D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

Sygn. akt II K 781/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 kwietnia 2016 roku
Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w II Wydziale Karnym w składzie :
Przewodniczący - S.S.R Ewa Muzyka
Protokolant - Karolina Jaworska
w obecności asesora Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu – Adama Latuszkiewicza
po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2016r., 12 kwietnia 2016r., 21 kwietnia 2016r. w Wałbrzychu
sprawy Z. G.
ur. (...) w W.
syna C. i S. z domu K.
oskarżonego o to, że w dniu 09 sierpnia 2014r. w godzinach między 12:00 a 13:00 w W. na podwórzu posesji pry
ulicy 11 listopada 32 zaatakował pokrzywdzonego J. Z. w trakcie, gdy ten parkował swój pojazd, wykrzykiwał pod jego
adresem , jak również towarzyszącego mu M. R., „ co wy chuje szpiegujecie, spierdalajcie stąd”, rzucając w kierunku
jego samochodu kamieniami, a następnie pochwyciwszy drewnianego drąga zaczął biec do nich, wołając „ ja was chuje
zabije, a tobie Z. dom spalę”. Groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, iż będą spełnione
tj. o czyn z art. 190§1kk
I. Z. G. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 190§1kk i za
to na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę roku ograniczenia wolności polegającą na wykonywania
nieodplatanej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym ;
II. zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela subsydiarnego kwotę 910,20 złotych tytułem kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej oskarżycielowi subsydiarnemu z urzędu;
III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. S. z Kancelarii Adwokackiej w W. kwotę 619,92 zł tytułem kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;
IV. zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych poniesionych w sprawie, wydatki zaliczając na rachunek
Skarbu Państwa.
UZASADNIENIE
W toku przewodu sądowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
J. Z. prowadzi działalność gospodarczą – (...) w lokalu mieszczącym się na parterze budynku przy ul. (...) w W.. Do
sierpnia 2015 r. nad warsztatem J. Z. zamieszkiwał Z. G. pod adresem ul. (...). Mężczyźni od lat są skonfliktowani i
nie utrzymują żadnych sąsiedzkich kontaktów.
W dniu 9 sierpnia 2014 r. około godziny 12.00 -13.00 J. Z. wraz z M. R. przyjechał swoim samochodem na podwórze
przy posesji położonej ul. (...). Mężczyźni nie wychodząc z samochodu zobaczyli Z. G., który znajdował się w głębi
podwórza kilkadziesiąt metrów od nich. Gdy oskarżony dostrzegł J. Z. i M. R. zaczął krzyczeć, że ich pozabija, a „Z.
dom spali”. Jednocześnie Z. G. wyzywał wulgarnie J. Z. i rzucał w kierunku samochodu kamieniami. W pewnym
momencie Z. G. chwycił leżący w pobliżu drewniany kij i zaczął biec w kierunku siedzących w samochodzie mężczyzn.
J. Z. szybko zrobił zdjęcie oskarżonemu i wyjechał z podwórka. Groźby wypowiadane przez Z. G. wywołały u J. Z. i
M. R. uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione .
Dowód: zeznania J. Z. k. 34
Zeznania M. R. k. 34-35
Dokumentacja fotograficzna k. 2 akt (...)
Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 11 marca 2015 r. sygnatura akt II K 1132/14 Z. G.
został skazany za groźby karalne wypowiadane wobec M. R. w dniu 9 sierpnia 2014 r.
W dniu 21 października 2014 r. J. Z. również złożył zawiadomienie o przestępstwie z art. 190 §1 kk. popełnionym na
jego szkodę. Dochodzenie w tej sprawie było dwukrotnie umarzane przez Komisariat II Policji w W..
Dowód: akta sprawy SR w Wałbrzychu (...)
karta karna k. 68-69
Zeznania M. R. k. 34-35
Zeznania J. Z. k. 34
Z. G. był już także w przeszłości karany za groźby karalne wypowiadane wobec J. Z..
Dowód: karta karna k. 68-69
Z. G. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że jest prześladowany przez J. Z., który wszędzie za nim
jeździ. Podał, że w dniu 9 sierpnia 2014 r. rozładowywał samochód ze starych mebli i mógł mieć w rękach nogę od stołu,
kiedy przyjechał na podwórze J. Z. i zrobił mu zdjęcie. Zaprzeczył, aby doszło wówczas między nimi do wymiany zdań.
Zarówno w starym, jak i nowym miejscu zamieszkania oskarżony cieszy się dobrą opinią. Aktualnie Z. G. jest
bezrobotny i utrzymuje się z prac dorywczych.
Dowód: wyjaśnienia Z. G. k. 33
Wywiady środowiskowe k. 47,48
Sąd zważył ponadto, co następuje:
W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego wina oskarżonego nie może budzić wątpliwości. Dowody
w sprawie pogrupowały się tworząc dwie wersje wydarzeń. Na pierwszą z nich składają się zeznania J. Z. i M. R.,
natomiast druga – przeciwstawna wersja została przedstawiona przez oskarżonego Z. G..
