Jak zmieniała się moda na przestrzeni wieków…

Jak zmieniała się moda na przestrzeni wieków…

Kobiety nosiły proste suknie na szerokich
ramiączkach. Na stopy wkładały proste
sandały z drewna i utwardzonej skóry, które
chroniły przed gorącym piaskiem.
 Stroje ludzi zamożnych wykonywano ze
znacznie delikatniejszych lnianych tkanin,
cienkich jak gaza. Kobiety zakładały
eleganckie, układane w fałdy suknie i
płaszcze.
 Biel była dla Egipcjan kolorem świętym,
toteż przez wiele stuleci noszono ubrania z
płótna niebarwionego.



Udając się na uroczystości religijne, państwowe
czy rodzinne, zarówno mężczyźni, jak i kobiety,
zakładali peruki, malowali twarze i nacierali
ciało wonnym olejkiem. Jedynie ludzie młodzi
lub biedni zachowywali naturalne włosy.
Peruki robiono z naturalnych włosów
usztywnionych domieszką włókien palmowych.
Farbowano je na czarno, czerwono lub
niebiesko, skręcano w misterne pukle, często
też we włosy wplatano kolorowe taśmy, kwiaty
i spirale ze złota.
Dla Egipcjan bardzo ważne były ozdoby
głowy i szyi. Osoby obu płci stosowały
mocny makijaż i nosiły biżuterię.
 Bogatsze kobiety zakładały do sukni
ozdobne kołnierze z kolorowych
paciorków szklanych, fajansowych lub
kamiennych.

Ubiory były proste, naturalne i
funkcjonalne.
 Najpopularniejszy strój wełniany, noszony
przez kobiety, wykonywano z jednego
kawałka materiału, który owijano wokół
ciała.
 Górny brzeg szaty odwijano na zewnątrz,
a na ramionach materiał łączono
szpilkami. Taka szata spływała luźnymi
fałdami wzdłuż sylwetki, podkreślając jej
smukłość.

Fryzury kobiet były o wiele bardziej
urozmaicone. Włosy układano w loki,
opadające swobodnie na ramiona.
Podwijano je w rodzaj wałeczka czy koka.
Nad czołem układano drobne loczki.
Elegantki upinały też wysokie koki, które
podtrzymywano przy pomocy wstążek czy
opasek.
 Były też fryzury, znane dziś jako „koński
ogon”. Niekiedy damy owijały włosy
cieniutkimi chusteczkami, przykrywając
niemal całą fryzurę.


Strój kobiet uzupełniała różnoraka
biżuteria. Kobiety przystrajały się,
wkładając na palce pierścienie,
wpinając w uszy kolczyki, nakładając
naramiennie i przypinając do szat
kosztowne agrafy. Włosy spiętrzone w
kok przytrzymywały niekiedy bardzo
kosztownymi opaskami.
Ubiór Rzymian składał się z tuniki i
wierzchniego okrycia (togi).
 Tunika obywatela zrobiona była z
naturalnej wełny, podczas gdy senatorzy
i ekwici zakładali tuniki ozdobione
pasami.



Początkowo Rzymianki nosiły proste fryzury z
przedziałkiem po środku upięte z tyłu w kok. Z
biegiem czasu zastąpiły je coraz bardziej
wyszukane. Włosy farbowano czasem na
blond lub na czarno. Kobiety poświęcały im
wiele czasu i uwagi.
Mężczyźni także poświęcali nieco swego
cennego czasu na układanie włosów.
Eleganccy i modni panowie codziennie rano
udawali się do fryzjera, lub raczej golibrody,
który układał im włosy zgodnie z aktualną
modą wyznaczaną przez cesarza i golił zarost.
Mężczyźni, wyłącznie wolni, nosili jedynie
pierścienie.
 Kobiety natomiast posiadały różnorodną
biżuterię: pierścienie, naszyjniki, kolczyki,
bransolety, szpilki do włosów, kamee.




Suknie były obcisłe u góry, podkreślające
wąskie, spadziste ramiona, a szerokie poniżej,
wydłużające optycznie nogi i wysmukłe biodra.
Nakładano też drugą, luźną suknię bez
rękawów, upiętą z jednego boku. Taka
wierzchnia szata ukrywała kobiece ciało pod
malowniczą kaskadą fałd, nadając sylwetce
charakterystyczne esowate wygięcie.
Powszechne były białe czepce. Ozdabiano je
klejnotami i złotymi siatkami przytrzymującymi
włosy.
W okresie średniowiecza ogromnego znaczenia
nabrały kamienie wykorzystywane przy wyrobie
ozdób biżuteryjnych. Średniowiecze
charakteryzował zakaz noszenia biżuterii przez
osoby niżej urodzone. Tylko szlachetnie urodzeni
mogli napawać się urodą i nosić ozdoby.
 Złoto traktowane jako najszlachetniejszy metal
był symbolem sił wyższych i zostało
zarezerwowane jedynie jako insygnia władzy dla
rodzin królewskich. Z czasem gdy moda
nakazywała kobietom noszenie sukien z dużymi
dekoltami, ich szyje zaczęły zdobić wisiory i
naszyjniki.

