnego w wymiarze nie dłuższym niż dwanaście miesięcy. 3. W przypadku niepodjęcia służby kandydackiej po upływie okresu, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku ponownego zajścia w ciążę żołnierza pełniącego służbę kandydacką - kobietę zwalnia się ze służby kandydackiej. 4. Zwolnienie ze służby kandydackiej następuje odpowiednio decyzją rektora-komendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej lub komendanta ośrodka szkolenia. 5. W razie zwolnienia ze służby kandydackiej okres tej służby zalicza się żołnierzowi do czasu trwania zasadniczej służby wojskowej, określonej w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 134a. W przypadku zwolnienia żołnierza ze służby kandydackiej na postawie art. 134 ust. 1 pkt 4 i 9 zwalnia się go z obowiązku zwrotu kosztów, o których mowa w art. 124 ust. 6, w przypadku pełnienia czynnej służby wojskowej na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 135. (uchylony). Art. 136. Okres pełnienia służby kandydackiej wlicza się pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszystkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem. Art. 137. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki i tryb powoływania do służby kandydackiej; 2) szczegółowe warunki i tryb przyjmowania do uczelni wojskowych, szkół podoficerskich i ośrodków szkolenia; 3) wysokość opłat z tytułu egzaminów wstępnych dla osób ubiegających się o przyjęcie na studia do uczelni wojskowych i szkół podoficerskich oraz szczegółowy tryb ich pobierania; 4) warunki i tryb mianowania na stopnie wojskowe żołnierzy pełniących służbę kandydacką; 5) przebieg służby kandydackiej, warunki i tryb opiniowania żołnierzy pełniących służbę kandydacką, ich uprawnienia inne niż określone w ustawie oraz tryb postępowania związany ze zwalnianiem ze służby kandydackiej. 2. Rozporządzenie powinno w szczególności: 1) zapewniać sprawność procesu powoływania do służby kandydackiej i ustalenie w jego toku przydatności do tej służby; 331/375 2) określić tryb ubiegania się o przyjęcie do uczelni wojskowych, szkół podoficerskich i ośrodków szkolenia, dokumenty wymagane przy ubieganiu się o przyjęcie do tych uczelni, szkół i ośrodków oraz zakres i terminy składania egzaminów wstępnych; 3) określić, aby opłaty z tytułu egzaminów były porównywalne do opłat ponoszonych przy ubieganiu się do innych szkół publicznych; 4) określić, aby warunki mianowania uwzględniały poszczególne okresy nauki, opinie oraz wyniki uzyskiwane w nauce przez żołnierzy pełniących służbę kandydacką; 5) określić przebieg i czas trwania nauki, z uwzględnieniem praktyk zawodowych i przerw wakacyjnych oraz urlopów z różnych tytułów. Dz.U.10.61.382 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 12 marca 2010 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.61.382) Na podstawie art. 137 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i tryb powoływania do służby kandydackiej; 2) szczegółowe warunki i tryb przyjmowania do uczelni wojskowych, szkół podoficerskich i ośrodków szkolenia; 3) wysokość opłat z tytułu egzaminów wstępnych dla osób ubiegających się o przyjęcie na studia do uczelni wojskowych i szkół podoficerskich oraz szczegółowy tryb ich pobierania; 4) warunki i tryb mianowania na stopnie wojskowe żołnierzy pełniących służbę kandydacką; 5) przebieg służby kandydackiej, warunki i tryb opiniowania żołnierzy pełniących służbę kandydacką, ich uprawnienia inne niż określone w ustawie oraz tryb postępowania związany ze zwalnianiem ze służby kandydackiej. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 2) osoba zainteresowana - żołnierza rezerwy lub osobę ubiegającą się o powołanie do służby kandydackiej; 3) kandydat - żołnierza pełniącego służbę kandydacką; 4) ustawa - Prawo o szkolnictwie wyższym - ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365, z późn. zm.2)); 5) wojskowy komendant uzupełnień - wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad trzy miesiące, na którego ewidencji pozostaje osoba zainteresowana; 6) etatowy stan zmienny - określoną w etacie liczbę stanowisk służbowych przeznaczoną dla kandydatów na żołnierzy zawodowych i żołnierzy zawodowych przewidzianych do cyklicznego kształcenia i szkolenia. § 3. Do służby kandydackiej może być powołana osoba zainteresowana spełniająca warunki określone w art. 124 ust. 2 ustawy, która posiada: 1) dyplom ukończenia studiów wyższych - w przypadku ubiegania się o przyjęcie do uczelni wojskowej na studia drugiego stopnia albo na szkolenie wojskowe dla kandydatów na oficerów zawodowych; 2) świadectwo dojrzałości - w przypadku ubiegania się o przyjęcie na studia pierwszego stopnia lub jednolite studia magisterskie w uczelni wojskowej; 3) świadectwo ukończenia szkoły średniej - w przypadku ubiegania się o przyjęcie do szkoły podoficerskiej; 4) świadectwo ukończenia gimnazjum - w przypadku ubiegania się o przyjęcie do ośrodka szkolenia. § 4. 