Sąd przyznał walor wiarygodności pierwszej wersji, która jest wewnętrznie spójna i bardziej logiczna, niż linia obrony
przyjęta przez Z. G.. Trudno bowiem zgodzić się z tezą, że w istocie mamy do czynienia ze spiskiem i prześladowaniem
ze strony J. Z.. Oczywistym dla Sądu jest, że relacje obu mężczyzn są wrogie, a J. Z. korzysta z pełną świadomością ze
swoich praw, nie bagatelizując żadnego zachowania oskarżonego. Jednak taka sytuacja jest wypadkową wzajemnych,
wieloletnich relacji oskarżonego z pokrzywdzonym i nie świadczy o tym, że Z. G. jest tylko i wyłącznie „ofiarą” celowych
działań J. Z.. Argumentami przemawiającymi na niekorzyść pokrzywdzonego nie może być fakt, że J. Z. – jak sam
przyznał - zawsze ma pod ręką aparat fotograficzny i w ten sposób uwiecznił moment zdarzenia z dnia 9 sierpnia 2014 r.
czy też okoliczność, że złożył zawiadomienie o przestępstwie ponad 2 miesiące od daty jego zaistnienia. W tym zakresie
Sąd w pełni podziela stanowisko Sądu orzekającego w sprawie (...) (k. 61-64 akt (...)). Nie jest bowiem konieczne
dla wyczerpania znamion występku z art. 190 §1 kk, aby uzasadniona obawa spełnienia groźby powstała w tej samej
chwili, w której groźba została wypowiedziana. W ocenie Sądu trwający od wielu lat konflikt między mężczyznami
może potęgować poczucie zagrożenia ze strony J. Z., zwłaszcza w świetle uprzedniej karalności oskarżonego za taki
sam czyn. W tym kontekście nie powinno budzić zastrzeżeń także użycie aparatu fotograficznego.
Dla ustalenia sprawstwa oskarżonego istotne znaczenie ma również relacja świadka M. R., który został uznany
prawomocnym wyrokiem Sądu za osobę pokrzywdzoną przez Z. G. przestępstwem z art. 190 §1 kk popełnionym w dniu
9 sierpnia 2014 r., a w niniejszym postępowaniu potwierdził w pełni co do istoty sprawy zeznania J. Z.. Nie sposób
zatem odmówić temu świadkowi wiary.
W ocenie Sądu oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 190 §1 kk. Wypowiadane przez
niego słowa, zacytowane przez pokrzywdzonego: ja was zabiję, a Z. dom spalę stanowiły bezsprzecznie groźbę
pozbawienia życia oraz zniszczenia mienia. Groźba ta dodatkowo była dopełniona gestami tj. rzutami kamieniami i
chwyceniem w dłoń kawałka drewna. Groźba ta wywołała u J. Z. obawę, że zostanie spełniona. Obawa ta musi zostać
uznana za usprawiedliwioną, skoro mężczyźni pozostają w długotrwałym konflikcie, a Z. G. był kilkukrotnie karany nie
tylko za przestępstwo z art. 190 §1 kk, ale także za wykroczenia popełnione na szkodę J. Z.. Przy okazji rozważań nad
rodzajem i wymiarem kary nie może jednak ujść uwadze Sądu, że Z. G. poza zaostrzonym konfliktem z J. Z. prowadzi
spokojny i ustabilizowany tryb życia, cieszy się dobrą sąsiedzką opinią, a w szczególności zmienił miejsce zamieszkania
i w ten sposób ograniczył swoje kontakty z J. Z.. Uwikłanie w nieprawidłowe relacje z pokrzywdzonym doprowadziło do
jego karalności, ale uznanie, że koniecznym warunkiem sprawiedliwej kary byłoby osadzenie oskarżonego w zakładzie
karnym jest przedwczesne. Dlatego Sąd orzekł wobec Z. G. karę roku ograniczenia wolności w wymiarze 30 godzin
w stosunku miesięcznym.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 624 §1 kpk przy uwzględnieniu, że oskarżony nie jest osobą
majętną i bezrobotną.
Zasądzając koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżycielowi subsydiarnemu z urzędu Sąd omyłkowo
obciążył tymi kosztami oskarżonego, zamiast Skarb Państwa. Oskarżyciel posiłkowy nie korzystał z pełnomocnika z
wyboru, a z urzędu i w tym zakresie wydatkami winien być obciążony Skarb Państwa, a nie skazany. Kwestia ta jednak
może zostać zweryfikowana przez Sąd II instancji przy okazji rozpoznawania apelacji od wyroku (art. 626 §3 kpk).