Człowiek i cierpienie. Konteksty teoretyczne i metodyczne

Zakład Pedagogiki Ogólnej Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Gdańskiego,
Zakład Pedagogiki Ogólnej i Porównawczej Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
oraz
Fundacja Dogtor w Gdańsku
zapraszają na ogólnopolską konferencję naukową
Człowiek i cierpienie. Konteksty teoretyczne i metodyczne
19-20 listopada 2015 r.
Instytut Pedagogiki Uniwersytetu Gdańskiego
ul. Bażyńskiego 4, Gdańsk
Jest rzeczą mędrca zrozumieć i patrzeć na szaleństwa ludzi, na zabiegi i starania, na ich prace
i wysiłki jako na różne sposoby radzenia sobie z cierpieniem…
Jan Szczepański
Człowiek i cierpienie są ze sobą od zawsze, ponieważ cierpienie jest chyba najbardziej powszechnym zjawiskiem życia, uważanym za niezbędne w rozwoju człowieka.
Cierpienie nierozerwalnie wiąże się ze szczęściem. Oba te stany splatają się wzajemnie, wyznaczają ramy i
tworzą esencję ludzkiej egzystencji; oba w nieunikniony sposób wyznaczają sens ludzkiej biografii. Pozwalają one
poznać i zrozumieć samego siebie, innych i relacje międzyludzkie na poziomie egzystencji i władzy.
Cierpienie jest (…) wspólnym światem przeżyć, gdzie spotykają się wszyscy wielcy i mali, biedni i bogaci, wierzący i niewierzący, panujący i poddani (…) - pisał Jan Szczepański.
Cierpienie jako „wspólny świat przeżyć” posiada tak wiele wymiarów, że trudno je wszystkie wskazać w tym
krótkim opisie konferencji. Zapraszając do dyskusji wokół spraw człowieka i cierpienia, pragniemy jednak zwrócić
uwagę na jego graniczny wymiar i fakt, że człowiek pozostaje w nim (od) zawsze sam - nawet wówczas, kiedy są przy
nim inni. Ta samotność cierpienia / w cierpieniu jest, jak się wydaje, immanentną i niezmienną właściwością losu
człowieka, pomimo postępu medycyny i rozmaitych form i technik pomocy. Odczuwanie cierpienia, znoszenie go, jak
również poszukiwanie sposobów radzenia sobie z nim kształtują człowieka i zmieniają go.
Cierpienie stanowi wyzwanie nie tylko dla człowieka, którego dotyka, lecz również dla tych, którzy są obok dla rodzin, znajomych i bliskich. Dla osób, które profesjonalnie (czasami zawodowo, a czasami w ramach wolontariatu) chcą nieść pomoc cierpiącym.
Dyskusję konferencyjną proponujemy osadzić w kontekstach:
• kulturowego wymiaru cierpienia (jego dyskursywnych transformacji i przesunięć);
• etycznego / moralnego wymiaru cierpienia i pomagania;
• edukacyjnego wymiaru cierpienia jako odmiany bycia człowieka w świecie;
• duchowego wymiaru towarzyszącego cierpieniu i płynącego z cierpienia (filozoficzne, psychologiczne i socjologiczne aspekty przeżywania cierpienia i jego unieważniania).
Pragniemy ponadto, aby nasze spotkanie koncentrowało się wokół dwóch kwestii:
• teoretycznych aspektów pomagania związanych z takimi kategoriami jak: człowiek – człowieczeństwo – cierpienie – cierpiący – towarzyszący i dający pomoc,
• metodycznych aspektów pomagania (teoria praktyki) konstruowanych na kategoriach: człowiek – człowieczeństwo – pomoc – pomagający – biorący pomoc.
Konferencji towarzyszyć będą warsztaty prowadzone m.in. przez: dra Przemysława Pawła Grzybowskiego, mgr Magdalenę Langowską-Sparzak, mgr Agatę Maciągowską, mgr Nataszę Pęcherzewską i dr Longinę Strumską-Cylwik.
prof. UG dr hab. Maria Szczepska-Pustkowska
dr Adela Kożyczkowska
dr Przemysław Paweł Grzybowski
Komitet organizacyjny
Prof. UG dr hab. Maria Szczepska-Pustkowska
Prof. UG dr hab. Małgorzata Lewartowska-Zychowicz
Dr Adela Kożyczkowska
Dr hab. med. Zbigniew Bohdan
Dr Przemysław Paweł Grzybowski
Dr Longina Strumska-Cylwik
Mgr Natasza Pęcherzewska