Komórka wypowiedzenia

UZASADNIENIE
Pozwem z dnia 10 marca 2015r. skierowanym przeciwko (...) w W.powód, G. W.wniósł o zasądzenie kwoty 8.000
zł z tytułu odprawy wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 01 września 2013r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu
podał, iż był zatrudniony u pozwanego nieprzerwanie od dnia 16 marca 2011r. do dnia 31 sierpnia 2013r. Miesięczne
wynagrodzenie z pracę zostało ustalone w wysokości 4.000 zł Umowa o pracę została rozwiązana w dniu 17 lipca 2013r.
poprzez złożenie oświadczenia pozwanego o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem. Za przyczynę podano
zmianę dotychczasowego regulaminu organizacyjnego oraz wynikającą z tego likwidację komórki organizacyjnej
powoda. W ocenie powoda pozwany niesłusznie odmówił wypłaty odprawy uznając, iż pozwany nie chciał rozwiązać
stosunku pracy, a dokonał tego dopiero wtedy gdy powód odmówił podpisania porozumienia stron w sprawie zmiany
warunków pracy. ( k. 5-8).
W odpowiedzi na pozew z dnia 8 kwietnia 2015 r. pozwany (...)w W.wniósł o oddalenie powództwa w całości. W
uzasadnieniu podał, iż G. W.przed otrzymaniem wypowiedzenia umowy o prace otrzymał od pracodawcy (...)w
W.propozycję nowych warunków pracy, które różniły się wyłącznie nazwą nowej komórki powstałej w strukturze
pozwanego z poprzedniego Działu (...)na Wydział (...)natomiast stanowisko – specjalisty oraz inne warunki pracy
pozostały te same. Wobec odmowy przyjęcia porozumienia zmieniającego pozwany (...) w W.wręczył powodowi
oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z uwagi na likwidację komórki. Natomiast art. 10 ustawy z dnia
13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy ma zastosowanie z
powodu przyczyn nie leżących stronie pracowników, a jedynie po stronie pracodawcy. W niniejszej sprawie to nie
przyczyna leżąca wyłącznie po stronie pracodawcy była podstawą rozwiązania stosunku pracy. Powód nie zgodził się na
zawarcie zaproponowanego porozumienia bez podania jakiegokolwiek uzasadnienia. Gdyby pracownik zawarł takie
porozumienie pracodawca nie rozwiązałby z nim umowy o pracę. (k. 21-23).
Pismem procesowym z dnia 12 czerwca 2015r. pełnomocnik powoda zmodyfikował powództwo w ten sposób, iż
cofnął powództwo w zakresie roszczenia głównego ponad kwotę przekraczającą 7.564,92 zł i wnosił o zasądzenie od
pozwanego na rzecz powoda kwoty 7.564,92 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1 września 2013r. oraz kosztów
zastępstwa procesowego według norm przypisanych (pismo procesowe powoda k. 55 -56 ).
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
G. W.był zatrudniony na podstawie umowy o prace na okres próbny od dnia 01.04.2010r. do dnia 31.08.2010r.
na stanowisku referenta w Dziale (...)pozwanego ( protokół kontroli k. 51). Od dnia 01 września 2010r. do dnia 15
marca 2011r. G. W.był zatrudniony na podstawie umowy o prace na czas określony na stanowisku starszy referent w
Dziale (...)z wynagrodzeniem zasadniczym 2.100 zł.( akta osobowe umowa o prace część B). Od dnia 16 marca 2011r.
G. W.był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nie określony na stanowisku starszy referent w Dziale
(...)z wynagrodzeniem zasadniczym 2.300 zł . ( akta osobowe umowa o pracę część B). Z dniem 1 lipca 2012r. na
podstawie Regulaminu Wynagradzania pracowników (...)w W.G. W.otrzymał stanowisko – specjalisty w Dziale (...)(
akta osobowe część B). Od dnia 01 marca 2013r . G. W.był zatrudniony na stanowisku specjalisty w pełnym wymiarze
czasu pracy z wynagrodzeniem zasadniczym 3.126 zł brutto (protokół kontroli k. 51, akta osobowe)
Na początku lipca 2013r. Zarząd Województwa (...)przekazał do (...) w W.uchwałę na mocy której nastąpiła
zmiana struktury organizacyjnej pracodawcy poprzez zmianę komórki w której pracował G. W.. Komórka kadrowa
przygotowała nowe porozumienia w stosunku do wszystkich pracowników objętych reorganizacją. Zmiany nie
dotyczyły zakresu obowiązków. W przypadku G. W.według projektu porozumienia, zmianie uległa tylko nazwa
komórki, natomiast stanowisko, zakres obowiązków i wynagrodzenie pozostawały te same (zeznania świadka L. L.k.
