D-03.02.01 kanalizacja
Transkrypt
D-03.02.01 kanalizacja
D - 03.02.01 INFORMACJE TECHNICZNO - MATERIAŁOWE SIECI KANALIZACJI SANITARNEJ DLA SIECI KANALIZACJI DESZCZOWEJ Z PRZYŁACZAMI W OSTROWIE UL. NOWA . 1. WSTĘP 1.1. PRZEDMIOT SPECYFIKACJI TECHNICZNEJ Przedmiotem niniejszej Specyfikacji Technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru sieci kanalizacji deszczowej dla ul. Nowej w Ostrowie. 1.2. ZAKRES STOSOWANIA SPECYFIKACJI TECHNICZNEJ Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zleceniu i realizacji robót wymienionych w pkt. 1.1. 1.3. ZAKRES ROBÓT OBJĘTYCH SPECYFIKACJA TECHNICZNĄ Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą robót instalacyjnych - kanalizacyjnych – wg dokumentacji jak wyżej, opracowanej przez tutejsze Biuro w październiku 2004 r. 2. WYMAGANIA OGÓLNE Przed przystąpieniem do robót należy wykonać prace przygotowawcze związane z pomiarami, badaniem gruntu, organizacją robót, ustaleniem miejsc do odkładania ziemi roślinnej, odkładania urobku itp., uzyskać zezwolenie na rozpoczęcie robót i komisyjnie przyjąć teren pod budowę wraz z niezbędnymi reperami geodezyjnymi. Projektowane osie kanałów (przewodów) należy oznaczyć w terenie w sposób trwały i widoczny z założeniem reperów roboczych. Punkty na osi trasy należy oznaczyć za pomocą drewnianych palików – tzw. kołków osiowych z gwoździami. Kołki osiowe należy wbić na każdym załamaniu trasy i osiach wszystkich studzienek, a na odcinkach prostych, – co 30 ÷ 50 m. Na każdym prostym odcinku należy utrwalić, co najmniej 3 punkty. Kołki „świadki” wbija się po dwóch stronach wykopu, tak aby istniała możliwość odtworzenia jego osi podczas prowadzenia robót. W terenie zabudowanym repery robocze należy osadzić w ścianach budynków – w postaci haków lub bolców. Ciąg reperów należy nawiązać do reperów sieci państwowej. Wszelkie prace geodezyjne powinny być wykonane przez uprawnionego geodetę. Przed przystąpieniem do robót ziemnych należy wykonać urządzenia zabezpieczające wykopy przed wodami opadowymi, powierzchniowymi i gruntowymi. Dla zapewnienia właściwego ułożenia przewodu kanalizacyjnego – zgodnie z projektowana osią, przez punkty osiowo trwale oznakowane na ławach celowniczych, należy przeciągnąć drut lub sznur, na którym zawieszony jest ciężarek pionu pomiędzy dwoma łatami celowniczymi. Spadek przewodu należy kontrolować za pomocą niwelatora – w odniesieniu do reperów stałych, znajdujących się poza wykopem oraz reperów pomocniczych, które mogą stanowić np. kołki drewniane wbite w dno wykopu. Przed opuszczeniem rur do wykopu należy sprawdzić, czy nie mają one widocznych uszkodzeń, powstałych w czasie transportu lub składowania. Ponadto rury należy dokładnie oczyścić. Rury uszkodzone należy usunąć i zmagazynować poza strefą montażową. Niedopuszczalne jest wrzucanie rur do wykopu. Rury należy układać w wykopie osiowo ściśle wg instrukcji producentów. Każda rura powinna być ułożona zgodnie z projektowaną osią i spadkiem oraz ściśle przylegać do podłoża na całej swej długości. Ułożenie przewodu na podłożu naturalnym powinno zapewnić oparcie wzdłuż całej długości, na co najmniej ¼ obwodu przewodu symetrycznie do jego osi. Przy układaniu rurociągu nie dopuszcza się podkładania pod rury kawałków drewna, kamieni lub gruzu. Technologia budowy sieci musi zagwarantować utrzymanie trasy i spadków przewodów. Największy spadek przewodu nie może przekraczać: 10% - dla przewodów φ 200 mm Do budowy przewodów w wykopie otwartym można przystąpić po częściowym odbiorze technicznym wykopu i podłoża na odcinku 30 m – dla elementów prefabrykowanych. Budowę kanału należy prowadzić od jego najniższego punktu. Projekt budowy kanalizacji deszczowej wraz z budową nawierzchni ul. Nowej w Ostrowie SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE 81 3. MATERIAŁ I MONTAŻ PRZEWODÓW Dla projektowanego obiektu zastosowano następujący materiał do budowy sieci kanalizacji deszczowej. rury kanalizacyjne betonowe WIPRO Rury betonowe WIPRO to materiał trwały, wykazujący dużą odporność na działanie większości substancji (brak odporności na: aceton, chlorek metylu, metyloaminy, kwas octowy). Rury WIPRO nie przewodzą elektryczności, dlatego nie mogą być używane do uziemienia. Układanie rur WIPRO w temperaturach niższych niż 00 jest możliwe, lecz niezalecane. W tych temperaturach bardzo trudne jest zachowanie wszystkich wymagań związanych z prawidłowym obsypaniem rur i zagęszczeniem gruntu. Rury WIPRO są wytrzymałe na wszelkie naturalne warunki gruntowe. Zaleca się wykonanie zabezpieczenia antykorozyjnego w postaci powłok antykorozyjnych. Rury przeznaczone do montażu nie powinny uszkodzone. Powinny mieć sfazowane końce. Gdy występuje konieczność użycia krótszego odcinka, możliwe jest cięcie rury w specjalnym korytku, tak, aby płaszczyzny cięć rury zarówno przy kielichu jak i bosym końcu, były prostopadłe do osi. Połączenie kielichowe na wcisk z uszczelką gumową charakteryzuje się szczelnością oraz łatwością montażu w warunkach polowych. Na sfazowanym bosym końcu rury musi być zaznaczona głębokość wcisku. Kielich jest na całym obwodzie tak wyprofilowany, że można w nim umieścić uszczelkę gumową. Przed przystąpieniem do montażu należy sprawdzić, czy wewnętrzna powierzchnia kielicha jest oczyszczona. Wkładając uszczelkę w kielich, należy zwrócić uwagę, czy nie jest ona skręcona. W celu łatwiejszego montażu bosy koniec rury smaruje się preparatem FF lub innym środkiem poślizgowym. Montaż złączy wykonuje się za pomocą specjalnych urządzeń. Przy montażu należy zwracać uwagę na prostoliniowość układanych rurociągów. Odcinki przewodów między studzienkami powinny składać się z rur o długościach produkowanych, jedynie skrajny element może być przycięty do wymaganej długości. Przejścia rur przez ściany studzienek wykonuje się szczelne przez zastosowanie uszczelnień łańcuchowych. Do wykopu rury opuszcza się ręcznie. Niedopuszczalne jest wrzucanie rur do wykopu. Rury należy układać zawsze kielichami w kierunku przeciwnym do spadku dna wykopu. Każda rura po ułożeniu zgodnie z osią i niweletą powinna ściśle przylegać do podłoża na całej swej długości, na co najmniej ¼ obwodu symetrycznie do osi. Należy sprawdzić prawidłowość ułożenia rury (oś i spadek) za pomocą łat celowniczych, łaty mierniczej lup krzyża celowniczego, pionu i uprzednio umieszczonych na dnie wykopu reperów pomocniczych. Spadek dna rury powinien być jednostajny, a odchyłka od spadku nie może przekraczać ± 3 mm przy pomiarze rzędnych w studzienkach. Głębokość posadowienia przewodu powinna być zgodna z projektem, przy czym przykrycie po zasypaniu, mierząc od wierchu przewodu do poziomu terenu nie może być mniejsze niż: 1,2 m – strefa przemarzania 1,0 m. Przy ułożeniu płytszym, należy zastosować izolację cieplną (gotowe łupki z pianki poliuretanowej). a) 4. TRANSPORT I SKŁADOWANIE Rury WIPRO muszą być transportowane na samochodach o odpowiedniej długości. Kielichy rur w czasie transportu nie mogą być narażone na dodatkowe obciążenia. Wyładunek rur wymaga użycia podnośnika widłowego z płaskimi widłami lub dźwigu z belką uniemożliwiającą zaciskanie się zawiesi. Nie wolno stasować zawiesi z lin metalowych lub łańcuchów. Gdy rury są rozładowywane pojedynczo można je zdejmować ręcznie. Przy transporcie rur luzem winny one spoczywać na całej długości na podłodze pojazdu. Pojazd musi posiadać wsporniki boczne w rozstawie max. 2 m. Rury sztywniejsze winny znajdować się na spodzie. Rury WIPRO powinny być składowane poziomo, na płaszczyznach