Przykładowy test

WSPÓŁCZESNE SYSTEMY POLITYCZNE A ŻYCIE GOSPODARCZE
MIĘDZYNARODOWE STOSUNKI GOSPODARCZE
IMIĘ I NAZWISKO: ……………………………………………………………………………………………………………
1.
Podaj przykłady współczesnych państw, w których występuje:
unikameralizm
- ……………………………………………………………………
bikameralizm symetryczny - ……………………………………………………………………
bikameralizm asymetryczny - ……………………………………………………………………
2.
Partie lewicowe w wymiarze socjoekonomicznym opowiadają się za ……………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………… .
3.
System wielopartyjny nierównowagi, to taki, w którym ……………………………………………………...
…………………………………………………………………………………………………………………...
…………………………………………………………………………………………………………………. .
4.
Gerrymanderyzm polega na …………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………… .
5.
Charakterystyczny dla parlamentaryzmu wymóg podpisania aktów prawnych głowy państwa przez szefa
rządu lub odpowiedniego ministra określa się mianem ……………………………………………………. .
6.
Z monizmem władzy wykonawczej sprawowanej w sposób kolegialny mamy do czynienia w
………………………………………………………………………………………… .
[podaj przykład kraju lub typ ustroju wyróżnionego na podstawie relacji pomiędzy władzą wykonawczą a
ustawodawczą].
7.
Cenzusy i wyłączenia stanowią odstępstwa od zasady ………………………………….. wyborów.
8.
Konstytucja oktrojowana to konstytucja wprowadzana przez ……………………………………………… .
9.
Ekonomiczna teorii demokracji bazuje na założeniu, że partie polityczne mają na celu
...............................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................................. .
10. Koncepcja pogoni za rentą (rent seeking) odnosi się do przypadków ………………………………………..
…………………………………………………………………………………………………………………. .
TEST JEDNOKROTNEGO WYBORU
1. Do systemów partyjnych o silnej polaryzacji należą systemy:
a) dwublokowe,
b) zatomizowane,
c) partyjno-państwowe,
d) dwupartyjne.
2. Mieszany system wyborczy o charakterze sprzężonym (kompensacyjnym) istnieje m.in. w:
a) Wielkiej Brytanii,
b) Szwajcarii,
c) Niemczech,
d) Francji.
3. Pozycja parlamentu w systemie politycznym jest tym silniejsza, im:
a) mniej ugrupowań na scenie politycznej,
b) wyższy poziom dyscypliny partyjnej,
c) wyższy poziom frakcjonalizacji parlamentu,
d) partie polityczne są bardziej scentralizowane.
4. System parlamentarno-prezydencki (semi-prezydencjalizm) charakteryzuje się:
a) brakiem zakazu łącznia stanowisk rządowych z pełnieniem mandatu deputowanego,
b) brakiem możliwości skrócenia kadencji parlamentu,
c) brakiem odpowiedzialności politycznej rządu przed parlamentem,
d) ograniczeniem kompetencji ustawodawczych parlamentu.
5. Czynnikiem sprzyjającym rozwojowi systemu gabinetowo-parlamentarnego są/jest:
a) znaczące kompetencje komisji parlamentarnych, b) proporcjonalny system wyborczy,
c) monizm władzy wykonawczej,
d) system dwupartyjny.
6. Zakaz procesów inkwizycyjnych oznacza:
a) niemożność osądzania obywateli za żywiony przez nich światopogląd,
b) zachowanie swobody sumienia i wyznania,
c) zakaz łączenia funkcji sędziego i oskarżyciela,
d) niemożność pełnienia przez sędziów innych funkcji publicznych.
7. Najmniejsze kompetencje ma prezydent:
a) Polski,
b) Szwajcarii,
c) Stanów Zjednoczonych,
d) Francji.
8. Sprawowanie kontroli nad zgodnością aktów prawnych z konstytucją wedle tzw. modelu austriackiego:
a) wiąże się z powołaniem szczególnego, niezależnego sądu konstytucyjnego,
b) odbywa się wyłącznie z inicjatywy stron postępowania,
c) ma charakter konkretny,
d) prowadzi do uchylenia aktu uznanego za niekonstytucyjny tylko w przypadku rozpatrywanej sprawy.
9. Zjawisko pogoni za rentą (rent seeking) można ograniczyć poprzez:
a) poszerzenie roli państwa w gospodarce,
b) liberalizację polityki handlowej,
c) scentralizowanie zarządzania sektorem publicznym,
d) wprowadzenie procedury zamówień publicznych.
10. Zjawisko racjonalnej ignorancji wiąże się z:
a) niechęcią liderów partii politycznych do informowania opinii publicznej o prawdziwych celach
działania partii,
b) brakiem gotowości parlamentarzystów do angażowania się w prace legislacyjne,
c) unikaniem poszerzania oferty programowej przez reprezentantów klasy politycznej,
d) brakiem gotowości wyborców do pogłębiania swojej wiedzy na temat oferty programowej partii
obecnych na rynku politycznym.