1. Osoba zainteresowana składa wniosek o powołanie do służby kandydackiej zawierający kwestionariusz osobowy, zwany dalej "wnioskiem", do: 1) rektora-komendanta uczelni wojskowej - w przypadkach, o których mowa w § 3 pkt 2 oraz art. 124a ust. 1 pkt 1 ustawy; 2) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, za pośrednictwem wojskowego komendanta uzupełnień - w przypadkach, o których mowa w § 3 pkt 1, 3 i 4 oraz art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy. 2. Wniosek składa się w terminie: 332/375 1) do dnia 31 marca danego roku - w przypadkach, o których mowa w § 3 pkt 1-3; 2) do dnia 31 marca i 30 września danego roku - w przypadku, o którym mowa w § 3 pkt 4, oraz przez osoby wymienione w art. 124a ust. 1 ustawy. 3. Wzór wniosku określa załącznik do rozporządzenia. 4. Do wniosku dołącza się: 1) dyplom ukończenia studiów wyższych lub odpowiednie świadectwo, o którym mowa w § 3 pkt 24; 2) życiorys; 3) skrócony odpis aktu urodzenia; 4) informację o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, aktualną na dzień rozpoczęcia postępowania rekrutacyjnego; 5) potwierdzenie dokonania opłaty z tytułu egzaminów wstępnych - z wyłączeniem ubiegania się o przyjęcie do ośrodka szkolenia; 6) zaświadczenie o odbywaniu studiów oraz dokumenty dotyczące przebiegu nauki w uczelni wojskowej lub uczelni innej niż wojskowa - w przypadkach wymienionych w art. 124a ust. 1 ustawy; 7) inne dokumenty potwierdzające posiadane kwalifikacje lub umiejętności. 5. Świadectwa i dyplomy wydawane w roku ubiegania się o powołanie do służby kandydackiej oraz dokumenty wymienione w ust. 4 pkt 4 i 5 mogą być dostarczone bezpośrednio przed rozpoczęciem postępowania rekrutacyjnego. § 5. 1. Rektor-komendant uczelni wojskowej informuje wojskowego komendanta uzupełnień o złożeniu przez osobę zainteresowaną wniosku. 2. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr po otrzymaniu wniosku: 1) wyraża opinię w zakresie potrzeb kadrowych Sił Zbrojnych; 2) przesyła wnioski wraz z załącznikami do właściwych uczelni wojskowych, szkół podoficerskich i ośrodków szkolenia oraz informuje wojskowego komendanta uzupełnień o ich przesłaniu. 3. Przed wyrażeniem opinii, o której mowa w ust. 2 pkt 1, dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr może skonsultować się z organem, o którym mowa w art. 35 ust. 3 ustawy. 4. Osobę zainteresowaną pełnieniem służby kandydackiej w uczelni wojskowej lub uczelni innej niż wojskowa albo w szkole podoficerskiej wojskowy komendant uzupełnień kieruje do: 1) wojskowej komisji lekarskiej - w celu wydania orzeczenia ustalającego zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia zawodowej służby wojskowej; 2) wojskowej pracowni psychologicznej - w celu wydania orzeczenia psychologicznego w zakresie braku przeciwwskazań do pełnienia zawodowej służby wojskowej. 5. Wojskowy komendant uzupełnień po otrzymaniu orzeczeń, o których mowa w ust. 4, przesyła je do rektora-komendanta uczelni wojskowej lub komendanta szkoły podoficerskiej w terminie do 30 dni od dnia otrzymania, jednak nie później niż do dnia 31 maja lub 30 listopada danego roku. § 6. 1. Wysokość opłaty z tytułu egzaminów wstępnych do uczelni wojskowych określa się w wysokości maksymalnej opłaty określonej dla osób ubiegających się o przyjęcie na kierunki studiów, na które postępowanie rekrutacyjne obejmuje sprawdziany sprawności fizycznej, ustalanej w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 98 ust. 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym. 2. Wysokość opłaty z tytułu egzaminów wstępnych dla osób, o których mowa w art. 124a ust. 1 ustawy, oraz osób ubiegających się o przyjęcie do szkół podoficerskich określa się w wysokości 50 % opłaty, o której mowa w ust. 1. 3. Opłaty, o których mowa w ust. 1 i 2, są wnoszone co najmniej na 7 dni przed terminem przeprowadzenia postępowania rekrutacyjnego na rachunek bankowy właściwej uczelni wojskowej lub szkoły podoficerskiej. § 7. 1. Rektorzy-komendanci uczelni wojskowych, komendanci szkół podoficerskich i komendanci ośrodków szkolenia powiadamiają osoby zainteresowane o terminie przeprowadzenia postępowania rekrutacyjnego, co najmniej na 14 dni przed jego rozpoczęciem. 2. Postępowanie rekrutacyjne obejmuje egzamin wstępny, a także - w zależności od formy kształcenia (szkolenia) - rozmowę kwalifikacyjną i analizę ocen na świadectwie, o którym mowa w § 3 pkt 2-4. 3. W ramach egzaminu wstępnego przeprowadza się: 1) sprawdzian sprawności fizycznej, a także - w zależności od formy kształcenia: 2) test znajomości języka angielskiego; 3) sprawdzian wiedzy ogólnej. 