W ukryciu malowały usta i dziąsła korą z
pnia lub korzenia orzechowca. Tak jak w
Starożytności modne były blade lica,
dlatego damy wybielały sobie cerę
kleikiem z mąki owsianej i z węglanu ołowiu
lub kadzidłem i mlekiem.
 W średniowiecznej Polsce popularną
pomadką do ust była... krew węża, która
nie tylko farbowała wargi, ale i pomagała
w pozbyciu się nieprzyjemnego zapachu z
ust.

Tak jak w innych miejscach Europy, w Polsce
również kobiety nosiły suknie składające się z
dwóch warstw - spodniej i wierzchniej, przy
czym szerokość rękawów była oznaką pozycji
społecznej kobiety.
 W tym czasie powtarza się stale ten sam krój
sukni, której tkanina w górnej części przylega
aż do bioder, a dalej luźno opada licznymi
fałdami ku ziemi.
 Nakryciem głowy były lekkie chusty
delikatnie upięte na głowie lub zaprasowane
w drobne fałdy

Wraz z upowszechnianiem się chrześcijaństwa
krzyż jako jeden z najważniejszych symboli nowej
religii zaczął odgrywać coraz większą rolę
również jako biżuteria. Dostojnicy kościelni
używali pierścieni z kamieniami, wśród których
szafir w kolorze niebieskim odgrywał
najważniejszą rolę wskazując na skupienie się na
rzeczach “niebieskich” czyli “nieba”.
 Złoto nadal miało wiodącą rolę, a złote korony
królów i książąt symbolizowały mądrość i
dostojeństwo. Wszelkiego rodzaju bogato
zdobione wisiory i naszyjniki z metali szlachetnych
stały się nierozerwalną częścią ubioru kobiet.



Kobiety stosowały specjalne maseczki
odmładzające na twarz, które robiono, między
innymi, z cytryn, jaj, ryżu, orzechów i wielu
innych roślin. Masowano nimi twarz, czego
efektem było usunięcie warstwy rogowej i
redukcja zmarszczek. Preparat taki nazwano
tikha.
Farbowano również włosy na czarno lub rudo.
Koran zabraniał tatuaży upiększających.
Wykorzystywali wodę różaną do receptur
lotionów, które zawierały jeszcze miód, gumę
arabską i w tym okresie były bardzo popularne.


W garderobie ówczesnej kobiety znajdowały się
przeważnie suknia spodnia (składająca się z
gorsetowo krojonej góry i doszytej do niej spódnicy)
oraz suknia ze spódnicą w kształcie stożka z długim
trenem. Gorsety, stanowiące górną część kreacji,
miały kwadratowe dekolty, wykończone koronkami i
klejnotami.
Rękawy tychże sukni były bardzo szerokie, często
obszyte futrem. Typowa suknia wczesnego renesansu
wykonana była z tkanej wełny lub lnu. Najbogatsze
panie mogły sobie pozwolić na szaty wykonane z
jedwabiu bądź aksamitu, czyli materiałów
zakazanych prawnie klasie najuboższej.


Pod całą kreacją, czyli dwiema sukniami,
renesansowa kobieta nosiła lnianą halkę. Może się
wydawać, że strój ten składał się ze zbyt wielu
warstw, lecz należy pamiętać, że wówczas nie
stosowano nigdzie systemu centralnego ogrzewania,
a w zamkach najczęściej panowały chłody i
przeciągi.
Około roku 1525 kobiety zaczęły nosił same suknie
spodnie. Wówczas zestawiały je z ozdobnymi
gorsetami, przypominającymi bardziej pasy,
noszonymi wokół talii. Najczęściej były one zdobione
złotymi łańcuszkami i szlachetnymi kamieniami.
Warto zauważyć, że pasy te były zapinane na
kluczyk.
W renesansie kobiety imały się wielu
sposobów, by polepszyć wygląd i nie
chodzi wyłącznie o makijaż.
 Studiując szereg zabiegów
upiększających, Szkotka stwierdziła, że
pewne rzeczy – gładkie ręce i twarz,
bezwłose ciało, białe zęby i świeży
oddech oraz podkreślone kolorem usta i
policzki - nigdy nie wychodzą z mody.