113).
Komórka kadrowa była zobligowana wprowadzić zmiany w strukturze szybko, dlatego nie zastosowano
trzymiesięcznego okresu zmieniającego, został opracowany sztampowy wzór porozumienia, który podpisało ponad 75
pracowników (zeznania pozwanego k. 115).
W dniu 15 lipca 2013r. G. W.zostało przedstawione porozumienie stron zmieniające warunki umowy o pracę z dniem
01 sierpnia 2013r. w zakresie dotyczącym zmiany stanowiska pracy na stanowisko specjalisty w nowej komórce
organizacyjnej Wydziale (...), pozostałe warunki pracy i płacy nie uległy zmianie. Nowo uzgodnione warunki to:
1. stanowisko pracy – specjalista,
2. komórka organizacyjna : Wydział (...).
Pozostałe warunki umowy pozostawały bez zmian (porozumienie k. 32).
Powód odmówił przyjęcia nowych warunków pracy zaproponowanych przez pracodawcę (...) w W., gdyż uważał, że
nie został należycie poinformowany co ulegnie zmianie, polecono mu tylko podpisać porozumienie ( przesłuchanie
powoda k. 114, protokół kontroli k. 52).
Z dniem 01 sierpnia 2013r. została wprowadzona reorganizacja (...) w W.uchwałą Zarządu Województwa (...)nr (...)z
dnia 25.06.2013r. Bezpośrednim następstwem tych zmian była likwidacja niektórych komórek organizacyjnych w
tym również tej w której był zatrudniony G. W.(k. 15, k. 61 zeznania świadka M. C., zeznania świadka L. L.k. 112,
zarządzenie nr (...)k. 67 ).
17 lipca 2013r. (...) w W.wypowiedział G. W.umowę o pracę, jako przyczynę wskazując zmianę dotychczas
obowiązującego regulaminu organizacyjnego i wprowadzenie z dniem 01 sierpnia 2013r. nowego regulaminu
organizacyjnego i wynikającą z tego likwidację komórki organizacyjnej i stanowiska pracy na którym powód był
zatrudniony. Zgodnie z art. 36 k.p. G. W., zostało wypłacone odszkodowanie w wysokości dwumiesięcznego okresu
wypowiedzenia (k. 14, protokół kontroli k. 52).
Wynagrodzenie G. W. liczone, według zasad obliczania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy,
wynosiło 3.782,46 zł (k. 39 ).
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych wyżej dowodów. Zdaniem Sądu dowody z dokumentów
stanowią wiarygodny materiał dowodowy, gdyż ich treść jest jasna i oczywista, nie budzi wątpliwości. Strony ponadto
nie kwestionowały treści, ani prawdziwości złożonych dokumentów.
Ustając stan faktyczny Sąd oparł się również na zeznaniach stron powoda G. W.(k. 114), pozwanego reprezentowanego
przez Z. O.(k. 114 -115) oraz świadków M. C.( k. 61-62), L. L.( k. 113-114). Zdaniem Sądu za wiarygodne uznać należy
zeznania świadków znajdują one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym w niniejszej
sprawie. Świadkowie w sposób spójny, logiczny oraz wzajemnie uzupełniający się przedstawili sytuację w której
doszło do reorganizacji struktury pracodawcy (...) w W.. Sad również nie znalazł podstaw aby odmówić wiarygodności
zeznaniom stron.
Sąd zważył co następuje:
W ocenie Sądu powództwo co do zasady jest uzasadnione i zasługiwało na uwzględnienie co do kwoty 7.564.92 zł.
W toku postępowania powód swoje roszczenie opierał na dyspozycji z art. 10 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003
r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników
(Dz.U. z 2015, Nr 192, ze zm.).
Zgodnie z art. 1 powołanej ustawy, przepisy ustawy stosuje się w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę
zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (…).
Natomiast stosownie do treści art.10. 1. przepisy art. 5 ust. 3-7 i art. 8 ustawy, stosuje się odpowiednio w razie
konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn
niedotyczących pracowników, jeżeli przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku
pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron, a zwolnienia w okresie nieprzekraczającym 30 dni obejmują
mniejszą liczbę pracowników niż określona w art. 1.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt. 2 powołanej ustawy, pracownikowi, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy w
ramach grupowego zwolnienia, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli
pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od 2 do 8 lat. Odprawę pieniężną ustala się według zasad
obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy (pkt. 3).