4. Postępowanie rekrutacyjne obejmuje: 1) dla osób ubiegających się o przyjęcie do uczelni wojskowej na studia drugiego stopnia albo szkolenie wojskowe dla kandydatów na oficerów zawodowych: a) egzamin wstępny w zakresie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, b) rozmowę kwalifikacyjną; 333/375 2) dla osób ubiegających się o przyjęcie do uczelni wojskowej na studia pierwszego stopnia lub jednolite studia magisterskie: a) egzamin wstępny w zakresie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, a także test znajomości języka angielskiego, jeżeli nie był przedmiotem egzaminu maturalnego, b) analizę ocen na świadectwie dojrzałości, c) rozmowę kwalifikacyjną; 3) dla osób ubiegających się o przyjęcie do szkoły podoficerskiej: a) egzamin wstępny w zakresie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1-3, b) analizę ocen na świadectwie ukończenia szkoły średniej, c) rozmowę kwalifikacyjną; 4) dla osób ubiegających się o przyjęcie do ośrodka szkolenia: a) egzamin wstępny w zakresie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, b) analizę ocen na świadectwie ukończenia gimnazjum, c) rozmowę kwalifikacyjną; 5) dla osób, o których mowa w art. 124a ust. 1 ustawy, z zastrzeżeniem § 9 ust. 2: a) egzamin wstępny w zakresie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, b) rozmowę kwalifikacyjną. 5. Sprawdzian sprawności fizycznej, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, zawiera elementy sprawdzające siłę, szybkość i wytrzymałość kandydata. 6. Rozmowa kwalifikacyjna powinna oceniać: 1) predyspozycje do kształcenia w uczelni wojskowej, szkole podoficerskiej albo do szkolenia w ośrodku szkolenia oraz predyspozycje do pełnienia zawodowej służby wojskowej w danym korpusie osobowym (grupie osobowej); 2) motywację do pełnienia zawodowej służby wojskowej. 7. Poszczególne elementy postępowania rekrutacyjnego w uczelni wojskowej, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, 2 i 5, oceniane są na zasadach określonych przez senat tej uczelni. 8. Poszczególne elementy postępowania rekrutacyjnego w szkołach podoficerskich i ośrodkach szkolenia, o którym mowa w ust. 4 pkt 3 i 4, oceniane są w wartościach punktowych w skali od 1 do 10. 9. Powołanie do służby kandydackiej następuje w zależności od wyników uzyskanych w postępowaniu rekrutacyjnym. § 8. 1. Postępowanie rekrutacyjne przeprowadza komisja rekrutacyjna. 2. Komisję rekrutacyjną powołuje odpowiednio: rektor-komendant uczelni wojskowej, kierownik podstawowej jednostki organizacyjnej prowadzącej dany kierunek studiów lub inny organ wskazany w statucie uczelni, komendant szkoły podoficerskiej oraz komendant ośrodka szkolenia. 3. Komisja rekrutacyjna, w terminie 14 dni od dnia zakończenia postępowania rekrutacyjnego: 1) wydaje decyzję o zakwalifikowaniu lub niezakwalifikowaniu osoby zainteresowanej do uczelni wojskowej, szkoły podoficerskiej albo ośrodka szkolenia; 2) doręcza osobie zainteresowanej decyzję, o której mowa w pkt 1; 3) przesyła kopię decyzji, o której mowa w pkt 1, wojskowemu komendantowi uzupełnień oraz - w przypadku osób, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy - dyrektorowi departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. 4. Przewodniczącym komisji rekrutacyjnej w szkole podoficerskiej i ośrodku szkolenia jest odpowiednio komendant szkoły podoficerskiej lub komendant ośrodka szkolenia. 5. Decyzję, o której mowa w ust. 3 pkt 1, w przypadku ośrodka szkolenia, komisja rekrutacyjna wydaje po otrzymaniu orzeczeń, o których mowa w § 10 ust. 2. 6. Od decyzji komisji rekrutacyjnej osobie zainteresowanej przysługuje prawo wniesienia odwołania w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia: 1) w przypadku uczelni wojskowej - do komisji rekrutacyjnej tej uczelni; decyzję podejmuje rektorkomendant po rozpatrzeniu wniosku komisji; 2) w przypadku szkoły podoficerskiej i ośrodka szkolenia - do organu, któremu podlega szkoła podoficerska albo ośrodek szkolenia. § 9. 1. Osoba zainteresowana ubiegająca się o przyjęcie na pierwszy rok studiów w Wydziale Wojskowo-Lekarskim Uniwersytetu Medycznego w Łodzi występuje z wnioskiem o powołanie do służby kandydackiej. 2. W postępowaniu rekrutacyjnym dla osób zainteresowanych, o których mowa w ust. 1, ustala się, czy spełniają one warunki do powołania do służby kandydackiej. Postępowanie rekrutacyjne obejmuje: 1) egzamin wstępny w zakresie, o którym mowa w § 7 ust. 3 pkt 1; 2) rozmowę kwalifikacyjną. 3. Postępowanie rekrutacyjne przeprowadza komisja rekrutacyjna powołana przez rektorakomendanta uczelni wojskowej, kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej prowadzącej dany kierunek studiów lub inny organ wskazany w statucie uczelni, na której zaopatrzeniu będzie pozostawała osoba po powołaniu do służby kandydackiej. 