płaskich, wolnych od kamieni i ostrych przedmiotów. Dopuszcza się składowanie jedna na drugiej, lecz nie wyżej niż 2,0 m wysokości. Kielichy rur winny być tak wysunięte, aby końce rur w wyższej warstwie nie spoczywały na kielichach warstwy niższej (warstwy należy układać naprzemiennie). Gdy rury składowane są (po rozpakowaniu) w stertach należy stosować boczne wsporniki (drewniane lub wyłożone drewnem) w odstępach co 1,5 m. Gdy nie jest możliwe podparcie rur na całej długości, to spodnia warstwa rur powinna spoczywać na drewnianych łatach o szerokości min. 50 cm. Rozstaw podpór nie większy niż 2,0 m. Rury o różnych średnicach i grubościach powinny być składowane oddzielnie, gdy nie jest to możliwe najsztywniejsze znajdować się powinny na spodzie. Rur WIPRO nie należy nakrywać w sposób uniemożliwiający swobodne przewietrzanie. Uszczelki dla celów magazynowych zabezpieczone są smarem silikonowym. 5. OBIEKTY NA SIECIACH KANALIZACYJNYCH Zmiany kierunku i połączenia należy wykonać za pośrednictwem odpowiednich studzienek. Dopuszczalne odchyłki wymiarów studzienek nie powinny przekraczać ± 20 mm. Studzienki należy wykonywać równolegle z budową przewodów kanalizacyjnych. Studzienki należy wykonywać jako murowane z cegły kanalizacyjnej i z prefabrykowanych elementów betonowych, z zapewnieniem szczelności studzienek i połączeń. Projekt budowy kanalizacji deszczowej wraz z budową nawierzchni ul. Nowej w Ostrowie SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE 82 Studzienki na kanałach nieprzełazowych należy budować w wykopie jamistym o wymiarach w planie 2,0 x 2,0 m, z dnem wzmocnionym warstwą żwiru lub tłucznia grub. 15 cm oraz fundamentem betonowym grubości min. 15 cm. Dno studzienki powinno mieć wyrobione koryta, zgodnie z przekrojami i kierunkiem zbiegających się kanałów. Komora robocza studzienki powinna mieć średnicę nie mniejszą niż 1,2 m, a głębokość wg rysunków załączonych do projektu. Osadzenie przewodów w ściankach studzienki należy dokładnie uszczelnić i obrobić uwzględniając oddzielne osiadanie studzienki i przewodu. Studzienki powinny mieć żeliwne stopnie złazowe, ułożone mijankowo w dwu rzędach odległych od siebie o 30 cm między osiami. Odległość między stopniami w osi powinna wynosić 30 cm. Pierwszy stopień w kominie powinien być stopniem skrzynkowym. Podwyższenie włazu w razie konieczności należy wykonywać poprzez nadmurowanie cegłą klinkierową. Powierzchnie zewnętrzne studzienek należy zabezpieczyć przed korozją. Do odwodnienia ulic zastosowano wpusty uliczne z kręgów betonowych ∅ 500 mm z kratą wlotową żeliwną. Odpływ ze studzienki przewiduje się usytuować na wysokości umożliwiającej zatrzymanie osadu spływającego z terenu. 6. WYKOPY I ROBOTY ZIEMNE Wykopy należy rozpocząć od najniższego punktu, aby zapewnić grawitacyjny odpływ wody z wykopu w dół po jego dnie. Wykopy wąskoprzestrzenne należy odeskować z zastosowaniem rozpór. W trakcie realizacji robót ziemnych należy nad otwartymi wykopami ustawić łaty celownicze, umożliwiające odtworzenie projektowanej osi wykopu i przewodu oraz kontrolę rzędnych dna. Łaty celownicze należy montować nad wykopem na wysokości 1,0 m, nad powierzchnią terenu w odstępach wynoszących ok. 30 m. Łaty powinny mieć wyraźne i trwałe oznaczenie projektowanej osi przewodu. Górne krawędzie celowników należy ustawić zgodnie z rzędnymi projektowanymi za pomocą niwelatora. Położenie celowników należy sprawdzać codziennie przed rozpoczęciem montażu przewodów. Mechaniczne wykonywanie wykopu – koparką podsiębierną o pojemności łyżki 0,60 m3 - na odkład. Głębokość kopania: - przy wykopach mechanicznych – 5 ÷10 cm powyżej projektowanej rzędnej i dalej ręcznie na głębokość 10 cm poniżej projektowanej rzędnej ułożenia przewodu - przy wykopach