Streszczenie

Streszczenie
Praca Forma przekazu a zapamiętywanie treści. Na przykładzie uczniów
młodszych klas szkoły podstawowej porusza problematykę skuteczności przekazów
treści stosowanych w szkole. Dysertacja prezentuje wyniki badania eksperymentalnego,
którego celem było sprawdzenie zależności między poziomem zapamiętywania treści a
formą ich przekazu. Badania zrealizowano na grupie 232 uczniów dziesięcioletnich.
Rozwój technologii komputerowych niesie ze sobą zmiany zauważalne w każdej
dziedzinie życia ludzkiego, oczywistym jest więc, iż zmiany te nie ominęły szkoły,
dlatego coraz więcej badań dotyczy funkcjonowania dzieci pokolenia digital natives
(Prensky M., 2001). Wśród istniejących badań dotyczących przekazu treści bardzo duże
pole zajmują rozpoznania naukowe dotyczące stosowania wizualnych środków w
przekazie (Francis M. Dwyer 1987; Stanisław Dylak 1995; Hesham M. Meshab
2009). W badaniach prezentowanych w niniejszej pracy każdej z pięciu grup
eksperymentalnych przekazano tę samą treść w odmiennej formie (grupa audio,
audiowizualna, cichego czytania, wideo, wykład „na żywo”). Badanie dało odpowiedź
na dwa główne pytania:
1. W jakim stopniu poziom zapamiętywania treści wśród uczniów dziesięcioletnich jest
zależny od formy przekazu?
2. Czy przekaz bezpośredni (jako dominujący w szkole) jest skuteczniejszy niż
przekazy pośrednie?
Analiza
wyników
badań,
dzięki
zastosowaniu
narzędzi
statystycznych
(Jednoczynnikowa Analiza Wariancji Anova z testami post hoc), wskazuje na znaczącą
statystycznie różnicę pomiędzy poziomami zapamiętywania treści a zastosowanymi
formami przekazu. Najwyższe wyniki w teście uzyskali badani z grupy audiowizualnej.
Dysertacja składa się z ośmiu głównych części, z których pięć („Między
edukacją monologową a dialogową”; „Charakterystyka uczniów młodszych klas szkoły
podstawowej”; „Uczenie się a zapamiętywanie”; „Kategoria pamięci”; „Badania
przekazu treści”) stanowi podstawy teoretyczne zamieszczonych tu rozważań,
ukazujących pewną ścieżkę rozpoznania naukowego, którą obrała autorka pracy. Część
szósta, zatytułowana „Formy przekazu treści – metodologia badań własnych” zawiera
opis oraz wyniki badania eksperymentalnego. Kolejną część stanowią rozważania
dotyczące audiowizualności w szkole, funkcjonowania audiowizualiów, wykorzystania
ich w procesie dydaktycznym, przygotowania nauczycieli do pracy z mediami. Ostatnia
część dotyczy zaś konsekwencji jakie może nieść dla edukacji rozpowszechniona
kultura obrazowa i swoisty trening wizualny, który dzieci przechodzą niemal od
urodzenia.
Słowa kluczowe: eksperyment, przekaz treści, zapamiętywanie, teoria podwójnego
kodowania