W okresie renesansu nastąpił rozkwit złotnictwa, co
wywołało istną modę na noszenie wyrobów
złotniczych i biżuterii. Szał ogarnął również i
mężczyzn, którzy w tym czasie miewali nie rzadko
więcej biżuterii niż kobiety.
Biżuteria renesansowa to biżuteria kolorowa, spójna z
malarstwem, sztuką dekoratorską i rzeźbą tego
okresu, mniej religijna, a bardziej klasyczna, z
naturalistycznymi wzorami. Naszyjniki i łańcuchy
nadal pozostawały w modzie, choć rosnącą
popularnością cieszyły się broszki oraz wisiorki z
miniaturowymi portretami.


Stroje kobiece, szczególnie magnaterii i bogatej
szlachty inspirowane były modą zagraniczną.
Szlachcianki nosiły suknie dwuczęściowe, jubki i
kołpaczki jako odpowiednik stroju męskiego.
Napływające wzory francuskie, czyli obszerne dekolty
odsłaniające górną część piersi wywołały prawdziwą
rewolucję.
W czasach saskich moda dalej się zmieniła - suknia
otrzymała rusztowanie, tzw. rogówkę, która u dołu
miała kształt owalnej wanny, w związku z czym
utrudniała chodzenie i nie była wygodna. Jako
dopełnienie stroju, górę stanowiły liczne gorsety.
Barok stał się okresem wybitnego
upiększania ciała. Kobiety starały się być
wiecznie młode, delikatne, a ideałem były
łagodne rysy twarzy, wesołe kokieteryjne i
ciepłe spojrzenie.
 Twarz pokrywały emalią, a włosy
srebrzystym pudrem lub nakładały peruki.
Używały czerwonego różu i fioletowych
szminek. Modne były charakterystyczne
muszki, czyli przyklejane pieprzyki.


Barok w językach romańskich oznacza
„dziwaczny, poskręcany, nieregularny„
i takie są najczęściej kształty
naturalnych pereł. W opisach dawnych
strojów, koron, pereł i biżuterii spotykamy
się często z określeniem: „wysadzane
kamieniami szlachetnymi
i perłami".
Moda lat 20. była bardzo
charakterystyczna. To dekada ogromnych
rewolucji, również w dziedzinie strojów i
obyczajów. Kobiety wreszcie zaczęły
pozbywać się sztywnych gorsetów na rzecz
wygodnych sukienek.
 Moda stała się bardziej przychylna
szczupłym, chłopięcym kształtom. Sukienki
miały obniżony stan, co optycznie zwężało
biodra i sprawiało, że talia była mniej
widoczna.

Ich makijaż był mocny, smutny.
Przydymione oczy (,,smokey eyes") i
ciemne wargi. Modne były wąskie, a
jednocześnie kształtne usta. Łuki
brwiowe były depilowane w cienką linię.
 Panie polubiły krótkie fryzurki. W tym
popularnego do dziś krótkiego boba z
grzywką albo uwodzicielskie fale. Włosy
zdobiły opaskami, często błyszczącymi
lub przybranymi piórem.

Długie, błyszczące suknie do ziemi,
kostiumy dyskretnie podkreślające
kobiecą sylwetkę, etole, a nawet blond
loki - to tylko niektóre znaki
rozpoznawcze tamtej dekady.
 Dopasowane kostiumy, spodnie, wąskie
spódnice, sztuczna biżuteria, rękawiczki,
kapelusze, woalki, a na wyjątkowe
okazje - długie suknie z połyskujących
materiałów.

Mężczyźni nosili długie sukmany z
granatowego płótna, szerokie płócienne
spodnie, w kolorze błękitnym lub w paski
i czarne skórzane buty do połowy łydki.
 Latem ubierali kaftany granatowe,
ciemnozielone lub czarne, które
przewiązywali granatowoamarantowymi pasami. Stroje młodzieży
męskiej różniły się w szczegółach od
strojów dorosłych

Gładkie, krótkie włosy stały się teraz
lekko falujące i zarazem znowu tak
długie, że musiały być upinane.
Najmodniejsze włosy mają kolor jasny,
nawet platynowy blond.
 Na kobiecej głowie pojawiają się też
wyraźne przedziałki. Włosy są coraz
dłuższe, a najmodniejsze są te falowane,
a wręcz mocno kręcone. Do mody
wchodzi trwała.