ręcznych – 10 cm poniżej projektowanej rzędnej ułożenia przewodów Wykonanie podsypki z materiału sypkiego: 10 cm poniżej rzędnej ułożenia przewodu Materiał do podsypki: nie powinien zawierać cząstek o wymiarach powyżej 20 mm nie powinien być zmrożony nie może zawierać ostrych kamieni i innego łamanego materiału Jeżeli grunt rodzimy spełnia te wymagania, można zrezygnować z wykonania podsypki. Pierwszą warstwą zasypującą rurociąg jest obsypka, której wykonanie gwarantuje rurze dostateczne podparcie ze wszystkich stron oraz przekazywanie obciążeń i likwidację obciążeń miejscowych. Materiał użyty do wykonania obsypki musi spełniać te same wymagania co materiał na podsypkę. Obsypka musi być tak wykonana, żeby rurociąg nie uległ zniszczeniu lub nie został przemieszczony. Zagęszczenie obsypki przeprowadzać należy ze szczególna ostrożnością, ze względu na kruchość rur. Warstwę tę należy starannie ubić z obu stron przewodu. Zagęszczanie gruntu w zagłębieniu między ścianą wykopu, a przewodem (w pachach) można bezpiecznie dokonać przez udeptanie. Dalsze zasypywanie wykonuje się także warstwami, z równoczesnym rozbieraniem konstrukcji rozpierającej i odeskowania ścian wykopu. Zagęszczanie gruntu nasypywanego do wykopu wykonać należy warstwami, a jego stabilizację można uzyskać przez zalewanie wykopu wodą, ale tylko w przypadku gruntów piaszczystych. 7. ODBIORY - - Przed przekazaniem przewodu do eksploatacji (lub jego odcinka) należy przeprowadzić odbiór techniczny końcowy. Długość odcinka przewodu przekazanego do odbioru końcowego nie powinna być mniejsza niż 50 m i powinna wynosić: 300 m dla przewodów WIPRO (wykopy umocnione) Podczas odbiorów częściowych przeprowadza się następujące badania: zgodność z dokumentacją techniczną ułożenia przewodów: głębokość, odległość od budowli sąsiadujących, zabezpieczenia od budowli sąsiadujących przewodu – ułożenia na podłożu, odchylenia osi przewodu, zmiany kierunków przewodów, zabezpieczenia przed przemieszczaniem, zabezpieczenia przed korozją, zasypki przewodów obiekty przewodnie – wykonanie obiektów, wykonanie przewodów w obiektach, zabezpieczenie studzienek Projekt budowy kanalizacji deszczowej wraz z budową nawierzchni ul. Nowej w Ostrowie SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE 83 Odbiór techniczny końcowy polega na: sprawdzeniu protokółów z odbiorów częściowych i realizacji postanowień dotyczących usterek sprawdzeniu aktualności dokumentacji technicznej – czy wprowadzono wszystkie zmiany i uzupełnienia sprawdzeniu prawidłowego i zgodnego z dokumentacją techniczną wbudowania studzienek - 8. ATESTY I NORMY Atesty - rury WIPRO decyzja o dopuszczeniu dostosowania w budownictwie Normy PN-87/B-01070 - Sieć kanalizacyjna zewnętrzna. Obiekty i elementy wyposażenia. PN-85/B-01705 - Terminologia PN-71/B-02710 - Kanalizacja zewnętrzna. Przekroje poprzeczne zamkniętych kanałów ściekowych PN-B-10729 : 1999 - Kanalizacja. Studzienki kanalizacyjne. PN-92/B-10735 - Kanalizacja. Przewody kanalizacyjne. Wymagania i badania przy odbiorze. PN-B-10736 : 1999 - Roboty ziemne. Wykopy otwarte dla przewodów wodociągowych i kanalizacyjnych PN-H-74051 : 1994 - Włazy kanałowe. Ogólne wymagania i badania. PN-H-74051-1:1994 – Włazy kanałowe. Klasa A. PN-H-74051-2:1994 - Włazy kanałowe. Klasa B, C, D. PN-64/H-74086 - Stopnie żeliwne do studzienek kontrolnych. PN-EN 124 - Zwieńczenie wpustów i studzienek kanalizacyjnych do nawierzchni dla ruchu pieszego i kołowego. Projekt budowy kanalizacji deszczowej wraz z budową nawierzchni ul. Nowej w Ostrowie SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE 84 Projekt budowy kanalizacji deszczowej wraz z budową nawierzchni ul. Nowej w Ostrowie SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE 85