Uchwała nr XXXII.325.2012 z dnia 28 listopada 2012 r. Rady

Uchwała nr XXXII.325.2012
z dnia 28 listopada 2012 r.
Rady Miejskiej w Brwinowie
w sprawie nadania honorowego obywatelstwa Gminy Brwinów Panu Lechowi
Dzikiewiczowi.
Na podstawie art. 18 ust 2 pkt. 14 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym
(tekst jednolity Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz Uchwały
nr XXI/174/2008 z dnia 4 lutego 2008 roku Rady Miejskiej w Brwinowie w sprawie honorowego
obywatelstwa Gminy Brwinów oraz zasad i trybu jej nadawania
Rada Miejska w Brwinowie uchwala, co następuje:
§1
Nadaje się honorowe obywatelstwo Gminy Brwinów Panu Lechowi Dzikiewiczowi.
§2
Uzasadnienie nadania godności honorowego obywatela Gminy Brwinów Panu Lechowi
Dzikiewiczowi stanowi załącznik do niniejszej uchwały.
§3
Uchwała wchodzi w Ŝycie z dniem podjęcia i podlega ogłoszeniu na tablicach urzędowych
Gminy oraz w Biuletynie Informacji Publicznej Gminy Brwinów.
Przewodniczący Rady Miejskiej
w Brwinowie
/-/Sławomir Rakowiecki
Załącznik do uchwały nr XXXII.325.2012
z dnia 28 listopada 2012 r.
Rady Miejskiej w Brwinowie
LECH DZIKIEWICZ
Leszek (Lech) Wojciech Dzikiewicz, ur. 18.03.1925 r. w Warszawie, historyk, dr nauk
prawnych, podharcmistrz, pchor/mjr AK, badacz historii II wojny światowej.
Lech Dzikiewicz pochodzi z rodziny związanej z Podkową Leśną od 1937 r. Ojciec Bolesław
na początku 1939 r. wybrany został prezesem Towarzystwa Przyjaciół Miasta-Ogrodu
Podkowa Leśna. Matka Jadwiga, odznaczona KrzyŜem Niepodległości za działalność w POW
i wysokim odznaczeniem PCK, była delegatką PCK na Podkowę (1939–1948), m.in. w
kampanii wrześniowej i podczas Powstania Warszawskiego zorganizowała w domu W.
Kretera szpital dla rannych oficerów i powstańców. Rodzina Dzikiewiczów juŜ od czasów
przedwojennych zamieszkała w willi „Bolkowo”, w której Lech Dzikiewicz mieszka do dziś.
Lech Dzikiewicz jest jedną z niewielu osób pamiętających bitwę stoczoną pod Brwinowem
12 września 1939 r., a w latach okupacji działał w konspiracji. W 1940 r. rozpoczął pracę:
najpierw jako robotnik w warsztatach Mennicy Państwowej, potem w pionie finansowym
dyrekcji EKD w Warszawie. Od wiosny 1941 r. działał przy oficerze wywiadu Związku
Walki Zbrojnej na Mokotowie, ukończył w stopniu kaprala kurs podoficerski i wkrótce
zorganizował i szkolił 40-osobowy pluton wywiadowczy, będąc jego dowódcą.
Rozpracowywali niemieckie obiekty w Warszawie, prowadzili meldunki z całodobowych
obserwacji tranzytu wojsk przez mosty wschód–zachód (1942) oraz stanu uzbrojenia
wszystkich gniazd obrony przeciwlotniczej (1943).
W 1943 r. przechodzi z oddziałem do pułku AK Baszta (batalion Bałtyk, 2 kompania
Kasprowy), tworząc w B2, 4 pluton. Przeszedł tam kurs podchorąŜych rezerwy piechoty.
Pierwszy rok studiów prawniczych ukończył w roku 1943/44 na tajnym UW w Warszawie.
Zgłosił się do płk. Zygmunta Marszewskiego d-cy podokręgu AK Warszawa Zachód i działał
w kompanii Brzezinka, jako oficer dyspozycyjny. Prowadził u ppor. Brochockiego szkolenia
z bronią dla Ŝołnierzy kompanii i prowadził ochronę radiostacji w Podkowie Leśnej. Gdy
wkroczyli bolszewicy, Lech w 1945 r. wyjechał do Krakowa i ukończył studia prawnicze na
Uniwersytecie Jagiellońskim.
W 1945 r. w czasie studiów odtworzył w Krakowie 27 KDH im. Piotra Wysockiego (Zielony
Szczep), ukończył kurs podharcmistrzowski ZHP, a po powrocie z Krakowa podjął pracę
w Warszawie. W latach 1947–1949, aŜ do rozwiązania szczepu 23 WDH im. Bolesława
Chrobrego „Pomarańczarnia” pełnił funkcję szczepowego. W końcu 1948 r. związek
małŜeński z Ireną Chodorowską, absolwentką Akademii Sztuk Pięknych i oboje związali swą
przyszłość z Podkową Leśną. Lech Dzikiewicz podjął pracę jako radca prawny i uzyskał
stopień naukowy doktora nauk prawnych.
