D - Sąd Okręgowy

Sygnatura akt VII U 271/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 9 grudnia 2013 r.
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:
Przewodniczący: SSO Liliana Gambal
Protokolant:Anna Delestowicz
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2013 r. w J.
odwołania E. B.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.
z dnia 10.01.2012r., znak: (...)
w sprawie E. B.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.
o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy
zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.z dnia 10.01.2012r., znak: (...) w ten sposób, że
przyznaje wnioskodawczyni E. B.prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy nadal od dnia 1 stycznia
2012r. do dnia 31 lipca 2013r.
Sygn. akt VII U 271/12
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 10.01.2012 r. (znak: (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.odmówił wnioskodawczyni
E. B.prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 01.01.2012 r., opierając się na treści orzeczenia komisji
lekarskiej ZUS z dnia 02.01.2012 r., w którym nie stwierdzono niezdolności do pracy wnioskodawczyni.
E. B. odwołała się od decyzji ZUS podnosząc, że nie zgadza się z oceną stanu jej zdrowia dokonaną przez organ rentowy.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w zaskarżonej decyzji.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
E. B., urodzona (...), posiada wykształcenie zawodowe rolnicze. Pracowała w gospodarstwie rolniczym oraz jako
pracownik produkcyjny. W okresie od 2003 r. do 31.12.2003 r. była uprawniona do renty z tytułu niezdolności do
pracy.
/bezsporne/
Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 02.12.2011 r. nie uznano wnioskodawczyni za niezdolną do pracy.
Także komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 02.01.2012 r. ustaliła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.
U wnioskodawczyni rozpoznano stwardnienie rozsiane, przebyte pozagałkowe zapalenie n. wzrokowego prawego,
zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa LS, bóle i zawroty głowy w wywiadzie, żylaki kończyn dolnych
oraz niedosłuch lewostronny w wywiadzie z zachowaną wydolnością społeczną słuchu.
Decyzją z dnia 10.01.2012 r. organ rentowy odmówił wnioskodawczyni dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności
do pracy, opierając się na treści orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 02.01.2012 r.
/dowód: orzeczenie z dnia 02.12.2011 r. – k.90 akt rentowych ZUS;
orzeczenie z dnia 02.01.2012 r. – k.93 akt rentowych ZUS;
opinia z dnia 02.01.2012 r. – k.79 akt orzeczniczych ZUS;
decyzja z dnia 10.01.2012 r. – k.94 akt rentowych ZUS/
Biegły sądowy z zakresu neurochirurgii rozpoznał u wnioskodawczyni stan po zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych
(w wieku 8 lat), przebyte pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego prawego, stwardnienie rozsiane po leczeniu
interferonem ze spowolnieniem psychoruchowym, objawami astenii ogólnej i śladem niezborności móżdżkowej,
zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne w odc. piersiowym i lędźwiowym kręgosłupa z wypukliną j.m. L5-S1
i kręgozmykiem tylnym L5 z przewlekłym zespołem bólowym lędźwiowo-krzyżowym typu lumbagii, z rwą
kulszową obustronną, naprzemienną, niedosłuch lewostronny bez dysfunkcji w komunikacji społecznej, zespół
bólów i zawrotów głowy, żylaki kończyn dolnych oraz zespół nerwicowy psychosomatyczny. Zdaniem biegłego
wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy na 1,5 roku.
/dowód: opinia z dnia 10.05.2012 r. z opinią uzupełniającą – k.7-9 i k.26/
Biegła sądowa z zakresu medycyny pracy rozpoznała u wnioskodawczyni stwardnienie rozsiane leczone interferonem
w okresie od 2002 r. do 2007 r., stan po przebytym pozagałkowym zapaleniu nerwu wzrokowego prawego w
1989 r., zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa, zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego, nawracający
zespół bólowy odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego, bóle i zawroty głowy w wywiadzie, żylaki kończyn dolnych
bez zmian troficznych, niedosłuch lewostronny oraz stan po przebyciu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych w
dzieciństwie. Zdaniem biegłej wnioskodawczyni może zostać uznana nadal za częściowo niezdolną do pracy na okres
24 miesięcy.
/dowód: opinia z dnia 03.01.2013 r. z opinią uzupełniającą – k.37-39 i k.59/
Wnioskodawczyni nie może zostać uznana za niezdolną do pracy z przyczyn psychiatrycznych.