4. Komisja rekrutacyjna w terminie 14 dni od dnia zakończenia postępowania rekrutacyjnego wydaje: 334/375 1) decyzję o niespełnieniu przez osobę zainteresowaną warunków do powołania do służby kandydackiej; 2) zaświadczenie o wynikach uzyskanych przez osobę zainteresowaną ze sprawdzianu sprawności fizycznej i rozmowy kwalifikacyjnej. 5. Rektor-komendant uczelni wojskowej, w której przeprowadzono postępowanie rekrutacyjne, przesyła rektorowi Uniwersytetu Medycznego w Łodzi oraz dyrektorowi departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr wykaz osób, którym wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 2. 6. Umowę, o której mowa w art. 124 ust. 6 ustawy, z osobą, o której mowa w ust. 5, podpisuje rektor-komendant uczelni wojskowej, na której zaopatrzeniu będzie pozostawała osoba po powołaniu do służby kandydackiej. 7. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr występuje do rektora Uniwersytetu Medycznego w Łodzi o wskazanie, która z osób składających wniosek, o którym mowa w ust. 1, została przyjęta na pierwszy rok studiów Wydziału Wojskowo-Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. § 10. 1. Komendant ośrodka szkolenia, po przeprowadzeniu postępowania rekrutacyjnego, informuje wojskowego komendanta uzupełnień o wstępnym zakwalifikowaniu osoby do ośrodka szkolenia. 2. Wojskowy komendant uzupełnień kieruje osobę ubiegającą się o przyjęcie do ośrodka szkolenia do: 1) wojskowej komisji lekarskiej - w celu wydania orzeczenia ustalającego zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia zawodowej służby wojskowej; 2) wojskowej pracowni psychologicznej - w celu wydania orzeczenia psychologicznego w zakresie braku przeciwwskazań do pełnienia zawodowej służby wojskowej. 3. Wojskowy komendant uzupełnień po otrzymaniu orzeczeń, o których mowa w ust. 2, przesyła je do komendanta ośrodka szkolenia w terminie 30 dni od dnia ich otrzymania, jednak nie później niż do dnia 15 czerwca lub 15 grudnia danego roku. § 11. 1. Otrzymanie przez wojskowego komendanta uzupełnień kopii decyzji o zakwalifikowaniu, o którym mowa w § 8 ust. 3 pkt 1, stanowi podstawę do wydania osobie zainteresowanej skierowania do uczelni wojskowej, szkoły podoficerskiej albo ośrodka szkolenia. 2. Rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej lub komendant ośrodka szkolenia podpisuje z osobą zainteresowaną umowę, o której mowa w art. 124 ust. 6 ustawy. § 12. 1. Organy, o których mowa w art. 124 ust. 5 i art. 124a ust. 3 ustawy, po wydaniu rozkazu personalnego o powołaniu osoby zainteresowanej do służby kandydackiej doręczają go tej osobie. 2. Organy, o których mowa w art. 124 ust. 5 i art. 124a ust. 3 pkt 1 ustawy, przesyłają kopię rozkazu personalnego o powołaniu osoby zainteresowanej do służby kandydackiej dyrektorowi departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. § 13. 1. Służba kandydacka polega na: 1) kształceniu w uczelni wojskowej albo szkole podoficerskiej albo szkoleniu w ośrodku szkolenia; 2) wykonywaniu zadań służbowych w uczelni wojskowej jako jednostce wojskowej oraz szkole podoficerskiej lub ośrodku szkolenia; 3) kształceniu w uczelni innej niż wojskowa oraz odbywaniu, w okresie przerw wakacyjnych, szkolenia wojskowego. 2. Służba kandydacka może być także pełniona w uczelniach wojskowych za granicą stosownie do postanowień przepisu art. 54 ustawy. § 14. 1. Kandydat w trakcie pełnienia służby kandydackiej może być skierowany przez dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr do uczelni wojskowej za granicą. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, niezależnie od umowy, o której mowa w art. 124 ust. 6 ustawy, z kandydatem zawiera się drugą umowę, określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 55 ust. 1 ustawy, ustalającą między innymi warunki zwrotu kosztów poniesionych na jego utrzymanie i naukę za granicą. 3. Kandydat skierowany do uczelni wojskowej za granicą pozostaje na ewidencji uczelni wojskowej, w której dotychczas pełnił służbę. § 15. 1. O stawieniu się osoby powołanej do służby kandydackiej w uczelni wojskowej, szkole podoficerskiej albo ośrodku szkolenia rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej albo komendant ośrodka szkolenia zawiadamia wojskowego komendanta uzupełnień, a w przypadku kandydatów, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy - także dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. Wraz z zawiadomieniem przesyła się kopię rozkazu personalnego o powołaniu osoby do służby kandydackiej. 2. Osoba zainteresowana powołana do służby kandydackiej pełni tę służbę od dnia stawienia się w uczelni wojskowej, szkole podoficerskiej albo ośrodku szkolenia. Z tym dniem zostaje zaliczona rozkazem rektora-komendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej albo komendanta ośrodka szkolenia do etatowego stanu zmiennego tej uczelni, szkoły albo ośrodka. 