W Podkowie Leśnej udzielał się społecznie, był dwie kadencje radnym i współinicjatorem
powołania tamtejszej Komisji Budowy Szkoły. Wykorzystując wyjazdy za granicę
prowadził kwerendy i badania nad współodpowiedzialnością Rosji za hekatombę Warszawy
w 1944 r., m.in. w bibliotekach w Londynie, ParyŜu, Monachium i w Waszyngtonie.
W 1996 r. wraz z Tadeuszem Sowińskim utworzył Fundację śołnierzy Polski Walczącej,
która w latach 2000–2004 wyłącznie siłami społecznymi wybudowała na Cmentarzu
Wojskowym na Powązkach w Warszawie Panteon śołnierzy Polski Walczącej, obejmujący
centralny pomnik Panteonu (z godłem PW – kotwicy i napisem „śołnierzom Polski
Walczącej”, brązowymi odlewami Orderu Wojennego Virtuti Militari oraz KrzyŜa Armii
Krajowej), dwa monumentalne groby symboliczne, kolumbaria z kryptami na 400 urn z
prochami i 360 mogił z granitowymi tablicami i obudowami. Lech Dzikiewicz był takŜe
inicjatorem i realizatorem wybudowania innych pomników Armii Krajowej w Podkowie
Leśnej i
Krośnie.
W
kościele
pw.
św.
Krzysztofa
w Podkowie Leśnej ufundował tablicę i płaskorzeźbę Matki Boskiej Akowskiej. Podobnie
wystawił tablicę poświęconą pamięci jego brata, pchor. Janusza, który zginął w Powstaniu
Warszawskim.
Przykładowe publikacje z lat 1995-2012:
- Konspiracja i walka kompanii "Brzezinka" (obwód "BaŜant", środowisko "Bąk") : 1939-1945, Warszawa
2000;
- Zbrodnia Stalina na Warszawie, I wyd. 1994, Warszawa, II wyd. 1996, Warszawa (wydawnictwo Bellona);
- Rejacy w walce o niepodległość Polski 1939-1945. t. I i II / współautor Stanisław Konarski; Warszawa 2004;
- Hekatomba Warszawy. Współodpowiedzialność Rosjan za współudział w zniszczeniu stolicy Polski; Warszawa
2004;
- Album pamięci narodowej (1918-2001) w kolorze, poświęcony znakom pamięci walk i męczeństwa o
niepodległość Polski: (rysy historyczne z mapami, dokumentacja pomników, sztandarów, grobów, tablic i
znaków
oddziałów):
w 80. rocznicę odzyskania niepodległości 1918-1998 / Eugeniusz Ajewski we współpracy z Lechem
Dzikiewiczem. stron 759, i 1250 kolorowych zdjęć pomników AK, Warszawa 2005;
- Walka podziemna: Brwinów, Podkowa Leśna, Nadarzyn 1939-1945 (Konfederacja Narodu, Związek Obrony
RP, Związek Walki Zbrojnej, Armia Krajowa, Obwód "BaŜant", "Środowisko Bąk", Brwinów 2010;
- Szczęście tylko na wiraŜach czyli zmagania z losem (1925-1955), t. I Warszawa 2011;
- Udział Rosji w hekatombie Warszawy 1944, Warszawa, 2004.
Lech Dzikiewicz szczególnie zasłuŜył się dla gminy Brwinów upamiętnieniem środowiska
Armii Krajowej „Bąk”. Był wiceprezesem Środowiska Bąk AK w Brwinowie oraz autorem
monografii „Konspiracja i walka kompanii "Brzezinka" (obwód "BaŜant", środowisko
"Bąk")”, wydanej w 2000 r. Jest to publikacja będąca niewyczerpanym źródłem wiedzy o
losach AK w Brwinowie i okolicach. Uczniowie brwinowskich szkół, mieszkańcy Brwinowa
i miłośnicy historii chętnie korzystają z bogatego źródła informacji o bitwie pod Brwinowem,
latach okupacji oraz działaniach konspiracji na terenie gminy Brwinów. Wydarzenia zostały
opisane przez autora monografii z punktu widzenia naocznego świadka i uczestnika. Utrwalił
w nich m.in. dokonania wielu mieszkańców Brwinowa, ich patriotyzm, zaangaŜowanie w
konspirację i walkę oraz pomoc śydom i uchodźcom z Warszawy po upadku Powstania
Warszawskiego.
Lech Dzikiewicz jest inicjatorem i realizatorem wybudowania pomnika Armii Krajowej
w Podkowie Leśnej przy rondzie al. Lipowej i ul. Bukowej, który poświęcony został
Ŝołnierzom i dowódcom kompanii „Brzezinka” w Podkowie Leśnej, Brwinowie i Nadarzynie.