JAK ZAGONIC DZIECKO DO SPRZĄTANIA I

JAK ZAGONIC DZIECKO DO SPRZĄTANIA I SPRAWIC,
BY MIAŁO TAKI NAWYK?
Byłoby okrucieństwem powiedzieć, że walka o wyrobienie nawyku utrzymania porządku
u 7 – latka to musztarda po obiedzie. Jednak to musztarda przed samym deserem.
Ostatni dzwonek. Do nauki porządku trzeba zabrać się wcześniej, a nie o 7.30 rano, gdy
okazuje się, że córka nie może znaleźć długopisu czy zeszytu.
Im starsze dziecko tym trudniej wyrobić w nim nawyk porządku i sprzątania po sobie.
Zanim dziecko nie poszło do szkoły, bałaganiarstwo nie drażniło tak rodzica, bo był w stanie
sam wiele rzeczy zrobić za swoją pociechę. Rozpoczęcie nauki szkolnej wiąże się jednak
z przeniesieniem bałaganiarstwa na naukę, co nie ułatwia jej a wręcz utrudnia.
Rodzice powinni asystować dziecku w sprzątaniu, mówić o potrzebie kładzenia wszystkiego
na swoje miejsce. Jednak, jeśli to nie pomaga rodzic powinien czasem pozwolić dziecku
otrzymać złą ocenę w szkole za nie wykonanie zadania domowego, do którego przyczyniło
się jego bałaganiarstwo. Może będzie to dla dziecka nauczka na przyszłość.
Wyrobienie nawyku sprzątania i przebywania w uporządkowanym otoczeniu daje poczucie
bezpieczeństwa i wewnętrznej harmonii. Dziecko wie gdzie, co jest położone, szybko
odnajduje potrzebną rzecz, nie musi tracić czasu na wykonywanie niepotrzebnych czynności.
Pokój, w którym panuje porządek daje schronienie dziecku.
Bałagan to hamulec rozwoju.
Bez względu na to, czy dzisiejszy pierwszak będzie w przyszłości pedantycznym księgowym,
mechanikiem precyzyjnym, muzykiem lub malarzem czującym się świetnie w artystycznym
nieładzie, musi mieć porządek w swoim pokoju.
Oczywiście nauka porządku uczy też szacunku do pracy swojej i innych ludzi.
Obowiązki dotyczące sprzątania, jakie nakładamy na dziecko muszą być dostosowane do
wieku i sił dziecka i co najważniejsze realizowane systematycznie, aby stały się nawykiem
a nie przykrym zadaniem.
POZWÓL DZIECKU BAŁAGANIC, ALE EGZEKWUJ TEŻ SPRZĄTANIE.
Propozycje ciekawych pozycji książkowych do tematu wychowania:
1.
2.
3.
4.
„Wychowanie bez porażek” T. Gordon Warszawa 2000,
„Wychowanie bez porażek w praktyce” T. Gordon Warszawa 2004,
„Jak wychować szczęśliwe dziecko” W. Fichelberger Warszawa 2000,
„Być rodziną, czyli jak budować życie swoje i swoich dzieci”
D. Terakowska, J. Bomba Wydawnictwo Literackie 2003.
5. „ Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”
A. Faber, E. Mazlish Media Rodzina 2001,
Opracowanie pedagog szkolny: Małgorzata Krawczyk