335/375 3. Służba kandydacka trwa, z zastrzeżeniem § 37, do dnia powołania kandydata do zawodowej służby wojskowej. 4. Osoby, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, po stawieniu się w uczelni wojskowej, podpisaniu umowy, o której mowa w art. 124 ust. 6 ustawy, przyjęciu na zaopatrzenie są kierowane rozkazem rektora-komendanta uczelni wojskowej na studia w uczelniach innych niż wojskowe, których są studentami. 5. O powołaniu do służby kandydackiej osoby, o której mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, rektorkomendant uczelni wojskowej powiadamia rektora uczelni innej niż wojskowa. 6. W przypadku gdy osoby wymienione w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy nie korzystają z wyżywienia i zakwaterowania organizowanego przez komendanta uczelni wojskowej, otrzymują równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie w wysokości 100 % diety oraz równoważnik w zamian za zakwaterowanie w wysokości 150 % diety. Ponadto otrzymują one zwrot kosztów dojazdu w wysokości 20 % diety za każdy dzień zajęć szkoleniowych oraz jeden raz w miesiącu zwrot kosztów przejazdu do miejsca stałego zamieszkania i z powrotem na terenie kraju. Kwotę diety ustala się w wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.3)). § 16. 1. W przypadku gdy osoba zainteresowana, której doręczono skierowanie do służby kandydackiej, nie może stawić się do jej pełnienia w terminie określonym w tym skierowaniu z powodu obłożnej choroby lub z przyczyn uzasadnionych ważnymi względami rodzinnymi albo osobistymi, niezwłocznie zawiadamia o tym fakcie wojskowego komendanta uzupełnień. 2. Wojskowy komendant uzupełnień, po otrzymaniu zawiadomienia, informuje odpowiednio rektorakomendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej albo komendanta ośrodka szkolenia o przyczynie niestawienia się osoby zainteresowanej, o której mowa w ust. 1. 3. Nowy termin stawiennictwa osoby zainteresowanej, o której mowa w ust. 1, ustala wojskowy komendant uzupełnień, w porozumieniu odpowiednio z rektorem-komendantem uczelni wojskowej, komendantem szkoły podoficerskiej albo komendantem ośrodka szkolenia. § 17. 1. Jeżeli osoba zainteresowana, której doręczono skierowanie do służby kandydackiej, nie stawi się w uczelni wojskowej, szkole podoficerskiej albo ośrodku szkolenia w ciągu 7 dni od upływu terminu określonego w skierowaniu, z zastrzeżeniem przypadków określonych w § 16 ust. 1, wydaje się rozkaz personalny o wygaśnięciu powołania do służby kandydackiej, który doręcza się osobie zainteresowanej. 2. Rozkaz personalny, o którym mowa w ust. 1, wydaje: 1) rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej albo komendant ośrodka szkolenia - w odniesieniu do osób powołanych odpowiednio do uczelni wojskowych, szkół podoficerskich i ośrodków szkolenia; 2) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - w odniesieniu do osób, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy. 3. Rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej albo komendant ośrodka szkolenia zawiadamia wojskowego komendanta uzupełnień o niestawieniu się osoby zainteresowanej do pełnienia służby kandydackiej. § 18. 1. Kandydat, z którym podpisano umowę, o której mowa w art. 124 ust. 6 ustawy, składa przysięgę wojskową w terminie ustalonym przez rektora-komendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej albo komendanta ośrodka szkolenia. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do kandydata, który złożył przysięgę wojskową. § 19. 1. Kandydat, o którym mowa w art. 124a ust. 1 ustawy, przedkłada rektorowi-komendantowi uczelni wojskowej, na jego żądanie, dokumenty dotyczące przebiegu nauki w uczelni innej niż wojskowa. 2. Kandydat, o którym mowa w art. 124a ust. 1 pkt 1 ustawy, jest zobowiązany do uzupełnienia w trakcie studiów wiedzy wojskowej wymaganej programem nauczania na niższych latach studiów w zakresie określonym przez rektora-komendanta uczelni wojskowej. 3. Kandydat, o którym mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2, odbywa w okresie przerw wakacyjnych szkolenie wojskowe zakończone egzaminem na oficera w uczelni wojskowej, w której pozostaje na zaopatrzeniu. § 20. 1. Kandydat pełniący służbę w uczelni wojskowej, szkole podoficerskiej albo ośrodku szkolenia odbywa praktyki zgodnie z planami studiów, programami nauczania i planami szkolenia. 2. Programy nauczania i plany szkolenia określają w szkołach podoficerskich i ośrodkach szkolenia ich komendanci, a zatwierdzają organy, którym szkoły lub ośrodki podlegają. 3. Przed zatwierdzeniem programów nauczania i planów szkolenia organy, o których mowa w ust. 2, mogą zasięgnąć opinii organu, o którym mowa w art. 35 ust. 3 ustawy. 