Przepisy Klasy Micro w pigułce

Przepisy Klasy Micro w pigułce
Według założeń twórców przepisów pomiarowych klasy Micro miały na celu stworzenie korzystnego gruntu pod powstanie niewielkich, relatywnie tanich, szybkich i dzielnych jachtów zdolnych
do żeglugi po wodach przybrzeżnych. Łodzie miały przy tym być łatwe w transporcie i spełniać
minimum mieszkalności dla trzech osób w rejsach turystycznych. Wymagania takie trudno spełnić
jednocześnie. Zaprojektowanie dobrego, szybkiego i zarazem poprawnego pod względem kryteriów
klasowych jachtu Micro to wielkie wyzwanie. Projektanci chętnie się go podejmują. Jednym się
udaje, innym trochę mniej, a przy tym nie zawsze rezultaty tych prób spełniają kanony estetyki.
Autorzy przepisów klasowych wprowadzili rygorystyczne wymagania, co do gabarytów masy i stateczności. KLW Micro nie może przekraczać 5,25 m, a szerokość jachtu mierzona jest z uwzględnieniem kołnierzy i listew odbojowych. Jacht waży się „na pusto”: bez żagli, środków bezpieczeństwa,
rzeczy osobistych załogi. Przeprowadza się specjalny pomiar stateczności. Pomiary wnętrza jachtu
nie ograniczają się do długości i szerokości koi, długości miejsc do siedzenia oraz powierzchni
podłogi. Ważna jest też wysokość nad kojami i podłogą. Kompletne przepisy pomiarowe, łącznie
ze sposobem pomiaru żagli, można znaleźć na stronie internetowej PTRKM.
komfortowo, oj nie było. Kolejność – identyczna jak po długim wyścigu.
Stowarzyszenie, wspierane nie tylko papierem i kserokopiarką przez PZŻ w osobie Zbyszka Stosia, wydawało siłami wyżej
podpisanego własny biuletyn informacyjny.
Powstawały nowe jachty, coraz więcej polskich załóg startowało w Micro Cup i mistrzostwach Niemiec.
Przełożyło się to również na nasz udział
w pracach Międzynarodowego Stowarzyszenia Klasy Micro, w którym przez kilka
lat piastowałem funkcję wiceprezesa. Długo
przekonywałem Francuzów, by zredukować
limit jachtów seryjnych w kategorii Cruiser.
W ich rozumieniu jacht seryjny produkują
stocznie w liczbie przynajmniej kilkadziesiąt
rocznie. We Francji np. produkowano około
3000 jachtów tej klasy. W końcu stanęło (przejściowo) na pięciu jednostkach wymaganych
do zakwalifikowania jachtu jako seryjny.
Udział w imprezach międzynarodowych
wymagał od polskich żeglarzy niezwykłej motywacji. Nie zapominajmy o realiach tamtego
okresu. Samo „załatwianie” wyjazdu na regaty
zajmowało parę miesięcy, a diety sportowców
w dewizach (o ile ktoś je wydeptał) wynosiły
całe… 2 dolary dziennie, czyli 10 dolarów na re-
archiwum "Żagli" i klasy micro (2)
n Spotkanie załozycielskie Polskiego Związku
Klasy Micro odbyło
się w redakcji „Żagli”,
1987 r.
Od lewej siedzą:
Tomasz Siwik, Aleksander Frydrych, Jerzy Pieśniewski, Stefan Workert;
Stoją: Eugeniusz
Ginter, Adam Ginter,
Zdzisław Abrożej, Jan
Młynarczyk, Marian
Gąsiorowski, Eugeniusz
Gąsiorowski i Jacek
Centkowski
n Mikron, pierwszy polski uczestnik Micro Cup, Brest 1986
gaty. Starczało na colę... Można tu snuć jeżące
włos na głowie opowieści własne i zasłyszane
o przygodach ekip podczas podróży z jachtem
na jakiejś niekoniecznie całkiem sprawnej
przyczepie za samochodem marki FSO albo
Fiat Uno przez Europę i z powrotem, wszelkie
rekordy jednak pobili później Rosjanie, którzy
na Micro Cup do Pucka przyjechali dwoma
kamazami zza... Uralu, ze Świerdłowska (jakieś
4000 km po rosyjskich drogach). Zostawmy
jednak opisy tego rodzaju hardcorowych
„szkół przeżycia” na inną okazję, próbując raczej przedstawić zarys historii polskiej klasy
Micro przez pryzmat krajowych konstrukcji
jachtów tej klasy, bo jest się czym chwalić.
„Eksplozja” Micro
Formuła, według jakiej powołano do życia
ograniczoną klasę Micro, okazała się niezwykle atrakcyjna w kraju delikatnie mówiąc
niebogatym, ale zasobnym w żeglarzy o wysokich ambicjach. Niewielki jacht transportowalny (5,5m x 2,45 m), w założeniu nadający się do turystycznej żeglugi przybrzeżnej
i jednocześnie do regat również międzynarodowych, można było wykonać za rozsądne pieniądze samodzielnie w garażu. Tak
powstał Mikron – pierwsze polskie seryjnie
29