/dowód: opinia z dnia 24.10.2013 r. – k.76-79/
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art.57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.
tekst jedn. z 2009 r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który
spełnił łącznie następujące warunki:
1. jest niezdolny do pracy,
2. ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,
3. niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w art.57 pkt.3 cytowanej ustawy.
Pojęcie niezdolności do pracy definiuje art.12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z tym przepisem,
niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do
pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po
przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania
jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy
zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.
W związku z wnioskiem o przyznanie dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wnioskodawczyni
poddana została przez organ rentowy badaniom lekarskim. W ich wyniku, orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS nie
uznano wnioskodawczyni za niezdolną do pracy, zaś organ rentowy na podstawie powyższego orzeczenia decyzją z
dnia 10.01.2012 r. odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Ponieważ decyzja ZUS odmawiająca prawa do renty oparta została na orzeczeniu komisji lekarskiej, w toku
postępowania sądowego niezbędne stało się przebadanie wnioskodawczyni przez biegłych sądowych z zakresu
neurologii, medycyny pracy oraz psychiatrii, a zatem przez lekarzy o specjalnościach adekwatnych do stwierdzonych
u niej schorzeń.
Biegły sądowy neurochirurg rozpoznał u wnioskodawczyni stan po zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych (w wieku
8 lat), przebyte pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego prawego, stwardnienie rozsiane po leczeniu interferonem
ze spowolnieniem psychoruchowym, objawami astenii ogólnej i śladem niezborności móżdżkowej, zmiany
zwyrodnieniowo-dyskopatyczne w odc. piersiowym i lędźwiowym kręgosłupa z wypukliną j.m. L5-S1 i kręgozmykiem
tylnym L5 z przewlekłym zespołem bólowym lędźwiowo-krzyżowym typu lumbagii, z rwą kulszową obustronną,
naprzemienną, niedosłuch lewostronny bez dysfunkcji w komunikacji społecznej, zespół bólów i zawrotów głowy,
żylaki kończyn dolnych oraz zespół nerwicowy psychosomatyczny. Zdaniem biegłego wnioskodawczyni jest nadal
częściowo niezdolna do pracy na 1,5 roku. Biegły wskazał, że rozpoznawane u wnioskodawczyni SM jest schorzeniem
przewlekłym, postępującym i choć u badanej nie występowały pogorszenia, to nadal stwierdza się u niej objawy
ogólne – spowolnienie psychoruchowe, nawracające objawy astenii ogólnej z osłabieniami kończyn i drętwieniami
lewostronnymi oraz śladem objawów móżdżkowych w postaci zaznaczonej niezborności i niewielkich zaburzeń
równowagi. W sporządzonej na skutek zastrzeżeń organu rentowego opinii uzupełniającej, biegły w całości podtrzymał
swoje wnioski z opinii głównej, podnosząc, że wprawdzie stan zdrowia wnioskodawczyni jest aktualnie stacjonarny,
to jednak, biorąc pod uwagę istotę stwardnienia rozsianego (przewlekłość z rzutami pogorszeń) wnioskodawczyni w
dalszym ciągu jest niezdolna do pracy. Biegły podkreślił, że uznanie badanej za zdolną do pracy i związane z podjęciem
pracy obciążenia mogą wywołać nowy rzut choroby, niwecząc efekt uzyskany terapią interferonem.
W związku z podtrzymaniem zastrzeżeń do powyższej opinii przez organ rentowy, Sąd uznał za uzasadnione
przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy.