4. Odpowiedzialność za organizację praktyk ponoszą właściwi rektorzy-komendanci uczelni wojskowych, komendanci szkół podoficerskich albo komendanci ośrodków szkolenia, a za ich przebieg i realizację, zgodnie z programem praktyk, dowódcy jednostek, w których kandydaci odbywają praktykę. 5. Programy szkolenia wojskowego, o którym mowa w art. 124a ust. 2 ustawy, określają rektorzykomendanci uczelni wojskowych, na których zaopatrzeniu znajdują się kandydaci. 336/375 6. Kandydatowi odbywającemu praktykę zapewnia się udział w przedsięwzięciach szkoleniowych, uroczystościach wojskowych i państwowych z udziałem kadry zawodowej jednostki wojskowej lub pododdziału oraz odpowiednie warunki do samodzielnej nauki. 7. Kandydat, o którym mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, może odbywać praktykę zgodnie z programami szkolenia wojskowego. § 21. Bezpośrednim przełożonym kandydata, o którym mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, oraz skierowanego do uczelni wojskowej za granicę jest rektor-komendant uczelni wojskowej, na której zaopatrzeniu i ewidencji pozostaje kandydat. § 22. 1. Osoba zainteresowana powołana do służby kandydackiej otrzymuje, z dniem stawienia się do tej służby, stopień wojskowy szeregowego (marynarza). 2. Żołnierz rezerwy rozpoczyna pełnienie służby kandydackiej w posiadanym stopniu wojskowym. § 23. 1. Kandydat może być mianowany: 1) w uczelni wojskowej - do stopnia wojskowego sierżanta (bosmana) włącznie; 2) w szkole podoficerskiej - na stopień wojskowy starszego szeregowego (starszego marynarza). 2. Warunkiem mianowania kandydata na kolejny stopień wojskowy jest uzyskanie przez niego pozytywnych wyników w nauce i w wykonywaniu zadań służbowych oraz przestrzeganie dyscypliny wojskowej. 3. Na kolejne stopnie wojskowe w czasie służby kandydackiej mianują odpowiednio rektorzykomendanci uczelni wojskowych oraz komendanci szkół podoficerskich. § 24. 1. Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy występuje bezpośredni przełożony kandydata. 2. W stosunku do kandydatów, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, wniosku o mianowanie nie sporządza się. § 25. Tytułów, o których mowa w art. 125 ust. 2 ustawy, używa się bezpośrednio po stopniu wojskowym. § 26. 1. Kandydatowi przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze: 1) trzydziestu dni kalendarzowych - po zakończeniu każdego roku studiów lub nauki; 2) dziesięciu dni kalendarzowych - w okresie zimowym; 3) pięciu dni kalendarzowych - w okresie wiosennym. 2. W przypadku służby kandydackiej trwającej krócej niż jeden rok kandydatowi przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze dwóch dni kalendarzowych za każdy pełny miesiąc nauki - po ukończeniu szkoły podoficerskiej lub szkolenia w ośrodku szkolenia albo po ukończeniu szkolenia wojskowego. § 27. 1. Kandydatowi może być udzielony urlop okolicznościowy, na jego wniosek, w przypadku: 1) śmierci lub ciężkiej choroby członka najbliższej rodziny; 2) zawarcia przez niego związku małżeńskiego; 3) narodzin jego dziecka; 4) innych okoliczności uzasadnionych szczególnie ważnymi względami rodzinnymi lub osobistymi. 2. Urlopu okolicznościowego można udzielić jednorazowo, w wymiarze do pięciu dni kalendarzowych. 3. Kandydat pełniący służbę w uczelni wojskowej, który wcześniej zaliczył sesję egzaminacyjną, może otrzymać urlop dodatkowy w wymiarze liczby dni pozostających do zakończenia tej sesji. § 28. Urlopów, o których mowa w § 26 i 27, udziela, określając ich terminy, odpowiednio rektorkomendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej, komendant ośrodka szkolenia albo przełożony w jednostce wojskowej, w której kandydat odbywa praktykę. § 29. 1. W drodze wyróżnienia kandydatowi może być udzielony urlop nagrodowy, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 9 października 2009 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. Nr 190, poz. 1474). 2. Urlop nagrodowy udzielony przez przełożonego w jednostce wojskowej, w której kandydat odbywa praktykę, wykorzystuje się przed zakończeniem tej praktyki. § 30. 1. Kandydatowi może być przedłużony urlop, o którym mowa w § 26, 27 i 29, w wymiarze do pięciu dni kalendarzowych w razie: 1) choroby; 2) śmierci lub ciężkiej choroby członka najbliższej rodziny; 3) klęski żywiołowej, która dotknęła członka najbliższej rodziny; 4) zaistnienia uzasadnionych przyczyn uniemożliwiających jego powrót z urlopu. 2. O przedłużenie urlopu w przypadkach określonych w ust. 1 kandydat zwraca się do dowódcy (komendanta) garnizonu, w którym przebywa, lub najbliższego wojskowego komendanta uzupełnień. 