Na tle poczynionych w toku postępowania ustaleń faktycznych poza sporem pozostaję okoliczność, że pozwany
dokonał działań reorganizacyjnych, w związku z uchwałą Zarządu Województwa (...) nr (...) z dnia 25.06.2013r.
Powodowi zaproponowano porozumienie w przedmiocie zmiany warunków zatrudnienia, na które powód nie wyraził
zgody.
Pozwany wypowiedział umowę o pracę, wskazując konkretne przyczyny swojej decyzji, tj. zmianę dotychczas
obowiązującego regulaminu organizacyjnego i wprowadzenie z dniem 01 sierpnia 2013r. nowego regulaminu
organizacyjnego oraz likwidację komórki organizacyjnej i stanowiska pracy na którym powód był zatrudniony. Powód
nie odwołał się od wypowiedzenia. Zważyć należy, iż pozwany jest profesjonalnym podmiotem, korzystającym z
obsługi prawnej, nie uchylał się od skutków prawnych złożonego oświadczenia woli i zdaniem Sądu, jego stanowisko
stanowiło wyraz określonej oceny stanu faktycznego leżącego u podstaw rozwiązania z powodem umowy o pracę. W
tym kontekście w ocenie Sądu Rejonowego, należy ocenić, że pozwany zamieścił prawdziwą przyczynę w oświadczeniu
o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem.
Zważyć należy, że pozwany mimo że chciał sprawnie i szybko wdrożyć zmiany struktury organizacyjnej, nie musiał
zmierzać do rozwiązania stosunku pracy, lecz do jego przekształcenia w drodze wypowiedzenia zmieniającego w
trybie art. 42 § 1 k.p., przy jednoczesnym oddelegowaniu pracownika do innej pracy w oparciu o art. 42 § 4
k.p. Pozwany tego nie uczynił, zastosował tryb wynikający z art. 36(1) § 1 k.p. Zgodnie z powołanym przepisem,
jeżeli wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony następuje z powodu ogłoszenia
upadłości lub likwidacji pracodawcy albo z innych przyczyn niedotyczących pracowników, pracodawca może, w celu
wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę, skrócić okres trzymiesięcznego wypowiedzenia, najwyżej jednak do 1
miesiąca. W takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za pozostałą
część okresu wypowiedzenia.
Tym samym analiza stanu faktycznego prowadzi do konotacji, że wyłączną przyczyną rozwiązania z powodem umowy
o pracę były przyczyny niedotyczące pracownika i mając na względzie powyższe okoliczności, działania powoda nie
sposób kwalifikować w oparciu o art. 8 k.p.
Tym samym za zasadne należało uznać żądanie wypłacenia odprawy w kwocie odpowiadającej wysokości
dwumiesięcznego wynagrodzenia liczonego według zasad obliczania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop
wypoczynkowy tj. 7.564,92 zł. Z uwagi na cofnięcie powództwa ponad ww. kwotę, Sąd umorzył postępowanie w tym
zakresie na podstawie art. 355 § 1 k.p.c.
O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., przy czym w zakresie kosztów zastępstwa procesowego strony
pozwanej, biorąc pod uwagę wysokość wynikającą z § 6 pkt 4 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. z 2002r. nr 163, poz. 1348 z późn. zm.)
mając na względzie, że powód wygrał sprawę w 95%, tj. 855 zł. – 45 zł.= 810 zł.). Zdaniem Sądu nie zachodzą przesłanki
o których mowa w art. 100 k.p.c., gdyż powód nie powinien mieć problemu z rozrachunkiem wysokości dochodzonego
roszczenia, gdyż identyczną kwotę, liczoną na tych samych zasadach otrzymał od pozwanego tytułem odszkodowania
z art. 36(1) k.p. (k. 52).
O kosztach sądowych Sad rozstrzygnął w oparciu o art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i
obciążył pozwanego jako stronę przegrywającą kwotą stosunkową 378 zł od której ponoszenia powód był ustawowo
zwolniony.
Sąd nadał wyrok natychmiastowej wykonalności w oparciu o art. 477 2 k.p.c.
Z tych wszystkich względów, należało orzec jak w sentencji.
Z: (...).