Biegła sądowa z zakresu medycyny pracy rozpoznała u wnioskodawczyni stwardnienie rozsiane leczone interferonem
w okresie od 2002 r. do 2007 r., stan po przebytym pozagałkowym zapaleniu nerwu wzrokowego prawego w
1989 r., zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa, zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego, nawracający
zespół bólowy odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego, bóle i zawroty głowy w wywiadzie, żylaki kończyn dolnych
bez zmian troficznych, niedosłuch lewostronny oraz stan po przebyciu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych w
dzieciństwie. Zdaniem biegłej wnioskodawczyni może zostać uznana nadal za częściowo niezdolną do pracy na
okres 24 miesięcy. Również ta biegła wskazała, że przeprowadzone badanie fizykalne wykazało utrzymujące się
spowolnienie psychoruchowe z osłabieniem kończyn i drętwieniami po lewej stronie, zaburzenia równowagi oraz
zaburzenia widzenia. Biegła zgodziła się przy tym z biegłym neurochirurgiem, że jakkolwiek u wnioskodawczyni
w wyniku leczenia interferonem nie wystąpiło zaostrzenie objawów, to jednak jej stan zdrowia nie uległ poprawie
w porównaniu z wcześniejszym okresem, kiedy była uznawana za częściowo niezdolną do pracy. W związku z
zastrzeżeniami organu rentowego biegła sporządziła opinię uzupełniającą, w której w całości podtrzymała swoje
dotychczasowe wnioski, ponownie podkreślając, że przeprowadzone badanie fizykalne wnioskodawczyni potwierdziło
utrzymujące się odchylenia od stanu prawidłowego. Z kolei brak ewidentnego zaostrzenia objawów choroby
zasadniczej może wynikać z przebytego leczenia interferonem oraz komfortu psychofizycznego, wynikającego z braku
aktywności zawodowej. Zdaniem biegłej kontynuowanie aktywności zawodowej przez wnioskodawczynię jest znacznie
ograniczone z uwagi na stwierdzany stan psychofizyczny.
Biegły sądowy psychiatra stwierdził, że wnioskodawczyni nie może zostać uznana za niezdolną do pracy z
przyczyn psychiatrycznych, wskazując, że wnioskodawczyni nie cierpi na chorobę psychiczną w znaczeniu psychozy,
niedorozwój umysłowy ani inne krótkotrwałe zaburzenia czynności psychicznych, jak również nie ujawnia zaburzeń
psychotycznych, funkcji poznawczych, świadomości oraz zaburzeń afektu i nastroju.
Biorąc pod uwagę treść sporządzonych w toku postępowania opinii, Sąd przyjął, że wnioskodawczyni nadal jest osobą
częściowo niezdolną do pracy od dnia 01.01.2012 r. do dnia 31.07.2013 r., opierając się w tym zakresie na opiniach
biegłego neurochirurga oraz biegłej z zakresu medycyny pracy. Oboje biegli stanowczo stwierdzili u wnioskodawczyni
istnienie częściowej, okresowej niezdolności do pracy. Mając natomiast na uwadze rozbieżności w określeniu czasu
trwania niezdolności, Sąd uznał za zasadne orzeczenie tejże na okres 1,5 roku, tj. w zakresie, w jakim obie opinie
pozostawały ze sobą zgodne. Sąd zważył, że obie opinie sporządzone zostały przez lekarzy posiadających stosowną
wiedzę i doświadczenie w zakresie swojej specjalizacji, po osobistym zbadaniu wnioskodawczyni oraz w oparciu o
wszechstronną analizę dokumentacji lekarskiej.
Na ocenę opinii biegłych nie wpłynęły zastrzeżenia wnoszone przez organ rentowy. Zarówno biegły neurochirurg, jak i
biegła z zakresu medycyny pracy podnieśli, że u wnioskodawczyni nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia w porównaniu
do okresu, w którym także organ rentowy uznawał istnienie niezdolności do pracy. Jednocześnie wystąpienia takiej
poprawy nie udowodnił ze swojej strony organ rentowy. Tymczasem, w ocenie Sądu, biorąc pod uwagę kwalifikacje
wnioskodawczyni, posiadającej rolnicze wykształcenie zawodowe, stwierdzenie u niej, jako pracownika fizycznego,
utrzymującego się stwardnienia rozsianego z występującymi objawami ogólnymi w postaci m. in. spowolnienia
psychoruchowego, osłabienia kończyn, drętwienia lewostronnego, czy niezborności i zaburzeń równowagi, winno
skutkować orzeczeniem o częściowej niezdolności do pracy. Oboje biegli zgodnie podnosili przy tym, że w przypadku
wnioskodawczyni konieczność podjęcia przez nią pracy zarobkowej może skutkować kolejnym rzutem choroby.
Mając na uwadze powyższe zaistniała podstawa do zmiany decyzji ZUS poprzez przyznanie wnioskodawczyni prawa
do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.01.2012 r. do dnia 31.07.2013 r., o czym orzeczono na
podstawie art.47714 § 2 k.p.c.