3. Dowódca (komendant) garnizonu lub wojskowy komendant uzupełnień zawiadamia niezwłocznie właściwego rektora-komendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej albo komendanta ośrodka szkolenia, a w przypadku kandydatów odbywających praktyki w jednostkach wojskowych - także dowódców tych jednostek o przedłużeniu kandydatowi urlopu. § 31. Kandydat - kobieta, której udzielono urlopu bezpłatnego, o którym mowa w art. 134 ust. 2 ustawy, zgłasza się do pełnienia służby kandydackiej niezwłocznie po zakończeniu tego urlopu. § 32. 1. Opiniowanie służbowe rozpoczyna się: 1) na sześć miesięcy przed planowanym terminem ukończenia uczelni wojskowej; 337/375 2) na miesiąc przed ukończeniem szkoły podoficerskiej lub ośrodka szkolenia; 3) po odbyciu szkolenia wojskowego dla kandydatów na oficerów zawodowych. 2. Opinię sporządza bezpośredni przełożony kandydata na arkuszu opinii służbowej określonym w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 26 ust. 22 ustawy. Działów VIII-XI arkusza opinii nie wypełnia się. § 33. 1. Opinia służbowa ma na celu ocenę kandydata pod względem: 1) cech osobowych i predyspozycji do pełnienia zawodowej służby wojskowej; 2) postępów w nauce i spełnienia wymogów określonych w dokumentach normujących przebieg studiów lub szkolenia; 3) sprawności fizycznej; 4) wywiązywania się kandydata z obowiązków służbowych oraz przestrzegania dyscypliny wojskowej. 2. Na podstawie ocen, o których mowa w ust. 1, oraz opinii psychologa, jeżeli była sporządzona, przełożony wystawia ogólną ocenę opiniowanego kandydata, wyrażoną w skali od 5 do 2 (bardzo dobra, dobra, dostateczna i niedostateczna). § 34. 1. Przełożony opiniujący kandydata podpisuje oryginał opinii służbowej oraz doręcza za pokwitowaniem potwierdzoną kopię opinii służbowej kandydatowi. W przypadku odmowy przyjęcia opinii służbowej realizuje czynności określone w art. 26 ust. 14 ustawy. 2. Oryginał opinii służbowej włącza się do akt personalnych kandydata. § 35. 1. Odwołanie od opinii służbowej kandydat wnosi do bezpośredniego przełożonego opiniującego, a w przypadku osób, o których mowa w § 14 oraz art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy - do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, w terminie 14 dni od dnia otrzymania potwierdzonej kopii opinii. 2. Odwołanie od opinii służbowej rozpatruje się w terminie 14 dni od dnia jego wniesienia. § 36. 1. Decyzję o zwolnieniu ze służby kandydackiej doręcza kandydatowi odpowiednio: rektorkomendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej albo komendant ośrodka szkolenia. 2. Organy, o których mowa w ust. 1, przesyłają dyrektorowi departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr kopie ostatecznych decyzji o zwolnieniu ze służby kandydackiej. 3. W przypadku zwolnienia kandydata, o którym mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, rektorkomendant uczelni wojskowej, na której zaopatrzeniu kandydat pozostawał, informuje o zwolnieniu dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr oraz rektora uczelni niewojskowej. § 37. 1. Kandydata zwolnionego ze służby kandydackiej w przypadkach określonych w art. 134 ust. 1 i 3 ustawy przenosi do rezerwy, z dniem zwolnienia ze służby kandydackiej, odpowiednio: rektorkomendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej albo komendant ośrodka szkolenia. 2. O zwolnieniu kandydata ze służby kandydackiej rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej albo komendant ośrodka szkolenia zawiadamia wojskowego komendanta uzupełnień. 3. Kandydatowi zwolnionemu ze służby kandydackiej w uczelni wojskowej, szkole podoficerskiej albo ośrodku szkolenia wydaje się na jego prośbę zaświadczenie o przebiegu nauki lub szkolenia. § 38. W przypadku uchylenia prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia ze służby kandydackiej, przywrócenie do tej służby ukaranego kandydata następuje w miarę możliwości kontynuowania nauki od etapu, na jakim ją przerwał, jeżeli spełnia on warunki powołania do służby kandydackiej - z zachowaniem nabytych uprawnień. § 39. W przypadku: 1) żołnierza kończącego służbę kandydacką w uczelni wojskowej lub szkole podoficerskiej, który z przyczyn nieusprawiedliwionych nie stawił się do pełnienia zawodowej służby wojskowej i wobec którego właściwy organ wydał decyzję o wygaszeniu decyzji o powołaniu do zawodowej służby wojskowej wydanej na podstawie przepisów o powołaniu do zawodowej służby wojskowej, 2) żołnierza kończącego służbę kandydacką w ośrodku szkolenia, który z przyczyn nieusprawiedliwionych nie stawił się do pełnienia zawodowej służby wojskowej - właściwy rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej lub komendant ośrodka szkolenia zwalnia go ze służby kandydackiej i przenosi do rezerwy z dniem, w którym był obowiązany zgłosić się do zawodowej służby wojskowej. § 40. Do żołnierzy zawodowych, o których mowa wart. 28 i 29 oraz art. 126 ust. 2 ustawy, pobierających naukę w uczelni wojskowej lub szkole podoficerskiej przepisy § 3-8, 11 i 12, § 15 ust. 1, § 16 i 17 oraz § 20 ust. 1-4 stosuje się odpowiednio. § 41. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.4) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 46, poz. 328, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 144, poz. 1043 i Nr 227, poz. 1658, z 2007 r. Nr 80, poz. 542, Nr 120, poz. 818, Nr 176, poz. 338/375 1238 i 1240 i Nr 180, poz. 1280, z 2008 r. Nr 70, poz. 416, z 2009 r. Nr 68, poz. 584, Nr 157, poz. 1241, Nr 161, poz. 1278 i Nr 202, poz. 1553 oraz z 2010 r. Nr 57, poz. 359. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1704. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 czerwca 2008 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 112, poz. 715), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278). ZAŁĄCZNIKI Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 marca 2010 r. (poz. 382) Wniosek o powołanie do służby kandydackiej 339/375 Kwestionariusz stanowi załącznik do wniosku o powołanie do służby kandydackiej KWESTIONARIUSZ OSOBOWY 340/375 341/375 Rozdział 9 Służba wojskowa żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny Art. 138. 1. Żołnierzom zawodowym, którzy w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny będą pełnili zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych innych niż te, które zajmują w czasie pokoju, nadaje się przydziały mobilizacyjne na stanowiska przewidziane do objęcia w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny. 2. W przydziale mobilizacyjnym określa się stanowisko służbowe żołnierza zawodowego w jednostce wojskowej na czas wojny. 3. Przydział mobilizacyjny żołnierzowi zawodowemu nadaje się w formie rozkazu personalnomobilizacyjnego. 4. Rozkaz personalno-mobilizacyjny wydają w czasie pokoju organy, o których mowa w art. 44 ust. 1 i 2. 5. Doręczenie żołnierzowi zawodowemu rozkazu personalno-mobilizacyjnego jest równoznaczne z nadaniem przydziału mobilizacyjnego. 6. Przydziały mobilizacyjne mogą być nadawane również żołnierzom pełniącym służbę kandydacką. 7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb nadawania oraz unieważniania przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką, z uwzględnieniem w szczególności postępowania przy nadawaniu oraz unieważnianiu przydziałów mobilizacyjnych. 342/375 Dz.U.04.128.1343 Zm. Dz.U.217.1433 (obowiązuje od 04.12.2010) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 12 maja 2004 r. w sprawie nadawania oraz unieważniania przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką (Dz.U.04.128.1343) (Dz. U. z dnia 4 czerwca 2004 r.) Na podstawie art. 138 ust. 7 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb nadawania oraz unieważniania przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką. § 2. Przydziały mobilizacyjne nadaje się i unieważnia w czasie pokoju. § 3. 1. Przydziały mobilizacyjne nadaje się żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką, którzy: 1) spełniają wymagane kwalifikacje określone dla stanowiska służbowego, na jakim żołnierz będzie pełnić służbę w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny; 2) posiadają zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia służby na stanowisku służbowym; 3) uzyskali pozytywną okresową opinię służbową z wykonywania obowiązków na stanowisku zajmowanym w czasie pokoju; 4) posiadają stopień wojskowy nie wyższy niż stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakim żołnierz będzie pełnić służbę w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny. 2. Przydziałów mobilizacyjnych nie nadaje się żołnierzom zawodowym: 1) pełniącym służbę poza granicami państwa, z wyjątkiem żołnierzy skierowanych do pełnienia służby w strukturach wojskowych Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego lub Unii Europejskiej, których stanowiska występują w etacie czasu "W"; 2) w stosunku do których orzeczono karę usunięcia z zawodowej służby wojskowej, do czasu jej uprawomocnienia się; 3) zawieszonym w czynnościach służbowych; 4) tymczasowo aresztowanym. § 4. Żołnierzom pełniącym służbę kandydacką można nadać przydziały mobilizacyjne na stanowiska służbowe przewidziane dla żołnierzy zawodowych, jeżeli występują takie potrzeby, w jednostkach wojskowych, w których żołnierze ci odbywali praktyki służbowe na ostatnim roku nauki przewidzianym programem szkolenia służby kandydackiej. § 5. 1. W rozkazie personalno-mobilizacyjnym o nadaniu przydziału mobilizacyjnego określa się: 1) stopień wojskowy, imię i nazwisko, imię ojca; 2) numer PESEL; 3) aktualny przydział służbowy, w tym stanowisko służbowe, numer identyfikacyjny stanowiska (NIS), komórkę organizacyjną, jednostkę wojskową i numer etatu albo informację, że żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji - ze wskazaniem organu przenoszącego żołnierza zawodowego do rezerwy