Kobiety lat 30. jako dodatki preferowały
torebki i skórzane rękawiczki, dobrane
pod kolor stroju. Jako biżuterię noszono
brosze i klipsy, zaś fryzury ozdabiano
sztucznymi kwiatami.
Wczesne lata 60. charakteryzowały się
upowszechnieniem tzw. culottes tj. luźne
spodnie do kolan przypominające
krojem spódnicę i bikini, które stało się
popularne w 1963 po sukcesie filmu
"Beach Party".
 Mary Quant stworzyła spódniczki mini,
które podbiły Amerykę pod koniec lat
60.


Swój wpływ odegrał też ruch hippisowski,
promując dzwonowate spodnie, ubrania
wyrażające związek z naturą, zwykle
własnoręcznie wykonane i wzorzyste.
Hippisi ubierali się w kwieciste, luźne
bluzki z szerokimi rękawami, wytarte
jeansy, cygańskie spódnice.
Dopełnieniem garderoby były małe
kolczyki, sztuczne rzęsy i
charakterystyczne kreski na dolnej
powiece.
 Fryzury układało się dużą ilością lakieru
do włosów. Bardzo często tapirowano
włosy by układały się wysoko nad
głową.

Lata 80-te są uważane za okres kiczu, w
którym obowiązywał przede wszystkim kolor
i połysk. Nieodzownym elementem były:
legginsy i botki za kostkę, swetry w rozmiarze
XXL i połyskujące paski. Duży wpływ na
modę miała Madonna.
 Do łask wróciły geometryczne wzory
(kropki, pasy) i legginsy. Modne stały się
intensywne barwy, baleriny – tenisówki,
błyszczące dodatki, opaski zachodzące na
czoło. Ten czas jest odejściem od kwiatów i
innych wzorów.

Okres lat 80. to czas trendu męskich kobiet,
w za dużych kostiumach z przesadnie
podkreślonym okiem a także czas
odważnych dziewczyn noszących kolorowe
getry, zabawne okulary i szalone fryzury.
 Priorytetem w modzie był krój. Do łask
wrócił kostium, tym razem w odmienionej
formie – ramiona były bardzo szerokie a
spódnica obcisła. Figura przypominała
męską sylwetkę, dzięki czemu miała
podkreślać stanowczość kobiety sukcesu lat
80.

W latach osiemdziesiątych uważano, że
im więcej ma się na głowie tym lepiej.
Modne stały się duże fryzury, szczególnie
tapiry i trwałe. Krótkie włosy stawiano na
pion, a pasemka tleniono na blond.
 Stosowano bardzo mocny i wyrazisty
makijaż, brokatowe cienie, mocno
wytuszowane rzęsy, ciemne odcienie ust.

Wytarte jeansy, neonowe kolory i obszerne
sportowe bluzy to symbole, którymi
charakteryzowała się moda lat 90 - tych.
Mówiono: "szalone lata 90”.
 Bardzo ważne było eksponowanie szerokich
ramion poprzez poduszki w żakietach czy
legginsy oraz skórzane kurtki modne do dziś.
 Podstawą były intensywne barwy i duża
ilość materiału oraz asymetryczne kroje. Na
czasie były zwężane ku dołowi spódnico spodnie z lejącego materiału, które
dodatkowo musiały być za krótkie i czarne.



W latach 90 - tych powrócono do naturalnego
makijażu. Najmodniejsze były barwy ziemi tzn.
beże i brąz, które miały podkreślać kształt
twarzy.
Włosy zaś musiały być nieco wycieniowane,
proste z pasemkami. Niesłychanie popularna
była "fryzura na Rachel" noszona przez jedną z
bohaterek filmu "Przyjaciele" - Jennifer Aniston.
Kobiety wybierały także krótkie cięcie z tyłu a
dłuższe na bokach i przodzie. We włosy
wpinano kokardy w stonowanym kolorze albo
zakładano opaskę.


Ówczesne elegantki ukochały sobie bluzki z
wiązanymi przy szyi kokardami oraz dużą ilość
srebra, złota i dużą ilość pasków, wisiorków i
kolczyków. Moda lat 90 - tych oferowała na
wieczorne wyjścia proste brokatowe sukienki na
ramiączkach. Noszono również bardzo modne w
tym okresie arafatki.
Innymi dodatkami, z którymi nie rozstawały się
kobiety w tamtych czasach, to torby oraz plecaki.
Torby mogły być plastikowe bądź z tworzywa
sztucznego. Wszystko to deformowało nieco
kobiecą figurę, zwłaszcza, gdy dobierano malutką
torebeczkę do obszernej garsonki.
Pokaz wykonały:
Paulina Makarowicz
Karolina Judt
Karolina Sołtysiak
Karolina Ratajczak
Agata Stachowiak
Ilona Kowalska
Opiekun: Małgorzata Kaczmarska