Barok cz.2

Barok
Architektura, malarstwo i rzeźba świecka
Pałac i architektura ogrodowa
Zamek Krzyżtopór w Ujeździe (ruiny)
Wersal-Francja
Fasada dzielona na trzy części, środkowa z wejściem najokazalsza.
Pałac króla Jana III Sobieskiego w Wilanowie
Zaprojektowany przez Augustyna Locciego
Część środkowa była wysunięta ku przodowi tworząc tzw. ryzalit, albo też cofnięta
Pałac Biskupów Krakowskich w Kielcach
Ważnym elementem pałaców były schody prowadzące na pierwsze piętro do reprezentacyjnych sal.
Na wspaniałość reprezentacyjnych wnętrz składały się: lustra, obrazy, ozdobne meble, żyrandole,
mozaikowe parkiety, plafony, rzeźby na postumentach
Plafony
Plafon – sufit lub część sklepienia ozdobiona sztukaterią, płaskorzeźbą, freskiem lub malowidłem olejnym na
zamocowanym odpowiednio przy suficie płótnie. Bywa otoczony dekoracyjnym obramieniem
Tematyka rzeźby pałacowej i ogrodowej to antyczna mitologia.
Gianlorenzo Bernini
„Apollo i Dafne „
„Dawid”
Fontanna di Trevi Rzym
Przypałacowe ogrody w stylu francuskim (symetria, geometryczny układ, równo strzyżone drzewa i
krzewy, stawy, kanały)
Parter(kompozycja geometryczna z przystrzyżonych roślin, czasem wysypana żwirem)
,
Stawy, sadzawki, fontanny,
Główna oś widokowa, po horyzont; strzyżone geometryczne ,formy
drzew i krzewów
gabinet (zaciszne miejsce odosobnione z ławeczką, czasem z małą fontanną)
Szpalery (aleja parkowa ujęta z obu stron zielonymi ścianami przystrzyżonych drzew)
alegoryczne rzeźby,
Diego Velázquez hiszpański malarz nadworny
„Panny dworskie”
„Stara kucharka”
Peter Paul Rubens
Trzy Gracje
Prometeusz skowany
Portret konny króla Zygmunta III Wazy
Rembrandt van Rijn – holenderski malarz
Wymarsz strzelców (Straż nocna)
Powrót syna marnotrawnego
„Lekcja anatomii doktora Tulpa”
Jan Vermer van Delft
„Dziewczyna czytająca”
„Czytająca list”
Jusepe de Ribera- hiszpański malarz i grafik
„Kulawy chłopiec”
Lisowczyk
W Polsce w okresie Baroku powstały dwa rodzaje portretu
Portret sarmacki- gatunek malarstwa portretowego typowy dla polskiej sztuki barokowej, przedstawiający
szlachtę i magnatów. Obrazu przedstawiający postać szlachcica, ubranego w reprezentujący strój z zazwyczaj
herbem rodowym. Czasami obok namalowanego szlachcica były napisy informujące o jego stanowisku i godnościach.
Portret trumienny (rodzaj malarstwa sarmackiego)- realistyczna podobizna osoby zmarłej, malowano na
blasze, najczęściej cynowej zawsze w technice olejnej. Kształt portretu dostosowany był do boku trumny
Vanitas (łac. marność)
Marność nad marnościami i wszystko marność (Koh 1,2 BT).
Marność jest przedstawiana przez wiele symboli: czaszkę, zepsute lub więdnące owoce, zegary i klepsydry,
zgaszone świece oraz instrumenty muzyczne. W malarstwie symbole vanitas mają mieć wpływ
moralizatorski, wskazujący na przemijalność życia i dóbr ziemskich.
Martwa natura wanitatywna ze skrzypcami i szklaną kulą
„Święty Hieronim”- Jusepe de Ribera
Vanitas- Willem Claesz. Heda
Willem Claesz. Heda
Szafa, biurko barokowe i stół Ludwik XIV w
Ebenista-specjalista od meblarstwa
Martwa natura- „Deser”